This is a pre-1923 historical reproduction that was curated for quality. Quality assurance was conducted on each of these books in an attempt to remove books with imperfections introduced by the digitization process. Though we have made best efforts - the books may have occasional errors that do not impede the reading experience. We believe this work is culturally important and have elected to bring the book back into print as part of our continuing commitment to the preservation of printed works worldwide.
Lucius Annaeus Seneca (often known simply as Seneca or Seneca the Younger); ca. 4 BC – 65 AD) was a Roman Stoic philosopher, statesman, and dramatist of the Silver Age of Latin literature. He was tutor and later advisor to emperor Nero, who later forced him to commit suicide for alleged complicity in the Pisonian conspiracy to have him assassinated.
Excelente libro, se trata de una carta de Séneca a su madre Helvia. Razón por la que me parece más sublime, pues al tratarse de un escrito que no estaba pensado para la publicación, podemos profundizar en la misma intimidad del escritor de una manera orgánica, sin forzar nada. Es este mi primer acercamiento formal y libre a la filosofía estoica, pues aunque como la mayoría, tuve que estudiarla en el bachillerato, no me lo había tomado en serio. Me ha deslumbrado la idea de la filosofía al servicio del ser, como una vía para vivir la buena vida (aunque es probable que era esta la idea de los antiguos sobre la filosofía) y no como un cúmulo de abstracciones racionales usadas para discutir, (es la percepción que yo tenía de la filosofía o por lo menos la que me dieron mis profesores). Dice Séneca: la virtud endurece el alma. ¡Que frase! Dado que es difícil ser virtuoso, es doloroso ser virtuoso, quien lo ha intentado lo entiende. Pero el dolor bien llevado nos engrandece, cauteriza como fuego sobre la herida, hace constatar el mismo Séneca. Es una especie de escuela de la calle pero formalizada, me vuela la mente y me hace querer más del estoicismo. En cuanto a Séneca se ha vuelto de mis favoritos con un solo librito, fascinante.
Denna är mer en essä en en faktisk bok - dess argument är tredelat: 1) smärta går inte att förakta, men är uthärdligt eftersom man vänjer sig; 2) att känna sorg över andras smärta, när de ser det som utveckling, är onödigt; 3) ingen smärta eller skam kan pådrivas utifrån, om inre känsla av mening finns. Det är en primitivare version av Frankl.
Apesar de achar um bom livro, cheio de reflexões, onde, ao final da leitura, você vai se deparar com inúmeras marcações e comentários de trechos que lhe trarão muitas reflexões. Não aconselho àqueles que estão começando a se integrar às leituras filosóficas, e ainda mais àqueles que estão prestes a conhecer o grande filósofo Sêneca.
>> Sobre o que importa "Os homens que se agarram a seus presentes como a coisas das quais temos perpétua propriedade, e que por eles querem ser invejados pelos outros, jazem prostrados e aflitos, quando os deleites falsos e fugazes abandonam sua alma vã e pueril, que ignora qualquer prazer real; mas quem na prosperidade não se orgulhou, não se abala se as coisas mudam" "Nos seguem em toda parte as duas coisas mais belas: a natureza comum a todos e a virtude individual" "O que no homem há de melhor está além de toda a força humana e não pode ser dado nem tirado" "como com pouco se nutre, assim com pouco se veste o corpo humano; a natureza quis que as necessidades, que ela deu ao homem, não fossem difíceis de satisfazer." "todos os desejos, que nascem não do desejo mas do vício, têm a mesma natureza: por muito que se acumule na frente de tais homens, a cobiça desses não terá fim, mas dará mais um passo."
>> Sobre a morte "se consideras a morte não como uma pena mas como uma lei da natureza, de modo que a alma fique desembaraçada do medo dela, nenhum outro medo ousará vir aborrecê-la"
>>Sobre vícios e desventuras "Eles [os sábios] me aconselharam que ficasse sempre atento e observasse qualquer ataque, qualquer assalto da desgraça muito antes que me abatesse. A desventura é grave para aqueles a quem chega inesperadamente; facilmente a suporta quem sempre a espera" "A razão não vence os vícios um por um, mas os abate todos contemporaneamente: ela vence uma vez por todas."
>> Sobre aceitar a dor "A perpétua infelicidade só tem isso de bom: que endurece por fim os que incansavelmente persegue". [Entretanto] "mal empregadas foram tantas desventuras, se ainda não aprendeste a ser desventurada" "É melhor, pois, vencê-la [a dor] do que enganá-la; porque das distrações, dos prazeres e dos negócios ressurge, e toma vigor do descanso para tornar-se cada vez mais áspera; ao contrário, se ceder à razão, acalma-se para sempre" "te incito a procurar refúgio onde todos os que procuram conforto para suas mágoas deviam refugiar-se: nos estudos liberais"
Un estilo bellísimo con una prosa impecable. Varias citas qué creo que resumen el libro y qué me parecen hermosas son:
"Voy, pues, a rodear tu dolor de todos sus lutos, de todo su lúgubre aparato; esto no será aplicar calmantes, sino el hierro y el fuego. ¿Qué conseguiré? Que te avergüence, después de haber triunfado de tantas miserias, no saber soportar una herida sola en un cuerpo cubierto de cicatrices."
"Rechaza de ti los sollozos, lamentos y agitadas manifestaciones que de ordinario lleva consigo el dolor de la mujer; porque habrás perdido todo el provecho de tantos males si no has aprendido aún a ser desgraciada".
"Cuanto más largos hayamos hecho nuestros pórticos, cuanto más hayamos elevado nuestras torres, extendido nuestros dominios, ahondado nuestras grutas de estío y más atrevida sea la techumbre que cubra nuestra sala de festines, más habremos hecho para ocultarnos el cielo".
"El mismo destierro basta para lo que nos es necesario, y los imperios mismos no bastarían para lo superfluo".
"He aquí por qué te llevo hacia el refugio de todos aquellos que huyen de la fortuna, los estudios liberales; éstos curarán tu herida, éstos te librarán de toda tristeza".
Let those mothers reflect on this who exploit their children’s influence with a woman’s lack of influence; who, because women cannot hold office, seek power through their sons; who both drain their sons’ inheritances and try to get them; who exhaust their sons by lending their eloquence to others.
A rather beautiful read - some of Seneca's most elegantly written works. Most likely worth reading a couple of times to grip some of the content but a very heart felt consultation to his mother.
“Therefore I shall offer the mind all its sorrows, all its mourning garments: this will not be a gentle prescription for healing, but cautery and the knife.”