What do you think?
Rate this book
நினைவுப்பாதை
Maverick Tamil novelist Nakulan's 'Ninaivu Pathai' resists categorization. Written in Stream of consciousness style.
First published March 1, 1972
2 people are currently reading
71 people want to read
About the author
நகுலன்
14 books16 followersNakulan
நகுலன் (இ. மே 17, 2007) தமிழ் எழுத்தாளர். டி. கே. துரைசாமி என்ற இயற்பெயர் கொண்ட நகுலன் பிறந்தது தமிழ்நாட்டில் உள்ள கும்பகோணத்தில் ஆனாலும் இறுதிவரை வாழ்ந்தது கேரளத்தின் திருவனந்தபுரத்தில். அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகத்தில் தமிழில் முதுகலைப் பட்டம் பெற்றவர். ஆங்கிலத்தில் முதுகலையும் ஆராய்ச்சிப் பட்டமும் பெற்றவர். திருவனந்தபுரம் இவானியர் கல்லூரியில் ஆங்கிலப் பேராசிரியராகப் பணியாற்றி ஓய்வு பெற்றவர்.
தமிழ்ச் சிறுகதைகளில் பல புதிய பரிசோதனைகள் செய்தவர். பழந்தமிழ் இலக்கியத்திலும் நவீன ஆங்கில இலக்கியத்திலும் மிகுந்த ஈடுபாடுகொண்டவர். 'எழுத்து' இதழில் எழுதத் துவங்கியவர். இவர் தொகுத்த 'குருஷேத்திரம்' இலக்கியத் தொகுப்பு, தமிழில் மிக முக்கியமானதாகும். விளக்கு விருது, ஆசான் விருது உள்ளிட்ட பல விருதுகளைப் பெற்றவர் நகுலன்.
T. K. Doraiswamy (21 August 1921 – 17 May 2007), also known by his pen name Nakulan, was an Indian poet, professor of English, novelist, translator and short fiction writer, who wrote both in Tamil and English, and is known for his surrealism and experimentation as well as free verse. He served as Professor of English, Mar Ivanios College, Thiruvananthapuram for four decades.
During his literary career which started in his forties, when he started writing in Ezhuthu, a literary magazine founded by C. S. Chellappa, he wrote a novel and six books of poems in English, and nine novels and five books of poems in Tamil. His English work was mostly published under his real name, while Tamil works often appeared under his pen name. He also wrote briefly under the pen name, S. Nayar(?). His symbolic novel Ninaivup Patai Nilakal (1972) is considered a milestone in Tamil literature and established him as an avant garde novelist. His other notable works in Tamil include, Nizhalgal, Naykal, Naveenante Diary Kurippukal, Ezhuthu Kavithaikal, Iruneenda Kavithaikal, Antha Manchal Nira Poonaikutty, and in English, Words to the Wind, 'Non-Being' and 'A Tamil Writer's Journal'
நகுலன் (இ. மே 17, 2007) தமிழ் எழுத்தாளர். டி. கே. துரைசாமி என்ற இயற்பெயர் கொண்ட நகுலன் பிறந்தது தமிழ்நாட்டில் உள்ள கும்பகோணத்தில் ஆனாலும் இறுதிவரை வாழ்ந்தது கேரளத்தின் திருவனந்தபுரத்தில். அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகத்தில் தமிழில் முதுகலைப் பட்டம் பெற்றவர். ஆங்கிலத்தில் முதுகலையும் ஆராய்ச்சிப் பட்டமும் பெற்றவர். திருவனந்தபுரம் இவானியர் கல்லூரியில் ஆங்கிலப் பேராசிரியராகப் பணியாற்றி ஓய்வு பெற்றவர்.
தமிழ்ச் சிறுகதைகளில் பல புதிய பரிசோதனைகள் செய்தவர். பழந்தமிழ் இலக்கியத்திலும் நவீன ஆங்கில இலக்கியத்திலும் மிகுந்த ஈடுபாடுகொண்டவர். 'எழுத்து' இதழில் எழுதத் துவங்கியவர். இவர் தொகுத்த 'குருஷேத்திரம்' இலக்கியத் தொகுப்பு, தமிழில் மிக முக்கியமானதாகும். விளக்கு விருது, ஆசான் விருது உள்ளிட்ட பல விருதுகளைப் பெற்றவர் நகுலன்.
T. K. Doraiswamy (21 August 1921 – 17 May 2007), also known by his pen name Nakulan, was an Indian poet, professor of English, novelist, translator and short fiction writer, who wrote both in Tamil and English, and is known for his surrealism and experimentation as well as free verse. He served as Professor of English, Mar Ivanios College, Thiruvananthapuram for four decades.
During his literary career which started in his forties, when he started writing in Ezhuthu, a literary magazine founded by C. S. Chellappa, he wrote a novel and six books of poems in English, and nine novels and five books of poems in Tamil. His English work was mostly published under his real name, while Tamil works often appeared under his pen name. He also wrote briefly under the pen name, S. Nayar(?). His symbolic novel Ninaivup Patai Nilakal (1972) is considered a milestone in Tamil literature and established him as an avant garde novelist. His other notable works in Tamil include, Nizhalgal, Naykal, Naveenante Diary Kurippukal, Ezhuthu Kavithaikal, Iruneenda Kavithaikal, Antha Manchal Nira Poonaikutty, and in English, Words to the Wind, 'Non-Being' and 'A Tamil Writer's Journal'
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 3 of 3 reviews
December 27, 2021
What did I just read? This book breaks all conventions of a novel form - even the absurdist form that I enjoy from time to time.
A writer's untethered conversations with various forms of himself (or characters) at different stages of life (imagined or not) - about the process of writing. What is the role of words and do they lead the writer and the book? What is the relationship between reader and the writer? If you are to believe Nakulan both are idiots - one at least does not have to worry about sales and reviews.
Cheeky and at times outright mocking - the conversations/monologues with Sivan, Natarajan (in Chidambaram), Susheela and the last part in a mental institution is an assault on your senses. Words that are repeated that are rattling, repeated phrases out of context and questions on what is real and what is fiction.
I did do a bit bingo about the writers mentioned in the piece - as if listing inspirations. This book is an experience. Not for all.
A writer's untethered conversations with various forms of himself (or characters) at different stages of life (imagined or not) - about the process of writing. What is the role of words and do they lead the writer and the book? What is the relationship between reader and the writer? If you are to believe Nakulan both are idiots - one at least does not have to worry about sales and reviews.
Cheeky and at times outright mocking - the conversations/monologues with Sivan, Natarajan (in Chidambaram), Susheela and the last part in a mental institution is an assault on your senses. Words that are repeated that are rattling, repeated phrases out of context and questions on what is real and what is fiction.
I did do a bit bingo about the writers mentioned in the piece - as if listing inspirations. This book is an experience. Not for all.
December 17, 2025
ஃபியடோர் தஸ்தாவெஸ்கியின் 'நிலவறைக் குறிப்புகள்' (1864) உலக இலக்கியத்தில் நவீனத்துவத்தின் விதைகளை விதைத்த படைப்பு. நூறு ஆண்டுகளுக்குப் பின் நகுலனின் 'நினைவுப்பாதை' (1970களில்) தமிழில் அதே மரபை முன்னெடுத்துச் செல்ல முயன்ற நாவல். இரண்டு நாவல்களும் தன்னுரையாடல் வடிவில், ஒரு தனிமனிதனின் உள்ளகப் பிளவுகளை வெளிப்படுத்தும் படைப்புகள். ஆனால் அவற்றின் அணுகுமுறைகளிலும் வெற்றியிலும் குறிப்பிடத்தக்க வேறுபாடுகள் உள்ளன.
இரு நாவல்களிலும் பேசுபவன் ஒரு தனிமைப்பட்ட, சமூகத்திலிருந்து விலகிய நபர். தஸ்தாவெஸ்கியின் 'நிலவறை மனிதன்' நாற்பது வயது ரஷ்ய அதிகாரி; நகுலனின் 'நவீனன்' இளம் தமிழ் எழுத்தாளன். இருவரும் வாசகர்களிடம் நேரடியாகப் பேசுகிறார்கள். "நான் நோயுற்ற மனிதன்... நான் தீய மனிதன்" என்று தொடங்கும் நிலவறை மனிதனைப்போல, "வார்த்தைகளே நீங்கள் என்னை எங்கே அழைத்துச் செல்கிறீர்கள்?" என்று கேட்கும் நவீனன் தன் கட்டுப்பாட்டை இழந்த நனவோட்டத்தை ஒப்புக்கொள்கிறான். இரு நாவல்களும் நேர்கோட்டு கதையமைப்பை நிராகரிக்கின்றன. நினைவு, பின்னோக்குப்பார்வை, திடீர் தாவல்கள் என இவையே கட்டமைப்பாக இருக்கின்றன. மிக முக்கியமாக, சுய வெறுப்பையும் சுய பெருமையையும் ஒரே நேரத்தில் கொண்டிருக்கும் மனத்தின் சிக்கலான இயல்பை, இரு படைப்புகளும் தனிமனிதனின் உள்ளக முரண்பாடுகளை வெளிப்படுத்துகின்றன.
'நினைவுப்பாதை' மென்மையான, அகமுகமான படைப்பு. நவீனன் வாசகனைத் தாக்குவதில்லை, தன் நினைவுகளைப் பகிர்கிறான். தஸ்தாவெஸ்கியின் நிலவறை மனிதன் தத்துவ கேள்விகளை எழுப்புபவன்; நகுலனின் நவீனன் இலக்கிய உலகின் அன்றாட பிரச்சனைகளில் சிக்கிக்கொண்டவன்.
.நகுலனின் நாவலில் பல பாத்திரங்கள் இருக்கின்றன, ஆனால் எதுவும் உயிர்ப்புடன் இல்லை. சிவன், நடராஜன், சுசீலா என இவர்கள் கருத்தாக்கங்களாக மட்டுமே இருக்கிறார்கள். ஆச்சர்யகரமாக, ஓரங்களில் மின்னிமறையும் சிறு பாத்திரங்கள் உண்டு. இருபத்தைந்து சவரன் நகையுடன் மாப்பிள்ளை தேடும் நாற்பது வயது பெண், கூலி வேலை செய்யும் நடராஜனின் தம்பி என இவர்கள் முக்கிய பாத்திரங்களைவிட ஆழமானவர்கள். இது நகுலனின் திறமையின் அறிகுறி என்றாலும், முக்கிய பாத்திரங்களின் வெற்றுத்தன்மை நாவலை பலவீனப்படுத்துகிறது.
'நினைவுப்பாதை' ஐந்து அத்தியாயங்களாக பிரிக்கப்பட்டாலும், ஒவ்வொன்றும் ஒரு நபரை மையப்படுத்தி அமைந்திருந்தாலும், முழு நாவலும் வட்டமிட்டுக்கொண்டே இருக்கிறது. தஸ்தாவெஸ்கி ஒரு நோக்கத்துடன் எழுதுகிறார் - பகுத்தறிவு யுகத்தை கேள்விக்குள்ளாக்க வேண்டும். நகுலன் நினைவோட்டத்தின் இயல்பான பாய்ச்சலையே நோக்கமாகக் கொள்கிறார். இது ஒருவகையில் துணிச்சல், ஆனால் வாசகனை இழுத்துச் செல்லும் சக்தியை குறைக்கிறது.
'நினைவுப்பாதை' நாவலின் தனித்தன்மை எதுவென்றால் அது எழுத்தாளனை எழுத்தாளனாகவே முன்வைப்பது. தஸ்தாவெஸ்கியின் நிலவறை மனிதன் ஓய்வு பெற்ற அதிகாரி; அவனுடைய தொழில் அவனுடைய பிரச்சனைகளுக்கு காரணமல்ல. ஆனால் நவீனன் ஒரு எழுத்தாளன், அவனுடைய எல்லா பிரச்சனைகளும் எழுத்துடன் தொடர்புடையவை. இது நகுலனுக்கு பின் வந்த பல எழுத்தாளர்களை குறிப்பாக சுந்தர ராமசாமி, கோபிகிருஷ்ணன், யுவன் சந்திரசேகர் எனப் பலரையும் பாதித்தது. அதனாலேயே, 'நிலவறைக் குறிப்புகள்' உலக இலக்கியத்தின் மிக முக்கியமான படைப்புகளில் ஒன்று. தனிமனிதனின் உள்ளக முரண்பாடுகளை இவ்வளவு தீவிரமாக, இரக்கமின்றி, உண்மையாக வெளிப்படுத்திய முதல் படைப்பு இது.
இரு நாவல்களிலும் பேசுபவன் ஒரு தனிமைப்பட்ட, சமூகத்திலிருந்து விலகிய நபர். தஸ்தாவெஸ்கியின் 'நிலவறை மனிதன்' நாற்பது வயது ரஷ்ய அதிகாரி; நகுலனின் 'நவீனன்' இளம் தமிழ் எழுத்தாளன். இருவரும் வாசகர்களிடம் நேரடியாகப் பேசுகிறார்கள். "நான் நோயுற்ற மனிதன்... நான் தீய மனிதன்" என்று தொடங்கும் நிலவறை மனிதனைப்போல, "வார்த்தைகளே நீங்கள் என்னை எங்கே அழைத்துச் செல்கிறீர்கள்?" என்று கேட்கும் நவீனன் தன் கட்டுப்பாட்டை இழந்த நனவோட்டத்தை ஒப்புக்கொள்கிறான். இரு நாவல்களும் நேர்கோட்டு கதையமைப்பை நிராகரிக்கின்றன. நினைவு, பின்னோக்குப்பார்வை, திடீர் தாவல்கள் என இவையே கட்டமைப்பாக இருக்கின்றன. மிக முக்கியமாக, சுய வெறுப்பையும் சுய பெருமையையும் ஒரே நேரத்தில் கொண்டிருக்கும் மனத்தின் சிக்கலான இயல்பை, இரு படைப்புகளும் தனிமனிதனின் உள்ளக முரண்பாடுகளை வெளிப்படுத்துகின்றன.
'நினைவுப்பாதை' மென்மையான, அகமுகமான படைப்பு. நவீனன் வாசகனைத் தாக்குவதில்லை, தன் நினைவுகளைப் பகிர்கிறான். தஸ்தாவெஸ்கியின் நிலவறை மனிதன் தத்துவ கேள்விகளை எழுப்புபவன்; நகுலனின் நவீனன் இலக்கிய உலகின் அன்றாட பிரச்சனைகளில் சிக்கிக்கொண்டவன்.
.நகுலனின் நாவலில் பல பாத்திரங்கள் இருக்கின்றன, ஆனால் எதுவும் உயிர்ப்புடன் இல்லை. சிவன், நடராஜன், சுசீலா என இவர்கள் கருத்தாக்கங்களாக மட்டுமே இருக்கிறார்கள். ஆச்சர்யகரமாக, ஓரங்களில் மின்னிமறையும் சிறு பாத்திரங்கள் உண்டு. இருபத்தைந்து சவரன் நகையுடன் மாப்பிள்ளை தேடும் நாற்பது வயது பெண், கூலி வேலை செய்யும் நடராஜனின் தம்பி என இவர்கள் முக்கிய பாத்திரங்களைவிட ஆழமானவர்கள். இது நகுலனின் திறமையின் அறிகுறி என்றாலும், முக்கிய பாத்திரங்களின் வெற்றுத்தன்மை நாவலை பலவீனப்படுத்துகிறது.
'நினைவுப்பாதை' ஐந்து அத்தியாயங்களாக பிரிக்கப்பட்டாலும், ஒவ்வொன்றும் ஒரு நபரை மையப்படுத்தி அமைந்திருந்தாலும், முழு நாவலும் வட்டமிட்டுக்கொண்டே இருக்கிறது. தஸ்தாவெஸ்கி ஒரு நோக்கத்துடன் எழுதுகிறார் - பகுத்தறிவு யுகத்தை கேள்விக்குள்ளாக்க வேண்டும். நகுலன் நினைவோட்டத்தின் இயல்பான பாய்ச்சலையே நோக்கமாகக் கொள்கிறார். இது ஒருவகையில் துணிச்சல், ஆனால் வாசகனை இழுத்துச் செல்லும் சக்தியை குறைக்கிறது.
'நினைவுப்பாதை' நாவலின் தனித்தன்மை எதுவென்றால் அது எழுத்தாளனை எழுத்தாளனாகவே முன்வைப்பது. தஸ்தாவெஸ்கியின் நிலவறை மனிதன் ஓய்வு பெற்ற அதிகாரி; அவனுடைய தொழில் அவனுடைய பிரச்சனைகளுக்கு காரணமல்ல. ஆனால் நவீனன் ஒரு எழுத்தாளன், அவனுடைய எல்லா பிரச்சனைகளும் எழுத்துடன் தொடர்புடையவை. இது நகுலனுக்கு பின் வந்த பல எழுத்தாளர்களை குறிப்பாக சுந்தர ராமசாமி, கோபிகிருஷ்ணன், யுவன் சந்திரசேகர் எனப் பலரையும் பாதித்தது. அதனாலேயே, 'நிலவறைக் குறிப்புகள்' உலக இலக்கியத்தின் மிக முக்கியமான படைப்புகளில் ஒன்று. தனிமனிதனின் உள்ளக முரண்பாடுகளை இவ்வளவு தீவிரமாக, இரக்கமின்றி, உண்மையாக வெளிப்படுத்திய முதல் படைப்பு இது.
January 3, 2022
ஒரு நாட்குறிப்பைப் போல் உள்ளது. என்னை இது கவரவில்லை.
Displaying 1 - 3 of 3 reviews