Een film met Sophia

by Herman Koch

Een film met Sophia is de nieuwe roman van Herman Koch! Een spannende roman over de laatste film van een beroemde filmmaker en zijn fascinatie voor de jonge hoofdpersoon.

‘Weet jij misschien waar Sophia is? Ze is vannacht niet thuisgekomen en ik heb het nummer van haar vriendje niet. Bel me even.’ Zo luidt het bericht dat filmregisseur Stanley Forbes op oudejaarsavond krijgt van Karl Hermans, een gevierd schrijver. Stanley heeft Karls beeldschone zeventienjarige dochter gecast voor zijn nieuwste film, die na zijn Amerika-avontuur zijn grote comeback in Nederland moet worden. Met graagte werpt hij zich op als vaderfiguur voor Sophia. Maar tijdens de opnames van zijn mozaïekfilm, met naast Sophia een hoofdrol voor steracteur Michael Bender, worden Stanleys motieven steeds onduidelijker. Wat wil hij eigenlijk, met deze film, met dit meisje en met zichzelf? Hij weet precies waar Sophia is, maar besluit met antwoorden te wachten.

Een film met Sophia van Herman Koch is een spannende roman over de vaderlijke liefde voor een jonge actrice, de verdorven filmwereld en de kunst van het thuisblijven.

Genres: Fiction, Roman, Book Club, Audiobook

504 pages, dwarsligger

First published May 1, 2021

About the author

Herman Koch (1953) is known as a television producer and a writer. The book 'Het diner', published in 2009, was his breakthrough in the Netherlands. It was published in 17 countries. It was partly based on a true story involving a homeless woman named, María del Rosario Endrinal Petit, in Barcelona (Spain), in December 2005.

Koch was born in Arnhem, and later moved to Amsterdam. He studied Russian for some months, and lived in Finland for a while. Nowadays he is married to the Spanish Amalia, and has a son, Pablo (1994).

Reviews

[Amy · Rating 2 out of 5]

Ik zie al gewoon een oude man achter zn computertje zitten:
"Ja zo ga ik dat 16jarige meissie omschrijven. Hmm. Ik mis iets van een plot of spanning in mijn boek. Ooh ja laten we het een goor boek maken, waarbij er oudere mannen een 16jarige meisje iets té interessant vinden."
Vaak saai om te lezen en geen woorden voor de velen keren dat ik dacht ieeeeuw
Dont read it guys

[Bruno · Rating 2 out of 5]

Tsja. Durf ik het te schrijven en dat ik het plot al door had van bij het begin? En dat ik de ‘prachtige’ filmideeën zeer cliché vond? Net zoals de rest van het boek. Ik vond ‘Het diner’ destijds best geslaagd (denk ik), maar dit is op zijn best zeer matig oudemannenwerk.

[Chris · Rating 3 out of 5]

Het begin was heel sterk, vol met typische Koch constateringen. Naarmate het verhaal vorderde verloor ik mijn interesse een beetje

[Yolanda · Rating 2 out of 5]

Een wat mindere Koch, hoewel de regisseur in het verhaal op erg amusante wijze de film- en theaterwereld afzeikt. Hij twijfelt erover om bepaalde scènes uit z’n nieuwe film te knippen wegens ‘een te flinterdun verhaal’. Net wat dit boek ook af en toe nodig had, eigenlijk.

[Giorgia Legge Tanto · Rating 5 out of 5]

Parto col dirvi che Koch sta diventando uno dei miei autori preferiti. Dopo La cena, dramma familiare che ha scosso le mie viscere di madre, che più volte si è chiesta cosa avrebbe fatto al posto dei protagonisti, ho adocchiato subito questa nuova uscita dell'autore.

Nel racconto trovi il regista Stanley Forbes che, l'ultima sera dell'anno, ha deciso che declinerà ogni invito gli verrà proposto. È annoiato e lo ha stancato anche il suo sarcasmo, che usa in ogni intervista, ma che ormai è diventato il suo marchio di fabbrica. Sul suo cellulare arriva un messaggio, pensa sia l'ennesimo invito per la serata, invece è il suo amico Karl che gli chiede se sa dove sia Sophia, la figlia di Karl, perché non è rientrata. Karl crede di essere amico di Stanley, ma il pensiero non è reciproco. Si sono avvicinati quando Stanley ha incontrato Karl in compagnia della figlia diciassettenne e ha deciso che sarebbe stata la protagonista e la diva del suo prossimo film. Sul set nessuno è immune al fascino di Sophia, nemmeno Michael, ex bellissimo, attore che vuole fare il vecchio seduttore. Così in questa ultima notte dell'anno, quando Stanley vede il messaggio di Karl, sa benissimo dove si trovi Sophia, ma decide di non rispondere a Karl, almeno non subito.

Come per La cena, il lettore viene catapultato nella mente del protagonista e viene a conoscenza delle sue torbide ossessioni, nelle sue morbosità nei confronti di Sophia e le sue frustrazioni. La scrittura è, come sempre, magnetica e ti permette di divorare una pagina dopo l'altra. La costruzione della storia non permette al lettore di immaginare subito quello che succederà perché niente è come sembra. La bellezza di Koch è proprio il fatto di indagare l'animo umano nelle sue più primitive pulsioni e portando il lettore a chiedersi: fino a dovremmo spingerci per ottenere quello che vogliamo?

[Marijn Ruhaak · Rating 2 out of 5]

Aan de schrijfstijl ligt het niet, maar wat een klus om door te komen. Niks mis met overpeinzingen, maar dan moeten die wel ergen over gaan. Een boek waarvan ik over een paar weken het verhaal al niet meer kan navertellen, vrees ik.

[Shirley · Rating 1 out of 5]

Korte samenvatting: de man haat alles behalve Sophia maar kan haar niet krijgen. Veel te veel details over hoe slecht de Nederlandse filmwereld en de wereld zelf wel niet is, maar Oh hij is zelf wel helemaal geweldig

[Josje · Rating 2 out of 5]

Een hoop tekst en weinig inhoud. Ik kwam er met moeite doorheen, zoveel blabla. Om nog maar te zwijgen over de aantrekkingskracht die twee 60 plussers voelen voor een tienermeisje..

[Maria · Rating 1 out of 5]

Kirja on pelkkää naisvihaa ja miehistä katsetta eli jonninjoutavia kyynisen ja vanhan elokuvaohjaajan ajatuksia.

Koko kirjan odottaa, että milloin se kertojan pahuus tuomitaan. Kirja ei tee elettäkään siihen suuntaan, mistä lukija tekee väistämättä johtopäätöksen, että noi on hyväksyttyjä ajatuksia tai pahempaa - Kochin omia ajatuksia. Mieltäylentävä ekaksi lomakirjaksi!

[Timo Bomhof · Rating 2 out of 5]

Het boek leest lekker weg en bevat wat aardige passages, maar uiteindelijk draait het om een ouwe vent die jaloers is op een andere ouwe vent omdat die er met het meisje vandoor gaat, gekoppeld aan wat halfslachtige kritiek op massatoerisme.

[Linda · Rating 2 out of 5]

Na bijna alle boeken van Koch gelezen te hebben was ik erg enthousiast om aan deze nieuwe te beginnen. "Een spannende roman" staat er in de beschrijving, maar ik heb tot het einde toe gewacht op wanneer de spanning zou komen. Helaas bleef die uit, en houd je een saai verhaal over, over een zeurende oude regisseur.

[Marie · Rating 2 out of 5]

Oei. Dit boek leerde me weer eens dat aantrekkelijke torens boeken met dito raambeplakking in winkels niét altijd een recept voor succes zijn. Hoewel het groene appeltje op de voorkant, en de synopsis op de achterkant me trokken, heb ik vaker met mijn wenkbrauwen gefronst tijdens het lezen dan me lief is. Ik weet niet goed waar ik moet beginnen. Bij de lelijke en onnodige herhalingen (‘Ik was nooit zo geïnteresseerd in honger, het gebrek aan eten, het bedelen om aardappels.’), bij de volstrékt ongeloofwaardige scenes waar pijnlijk duidelijk in werd dat hier een *man* aan het woord is *van een zekere leeftijd* (de manier waarop Sophia reageert op de aanranding van Stanley!!!! Hoe?? Dat ze de dag erna nog vrolijk naar zijn huis fietst voor advies?) of simpelweg het - aanvankelijk prikkelende plot - wat als een pudding in elkaar zakt? Anyhow, van mij mag je deze overslaan.

[Pieke Heijmans · Rating 1 out of 5]

Een oude witte mannen boek.

[Leone Mattheus · Rating 4 out of 5]

Dit boek was als een warm deken tijdens de steeds kouder wordende herfstavonden. Er werden geen ingewikkelde woorden, zinnen of metaforen gebruikt, alles was helder en direct, waardoor ik het verhaal moeiteloos begreep. Misschien zit er ergens wel wat symboliek verstopt – ik heb die in ieder geval niet gevonden – maar dat is ook niet erg, het verhaal was voor mij duidelijk genoeg zonder dat. Ik denk wel dat ik de schrijfstijl van Herman Koch wel kan waarderen.

[Justine Buyens · Rating 1 out of 5]

Ein-de-lijk is het me gelukt me door dit boek te wurmen. Ik wilde het niet wegleggen omdat ik hoge verwachtingen had, maar die zijn jammer genoeg op geen enkel moment ingelost. Er zit potentieel in de verhaallijn, maar Koch weet die niet op een spannende of aangrijpende manier uit te werken. De Koch van ‘Het diner’ is in deze roman ver te zoeken. Jammer!

[krentenbol · Rating 3 out of 5]

Zeer interessant boek. De schrijfstijl is echt geweldig; door de woordkeuze en krullerige, eloquente formulering was ik vanaf het begin al geboeid. Er zit wat interessante kritiek in op de Nederlandse film- en theaterwereld, dat vond ik leuk om te lezen, zeker met zijn schrijfstijl. Er zitten veel (delen van) niet-bestaande filmsynopses in het boek, ook die vond ik persoonlijk wel leuk om te lezen, ook of misschien juist als iemand die niet zoveel film kijkt.

Wat me opviel was dat alles wel héél controversieel is, de gebeurtenissen en merkwaardige meningen stapelen zich nogal gekunsteld op. De eerste paar vond ik geloofwaardig, maar op een gegeven moment vroeg ik me af in hoeverre het echt nodig was voor het verhaal en in hoeverre gewoon shock factor. Deze Jengatoren heeft als basis pedofiele elementen, die ergens in de achtbaan van de laatste 30 pagina's verklaard worden op een manier die mij niet zo lekker zit, alsof je medelijden met Stanley zou moeten krijgen. Inzien dat hij toch goed is.

Terwijl Stanley echt een zak is. Mijn god, ik haat hem zo erg. Waarom zijn alle mannelijke hoofdpersonen van Nederlandse romans toch pedofiel/psychopathisch? Maar goed, ik kan eigenlijk ook niet klagen, het inkijkje in zijn hoofd is wel interessant.

Tot slot erger ik me dood over hoe Sophia is geschreven. Echt een typisch gevalletje man schrijft vrouwelijk personage. Niet om te spoileren, maar ze doet echt niks. Geen logische emoties, geen brein, ze volgt de mannen in het verhaal maar. Ze had net zo goed van hout kunnen zijn. Maar ze is wel knap hoor!!! En alle mannen van middelbare leeftijd willen haar nu onmiddelijk!! Dit doe je toch niet als schrijver van formaat man, hallo.

Het is toch wel jammer. Uiteindelijk vond ik dingen die buiten het plot zelf stonden het leukst. Daar gaat iets mis, denk ik.

[Bart · Rating 3 out of 5]

3,0⭐️

[Annelies Van Oost · Rating 2 out of 5]

De arrogante verteller stak me tegen. Sophia kwam nooit echt tot leven.
De enkele rake observaties /klachten over het massatoerisme vallen in het niets bij het pleidooi dat ik las in 'Grand Hotel Europa' van zijn landgenoot.
Toch heb ik hier en daar een monkellachje moeten opzetten, zeker wanneer het over die oudere acteur gaat.

Geen aanrader, maar ik las hem wel uit.

[HeertjeWessel · Rating 2 out of 5]

Had deze op de AirPort gekocht, zo’n dwarsligger - lekker klein formaatje, wat wel echt een topuitvinding is, past lekker in je broekzak of Fanny pack, echt een aanrader, vijf sterren daarvoor! Over het boek zelf kan ik kort zijn: hield op zich altijd wel van Herman koch, maar dit was meer van hetzelfde. En saai. En negatief. En cliché. Gewoon een hele lange monoloog van een oude man die zichzelf nogal geweldig vind. Mwah. Geen aanrader!

[Haven · Rating 1 out of 5]

Zeer saai

[Dieter Maerschand · Rating 3 out of 5]

2.5☆ Matig boek, een doorslag wat betreft personages, milieu en verhaallijn van alle eerdere Kochs.

[Evelyne · Rating 3 out of 5]

Bepaalde passages zijn best grappig, leest vlot maar had er toch iets meer van verwacht 📖

[Maison Koala · Rating 2 out of 5]

E nulla, i romanzi di Koch o si amano o si odiano. Difficile assestarsi su quel grigio intermedio, su quel meh perplito che capita con altri autori meno estremi, meno feroci, forse meno coraggiosi, chissà.

La storia di Stanley Forbes, misantropo regista sul viale del tramonto, brilla per l’indiscusso marchio di fabbrica del romanziere olandese - quella penna intinta nel vetriolo a demolire, in questo caso, miti e leggende del provinciale, autocelebrativo mondo della cinematografia olandese.

Per me però il bello del romanzo inizia e finisce qua. Perché la storia del vecchio e potente (e un po’ bavoso, diciamocelo) che s’infatua della lolita minorenne e ne fa la protagonista di un suo film è nota e arcinota, tanto che ‘lolita’ è ormai un sostantivo di uso comune. Non ho ritrovato, insomma, nel rapporto squilibrato e sostanzialmente virtuale tra i protagonisti quel guizzo, quella sorpresa che mi ha fatto innamorare dell’autore… qualche storia fa.

Peccato!

Giudizio tecnico finale: Boncompagni Reloaded

[Helena · Rating 4 out of 5]

Herman Koch kuuluu niihin kirjailijoihin, joiden kaikki suomennokset olen halunnut lukea varsin tuoreeltaan. Tämä kirja on saanut näköjään aika heikkoja arvioita, mutta kyllä minä sain taas kerran hyvät naurut kirjailijan lakonisesta, ilkeästä ja mustasta huumorista. Tämä kirja muistuu varmaan mieleen jatkossa jokaiseen kiinalaisturistien laumaan törmätessä tai katsellessa uudenvuoden Wienin Strauss-konserttia :) Samaistuin myös päähenkilön epäsosiaaliseen puoleen ja yrityksiin välttää juhlia. Kriittisempi ja hämmentyneempi olen kirjan varsinaisen aihepiirin suhteen, sillä vanhojen miesten kuolaaminen nuoren neitosen perään oli suorastaan ällöttävää. Miesten välinen dynamiikka kateuksineen ja kilpailuineen sen sijaan oli hienosti kuvattua.

[Tanzila · Rating 2 out of 5]

Een van de meest inhoudloze boeken die ik heb gelezen. In het begin heel meeslepend en het prikkelt je interesse, maar uiteindelijk gebeurt er 300p lang niets en heb je op het einde het gevoel dat je niets hebt gelezen... wel heel ontspannend en mooi geschreven.

[Donald Nijsen · Rating 2 out of 5]

Kabbeldekabbel lectuur. Twee sterretjes voor de moeite

[Lidewij · Rating 3 out of 5]

Een bijzonder boek. En een al even zo bijzonder arrogant hoofdpersonage.
Zoals bekend uit de omschrijving heeft de ik-figuur, filmregisseur Stanley Forbes, een fascinatie voor zijn nieuwe, jonge hoofdrolspeelster in zijn laatste film. Deze hoofdrolspeelster heet Sophia, zoals de titel doet vermoeden. Echter, in het hele verhaal komt Sophia nauwelijks aan bod. Ik miste de film mét Sophia. Alleen in het begin en aan het eind komt ze ter sprake; in een etentje, en bij de première en daarna. Maar echt een stem heeft ze niet, de lezer leert haar niet kennen.
Het grootste deel van het boek bestaat uit de omschrijving van en kritiek op de Nederlandse kunst- en cultuursector. Alles wordt aan de tand gevoeld: de films, de acteurs, de boeken, de toneelstukken en zelfs de toeristen. En hoewel er veel dingen gezegd worden waar best wel wat in zit, wekt de houding van de regisseur een gevoel van afkeer op bij de lezer. In alles wat hij doet en zegt, lijkt het alsof hij zich beter voelt dan alles en iedereen. Nergens is een vorm van waardering zichtbaar, en als deze er wel is, is het op een kleinerende manier.
Desalniettemin is het interessant om als lezer een kijkje te krijgen in de wereld op de set en de manier waarop er over een film kan worden nagedacht.
Ook de metaforen (kindvriendelijk restaurant, toeristen als hoerenlopers etc.) vond ik erg goed en vermakelijk.

En nu heb ik nog een stuk analyse waarin een spoiler zit, dus stop hier met lezen als je het niet wilt zien.
Aan het einde van het boek valt alles op zijn plaats. De losse eindjes die zich door het boek heen hebben laten vallen worden bij elkaar geregen. Hoewel het boek over het algemeen weinig spanning bevat, kom je er hier achter waarom alles is zoals het is. Sophia blijkt zwanger te zijn. En niet van Stanley, maar van haar tegenspeler Michael Bender, die al even oud is (Sophia is hier 17, Michael een jaar of 60?). De fascinatie, bewondering en foute soort liefde die Stanley door het boek heen voor Sophia heeft gevoeld wordt in de wind geslagen. Als lezer krijg je het idee dat Sophia hem nog leuk vindt ook, ook al wordt het wel zichtbaar dat de twee acteurs ook een goede band hebben. Aan het eind komen we er dan ook achter waar de arrogantie en houding (tegenover het meisje) vandaan komen. Op de avond van de première krijgt de regisseur een black-out van de alcohol en komt hij er de dag erna achter dat hij tegenover Sophia over zijn overleden vrouw is begonnen. Deze vrouw hebben we in het hele boek nog niet of amper naar voren zien komen.
Ik denk, dat dit boek eigenlijk draait om een groot verlies. Het verlies van zijn vrouw, van wie hij zoveel hield. Dit verdriet wordt weggestopt met hooghartige praatjes en verpakt in een foute verstandhouding met een tiener, maar ik geloof dat dit allemaal coping is. We horen namelijk dat de vrouw van de regisseur ook een jonge dame was toen ze bij elkaar kwamen. 15 jaar jonger dan hijzelf, destijds. Ook haar wilde hij per se als actrice in zijn film hebben. In mijn optiek heeft hij zijn vrouw gevonden in Sophia. En is het daarom dat hij zo gefascineerd met haar is. Het brengt hem terug naar vroeger, naar de tijd dat hij haar ontmoette. Ook Sydney speelt een grote rol in het verhaal. Naar deze stad was hij gevlucht toen zijn vrouw net een jaar dood was.
Dus eigenlijk is het best wel zielig allemaal.

[Hannie · Rating 3 out of 5]

Dit boek is zoals ik van Herman Koch gewend ben. Je zit in het hoofd van de hoofdpersoon en krijgt mee wat hij doet en zegt, maar ook wat hij denkt. Het zijn vaak gedachten die veel mensen zullen denken, maar niet zullen uitspreken. Dat vind ik de kracht van het verhaal. Je leert daardoor de hoofdpersoon ook goed kennen. Ik heb naar het boek geluisterd en de voorleesstem past ook bij het verhaal, waardoor dat het verhaal versterkte. Het was al even geleden dat ik een boek van Herman Koch las of luisterde. Ik ben blij dat ik er weer eens een heb uitgekozen. In het boek wordt de cultuursector in Nederland kritisch onder de loep genomen. Ook gaat het boek over de fascinatie van de hoofdpersoon voor een jong meisje. Hij weet dat een relatie met haar niet kan, maar toch kan hij haar niet loslaten. Soms lijkt het verhaal niet echt een bepaalde kant op te gaan, maar op het einde wordt veel duidelijk. Over het algemeen heb ik genoten van het verhaal, maar op ongeveer twee derde zakte het verhaal voor mijn gevoel wat in, waardoor ik toch een iets lagere rating heb gegeven. Als 3,5 ster mogelijk was geweest, had ik dat gegeven.

[Hendrik Dejonckheere · Rating 2 out of 5]

Bekendheid is blijkbaar een belangrijk verkoop argument. Het is het tweede boek in korte tijd waarvan ik me afvraag hoe dat in de top 5 van best verkochte boeken terecht kan komen. Het boek mist opbouw en bevat teveel beschouwingen die niets of heel weinig met de verhaallijn te maken hebben. "Kill your darlings" was in dit geval niet aan Koch besteed. Waarover ging toch alweer deze film?
Vlot is het wel, maar ook inhoudsloos.

[Jelle · Rating 2 out of 5]

Sommige auteurs beweren niet te weten waar hun verhaal naartoe gaat wanneer ze starten te schrijven. Bij dit boek van Koch geloof ik dat direct. Het is eindeloos gewauwel zonder richting. Herman, een boomerang van je eigen woorden:

“In het begin heb ik nog geprobeerd naar de tekst te luisteren. Ik weet zeker dat ik dat heb geprobeerd, maar al na een halfuur kregen mijn eigen gedachten de overhand. Gelukkig wel. Ik was mijn gedachten dankbaar dat ze met zoveel waren.”