What do you think?
Rate this book
Graz
Hermann Eichler har tagit över sina föräldrars apotek i Graz. Där kan han komma med goda råd för vartendaste piller, rekommendera medicinering utifrån årstid och är omtyckt av sina kunder. Det är bara när det kommer till sitt eget liv han känner att han inte har full kontroll över händelserna. Och i sin relation till kvinnor är återhållen och blyg. Det är som att hans far auktoritet ännu tynger ner honom.
En dag inträffar sedan en olycka utanför Hermanns hus då en flicka blir liggandes bredvid sin cykel. Hermann hjälper dock inte men hittar hennes plånbok och inser då att flickan egentligen är en pojke. På natten börjar han genom snö och vind gå in mot det vintriga Graz för att återlämna plånboken. En vandring mot drastiska insikter och ett sexuellt uppvaknande som morgonen därpå får honom att inse vidden av sin ensamhet.
Med en fantastisk prosa lyckas Moeyaert subtilt fånga ett känsloliv som kommer till liv. En vacker hyllning till staden Graz som scen för Eichlers vandringar och insikter i denna omistliga kortroman om kärlek, saknad och ensamhet.
Översättning av Per Holmer
En dag inträffar sedan en olycka utanför Hermanns hus då en flicka blir liggandes bredvid sin cykel. Hermann hjälper dock inte men hittar hennes plånbok och inser då att flickan egentligen är en pojke. På natten börjar han genom snö och vind gå in mot det vintriga Graz för att återlämna plånboken. En vandring mot drastiska insikter och ett sexuellt uppvaknande som morgonen därpå får honom att inse vidden av sin ensamhet.
Med en fantastisk prosa lyckas Moeyaert subtilt fånga ett känsloliv som kommer till liv. En vacker hyllning till staden Graz som scen för Eichlers vandringar och insikter i denna omistliga kortroman om kärlek, saknad och ensamhet.
Översättning av Per Holmer
- GenresFictionRomanLiterature
122 pages, Hardcover
First published March 1, 2009
6 people are currently reading
110 people want to read
About the author
Bart Moeyaert
107 books1,937 followersDe boeken, het toneel en de gedichten van Bart Moeyaert zijn sinds zijn debuut in 1983 door lezers van alle leeftijden ontdekt, wat hem een aparte plek geeft binnen de Nederlandstalige literatuur. Tot de meest bekende titels behoren ‘Het is de liefde die we niet begrijpen’, ‘Broere’, ‘Tegenwoordig heet iedereen Sorry’, ‘Morris’ en ‘Een ander leven’. Hij publiceerde drie dichtbundels: ‘Verzamel de liefde’, ‘Gedichten voor gelukkige mensen’ en ‘Helium’.
Tot 1995 was Moeyaert eindredacteur van een magazine voor jongeren, daarna werd hij fulltime schrijver. Zijn werk is vaak bekroond, zowel in binnen- als buitenland, o.a. met de Vlaamse Cultuurprijs (de huidige Ultima), de Boekenleeuw, de Zilveren Griffel, de Woutertje Pieterse Prijs, de Gouden Uil, de Deutsche Jugendliteraturpreis, en de Norske Oversetterpremien. In 2019 won hij de internationale Astrid Lindgren Memorial Award (https://alma.se/en/laureates/2019-bar...). In 2002, 2012, 2020 en 2024 eindigde hij op shortlist voor de internationale Hans Christian Andersen Award.
Zijn werk verscheen tot hiertoe in achtentwintig talen. In 2014 werd Moeyaert aangesteld als artistiek intendant van het project Gastland Vlaanderen en Nederland op de Frankfurter Buchmesse 2016. Van 2000 tot 2021 was Bart Moeyaert hoofddocent Schrijven aan de afstudeerrichting Woord in Antwerpen. In 2019 verliet hij Antwerpen, de stad waar hij in 2006 en 2007 Stadsdichter was, en verhuisde naar de bossen en de rust van Heide, Kalmthout.
Tot 1995 was Moeyaert eindredacteur van een magazine voor jongeren, daarna werd hij fulltime schrijver. Zijn werk is vaak bekroond, zowel in binnen- als buitenland, o.a. met de Vlaamse Cultuurprijs (de huidige Ultima), de Boekenleeuw, de Zilveren Griffel, de Woutertje Pieterse Prijs, de Gouden Uil, de Deutsche Jugendliteraturpreis, en de Norske Oversetterpremien. In 2019 won hij de internationale Astrid Lindgren Memorial Award (https://alma.se/en/laureates/2019-bar...). In 2002, 2012, 2020 en 2024 eindigde hij op shortlist voor de internationale Hans Christian Andersen Award.
Zijn werk verscheen tot hiertoe in achtentwintig talen. In 2014 werd Moeyaert aangesteld als artistiek intendant van het project Gastland Vlaanderen en Nederland op de Frankfurter Buchmesse 2016. Van 2000 tot 2021 was Bart Moeyaert hoofddocent Schrijven aan de afstudeerrichting Woord in Antwerpen. In 2019 verliet hij Antwerpen, de stad waar hij in 2006 en 2007 Stadsdichter was, en verhuisde naar de bossen en de rust van Heide, Kalmthout.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 43 reviews
April 25, 2021
Herlezen. Wat vind ik novelles als dit met verstilde ingetogen zinnen toch mooi. En dan de omslag, dat beeld, licht bevreemdend en van een subtiele schoonheid.
Een moment uit het leven van apotheker Eichler, eigenaar van Zum Guten Hirten, op de hoek van de Maifreddygasse en de Leonhardstrasse, van vader op zoon, van vader op zoon. Zijn leven gevangen in een strak stramien, een licht schrijnen en totale eenzaamheid. Tot een ongeval voor zijn deur leidt tot een slapeloze nacht en een innerlijk ontwaken.
Een moment uit het leven van apotheker Eichler, eigenaar van Zum Guten Hirten, op de hoek van de Maifreddygasse en de Leonhardstrasse, van vader op zoon, van vader op zoon. Zijn leven gevangen in een strak stramien, een licht schrijnen en totale eenzaamheid. Tot een ongeval voor zijn deur leidt tot een slapeloze nacht en een innerlijk ontwaken.
'Ik liep met loden schoenen de trap op. Ik wist dat niet het klimmen me moeite kostte. Het was de bovenste trede waar ik tegenop zag.
Achter de bovenste tree lag mijn woning.
Ik bleef in de deur staan, en keek naar mijn werktafel in het licht, naar de vrouw die de lichtende bol torste, naar het open boek onder de schemerlamp naast de sofa, naar het donker achter het kamerscherm, waar het grote bed stond.
Soms zag ik dat ik niet mijn eigen leven leidde. Soms dacht ik dat ik het leven van mijn vader leidde. Soms zag ik dat ik stilstond. De plek naast mij in bed zou niet leeg zijn geweest, als mijn moeder nog had geleefd. Soms zag ik dat. Dan zag ik haar daar liggen.'
April 4, 2018
Mooie zinnen, beeldende beschrijvingen, vlot geschreven: het maakt me benieuwd naar de andere boeken van Bart Moeyaert.
February 10, 2021
I jämförelse så måste Stoner ha gått på
amfetamin.
amfetamin.
December 7, 2020
Heel mooi geschreven. Kunstige eenvoud.
August 5, 2023
Att läsa denna i just Graz under ett par varma dagar i slutet av sommarn var helt perfekt. Jag traskade runt på det vackra Schlossberget i huvudkaraktärens fotspår och vände mig åt samma håll som beskrevs, såg samma vyer som Hermann såg. Mäktigt!! Jag förstår Moeyarts dragning till Graz. Österrikes andra största stad imponerade även på mig. Den här tunna lilla berättelsen är sprängfylld med platsbeskrivningar, förmodligen lättast att uppskatta om man upplevt staden, som i sig har en rik kulturhistoria och förvånansvärt mycket fint att se. Det dignar av den typen av apotek som bokens huvudkaraktär tagit över av sin far. Jag hade lätt att se honom framför mig, runtstrykandes, ensam och ångeststinn i sin rock mellan husen. Boken utspelar sig i bitande vinterkyla, vilket jag uppskattade - det kändes som att jag fick uppleva staden i flera säsonger trots att jag fick mitt Graz i 25 fuktiga grader.
Här är beviset på att varje bokupplevelse är starkt beroende av sin läskontext. Som bok i sig är den inte särskilt märkvärdig. Välskriven och med febrig karaktär, men lite märklig rytm. Jag hade lite svårt att hänga med i tidshoppen och tyckte slutet kändes lite apart från bokens första halva. Kanske är det här en av de första böcker jag läst som faktiskt hade gynnats av att vara… Längre?!
Men som reselektyr - perfekt! En omtänksam stadsskildring, inte på något vis skönmålande egentligen, men välgjord och med skärpa. Dessutom känns ju konceptet ”ångeststinn man stryker runt i vackra historiska kvarter” beprövat och trivsamt
Här är beviset på att varje bokupplevelse är starkt beroende av sin läskontext. Som bok i sig är den inte särskilt märkvärdig. Välskriven och med febrig karaktär, men lite märklig rytm. Jag hade lite svårt att hänga med i tidshoppen och tyckte slutet kändes lite apart från bokens första halva. Kanske är det här en av de första böcker jag läst som faktiskt hade gynnats av att vara… Längre?!
Men som reselektyr - perfekt! En omtänksam stadsskildring, inte på något vis skönmålande egentligen, men välgjord och med skärpa. Dessutom känns ju konceptet ”ångeststinn man stryker runt i vackra historiska kvarter” beprövat och trivsamt
July 4, 2021
Mooie voorzichtige woorden over een zichzelf ontdekkende man.
December 12, 2022
Mooi, maar met het probleem dat ik nogal vaak met novelles heb: te kort om echt indruk te maken.
February 22, 2021
hoho ett av mina konstigare bokval... en väldigt fragmentarisk berättelse om en apotekare i holland, tror det var meningen att tyngden skulle ligga i språket snarare än i handlingen men språket var liksom...märkligt? kan verkligen handlat om att jag läste på svenska, tror mycket föll bort i översättningen, men det här var helt enkelt inte toppen! rekommenderar inte och om du ändå insisterar: läs på holländska!
August 11, 2020
Getwijfeld tussen 2,5★ en 3★ en naar boven afgerond omwille van de mooie taal. Had evenwel helemaal geen connectie met het hoofdpersonage, wat jammer is.
September 21, 2022
Ik geef toe: ik heb niet alles van het verhaal begrepen, maar wat een woordenschat, wat een zinsconstructies, wat een vergelijkingen, wat een gedachtengang!
December 26, 2024
Je hoeft niet altijd het hele verhaal te begrijpen om fan te zijn van een boek. Ik kan misschien ook niet meer subjectief oordelen over de boeken van Bart Moeyaert... want ja, ik ben dus fan hé.
"Als ik heel goed luisterde, voelde ik mijn kippenvel groeien." (21)
"Toen stilde hij zijn honger en de mijne. Zijn handen vonden de knopen, de rits. Ik viel langzaam naar hem toe. Het vallen was zacht, het neerkomen ook. Ik ademde door zijn huid. Hij rook zoet en schoon." (89)
"Als ik heel goed luisterde, voelde ik mijn kippenvel groeien." (21)
"Toen stilde hij zijn honger en de mijne. Zijn handen vonden de knopen, de rits. Ik viel langzaam naar hem toe. Het vallen was zacht, het neerkomen ook. Ik ademde door zijn huid. Hij rook zoet en schoon." (89)
May 7, 2015
In 'Graz' wordt het hoofdpersonage, de apotheker Eichler, geconfronteerd met zijn eigen onderdrukte seksualiteit en verlangens, door een ongeluk dat in zijn straat gebeurt. Moeyaert lezen is altijd aangenaam. Met simpele zinnen weet hij sfeer op te roepen en een situatie te schetsen, maar echt diep gaat hij jammer genoeg niet. Misschien zou dit er wel zijn uitgekomen als het boek langer was dan de 100 blz. die het nu telt, en wat minder 'aangenaam'.
November 24, 2014
Poëtisch, tikkeltje bevreemdend en helemaal niet naar een jonger publiek gericht. Helemaal anders en toch typisch Moeyaert.
February 4, 2019
Een andere Moeyaert dan in zijn boeken voor een jonger publiek. Wat breedvoeriger en minder ‘broeierig’. Maar evengoed een heel verhaal tussen de regels. Graag gelezen.
January 14, 2023
Citaat : Ik zag eerst de fiets en pas daarna het meisje. Ze lag op haar rug met haar armen naast haar hoofd, alsof ze zich onder het vallen had overgegeven, en haar benen lagen als in een tekenfilm, klaar om van haar weg te lopen. In haar nek zat een knik . Haar gezicht keek de kant op van Hürlimann, maar ze had haar ogen dicht. Ze was dood, daarvan was ik overtuigd.
Review : Graz is een schitterende novelle waarin Bart Moeyaert ons confronteert met de introverte apotheker Herman Eichler.
Herman voelde zich ongemakkelijk bij zijn vader, adoreerde zijn moeder en neemt een diplomatische maar onpersoonlijke houding aan tegenover zijn klanten. De enige aan wie Herman zijn innerlijke ik toont is Carla, die een Engelse boekenwinkel runt. En ook voor haar houdt hij zijn homoseksualiteit verborgen, die hij als een buitenstaander beleeft.
Zijn routineus leventje wordt plots doorbroken wanneer hij op een dag, voordat hij zijn dagelijkse avondwandeling aanvangt, een meisje vindt dat met haar fiets gevallen is. De aanblik van het meisje schokt hem en wanneer de ambulance haar wegvoert blijft hij verbijsterd achter. Wanneer hij ook nog de portefeuille vindt waarin persoonlijke documenten zitten, waaruit blijkt dat het meisje een jongen is, brengt hij de nacht wakende door, gravende in zich zelf.
Graz is een heel mooi, broos verhaal, geschreven in een poëtische taal waarvan alleen Bart Moeyaert ‘het recept’ kent.
Door de openingsscène alleen al wordt de toon gezet voor een groots literair werk, die zeer bevorderend is voor de leeshonger van de consument.
Review : Graz is een schitterende novelle waarin Bart Moeyaert ons confronteert met de introverte apotheker Herman Eichler.
Herman voelde zich ongemakkelijk bij zijn vader, adoreerde zijn moeder en neemt een diplomatische maar onpersoonlijke houding aan tegenover zijn klanten. De enige aan wie Herman zijn innerlijke ik toont is Carla, die een Engelse boekenwinkel runt. En ook voor haar houdt hij zijn homoseksualiteit verborgen, die hij als een buitenstaander beleeft.
Zijn routineus leventje wordt plots doorbroken wanneer hij op een dag, voordat hij zijn dagelijkse avondwandeling aanvangt, een meisje vindt dat met haar fiets gevallen is. De aanblik van het meisje schokt hem en wanneer de ambulance haar wegvoert blijft hij verbijsterd achter. Wanneer hij ook nog de portefeuille vindt waarin persoonlijke documenten zitten, waaruit blijkt dat het meisje een jongen is, brengt hij de nacht wakende door, gravende in zich zelf.
Graz is een heel mooi, broos verhaal, geschreven in een poëtische taal waarvan alleen Bart Moeyaert ‘het recept’ kent.
Door de openingsscène alleen al wordt de toon gezet voor een groots literair werk, die zeer bevorderend is voor de leeshonger van de consument.
July 22, 2021
Moeyaert heeft het talent om mens en leven verrassend fris te observeren, als een kind. Hij laat je ook toe om zelf van alles te ontdekken. Maar inhoudelijk spreken zijn verhalen voor kinderen me meer aan, de protagonist blijft me wat te vaag, het verhaal te kaal.
August 3, 2022
Prachtige proza, maar voor mij persoonlijk weinigzeggend of rakend. Gebeurtenissen volgen elkaar op door toeval en niet doordat het personage een persoonlijke groei doormaakt. Hierdoor blijft voor mij alles maar wat in de lucht hangen. Ook een vreemde fixatie op straatnamen wat het tempo vertraagd.
January 3, 2023
Heel mooi geschreven, dat zeker, maar ik bleef op mijn honger zitten. Te kort om echt diep te gaan, hoofdpersonage net iets te weinig overtuigend.
April 7, 2021
In zijn korte roman Graz puurt Bart Moeyaert zuivere schoonheid uit eenzaamheid en een soort midlifecrisis. Hij zet met een voornamelijk interne dialoog een indrukwekkend beeld neer van een man op zoek naar zichzelf en contact met de anderen.
Zoals veel van Moeyaerts personages is ook Herman Eichler een eenling. Hij heeft de apotheek ‘Zum Guten Hirten’ overgenomen van zijn vader die hem weer overgenomen had van zíjn vader. Herman is een zwijgzame man met vaste gewoonten en wanneer hij op een avond zijn huis verlaat voor zijn avondwandeling is er net voor zijn deur een fietser verongelukt. Dat ongeluk zal Herman dwingen om uit zijn eigen kleine cocon te komen. ‘Het ongeluk moest zijn gebeurd in de minuten die ik nodig had om van mijn werktafel op te staan, mijn jas aan te trekken, de trap af te gaan. Ik vertrok om te gaan wandelen, zij viel. Het leven verandert in een vingerknip.’
De moeite die Herman heeft om contact maken met andere mensen wortelt in de relatie met zijn vader. Die heeft een stempel gedrukt op de manier waarop Herman met mensen omgaat. ‘Soms zag ik dat ik niet mijn eigen leven leidde. Soms dacht ik dat ik het leven van mijn vader leidde. Soms zag ik dat ik stil stond.’ Hij praat nooit hard, ‘goede raad komt er bij mij in hele volzinnen uit. Ik heb de juiste woorden in de goede volgorde in een laatje klaar liggen. Volzinnen over het gebruik van de warme kruik, oranjebloesem, de thymol.’ Alleen buiten de apotheek heeft Herman moeite om een gesprek aan te knopen met een ander mens. Zelfs met de overburen is er een drempel. ‘Ik had een grapje tegen ze kunnen maken. Ik had ze kunnen vragen wat ze zo laat op straat deden. Ik had het zo kunnen doen, ik was de overbuurman, ze kenden me, ik zag ze haast elke avond in de nacht verdwijnen. Nog nooit hadden we een woord gewisseld en één keer moest de eerste keer zijn. Maar ik zweeg weer eens.’.
Eén van de weinigen waar hij contact mee heeft is Clara. Hij leerde haar kennen op één van zijn wandelingen al is het voornamelijk Clara die hem toen tot een gesprek heeft gedwongen. Alhoewel hij in eerste instantie niet van plan is om haar nog een keer te zien( ‘Ik zei: ’Tot ziens’, en stak een hand op die iets anders betekende.’) verandert dat wanneer Carla zijn apotheek binnen komt. ‘Ik weet niet meer of ik iets zei, of wat ik zei. Ik weet nog wel dat ik knikte in haar richting, en haar met die beweging van mijn hoofd mijn leven binnen liet.’
Het ongeluk heeft Herman uit zijn lood geslagen en hij gaat in de nacht door de stad dwalen. De zoektocht naar de identiteit van het verongelukte slachtoffer brengt onverwachte ontmoetingen waardoor hij zijn eigen remmingen nog beter beseft. Hij beseft wat hij mist en een kortstondig seksueel treffen met een man in het nachtelijke park leert hem dat zijn leven zonder échte liefde nooit echt vol zal zijn.
De stad Graz met zijn vele mooie gebouwen, parken en straten is een sfeervol decor voor de wandelingen van deze gevoelige, beminnelijke mens. Je kan als lezer niet anders dan medelijden voelen voor de schrijnende eenzaamheid van Herman. Een zwaar onderwerp dat door Moeyaerts taal een fijne lichtheid krijgt.
Deze roman kwam tot stand nadat Bart Moeyaert op uitnodiging van het Literaturhaus Graz in die stad verbleef. Bart Moeyaert schrijft vanuit zijn gevoel en dat merk ik ook in deze roman. Het is een stil boek en je moet als lezer goed kijken naar wat er wel en niet geschreven staat. Zo subtiel geeft de auteur de gevoelens van zijn protagonist weer. De verlatenheid en levensangst van Herman worden opgeroepen in een taal die is terug gebracht tot het hoogst noodzakelijke. In deze dunne roman zijn grote gevoelens van een gewoon mens op papier gezet. Dat Bart Moeyaert zoveel prijzen heeft gewonnen mag dan ook niet verbazen.
Alle info over dit boek vind je op https://boekensite.gent/node/5061
Zoals veel van Moeyaerts personages is ook Herman Eichler een eenling. Hij heeft de apotheek ‘Zum Guten Hirten’ overgenomen van zijn vader die hem weer overgenomen had van zíjn vader. Herman is een zwijgzame man met vaste gewoonten en wanneer hij op een avond zijn huis verlaat voor zijn avondwandeling is er net voor zijn deur een fietser verongelukt. Dat ongeluk zal Herman dwingen om uit zijn eigen kleine cocon te komen. ‘Het ongeluk moest zijn gebeurd in de minuten die ik nodig had om van mijn werktafel op te staan, mijn jas aan te trekken, de trap af te gaan. Ik vertrok om te gaan wandelen, zij viel. Het leven verandert in een vingerknip.’
De moeite die Herman heeft om contact maken met andere mensen wortelt in de relatie met zijn vader. Die heeft een stempel gedrukt op de manier waarop Herman met mensen omgaat. ‘Soms zag ik dat ik niet mijn eigen leven leidde. Soms dacht ik dat ik het leven van mijn vader leidde. Soms zag ik dat ik stil stond.’ Hij praat nooit hard, ‘goede raad komt er bij mij in hele volzinnen uit. Ik heb de juiste woorden in de goede volgorde in een laatje klaar liggen. Volzinnen over het gebruik van de warme kruik, oranjebloesem, de thymol.’ Alleen buiten de apotheek heeft Herman moeite om een gesprek aan te knopen met een ander mens. Zelfs met de overburen is er een drempel. ‘Ik had een grapje tegen ze kunnen maken. Ik had ze kunnen vragen wat ze zo laat op straat deden. Ik had het zo kunnen doen, ik was de overbuurman, ze kenden me, ik zag ze haast elke avond in de nacht verdwijnen. Nog nooit hadden we een woord gewisseld en één keer moest de eerste keer zijn. Maar ik zweeg weer eens.’.
Eén van de weinigen waar hij contact mee heeft is Clara. Hij leerde haar kennen op één van zijn wandelingen al is het voornamelijk Clara die hem toen tot een gesprek heeft gedwongen. Alhoewel hij in eerste instantie niet van plan is om haar nog een keer te zien( ‘Ik zei: ’Tot ziens’, en stak een hand op die iets anders betekende.’) verandert dat wanneer Carla zijn apotheek binnen komt. ‘Ik weet niet meer of ik iets zei, of wat ik zei. Ik weet nog wel dat ik knikte in haar richting, en haar met die beweging van mijn hoofd mijn leven binnen liet.’
Het ongeluk heeft Herman uit zijn lood geslagen en hij gaat in de nacht door de stad dwalen. De zoektocht naar de identiteit van het verongelukte slachtoffer brengt onverwachte ontmoetingen waardoor hij zijn eigen remmingen nog beter beseft. Hij beseft wat hij mist en een kortstondig seksueel treffen met een man in het nachtelijke park leert hem dat zijn leven zonder échte liefde nooit echt vol zal zijn.
De stad Graz met zijn vele mooie gebouwen, parken en straten is een sfeervol decor voor de wandelingen van deze gevoelige, beminnelijke mens. Je kan als lezer niet anders dan medelijden voelen voor de schrijnende eenzaamheid van Herman. Een zwaar onderwerp dat door Moeyaerts taal een fijne lichtheid krijgt.
Deze roman kwam tot stand nadat Bart Moeyaert op uitnodiging van het Literaturhaus Graz in die stad verbleef. Bart Moeyaert schrijft vanuit zijn gevoel en dat merk ik ook in deze roman. Het is een stil boek en je moet als lezer goed kijken naar wat er wel en niet geschreven staat. Zo subtiel geeft de auteur de gevoelens van zijn protagonist weer. De verlatenheid en levensangst van Herman worden opgeroepen in een taal die is terug gebracht tot het hoogst noodzakelijke. In deze dunne roman zijn grote gevoelens van een gewoon mens op papier gezet. Dat Bart Moeyaert zoveel prijzen heeft gewonnen mag dan ook niet verbazen.
Alle info over dit boek vind je op https://boekensite.gent/node/5061
January 22, 2021
Ingen tycker om att känna sig korkad och ibland får jag för mig att recensenter (vanlig folk med kanske?) ger bra omdömen om böcker/filmer/annat för säkerhetsskull. Man fattar inte, men hallå inte kul att känna sig korkad ju, och så skriver man upp omdömen ifall att det är bra. Fast man själv inte förstått verket.
Ungefär så känner jag inför Bart Moeyaerts Graz. Jag fattar inte grejen, känns som en 100% meningslös och trist historia.
Hermann Eichler har tagit över apoteket från sin far. Han jobbar, är ordentlig och orolig och faderns ande svävar som ett svart moln över honom. En dag sker en olycka utanför apoteket. En flicka blir påkörd och Hermann som hittar hennes plånbok inser att offret egentligen är en pojke. Under natten går Hermann omkring i Graz, funderar och har ett tillfälligt sexuellt möte.
Graz lämnar mig bara med ett jaha. Det står mycket om identitet, sexualitet och uppvaknade i olika omdömen men jag håller inte med. Hela grejen med att olycksoffret egentligen är en kille... ja det leder liksom ingenstans. Och den där pappan, ingen uppgörelse kommer. Att Hermann är gay är det ett problem för honom eller andra? Oklart. Han som karaktär känns tillplattad och skadad, men ingen riktig anledning tycks finnas.
Moeyaert fick det mycket prestigefyllda ALMA-priset 2019 och skriver alltså vanligen för barn- och ungdomar (Graz är hans första bok för vuxna, i alla fall på svenska). I motiveringen stod det bland annat: "hans förtätade och musikaliska språk vibrerar av undertryckta känslor och outtalade önskningar" och ska jag säga något snällt om Graz är det språket. Väldigt vackert skriven... poetisk, och följsam trots sitt sätt att hoppa i tid och rum.
Så... Graz är kanske en stor upplevelse för en smart person, jag gillade den inte. Den var liksom ingenting till slut. Nu har jag aldrig varit i Graz (Österrikes näst största stad) så det eviga tjatandet om gator och parker och utkikstorn var inte heller annat än, tja meningslös text men kan gissa att boken blir lite bättre om man är bekant med staden.
Ska jag fortsätta vara magsur? Framsidan är skitful! Varför läste jag Graz egentligen? Vet faktiskt inte.
Ungefär så känner jag inför Bart Moeyaerts Graz. Jag fattar inte grejen, känns som en 100% meningslös och trist historia.
Hermann Eichler har tagit över apoteket från sin far. Han jobbar, är ordentlig och orolig och faderns ande svävar som ett svart moln över honom. En dag sker en olycka utanför apoteket. En flicka blir påkörd och Hermann som hittar hennes plånbok inser att offret egentligen är en pojke. Under natten går Hermann omkring i Graz, funderar och har ett tillfälligt sexuellt möte.
Graz lämnar mig bara med ett jaha. Det står mycket om identitet, sexualitet och uppvaknade i olika omdömen men jag håller inte med. Hela grejen med att olycksoffret egentligen är en kille... ja det leder liksom ingenstans. Och den där pappan, ingen uppgörelse kommer. Att Hermann är gay är det ett problem för honom eller andra? Oklart. Han som karaktär känns tillplattad och skadad, men ingen riktig anledning tycks finnas.
Moeyaert fick det mycket prestigefyllda ALMA-priset 2019 och skriver alltså vanligen för barn- och ungdomar (Graz är hans första bok för vuxna, i alla fall på svenska). I motiveringen stod det bland annat: "hans förtätade och musikaliska språk vibrerar av undertryckta känslor och outtalade önskningar" och ska jag säga något snällt om Graz är det språket. Väldigt vackert skriven... poetisk, och följsam trots sitt sätt att hoppa i tid och rum.
Så... Graz är kanske en stor upplevelse för en smart person, jag gillade den inte. Den var liksom ingenting till slut. Nu har jag aldrig varit i Graz (Österrikes näst största stad) så det eviga tjatandet om gator och parker och utkikstorn var inte heller annat än, tja meningslös text men kan gissa att boken blir lite bättre om man är bekant med staden.
Ska jag fortsätta vara magsur? Framsidan är skitful! Varför läste jag Graz egentligen? Vet faktiskt inte.
March 6, 2024
https://www.letterenfonds.nl/nl/boek/...
De auteur verplaatst zich in de fictieve figuur van zaakvoerder Herman Eichler, van apotheek ‘Zum guten Hirten’ (bij de goede herder), tegenover het hotel. De alleenstaande man is evenwichtig, ordelijk en precieus, een toonbeeld van degelijkheid, voor zijn klanten een gewaardeerde steun en bron van goede raad. Hij typeert zichzelf als een ‘goede ziel, brave ziel’, maar ook als een ‘arme zoekende ziel’. In werkelijkheid is hij namelijk schichtig en legt hij moeilijk contacten.
In de omgang met vrouwen, zelfs met een ondernemende, is hij geremd. De autoriteit van zijn vader weegt op hem; hij is er niet in geslaagd bij de vernieuwing van de apotheek de ouderwetse naam van alle ramen te halen. Op een dag valt een meisje zwaar met haar fiets, vlak voor de apotheek. Nadien vindt hij de portefeuille van het slachtoffer en stelt hij vast dat het jongen is. Door het voorval raakt de apotheker helemaal uit zijn gewone doen en hij beseft: ‘ik heb eelt op mijn ziel’. Diep in zijn gemoed komen verdrongen emoties in beweging. ’s Avonds is hij erg onrustig en in de loop van de nacht besluit hij, slapeloos en gedreven door nieuwsgierigheid, de portefeuille op het adres van de jongen te bezorgen. Op de terugweg laat hij zich verleiden tot een korte seksuele ontmoeting met een man. De volgende ochtend is hij nog steeds emotioneel overstuur en niet meer zichzelf in de omgang met zijn buren. Hij realiseert zich hoe schrijnend zijn isolement en eenzaamheid wel zijn.
De auteur verplaatst zich in de fictieve figuur van zaakvoerder Herman Eichler, van apotheek ‘Zum guten Hirten’ (bij de goede herder), tegenover het hotel. De alleenstaande man is evenwichtig, ordelijk en precieus, een toonbeeld van degelijkheid, voor zijn klanten een gewaardeerde steun en bron van goede raad. Hij typeert zichzelf als een ‘goede ziel, brave ziel’, maar ook als een ‘arme zoekende ziel’. In werkelijkheid is hij namelijk schichtig en legt hij moeilijk contacten.
In de omgang met vrouwen, zelfs met een ondernemende, is hij geremd. De autoriteit van zijn vader weegt op hem; hij is er niet in geslaagd bij de vernieuwing van de apotheek de ouderwetse naam van alle ramen te halen. Op een dag valt een meisje zwaar met haar fiets, vlak voor de apotheek. Nadien vindt hij de portefeuille van het slachtoffer en stelt hij vast dat het jongen is. Door het voorval raakt de apotheker helemaal uit zijn gewone doen en hij beseft: ‘ik heb eelt op mijn ziel’. Diep in zijn gemoed komen verdrongen emoties in beweging. ’s Avonds is hij erg onrustig en in de loop van de nacht besluit hij, slapeloos en gedreven door nieuwsgierigheid, de portefeuille op het adres van de jongen te bezorgen. Op de terugweg laat hij zich verleiden tot een korte seksuele ontmoeting met een man. De volgende ochtend is hij nog steeds emotioneel overstuur en niet meer zichzelf in de omgang met zijn buren. Hij realiseert zich hoe schrijnend zijn isolement en eenzaamheid wel zijn.
January 11, 2021
Hermann är ensam. Han har ärvt pappans apotek, tredje generationen, och är bra på att ge kunder råd men lever annars en ganska isolerad tillvaro. Hermann har alltid varit ensam, förstår vi när vi läser, och det förstår även han när en ung kvinna en dag råkar ut för en olycka framför hans bostad och sätter hans tankar i rullning. En kvinna förresten? Hermann hittar flickans plånbok och hennes ID och inser att den som råkat ut för olyckan är en pojke, unge Jochen.
Bekymrad över det som hänt, och senare över en inbillad skuld för det som skett följer vi apotekarsonen genom den österrikiska staden. "Graz" är en observationsroman. Vi får vara med i Harmann Eichlers huvud en kort tid, se vad han se, lyssna på hans tankar om staden, de som bor där, om sig själv. I små korta ögonblick får vi vara med hans livslånga sorg och saknad.
"Mamma vände sig om. Hon sa: "Vad har du ätit, gosse?" och lade handen mot mitt bröst. Hon sa att jag inte behövde sova. Jag kunde börja med att vila ut.
Jag sa: "Jag vet, mamma", och tackade henne.
"Det behövs inget tack", sa hon, "Försök tänka på något vackert."
Sedan dog hon en gång till.
Jag blundade och tänkte på något vackert."
"Graz" är en vacker betraktelse över en ensam människas tillvaro. Språket är poetiskt och dialogerna är mästerligt uppbyggda. Det är 120 sidors språklig njutning som antagligen skulle tjäna på en omläsning över jullovet.
Bekymrad över det som hänt, och senare över en inbillad skuld för det som skett följer vi apotekarsonen genom den österrikiska staden. "Graz" är en observationsroman. Vi får vara med i Harmann Eichlers huvud en kort tid, se vad han se, lyssna på hans tankar om staden, de som bor där, om sig själv. I små korta ögonblick får vi vara med hans livslånga sorg och saknad.
"Mamma vände sig om. Hon sa: "Vad har du ätit, gosse?" och lade handen mot mitt bröst. Hon sa att jag inte behövde sova. Jag kunde börja med att vila ut.
Jag sa: "Jag vet, mamma", och tackade henne.
"Det behövs inget tack", sa hon, "Försök tänka på något vackert."
Sedan dog hon en gång till.
Jag blundade och tänkte på något vackert."
"Graz" är en vacker betraktelse över en ensam människas tillvaro. Språket är poetiskt och dialogerna är mästerligt uppbyggda. Det är 120 sidors språklig njutning som antagligen skulle tjäna på en omläsning över jullovet.
October 8, 2023
Den här var lite som staccato i läsningen för mig. Kanske behöver jag läsa den en gång till för att förstå den riktigt. Jag tänker också på Modiano, jag vill minnas att jag känt mig lika främmande i hans litterära värld, där gatunamn, liksom här, tar över för att de blir intetsägande för en som inte känner till dem. Ofta går det ju att "svepa över", men ibland fastnar man i rastret.
En del utspelar sig i ett nuplan, där en olycka sker och Herman blir förtjust i den allvarligt skadade flickan, när det visar sig vara en pojke, en ung man. Han hittar killens plånbok. Han minns en middag med sin far, då fadern lämnar över apotekarrörelsen till honom. Det verkar ha varit ett ordfattigt och lite kargt förhållande. Han ger sig ut i natten för att återlämna plånboken och möter en man som bjuder in honom i buskarna för ett sexuellt möte, som inte får ett så vackert slut. Han verkar ha ett minst sagt komplicerat förhållande till sin homosexualitet, såsom jag uppfattar det. Kanske mest sorgligt, för att han aldrig kommer någon riktigt nära? Finns mycket att tala om, eftersom mycket är i undertext, en komprimerad prosa. Men jag hittade som sagt aldrig riktigt in i berättelsen.
En del utspelar sig i ett nuplan, där en olycka sker och Herman blir förtjust i den allvarligt skadade flickan, när det visar sig vara en pojke, en ung man. Han hittar killens plånbok. Han minns en middag med sin far, då fadern lämnar över apotekarrörelsen till honom. Det verkar ha varit ett ordfattigt och lite kargt förhållande. Han ger sig ut i natten för att återlämna plånboken och möter en man som bjuder in honom i buskarna för ett sexuellt möte, som inte får ett så vackert slut. Han verkar ha ett minst sagt komplicerat förhållande till sin homosexualitet, såsom jag uppfattar det. Kanske mest sorgligt, för att han aldrig kommer någon riktigt nära? Finns mycket att tala om, eftersom mycket är i undertext, en komprimerad prosa. Men jag hittade som sagt aldrig riktigt in i berättelsen.
August 14, 2023
Mijn leven lang heb ik raad gekregen. Ik moest me langzaam bewegen als de mensen keken, rustig zijn als anderen opgewonden waren. Zwijgen als iemand praatte. De raad van mijn vader en grootvader was altijd gericht op evenwicht. Het doel was het nulpunt op de weegschaal. Harmonie.
Door een ongeval in de straat stelt apotheker Herman Eichler zijn gewoonten en status quo in vraag. Zijn hele leven was hij gericht op de ander, op wat ouders voorschreven, op wat klanten nodig hadden. Maar wat wil hij zelf?
Het lijkt alsof Herman na het ongeval pas begint te zìen, en zich opnieuw bewust wordt van de stad, straten, mensen, zijn huis, de nacht, en hoe eenzaam hij zich eigenlijk voelt. 'Graz' neemt je helemaal mee in zijn leefwereld en wandelingen, en met elke stap die Herman zet, kom je mee als lezer dichterbij, zoals hij huid en toenadering bij de andere zoekt.
Grootse momenten die leven tussen de lijnen van gewone, mooie zinnen.
Zo voorbij.
Ook de rust van een gevestigd schrijver die hart en pen in balans houdt, werkt. Parel van een roman, met enkele scènes die je lang zullen bijblijven.
December 27, 2022
Graag gelezen maar wel minder emotioneel geraakt dan bij “Tegenwoordig heeft iedereen sorry”. Bart Moeyaert schrijft de mooiste zinnen, hele rake beschrijvingen van (sommige) personages en de omgeving. Maar de klik met het hoofdpersonage was er bij mij niet, daarom geen 4 sterren.
Quote: “ Toen mijn vader en ik weer naar elkaar toe gingen zitten, voelden we dat we aan verschillende dingen hadden gedacht. De tafel tussen ons was erg leeg. Onze twee glazen en het zoutvat stonden slordig. Ik zou mijn stem moeten verheffen als ik me verstaanbaar wilde maken. Ik begon vanzelf al anders te ademen.”
Quote: “ Toen mijn vader en ik weer naar elkaar toe gingen zitten, voelden we dat we aan verschillende dingen hadden gedacht. De tafel tussen ons was erg leeg. Onze twee glazen en het zoutvat stonden slordig. Ik zou mijn stem moeten verheffen als ik me verstaanbaar wilde maken. Ik begon vanzelf al anders te ademen.”
November 18, 2024
Deze korte roman, qua omvang meer een novelle, moet het hebben van het mooie taalgebruik, de sfeerbeschrijving van de Oostenrijkse stad Graz, waar zich dit enigszins ongrijpbare verhaal afspreekt van een man die evenals zijn vader apotheker is en die getuige is van ernstig verkeersongeluk dat filmisch wordt beschreven en dat als een rode lijn door het verhaal loopt. Het ongrijpbare intrigeert wel maar ik heb toch liever een verhaal waar ik meer greep op heb, iets minder poëtisch, iets meer realistisch. Het is het eerste boek van deze auteur dat ik lees van een man die zeker goed kan schrijven.
September 7, 2020
"Als iemand zegt dat hij het geluk heeft gevonden, dan geven we hem vanzelf de liefde van zijn leven, terwijl de liefde en het geluk niet per se in hetzelfde bed slapen. Ik kan me voorstellen dat het geluk niet graag alleen slaapt, maar ik denk niet dat het geluk altijd naast de liefde ligt."
January 28, 2025
Soms is taal een instrument en soms is het kunst. Dit boekje valt in de laatste categorie. Het was mij niet altijd even duidelijk waar het verhaal precies naartoe moest gaan en dat ligt vast aan mezelf. Maar het ging voor mij over eenzaamheid en leven, elke dag opnieuw.
January 4, 2018
Genoten van de eerste tot de laatste letter. Prachtige zinnen, vaak humoristisch, rake beschrijvingen zodat je het helemaal voor je ziet.
February 24, 2020
Mooi in zijn eenvoud
Displaying 1 - 30 of 43 reviews