What do you think?
Rate this book
De jongen die Auschwitz tekende
Thomas Geve was pas vijftien jaar oud toen hij op 11 april 1945 uit Buchenwald werd bevrijd. Het was het derde kamp dat hij had overleefd, na zijn tijd in Gross-Rosen en Auschwitz-Birkenau. Tweeëntwintig maanden lang was hij onderworpen geweest aan de onmenselijke wereld van naziconcentratiekampen.
Na zijn vrijlating voelde Thomas zich gedwongen om het dagelijkse leven in de vernietigingskampen vast te leggen in meer dan tachtig diep ontroerende tekeningen, waarop deze donkere periode van de geschiedenis op een aangrijpende maar simplistische manier wordt uitgebeeld. Ondanks de onuitsprekelijke gebeurtenissen die hij heeft meegemaakt, besloot Thomas een actieve getuige te worden en zijn waarheid te vertellen.
De jongen die Auschwitz tekende is een unieke kampgetuigenis in woorden en tekeningen, door de ogen van een kind. Het is een inspirerend waargebeurd verhaal over de zoektocht van een jongen naar hoop, overleving en verandering.
Na zijn vrijlating voelde Thomas zich gedwongen om het dagelijkse leven in de vernietigingskampen vast te leggen in meer dan tachtig diep ontroerende tekeningen, waarop deze donkere periode van de geschiedenis op een aangrijpende maar simplistische manier wordt uitgebeeld. Ondanks de onuitsprekelijke gebeurtenissen die hij heeft meegemaakt, besloot Thomas een actieve getuige te worden en zijn waarheid te vertellen.
De jongen die Auschwitz tekende is een unieke kampgetuigenis in woorden en tekeningen, door de ogen van een kind. Het is een inspirerend waargebeurd verhaal over de zoektocht van een jongen naar hoop, overleving en verandering.
304 pages, Paperback
First published July 27, 2021
367 people are currently reading
4526 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 147 reviews
February 2, 2021
The Boy Who Drew Auschwitz by Thomas Geve was Thomas’s heart wrenching and emotional account of his time he spent in three different concentration camps during the Holocaust. Thomas was a young twelve year old boy when he was transported to the first of the three camps he would be in. One of the camps Thomas and his mother found themselves in was Auschwitz. He arrived with his mother but the two were immediately separated. He spent a total of twenty-two months of his young life in concentration camps. Thomas shared his own horrific story both in prose and in pictures. His original sketches and drawings had been lost. Upon liberation, Thomas recreated his drawings from memory. He sketched them first with pencil and then added color from the water color paints he was given by his American liberators. His paintings and sketches were displayed at Yad Vashem and remain there even today.
Many survivors of the Holocaust were hesitant to share their stories and deepest memories. For some it was just too painful to remember. Others felt guilty that they survived and millions did not. Thomas was determined to tell what he had seen, experienced and lived through. He had written two previous books before Charlie Inglefield helped Thomas retell his story in a more modern version. The Boy Who Drew Auschwitz was the combined result. The newer version retained all the facts but was updated in language. The Boy Who Drew Auschwitz was a unique account of the Holocaust because it was told from the perspective of an almost teenage boy. Thomas described his friends he made and lost, the meager food rations he was given, the places he lived and their conditions and the jobs he was assigned to at each camp. Thomas tried to find some good in those he came in contact with. The simple and kind remarks that came his way, often few and far between, helped give Thomas the will and desire to live and survive. To this day, Thomas speaks to audiences around the world about the Holocaust. He lives in Israel. Thomas lost his mother in the Holocaust but was reunited with his father who had managed to get to England before World War II began.
I listened to the audiobook of The Boy Who Drew Auschwitz by Thomas Geve and Charlie Inglefield. It was brilliantly narrated by Mark Meadows. He was really able to capture the emotions, sufferings, despair and hope in his reading of this book. I highly recommend this book.
Thank you to Harper Audio for allowing me to listen to this advanced copy through Netgalley in exchange for an honest review. All opinions expressed in this review are completely my own. This book is set to be published 7/27/2021.
Many survivors of the Holocaust were hesitant to share their stories and deepest memories. For some it was just too painful to remember. Others felt guilty that they survived and millions did not. Thomas was determined to tell what he had seen, experienced and lived through. He had written two previous books before Charlie Inglefield helped Thomas retell his story in a more modern version. The Boy Who Drew Auschwitz was the combined result. The newer version retained all the facts but was updated in language. The Boy Who Drew Auschwitz was a unique account of the Holocaust because it was told from the perspective of an almost teenage boy. Thomas described his friends he made and lost, the meager food rations he was given, the places he lived and their conditions and the jobs he was assigned to at each camp. Thomas tried to find some good in those he came in contact with. The simple and kind remarks that came his way, often few and far between, helped give Thomas the will and desire to live and survive. To this day, Thomas speaks to audiences around the world about the Holocaust. He lives in Israel. Thomas lost his mother in the Holocaust but was reunited with his father who had managed to get to England before World War II began.
I listened to the audiobook of The Boy Who Drew Auschwitz by Thomas Geve and Charlie Inglefield. It was brilliantly narrated by Mark Meadows. He was really able to capture the emotions, sufferings, despair and hope in his reading of this book. I highly recommend this book.
Thank you to Harper Audio for allowing me to listen to this advanced copy through Netgalley in exchange for an honest review. All opinions expressed in this review are completely my own. This book is set to be published 7/27/2021.
April 7, 2022
A truly inspirational story of courage and determination to survive against all odds. Thomas entered Auschwitz concentration camp at 13-years old. He endured the horrors of three different camps during 1943-1945. He and his mother were transported together but separated as soon as they arrived at the camp, neither knowing if they would ever see each other again. His mother did not survive.
“A strong body, encouraged by a determined mind, could outlive torture. However, all one could count upon to ward off malaria, typhus and the gas chambers was Fate.” (Chapter 9)
The drawings are what sets this book apart.
“A strong body, encouraged by a determined mind, could outlive torture. However, all one could count upon to ward off malaria, typhus and the gas chambers was Fate.” (Chapter 9)
The drawings are what sets this book apart.
Read
April 15, 2023Świadectwo o ogromnej wartości. Z wiadomych powodów zrezygnuję ze skali gwiazdkowej, niemniej zachęcam wszystkich, by spośród morza tytułów o tematyce obozowej wyłowili właśnie ten. Dla wszystkich "raczkujących" w tym trudnym wycinku historii będzie to - wydaje mi się - przystępny początek. Ci, mający już jakąś wiedzę (nawet na poziomie rozszerzonym, jak ma to miejsce w przypadku mojej osoby), również poczują się usatysfakcjonowani. Autor - uczestnik zagłady - zwraca uwagę na aspekty częstokroć omijane. Kolejny raz przeczytacie również o istotnej roli miski czy drewnianych chodaków, ale jest to nieodzowna część tamtejszych realiów.
Nie sposób poczytywać tego w kategoriach wady.
Całości dopełniają absolutnie wyjątkowe grafiki. Połączenie ich ze świadectwem słownym zdecydowanie robi wrażenie. Z pewnością potęguje je fakt, że z podobnym zabiegiem spotykam się po raz pierwszy.
Nie sposób poczytywać tego w kategoriach wady.
Całości dopełniają absolutnie wyjątkowe grafiki. Połączenie ich ze świadectwem słownym zdecydowanie robi wrażenie. Z pewnością potęguje je fakt, że z podobnym zabiegiem spotykam się po raz pierwszy.
February 14, 2021
A heart wrenching account of Thomas Geves’ teenage years in Auschwitz and other neighboring barbarian concentration camps, during the Second World War. This book captures Thomas’ daily life and all the pain and suffering he endured, without ever feeling sorry for himself nor ever giving up. Thomas attention to detail, his drawings and his matter of fact way of telling the truth about the atrocities of concentration camps, has given me a far deeper understanding and empathy.
This is humanity at its worst and at its best. Friendship, bravery and a few simple acts of kindness can make the difference between life and death.
A must read for everyone. It is a part of history that should be told and never repeated.
This is humanity at its worst and at its best. Friendship, bravery and a few simple acts of kindness can make the difference between life and death.
A must read for everyone. It is a part of history that should be told and never repeated.
July 29, 2021
I couldn’t put this book down. What a story! I have a deep interest in Holocaust stories, especially after living in Germany for 9 years, and growing up with stories like the Sound of Music and the book the Hiding Place. The tragic stories mixed with finding courage to go on against brutality and inhumane treatment still astounds me. When my dad took us to see one of the concentration camps, we also noticed the prevailing dark cloud that hung over the area day and night.
This book is about a young boy who spends several years in three different concentration camps. His tenacity shines through the whole experience. He had to grow up far too quickly and yet he kept his mind on the future.
I love that he became an architect after the war, building Jerusalem in a tangible way. He went to live in Jerusalem. I find it interesting that he felt more connected to his Jewish story and ancestors than ever after his experiences.
For the gentle reader:
He is open and honest about his experiences without being graphic. However, he had to ward off multiple homosexual advances and avoid being sexually molested.
This book is about a young boy who spends several years in three different concentration camps. His tenacity shines through the whole experience. He had to grow up far too quickly and yet he kept his mind on the future.
I love that he became an architect after the war, building Jerusalem in a tangible way. He went to live in Jerusalem. I find it interesting that he felt more connected to his Jewish story and ancestors than ever after his experiences.
For the gentle reader:
He is open and honest about his experiences without being graphic. However, he had to ward off multiple homosexual advances and avoid being sexually molested.
This entire review has been hidden because of spoilers.
January 15, 2024
Uma história tocante e real de sofrimentos contados do ponto de vista de uma ainda criança à epoca. Assemelha-se a outros relatos, porem cada um unico em sua mostrar a individualidade do sofrimento e do ser humano sempre. Difere-se pela representação gráfica, que nos faz pensar de forma mais real na crueldade vivida.
Livro maravilhoso, em especial àqueles que se interessam/condoem pelo terror do holocausto
Livro maravilhoso, em especial àqueles que se interessam/condoem pelo terror do holocausto
July 28, 2022
Verta dėmesio istorija.
November 30, 2021
Wow, what a memoir! The drawings are in their own way as poignant as the story told. To be in a concentration camp at Thomas's age and survive is a feat in itself but yet he comes through it to be a voice for those who didn't. This book really shows you the day to day life of the camp.
August 14, 2021
An incredibly intriguing and detailed book about Geve's experience, survival, and luck in three concentration camps. The drawings add a powerful extra layer to his story and make you get a better grasp of the horrors that he endured. This makes the book unique and a read that I will not forget.
November 9, 2022
I wasn’t deeply moved by this account of the holocaust event. I was moved, yes - but not deeply. Maybe I’m someone that requires more storytelling and this book was more descriptive then storytelling - in comparison to Tattooist and Librarian of Auschwitz. I know it’s not exactly a fair comparison and I know this book is of 99.99% of true accounts.
But the way it was portrayed makes me feel disengaged, there was a lack of flow in how the whole experience unfolded - it was more matter of fact - which nothing wrong. Just a matter of personal preference.
But the accounts of things that happened, it was all still harrowing and disturbing.
But the way it was portrayed makes me feel disengaged, there was a lack of flow in how the whole experience unfolded - it was more matter of fact - which nothing wrong. Just a matter of personal preference.
But the accounts of things that happened, it was all still harrowing and disturbing.
February 14, 2021
A devastatingly beautiful read. Thomas Geve brings to life the abhorrent conditions he was forced to endure, like so many others. His story is testament to the horror of human depravity and such an important read for all.
October 19, 2022
"𝑸𝒖𝒂𝒏𝒅𝒐 𝒏𝒐𝒏 𝒔𝒂𝒑𝒑𝒊𝒂𝒎𝒐 𝒏𝒖𝒍𝒍𝒂 𝒅𝒆𝒊 𝒏𝒐𝒔𝒕𝒓𝒊 𝒇𝒂𝒎𝒊𝒍𝒊𝒂𝒓𝒊 𝒕𝒆𝒏𝒊𝒂𝒎𝒐 𝒊𝒍 𝒑𝒆𝒈𝒈𝒊𝒐 𝒐 𝒔𝒑𝒆𝒓𝒊𝒂𝒎𝒐 𝒊𝒏 𝒖𝒏 𝒎𝒊𝒓𝒂𝒄𝒐𝒍𝒐. 𝑷𝒐𝒊, 𝒒𝒖𝒂𝒏𝒅𝒐 𝒅𝒂 𝒖𝒏𝒐 𝒅𝒆𝒊 𝒄𝒂𝒎𝒑𝒊 𝒂𝒓𝒓𝒊𝒗𝒂 𝒍𝒂 𝒏𝒐𝒕𝒊𝒛𝒊𝒂 𝒄𝒉𝒆 𝒖𝒏 𝒏𝒐𝒔𝒕𝒓𝒐 𝒄𝒐𝒏𝒈𝒊𝒖𝒏𝒕𝒐 è 𝒗𝒊𝒗𝒐, 𝒄𝒊 𝒔𝒆𝒏𝒕𝒊𝒂𝒎𝒐 𝒇𝒐𝒓𝒕𝒖𝒏𝒂𝒕𝒊. 𝑴𝒂 𝒂𝒑𝒑𝒆𝒏𝒂 𝒍𝒆 𝒄𝒐𝒏𝒅𝒊𝒛𝒊𝒐𝒏𝒊 𝒅𝒆𝒊 𝒅𝒊𝒔𝒈𝒓𝒂𝒛𝒊𝒂𝒕𝒊 𝒓𝒊𝒏𝒄𝒉𝒊𝒖𝒔𝒊 𝒍à 𝒅𝒆𝒏𝒕𝒓𝒐 𝒑𝒆𝒈𝒈𝒊𝒐𝒓𝒂𝒏𝒐, 𝒓𝒊𝒎𝒑𝒊𝒂𝒏𝒈𝒊𝒂𝒎𝒐 𝒅𝒊 𝒂𝒗𝒆𝒓𝒍𝒐 𝒔𝒂𝒑𝒖𝒕𝒐, 𝒑𝒆𝒓𝒄𝒉é 𝒄𝒊ò 𝒄𝒉𝒆 𝒑𝒓𝒊𝒎𝒂 𝒕𝒆𝒏𝒆𝒗𝒂𝒎𝒐 𝒅𝒊𝒗𝒆𝒏𝒕𝒂 𝒖𝒏𝒂 𝒄𝒆𝒓𝒕𝒆𝒛𝒛𝒂."
Thomas Geve è lo pseudonimo con cui il protagonista racconta la sua prigionia quando, all'età di 13 anni, fu internato ad Auschwitz. In qualità di sopravvissuto avverte la necessità di raccontare la verità: lo deve a chi non ce l'ha fatta e può rivivere solo attraverso il ricordo. Oltre agli strumenti di morte, Thomas documenta un sistema di depravazioni e sadiche torture quotidiane: 𝑰 𝒏𝒂𝒛𝒊𝒔𝒕𝒊 𝒏𝒐𝒏 𝒔𝒊 𝒍𝒊𝒎𝒊𝒕𝒂𝒗𝒂𝒏𝒐 𝒂 𝒖𝒄𝒄𝒊𝒅𝒆𝒓𝒆 𝒍𝒆 𝒑𝒓𝒐𝒑𝒓𝒊𝒆 𝒗𝒊𝒕𝒕𝒊𝒎𝒆; 𝒂𝒗𝒆𝒗𝒂𝒏𝒐 𝒄𝒓𝒆𝒂𝒕𝒐 𝒖𝒏 𝒊𝒏𝒕𝒆𝒓𝒐 𝒔𝒊𝒔𝒕𝒆𝒎𝒂 𝒑𝒆𝒓 𝒇𝒂𝒓𝒍𝒆 𝒔𝒐𝒇𝒇𝒓𝒊𝒓𝒆. La novità sta nelle immagini che "danno un volto" agli orrori che traspaiono dai suoi scritti. I disegni originali, realizzati con rimasugli di carbone su brandelli di sacchi di cemento, andarono persi. Thomas li rifece una volta liberato, tanto fossero impressi in lui nei dettagli.
Il ragazzo che disegnò Auschwitz è un'accurata testimonianza delle atrocità commesse dai nazisti nei campidiconcentramento, oltre ad essere la biografia di uno dei pochi fortunati sopravvissuti all'olocausto. Il punto forte del libro sta sicuramente nei disegni che corredano le memorie del protagonista: disegni che , per quanto semplici, hanno un forte impatto visivo e non mancano di importanti particolari. Vi sono anche poche fotografie personali in bianco e nero, che contrastano con le immagini colorate di Thomas, ma che le investono di autenticità. Il protagonista ci conduce nella sua vita, partendo da un'infanzia felice, per poi passare agli episodi di persecuzione e segregazione da cui ebbe inizio il suo lungo incubo. Già da questi atti vergognosi, senza arrivare al più drastico internamento, ci si rende conto della crudeltà di cui è stata capace la natura umana: persone marchiate a cui viene "applicato" qualsiasi divieto e che vengono private di indumenti invernali, apparecchi radio, animali da compagnia; persone private delle proprie abitazioni e dei propri beni, che si ritrovano per strada, senza nemmeno la possibilità di essere ammesse nei rifugi antiaerei in caso di pericolo. Thomas passa poi al racconto della sua terribile esperienza nei campi di concentramento. Campi e non campo, perché ne conobbe ben 3: Auschwitz, Gross-Rosen e Buchenwald . Dalle sue parole emerge chiaramente come la civile correttezza, la cortesia e la solidarietà lascino il posto all'egoismo e alla lotta per la sopravvivenza. Thomas porta poi il lettore all'interno del campo, descrivendone accuratamente strutture, gerarchie, giornata-tipo, passatempi, punizioni, attività. L'imperativo assoluto è il lavoro: un lavoro duro, estenuante, incessante, che miete numerose vittime, già debilitate per il pochissimo cibo (un tozzo di pane ed 1l di brodaglia) e l'insufficiente riposo concesso. Agghiaccianti sono le condizioni degli internati, costretti a dividere il proprio giaciglio con altri 9 detenuti, obbligandoli a stare distesi come delle sardine in scatola, senza la possibilità di muoversi. Il giorno di riposo è fittizio: non può che essere impiegato per lavare l'unica lurida divisa bianca e blu data in dotazione; rammendare le proprie calze; fabbricare utili coltelli appiattendo chiodi; schiacciare pulci e pidocchi; "organizzare", ossia trovare delle strategie per recuperare o, meglio, rubare del cibo. Numerose sono le circostanze e le condizioni narrate che suscitano sgomento, dolore, incredulità, rabbia, tristezza... Ciò che mi ha colpito è la forza che alcune persone mettono nel mantenere viva la speranza ed il forte desiderio di rimanere in vita, al punto di spingerli perfino a cantare: ascoltare la propria voce è una prova della propria esistenza. Altro elemento cruciale, che scandisce la vita nel lager, è l'attesa: attesa del cibo, del proprio turno alla latrina, del riposo e della tanto agognata liberazione. Un libro che non può che lasciare il segno e che ha arricchito la mia conoscenza su questo terribile evento storico, con uno stile semplice e diretto. Condivido il pensiero dell'autore nel sentirsi investito di una missione di vitale importanza, quella della memoria: anche se è doloroso, anche se fa male, anche se fa piangere... Tutti abbiamo bisogno di non dimenticare!!!
Thomas Geve è lo pseudonimo con cui il protagonista racconta la sua prigionia quando, all'età di 13 anni, fu internato ad Auschwitz. In qualità di sopravvissuto avverte la necessità di raccontare la verità: lo deve a chi non ce l'ha fatta e può rivivere solo attraverso il ricordo. Oltre agli strumenti di morte, Thomas documenta un sistema di depravazioni e sadiche torture quotidiane: 𝑰 𝒏𝒂𝒛𝒊𝒔𝒕𝒊 𝒏𝒐𝒏 𝒔𝒊 𝒍𝒊𝒎𝒊𝒕𝒂𝒗𝒂𝒏𝒐 𝒂 𝒖𝒄𝒄𝒊𝒅𝒆𝒓𝒆 𝒍𝒆 𝒑𝒓𝒐𝒑𝒓𝒊𝒆 𝒗𝒊𝒕𝒕𝒊𝒎𝒆; 𝒂𝒗𝒆𝒗𝒂𝒏𝒐 𝒄𝒓𝒆𝒂𝒕𝒐 𝒖𝒏 𝒊𝒏𝒕𝒆𝒓𝒐 𝒔𝒊𝒔𝒕𝒆𝒎𝒂 𝒑𝒆𝒓 𝒇𝒂𝒓𝒍𝒆 𝒔𝒐𝒇𝒇𝒓𝒊𝒓𝒆. La novità sta nelle immagini che "danno un volto" agli orrori che traspaiono dai suoi scritti. I disegni originali, realizzati con rimasugli di carbone su brandelli di sacchi di cemento, andarono persi. Thomas li rifece una volta liberato, tanto fossero impressi in lui nei dettagli.
Il ragazzo che disegnò Auschwitz è un'accurata testimonianza delle atrocità commesse dai nazisti nei campidiconcentramento, oltre ad essere la biografia di uno dei pochi fortunati sopravvissuti all'olocausto. Il punto forte del libro sta sicuramente nei disegni che corredano le memorie del protagonista: disegni che , per quanto semplici, hanno un forte impatto visivo e non mancano di importanti particolari. Vi sono anche poche fotografie personali in bianco e nero, che contrastano con le immagini colorate di Thomas, ma che le investono di autenticità. Il protagonista ci conduce nella sua vita, partendo da un'infanzia felice, per poi passare agli episodi di persecuzione e segregazione da cui ebbe inizio il suo lungo incubo. Già da questi atti vergognosi, senza arrivare al più drastico internamento, ci si rende conto della crudeltà di cui è stata capace la natura umana: persone marchiate a cui viene "applicato" qualsiasi divieto e che vengono private di indumenti invernali, apparecchi radio, animali da compagnia; persone private delle proprie abitazioni e dei propri beni, che si ritrovano per strada, senza nemmeno la possibilità di essere ammesse nei rifugi antiaerei in caso di pericolo. Thomas passa poi al racconto della sua terribile esperienza nei campi di concentramento. Campi e non campo, perché ne conobbe ben 3: Auschwitz, Gross-Rosen e Buchenwald . Dalle sue parole emerge chiaramente come la civile correttezza, la cortesia e la solidarietà lascino il posto all'egoismo e alla lotta per la sopravvivenza. Thomas porta poi il lettore all'interno del campo, descrivendone accuratamente strutture, gerarchie, giornata-tipo, passatempi, punizioni, attività. L'imperativo assoluto è il lavoro: un lavoro duro, estenuante, incessante, che miete numerose vittime, già debilitate per il pochissimo cibo (un tozzo di pane ed 1l di brodaglia) e l'insufficiente riposo concesso. Agghiaccianti sono le condizioni degli internati, costretti a dividere il proprio giaciglio con altri 9 detenuti, obbligandoli a stare distesi come delle sardine in scatola, senza la possibilità di muoversi. Il giorno di riposo è fittizio: non può che essere impiegato per lavare l'unica lurida divisa bianca e blu data in dotazione; rammendare le proprie calze; fabbricare utili coltelli appiattendo chiodi; schiacciare pulci e pidocchi; "organizzare", ossia trovare delle strategie per recuperare o, meglio, rubare del cibo. Numerose sono le circostanze e le condizioni narrate che suscitano sgomento, dolore, incredulità, rabbia, tristezza... Ciò che mi ha colpito è la forza che alcune persone mettono nel mantenere viva la speranza ed il forte desiderio di rimanere in vita, al punto di spingerli perfino a cantare: ascoltare la propria voce è una prova della propria esistenza. Altro elemento cruciale, che scandisce la vita nel lager, è l'attesa: attesa del cibo, del proprio turno alla latrina, del riposo e della tanto agognata liberazione. Un libro che non può che lasciare il segno e che ha arricchito la mia conoscenza su questo terribile evento storico, con uno stile semplice e diretto. Condivido il pensiero dell'autore nel sentirsi investito di una missione di vitale importanza, quella della memoria: anche se è doloroso, anche se fa male, anche se fa piangere... Tutti abbiamo bisogno di non dimenticare!!!
January 21, 2024
Author: Thomas Geve
Page Count: 318
Published Date: 21st January 2021
Genre: Biography, Autobiography
Rating: ⭐⭐⭐⭐
Synopsis:
In June 1943, after long years of hardship and persecution, thirteen-year-old Thomas Geve and his mother were deported to Auschwitz-Birkenau. Separated upon arrival, he was left to fend for himself in the men’s camp of Auschwitz I. During 22 harsh months in three camps, Thomas experienced and witnessed the cruel and inhumane world of Nazi concentration and death camps. Nonetheless, he never gave up the will to live. Miraculously, he survived and was liberated from Buchenwald at the age of fifteen. While still in the camp and too weak to leave, Thomas felt a compelling need to document it all, and drew over eighty drawings, all portrayed in simple yet poignant detail with extraordinary accuracy. He not only shared the infamous scenes, but also the day-to-day events of life in the camps, alongside inmates' manifestations of humanity, support and friendship. To honor his lost friends and the millions of silenced victims of the Holocaust, in the years following the war, Thomas put his story into words. Despite the evil of the camps, his account provides a striking affirmation of life.
My Thoughts:
I really enjoyed this book this probably doesn't sound right but I enjoy reading about Auschwitz and learning about it. As I've said before I've learnt more from the books than what I did in school. I also thought that all the books I've read will have the same things in but they all have their own different stories which helps me learn more when I read them. I enjoyed this one about a little boy who went in and drew Auschwitz unfortunately lost his mum in there but he survived and found his father when he got out, I also liked that in this book it showed pictures he drew also pictures of him and things in Auschwitz. I have rated this book 4 out of 5 stars.
Page Count: 318
Published Date: 21st January 2021
Genre: Biography, Autobiography
Rating: ⭐⭐⭐⭐
Synopsis:
In June 1943, after long years of hardship and persecution, thirteen-year-old Thomas Geve and his mother were deported to Auschwitz-Birkenau. Separated upon arrival, he was left to fend for himself in the men’s camp of Auschwitz I. During 22 harsh months in three camps, Thomas experienced and witnessed the cruel and inhumane world of Nazi concentration and death camps. Nonetheless, he never gave up the will to live. Miraculously, he survived and was liberated from Buchenwald at the age of fifteen. While still in the camp and too weak to leave, Thomas felt a compelling need to document it all, and drew over eighty drawings, all portrayed in simple yet poignant detail with extraordinary accuracy. He not only shared the infamous scenes, but also the day-to-day events of life in the camps, alongside inmates' manifestations of humanity, support and friendship. To honor his lost friends and the millions of silenced victims of the Holocaust, in the years following the war, Thomas put his story into words. Despite the evil of the camps, his account provides a striking affirmation of life.
My Thoughts:
I really enjoyed this book this probably doesn't sound right but I enjoy reading about Auschwitz and learning about it. As I've said before I've learnt more from the books than what I did in school. I also thought that all the books I've read will have the same things in but they all have their own different stories which helps me learn more when I read them. I enjoyed this one about a little boy who went in and drew Auschwitz unfortunately lost his mum in there but he survived and found his father when he got out, I also liked that in this book it showed pictures he drew also pictures of him and things in Auschwitz. I have rated this book 4 out of 5 stars.
April 21, 2022
Holokaustas yra tema, kurią karts nuo karto aš privalau sau priminti. Karts nuo karto imu skaityti lagerius išgyvenusių žmonių atsiminimus tam, kad neatbukčiau. Ir imdama žinau, kad man nebus gera skaityt, ką jose rašo.
Šių dienų fone, sakysit, gal per daug siaubo, šalia savęs turim panašaus holokausto kraujuojantį ir gyvą pavyzdį. Aš sutinku, kad malonu toli gražu nėra. Bet man svarbu, kad išties niekad nepamirščiau. Nei to, kas vyko, nei to, kas vyksta. Skaitydama susikoncentruoju ir jaučiuosi arčiau.
O ši knyga nustebino autoriaus, išgyvenusio tris koncentracijos stovyklas, šviesumu ir viltimi. Tikėjimas ateitimi, optimizmas, pastovi paieška šviesos ir žmogiškos bendrystės! Stebėjaus ir stebėjaus, kiek gėrio savy jis sukaupęs! 💛 Tokiomis gyvenimo sąlygomis nenužmogėti yra kone neįmanoma ir jam tai pavyko.
Žinoma, jo piešiniai, ne meno šedevrai. Bet jie labai svarbūs istoriniai dokumentai apie holokausto kasdienybę. Piešinius išnagrinėjau susidomėjus ir net būčiau tikėjusis jų dar daugiau. 🤷♀️ Iš tiesų tai tekstas ir Thomo nepalenkiamas atvirumas pasauliui man buvo knygos variklis. 💛
"Kaskart, kai niūniuodavau šią melodiją užplūsdavo suvokimas, kad nepaisant visko tebesu gyvas. Praleidęs metus koncentracijos stovykloje, išlikau savimi. Net ir negalėdamas matyti savo veido (veidrodžiai buvo uždrausti), vis dar galėjau girdėti svo niūniuojamą melodiją. Ji man patvirtindavo, kad tebesu gyvas."
"Klausantis jų nubusdavo ilgesys ir nostalgija. Įsivaizdavom, kad kažkur partizanų užimtuose Europos miškuose šis melodijas niūniavo ir kiti jaunuoliai. Jų kova buvo mūsų kova ir atvirkščiai. Viskas, ką galėjome daryti visų labui, - tai dainuoti."
Šių dienų fone, sakysit, gal per daug siaubo, šalia savęs turim panašaus holokausto kraujuojantį ir gyvą pavyzdį. Aš sutinku, kad malonu toli gražu nėra. Bet man svarbu, kad išties niekad nepamirščiau. Nei to, kas vyko, nei to, kas vyksta. Skaitydama susikoncentruoju ir jaučiuosi arčiau.
O ši knyga nustebino autoriaus, išgyvenusio tris koncentracijos stovyklas, šviesumu ir viltimi. Tikėjimas ateitimi, optimizmas, pastovi paieška šviesos ir žmogiškos bendrystės! Stebėjaus ir stebėjaus, kiek gėrio savy jis sukaupęs! 💛 Tokiomis gyvenimo sąlygomis nenužmogėti yra kone neįmanoma ir jam tai pavyko.
Žinoma, jo piešiniai, ne meno šedevrai. Bet jie labai svarbūs istoriniai dokumentai apie holokausto kasdienybę. Piešinius išnagrinėjau susidomėjus ir net būčiau tikėjusis jų dar daugiau. 🤷♀️ Iš tiesų tai tekstas ir Thomo nepalenkiamas atvirumas pasauliui man buvo knygos variklis. 💛
"Kaskart, kai niūniuodavau šią melodiją užplūsdavo suvokimas, kad nepaisant visko tebesu gyvas. Praleidęs metus koncentracijos stovykloje, išlikau savimi. Net ir negalėdamas matyti savo veido (veidrodžiai buvo uždrausti), vis dar galėjau girdėti svo niūniuojamą melodiją. Ji man patvirtindavo, kad tebesu gyvas."
"Klausantis jų nubusdavo ilgesys ir nostalgija. Įsivaizdavom, kad kažkur partizanų užimtuose Europos miškuose šis melodijas niūniavo ir kiti jaunuoliai. Jų kova buvo mūsų kova ir atvirkščiai. Viskas, ką galėjome daryti visų labui, - tai dainuoti."
June 17, 2022
“We did not want to forget. On the contrary, we felt an urge to document what we had witnessed, set it down on paper and to tell people about it. If we who had experienced it, I reasoned, did not reveal the bitter truth, people simply would not believe the extent of the Nazis’ evil. I wanted to share, not just the horrors but our lives, the day-to-day events and our struggle to survive.”
This incredible biography by Thomas Geve is an eye opening story to life inside 3 consecration camps, including Auschwitz-Birkenau. Beyond the horrors of the concentration camp is also the kindness of the various people Thomas encountered.
I love what he said after he and an encounter with a woman post liberation: “…it came to me that after all these years of hatred and oppression it was for me to decide what kind of man I would grow to be. Not a gentleman that day made me feel strong and proud…”
This incredible biography by Thomas Geve is an eye opening story to life inside 3 consecration camps, including Auschwitz-Birkenau. Beyond the horrors of the concentration camp is also the kindness of the various people Thomas encountered.
I love what he said after he and an encounter with a woman post liberation: “…it came to me that after all these years of hatred and oppression it was for me to decide what kind of man I would grow to be. Not a gentleman that day made me feel strong and proud…”
February 3, 2025
Excellent read. Really honest recap and testimony of the holocaust, not veiled by a love story or anything just a young boy and what he went through, not over emotional nor lacking in storyline just very frank, super interesting and a great story of hope and perseverance. I’ve read a lot of holocaust books but I’m still learning new things so it’s 100% worth the read. His pictures are historically extremely relevant too!
October 21, 2022
It is a powerful true story.
January 20, 2024
Great book! I 'enjoy' reading Holocaust memoirs, and this one was a different perspective and gave new information to what I've read before. A wonderful, informative account that honours those who didn't survive these atrocities.
October 10, 2024
Such a moving, gripping and enlightening story of a true survivor and of hope, faith, and endurance.
July 2, 2023
A powerful and moving memoir from Thomas of his time in Auschwitz. He and his Mother were deported together, but then separated when they arrived there. Unfortunately, his Mother didn't survive.
April 12, 2024
su kažkokiu sunkumu ant širdies..
January 11, 2025
You can’t give a book written by a holocaust survivor who tells the horrific story of his teenage life spent in 3 concentration camps anything other than 5 starts.
May 6, 2023
Ongeloof....we kunnen het ons niet voorstellen...
July 25, 2022
A book for anyone who is interested in reading about the holocaust and discovering what it was really like for the young children and innocents caught up in it.
To say I enjoyed this book seems wholly wrong, but I did. I learnt new details and gained a deeper understanding of what was experienced on a daily basis. I recommend this book.
To say I enjoyed this book seems wholly wrong, but I did. I learnt new details and gained a deeper understanding of what was experienced on a daily basis. I recommend this book.
October 26, 2023
An incredible memoir providing an insight of daily life in not one but three concentration camps. We read about how the adults suffered under the Nazi regime but for this child to have survived all of this and have the determination to build a better future?
This story is beyond inspiring but also disheartening when children are still suffering due to current events. We shouldn’t have to read survivor accounts from children but I am in awe of the ones who fulfil their life’s potential after such traumatic events. Thomas Geve has left an incredible legacy.
This story is beyond inspiring but also disheartening when children are still suffering due to current events. We shouldn’t have to read survivor accounts from children but I am in awe of the ones who fulfil their life’s potential after such traumatic events. Thomas Geve has left an incredible legacy.
March 3, 2021
Menigeen die me al goed kent weten dat ik alles verslind wat te maken heeft met de Holocaust; een thema dat me nauw aan het hart ligt. Ik was dan ook heel blij toen ik de mogelijkheid kreeg om dit boek te recenseren. Dit keer wordt het verhaal verteld vanuit de ogen van een jongen die op dertienjarige leeftijd in het hellegat van Auschwitz terecht kwam.
Thomas ziet het levenslicht in de herfst van 1929 en had een heel vrolijke jeugd. Daar kwam verandering in toen Hitler aan de macht kwam in 1933. Gedenk ook de Kristallnacht; de wereld van het gezin Geve zou dan drastisch veranderen. In de zomer van 1939 vertrekt Thomas zijn vader naar Engeland, hij was arts van beroep. Thomas en zijn moeder zouden hem snel achterna reizen, tenminste dat was de bedoeling, maar toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak konden ze Berlijn niet meer verlaten.
Er verandert van alles voor de Joden en in februari 1943 luidt het begin in van de totale liquidatie van de overgebleven Joodse gemeenschappen. Thomas en zijn moeder vertrekken met transport 39 richting het Oosten. Dit zou een van de laatste transporten zijn uit Berlijn.
Als dertienjarige jongen komt hij met zijn moeder aan in Brezinka-Birkenau op 29 juni 1943. Daar op het perron wordt hij onmiddellijk van zijn moeder gescheiden. Voor Thomas was dit een plek die overweldigend groot was en hij kon het nauwelijks bevatten. Dan begint het bekende ritueel van douchen, ontluizen en laten tatoeëren. Thomas krijgt het nummer 127003 toegewezen. Vanaf dan is hij in de ogen van de nazi’s geen jongen meer maar een onmens, zelfs op deze jonge leeftijd. Het wordt hem ook meteen duidelijk dat dit een kamp was waar hard moest gewerkt worden en waar gehoorzaamheid een van de heiligste wetten was; niet gehoorzamen betekende de dood.
“We wachten en wachten. Gruwelijke en nauwelijks voorstelbare gedachten kregen me in hun greep. Wat als de geruchten waar waren? Was er niet iets over gas gezegd?”
Algauw wordt het Thomas duidelijk in wat voor een nachtmerrie hij is beland. Thomas' vage maar wanhopige vertrouwen in de beschaving ligt direct aan diggelen. Hij kon zich niet voorstellen dat er mensen waren die verantwoordelijk waren voor zo’n misdaad!
Hij wordt aangenomen in de metselaar-school maar ook daar gelden er strenge regels. Het is hard zwoegen en het eten dat ze krijgen is heel slecht en vooral heel weinig. Hier en daar sluit hij vriendschappen maar is hij ook heel voorzichtig met wie hij omgaat; wie wel of niet te vertrouwen is. Alsof dat nog niet erg genoeg is, gluurt er nog een vijand om de hoek: de strenge winters in Auschwitz zijn ook wreed voor hen en nog maar te zwijgen van ondervoeding.
Na zijn opleiding op de metselaar-school wordt hij in een andere werkgroep ingedeeld die ongeveer uit vierhonderd mannen bestaat. Hij probeert er gewoon het beste van te maken en heeft veel wijsheid die hem goed van pas komt. Vrienden komen en gaan maar Thomas is heel wijs en weet wat de wetten van het kamp zijn; doch voelt hij zich erg eenzaam. De uitputting is nabij na al die maanden in het kamp te hebben vertoefd. De SS’ers krijgen ook niet genoeg van hun barbaarse spelletjes en hun gruwelijkheden die ze op de gevangenen botvieren. Hoeveel langer kan hij de strijd tegen de oneerlijke omstandigheden nog volhouden? Het lijkt hem enorm twijfelachtig dat hij dit gaat overleven.
In januari 1945 verlaat hij Auschwitz voorgoed en kan de dodenmars beginnen. Als vijftienjarige jongen moet hij vijfenzestig kilometer wandelen om daar alsnog op een ander transport te worden gezet. Hij wordt naar Gross-Rosen gedeporteerd. Na een tijdje wordt hij weer gedeporteerd en nu naar het beruchte concentratiekamp van Buchenwald. Daar krijgt hij het nummer 127158 toegedeeld.
In april 1945 worden eindelijk de kampen bevrijd, het gekoesterde moment van de overwinning. Hij voelt zich als herboren maar er wacht hem nog een lange revalidatie. Tegen dat hij bevrijd wordt voelt hij zich als een bejaarde, veel te zwak om nog verder te kunnen. Het is daar in Buchenwald na de bevrijding dat hij alles begint te tekenen, alles wat er in hem opkwam heeft hij gekleurd. Hij wilde dit aan de wereld laten tonen hoe het er allemaal aan toe ging en hoeveel er waren gestorven aan ziekte, uitputting en ondervoeding.
“Van het rantsoen waar ik een week mee moest doen, was nog slechts één donker legerbrood over. Daarmee zou ik me moeten voeden tijdens de beestachtige tocht die voor ons lag. Ik stopte het onder mijn oksels, want mijn vingers waren gevoelloos van de kou”.
Wat een heftig en ontroerend boek is dit en het is eigenlijk dankzij Charles Inglefield dat dit boek tot stand is gekomen. In maart 2009 hoorde hij eerst over Thomas Geve en is hij ook onder de indruk van de unieke tekeningen. Hij maakt contact met de familie Geve en in 2019 had hij de eer om Thomas te ontmoeten in Israël. Daar krijgt hij het opmerkelijke verhaal te horen over de tweeëntwintig maanden die Thomas in drie concentratiekampen had doorgebracht voordat hij op vijftienjarige leeftijd uit Buchenwald werd bevrijd. In de jaren 1950 & 1980 had Thomas al twee edities van zijn ervaringen uitgegeven: ‘Guns and barbed wire’ maar kwamen deze boeken niet echt tot stand. In januari 2020 bewerkt Charles samen met Thomas het boek dat nu uit is gekomen en waar de unieke tekeningen ook in te pas komen. Zijn tekeningen, meer dan tachtig
exemplaren, worden trouwens goed bewaard in het Yad Vashem in Jerusalem.
Hij schetste ze eerst met potlood en voegde vervolgens kleur toe van de aquarelverf die hij van zijn Amerikaanse bevrijders had gekregen. De ontroerende tekeningen zijn allemaal op formaat van een ansichtkaart getekend en zijn heel bijzonder. De tekeningen kan je ook zien in het boek en over welke passages het gaat; ze zijn duidelijk en heel gedetailleerd. Er staan zowat zestig tekeningen in dit boek en dragen prachtig bij aan dit verhaal! Het is ook in november 1945 dat hij zijn vader terug ontmoet in Londen en waar de tekeningen eigenlijk voor bestemd waren; om ze aan hem te laten zien wat hij had meegemaakt tijdens zijn gevangenschap.
Het is een heel opmerkelijk verhaal dat echt moet gelezen worden; hoe een dertienjarige jongen alleen zich in leven weet te houden tijdens zijn gevangenschap in drie concentratiekampen. Hij beschrijft zijn leven en hoe het eraan toe gaat. Hoe hij moet zwoegen en alleen op zichzelf is aangewezen. Het is met tijden heftig om te lezen en af en toe moet je het boek terzijde leggen om het te laten bezinken. Waar ik dan ook dikwijls aan moest denken was hoe de jeugd nu zegt dat ze het zo moeilijk hebben met de coronapandemie en dat ze
van hun vrijheid zijn beroofd. Lees dit boek en dan besef je dat dit niets is in vergelijking met de vrijheid die Thomas en zoveel anderen werd ontnomen! Ook dit boek zou verplichte leeskost moeten zijn op de middelbare scholen, ze zouden dan wel eens goed nadenken hoe goed ze het in feite nog wel hebben ondanks de nu opgelegde restricties.
Ook wordt er heel goed de nadruk gelegd hoe barbaars de nazi’s waren, de kapo’s en zelfs medegevangene die er alles aan doen om toch maar wat meer eten te bemachtigen. Ook hier worden ze onmensen tegen wil en dank. Tekort aan voedsel, kledij, loodzware arbeid, ongedierte en kindermisbruik komen hier aan de orde. Als je hier wilt overleven in gelijk welk kamp, dan doe je wat je moet doen en trek je je niks aan van anderen. Je moet en wordt zelf meedogenloos. Thomas geeft ons een kijk in zijn leefwereld en in wat voor erbarmelijke toestanden hij moet leven. Getuige geweest van gruwelijke drama’s en nog zoveel meer. Hoeveel kampgenoten er het leven hadden gelaten, wensend dat ze nooit waren geboren. Niet alleen omwille van het spoilergevaar
laat ik hier niets los maar dit is echt een verhaal dat je zelf moet lezen en gewaar moet worden hoe deze jongen het heeft overleefd. Het is een mirakel!
Dit is ook weer zo’n verhaal dat we zeker moeten behouden. Er zijn zoveel verhalen, allemaal zo verschillend maar allemaal even belangrijk. Deze documenten van de zwarte bladzijde in de geschiedenis moeten worden bijgehouden voor de toekomstige generaties en dat dit nooit maar dan ook nooit mag vergeten worden.
Het is een mustread en een eerbetoon aan alle gevangenen die in een concentratiekamp hebben gezeten. Thomas heeft er goed aan gedaan om zijn levensverhaal op papier te zetten als actieve getuige, zodat wij het nu kunnen lezen en zien.
Ik geef 5 sterren voor dit heftig, ontroerend maar waargebeurd verhaal. Het is een eer dit boek te mogen hebben en zal een speciaal plaatsje krijgen in mijn boekenkast. Koop dit boek in de lokale boekhandel want het is een pareltje om te lezen en hebben. Het is meer dan de moeite waard.
Thomas ziet het levenslicht in de herfst van 1929 en had een heel vrolijke jeugd. Daar kwam verandering in toen Hitler aan de macht kwam in 1933. Gedenk ook de Kristallnacht; de wereld van het gezin Geve zou dan drastisch veranderen. In de zomer van 1939 vertrekt Thomas zijn vader naar Engeland, hij was arts van beroep. Thomas en zijn moeder zouden hem snel achterna reizen, tenminste dat was de bedoeling, maar toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak konden ze Berlijn niet meer verlaten.
Er verandert van alles voor de Joden en in februari 1943 luidt het begin in van de totale liquidatie van de overgebleven Joodse gemeenschappen. Thomas en zijn moeder vertrekken met transport 39 richting het Oosten. Dit zou een van de laatste transporten zijn uit Berlijn.
Als dertienjarige jongen komt hij met zijn moeder aan in Brezinka-Birkenau op 29 juni 1943. Daar op het perron wordt hij onmiddellijk van zijn moeder gescheiden. Voor Thomas was dit een plek die overweldigend groot was en hij kon het nauwelijks bevatten. Dan begint het bekende ritueel van douchen, ontluizen en laten tatoeëren. Thomas krijgt het nummer 127003 toegewezen. Vanaf dan is hij in de ogen van de nazi’s geen jongen meer maar een onmens, zelfs op deze jonge leeftijd. Het wordt hem ook meteen duidelijk dat dit een kamp was waar hard moest gewerkt worden en waar gehoorzaamheid een van de heiligste wetten was; niet gehoorzamen betekende de dood.
“We wachten en wachten. Gruwelijke en nauwelijks voorstelbare gedachten kregen me in hun greep. Wat als de geruchten waar waren? Was er niet iets over gas gezegd?”
Algauw wordt het Thomas duidelijk in wat voor een nachtmerrie hij is beland. Thomas' vage maar wanhopige vertrouwen in de beschaving ligt direct aan diggelen. Hij kon zich niet voorstellen dat er mensen waren die verantwoordelijk waren voor zo’n misdaad!
Hij wordt aangenomen in de metselaar-school maar ook daar gelden er strenge regels. Het is hard zwoegen en het eten dat ze krijgen is heel slecht en vooral heel weinig. Hier en daar sluit hij vriendschappen maar is hij ook heel voorzichtig met wie hij omgaat; wie wel of niet te vertrouwen is. Alsof dat nog niet erg genoeg is, gluurt er nog een vijand om de hoek: de strenge winters in Auschwitz zijn ook wreed voor hen en nog maar te zwijgen van ondervoeding.
Na zijn opleiding op de metselaar-school wordt hij in een andere werkgroep ingedeeld die ongeveer uit vierhonderd mannen bestaat. Hij probeert er gewoon het beste van te maken en heeft veel wijsheid die hem goed van pas komt. Vrienden komen en gaan maar Thomas is heel wijs en weet wat de wetten van het kamp zijn; doch voelt hij zich erg eenzaam. De uitputting is nabij na al die maanden in het kamp te hebben vertoefd. De SS’ers krijgen ook niet genoeg van hun barbaarse spelletjes en hun gruwelijkheden die ze op de gevangenen botvieren. Hoeveel langer kan hij de strijd tegen de oneerlijke omstandigheden nog volhouden? Het lijkt hem enorm twijfelachtig dat hij dit gaat overleven.
In januari 1945 verlaat hij Auschwitz voorgoed en kan de dodenmars beginnen. Als vijftienjarige jongen moet hij vijfenzestig kilometer wandelen om daar alsnog op een ander transport te worden gezet. Hij wordt naar Gross-Rosen gedeporteerd. Na een tijdje wordt hij weer gedeporteerd en nu naar het beruchte concentratiekamp van Buchenwald. Daar krijgt hij het nummer 127158 toegedeeld.
In april 1945 worden eindelijk de kampen bevrijd, het gekoesterde moment van de overwinning. Hij voelt zich als herboren maar er wacht hem nog een lange revalidatie. Tegen dat hij bevrijd wordt voelt hij zich als een bejaarde, veel te zwak om nog verder te kunnen. Het is daar in Buchenwald na de bevrijding dat hij alles begint te tekenen, alles wat er in hem opkwam heeft hij gekleurd. Hij wilde dit aan de wereld laten tonen hoe het er allemaal aan toe ging en hoeveel er waren gestorven aan ziekte, uitputting en ondervoeding.
“Van het rantsoen waar ik een week mee moest doen, was nog slechts één donker legerbrood over. Daarmee zou ik me moeten voeden tijdens de beestachtige tocht die voor ons lag. Ik stopte het onder mijn oksels, want mijn vingers waren gevoelloos van de kou”.
Wat een heftig en ontroerend boek is dit en het is eigenlijk dankzij Charles Inglefield dat dit boek tot stand is gekomen. In maart 2009 hoorde hij eerst over Thomas Geve en is hij ook onder de indruk van de unieke tekeningen. Hij maakt contact met de familie Geve en in 2019 had hij de eer om Thomas te ontmoeten in Israël. Daar krijgt hij het opmerkelijke verhaal te horen over de tweeëntwintig maanden die Thomas in drie concentratiekampen had doorgebracht voordat hij op vijftienjarige leeftijd uit Buchenwald werd bevrijd. In de jaren 1950 & 1980 had Thomas al twee edities van zijn ervaringen uitgegeven: ‘Guns and barbed wire’ maar kwamen deze boeken niet echt tot stand. In januari 2020 bewerkt Charles samen met Thomas het boek dat nu uit is gekomen en waar de unieke tekeningen ook in te pas komen. Zijn tekeningen, meer dan tachtig
exemplaren, worden trouwens goed bewaard in het Yad Vashem in Jerusalem.
Hij schetste ze eerst met potlood en voegde vervolgens kleur toe van de aquarelverf die hij van zijn Amerikaanse bevrijders had gekregen. De ontroerende tekeningen zijn allemaal op formaat van een ansichtkaart getekend en zijn heel bijzonder. De tekeningen kan je ook zien in het boek en over welke passages het gaat; ze zijn duidelijk en heel gedetailleerd. Er staan zowat zestig tekeningen in dit boek en dragen prachtig bij aan dit verhaal! Het is ook in november 1945 dat hij zijn vader terug ontmoet in Londen en waar de tekeningen eigenlijk voor bestemd waren; om ze aan hem te laten zien wat hij had meegemaakt tijdens zijn gevangenschap.
Het is een heel opmerkelijk verhaal dat echt moet gelezen worden; hoe een dertienjarige jongen alleen zich in leven weet te houden tijdens zijn gevangenschap in drie concentratiekampen. Hij beschrijft zijn leven en hoe het eraan toe gaat. Hoe hij moet zwoegen en alleen op zichzelf is aangewezen. Het is met tijden heftig om te lezen en af en toe moet je het boek terzijde leggen om het te laten bezinken. Waar ik dan ook dikwijls aan moest denken was hoe de jeugd nu zegt dat ze het zo moeilijk hebben met de coronapandemie en dat ze
van hun vrijheid zijn beroofd. Lees dit boek en dan besef je dat dit niets is in vergelijking met de vrijheid die Thomas en zoveel anderen werd ontnomen! Ook dit boek zou verplichte leeskost moeten zijn op de middelbare scholen, ze zouden dan wel eens goed nadenken hoe goed ze het in feite nog wel hebben ondanks de nu opgelegde restricties.
Ook wordt er heel goed de nadruk gelegd hoe barbaars de nazi’s waren, de kapo’s en zelfs medegevangene die er alles aan doen om toch maar wat meer eten te bemachtigen. Ook hier worden ze onmensen tegen wil en dank. Tekort aan voedsel, kledij, loodzware arbeid, ongedierte en kindermisbruik komen hier aan de orde. Als je hier wilt overleven in gelijk welk kamp, dan doe je wat je moet doen en trek je je niks aan van anderen. Je moet en wordt zelf meedogenloos. Thomas geeft ons een kijk in zijn leefwereld en in wat voor erbarmelijke toestanden hij moet leven. Getuige geweest van gruwelijke drama’s en nog zoveel meer. Hoeveel kampgenoten er het leven hadden gelaten, wensend dat ze nooit waren geboren. Niet alleen omwille van het spoilergevaar
laat ik hier niets los maar dit is echt een verhaal dat je zelf moet lezen en gewaar moet worden hoe deze jongen het heeft overleefd. Het is een mirakel!
Dit is ook weer zo’n verhaal dat we zeker moeten behouden. Er zijn zoveel verhalen, allemaal zo verschillend maar allemaal even belangrijk. Deze documenten van de zwarte bladzijde in de geschiedenis moeten worden bijgehouden voor de toekomstige generaties en dat dit nooit maar dan ook nooit mag vergeten worden.
Het is een mustread en een eerbetoon aan alle gevangenen die in een concentratiekamp hebben gezeten. Thomas heeft er goed aan gedaan om zijn levensverhaal op papier te zetten als actieve getuige, zodat wij het nu kunnen lezen en zien.
Ik geef 5 sterren voor dit heftig, ontroerend maar waargebeurd verhaal. Het is een eer dit boek te mogen hebben en zal een speciaal plaatsje krijgen in mijn boekenkast. Koop dit boek in de lokale boekhandel want het is een pareltje om te lezen en hebben. Het is meer dan de moeite waard.
April 19, 2021
Thomas Geve neemt ons mee in zijn persoonlijke ervaring van 22 maanden leven en overleven in drie concentratiekampen, tijdens de Holocaust. In 1938 is hij 9, als hij voor de eerste keer met zijn moeder in een kamp terecht komt. Zowel in woord als ik beeld legt hij zijn waarheid vast, als eeuwige herinnering aan onze menselijke roeping om een vriendelijkere wereld te creëren, voor iedereen. Zijn getuigenis onthult een wrede, kwaadaardige wereld die was ontworpen om verborgen te blijven, maar die door de getuigenissen van moedige overlevers zoals Thomas aan het licht is gebracht.
Je leert over het dagdagelijkse leven van de kampbewoners. Hoe hun dagen eruit zien, wat de omstandigheden zijn waar ze mee moeten omgaan. Het barbaarse en bijna onmenselijke gedrag van zowel de SS'ers als van hun medegevangenen. Een leven van constante honger, van lange uitputtende werkdagen, van eindelijk mogen terugkeren naar je woonblok om in slaap te vallen in smalle drielaagse stapelbedden of op de vuile grond. Angst om uitgekozen te worden voor "overplaatsing" als het kamp weer overbevolkt raakt. De gruwelen waarmee ze worden geconfronteerd, maar ook de enorme kameraadschap tussen gevangenen die letterlijk levens heeft gered.
Ik vond het ontnuchterend om een inkijk te krijgen in het overleven van een gevangene, iets wat de meesten onder ons zichzelf gelukkig amper kunnen voorstellen. Ondanks de kwesties van leven en dood die een dagelijkse realiteit vooor hen waren, spreekt er veel hoop, positiviteit en medemenselijkheid uit zijn verhaal. Hij bleef geloven in het goede van de mens. Voor mij persoonlijk een les in hoe belangrijk het is om dankbaar te zijn voor wat en wie we hebben, en hoe waardevol het is om je te bekommeren om een medemens in nood. Ik heb van het boek genoten, ondanks en misschien wel net door die rauwheid en echtheid die wordt blootgelegd.
Ik heb het boek in e-book vorm gelezen, en de foto's zijn moeilijk zichtbaar op een e-reader. Dit is naar mijn mening een boek dat je in handen moet hebben. Je ogen over de foto's en tekeningen laten gaan, je vingers de contouren laten volgen van wat Thomas zo mooi en breekbaar heeft weergegeven en waar zowel pijn als hoop uit spreekt.
Voor wie zich wil onderdompelen in het rauwe en eerlijke verhaal van een Holocaust-overlever, is dit boek een geweldige aanwinst. Een boek dat onder je huid kruipt en je niet loslaat.
Je leert over het dagdagelijkse leven van de kampbewoners. Hoe hun dagen eruit zien, wat de omstandigheden zijn waar ze mee moeten omgaan. Het barbaarse en bijna onmenselijke gedrag van zowel de SS'ers als van hun medegevangenen. Een leven van constante honger, van lange uitputtende werkdagen, van eindelijk mogen terugkeren naar je woonblok om in slaap te vallen in smalle drielaagse stapelbedden of op de vuile grond. Angst om uitgekozen te worden voor "overplaatsing" als het kamp weer overbevolkt raakt. De gruwelen waarmee ze worden geconfronteerd, maar ook de enorme kameraadschap tussen gevangenen die letterlijk levens heeft gered.
Ik vond het ontnuchterend om een inkijk te krijgen in het overleven van een gevangene, iets wat de meesten onder ons zichzelf gelukkig amper kunnen voorstellen. Ondanks de kwesties van leven en dood die een dagelijkse realiteit vooor hen waren, spreekt er veel hoop, positiviteit en medemenselijkheid uit zijn verhaal. Hij bleef geloven in het goede van de mens. Voor mij persoonlijk een les in hoe belangrijk het is om dankbaar te zijn voor wat en wie we hebben, en hoe waardevol het is om je te bekommeren om een medemens in nood. Ik heb van het boek genoten, ondanks en misschien wel net door die rauwheid en echtheid die wordt blootgelegd.
Ik heb het boek in e-book vorm gelezen, en de foto's zijn moeilijk zichtbaar op een e-reader. Dit is naar mijn mening een boek dat je in handen moet hebben. Je ogen over de foto's en tekeningen laten gaan, je vingers de contouren laten volgen van wat Thomas zo mooi en breekbaar heeft weergegeven en waar zowel pijn als hoop uit spreekt.
Voor wie zich wil onderdompelen in het rauwe en eerlijke verhaal van een Holocaust-overlever, is dit boek een geweldige aanwinst. Een boek dat onder je huid kruipt en je niet loslaat.
February 12, 2022
Non credo possa esistere nulla di vagamente paragonabile alla testimonianza di Thomas Geve. Non ci sono anni di silenzi tra i fatti e la loro stesura, non esistono parti razionalizzate tra il presente e quello che, invece, è stato perchè semplicemente non ce ne è stato il tempo. Thomas Geve ha sentito immediatamente la responsabilità di testimoniare quanto aveva vissuto, quanto i suoi occhi avevano catturato in quei lunghi 22 mesi di agonia, orrore, paura e sopravvivenza. E così nell'immediatezza della liberazione del campo di Buchenwald (dopo Auschwitz e Gross-Rosen) Thomas ha preso dei cartoncini con stampato lo stemma nazista e un paio di matite colorate e ha iniziato a disegnare. Disegni semplici, stilizzati, fanciulleschi eppure incredibilmente reali, dettagliati, capaci di far trasparire la verità attraverso quei colori in grado di spingere avanti un messaggio chiaro, forte, indelebile.
Recensione completa su leggereinsilenzio.com
Recensione completa su leggereinsilenzio.com
August 12, 2021
Dit is een ontroerend verslag van de holocaust door de ogen van een jonge jongen, de leeftijd die mijn zoon nu heeft. Het is onvoorstelbaar hoe hij de hele periode in Auschwitz overleeft en hoe opmerkelijk positief hij blijft, hoe hij dit leven als een feit aanneemt en verder doet.
De tekeningen geven een extra dimensie aan het verhaal en geven de relatieve kinderlijkheid weer, relatief want een kind kan je niet blijven onder die omstandigheden.
Er zaten ook feiten in die zelden in andere verhalen naar boven komen, zoals de vrouwelijke getuigen van Jehova die de huishoudster van SS'ers moesten zijn, of jonge jongens die de "vriendinnetjes" van hogergeplaatste gevangenen moesten zijn.... het wordt allemaal verteld door een jongen, want dit boek is een heruitgave van eerdere publicaties, die korter na de oorlog verschenen zijn, en het is goed hoe de jonge stem bewaard is gebleven.
Opmerkelijk verhaal in een opmerkelijk boek.
De tekeningen geven een extra dimensie aan het verhaal en geven de relatieve kinderlijkheid weer, relatief want een kind kan je niet blijven onder die omstandigheden.
Er zaten ook feiten in die zelden in andere verhalen naar boven komen, zoals de vrouwelijke getuigen van Jehova die de huishoudster van SS'ers moesten zijn, of jonge jongens die de "vriendinnetjes" van hogergeplaatste gevangenen moesten zijn.... het wordt allemaal verteld door een jongen, want dit boek is een heruitgave van eerdere publicaties, die korter na de oorlog verschenen zijn, en het is goed hoe de jonge stem bewaard is gebleven.
Opmerkelijk verhaal in een opmerkelijk boek.
March 4, 2022
The Boy who Drew Auschwitz, by Thomas Geve and Charlie Inglefield wrote the book on a true story book. Thomas, himself tells his story through his eyes of when he was 13 years old, who he farewell his father when he went to England to help with the allies. He and his mother were arrested and deported in 1943 and both were separated, then he received last note from his mother. He had to observe his story of barbarity, hope, and survival through three concentration camps. He remembered every detail around him and choose to tell in his own words and dozens of his own colour drawings. I’ve enjoyed the book because it keeps you interested and the drawings makes you feel as if you are seeing exactly what the author lived through. The drawings is a perfect example to teach young kids and use drawings to show through his eyes.
Displaying 1 - 30 of 147 reviews