Wszyscy muszą zginąć

Liceum Freuda #2

by Marcel Moss

Kolejny szokujący thriller bestsellerowego pisarza. Za najpotworniejszymi zbrodniami stoi wielka rozpacz.

W prestiżowym warszawskim liceum dochodzi do krwawego ataku terrorystycznego. Zamaskowani sprawcy detonują ładunki wybuchowe i strzelają na oślep do przerażonych uczniów i pracowników. Jednym z zamachowców jest Błażej Dragiel, który popełnia samobójstwo na oczach swojej najlepszej przyjaciółki, Kai Almond.

Nikt nie rozumie, dlaczego syn znanego biznesmena i filantropa posunął się do takiego okrucieństwa. Tymczasem w mediach rozpoczyna się nagonka na Kaję. Pod adresem dziewczyny padają oskarżenia o współorganizację zamachu. Zmagająca się z olbrzymim hejtem Kaja, próbuje za wszelką cenę poznać prawdę na temat tragedii i oczyścić się z zarzutów. Wkrótce jednak odkrywa, jak mało wiedziała na temat swojego przyjaciela...

Komu tak bardzo zależy na tym, żeby pogrążyć Kaję? Jaki związek z zamachem ma nacjonalistyczna sekta, do której należy brat Błażeja? I czym jest gra Thunderworld, przez którą Błażej niemal całkowicie wyłączył się z prawdziwego życia?

Genres: Audiobook, Thriller, Crime, LGBT

352 pages, Paperback

First published February 10, 2021

About the author

Marcel Moss to jeden z najpopularniejszych autorów powieści kryminalnych i młodzieżowych w Polsce. Wszystkie jego książki osiągnęły status bestsellerów i stały się impulsem do gorących dyskusji na temat ważnych kwestii społecznych.

W rankingu Biblioteki Narodowej na najpoczytniejszych pisarzy i pisarki w Polsce w 2024 roku zajął 16. miejsce, w tym 2. wśród polskich autorów powieści kryminalnych.

Jest autorem świetnie przyjętej przez czytelników serii thrillerów młodzieżowych „Liceum Freuda”, której fabuła porusza trudne problemy współczesnej młodzieży, takie jak samotność, depresja, przemoc domowa i rówieśnicza, a także brak porozumienia między rodzicami a dziećmi.

Na swoim koncie ma również popularną serię detektywistyczną „ECHO”, z detektywami Igim Sznyderem i Sandrą Milton w rolach głównych. Każdy tom przedstawia nowe, niezależne śledztwo, koncentrując się na temacie tajemniczych zaginięć.

W 2024 roku ukazała się jego powieść „Polana”, która rozpoczęła serię kryminalną z udziałem komisarza Sambora Malczewskiego.

Marcel Moss jest również autorem bestsellerowych thrillerów psychologicznych oraz poruszających powieści młodzieżowych, takich jak „Mój ostatni miesiąc” i jej kontynuacja „Nasz pierwszy rok”.

Prywatnie — miłośnik tenisa i zapalony kinoman.

Reviews

[Asia (zupa.czyta) · Rating 3 out of 5]

Czy to jest moja ulubiona powieść Marcela Mossa? Zdecydowanie nie.
Czy tę książkę, mimo wszystko, czyta się płynnie, szybko i z dość sporym zainteresowaniem? Tak właśnie jest.

Powieści autora lubię za szybką akcję, kontrowersyjne tematy i często okropnych bohaterów, z którymi człowiek się nie utożsamia, ale którzy wywołują w nim masę emocji. Już chyba kiedyś wspominałam - nikt nie pisze o patologiach tak, jak robi to Moss. Tym razem, we "Wszyscy muszą zginąć" tych patologii było - moim zdaniem - za dużo. Tak jak i samych wątków, które znalazły miejsce w powieści: tu terroryzm, tam LGBT i aborcja, jeszcze szczypta nacjonalizmu i w gratisie świat gry Thunderworld - książka jest przeładowana i nie wiadomo do końca, na czym należy się skupić w pierwszej kolejności. Przyjemność sprawia na pewno odkrywanie, krok po kroku, tego, kto stoi za zamachem w szkole. Rozwiązanie zagadki jednak średnio mnie usatysfakcjonowało, nie przekonała mnie postać mordercy, który pociąga za wszystkie sznurki i jest geniuszem zła i zbrodni. Finałowi nie można odmówić jednego: jest zaskakujący.

Cóż, tym razem nie "pykło", jestem jednak ogromnie ciekawa, co autor ma jeszcze w zanadrzu, bo chyba nikt nie wątpi, że po kolejne jego powieści sięgnę z - taką samą jak zawsze - radością. 

[juliieet · Rating 2 out of 5]

Jestem rozczarowana. Czytane przeze mnie dotąd książki Mossa podobały mi się, były to dobre thrillery z ciekawym poruszeniem problemu. Tutaj, choć zapowiadało się naprawdę w porządku, to w trakcie czytania miałam sporo takich momentów, że chciałam zrobić DNF. Obrzydliwe sceny, okropnie dużo polityki, która często nawet nie była potrzebna do budowania akcji, a mimo to autor wciąż leciał z tematem. Rozumiem zamysł, książka miała poruszać współczesne problemy, ale w mojej opinii koncept zupełnie się nie udał i przyniósł efekt odwrotny od oczekiwanego. Bohaterowie kreowani na płytkich i odrzucających, przez co nie mogłam im współczuć ani choć trochę zrozumieć ich sytuacji. Końcówka absurdalna, wręcz jeszcze bardziej zaniżyła moją opinię o całości. Nie polecam

[cyannie · Rating 3 out of 5]

w złą stronę to poszło

[ksiazkaleczymidusze · Rating 3 out of 5]

Najsłabsza z całej serii. W zasadzie to można ją czytać całkowicie jako jednotomówkę.

[Kasia (kasikowykurz) · Rating 2 out of 5]

Ani thriller, ani szokujący, a absurd goni absurd. Myślałam, że się wciągnę jak w pierwszym tomie i dostanę kontynuację, bo jednak trochę wątków pozostało bez zakończenia i brakowało mi wyjaśnienia i jakoś konkretnego zakończenia, ale nie, dostajemy nowego bohatera i brak związku z poprzednim tomem. Brakowało mi chociaż jakiejś lini czasowej, czegokolwiek, bo niby drugi tom serii, ale poza miejscem nie mają ze soba nic wspólnego. A jak usłyszałam atak terrorystyczny na początku to już opadły mi ręce. Wymęczyłam, w połowie miałam już dość i liczyłam na szybki koniec.

[Zuzia Kocyga · Rating 2 out of 5]

Przeczytałam całą książkę, ale będąc w połowie miałam ochotę się poddać. Liczyłam na ciekawy zagadkowy Thriller, a muszę przyznać że bardzo się zawiodłam. Jedynie samo zakończenie książki miało minimalne zaskoczenie, jednak według mnie nieciekawo wprowadzone.

Książka mocno krąży dookoła tematu "nacjonalizmu" albo autor chciałby żebyśmy tak myśleli. Dla mnie nazwanie zachowań tam pokazanych nacjonalistycznymi to duże spłaszczenie tematu. W książce jedyne poruszone tematy to homofobia i ruch "Pro Life" jasne są to punkty związane z nacjonalizmem, ale temat mógł być poruszony szerzej, a tutaj na zmianę geje i aborcje aż do nudy i wymiotów.

Bohaterowie nie podejmują racjonalnych decyzji. Może niektóre znajdują uzasadnienie przy finale książki tak Błażej ma a mojej głowie z 5 decyzji które zostały podjęte znikąd.

Książka przedstawia świat w którym osoby "nękające" Błażeja są dla niego ważniejsze niż jego prawdziwe przyjaźnie. Nie potrafię tego pojąć. Czemu nie mógł być miły dla Rafała? Nie mógł spróbować jakoś pokazać że to jest jego przyjaciel? Czy musiał lękać się szkolnych łobuzów skoro miał ich przekupionych? Chyba nigdy nie pojmę jego decyzji.

Najlepszy w książce był opis gry komputerowej chociaż i on pod koniec mnie zmieszał i zaburzył obraz tej gry w mojej głowie. Czasami gra opisywana jest jako pierwszoosobowa a czasami trzecioosobowa przez co mimo zainteresowania jej działaniem nie potrafię jej zrozumieć.

[karo · Rating 1 out of 5]

Och to takie stereotypowe podejście do każdego tematu :/ Po prologu liczyłam na coś naprawdę fajnego, bo miałam dostać historię przemiany zwykłego licealisty w terrorystę, a wyszło to śmiesznie i nierealistycznie.

[Ewelina Kwiatkowska · Rating 1 out of 5]

Dawno nie byłam tak zażenowana czytając książkę...

[booksbybookaholic · Rating 2 out of 5]

Niestety najgorsza część cyklu, na której ogromnie się zawiodłam. Zawiera w sobie dużo okrucieństwa i nieuzasadnionej przemocy, o której ciężko mi było czytać. Do tego autor ciągle powtarza te same myśli bohaterów i w pewnym momencie miałam wrażenie, że kręcimy się w kółko a bohaterowie są antypatyczni. Nie mogłam znieść egoistycznego zachowania Kai, zaślepienia Błażeja, czy braku szacunku do samego siebie, jaki prezentował czasami Rafał, godząc się na traktowanie, jakiego doświadczał od swojego "przyjaciela". Zanim doszłam do zakończenia, byłam zwyczajnie zmęczona dramatami postaci, przez co nawet nie poczułam się zaskoczona ostatecznym obrotem wypadków. A szkoda, bo po wciągających dwóch pierwszych tomach oczekiwania miałam duże.

[Karol · Rating 4 out of 5]

Kolejna książka tego autora i kolejna z pozoru zwyczajna opowieść. Ale nie wiem czemu czyta się szybko, fabuła pędzi do przodu i jest momentami bardzo wciągająca. Przeczytać można ją dosłownie na jedno posiedzenie. Co prawda końcowa koncepcja dotycząca głównego złodupca do mnie nie przemówiła, ale i tak jako całość jest jak najbardziej pozytywnie. Polecam.

#132#9#2021

[jkoch16 · Rating 5 out of 5]

4.5/5
To zakończenie... Damnnnnn

[Amelia Płatek · Rating 4 out of 5]

4,25 ⭐️

WTF?! 🤯

[Karina · Rating 3 out of 5]

Bardzo interesująca, zawiera dużo ważnych wątków politycznych i społecznych oraz wyjaśnia agresywne zachowania w sposób dosyć dobry, ale bardzo drastyczny. W samej końcówce zabrakło mi niestety nieco realizmu. Zdecydowanie dodałym kilka informacji do książki, które mogłyby sprawić, że byłaby bardziej spójna, nie mniej jednak zakończenie było intrygujące. Czegoś mi tutaj brakowało, aczkolwiek bawiłam się dobrze

[LauraTheReader · Rating 4 out of 5]

4.5
Kolejna część i nie zawiodłam się. Poruszała wiele tematów- homofobia, aborcja, nacjonalizm, religia, tematy LGBT itd, ale ujęła mnie końcówką i plot twistem 🤯🥵☄️ to chyba jest mój ukochany autor i dlatego mam do niego taką słabość. Wszystkie książki czytane do tej pory są naprawdę angażujące i świetnie napisane! POLECANKO

[Julia Szulborska · Rating 3 out of 5]

3.5 srednie ale dojebane zakonczenie

[Ulka · Rating 3 out of 5]

Nie wiem co o niej sądzić. Przyjemna i czyta się szybko ale nie jest to nic szczególnego i taka typowo zagadkowa ale nie trzyma jakoś bardzo w napięciu .

[agata · Rating 2 out of 5]

Omg jakie to było złe

[andrawisniewska · Rating 2 out of 5]

Niby są tu przewroty akcji, ale tak mało realistyczne, że ciężko się w ogóle w fabule wczuć. Poza tym jak dla mnie za dużo wątków związanych z grami komputerowymi. Plus za to, że książka serio wciąga i szybko się czyta. Ni to kryminał ni to thriller

[Agata · Rating 4 out of 5]

Z każdą kolejną częścią liceum Freuda jestem pod coraz większym wrażeniem rozwiązań i plot twistów, które ujawniają się w końcowych rozdziałach

[xozieba · Rating 4 out of 5]

what the hell

[Dee · Rating 2 out of 5]

2,25 ⭐

Chyba najgorsza książka z tej serii. Mocno nierealistyczna i bohaterowie mocno mnie do siebie nie przekonali.

[Ładne Kolano · Rating 2 out of 5]

1.5/5
DNF 55%
nie mogę więcej

[Ewa Tyrpa · Rating 4 out of 5]

nie wiem jak mam skomentować ostatnie rozdziały... Panie Moss, are u crazy???

[Karolina · Rating 3 out of 5]

Szybko się czyta ale bardzo się zawiodłam na fabule bo jako fanka książek Marcela Mossa liczyłam na coś zdecydowanie lepszego.

[Samdra · Rating 3 out of 5]

Z początku strasznie męczyłam się z tą książką i od początku czułam, że dla mnie to takie 2/5. Myślałam nawet czy jej nie odłożyć. Dostała gwiazdkę więcej od kiedy wciągnęłam się w nią bardziej, czyli mniej więcej od czasu kiedy Błażej dołączył do świata Thunderworld. Ogólnie bardzo dobry pomysł na historię ale moim zdaniem słabo zrealizowany. Książka mnie zaciekawiła, ale w wielu momentach miałam takie: wtf. Moim zdaniem postaci dość kartonowe i czasami nierealistyczne, prawie każdy chciał zabijać i krzywdzić z zimną krwią, był zły i okrutny, co raczej zdarza się mniejszości ludzi w rzeczywistości, brakowało mi większej różnorodności tych postaci, a tutaj jakby garstka 15 osób i wszyscy są okropni. Może i taki był zamysł tej książki, ale mnie odpychał. Poza tym, dla mnie styl pisania autora dość prosty i po prostu słaby. Metamorfoza Błażeja mogła być przedstawiona dużo ciekawiej, po przeczytaniu całej książki mam wrażenie, że dalej nie wiem dlaczego to zrobił. Zakończenie dla mnie fajne i niespodziewane, to na plus. Dla mnie książka tak 50/50, okej, ale jest bliżej miana słabego thrillera. Napisana dość stereotypowo i zwyczajnie.

[Kasia Tkacz · Rating 4 out of 5]

Kolejne spotkanie z licealistami prestiżowego Liceum Freuda. Choć kilku bohaterów jest czytelnikowi znanych z poprzedniej części, nie jest to jednak typowa kontynuacja. Grudzień, kilka dni przed Świętami Bożego Narodzenia. W szkołach nie ma lekcji, organizowane są apele oraz wigilie klasowe. W Liceum Freuda jest podobnie. A jednocześnie jest zupełnie inaczej, bowiem w żadnej z innych szkól nie dochodzi do zamachu, w którym ginie wielu uczniów oraz nauczycieli. Zamaskowani zamachowcy strzelają do uczniów i personelu, rozrzucają granaty. Zamęt, popłoch, krzyki, krew...Wśród terrorystów jest Błażej - uczeń Freuda. Rozpoznaje go przyjaciółka - Kaja Almond i rozmawia kilka chwil przed czynem, którego chłopak chce się dopuścić. Do czego doszło? Co kierowało Błażejem i innymi zamachowcami? O czym Kaja rozmawiała z Błażejem? Czy Cudowna Dziewczyna ma coś wspólnego z zamachem? Hejt, mowa nienawiści, prześladowania, trudności w życiu codziennym, źle ulokowane uczucia, problemy rodzinne, dezinformacja internetowa, zło, gry...Co jeszcze łączy lub dzieli licealistów? Czym jest Thunderworld i jaki ma wpływ na rzeczywistość? Sporo akcji, zawirowań, ale także przeżyć, odczuć nieobcych młodym ludziom. Przede wszystkim jednak pytanie postawione już niejako w tytule - czy naprawdę "Wszyscy muszą zginąć?" Dlaczego? Dlaczego nie?

* Wyłączam nagranie i zamykam oczy. Wspominam moje ostatnie spotkanie z Błażejem i zastanawiam się, dlaczego to wszystko zrobił. Co go skłoniło do takiego okrucieństwa? To przerażające, że ludzie, których nigdy nie podejrzewalibyśmy o złe zamiary, są zdolni do takich potworności. Jak dobrze znamy naszych bliskich, przyjaciół czy znajomych? Co tak naprawdę wiemy o ludziach, których - jak sądzimy - znamy na wylot?

*Nastolatkowi trudno funkcjonować, gdy jest wciąż niedoceniany, a nawet spotyka się z pogardą. w domu, w szkole... Nie mogłem przechodzić z jednego bagna do drugiego.

* Wszystkie moje myśli krążą wokół Thunderworld. To prawda, że jeszcze nigdy żadna gra nie pochłonęła mnie aż do takiego stopnia, ale nie widzę w tym nic złego. Jem w pośpiechu, by móc wreszcie odejść od stołu i wrócić do pokoju gier. Najchętniej w ogóle bym z niego nie wychodził. Rzeczywistość w grze, choć przygnębiająca i skomplikowana, jest moja. W prawdziwym życiu nie mam nad niczym kontroli. Odnoszę wrażenie, że z każdym dniem tracę bezpowrotnie jakąś część siebie. Mój świat rozpada się na kawałki a ja nie mogę nic zrobić.

* Marzę o tym, by móc za pomocą jednego przycisku przenieść się do Thunderworld i już nigdy nie wyjść z gry. Może nie jest to idealna rzeczywistość, ale i tak lepsza niż to bagno, w którym tkwię. Nienawidzę świata i otaczających mnie osób. Wszyscy ludzie to potwory, które zasługują na to, co najgorsze.

* Z internetem jest jak z życiem. Rzadko mówimy na głos to, co naprawdę myślimy. Wolimy ranić innych.

* -Gra to nie życie, dziecko...
-Dla mnie jest ważniejsza niż to gówniane życie, które ci wystarcza.

* Człowiek to egocentryczna i zakompleksiona istota. Ma wiele cech, które uniemożliwiają mu poszerzanie horyzontów. Błądzi we mgle i pożąda tego, co nieistotne. Krzywdzi podobnych sobie i dba wyłącznie o własne dobro. Chce osiągnąć jak najwięcej kosztem innych i w pojedynkę naprawiać swoją potęgę. Tymczasem sam nie znaczy nic, choćby nie wiadomo ile kapitału uzbierał. Jego siła jest tylko iluzją. Ci, którzy w niej żyją, są zagrożeniem dla porządku świata. A jeszcze większe niebezpieczeństwo stwarzają ludzie, którzy są tej iluzji świadomi i twierdzą, że im ona wystarcza.

* Wracam autobusem do domu, chociaż wcale nie chcę tam byc. Najchętniej wyjechałabym za granicę, zmieniła nazwisko i już nigdy nie wracała do Polskie, do tych okropnych ludzi. Jesteśmy najbardziej zawistnym i wrogim narodem. Nie wiem, czy to wynika z naszej nieciekawej historii, czy ze sposobu prowadzenia polityki, który sprowadza się do nastawiania społeczeństwa przeciwko sobie. Wiem jedno: nikt nie lubi Polaków, a Polacy nie lubią nikogo. Nie lubimy nawet siebie nawzajem.

* Harmonia w naszym świecie jest możliwa tylko wtedy, gdy panuje we wszystkich innych światach. Tylko harmonia całości może zapewnić harmonię poszczególnym częściom. Jeśli nie uratujemy Polski, świat Fallen pogrąży się w chaosie.

* Tylko najodważniejsi w dążeniu do sprawiedliwości będą oświeceni. Udowodnij, że zasługujesz na to, by być jednym z nas...

* Dzięki Abaddonowi moje życie wciąż ma sens. Bez Burden byłbym tylko samotnym, niechcianym nieudacznikiem. Wyrzutkiem, którego jedyni znajomi zadają się z nim dla korzyści. Śmieciem, którym gardzi własny ojciec.

* Harmonia w naszym świecie jest mozliwa tylko wtedy, gdy występuje we wszystkich innych światach. Chaos w Thunderworld rzutuje na świat spoza gry i vice versa. Wszelkie zamieszki i protesty zaburzają porządek. Agresja musi być zaduszana w zarodku. Koniec z pogardą, przemocą i furią. Jeśli tylu ludzi nie potrafi zrozumieć, co jest dla nas najlepsze, trzeba ich wyeliminować. I już wiem, od kogo zacznę.

* Dlaczego osądzają mnie na podstawie idiotycznych, sensacyjnych wpisów publikowanych w sieci? Wystarczyło, że jakiś szmatławiec zarzucił przynętę, a wszyscy się na nią złapali. W dzisiejszych czasach tak łatwo wpaść w pułapkę dezinformacji.

* Moja misja uwolnienia świata od grzechu dopiero się rozpoczęła. Nie spocznę, póki wszystkie kontynenty nie spłyną krwią. Na świecie nie ma dobra. Teraz rozumiem to jeszcze lepiej. Ziemia to piekło, a ludzie to diabły. Wszyscy muszą zginąć.

[wera · Rating 3 out of 5]

koncowka? nie spodziewalam sie ze tak sie to wyjasniXD

[Magda · Rating 3 out of 5]

Wirtualna rzeczywistość stanowi kuszącą alternatywę dla tych z nas, których nie do końca satysfakcjonuje realny świat. Problem pojawił się w momencie, gdy coraz to młodsze pokolenia zaczęły porzucać życie tu i teraz, żeby przepaść w czeluściach Internetu. Marcel Moss słynący z mierzenia się z ważnymi, choć częstokroć kontrowersyjnymi tematami, wykazał się sporą kreatywnością, tworząc wizję, w której wirtualna rzeczywistość miażdży jednostkę, odbierając jej zdrowy rozsądek.

W prestiżowym warszawskim liceum im. Zygmunta Freuda dochodzi do krwawej masakry. Grupa zamaskowanych sprawców podkłada w szkole ładunki wybuchowe, w tym zamachu nie ma miejsca dla ocalonych, przerażeni uczniowie giną pod dodatkowym ostrzałem terrorystów. Jeden z terrorystów niespodziewanie popełnia samobójstwo na oczach swojej najlepszej przyjaciółki, Kai Almond. Media zachodzą w głowę, dlaczego Błażej Dragiel dopuścił się tak okrutnego czynu, chłopakowi nie w życiu nie brakowało niczego, był synem wpływowego biznesmena, dobrze się uczył, w szkole nie sprawiał problemów. W Internecie zaczyna się nagonka na Kaję, która zostaje posądzona o współudział w zamachu. Pytanie, kto naprawdę jest sprawcą zamachu we Freudzie?

Marcel Moss przeszedł samego siebie, ta apokaliptyczna wizja szkolnego terroryzmu połączona z nagonką na wszelkie możliwe mniejszości w Polsce, wzbudza zarówno ciekawość, jak i kontrowersje. Sam pomysł jest równie interesujący, jak i newralgiczny, przez co nie każdemu może się spodobać, wrażliwi odbiorcy mogą poczuć się wręcz zniesmaczeni. Nie da się zaprzeczyć, że ta historia wzbudza skrajne emocje, wrażliwszych czytelników może wręcz zniesmaczyć. Fabuła skupia się na Błażeju i Kai, ten pierwszy z niewiadomych przyczyn dopuścił się zamachu, ta druga została w niego przypadkowo wmieszana. Moss świadomie podrzuca mylne tropy, roztacza wizję tłamszonego nastolatka, którego podła sytuacja w domu i szkole przerosła, żeby w końcu przejść do meritum, a prawda na przemian elektryzuje i przeraża. Wzbogacenie teraźniejszych wydarzeń o retrospekcje z życia głównych bohaterów, dodaje tej historii niepowtarzalnego charakteru i pozwala lepiej zgłębić psychikę wprowadzonych postaci, co można uznać za atut tej pozycji.

Krystian- naczelny czarny charakter, brat głównego bohatera, radykał i homofob nie końca wywiązał się ze swojej roli, jego skrajne zachowania jak dla mnie były podszyte nazbyt irytującą infantylnością. Kai nie udało mi się jednoznacznie ocenić, miała wzloty i upadki, ale miała w sobie ten przysłowiowy błysk w oku. Transformacja Błażeja według mnie pozostawia wiele do życzenia, groteska połączona z dziwną seksualną otoczką była dla mnie ciężkostrawna. Autor chciał uwrażliwić czytelników na ważny społecznie temat wykluczenia mniejszości seksualnych, pokazany zarówno ze strony okrutnych oprawców, jak i niewinnych ofiar. Wszyscy muszą zginąć to bardzo mocna, przemawiająca do ludzkiej wyobraźni wizja, w której nie ma miejsca na półśrodki, czy wahania. Dynamika akcji momentami pozostawiała sporo do życzenia, niepokojące przestoje wprowadzały mój umysł w stan nieprzyjemnego odrętwienia, na całe szczęście było ich niewiele. Marcel Moss chciał wzbudzić emocje i to na pewno mu się udało, sama nadal wychodzę z osłupienia. Finał może i był widowiskowy, ale mnie osobiście nie do końca przekonał, spodziewałam się mocniejszego emocjonalnego tąpnięcia

Wszyscy muszą zginąć można uznać za udany, potrafiący wręcz zaszokować thriller. Znając poprzednie książki autora, liczyłam na coś więcej, ale ostatecznie przedstawiony scenariusz był równie elektryzujący, jak i satysfakcjonujący. Książkę polecam fanom gatunku, jak i tym z Was, którzy nie boją się mierzyć z trudnymi tematami.

[Justus228 · Rating 5 out of 5]

Którą wersję autora wolicie? Stonowaną? Czy może tą mroczniejszą? „Wszyscy muszą zginąć” to kolejna książka Marcela Mossa, zaliczana przeze mnie do grona tych „lżejszych”. I pomimo tego, że ukazuję najprawdziwszą prawdę, mnie w niej czegoś zabrakło… ona pod żadnym względem nie była zła… po prostu spodziewałam się czegoś mocniejszego.

To co przeżyli uczniowie warszawskiego liceum pozostanie w ich pamięci na zawsze. Tragiczne wydarzenia z tego dnia przejdą do historii. Co kierowało nastolatkiem, gdy postanowił wziąć udział w zamachu na uczniów swojego liceum? I dlaczego później popełnił samobójstwo? I co takiego powiedział do swojej przyjaciółki przed śmiercią?

Cała Trylogia hejterska i osobna książka „Pokaż mi” to wysoko postawiona poprzeczka. Dla osób szukających większych wrażeń – czyli takich jak ja – nowa odsłona autora, średnio przypadnie do gustu. Nie kryje, że to właśnie poprzednie książki, wywarły na mnie piorunujące wrażenie i zapadły mi głęboko w pamięć. Czytając opis najnowszego dzieła autora ”Wszyscy muszą zginąć”, moim pierwszym skojarzeniem była masakra w Columbine High School w 1999 roku, która wtedy wywołała u mnie niemały szok. I tym właśnie sposobem, jeszcze bardziej napaliłam się na nową książkę Marcela Mossa. Czytając prolog, ciarki przechodziły mnie po plecach! Ale im dalej tym mój entuzjazm zaczął opadać i po części wiedziałam, czego mogę się spodziewać po reszcie historii. Nie przeczę, że książka mnie nie wciągnęła, bo czytałam ją momentami na wdechu, ale zabrakło mi zwrotów akcji, które wprowadziłyby mnie w osłupienie. Niektóre momenty – no może ze dwa – były mocne i spowodowały, że włosy zjeżyły mi się na rękach, ale to tyle.. Cała historia bardzo ciekawa, pokazująca do czego może doprowadzić hejt, samotność, brak odpowiednich wzorców, złe towarzystwo oraz jaki wpływ na daną osobę może mieć zbyt długie przebywanie w świecie wirtualnym. Myślę, że ta pozycja przypadnie do gustu na pewno młodszym odbiorcom, nie przeczę, że znajdą się też osoby starsze, które będą zachwycone.. Ja osobiście wolałabym przeczytać więcej akcji organizowanych przez Krystiana :D bo te fragmenty były zdecydowanie najmocniejsze i najbardziej szokujące ;) - pominę już fakt, że większość wydarzeń w książce przywodziła mi na myśl obecną sytuację w kraju, a postawa nacjonalistycznej sekty, bardzo by się co poniektórym rządzącym spodobała :P
Pomimo wszystko, książkę jak najbardziej polecam. Obowiązkowa pozycja dla każdego fana Marcela Mossa.. Panie autorze - ja, jako największa fanka, czekam na coś w klimacie „Pokaż mi”, a nawet może być i bardziej poronione, bo ja obyczajówki to rzadko kiedy czytam ;)

[MrsBookBook · Rating 4 out of 5]

Autor ponownie zaprasza nas do prestiżowego liceum Freuda. Tym raz w szkole dochodzi do zamachu terrorystycznego i tu wam powiem, że bardzo się zaskoczyłam, zwyczajnie nie spodziewałam się, że wszystko zacznie się z grubej rury.

Młodzi zamaskowani ludzie chcą ulepszyć świat, stąd atak na te liceum. Podkładają ładunki wybuchowe i strzelają z pistoletów do nauczycieli, uczniów i każdego kto wejdzie im w drogę. Jednym z zamachowców jest uczeń o imieniu Błażej, który popełnia samobójstwo na oczach swojej przyjaciółki. Na dziewczynę wylewa się fala hejtu. Kaja postanawia poznać prawdę, i oczyścić się z zarzutów, jednak z czasem dowiaduje się, że nie do końca znała swojego przyjaciela.

Czemu nastolatka jest jedną z ocalałych? Kto za tym wszystkim stoi? Oraz czym jest gra Thunderworld?

Muszę przyznać, że spodziewałam się bohaterów z poprzedniej części. Tu autor znów mnie zaskoczył stwarzając zupełnie inne postacie, bo pierwsze zaskoczenie było przy tym, że w liceum dochodzi do zamachu terrorystycznego.

Oczywiście bohaterowie dalej pochodzą z bardziej zamożnych rodzin. Błażej jest synem znanego biznesmena i nikt nie rozumie, co go skłoniło do takiego czynu. Zawsze uchodził za wzorowego syna, któremu nie były głupoty w głowie.

Autor ponownie pokazuje, z czym zmaga się dzisiejsza młodzież. To, że rodzice zapewniają im naukę w najlepszym liceum, wcale nie rozwiązuje problemów, a wręcz przeciwnie. Młodzi ludzie nie raz i nie dwa muszą zmagać się z zawodami miłosnymi, z nietolerancją, dyskryminacją, często zupełnie nie są rozumiani przez rodziców. By uciec od tego wszystkiego znikają w sieci, internet, czaty, wirtualni znajomi, czy też gry online. Możemy przekonać się, jak wielki wpływ na jednego z bohaterów ma gra Thunderworld.

Tu niestety dochodzimy do momentu, który niekoniecznie mnie zachwycił. Nie jestem zwolenniczką takich gier, więc ten wątek, który był dosyć kluczowy, nie do końca do mnie przemówił. Nie sprawiało mi przyjemności z czytania zanurzanie się w świat gry. Jednak koniec końców książka mi się podobała.

Marcel Moss oczywiście stworzył takie zakończenie, którego w życiu bym się nie spodziewała. Autor kolejny raz pokazuje, że potrafi wywieść czytelnika w pole.

Historię czyta się bardzo szybko, nie ma miejsca na nudę, co sprawia, że nie tak łatwo się od niej oderwać. Uważam, że ten tom wypadł minimalnie słabiej od poprzedniej części, mimo to gorąco polecam. Dodam jeszcze, że moim zdaniem nie musicie znać wcześniejszego tomu, aczkolwiek kto wie, co nas czeka w kolejnych częściach, może jeszcze powrócimy bo bohaterów z pierwszej książki z tej serii.