در ستایش ژان‌دارک

by Christine de Pizan, علیرضا اسماعیل‌پور (Translator)

"Criticism" collects seven important interpretations of the literary and historical aspects of Christine's work, by Jacqueline Cerquiglini, Beatrice Gottlieb, Renate Blumenfeld-Kosinski, Sheila Delany, Patricia A. Phillippy, Joel Blanchard, and Kevin Brownlee. A Selected Bibliography is included.

Genres: Poetry, History, Medieval, Literary Criticism, Classics, France, Philosophy

96 pages, Paperback

First published January 17, 1997

About the author

Christine de Pizan (also seen as de Pisan) (1363–c.1434) was a writer and analyst of the medieval era who strongly challenged misogyny and stereotypes that were prevalent in the male-dominated realm of the arts. De Pizan completed forty-one pieces during her thirty-year career (1399–1429). She earned her accolade as Europe’s first professional woman writer (Redfern 74). Her success stems from a wide range of innovative writing and rhetorical techniques that critically challenged renowned male writers such as Jean de Meun who, to Pizan’s dismay, incorporated misogynist beliefs within their literary works.

In recent decades, de Pizan's work has been returned to prominence by the efforts of scholars such as Charity Cannon Willard and Earl Jeffrey Richards. Certain scholars have argued that she should be seen as an early feminist who efficiently used language to convey that women could play an important role within society, although this characterisation has been challenged by other critics who claim either that it is an anachronistic use of the word, or that her beliefs were not progressive enough to merit such a designation

Reviews

[Medisa · Rating 3 out of 5]

چقدر ژاندارک رو دوست دارم، این دختر واقعاً لایق ستایشه.

[Negar Afsharmanesh · Rating 3 out of 5]

ژان دارک یا ژاندارک (به فرانسوی: Jeanne d'Arc)و گاه دوشیزهٔ اورلئان (۶ ژانویهٔ ۱۴۱۲ در دومرمی-لا-پوسل، به‌معنی «دُمرِمیِ دوشیزه» – فوت: ۳۰ مه ۱۴۳۱ در روآن قهرمان ملی فرانسه و قدیسه‌ای در کلیسای کاتولیک است. در جنگ صدساله او یکی از رهبران ارتش فرانسه بود. در نزدیکی شهر کُنپییِنی، به خاطر خیانت شهردار این شهر توسط بورگینیون‌ها اسیر و به انگلیسی‌ها فروخته شد.
کتاب در واقع شعر بلند بالایی در وصف ژان دارک بود، خب طبیعتا چون شعر دوست دارم کتاب هم دوست داشتم، ولی خب موقع خرید کتاب احساس کردم چیز بیشتری هم کتاب برای گفتن داره.

[Ehsan'Shokraie' · Rating 3 out of 5]

ژاندارک،سرنوشت یک طوفان

شاید اگر در تمام تاریخ جست و جو کنیم هیچ روایتی افسانه وار تر و غیر قابل باور تر از برخاستن ژاندارک‌ نیابیم،دخترکی روستایی در قلب جنگ های صدساله در فرانسه ای که پاره پاره شده پایتخت بزرگش پاریس از دست رفته و جای جای خاکش اکنون محل قدم برداشتن انگلیسی ها و فرانسوی های طرفدار آنان است،ناگهان قدیس وار برمی خیزد همانند فرشته ی انتقام،ادعا می کند که خدای مسیحیت او را برگزیده و تصویری روشن از چهره پیروزی بر او آشکار ساخته،و باور نکردنی تر آنکه مردم زمان او را می پذیرند از آن رو که شاید در اوج سیاهی ناامیدی او را تنها روشنایی لرزانی برای بربستن بیرق امید خود یافتند.
ژاندارک خود می گوید: نمی دانم که آیا خداوند انگلیسی ها رو دوست دارد یا که از آنان متنفر است تنها می دانم که تمام آنها از خاک فرانسه بیرون انداخته خواهند شد.
ژاندارک معجزه وار تبدیل به فرماندهی قدرتمند در ارتش فرمانده می گردد.
شهر ها و دژ ها را یکی پس از دیگری بازپس میگیرد و اجساد انگلیسی ها را زیر قدم های خود باز می نهد،ظاهرا هیچ چیز یارای مقابله با این افسانه و قدرت خلل ناپذیر اراده ای گویی در آسمان پیروزی اش مقدر شده را ندارد،جز واقعیت،واقعیتی که تنها دو سال پس از این پیروزی ها ژاندارک را تنها بسته به چوبی و در انتظار سوزانده شدن می یابیم،فرانسه پیروز شده و مردان در قدرت دیگر نیازی به قهرمان افسانه ای خود ندارند،پس ژاندارک می سوزد،دیگر قدیس نیست،تنها ساحره ای وهم انگیز که جان به کام شعله ها می سپارد.

[Daniel T · Rating 3 out of 5]

همیشه زنان جنگجو و یا ملکه ها برای من جذابیت خیلی زیادی داشتند و چنین شخصیت هایی رو وقتی داخل فیلم، کتاب و یا بازی های ویدئویی میدیدم به وجد میومدم و با اشتیاق بیشتری داستان رو دنبال میکردم.

که خب ایجاد شدن این علاقه در من برمیگرده به سن ۱۱-۱۲ سالگی‌م که بازیی به اسم Wars and Warriors: Joan of Arc رو در اون سن با انگلیسی دست و پا شکسته ای که بلد بودم بازی میکردم و از اون حماسه و نقش کلیدی این زن جنگجو لذت میبردم و خب تو اون سن سال اصلا ایده ای نداشتم که اون شخصیت چه کسی بوده، و بعد از خوندن این سروده که در ستایش ژان دارک هست و جرقه خوردن توی ذهنم از خاطراتی مبهم به ماهیت شخصیتی که در کودکی وقتم رو باهاش میگذروندم پی ببرم.

و خب در خصوص این سروده بخواهم صحبت کنم همونطور که از اسم کتاب مشخصه و با توجه به حجم بسیار اندک آن نباید توقع اثری جامع داشت و درست باید اون رو از منظر ستایشنامه بررسی کرد.

معرفی کوتاه کریستین دو پیزان:

کریستین دو پیزان (christine de pizan) اولین نویسنده حرفه‌ای زن در قرون وسطی بود.
بیشتر آثار وی در خصوص احترام به زنان و برابری اجتماعی نوشته شده است.
همچنین جنبش فمنیسیم که حدودا ۶۰۰ سال پس از وی به طور رسمی شکل گرفت، تاثیرات بسزایی از این بانوی ایتالیایی گرفته است.

وی در ونیز (ایتالیا) زاده شد اما کمی بعد خانواده او به مناسبت برگزیده شدن پدر وی به منسب منجم دربار چارلز پنجم، به فرانسه نقل مکان کردند. با اینکه وی ریشه ایتالیایی خود را همیشه ستایش میکرد از طرفی خود را به گونه ای فرانسوی نیز میدانست و خدمات بسیاری را در دربار فرانسه به عمل آورد.

پس از ازدواجش دارای سه فرزند شد اما همسر دو پیزان در طاعون سال ۱۳۸۹ میلادی در گذشت و مسئولیت سه فرزند و مادر و فرزند برادر بر عهده وی افتاد.

اکثر آثار وی مختص به اشعار رمانتیک که برای اشراف فرانسه سروده شده است می ‌باشد.

اما مهمترین سروده کریستین دو پیزان را میتوان داستان ژان دارک و یا در فارسی ترجمه شده : در ستایش ژان دارک نام برد، منظومه‌ای که از بانوی جوان روستایی و باکره‌ای سخن میگوید که به هنگام شکست های پیاپی فرانسویان در مقابل انگلیس دست به قیام زد و ولیعهد فرانسه، شارل را بر تخت نشاند.

شخصیت ژان دارک:

ژان دخترک روستایی ۱۶ ساله‌ای بود که به هنگام جنگ صد ساله بین فرانسویان و انگلیسی ها، و هنگامی که شکست فرانسه حتمی بود دست به قیام زد و با تدبیر و رهبری انگلیسی ها را شکست داد، از اون به عنوان دوشیزه باکره، باکره‌ی قدیس و یا ژان قدیس نیز یاد شده. و اما در آخر توسط کلیسا به اعدام محکوم و سوزانده شد.

در خصوص خود ژان چندان اطلاعات کاملی ندارم و خب این کتاب باعث شد در آینده بیشتر از این بانوی جنگاور بخونم.

این سروده کریستین نیز به طوری تقدس گرایی و بلند آوازه گری در خصوص ژان دارک هست و همچنین اشاره به تاثیر بسزای زن در جامعه که خواندن آن خالی از لطف نیست.

[شایان عمان · Rating 3 out of 5]

مطالعه « در ستایش ژاندارک » تجربه متفاوتی بود.
روایتی از زندگی ژاندارک در قالب یک منظومه شعر و از دیدگاه کریستین دوپیزان که یکی از قدیمی ترین بانوان نویسنده بوده
نگاهی متفاوت به وقایع سال ۱۴۲۹ فرانسه و امید کریستین دوپیزان به ژاندارک ، دختری که دلاورتر از مردان است و در صدد بهبود شرایط.
فکر کنم بیشتر ما درباره ژاندارک خوانده ایم یا شنیده ایم و در این منظومه کوچک نیز به این مورد بر می خوریم که همیشه چه در گذشته و چه در حال ، جهالت برخی مردم زندگی اکثریت را در خطر قرار داده و در بسیاری شرایط ما به یک منجی نیاز داریم که شاید همان منجی ، امید هم بتواند باشد
ترجمه منظومه هم دلنشین بود

[Fatemeh · Rating 2 out of 5]

کل کتاب ۹۰ صفحه است که ۳۰‌صفحه مقدمه داره ۳۰ صفحه هم آخر کتاب در مورد نویسنده توضیح میده و درواقع بخش مفید کتاب ۳۰ صفحه شعر وسطشه .
اگر وسواسم برای تموم شدن‌ کتاب نبود مطمئنم که وقتی شعر تموم شد دیگه ادامه نمیدادم ولی نتونستم و تا آخرش خوندم .
از ۳۰ صفحه شعر هم‌نصفش در مورد پادشاه فرانسه بود و نصفش در مورد ژان‌دارک .مقدمه و مواخره کتاب هم کاملا در مورد نویسنده کتاب بود و در کل مطلب در مورد ژان‌دارک به ۲۰ صفحه هم نمیرسه .
به نظرم بهتر بود که شعر همراه با یه مقاله یا یه شعر دیگه در مورد ژان‌دارک همراه میشد به جای توضیح در مورد نویسنده ،که من‌ مخاطب اصلا دنبالش نبودم یا عنوان کتاب رو مینوشتن در ستایش کریستین دوپیزان!

[Moshtagh hosein · Rating 3 out of 5]

آه،چه سرافرازند زنان!
همگان دانستند
که خداوند چه حرمتی به آنان می‌نهد
آنگاه که یک یک این مفلوکان و پیمان سمنان
کشور را یکسره ویران و خوار بگذاشتند
سرزمینی را که یک زن
باز فراچنگش آورد و بی‌گزندش ساخت
کاری که از صدهزار مرد برنیامد.
پیشتر کدام کس را
به رخ دادن این همه باوری بود؟


فمنیسم ابتدائی.

[مهسا · Rating 3 out of 5]

زن‌ستیزی پیش از هرچیز یک سنّتِ مکتوب است.

[Shahab · Rating 2 out of 5]

شعری در ستایش ژاندارک به زبان فرانسوی میانه که تنها کتابیست که در عصر زندگی ژاندارک درباره او نوشته شده

[Amanda · Rating 5 out of 5]

Thank you, thank you, thank you! Your sensitive translation and notes on this text have helped guide my thinking and approach to my research on Christine de Pizan for my MA dissertation. An invaluable resource.

[Peyman · Rating 4 out of 5]

۳۳صفحه از کتاب اشعار مربوط به ژاندارک بود که بسیار زیبا بود و خیلی مختصر و مفید روحیه دلیرانه ژاندارک را ستوده، ژاندارکی که در تاریخ بسیار مهجور واقع شده و این اشعار دوپیزان حداقل تقدیریست از ژاندارک در برابر بی تفاوتی مشاهیر ادبیات فرانسه به این اسطوره.
البته نباید از هنر مترجم چشم پوشی کرد که توانسته این اشعار رو از زبان فرانسوی به شیوه‌ای شاعرانه در زبان پارسی جاری سازد.
در خصوص پیش گفتار و همچنین مقاله کوزینسکی در انتهای کتاب میتوان با کریستین دوپیزان ،آثار،عقاید و همچنین تأثیرش بر جامعه فرانسه قرن ۱۴و۱۵ آشنا شد ،همچنین کتاب دارای ارجاعات زیادیست که برای من به شخصه بسیار لذت بخش بود.

[Farnaz · Rating 2 out of 5]

فکر می‌کنم اصلا انتخاب مناسبی برای الان زندگی من نبود.
شاید هم کتاب مناسبی از این نویسنده رو انتخاب نکردم.
به هر حال‌مقدمه‌ی کتاب از خود شعر برام دلچسب‌تر بود چون باعث شد این نویسنده رو بشناسم و اگر جایی اسمش رو شنیدم نخوام مات و مبهوت بمونم.
این کتاب رو خیلی پیشنهاد نمی‌کنم و اگر میخواید با این نویسنده آشنا بشید شاید بهتر باشه کتاب‌های دیگه‌اش رو چک کنید و از اون‌ها شروع کنید.
مهمترین چیزی که در مورد کریستین متوجه شدم این بود که حامی حقوق زنان بوده و برای این تلاش‌های زیادی کرده.
خلاصه‌ای در مورد این نویسنده و ژان از مقدمه کتاب مینویسم:

کریستین دوپیزان نخستین بانوی نویسنده به معنای حرفه‌ای در تاریخ اروپا حدود سال ۱۳۶۴ در کنار به دنیا آمد. پدرش در اخترشماری و پزشکی آوازه‌ای بلند داشت چنان‌که شارل پنجم، پادشاه فرانسه، وی را برای زندگی و کار در دربار خود به پاریس فراخواند. هر چه فرهنگ و هنر شکوفایی بیشتری می‌یافت، اوضاع سیاسی بی‌ثبات‌تر می‌شد،جنگ صد ساله که با ادعای انگلستان نسبت به تاج و تخت فرانسه آغاز شد آسیب‌های ناگواری به فرانسه زده بود. در نخستین سال‌های سده ۱۵ رقابت اشراف فرانسوی با یکدیگر سبب در گرفتن جنگی داخلی شد که تا دهه‌ها بر زندگی و آثار کریستین اثر نهاد.
در حدود سال ۱۳۷۹ او با اتین دو کاستل یکی از دبیران سلطنتی دربار ازدواج کرد. برخلاف اغلب ازدواج‌های قرون وسطی که از قبل ترتیب داده می‌شد وصلت آن دو پیوندی عاشقانه به حساب می‌آمد.
شارل ششم نسبت به خانواده‌ی کریستین چندان بخشنده نبود از این رو هم شوهر و هم پدر او بخش اعظم درآمد خود را از دست دادند.
بزرگترین شوربختی کریستین در سال ۱۳۸۹ فرارسید، مرگ زودهنگام همسرش جوانش از یک بیماری همه‌گیر.
بدین ترتیب او دست به قلم برد تا از راه نوشتن خانواده‌اش را حمایت کند آن هم در زمانه‌ای که حتی نویسندگان مرد هم نمی‌توانستند صرفا به یاری آثارشان روزگار بگذرانند.
این تصمیمی خارق‌العاده بود برای یک زن در آن روزگار.

در آغاز سال ۱۴۲۹ فرانسه سرزمینی بود ویران. اشغال‌گران انگلیسی نیمی از کشور را در چنگ داشتند. ژان دارک دخترکی روستایی گویی از ناکجا ظهور کرد و رهبری فرانسویان را به عهده گرفت. او در ۱۷ سالگی به پیشگاه ولیعهد فرانسه رفت از آزمون‌های دینمردان فرانسوی سر‌بلند بیرون آمد و به فرماندهی سربازان رسید. ارلئان را از انگلیسی‌ها پس گرفت و زمینه‌ی تاج‌گذاری شارل را فراهم کرد. با این همه اختلافات داخلی دودمان‌های اشرافی دخترک را به کام مرگ کشاند.
آن‌ها ژان را در بند کردند و به انگلیسی‌ها سپردند و پس از محاکمه به جرم ارتداد در آتش سوزاندند.

[Nell]

On the Danger of Blind Adulation (spoilers)

Fifteen years ago, the Brooklyn Museum caught headlines by rolling out "The Dinner Party," a Judy Chicago exhibit featuring 1,038 real and fictive female extraordinaires from the time of ancient Greece to recent women’s lib. Thirty-nine of these women received place settings at an honorary table. One of the fortunate: medieval French writer Christine de Pizan (ca. 1364-1431).

Pizan surfaces in literary revisionist history again and again – mostly because of her book The City of Ladies, one of the earliest literary works honoring famous mythic/real women.

But if her oeuvre communicates anything, Pizan might not find Chicago’s meal palatable.

Some of Pizan’s literary musings:

From mourning violence to wishing genocide: “I considered the ambitions, the wars, the afflictions, the betrayals, the deceitful traps that are found everywhere in the world, and the great wrongs that people commit there: it is very harmful that sinning is so little feared. … And even among the Saracens we see the Sultan fight against Tamerlane – may it please God that they destroy each other, so that Christians have nothing to do with them.”

Today that juxtaposition is a more obvious logical gap – in Christine’s time, this line of reasoning is very real. She envisions her perfect female champion, Joan of Arc, as taking on a Crusade after the French wars – considering Joan was burned at stake, well, the embers cooled.

Favorite non-ironic phrases:

Humble chambermaid
Handmaiden
... etc.

Visions of India: “we visited horribly big giants, pygmies, and frighteningly ugly people … .”

Other *interesting* remarks:

On a vision of a mythic Pillars of Hercules (the end of a spherical earth): “Just as the Ethiopians are colored black because of the heat in their country, so these people here are deaf as posts because they live close to such noise.”

Umm…

Words from Christine’s wise prophetess, Sibyl, on climbing to new heights of wisdom: “I certainly understand how and for what reason all things derive their qualities from their nature. It is thus right for the feminine sex always to be fearful and afraid.”

What is going on?

Sometimes Christine’s designs are more obvious. In The Path of Long Study, Christine converses with the embodied attributes of Ladies Reason, Wealth, Nobility and Wisdom, who decide that in order to establish world peace and order, a world emperor should be chosen. And who should this emperor be? Why French, my dears.

Executive Fan Club:



Christine refers to her deceased husband as her “master” and speaks of slandered women as “defenseless.” The Book of the City of Ladies is an allegorical bulwark of protection for said defenseless/slandered ladies.

Good women are often described in terms of moral platitudes, not innovative skill sets.

Here’s some of her advice for maintaining a healthy marriage, from The Book of the Three Virtues: “And you, married ladies, do not resent being subject to your husbands; for sometimes it is not the best thing for a human being to be free. … And those that have husbands in between good and bad should also praise God that they do not have worse ones, and should try to moderate their perverse behavior and pacify them, according to their condition. And those that have husbands who are evil, cruel, and savage should make an effort to endure them so that they can try and oppose their evil ways and lead them back, if they can, to a reasonable and good life.”

Some more advice, on how a woman should deal with a cruel/unloving/cheating husband: “She will make these wise reflections: if you speak to him harshly, you will gain nothing and even if he leads a life that’s bad for you, you would only kick against the spur: he may leave you and people would mock you, adding shame and dishonor, and even worse things may happen. You must live and die with him, whatever he is like.”

She turns from criticizing men of arms who pillage the poor: “short of killing the people and setting their houses on fire, the enemies could do no worse,” to defending unequal rights and the feudal system. Since “the common people have no prudence,” they should not have a political voice (213); since the feudal poor might envy the rich and seek to pillage in wartime there is “no greater folly … than to give permission to the common people to carry arms” (243). A prince should limit the common people’s desire for certain things “so that their vague desires come to an end and the evil deeds of the past will not occur again.”

Let’s see where this takes us …



Additionally, Christine urges French royalty to ban common people from dressing above their rank, forbid them from holding private celebrations and meetings, imprison young people who take time off during working days, and punish those who spread licentious rumors.

Humanist? No. Feminist? Not really. Pacifist? Umm…

So how does Christine view strong femininity? Her last manuscript, celebrating the rise of Joan of Arc, portrays how contradictory her values can be. Christine praises Joan as a “tender virgin,” “clever Maid,” “blessed Maid,” “elected Maid,” “young maid” with “strength and power,” “champion” who gave France “her breast of peace and sweet nourishment and cast down the rebels.” No brave men can “measure up in prowess” to her; she lives her “life in beauty.” A “hundred thousand men” could not have done what she did; her “arms seem weightless.” She is “strong and hardy”; she is a “little Maid.”

What does Christine excel at? She defends women who are wooed and deserted by courtly men, pointing out the harsh economic disparities that many women face. She advocates for her place as a writer, and although she often pretends to be more ignorant than most literary men, she spends time carefully discussing Socrates, Boethius, Dante, Virgil, St. Augustine, etc.

She guides fellow widows and young women to maintain their reputations and survive in a society that denies them many rights. She encourages men who seek new “conquests” to weigh the results of their courtship, and subsequent desertion, of the women they woo. She cites countless role models to counteract literature that depicts all of femininity as a scourge.

This is Christine as an advocate.

But there is another Hyde-like Christine: Christine the court writer. This is the woman who writes for kings and nobles, who depends on assistance to support her children and maintain her middle-class income. This is the woman preparing to be read aloud at court and discussed, perhaps as a novelty. This Christine expounds every virtue, real or imaginary; imagines a world ruled by the French; advises the monarchy on how to regain power and keep the poor in check.

Writing is Christine’s lifeline, and the freedoms within it are few. Would an early-1400s female writer for the wealthy really be able to advocate equal rights? More than that, would she be allowed to advocate unpopular views and get paid for it? This is where one is left pondering uneasily Christine's role as a supporter of book-burning, hard-line moral codes, class segregation, gender inequality and global conquests.

As critic Sheila Delany observes, “If we can speak of a Phyllis Schlafly of the Middle Age, surely that title belongs to Christine.”

It’s not a Judy Chicago image. And some of the questions it raises about Christine are unanswerable – obscured by the march of time and known only to the authoress.

[Veronica Molina · Rating 3 out of 5]

Muy interesante, con bibliografía complementaria para profundizar y ensayos al final para observar tendencias en los análisis de la vida y obra de la escritora. A ratos, sobre todo al principio, puede ser muy inspirador; pero se va haciendo más lento y moralista al final, y es más medieval que rupturista. Creo que el orden tiene su lógica, pero lo más interesante quedó al comienzo.
Los ensayos en general son muy interesantes y complementan bien el libro.
La selección de obras me parece acertada, sin conocerlas en su totalidad. Buenos aportes de la editorial.
Lo que me pareció más tedioso fue tener el texto en francés en tamaño normal de letra, que ya era chica, y grandes traducciones al inglés en letra extra pequeña. Eso me agotaba más.

En resumen: interesante para quien ya está motivado con el tema. Si no, puede ser bastante fome.

[Amirtaha · Rating 5 out of 5]

گرچه همونطور که از عنوان کتاب برمیاد کریستین دوپیزان، ژان‌دارک رو مورد ستایش قرار داده. اما نکته‌ای که وجود داره اینه که به شخصه اگر قرار بود انتخاب کنم که چه کسی بیشتر شایسته‌ی ستوده شدنه،‌ قطعا کریتسن دوپیزان رو نتخاب می‌کردم.
شاید در نگاه اول ژان‌دارک تونسته باشه توی تعداد بسیاری از موقعیت‌ها از پس معرکه موفق بیرون بیاد. ولی کاری که دوپیزان می‌کنه اینه که بر خلاف ژان‌دارک به چیزهایی فکر میکنه و اون‌ها رو به دغدغه‌ش تبدیل میکنه که نه تنها توده مردم بلکه حتی شاید خود ژان‌دارک هم(به عنوان یک زن) این موضاعات رو (حداقل توی اون دوره از تاریخ) کم اهمیت میدونستن. و اینه که شخصیت، نوشته‌ها و سروده‌های دوپیزان رو بیش از هرچیز ارزشمند میکنه.
امیدوارم کریستین دوپیزان مورد ستایش شما هم قرار بگیره.

[زهرا محمودی]

جدای از شعر ترجمه‌ای با این قدمت درباره‌ی ژاندارک، برای من زندگی پویا و متفاوت کریستین دوپیزان واقعا جالب توجه بود و خوندنی. به بهانه‌ی ستایش ژاندارک شخصیت خود نویسنده نمود بیشتری پیدا کرده که در دوران خودش مدافع سرسخت شأن و منزلت زنان بوده.

[Marion · Rating 3 out of 5]

Read The Book of the City of Ladies and Book of the Three Virtues. Very exciting to read a work by a woman from this time period.

[Aubree Chavez-Gregory · Rating 3 out of 5]

read for engl 730

[Riley]

Only "The tale of Joan of arc".

[Laura · Rating 3 out of 5]

This is the book of Christine's writings we read in the Medieval World class I TAed for. I really enjoyed The Book of the City of Ladies, but this particular book annoyed me. The editor cut out lots that seems very relevant. For example, most of the stories of women that make up the bricks of the walls, or the foundations, are quickly summarized in italics. The reader cannot know the significance of or questions surrounding Christine's choice to put Semiramis in the foundations if he does not know that Semiramis was a brutal and sexually voracious military queen.
At the same time, there is a good selection of Christine's writing in this book, including her letter from the God of Love and Treasury of the City of Ladies. There are also several essays about Christine included.

[Nicole Perkins · Rating 3 out of 5]

This one is a little slow going; however, it is a staple of women's studies courses. Christine de Pizan was the first woman in history to support herself by her writing, and she also wrote of things relevant to women and women's progress, not just prayers and child-rearing tracts like many other early women writers did. The exerpts from 'The Book of the City of Ladies' are incredibly thought-provoking and relevant even now. Her poetry I find stilted, but that could be because she wrote her poetry after the common form of her time. It doesn't flow as well as I feel it would if she were alive to write today. All in all, a very good book, but not one I'd recommend people just sit down and read, unless they're interested in women's history.

[Danielle · Rating 2 out of 5]

Had to read this for school. We only had to read a few selections. They were okay but I don't plan on reading the rest.