What do you think?
Rate this book
Uit het leven van een hond
'Uit het leven van een hond' beslaat een zaterdag uit het leven van Henk van Doorn, 57, IC-verpleegkundige, alleenstaand. Hij wordt wakker, ontbijt, laat de hond uit, doet boodschappen, bezoekt een oud-collega enzovoort. Het wordt allesbehalve een doodgewone zaterdag als Henks hond ziek blijkt. Het dier zal sterven, niet vandaag of morgen, maar binnen afzienbare tijd. Dat gegeven gaat als een sleepnet over de bodem van de dag en haalt het gebruikelijke verdriet naar de oppervlakte: dat de tijd maar één richting kent; dat we zo kwetsbaar zijn; dat we zo eenzaam zijn, hoeveel liefde we ook vinden.
Henk heeft het grote talent om uit een acuut besef van sterfelijkheid een krachtig carpe diem te putten: leef het leven ten volle. En dat maakt 'Uit het leven van een hond' het tegenovergestelde van een verdrietig boek.' Aan het eind van de dag zien we Henk, in helderziende dronkenschap, met zijn hond op de bank. Wat was dit voor een dag? vraagt hij zich af. Een reinigende ervaring? Een catharsis? Nee, het was simpelweg een dag, tijd die voorbijging, het leven dat werd geleefd.
Henk heeft het grote talent om uit een acuut besef van sterfelijkheid een krachtig carpe diem te putten: leef het leven ten volle. En dat maakt 'Uit het leven van een hond' het tegenovergestelde van een verdrietig boek.' Aan het eind van de dag zien we Henk, in helderziende dronkenschap, met zijn hond op de bank. Wat was dit voor een dag? vraagt hij zich af. Een reinigende ervaring? Een catharsis? Nee, het was simpelweg een dag, tijd die voorbijging, het leven dat werd geleefd.
156 pages, Hardcover
First published February 22, 2019
50 people are currently reading
2152 people want to read
About the author
Sander Kollaard
16 books51 followersSander Kollaard (1961) is geboren in Amstelveen en studeerde geschiedenis in Amsterdam. Hij woont en werkt op het Zweedse platteland, in een voormalige pastorie, samen met zijn vrouw en drie kinderen. Hij debuteerde in Tirade en publiceerde verder in De Gids en Passionate Magazine.
Voor zijn debuut, de verhalenbundel Onmiddelijke terugkeer van uw geliefde, ontving Sander Kollaard de Lucy B. en C.W. van der Hoogt-prijs 2014. Zijn tweede boek, Stadium IV, werd tevens lovend ontvangen.
Voor zijn debuut, de verhalenbundel Onmiddelijke terugkeer van uw geliefde, ontving Sander Kollaard de Lucy B. en C.W. van der Hoogt-prijs 2014. Zijn tweede boek, Stadium IV, werd tevens lovend ontvangen.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 487 reviews
October 6, 2020
Ontroerend gewoon en menselijk, een dag uit het leven gevangen in een boek
Zijn lichaam is losgehaakt van zijn ik, zodat hij kan rusten, want dat is wat rusten kennelijk betekent- voor een paar uur verlost zijn van de nekklem van ons bewustzijn.
Het hoofdpersoon van Uit het leven van een hond Henk van Doorn is intensive care verpleegkundige. We volgen hem door een dag waarin hij ontdekt dat zijn hond ziek is, hij naar een verjaardag gaat en zelfs een nieuwe richting opgaat.
Er zijn mooie scènes van gehechtheid aan een hond, de gevoelens rondom een gestrand huwelijk, Alzheimer bij Maaike, de oude hoofdverpleegster van Henk.
De herkenbaarheid van de scène bij de kaaswinkel, waar het hoofdpersoon een buurman tegenkomt en niet op zijn naam kan komen, laat zien dat Sander Kollaard een fijn oog heeft voor de dagdagelijkse dingen.
Ook hoe hij een awkward barbecue en feestje weergeeft is briljant en heeft de volgende quote die ik hilarisch vond: Ze heeft het hem weleens uitgelegd in een gesprek dat verliep als een terminale ziekte, ondraaglijk, en met een fatale afloop, namelijk Henks voornemen om nooit meer een woord met haar te wisselen.
Maar ook, wat ik typisch vind voor Nederlandse literatuur, behoorlijk wat seks, voornamelijk in de droeve herinneringsvariant of vanuit de overtuiging dat een vrouw die hij die dag ontmoet heeft gepenetreerd moet worden door hem.
En we hebben een beetje Friedrich Nietzsche, een beetje Fur Elise, wat reflecties over plassen met een oudere prostaat, wat een beetje opgelegd voelt, alsof zonder wat culturele bekleding en verwijzingen dit niet een op zichzelfstaand respectabel literair werk kan zijn.
Uiteindelijk is het thema van het boek existentiële onzekerheid, en hoe ondanks dat Henk (net zoals wij allemaal) het leven leidt, met kleine en grote tegenslagen.
Het is een gevoelig, goed geschreven boek, maar uiteindelijk voor mijn gevoel te kort, en misschien ook onspectaculair als dat een woord is, om me erg te raken.
Zijn lichaam is losgehaakt van zijn ik, zodat hij kan rusten, want dat is wat rusten kennelijk betekent- voor een paar uur verlost zijn van de nekklem van ons bewustzijn.
Het hoofdpersoon van Uit het leven van een hond Henk van Doorn is intensive care verpleegkundige. We volgen hem door een dag waarin hij ontdekt dat zijn hond ziek is, hij naar een verjaardag gaat en zelfs een nieuwe richting opgaat.
Er zijn mooie scènes van gehechtheid aan een hond, de gevoelens rondom een gestrand huwelijk, Alzheimer bij Maaike, de oude hoofdverpleegster van Henk.
De herkenbaarheid van de scène bij de kaaswinkel, waar het hoofdpersoon een buurman tegenkomt en niet op zijn naam kan komen, laat zien dat Sander Kollaard een fijn oog heeft voor de dagdagelijkse dingen.
Ook hoe hij een awkward barbecue en feestje weergeeft is briljant en heeft de volgende quote die ik hilarisch vond: Ze heeft het hem weleens uitgelegd in een gesprek dat verliep als een terminale ziekte, ondraaglijk, en met een fatale afloop, namelijk Henks voornemen om nooit meer een woord met haar te wisselen.
Maar ook, wat ik typisch vind voor Nederlandse literatuur, behoorlijk wat seks, voornamelijk in de droeve herinneringsvariant of vanuit de overtuiging dat een vrouw die hij die dag ontmoet heeft gepenetreerd moet worden door hem.
En we hebben een beetje Friedrich Nietzsche, een beetje Fur Elise, wat reflecties over plassen met een oudere prostaat, wat een beetje opgelegd voelt, alsof zonder wat culturele bekleding en verwijzingen dit niet een op zichzelfstaand respectabel literair werk kan zijn.
Uiteindelijk is het thema van het boek existentiële onzekerheid, en hoe ondanks dat Henk (net zoals wij allemaal) het leven leidt, met kleine en grote tegenslagen.
Het is een gevoelig, goed geschreven boek, maar uiteindelijk voor mijn gevoel te kort, en misschien ook onspectaculair als dat een woord is, om me erg te raken.
July 2, 2020
Ik was onder de indruk van zijn boek "Stadium IV" en was erg benieuwd naar dit boek. Hij heeft hiervoor de Libris Literatuurprijs gekregen en naar mijn mening terecht, al heb ik van de overige shortlisters alleen Marijke Schermer gelezen.
Uit het leven van een hond gaat over Henk en zijn hond. Na lezing besefte ik pas weer dat het boek zich eigenlijk slechts in één dag afspeelt waarbij de hoofdpersoon wel andere dagen beschrijft. Het is een rijk boek vol mooie gedachten, overpeinzingen en observaties over het leven, identiteit en de dood. Ik legde het vaak even weg om over een zin na te denken. Het is een poëtisch boek maar zet je af en toe ook weer met beide benen op de grond. Heerlijk. Het enige dat er van mij wel uit had gemogen waren de vooruitblikken naar de toekomst. Die had ik liever zelf, in mijn eigen hoofd bedacht.
Uit het leven van een hond is geen lijvig werk maar het is Kollaard's kracht dat hij zoveel in een zin weet te leggen dat het geestelijk volume veel groter is. Het is eigenlijk een boek van minstens 460 pagina's. Het zal ook nog wel enige tijd in mijn grijze massa door blijven werken en ik heb tot nu toe nog geen nieuw boek opgepakt. Misschien vanavond.
Uit het leven van een hond gaat over Henk en zijn hond. Na lezing besefte ik pas weer dat het boek zich eigenlijk slechts in één dag afspeelt waarbij de hoofdpersoon wel andere dagen beschrijft. Het is een rijk boek vol mooie gedachten, overpeinzingen en observaties over het leven, identiteit en de dood. Ik legde het vaak even weg om over een zin na te denken. Het is een poëtisch boek maar zet je af en toe ook weer met beide benen op de grond. Heerlijk. Het enige dat er van mij wel uit had gemogen waren de vooruitblikken naar de toekomst. Die had ik liever zelf, in mijn eigen hoofd bedacht.
Uit het leven van een hond is geen lijvig werk maar het is Kollaard's kracht dat hij zoveel in een zin weet te leggen dat het geestelijk volume veel groter is. Het is eigenlijk een boek van minstens 460 pagina's. Het zal ook nog wel enige tijd in mijn grijze massa door blijven werken en ik heb tot nu toe nog geen nieuw boek opgepakt. Misschien vanavond.
November 29, 2024
Die eerste bladzijden dacht ik: “Weer diezelfde Nederlandse kneuterigheid, die saaie navelstaarderij van een man die niets tegenkomt. Weer een boek dat de Libris niet verdient”. En opeens kwam de ommekeer, ging ik meer rechtop zitten, begon ik geïntrigeerd te lezen, kwamen het hoofdpersonage en de personen waaraan hij denkt en ontmoet(te) echt tot leven. Een kooikerhond – mooi ras! – blijkt ziek en ondertussen overdenkt het baasje zijn leven en liefdes, de dood van zijn oudere broer, zijn ex-huwelijk, zijn minnares. Maar ook die toevallige ontmoeting van vandaag met pracht-Mia en de verwijzingen naar de toekomst, de datum waarop en hoe hij zal sterven. Alles zo menselijk en tegelijk schitterend verteld. Het in beginsel saaie verhaal wordt een echte ode aan de levenslust als bron die je in leven houdt. Ik ben alvast overtuigd! Hoe verder ik in het boek kwam, hoe blijer ik werd. Toffe ervaring.
Dit boek is trouwens één van mijn twaalf favoriete boeken.
Dit boek is trouwens één van mijn twaalf favoriete boeken.
July 22, 2020
Er hangt soms een hele ijle, lichte sfeer in het boek. Een kwetsbaar verhaal over een kwetsbare man. Mooi.
March 12, 2020
Wat een mooi boek!
Ik vond het heerlijk om na alweer een drukke, hectische dag, tot rust te komen in het gezelschap van Henk van Doorn. Henk is echt een personage om van te houden, ‘ een lieve, grote, beetje kinderlijke man’ die een doodgewoon, alledaags leven leidt. Wat zo goed is aan dit verhaal en aan het personage van Henk is dat hij geniet van die alledaagsheid en van dat gewone leven. Hij stelt die gewoonheid niet in vraag, hij verzet er zich niet tegen, hij heeft geen nood aan grootsheid maar stelt de kleine momenten van zijn leven op prijs. Henk is een al wat oudere man die open staat voor wat het leven nog te bieden heeft – hij is vooral een echt, authentiek personage.
Het lezen van dit boek maakte mij gelukkig en blij – zoals je dat hebt met pareltjes van boeken.
Ik vond het heerlijk om na alweer een drukke, hectische dag, tot rust te komen in het gezelschap van Henk van Doorn. Henk is echt een personage om van te houden, ‘ een lieve, grote, beetje kinderlijke man’ die een doodgewoon, alledaags leven leidt. Wat zo goed is aan dit verhaal en aan het personage van Henk is dat hij geniet van die alledaagsheid en van dat gewone leven. Hij stelt die gewoonheid niet in vraag, hij verzet er zich niet tegen, hij heeft geen nood aan grootsheid maar stelt de kleine momenten van zijn leven op prijs. Henk is een al wat oudere man die open staat voor wat het leven nog te bieden heeft – hij is vooral een echt, authentiek personage.
Het lezen van dit boek maakte mij gelukkig en blij – zoals je dat hebt met pareltjes van boeken.
February 18, 2021
A day in the life of an ordinary middle-aged man, single, struggling with overweight and deeply concerned about his terminally ill dog (hence the title "From the Live of a Dog"). A moving story, with a lot of empathy and ending in pure zest for life. Got one of the most important prices in Dutch literature (Libris 2020). No English translation yet, Dutch review below.
O jee, dacht ik, toch niet weer een verhaal over een aan lagerwal geraakte man van middelbare leeftijd, die het spoor bijster is? Dit hadden we toch al uitentreuren gehad bij Brouwers en Vanderheijden? Maar neen, dit is een heel aangenaam romannetje, met een hoog ‘feel good’-gehalte. Sander Kollaard (° 1961) is geen exuberante schrijver: hij beschrijft het liefst ‘kleine’ mensen en voorvallen, met veel empathie vooral voor de oudere medemens, en in een fijnzinnige stijl die afstand bewaart, maar af en toe ook lyrisch wordt.
Hoofdpersonage Henk van Doorn is zo’n doodgewone man: 56, gescheiden, wat geïsoleerd, worstelend met overgewicht, en met veel muizenissen over zichzelf en over het leven dat hem nog resteert. Maar Henk is ook erg gevoelig, ik zou zelfs zeggen aandoenlijk, door zijn grote portie kinderlijke naïviteit, jeugdige verbeelding, en liefde voor zijn hond ‘Schurk’, het oude huisdier dat aan hartfalen lijdt. Die ‘hond’ uit de titel slaat eigenlijk niet op ‘Schurk’, maar op Henk zelf. Zoals hij het zelf zegt, leven dieren ‘kort aangelijnd aan de pin van het ogenblik’, en dat is ook de levensles die Henk in dit korte verhaal inziet. Sander Kollaard weet perfect onze sympathie voor deze ‘underdog’ (pun intended) op te wekken, en voor zijn soortgenoten. Het verhaal eindigt met een onwaarschijnlijke scheut vitalisme en laat dus niks dan positieve vibes na.
Alleen spijtig van de soms te nadrukkelijke filosofische passages (zoals over Nietzsche), die te boodschapperig aandoen. En die sturende verteller die op het eind de lezer in de tijd meeneemt en de (mogelijke) verdere levensloop van Henk schetst, voelt toch wat geforceerd aan. Maar ik heb dit graag gelezen; het is een aangename afwisseling voor de ‘zeikerigheid’ die de Nederlandse (en andere) literatuur zo teistert.
O jee, dacht ik, toch niet weer een verhaal over een aan lagerwal geraakte man van middelbare leeftijd, die het spoor bijster is? Dit hadden we toch al uitentreuren gehad bij Brouwers en Vanderheijden? Maar neen, dit is een heel aangenaam romannetje, met een hoog ‘feel good’-gehalte. Sander Kollaard (° 1961) is geen exuberante schrijver: hij beschrijft het liefst ‘kleine’ mensen en voorvallen, met veel empathie vooral voor de oudere medemens, en in een fijnzinnige stijl die afstand bewaart, maar af en toe ook lyrisch wordt.
Hoofdpersonage Henk van Doorn is zo’n doodgewone man: 56, gescheiden, wat geïsoleerd, worstelend met overgewicht, en met veel muizenissen over zichzelf en over het leven dat hem nog resteert. Maar Henk is ook erg gevoelig, ik zou zelfs zeggen aandoenlijk, door zijn grote portie kinderlijke naïviteit, jeugdige verbeelding, en liefde voor zijn hond ‘Schurk’, het oude huisdier dat aan hartfalen lijdt. Die ‘hond’ uit de titel slaat eigenlijk niet op ‘Schurk’, maar op Henk zelf. Zoals hij het zelf zegt, leven dieren ‘kort aangelijnd aan de pin van het ogenblik’, en dat is ook de levensles die Henk in dit korte verhaal inziet. Sander Kollaard weet perfect onze sympathie voor deze ‘underdog’ (pun intended) op te wekken, en voor zijn soortgenoten. Het verhaal eindigt met een onwaarschijnlijke scheut vitalisme en laat dus niks dan positieve vibes na.
Alleen spijtig van de soms te nadrukkelijke filosofische passages (zoals over Nietzsche), die te boodschapperig aandoen. En die sturende verteller die op het eind de lezer in de tijd meeneemt en de (mogelijke) verdere levensloop van Henk schetst, voelt toch wat geforceerd aan. Maar ik heb dit graag gelezen; het is een aangename afwisseling voor de ‘zeikerigheid’ die de Nederlandse (en andere) literatuur zo teistert.
February 16, 2020
Sommige mensen kunnen schrijven en nemen je mee en je bent er, je ziet het, je voelt het, het raakt
Dit is zo'n boek
Het leven van Henk, IC verpleegkundige, met zijn verleden, zijn mogelijke zekere toekomst
zijn zijn
MUST READ ( MET HOOFDLETTERS)
https://www.tzum.info/2019/03/recensi...
Dit is zo'n boek
Het leven van Henk, IC verpleegkundige, met zijn verleden, zijn mogelijke zekere toekomst
zijn zijn
MUST READ ( MET HOOFDLETTERS)
https://www.tzum.info/2019/03/recensi...
February 12, 2024
Ach Henk, ach Schurk, ik heb met jullie meegeleefd en heb ervan genoten.
June 24, 2020
Winnaar van de Libris literatuurprijs, klinkt wel aardig, is maar 107 pagina's, beschikbaar in de online bibliotheek, via een club op Goodreads een buddy gevonden.. a read of opportunity
En precies waarom ik eigenlijk meer uit eigen kast wil gaan lezen. Boeken die ik niet kon weerstaan om aan te schaffen, niet die ik weer terug heb gelegd na het lezen van de achterflap. Zo verklein ik mijn TBR nooit!
De schrijfstijlvond ik wel mooi. Ik kan me goed voorstellen dat mensen hier erg voor vallen en erg door worden meegesleept. Nou viel de mooie schrijfstijl me vooral in het begin van het boek op, daarna voelde de schrijfstijl wat normaler, niet zo bijzonder mooi ofzo. En het is niet echt een lengte boek dat je denkt 'ja dat komt gewoon omdat ik er een beetje aan gewend ben geraakt'...
Maar ik kon echt helemaal niets met het verhaal. Het voelt voor mij als het zoveelste Nederlandstalige literaire werk over een blanke man van 50+ met zijn veel te literaire gedachten en enigszins oversekste wereldbeeld. Daar hoef ik denk ik niet veel meer woorden aan vuil te maken.
Ook snap ik de titel niet echt met het verhaal.
Nou denk ik wel dat ik dit het mooiste/beste boek van de genomineerden zou vinden als ik de rest ook zou lezen. Maar als boek en verhaal op zich doet het mij persoonlijk niet zoveel.
Ik heb er het juryrapport nog eens o nageslagen en ik kan me voorstellen dat mensen die elementen wel uit dit boek halen. “Het boek is groots in zijn eenvoud,” aldus Van Houwelingen. “Wij hebben gekozen voor een roman, die de lezer laat nadenken over de waarde van een mensenleven. Een boek met een positief mensbeeld, dat ons schokken van herkenning heeft bezorgd, lessen in levenskunst en oprecht leesplezier.” Maar het was gewoon niet een boek waar ik die klik mee had.
En precies waarom ik eigenlijk meer uit eigen kast wil gaan lezen. Boeken die ik niet kon weerstaan om aan te schaffen, niet die ik weer terug heb gelegd na het lezen van de achterflap. Zo verklein ik mijn TBR nooit!
De schrijfstijlvond ik wel mooi. Ik kan me goed voorstellen dat mensen hier erg voor vallen en erg door worden meegesleept. Nou viel de mooie schrijfstijl me vooral in het begin van het boek op, daarna voelde de schrijfstijl wat normaler, niet zo bijzonder mooi ofzo. En het is niet echt een lengte boek dat je denkt 'ja dat komt gewoon omdat ik er een beetje aan gewend ben geraakt'...
Maar ik kon echt helemaal niets met het verhaal. Het voelt voor mij als het zoveelste Nederlandstalige literaire werk over een blanke man van 50+ met zijn veel te literaire gedachten en enigszins oversekste wereldbeeld. Daar hoef ik denk ik niet veel meer woorden aan vuil te maken.
Ook snap ik de titel niet echt met het verhaal.
Nou denk ik wel dat ik dit het mooiste/beste boek van de genomineerden zou vinden als ik de rest ook zou lezen. Maar als boek en verhaal op zich doet het mij persoonlijk niet zoveel.
Ik heb er het juryrapport nog eens o nageslagen en ik kan me voorstellen dat mensen die elementen wel uit dit boek halen. “Het boek is groots in zijn eenvoud,” aldus Van Houwelingen. “Wij hebben gekozen voor een roman, die de lezer laat nadenken over de waarde van een mensenleven. Een boek met een positief mensbeeld, dat ons schokken van herkenning heeft bezorgd, lessen in levenskunst en oprecht leesplezier.” Maar het was gewoon niet een boek waar ik die klik mee had.
Read
July 20, 2020Merkwaardig boekje; ik heb Uit het leven van een hond gelezen, de roman waarmee de Nederlandse schrijver Sander Kollaard de Libris Literatuur Prijs 2020 won.
Uit het leven van een hond is het verhaal van de alleenstaande verpleegkundige Henk van Doorn. Henk is 56 jaar en ontdekt dat zijn hond Schurk aan hartfalen lijdt. De ziekte van zijn hond doet hem nadenken over zijn eigen leven. Hij vertelt over zijn scheiding, de relatie met zijn broer en de liefde voor zijn nichtje Rosa. Je voelt hoe hij weinig aansluiting vindt bij mensen en graag in boeken vlucht. Het lijkt een eenvoudige schets van een gewone man met een klein leven, een bespiegeling over de tegenstelling tussen levenslust en de dood die steeds naderbij komt.
Merkwaardig aan dit boek is dat de titel (én de prijs die het kreeg) een verwachting van grootsheid schept, een dramatiek suggereert die nooit aanwezig is in het boek. Integendeel, wat Sander Kollaard net doet is elk mogelijk dramatisch cliché zorgvuldig uit de weg gaan. Alles wat je als lezer verwacht, en wat het geheel dramatisch kan maken, gebeurt niét. Daardoor is Uit het leven van een hond bij uitstek een anti-spektakelroman. Een verhaal over de kleinheid van een leven, met een onopvallende hoofdfiguur, een verhaal over een man met een hond, en een hart dat klopt.
https://wimoosterlinck.wordpress.com/...
Uit het leven van een hond is het verhaal van de alleenstaande verpleegkundige Henk van Doorn. Henk is 56 jaar en ontdekt dat zijn hond Schurk aan hartfalen lijdt. De ziekte van zijn hond doet hem nadenken over zijn eigen leven. Hij vertelt over zijn scheiding, de relatie met zijn broer en de liefde voor zijn nichtje Rosa. Je voelt hoe hij weinig aansluiting vindt bij mensen en graag in boeken vlucht. Het lijkt een eenvoudige schets van een gewone man met een klein leven, een bespiegeling over de tegenstelling tussen levenslust en de dood die steeds naderbij komt.
Merkwaardig aan dit boek is dat de titel (én de prijs die het kreeg) een verwachting van grootsheid schept, een dramatiek suggereert die nooit aanwezig is in het boek. Integendeel, wat Sander Kollaard net doet is elk mogelijk dramatisch cliché zorgvuldig uit de weg gaan. Alles wat je als lezer verwacht, en wat het geheel dramatisch kan maken, gebeurt niét. Daardoor is Uit het leven van een hond bij uitstek een anti-spektakelroman. Een verhaal over de kleinheid van een leven, met een onopvallende hoofdfiguur, een verhaal over een man met een hond, en een hart dat klopt.
https://wimoosterlinck.wordpress.com/...
March 29, 2021
Ik ga stage lopen bij Van Oorschot boys & girls!!! Dus mijn goodreads wordt voorlopig een spreekbuis, staatsmedium zeg maar van Van Oorschot en het hoeft jullie dus niet te verbazen dat ik Uit het leven van een hond (een echt succesboek van Van Oorschot) niets minder dan een meesterwerk vond: lief, mooi, rustig, licht. Een ode aan de levenslust. Lifechanging boek, een absolute aanrader, koop het bij de betere boekhandel of via www.vanoorschot.nl!
October 24, 2019
Lees dit gewoon.
Het is een heel eenvoudig boekje, maar grootse literatuur.
Echt een ontdekking.
Het is een heel eenvoudig boekje, maar grootse literatuur.
Echt een ontdekking.
December 22, 2019
Iedereen moet dit lezen
January 6, 2021
Een leven samengebald in één dag. Meesterlijk!
November 9, 2020
Omdat we met de leesclub meedoen met de Stichting Literatuurclubs Drenthe hebben we maar 4 of 5 officiële boeken per jaar. Mooie aanleiding om de Libriswinnaar op ons eigen houtje te gaan lezen. Zonder behulpzame leeswijzer en bijbehorende vragen, in dat geval. Gelukkig zijn er tegenwoordig diverse online leesclubs, en die van De Volkskrant zette een paar mooie vragen op hun site.
Maar zelf heb ik tijdens het lezen ook veel aantekeningen gemaakt.
Even simpel het verhaal: Henk, vijftiger, IC-verpleegkundige, gescheiden, wordt wakker op een zomerse zaterdag. Hij moet eruit want hond Schurk moet uitgelaten. Beest blijkt niet echt in orde, komt het van de hitte? Onderweg haalt de bewoonster van een woonboot een bak water voor hem. Hij slobbert gulzig, maar eenmaal thuis vertrouwt Henk het toch niet en gaat met Schurk – kooikerhondje – naar de dierenarts. Diagnose: hartfalen. Henk moet de stad nog in om een cadeautje te kopen voor zijn nichtje Rosa. Later die middag gaat hij met de bus naar haar verjaardag, die dranksgewijs nogal uit de hand loopt. (Dat is lang niet alles, maar ik wil niet spoileren.)
Hoe komt het, dat zo'n eenvoudig verhaal zó prachtig is?
Allereerst door de glasheldere taal. Geen woord te veel en toch niet gewild karig-geschrapt, nergens grof of modieus, mooie vergelijkingen ("kijk maar in de oubliette van haar ogen") en zintuiglijke beschrijvingen.
Dan het bijzondere vertelperspectief. Is het de schrijver, die als verteller ons rondleidt in de Henkerigheid van Henk? Is het Henks onderbewuste dat af en toe berichten stuurt naar de Henk in het hier en nu? Is het zelfs Schurk, die zijn baasje observeert? Het is een mengeling, en die geeft juist weer hoe iemand op éen zo'n dag verschillend in het leven staat, vervloeiend, samenvloeiend met anderen, of juist weer ingeperkt ("ruw aangelijnd door een reflexmatige beleefdheid"), en heen en weer bewegend van verleden naar heden naar toekomst.
De tijd is een van de belangrijkste thema's. De zinsnede "kort aangelijnd aan de pin van het ogenblik" (Nietzsche - Over nut en nadeel van geschiedenis voor het leven) komt meerdere malen voor in het boek. Ook springt het verhaal moeiteloos naar de toekomst, tot Henks dood aan toe.
Wat is erger: herinneren of vergeten?
In het verlengde daarvan ligt het thema verhaal. "Wij zijn allemaal schimmen met verhalen bekleed spul." (spul in de zin van materie)
Henk is literatuurliefhebber, en vraagt zich bezorgd af of met het lezen er niet veel van zijn essentie in de boeken stroomt. Verhalen zijn de basale vorm van begrip en inzicht, zegt hij tegen Rosa. "Zonder verhalen zou de wereld uiteenvallen in betekenisloze onderdelen."
Geen nieuw gezichtspunt, natuurlijk, maar wel prachtig ingebed in zo'n op het oog eenvoudig verhaal.
Wat ik erg mooi vond was de uitspraak van Mia (de vrouw uit de woonboot) over de muziek van Beethoven. "Ze kan de muziek voor zich zien als een weliswaar complexe maar toch heldere ruimte, een gebouw zoals Piranesi dat had kunnen tekenen. Ze is in staat om die ruimte binnen te gaan." Ik moest meteen denken aan mijn ervaring met het pianoconcert van Mozart.
Misschien wel het belangrijkste thema is dat van de Lebensbejahung (zeg maar ja tegen het leven van je gloria je gloria joechei). "Het is niet eten en drinken dat ons in leven houdt, maar levenslust, de morele overtuiging dat het de moeite waard is, dat er waarheid en schoonheid ligt in het leven zelf, altijd en overal, maar dat het aan ons is om dat op te zoeken, te delven, als gelukszoekers, in de beste betekenis van dat woord …"
En dat sluit weer prachtig aan bij die vraag van de Volkskrant of het beroep van Henk – IC-verpleegkundige – van belang is voor het boek. Ja dus. Hij is een beroeps-in-leven-houder.
Maar zelf heb ik tijdens het lezen ook veel aantekeningen gemaakt.
Even simpel het verhaal: Henk, vijftiger, IC-verpleegkundige, gescheiden, wordt wakker op een zomerse zaterdag. Hij moet eruit want hond Schurk moet uitgelaten. Beest blijkt niet echt in orde, komt het van de hitte? Onderweg haalt de bewoonster van een woonboot een bak water voor hem. Hij slobbert gulzig, maar eenmaal thuis vertrouwt Henk het toch niet en gaat met Schurk – kooikerhondje – naar de dierenarts. Diagnose: hartfalen. Henk moet de stad nog in om een cadeautje te kopen voor zijn nichtje Rosa. Later die middag gaat hij met de bus naar haar verjaardag, die dranksgewijs nogal uit de hand loopt. (Dat is lang niet alles, maar ik wil niet spoileren.)
Hoe komt het, dat zo'n eenvoudig verhaal zó prachtig is?
Allereerst door de glasheldere taal. Geen woord te veel en toch niet gewild karig-geschrapt, nergens grof of modieus, mooie vergelijkingen ("kijk maar in de oubliette van haar ogen") en zintuiglijke beschrijvingen.
Dan het bijzondere vertelperspectief. Is het de schrijver, die als verteller ons rondleidt in de Henkerigheid van Henk? Is het Henks onderbewuste dat af en toe berichten stuurt naar de Henk in het hier en nu? Is het zelfs Schurk, die zijn baasje observeert? Het is een mengeling, en die geeft juist weer hoe iemand op éen zo'n dag verschillend in het leven staat, vervloeiend, samenvloeiend met anderen, of juist weer ingeperkt ("ruw aangelijnd door een reflexmatige beleefdheid"), en heen en weer bewegend van verleden naar heden naar toekomst.
De tijd is een van de belangrijkste thema's. De zinsnede "kort aangelijnd aan de pin van het ogenblik" (Nietzsche - Over nut en nadeel van geschiedenis voor het leven) komt meerdere malen voor in het boek. Ook springt het verhaal moeiteloos naar de toekomst, tot Henks dood aan toe.
Wat is erger: herinneren of vergeten?
In het verlengde daarvan ligt het thema verhaal. "Wij zijn allemaal schimmen met verhalen bekleed spul." (spul in de zin van materie)
Henk is literatuurliefhebber, en vraagt zich bezorgd af of met het lezen er niet veel van zijn essentie in de boeken stroomt. Verhalen zijn de basale vorm van begrip en inzicht, zegt hij tegen Rosa. "Zonder verhalen zou de wereld uiteenvallen in betekenisloze onderdelen."
Geen nieuw gezichtspunt, natuurlijk, maar wel prachtig ingebed in zo'n op het oog eenvoudig verhaal.
Wat ik erg mooi vond was de uitspraak van Mia (de vrouw uit de woonboot) over de muziek van Beethoven. "Ze kan de muziek voor zich zien als een weliswaar complexe maar toch heldere ruimte, een gebouw zoals Piranesi dat had kunnen tekenen. Ze is in staat om die ruimte binnen te gaan." Ik moest meteen denken aan mijn ervaring met het pianoconcert van Mozart.
Misschien wel het belangrijkste thema is dat van de Lebensbejahung (zeg maar ja tegen het leven van je gloria je gloria joechei). "Het is niet eten en drinken dat ons in leven houdt, maar levenslust, de morele overtuiging dat het de moeite waard is, dat er waarheid en schoonheid ligt in het leven zelf, altijd en overal, maar dat het aan ons is om dat op te zoeken, te delven, als gelukszoekers, in de beste betekenis van dat woord …"
En dat sluit weer prachtig aan bij die vraag van de Volkskrant of het beroep van Henk – IC-verpleegkundige – van belang is voor het boek. Ja dus. Hij is een beroeps-in-leven-houder.
March 12, 2020
"' Want zie je, Mia, het is niet eten en drinken dat ons in leven houdt, maar levenslust, de morele overtuiging dat het de moeite waard is, dat er waarheid en schoonheid ligt in het leven zelf, altijd en overal, maar dat het aan ons is om dat op te zoeken, te delven, als gelukszoekers, in de beste betekenis van dat woord...'"
July 4, 2020
Een aanrader. Een heerlijk boek, dat je niet in één ruk uitleest, maar waar je de tijd voor neemt. Mijmeren, dromen, nadenken en herkennen.
Die Henk toch.
Die Henk toch.
March 15, 2020
Een luisterbeurt van George Bakers Una Poloma Blanca zal nooit meer hetzelfde zijn.
July 1, 2020
*** 4 ***
July 13, 2020
Ja! Mooi, ingetogen, nuchter, filosofisch. Denk dat dit boek geschikt is om meerdere keren te lezen. De zinnen nodigen uit tot verder (zelf)onderzoek. Met veel plezier gelezen.
January 2, 2020
Oh wat een levenslust schuilt er in dit boek, laat mijn hart overlopen van liefde. Morgen citaten. Nu slapen.
April 2, 2023
Over niets, en tegelijkertijd over alles, over Het Leven.
Compact, eenvoudig en toch ook bloemrijk. Het kan.
Compact, eenvoudig en toch ook bloemrijk. Het kan.
November 28, 2021
De vloek der te hoge verwachtingen. Ik voeg de tag 'te herlezen' toe.
August 11, 2020
‘Licht breidt zich rechtlijnig uit, leerde hij bij natuurkunde. Hetzelfde geldt voor de tijd en het verbaast hem niet dat de twee verknoopt zijn in het lichtjaar – een maat die op slag duidelijk maakt dat sommige afstanden niet meer overbrugd kunnen worden.’ (p. 40)
‘Groots in zijn eenvoud’ noemde Volkskrant-literatuurcriticus Bo van Houwelingen het jongste boek van Sander Kollaard, Uit het leven van een hond, in het juryrapport van de Libris Literatuur Prijs 2020 (zijsprongetje: is “Literatuurprijs” niet één woord?). Daar valt niet op af te dingen. In slechts 156 pagina’s weet Kollaard te overtuigen met een beschrijving van een dag uit het leven van Henk van Doorn, IC-verpleegkundige, en zijn hondje Schurk. Niet bijzonders, hoor ik je nu denken, en dat klopt: het verhaal is niets bijzonders. Des te knapper dat het zo’n vrolijk stemmend en tot nadenken aanzettend boek is geworden. Inderdaad: groots in zijn eenvoud.
Een poosje terug signeerde Sander Kollaard bij Boekhandel Praamstra te Deventer. Ik liet mijn exemplaar, dat ik al eerder bij dezelfde winkel had aangeschaft, signeren en maakte kennis met Kollaard. Als dank voor zijn komst kreeg Kollaard van de eigenaar van Praamstra een tasje met “goodies” mee, waaronder mijn eigen boek, Maanscherf. Dus Sander Kollaard, winnaar van Libris Literatuur Prijs 2020, is in het bezit van mijn debuutroman: hoe tof is dat? En nu maar nederig wachten op het oordeel.
Leuke anekdote even terzijde, het is mij wel duidelijk waarom Uit het leven van een hond er met de prijs vandoor is gegaan. Het is een gloedvol verhaal, geschreven met een sympathieke en (af en toe net iets té) geestige pen. Een puntgaaf verhaal dat de gewone man – me dunkt dat de naam ‘Henk’ niet uit de lucht gegrepen is – niet centraal stelt en daar geen doekjes om windt: het (leven) is wat het is en daar moet de lezer het mee doen. Geen kunstgrepen, geen bellen en toeters om het oersimpele verhaal aan te dikken of een eigenaardig vleugje spektakel mee te geven, en dat is de kracht van dit boek. Tel daar de verfijnde schrijfstijl bij op, de beklijvende karakters, de filosofische mijmeringen, heerlijke one-liners, de dialogen vol humor en empathie en je hebt een sprankelende roman te pakken.
Een waardige winnaar van de Libris Literatuur Prijs dus, maar is het dan perfect in mijn ogen? Dat nét niet. Nu wil ik Kollaards prestatie geenszins onderwaarderen, maar zoals ik al eerder liet vallen sloeg de alwetende verteller in dit boek naar mijn smaak soms een iets té jolige toon aan. Ook deed de herhaaldelijke nadruk op Henks behoefte om (Mia) te penetreren, de verwoording daarvan, wat studentikoos aan; op sommige punten is het een puberaal boek, mijns inziens.
Tot slot moet ik, als opgeleid vormgever, mijn beklag doen over de vormgeving – ja, ik zie boeken als een totaalproduct en vormgeving neem ik dan ook mee in mijn recensie. Het is me een raadsel waarom voor een onscherpe afbeelding als deze is gekozen, buiten het overduidelijke aspect (hond, check; man, check)... Er zal vast een gedachte achter zitten – het sluit aan bij de eenvoud van het verhaal? – maar de omslag nodigt niet uit tot oppakken, laat staan lezen. Door de discrepantie tussen de Lebensbejahung waarmee en waarover Sander Kollaard schrijft en de koude, grauwe grafische vormgeving waarin het levenslustige verhaal van Kollaard verpakt is, krijg je al gauw de indruk dat de vormgeving óf veel te haastig in elkaar is geflanst óf de vormgever het verhaal niet heeft gelezen en voorbij is gegaan aan de essentie van het boek. Beide scenario’s zijn laakbaar.
‘Groots in zijn eenvoud’ noemde Volkskrant-literatuurcriticus Bo van Houwelingen het jongste boek van Sander Kollaard, Uit het leven van een hond, in het juryrapport van de Libris Literatuur Prijs 2020 (zijsprongetje: is “Literatuurprijs” niet één woord?). Daar valt niet op af te dingen. In slechts 156 pagina’s weet Kollaard te overtuigen met een beschrijving van een dag uit het leven van Henk van Doorn, IC-verpleegkundige, en zijn hondje Schurk. Niet bijzonders, hoor ik je nu denken, en dat klopt: het verhaal is niets bijzonders. Des te knapper dat het zo’n vrolijk stemmend en tot nadenken aanzettend boek is geworden. Inderdaad: groots in zijn eenvoud.
Een poosje terug signeerde Sander Kollaard bij Boekhandel Praamstra te Deventer. Ik liet mijn exemplaar, dat ik al eerder bij dezelfde winkel had aangeschaft, signeren en maakte kennis met Kollaard. Als dank voor zijn komst kreeg Kollaard van de eigenaar van Praamstra een tasje met “goodies” mee, waaronder mijn eigen boek, Maanscherf. Dus Sander Kollaard, winnaar van Libris Literatuur Prijs 2020, is in het bezit van mijn debuutroman: hoe tof is dat? En nu maar nederig wachten op het oordeel.
Leuke anekdote even terzijde, het is mij wel duidelijk waarom Uit het leven van een hond er met de prijs vandoor is gegaan. Het is een gloedvol verhaal, geschreven met een sympathieke en (af en toe net iets té) geestige pen. Een puntgaaf verhaal dat de gewone man – me dunkt dat de naam ‘Henk’ niet uit de lucht gegrepen is – niet centraal stelt en daar geen doekjes om windt: het (leven) is wat het is en daar moet de lezer het mee doen. Geen kunstgrepen, geen bellen en toeters om het oersimpele verhaal aan te dikken of een eigenaardig vleugje spektakel mee te geven, en dat is de kracht van dit boek. Tel daar de verfijnde schrijfstijl bij op, de beklijvende karakters, de filosofische mijmeringen, heerlijke one-liners, de dialogen vol humor en empathie en je hebt een sprankelende roman te pakken.
Een waardige winnaar van de Libris Literatuur Prijs dus, maar is het dan perfect in mijn ogen? Dat nét niet. Nu wil ik Kollaards prestatie geenszins onderwaarderen, maar zoals ik al eerder liet vallen sloeg de alwetende verteller in dit boek naar mijn smaak soms een iets té jolige toon aan. Ook deed de herhaaldelijke nadruk op Henks behoefte om (Mia) te penetreren, de verwoording daarvan, wat studentikoos aan; op sommige punten is het een puberaal boek, mijns inziens.
Tot slot moet ik, als opgeleid vormgever, mijn beklag doen over de vormgeving – ja, ik zie boeken als een totaalproduct en vormgeving neem ik dan ook mee in mijn recensie. Het is me een raadsel waarom voor een onscherpe afbeelding als deze is gekozen, buiten het overduidelijke aspect (hond, check; man, check)... Er zal vast een gedachte achter zitten – het sluit aan bij de eenvoud van het verhaal? – maar de omslag nodigt niet uit tot oppakken, laat staan lezen. Door de discrepantie tussen de Lebensbejahung waarmee en waarover Sander Kollaard schrijft en de koude, grauwe grafische vormgeving waarin het levenslustige verhaal van Kollaard verpakt is, krijg je al gauw de indruk dat de vormgeving óf veel te haastig in elkaar is geflanst óf de vormgever het verhaal niet heeft gelezen en voorbij is gegaan aan de essentie van het boek. Beide scenario’s zijn laakbaar.
January 14, 2024
Ik kwam Uit het leven van een hond van Sander Kollaard ergens tweede hands tegen en heb 'm toen direct meegenomen, want ik had hier goede verhalen van gehoord.
Dat werd ook echt waargemaakt want ik heb deze novelle in iets meer dan een dag verslonden.
We volgen een dag in het leven van Henk, 56, die geen hoge pet van zich op heeft (vergelijkt zich met een walrus op de bank) en zijn hond Schurk. De dag kabbelt voort met mooie mijmeringen, leuke en grappige ontmoetingen (hoe heet de buurman ook alweer / poederachtige billen van een kunstenares) en leuke dialogen (Henk dronken in gesprek met Rosa, dat mocht langer duren).
Het hele verhaal speelt zich in één dag af, maar met her en der een terugblik of kleine voorspelling van de toekomst en dat maakt het toch dynamisch genoeg om interessant te zijn. Ik vond de personages leuk, het was eigenlijk gewoon een lief en grappig verhaal dat bijna een knuffel verdiende.
Ik ben blij dat ik dit weekend met deze mensen heb mogen doorbrengen. 4 dikke sterren.
Dat werd ook echt waargemaakt want ik heb deze novelle in iets meer dan een dag verslonden.
We volgen een dag in het leven van Henk, 56, die geen hoge pet van zich op heeft (vergelijkt zich met een walrus op de bank) en zijn hond Schurk. De dag kabbelt voort met mooie mijmeringen, leuke en grappige ontmoetingen (hoe heet de buurman ook alweer / poederachtige billen van een kunstenares) en leuke dialogen (Henk dronken in gesprek met Rosa, dat mocht langer duren).
Het hele verhaal speelt zich in één dag af, maar met her en der een terugblik of kleine voorspelling van de toekomst en dat maakt het toch dynamisch genoeg om interessant te zijn. Ik vond de personages leuk, het was eigenlijk gewoon een lief en grappig verhaal dat bijna een knuffel verdiende.
Ik ben blij dat ik dit weekend met deze mensen heb mogen doorbrengen. 4 dikke sterren.
September 21, 2024
UIt het leven van een hond is een aandoenlijk boek. Heel herkenbaar en liefdevol worden de scenes en gedachtespinselen van Henk beschreven. De overwegingen die in hem omgaan, het gebrek aan zelfdiscipline op het moment dat hij bij de kaasboer staat. Ongemakkelijke situaties als hij zijn buurman ontmoet..hoe heet hij ook alweer? De bezorgdheid over zijn hond, die zich echt anders gedraagt dan normaal. Als een mozaiek krijgt de lezer telkens stukjes voorgeschoteld waardoor langzaam Henks leven vorm begint te krijgen. Knap in elkaar gezet.
Maar Nederlandse literatuur heeft altijd iets elitairs in zich. Uit de omschrijving van het boek lijkt het of het een beschrijving is van een zaterdag van een doodgewoon persoon. Maar zo doodgewoon is Henk niet, Henk houdt van Nietsche (ookal begrijpt hij het niet). Henk ontmoet een vrouw die naar een strijkkwartet van Beethoven gaat. Z'n hond houdt van Una paloma blanca, maar dat wordt en passent ook afgeserveerd als lage cultuur. Gelukkig houdt hij ook van Fur Elise.
Henk heeft een briljante ex die hoogleraar in Amerika is. Hij heeft een broer die directeur is.
Waarschijnlijk is dit ook het publiek waarvoor deze roman geschreven is. Maar iets meer RTL4 en Netflix zou het publiek kunnen verbreden..
3,5 ster wat mij betreft.
Maar Nederlandse literatuur heeft altijd iets elitairs in zich. Uit de omschrijving van het boek lijkt het of het een beschrijving is van een zaterdag van een doodgewoon persoon. Maar zo doodgewoon is Henk niet, Henk houdt van Nietsche (ookal begrijpt hij het niet). Henk ontmoet een vrouw die naar een strijkkwartet van Beethoven gaat. Z'n hond houdt van Una paloma blanca, maar dat wordt en passent ook afgeserveerd als lage cultuur. Gelukkig houdt hij ook van Fur Elise.
Henk heeft een briljante ex die hoogleraar in Amerika is. Hij heeft een broer die directeur is.
Waarschijnlijk is dit ook het publiek waarvoor deze roman geschreven is. Maar iets meer RTL4 en Netflix zou het publiek kunnen verbreden..
3,5 ster wat mij betreft.
March 23, 2020
als ik kon gaf ik het acht sterren
July 11, 2020
Deze recensie verscheen eerder op Verhalen uit de stiltecoupé.
Dit boek beslaat één enkele zaterdag uit het leven van Henk van Doorn, IC-verpleegkundige, 56 jaar oud. Een gewone dag gevuld met gewone dingen, maar toch bijzonder. Een dag waarop Henk ontdekt dat zijn hond Schurk hartfalen heeft, waarop hij een boodschap doet bij de kaaswinkel en de boekwinkel, waarop hij een bezoek brengt aan zijn oud-collega die aan alzheimer lijdt, waarop hij naar de barbecue van zijn broer gaat en waarop hij een lieve vrouw ontmoet.
“Het hart klopt, denkt Henk van Doorn als hij wakker wordt, en het bloed stroomt.”
Waar draait het nu om in dit dunne boekje? Levenslust. Wat zijn de dingen die er toe doen in het leven? Wat zijn de dingen waar je voor leeft? Auteur Sander Kollaard drukt je met de neus op de feiten. Op een bijzondere wijze vanuit een alwetende verteller leert hij de lezer Henk van Doorn kennen. Henk lijkt op de eerste bladzijde een beetje een eenzame, meelijwekkende man, maar groeit gedurende de dag uit tot een voorbeeld, tot een levenslustig man die niet bij de pakken neer gaat zitten. Misschien wel een tikkeltje gefrustreerd op seksueel gebied?
Afgezien van de ietwat overdreven aandacht voor seksualiteit is Uit het leven van een hond wat mij betreft een terechte winnaar van de Libris Literatuur Prijs. Het is het soort boek dat je niet elke dag tegen komt. De kracht zit hem in het kleine formaat, gevuld met die alledaagse dingen waar een mens vrolijk van kan worden. Een fijn boek dus voor wie net als ik de opgestapelde ellende in de meeste literaire werken een beetje zat is.
Maar wie is dan Sander Kollaard? Ik moet bekennen dat ik de naam nog nooit gehoord had. Overigens hoeft dat niet veel te betekenen, omdat ik erg veel Engelstalige literatuur lees. Kollaard vertrok naar Zweden voor de liefde en besloot daar te gaan schrijven. In 2012 publiceerde hij zijn eerste verhalenbundel Onmiddellijke terugkeer van uw geliefde, twee jaar later zijn eerste roman Stadium IV en twee jaar geleden een tweede verhalenbundel Levensberichten. Vorig jaar verscheen Uit het leven van een hond, dat nu dus bekroond is met de Libris Literatuurprijs, de belangrijkste literaire prijs van Nederland. Petje af!
Dit boek beslaat één enkele zaterdag uit het leven van Henk van Doorn, IC-verpleegkundige, 56 jaar oud. Een gewone dag gevuld met gewone dingen, maar toch bijzonder. Een dag waarop Henk ontdekt dat zijn hond Schurk hartfalen heeft, waarop hij een boodschap doet bij de kaaswinkel en de boekwinkel, waarop hij een bezoek brengt aan zijn oud-collega die aan alzheimer lijdt, waarop hij naar de barbecue van zijn broer gaat en waarop hij een lieve vrouw ontmoet.
“Het hart klopt, denkt Henk van Doorn als hij wakker wordt, en het bloed stroomt.”
Waar draait het nu om in dit dunne boekje? Levenslust. Wat zijn de dingen die er toe doen in het leven? Wat zijn de dingen waar je voor leeft? Auteur Sander Kollaard drukt je met de neus op de feiten. Op een bijzondere wijze vanuit een alwetende verteller leert hij de lezer Henk van Doorn kennen. Henk lijkt op de eerste bladzijde een beetje een eenzame, meelijwekkende man, maar groeit gedurende de dag uit tot een voorbeeld, tot een levenslustig man die niet bij de pakken neer gaat zitten. Misschien wel een tikkeltje gefrustreerd op seksueel gebied?
Afgezien van de ietwat overdreven aandacht voor seksualiteit is Uit het leven van een hond wat mij betreft een terechte winnaar van de Libris Literatuur Prijs. Het is het soort boek dat je niet elke dag tegen komt. De kracht zit hem in het kleine formaat, gevuld met die alledaagse dingen waar een mens vrolijk van kan worden. Een fijn boek dus voor wie net als ik de opgestapelde ellende in de meeste literaire werken een beetje zat is.
Maar wie is dan Sander Kollaard? Ik moet bekennen dat ik de naam nog nooit gehoord had. Overigens hoeft dat niet veel te betekenen, omdat ik erg veel Engelstalige literatuur lees. Kollaard vertrok naar Zweden voor de liefde en besloot daar te gaan schrijven. In 2012 publiceerde hij zijn eerste verhalenbundel Onmiddellijke terugkeer van uw geliefde, twee jaar later zijn eerste roman Stadium IV en twee jaar geleden een tweede verhalenbundel Levensberichten. Vorig jaar verscheen Uit het leven van een hond, dat nu dus bekroond is met de Libris Literatuurprijs, de belangrijkste literaire prijs van Nederland. Petje af!
March 19, 2025
Mijn eerste boek van Kollaard. Prachtig! Over een dag uit t leven van een man waarvan zijn hond ziek is. T loopt goed af, maar het had vreselijk mis kunnen gaan. Ook een prachtig boekje voor hondenliefhebbers, maar niet perse. Dus ook voor de niet hondenbezitters onder ons.
June 17, 2020
Eén dag uit het leven van een man en een hond terwijl de schrijver blikt naar het verleden en de toekomst van Henk geschreven in een taal die rijk is door zijn eenvoud. Vele bedenkingen, zinnen lees je graag opnieuw. Henk blijkt kwetsbaar te zijn en schoonheid te kennen en dat doet wel eens deugd in een boek.
Op de flap: Henk heeft het grote talent om uit een acuut besef van sterfelijkheid een krachtig carpe diem te putten : leef het leven ten volle.
Op de flap: Henk heeft het grote talent om uit een acuut besef van sterfelijkheid een krachtig carpe diem te putten : leef het leven ten volle.
Displaying 1 - 30 of 487 reviews