«Τότε, σε εκείνες τις ηλικίες μας, οι αγάπες και τα ζευγαρώματα ήταν στο κέντρο της έγνοιας μας. Πάντα είναι έτσι δηλαδή, μόνο που αρκετοί αρνιούνται να το ομολογήσουν. Ίσως επειδή παραδόθηκαν, στο μεταξύ, σε άλλου είδους πάθη: καριέρας, οικονομικά, πολιτικά, κομματικά, καλλιτεχνικά, γονεϊκά, αθλητικά, όμως πρόκειται για υποκατάστατα. Η βασική ανάγκη για ένωση προσώπου με πρόσωπο είναι εκεί, από πίσω τους, και τα φλογίζει σε βαθμό δυνατού πόθου. Ανικανοποίητου βέβαια αφού πρόκειται για υποκατάστατα». Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Στην ασφάλεια της αποτυχίας» τούτου του βιβλίου. Γιατί δυστυχώς συμβαίνει να είμαστε πλάσματα γεμάτα φόβους και ψιλοδουλεμένες άμυνες. Φοβόμαστε ακόμα και την αληθινή χαρά, την ευτυχία και, ίσως περισσότερο, τη βαθιά αγάπη. Για διάφορους λόγους τις αποφεύγουμε και βάζουμε στη θέση τους στόχους και επιλογές που νιώθουμε ότι ελέγχουμε καλύτερα. Κρύβει όμως μεγάλη θλίψη και κατάθλιψη η αποφυγή της αυθεντικής, της ζωντανής ζωής.
Maro Vamvounaki (Greek: Μάρω Βαμβουνάκη) was born and raised as a child in Chania, Greece. When she was nine, her family moved to Athens where she later studied Law and Psychology. In 1972 she moved to Rhodos island and stayed there for eleven years working as a notary. Now she lives in Athens again.
Για ακόμη μια φορά μαγεμένος από την γραφή της κυρίας Βαμβουνάκη. Εξαιρετικές εικόνες, νοήματα, αποστάγματα ζωής, που γίνονται σοφία με τη σειρά που τοποθετεί τις λέξεις...
Παρότι φανατική θαυμάστρια της κυρίας Βαμβουνάκη έτυχε Τα τρία τελευταία χρόνια να μην έχω διαβάσει δικό της βιβλίο. Αρχίζοντας λοιπόν τις γυναίκες της αναμονής μπήκα ξανά στο σύμπαν της και σε μία αίσθηση συζήτησης σε ένα κουβεντολόι ,καλύτερα θα έλεγα, που αισθάνεσαι ότι συμμετέχεις ενεργά.
Διεισδυτική, αναλυτική, ανθρώπινη, εύστοχη, γεμάτη φρεσκάδα και ερευνητική διάθεση χωρίς να γίνεται καθόλου αφοριστική. Ακόμα και οι διαφωνίες περιέχουν τέτοια ευγένεια και διακριτικότητα που δεν σε προδιαθέτουν να εναντιωθείς.
Καταπιάνεται με πολλά θέματα, τη σχέση με τον εαυτό σου, τους άλλους, το Θεό, την αποτυχία, την ψυχοθεραπεία, τη ζήλια, την πίεση της αγάπης όπως επίσης και τον χρόνο, τον χώρο και τη μνήμη. Το κεφάλαιο που ξεχώρισα αναφέρεται στη σχέση με τα βιβλία και ονομάζεται "ωκεανοί κ απόνερα" και πρόκειται για μία ανάλυση τρυφερή αλλά και αυστηρή.
Πραγματικά νομίζω ότι άδικο το βιβλίο γιατί είναι πολλά τα θέματα που θίγονται και αναλύονται.
Αποσπάσματα που ξεχώρισα: 📌 Κάθε έξυπνος χαρακτήρας πρέπει να μελετά τις ανάγκες του και να αφαιρεί 📌 Παρελθόν είναι μία λέξη πλάστη γιατί ο άνθρωπος με το εσωτερικ που έχει είναι διαχρονικός.
Ξεχωρίζω τη γραφή της κυρίας Βαμβουνάκη πρόκειται για μία φωτεινή γραφή γεμάτη απλότητα, καρδιά και ψυχή .