What do you think?
Rate this book
Τα βλέπω
Χαρτοπαιξία, βιαιότητα, αλκοολισμός.
Ο Δημήτρης είναι ένας άντρας εθισμένος σε καταστροφικά πάθη.
Στο δρόμο του βρίσκεται ο Νίκος, στο πρόσωπο του οποίου διακρίνει τον νεότερο εαυτό του. Ένας περίεργος δεσμός πλέκεται μεταξύ τους καθώς τα πάθη ξετυλίγονται το ένα μετά το άλλο.
Ένα τουρνουά πόκερ, ένα πτώμα με θρυμματισμένο κεφάλι και ένοχα μυστικά που απειλούν να αποκαλυφθούν, υπό το άγρυπνο βλέμμα μια σκιάς.
Ο Δημήτρης είναι ένας άντρας εθισμένος σε καταστροφικά πάθη.
Στο δρόμο του βρίσκεται ο Νίκος, στο πρόσωπο του οποίου διακρίνει τον νεότερο εαυτό του. Ένας περίεργος δεσμός πλέκεται μεταξύ τους καθώς τα πάθη ξετυλίγονται το ένα μετά το άλλο.
Ένα τουρνουά πόκερ, ένα πτώμα με θρυμματισμένο κεφάλι και ένοχα μυστικά που απειλούν να αποκαλυφθούν, υπό το άγρυπνο βλέμμα μια σκιάς.
184 pages, Paperback
Published December 6, 2020
13 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 21 of 21 reviews
December 9, 2020
Τη Γιώτας Καλαμαρά ως συγγραφέα τη γνωρίζω εδώ και χρόνια, καθώς είχα την τύχη να διαβάσω τις συμμετοχές της σε διάφορους συλλογικούς τόμους. Και να που τώρα ήρθε ο καιρός για την πρώτη της ολοκληρωμένη συγγραφική απόπειρα.
Κατά την άποψή μου το βιβλίο της είναι πολλά και καλά μαζί ταυτόχρονα. Καταρχάς ο τρόπος που αφηγείται είναι, όπως πάντα, μεστός. Ξέρει καλά τι θέλει να πει. Βασικά ξέρει να εκμεταλλεύεται ορθά τον χρυσό κανόνα του «τόσο-όσο». Από εκεί και πέρα, ένα από τα πιο σημαντικά εφόδιά της είναι και πάλι η ίδια η ιστορία της. Οι ιδέες της είναι πάντα καλές, με το πολύ θετικό να είναι ότι ποτέ δεν μπορείς να προσδιορίσεις το ακριβές είδος στο οποίο ανήκει αυτό που διαβάζεις. Αυτό ακριβώς ισχύει και εδώ. Το βιβλίο καταφέρνει και είναι ταυτόχρονα από κοινωνικό μέχρι και τρόμου, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται σε κάτι τέτοιο. Προσωπικά έχω την αίσθηση ότι έτσι δίνει την ευκαιρία σε πολλούς αναγνώστες, διαφορετικών ειδών, να προσεγγίσουν το βιβλίο χωρίς να το νιώσουν «ανοίκειο» ως προς τα γούστα τους. Σε αυτό σίγουρα παίζουν ρόλο και οι διακριτοί της χαρακτήρες. Επίσης, κάποια άτομα και καταστάσεις νομίζω ότι έχουν τον δικό τους, ιδιαίτερο συμβολισμό. Το πώς όμως τα αποσυμβολίζει κανείς όλα αυτά είναι καθαρά υποκειμενικό.
Συνοψίζοντας, το ντεμπούτο βιβλίο της Γιώτας Καλαμαρά είναι ένα πολύ καλό ανάγνωσμα.
Γιώτα, εύχομαι ολόψυχα να είναι το πρώτο από πολλά!
Κατά την άποψή μου το βιβλίο της είναι πολλά και καλά μαζί ταυτόχρονα. Καταρχάς ο τρόπος που αφηγείται είναι, όπως πάντα, μεστός. Ξέρει καλά τι θέλει να πει. Βασικά ξέρει να εκμεταλλεύεται ορθά τον χρυσό κανόνα του «τόσο-όσο». Από εκεί και πέρα, ένα από τα πιο σημαντικά εφόδιά της είναι και πάλι η ίδια η ιστορία της. Οι ιδέες της είναι πάντα καλές, με το πολύ θετικό να είναι ότι ποτέ δεν μπορείς να προσδιορίσεις το ακριβές είδος στο οποίο ανήκει αυτό που διαβάζεις. Αυτό ακριβώς ισχύει και εδώ. Το βιβλίο καταφέρνει και είναι ταυτόχρονα από κοινωνικό μέχρι και τρόμου, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται σε κάτι τέτοιο. Προσωπικά έχω την αίσθηση ότι έτσι δίνει την ευκαιρία σε πολλούς αναγνώστες, διαφορετικών ειδών, να προσεγγίσουν το βιβλίο χωρίς να το νιώσουν «ανοίκειο» ως προς τα γούστα τους. Σε αυτό σίγουρα παίζουν ρόλο και οι διακριτοί της χαρακτήρες. Επίσης, κάποια άτομα και καταστάσεις νομίζω ότι έχουν τον δικό τους, ιδιαίτερο συμβολισμό. Το πώς όμως τα αποσυμβολίζει κανείς όλα αυτά είναι καθαρά υποκειμενικό.
Συνοψίζοντας, το ντεμπούτο βιβλίο της Γιώτας Καλαμαρά είναι ένα πολύ καλό ανάγνωσμα.
Γιώτα, εύχομαι ολόψυχα να είναι το πρώτο από πολλά!
January 22, 2021
Μου άρεσε πάρα πολύ! Ήταν αληθινό, δίκαιο και... Πολύ εκνευριστικο!!! Η Γιώτα κατάφερε να φτιάξει έναν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ, αληθοφανεστατο. Κάθε φορά που έβλεπα τον Δημήτρη να μιλάει ή γενικά να κάνει οτιδήποτε, τον έβριζα. Οι διαλογοι ήταν επίσης αληθοφανείς, η ιστορία κυλούσε σαν νερό. Γενικά το απόλαυσα παρά πολύ!! Μπράβο και πάλι μπράβο!!
April 21, 2021
Άραγε, υπάρχει Θεία Δίκη; 🤔
Το ξεκίνησα χθες το βράδυ και κύλησε σαν το νερό. Το “ΤΑ ΒΛΕΠΩ” θίγει σοβαρά κοινωνικά θέματα όπως την ενδοοικογενειακή βία και τον εθισμό σε πάθη όπως την χαρτοπαιξία. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας αυτής είναι ο Δημήτρης, ένας άντρας καλομαθημένος που ζει ακόμα με τα κατάλοιπα μιας παλαιότερης εποχής, η οποία δεν απέχει πολύ από το σήμερα. Θεωρεί το γυναικείο φύλλο αδύναμο και κατώτερο του, και δεν χάνει ευκαιρία να το επισημάνει με λεκτική ή σωματική βία. Προσωπικά, με τσάντισε άσχημα ο τύπος με τη συμπεριφορά που είχε έναντι της γυναίκας του, και όχι μόνο!
Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμα και σήμερα αρσενικά όπως τον πρωταγωνιστή της ιστορίας (ο θεός να τα κάνει δηλαδή), και το πιο λυπηρό κατ’ εμέ, δεν είναι ότι υπάρχουν γυναίκες που δικαιολογημένα ίσως φοβούνται να σηκώσουν κεφάλι, αλλά μια μικρή κατηγορία αυτών που γοητεύονται και επιθυμούν να μπλέκονται με μαγκάκια της συμφοράς, κρίνοντάς τα βιαστικά από την εξωτερική εμφάνιση, τον τρόπο ζωής που έχουν και την οικονομική επιφάνεια, αν αυτή υπάρχει. Ελπίζω να είναι ελάχιστες, αν και με τα διαστρεβλωμένα πρότυπα των δύο φύλλων που μας παρουσιάζουν συνεχώς μέσω των σόσιαλ μίντια και των ΜΜΕ, δυσκολεύομαι στο να παραμείνω αισιόδοξος. Ευτυχώς, στην υπόθεση αυτή, το γυναικείο φύλλο σηκώνει ανάστημα, πράγμα το οποίο εύχομαι να κάνετε όλο και περισσότερες, δίχως να παραδειγματιστείτε απαραίτητα από το ΦΙΝΑΛΕ του βιβλίου! 😜
Σε γενικές γραμμές, το βιβλίο είναι καλογραμμένο, ευκολοδιάβαστο, με αληθοφανέστατους χαρακτήρες και ζωντανούς διαλόγους. Δεν σου αφήνει κενά ή αναπάντητα ερωτήματα, δεν παρουσιάζει κοιλιά, και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα! 👌👌👌
Υ.Γ. Το “ΤΑ ΒΛΕΠΩ” είναι το πρώτο έργο που διάβασα από τη συγγραφέα, την οποία είχα την τιμή και τη χαρά να τη γνωρίσω από κοντά στο φεστιβάλ του Fantasticon (2018-2019). Γιώτα, τα θερμά μου συγχαρητήρια για το βιβλίο, και εις ανώτερα σου εύχομαι και να είναι καλοτάξιδο! 😇🙏📖💙
Το ξεκίνησα χθες το βράδυ και κύλησε σαν το νερό. Το “ΤΑ ΒΛΕΠΩ” θίγει σοβαρά κοινωνικά θέματα όπως την ενδοοικογενειακή βία και τον εθισμό σε πάθη όπως την χαρτοπαιξία. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας αυτής είναι ο Δημήτρης, ένας άντρας καλομαθημένος που ζει ακόμα με τα κατάλοιπα μιας παλαιότερης εποχής, η οποία δεν απέχει πολύ από το σήμερα. Θεωρεί το γυναικείο φύλλο αδύναμο και κατώτερο του, και δεν χάνει ευκαιρία να το επισημάνει με λεκτική ή σωματική βία. Προσωπικά, με τσάντισε άσχημα ο τύπος με τη συμπεριφορά που είχε έναντι της γυναίκας του, και όχι μόνο!
Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμα και σήμερα αρσενικά όπως τον πρωταγωνιστή της ιστορίας (ο θεός να τα κάνει δηλαδή), και το πιο λυπηρό κατ’ εμέ, δεν είναι ότι υπάρχουν γυναίκες που δικαιολογημένα ίσως φοβούνται να σηκώσουν κεφάλι, αλλά μια μικρή κατηγορία αυτών που γοητεύονται και επιθυμούν να μπλέκονται με μαγκάκια της συμφοράς, κρίνοντάς τα βιαστικά από την εξωτερική εμφάνιση, τον τρόπο ζωής που έχουν και την οικονομική επιφάνεια, αν αυτή υπάρχει. Ελπίζω να είναι ελάχιστες, αν και με τα διαστρεβλωμένα πρότυπα των δύο φύλλων που μας παρουσιάζουν συνεχώς μέσω των σόσιαλ μίντια και των ΜΜΕ, δυσκολεύομαι στο να παραμείνω αισιόδοξος. Ευτυχώς, στην υπόθεση αυτή, το γυναικείο φύλλο σηκώνει ανάστημα, πράγμα το οποίο εύχομαι να κάνετε όλο και περισσότερες, δίχως να παραδειγματιστείτε απαραίτητα από το ΦΙΝΑΛΕ του βιβλίου! 😜
Σε γενικές γραμμές, το βιβλίο είναι καλογραμμένο, ευκολοδιάβαστο, με αληθοφανέστατους χαρακτήρες και ζωντανούς διαλόγους. Δεν σου αφήνει κενά ή αναπάντητα ερωτήματα, δεν παρουσιάζει κοιλιά, και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα! 👌👌👌
Υ.Γ. Το “ΤΑ ΒΛΕΠΩ” είναι το πρώτο έργο που διάβασα από τη συγγραφέα, την οποία είχα την τιμή και τη χαρά να τη γνωρίσω από κοντά στο φεστιβάλ του Fantasticon (2018-2019). Γιώτα, τα θερμά μου συγχαρητήρια για το βιβλίο, και εις ανώτερα σου εύχομαι και να είναι καλοτάξιδο! 😇🙏📖💙
December 22, 2020
Το βιβλίο θίγει με πολύ περιγραφικό τρόπο κάποια πολύ σοβαρά κοινωνικά θέματα. Η μητέρα του Δημήτρη τον μεγάλωσε δίνοντάς του ότι επιθυμούσε, κάνοντάς τον να πιστέψει ότι είναι ο απόλυτος άρχοντας και οι γυναίκες πρέπει να τον υπηρετούν. Συνεπώς, όταν πια αυτός παντρεύεται, απαιτεί από τη σύζυγό του να του παρέχει τροφή και καθαρά ρούχα αφού της έκανε την τιμή να την παντρευτεί. Μάλιστα, γίνεται εξαιρετικά βίαιος απέναντί της όταν δεν ικανοποιείται πλήρως. Η ενδοοικογενειακή βία, η βία γενικά, είναι ένα ζήτημα που πια (ευτυχώς) το συναντάμε αρκετά συχνά σε βιβλία. Προσωπικά πιστεύω ότι ποτέ δεν θα είναι αρκετή η ενημέρωση που υπάρχει πάνω σε αυτό το θέμα, οπότε υποστηρίζω έντονα όλα τα βιβλία που ασχολούνται με το θέμα. Ωστόσο, σε αυτό το βιβλίο υπάρχει μια πολύ παραστατική περιγραφή της βιαιότητας του Δημήτρη, η οποία πιστεύω θα προκαλέσει ανατριχίλα σε πολλούς αναγνώστες.
Ο εθισμός στον τζόγο και το αλκοόλ είναι επίσης ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, πόσο μάλλον που συχνά συναντάμε στον εθισμένο άνθρωπο και βίαιες συμπεριφορές. Η συγγραφέας βρήκε τα κατάλληλα λόγια και μετέφερε την εικόνα του μεθυσμένου Δημήτρη αρκετές φορές. Όσον αφορά τον τζόγο: η ιδέα του τουρνουά πόκερ ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για να πατήσει πάνω της μεγάλο και πολύ σημαντικό τμήμα της πλοκής. Προσωπικά δεν παίζω χαρτιά σχεδόν καθόλου, ωστόσο μέσα στο βιβλίο η συγγραφέας δίνει κάποιες βασικές διευκρινήσεις για τους κανόνες του παιχνιδιού, τίποτα περισσότερο από ότι μας χρειάζεται για να καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει. Επίσης, δεν περιγράφει τόσο τη διαδικασία του παιχνιδιού αλλά επικεντρώνεται στα συναισθήματα και τις αντιδράσεις του Δημήτρη κατά τη διάρκεια αυτού.
Στο βιβλίο υπάρχει και το στοιχείο του μεταφυσικού, «η σκιά» που αναφέρεται στο οπισθόφυλλο. Δεν θα πω πολλά για αυτήν, μόνο ότι είναι ένα εύρημα που λύνει τα χέρια της συγγραφέως ώστε να δώσει στην ιστορία την πλοκή που επιθυμεί.
Γενικά, είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο που διαβάζεται γρήγορα και μας παρουσιάζει μια άσχημη πλευρά της ζωής
https://thematofylakes.gr/
https://kiallovivlio.blogspot.com/
Ο εθισμός στον τζόγο και το αλκοόλ είναι επίσης ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, πόσο μάλλον που συχνά συναντάμε στον εθισμένο άνθρωπο και βίαιες συμπεριφορές. Η συγγραφέας βρήκε τα κατάλληλα λόγια και μετέφερε την εικόνα του μεθυσμένου Δημήτρη αρκετές φορές. Όσον αφορά τον τζόγο: η ιδέα του τουρνουά πόκερ ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για να πατήσει πάνω της μεγάλο και πολύ σημαντικό τμήμα της πλοκής. Προσωπικά δεν παίζω χαρτιά σχεδόν καθόλου, ωστόσο μέσα στο βιβλίο η συγγραφέας δίνει κάποιες βασικές διευκρινήσεις για τους κανόνες του παιχνιδιού, τίποτα περισσότερο από ότι μας χρειάζεται για να καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει. Επίσης, δεν περιγράφει τόσο τη διαδικασία του παιχνιδιού αλλά επικεντρώνεται στα συναισθήματα και τις αντιδράσεις του Δημήτρη κατά τη διάρκεια αυτού.
Στο βιβλίο υπάρχει και το στοιχείο του μεταφυσικού, «η σκιά» που αναφέρεται στο οπισθόφυλλο. Δεν θα πω πολλά για αυτήν, μόνο ότι είναι ένα εύρημα που λύνει τα χέρια της συγγραφέως ώστε να δώσει στην ιστορία την πλοκή που επιθυμεί.
Γενικά, είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο που διαβάζεται γρήγορα και μας παρουσιάζει μια άσχημη πλευρά της ζωής
https://thematofylakes.gr/
https://kiallovivlio.blogspot.com/
December 21, 2020
Αυτό το βιβλίο, για εμένα, έχει πολλά θετικά στοιχεία που συνδυάζονται με ωραίο τρόπο.
Καταρχάς η ιστορία του ξεκινά, γνωρίζουμε τον Δημήτρη, έναν άνθρωπο βίαιο, αλκοολικό που προσωπικά αντιπάθησα από τις πρώτες σελίδες.
Το πρώτο μισό έχει καθαρά κοινωνικές προεκτάσεις, σου γεννά δυσάρεστα συναισθήματα και σε κάνει να εστιάσεις σε ευαίσθητα ζητήματα αλλά και να θυμώσεις, καθώς σκέφτεσαι ότι υπάρχουν άνθρωποι που βιώνουν αυτές τις καταστάσεις στην καθημερινή τους ζωή.
Το δεύτερο μισό είναι δυνατότερο από το πρώτο. Η ωραία γραφή της Γιώτας, συνεχίστηκε και εδώ, με ένα τουρνουά πόκερ (που μου αρέσει πολύ, οπότε μου ήταν πολύ ευχάριστο).
Το καλύτερο σημείο του, όμως, αυτό που σίγουρα το κάνει να ξεχωρίσει και να καταχωρηθεί δυναμικά στο μυαλό σου ως μια πολύ καλή ιστορία, είναι οι τελευταίες του σελίδες!
Πραγματικά, δεν περίμενα να εξελιχθεί έτσι και ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη που ήρθε να επισφραγίσει την άποψή μου, ότι πρόκειται για μια υπέροχη νουβέλα!
Με αυτή την ιστορία ως πρώτη προσωπική δουλειά, είμαι πεπεισμένη πως έχουμε να περιμένουμε πολλές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από τη Γιώτα!
Καταρχάς η ιστορία του ξεκινά, γνωρίζουμε τον Δημήτρη, έναν άνθρωπο βίαιο, αλκοολικό που προσωπικά αντιπάθησα από τις πρώτες σελίδες.
Το πρώτο μισό έχει καθαρά κοινωνικές προεκτάσεις, σου γεννά δυσάρεστα συναισθήματα και σε κάνει να εστιάσεις σε ευαίσθητα ζητήματα αλλά και να θυμώσεις, καθώς σκέφτεσαι ότι υπάρχουν άνθρωποι που βιώνουν αυτές τις καταστάσεις στην καθημερινή τους ζωή.
Το δεύτερο μισό είναι δυνατότερο από το πρώτο. Η ωραία γραφή της Γιώτας, συνεχίστηκε και εδώ, με ένα τουρνουά πόκερ (που μου αρέσει πολύ, οπότε μου ήταν πολύ ευχάριστο).
Το καλύτερο σημείο του, όμως, αυτό που σίγουρα το κάνει να ξεχωρίσει και να καταχωρηθεί δυναμικά στο μυαλό σου ως μια πολύ καλή ιστορία, είναι οι τελευταίες του σελίδες!
Πραγματικά, δεν περίμενα να εξελιχθεί έτσι και ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη που ήρθε να επισφραγίσει την άποψή μου, ότι πρόκειται για μια υπέροχη νουβέλα!
Με αυτή την ιστορία ως πρώτη προσωπική δουλειά, είμαι πεπεισμένη πως έχουμε να περιμένουμε πολλές και ενδιαφέρουσες ιστορίες από τη Γιώτα!
May 20, 2021
Πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση από την πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέα Γιώτα Καλαμαρά, την οποία μέχρι στιγμής γνώριζα μόνο από συμμετοχές της σε ανθολογίες διηγημάτων, των οποίων η θεματολογία συνέπιπτε με τα γούστα μου και η γραφή της μου φάνηκε εξαρχής καλοδουλεμένη. Το ίδιο συνέβη και με αυτό το βιβλίο, παρόλο που δεν γνωρίζω από πόκερ. Δεν βαρέθηκα στιγμή! Οι χαρακτήρες παρουσιάζονται ρεαλιστικοί, οι διάλογοι λογικοί και πείθουν, το τέλος σχεδόν ιδανικό. Δεν είναι ακριβώς τρόμου - περισσότερο ψυχολογικό θρίλερ με κοινωνικές προεκτάσεις και αυτό το κάνει ακόμα πιο ελκυστικό γιατί μπορείς να ταυτιστείς με πρόσωπα και καταστάσεις και να εισχωρήσεις στον ψυχισμό των ηρώων που άγονται και φέρονται από τους εθισμούς και τα πάθη τους. Αυτό αποδόθηκε αριστοτεχνικά στο βιβλίο!
Αν υπήρχαν αδυναμίες, σίγουρα όλο και κάτι βρήκα αλλά αυτά είναι υποκειμενικά, άλλοι μπορεί να μην έδιναν καν σημασία. Ας πούμε εμένα με ενόχλησε το ότι κάποιες φορές ο αφηγητής έπαιρνε τη θέση των ηρώων και οργιζόταν. Οι περιγραφές είχαν συναισθηματική χροιά "η γυναίκα με τα ξεδιάντροπα ρούχα" , "η παλιοπουτάνα μύριζε τριαντάφυλλο" "Ο Δημήτρης δεν είχε δει πουθενά εκείνο το τσουλί" κ.α. που θεωρώ ότι πρέπει να ακούγονται μόνο από τους ήρωες. Επίσης το ζεύγος των τελευταίων σελίδων μου ήρθε λίγο στο ξεκάρφωτο, δεν το βρήκα κακό, απλώς περίεργο.
Ανακεφαλαιώνοντας, ήξερα πάνω κάτω τι θα διαβάσω. Ήθελα καλογραμμένο θρίλερ και το πήρα, επομένως δηλώνω ικανοποιημένη και σίγουρα θα ακολουθώ την συγγραφέα σε κάθε της δουλειά. Είναι μία άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία που την διαβάζεις μέσα σε λίγες ώρες και σίγουρα έχεις πολλά να δεις και να σκεφτείς κλείνοντας το βιβλίο.
Αν υπήρχαν αδυναμίες, σίγουρα όλο και κάτι βρήκα αλλά αυτά είναι υποκειμενικά, άλλοι μπορεί να μην έδιναν καν σημασία. Ας πούμε εμένα με ενόχλησε το ότι κάποιες φορές ο αφηγητής έπαιρνε τη θέση των ηρώων και οργιζόταν. Οι περιγραφές είχαν συναισθηματική χροιά "η γυναίκα με τα ξεδιάντροπα ρούχα" , "η παλιοπουτάνα μύριζε τριαντάφυλλο" "Ο Δημήτρης δεν είχε δει πουθενά εκείνο το τσουλί" κ.α. που θεωρώ ότι πρέπει να ακούγονται μόνο από τους ήρωες. Επίσης το ζεύγος των τελευταίων σελίδων μου ήρθε λίγο στο ξεκάρφωτο, δεν το βρήκα κακό, απλώς περίεργο.
Ανακεφαλαιώνοντας, ήξερα πάνω κάτω τι θα διαβάσω. Ήθελα καλογραμμένο θρίλερ και το πήρα, επομένως δηλώνω ικανοποιημένη και σίγουρα θα ακολουθώ την συγγραφέα σε κάθε της δουλειά. Είναι μία άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία που την διαβάζεις μέσα σε λίγες ώρες και σίγουρα έχεις πολλά να δεις και να σκεφτείς κλείνοντας το βιβλίο.
April 2, 2021
Δουλειά της Γιώτας πρωτοδιάβασα στον διαγωνισμό διηγήματος του Fantasmagoria του 2018 που ξεχώρισε με το καταπληκτικό «Ένα μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα». Αργότερα που τη γνώρισα, γοητεύτηκα απ’ τη γλυκύτητα και την προσήνεια του χαρακτήρα της. Τη συμπαθώ πολύ, αλλά πρώτα με κέρδισαν η ρέουσα και γλαφυρή γραφή της, η πλούσια φαντασία της και εκείνη η ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που δημιουργεί με τα γραπτά της.
Τα μυθιστόρημα θίγει ευαίσθητα ζητήματα της ελληνικής κοινωνίας όπως η ενδοοικογενειακή βία, η χρόνια κακοποίηση και οι εθισμοί. Ο Δημήτρης, ο κεντρικός αντιήρωας, είναι ο εγωπαθής, απόλυτα συμφεροντολόγος και μικροπρεπής πατέρας μιας τραγικά δυσλειτουργικής οικογένειας, που αενάει γύρω από τον εαυτό του και τα «θέλω» του. Μέχρι που γνωρίζει τον νεαρό Νίκο, που στο πρόσωπό του βλέπει τον γιο που δεν απόκτησε ποτέ. Ο Νίκος λειτουργεί ως καταλύτης, αλλά και «από μηχανής θεός» στον άρρωστο και κατακερματισμένο ψυχισμό του Δημήτρη και εντείνει την ψυχασθένεια, τη διαφθορά και τον εθισμό στο αλκοόλ και τον τζόγο μέχρι που αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση μιας προαναγγελθείσας καταστροφικής πορείας. Διότι, τελικά, πρέπει να υπάρξει κάθαρση με την αρχαιοελληνική έννοια και εκείνος που διέπραξε την ύβρη να συναντήσει την τίση που του πρέπει.
Ο τρόμος σ’ αυτό το βιβλίο είναι συνεχώς υπαρκτός και ελλοχεύει σε κάθε σκοτεινή ανθρώπινη συμπεριφορά, αλλά όπως έχει ξαναειπωθεί από άλλους, με το εν λόγω μυθιστόρημα η Γιώτα Καλαμάρα επιχειρεί μία βαθιά τομή στην άρρωστη πλευρά της ελληνικής κοινωνίας. Και για εμένα τα καταφέρνει άψογα και στα δύο.
Τα μυθιστόρημα θίγει ευαίσθητα ζητήματα της ελληνικής κοινωνίας όπως η ενδοοικογενειακή βία, η χρόνια κακοποίηση και οι εθισμοί. Ο Δημήτρης, ο κεντρικός αντιήρωας, είναι ο εγωπαθής, απόλυτα συμφεροντολόγος και μικροπρεπής πατέρας μιας τραγικά δυσλειτουργικής οικογένειας, που αενάει γύρω από τον εαυτό του και τα «θέλω» του. Μέχρι που γνωρίζει τον νεαρό Νίκο, που στο πρόσωπό του βλέπει τον γιο που δεν απόκτησε ποτέ. Ο Νίκος λειτουργεί ως καταλύτης, αλλά και «από μηχανής θεός» στον άρρωστο και κατακερματισμένο ψυχισμό του Δημήτρη και εντείνει την ψυχασθένεια, τη διαφθορά και τον εθισμό στο αλκοόλ και τον τζόγο μέχρι που αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση μιας προαναγγελθείσας καταστροφικής πορείας. Διότι, τελικά, πρέπει να υπάρξει κάθαρση με την αρχαιοελληνική έννοια και εκείνος που διέπραξε την ύβρη να συναντήσει την τίση που του πρέπει.
Ο τρόμος σ’ αυτό το βιβλίο είναι συνεχώς υπαρκτός και ελλοχεύει σε κάθε σκοτεινή ανθρώπινη συμπεριφορά, αλλά όπως έχει ξαναειπωθεί από άλλους, με το εν λόγω μυθιστόρημα η Γιώτα Καλαμάρα επιχειρεί μία βαθιά τομή στην άρρωστη πλευρά της ελληνικής κοινωνίας. Και για εμένα τα καταφέρνει άψογα και στα δύο.
July 14, 2021
ΤΑ ΒΛΕΠ♠️ 🖤🎲❤️
ΓΕΩΡΓΊΑ ΚΑΛΑΜΑΡΆ
ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΓΡΆΦΗΜΑ 📖♥️
Η ΆΠΟΨΗ ΜΟΥ ❤️📖🔖❤️
Μόλις πριν λίγο έχω τελειώσει και κλείσει το βιβλίο και πραγματικά η συναισθηματική φόρτιση είναι μεγάλη.
Η πρώτη συγγραφική προσπάθεια της Γιώτας και η πρώτη μου γνωριμία μαζί της σε ένα πόνημα που άγγιξε την ψυχή μου..
Ένα βιβλίο που είναι γροθιά στο στομάχι,που θίγει καίρια ζητήματα όπως αυτό της βίας,του αλκοολισμού και του εθισμού στον τζόγο που οι συνέπειες είναι ολέθριες τόσο για τον παθόντα , όσο και για τους γύρω του.
Με ρέουσα και ωμή γραφή όπου αρμόζει.. διαβάζοντάς το σίγουρα βίωσα έντονα συναισθήματα.. έπιασα τον εαυτό μου να νιώθω αντιπάθεια, οργή, μίσος, αγωνία,να συμπάσχω με κάποιους χαρακτήρες.. να γίνομαι ένα μαζί τους και να νιώθω ότι κι εκείνοι!
Οι ήρωες είναι τόσο ανθρώπινοι, γεμάτοι πάθη και λάθη,που σελίδα με την σελίδα, είτε τους συμπαθείς είτε τους αντιπαθείς, αλλά σίγουρα δεν σου περνούν αδιάφοροι, αφήνουν το αποτύπωμά τους!
ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΊΑ- ΒΙΑΙΌΤΗΤΑ- ΑΛΚΟΟΛΙΣΜΟΣ
Ο Δημήτρης είναι ένας άνθρωπος εθισμένος και στα τρία.
Όταν βρεθεί στον δρόμο του ο Νίκος,θα δει στο πρόσωπό του,την νεότερη εκδοχή του εαυτού του.
Νιώθει να τους συνδέουν τα ίδια πάθη και ένα περίεργο δέσιμο..
Ένα τουρνουά πόκερ..🎲♠️🎲
Ένα πτώμα με θρυμματισμένο κεφάλι και μυστικά του παρελθόντος που απειλούν να αποκαλυφθούν...
Και μία σκιά που καραδοκεί για τις εξελίξεις...
Δεν προτιμώ τα μικρά βιβλία.. αλλά η νουβέλα της Γιώτας,με κέρδισε από τις πρώτες κιόλας σελίδες.Χωρίς καμία περιττή λέξη,με συμπυκνωμένα νοήματα,που θίγουν τα κακώς κείμενα μίας κοινωνίας,με πάθη που ταλανίζουν πολλούς ανθρώπους, και με ηθικά διδάγματα, είναι ένα βιβλίο που με κατέκτησε πλήρως.
Ατμοσφαιρικό, μυστηριώδες, απόκοσμο και με το φανταστικό στοιχείο να πλανάται υπό την μορφή της σκιάς ( το οποίο προσωπικά λάτρεψα) και με ένα εκπληκτικό εξωφύλλο, χαρακτηριστικό της ιστορίας, σίγουρα είναι ένα βιβλίο που αποτελεί εξαιρετική αναγνωστική πρόταση!
Οι τελευταίες σελίδες γύρναγαν σαν τρελές,η αγωνία για την έκβαση της υπόθεσης μεγάλη και η αναδρομή στο παρελθόν του ήρωα άκρως διαφωτιστική!
ΚΑΙ ΣΊΓΟΥΡΑ ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΉΣΩ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΈΑ ΌΤΙ ΤΟΥ ΆΞΙΖΕ!!!!!
Γιατί οι πράξεις μας πάντοτε έχουν και το ανάλογο τίμημα, καλό ή κακό..
Η τελευταία σκηνή του βιβλίου μου άρεσε πολύ..
Νομίζω ότι τελικά επήλθε η λύτρωση..
Συγχαρητήρια Γιώτα μου 👏👏👏🎲♠️🎲
Περιμένω το επόμενο συγγραφικό σου βήμα 📚📖📚
ΓΕΩΡΓΊΑ ΚΑΛΑΜΑΡΆ
ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΓΡΆΦΗΜΑ 📖♥️
Η ΆΠΟΨΗ ΜΟΥ ❤️📖🔖❤️
Μόλις πριν λίγο έχω τελειώσει και κλείσει το βιβλίο και πραγματικά η συναισθηματική φόρτιση είναι μεγάλη.
Η πρώτη συγγραφική προσπάθεια της Γιώτας και η πρώτη μου γνωριμία μαζί της σε ένα πόνημα που άγγιξε την ψυχή μου..
Ένα βιβλίο που είναι γροθιά στο στομάχι,που θίγει καίρια ζητήματα όπως αυτό της βίας,του αλκοολισμού και του εθισμού στον τζόγο που οι συνέπειες είναι ολέθριες τόσο για τον παθόντα , όσο και για τους γύρω του.
Με ρέουσα και ωμή γραφή όπου αρμόζει.. διαβάζοντάς το σίγουρα βίωσα έντονα συναισθήματα.. έπιασα τον εαυτό μου να νιώθω αντιπάθεια, οργή, μίσος, αγωνία,να συμπάσχω με κάποιους χαρακτήρες.. να γίνομαι ένα μαζί τους και να νιώθω ότι κι εκείνοι!
Οι ήρωες είναι τόσο ανθρώπινοι, γεμάτοι πάθη και λάθη,που σελίδα με την σελίδα, είτε τους συμπαθείς είτε τους αντιπαθείς, αλλά σίγουρα δεν σου περνούν αδιάφοροι, αφήνουν το αποτύπωμά τους!
ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΊΑ- ΒΙΑΙΌΤΗΤΑ- ΑΛΚΟΟΛΙΣΜΟΣ
Ο Δημήτρης είναι ένας άνθρωπος εθισμένος και στα τρία.
Όταν βρεθεί στον δρόμο του ο Νίκος,θα δει στο πρόσωπό του,την νεότερη εκδοχή του εαυτού του.
Νιώθει να τους συνδέουν τα ίδια πάθη και ένα περίεργο δέσιμο..
Ένα τουρνουά πόκερ..🎲♠️🎲
Ένα πτώμα με θρυμματισμένο κεφάλι και μυστικά του παρελθόντος που απειλούν να αποκαλυφθούν...
Και μία σκιά που καραδοκεί για τις εξελίξεις...
Δεν προτιμώ τα μικρά βιβλία.. αλλά η νουβέλα της Γιώτας,με κέρδισε από τις πρώτες κιόλας σελίδες.Χωρίς καμία περιττή λέξη,με συμπυκνωμένα νοήματα,που θίγουν τα κακώς κείμενα μίας κοινωνίας,με πάθη που ταλανίζουν πολλούς ανθρώπους, και με ηθικά διδάγματα, είναι ένα βιβλίο που με κατέκτησε πλήρως.
Ατμοσφαιρικό, μυστηριώδες, απόκοσμο και με το φανταστικό στοιχείο να πλανάται υπό την μορφή της σκιάς ( το οποίο προσωπικά λάτρεψα) και με ένα εκπληκτικό εξωφύλλο, χαρακτηριστικό της ιστορίας, σίγουρα είναι ένα βιβλίο που αποτελεί εξαιρετική αναγνωστική πρόταση!
Οι τελευταίες σελίδες γύρναγαν σαν τρελές,η αγωνία για την έκβαση της υπόθεσης μεγάλη και η αναδρομή στο παρελθόν του ήρωα άκρως διαφωτιστική!
ΚΑΙ ΣΊΓΟΥΡΑ ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΉΣΩ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΈΑ ΌΤΙ ΤΟΥ ΆΞΙΖΕ!!!!!
Γιατί οι πράξεις μας πάντοτε έχουν και το ανάλογο τίμημα, καλό ή κακό..
Η τελευταία σκηνή του βιβλίου μου άρεσε πολύ..
Νομίζω ότι τελικά επήλθε η λύτρωση..
Συγχαρητήρια Γιώτα μου 👏👏👏🎲♠️🎲
Περιμένω το επόμενο συγγραφικό σου βήμα 📚📖📚
February 3, 2021
https://dominicamat.blogspot.com/2021...
Φράσεις όπως ''τα βλέπω'',''τα ρέστα μου'',''πάσο'',''κέντα'',''φλος ρουαγιάλ'',''δικαίωμα'' καί πολλές ακόμη είναι γνωστές σε αυτούς που παίζουν χαρτιά καί πιο συγκεκριμένα πόκερ. Για να είμαι ειλικρινής,η μόνη μου επαφή με την τράπουλα είναι όταν έπαιζα μικρή ''αγωνία'',ή,''ξερή'' με τον αδερφό μου. Μέχρι εκεί φτάνουν οι όποιες γνώσεις μου. Ξέρω,όμως,πως για να πάρει κάποιος μέρος σε μία παρτίδα πόκερ,χρειάζεται προσήλωση,στρατηγική κι ευφυϊα. Είναι ένα απαιτητικό ''παιχνίδι'' καί δε συνηθίζουν πολλοί/ες να συμμετέχουν.
Από τις εκδόσεις Γράφημα κυκλοφόρησε πρόσφατα το πρώτο βιβλίο της ανερχόμενης συγγραφέως κυρίας Γιώτας Καλαμαρά με τίτλο ''Τα Βλέπω''. Ένα βιβλίο που με έλκυσε από το άκουσμα κιόλας του τίτλου του καί να που σήμερα μου δόθηκε η ευκαιρία να το διαβάσω καί να σας το παρουσιάσω μέσα από το blog μου. Πρόκειται για μία νουβέλα με καθαρό το κοινωνικό στοιχείο,με ψήγματα φανταστικής λογοτεχνίας,που διαβάζεται με γοργό καί άκοπο ρυθμό. Μία νουβέλα μικρή σχετικά σε όγκο,αλλά μεγάλη από άποψη μηνυμάτων.
Η συγγραφέας με λόγο λιτό καί προσιτό καταπιάνεται με τρία πολύ σοβαρά ζητήματα που ταλάνιζαν,ταλανίζουν καί θα εξακολουθούν να το κάνουν καί μελλοντικά μεγάλη μερίδα του πληθυσμού,αν εμείς δεν βρούμε την κατάλληλη λύση. Στο προσκήνιο,λοιπόν,η χαρτοπαιξία,η ενδοοικογενειακή βία καί κακοποίηση καί ο αλκοολισμός. Έχοντας ως βασικό πυλώνα τον κύριο πρωταγωνιστή της η συγγραφέας θα μιλήσει για τους παραπάνω εθισμούς καί τα κακώς κείμενα της κοινωνίας. Δεν δικαιολογεί καταστάσεις καί δίνει τα πάντα στις πραγματικές τους διαστάσεις.
''Ο Δημήτρης είναι ένας άντρας εθισμένος σε καταστροφικά πάθη. Στο δρόμο του βρίσκεται ο Νίκος, στο πρόσωπο του οποίου διακρίνει τον νεότερο εαυτό του. Ένας περίεργος δεσμός πλέκεται μεταξύ τους καθώς τα πάθη ξετυλίγονται το ένα μετά το άλλο. Ένα τουρνουά πόκερ, ένα πτώμα με θρυμματισμένο κεφάλι και ένοχα μυστικά που απειλούν να αποκαλυφθούν,υπό το άγρυπνο βλέμμα μια σκιάς.''(Περίληψη οπισθοφύλλου)
Η συγγραφέας αποτυπώνει πάνω στο χαρτί μία ιστορία που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι κι αληθινή. Βασισμένο το κείμενο κυρίως στην εξαιρετική σκιαγράφηση των χαρακτήρων των προσώπων που θα παρελάσουν από μπροστά μας,στοχεύει στο να μας ''ξυπνήσει'' από την γλυκειά λήθη,να μας γεμίσει με ποικίλα συναισθήματα όπως ανακούφιση έως κι αγανάκτηση καί τέλος,να μας δείξει μία άλλη πραγματικότητα παράλληλη με τη δική μας. Απογυμωμένοι από στολίδια καί ενδεδυμένοι/ες οι πρωταγωνιστές/στριες του βιβλίου με τα κατάλληλα καί ταιριαστά για το φύλο,χαρακτήρα καί ηλικία τους στοιχεία παίρνουν ''σάρκα καί οστά'' καί γίνονται απτοί/ες από εμάς.
Οι εθισμοί καί με ό,τι αυτοί σχετίζονται έχουν μία αρνητική χρειά κι αντίκτυπο όχι μόνο στους εθισμένους,μα καί στους οικείους τους. Ο όποιος εθισμός μεταβάλλει σε μεγάλο βαθμό την σκέψη καί τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Λένε πως μπορούμε να καταλάβουμε τα πάντα για έναν άνθρωπο είτε έχει χάσει στα χαρτιά,είτε είναι μεθυσμένος. Εξαιτίας του θυμού καί τη ζάλης αποκαλύπτονται κρυφές,σκοτεινές πλευρές του εαυτού του. Ένας εαυτός που τρομάζει καί απομακρύνει τους αγαπημένους από δίπλα το��ς. Κι επειδή λίγο-πολύ όλοι/ες γνωρίζουμε τι συνέπειες φέρνει ένας εθισμός στη ζωή κάποιου,δε νομίζω πως χρειάζεται να επεκταθώ παραπάνω καί να σας κουράσω με αναλύσεις.
Είναι φανερό πως η συγγραφέας έχει ''δουλέψει'' πάνω στο κείμενό της. Έχει καταθέσει μεγάλο μέρος του εαυτού της για να έχει ένα άρτιο αποτέλεσμα. Οι λιτές γραμμές σε συνδυασμό με τα μικρά κεφάλαια,τους γρήγορους διαλόγους καί το απλό λεξιλόγιο προσδίδουν άλλη αξία στην ουσία της ιστορίας. Δεν επιθυμεί να τραβήξει το ενδιαφέρον του κοινού με φανταχτερά τρικ,ή,άλλα κόλπα. Το μόνο που ίσως θα άλλαζα,θα ήταν να υπάρχουν κάποιες επιπρόσθετες πληροφορίες λίγο πρίν το φινάλε. Χωρίς,βέβαια,αυτό να σημαίνει πως είναι λιγότερο καλό το βιβλίο.
Άν καί το βιβλίο ξεκινάει με κάπως περίεργο τρόπο,όταν φτάσει κάποιος/α στο τέλος αντιλαμβάνεται για ποιον λόγο το έχει κάνει έτσι η συγγραφέας. Ένας επίλογος που αποδεικνύει πως όντως στο τέλος ο καθένας/η καθεμία παίρνει ό,τι του/της αξίζει κι αναλογεί βάσει των πράξεών του/της. Πείτε το θεία δίκη,δράση καί αντίδραση,ή,όπως αλλιώς επιθυμείτε,μα η ζωή μας έχει αποδείξει πως τίποτε δε μένει ατιμώρητο...
Για το τέλος άφησα εσκεμμένα τον σχολιασμό του εξωφύλλου. Άν κι αρχικά μου έμοιαζε κάπως λιγότερο ταιριαστό,όταν διάβασα το βιβλίο,αντιλήφθηκα για ποιον λόγο επιλέχθηκε. Θεωρώ -μπορεί να είμαι σωστή,μπορεί καί λάθος- πως αν το παρατηρήσουμε καλά μαζί με τον τίτλο του,θα δούμε πως μας δίνονται κάποια στοιχεία. Δεν είναι τυχαία η επιλογή να αντικατασταθεί το ''ωμέγα'' στο τέλος της λέξης ''βλέπω'' από το σήμα του άσσου. Αφού η φράση ''τα βλέπω'' είθισται να ειπώνεται κατά τη διάρκεια ενός χαρτοπαιγνίου καί ο άσσος είναι χαρτί της τράπουλας με βαρύτητα. Για σκεφτείτε το.
Εν ολίγοις,το βιβλίο μου άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις καί μελλοντικά επιθυμώ να διαβάσω κι άλλα έργα της συγγραφέως καί μία πιθανή εξέλιξή της θα με χαροποιούσε ιδιαίτερα. Εσείς τολμάτε να πείτε ''Τα βλέπω'';
Καλές σας αναγνώσεις!
Φράσεις όπως ''τα βλέπω'',''τα ρέστα μου'',''πάσο'',''κέντα'',''φλος ρουαγιάλ'',''δικαίωμα'' καί πολλές ακόμη είναι γνωστές σε αυτούς που παίζουν χαρτιά καί πιο συγκεκριμένα πόκερ. Για να είμαι ειλικρινής,η μόνη μου επαφή με την τράπουλα είναι όταν έπαιζα μικρή ''αγωνία'',ή,''ξερή'' με τον αδερφό μου. Μέχρι εκεί φτάνουν οι όποιες γνώσεις μου. Ξέρω,όμως,πως για να πάρει κάποιος μέρος σε μία παρτίδα πόκερ,χρειάζεται προσήλωση,στρατηγική κι ευφυϊα. Είναι ένα απαιτητικό ''παιχνίδι'' καί δε συνηθίζουν πολλοί/ες να συμμετέχουν.
Από τις εκδόσεις Γράφημα κυκλοφόρησε πρόσφατα το πρώτο βιβλίο της ανερχόμενης συγγραφέως κυρίας Γιώτας Καλαμαρά με τίτλο ''Τα Βλέπω''. Ένα βιβλίο που με έλκυσε από το άκουσμα κιόλας του τίτλου του καί να που σήμερα μου δόθηκε η ευκαιρία να το διαβάσω καί να σας το παρουσιάσω μέσα από το blog μου. Πρόκειται για μία νουβέλα με καθαρό το κοινωνικό στοιχείο,με ψήγματα φανταστικής λογοτεχνίας,που διαβάζεται με γοργό καί άκοπο ρυθμό. Μία νουβέλα μικρή σχετικά σε όγκο,αλλά μεγάλη από άποψη μηνυμάτων.
Η συγγραφέας με λόγο λιτό καί προσιτό καταπιάνεται με τρία πολύ σοβαρά ζητήματα που ταλάνιζαν,ταλανίζουν καί θα εξακολουθούν να το κάνουν καί μελλοντικά μεγάλη μερίδα του πληθυσμού,αν εμείς δεν βρούμε την κατάλληλη λύση. Στο προσκήνιο,λοιπόν,η χαρτοπαιξία,η ενδοοικογενειακή βία καί κακοποίηση καί ο αλκοολισμός. Έχοντας ως βασικό πυλώνα τον κύριο πρωταγωνιστή της η συγγραφέας θα μιλήσει για τους παραπάνω εθισμούς καί τα κακώς κείμενα της κοινωνίας. Δεν δικαιολογεί καταστάσεις καί δίνει τα πάντα στις πραγματικές τους διαστάσεις.
''Ο Δημήτρης είναι ένας άντρας εθισμένος σε καταστροφικά πάθη. Στο δρόμο του βρίσκεται ο Νίκος, στο πρόσωπο του οποίου διακρίνει τον νεότερο εαυτό του. Ένας περίεργος δεσμός πλέκεται μεταξύ τους καθώς τα πάθη ξετυλίγονται το ένα μετά το άλλο. Ένα τουρνουά πόκερ, ένα πτώμα με θρυμματισμένο κεφάλι και ένοχα μυστικά που απειλούν να αποκαλυφθούν,υπό το άγρυπνο βλέμμα μια σκιάς.''(Περίληψη οπισθοφύλλου)
Η συγγραφέας αποτυπώνει πάνω στο χαρτί μία ιστορία που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι κι αληθινή. Βασισμένο το κείμενο κυρίως στην εξαιρετική σκιαγράφηση των χαρακτήρων των προσώπων που θα παρελάσουν από μπροστά μας,στοχεύει στο να μας ''ξυπνήσει'' από την γλυκειά λήθη,να μας γεμίσει με ποικίλα συναισθήματα όπως ανακούφιση έως κι αγανάκτηση καί τέλος,να μας δείξει μία άλλη πραγματικότητα παράλληλη με τη δική μας. Απογυμωμένοι από στολίδια καί ενδεδυμένοι/ες οι πρωταγωνιστές/στριες του βιβλίου με τα κατάλληλα καί ταιριαστά για το φύλο,χαρακτήρα καί ηλικία τους στοιχεία παίρνουν ''σάρκα καί οστά'' καί γίνονται απτοί/ες από εμάς.
Οι εθισμοί καί με ό,τι αυτοί σχετίζονται έχουν μία αρνητική χρειά κι αντίκτυπο όχι μόνο στους εθισμένους,μα καί στους οικείους τους. Ο όποιος εθισμός μεταβάλλει σε μεγάλο βαθμό την σκέψη καί τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Λένε πως μπορούμε να καταλάβουμε τα πάντα για έναν άνθρωπο είτε έχει χάσει στα χαρτιά,είτε είναι μεθυσμένος. Εξαιτίας του θυμού καί τη ζάλης αποκαλύπτονται κρυφές,σκοτεινές πλευρές του εαυτού του. Ένας εαυτός που τρομάζει καί απομακρύνει τους αγαπημένους από δίπλα το��ς. Κι επειδή λίγο-πολύ όλοι/ες γνωρίζουμε τι συνέπειες φέρνει ένας εθισμός στη ζωή κάποιου,δε νομίζω πως χρειάζεται να επεκταθώ παραπάνω καί να σας κουράσω με αναλύσεις.
Είναι φανερό πως η συγγραφέας έχει ''δουλέψει'' πάνω στο κείμενό της. Έχει καταθέσει μεγάλο μέρος του εαυτού της για να έχει ένα άρτιο αποτέλεσμα. Οι λιτές γραμμές σε συνδυασμό με τα μικρά κεφάλαια,τους γρήγορους διαλόγους καί το απλό λεξιλόγιο προσδίδουν άλλη αξία στην ουσία της ιστορίας. Δεν επιθυμεί να τραβήξει το ενδιαφέρον του κοινού με φανταχτερά τρικ,ή,άλλα κόλπα. Το μόνο που ίσως θα άλλαζα,θα ήταν να υπάρχουν κάποιες επιπρόσθετες πληροφορίες λίγο πρίν το φινάλε. Χωρίς,βέβαια,αυτό να σημαίνει πως είναι λιγότερο καλό το βιβλίο.
Άν καί το βιβλίο ξεκινάει με κάπως περίεργο τρόπο,όταν φτάσει κάποιος/α στο τέλος αντιλαμβάνεται για ποιον λόγο το έχει κάνει έτσι η συγγραφέας. Ένας επίλογος που αποδεικνύει πως όντως στο τέλος ο καθένας/η καθεμία παίρνει ό,τι του/της αξίζει κι αναλογεί βάσει των πράξεών του/της. Πείτε το θεία δίκη,δράση καί αντίδραση,ή,όπως αλλιώς επιθυμείτε,μα η ζωή μας έχει αποδείξει πως τίποτε δε μένει ατιμώρητο...
Για το τέλος άφησα εσκεμμένα τον σχολιασμό του εξωφύλλου. Άν κι αρχικά μου έμοιαζε κάπως λιγότερο ταιριαστό,όταν διάβασα το βιβλίο,αντιλήφθηκα για ποιον λόγο επιλέχθηκε. Θεωρώ -μπορεί να είμαι σωστή,μπορεί καί λάθος- πως αν το παρατηρήσουμε καλά μαζί με τον τίτλο του,θα δούμε πως μας δίνονται κάποια στοιχεία. Δεν είναι τυχαία η επιλογή να αντικατασταθεί το ''ωμέγα'' στο τέλος της λέξης ''βλέπω'' από το σήμα του άσσου. Αφού η φράση ''τα βλέπω'' είθισται να ειπώνεται κατά τη διάρκεια ενός χαρτοπαιγνίου καί ο άσσος είναι χαρτί της τράπουλας με βαρύτητα. Για σκεφτείτε το.
Εν ολίγοις,το βιβλίο μου άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις καί μελλοντικά επιθυμώ να διαβάσω κι άλλα έργα της συγγραφέως καί μία πιθανή εξέλιξή της θα με χαροποιούσε ιδιαίτερα. Εσείς τολμάτε να πείτε ''Τα βλέπω'';
Καλές σας αναγνώσεις!
April 10, 2021
https://vivlionerga.blogspot.com/2021...
Επιλέγοντας να διαβάζω πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς, έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο της Γιώτας Καλαμαρά " Τα βλέπω ". Μια νουβέλα που προσεγγίζει και εμβαθύνει στην ενδοοικογενειακή βία, στους εθισμούς της χαρτοπαιξίας και του αλκοολισμού καθώς και στα επικίνδυνα μονοπάτια της εκδίκησης, στα λυτρωτικά πλοκάμια της Θείας δίκης και στα ενοχικά πατήματα της συνείδησης που από την ανυπαρξία οδηγείται στο ξαφνικό και απότομο ξύπνημα της. Κλειδί για όλα αυτά η ατμόσφαιρα μυστηρίου και η αύρα του μεταφυσικού που οδηγεί αδιόρατα τα νήμα της δικαίωσης, της τιμωρίας και της λύτρωσης.
Πρωταγωνιστής της ιστορίας ο Δημήτρης ένας άντρας που κρύβει εντός του βίαιες συμπεριφορές, σκοτεινά συναισθήματα και βρίσκεται εθισμένος στο αλκοόλ και στον τζόγο. Όταν θα συναντηθεί με τον Νίκο η ζωή του θα μπει σε έναν άλλο δρόμο. Θα δει στο πρόσωπο του, τον ίδιο του τον εαυτό και τα κομμάτια εκείνα που θα τον οδηγήσουν σε ένα ρίσκο που θα τολμήσει να πάρει δια μέσου ενός Τουρνουά Πόκερ. Η έντονη ψυχολογία που δημιουργεί η κάθε παρτίδα οδηγεί σε ένα μπαράζ αδρεναλίνης, αλλά και καταστροφής. Γιατί το πόκερ είναι ένα παιχνίδι στρατηγικής και μυαλού. Είναι όμως και ένα παιχνίδι που εργαλειοποιεί το χαρτοπαικτικό πάθος οδηγώντας στο ευκαιριακό κέρδος ή στην οικονομική καταστροφή. Στην περίπτωση του βιβλίου αποτελεί και τον συνδετικό κρίκο που ενώνει σφάλματα και συνειδήσεις σε μια ανελέητη τιμωρία.
Το θέμα είναι κοινωνικό και πανανθρώπινο. Το αίσθημα που αφήνεται αποτυπωμένο στις γυναίκες που δέχονται επανειλημμένα την βία. Το χνάρι της βιαιοπραγίας που μένει ανεξίτηλο στην παιδική ψυχή. Οι συνέπειες του αλκοόλ στην ψυχολογία και στην συμπεριφορά των ανθρώπων. Κάτι που γίνεται πιο απόλυτα συνειδητό και κατανοητό από την επιλογή της περιγραφής στην ουσία από ένα τρίτο πρόσωπο που είναι σαν να παρατηρεί συμπεριφορές και να ξεδιαλέγει συναισθήματα δίνοντας στον αναγνώστη την σφαιρική αντίληψη μιας ουσιαστικής εικόνας απέναντι στους θύτες και στα θύματα της βίας και των εξαρτήσεων.
Ένα δραματικό κείμενο. Ένα τρίπτυχο αλήθειας, αληθοφάνειας και οφθαλμαπάτης. Ένας συνδυασμός αλκοόλ, βίας και χαρτοπαιξίας. Ανεπαίσθητου εγωισμού και ανταγωνισμού. Μια μάχη που βγάζει στο φως όλα τα ένστιχτα των ανθρώπων που εκτροχιάζονται από τα πάθη τους και ξεχνάνε κάθε θετικό συναίσθημα και κάθε ηθική αξία. Στο ενδιάμεσο μέσα από το σκοτεινό πρόσωπο μιας αδιόρατης πραγματικότητας. Από την σκιώδη παρουσία μιας άγνωστης μορφής, η Νέμεσης ενδύεται την μορφή του απωθημένου για να αποδώσει μια ετεροχρονισμένη δικαιοσύνη και να καλύψει όλα εκείνα τα κενά μιας ζωής που είχε μάθει να ζει στην άβυσσο της βίας και του εξαναγκασμού.
Κακοποίηση, ψυχολογική και σωματική βία, εξαρτήσεις, καταναγκαστικές συμπεριφορές. Τραυματικές εμπειρίες που συνοδεύονται με γερές δόσεις αντίφασης στις αντιδράσεις- ορισμένες φορές- με σκοπό να βγει στην επιφάνεια λίγο από το φως του ήρωα που έχει θαφτεί γερά μέσα στα σάπια θεμέλια του. Αλλά και να αναδείξει την γονική επιρροή στο κτίσιμο ενός χαρακτήρα.
Μέσα από την σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν τα θύματα, αλλά και την επιβλητική και αμετανόητη επανάληψη καταπιεστικών επιθέσεων βιώνουμε αυτή την αέναη μάχη έναντι της ασκούμενης βία. Απέναντι στις ασυγχώρητες και διαδοχικές σκηνές της ανδρικής επιβολής απέναντι στην οικογένεια η οποία λαμβάνει ρόλο κατάκτησης. Τα λάφυρα είναι οι πληγές στα σώματα. Και τα συναισθηματικά κενά στις ψυχές. Με λόγο απλό αλλά και έντονο φανερώνονται όλα τα ψυχικά απομεινάρια των θυμάτων. Αλλά και όλες οι επάρσεις των θυτών που σηκώνουν σαν τρόπαια ανδρισμού την επικράτηση τους στα ανυπεράσπιστά θύματα τους.
Μια παρτίδα Πόκερ στην τελική αναμέτρηση, αμφίρροπη και δραματική καραδοκεί να διεκδικήσει το τίμημα μιας ολόκληρης ζωής βυθισμένης στο ψέμα, στην υποκρισία και στην δύναμη της αντρικής πυγμής που κομματιάζει ψυχές και σώματα. Με ένα κρεσέντο εναλλαγών και ανατροπών προς το τέλος οδηγούμαστε μέσα από ένα αχνό πέπλο μίσους, εμπάθειας, ζήλειας και αδικίας σε μια οριακή κατάσταση εικονικής επιβράβευσης, αλλά και επικείμενης τιμωρίας. Μέσα από έναν χείμαρρο τύψεων, ενοχών και εκδίκησης και μιας θείας δίκης που έρχεται μέσα από το συνειδητό αλλά και το ασυνείδητο των επιλογών και των πράξεων, φτάνουμε στην αλήθεια που κρύβεται σαν ψευδαίσθηση που σκεπάζει τα πάντα.
Το πρώτο αυτό βιβλίο της Γιώτας Καλαμαρά δείχνει μια συγγραφική προσπάθεια που έχει την δυνατότητα να έχει μέλλον και συνέχεια στα Λογοτεχνικά μας πεπραγμένα. Μπλέκει πολύ όμορφα την πραγματικότητα με τα κομμάτια μιας ιδιαίτερης έκτης αίσθησης για να αποδώσει είτε δικαιοσύνη. Είτε να δέσει συμπεριφορές και εσωτερικές συναισθηματικές διεργασίες. Είτε να μας φέρει κοντά με το παρελθόν και το παρόν του κεντρικού ήρωα που στην ουσία παλεύει με τον δικό του προσωπικό κόσμο αυτόν που έκτισε μέσα από τον ακραίο χαρακτήρα του. Και αυτός ειδικά ο ιδιαίτερα ευέλικτος τρόπος με τον οποίο η συγγραφέας αποφάσισε να μας παρουσιάσει τον κεντρικό της χαρακτήρα, κινούμενος ανάμεσα στην πραγματικότητα, την ψευδαίσθηση και την ενδιάμεση οδό της συνείδησης που ξεπετάγεται ακάλεστη πολλές φορές, μας δείχνει πως ο άνθρωπος μπορεί πολλές φορές να ξεφύγει από την αλήθεια και τις κακοτοπιές. Δεν μπορεί εύκολα να ξεφύγει από την συνείδηση του όσο καλά και αν έχει θαφτεί αυτή, όσο και από την Θεία δίκη που καραδοκεί να τιμωρήσει κάθε ανθρώπινη ύβρη αργά ή γρήγορα.
Επιλέγοντας να διαβάζω πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς, έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο της Γιώτας Καλαμαρά " Τα βλέπω ". Μια νουβέλα που προσεγγίζει και εμβαθύνει στην ενδοοικογενειακή βία, στους εθισμούς της χαρτοπαιξίας και του αλκοολισμού καθώς και στα επικίνδυνα μονοπάτια της εκδίκησης, στα λυτρωτικά πλοκάμια της Θείας δίκης και στα ενοχικά πατήματα της συνείδησης που από την ανυπαρξία οδηγείται στο ξαφνικό και απότομο ξύπνημα της. Κλειδί για όλα αυτά η ατμόσφαιρα μυστηρίου και η αύρα του μεταφυσικού που οδηγεί αδιόρατα τα νήμα της δικαίωσης, της τιμωρίας και της λύτρωσης.
Πρωταγωνιστής της ιστορίας ο Δημήτρης ένας άντρας που κρύβει εντός του βίαιες συμπεριφορές, σκοτεινά συναισθήματα και βρίσκεται εθισμένος στο αλκοόλ και στον τζόγο. Όταν θα συναντηθεί με τον Νίκο η ζωή του θα μπει σε έναν άλλο δρόμο. Θα δει στο πρόσωπο του, τον ίδιο του τον εαυτό και τα κομμάτια εκείνα που θα τον οδηγήσουν σε ένα ρίσκο που θα τολμήσει να πάρει δια μέσου ενός Τουρνουά Πόκερ. Η έντονη ψυχολογία που δημιουργεί η κάθε παρτίδα οδηγεί σε ένα μπαράζ αδρεναλίνης, αλλά και καταστροφής. Γιατί το πόκερ είναι ένα παιχνίδι στρατηγικής και μυαλού. Είναι όμως και ένα παιχνίδι που εργαλειοποιεί το χαρτοπαικτικό πάθος οδηγώντας στο ευκαιριακό κέρδος ή στην οικονομική καταστροφή. Στην περίπτωση του βιβλίου αποτελεί και τον συνδετικό κρίκο που ενώνει σφάλματα και συνειδήσεις σε μια ανελέητη τιμωρία.
Το θέμα είναι κοινωνικό και πανανθρώπινο. Το αίσθημα που αφήνεται αποτυπωμένο στις γυναίκες που δέχονται επανειλημμένα την βία. Το χνάρι της βιαιοπραγίας που μένει ανεξίτηλο στην παιδική ψυχή. Οι συνέπειες του αλκοόλ στην ψυχολογία και στην συμπεριφορά των ανθρώπων. Κάτι που γίνεται πιο απόλυτα συνειδητό και κατανοητό από την επιλογή της περιγραφής στην ουσία από ένα τρίτο πρόσωπο που είναι σαν να παρατηρεί συμπεριφορές και να ξεδιαλέγει συναισθήματα δίνοντας στον αναγνώστη την σφαιρική αντίληψη μιας ουσιαστικής εικόνας απέναντι στους θύτες και στα θύματα της βίας και των εξαρτήσεων.
Ένα δραματικό κείμενο. Ένα τρίπτυχο αλήθειας, αληθοφάνειας και οφθαλμαπάτης. Ένας συνδυασμός αλκοόλ, βίας και χαρτοπαιξίας. Ανεπαίσθητου εγωισμού και ανταγωνισμού. Μια μάχη που βγάζει στο φως όλα τα ένστιχτα των ανθρώπων που εκτροχιάζονται από τα πάθη τους και ξεχνάνε κάθε θετικό συναίσθημα και κάθε ηθική αξία. Στο ενδιάμεσο μέσα από το σκοτεινό πρόσωπο μιας αδιόρατης πραγματικότητας. Από την σκιώδη παρουσία μιας άγνωστης μορφής, η Νέμεσης ενδύεται την μορφή του απωθημένου για να αποδώσει μια ετεροχρονισμένη δικαιοσύνη και να καλύψει όλα εκείνα τα κενά μιας ζωής που είχε μάθει να ζει στην άβυσσο της βίας και του εξαναγκασμού.
Κακοποίηση, ψυχολογική και σωματική βία, εξαρτήσεις, καταναγκαστικές συμπεριφορές. Τραυματικές εμπειρίες που συνοδεύονται με γερές δόσεις αντίφασης στις αντιδράσεις- ορισμένες φορές- με σκοπό να βγει στην επιφάνεια λίγο από το φως του ήρωα που έχει θαφτεί γερά μέσα στα σάπια θεμέλια του. Αλλά και να αναδείξει την γονική επιρροή στο κτίσιμο ενός χαρακτήρα.
Μέσα από την σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν τα θύματα, αλλά και την επιβλητική και αμετανόητη επανάληψη καταπιεστικών επιθέσεων βιώνουμε αυτή την αέναη μάχη έναντι της ασκούμενης βία. Απέναντι στις ασυγχώρητες και διαδοχικές σκηνές της ανδρικής επιβολής απέναντι στην οικογένεια η οποία λαμβάνει ρόλο κατάκτησης. Τα λάφυρα είναι οι πληγές στα σώματα. Και τα συναισθηματικά κενά στις ψυχές. Με λόγο απλό αλλά και έντονο φανερώνονται όλα τα ψυχικά απομεινάρια των θυμάτων. Αλλά και όλες οι επάρσεις των θυτών που σηκώνουν σαν τρόπαια ανδρισμού την επικράτηση τους στα ανυπεράσπιστά θύματα τους.
Μια παρτίδα Πόκερ στην τελική αναμέτρηση, αμφίρροπη και δραματική καραδοκεί να διεκδικήσει το τίμημα μιας ολόκληρης ζωής βυθισμένης στο ψέμα, στην υποκρισία και στην δύναμη της αντρικής πυγμής που κομματιάζει ψυχές και σώματα. Με ένα κρεσέντο εναλλαγών και ανατροπών προς το τέλος οδηγούμαστε μέσα από ένα αχνό πέπλο μίσους, εμπάθειας, ζήλειας και αδικίας σε μια οριακή κατάσταση εικονικής επιβράβευσης, αλλά και επικείμενης τιμωρίας. Μέσα από έναν χείμαρρο τύψεων, ενοχών και εκδίκησης και μιας θείας δίκης που έρχεται μέσα από το συνειδητό αλλά και το ασυνείδητο των επιλογών και των πράξεων, φτάνουμε στην αλήθεια που κρύβεται σαν ψευδαίσθηση που σκεπάζει τα πάντα.
Το πρώτο αυτό βιβλίο της Γιώτας Καλαμαρά δείχνει μια συγγραφική προσπάθεια που έχει την δυνατότητα να έχει μέλλον και συνέχεια στα Λογοτεχνικά μας πεπραγμένα. Μπλέκει πολύ όμορφα την πραγματικότητα με τα κομμάτια μιας ιδιαίτερης έκτης αίσθησης για να αποδώσει είτε δικαιοσύνη. Είτε να δέσει συμπεριφορές και εσωτερικές συναισθηματικές διεργασίες. Είτε να μας φέρει κοντά με το παρελθόν και το παρόν του κεντρικού ήρωα που στην ουσία παλεύει με τον δικό του προσωπικό κόσμο αυτόν που έκτισε μέσα από τον ακραίο χαρακτήρα του. Και αυτός ειδικά ο ιδιαίτερα ευέλικτος τρόπος με τον οποίο η συγγραφέας αποφάσισε να μας παρουσιάσει τον κεντρικό της χαρακτήρα, κινούμενος ανάμεσα στην πραγματικότητα, την ψευδαίσθηση και την ενδιάμεση οδό της συνείδησης που ξεπετάγεται ακάλεστη πολλές φορές, μας δείχνει πως ο άνθρωπος μπορεί πολλές φορές να ξεφύγει από την αλήθεια και τις κακοτοπιές. Δεν μπορεί εύκολα να ξεφύγει από την συνείδηση του όσο καλά και αν έχει θαφτεί αυτή, όσο και από την Θεία δίκη που καραδοκεί να τιμωρήσει κάθε ανθρώπινη ύβρη αργά ή γρήγορα.
April 13, 2021
Νομίζω είναι από τα λίγα βιβλία που στην περίληψη σου δίνει ακριβώς αυτό που θα διαβάσεις!Το βιβλίο μας περιγράφει τον Δημήτρη και την γυναίκα του την Τασία την οποία θέλει πολύ κατώτερη από αυτόν γεγονός που με θύμωσε γιατί το τόνισε συνέχεια μέσα στο βιβλίο,γενικά έμαθε ο Δημήτρης να θεωρεί τς γυναίκες κατώτερες,να τις βρίζει και να τις υποτιμάει.Στο δρόμο του βρίσκεται ο Νίκος ο ο οποίος τον πείθει να πάρει μέρος σε ενα τουρνουά πόκερ το οποίο καταφέρνει να κερδίσει και.....κάπου εδώ βλέπουμε την θεία δική,πήρε ο καθένας ότι του άξιζε.......
December 19, 2020
Αυτό το βιβλίο έχει ιδιαίτερη αξία για μένα. Είχα την τιμή να το προλογίσω και το έκανα με ιδιαίτερη χαρά. Ο λόγος είναι απλός, με κέρδισε από τις πρώτες σελίδες και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Αντί βιβλιοκριτικής παραθέτω τον πρόλογο, ένα κείμενο που με αντιπροσωπεύει και συνάμα είναι και κριτική στο βιβλίο:
«Ένα όνειρο. Ένα όνειρο συχνά ξεχνιέται. Αρκετά καταφέρνουν να τρυπώσουν στις παρυφές της πραγματικότητας. Κάποια, λιγότερα, ενσωματώνονται στον υλικό κόσμο. Ορισμένα από αυτά ανήκουν στους συγγραφείς. Γίνονται χειροπιαστά αντικείμενα. Βιβλία.
Ένα τέτοιο κρατάτε στα χέρια σας, το όνειρο μια γυναίκας που υλοποιήθηκε, που έγινε πραγματικότητα. Στην χώρα μας η συγγραφή δεν είναι επάγγελμα, εκτός για κάποιους ανθρώπους μετρημένους στα δάχτυλα. Είναι μεράκι. Ένα μεράκι που προσπαθεί να αποδώσει όνειρα κάτω από αντίξοες συνθήκες. Γυναίκα εργαζόμενη σε δύσκολο τομέα, σύζυγος, νοικοκυρά. Μάνα.
Η Γιώτα Καλαμαρά είναι όλα τα παραπάνω, ωστόσο βρήκε χρόνο να πραγματοποιήσει το όνειρό της. Χρόνο που έκλεψε από τον ίδιο της τον ύπνο, γιατί οι υποχρεώσεις πρακτικά δεν επιτρέπουν κάποια προσωπική ώρα, με κόστος να ονειρεύεται λιγότερο. Κι όμως τα κατάφερε. Με μεράκι, υπομονή και επιμονή παρουσιάζει στους αναγνώστες κάτι φρέσκο, δυνατό, ευανάγνωστο, καθηλωτικό.
Η γραφή της είναι ρέουσα και τα συναισθήματα που πηγάζουν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου είναι έντονα. Κάποιες στιγμές μοιάζουν με γροθιά στη λεπίδα. Προσφέρει κάτι που λείπει από πάρα πολλά βιβλία που κυκλοφορούν. Είναι η συναισθηματική φόρτιση που προκαλείται στον αναγνώστη όπως το άγχος, η αγωνία, η συμπόνια, η αντιπάθεια, το μίσος, η οργή και πολλά άλλα. Είναι η ταύτιση με τους ολοζώντανους χαρακτήρες και την πλοκή του βιβλίου που χτίζεται σελίδα με τη σελίδα. Το στοίχημα αυτό η συγγραφέας το κερδίζει πέρα από κάθε αμφιβολία, γεγονός εξαιρετικά σημαντικό, διότι το βιβλίο αυτό έχει ψυχή.
Έχει ψυχή, διότι μέσα από τις σελίδες του σκιαγραφούνται πολλά κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας. Κάποιες συμπεριφορές που για πολλά χρόνια παρέμεναν ταμπού, απεικονίζονται με ολοζώντανο τρόπο μέσα από τη μυθοπλασία του κειμένου, δεμένα σφιχτά μεταξύ τους. Ο τρόπος αυτός είναι το μυστήριο που διέπει την ιστορία, τα ερωτηματικά που εγείρονται, με πινελιές τρόμου αλλά και φανταστικού. Μια αέναη πάλη με τον χειρότερο εαυτό μας ζωντανεύει μέσα από την πραγματικά μαγική ικανότητα με την οποία χειρίζεται τον γραπτό λόγο η συγγραφέας.
Αγάπησα το βιβλίο από τα πρώιμα κιόλας στάδια και είμαι σίγουρος ότι κάθε αναγνώστης θα απολαύσει τη συγκλονιστική ιστορία που ξεδιπλώνεται μαεστρικά μέσα από την πένα μιας ταλαντούχου συγγραφέως. Είμαι διπλά χαρούμενος για την τιμή που μου έγινε να προλογίσω το συγκεκριμένο βιβλίο. Δεν μπορώ παρά να ευχηθώ σε κάθε αναγνώστη: Καλή απόλαυση.
Είναι όμορφο να μοιράζεται κανείς τα όνειρά του. Το όνειρο της Καλαμαρά σας περιμένει να ταξιδέψετε μαζί του. Στα φτερά του. Να αισθανθείτε κάθε σελίδα του και να αναφωνήσετε στο τέλος ότι πραγματικά, του άξιζε!»
Μια σωστή βιβλιοκριτική θα πρέπει να έχει και αρνητικά. Στο συγκεκριμένο κείμενο αυτά είναι ελάχιστα και άνευ σημασίας. Δηλαδή είναι καθαρά υποκειμενικά και θέμα γούστου! Το δικό μου: Δεν έχει τσόντα... Αν και σε σημεία υποννοείται. (Σας το είπα, είναι υποκειμενικά). Ίσως και να το ήθελα ένα τσικ πιο μεγάλο, αλλά είναι ΟΚ.
Πάμε βαθμολογία: Όσον αφορά το πόσο μου άρεσε προσωπικά βρισκόμαστε στο 10/11. Οι λόγοι εξηγήθηκαν άνωθεν. Η σχέση αξίας και τιμής πώλησης είναι 3/3. Ολόφρεσκο βιβλίο σε τιμή 9-10 ευρώ όταν αντιστοίχου μεγέθους πωλούνται 15άρια. Τέλος όσον αφορά την απήχηση στον μέσο αναγνώστη αλλά και την προσφορά στην ελληνική λογοτεχνία μιλάμε για 1/3 όπου και εξαντλώ την αυστηρότητά μου.
Συνολική βαθμολογία 14/17. Άριστα!
ΥΓ: Είναι από τα βιβλία των οποίων η πλοκή τριγυρίζει στο μυαλό μου σε άσχετες φάσεις.
ΥΓ: Ένα εξαιρετικό αναγνωστικό δώρο στον εαυτό σας αλλά και σε άλλους, μαζί με άλλα επιλεγμένα βιβλία. Επενδύστε άφοβα, το βιβλίο είναι διαμαντάκι.
«Ένα όνειρο. Ένα όνειρο συχνά ξεχνιέται. Αρκετά καταφέρνουν να τρυπώσουν στις παρυφές της πραγματικότητας. Κάποια, λιγότερα, ενσωματώνονται στον υλικό κόσμο. Ορισμένα από αυτά ανήκουν στους συγγραφείς. Γίνονται χειροπιαστά αντικείμενα. Βιβλία.
Ένα τέτοιο κρατάτε στα χέρια σας, το όνειρο μια γυναίκας που υλοποιήθηκε, που έγινε πραγματικότητα. Στην χώρα μας η συγγραφή δεν είναι επάγγελμα, εκτός για κάποιους ανθρώπους μετρημένους στα δάχτυλα. Είναι μεράκι. Ένα μεράκι που προσπαθεί να αποδώσει όνειρα κάτω από αντίξοες συνθήκες. Γυναίκα εργαζόμενη σε δύσκολο τομέα, σύζυγος, νοικοκυρά. Μάνα.
Η Γιώτα Καλαμαρά είναι όλα τα παραπάνω, ωστόσο βρήκε χρόνο να πραγματοποιήσει το όνειρό της. Χρόνο που έκλεψε από τον ίδιο της τον ύπνο, γιατί οι υποχρεώσεις πρακτικά δεν επιτρέπουν κάποια προσωπική ώρα, με κόστος να ονειρεύεται λιγότερο. Κι όμως τα κατάφερε. Με μεράκι, υπομονή και επιμονή παρουσιάζει στους αναγνώστες κάτι φρέσκο, δυνατό, ευανάγνωστο, καθηλωτικό.
Η γραφή της είναι ρέουσα και τα συναισθήματα που πηγάζουν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου είναι έντονα. Κάποιες στιγμές μοιάζουν με γροθιά στη λεπίδα. Προσφέρει κάτι που λείπει από πάρα πολλά βιβλία που κυκλοφορούν. Είναι η συναισθηματική φόρτιση που προκαλείται στον αναγνώστη όπως το άγχος, η αγωνία, η συμπόνια, η αντιπάθεια, το μίσος, η οργή και πολλά άλλα. Είναι η ταύτιση με τους ολοζώντανους χαρακτήρες και την πλοκή του βιβλίου που χτίζεται σελίδα με τη σελίδα. Το στοίχημα αυτό η συγγραφέας το κερδίζει πέρα από κάθε αμφιβολία, γεγονός εξαιρετικά σημαντικό, διότι το βιβλίο αυτό έχει ψυχή.
Έχει ψυχή, διότι μέσα από τις σελίδες του σκιαγραφούνται πολλά κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας. Κάποιες συμπεριφορές που για πολλά χρόνια παρέμεναν ταμπού, απεικονίζονται με ολοζώντανο τρόπο μέσα από τη μυθοπλασία του κειμένου, δεμένα σφιχτά μεταξύ τους. Ο τρόπος αυτός είναι το μυστήριο που διέπει την ιστορία, τα ερωτηματικά που εγείρονται, με πινελιές τρόμου αλλά και φανταστικού. Μια αέναη πάλη με τον χειρότερο εαυτό μας ζωντανεύει μέσα από την πραγματικά μαγική ικανότητα με την οποία χειρίζεται τον γραπτό λόγο η συγγραφέας.
Αγάπησα το βιβλίο από τα πρώιμα κιόλας στάδια και είμαι σίγουρος ότι κάθε αναγνώστης θα απολαύσει τη συγκλονιστική ιστορία που ξεδιπλώνεται μαεστρικά μέσα από την πένα μιας ταλαντούχου συγγραφέως. Είμαι διπλά χαρούμενος για την τιμή που μου έγινε να προλογίσω το συγκεκριμένο βιβλίο. Δεν μπορώ παρά να ευχηθώ σε κάθε αναγνώστη: Καλή απόλαυση.
Είναι όμορφο να μοιράζεται κανείς τα όνειρά του. Το όνειρο της Καλαμαρά σας περιμένει να ταξιδέψετε μαζί του. Στα φτερά του. Να αισθανθείτε κάθε σελίδα του και να αναφωνήσετε στο τέλος ότι πραγματικά, του άξιζε!»
Μια σωστή βιβλιοκριτική θα πρέπει να έχει και αρνητικά. Στο συγκεκριμένο κείμενο αυτά είναι ελάχιστα και άνευ σημασίας. Δηλαδή είναι καθαρά υποκειμενικά και θέμα γούστου! Το δικό μου: Δεν έχει τσόντα... Αν και σε σημεία υποννοείται. (Σας το είπα, είναι υποκειμενικά). Ίσως και να το ήθελα ένα τσικ πιο μεγάλο, αλλά είναι ΟΚ.
Πάμε βαθμολογία: Όσον αφορά το πόσο μου άρεσε προσωπικά βρισκόμαστε στο 10/11. Οι λόγοι εξηγήθηκαν άνωθεν. Η σχέση αξίας και τιμής πώλησης είναι 3/3. Ολόφρεσκο βιβλίο σε τιμή 9-10 ευρώ όταν αντιστοίχου μεγέθους πωλούνται 15άρια. Τέλος όσον αφορά την απήχηση στον μέσο αναγνώστη αλλά και την προσφορά στην ελληνική λογοτεχνία μιλάμε για 1/3 όπου και εξαντλώ την αυστηρότητά μου.
Συνολική βαθμολογία 14/17. Άριστα!
ΥΓ: Είναι από τα βιβλία των οποίων η πλοκή τριγυρίζει στο μυαλό μου σε άσχετες φάσεις.
ΥΓ: Ένα εξαιρετικό αναγνωστικό δώρο στον εαυτό σας αλλά και σε άλλους, μαζί με άλλα επιλεγμένα βιβλία. Επενδύστε άφοβα, το βιβλίο είναι διαμαντάκι.
February 28, 2024
Το βιβλίο μου το πρότεινε μια φίλη. Ξεκινώντας λοιπόν να διαβάζω τη νουβέλα με τίτλο «Τα βλέπω» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γράφημα, με έκπληξη διαπίστωσα ότι η συγγραφέας του, αν και ουσιαστικά είναι πολύ νέα στο χώρο, έχει μια συγγραφική ωριμότητα που σπάνια συναντάμε σε πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς. Πρόκειται για ένα πανέμορφο μικράκι που καταφέρνει χωρίς φρου-φρου κι αρώματα να συνδυάσει το ψυχολογικό θρίλερ, με το κοινωνικό δράμα και την αστυνομική πλοκή.
Από τις πρώτες κιόλας σελίδες της νουβέλας της, η Γιώτα με γοήτευσε τόσο με την ιστορία που διάλεξε να διηγηθεί αλλά και με τους ήρωές της, που είναι όλοι διαλεγμένοι ένας κι ένας, ολοζώντανη και με πλαστικότητα, άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Η γραφή της είναι ρέουσα, με γλώσσα απλή, σύγχρονη και η πλοκή ξετυλίγεται με πάρα πολύ καλό ρυθμό μέχρι το τέλος. Η Γιώτα μας λέει μιαν ολόκληρη ιστορία, μας γεμίζει συναίσθημα σε μόλις εκατόν ογδόντα σελίδες, αποδεικνύοντας περίτρανα, ότι δεν χρειάζονται τόμοι για να πεις αυτό που θες. Όταν έχεις ταλέντο, το λες και σε ελάχιστες σελίδες!
Τα συναισθήματα που πηγάζουν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της Γιώτας είναι πολλά και πηγαία. Ποικίλουν από το θυμό, την αντιπάθεια, το μίσος, την οργή και την αγανάκτηση, μέχρι την αγωνία, τη λύπηση, τον οίκτο και την συμπόνια. Τη βλέπουμε λέξη τη λέξη να «ξυπνά τέρατα» από χρόνια «κοιμισμένα», τέρατα όπως εκείνο της εκδίκησης, που μπαίνει στη ζωή των ανθρώπων και τη σαρώνει, αφήνοντας πίσω ερείπια και καταστροφή.
Εξαρτήσεις, κακοποίηση, τραυματικές εμπειρίες. Το τρίπτυχο της ανθρώπινης καταστροφής. Κι ακριβώς επειδή μέσα από τις αράδες του βλέπουμε να προκύπτουν πολλά από τα προβλήματα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας που έχουν σχέση με το τρίπτυχο αυτό, όπως ο εθισμός στον τζόγο και το αλκόολ, η ενδοοικογενειακή βία κτλ., ο αναγνώστης δύναται να ταυτιστεί και να τοποθετήσει εαυτόν μέσα στην ιστορία και να τη βιώσει στο «πετσί» του.
Η μόνη αρνητική ίσως παρατήρηση που έχω να κάνω για το βιβλίο είναι η εξής: Φτάνοντας προς το φινάλε και την κάθαρση, έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ανατροπή με κάμποση δόση φαντασίας. Λέω ενδιαφέρουσα και ήταν όντως έτσι, αφού η αλήθεια είναι ότι αυτό ήταν κάτι που δεν το περίμενα και φυσικά ούτε καν το είδα να έρχεται. Ομολογώ όμως πως αν έλειπε, δε θα μου έλειπε.
Πριν κλείσω θέλω να επισημάνω δυο πραγματάκια για την πολύ όμορφη έκδοση και το εξαιρετικό εξώφυλλο και την σημειολογία του. Για τη γυναίκα που κείτεται δεν θα πω κάτι, γιατί παραπέμπει στο τελευταίο κομμάτι του βιβλίου και δε θέλω να σας κάνω σπόιλερ. Θα μιλήσω όμως για τον τίτλο με τα ασημένια γυαλιστερά γράμματα, τα οποία τα διατρέχει μια γραμμή στο κέντρο τους, σαν να τα διαγράφει. Η αντικατάσταση επίσης του Ω με το σύμβολο του μπαστουνιού, που στη χαρτοπαιξία συμβαίνει συμβολικά «θάνατος», μα και ο τίτλος αυτός καθ’ αυτός που αφορά σε όρο του πόκερ. Όλα σε τέλεια αρμονία με την ιστορία, όλα ταιριαστά. Πολλά μπράβο στις εκδόσεις.
Πράγματι, με την πρώτη της αυτή προσπάθεια η Γιώτα Καλαμαρά δείχνει πως έχουμε να περιμένουμε πολλά και καλά από εκείνη. Κι εγώ δεν έχω να κάνω τίποτα άλλο, παρά να περιμένω την επόμενη προσπάθεια.
Καλές αναγνώσεις!
Από τις πρώτες κιόλας σελίδες της νουβέλας της, η Γιώτα με γοήτευσε τόσο με την ιστορία που διάλεξε να διηγηθεί αλλά και με τους ήρωές της, που είναι όλοι διαλεγμένοι ένας κι ένας, ολοζώντανη και με πλαστικότητα, άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Η γραφή της είναι ρέουσα, με γλώσσα απλή, σύγχρονη και η πλοκή ξετυλίγεται με πάρα πολύ καλό ρυθμό μέχρι το τέλος. Η Γιώτα μας λέει μιαν ολόκληρη ιστορία, μας γεμίζει συναίσθημα σε μόλις εκατόν ογδόντα σελίδες, αποδεικνύοντας περίτρανα, ότι δεν χρειάζονται τόμοι για να πεις αυτό που θες. Όταν έχεις ταλέντο, το λες και σε ελάχιστες σελίδες!
Τα συναισθήματα που πηγάζουν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της Γιώτας είναι πολλά και πηγαία. Ποικίλουν από το θυμό, την αντιπάθεια, το μίσος, την οργή και την αγανάκτηση, μέχρι την αγωνία, τη λύπηση, τον οίκτο και την συμπόνια. Τη βλέπουμε λέξη τη λέξη να «ξυπνά τέρατα» από χρόνια «κοιμισμένα», τέρατα όπως εκείνο της εκδίκησης, που μπαίνει στη ζωή των ανθρώπων και τη σαρώνει, αφήνοντας πίσω ερείπια και καταστροφή.
Εξαρτήσεις, κακοποίηση, τραυματικές εμπειρίες. Το τρίπτυχο της ανθρώπινης καταστροφής. Κι ακριβώς επειδή μέσα από τις αράδες του βλέπουμε να προκύπτουν πολλά από τα προβλήματα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας που έχουν σχέση με το τρίπτυχο αυτό, όπως ο εθισμός στον τζόγο και το αλκόολ, η ενδοοικογενειακή βία κτλ., ο αναγνώστης δύναται να ταυτιστεί και να τοποθετήσει εαυτόν μέσα στην ιστορία και να τη βιώσει στο «πετσί» του.
Η μόνη αρνητική ίσως παρατήρηση που έχω να κάνω για το βιβλίο είναι η εξής: Φτάνοντας προς το φινάλε και την κάθαρση, έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ανατροπή με κάμποση δόση φαντασίας. Λέω ενδιαφέρουσα και ήταν όντως έτσι, αφού η αλήθεια είναι ότι αυτό ήταν κάτι που δεν το περίμενα και φυσικά ούτε καν το είδα να έρχεται. Ομολογώ όμως πως αν έλειπε, δε θα μου έλειπε.
Πριν κλείσω θέλω να επισημάνω δυο πραγματάκια για την πολύ όμορφη έκδοση και το εξαιρετικό εξώφυλλο και την σημειολογία του. Για τη γυναίκα που κείτεται δεν θα πω κάτι, γιατί παραπέμπει στο τελευταίο κομμάτι του βιβλίου και δε θέλω να σας κάνω σπόιλερ. Θα μιλήσω όμως για τον τίτλο με τα ασημένια γυαλιστερά γράμματα, τα οποία τα διατρέχει μια γραμμή στο κέντρο τους, σαν να τα διαγράφει. Η αντικατάσταση επίσης του Ω με το σύμβολο του μπαστουνιού, που στη χαρτοπαιξία συμβαίνει συμβολικά «θάνατος», μα και ο τίτλος αυτός καθ’ αυτός που αφορά σε όρο του πόκερ. Όλα σε τέλεια αρμονία με την ιστορία, όλα ταιριαστά. Πολλά μπράβο στις εκδόσεις.
Πράγματι, με την πρώτη της αυτή προσπάθεια η Γιώτα Καλαμαρά δείχνει πως έχουμε να περιμένουμε πολλά και καλά από εκείνη. Κι εγώ δεν έχω να κάνω τίποτα άλλο, παρά να περιμένω την επόμενη προσπάθεια.
Καλές αναγνώσεις!
Read
February 26, 2021Σε αυτό το βιβλίο θα γνωρίσουμε το Δημήτρη ο οποίος λατρεύει το ποτό και τα χαρτιά σε σημείο εθισμού, με τις επιπτώσεις όμως να βαραίνουν την οικογένειά του... Ο εθισμός φέρνει το μεγάλο πάθος, το θυμό, τη βία και κάθε τι καταστροφικό και άσχημο. Σα χαρακτήρας είναι απίστευτα αντιπαθητικός, στενομυαλος, αυταρχικός και ακαρδος... Η συγγραφέας χρησιμοποιεί έντονους διαλόγους και σκηνές για να μας το αποδείξει, με ωμή γλώσσα και χαρακτηρισμούς.
Όσοι το έχετε διαβάσει, σίγουρα έχετε γεμίσει με θυμό και αυτό δεν οφείλεται μόνο στην πλοκή του βιβλίου, αλλά και στην όμορφη γραφή της κυρίας Καλαμαρά. Χάρηκα πολύ που διάβασα το πρώτο της βιβλίο και πραγματικά πιστεύω πως θα ακολουθήσουν κι άλλα.
Το μόνο αρνητικό, κατά τη γνώμη μου, είναι η προσθήκη του φανταστικού στοιχείου, αλλά δεν επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη της ιστορίας και δένει με την κεντρική ιδέα. Απλά εμένα δεν μου άρεσε πολύ...
Αν αντέχετε να διαβάσετε μια ιστορία για τον εθισμό και την κακοποίηση τότε σας το προτείνω! Το αν έρχεται η λύτρωση και η θεία δίκη δεν θα σας το πω, αλλά να είστε προετοιμασμένοι για γερά νεύρα!
(Πολύ όμορφη η προσθήκη του προλόγου από τον κ. Δρουκόπουλο, όπως και το εξώφυλλο που ταιριάζει πολύ στο βιβλίο)
Όσοι το έχετε διαβάσει, σίγουρα έχετε γεμίσει με θυμό και αυτό δεν οφείλεται μόνο στην πλοκή του βιβλίου, αλλά και στην όμορφη γραφή της κυρίας Καλαμαρά. Χάρηκα πολύ που διάβασα το πρώτο της βιβλίο και πραγματικά πιστεύω πως θα ακολουθήσουν κι άλλα.
Το μόνο αρνητικό, κατά τη γνώμη μου, είναι η προσθήκη του φανταστικού στοιχείου, αλλά δεν επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη της ιστορίας και δένει με την κεντρική ιδέα. Απλά εμένα δεν μου άρεσε πολύ...
Αν αντέχετε να διαβάσετε μια ιστορία για τον εθισμό και την κακοποίηση τότε σας το προτείνω! Το αν έρχεται η λύτρωση και η θεία δίκη δεν θα σας το πω, αλλά να είστε προετοιμασμένοι για γερά νεύρα!
(Πολύ όμορφη η προσθήκη του προλόγου από τον κ. Δρουκόπουλο, όπως και το εξώφυλλο που ταιριάζει πολύ στο βιβλίο)
December 4, 2021
Πρώτη επαφή με τον γραπτό λόγο της Γιωτας Καλαμαρα και το αποτελεσμα ήταν μοναδικό. Μια νουβέλα που είχε τα πάντα. Βία, εθισμό, προδοσία, χειραγώγηση. Ενα βιβλίο που οι ήρωες του είναι καταραμένοι. Από το μέσα τους. Από την σαπίλα που κουβαλουν στο αίμα τους.
Τα βλέπω. Ο τίτλος δε σε παραθέτει σε όρο μόνο της Χαρτοπαιξιας. Οχι σε πήγαινει σε ένα μάτι που σε κοίτα από ψηλά. Και τα βλέπει όλα. Από αυτό δε μπορεί να κρυφτείς. Κανένας θνητός.
Η νουβέλα περνά πολλα διδάγματα. Πως η αδικία κάποια στιγμή θα εξιλεωθεί. Ο πονος θα γιατρευτει, η βία θα πληρωθεί με το ίδιο νόμισμα.
Τι να πω για αυτό το βιβλίο; Με τις σκηνές που σου μένουν στο τέλος; Με την βία που πονα το κορμί; Μέσα στο γαλάζιο συννεφο της μέθης η δραση έχει αντίδραση. Και είναι τέτοια που στο τέλος όλα μπαίνουν στη θέση τους. Στη θέση που τους άξιζε. Πολλα μπράβο στη συγγραφέα.
Τα βλέπω. Ο τίτλος δε σε παραθέτει σε όρο μόνο της Χαρτοπαιξιας. Οχι σε πήγαινει σε ένα μάτι που σε κοίτα από ψηλά. Και τα βλέπει όλα. Από αυτό δε μπορεί να κρυφτείς. Κανένας θνητός.
Η νουβέλα περνά πολλα διδάγματα. Πως η αδικία κάποια στιγμή θα εξιλεωθεί. Ο πονος θα γιατρευτει, η βία θα πληρωθεί με το ίδιο νόμισμα.
Τι να πω για αυτό το βιβλίο; Με τις σκηνές που σου μένουν στο τέλος; Με την βία που πονα το κορμί; Μέσα στο γαλάζιο συννεφο της μέθης η δραση έχει αντίδραση. Και είναι τέτοια που στο τέλος όλα μπαίνουν στη θέση τους. Στη θέση που τους άξιζε. Πολλα μπράβο στη συγγραφέα.
February 28, 2021
" Πρόσεχε, γιε μου. Όλες οι γυναίκες είναι φίδια. Βάλε στον κόρφο σου το πιο ακίνδυνο."
Να κι ένα βιβλίο εντελώς διαφορετικό από ��σα είχα την τύχη να διαβάσω. Το θέμα του ταμπού τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα για αρκετά νοικοκυριά. Κι όμως, η συγγραφέας, ως φαίνεται, θέλει να το ξορκίσει γράφοντας μια σκληρή ιστορία, μια κάθαρση για εκείνους που πόνεσαν και χάθηκαν.
Ένας άντρας παλιάς κοπής, τζόγος, ποτό, μοναξιά, βία, δολοφονία. Η ιστορία που ξετυλίγεται στο βιβλίο "Τα βλέπω" προβλέπεται για γερά στομάχια. Μνήμες από συζητήσεις των μεγαλυτέρων βγήκαν στην επιφάνεια διαβάζοντας το. Καμία οικογένεια δεν πέρασε καλά όταν ο πατριάρχης του σπιτιού ήταν βίαιος και μπλεγμένος με τον τζόγο. Κι εκεί έρχεται η ιστορία του Δημήτρη να με βάλει κάτω με άνεση ώστε να μου πει τα καθέκαστα. Η ζωή του άδεια. Με μια σύζυγο που δεν εκτιμά, μια άχρηστη κόρη που πλέον έφυγε μακριά τους, δίχως αληθινούς φίλους δίπλα του κι ένα σκοτεινό παρελθόν που θεωρεί κρυμμένο.
Η φιλία που γεννιέται με τον νεαρό Νίκο απαλύνει την πληγή πως δεν απέκτησε ποτέ ένα γιό, παρά τις προσπάθειες. Έχει την ανάγκη να νοιώσει νέος ξανά κι ο Νίκος του δίνει την ιδέα να συμμετάσχει στο ετήσιο τουρνουά Πόκερ. Δεν ήθελε και πολύ για να πειστεί. Ο εγωισμός του δεν τον αφήνει άλλωστε. Την ίδια στιγμή μια σκιά τον ακολουθεί σε κάθε του βήμα. Σαν μιαν άλλη μαριονέτα, ο Δημήτρης θα ζήσει, χάρη σε αυτήν, τη απόλυτη δόξα αλλά και την κατάρευση σε μόλις μια νύχτα. Κι αυτό γιατί του άξιζε!
Το πρώτο εγχείρημα της συγγραφέως, να μπει στον λογοτεχνικό κόσμο, έγινε με ένα ακραίος δύσκολο θέμα. Την συγχαίρω πραγματικά για το τόλμημα της. Βρήκα ενδιαφέρον την επιλογή της να πλέξει το κοινωνικό με την φαντασία. Έδωσε άλλη διάσταση και βάθρο στην ιστορία παρόλο που το φανταστικό δεν γίνεται αισθητό καθόλη τη διάρκεια της αφήγησης παρά μόνο στο τέλος της. Η ίδια η αφήγηση, πάντα ωμή και σκληρή όσο και ο Δημήτρης, δεν αφήνει περιθώρια δημιουργίας νέων συναισθημάτων πέρα του μίσους και της απέχθειας για τον ίδιο. Μόνο για τα θύματα του, τις γυναίκες της ζωής του, είχα τα πιο ζεστά αισθήματα. Η ιστορία συνεχίζει και φτάνει στο τουρνουά πόκερ. Βήμα προς βήμα γνωρίζουμε το παιχνίδι, την αδρεναλίνη που χαρίζει και πως ο κόσμος γίνεται εξαρτημένος απο αυτό. Η νίκη είναι ο μοναδικός τους στόχος. Ως πνεύμα συναγωνιστή κι όχι αντιπάλου ποτέ δεν κατάλαβα το αίσθημα ανταγωνισμού.
Η πιο δυνατή σκηνή έρχεται πριν το τέλος.
Όλο το μίσος ξεχύνεται εκεί με ωμή περιγραφή όπως αρμόζει.
Όντας ένα βιβλίο που θα επέλεγα δύσκολα να διαβάσω. Όχι επειδή αποφεύγω το θέμα και κλείνω τα μάτια μα γιατί αναζητώ πιο ελαφριές ιστορίες για ανάγνωση. Υποστηρίζω όμως νέους συγγραφείς και όσο έχω η δυνατότητα να το κάνω δεν χάνω την ευκαιρία που μού δίνεται. Και η Γιώτα Καλαμαρά είναι μια από αυτούς. Στεκόμενη λοιπόν σε σημαντικά σε μένα σημεία είναι εμφανές πώς η συγγραφέας έχει μελετήσει και δουλέψει καλά την ιστορία της. Η ροή της είναι γρήγορη, η αφήγηση της καθαρή, άμεση και στις κατάλληλες σκηνές δίνει την αναγκαία ένταση χωρίς να χαρίζεται. Αποφάσισε να θίξει δύο κοινωνικά προβλήματα, όπως τον τρόπο ζωής μιας προβληματικής μέσης ελληνικής οικογένειας και την ενδοοικογενειακή βία που όλοι εθελοτυφλούν αντί να αντιδρούν. Τέλος, επιλέγει εύστοχα να συνδέσει το φανταστικό ώστε να δώσει χαρακτήρα στη θεία δίκη και να επέλθει τελικά η λύτρωση. Στο ερώτημα τι έχω κερδίσει από το βιβλίο "Τα Βλέπω" είναι πως μου αποκαλύφθηκε το ταλέντο της συγγραφέως οτι χειρίζεται ορθά και περίτεχνα τον λόγο, προσφέροντας ιστορίες που αξίζει να διαβάζουμε.
Ως την επόμενη φορά, πολλές και ποιοτικές αναγνώσεις.
Να κι ένα βιβλίο εντελώς διαφορετικό από ��σα είχα την τύχη να διαβάσω. Το θέμα του ταμπού τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα για αρκετά νοικοκυριά. Κι όμως, η συγγραφέας, ως φαίνεται, θέλει να το ξορκίσει γράφοντας μια σκληρή ιστορία, μια κάθαρση για εκείνους που πόνεσαν και χάθηκαν.
Ένας άντρας παλιάς κοπής, τζόγος, ποτό, μοναξιά, βία, δολοφονία. Η ιστορία που ξετυλίγεται στο βιβλίο "Τα βλέπω" προβλέπεται για γερά στομάχια. Μνήμες από συζητήσεις των μεγαλυτέρων βγήκαν στην επιφάνεια διαβάζοντας το. Καμία οικογένεια δεν πέρασε καλά όταν ο πατριάρχης του σπιτιού ήταν βίαιος και μπλεγμένος με τον τζόγο. Κι εκεί έρχεται η ιστορία του Δημήτρη να με βάλει κάτω με άνεση ώστε να μου πει τα καθέκαστα. Η ζωή του άδεια. Με μια σύζυγο που δεν εκτιμά, μια άχρηστη κόρη που πλέον έφυγε μακριά τους, δίχως αληθινούς φίλους δίπλα του κι ένα σκοτεινό παρελθόν που θεωρεί κρυμμένο.
Η φιλία που γεννιέται με τον νεαρό Νίκο απαλύνει την πληγή πως δεν απέκτησε ποτέ ένα γιό, παρά τις προσπάθειες. Έχει την ανάγκη να νοιώσει νέος ξανά κι ο Νίκος του δίνει την ιδέα να συμμετάσχει στο ετήσιο τουρνουά Πόκερ. Δεν ήθελε και πολύ για να πειστεί. Ο εγωισμός του δεν τον αφήνει άλλωστε. Την ίδια στιγμή μια σκιά τον ακολουθεί σε κάθε του βήμα. Σαν μιαν άλλη μαριονέτα, ο Δημήτρης θα ζήσει, χάρη σε αυτήν, τη απόλυτη δόξα αλλά και την κατάρευση σε μόλις μια νύχτα. Κι αυτό γιατί του άξιζε!
Το πρώτο εγχείρημα της συγγραφέως, να μπει στον λογοτεχνικό κόσμο, έγινε με ένα ακραίος δύσκολο θέμα. Την συγχαίρω πραγματικά για το τόλμημα της. Βρήκα ενδιαφέρον την επιλογή της να πλέξει το κοινωνικό με την φαντασία. Έδωσε άλλη διάσταση και βάθρο στην ιστορία παρόλο που το φανταστικό δεν γίνεται αισθητό καθόλη τη διάρκεια της αφήγησης παρά μόνο στο τέλος της. Η ίδια η αφήγηση, πάντα ωμή και σκληρή όσο και ο Δημήτρης, δεν αφήνει περιθώρια δημιουργίας νέων συναισθημάτων πέρα του μίσους και της απέχθειας για τον ίδιο. Μόνο για τα θύματα του, τις γυναίκες της ζωής του, είχα τα πιο ζεστά αισθήματα. Η ιστορία συνεχίζει και φτάνει στο τουρνουά πόκερ. Βήμα προς βήμα γνωρίζουμε το παιχνίδι, την αδρεναλίνη που χαρίζει και πως ο κόσμος γίνεται εξαρτημένος απο αυτό. Η νίκη είναι ο μοναδικός τους στόχος. Ως πνεύμα συναγωνιστή κι όχι αντιπάλου ποτέ δεν κατάλαβα το αίσθημα ανταγωνισμού.
Η πιο δυνατή σκηνή έρχεται πριν το τέλος.
Όλο το μίσος ξεχύνεται εκεί με ωμή περιγραφή όπως αρμόζει.
Όντας ένα βιβλίο που θα επέλεγα δύσκολα να διαβάσω. Όχι επειδή αποφεύγω το θέμα και κλείνω τα μάτια μα γιατί αναζητώ πιο ελαφριές ιστορίες για ανάγνωση. Υποστηρίζω όμως νέους συγγραφείς και όσο έχω η δυνατότητα να το κάνω δεν χάνω την ευκαιρία που μού δίνεται. Και η Γιώτα Καλαμαρά είναι μια από αυτούς. Στεκόμενη λοιπόν σε σημαντικά σε μένα σημεία είναι εμφανές πώς η συγγραφέας έχει μελετήσει και δουλέψει καλά την ιστορία της. Η ροή της είναι γρήγορη, η αφήγηση της καθαρή, άμεση και στις κατάλληλες σκηνές δίνει την αναγκαία ένταση χωρίς να χαρίζεται. Αποφάσισε να θίξει δύο κοινωνικά προβλήματα, όπως τον τρόπο ζωής μιας προβληματικής μέσης ελληνικής οικογένειας και την ενδοοικογενειακή βία που όλοι εθελοτυφλούν αντί να αντιδρούν. Τέλος, επιλέγει εύστοχα να συνδέσει το φανταστικό ώστε να δώσει χαρακτήρα στη θεία δίκη και να επέλθει τελικά η λύτρωση. Στο ερώτημα τι έχω κερδίσει από το βιβλίο "Τα Βλέπω" είναι πως μου αποκαλύφθηκε το ταλέντο της συγγραφέως οτι χειρίζεται ορθά και περίτεχνα τον λόγο, προσφέροντας ιστορίες που αξίζει να διαβάζουμε.
Ως την επόμενη φορά, πολλές και ποιοτικές αναγνώσεις.
November 11, 2021
Το βιβλίο "Τα βλέπω" είναι από εκείνα τα βιβλία που αν τα ανακαλύψει κάνεις νιώθει τυχερός, καθώς πρόκειται για ένα λογοτεχνικό διαμάντι...
Πρόκειται για μία νουβέλα με θέμα την κακοποίηση των γυναικών. Ωστόσο, η εστίαση γίνεται στον κεντρικό ήρωα που είναι ο βίαιος και μισογύνης Δημήτρης που είναι εξαρτημένος από το αλκοόλ και την χαρτοπαιξία. Παρακολουθούμε τις συνήθειές του, γνωρίζουμε τις παράλογες φαλλοκρατικές απόψεις του και τον βλέπουμε να παίζει πόκερ, περιμένοντας να έρθει η μεγάλη ανατροπή, η οποία πράγματι έρχεται και είναι τελείως απροσδόκητη και απίστευτα δυνατή.
Η εκδίκηση, η απόδοση δικαιοσύνης και η κυριολεκτική θεία δική δεν έρχονται μόνο να ολοκληρώσουν το παζλ της πλοκής, αλλά και να δείξουν πως ήταν τα συστατικά στοιχεία της, αποδεικνύοντας πως, τελικά, σε αυτήν τη ζωή, ο καθένας παίρνει ό,τι του αξίζει.
Σας προτείνω να το διαβάσετε ανεπιφύλακτα!
Υ.Γ. Συγχαρητήρια, Γιώτα μου! Έχεις πολύ ωραία γραφή που δεν κουράζει καθόλου, ρέει αβίαστα και σε συνδυασμό με αυτήν την πλοκή που τη βρήκα απίστευτα έξυπνη και καλοδουλεμένη, κάνει τον αναγνώστη να μην μπορεί να αφήσει το βιβλίο από τα χέρια του. Α, να σου πω και ότι ΤΟΥ ΑΞΙΖΕ η ανάγνωση και με το παραπάνω!😉💕
Πρόκειται για μία νουβέλα με θέμα την κακοποίηση των γυναικών. Ωστόσο, η εστίαση γίνεται στον κεντρικό ήρωα που είναι ο βίαιος και μισογύνης Δημήτρης που είναι εξαρτημένος από το αλκοόλ και την χαρτοπαιξία. Παρακολουθούμε τις συνήθειές του, γνωρίζουμε τις παράλογες φαλλοκρατικές απόψεις του και τον βλέπουμε να παίζει πόκερ, περιμένοντας να έρθει η μεγάλη ανατροπή, η οποία πράγματι έρχεται και είναι τελείως απροσδόκητη και απίστευτα δυνατή.
Η εκδίκηση, η απόδοση δικαιοσύνης και η κυριολεκτική θεία δική δεν έρχονται μόνο να ολοκληρώσουν το παζλ της πλοκής, αλλά και να δείξουν πως ήταν τα συστατικά στοιχεία της, αποδεικνύοντας πως, τελικά, σε αυτήν τη ζωή, ο καθένας παίρνει ό,τι του αξίζει.
Σας προτείνω να το διαβάσετε ανεπιφύλακτα!
Υ.Γ. Συγχαρητήρια, Γιώτα μου! Έχεις πολύ ωραία γραφή που δεν κουράζει καθόλου, ρέει αβίαστα και σε συνδυασμό με αυτήν την πλοκή που τη βρήκα απίστευτα έξυπνη και καλοδουλεμένη, κάνει τον αναγνώστη να μην μπορεί να αφήσει το βιβλίο από τα χέρια του. Α, να σου πω και ότι ΤΟΥ ΑΞΙΖΕ η ανάγνωση και με το παραπάνω!😉💕
October 4, 2024
Πρόκειται για μία νουβέλα με καθαρό το κοινωνικό στοιχείο,με ψήγματα φανταστικής λογοτεχνίας,που διαβάζεται με γοργό και άκοπο ρυθμό.
June 16, 2021
Tρέχει στην οικογένεια το ταλέντο!
:)
:)
September 5, 2025
Και μου άρεσε και δεν μου άρεσε. Ήταν σαν να διάβαζα τρεις ιστορίες που δεν συνδέονται αλλά συνδέονται τελικά. Ενώ η γραφή ήταν εξαιρετική και μίσησα τον πρωταγωνιστή, αν το διαβάσετε θα καταλάβετε, οι διάλογοι ήταν επεξηγηματικοί, συνέβαλλα ωραία στο ρου της ιστορίας, κάτι, κάτι δεν μου κόλλαγε. Δεν μπορώ να καταλάβω τι για αυτό και τα 3 αστεράκια στα 5.
May 4, 2022
ΜΕΣΟ ΤΕΧΝΗΣ!!! Λίτσα Κοντογιάννη
Το βιβλίο «Τα Βλέπω» της Καλαμαρά Γιώτας, καταπιάνεται με ένα εξαιρετικά επίκαιρο και δύσκολο θέμα ˙ την ενδοοικογενειακή βία και τον εθισμό στο αλκοόλ και τη χαρτοπαιξία. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ένας μεσήλικας άντρας, αυτοκαταστροφικός και επικίνδυνος που ορίζεται από τα πάθη του.
Ο τίτλος παραπέμπει στη γνωστή χαρτοπαικτική ορολογία του πόκερ, με το παιχνίδι να κυριαρχεί στις σελίδες, χωρίς να γίνεται κουραστικό.
Η ιστορία περιγράφεται με όλες τις σκληρές καθημερινές λεπτομέρειες και οι διάλογοι είναι ρεαλιστικοί. Πρόκειται για ένα βιβλίο που παρουσιάζει τις παθογένειες που δυστυχώς αποτελούν πια συχνή είδηση στην ελληνική κοινωνία και το κάνει με τρόπο που ο αναγνώστης νιώθει ότι είναι μέρος της ιστορίας.
Η πλοκή της ιστορίας είναι γρήγορη, με μεγάλες δόσεις αγωνίας και το μυστήριο που πλανάται κάνει το ανάγνωσμα ιδιαίτερα ελκυστικό. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γράφημα.
Το βιβλίο «Τα Βλέπω» της Καλαμαρά Γιώτας, καταπιάνεται με ένα εξαιρετικά επίκαιρο και δύσκολο θέμα ˙ την ενδοοικογενειακή βία και τον εθισμό στο αλκοόλ και τη χαρτοπαιξία. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ένας μεσήλικας άντρας, αυτοκαταστροφικός και επικίνδυνος που ορίζεται από τα πάθη του.
Ο τίτλος παραπέμπει στη γνωστή χαρτοπαικτική ορολογία του πόκερ, με το παιχνίδι να κυριαρχεί στις σελίδες, χωρίς να γίνεται κουραστικό.
Η ιστορία περιγράφεται με όλες τις σκληρές καθημερινές λεπτομέρειες και οι διάλογοι είναι ρεαλιστικοί. Πρόκειται για ένα βιβλίο που παρουσιάζει τις παθογένειες που δυστυχώς αποτελούν πια συχνή είδηση στην ελληνική κοινωνία και το κάνει με τρόπο που ο αναγνώστης νιώθει ότι είναι μέρος της ιστορίας.
Η πλοκή της ιστορίας είναι γρήγορη, με μεγάλες δόσεις αγωνίας και το μυστήριο που πλανάται κάνει το ανάγνωσμα ιδιαίτερα ελκυστικό. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γράφημα.
Displaying 1 - 21 of 21 reviews