What do you think?
Rate this book
Sekcja #3
Nabór
Rośnie napięcie między Iranem i USA, świat stoi na progu wielkiej wojny. W Polsce do władzy wrócił autorytarny premier Bolecki, Sekcja została rozwiązana, a prokuratura szuka haków na Romana Leskiego.
Tymczasem Dima uzyskuje z Rosji informację, która elektryzuje Konrada Wolskiego i Sarę Korską. Dawny Wydział Q i rozwiązana Sekcja łączą siły, by rozwiązać ten problem. Wraca Jagan i Misza Popowski.
Zaczyna się wyścig z czasem, bo sytuacja międzynarodowa pogarsza się z każdym dniem.
Tymczasem Dima uzyskuje z Rosji informację, która elektryzuje Konrada Wolskiego i Sarę Korską. Dawny Wydział Q i rozwiązana Sekcja łączą siły, by rozwiązać ten problem. Wraca Jagan i Misza Popowski.
Zaczyna się wyścig z czasem, bo sytuacja międzynarodowa pogarsza się z każdym dniem.
824 pages, Paperback
First published March 24, 2021
13 people are currently reading
139 people want to read
About the author
Vincent V. Severski
17 books161 followersVincent Viktor Severski – polski pisarz, były oficer wywiadu. Tworzy pod pseudonimem, prawdziwe imię i nazwisko ze względu na byłą pracę ukrywa.
Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Był oficerem wywiadu PRL i RP, przepracował w polskim wywiadzie 26 lat z czego prawie połowę poza granicami kraju. Był szkolony w Ośrodku Kształcenia Kadr Wywiadowczych w Starych Kiejkutach oraz po 1990 roku w USA. W Agencji Wywiadu doszedł do jednego z najwyższych stanowisk kierowniczych.
Pracę zaczął w 1982 roku w wydziale do spraw “dywersji”, wówczas najważniejszego wydziału polskiego wywiadu. Zajmował się tropieniem działalności obcych służb specjalnych oraz rozpracowywaniem Solidarności.
W 1990 roku został pozytywnie zweryfikowany i zwolniony z pracy w wywiadzie. Na początku lat 90. został ponownie zwerbowany.
Uczestniczył w ok. 140 misjach w prawie 50 krajach. Zna biegle trzy języki.
Odszedł ze służby w 2007 roku na własną prośbę.
Wielokrotnie odznaczany i wyróżniany przez najwyższe władze RP, uhonorowany Legią Zasługi przez prezydenta Baracka Obamę.
Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Był oficerem wywiadu PRL i RP, przepracował w polskim wywiadzie 26 lat z czego prawie połowę poza granicami kraju. Był szkolony w Ośrodku Kształcenia Kadr Wywiadowczych w Starych Kiejkutach oraz po 1990 roku w USA. W Agencji Wywiadu doszedł do jednego z najwyższych stanowisk kierowniczych.
Pracę zaczął w 1982 roku w wydziale do spraw “dywersji”, wówczas najważniejszego wydziału polskiego wywiadu. Zajmował się tropieniem działalności obcych służb specjalnych oraz rozpracowywaniem Solidarności.
W 1990 roku został pozytywnie zweryfikowany i zwolniony z pracy w wywiadzie. Na początku lat 90. został ponownie zwerbowany.
Uczestniczył w ok. 140 misjach w prawie 50 krajach. Zna biegle trzy języki.
Odszedł ze służby w 2007 roku na własną prośbę.
Wielokrotnie odznaczany i wyróżniany przez najwyższe władze RP, uhonorowany Legią Zasługi przez prezydenta Baracka Obamę.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 26 of 26 reviews
April 8, 2021
Kolejny raz chylę czoła przed autorem. Za stworzenie tak misternie utkanej historii. Z Naborem spędziłem kilka dni wypełnionych emocjami oraz rosnącym napięciem. Autor nie ma litości nad czytelnikiem i nie pozwala na chwilę wytchnienia. Akcja trzyma w niepewności do ostatnich stron. Jestem pełen podziwu dla sposobu opowiadania historii przez autora. Kilka różnych punktów widzenia. Historie, które się uzupełniają i na siebie wzajemnie wpływają. Nieliniowa narracja. Jest tego naprawdę wiele. Na każdym kroku podkreślam, że dla mnie Nabór to wymagająca i wciągająca rozrywka. Wymagało ode mnie naprawdę wiele silnej woli, by nie dać się porwać opowieści i czytać powoli, by móc analizować na bieżąco co się dzieje. W Naborze każdy najkrótszy nawet rozdział ma znaczenie. Autor z każdą kolejną stroną dokłada cegiełkę do budowanej historii. Gdy się zagapimy lub coś przeoczymy to natychmiast możemy pogubić się w gąszczu intryg.
Podczas lektury Naboru mój umysł pracował na najwyższych obrotach. Emocje były coraz większe, a ja musiałem odrywać się co rozdział, by odetchnąć i pomyśleć nad tym, co właśnie przeczytałem. Po skończonej lekturze czułem się jak po sesji na studiach. Wypompowany i zmęczony. Jednak jak w przypadku ćwiczeń to było dobre zmęczenie. Naprawdę nie mogę się nadziwić jak autor potrafi budować opowieść i łączyć ze sobą pozornie rozbieżne zdarzenia.
Jedyny zarzut jaki mogę mieć do Naboru to sama jego końcówka. Nie podobało mi się, że autor tak szybko kończy książkę. Jak na tak monumentalną historię, będącą dodatkowo zwieńczeniem dwóch cykli szpiegowskich, czytelnik zasługuje na coś bardziej rozbudowanego. Za to finał Naboru rozbudził moją nadzieję na kontynuację w przyszłości. Mam przynajmniej taką cichą nadzieję. Wspaniała powieść, którą polecam każdemu.
Podczas lektury Naboru mój umysł pracował na najwyższych obrotach. Emocje były coraz większe, a ja musiałem odrywać się co rozdział, by odetchnąć i pomyśleć nad tym, co właśnie przeczytałem. Po skończonej lekturze czułem się jak po sesji na studiach. Wypompowany i zmęczony. Jednak jak w przypadku ćwiczeń to było dobre zmęczenie. Naprawdę nie mogę się nadziwić jak autor potrafi budować opowieść i łączyć ze sobą pozornie rozbieżne zdarzenia.
Jedyny zarzut jaki mogę mieć do Naboru to sama jego końcówka. Nie podobało mi się, że autor tak szybko kończy książkę. Jak na tak monumentalną historię, będącą dodatkowo zwieńczeniem dwóch cykli szpiegowskich, czytelnik zasługuje na coś bardziej rozbudowanego. Za to finał Naboru rozbudził moją nadzieję na kontynuację w przyszłości. Mam przynajmniej taką cichą nadzieję. Wspaniała powieść, którą polecam każdemu.
March 29, 2021
Z Severskim jest trochę jak z twórcami popularnych seriali. Pierwsze trzy sezony znakomite, ale z każdym kolejnym coraz gorzej, bo przekombinowane, kończą się pomysły na bohaterów, wraca się do starych postaci, fabułę można przewidzieć. Niemniej, jak to książkę szpiegowską, czyta się szybko i mimo wszystko wciąga.
February 27, 2025
Daję 4.
Z minusem.
Pierwszą połowę czytałam dosyć długo, nie wciągała mnie akcja, tak jak w poprzednich częściach.
Druga połowa, a szczególnie ostatnie 30% zrekompensowało mi jednak pierwszą połowę książki.
Chociaż końcówka za szybka, mam wrażenie, że trochę potraktowana po macoszemu, chciałoby się tego więcej.
Ale może taka miała być, żeby zostawić czytelnika z rozdziawioną paszczą, niewiedzącego do końca co się dzieje i dlaczego.
Z minusem.
Pierwszą połowę czytałam dosyć długo, nie wciągała mnie akcja, tak jak w poprzednich częściach.
Druga połowa, a szczególnie ostatnie 30% zrekompensowało mi jednak pierwszą połowę książki.
Chociaż końcówka za szybka, mam wrażenie, że trochę potraktowana po macoszemu, chciałoby się tego więcej.
Ale może taka miała być, żeby zostawić czytelnika z rozdziawioną paszczą, niewiedzącego do końca co się dzieje i dlaczego.
May 24, 2021
Pan Vincent V. Severski jest jedyny w swoim rodzaju ! Jak zawsze świetna książka, bohaterowie do których zawsze z miłą chęcią wracałem. Wybitna Seria ! Bravo !
June 12, 2021
Trudno sobie wyobrazić powieść szpiegowską bez elementów political fiction. Ocena zasadności podejmowanych przez agentów akcji wobec opisywanych okoliczności politycznych, w jakich funkcjonują, należy w głównej mierze do czytelników. Niektórzy cenią w szpiegowskich thrillerach przede wszystkim stronę operacyjną, pomysłowość i precyzję przeprowadzanych działań, sarkają na rozbudowany kontekst polityczny, szczególnie jeśli nie zgadza się on z ich wizją świata.
Tymczasem Vincent Severski mocno „Nabór” upolitycznił. Zrobił to, moim zdaniem, ciekawie i przekonująco. Choć nie wykluczam, że jednym z powodów takiej opinii jest również mój ogląd polskiej rzeczywistości, staram się jednak w moich ocenach książek stosować glównie inne kryteria. Na przykład amerykańscy autorzy powieści szpiegowskich modny wątek agentów-sygnalistów (whistleblowers) przedstawiają zgodnie ze swoimi poglądami albo jako bohaterów, albo jako użytecznych idiotów, ale - mimo że i w tej sprawie mam raczej zdecydowane poglądy - czytałam z zainteresowaniem dobrze napisane thrillery broniące obu punktów widzenia. Najważniejsze bowiem wydaje mi się rozstrzygnięcie, czy polityka nie zaszkodziła przejrzystości i wiarygodności w przeprowadzaniu szpiegowskich akcji, budowaniu napięcia nieodzownego w tego typu literaturze. Severski wyszedł z tej próby zwycięsko, choć łatwo nie było.
Spotkanie w jednym tomie ludzi z dwóch wyautowanych ze służby agenturalnych grup, Wydziału Q Konrada Wolskiego i Sekcji Romana Leskiego, ich negatywna opinia na temat ludzi rządzących krajem nie tylko zmusza ich do dbałości o własne bezpieczeństwo, ale wobec docierających wiadomości o nowych zagrożeniach skłania do podejmowania inicjatyw na własną rękę, w tajemnicy przed państwowymi decydentami. Na dodatek cele wyższe, takie jak niedopuszczenie do ataku terrorystycznego w Warszawie i zapobieżenie wojnie z Iranem, chcą połączyć ze spłaceniem długu wobec więzionych przyjaciół. Gra idzie zatem o więcej niż jedną stawkę, toczy się na kilku scenach, a jej aktorami są ludzie po różnych stronach barykady i ich ... mocodawcy. Mimo że wątki prowadzone są klarownie, sam fakt ponad ośmiuset stron druku może być dla niektórych czytelników męczący. Są też pewne efekty uboczne tak skomplikowanej, wielowarstwowej intrygi, czyli ofiary, także wśród czytelniczych ulubieńców. W finale zamieszcza autor tzw. cliffhangera, co może zapowiadać kontynuację powieściowego serialu. Podczas spotkania autorskiego online Severski przyznał, źe wbrew oryginalnemu planowi zakończenia trylogii, rozważa taką możliwość.
Tymczasem Vincent Severski mocno „Nabór” upolitycznił. Zrobił to, moim zdaniem, ciekawie i przekonująco. Choć nie wykluczam, że jednym z powodów takiej opinii jest również mój ogląd polskiej rzeczywistości, staram się jednak w moich ocenach książek stosować glównie inne kryteria. Na przykład amerykańscy autorzy powieści szpiegowskich modny wątek agentów-sygnalistów (whistleblowers) przedstawiają zgodnie ze swoimi poglądami albo jako bohaterów, albo jako użytecznych idiotów, ale - mimo że i w tej sprawie mam raczej zdecydowane poglądy - czytałam z zainteresowaniem dobrze napisane thrillery broniące obu punktów widzenia. Najważniejsze bowiem wydaje mi się rozstrzygnięcie, czy polityka nie zaszkodziła przejrzystości i wiarygodności w przeprowadzaniu szpiegowskich akcji, budowaniu napięcia nieodzownego w tego typu literaturze. Severski wyszedł z tej próby zwycięsko, choć łatwo nie było.
Spotkanie w jednym tomie ludzi z dwóch wyautowanych ze służby agenturalnych grup, Wydziału Q Konrada Wolskiego i Sekcji Romana Leskiego, ich negatywna opinia na temat ludzi rządzących krajem nie tylko zmusza ich do dbałości o własne bezpieczeństwo, ale wobec docierających wiadomości o nowych zagrożeniach skłania do podejmowania inicjatyw na własną rękę, w tajemnicy przed państwowymi decydentami. Na dodatek cele wyższe, takie jak niedopuszczenie do ataku terrorystycznego w Warszawie i zapobieżenie wojnie z Iranem, chcą połączyć ze spłaceniem długu wobec więzionych przyjaciół. Gra idzie zatem o więcej niż jedną stawkę, toczy się na kilku scenach, a jej aktorami są ludzie po różnych stronach barykady i ich ... mocodawcy. Mimo że wątki prowadzone są klarownie, sam fakt ponad ośmiuset stron druku może być dla niektórych czytelników męczący. Są też pewne efekty uboczne tak skomplikowanej, wielowarstwowej intrygi, czyli ofiary, także wśród czytelniczych ulubieńców. W finale zamieszcza autor tzw. cliffhangera, co może zapowiadać kontynuację powieściowego serialu. Podczas spotkania autorskiego online Severski przyznał, źe wbrew oryginalnemu planowi zakończenia trylogii, rozważa taką możliwość.
June 16, 2021
Tak serio, serio, wcale się nie spodziewałam, że "Nabór" to ponad osiemset stron lektury! Dopiero kiedy wyciągnęłam z paczki od Wydawnictwa Czarna Owca tę cegłę, zdałam sobie sprawę z tego, że wcale tak sprawnie nam czytanie nie pójdzie. Chociaż w sumie jak książka wciąga, to ilość stron jest jednocześnie zaletą i wadą, prawda? Człowiek jednocześnie chce i nie chce skończyć czytać, a to już problem wręcz egzystencjonalny!
A teraz opowiem Wam co znajdziecie w środku. Przede wszystkim jest to trzeci i ostatni tom trylogii, której poprzednie części odpowiedni nosiły tytuły "Zamęt" oraz "Odwet". Czy czytać w kolejności? Zdecydowanie tak. Dlatego też od razu uprzedzam o możliwości spojlerów, bo mimo że będę uważać, to jednak coś może wpaść przez to właśnie, że to już kolejna część serii.
Jest to kontynuacja więc siłą rzeczy wpadamy centralnie w sam środek historii i spotykamy zespół Q, Sarę, Konrada, czyli bohaterów powieści, w której ogromną rolę odgrywa polityka, bo jednak jest to sensacja z ogromną domieszką szpiegostwa. Bałam się tej trylogii przez to, bo z reguły jak mocno autorzy idą w tematykę polityczną, to zwyczajnie się nudzę, ale nie tym razem. Tym razem Autor stawia na to, aby wraz z bohaterami próbować zażegnać kryzys, a przez to, że wszystko dzieje się w Polsce, to czytelnik jeszcze bardziej się w to wszystko angażuje. Przecież co nas interesuje FBI, CSI, USA, no nie? Ważniejsze jest to, ze to wszystko, co dzieje się w "Naborze" mogło wydarzyć się właściwie tuż obok nas, ba, nawet nas wciągając w sam środek akcji.
Jak Autor sobie poradził z zakończeniem? Tak, jak z całą trylogią, czyli genialnie. Severski ma styl pisania taki, że mam wrażenie, iż pisze mu się wręcz przyjemnie, manewrując pomiędzy postaciami i wydarzeniami opisując je tak, jak by sam w nich uczestniczył, a nie tylko tworzył je we własnej głowie. Co ważniejsze... zaskakuje! Oczekujecie, że zakończenie będzie pozytywne, że wszystko będzie dobrze? No cóż, wcale nie musi, jak w większości powieści. A może wręcz przeciwnie, zakładacie, że wszyscy zostaną zabici? No też nie do końca, chociaż może? Tego musicie już się dowiedzieć sami!
Niekoniecznie przepadam za tego typu książkami, ale ta seria wyjątkowo przypadła mi do gustu i myślę, że warto po nią sięgnąć. Mimo takiej ilości stron wcale się nie będziecie nudzić, gwarantuję! A bohaterów pokochacie, znienawidzicie i później znów na nowo pokochacie, by Autorem gardzić i go uwielbiać na zmianę za to, jak prowadzi fabułę i dokąd to wszystko zmierza.
Zatem tak, polecam! Ode mnie 8/10 gwiazdek, a Wydawnictwu Czarna Owca bardzo dziękuję za egzemplarz!
A teraz opowiem Wam co znajdziecie w środku. Przede wszystkim jest to trzeci i ostatni tom trylogii, której poprzednie części odpowiedni nosiły tytuły "Zamęt" oraz "Odwet". Czy czytać w kolejności? Zdecydowanie tak. Dlatego też od razu uprzedzam o możliwości spojlerów, bo mimo że będę uważać, to jednak coś może wpaść przez to właśnie, że to już kolejna część serii.
Jest to kontynuacja więc siłą rzeczy wpadamy centralnie w sam środek historii i spotykamy zespół Q, Sarę, Konrada, czyli bohaterów powieści, w której ogromną rolę odgrywa polityka, bo jednak jest to sensacja z ogromną domieszką szpiegostwa. Bałam się tej trylogii przez to, bo z reguły jak mocno autorzy idą w tematykę polityczną, to zwyczajnie się nudzę, ale nie tym razem. Tym razem Autor stawia na to, aby wraz z bohaterami próbować zażegnać kryzys, a przez to, że wszystko dzieje się w Polsce, to czytelnik jeszcze bardziej się w to wszystko angażuje. Przecież co nas interesuje FBI, CSI, USA, no nie? Ważniejsze jest to, ze to wszystko, co dzieje się w "Naborze" mogło wydarzyć się właściwie tuż obok nas, ba, nawet nas wciągając w sam środek akcji.
Jak Autor sobie poradził z zakończeniem? Tak, jak z całą trylogią, czyli genialnie. Severski ma styl pisania taki, że mam wrażenie, iż pisze mu się wręcz przyjemnie, manewrując pomiędzy postaciami i wydarzeniami opisując je tak, jak by sam w nich uczestniczył, a nie tylko tworzył je we własnej głowie. Co ważniejsze... zaskakuje! Oczekujecie, że zakończenie będzie pozytywne, że wszystko będzie dobrze? No cóż, wcale nie musi, jak w większości powieści. A może wręcz przeciwnie, zakładacie, że wszyscy zostaną zabici? No też nie do końca, chociaż może? Tego musicie już się dowiedzieć sami!
Niekoniecznie przepadam za tego typu książkami, ale ta seria wyjątkowo przypadła mi do gustu i myślę, że warto po nią sięgnąć. Mimo takiej ilości stron wcale się nie będziecie nudzić, gwarantuję! A bohaterów pokochacie, znienawidzicie i później znów na nowo pokochacie, by Autorem gardzić i go uwielbiać na zmianę za to, jak prowadzi fabułę i dokąd to wszystko zmierza.
Zatem tak, polecam! Ode mnie 8/10 gwiazdek, a Wydawnictwu Czarna Owca bardzo dziękuję za egzemplarz!
April 20, 2021
Super 👍👍👍
May 5, 2024
Rewelacyjna książka!
March 30, 2021
Da się przeczytać, chociaż uśmiercił bohaterów, których lubiłem, a zostawił zgraję nikomu niepotrzebnych, papierowych... No i myli poszetkę z wiadomo czym.
June 12, 2021
"Nabór" stanowi zakończenie trylogii z płk. Leskim w roli szefa Wydziału Q, a jednocześnie autor zostawił sobie szeroko otwarte wrota do kontynuowania historii supertajnych agentów, może tym razem prym będą wiodły kobiety.
Wciągająca i porywająca lektura, czekam na więcej.
Wciągająca i porywająca lektura, czekam na więcej.
January 29, 2023
A więc (chyba?) mamy koniec podwójnego cyklu szpiegowskiego. Vincent V. Severski jest świetnym pisarzem. Potrafi konstruować fabułę, interesująco opowiadać historię, tworzyć niebanalnych bohaterów a do tego prawdopodobnie naprawdę zna się na pracy wywiadu. Dlaczego więc daję książce tylko jedną gwiazdkę? W całej tej historii nie zgadza mi się przedstawiany przez autora obraz świata. Może tak kilka szczegółów w punktach.
1. W książce historia polskiego wywiadu rozpoczyna się w roku 1991. Jednak niektórzy bohaterowie są starsi i swoją służbę musieli zacząć pięć lub dziesięć lat wcześniej. Autor nie wyjaśnia jak wykształcony i bardzo inteligentny szczery polski patriota mógł w latach osiemdziesiątych dwudziestego wieku trafić do PRL-owskiego wywiadu zagranicznego, który był tylko skromną przybudówką do wywiadu sowieckiego i zajmował się przede wszystkim inwigilacją polskiej emigracji. Nie ma w książkach Severskiego śladu po przemianach w wywiadzie po roku 1989 i ówczesnych kontrowersjach. Postulowana przez niektórych i dyskutowana wtedy „opcja zerowa” w polskich służbach, a więc także w wywiadzie i kontrwywiadzie, zostaje przez autora wykpiona jako pomysł rosyjskich służb możliwy do zrealizowania dopiero kilkadziesiąt lat później.
2. Wszyscy polscy politycy to albo łajdacy albo głupcy. A najczęściej jednocześnie jedno i drugie. Polacy, którzy przyjmą taki obraz za prawdę, powinni chyba natychmiast zrezygnować z demokracji i poszukać jakiegoś oświeconego dyktatora, który wyprowadzi Polskę na właściwą drogę. Samodzielnie albo pod światłym kierownictwem Unii Europejskiej. A może od razu poprosić naszych sąsiadów o piąty rozbiór Polski i uchronienie Polaków przed ich politykami. Chętni na pewno się znajdą. Nawet Słowacja po raz kolejny nie odmówi.
3. Jedynymi oprócz polskich szpiegów prawdziwymi bohaterami są tylko Rosjanie. Zawsze można na nich liczyć. Są odważni, szczerzy, uczciwi i przyjaźni. Nawet człowiek, który Polsce szkodzi najbardziej, bardzo tę Polskę kocha i mimo swojej niewątpliwej inteligencji wierzy, że pracuje dla jej wyzwolenia. Rosjanie określają takie pomysły dwoma słowami: „czusz” i „jerundá”.
4. Zestaw krajów najbardziej zagrażających światowemu pokojowi to Stany Zjednoczone, Izrael i Polska. I może jeszcze Wielka Brytania. Po raz ostatni ten zestaw pojawiał się chyba równo czterdzieści lat temu. W warszawskim „Żołnierzu Wolności��� i moskiewskiej „Prawdzie”.
Gdyby pułkownik Arsen Fiedotow wpadł na pomysł żeby zlecić komuś ze swoich ludzi napisanie dla Polaków książki o polskim wywiadzie, otrzymalibyśmy prawdopodobnie coś bardzo podobnego.
1. W książce historia polskiego wywiadu rozpoczyna się w roku 1991. Jednak niektórzy bohaterowie są starsi i swoją służbę musieli zacząć pięć lub dziesięć lat wcześniej. Autor nie wyjaśnia jak wykształcony i bardzo inteligentny szczery polski patriota mógł w latach osiemdziesiątych dwudziestego wieku trafić do PRL-owskiego wywiadu zagranicznego, który był tylko skromną przybudówką do wywiadu sowieckiego i zajmował się przede wszystkim inwigilacją polskiej emigracji. Nie ma w książkach Severskiego śladu po przemianach w wywiadzie po roku 1989 i ówczesnych kontrowersjach. Postulowana przez niektórych i dyskutowana wtedy „opcja zerowa” w polskich służbach, a więc także w wywiadzie i kontrwywiadzie, zostaje przez autora wykpiona jako pomysł rosyjskich służb możliwy do zrealizowania dopiero kilkadziesiąt lat później.
2. Wszyscy polscy politycy to albo łajdacy albo głupcy. A najczęściej jednocześnie jedno i drugie. Polacy, którzy przyjmą taki obraz za prawdę, powinni chyba natychmiast zrezygnować z demokracji i poszukać jakiegoś oświeconego dyktatora, który wyprowadzi Polskę na właściwą drogę. Samodzielnie albo pod światłym kierownictwem Unii Europejskiej. A może od razu poprosić naszych sąsiadów o piąty rozbiór Polski i uchronienie Polaków przed ich politykami. Chętni na pewno się znajdą. Nawet Słowacja po raz kolejny nie odmówi.
3. Jedynymi oprócz polskich szpiegów prawdziwymi bohaterami są tylko Rosjanie. Zawsze można na nich liczyć. Są odważni, szczerzy, uczciwi i przyjaźni. Nawet człowiek, który Polsce szkodzi najbardziej, bardzo tę Polskę kocha i mimo swojej niewątpliwej inteligencji wierzy, że pracuje dla jej wyzwolenia. Rosjanie określają takie pomysły dwoma słowami: „czusz” i „jerundá”.
4. Zestaw krajów najbardziej zagrażających światowemu pokojowi to Stany Zjednoczone, Izrael i Polska. I może jeszcze Wielka Brytania. Po raz ostatni ten zestaw pojawiał się chyba równo czterdzieści lat temu. W warszawskim „Żołnierzu Wolności��� i moskiewskiej „Prawdzie”.
Gdyby pułkownik Arsen Fiedotow wpadł na pomysł żeby zlecić komuś ze swoich ludzi napisanie dla Polaków książki o polskim wywiadzie, otrzymalibyśmy prawdopodobnie coś bardzo podobnego.
February 7, 2024
Początkowo nie mogłam się "wczytać", jakoś się to powoli rozkręcało. Ale jak się rozkręciło, to hoho. Autor zdecydował się połączyć w jednej powieści bohaterów z serii o Sekcji, ale i swoich pierwszych bohaterów literackich, czyli Konrada, Sarę i resztę towarzystwa z Wydziału Q. I zrobił to brawurowo.
W powieści bardzo dużo się dzieje, zarówno na froncie krajowym, gdzie polityka przypomina bagnisko i wszyscy spiskują przeciwko wszystkim, a polityka międzynarodowa zrobiła się wybuchowa.
Są tu aluzje do pewnych postaci z prawdziwej polskiej sceny politycznej, których autor nie oszczędza.
Czyta się to świetnie, chociaż wymaga maksymalnej uwagi, bo wątki i wąteczki są liczne i mocno poplątane.
Po czym pięknie się wszystkie zbiegają i łączą w finale powieści.
Tak na marginesie, bardzo mnie ucieszyło przywrócenie do żywych Jagana, który był jedną z ciekawszych postaci w serii "Nielegalni".
W powieści bardzo dużo się dzieje, zarówno na froncie krajowym, gdzie polityka przypomina bagnisko i wszyscy spiskują przeciwko wszystkim, a polityka międzynarodowa zrobiła się wybuchowa.
Są tu aluzje do pewnych postaci z prawdziwej polskiej sceny politycznej, których autor nie oszczędza.
Czyta się to świetnie, chociaż wymaga maksymalnej uwagi, bo wątki i wąteczki są liczne i mocno poplątane.
Po czym pięknie się wszystkie zbiegają i łączą w finale powieści.
Tak na marginesie, bardzo mnie ucieszyło przywrócenie do żywych Jagana, który był jedną z ciekawszych postaci w serii "Nielegalni".
June 26, 2021
Jak zwykle u Severskiego - swietna powieść, wciagajaca fabuła, znani i lubiani bohatetowie, technicznie bez zarzutu.
Jednak te paralele do współczesnej polityki, jak dla mnie zbyt przegięte. Trump jako żadny wojny potwór. Problem tylko ze w rzeczywistości był pierwszym prezydentem, który wojny nie zaczął. Co zrobił jego następca w pierwszym kwartale po objeciu urzędu. Polski rząd (w domyśle obecny) którego głównym celem jest wyjscie z UE, gotowy przyzwolić na atak terrorystyczny byleby utrzymać poparcie... Ja rozumiem, ze można mieć jakieś sympatie i antypatie polityczne, ale po co nimi zachwaszczać fajną powieść?
Jednak te paralele do współczesnej polityki, jak dla mnie zbyt przegięte. Trump jako żadny wojny potwór. Problem tylko ze w rzeczywistości był pierwszym prezydentem, który wojny nie zaczął. Co zrobił jego następca w pierwszym kwartale po objeciu urzędu. Polski rząd (w domyśle obecny) którego głównym celem jest wyjscie z UE, gotowy przyzwolić na atak terrorystyczny byleby utrzymać poparcie... Ja rozumiem, ze można mieć jakieś sympatie i antypatie polityczne, ale po co nimi zachwaszczać fajną powieść?
May 1, 2021
Severski jak zwykle wciąga! Oczywiście, że się denerwuje na niektóre wątki zakończenia. I jest kilka rzeczy, które mi się nie aż tak bardzo spinaja w całość jak powinny. Ale dzieje się dużo, nie można się oderwać, no i pisane fajnym językiem. Plusik za wyjaśnienie cliffhangera z końca serii Nielegalnych, na to czekałam :)
December 30, 2022
Misternie utkana intryga i możliwość spotkania starych znajomych z poprzednich części. Świetna odprężająca lektura - w moim przypadku odsłuchana w mistrzowskiej interpretacji Krzysztofa Gosztyły z audiobooka. Polecam!
January 9, 2025
Zdecydowanie najmniej satysfakcjonująca książka serii, nie mniej - dla osób które przeczytały poprzednie tomy - pozycja obowiązkowa. Gdybym jednak miał sięgnąć po tę pozycję bez poznania kontekstu i zwyczajnie - nie będąc ciekawym dalszych losów sekcji - zrezygnowałbym.
August 6, 2021
Zwienczenie historii.
January 6, 2022
Niestety gorsza niż poprzednie 2 tomy.
Ale i tak polecam.
Ale i tak polecam.
May 18, 2022
Doskonała i wciągająca fabuła.
May 20, 2022
O B Ł Ę D, nie mogłam się oderwać, totalnie super
August 7, 2022
Dobrze napisana i trzyma poziom, chociaż niektóre zdarzenia z mocno naciąganym prawdopodobieństwem. Ale jako wakacyjna rozrywka super :)
January 10, 2024
No i kolejna część o szpiegach z Miłobędzkiej za mną. Koncówka smutna, emocjonalna i pełna akcji. Na pewno przeczytam też ostatnią, czwartą część, żeby dowiedzieć się, jak ta historia się zakończy.
January 26, 2024
3 książka cyklu Sekcja trzyma w napięciu. Przeczytałam ją na jednym wdechu. Co więcej, nie przypuszczałam, ze powieść szpiegowska sprawi, że polecą mi łzy.
July 20, 2024
„Nabór“ to ostatnia część trylogii zapoczątkowanej przez „Zamęt“ i „Odwet“, w której łączą się wątki i powracają bohaterowie tetralogii „Nielegalni“.
Rośnie napięcie między Iranem i USA, świat stoi na progu wielkiej wojny. W Polsce do władzy wrócił autorytarny premier Bolecki, Sekcja została rozwiązana, a prokuratura szuka haków na Romana Leskiego.
Tymczasem Dima uzyskuje z Rosji informację, która elektryzuje Konrada Wolskiego i Sarę Korską. Dawny Wydział Q i rozwiązana Sekcja łączą siły, by rozwiązać ten problem. Wraca Jagan i Misza Popowski.
Zaczyna się wyścig z czasem, bo sytuacja międzynarodowa pogarsza się z każdym dniem.
Książka ma 824 strony.
ID: 4933621
September 26, 2021
I refuse to acknowledge this is the end of the story. :) loved it!
Displaying 1 - 26 of 26 reviews