Büyük filozof William James, bir bilimin gerçek bir bilim olabilmesi için doğrudan yaşamla bağlantılı olması gerektiğini söyler. Psikoloji söz konusuysa, William James’in görüşünün en güzel örneği Alfred Adler’dir. Adler, psikolojinin uğraştığı sorunları örnek olaylar sunarak, herkesin kolay anlayabileceği biçimde sunar. Adler okuduğunuzda, gündelik yaşamda karşımıza çıkan sorunları ve bilim insanlarının bunları nasıl çözebildiklerini görebilirsiniz. İşte bu nedenle, komplekslerden rüyalara, sorunlu çocuklardan cinselliğe, ilk bakışta ürkütücü konuları Adler yazınca anlayabiliyoruz. Adler’in yazdıkları, bize yaşamak denen zor sanatın sırlarını öğretiyor.
Austrian psychiatrist Alfred Adler rejected emphasis of Sigmund Freud on sexuality; his theories that personality arises in subconscious efforts and that from overcompensation for perceived inferiority results neurotic behavior and psychological illness base an Adlerian psychological school.
People recognize emphasis of this medical doctor, psychotherapist, and founder of individual on the importance of the complex as isolating an element, which plays a key role in development.
This Viennese of the best-known in the western world held a chair in the United States of America. His special merit made clear the interaction between external influences and internal dispositions. He therefore pioneered a holistic approach.
4,5 Эта книга написана так легко и так понятно, что кажется, что ты всегда это знал. Но зная, сколько людей страдает от разного рода больших и малых психологических проблем, корень которых, согласно Адлеру, лежит в детстве при формировании прототипа, то можно задаться вопросом – почему молодых родителей не учат основам воспитания детей и формирования их психического и психологического здоровья и благополучия еще до рождения детей? Если все эти чувства и комплексы неполноценности, превосходства возникают в большей части из-за внимания/невнимания родителей к своему ребенку или детям, очевидно, до рождения детей родители должны быть осведомлены о том, что если они с раннего возраста не могут уделять своему ребенку или детям достаточно внимания, то это чревато разного рода психологическим проблемами, в том числе проблемами в школе, коммуникационными проблемами и даже проблемами сексуального характера. Метод индивидуальной психологии «начинается и заканчивается комплексом неполноценности», который является причиной многих проблем. Противоположностью ему является чувство или комплекс превосходства, под которым Адлер понимает бесполезную и бессмысленную жизнедеятельность, предлагающей удовлетворение ложными и иллюзорными успехами. Чувства неполноценности и превосходства могут комбинироваться. «Чувство неполноценности есть у каждого человека. Оно не является психическим расстройством, но, напротив, стимулирует нормальные стремления и здоровое развитие. Патологическим же это чувство становится только тогда, когда в человеке побеждает чувство неадекватности, и это тормозит его полезную активность, делает его депрессивным и неспособным к развитию. В такой ситуации комплекс превосходства может стать одним из методов избежать своих трудностей.
Человек с комплексом неполноценности притворяется лучшим, чем он есть на самом деле, и этот фальшивый успех компенсирует чувство неполноценности, ставшее для него невыносимым. У нормального человека нет ни тени комплекса превосходства. Конечно же, он стремится превосходить других в том смысле, что всем нам не чужды амбиции и желание добиться успеха, но пока это стремление выражается в работе, оно не ведет к ложным оценкам, лежащим в основе душевных расстройств.» Люди часто посмеиваются, глядя, как старший ребенок ревнует родителей к недавно родившемуся братику или сестренке, а ведь – это знак, сигнал, подаваемый ребенком, что ему не хватает внимания после ниспровержения его с пьедестала единственного ребенка, центра внимания. Этот тот будущее чувство неполноценности, которое создаст ему будущие проблемы. Не меньше проблем и у средних, и младших, и единственных детей. Роль родительского внимания играет большую роль: «Если в семье среди детей есть любимец, то у всех остальных мы обязательно находим комплекс неполноценности и стремление к превосходству.» Адлер убежден, что психика и стиль жизни закладывается в раннем детстве, дошкольном возрасте. Он рассматривает проблемы трудных детей, выделяя в отдельную категорию отвергнутых детей, и их избалованных сверстников. Есть проблемы и у одаренных детей, ими восхищаются, но не принимают. Кроме рассмотрения жизни индивида как единого целого, автор считает важным учитывать ее социальный контекст. Первопричиной возникновения человеческого общества, он видит слабость, то, что человек не является хищником, не наделен когтями или острыми зубами, поэтому он обречен жить в социуме. Важной концепцией является стиль жизни – единство моделей жизненного поведения, сформированное в процессе преодоления трудностей, пережитых в детстве, и основывается на стремлении к цели. «Нормальный человек — это человек, который живет в обществе и в своем образе жизни столь хорошо адаптирован, что, хочет он того или нет, общество извлекает определенную выгоду из его деятельности. Кроме того, с точки зрения психологической, у него достаточно энергии и смелости, чтобы открыто встречать проблемы и трудности, которые случаются в его жизни. У людей же с психопатологическими отклонениями отсутствуют оба эти качества и социальная адаптация, и способность справляться с повседневными трудностями жизни.» Прототип отличается от стиля жизни, как незрелый и зрелый плод. Отдельная глава посвящена вопросам сексуальности, и причиной проблем в этой сфере является все тот же комплекс неполноценности.
Свою работу Адлер завершает словами, постулируя рецепт избавления от проблемы неполноценности: « Социальное приспособление подобно обратной стороне медали проблемы неполноценности. Именно потому, что отдельный человек неполноценен и слаб, мы обнаруживаем тот факт, что человеческие существа живут сообща. Таким образом, чувство общности и социальное сотрудничество являются спасением человека." Адлер приводит многочисленные примеры из практики и советы по коррекции или лечению подобных случаев. Эта книга, пожалуй, предвосхищает многочисленных и популярных книг из серии «помоги себе сам», но важно то, что она написана тем, кто является создателем индивидуальной психологии и признанным авторитетом до настоящего времени.
Kitabın başında diyor zaten Adler, kuramlara körü körüne bağlanmayın her kuramdaki mantıklı olanları alın diye. Eksikler ve çok basit açıklamalar eksi yanların Alfredciğim.
Toplumsallık duygusu- aşağılık ve üstünlük komplekskleri ortaya koyduğun en iyi kavramlar. Çok güzel tespitlerin var lafım yok fakat kendi kavramlarınla her şeyi açıklamaya çalışman biraz sinir bozucu. Seni seviyorum Adler, huzur içinde uykular.
Adler's basic premise is this: psychology as a discipline can address the type of human suffering caused by social maladjustment. If one suffers it is likely that feels he does not belong. This is likely caused by an early feeling of inferiority, which creates a drive to superiority. But this drive is often expressed by seeking a sense of superiority in some fantastical or esoteric fashion. Thus the individual is doubly alienated. First by his feeling that he doesn't belong because of shortcomings, and second by the feeling he has created that he is too good to bother with the inherent competitiveness of human society. Adler is a tough pragmatist. At times he reads like the reductionist and scientifically hegemonic Skinner. But his pragmatism is modest in its scope. And his language is accented with empathy. He urges that suffering individuals be brought back into the fold of community and encouraged to live "on the useful side of life." He leaves many of his terms open to definition. I get the sense that "useful" doesn't necessarily mean "productive," but connected to other humans and towards the welfare of common life. There is none of the sturm und drang of Freud or Jung. Adler is more of a Schiller. In that sense a bit conservative. Certainly not revolutionary in the dialectical sense, but perhaps all the more capable of producing long-term change.
Öz dilimizdə psixologiya oxumaq olduqca maraqlı bir təcrübə oldu. Kitabın adı aldadıcı görünsə də, məhşur Avstriyalı psixoloq Alfred Adlerin fərqli mövzulardakı analizlərindən ibarətdir. Adler bu əsərdə insan həyatına təsir göstərən bir çox mövzuya dəyinir. Uşaqlıq, ailə, dost münasibətləri, sevgi, nigah və sairə. Kitabda bir neçə hərf səhvi kimi problemlər olsa da, ümumiyyətlə İdiot nəşriyyatı maraqlı bir tərcümə ortaya qoyub deyə bilərik. Bu kitabın goodreads detallarını da əlavə etmək ayrıca maraqlı bir təcrübə oldu mənim üçün :) Oxumaq istəyənlərə xoş mütaliələr arzulayıram.
Freud için libido ve cinsellik ne ise Adler için de aşağılık kompleksi odur. Adler der ki: "Herkeste bir aşağılık duygusu bulunur, herkes başarı ve üstünlük peşinde koşar, gerçekte ruhsal yaşamı yapan da budur. Bazı insanlarda söz konusu komplekslere rastlanmayışının nedeni, onlardaki aşağılık ve üstünlük duygusunun toplumsallık duygusu, cesaret ve sağduyu mantığıyla sosyal bakımdan yararlı alanlara kanalize edilmesidir." Yine Adler'e göre üstünlük kompleksi insanın içindeki aşağılık kompleksini kompanze etmesi için geliştirdiği bir mekanizmadır. Ailesi tarafından hor görülen bir çocuk, okul ve sosyal çevresinde "alfa" hissedeceği ortamlarda bulunmak ister; tersini hissedeceği yerlerden ve durumlardan ivedilikle kaçınır.
Kitap 13 bölümden oluşuyor: içinde bireysel psikoloji, toplumsal roller, düşler, yaşam üslubu, evlilik ve cinsellik olmak üzere birçok konudan bahsediliyor. Bunlardan bahsederken, aynı zamanda hastalarından da sıklıkla örnekler veriyor. 20. yüzyılın Amerikası'nda yazılan bu kitapta 2019'un Türkiyesi'nden birçok örnek buldum. Çok büyük aydınlanmalar yaşadım diyemem belki ama çevremdeki ve yakın geçmişte yaşadığım bazı olayları anlamlardımama yardımcı oldu. Mamafih, evlilik ve cinsellik kısımları son derece yüzeysel ve büyük genellemelerle anlatılmış. Bir noktada Adler son derece ileri gider "şu şu tip insanlarla evlenilmez" bile diyor. Bir psikologun belki de münferit olaylar üzerine bu kadar büyük genellemeler yapması benden eksi aldı. Onun dışında önereceğim bir kitap, çevirisini de beğendim.
Although some of Adler's theories are outdated and disregarded by modern psychology, he was ahead of his time regarding individual's social development. Easy to read and comprehend his ideas, making the book readable for the average reader.
**Հոգեբանության վերաբերյալ մի քանի մասնագիտական գիրք եմ աչքի տակով անցկացրել, Ալֆրեդ Ադլերի գործերը հատկապես շատ գրավիչ են լեզվի յուրահատկության, միևնույն ժամանակ ահռելի տեղեկության շնորհիվ: Ադլերը կյանքի կենսափորձն է ներկայացնում` պարզ, հստակ, մարդկային լեզվով, առանց մասնագիտական բարդ տերմինաբանության:
Ադլեր կարդալուց հետո անգամ վարքագծի ծայրահեղ դրաևորումներ ունեցող մարդկանց նկատմամբ փորձում ես հանդուրժող լինել` հասկանալով նրանց, շատ դեպքերում, անգիտակից ու անճարակ վիճակը:
Dorlion yayinlari basimindan bahsedersek: kitap 206 sayfa ve cokca basim hatasi barindiriyor. Bireysel psikolojinin temeli olan insanin yetersizlik sorunu ve bu nedene bagli olarak gelistirdigi asagilik ya da ustunluk duygusu aciklanmis. Cocugun toplumsallik duygusunu gelistirerek paikolojik iyilesmeye olanak taninacagi da ayrica anlatilmis.
ადლერის აზრით, ადამიანის ნორმალურობის არსებითი განმსაზღვრელი არის მისი დამოკიდებულება სოციუმისადმი; ის, თუ რამდენად ზრუნავს ინდივიდი სოციუმზე და რა საზოგადოებრივად სასარგებლო საქმეს სჩადის. ინდივიდები, რომლებიც ასოციალურად არიან განწყობილნი ავადმყოფები არიანო - რაშიც მე არ ვეთანხმები მას. ორ მთავარ გადახრას ასახელებს იგი - არასრულფასოვნებისა და , მეორე მხრივ, თვითგანდიდებისა თუ სხვაზე აღმატების განცდას. ეს ამხსენებს ნიცშეს - უკანასკნელ ადამიანთაგან აღარავის სურს უკიდურესობა, არც სიმაღლე და არც სიმდაბლე, არც სიმდიდრე და არც სიღარიბე... ესაა რაღაც სანახევრო და ყველანაირად საშუალო ადამიანი, რომელიც ადლერს ნორმალურად მიუჩნევია. სხვა მხრივ, წიგნი საინტერესოა და არის ისეთი მიგნებები ( არასრულფასოვნების განცდისა , რაც ერთ-ერთი მთავარი წარმმართველია და უფრო ფართო მნიშვნელობისაა ვიდრე არარსრულფასოვნების კომპლექსი) რომლებიც დღესაც არ კარგავს აქტუალურობას. გარდა ამისა, ადლერი გადააფასებს ფროიდისეულ აზრს სიზმრებისა და ლიბიდოს მნიშვნელობასთან დაკავშირებით.
Solid 4 stars. Strong arguments and reasons to support his theories, other times the age of this book showed—some ideas I felt were slightly outdated and I didn’t necessarily agree with. However, I read this book due to my interest after reading two books by Ichiro Kishimi, “Courage to be disliked...” “Courage to be happy...” Those two books in particular helped in a practical sense mentioning a lot of Adler’s ideas. This one was more academic coming from Adler himself. So I wanted to learn a bit more.
Published in 1930, this book shows its age at various points. However at the same time I didn’t expect to read something from 90 years ago and for it to be completely relatable to our world today. Nonetheless, the main premise of Adler’s theories are universal no matter the time in my opinion. The one thing that stood out to me reading about some of Adler’s ideas is the focus on progression, and self improvement. He’s not the most influential psychologist out there but I think some of his ideas are important and beneficial for those who learn about them.
“Science of Living” is a quick read but one that emphasizes both the inferiority and superiority complexes. I learned that these two ideas are on different ends of the spectrum. A lot of what Adler says is to have started with our childhood experiences. He explains how every human being has a sense of inferiority from an early age (citing many examples, stories, etc. to explain this idea). He later goes on to explain how this feeling of inferiority can be a positive motivating factor in helping people neutralize this feeling. However, when this can’t be neutralized, there is lower self worth, poor self-esteem, a lack of confidence, or just about any individual psychological problem that exists. This is known as an inferiority complex.
Adler also talks about the other extreme, the opposite of inferiority complex, which is the superiority complex. This too results from the inevitable early childhood feelings of inferiority. This results when a person working too hard to neutralize and places too much emphasis on being a perfect. This is behavior that suggests a person believes they're somehow superior to others. I recall in the two other books I read about the importance of not actively seeking praise. I can connect these points. It makes sense to me and may be the result of a person struggling within the social aspects of society. Much of this feels like common sense and Adler spends a lot of time relating it to childhood experiences. I don’t think his psychological theories are perfect but I find his psychology to be a great place for self reflection. It has the potential to help understand yourself and others better. I see it as a positive form of psychology to read for those striving for improvement of some kind.
According to Adler in his words, “The method of Individual Psychology—we have no hesitation in confessing it— begins and ends with the problem of inferiority. Inferiority, we have seen, is the basis for human striving and success. On the other hand the sense of inferiority is the basis for all our problems of psychological maladjustment.” He later adds a solution, “Social adjustment is the obverse face of the problem of inferiority. It is because the individual man is inferior and weak that we find human beings living in society. Social interest and social cooperation are therefore the salvation of the individual.”
İlk basımı 1929’da yılında yapılmış kitapta Adler kendi kurduğu bireysel psikoloji ekolünü anlatıyor. Bir insanı anlamanın en iyi yolunun onun ilk çocukluk anılarına inmek olduğunu söylüyor ve çeşitli örneklerle ne demek istediğini açıklıyor. Aşağılık ve üstünlük duygularının her insanda olduğunu, bunların nasıl komplekse dönüştüğünü ya da dönüşmesinin nasıl engelleneceğini sunuyor. Kadın-erkek ilişkilerinde olması gerekeni kısa ve net bir şekilde veriyor. Yer yer bugünkü bilgiyle karşı çıkılacak noktalar ve fazla genelleme gibi duran tespitler var. Üzerinden geçen zamana rağmen hâlâ tartışılan çeşitli meselelere bir pencere açıyor.
Kitap İngilizcesinden çevrilmiş. Çeviri iyi, genel olarak akıcı okunuyor ama kelime kelime çevrilmiş gibi bir duygu da veriyor. Tam bir uyarlama değil. Gerekli yerlerde açıklayıcı notlar düşülmüş. Yazım hataları için gözden geçirilebilir. Yazarın bir portresi ve hayatı da eklenmiş.
“Bireysel psikolojinin ışığıyla birlikte, kalıtım sorununun önemi azalmış olur. Burada önemli olan kişiye miras kalan şeyin ne olduğu değil, bu kalıtsal durumu çocukluk döneminde oluşan ilk kişilik örneğinde nasıl işlediğidir.” (13)
hayatın faydasız tarafı - hayatın faydalı tarafı
“Kaygıları bu kişileri diğer insanların üzerinde baskı kurmaya zorlar.” (46)
“…yaşamdaki uyumu ve olayların doğal sıralanmasını anlamamalarıdır.” (47)
“Aşağılık komplekslerinden belirgin bir şekilde etiketlenmeleri durumunda ise kendilerini düşman bir ülkede gibi hissederler; daima başkalarını umursamadan kendilerini düşünürler, dolayısıyla da içlerinde yeterince topluluk duygusu barındıramazlar. Yaşamın içindeki sosyal sorunlara kendilerinde doğru çözümün bulunmadığı gibi bir hisle yaklaşırlar. Bu yüzden de çarenin yollarını ararken yaşamın faydasız tarafına geçerler.” (48-49)
“Yaşamdaki sorunları toplumla iletişim hâlinde olmadan ve kişisel bir üstünlük elde ederek çözmek isterler. Bir insan, üstün olma çabasını sosyal ilgiyle harmanlayıp güçlendirdiği sürece, yaşamın faydalı tarafında kalır ve iyi işler başarabilir.” (49)
uyku pozisyonları - 55
“…ilk anıların sebepler değil ipuçları olduğunu da unutmamamız gerekir.” (82)
“…bireysel psikoloji, bilinç ve bilinç dışını bir bütün sayar.” (103)
“…hastanın zihninde kuracağı şeylerin yaşam tarzının dışına çıkamayacağını bilmesidir.” (105)
“Varoluş amacı belirli bir duyguyu, ruh hâlini ve heyecanı yaratmak olan rüyaların…” (106)
“…çoğu insanın kendisini uyanıkken bile tanımıyor oluşudur.” (108)
“…rüyanın, kişinin yaratıcı gücünün bir parçası olduğunu akılda tutmamız gerekir.” (110)
“Uyku, uyanık olmanın zıddı değil, daha çok uyanıklık hâlinin bir derecesidir.” (116)
“Psikolojinin bakış açısıyla eğitimin amacı bireyin topluma uyum sağlamasıdır.” (121)
“Bireysel psikolojiyi benimseyen bir hekim “Herkes her şeyi başarabilir.” der.” (128)
“…sosyal ilgi, cesaret ve sosyal zekâ ya da sağduyu…” (153)
“Yalnızca doğru bir eşitlik temeline oturtulan ilişki rayında gidip başarılı bir evliliğe dönüşecektir.” (167)
“Bireysel psikoloji önem açısından hayatın hiçbir alanını diğerinin üzerinde tutmaz.” (174)
Son bölüme kadar beklentimi karşılamadığını düşündüğüm, ki bunda cevirinin başarısızlığı yuzunden kitabın icine tam olarak girememisligin ve bu yuzden cookk uzun sürede okumus olmanın verdiği mutsuzlugun payı da olabilir, Adler'in, mutlu ve huzurlu yasamak eylemine ilişkin, yazıldığı yıla göre (1929), devrim niteliğinde psikolojik tespitlerini sunan kitap. Yaşama "sanatını" icra etmek içine dogdugumuz ailenin bize sosyallik duygusunu ne kadar verdiği, ne kadar geliştirdiği, veya onu engelleyen faktörleri ne kadar bertaraf ettiği ile ilişkili Adler'e göre. Sosyallik duygusu hepimizde doğuştan gelen aşağılık duygusunu üstünlük mücadelesine donustururken kullandıgimiz, bize ve yaşam hareketlerimize yön veren bir olgu gibi anladım ozetle :)) ... ve sosyal duygusu gelişmiş insan bu üstün olma mücaledesini, insanligin genel olarak ideal toplumu inşa etme, mükemmeli bulma mücadelesine sağlıklı bir şekilde evriltebilir. Bir ebeveyn olarak bana çarpıcı gelen asıl nokta çocuk yetiştirirken aşırı simartmanin veya ihmal etmenin bu duyguyu nasıl zedeledigini keşfetmek oldu. Bu anlamda bir farkındalık yarattı. Ayrıca Adler kitabın birçok yerinde insanı mutsuz eden temel üç hayat sorununu onun toplum içinde nasıl var oldugu, bir işte çalışmasi ve ask hayatı olarak belirtmiş, ve verdiği orneklerde bunlarin kişinin çocuklukta simartilmasi veya ihmal edilmesi ile nasıl probleme dönüştüğünü anlatmış. Insanoglunun mükemmel olma amacını ve özlemini de Tanrı, din, inanç vb kavramlarla kısmen gerceklestirebildigini ancak her türün kendini geliştirme amacının, evrim teorisine paralel olarak, aslında "kozmik taleplere aktif bir adaptasyon" amacı güttüğünü de söylüyor. Uzun lafın kısası iyi bir çeviri ile veya İngilizce olarak okunması gereken bir kitap :))
Adler'in okuduğum ilk kitabı. Erkek arkadaşımın okuduğu bir kitap yazarın hastalarının hayat hikayelerinden oluşuyordu. Arada neymiş bu diye okuduğumda sıkıntı veriyorlardı, keyifsiz çocukluk anılarına bağlanıyordu çoğu. Yaşama Sanatı'ı da benzer bir hissiyat yarattı bende, sadece örnekler daha yüzeyseldi. Yazar ilk kişilik örneğinden, bunun çocuklukta oluştuğundan ve sonrasında tüm hayatımızı etkilediğinden bahsetmiş. Eğer birinin ilk kişilik örneğini çözersek sonraki hayatındaki davranışlarını tahmin bile edebiliriz demiş. Adler, bireyin hayatının çeşitli alanlarında (aile, okul, iş, evlilik, cinsellik vb.) yaşadığı sorunların neredeyse tamamının kökenini çocuklukta oluşan aşağılık kompleksine ve yetersizlik duygusuna bağlamış. Yaklaşımlarının hepsi bugün psikolojide gelinen noktaya kıyasla çok basit kalıyor, ama yazıldığı dönemi düşünürsek döneminin ötesinde bir kitap. Yazara göre yaşama sanatını icra etmek ailemizin bize sosyallik duygusunu ne kadar verdiği ve geliştirdiği, onu engelleyen faktörleri ne kadar bizden uzaklaştırdığı ile ilgilidir. Sosyallik duygusunu da hepimizde doğuştan gelen aşağılık kompleksini bir üstünlük mücadelesine dönüştürürken kullanırız. Okurken sık sık "canım ailem!" dedim. Çocukken doğru yönlendirilmek, sosyal uyumu yakalayabilmek, kendi kendine yeterli hissedebilmeyi öğrenebilmek çok önemli şeyler, bu kitapla bir kez daha anladım. Ve bunların hepsi aile ile başlıyor.
A fascinating mix of brilliance and closed minded prejudices. He lost me half way in the chapter on family influences when he went on and on about the need for women to value childrearing. His idea of a 'style of life' is Wonderful simplification which encapsulates the unity of a person's psychic orientation as relating to external world. His framing of dreams as exemplifying this style of life with current problems is very helpful. However, he's more of a social engineer than a humanist, here, in wanting to mold people according to his "scientific" understanding of how people *should* live their lives. I am all for science informing these subjective questions; but this framing is reductive and closed. It's problematic to the point of making his psychology most interesting as exemplifying historical ways of thinking which are simply less out in the open today, but probably more strongly held, in eg CBT. Adler is very very influential, and his intelligent side deserves this. But it's astounding how much criticism Freud gets where Adler rarely the aim. I read him with much hope, knowing he is a socialist, and found him perhaps exemplifying precisely what was wrong with that generation of (non-Marxist) socialism, ie stalinism.
#kitapyorumu #yaşamasanatı #thescienceofliving Adler'in psikolojideki genel görüşünü incelersek, sosyal uyumsuzluğun insan yaşamına etkilerini ön planda tutmuş olduğunu görürüz. Eğer bir birey acı çekiyorsa muhtemelen ortama uyum sağlayamıyordur. Uyumsuzluk sonucu kişi kendisini ortamdan üstün görmeye başlar bu durum da erken dönemde aşağılık duygusu yaşamasından kaynaklanır. Birey kendisini iki durumda yüksek görür Birincisi, eksiklikleri nedeniyle ait olmadığı duygusuyla, ikincisi, yarattığı, insan toplumunun doğasında bulunan rekabet gücüyle uğraşamayacak kadar iyi olduğu duygusuyla. Adler yazımında empatik bir tutumu tercih etmiş. Acı çeken bireylerin tekrar topluluğun içine alınmasını ve "hayata faydalı şekilde yaşamaya teşvik edilmesine önem veriyor. Değişimin uzun vaadede etkili olacağına inanıyor.
içerisindeki bölümlere bakarsak:
Yaşama sanatı, aşağılık kompleksi, üstünlük kompleksi, yaşam tarzı, ilk anılar, tutum ve davranışlar, rüyalar ve yorumları, sorunlu çocuklar ve eğitimleri, sosyal sorunlar ve sosyal uyum, sosyal duygu, sağ duyu ve aşağılık kompleksi, aşk ve evlilik, cinsellik ve cinsel sorunlar.
Okuması akıcı ve anlaması kolay bir kitaptı. başlıkları merak edenlere öneririm
Yazıldığı zaman göz önünde bulundurulduğunda, bireysel psikolojinin temelini oluşturan fikirlerden oluşması ve kendi zamanının ilerisinde gözlem ve kuramlar içermesi bakımından kuşkusuz oldukça değerli bir kitap. Ancak günümüzde psikoloji biliminin ulaştığı noktada, kitaptaki yöntemler, yalnızca gözlem ile edinilmiş çıkarımlar ister istemez zamanın gerisinde kalıyor.
Adler yetişkin bir bireyin hayatın çeşitli alanlarında (aile, okul, toplum, evlilik, cinsellik vb.) yaşadığı sorunların neredeyse tamamının kökenini çocuklukta oluşan aşağılık kompleksine ve yetersizlik duygusuna dayandırıyor. Bunların oluşmasını engellemeye veya giderilmesine yönelik tavsiyeler de veriyor. Psikoloji ile ilgili, bu konuda güncel kaynakları okuyan biri için, kitaptaki tümevarımlar ve tespitler yüzeysel ve yeni bir şey söylemiyor gibi görünebilir. Yine de yazıldığı dönem için ufuk açıcı bir eser olduğu muhakkak.
İntihar edenleri korkaklıkla suçlayan maşeri karaçalma kampanyasının "bilimsel" halinin yer aldığı, kişilerin ancak topluma sundukları katkıyla değerlendirildiği ve toplum normallerine uyum sağlamanın önemine dikkat çekerken bu normallerin ne kadar doğru olduğunu sorgulamayan bir kitap Yaşama Sanatı. Aşağılık duygusunun sağlıklı ölçüler dahilinde kullanılması, yönlendirilmesi durumunda kişinin ilerlemesine nasıl katkı sağlayacağına dair izahları, çocukların doğum sırasının onların aşağılık ya da üstünlük komplekslerine girip girmemelerini nasıl etki edeceğine dair tezleri ilgi çekici ve genel olarak, günlük dilde sıkça duyduğumuz aşağılık-üstünlük kompleksinin ne olduğuna ve nasıl ortaya çıktığına yönelik açıklamaları tatmin edici olsa da yukarıda saydığım üç özelliği, kitabı beğenmeme ve benimsememe mani oldu. Psikoloji biliminin erken dönemlerine ait bir çalışma olmasına bağlıyorum biraz.
A fantastic exploration of the topic of Individual Psychology with a focus on feeling of inferiority and the resulting style of life that orients an individual in society. This subject is applied to three distinct areas of the individual ife: societal relations, occupational pursuits, and sexual/romantic dynamics. The writing is approachable and almost conversational. One issue is the lack of discussion of overcoming the discussed maladjustments in a practical sense. There are some suggestions, but they are mostly springboards for further research. Another issue is much of the societal discussion is of less prevalence (yet still some) in today's culture.
cem yayınevi’ndeki Tamer Çetin çevirisi BERBAT. Bütün kitaptan aldığım şey -rüyalar bölümü hariç, orası iyiydi- sonuç bölümünde zaten yazıyor. Cümlelerin bağlamı bozuk, nedensellik az, aklına gelenleri sıralamış gibi, bu kadarı da çeviriyle ilgili olamaz heralde. Ayrıca adam homofobik. Başka Adler okumama gerek yok, ya da kötü çeviri yüzünden soğudum. Wikipedia da zaten sonuç bölümünde yazanları yazmış
今年读了好几本Adler的书还挺喜欢的。心理学围绕着潜意识(vital memory,biological memory) 三个教父级人物Freud作为治疗hysteria的专家,认为记忆的成败取决于性;Jung试图拓宽此狭隘性,旨在揭示种族集体记忆(跟性和更高价值的生命同样重要);Adler从医生的角度出发把潜意识和生物现实联系起来,强调个体的不同。 人一生有三件大事对社会,对工作和对家庭的态度。要把个体作为一个整体(过去所有的经历)来理解。个体跟器官(从雏形到成熟)一样有向上的趋势。 人在新的环境中(有时是困境)往往会显示出骨子里(童年时期)的inferiority以及degree of social interest(有多少趋向于反社会人格)或者说style of life。 莎士比亚是深谙人性的,他懂得一个人的真实人格只有在面临困境时才能显现出来。他笔下的Northumberland开始是忠于国王的,直到面临真正的危险才背叛了国王。
Bireysel psikolojinin kurucularından olduğu için merak edip başladığım bir kitaptı.Fakat bu eseri Adler’in kesinlikle kendi çalışmalarını savunma ve aklama çalışması olmuş.Freud a her bölümle atıfta bulunması bir yana terimsel dili de oldukça ağır geldi bana.Özellikle birkaç belli başlı şema üzerinde durmuş ama yine de bireysel psikolojiyi anlamak adına önemli ve değerli bir eser.
Adler was definitely ahead of his time and for that, deserves the recognition. Otherwise, his theories, while logical, don't always hold water in modern psychology since the book is mostly based on anecdotal evidences. Personally I don't really care for his views on overcoming adversaries, he is way too optimistic and idealistic for my liking.
Vücudumuz var olan eksikliğimizi tamamlama, onarma üzerine kurulmuştur. Yaşam üslubumuz, var olan sosyal çevremizle ilgilidir. Çocukluk anıları, yaşam üslubunu belirler.
*"Deha, salt çabanın bir ürünüdür." *"Yaşam amacı, yaşam planıyla uyum içindeyse, kişisel yaşam üslubu toplumun yaşam üslubuna uygunluk gösteriyorsa 'insan' saptadığı amaca da ulaşır sonunda."
這是我近幾年來讀得唯一一本比較硬派的心理學書籍 可能因為阿德勒是個體心理學的祖師爺 有些理論在後來才完備 從推薦序來看,後人整理的內容應該會比本人講的還有趣 -- common sense 在本書中似乎都翻譯成常識 而從上下文來看,感覺意思比較接近(與社會)共同的想法 但翻了字典查詢 common sense "Good sense and sound judgement in practical matters." ......驚覺我好像看不太懂本書的意思