What do you think?
Rate this book
Θράσσα - Η μάγισσα της Θράκης
Οροσειρά Ροδόπης, σωτήριον έτος 1206.
Στη σκιά των βουνών της Ροδόπης, που από αιώνες χωρίζουν και ενώνουν τους ανθρώπους, σταυροφόροι και Βούλγαροι σεργιανούν ανενόχλητοι στις βυζαντινές καστροπολιτείες. Εκεί, ο παγανισµός παλεύει µε τον χριστιανισµό, σκοτεινές µαγγανείες αποτελούν αναπόσπαστο κοµµάτι της καθηµερινότητας, κακόφηµα καπηλειά µετατρέπονται σε τόπους εξοµολογήσεων και µια νεαρή Θράσσα αγωνίζεται να ισορροπήσει ανάµεσα σε δύο ανισόρροπους κόσµους.
Με φόντο το πολυπολιτισµικό ψηφιδωτό της Θράκης, τόπο ιδιότροπων θεών και γενναίων ανθρώπων, ο συναρπαστικός κόσµος του περιθωρίου συναντά τους λόγιους ιππότες της ∆ύσης και µυηµένοι φρουροί µυστικών ταγµάτων δεσµεύονται µε όρκους σιωπής.
Στον επικό αυτό κόσµο, η Ζωή, Θράσσα αρχοντοπούλα από τη Μοσυνούπολη, αναζητεί επίµονα την ταυτότητά της. Στο ταξίδι της στα κάστρα της Θράκης θα τη συντροφεύουν άγιοι και δαίµονες, πολύτιµοι συνοδοιπόροι, όπως ο Βάραγγος Μποργκ, ο βογιάρος Πέταρ, η καπήλισσα Ξένη, η οιωνοσκόπος Κρεµασία, οι µοναχοί του Παπικίου όρους, αλλά και οι θρυλικές µορφές των Πορφυρογέννητων της Πόλης, του Γοδεφρείδου Βιλεαρδουίνου, του τσάρου Καλογιάννη των Ασέν και πολλών ακόµη µικρών ή µεγάλων ηρώων του 13ου αιώνα.
Στη σκιά των βουνών της Ροδόπης, που από αιώνες χωρίζουν και ενώνουν τους ανθρώπους, σταυροφόροι και Βούλγαροι σεργιανούν ανενόχλητοι στις βυζαντινές καστροπολιτείες. Εκεί, ο παγανισµός παλεύει µε τον χριστιανισµό, σκοτεινές µαγγανείες αποτελούν αναπόσπαστο κοµµάτι της καθηµερινότητας, κακόφηµα καπηλειά µετατρέπονται σε τόπους εξοµολογήσεων και µια νεαρή Θράσσα αγωνίζεται να ισορροπήσει ανάµεσα σε δύο ανισόρροπους κόσµους.
Με φόντο το πολυπολιτισµικό ψηφιδωτό της Θράκης, τόπο ιδιότροπων θεών και γενναίων ανθρώπων, ο συναρπαστικός κόσµος του περιθωρίου συναντά τους λόγιους ιππότες της ∆ύσης και µυηµένοι φρουροί µυστικών ταγµάτων δεσµεύονται µε όρκους σιωπής.
Στον επικό αυτό κόσµο, η Ζωή, Θράσσα αρχοντοπούλα από τη Μοσυνούπολη, αναζητεί επίµονα την ταυτότητά της. Στο ταξίδι της στα κάστρα της Θράκης θα τη συντροφεύουν άγιοι και δαίµονες, πολύτιµοι συνοδοιπόροι, όπως ο Βάραγγος Μποργκ, ο βογιάρος Πέταρ, η καπήλισσα Ξένη, η οιωνοσκόπος Κρεµασία, οι µοναχοί του Παπικίου όρους, αλλά και οι θρυλικές µορφές των Πορφυρογέννητων της Πόλης, του Γοδεφρείδου Βιλεαρδουίνου, του τσάρου Καλογιάννη των Ασέν και πολλών ακόµη µικρών ή µεγάλων ηρώων του 13ου αιώνα.
- GenresHistorical Fiction
400 pages, Paperback
First published January 20, 2021
2 people are currently reading
104 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 27 of 27 reviews
March 4, 2022
3,5 ήθελα κι άλλο
April 14, 2021
Οροσειρά Ροδόπης, σωτήριον έτος 1206
Έτσι ξεκινάει η ιστορία της Θράσσας, σε έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό αλλά και ίδιο με τον δικό μας.
Εκείνη την εποχή και συγκεκριμένα γύρω από την οροσειρά της Ροδόπης, η κινητικότητα των ανθρωπίνων πληθυσμών δεν ήταν καθόλου ασυνήθιστη, και έτσι συνυπήρχαν σταυροφόροι και Βούλγαροι στις τότε βυζαντινές καστροπολιτείες.
Η Θράσσα, είναι μια νεαρή αρχόντισσα από τη Μοσυνούπολη και μεγαλωμένη Χριστιανή, που προσπαθεί να ανακαλύψει το πεπρωμένο της μετά την άλωση της πόλης της, και έρχεται αντιμέτωπη με στοιχεία και χρησμούς πολύ αρχαιότερα από αυτή.
Εκτός από την έντονη πλοκή και τα στοιχεία μεσαιωνικού παραμυθιού, αυτό που με εντυπωσίασε στο βιβλίο είναι τα ιστορικά, εθνογραφικά και λαογραφικά στοιχεία, που παραθέτει η συγγραφέας.
Το βιβλίο εκτυλίσσεται σε μια εποχή, που ο παγανισμός αποτελεί ακόμα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας των ανθρώπων, ενώ ο Χριστιανισμός προσπαθεί να κυριαρχήσει και σε ένα τόπο, πολυπολιτισμικό, που διεκδικείται από το Βυζάντιο, τη Δύση και τη Βουλγαρία. Όλα αυτά συνθέτουν το ψηφιδωτό εθνικοτήτων και θρησκειών (κάτι συνηθισμένο όπως φαίνεται για εκείνη την εποχή) που ήταν η Θράκη και κατοίκους που πιστεύουν στη μαγεία και σε πολλούς διαφορετικούς θεούς (πολλούς από τους οποίους γνώρισα εδώ για πρώτη φορά).
Το οδοιπορικό της Ζωής (ή Θράσσας) ξεκινά από την πόλη της και συνεχίζεται στα Κάστρα της Θράκης αλλά και της Σαμοθράκης, που θεωρούνταν μέρος ιερό, με περιγραφές για όλα αυτά τα μέρη, και τις συνήθειες των ανθρώπων εκεί, την καθημερινότητα τους, τις δυσκολίες τους και όλες τις σκέψεις τους.
Έτσι ξεκινάει η ιστορία της Θράσσας, σε έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό αλλά και ίδιο με τον δικό μας.
Εκείνη την εποχή και συγκεκριμένα γύρω από την οροσειρά της Ροδόπης, η κινητικότητα των ανθρωπίνων πληθυσμών δεν ήταν καθόλου ασυνήθιστη, και έτσι συνυπήρχαν σταυροφόροι και Βούλγαροι στις τότε βυζαντινές καστροπολιτείες.
Η Θράσσα, είναι μια νεαρή αρχόντισσα από τη Μοσυνούπολη και μεγαλωμένη Χριστιανή, που προσπαθεί να ανακαλύψει το πεπρωμένο της μετά την άλωση της πόλης της, και έρχεται αντιμέτωπη με στοιχεία και χρησμούς πολύ αρχαιότερα από αυτή.
Εκτός από την έντονη πλοκή και τα στοιχεία μεσαιωνικού παραμυθιού, αυτό που με εντυπωσίασε στο βιβλίο είναι τα ιστορικά, εθνογραφικά και λαογραφικά στοιχεία, που παραθέτει η συγγραφέας.
Το βιβλίο εκτυλίσσεται σε μια εποχή, που ο παγανισμός αποτελεί ακόμα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας των ανθρώπων, ενώ ο Χριστιανισμός προσπαθεί να κυριαρχήσει και σε ένα τόπο, πολυπολιτισμικό, που διεκδικείται από το Βυζάντιο, τη Δύση και τη Βουλγαρία. Όλα αυτά συνθέτουν το ψηφιδωτό εθνικοτήτων και θρησκειών (κάτι συνηθισμένο όπως φαίνεται για εκείνη την εποχή) που ήταν η Θράκη και κατοίκους που πιστεύουν στη μαγεία και σε πολλούς διαφορετικούς θεούς (πολλούς από τους οποίους γνώρισα εδώ για πρώτη φορά).
Το οδοιπορικό της Ζωής (ή Θράσσας) ξεκινά από την πόλη της και συνεχίζεται στα Κάστρα της Θράκης αλλά και της Σαμοθράκης, που θεωρούνταν μέρος ιερό, με περιγραφές για όλα αυτά τα μέρη, και τις συνήθειες των ανθρώπων εκεί, την καθημερινότητα τους, τις δυσκολίες τους και όλες τις σκέψεις τους.
March 16, 2022
Πόσες ζωές μπορεί να κρύβονται μέσα σε ένα σεντούκι γεμάτο αναμνήσεις;
Ένα μυθιστόρημα που ακροβατεί μεταξύ του σημερα και του παρελθόντος με χρονική συνέχεια που ακολουθεί την μυρωδιά της μνημοσύνης που πνίγει το σκοτεινό δωμάτιο, μυρωδιά ναφθαλίνης και ψευδαισθήσεων βαριά και πνιγερη σαν την ιστορία.Έτσι μόνο μπορεί να εκφραστεί η στιγμή που η Λένη βρίσκεται αντιμέτωπη με τους προγόνους της και το καθήκον που επιτέλους κατάφερε να πραγματοποιήσει το 2008 στην Κομοτηνή!
Το έτος 1206,οι ευφορες εκτάσεις της Θράκης, που για αιώνες αποτελούν τον σιτοβολωνα της Πόλης,μετατρέπεονται σε πεδίο μάχης ανάμεσα σε Βούλγαρος και φραγκους σταυροφόρους. Ο Πέταρ, ρωμαλεος στην όψη,κόβει τις ανάσες των ανθρώπων που συναντούν το βλοσυρό του βλέμμα.
Διάβαινε τη Μοσυνουπολη με το μαύρο άλογο του,όταν ο βηματισμός της Ζωής,τράβηξε την προσοχή του, μια νεράιδα επίγεια που η ομορφιά της μαγεύει κάθε ζωντανό πλάσμα .Ένας κεραυνοβόλος έρωτας μόλις ξεκίνησε, μια αγάπη βαθιά χωρίς όρια άρχισε να πέρνει σάρκα και οστα!Δύο ήρωες που με ταξίδεψαν σε μέρη με μάγισσες και ξόρκια,βγαλμένες από εποχές που μόνο στα παραμύθια συναντάει κανείς!Τον Πέταρ τον λάτρεψα για τον ακέραιο χαρακτήρα του,την προσωπικότητα του και φυσικά για την λατρεία που έχει για την μοναδική γυναίκα που έκλεψε την καρδιά του,ένα αληθινό αρσενικό.Η γραφή της Νάγιας για ακόμη μια φορά με δικαίωσε όχι μόνο γιατί δεν με άφησε στιγμή να αποσπάσει την προσοχή μου τίποτα άλλο εκτός του βιβλίου αλλά γιατί η πλοκή, οι ήρωες, η ιστορία η ίδια,ήταν τόσο δυνατά δεμένα μεταξύ τους σαν μια οντότητα χωρίς σημάδια εγωισμού. Διαβάστε το!
Ένα μυθιστόρημα που ακροβατεί μεταξύ του σημερα και του παρελθόντος με χρονική συνέχεια που ακολουθεί την μυρωδιά της μνημοσύνης που πνίγει το σκοτεινό δωμάτιο, μυρωδιά ναφθαλίνης και ψευδαισθήσεων βαριά και πνιγερη σαν την ιστορία.Έτσι μόνο μπορεί να εκφραστεί η στιγμή που η Λένη βρίσκεται αντιμέτωπη με τους προγόνους της και το καθήκον που επιτέλους κατάφερε να πραγματοποιήσει το 2008 στην Κομοτηνή!
Το έτος 1206,οι ευφορες εκτάσεις της Θράκης, που για αιώνες αποτελούν τον σιτοβολωνα της Πόλης,μετατρέπεονται σε πεδίο μάχης ανάμεσα σε Βούλγαρος και φραγκους σταυροφόρους. Ο Πέταρ, ρωμαλεος στην όψη,κόβει τις ανάσες των ανθρώπων που συναντούν το βλοσυρό του βλέμμα.
Διάβαινε τη Μοσυνουπολη με το μαύρο άλογο του,όταν ο βηματισμός της Ζωής,τράβηξε την προσοχή του, μια νεράιδα επίγεια που η ομορφιά της μαγεύει κάθε ζωντανό πλάσμα .Ένας κεραυνοβόλος έρωτας μόλις ξεκίνησε, μια αγάπη βαθιά χωρίς όρια άρχισε να πέρνει σάρκα και οστα!Δύο ήρωες που με ταξίδεψαν σε μέρη με μάγισσες και ξόρκια,βγαλμένες από εποχές που μόνο στα παραμύθια συναντάει κανείς!Τον Πέταρ τον λάτρεψα για τον ακέραιο χαρακτήρα του,την προσωπικότητα του και φυσικά για την λατρεία που έχει για την μοναδική γυναίκα που έκλεψε την καρδιά του,ένα αληθινό αρσενικό.Η γραφή της Νάγιας για ακόμη μια φορά με δικαίωσε όχι μόνο γιατί δεν με άφησε στιγμή να αποσπάσει την προσοχή μου τίποτα άλλο εκτός του βιβλίου αλλά γιατί η πλοκή, οι ήρωες, η ιστορία η ίδια,ήταν τόσο δυνατά δεμένα μεταξύ τους σαν μια οντότητα χωρίς σημάδια εγωισμού. Διαβάστε το!
October 25, 2021
4,5/5 ⭐
March 21, 2021
Διαβάστε το review στο site μας:
https://www.culture21century.gr/2021/...
Η Ιστορία της χώρας μας έχει αποτελέσει έμπνευση για δεκάδες μυθιστορήματα όλα αυτά τα χρόνια, με την υπογραφή Ελλήνων και όχι μόνο συγγραφέων. Βέβαια, η πλειοψηφία αυτών τοποθετείται στα πιο σύγχρονα κεφάλαια αυτής, απ' το 1900 κι έπειτα, πράγμα που όπως και να το δει κανείς, κάπου αρχίζει να σε κουράζει, αφού υπάρχουν στιγμές που αισθάνεσαι πως έχουμε εξαντλήσει τα πάντα, όσες ιστορίες μπορεί ν' αφηγηθεί κανείς, όσα γεγονότα μπορεί ν' αποτυπώσει στο χαρτί, ακόμα και όσα συναισθήματα μπορεί να μας κάνει να αισθανθούμε. Πολύ σπάνια συναντάμε βιβλία που βασίζονται σε Ιστορικά γεγονότα εποχών πριν από τον 20ο αιώνα, πράγμα που όταν συμβαίνει, αν μη τι άλλο μας ξαφνιάζει ευχάριστα και προκαλεί το ενδιαφέρον μας, πόσο μάλλον αν αποδειχθεί και καλογραμμένο, στην πορεία.
Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και το "Θράσσα: Η μάγισσα της Θράκης" της Νάγιας Δαλακούρα, που δύο χρόνια μετά "Το λιμάνι των χαμένων" γυναικών επιστρέφει με ένα ακόμα ιστορικό μυθιστόρημα, που μας ταξιδεύει στο Βυζάντιο του 13ου αιώνα, με αφετηρία το 1206μ.Χ., και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή της Θράκης, εκεί που ο ίσκιος των βουνών της Ροδόπης πέφτει βαρύς πάνω από τους ανθρώπους, που ενώνουν και χωρίζουν ανθρώπους που ανήκουν σε διαφορετικές γέννες και ταυτότητες, που ακολουθούν άλλα ήθη κι έθιμα και που είναι πιστοί σε όλα εκείνα που γαλουχήθηκαν από τα σπλάχνα κιόλας της μάνας τους. Και όμως, εκεί, ανάμεσά του, βρίσκεται και μια νεαρή Θράσσα που έχει βαθιά πίστη στο ότι οι τόσο αντίθετοι αυτοί κόσμοι μπορεί να γίνουν ένα, αρκεί να θελήσουν να βρουν τις μεταξύ τους ισορροπίες που θα φέρουν σε αρμονία τους κόσμους τους.
Αν και η Θράκη είναι ένας τόπος με εξαιρετικά πλούσια Ιστορία μέσα στους αιώνες, στην πραγματικότητα είναι πολύ λίγες οι πληροφορίες που έχουμε γι' αυτήν, και συνήθως περιορίζεται σε όσα έχουν επιλέξει να μας διδάξουν τα σχολικά βιβλία. Κι όμως, οι πιο ωραίες, οι πιο δυνατές, οι πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες που μπορεί ν' ακούσει ποτέ κανείς, δεν βρίσκονται γραμμένες στα βιβλία, αλλά στο μυαλό, στην καρδιά και στην ψυχή όσων τις έζησαν και όσων έζησαν μετά απ' αυτούς για να τις ακούσουν, να τις πάρουν και να τις φυλάξουν καλά μέσα τους, λέγοντάς τες με την σειρά τους σε άλλους και σε άλλους και σε άλλους, με την πραγματική γνώση να λειτουργεί σαν φάρος μέσα στο σκοτάδι που φέρνει μαζί του ο χρόνος και η λήθη που συχνά τον συντροφεύει.
Είναι απόλυτα εμφανές πως η Νάγια Δαλακούρα έχει μελετήσει σε βάθος τη μυθολογία, τη λαογραφία, τα ιστορικά, εθνολογικά και κοινωνικά στοιχεία της Θράκης του 13ου αιώνα, συνδέοντάς τα όλα μαζί με τρόπο αριστοτεχνικό και με έμφαση στη λεπτομέρεια, χωρίς ωστόσο να γίνεται υπεραναλυτική εκεί όπου δεν χρειάζεται και που τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους, μυώντας μας σε μια μυθιστορηματική ιστορία, η καρδιά της οποίας χτυπά εκεί που άλλοτε χτυπούσε η καρδιά της ίδιας της Ιστορίας, ενός τόπου και των ανθρώπων της που δοκιμάστηκαν πολύ σκληρά απ' όσο ίσως να φαντάζεται κανείς, αλλά και σε πολλά περισσότερα επίπεδα απ' όσα ποτέ διδαχτήκαμε. Γιατί τα εκπαιδευτικά βιβλία μένουν στα γεγονότα, αλλά πίσω απ' αυτά κρύβονται οι μικρές ιστορίες ανθρώπων που αγάπησαν, πόνεσαν, πρόδωσαν ή προδόθηκαν, που γέλασαν και έκλαψαν, που πάλεψαν με θηρία και με τέρατα προκειμένου να επιβιώσουν, που ένιωσαν και βίωσαν το κάθε τι με όλο τους το είναι.
Το "Θράσσα: Η μάγισσα της Θράκης" είναι ένα από τα βιβλία εκείνα που υπάρχει μια άρτια αρμονία ανάμεσα στον χειρισμό της γλώσσας, της πλοκής -αλλά και τη ροή αυτής, που στην προκειμένη περίπτωση δεν χάνει ποτέ το νεύρο της και την ορμητικότητά της-, των χαρακτήρων της και το πως αυτοί εξελίσσονται μέσα απ' όσα γίνονται μάρτυρες και βιώνουν και αυτοί οι ίδιοι, σε προσωπικό επίπεδο, με τα οποία καταφέρνει να συνταιριάσει και το ρομαντικό στοιχείο της υπόθεσης, χωρίς αυτό να φαντάζει ξένο σε όλα αυτά, αλλά αποδεικνύοντας πως η μυστηριακή διάθεση ενός μυθιστορήματος εποχής δεν μπορεί να χαθεί λόγω αυτού, αλλά αντίθετα να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο και να εμποτιστεί από εκείνη την προσωπική νότα που δίνει άλλη διάσταση και προσθέτει χαρακτήρα, παρασύροντάς μας στις αλήθειες των οποίων μάρτυρας και κοινωνός θέλει να γίνουμε κι εμείς.
https://www.culture21century.gr/2021/...
Η Ιστορία της χώρας μας έχει αποτελέσει έμπνευση για δεκάδες μυθιστορήματα όλα αυτά τα χρόνια, με την υπογραφή Ελλήνων και όχι μόνο συγγραφέων. Βέβαια, η πλειοψηφία αυτών τοποθετείται στα πιο σύγχρονα κεφάλαια αυτής, απ' το 1900 κι έπειτα, πράγμα που όπως και να το δει κανείς, κάπου αρχίζει να σε κουράζει, αφού υπάρχουν στιγμές που αισθάνεσαι πως έχουμε εξαντλήσει τα πάντα, όσες ιστορίες μπορεί ν' αφηγηθεί κανείς, όσα γεγονότα μπορεί ν' αποτυπώσει στο χαρτί, ακόμα και όσα συναισθήματα μπορεί να μας κάνει να αισθανθούμε. Πολύ σπάνια συναντάμε βιβλία που βασίζονται σε Ιστορικά γεγονότα εποχών πριν από τον 20ο αιώνα, πράγμα που όταν συμβαίνει, αν μη τι άλλο μας ξαφνιάζει ευχάριστα και προκαλεί το ενδιαφέρον μας, πόσο μάλλον αν αποδειχθεί και καλογραμμένο, στην πορεία.
Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και το "Θράσσα: Η μάγισσα της Θράκης" της Νάγιας Δαλακούρα, που δύο χρόνια μετά "Το λιμάνι των χαμένων" γυναικών επιστρέφει με ένα ακόμα ιστορικό μυθιστόρημα, που μας ταξιδεύει στο Βυζάντιο του 13ου αιώνα, με αφετηρία το 1206μ.Χ., και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή της Θράκης, εκεί που ο ίσκιος των βουνών της Ροδόπης πέφτει βαρύς πάνω από τους ανθρώπους, που ενώνουν και χωρίζουν ανθρώπους που ανήκουν σε διαφορετικές γέννες και ταυτότητες, που ακολουθούν άλλα ήθη κι έθιμα και που είναι πιστοί σε όλα εκείνα που γαλουχήθηκαν από τα σπλάχνα κιόλας της μάνας τους. Και όμως, εκεί, ανάμεσά του, βρίσκεται και μια νεαρή Θράσσα που έχει βαθιά πίστη στο ότι οι τόσο αντίθετοι αυτοί κόσμοι μπορεί να γίνουν ένα, αρκεί να θελήσουν να βρουν τις μεταξύ τους ισορροπίες που θα φέρουν σε αρμονία τους κόσμους τους.
Αν και η Θράκη είναι ένας τόπος με εξαιρετικά πλούσια Ιστορία μέσα στους αιώνες, στην πραγματικότητα είναι πολύ λίγες οι πληροφορίες που έχουμε γι' αυτήν, και συνήθως περιορίζεται σε όσα έχουν επιλέξει να μας διδάξουν τα σχολικά βιβλία. Κι όμως, οι πιο ωραίες, οι πιο δυνατές, οι πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες που μπορεί ν' ακούσει ποτέ κανείς, δεν βρίσκονται γραμμένες στα βιβλία, αλλά στο μυαλό, στην καρδιά και στην ψυχή όσων τις έζησαν και όσων έζησαν μετά απ' αυτούς για να τις ακούσουν, να τις πάρουν και να τις φυλάξουν καλά μέσα τους, λέγοντάς τες με την σειρά τους σε άλλους και σε άλλους και σε άλλους, με την πραγματική γνώση να λειτουργεί σαν φάρος μέσα στο σκοτάδι που φέρνει μαζί του ο χρόνος και η λήθη που συχνά τον συντροφεύει.
Είναι απόλυτα εμφανές πως η Νάγια Δαλακούρα έχει μελετήσει σε βάθος τη μυθολογία, τη λαογραφία, τα ιστορικά, εθνολογικά και κοινωνικά στοιχεία της Θράκης του 13ου αιώνα, συνδέοντάς τα όλα μαζί με τρόπο αριστοτεχνικό και με έμφαση στη λεπτομέρεια, χωρίς ωστόσο να γίνεται υπεραναλυτική εκεί όπου δεν χρειάζεται και που τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους, μυώντας μας σε μια μυθιστορηματική ιστορία, η καρδιά της οποίας χτυπά εκεί που άλλοτε χτυπούσε η καρδιά της ίδιας της Ιστορίας, ενός τόπου και των ανθρώπων της που δοκιμάστηκαν πολύ σκληρά απ' όσο ίσως να φαντάζεται κανείς, αλλά και σε πολλά περισσότερα επίπεδα απ' όσα ποτέ διδαχτήκαμε. Γιατί τα εκπαιδευτικά βιβλία μένουν στα γεγονότα, αλλά πίσω απ' αυτά κρύβονται οι μικρές ιστορίες ανθρώπων που αγάπησαν, πόνεσαν, πρόδωσαν ή προδόθηκαν, που γέλασαν και έκλαψαν, που πάλεψαν με θηρία και με τέρατα προκειμένου να επιβιώσουν, που ένιωσαν και βίωσαν το κάθε τι με όλο τους το είναι.
Το "Θράσσα: Η μάγισσα της Θράκης" είναι ένα από τα βιβλία εκείνα που υπάρχει μια άρτια αρμονία ανάμεσα στον χειρισμό της γλώσσας, της πλοκής -αλλά και τη ροή αυτής, που στην προκειμένη περίπτωση δεν χάνει ποτέ το νεύρο της και την ορμητικότητά της-, των χαρακτήρων της και το πως αυτοί εξελίσσονται μέσα απ' όσα γίνονται μάρτυρες και βιώνουν και αυτοί οι ίδιοι, σε προσωπικό επίπεδο, με τα οποία καταφέρνει να συνταιριάσει και το ρομαντικό στοιχείο της υπόθεσης, χωρίς αυτό να φαντάζει ξένο σε όλα αυτά, αλλά αποδεικνύοντας πως η μυστηριακή διάθεση ενός μυθιστορήματος εποχής δεν μπορεί να χαθεί λόγω αυτού, αλλά αντίθετα να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο και να εμποτιστεί από εκείνη την προσωπική νότα που δίνει άλλη διάσταση και προσθέτει χαρακτήρα, παρασύροντάς μας στις αλήθειες των οποίων μάρτυρας και κοινωνός θέλει να γίνουμε κι εμείς.
July 25, 2021
3,5 αστέρια
May 5, 2021
* Ένα συναρπαστικό κι όμορφο αναγνωστικό ��αξίδι για το οποίο ελπίζω να γράψω σύντομα ... ❤ *
Είναι μοναδικό το χάρισμα μερικών ανθρώπων να σε μεταφέρουν αβίαστα με τις περιγραφές και την γραφή τους σε μέρη που δεν έχεις πάει ποτέ σου και ειδικότερα σε εποχές πολύ παλιές για τις οποίες περιορισμένα πράγματα γνωρίζουμε. Η Νάγια Δαλακούρα με το δεύτερο μυθιστόρημά της μάς ξεναγεί στις απροσπέλαστες οροσειρές της Θράκης, τον μακρινό 13ο αιώνα μ.Χ., μία άγρια εποχή, που όπως σημειώνει και η ίδια στο εισαγωγικό της σημείωμα η ανθρώπινη ζωή πολύ λίγη σημασία είχε, καθώς οι αιματηρές μάχες για την επικράτηση και κυριαρχία, ο σφετερισμός εδαφών και περιουσιών, ήταν κάτι πολύ κοινό και συνηθισμένο. Σε αυτή την εποχή ζει η αρχοντοπούλα Ζωή, που από τη μια στιγμή στην άλλη θα βρεθεί στον δρόμο, όπου θα προσπαθήσει να αμυνθεί και να παλέψει για την ζωή της, ενώ η γνωριμία της με έναν Βογιάρο εκτός από κομβική για την επιβίωσή της θα αποδειχτεί και μοιραία για την καρδιά της. Με μία ατμόσφαιρα ζωντανή και μυστηριακή, σε μία εποχή που το παγανιστικό στοιχείο χορεύει παράλληλα με το χριστιανικό και με χαρακτήρες όπως η Ξένη, όπου στο πρόσωπό της προσωποποιείται τόσο η ανθρώπινη καλοσύνη, όσο και η μεταφυσική γυναικεία δύναμη, η συγγραφέας δημιουργεί μία εξίσου γοητευτική ιστορία με την προηγούμενη, με την διαφορά ότι εδώ η μελέτη που έχει κάνει είναι ακόμα πιο εμφανής και σίγουρα περισσότερο απαιτητική. Ο ρομαντισμός είναι βασικό συστατικό στην Θράσσα και συνταιριάζει μοναδικά με την αγριότητα των μαχών, αλλά και με τις σκέψεις των ηρώων που σκέφτονται ανθρώπινα κι όχι ''μυθιστορηματικά''. Γιατί ναι μεν η Ζωή μπορεί να παρουσιάζεται ως άβγαλτη και αθώα, αλλά οι σκέψεις και οι κινήσεις της αποκαλύπτουν όλο τον αισθησιασμό και τον ερωτισμό που αποπνέει μία κοπέλα πάνω στο άνθος της ηλικίας της δίχως διάθεση για αυτολογοκρισία.
Ένα απολαυστικό μυθιστόρημα, το οποίο θέλω κάποια στιγμή να ξαναδιαβάσω για να μπορέσω να ταξιδέψω και πάλι έστω και νοερά στα αγαπημένα εδάφη της συγγραφέα, με την ευχή να επισκεφτώ ορισμένες περιοχές της Θράκης κάποια στιγμή κι από κοντά, αφού μετά την ανάγνωση της Θράσσας ήταν αδύνατο να μη μου γεννηθεί η επιθυμία αυτή.
Είναι μοναδικό το χάρισμα μερικών ανθρώπων να σε μεταφέρουν αβίαστα με τις περιγραφές και την γραφή τους σε μέρη που δεν έχεις πάει ποτέ σου και ειδικότερα σε εποχές πολύ παλιές για τις οποίες περιορισμένα πράγματα γνωρίζουμε. Η Νάγια Δαλακούρα με το δεύτερο μυθιστόρημά της μάς ξεναγεί στις απροσπέλαστες οροσειρές της Θράκης, τον μακρινό 13ο αιώνα μ.Χ., μία άγρια εποχή, που όπως σημειώνει και η ίδια στο εισαγωγικό της σημείωμα η ανθρώπινη ζωή πολύ λίγη σημασία είχε, καθώς οι αιματηρές μάχες για την επικράτηση και κυριαρχία, ο σφετερισμός εδαφών και περιουσιών, ήταν κάτι πολύ κοινό και συνηθισμένο. Σε αυτή την εποχή ζει η αρχοντοπούλα Ζωή, που από τη μια στιγμή στην άλλη θα βρεθεί στον δρόμο, όπου θα προσπαθήσει να αμυνθεί και να παλέψει για την ζωή της, ενώ η γνωριμία της με έναν Βογιάρο εκτός από κομβική για την επιβίωσή της θα αποδειχτεί και μοιραία για την καρδιά της. Με μία ατμόσφαιρα ζωντανή και μυστηριακή, σε μία εποχή που το παγανιστικό στοιχείο χορεύει παράλληλα με το χριστιανικό και με χαρακτήρες όπως η Ξένη, όπου στο πρόσωπό της προσωποποιείται τόσο η ανθρώπινη καλοσύνη, όσο και η μεταφυσική γυναικεία δύναμη, η συγγραφέας δημιουργεί μία εξίσου γοητευτική ιστορία με την προηγούμενη, με την διαφορά ότι εδώ η μελέτη που έχει κάνει είναι ακόμα πιο εμφανής και σίγουρα περισσότερο απαιτητική. Ο ρομαντισμός είναι βασικό συστατικό στην Θράσσα και συνταιριάζει μοναδικά με την αγριότητα των μαχών, αλλά και με τις σκέψεις των ηρώων που σκέφτονται ανθρώπινα κι όχι ''μυθιστορηματικά''. Γιατί ναι μεν η Ζωή μπορεί να παρουσιάζεται ως άβγαλτη και αθώα, αλλά οι σκέψεις και οι κινήσεις της αποκαλύπτουν όλο τον αισθησιασμό και τον ερωτισμό που αποπνέει μία κοπέλα πάνω στο άνθος της ηλικίας της δίχως διάθεση για αυτολογοκρισία.
Ένα απολαυστικό μυθιστόρημα, το οποίο θέλω κάποια στιγμή να ξαναδιαβάσω για να μπορέσω να ταξιδέψω και πάλι έστω και νοερά στα αγαπημένα εδάφη της συγγραφέα, με την ευχή να επισκεφτώ ορισμένες περιοχές της Θράκης κάποια στιγμή κι από κοντά, αφού μετά την ανάγνωση της Θράσσας ήταν αδύνατο να μη μου γεννηθεί η επιθυμία αυτή.
February 27, 2021
Βιβλιοέναυσμα #41: Θράσσα, η Μάγισσα της Θράκης
(διαβάστε ολόκληρο το άρθρο μου και στο ιστολόγιό μου, Κοιλάδα της Γνώσης: https://www.koiladatisgnosis.gr/logot...)
Μυθιστόρημα εποχής, από Ελληνίδα συγγραφέα, στο Βυζάντιο τού 13ου αιώνα, με σταυροφόρους, βουλγάρους, μυστηριακές τελετές, και θράκικη λαογραφία; Δύσκολα αντιστέκεσαι, ειδικά εφόσον πιστεύω πως κάθε ελληνικό ιστορικό μυθιστόρημα ή μυθιστόρημα εποχής που ΔΕΝ είναι στον 20ο αιώνα είναι μία νίκη τής εν Ελλάδι λογοτεχνίας. Δεν λέω, καλά και τα άλλα, αλλά νισάφι ρε παιδιά. Υπήρχε ο κόσμος και πριν το 1900 μ.Χ. Και υπάρχουν και φοβερές ιστορίες που περιμένουν να γραφτούν και να αναγνωσθούν.
Ο λόγος για την Θράσσα: Η Μάγισσα της Θράκης τής Νάγιας Δαλακούρα (Κλειδάριθμος, 2021, σ. 400, 14,94€). Στο δεύτερο βιβλίο της μετά το Λιµάνι των Χαµένων Γυναικών, η Δαλακούρα συνθέτει ένα παλίμψηστο μυστηριακών, εθνολογικών, μυθολογικών, και ιστορικών στοιχείων, με ισχυρό το αισθηματικό στοιχείο. Το παλίμψηστο αυτό το τοποθετεί στην Θράκη τού 130υ αιώνα, σε ένα τόπο με έντονες μυθολογικές και λαογραφικέςς καταβολές, τις οποίες χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά για να στήσει την πλοκή τής Θράσσας. Η οποία πλοκή στρέφεται γύρω από την Ζωή, θυγατέρα βυζαντινών ευγενών, και τις τεκτονικές αλλαγές που προκαλεί στις ζωές των γύρω της και ειδικά σε όσους συνδέονται μυστηριακά με αυτήν.
Η Θράσσα είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο, με την έννοια ότι δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί κυρίως ως εποχής, ως λαογραφικό, ή ως αισθηματικό. Θαρρώ πως το ειδοποιό του στοιχείο είναι το μυστηριακό, κάτι που το εξυπηρετεί άριστα και το τοποθετεί σε μία σχετικά μικρή λίστα βιβλίων. Και που σε κάνει να θες να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες που να εκκινούν από την πλούσια μυστηριακή ελληνική παράδοση, μυθολογία, και λαογραφία. Πέραν αυτών, θα ήθελα λίγο περισσότερο δράση αντί αφήγησης, περισσότερους διαλόγους, και λιγότερες συμπτώσεις/εκ μηχανής θεούς.
Εν κατακλείδι, νομίζω πως η Θράσσα είναι η ιδανική επιλογή για μυστηριακή ιστορία στο Βυζάντιο. Ελπίζω να ακολουθήσουν και άλλα τέτοια βιβλία. Ευχαριστώ τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος για την προμήθεια τού βιβλίου.
(διαβάστε ολόκληρο το άρθρο μου και στο ιστολόγιό μου, Κοιλάδα της Γνώσης: https://www.koiladatisgnosis.gr/logot...)
Μυθιστόρημα εποχής, από Ελληνίδα συγγραφέα, στο Βυζάντιο τού 13ου αιώνα, με σταυροφόρους, βουλγάρους, μυστηριακές τελετές, και θράκικη λαογραφία; Δύσκολα αντιστέκεσαι, ειδικά εφόσον πιστεύω πως κάθε ελληνικό ιστορικό μυθιστόρημα ή μυθιστόρημα εποχής που ΔΕΝ είναι στον 20ο αιώνα είναι μία νίκη τής εν Ελλάδι λογοτεχνίας. Δεν λέω, καλά και τα άλλα, αλλά νισάφι ρε παιδιά. Υπήρχε ο κόσμος και πριν το 1900 μ.Χ. Και υπάρχουν και φοβερές ιστορίες που περιμένουν να γραφτούν και να αναγνωσθούν.
Ο λόγος για την Θράσσα: Η Μάγισσα της Θράκης τής Νάγιας Δαλακούρα (Κλειδάριθμος, 2021, σ. 400, 14,94€). Στο δεύτερο βιβλίο της μετά το Λιµάνι των Χαµένων Γυναικών, η Δαλακούρα συνθέτει ένα παλίμψηστο μυστηριακών, εθνολογικών, μυθολογικών, και ιστορικών στοιχείων, με ισχυρό το αισθηματικό στοιχείο. Το παλίμψηστο αυτό το τοποθετεί στην Θράκη τού 130υ αιώνα, σε ένα τόπο με έντονες μυθολογικές και λαογραφικέςς καταβολές, τις οποίες χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά για να στήσει την πλοκή τής Θράσσας. Η οποία πλοκή στρέφεται γύρω από την Ζωή, θυγατέρα βυζαντινών ευγενών, και τις τεκτονικές αλλαγές που προκαλεί στις ζωές των γύρω της και ειδικά σε όσους συνδέονται μυστηριακά με αυτήν.
Η Θράσσα είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο, με την έννοια ότι δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί κυρίως ως εποχής, ως λαογραφικό, ή ως αισθηματικό. Θαρρώ πως το ειδοποιό του στοιχείο είναι το μυστηριακό, κάτι που το εξυπηρετεί άριστα και το τοποθετεί σε μία σχετικά μικρή λίστα βιβλίων. Και που σε κάνει να θες να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες που να εκκινούν από την πλούσια μυστηριακή ελληνική παράδοση, μυθολογία, και λαογραφία. Πέραν αυτών, θα ήθελα λίγο περισσότερο δράση αντί αφήγησης, περισσότερους διαλόγους, και λιγότερες συμπτώσεις/εκ μηχανής θεούς.
Εν κατακλείδι, νομίζω πως η Θράσσα είναι η ιδανική επιλογή για μυστηριακή ιστορία στο Βυζάντιο. Ελπίζω να ακολουθήσουν και άλλα τέτοια βιβλία. Ευχαριστώ τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος για την προμήθεια τού βιβλίου.
May 29, 2021
Στις αρχές του 13ου αιώνα, στη σκιά των βουνών της Ροδόπης, που από αιώνες χωρίζουν και ενώνουν τους ανθρώπους, σταυροφόροι και Βούλγαροι σεργιανούν ανενόχλητοι στις βυζαντινές καστροπολιτείες. Εκεί, ο παγανισµός παλεύει µε τον Χριστιανισµό, σκοτεινές µαγγανείες αποτελούν αναπόσπαστο κοµµάτι της καθηµερινότητας, κακόφηµα καπηλειά µετατρέπονται σε τόπους εξοµολογήσεων... Με φόντο το πολυπολιτισµικό ψηφιδωτό της Θράκης, τόπο ιδιότροπων θεών και γενναίων ανθρώπων, ο συναρπαστικός κόσµος του περιθωρίου συναντά τους λόγιους ιππότες της ∆ύσης και µυηµένοι φρουροί µυστικών ταγµάτων δεσµεύονται µε όρκους σιωπής.
Στον επικό αυτό κόσµο, η Ζωή, Θράσσα αρχοντοπούλα από τη Μοσυνούπολη, μεγαλωμένη χριστιανή, με παρελθόν αινιγματικό, αναζητά επίµονα την ταυτότητά της, προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάµεσα σε δύο ανισόρροπους κόσµους. Στο ταξίδι της στα κάστρα της Θράκης θα τη συντροφεύουν άγιοι και δαίµονες, πολύτιµοι συνοδοιπόροι, όπως ο Βάραγγος Μποργκ, η καπήλισσα Ξένη, η οιωνοσκόπος Κρεµασία, οι µοναχοί του Παπικίου όρους, αλλά και οι θρυλικές µορφές των Πορφυρογέννητων της Πόλης, του Γοδεφρείδου Βιλεαρδουίνου, του τσάρου Καλογιάννη των Ασέν και πολλών ακόµη µικρών ή µεγάλων ηρώων του 13ου αιώνα. Η συνάντησή της με τον Βογιάρο Πέταρ θα πυροδοτήσει μια σειρά προδιαγεγραμμένων γεγονότων, που θα μας οδηγήσουν ως την Κομοτηνή του 21ου αιώνα και την εκατοντάχρονη Λένα Ρούσσου.
Για τη "Θράσσα" και τη συγγραφέα της, τη Νάγια Δαλακούρα, μου είχε μιλήσει με ενθουσιασμό ο (πάντοτε αυστηρός και εγκρατής) δάσκαλός μου και επιμελητής του βιβλίου, ο Δημήτρης Θάνας. Διαβάζοντας το βιβλίο κατάλαβα αμέσως γιατί. Η πλοκή, τα πρόσωπα και τα τοπία που στήνει η Δαλακούρα σε γ(ο)ητεύουν από την πρώτη σελίδα και σε ταξιδεύουν στο παρελθόν, μάρτυρα των όσων λαμβάνουν χώρα. Με βαθιά γνώση της Ιστορίας, της μυθολογίας, της λαογραφίας και βέβαια, της γλώσσας, η συγγραφέας αποδεικνύεται εντυπωσιακή λογοτέχνης. Διαβάζοντας τη "Θράσσα" θα συναντήσετε λέξεις άγνωστες, ασυνήθιστες, μαγικές, μυστηριώδεις, που ικανοποιούν και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Και θα πιστέψετε λιγάκι, έστω κι αν είστε απόλυτα ορθολογιστές, στον μυστικισμό και στη μαγεία. #mustread
Στον επικό αυτό κόσµο, η Ζωή, Θράσσα αρχοντοπούλα από τη Μοσυνούπολη, μεγαλωμένη χριστιανή, με παρελθόν αινιγματικό, αναζητά επίµονα την ταυτότητά της, προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάµεσα σε δύο ανισόρροπους κόσµους. Στο ταξίδι της στα κάστρα της Θράκης θα τη συντροφεύουν άγιοι και δαίµονες, πολύτιµοι συνοδοιπόροι, όπως ο Βάραγγος Μποργκ, η καπήλισσα Ξένη, η οιωνοσκόπος Κρεµασία, οι µοναχοί του Παπικίου όρους, αλλά και οι θρυλικές µορφές των Πορφυρογέννητων της Πόλης, του Γοδεφρείδου Βιλεαρδουίνου, του τσάρου Καλογιάννη των Ασέν και πολλών ακόµη µικρών ή µεγάλων ηρώων του 13ου αιώνα. Η συνάντησή της με τον Βογιάρο Πέταρ θα πυροδοτήσει μια σειρά προδιαγεγραμμένων γεγονότων, που θα μας οδηγήσουν ως την Κομοτηνή του 21ου αιώνα και την εκατοντάχρονη Λένα Ρούσσου.
Για τη "Θράσσα" και τη συγγραφέα της, τη Νάγια Δαλακούρα, μου είχε μιλήσει με ενθουσιασμό ο (πάντοτε αυστηρός και εγκρατής) δάσκαλός μου και επιμελητής του βιβλίου, ο Δημήτρης Θάνας. Διαβάζοντας το βιβλίο κατάλαβα αμέσως γιατί. Η πλοκή, τα πρόσωπα και τα τοπία που στήνει η Δαλακούρα σε γ(ο)ητεύουν από την πρώτη σελίδα και σε ταξιδεύουν στο παρελθόν, μάρτυρα των όσων λαμβάνουν χώρα. Με βαθιά γνώση της Ιστορίας, της μυθολογίας, της λαογραφίας και βέβαια, της γλώσσας, η συγγραφέας αποδεικνύεται εντυπωσιακή λογοτέχνης. Διαβάζοντας τη "Θράσσα" θα συναντήσετε λέξεις άγνωστες, ασυνήθιστες, μαγικές, μυστηριώδεις, που ικανοποιούν και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Και θα πιστέψετε λιγάκι, έστω κι αν είστε απόλυτα ορθολογιστές, στον μυστικισμό και στη μαγεία. #mustread
March 13, 2021
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις αυτό το βιβλίο! Η, μάλλον τώρα που το ξανά σκέφτομαι, υπάρχουν... Μια αναγνωστική εμπειρία που αγγίζει την τελειότητα!
June 24, 2021
Η Θράσσα , η μάγισσα της Θράκης με μάγεψε κι εμένα. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό ιστορικό μυθιστόρημα αλλά ταυτόχρονα και μια ιστορία αγάπης ανάμεσα στην Θράσσα αρχοντοπούλα Ζωή και στον Βογιάρο Πέταρ.
Η Νάγια Δαλακούρα αποκαλύπτει τη συγγραφική της δεινότητα και παρασέρνει τον ανάγνωστη σε ένα ταξίδι στο χρόνο. Δύο παράλληλες ιστορίες, η μία στα βουνά της Θράκης στις αρχές του 13ου αιώνα και η άλλη στην πόλη της Κομοτηνής το έτος 2008 που ενώνονται αριστοτεχνικά και ολοκληρώνουν μια περιπέτεια αναζήτησης.
Ένα βιβλίο πλούσιο σε εικόνες, αυθεντικές περιγραφές και προσεγμένο λεξιλόγιο που με έκανε να ζήσω κι εγώ σε εκείνη την εποχή , να ακούσω τα ποδοβολητά και τους καλπασμούς των αλόγων , να μυρίσω τα αρώματα και τις μυρωδιές και σχεδόν να αγγίξω τον αέρα, την φύση και τα αντικείμενα.
Χρησμοί, μάγισσες και πνεύματα πλαισιώνουν τα ιστορικά στοιχεία σε μια ιστορία που διαβάζοντας την πέρα από τα πολλά συναισθήματα που μου προκάλεσε με έκανε να μάθω για έναν τόπο πολυπολιτισμικό και πολύπαθο στον οποίο τυχαίνει να ζω και να αγαπώ κι εγώ.
Εμφανέστατη είναι η έρευνα που έκανε η συγγραφέας και οι γνώσεις της γύρω από την ιστορία της Θράκης καθώς και η αγάπη της για το αντικείμενο των σπουδών της , την αρχαιολογία.
Τα θερμά μου συγχαρητήρια στη συγγραφέα.
Σας το προτείνω!
Η Νάγια Δαλακούρα αποκαλύπτει τη συγγραφική της δεινότητα και παρασέρνει τον ανάγνωστη σε ένα ταξίδι στο χρόνο. Δύο παράλληλες ιστορίες, η μία στα βουνά της Θράκης στις αρχές του 13ου αιώνα και η άλλη στην πόλη της Κομοτηνής το έτος 2008 που ενώνονται αριστοτεχνικά και ολοκληρώνουν μια περιπέτεια αναζήτησης.
Ένα βιβλίο πλούσιο σε εικόνες, αυθεντικές περιγραφές και προσεγμένο λεξιλόγιο που με έκανε να ζήσω κι εγώ σε εκείνη την εποχή , να ακούσω τα ποδοβολητά και τους καλπασμούς των αλόγων , να μυρίσω τα αρώματα και τις μυρωδιές και σχεδόν να αγγίξω τον αέρα, την φύση και τα αντικείμενα.
Χρησμοί, μάγισσες και πνεύματα πλαισιώνουν τα ιστορικά στοιχεία σε μια ιστορία που διαβάζοντας την πέρα από τα πολλά συναισθήματα που μου προκάλεσε με έκανε να μάθω για έναν τόπο πολυπολιτισμικό και πολύπαθο στον οποίο τυχαίνει να ζω και να αγαπώ κι εγώ.
Εμφανέστατη είναι η έρευνα που έκανε η συγγραφέας και οι γνώσεις της γύρω από την ιστορία της Θράκης καθώς και η αγάπη της για το αντικείμενο των σπουδών της , την αρχαιολογία.
Τα θερμά μου συγχαρητήρια στη συγγραφέα.
Σας το προτείνω!
July 22, 2021
Κακογραμμένο κείμενο, μονοδιάστατοι χαρακτήρες, μελόδραμα φτηνού ρομάντζου. Κι όλα αυτά μόνο στις πρώτες 35 σελίδες. Ένα αστεράκι έξτρα για την ρεαλιστική απεικόνιση των πόλεων και των κτισμάτων της εποχής.
October 31, 2021
DISCLAIMER: Αυτή είναι μόνο η δική μου άποψη, μπορεί κάποιος απλώς να την παραβλέψει άμα δε συμφωνεί μαζί της.
Ομολογώ πως δεν έχω γράψει ποτέ μου αρνητική κριτική για βιβλίο, εντούτοις το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν πραγματικά τόσο άθλιο που πιστεύω πως την αξίζει δικαιωματικά.
Προτού όμως αναλυθώ εκτενέστατα στην αθλιότητα αυτού του βιβλίου με όλη τη μεγαλοπρέπεια που του αρμόζει, θα κάνω ένα backstory, γιατί πάντα έχω backstory για τα βιβλία που διαβάζω.
Εγώ προσωπικά έχω φάει αρκετά χρόνια στο ενεργητικό μου--και έχω κάψει αντίστοιχα πολλά περισσότερα εγκεφαλικά κύτταρα--διαβάζοντας για τις Σταυροφορίες, και δή για την Τέταρτη Σταυροφορία.
Οπότε ο κύριος και μοναδικός λόγος που αποφάσισα να δώσω ευκαιρία σε αυτό το βιβλίο και να το αγοράσω (γιατί συνήθως δεν διαβάζω σύγχρονη ελληνική πεζογραφία, την αποφεύγω γιατί είναι τίγκα στο trashy ρομάντζο) είναι γιατί έπαιζε μπάλα ο Γοδεφρείδος Βιλλαρδουίνος, για τον οποίο συγκεκριμένα έχω βγάλει τα μάτια μου διαβάζοντας.
Μάλιστα δε, όταν πέτυχα για πρώτη φορά αυτό το βιβλίο είχε τύχει την προηγούμενη μέρα να αγοράσω τον Ερρίκο του Αινώ του Κυριαζή, ακριβώς για τον ίδιο λόγο, οπότε ήταν αρκετά τρελό για μένα να πετύχω το ίδιο άτομο σε δύο εντελώς διαφορετικά βιβλία και σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
Διαβάζοντας και αυτές τις διθυραμβικές κριτικές εδώ στο goodreads (αφού διάβασα αυτό το βιβλίο απορώ τι σκατά σας άρεσε, αλήθεια;) αποφάσισα να το πάρω, εντελώς χαρούμενη και νομίζοντας ότι θα διάβαζα ένα καλό και υποσχόμενο βιβλίο, given the fact της έρευνας που έκανε η συγγραφέας και της βιβλιογραφίας της.
Απογοητεύτηκα οικτρά και άφησα το βιβλίο στη μέση, καθώς ήταν μακράν ό,τι πιο άθλιο έχω διαβάσει ποτέ.
Προσπάθησα πολύ για να μου αρέσει. Δυστυχώς ήταν απαίσιο.
Και εδώ μπορώ επιτέλους να προχωρήσω στο ίδιο το βιβλίο.
Η ιστορία έχει ως εξής:
Η Ζωή είναι μια Mary-Sue και self-insert Θρακιώτισσα κόρη (που είναι οπωσδήποτε γκομενάρα βεβαίως και τέλεια σε οτιδήποτε κάνει και την θέλουν όλοι και λοιπές μαλακίες που βρίσκει κανείς στο Wattpad με το κουτάλι) ενός Βυζαντινού άρχοντα και μιανής Νορμανδής χορεύτριας με shady παρελθόν, της οποίας το χωριό καίγεται το 1206 από επιδρομή των Βουλγάρων.
Εκεί συναντά για πρώτη φορά τον Πέταρ, πρωτοπαλίκαρο βεβαίως του βασιλιά Ιωαννίτση και επίδοξο ύστερα γκόμενο της Ζωής, ο οποίος είναι ακόμη ένας άξεστος αγροίκος που ζέχνει βαρβατίλα και προσπαθεί μάλιστα να τη βιάσει (η συγγραφέας προσπαθεί να το κουκουλώσει σε επόμενο κεφάλαιο αναφέροντας πως ήταν μορφωμένος και καλλιεργημένος και μπούρδες). Δε το κάνει όμως γιατί μαγεύτηκε τάχα από την ομορφιά της Ζωής--και αντίστοιχες μαλακίες που μπορείτε άνετα να βρείτε σε ένα πραγματικά κακογραμμένο βιβλίο--και του φάνηκε πως δεν είναι σαν τις άλλες, "είχε ως αρχή του να μην αναγκάζει γυναίκες να του δοθούν χωρίς τη θέλησή τους" .
Παρολαυτά όμως,
(Πόσο θα ήθελα το goodreads να είχε clown emοji, πόσο όμως!)
Αφού τελοσπάντων φύγουν οι Βούλγαροι, το χωριό της Ζωής το παίρνουν οι Λατίνοι και γίνεται φέουδο του Γοδεφρείδου Βιλλαρδουίνου, του γνωστού χρονικογράφου του Η Κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης, ο οποίος όλως τυχαίως επιλέγει να πάρει για αρχοντικό του το αρχοντικό της Ζωής(!!!!1!!!1!!), λες και η Μοσυνόπολη δεν είχε ξερωγώ άλλα σπίτια και εκτάσεις. Και οι γονείς της Ζωής φαίνεται να την εγκαταλείπουν στο έλεός του, όπως βεβαίως θα έκανε οποιοσδήποτε νορμάλ γονιός ρε παιδιά! Και εγώ αν είχα παιδιά θα τα άφηνα πίσω να τα κάνει ό,τι θέλει ένας ξένος 45χρονος που σκότωνε κόσμο για πρωινό.
Τι, όχι;;;;;;;;;;
(Η συγγραφέας προσπαθεί να το κουκουλώσει και αυτό σε μεταγενέστερο κεφάλαιο, ότι ο Βιλλαρδουίνος τάχα μου τελικά την ανάγκασε τη Ζωή να μείνει πίσω (σελ. 185), γιατί αυτό δε το αναφέρει καν στο σημείο που θα έπρεπε να αναφερθεί lmao, τόσο κακογραμμένο είναι αυτό το βιβλίο.)
Ο Βιλλαρδουίνος τελοσπάντων της τα παρέχει όλα και η Ζωή κάνει ζωή και κότα δίπλα του, αλλά επειδή η συγγραφέας του κάνει χοντροειδέστατο slander (θα γυρίσω αργότερα σε αυτό) επειδή προφανώς αυτός της έβρισε τη μάνα σε κάποια προηγούμενη ζωή, ο Βιλλαρδουίνος τα κάνει όλα αυτά γιατί απεικονίζεται ως ένας διεστραμμένος γέρος που θέλει να την πηδήξει όταν η Ζωή μεγαλώσει λιγάκι.
Αυτή με κάποιο μαγικό τρόπο που δεν γνωρίζουμε δραπετεύει από το κάστρο του και μένει σε ένα κακόφημο καπηλειό με μια καπήλισσα, την Ξένη, που καταπιάνεται με διάφορα μαντζούνια και μαγιολίκια, και ο Πέταρ συχνάζει περισσότερο πια εκεί καθώς αφενός ο Ιωαννίτσης ψόφησε και εκείνος δεν έχει κάτι να κάνει και αφετέρου επειδή έμαθε πως το love interest ζει εκεί.
Επειδή όμως ο Βιλλαρδουίνος δεν είναι κάνας μαλάκας, αλλά ο γαμημένος στρατιωτικός διοικητής ολόκληρης της Λατινικής Αυτοκρατορίας, ήξερε εξαρχής ότι η Mary Sue μας είχε κρυφτεί στο said μαγαζί και μάλιστα είχε και κατασκόπους του που την παρακολουθούσαν.
Και σαν δεν έφτανε το slander που του κάνει η συγγραφέας, αποφασίζει να του δώσει μια τόσο μα τόσο σιχαμένη περιγραφή που με έκανε προσωπικά να θέλω πολύ να κλείσω το βιβλίο και να το πετάξω μια και καλή από το παράθυρο, αλλά δυστυχώς ήταν 3 το πρωί.
Δε ξέρω πόσο πολύ της έβρισε τη μάνα ο τύπος της συγγραφέως, όμως ομολογώ πως η περιγραφή αυτή μου προκάλεσε πολλά ψυχολογικά προβλήματα.
Προσωπικά πάντως, αν ήμουν το φάντασμα του Βιλλαρδουίνου, θα το έβλεπα ως χοντρότατη προσβόλα αυτό το απόσπασμα.
Ένιγουέϊ.
Το ψυλλιάζονται οι πρωταγωνιστές μας και φεύγουν να οργώσουν την υπόλοιπη Θράκη και γνωρίζει η Ζωή ανθρώπους που της λένε για το παρελθόν της, όπου γίνεται μια φοβερή ανακάλυψη!!!
Τελικά δεν είναι κόρη Βυζαντινού άρχοντα, αλλά του Αυτοκράτορα παρακαλώ!!!!
Ο ΜΙ ΤΖΙ!!!1!1!!!!!
Το περίμενε κανείς αυτό;!;!!!!! Εγώ όχι, ομγγγ!!!!!!!!
Και εκεί ή πιο πίσω κοτσάρεται (εντελώς στο βρόντο και χωρίς story-buidling γιατί σιγά μωρέ!) και κάτι άλλο, ότι η Ζωή δεν είναι μόνο Mary Sue, self-insert, γκομενάρα που την θέλουν όλοι, τέλεια σε ό,τι κάνει καιμπάσταρδη Βυζαντινή πριγκίπισσα, αλλά και εκλεκτή μιας προφητείας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μάλιστα δε, είχε ένα τατουάζ αρκούδας, και υπήρχαν δύο άντρες που έπρεπε σώνει και ντε επειδή ήταν οι "φύλακές" της να σκοτωθούν σε μονομαχία για πάρτη της και μαλακίες. Ο ένας ήταν--ποιός άλλος οέεο;--ο Πέταρ, και ο άλλος ήταν ένας άκυρος Σκωτσέζος σταυροφόρος, ο Ρότζερ του Λορν, που δε ξέρω τι ρόλο βαράει στο στόρι και ούτε μ' ενδιαφέρει, ειλικρινά.
(Πάντως πεθαίνει ο Πέταρ και αυτό είναι το ευχάριστο του στόρι.)
Κάπου παίζει κι ένας Ζεράρ ντε Στρομ που επίσης κυνηγάει τη Ζωή, i guess.
Νομίζω αυτό είναι σε μέσες άκρες το βιβλίο, μια απείρως κακογραμμένη σε-βαθμό-Wattpad τσόντα μασκαρεμένη σε ιστορικό μυθιστόρημα.
Και λέω τσόντα, γιατί αυτό είναι. Όλοι οι χαρακτήρες πάνω-κάτω μέσα σε αυτό το βιβλίο θέλουν ή να πηδήξουν τη Ζωή ή να τη βιάσουν ή να πάνε με κάποια γυναίκα ή να τη βιάσουν τελοσπάντων. Και οι σχέσεις ακόμα ρε φίλε, οι χαρακτήρες βλέπονται μια φορά και ύστερα πηδιούνται.
Και όχι, δεν τελείωσα εδώ.
Αναφέρω ακόμα και το χοντροειδές slander στον Βιλλαρδουίνο. Δεν έχω ειλικρινά κανένα θέμα με τα ιστορικά slander, όταν βασίζονται όμως σε λογικά στοιχεία. Ο συγκεκριμένος ειδικά ήταν σεβαστός στους ανθρώπους που τον περιτριγύριζαν--δεν έχει κανένα ιστορικό τεκμήριο ούτε οι κακές γλώσσες της εποχής δικαιολογούν τις μαλακίες που του προσάπτονται σε αυτό το μυθιστόρημα.
Μπορούσε η συγγραφέας κάλλιστα να τον κάνει έναν αδίστακτο πολιτικό, καθώς ο συγκεκριμένος ήταν πολύ καλός διπλωμάτης και ικανός πολιτικός. Όχι αυτό το σιχαμένο χ��λι.
Θα μπορούσε επίσης να φτιάξει έναν γαμημένο OC γι' αυτή τη δουλειά ρε φίλε.
[image error]
Αλλά απ' ό,τι καταλαβαίνω, προσπαθεί η συγγραφέας να εντείνει το "Κακοί Φράγκοι-Καλοί Ρωμιοί (και εδώ Βούλγαροι, παρόλο που ο Ιωαννίτσης ονομάστηκε "Ρωμαιοκτόνος" για κάποιο λόγο)", αφού όλοι οι Φράγκοι του βιβλίου είναι σιχαμένοι και διεστραμμένοι.
Ακόμα κάτι που παρατήρησα εκτενέστατα σε αυτό το βιβλίο είναι ότι υπάρχει μια--θεωρώ--εσωτερικευμένη ομοφοβία, καθώς η συγγραφέας προσπαθεί να περιγράψει χαρακτήρες που είναι διαφορετικοί για τα δεδ��μένα της εποχής αλλά και για το mindset της ιστορίας της--δεν είναι κατ' εκείνη υπέροχοι και αποδεκτοί γιατί προφανώς δεν είναι μυώδεις, αγροίκοι και δε βρωμάνε βαρβατίλα ή οτιδήποτε άλλο ξερωγώ.
Και το τονίζω αυτό γιατί αυτούς τους χαρακτήρες συγκεκριμένα στιγματίζει στο βιβλίο και τους κάνει αρρωστημένους, μίζερους, ανεπιθύμητους στην Mary Sue μας ή απλώς αηδιαστικούς.
Τέτοιοι χαρακτήρες είναι τρεις, απ' όσο βλέπω:
1). Ο Χαρίτωνας Πανάρετος, ένας αριστοκράτης που φαίνεται στην αρχή ως πατέρας της αλλά τελικά μαθαίνουμε πως ήταν θετός πατέρας της Ζωής, με τον βιολογικό να είναι ένας Βυζαντινός Αυτοκράτορας, γιατί σιγά μην κάνουμε έναν "θηλυπρεπή" και "γυναικωτό" χαρακτήρα να είναι πατέρας της σούπερ ουάου και τέλειας main character που γουστάρει αντρική βαρβατίλα με τα χίλια.
Ακόμα και στην αρχή του βιβλίου ρε φίλε η συγγραφέας τον αποκαλεί έτσι, και το γεγονός ότι εντέλει η Ζωή δεν υπήρξε ποτέ κόρη του λέει αρκετά για μένα.
2). Η Ευφημία, μια τύπισσα που εργάζεται ως ηθοποιός για να βοηθήσει τη μητέρα της για να βγάλει τα προς το ζην, η οποία νιώθει ότι το ότι της δόθηκε γυναικείο σώμα είναι λάθος και προσπαθεί να μεταμορφωθεί σε άντρα. Αυτή επίσης γουστάρει τη Ζωή αλλά η Ζωή τη θεωρεί βάσκανη και μας περιγράφεται με αρρωστημένο attitude γενικά (σελ.99 αλλά και σελ.197 και 200).
3). Η Θεοφανώ, μια τύπισσα που βοηθά τη Ζωή εκεί που έχει φύγει από τη Μοσυνόπολη γιατί οι Φράγκοι την έχουν πάρει στο κυνήγι. Αυτή απλά γουστάρει την Ζωή και κάνει διάφορα wet dreams που την αφορούν, με περιγραφή ένα τσακ λιγότερο αηδιαστική από εκείνη του Βιλλαρδουίνου.
Κλείνοντας έχω να πω πως μόνο οι περιγραφές αγγείων και ενδυμάτων άξιζαν στο βιβλίο, γεγονός που μαρτυρά περίτρανα την ειδίκευση της συγγραφέως (αρχαιολογία). Εντούτοις οι περιγραφές αυτές ήταν σε μεγάλο βαθμό περιττές (νομίζω χέστηκε ο Πέταρ για τον ποδόγυρο της Ζωής όταν το χωριό της καίγεται, αλήθεια).
Επίσης, ο Ιωαννίτσης δεν ήταν Αυτοκράτορας των Βουγλάρων, αλλά Βασιλιάς.
Το ότι είχε αυτός wet dreams δε σημαίνει κάτι, ούτε το Τσάρος σημαίνει απαραίτητα Αυτοκράτορας στην περίπτωσή του.
Κάτι που έμαθα πάντως απ' το βιβλίο αυτό είναι να μην εμπιστεύομαι τις καλές κριτικές. Αυτό είναι σίγουρο.
Αν ποτέ πέσει στα χέρια σας αυτό το βιβλίο, μη το θεωρήσετε σοβαρό ιστορικό μυθιστόρημα.
Πραγματικά δεν είναι. Συγνώμη.
End of story.
Ομολογώ πως δεν έχω γράψει ποτέ μου αρνητική κριτική για βιβλίο, εντούτοις το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν πραγματικά τόσο άθλιο που πιστεύω πως την αξίζει δικαιωματικά.
Προτού όμως αναλυθώ εκτενέστατα στην αθλιότητα αυτού του βιβλίου με όλη τη μεγαλοπρέπεια που του αρμόζει, θα κάνω ένα backstory, γιατί πάντα έχω backstory για τα βιβλία που διαβάζω.
Εγώ προσωπικά έχω φάει αρκετά χρόνια στο ενεργητικό μου--και έχω κάψει αντίστοιχα πολλά περισσότερα εγκεφαλικά κύτταρα--διαβάζοντας για τις Σταυροφορίες, και δή για την Τέταρτη Σταυροφορία.
Οπότε ο κύριος και μοναδικός λόγος που αποφάσισα να δώσω ευκαιρία σε αυτό το βιβλίο και να το αγοράσω (γιατί συνήθως δεν διαβάζω σύγχρονη ελληνική πεζογραφία, την αποφεύγω γιατί είναι τίγκα στο trashy ρομάντζο) είναι γιατί έπαιζε μπάλα ο Γοδεφρείδος Βιλλαρδουίνος, για τον οποίο συγκεκριμένα έχω βγάλει τα μάτια μου διαβάζοντας.
Μάλιστα δε, όταν πέτυχα για πρώτη φορά αυτό το βιβλίο είχε τύχει την προηγούμενη μέρα να αγοράσω τον Ερρίκο του Αινώ του Κυριαζή, ακριβώς για τον ίδιο λόγο, οπότε ήταν αρκετά τρελό για μένα να πετύχω το ίδιο άτομο σε δύο εντελώς διαφορετικά βιβλία και σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
Διαβάζοντας και αυτές τις διθυραμβικές κριτικές εδώ στο goodreads (αφού διάβασα αυτό το βιβλίο απορώ τι σκατά σας άρεσε, αλήθεια;) αποφάσισα να το πάρω, εντελώς χαρούμενη και νομίζοντας ότι θα διάβαζα ένα καλό και υποσχόμενο βιβλίο, given the fact της έρευνας που έκανε η συγγραφέας και της βιβλιογραφίας της.
Απογοητεύτηκα οικτρά και άφησα το βιβλίο στη μέση, καθώς ήταν μακράν ό,τι πιο άθλιο έχω διαβάσει ποτέ.
Προσπάθησα πολύ για να μου αρέσει. Δυστυχώς ήταν απαίσιο.
Και εδώ μπορώ επιτέλους να προχωρήσω στο ίδιο το βιβλίο.
Η ιστορία έχει ως εξής:
Η Ζωή είναι μια Mary-Sue και self-insert Θρακιώτισσα κόρη (που είναι οπωσδήποτε γκομενάρα βεβαίως και τέλεια σε οτιδήποτε κάνει και την θέλουν όλοι και λοιπές μαλακίες που βρίσκει κανείς στο Wattpad με το κουτάλι) ενός Βυζαντινού άρχοντα και μιανής Νορμανδής χορεύτριας με shady παρελθόν, της οποίας το χωριό καίγεται το 1206 από επιδρομή των Βουλγάρων.
Εκεί συναντά για πρώτη φορά τον Πέταρ, πρωτοπαλίκαρο βεβαίως του βασιλιά Ιωαννίτση και επίδοξο ύστερα γκόμενο της Ζωής, ο οποίος είναι ακόμη ένας άξεστος αγροίκος που ζέχνει βαρβατίλα και προσπαθεί μάλιστα να τη βιάσει (η συγγραφέας προσπαθεί να το κουκουλώσει σε επόμενο κεφάλαιο αναφέροντας πως ήταν μορφωμένος και καλλιεργημένος και μπούρδες). Δε το κάνει όμως γιατί μαγεύτηκε τάχα από την ομορφιά της Ζωής--και αντίστοιχες μαλακίες που μπορείτε άνετα να βρείτε σε ένα πραγματικά κακογραμμένο βιβλίο--και του φάνηκε πως δεν είναι σαν τις άλλες, "είχε ως αρχή του να μην αναγκάζει γυναίκες να του δοθούν χωρίς τη θέλησή τους" .
Παρολαυτά όμως,
"Υπό άλλες συνθήκες θα της είχε σηκώσει το φουστάνι και θα την έκανε δική του επιτόπου. Άγρια και βασανιστικά."(σελ.105)
(Πόσο θα ήθελα το goodreads να είχε clown emοji, πόσο όμως!)
Αφού τελοσπάντων φύγουν οι Βούλγαροι, το χωριό της Ζωής το παίρνουν οι Λατίνοι και γίνεται φέουδο του Γοδεφρείδου Βιλλαρδουίνου, του γνωστού χρονικογράφου του Η Κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης, ο οποίος όλως τυχαίως επιλέγει να πάρει για αρχοντικό του το αρχοντικό της Ζωής(!!!!1!!!1!!), λες και η Μοσυνόπολη δεν είχε ξερωγώ άλλα σπίτια και εκτάσεις. Και οι γονείς της Ζωής φαίνεται να την εγκαταλείπουν στο έλεός του, όπως βεβαίως θα έκανε οποιοσδήποτε νορμάλ γονιός ρε παιδιά! Και εγώ αν είχα παιδιά θα τα άφηνα πίσω να τα κάνει ό,τι θέλει ένας ξένος 45χρονος που σκότωνε κόσμο για πρωινό.
Τι, όχι;;;;;;;;;;
(Η συγγραφέας προσπαθεί να το κουκουλώσει και αυτό σε μεταγενέστερο κεφάλαιο, ότι ο Βιλλαρδουίνος τάχα μου τελικά την ανάγκασε τη Ζωή να μείνει πίσω (σελ. 185), γιατί αυτό δε το αναφέρει καν στο σημείο που θα έπρεπε να αναφερθεί lmao, τόσο κακογραμμένο είναι αυτό το βιβλίο.)
Ο Βιλλαρδουίνος τελοσπάντων της τα παρέχει όλα και η Ζωή κάνει ζωή και κότα δίπλα του, αλλά επειδή η συγγραφέας του κάνει χοντροειδέστατο slander (θα γυρίσω αργότερα σε αυτό) επειδή προφανώς αυτός της έβρισε τη μάνα σε κάποια προηγούμενη ζωή, ο Βιλλαρδουίνος τα κάνει όλα αυτά γιατί απεικονίζεται ως ένας διεστραμμένος γέρος που θέλει να την πηδήξει όταν η Ζωή μεγαλώσει λιγάκι.
Αυτή με κάποιο μαγικό τρόπο που δεν γνωρίζουμε δραπετεύει από το κάστρο του και μένει σε ένα κακόφημο καπηλειό με μια καπήλισσα, την Ξένη, που καταπιάνεται με διάφορα μαντζούνια και μαγιολίκια, και ο Πέταρ συχνάζει περισσότερο πια εκεί καθώς αφενός ο Ιωαννίτσης ψόφησε και εκείνος δεν έχει κάτι να κάνει και αφετέρου επειδή έμαθε πως το love interest ζει εκεί.
Επειδή όμως ο Βιλλαρδουίνος δεν είναι κάνας μαλάκας, αλλά ο γαμημένος στρατιωτικός διοικητής ολόκληρης της Λατινικής Αυτοκρατορίας, ήξερε εξαρχής ότι η Mary Sue μας είχε κρυφτεί στο said μαγαζί και μάλιστα είχε και κατασκόπους του που την παρακολουθούσαν.
Και σαν δεν έφτανε το slander που του κάνει η συγγραφέας, αποφασίζει να του δώσει μια τόσο μα τόσο σιχαμένη περιγραφή που με έκανε προσωπικά να θέλω πολύ να κλείσω το βιβλίο και να το πετάξω μια και καλή από το παράθυρο, αλλά δυστυχώς ήταν 3 το πρωί.
"Όταν τον ρώτησαν εάν η κοκκινομάλλα είναι τόσο μεθυστικά όμορφη όσο λένε οι φήμες, ο Ρότζερ αποκρίθηκε πως δεν έχει μεθύσει περισσότερο με άλλη γυναίκα και πως αν βρισκόταν στη θέση του Γοδεφρείδου, δεν θ' άντεχε ούτε μια μέρα μακριά της. Ο λόγιος ιππότης χαμογέλασε με την περιγραφή του Σκοτσέζου και ένιωσε την στύση του να ξυπνάει(σελ. 154)."
Δε ξέρω πόσο πολύ της έβρισε τη μάνα ο τύπος της συγγραφέως, όμως ομολογώ πως η περιγραφή αυτή μου προκάλεσε πολλά ψυχολογικά προβλήματα.
Προσωπικά πάντως, αν ήμουν το φάντασμα του Βιλλαρδουίνου, θα το έβλεπα ως χοντρότατη προσβόλα αυτό το απόσπασμα.
Ένιγουέϊ.
Το ψυλλιάζονται οι πρωταγωνιστές μας και φεύγουν να οργώσουν την υπόλοιπη Θράκη και γνωρίζει η Ζωή ανθρώπους που της λένε για το παρελθόν της, όπου γίνεται μια φοβερή ανακάλυψη!!!
Τελικά δεν είναι κόρη Βυζαντινού άρχοντα, αλλά του Αυτοκράτορα παρακαλώ!!!!
Ο ΜΙ ΤΖΙ!!!1!1!!!!!
Το περίμενε κανείς αυτό;!;!!!!! Εγώ όχι, ομγγγ!!!!!!!!
Και εκεί ή πιο πίσω κοτσάρεται (εντελώς στο βρόντο και χωρίς story-buidling γιατί σιγά μωρέ!) και κάτι άλλο, ότι η Ζωή δεν είναι μόνο Mary Sue, self-insert, γκομενάρα που την θέλουν όλοι, τέλεια σε ό,τι κάνει και
Μάλιστα δε, είχε ένα τατουάζ αρκούδας, και υπήρχαν δύο άντρες που έπρεπε σώνει και ντε επειδή ήταν οι "φύλακές" της να σκοτωθούν σε μονομαχία για πάρτη της και μαλακίες. Ο ένας ήταν--ποιός άλλος οέεο;--ο Πέταρ, και ο άλλος ήταν ένας άκυρος Σκωτσέζος σταυροφόρος, ο Ρότζερ του Λορν, που δε ξέρω τι ρόλο βαράει στο στόρι και ούτε μ' ενδιαφέρει, ειλικρινά.
(Πάντως πεθαίνει ο Πέταρ και αυτό είναι το ευχάριστο του στόρι.)
Κάπου παίζει κι ένας Ζεράρ ντε Στρομ που επίσης κυνηγάει τη Ζωή, i guess.
Νομίζω αυτό είναι σε μέσες άκρες το βιβλίο, μια απείρως κακογραμμένη σε-βαθμό-Wattpad τσόντα μασκαρεμένη σε ιστορικό μυθιστόρημα.
Και λέω τσόντα, γιατί αυτό είναι. Όλοι οι χαρακτήρες πάνω-κάτω μέσα σε αυτό το βιβλίο θέλουν ή να πηδήξουν τη Ζωή ή να τη βιάσουν ή να πάνε με κάποια γυναίκα ή να τη βιάσουν τελοσπάντων. Και οι σχέσεις ακόμα ρε φίλε, οι χαρακτήρες βλέπονται μια φορά και ύστερα πηδιούνται.
Και όχι, δεν τελείωσα εδώ.
Αναφέρω ακόμα και το χοντροειδές slander στον Βιλλαρδουίνο. Δεν έχω ειλικρινά κανένα θέμα με τα ιστορικά slander, όταν βασίζονται όμως σε λογικά στοιχεία. Ο συγκεκριμένος ειδικά ήταν σεβαστός στους ανθρώπους που τον περιτριγύριζαν--δεν έχει κανένα ιστορικό τεκμήριο ούτε οι κακές γλώσσες της εποχής δικαιολογούν τις μαλακίες που του προσάπτονται σε αυτό το μυθιστόρημα.
Μπορούσε η συγγραφέας κάλλιστα να τον κάνει έναν αδίστακτο πολιτικό, καθώς ο συγκεκριμένος ήταν πολύ καλός διπλωμάτης και ικανός πολιτικός. Όχι αυτό το σιχαμένο χ��λι.
Θα μπορούσε επίσης να φτιάξει έναν γαμημένο OC γι' αυτή τη δουλειά ρε φίλε.
[image error]
Αλλά απ' ό,τι καταλαβαίνω, προσπαθεί η συγγραφέας να εντείνει το "Κακοί Φράγκοι-Καλοί Ρωμιοί (και εδώ Βούλγαροι, παρόλο που ο Ιωαννίτσης ονομάστηκε "Ρωμαιοκτόνος" για κάποιο λόγο)", αφού όλοι οι Φράγκοι του βιβλίου είναι σιχαμένοι και διεστραμμένοι.
Ακόμα κάτι που παρατήρησα εκτενέστατα σε αυτό το βιβλίο είναι ότι υπάρχει μια--θεωρώ--εσωτερικευμένη ομοφοβία, καθώς η συγγραφέας προσπαθεί να περιγράψει χαρακτήρες που είναι διαφορετικοί για τα δεδ��μένα της εποχής αλλά και για το mindset της ιστορίας της--δεν είναι κατ' εκείνη υπέροχοι και αποδεκτοί γιατί προφανώς δεν είναι μυώδεις, αγροίκοι και δε βρωμάνε βαρβατίλα ή οτιδήποτε άλλο ξερωγώ.
Και το τονίζω αυτό γιατί αυτούς τους χαρακτήρες συγκεκριμένα στιγματίζει στο βιβλίο και τους κάνει αρρωστημένους, μίζερους, ανεπιθύμητους στην Mary Sue μας ή απλώς αηδιαστικούς.
Τέτοιοι χαρακτήρες είναι τρεις, απ' όσο βλέπω:
1). Ο Χαρίτωνας Πανάρετος, ένας αριστοκράτης που φαίνεται στην αρχή ως πατέρας της αλλά τελικά μαθαίνουμε πως ήταν θετός πατέρας της Ζωής, με τον βιολογικό να είναι ένας Βυζαντινός Αυτοκράτορας, γιατί σιγά μην κάνουμε έναν "θηλυπρεπή" και "γυναικωτό" χαρακτήρα να είναι πατέρας της σούπερ ουάου και τέλειας main character που γουστάρει αντρική βαρβατίλα με τα χίλια.
"(σελ. 188)Δεν ήταν σκληρός σαν τους υπόλοιπους φεουδάρχες που είχε γνωρίσει και αναρωτήθηκε αν η μαλθακότητα που εξέπεμπε η μορφή και οι τρόποι του οφείλονταν στο ότι ήταν εκ φύσεως γυναικωτός ή στο ότι είχε στην αγκαλιά του την κόρη του."
Ακόμα και στην αρχή του βιβλίου ρε φίλε η συγγραφέας τον αποκαλεί έτσι, και το γεγονός ότι εντέλει η Ζωή δεν υπήρξε ποτέ κόρη του λέει αρκετά για μένα.
2). Η Ευφημία, μια τύπισσα που εργάζεται ως ηθοποιός για να βοηθήσει τη μητέρα της για να βγάλει τα προς το ζην, η οποία νιώθει ότι το ότι της δόθηκε γυναικείο σώμα είναι λάθος και προσπαθεί να μεταμορφωθεί σε άντρα. Αυτή επίσης γουστάρει τη Ζωή αλλά η Ζωή τη θεωρεί βάσκανη και μας περιγράφεται με αρρωστημένο attitude γενικά (σελ.99 αλλά και σελ.197 και 200).
3). Η Θεοφανώ, μια τύπισσα που βοηθά τη Ζωή εκεί που έχει φύγει από τη Μοσυνόπολη γιατί οι Φράγκοι την έχουν πάρει στο κυνήγι. Αυτή απλά γουστάρει την Ζωή και κάνει διάφορα wet dreams που την αφορούν, με περιγραφή ένα τσακ λιγότερο αηδιαστική από εκείνη του Βιλλαρδουίνου.
(σελ.339)"Της άρεσε όταν ήταν μόνες να χαζεύει τους τέλειους κύκλους στους κροτάφους της, την ευχαριστούσε να την κοιτάζει όπως θα την κοιτούσε ένας άντρας αν στεκόταν μπροστά του ολόγυμνη. Ερεθιζόταν στη σκέψη αυτή και σε πολλές πιο μύχιες. Πώς προτιμούσε ο Πέταρ να ερωτοτροπεί μαζί της; Χάιδευε ποτέ τη ραχοκοκαλιά της; Φιλούσε ή δάγκωνε της ρώγες της;"
Κλείνοντας έχω να πω πως μόνο οι περιγραφές αγγείων και ενδυμάτων άξιζαν στο βιβλίο, γεγονός που μαρτυρά περίτρανα την ειδίκευση της συγγραφέως (αρχαιολογία). Εντούτοις οι περιγραφές αυτές ήταν σε μεγάλο βαθμό περιττές (νομίζω χέστηκε ο Πέταρ για τον ποδόγυρο της Ζωής όταν το χωριό της καίγεται, αλήθεια).
Επίσης, ο Ιωαννίτσης δεν ήταν Αυτοκράτορας των Βουγλάρων, αλλά Βασιλιάς.
Το ότι είχε αυτός wet dreams δε σημαίνει κάτι, ούτε το Τσάρος σημαίνει απαραίτητα Αυτοκράτορας στην περίπτωσή του.
Κάτι που έμαθα πάντως απ' το βιβλίο αυτό είναι να μην εμπιστεύομαι τις καλές κριτικές. Αυτό είναι σίγουρο.
Αν ποτέ πέσει στα χέρια σας αυτό το βιβλίο, μη το θεωρήσετε σοβαρό ιστορικό μυθιστόρημα.
Πραγματικά δεν είναι. Συγνώμη.
End of story.
April 14, 2021
"Θράσσα, η μάγισσα της Θράκης" από εκδόσεις Κλειδάριθμος. Θέλετε να ταξιδέψετε σε έναν κόσμο μεταξύ πραγματικού και μεταφυσικού; Θέλετε να βρεθείτε ανάμεσα σε μάγισσες, δούκες, φρουρούς, μάντισσες και τα πνεύματα του δάσους; Ίσως λόγω της καταγωγής της γιαγιάς μου από τη Σμύρνη, εκεί όπου η μαγγανεία κατείχε ξεχωριστή θέση, με τραβάνε τα μεταφυσικά τόσο έντονα... όσο ισχυρή είναι και η έλξη των πρωταγωνιστών αυτού του βιβλίου. Ήταν το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως από την πόλη μου που διάβασα και σίγουρα όχι το τελευταίο! Ένα ταξίδι στα βουνά της Ροδόπης, στα βουνά της πατρίδας μου, που κρύβουν τόσους μύθους και μυστικά αλλά και το πέρασμα τόσων διαφορετικών λαών. Το ξεκίνησα και σε δύο βράδια το είχα τελειώσει. Δεν μπορούσα να το κλείσω μιας και μαζί του ταξίδευα σε μία σφαίρα έξω από τον κόσμο αυτό που με συνεπήρε. Ενώθηκα και εγώ με τη φύση όπως η μάγισσα Θράσσα και χόρεψα ανάμεσα σε πνεύματα και δέντρα. Μέσα από τη γραφή της η συγγραφέας συνδυάζει, με απίστευτο ταλέντο, ιστορικά στοιχεία και μαγεία. Η Ζωή, η πανέμορφη Θράσσα, αποτελεί τον βασικό κρίκο ενός αρχαίου χρησμού. Η ιστορία της έχει ξεκινήσει πολύ πριν γεννηθεί χωρίς να το γνωρίζει. Τί γίνεται όταν το πεπρωμένο ξυπνάει? Τί γίνεται όταν η μητέρα Άρκτος θέλει να ενωθεί με τον φρουρό της; Σε έναν κόσμο που βιάζεται να αποχαιρετήσει τον αρχαίο και να καλωσορίσει τον νέο γεννιέται ένας έρωτας που θα αφήσει ιστορία...
December 26, 2021
https://vivlionerga.blogspot.com/2021...
Την ανακάλυψα από το βιβλίο το Λιμάνι των χαμένων γυναικών που ήταν ένα από τα καλύτερα βιβλία που είχα διαβάσει το 2019 όταν πρωτοεμφανίστηκε στα Ελληνικά γράμματα η Νάγια Δαλακουρα. Με γνώμονα το πρώτο δείγμα γραφής της θέλησα να δω και το δεύτερο φυσικά. Έχω μείνει άφωνη, έκθαμπη και εκστασιασμένη μπροστά σε αυτό το νέο ταλέντο της Ελληνικής Λογοτεχνίας. Δεν είναι μόνο γνώστης της ιστορίας ,γνώστης της εποχής της και μύστης της νοοτροπίας του συμπλέγματος των λαών που συνυπήρχαν στο Βυζάντιο. Αλλά και εξαιρετική χειρίστρια του λόγου, καταπληκτική λογοπλόκος της μυθοπλασίας και αυθεντία της ισορροπημένης διαχείρισης της πολιτικής, της διπλωματίας και της θρησκοληψίας των χρόνων εκείνων. Έχει την φειδώ των συναισθημάτων σε απόλυτο έλεγχο. Διαχειρίζεται τα πάντα με το απόλυτο μέτρο κρατώντας τις λεπτές ισορροπίες που πρέπει να κρατά ένα ιστορικό μυθιστόρημα που πατάει στα ίχνη της ιστορικότητας και της μυθιστορηματικής εξέλιξης. Αλλά και της ανεξέλεγκτης πορείας που πρέπει να έχουν οι ήρωες ενός βιβλίου για να αποδείξουν το φθαρτό και το γήινο των πράξεων τους.
Ένα βιβλίο σαν παραμύθι, γοητευτικό, σαγηνευτικό και μαγευτικό, που μπλέκει θρύλους και πραγματικότητα. Ιστορία και μυθοπλασία, μυστηριακές τελετές αλλά και αληθινά επικές μάχες. Ένα εργόχειρο πραγματικό. 1206 δυο χρόνια μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους. Παρακολουθούμε τα σταυροφορικά κράτη στην λατινοκρατούμενη πλέον επικράτεια. Σταυροφόροι, να λεηλατούν καστροπολιτείες να καταστρέφουν και να αφανίζουν. Πρωταγωνιστές η Ζωή, μια αρχοντοπούλα από την Μοσυνούπολη που αναζητά την ταυτότητα της, αλλά ταυτόχρονα προσπαθεί να κρυφτεί από του διώκτες της. Και ο Πέταρ Βογιάρος Πολεμιστής που την συναντά στο δρόμο του την ερωτεύεται και την προστατεύει. Ένας έρωτας τρυφερός, ιερός και γλυκός που γεννιέται μέσα στην φλόγα ενός άγριου σταυροφορικού πολέμου. Ένας έρωτας που αντιμάχεται την εποχή, τους ρόλους και το καθήκον.
Μια εξαιρετικά καλοστημένη ιστορία πλαισιωμένη με περιγραφές και λέξεις τόσο ταιριαστές και κατατοπιστικές που σε τοποθετούν νοερά πίσω από τους ήρωες και τα κατορθώματα τους. Τις σκέψεις τους, τους φόβους, τις απειλές, τα συναισθήματα τους που γεννιούνται ή πεθαίνουν σε στιγμές σκληρές πλαισιωμένες όμως σε άγραφους νόμους και ηθικούς κανόνες. Ένα βιβλίο ανθρωποκεντρικό και ηθικοπλαστικό που μας ταξιδεύει σε μια εποχή τόσο μακρινή αλλά και παράλληλα τόσο κοντινή. Σε μια δαιδαλώδη πορεία της Μεσαιωνικής ιστορίας ανάμεσα στον Χριστιανισμό και τον Παγανισμό. Τον μυστηριακό πολιτισμό και τον αποκρυφισμό. Που τονίζει την ανάγκη της επιβίωσης. Την δύναμη της πίστης, αλλά και την ανάσα της ελευθερίας. Με ήρωες εκρηκτικούς, που κρύβουν μέσα τους θάρρος και θράσος. Τόλμη και γενναιότητα. Λόγο τιμής, ήθος και πάθος.
Η επιλογή της Θράκης ήταν για μένα ένα από τα επιπλέον στοιχεία που με έκαναν να επιλέξω αυτό το βιβλίο. Την έχω λατρέψει αυτή την περιοχή. Τα βουνά της Ροδόπης. Τα υπέροχα τοπία που αποπνέουν και μυστήριo και μύηση σε έναν κόσμο άγνωστο και απόκρυφο αλλά και ένα περίτεχνο σύμπλεγμα πολιτισμών θρησκειών και παραδόσεων. Εντός ενός πολυπρόσωπου μυθιστορήματος που αντανακλά τις διαφορετικές ιδιότητες των ανθρώπων τόσο σαν χαρακτήρες όσο και σαν απόσταγμα και αποτέλεσμα βίαιων και απότομων αλλαγών. Ανατροπών και επιτακτικών επιλογών κάτω από συνθήκες που τις πιέζει ο χρόνος αλλά και το αναπάντεχο και αταίριαστο συναίσθημα. Και παράλληλα με την πραγματικότητα και την ιστορικότητα να βαδίζουμε σε αρχέγονες αναζητήσεις που συμβαδίζουν αρμονικά στους υπόγειους και επίγειους κόσμους των προγόνων μας. Η παρακμάζουσα Βυζαντινή αυτοκρατορία γίνεται το φόντο μιας ιστορίας που αναδεικνύει λαογραφία, αρχαιολογικό παρελθόν και αναζύμωση ιδανικών μέσα από μια νέα βίαιη ανακατάταξη και αναδομή λαών που ακολουθούν την ροή της ιστορίας με δράση ή απλή παραίτηση.
Νομίζω πως είναι ένα βιβλίο στο οποίο ο κάθε αναγνώστης θα μάθει, θα γνωρίσει και θα ανακαλύψει δικά του πράγματα, άρα και από τα βιβλία που ο καθένας που θα προσπαθήσει να εμβαθύνει σε αυτό συγκεκριμένα και εξονυχιστικά θα είναι λάθος. Θα ήθελα να γράψω και πολλά επιπρόσθετα στοιχεία. Αλλά θεωρώ πως η αξία αυτού του βιβλίου είναι η προσωπική ανακάλυψη από τον κάθε αναγνώστη ξεχωριστά. Ένα βιβλίο που πρέπει να αναζητήσετε όλοι για το θράσος των συναισθημάτων του και για την θρασύτητα των εξαιρετικών του διεισδύσεων σε μια εποχή εκείνη των Μεσαιωνικών επικών χρόνων και σε μια περιοχή που λίγοι έχουν τολμήσει να αγγίξουν. Την Θράκη.
Την ανακάλυψα από το βιβλίο το Λιμάνι των χαμένων γυναικών που ήταν ένα από τα καλύτερα βιβλία που είχα διαβάσει το 2019 όταν πρωτοεμφανίστηκε στα Ελληνικά γράμματα η Νάγια Δαλακουρα. Με γνώμονα το πρώτο δείγμα γραφής της θέλησα να δω και το δεύτερο φυσικά. Έχω μείνει άφωνη, έκθαμπη και εκστασιασμένη μπροστά σε αυτό το νέο ταλέντο της Ελληνικής Λογοτεχνίας. Δεν είναι μόνο γνώστης της ιστορίας ,γνώστης της εποχής της και μύστης της νοοτροπίας του συμπλέγματος των λαών που συνυπήρχαν στο Βυζάντιο. Αλλά και εξαιρετική χειρίστρια του λόγου, καταπληκτική λογοπλόκος της μυθοπλασίας και αυθεντία της ισορροπημένης διαχείρισης της πολιτικής, της διπλωματίας και της θρησκοληψίας των χρόνων εκείνων. Έχει την φειδώ των συναισθημάτων σε απόλυτο έλεγχο. Διαχειρίζεται τα πάντα με το απόλυτο μέτρο κρατώντας τις λεπτές ισορροπίες που πρέπει να κρατά ένα ιστορικό μυθιστόρημα που πατάει στα ίχνη της ιστορικότητας και της μυθιστορηματικής εξέλιξης. Αλλά και της ανεξέλεγκτης πορείας που πρέπει να έχουν οι ήρωες ενός βιβλίου για να αποδείξουν το φθαρτό και το γήινο των πράξεων τους.
Ένα βιβλίο σαν παραμύθι, γοητευτικό, σαγηνευτικό και μαγευτικό, που μπλέκει θρύλους και πραγματικότητα. Ιστορία και μυθοπλασία, μυστηριακές τελετές αλλά και αληθινά επικές μάχες. Ένα εργόχειρο πραγματικό. 1206 δυο χρόνια μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους. Παρακολουθούμε τα σταυροφορικά κράτη στην λατινοκρατούμενη πλέον επικράτεια. Σταυροφόροι, να λεηλατούν καστροπολιτείες να καταστρέφουν και να αφανίζουν. Πρωταγωνιστές η Ζωή, μια αρχοντοπούλα από την Μοσυνούπολη που αναζητά την ταυτότητα της, αλλά ταυτόχρονα προσπαθεί να κρυφτεί από του διώκτες της. Και ο Πέταρ Βογιάρος Πολεμιστής που την συναντά στο δρόμο του την ερωτεύεται και την προστατεύει. Ένας έρωτας τρυφερός, ιερός και γλυκός που γεννιέται μέσα στην φλόγα ενός άγριου σταυροφορικού πολέμου. Ένας έρωτας που αντιμάχεται την εποχή, τους ρόλους και το καθήκον.
Μια εξαιρετικά καλοστημένη ιστορία πλαισιωμένη με περιγραφές και λέξεις τόσο ταιριαστές και κατατοπιστικές που σε τοποθετούν νοερά πίσω από τους ήρωες και τα κατορθώματα τους. Τις σκέψεις τους, τους φόβους, τις απειλές, τα συναισθήματα τους που γεννιούνται ή πεθαίνουν σε στιγμές σκληρές πλαισιωμένες όμως σε άγραφους νόμους και ηθικούς κανόνες. Ένα βιβλίο ανθρωποκεντρικό και ηθικοπλαστικό που μας ταξιδεύει σε μια εποχή τόσο μακρινή αλλά και παράλληλα τόσο κοντινή. Σε μια δαιδαλώδη πορεία της Μεσαιωνικής ιστορίας ανάμεσα στον Χριστιανισμό και τον Παγανισμό. Τον μυστηριακό πολιτισμό και τον αποκρυφισμό. Που τονίζει την ανάγκη της επιβίωσης. Την δύναμη της πίστης, αλλά και την ανάσα της ελευθερίας. Με ήρωες εκρηκτικούς, που κρύβουν μέσα τους θάρρος και θράσος. Τόλμη και γενναιότητα. Λόγο τιμής, ήθος και πάθος.
Η επιλογή της Θράκης ήταν για μένα ένα από τα επιπλέον στοιχεία που με έκαναν να επιλέξω αυτό το βιβλίο. Την έχω λατρέψει αυτή την περιοχή. Τα βουνά της Ροδόπης. Τα υπέροχα τοπία που αποπνέουν και μυστήριo και μύηση σε έναν κόσμο άγνωστο και απόκρυφο αλλά και ένα περίτεχνο σύμπλεγμα πολιτισμών θρησκειών και παραδόσεων. Εντός ενός πολυπρόσωπου μυθιστορήματος που αντανακλά τις διαφορετικές ιδιότητες των ανθρώπων τόσο σαν χαρακτήρες όσο και σαν απόσταγμα και αποτέλεσμα βίαιων και απότομων αλλαγών. Ανατροπών και επιτακτικών επιλογών κάτω από συνθήκες που τις πιέζει ο χρόνος αλλά και το αναπάντεχο και αταίριαστο συναίσθημα. Και παράλληλα με την πραγματικότητα και την ιστορικότητα να βαδίζουμε σε αρχέγονες αναζητήσεις που συμβαδίζουν αρμονικά στους υπόγειους και επίγειους κόσμους των προγόνων μας. Η παρακμάζουσα Βυζαντινή αυτοκρατορία γίνεται το φόντο μιας ιστορίας που αναδεικνύει λαογραφία, αρχαιολογικό παρελθόν και αναζύμωση ιδανικών μέσα από μια νέα βίαιη ανακατάταξη και αναδομή λαών που ακολουθούν την ροή της ιστορίας με δράση ή απλή παραίτηση.
Νομίζω πως είναι ένα βιβλίο στο οποίο ο κάθε αναγνώστης θα μάθει, θα γνωρίσει και θα ανακαλύψει δικά του πράγματα, άρα και από τα βιβλία που ο καθένας που θα προσπαθήσει να εμβαθύνει σε αυτό συγκεκριμένα και εξονυχιστικά θα είναι λάθος. Θα ήθελα να γράψω και πολλά επιπρόσθετα στοιχεία. Αλλά θεωρώ πως η αξία αυτού του βιβλίου είναι η προσωπική ανακάλυψη από τον κάθε αναγνώστη ξεχωριστά. Ένα βιβλίο που πρέπει να αναζητήσετε όλοι για το θράσος των συναισθημάτων του και για την θρασύτητα των εξαιρετικών του διεισδύσεων σε μια εποχή εκείνη των Μεσαιωνικών επικών χρόνων και σε μια περιοχή που λίγοι έχουν τολμήσει να αγγίξουν. Την Θράκη.
August 2, 2021
Είναι ένα βιβλίο που σε ταξιδεύει σε μία άλλη εποχή και σε μία περιοχή που κατοικείται από διάφορους πολιτισμούς. Μέσα από μια ερωτική ιστορία βαλμένη σε ιστορικό υπόβαθρο μαθαίνεις αρκετές πολιτιστικές πινελιές της Θράκης. Με γοήτευσε επίσης το λεξιλόγιο της συγγραφέα. Αρκετά πλούσιο και ξεχωριστό.
March 29, 2021
Κάτι από παραμύθι έχει η "Θράσσα", το νέο βιβλίο της Νάγιας Δαλακούρα, σαν όνειρο πασπαλισμένο με νεραϊδόσκονη, το οποίο βλέπει κανείς μία νύχτα με πανσέληνο στους πρόποδες του Σάος στη Σαμοθράκη...
Και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού η "Θράσσα" περικλείει στις σελίδες της μάγισσες, οιωνοσκόπους και αινιγματικές φιγούρες, την απελευθέρωση μιας πανέμορφης αρχοντοπούλας από έναν γενναίο πολεμιστή, σκοτεινά δάση, πολέμους, μαγγανείες, σταυροφόρους και έναν δυνατό έρωτα, όλα τοποθετημένα σε μία μακρινή μεσαιωνική εποχή, όπως αυτή στην οποία εκτυλίσσονται συνήθως τα παραμύθια...
Μετά από "Το λιμάνι των χαμένων γυναικών" η Ν.Δ. επιστρέφει με τη "Θράσσα", προτιμώντας και πάλι να δώσει τον ρόλο του πρωταγωνιστή, όπως και στο προηγούμενο μυθιστόρημά της, σε γυναίκες. Γυναίκες ξεχωριστές, αιθέριες σαν νεράιδες, δυνατές και μυστηριώδεις, με θέληση αδάμαστη, που γητεύουν όλα τα αρσενικά τα οποία θα τύχει να βρεθούν στον δρόμο τους και αναζητούν επίμονα την ταυτότητά τους, αλλά και τη θέση τους στον κύκλο της ζωής.
Πρωταγωνίστρια και εδώ, λοιπόν, είναι η μάγισσα της Θράκης, η Ζωή, μία αρχοντοπούλα, γέννημα θρέμμα της Μοσυνούπολης της Θράκης, η οποία κουβαλά ένα αινιγματικό παρελθόν.
Βρισκόμαστε στα 1206, σε καιρούς ιδιαίτερα ταραγμένους και σκοτεινούς, τότε που η Θράκη φιλοξενούσε μία πληθώρα από πολλές διαφορετικές εθνικότητες στα εδάφη της. Ρωμιοί, Βούλγαροι, Εβραίοι, Φράγκοι, Νορμανδοί, ακόμη και Ιωαννίτες ιππότες, αλλά και Ιταλοί έμποροι πέρασαν περιστασιακά από τη γη του Βάκχου.
Είναι η εποχή λίγο μετά από την Τέταρτη σταυροφορία και την Άλωση του 1204 της Κωνσταντινούπολης, τότε δηλαδή που η Βυζαντινή Αυτοκρατορία καταλύεται για πρώτη φορά στη μακραίωνη ιστορία της από τους Φράγκους κατακτητές. Τότε ιδρύεται η Λατινική Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης και ο ελληνισμός γνωρίζει για πρώτη φορά τον κατακερματισμό μέσα από τα διάδοχα βυζαντινά κρατίδια αλλά και τα πάμπολλα βενετικά και φραγκικά κρατικά μορφώματα που δημιουργούνται στη Μικρά Ασία, τα νησιά του Αιγαίου και την ευρωπαϊκή χερσόνησο της Ελλάδας, τη Ρωμανία, όπως την ονόμαζαν οι Φράγκοι εκείνον τον καιρό.
Μέσα σε αυτούς τους ταραγμένους χρόνους, τους γεμάτους πολέμους και συγκρούσεις, στους οποίους ο ελληνισμός θα δημιουργήσει τη νέα του ταυτότητα, η πολυπολιτισμική περιοχή της Θράκης θα γίνει το μήλον της έριδος ανάμεσα σε Ρωμιούς, Βούλγαρους και Φράγκους.
Η αρχοντοπούλα Ζωή θα καταφέρει να επιβιώσει από τη λεηλασία της Μοσυνούπολης το 1206 από τους Βουλγάρους και θα γνωρίσει τον έρωτα στο πρόσωπο του Βούλγαρου Πέταρ, του σωτήρα της. Κανείς από τους δυο τους, όμως, δεν είναι αυτός που φαίνεται. Η περιήγησή τους στις γωνιές της Θράκης, από το αρχαίο λιμάνι της Μαρώνειας και το τετράγωνο φρούριο στα Κουμουτζηνά, μέχρι τη μυστικιστική Σαμοθράκη των Μεγάλων Θεών και την πολυεθνική Φιλιππούπολη, θα τους επιτρέψει να ανακαλύψουν άγνωστες πτυχές της ταυτότητάς τους.
Σε αναλογία με τη σύγχρονη εποχή, η οποία δεν απουσιάζει από το βιβλίο, εν έτει 2008, η ηλικιωμένη Λένη αναζητά κι αυτή στη σημερινή πόλη της Κομοτηνής την ταυτότητά της μέσα από τις ιστορίες των προγόνων της και τα κατάλοιπα του παρελθόντος που έφτασαν στην κατοχή της.
Από ιστορικής πλευράς πάντως, ο αναγνώστης θα συναντήσει στις σελίδες του βιβλίου πολλές σπουδαίες προσωπικότητες που σημάδεψαν με τη δράση τους τον 13ο αιώνα, όπως τον ιππότη Γοδεφρείδο Βιλεαρδουίνο και τον Βούλγαρο τσάρο Ιωάννη Καλογιάννη. Αυτή τη φορά όμως η Ιστορία δεν συνδυάζεται μόνο με τη Λογοτεχνία, αλλά και με τη Μαγεία, η οποία προσδίδει στην Ιστορία μία αποκρυφιστική διάσταση, καθώς και μία αύρα μυστηρίου.
Η Ιστορία, δηλαδή, δεν επικεντρώνεται στα πολιτικοστρατιωτικά γεγονότα, αλλά, κυρίως στην κοινωνία και την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων. Αναπόσπαστο κομμάτι της αποτελεί η Μαγεία, αναπόσπαστα συνδεδεμένη εκείνη την εποχή με τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων. Αρκτολατρεία, δενδρολατρεία, ανιμισμός, μαγγανεία, χειρομαντεία, λιθολατρεία και θεραπευτική βοτάνων, όλες οι μορφές δηλαδή της λαϊκής σοφίας, κατάλοιπα του παγανισμού που επιβίωσαν στη σκληροπυρηνική χριστιανική αυτή εποχή, συνδυάζονται αρμονικά με την πίστη στα Ιερά Λείψανα, τις Εικόνες και τους Αγίους. Το ατμοσφαιρικό παζλ της Μαγείας συμπληρώνεται από έννοιες και εικόνες στενά συνδεδεμένες στη λαϊκή μνήμη με τη μαγεία, όπως γάτες, καθρέφτες, φυλαχτά και ζώδια.
Το βιβλίο βρίθει από αντιθέσεις. Ακροβατεί ανάμεσα στην παγανιστική Αρχαιότητα και τον χριστιανικό Μεσαίωνα, ανάμεσα στη μαγεία και τη λογική, στη μοναξιά της φύσης και στην πολυκοσμία της πόλης, στο αρσενικό και το θηλυκό, στο παραμύθι και την ιστορία, στο πραγματικό και το υπερβατικό.
Ο λόγος της Ν.Δ. είναι μικροπερίοδος και ξεχειλίζει από συναίσθημα. Συνάμα, είναι ρεαλιστικός, μα και ατμοσφαιρικός και δίνει βαρύτητα στις περιγραφές, οι οποίες αποδεικνύονται, σε ορισμένες περιπτώσεις, ιδιαιτέρως κινηματογραφικές, χαρίζοντας ζωντάνια και αμεσότητα στην αφήγηση.
Η δημιουργός, όμως, καταφέρνει να αποκρυσταλλώσει το δικό της ιδιότυπο και ξεχωριστό συγγραφικό ύφος. Στο συγκεκριμένο βιβλίο, λόγω του ιστορικού του θέματος, η γραφή μοιάζει να περικλείει αλλά και να αποτυπώνει στο χαρτί, όλη την αγάπη και τον σεβασμό που τρέφει η συγγραφέας για την Ιστορία και την Αρχαιολογία, την επιστήμη της. Αυτό γίνεται ολοφάνερο στις γεμάτες πάθος περιγραφές της για κάθε τι παλιό που εμφανίζεται στις σελίδες της "Θράσσας", από παλιές εκκλησίες, φθαρμένες εικόνες και αραχνιασμένες καστροπολιτείες μέχρι αρχαία Ιερά και μισοερειπωμένα χάνια.
Πάντα δε στα βιβλία της Ν.Δ. ο έρωτας είναι σφοδρός, πιο δυνατός από κάθε λογική και φραγμό και είναι αυτός ο οποίος κινεί τα νήματα της γραφής και της υπόθεσης. Η συγγραφέας τον κρατάει σκόπιμα πλατωνικό και ανολοκλήρωτο για μεγάλο μέρος του βιβλίου, κορυφώνοντας έτσι την αδημονία του αναγνώστη μαζί με εκείνη των πρωταγωνιστών του.
Αναμφίβολα, ένα από τα λίγα βιβλία που αφορούν την Ιστορία της μεσαιωνικής Θράκης και τη Μαγεία του λαού της εποχής, αριστοτεχνικά δεμένο με το νήμα της καλής γραφής. Ένα γοητευτικό οδοιπορικό στη Θράκη του 13ου αιώνα που θα το θυμόμαστε με αγάπη.
Και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού η "Θράσσα" περικλείει στις σελίδες της μάγισσες, οιωνοσκόπους και αινιγματικές φιγούρες, την απελευθέρωση μιας πανέμορφης αρχοντοπούλας από έναν γενναίο πολεμιστή, σκοτεινά δάση, πολέμους, μαγγανείες, σταυροφόρους και έναν δυνατό έρωτα, όλα τοποθετημένα σε μία μακρινή μεσαιωνική εποχή, όπως αυτή στην οποία εκτυλίσσονται συνήθως τα παραμύθια...
Μετά από "Το λιμάνι των χαμένων γυναικών" η Ν.Δ. επιστρέφει με τη "Θράσσα", προτιμώντας και πάλι να δώσει τον ρόλο του πρωταγωνιστή, όπως και στο προηγούμενο μυθιστόρημά της, σε γυναίκες. Γυναίκες ξεχωριστές, αιθέριες σαν νεράιδες, δυνατές και μυστηριώδεις, με θέληση αδάμαστη, που γητεύουν όλα τα αρσενικά τα οποία θα τύχει να βρεθούν στον δρόμο τους και αναζητούν επίμονα την ταυτότητά τους, αλλά και τη θέση τους στον κύκλο της ζωής.
Πρωταγωνίστρια και εδώ, λοιπόν, είναι η μάγισσα της Θράκης, η Ζωή, μία αρχοντοπούλα, γέννημα θρέμμα της Μοσυνούπολης της Θράκης, η οποία κουβαλά ένα αινιγματικό παρελθόν.
Βρισκόμαστε στα 1206, σε καιρούς ιδιαίτερα ταραγμένους και σκοτεινούς, τότε που η Θράκη φιλοξενούσε μία πληθώρα από πολλές διαφορετικές εθνικότητες στα εδάφη της. Ρωμιοί, Βούλγαροι, Εβραίοι, Φράγκοι, Νορμανδοί, ακόμη και Ιωαννίτες ιππότες, αλλά και Ιταλοί έμποροι πέρασαν περιστασιακά από τη γη του Βάκχου.
Είναι η εποχή λίγο μετά από την Τέταρτη σταυροφορία και την Άλωση του 1204 της Κωνσταντινούπολης, τότε δηλαδή που η Βυζαντινή Αυτοκρατορία καταλύεται για πρώτη φορά στη μακραίωνη ιστορία της από τους Φράγκους κατακτητές. Τότε ιδρύεται η Λατινική Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης και ο ελληνισμός γνωρίζει για πρώτη φορά τον κατακερματισμό μέσα από τα διάδοχα βυζαντινά κρατίδια αλλά και τα πάμπολλα βενετικά και φραγκικά κρατικά μορφώματα που δημιουργούνται στη Μικρά Ασία, τα νησιά του Αιγαίου και την ευρωπαϊκή χερσόνησο της Ελλάδας, τη Ρωμανία, όπως την ονόμαζαν οι Φράγκοι εκείνον τον καιρό.
Μέσα σε αυτούς τους ταραγμένους χρόνους, τους γεμάτους πολέμους και συγκρούσεις, στους οποίους ο ελληνισμός θα δημιουργήσει τη νέα του ταυτότητα, η πολυπολιτισμική περιοχή της Θράκης θα γίνει το μήλον της έριδος ανάμεσα σε Ρωμιούς, Βούλγαρους και Φράγκους.
Η αρχοντοπούλα Ζωή θα καταφέρει να επιβιώσει από τη λεηλασία της Μοσυνούπολης το 1206 από τους Βουλγάρους και θα γνωρίσει τον έρωτα στο πρόσωπο του Βούλγαρου Πέταρ, του σωτήρα της. Κανείς από τους δυο τους, όμως, δεν είναι αυτός που φαίνεται. Η περιήγησή τους στις γωνιές της Θράκης, από το αρχαίο λιμάνι της Μαρώνειας και το τετράγωνο φρούριο στα Κουμουτζηνά, μέχρι τη μυστικιστική Σαμοθράκη των Μεγάλων Θεών και την πολυεθνική Φιλιππούπολη, θα τους επιτρέψει να ανακαλύψουν άγνωστες πτυχές της ταυτότητάς τους.
Σε αναλογία με τη σύγχρονη εποχή, η οποία δεν απουσιάζει από το βιβλίο, εν έτει 2008, η ηλικιωμένη Λένη αναζητά κι αυτή στη σημερινή πόλη της Κομοτηνής την ταυτότητά της μέσα από τις ιστορίες των προγόνων της και τα κατάλοιπα του παρελθόντος που έφτασαν στην κατοχή της.
Από ιστορικής πλευράς πάντως, ο αναγνώστης θα συναντήσει στις σελίδες του βιβλίου πολλές σπουδαίες προσωπικότητες που σημάδεψαν με τη δράση τους τον 13ο αιώνα, όπως τον ιππότη Γοδεφρείδο Βιλεαρδουίνο και τον Βούλγαρο τσάρο Ιωάννη Καλογιάννη. Αυτή τη φορά όμως η Ιστορία δεν συνδυάζεται μόνο με τη Λογοτεχνία, αλλά και με τη Μαγεία, η οποία προσδίδει στην Ιστορία μία αποκρυφιστική διάσταση, καθώς και μία αύρα μυστηρίου.
Η Ιστορία, δηλαδή, δεν επικεντρώνεται στα πολιτικοστρατιωτικά γεγονότα, αλλά, κυρίως στην κοινωνία και την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων. Αναπόσπαστο κομμάτι της αποτελεί η Μαγεία, αναπόσπαστα συνδεδεμένη εκείνη την εποχή με τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων. Αρκτολατρεία, δενδρολατρεία, ανιμισμός, μαγγανεία, χειρομαντεία, λιθολατρεία και θεραπευτική βοτάνων, όλες οι μορφές δηλαδή της λαϊκής σοφίας, κατάλοιπα του παγανισμού που επιβίωσαν στη σκληροπυρηνική χριστιανική αυτή εποχή, συνδυάζονται αρμονικά με την πίστη στα Ιερά Λείψανα, τις Εικόνες και τους Αγίους. Το ατμοσφαιρικό παζλ της Μαγείας συμπληρώνεται από έννοιες και εικόνες στενά συνδεδεμένες στη λαϊκή μνήμη με τη μαγεία, όπως γάτες, καθρέφτες, φυλαχτά και ζώδια.
Το βιβλίο βρίθει από αντιθέσεις. Ακροβατεί ανάμεσα στην παγανιστική Αρχαιότητα και τον χριστιανικό Μεσαίωνα, ανάμεσα στη μαγεία και τη λογική, στη μοναξιά της φύσης και στην πολυκοσμία της πόλης, στο αρσενικό και το θηλυκό, στο παραμύθι και την ιστορία, στο πραγματικό και το υπερβατικό.
Ο λόγος της Ν.Δ. είναι μικροπερίοδος και ξεχειλίζει από συναίσθημα. Συνάμα, είναι ρεαλιστικός, μα και ατμοσφαιρικός και δίνει βαρύτητα στις περιγραφές, οι οποίες αποδεικνύονται, σε ορισμένες περιπτώσεις, ιδιαιτέρως κινηματογραφικές, χαρίζοντας ζωντάνια και αμεσότητα στην αφήγηση.
Η δημιουργός, όμως, καταφέρνει να αποκρυσταλλώσει το δικό της ιδιότυπο και ξεχωριστό συγγραφικό ύφος. Στο συγκεκριμένο βιβλίο, λόγω του ιστορικού του θέματος, η γραφή μοιάζει να περικλείει αλλά και να αποτυπώνει στο χαρτί, όλη την αγάπη και τον σεβασμό που τρέφει η συγγραφέας για την Ιστορία και την Αρχαιολογία, την επιστήμη της. Αυτό γίνεται ολοφάνερο στις γεμάτες πάθος περιγραφές της για κάθε τι παλιό που εμφανίζεται στις σελίδες της "Θράσσας", από παλιές εκκλησίες, φθαρμένες εικόνες και αραχνιασμένες καστροπολιτείες μέχρι αρχαία Ιερά και μισοερειπωμένα χάνια.
Πάντα δε στα βιβλία της Ν.Δ. ο έρωτας είναι σφοδρός, πιο δυνατός από κάθε λογική και φραγμό και είναι αυτός ο οποίος κινεί τα νήματα της γραφής και της υπόθεσης. Η συγγραφέας τον κρατάει σκόπιμα πλατωνικό και ανολοκλήρωτο για μεγάλο μέρος του βιβλίου, κορυφώνοντας έτσι την αδημονία του αναγνώστη μαζί με εκείνη των πρωταγωνιστών του.
Αναμφίβολα, ένα από τα λίγα βιβλία που αφορούν την Ιστορία της μεσαιωνικής Θράκης και τη Μαγεία του λαού της εποχής, αριστοτεχνικά δεμένο με το νήμα της καλής γραφής. Ένα γοητευτικό οδοιπορικό στη Θράκη του 13ου αιώνα που θα το θυμόμαστε με αγάπη.
January 20, 2024
Συνήθως δεν διαβάζω ελληνική πεζογραφία. Αγόρασα αυτό το βιβλίο, διαβάζοντας τις κριτικές και σκέφτηκα ότι θα ήταν μια καλή ευκαιρία να διαβάσω ιστορικό μυθιστόρημα γραμμένο από Ελληνίδα συγγραφέα.
Για τα ιστορικά γεγονότα δεν μπορώ να μιλήσω,διότι δεν είμαι ιστορικός ούτε έχω πολλές γνώσεις επί του θέματος.
Θα μιλήσω για όσα ξέρω:
Η γραφή δεν μου άρεσε δεν με κράτησε,το διάβασα με δυσκολία .
Οι χαρακτήρες. Η Ζωή η πρωταγωνίστρια,η πανέμορφη (που φυσικά την ήθελαν όλες και όλοι )Ζωή δεν μου άρεσε σαν χαρακτήρας. Δεν θεώρησα ότι εξελίχθηκε ιδιαίτερα στα χρόνια που καλύπτει το βιβλίο, ο Πεταρ ήταν πολύ τραχύς και όχι πολύ καλά γραμμένος χαρακτήρας. Η Ξένη μου άρεσε πολύ.ωραια δομημένη με παρελθόν, παρόν και μέλλον.
Μου άρεσαν τα μέρη τα οποία περιγράφει η συγγραφέας.
2 αστεράκια από εμένα
Για τα ιστορικά γεγονότα δεν μπορώ να μιλήσω,διότι δεν είμαι ιστορικός ούτε έχω πολλές γνώσεις επί του θέματος.
Θα μιλήσω για όσα ξέρω:
Η γραφή δεν μου άρεσε δεν με κράτησε,το διάβασα με δυσκολία .
Οι χαρακτήρες. Η Ζωή η πρωταγωνίστρια,η πανέμορφη (που φυσικά την ήθελαν όλες και όλοι )Ζωή δεν μου άρεσε σαν χαρακτήρας. Δεν θεώρησα ότι εξελίχθηκε ιδιαίτερα στα χρόνια που καλύπτει το βιβλίο, ο Πεταρ ήταν πολύ τραχύς και όχι πολύ καλά γραμμένος χαρακτήρας. Η Ξένη μου άρεσε πολύ.ωραια δομημένη με παρελθόν, παρόν και μέλλον.
Μου άρεσαν τα μέρη τα οποία περιγράφει η συγγραφέας.
2 αστεράκια από εμένα
January 22, 2022
Το βιβλίο αυτό δεν είναι είναι το ιστορικό μυθιστόρημα που νόμιζα. Το λέει και ο τίτλος του βέβαια αλλά δεν το είχα προσέξει. Πρόκειται για ένα καθαρά αισθηματικό βιβλίο που απλά εξελίσεται στο 1200μ.Χ περίπου στην περιοχή της Θράκης και κυριαρχεί έντονα το μυστηριακό στοιχείο.
January 25, 2023
https://georgette60.blogspot.com/2023...
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα με ιστορικό υπόβαθρο και μεταφυσικά στοιχεία και είναι εμπνευσμένη (νομίζω) από το Βυζάντιο σε ταραγμένους και σκοτεινούς καιρούς και κυρίως στην κοινωνία και στην καθημερινότητα των απλών ανθρώπων.
Είναι το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως που διαβάζω και παρόλο που δεν είμαι του μεταφυσικού και φανταστικού αναγνώσματος μου άρεσε αρκετά και ομολογώ ότι ταξίδεψα και εγώ στην συγκεκριμένη εποχή.Η συγγραφέας γράφει με πειθαρχία,διαύγεια,σύνεση και σίγουρα με ενδελεχή έρευνα.Όλα αυτά κάνουν την γραφή της να είναι γεμάτη από δημιουργικότητα,περιγραφές όμορφες με λυρικότητα και σίγουρα μελετημένη.
Από την επιλογή του τίτλου καταλαβαίνει ο αναγνώστης ότι πρόκειται για ιστορικό που κινείται στην Θράκη και στο Βυζάντιο του 13 ου αιώνα και στα γύρω περίχωρα και την Ιστορία τους και που αναδεικνύεται μέσω της μυθοπλασίας.Χαρακτήρες,γεγονότα ,τόποι είναι όλα καλά μελετημένα ώστε να βγει ένα καλό αποτέλεσμα αντάξιο του ιστορικού υπόβαθρου.
Οι ήρωες Θράσσα (που αναζητεί την ταυτότητα της) και Πέταρ αγωνίζονται σκληρά για ένα κομμάτι ευτυχίας,αλλά χωρίς να μπορούν ν’αποφύγουν τα γραμμένα.Συναντιούνται μετά από κυνήγι ή μάλλον είναι το πεπρωμένο τους.Θα ταξιδέψουμε με μάγισσες,αινιγματικές φιγούρες,πολεμιστές,άρχοντες,συγκρούσεις στην μεσαιωνική εποχή σαν ένα παραμύθι,όπου ο παγανισμός μάχεται με τον χριστιανισμό με μαγικά και μαγγανείες.
Συγχρόνως όμως υπάρχει και ένα κομμάτι στην σημερινή εποχή με μία απόγονο.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα με ιστορικό υπόβαθρο και μεταφυσικά στοιχεία και είναι εμπνευσμένη (νομίζω) από το Βυζάντιο σε ταραγμένους και σκοτεινούς καιρούς και κυρίως στην κοινωνία και στην καθημερινότητα των απλών ανθρώπων.
Είναι το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως που διαβάζω και παρόλο που δεν είμαι του μεταφυσικού και φανταστικού αναγνώσματος μου άρεσε αρκετά και ομολογώ ότι ταξίδεψα και εγώ στην συγκεκριμένη εποχή.Η συγγραφέας γράφει με πειθαρχία,διαύγεια,σύνεση και σίγουρα με ενδελεχή έρευνα.Όλα αυτά κάνουν την γραφή της να είναι γεμάτη από δημιουργικότητα,περιγραφές όμορφες με λυρικότητα και σίγουρα μελετημένη.
Από την επιλογή του τίτλου καταλαβαίνει ο αναγνώστης ότι πρόκειται για ιστορικό που κινείται στην Θράκη και στο Βυζάντιο του 13 ου αιώνα και στα γύρω περίχωρα και την Ιστορία τους και που αναδεικνύεται μέσω της μυθοπλασίας.Χαρακτήρες,γεγονότα ,τόποι είναι όλα καλά μελετημένα ώστε να βγει ένα καλό αποτέλεσμα αντάξιο του ιστορικού υπόβαθρου.
Οι ήρωες Θράσσα (που αναζητεί την ταυτότητα της) και Πέταρ αγωνίζονται σκληρά για ένα κομμάτι ευτυχίας,αλλά χωρίς να μπορούν ν’αποφύγουν τα γραμμένα.Συναντιούνται μετά από κυνήγι ή μάλλον είναι το πεπρωμένο τους.Θα ταξιδέψουμε με μάγισσες,αινιγματικές φιγούρες,πολεμιστές,άρχοντες,συγκρούσεις στην μεσαιωνική εποχή σαν ένα παραμύθι,όπου ο παγανισμός μάχεται με τον χριστιανισμό με μαγικά και μαγγανείες.
Συγχρόνως όμως υπάρχει και ένα κομμάτι στην σημερινή εποχή με μία απόγονο.
February 12, 2022
Η Θράσσα είναι το δεύτερο βιβλίο της συυγραφέως μετά το "Λιμάνι των χαμένων γυναικών", το οποίο όχι απλώς ήταν καλό, αλλά αγαπήθηκε πολύ. Έχει τόσες εικόνες, μέρη και ανθρώπους, που μαζί και με τη συνεχή πλοκή, νομίζω ότι το κάνει έτοιμο και για να γίνει ταινία!
Κατ' αρχάς, παρά τον τίτλο, η Θράσσα (Θρακιώτισσα) δεν είναι "γυναικεία λογοτεχνία". Πρόκειται για μία συναρπαστική ιστορική περιπέτεια με πολλές τεχνικές αρχαιολογικές λεπτομέρειες που όμως είναι περασμένες εύκολα. Και δεν είναι λογοτεχνία του φανταστικού, επειδή τα όσα ενίοτε υπερβατικά περιγράφονται υπήρξαν βίωμα για πολλές γενιές. Όσο για τη γλώσσα και το ύφος, βρήκα πάρα πολλές λέξεις που είχα ξεχάσει. Η συγγραφέας είναι και αρχαιολόγος - μουσειολόγος, και έχει βάλει μέσα πολλή έρευνα, πολλά ταξίδια και πολλές εμπειρίες. Και έκπληξη!
Πέρα από την πλοκή, στο κέντρο βρίσκεται η μνήμη της Θράκης και των απέναντι νήσων, κόντρα στην νεότερη τάση για απομόνωση αυτού του σπουδαίου και ζωντανού διαδρόμου. Και άσχετα αν εγώ έχω την τύχη να έχω μία μικρή (αλλά πολύ ζωντανή) καταγωγή από εκεί, θα ήταν καλό για όλους μας να λάβουμε τη γνώση για τον Ορφέα και τον Διόνυσο, και ποιο θα έπρεπε να είναι το νόημα των μύθων τους στη ζωή μας.
Η Θράσσα δεν θα είναι εύκολη ή ευχάριστη για όλους. Θα δοκιμάσει προσωπικά θέματα πίστης και ταυτότητας. Για αυτό και θα μείνει αξέχαστη όμως.
Η συγγραφέας κατέθεσε ένα βιβλίο που κάνει ακόμα ένα βήμα πιο κοντά στο μοναδικό, προσωπικό της ύφος. Και, πιστέψτε με, αυτό είναι συναρπαστικό!
Κατ' αρχάς, παρά τον τίτλο, η Θράσσα (Θρακιώτισσα) δεν είναι "γυναικεία λογοτεχνία". Πρόκειται για μία συναρπαστική ιστορική περιπέτεια με πολλές τεχνικές αρχαιολογικές λεπτομέρειες που όμως είναι περασμένες εύκολα. Και δεν είναι λογοτεχνία του φανταστικού, επειδή τα όσα ενίοτε υπερβατικά περιγράφονται υπήρξαν βίωμα για πολλές γενιές. Όσο για τη γλώσσα και το ύφος, βρήκα πάρα πολλές λέξεις που είχα ξεχάσει. Η συγγραφέας είναι και αρχαιολόγος - μουσειολόγος, και έχει βάλει μέσα πολλή έρευνα, πολλά ταξίδια και πολλές εμπειρίες. Και έκπληξη!
Πέρα από την πλοκή, στο κέντρο βρίσκεται η μνήμη της Θράκης και των απέναντι νήσων, κόντρα στην νεότερη τάση για απομόνωση αυτού του σπουδαίου και ζωντανού διαδρόμου. Και άσχετα αν εγώ έχω την τύχη να έχω μία μικρή (αλλά πολύ ζωντανή) καταγωγή από εκεί, θα ήταν καλό για όλους μας να λάβουμε τη γνώση για τον Ορφέα και τον Διόνυσο, και ποιο θα έπρεπε να είναι το νόημα των μύθων τους στη ζωή μας.
Η Θράσσα δεν θα είναι εύκολη ή ευχάριστη για όλους. Θα δοκιμάσει προσωπικά θέματα πίστης και ταυτότητας. Για αυτό και θα μείνει αξέχαστη όμως.
Η συγγραφέας κατέθεσε ένα βιβλίο που κάνει ακόμα ένα βήμα πιο κοντά στο μοναδικό, προσωπικό της ύφος. Και, πιστέψτε με, αυτό είναι συναρπαστικό!
August 26, 2022
Όσο απαιτητική και να ήμουν σαν αναγνώστρια, η Θρασσα θα με συνέπαιρνε!
Εξαφανίστηκα κυριολεκτικά όταν διάβαζα το βιβλίο. Η συγγραφέας έχει ταλέντο να ζωγραφίζει τοπία με τις λέξεις. Είναι ερωτική, είναι σοφή και έχει τον τρόπο να σε πάρει σε ταξίδι πίσω στον χρόνο με ανάρπαστη επιδεξιότητα!
Αυτό το βιβλίο με έκανε να αγαπήσω μια εποχή και μια περιοχή όπου λίγα ήξερα προηγουμένως. Ένα σημαντικό κομμάτι που κατάφερε στην Θρασσα η Δαλακουρα είναι να με κάνει να μου αρέσει το ιστορικό ερωτικό μυθιστόρημα, αλλά πάντα ψάχνοντας κάτι όμοιο του βιβλίου.
Σε ευχαριστώ για αυτό το υπέροχο ταξίδι, όπου απολαύσαμε παρέα την αγάπη για την μοναδικότητα του ανθρώπου μέσα από την επιστήμη της ιστορίας!
Προσοχή, spoiler, παρακάτω!!! Μην διαβάζετε από εδώ και πέρα αν θέλετε να διαβάσετε το βιβλίο πρώτα!
—----------------------------
Υ. Γ. Κατά την άποψή μου, το τέλος, αν και με στενοχώρησε, ολοκλήρωσε την ιστορία πλήρως!
Εξαφανίστηκα κυριολεκτικά όταν διάβαζα το βιβλίο. Η συγγραφέας έχει ταλέντο να ζωγραφίζει τοπία με τις λέξεις. Είναι ερωτική, είναι σοφή και έχει τον τρόπο να σε πάρει σε ταξίδι πίσω στον χρόνο με ανάρπαστη επιδεξιότητα!
Αυτό το βιβλίο με έκανε να αγαπήσω μια εποχή και μια περιοχή όπου λίγα ήξερα προηγουμένως. Ένα σημαντικό κομμάτι που κατάφερε στην Θρασσα η Δαλακουρα είναι να με κάνει να μου αρέσει το ιστορικό ερωτικό μυθιστόρημα, αλλά πάντα ψάχνοντας κάτι όμοιο του βιβλίου.
Σε ευχαριστώ για αυτό το υπέροχο ταξίδι, όπου απολαύσαμε παρέα την αγάπη για την μοναδικότητα του ανθρώπου μέσα από την επιστήμη της ιστορίας!
Προσοχή, spoiler, παρακάτω!!! Μην διαβάζετε από εδώ και πέρα αν θέλετε να διαβάσετε το βιβλίο πρώτα!
—----------------------------
Υ. Γ. Κατά την άποψή μου, το τέλος, αν και με στενοχώρησε, ολοκλήρωσε την ιστορία πλήρως!
This entire review has been hidden because of spoilers.
Read
October 19, 2022Η αλήθεια είναι ότι έχω μια δυσκολία για το πόσα αστέρια να βάλω γιατί έχω ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία μου άρεσαν οι περιγραφές της εποχής και σε έκαναν εύκολα να ταξιδεύεις και να βλέπεις το πώς ήταν η ζωή τοτε.
Αντίστοιχα μερικά κεφάλαια ήταν πολύ μεγάλα που γινόταν κουραστικά από τις πολλές περιγραφές. Μου έλειπε ο σωστός διάλογος και δυσκολεύτηκα πολύ να συνδεθώ με κάποιον χαρακτήρα.
Η Ζωή είχε σίγουρα μια τραγική ζωή με πόνο, ξεριζωμό και θάνατο αλλά από την άλλη βλέπουμε έναν χαρακτήρα χωρίς κανένα απολύτως ελάττωμα. Ήταν πανέμορφη που πολλοί άντρες αλλά και γυναίκες διεγείρονταν από την όψη της, ήταν τέλεια στον χορό, στο τραγούδι και ναι ακόμη και ο ιδρώτας της μυρίζει γλυκά. Προσωπικά δεν μπορώ να συνδεθώ με κάποιον χαρακτήρα που είναι τόσο τέλειος.
Πρέπει να αναφέρω ότι από μια σκηνή και μετά, με την κατσίκα και όποιος το διάβασε ξέρει, απλά μου άλλαξε το πώς έβλεπα το βιβλίο. Ήταν κυριολεκτικά κάτι που δεν χρειαζόταν να υπάρχει.
Αντίστοιχα μερικά κεφάλαια ήταν πολύ μεγάλα που γινόταν κουραστικά από τις πολλές περιγραφές. Μου έλειπε ο σωστός διάλογος και δυσκολεύτηκα πολύ να συνδεθώ με κάποιον χαρακτήρα.
Η Ζωή είχε σίγουρα μια τραγική ζωή με πόνο, ξεριζωμό και θάνατο αλλά από την άλλη βλέπουμε έναν χαρακτήρα χωρίς κανένα απολύτως ελάττωμα. Ήταν πανέμορφη που πολλοί άντρες αλλά και γυναίκες διεγείρονταν από την όψη της, ήταν τέλεια στον χορό, στο τραγούδι και ναι ακόμη και ο ιδρώτας της μυρίζει γλυκά. Προσωπικά δεν μπορώ να συνδεθώ με κάποιον χαρακτήρα που είναι τόσο τέλειος.
Πρέπει να αναφέρω ότι από μια σκηνή και μετά, με την κατσίκα και όποιος το διάβασε ξέρει, απλά μου άλλαξε το πώς έβλεπα το βιβλίο. Ήταν κυριολεκτικά κάτι που δεν χρειαζόταν να υπάρχει.
February 13, 2024
Ιστορικο μυθιστορημα για τη λατρεμενη Θρακη! Με ιστορια που δεν ηξερα αλλα και για τους θρυλους και τις μαγισσες που δεν ηξερα. Τα 3* γιατι ηταν λιγο δυσκολο χωρις ιστορικο υποβαθρο να το παρακολουθησω, ενω η ιστορια των ερωτευμενων ηταν λιγο απλοϊκη. Σιγουρα θα διαβασω και τα υπολοιπα της συγγραφεως αλλα περιμενω και αλλα για τις παγανιστικες παραδοσεις της περιοχης!
Displaying 1 - 27 of 27 reviews