Les Nuages

by Juan José Saer

Argentine, 1804 : le docteur Weiss, adepte de la nouvelle psychiatrie parisienne, fonde une maison de santé pour malades mentaux. Les « aliénés » y sont traités avec humanité et l’établissement acquiert une réputation aux quatre coins de la Vice-Royauté du Río de la Plata. Son disciple, Real, reçoit une mission déraisonnable : convoyer de Santa Fe à Buenos Aires une caravane de fous. Il y a un jeune homme mélancolique, une nonne nymphomane, un dandy maniaque et deux frères qui souffrent de délire linguistique. À cet hôpital ambulant se joignent un guide, deux soldats, trois prostituées. Mais la pampa est immense, désespérément vide, et la civilisation lointaine. Au cours de la traversée du désert, la frontière entre folie et normalité devient plus que trouble…

Genres: Fiction, Literature, Latin American, Novels, Historical Fiction, Ebooks, Contemporary

224 pages, Paperback

First published January 1, 1997

About the author

Juan José Saer was an Argentine writer, considered one of the most important in Latin American literature and in Spanish-language literature of the 20th century. He is considered the most important writer of Argentina after Jorge Luis Borges and the best Argentine writer of the second half of the 20th century.

Reviews

[Vit Babenco · Rating 5 out of 5]

The Clouds is ostensibly a discovered manuscript recounting the events that were taking place in the very beginning of the nineteenth century…
Health of the mind, mental illness and the treatment of mental aberrations in the psychiatric hospital…

The result was an ideal hospital for the provision of rest and care which, unfortunately, by its very nature, only the ailing rich would be able to enjoy. But Dr. Weiss intended to look after the poor as well, elsewhere and by other means, for even if the poor proved indifferent (which of course was not the case), his scientific interests demanded it. For him, mental illness was sometimes due to concomitant causes from different parts of the body, but the better part of the illnesses began in the mind itself, along with other external causes from the surrounding world: climate, family, status, race, strain. That the rich alone were able to afford treatment offers a sense of its meticulous complexity: Each patient was considered a unique case, treated gently and appropriately over the course of a lengthy regime that required not just time but space, labor, and expertise.

The manuscript is an account by Dr. Weiss’s assistant of his journey to bring new patients to the hospital… After a lengthy wait he collects two manic depressive melancholiacs – adult and adolescent, a comatose youth, a paranoiac nun, an arrogant megalomaniac and embarks on his troublesome trek back… Their odd caravan is exactly like a mad theatrical troupe…
The nun’s delirium is a bizarre mixture of religious and sexual fixations…

Sister Teresita, slit-eyed with indignation and lowering her voice, as if disclosing a terrible secret, was revealing to the soldiers that, If Christ was crucified, it was because he had such a huge… and accompanied her words with a familiar gesture, raising her hands to chest height and, placing the palms facing each other some thirty centimeters apart, bobbing the two simultaneously to indicate an approximate size.

And the noble megalomaniac is obsessed with wielding cosmic power…

Troncoso saw those continuous ravings as a grand political program destined to change the foundations not only of society, but of the universe. According to those proclamations, he was to depose the King, disown the Viceroyalty, guillotine the Roman authorities, and also – I transcribe this last claim word for word – to abolish, once and for all, having no other basis beyond custom and the spiritual enslavement of the peoples, the hereditary and unwritten privileges of the Sun and the other stars in the sky.

For lunatics this world is too small and colourless, they want to exist in their own boundless and fantastic worlds.

[Argos · Rating 5 out of 5]

Juan Jose Saer, Suriye kökenli , 68 yaşında 2005’de ölen Arjantin’li bir yazar. “Kimsesiz” ve “Yara İzleri”ni okuyup beğendiğim Latin Amerika’lı bir yazar olduğunu daha önceki yorumlarımda yazmıştım. Bu üçüncü romanı içlerinde en iyi olanı. Saer içerik olarak okunması kolay olmayan metinler yazıyor. Uzun cümlelerinin içine yerleştirilmiş sorular ve sorgulamalarla okuru düşünmeye zorluyor. Bu öyküsünde 200 yıl öncesi Arjantin’inine gidiyor ve pek rastlamadığımız bir konu ile farklı bir öykü anlatıyor. Romanın kahramanı Dr Real’in yaşadıklarını 30 yıl sonra kaleme alarak romanın anlatıcısı olarak karşımıza çıkarıyor. Şüphesiz bir kurmaca olan öyküyü Saer yazılanları kendisi yazmamış, yaşayanın notlarıymış gibi çok iyi bir kurguyla sanki gerçek hatta tarihi bir olaymış hissi uyandıracak şekilde kaleme almış.

Romanın konusu kısaca; 1804’de ruh hastalıkları uzman doktor Dr Weiss ile genç bir hekim Dr Real Buenos Aires’in yakınlarında bir akıl hastanesi kurarlar. Farklı nedenlerle olsa da civardan gelen talepler üzerine beş hastayı (deliyi) civardaki bir kasabadan alıp kurdukları bu hastaneye getirmek üzere Dr Real bir yolculuğa çıkar. Kitapta bu ilginç yolculuğun hikayesini okuyoruz. Hastalar (deliler) hepsi birbirinden farklı karakterlerde ve Saer bunları inanılmaz gerçeklikle tanımlıyor. Dr. Rael zorlu yolculukta doğayla mücadele ettiği kadar hastalarıyla da mücadele ediyor, onları (delileri) zaptetmeye çalışıyor. Kitaba adını veren bulutlar yolculuğun gidişatınıyani kaderini göstermektedir.

Yer yer mizahi, ama çoğunlukla düşündürücü bir anlatımla psikolojik ve felsefi değerlendirmeleri cümlelerine özenle yerleştirmiş J.J. Saer. Özellikle Arjantin’in kıraç, çölümsü uçsuz bucaksız topraklarının ve ikliminin tanımlanması çok etkileyici. Hele göl kenarında atı ile yalnız kaldığı bir sessizlik anını tanımlaması var ki son yıllarda okuduğum en güzel “varoluşçu” düşünceler ve ifadeler. Bu düşünceler insana “delilik-akıllılık sınırlarının” ne olduğunu, delilerin ne kadar akıllı, akıllıların da ne kadar deli olduğunu düşündürmesi açısından da felsefik sorgulamayı zorunlu kılıyor.

Zor bir metin de olsa okumanızı öneriyorum.

[Eylül Görmüş · Rating 5 out of 5]

Ne acayip bir zihinsin ya Juan José Saer. Okudukça daha çok seviyorum seni ve kafanın tuhaf çalışma biçimini.

Bulutlar, Arjantinli yazar Saer'den okuduğum üçüncü kitap oldu. İncecik ama zorlu metinler yazıyor kendisi, sayfa sayısına bakıp da aldanmayınız. Uzun ve karmaşık cümlelere, okurdan dikkat talep eden bir yazma biçimine ve hikayenin içine yerleştirilmiş epeyce felsefik sorgulamalara, sorulara, zihin egzersizlerine hazırlıklı olmak lazım Saer okumaya başlamadan önce.

Kendisiyle tanışma kitabım olan Kimsesiz'de baya dayak yemiştim, Yara İzleri görce daha kolay bir metindi, Bulutlar ise ikisinin arasında bir yerde duruyor bence. Fakat bu kitabında, Saer'in daha önce görmediğim bir yanını görmüş oldum: mizah duygusu. Allahım yer yer nasıl komik bir metin bu!

Hikaye şöyle; 1800'lerin başında iki doktor bir akıl hastanesi kuruyor ve bu doktorlardan biri, aynı bölgeden gelen talepler üzerine 5 tane deliyi toplayıp hastaneye getirmek üzere bir yolculuğa çıkıyor. Kitapta da bu absürt yolculuğun hikayesini okuyoruz. Delilerin hepsi birbirinden acayip karakterler, ama bir tanesi var ki onu hiç unutmayacağım sanırım. Aşırı püritenken birdenbire bir nemfomana dönüşen, Tanrı'ya ancak bu şekilde ulaşabileceğine inandığı için etraftaki herkesle durmadan sevişmeye çalışan rahibe Teresita. Bu karakteri ve onun kafilenin başına açtığı işleri müthiş komik anlatmış Saer. Teresita'yı, Tourette sendromlu iki kardeşi, manik fazdaki bir zengin beyefendiyi ve elini yumruk biçiminde kapalı tutma saplantısı geliştirmiş bir diğer adamı da yanına katıp yola çıkıyor anlatıcımız Dr. Rael. Yolda başlarına türlü türlü iş geliyor, bir yandan bölgenin beyaz düşmanı yerli reisinden kaçmaya, bir yandan delileri zaptetmeye, bir yandan doğayla mücadele etmeye çalışıyorlar. Bu absürt ve komik öykünün arasına, sevdiği üzere epey derinlikli pasajlar da yerleştirmiş yazar. Dolayısıyla kitap bir yanıyla çok ciddi, bir yanıyla süper saçma olmayı beceriyor.

Okurken üslubu nedeniyle odaklanmakta yer yer zorlansam da genel olarak epey sevdim Bulutlar'ı. Herkesin seveceği bir kitap değil bence ama yarı absürt yarı ciddi, yarı Western yarı değil bir tuhaf modern Odysseia okumak isterseniz buyrun.

[Jaguar Kitap · Rating 5 out of 5]

Yeni baskısı çok yakında kardeş yayınevi Olvido Kitap'tan çıkacak.

[Jim · Rating 5 out of 5]

I am becoming increasingly convinced that Juan José Saer is, along with Jorge Luis Borges, one of the greatest writers of the 20th century. I have read The Witness and The 65 Years of Washington, and now, with The Clouds, there is no doubt in my mind.

The year is 1805. Two doctors establish a mental hospital west of Buenos Aires. One of them, Doctor Real, travels to Santa Fe on the Rio Paraná at a time when the river and all its tributaries are in flood. There, he is to pick up five patients, two from the city, two from Paraguay, and one from Cordoba. They travel in a wagon train with a military escort and have to face high water, hostile Indians, and a wildfire -- not to mention the vagaries of their patients and escort -- before they make it to the hospital.

For Saer, who spent the latter part of his life in Rennes, France, the area known as El Litoral is not only magical: It is also the scene of his novels, much like Faulkner with his Yoknapatawpha County. Both writers use recurring characters, in this case in the framing prologue. At one point, Real tries to see inside the mind of his horse:

For a second, I had the unmistakable impression that [the horse] was putting on and then, almost immediately, the total conviction that it knew more of the universe than I did, and therefore understood better than I the reason for the water, for the gray grasses, for the circular horizon and the flaming sun that glistened on its sweaty hide. With that conviction, I found myself all at once in a different world, stranger than the ordinary one, in which the outer world was unfamiliar to me, and so was I to myself. Everything had changed in a flash, and my horse, with its impenetrable calm, had wrested from me the center of the world and expelled me, without violence, to its edge.

During the wildfire, Real describes birds who, to grab lower-flying insects, dip into the fire and shriek as the flames roast them alive. At one point, he says, "[I]t is easier for us to calculate the movements of the furthest star than to imagine the thoughts of a dove."

Again and again, as I read this novel, I was taken aback by Saer's observations on life and nature, beautifully expressed and well translated by Hilary Vaughn Dobel.

Over the next year, I hope to read whatever else by Saer I can find.

[jpm · Rating 5 out of 5]

Una delle sensazioni che maggiormente adoro quando termino la lettura di un romanzo è terminare l'ultima pagina e iniziare a vagare coi pensieri 'sulle ali' di quanto ho appena terminato di leggere. È una sensazione impagabile ed è quella che ho provato appena terminata la lettura di questo autore argentino, a me sconosciuto, scoperto grazie ad un consiglio, che scrive facendo ricorso ad una narrazione di ineffabile bellezza.
La bellezza, si sa, spesso è soggettiva e anche complicata, come certi concetti espressi da Saer in questo romanzo che dopo la prima lettura appaiono quasi contorti ma che ad una seconda lettura sono straordinariamente intensi, corposi, quasi 'materici'.
Il tema del viaggio, talvolta abusato, come paradigma di ricerca e scoperta in questo romanzo viene invece usato in modo insieme potente ed etereo, una raffinata prosa per uno dei temi fondamentali della nostra esistenza la ricerca del centro di noi stessi. Quel centro di noi spesso nascosto, occultato ma che se scoperto rivela 'orizzonti' sconfinati e affascinanti.

[Inés Arteta · Rating 5 out of 5]

This novel is a poem. Loved it.

[Tuna · Rating 4 out of 5]

Paris’te yakıcı yaz sıcağında orta yaşta bir adam, öğle arasında düşüncelere dalar. İçinden Arjantin’in, geçmişin, geleceğin, şimdinin geçtiği düşler. Arkadaşının Paris’e gelmesini beklerken kendisine iletilen bir disket ve mektup onu yaklaşık iki yüz yıl öncesinin Arjantin’ine sürükler.

Hikaye; Buenos Aires’in kuzeyine ustası Doktor Weiss ile birlikte kurdukları akıl hastanesinde çalışan bir diğer doktor Real’in anıları üzerinden anlatılır. Bu deneysel teşebbüssün ülkede ve yakın çevrede farklı tezahürleri olur. Destekler kadar köstekler de bulunur.

Güney Amerika’nın sömürge geçmişine, bağımsızlık mücadelesine, halkların kendi içinde birbirine düşmesine, tarihsel bir takım dönemeçlere romanı bağlamından koparmadan yer verilir. Hastanenin, doktorların ve diğer personelin çalışma koşulları, hastalara uygulanan teşhis ve tedavi metotları, günlük işleyiş özetlenir. Tüm bunların hepsi Doktor Real’in oradaki yıllardan birinde gerçekleştirdiği ve hep anlatmak istediği yolculuğunun altlığını oluşturmak içindir. Bu gezinin başında, devamında ve sonunda yaşananların yıllar sonra bile bilinmesi istenir.

Bir tür seyahat güncesine dönüşen bu hatıraların aralarına, gelecekteki muhtemel okuyucusuna yönelik bilgilendirme ifadeleri serpiştirilen parantezler açılır. Farklı hastaların ve hastalıkların kimi özel belirtileri ile alınacak tedbirler açıklanır. Kafilenin ve izlenen yolların rotası çıkarılır.

[küb · Rating 5 out of 5]

Muazzam bir roman. Üstelik felsefeye ilgi duyuyorsanız daha ayrı bir şov. Yara İzleri ve Kimsesiz kitaplarını çok severek okuduğum yazarı bu kitabıyla bambaşka bir yere taşıdım.
Okuduğumuz karakterler üzerinden geçmiş ve gelecek zaman dilimleri olarak olayların, davranışların saf anlamlarını irdeliyoruz kitap boyunca. Felsefik olarak sorgulamalar sürdükçe farklı birçok konu üzerinde düşündürüyor. Uzun cümlelerle anlatılan konuların kopukluğunu hissetmeden okumak yazarın dilinin anlatım gücünü çok güzel ortaya koyuyor. Ve ayrıca kapağı ve çevirisi de harika olmuş.

[Lesley R M · Rating 2 out of 5]

Maybe it was an easier read in Spanish. Translation seemed to add length and endless commas to sentences, proving to drive me insane. Could have been so much better as the premise was facsinating.

[Carol R. Amézquita · Rating 5 out of 5]

4.5

[Alma · Rating 5 out of 5]

"Na escuridão da noite, o firmamento gélido em que as estrelas coaguladas pelo frio nem sequer cintilavam envolvia-nos por todos os lados, tão imediato e esmagador que uma noite tive a sensação inequívoca de que estávamos num dos recantos mais remotos, insignificantes e efémeros. Mal dealbava, o ar de um rosa azulado parecia imobilizar-nos numa semipenumbra glacial, sensação que contribuía para aumentar a monotonia sedativa da paisagem, mas o Sol já alto tornava-o cristalino, e tudo era preciso, brilhante e um pouco irreal até ao horizonte que, por mais que galopássemos, parecia sempre o mesmo, fixo no mesmo sítio, esse horizonte que tantos consideram como o paradigma do exterior, e que não passa de uma ilusão cambiante dos nossos sentidos."

[Dennis · Rating 4 out of 5]

It has been written that any book which features a nymphomaniac nun can’t be all bad. (I’m not sure who wrote it; could have been me…) The truth is that she isn’t a nymphomaniac but a somewhat insane hedonist and she doesn’t feature THAT prominently but causes enough problems to be worth the ride; the book is not about her. What it´s about is the mission of transporting a group of mentally-unbalanced patients across the Argentinian Pampas at the beginning of the 19th century, from Santa Fe to just outside Buenos Aires; in sense, this has all the elements of an American western since there’s revolution in the air as independence from Spain plays its part, as does the presence of savage Indians, cattle and the unpredictable, indomitable weather. The book is mostly written as the journal of the doctor whose job it is to transport these five patients and deal with their respective problems, which cause some difficulties, and the outside forces, which are no help, either, during which he’s accompanied by an entourage of riders, scouts, guards and “merchants” looking to make a few pesos off the group. I wouldn’t call it “laughing out loud” funny but there are adventures enough to keep it amusing, as well as moments of tension due to outside forces. For me, the beginning was the weakest point as the journal has been found by an Argentinian scholar living in Paris who turns it over to a colleague to judge its authenticity and veracity – historical document or novel? (By coincidence, the author lived out his life in Paris, one of the intellectuals who fled the Argentinian dictatorship, and has been compared to Borges, under whose shadow all his contemporaries had to live.) This prologue, followed by the development of the caravan, were the slowest points for me, but there’s no epilogue to say what the scholar’s conclusions might have been or to just counter-balance the opening. The writing is dense, as fitting for a psychiatrist’s journal, but not technical so you can go through it without scratching your head too much. I think this book is recommendable for anyone who wants to explore late 20th century South American literature or anyone who just likes Westerns. Or with a taste for the slightly absurd, something very typical for Argentina. A relatively unknown gem of a book.

[Shiona Tregaskis · Rating 5 out of 5]

If Blood Meridian had been vaporised and then condensed by the spirit of the nouveau roman, it might have turned out a little bit like this.

[Kilburn Adam · Rating 4 out of 5]

The Clouds by Juan José Saer stands as a remarkable literary work that transcends conventional boundaries of genre and storytelling. Saer's deliberate departure from traditional narrative structures is evident throughout the novel, as he intricately weaves together elements of historical fiction, philosophical exploration, and even travelogue. This unique blend of genres creates a narrative tapestry that defies easy categorisation, inviting readers into a rich and immersive literary experience.

At the heart of The Clouds lies the journey of a psychiatrist in the Viceroyalty of 1804, a journey that serves as both a physical and philosophical exploration. Saer's meticulous prose and vivid descriptions transport readers to the landscapes and intricacies of the era, immersing them in a world that feels simultaneously distant and familiar. Through the psychiatrist's encounters with a diverse cast of characters, Saer delves into profound themes of reason, madness, and the complexities of the human condition.

One of the most striking aspects of Saer's narrative style is his emphasis on language as a tool for immersion and reflection. Rather than merely conveying plot points, Saer's prose meanders and unfolds, inviting readers to linger over each sentence and contemplate its deeper meaning. This attention to language not only enriches the reading experience but also underscores the transformative power of storytelling itself.

Saer's exploration of reason and madness, framed within the historical context of the Viceroyalty, encourages readers to reflect on broader philosophical questions about identity, perception, and the nature of reality. In this way, the novel becomes a catalyst for deeper introspection and contemplation.

Ultimately, The Clouds is not merely a story to be read and forgotten; it is a journey to be embraced and savoured. Through its genre-defying narrative and profound thematic exploration, Saer reminds us of the enduring power of literature to transport, challenge, and transform. In immersing ourselves in the world of The Clouds, we discover the boundless potential of language and imagination to illuminate the complexities of the human experience.

[Araz Goran · Rating 1 out of 5]

لا اذكر جيدا اخر مرة قرأت فيها رواية بهذا الملل، كل شيء في الرواية يصرخ في وجهك ان تتركها حالا وتبحث عن كتاب اخر، هناك مشكلة حقيقية في هذا الرواية وعجزت عن تفسير الأمر، عجزت ان اعرف لماذا يتم ترجمة رواية كهذه للقارئ العربي ..

[fiordiligi · Rating 3 out of 5]

Juan José Saer ci racconta di un viaggio metaforico e epico, afflitto da calamità naturali che lo rallenteranno inesorabilmente, per raggiungere la casa di cura dove devono essere portati 5 pazienti (e che copertina pazzesca☁️)

[Julio César · Rating 5 out of 5]

La prueba de un buen escritor es que no importa el argumento. Aunque también es cierto, como me dijo una profesora del secundario, que a uno, de los escritores que le gustan, le gustan hasta los libros malos. No es este el caso. Me gusta Saer, por supuesto: es uno de mis escritores favoritos. Pero Las nubes no es su peor -ni su mejor- libro. Se disfruta como un buen vino, paladeando sus tonos, sus reflexiones en boca del misterioso doctor Real, su construcción metanarrativa. Una novela de viaje, ficticia.

[Aymir Gamze Ünalır · Rating 4 out of 5]

Kitabımız 5 delinin (akıl hastasının) tedavi amaçlı, uzun bir kara yolu yolculuğu ile akıl hastanesine götürülmesi üzerine kurulu. Hikaye 1800 lü yılların başında geçiyor.
.
.
Baş karakterimiz ve onun hocası Dr Weis Üç Akasya isimli bu klinikte nispeten çok daha insalcıl ve farklı yöntemlerle hastalarını tedavi etmeye çalışıyorlar.
.
.
Kitabın ilk bölümü ana karakerimiz ve Dr Weis'ı tanımakla geçiyor. Yolculuk kitabın yarısından sonra başlıyor. Hastaneye varmalarıyla da son buluyor.
.
.
Bir paragraf uzunluğundaki cümleleri ve felsefi düşünce aktarımlarıyla takip etmek bana biraz zor gelse de okuduğuma pişman olmadığım bir kitap oldu. Vesile olanlar sağ olsun.
.
.
Böylelikle yeni yılın biten ilk kitabını da şuraya kondurmuş olayım 😉

[Victoria · Rating 4 out of 5]

"En esa ciudad supe por primera vez, por haber vuelto a ella después de muchos años, que la parte de mundo que perdura en los lugares y en las cosas que hemos desertado no nos pertenece, y que lo que llamamos de un modo abusivo el pasado, no es más que el presente colorido pero inmaterial de nuestros recuerdos."

Aunque no me gustaron algunas cositas muy silent generation, al final no tengo demasiado que objetar. Me emocioné muchísimo sobre todas las reflexiones sobre pertenecer, sobre el abandono, la memoria. Tuve que microdosificar el libro porque no lo quería terminar muy rápido. Confirmando que Saer es mi favorito de todos, una vez más.

[Carlos Manzano · Rating 4 out of 5]

Juan José Saer nunca decepciona, porque no es la mayor o menor agudeza del argumento de sus libros, ni siquiera cómo construye los personajes, como describe las situaciones o como resuelve los conflictos que se van presentando. Saer no busca entretener -ningún buen libro busca eso realmente- ni conseguir que el lector pase un buen rato; Saer entra a fondo en los aspectos más profundos del ser humano, rebusca entre nuestros miedos, entre nuestras carencias. Saer nos habla de nosotros mismos y nos obliga a mirar aquellos aspectos de los que, probablemente, no nos sentimos desmasiado orgullos. Y además lo hace con un estilo elegante, hermoso, pulcro, enormemente bello, que de por sí ya merecería toda nuestra atención.

[Sevim Tezel Aydın · Rating 3 out of 5]

Yıl 1804, iki doktor Fransa'dan yola çıkıp, Arjantin'de bir akıl hastanesi açarlar. Döneminin ötesinde metodlarla hastaları ile ilgilenen doktorların ve hastanenin ünü hızla yayılır. Doktorlardan biri varlıklı hastaları evlerinden alıp hastaneye getirmek üzere bir yolculuğa çıkar. Bu zorlu yolculuğa katılanların hepsi sıra dışı tecrübelerle sınanırlar…

Saer'in hayat üzerine yaptığı tespitleri, doğa tasvirlerini, akıl ile deliliği karşılaştırdığı ve sorguladığı satırları sevdim...

[Tom McCormick · Rating 1 out of 5]

The book was very hard to get through and nothing happened.

[Anne · Rating 1 out of 5]

beautifully boring, great book to cure insomnia.

[Yuri Sharon · Rating 4 out of 5]

A masterful exercise in narrative deferral. Saer plays with the reader throughout, but ultimately delivers the goods. Readers with any curiosity will be seduced.

[Manuel Gil · Rating 4 out of 5]

Non só interesantísimo, senón tamén moi ben escrito, Las nubes é unha boa mistura de Foucault e Jameson. O final parece que corta unha obra que pretendía ser de moita máis extensión.

[Melissa · Rating 5 out of 5]

I received a review copy from Open Letter via Edelweiss.

This interesting tale begins in modern day Paris when Pichón Garay receives a disk with the contents of an absurd story about two doctors in 19th century Argentina whose mission it is to cure the mad. As Garay reads the beginning of the story he learns that no one is sure whether or not this story is pure fiction or has any truth to it. At times the story seems far fetched and ridiculous, but the ways in which these doctors treat the insane is compassionate and for this reason we hope it’s true.

The narrator of this manuscript is Dr. Real, whose ironic name is a not-so-subtle stroke of genius by Saer. Dr. Real meets his mentor in Europe while in medical school and accepts the position to serve as his assistant while they establish an asylum for the insane in Argentina. Saer handles the sad plight of the mentally ill in the 19th century with sympathy as he describes their illnesses which are little understood in that time period. Most of the patients in the hospital are dropped off by the rich and elite who are embarrassed by their mentally ill family members. It is sad that many of the patients end up with Dr. Real, not because a family wants their love one to be cured, but because they are fend up and ashamed by the stigma of such an illness. Saer dwells on the fact that Dr. Real and his mentor employ the kindest possible treatment for their patients.

When the clinic is built, Dr. Real is given the task of going to Santa Fe to collect five of the patients that will be treated in the clinic. The journey from Argentina to Santa Fe is dangerous for many reasons and doing it with five very ill patients makes the journey seem absolutely absurd at times. Saer brilliantly describes the symptoms and backgrounds of all five mental patients. Among them are a nymphomaniac nun who believes she needs to have sex with as many men as possible in order to unite the human with the divine. There is also an upper class gentlemen who seems well-dressed and charming at first, but after speaking with him for only a few moments Dr. Real discovers this man is severely manic. There are also three young men, two of which display symptoms of Tourette Syndrome as they repeat certain phrases and noises. The other is a young man who repeats the same motions with his hands and seems to be suffering with some type of an obsessive compulsive disorder.

The real danger is on the trip back to Argentina when Dr. Real must keep his patients calm while navigating the various treacheries of the plains. When they set out it is winter and the constant cold and damp makes everyone miserable. They must constantly alter their course to avoid the flooding river and the constant threat of hostile Indians. The nun is someone that Dr. Real has a particular time controlling because she is successful at seducing the military troops who are supposed to be guarding the caravan. By the end of the journey the nun is the best guarded person in the caravan as the soldiers rarely leave her side.

The Clouds showcases Saer’s genius of describing vivid landscapes. We feel cold when the winter sets in, damp when the rivers flood and terrified when a fire threatens the caravan. Dr. Real is reading Vergil’s Aeneid during his journey which epic could not be more appropriate for his excursion. The comparisons between Dr. Real and Aeneas are endless as I thought about both stories. But on the most basic level, Aeneas is the perfect hero and role model for Dr. Real who is attempting his own dangerous and seemingly impossible trek across a harsh landscape.

This is the second work I have read of Saer’s and I was captivated by his storylines and his prose in both. I cannot recommend this author highly enough.

[Laura Janeiro · Rating 5 out of 5]

Leerlo supone bastante atención. La construcción de las oraciones puede ser muy larga y enrevesada. Supongo que en parte gracias a ésto, la sensación de inmersión es plena, y permite disfrutar de algunas vívidas experiencias, en el mundo paralelo que el demiurgo Saer construye hábilmente.
Es imperdible, ya sobre el final, experimentar la eternidad de la detención del tiempo en el paisaje, y la descripción de la llanura, plana y sin accidentes, solo limitada por el círculo del horizonte y la cúpula del cielo, que me sumergió en una de esas esferas que simulan la caída de nieve al agitarlas.
Es esa capacidad de inducir la inmersión en su historia, la que me fascina.

[Sergio Bernales · Rating 5 out of 5]

Un western existencial de Saer, quien parece arriesgarse siempre en otros términos con cada novela, en esta llevando al límite la descripción del paisaje, por pomentos le canta a lo mismo que Dylan: el río, el fuego, la lluvia y al delirio; a ese desierto en donde la caravana de locos, putas, soldados, redentores e irredentos vuelve a lo más primordial de cara al infierno que se encuentra hasta en las regiones donde la humanidad poco se aventura, y hasta ese infierno de llanura, calco del Dantesco, en Saer, en Las Nubes, es bello.

[Travis · Rating 2 out of 5]

Coming in around 170 pages this book is rather short and I finished it in a couple of settings. The back of the book certainly had some hype. A group of rag tag mental patients and a doctor go on a hike were each one tries to rewrite their own version of reality.

However the book was slow going and the clever writing could not save it. Perhaps the Spanish version is better.