เดินสู่อิสรภาพ

by ประมวล เพ็งจันทร์

หนังสือ "เดินสู่อิสรภาพฉบับทศวรรษใหม่" เข้าสู่ปีที่ 12 ของหนังสือ "เดินสู่อิสรภาพ" ซึ่งบรรจุเรื่องราวประสบการณ์ความรู้สึกของการเดินทางด้วยเท้า จากจุดเริ่มต้นสู่ปลายทางอย่างละเมียดละไม สัมผัสไปถึงความรู้สึกและหัวใจของผู้อ่าน นับตั้งแต่ปี พ.ศ. 2550

ทั้งนี้ ในการปรับรูปโฉมหนังสือ เนื้อหาภายในยังคงถ่ายทอดไว้ในข้อความเดิม ดังนั้นทั้งสามเล่มนี้จะมีเนื้อหาเหมือนกัน แต่ต่างกันที่ปกด้านนอกเท่านั้น ส่วนปกและเนื้อในมีการปรับปรุง โดยการนำเทคนิคการพิมพ์และการออกแบบที่น่าสนใจมาใช้ เช่น เทคนิคการพิมพ์ปกที่ทำให้เกิดสีและความนุ่มนวลมากยิ่งขึ้น การเว้นวรรคเนื้อหาตามลมหายใจของผู้เขียน เพื่อให้รู้สึกเหมือนได้พูดคุยกับอาจารย์ประมวล และการมีคิวอาร์โค้ด (QR Code) เพิ่มเข้ามา เพื่อสแกนรับฟังเสียงของ "อาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์" ซึ่งในการออกแบบนี้ได้รับความร่วมแรงร่วมใจจากคุณ "สันติ ลอรัชวี" นักออกแบบระดับประเทศ ในการเนรมิตรูปโฉมใหม่ของ "เดินสู่อิสรภาพ ฉบับทศวรรษใหม่" สู่ความงดงามและความหมายอันทรงคุณค่า ที่จะครองใจคุณผู้อ่านไปอีกยาวนาน

Genres: Nonfiction

608 pages, Paperback

Published March 1, 2020

Reviews

[REMEMI3ER · Rating 4 out of 5]

เป็นหนังสือที่ถ่ายทอดความสวยงามของเพื่อนมนุษย์ได้ลึกซึ้งและกินใจที่สุดเล่มหนึ่ง เป็นเรื่องราวของการก้าวเดินจากเชียงใหม่ไปสุราษฎร์ธานีโดยที่ไม่ใช้เงินในการเดินทางระหว่างทาง อ่านจบก็อนุโมทนาสาธุกับอ.ประมวล ท่านเป็นอดีตอาจารย์สอนปรัชญาที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ สัมผัสได้ถึงความรักและความเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์ สัมผัสได้ถึงความเป็นผู้รู้และผู้เบิกบานในทางธรรม ต้องขอบคุณพี่มิ้นท์ I Roam Alone ที่ทำให้รู้จักหนังสือเล่มนี้

[Mook Woramon · Rating 5 out of 5]

เป็นหนังสือที่อ่านแล้วให้ความรู้สึกอบอุ่นหัวใจอย่างมากกกกกก น้ำตาคลอตลอดการอ่าน รู้สึกไม่สิ้นหวังในเพื่อนมนุษย์ รู้สึกว่าโดยเนื้อแท้คนทุกคนต่างเป็นคนดีนั่นแหละ แต่บางทีความกลัว ความโกรธ ความหลงมาปรุงแต่ง ทำให้บดบังสิ่งดีๆไป ประกอบกับอาจารย์ประมวลเต็มไปด้วยความเมตตา คิดดี พูดดี ทำดี การเดินทางคาั้งนี้จึงสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี ตรงไหนที่ธรรมะเยอะๆก้ออ่านข้ามไป 55555

[Nutchapon Prasertsoong · Rating 5 out of 5]

หนังสือที่อ่านแล้วให้ความรู้สึกวิเศษเช่นหนังสือเล่มนี้คือ นิยายเรื่อง cloud atlas ที่ผมเคยอ่านเมื่อเกือบห้าปีมาแล้ว ตลอดช่วงเกือบห้าปีมานี้ไม่เคยอ่านหนังสือเล่มใดแล้วให้รู้สึกประทับใจเช่นหนังสือเล่มนี้ หนังสือเดินสู่อิสรภาพของ อ.ประมวล เพ็งจันทร์สอนให้รู้ถึงมิตรภาพของเพื่อนมนุษย์ ชีวิตธรรมดาอันเรียบง่ายของเพื่อนมนุษย์ ความทุกข์ของเพื่อนมนุษย์และการเดินทางสู้เป้าหมายอันงดงามเท่าที่มนุษย์ตัวเล็กคนหนึ่งจะพึงกระทำได้ หนังสือเล่มนี้ไม่สามารถแบ่งได้เพียงแค่ 4 ดาว หรือ 5 ดาว ตาม scale อย่างง่าย ความหมายของหนังสือเล่มนี้มีมากกว่านั้น

[Larp · Rating 5 out of 5]

เรื่องราวของอาจารย์ประมวลที่เดินเพื่อค้นหาความหมายชีวิตและเข้าถึงธรรมะในจิตใจ ผ่านการเดินด้วย 2 เท้าจากเชียงใหม่ไปถึงเกาะสมุย

เป็นเรื่องราวการเดินทางที่รู้สึกอิ่มเอมใจตลอดการอ่าน อ่านแล้วขนลุกเป็นระยะ

- ประทับใจมิตรภาพ ความเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ที่อาจารย์ได้พบเจอตลอดการเดินทาง (ทำให้ตอกย้ำความเชื่อที่ว่าลึกๆแล้วโดยพื้นฐานจิตใจของมนุษย์คือความดี)
- ประทับใจความรักและความเข้าใจที่ลึกซึ้งและสวยงามของภรรยาอาจารย์ที่ทำให้อาจารย์ประมวลสามารถออกเดินทางได้สำเร็จ
- ประทับใจบทสนทนาระหว่างอาจารย์กับบุคคลที่พบเจอระหว่างการเดินทางและการถ่ายทอดธรรมะผ่านทางความคิด ที่ทำให้ผู้อ่านได้คิดตามและรู้สึกจรรโลงใจ


" ไม่มีลัทธิปรัชญาใดที่ดีที่สุด หากแต่ปรัชญาระบบใดก็ได้ ที่เมื่อเรานำใคร่ครวญพิจารณาแล้วสามารถทำให้เรารักผู้อื่นได้ รักผู้อื่นเป็นปรัชญานั้นแหละเป็นปรัชญาที่ดีสำหรับเรา การมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้สิ่งมีค่าและงดงามที่สุดคือ ความรัก ความรักไม่ใช่ความปรารถนาที่จะครอบครองและได้จากผู้อื่น แต่ความรักคือความรู้สึกเป็นสุขที่ทำให้คนที่เรารักมีความสุข "

5/5 

[Nuttawat Kalapat · Rating 5 out of 5]

อาจารย์แกเก่งมากๆ ในการมองเรื่องๆร้าย ในน้ำเสียงที่โคตรออกจะมาในแง่ดี แถมไม่ตัดสินใครเลย อย่างจริงใจ นับถือเลยครับ
.
เล่มที่ 211/2021 (317)
ผู้เขียน : ประมวล เพ็งจันทร์
สนพ. : สุขภาพใจจำนวนหน้า : 504 หน้า
ราคา : 300 บาท
.
เอาเป็นว่าทุกคนรู้ว่านี่คือหนังสือบันทึกเกี่ยวกับการเดินเท้า จากเชียงใหม่ กลับสมุย ของ อ. แกนะ โดยอาศัย นอนวัด หรือบ้านคนแปลกหน้าบ้าง
ขอติดรถไปบ้าง และด้วยความที่ อ. แกเคยสอนปรัชญา และ เหมือนจะอินกับพุทธศาสนาเป็นพิเศษ เลยจะได้ความรู้ทางธรรม และ ปรัชญาจากการอ่านด้วยครับ
.
สปอย สิ่งที่ชอบ
- แกออกความเห็นเรื่องแม่ชี ไว้ถูกใจผมมาก
- แกเปิดกว้างและใจดีไปไหน
- มีโมเม้นที่สวยงามหลายครั้ง
.
สิ่งที่ตกใจ
- แกเดินไปแวะวัดพระพุทธอิสระครับ55555555
.
.
สิ่งที่ผมสังเกต คือ แกเกือบไม่รอดหลายที หรือแทบจะไม่ได้รับการต้อนรับ ถ้าไม่โชว์บัตรข้าราชการ ว่าผมเคยเป็นอาจารย์ คนก็ไม่ค่อยอยากคุยด้วย
.
คือมันเหมือนจะสุดโต่ง แต่สุดท้าย แกก็หยวนๆในหลายเรื่อง ซึ่งผมชอบนะ
.
มองอีกมุมคือ นี่คือโคตรหนังสือสะท้อนสังคมไทยของจริง ที่สังเกตุดีๆ มีความหลากหลายทางความคิดมากๆ ครับ
.
แกโคตรอินดี้เลยครับ และแกเขียนหนังสือออกมาได้สนุก
9/10 ตินิดหน่อยคือ แกไม่พูดถึงอะไรในแง่ลบเลยคิดบวกหมด ซึ่งแอบสังเกตุเห็นหลายที 55 เป็นเราคงทำไม่ได้

[ดินสอ สีไม้ · Rating 5 out of 5]

เป็นงานเขียนที่งดงาม อ่อนน้อม หากทรงพลังเปี่ยมล้น
เป็นความดีงามที่ไม่ต้องกำหนด ไม่ต้องบอกกล่าวกัน
ใครอ่านก็รู้สึกได้ว่าดี

เนิบช้า แต่ไม่น่าเบื่อ
เล่มหนา แต่เราสามารถอ่านไปได้เรื่อยๆ และอยากอ่านอีกเรื่อยๆ
ความรู้สึกอิ่มใจเกิดขึ้นบ่อยครั้งระหว่างที่อ่าน
เป็นหนังสือที่เมื่อได้อ่านแล้วก็อยากบอกต่อ อยากส่งต่อ
อยากให้คนที่อ่านหนังสือ และไม่อ่านหนังสือทุกคน
ได้ลองอ่านเล่มนี้ค่ะ 🙂

[Romtheera Inpho · Rating 5 out of 5]

รักอาจารย์ประมวลมากค่ะ อ่านแล้วได้แง่คิดในทางบวกเกี่ยวกับชีวิตความเป็นอยู่รวมถึงนิสัยใจคอของคนปัจจุบันระหว่างข้างทางที่อาจารย์เดินไป และมีปรัชญาและธรรมะคติสอนใจสอนด้วยค่ะ

[Nickdome · Rating 4 out of 5]

“เวลาเดือนหนึ่ง ที่ผมเดินออกจากบ้านมา ทำให้ได้เรียนรู้สิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือได้เรียนรู้ความเป็นมนุษย์ที่งดงามซึ่งมีอยู่ทั่วในทุกๆ คน และการได้พบเห็นความงดงามแห่งมนุษย์นี้ทำให้สิ่งชั่วร้ายในตัวผมค่อยๆ ลดน้อยลง ความเห็นแก่ตัวความรู้สึกเคียดแค้นขัดเคือง ความหวั่นกลัวต่างๆ ได้บรรเทาเบาบางลงเมื่อผมพบเพื่อนมนุษย์ผู้แสนดี เพื่อนมนุษย์ผู้ให้สิ่งดีๆ แก่ผมโดยที่ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน”

ประโยคที่ชอบที่สุดในเล่มนี้ ดีใจที่ได้อ่านในเวลาที่เหมาะสมครับ

[Saranpong Chobtrong · Rating 4 out of 5]

เปิดอ่านบทแรกนี่ทำเอาขนลุกไปทั้งแขน คิดว่าหนังสือเล่มนี้ต้องประทับใจมากแน่ๆ แต่พออ่านผ่านไปราว 200 หน้า เริ่มกลายเป็นไดอารี่การเดินทาง จากมีความสุขในการอ่านทีละหน้า กลายเป็นเริ่มต้องใช้กำลังภายใน แต่เนื้อหาก็ถือว่าดี มีข้อคิดมากมาย ถึงจะเริ่มน่าเบื่อท้ายๆ เล่ม ก็เถอะ

[Winai Nadee · Rating 5 out of 5]

มนุษย์ได้ประดิษฐ์สองสิ่งที่ใช้พันธนาการตนเองไว้ในโลกแห่งความทุกข์ สองสิ่งนั้นก็คือ เงิน และนาฬิกา เงินทำให้มนุษย์มองทุกอย่างเป็นตลาดที่ต้องใช้เงิน นาฬิกาเป็นกลไกเวลาภายนอกที่มนุษย์สร้างขึ้น ทำให้เราลืมที่จะฟังกลไกเวลาภายในจิตใจเราเอง การที่มนุษย์จะสามารถปลดปล่อยตัวเองออกจากพันธนาการสองสิ่งนี้ได้นั้น เราควรที่จะหันมาสนใจสองสิ่งที่จะทำให้มนุษย์มีความสุข นั่นก็คือ ความรักและการแบ่งปัน

[moomooread · Rating 3 out of 5]

เดินสู่อิสรภาพฉบับทศวรรษใหม่เป็นบันทึกการเดินทางของอาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์ ที่ตัดสินใจเดินเท้าจากเชียงใหม่กลับบ้านเกิดที่สมุย โดยระหว่างการเดินทางจะไม่ใช่เงิน และพยายามรบกวนคนอื่นให้น้อยที่สุด

เป็นหนังสือที่ทำให้รับรู้ถึง Humanity ตลอดทั้งเล่ม ในเล่มพูดถึง interconnectedness เยอะมาก ใจฟูมาก แม้จะดูธรรมะไปหน่อย แต่ก็ทำให้ใจสงบระหว่างการอ่านมากๆ

ชอบกิมมิกของเล่มนี้ที่เว้นวรรค และจังหวะตามการอ่านของอาจารย์ ทำให้เราเหมือนได้ลองเดินทางไปกับอาจารย์ใน pace อาจารย์จริงๆ ละเลขหน้าถอยจากหน้า 596 หน้าสุดท้าย จนถึงหน้าแรกด้วย เก๋ดี ถึงแม้จะแทร็กยากไปหน่อยว่าสรุปอ่านถึงหน้าไหนอยู่นะ งง

และชอบ quote นี้มากๆ “เพราะมีการก้าวเดินที่มีความหมาย จึงทำให้การก้าวถึงมีความหมายที่เป็นเช่นนี้”

[คุณชายกอล์ฟ นิรัติศัย · Rating 5 out of 5]

ร่วมก้าวเดินไปกับ อ.ประมวล เพ็งจันทร์ เพื่อสลายความหวาดกลัว ความโกรธขึ้ง ที่มีต่อเพื่อนมนุษย์ ร่วมเผชิญหน้า กับความไม่แน่นอน ความไม่มั่นคง จากโลกภายนอกสู่โลกภายในของจิตใจเราเอง

“ระบบราชการเปรียบไปก็เหมือนกรงทอง อันเป็นที่พำนักพักอาศัยของนกน้อยเฉกเช่นตัวผมมาเป็นเวลาเนิ่นนาน ในกรงแคบๆ นี้ผมรู้สึกปลอดภัย มีเกียรติ มีศักดิ์ศรี มีอำนาจ และมีรายได้ที่แน่นอน

ถึงแม้จะมีอาหารการกินที่พร้อมมูลภายในกรง ตลอดทั้งรู้สึกปลอดภัยจากการถูกเบียดเบียนจากโลกภายนอก แต่ด้วยธรรมชาติแห่งนกป่าที่มีอยู่ในตัว ทำให้ผมคิดถึงการโบยบินออกจากกรงอยู่ตลอดเวลา” - p.23

“เป้าหมายปลายทาง คือตัวกำหนดความหมายของการย่างก้าวแต่ละก้าว ทุกๆ ย่างก้าวล้วนมีความหมายให้ถึงเป้าหมายปลายทาง” - p.60

“เพราะกลัวว่าผู้อื่นจะเป็นอันดรายต่อตนเอง จึงทำให้เกิดการประทุษร้ายขึ้น

เพราะกลัวว่าผู้อื่นจะไม่แบ่งปันให้แก่ตนเอง จึงทำให้เกิดการเก็บสะสมหวงแหนไว้เป็นส่วนตัว

เพราะกลัวว่าตนเองจะไม่ปลอดภัย เราจึงไปก่อภัยแก่ผู้อื่น” - p.155

“ด้วยอำนาจแห่งความโลภ ทำให้โลกทั้งโลกถูกมองเห็นเป็นเพียงแค่สิ่งที่อยากได้ และสิ่งที่ไม่อยากได้

ด้วยอำนาจแห่งความโกรธ ทำให้โลกทั้งโลกถูกมองเห็นเป็นเพียงแค่สิ่งที่เป็นเครื่องมือสนองความอยาก และสิ่งที่ขัดขวางความอยาก ความต้องการของตนเอง

ด้วยอำนาจแห่งความหลง ทำให้โลกทั้งโลก ถูกมองเห็นเป็นเพียงแค่สิ่งที่น่ากลัวและไม่น่ากลัว” - p.172

“สัญชาตญาณทำให้รู้วิธีที่จะมีชีวิตอยู่ แต่การมีชีวิตอยู่ตามสัญชาตญาณ ไม่สามารถที่จะตระหนักรู้และหยั่งถึงความหมายที่งดงามแห่งชีวิตได้ การหยั่งถึงความหมายที่งดงามแห่งชีวิตต้องอาศัยปัญญาญาณ และปัญญาญาณจะเกิดมีขึ้นได้ก็ต้องผ่านการเรียนรู้ เรียนรู้ที่จะเข้าใจธรรมชาติต่างๆ รวมทั้งเข้าใจกลไกแห่งสัญชาตญาณที่กำกับควบคุมพฤติกรรมต่างๆของเราอยู่” - p.253

“ในสังคมชื้อ-ขาย ที่ทุกพื้นที่ทางสังคมถูกทำให้เป็นตลาด ความหมายและคุณค่าของมนุษย์แต่ละคนขึ้นอยู่กับเงินตรา ศูนย์กลางแห่งความหมายและคุณค่าที่เคยรวมศูนย์อยู่ที่มนุษยภาพ ถูกเคลื่อนย้ายให้ไปรวมศูนย์อยู่ที่เงินตรา” - p.360

“เวลาที่ผ่านไปแล้ว (อดีต) และเวลาที่ยังมาไม่ถึง (อนาคต) ได้มีอิทธิพลควบคุมกำกับความหมายของความเป็นปัจจุบัน

อิสรภาพของมนุษย์สูญหายไป และเรียกคืนกลับมาได้ยาก ก็เพราะอิทธิพลของอดีตและอนาคต

ความเร็ว-ความช้า เข้ามาปรากฎและมีอิทธิพลเหนือจิตสำนึกของเรา ก็เพราะการครุ่นคิดคำนึงถึง ‘เวลา’ นี่เอง” - p.361-362

“มนุษย์ถูกเบียดเบียนด้วยความหมายและคุณค่าแห่งเวลาที่ถูกสร้างขึ้น การเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไปของชีวิตแต่ละชีวิต กลายเป็นภัยอันน่าหวาดกลัว มนุษย์ปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่ในห้วงเวลาที่ยาวนาน โดยหลงลืม ละเลยความหมายและคุณค่าของเวลาที่เป็นช่วงปัจจุบันขณะ ที่เป็นห้วงเวลาที่ประเสริฐที่สุดและเป็นเวลาแห่งจิตวิสัย หาใช่เวลาแห่งวัตถุ
วิสัยไม่” - p.363-364

[Whale Read · Rating 5 out of 5]

เรื่องราวของอาจารย์มหาลัยเชียงใหม่ที่เดินเท้ากลับบ้านสู่เกาะสมุยโดยไม่มีเงินติดตัว

ตื้นตันที่สุดเล่มหนึ่งที่เคยอ่าน

Apiciate
เมื่อใดความเป็นเราและความเป็นอื่นผสานเป็นหนึ่งเดียวกัน เมื่อนั้นโลกทั้งใบก้คือบ้านอันแสนร่มเย็น
แม้จะเป็นภาพของหญิงชรา แต่สายตาของพ่อมูลบ่งบอกให้ผมรู้ว่า ความสวยงามของหญิงอันเป็นที่รัก ได้สถิตอยุ่ในใจของพ่อมูลอย่างไม่มีวันเสื่อมคลาย
Value in people everythings
เราจะไปสู่ทะเลด้วยกัน เราจะพบกันที่ท้องทะเล

ข้าวน้ำ จานหนึ่งไม่ใช่ราคา 20 บาทแต่ทว่าข้าวจานหนึ่งคือชีวิตผมที่พ่อแม่พี่น้องมีเมตตาต่อชีวิตให้ผม

อาหารมนุษยธรรมอันเป็นทิพย์

ไหว้ความดีมีน้ำใจในตัวคุณ ไม่บาปหรอก

Subjective time
Objective time

รับประทานอาหารเลิศรสในขณะที่ท้องอิ่มจนแทบจะแตก

ขณะที่ความเร็วกลายเป็นความดีนั้น ห้วงเวลาแห่งการมีอยุ่ของมนุษย์แต่ละคนก้ถูกบีบคั้นเบียดเบียน

จงทำน้ำหยดหนึ่งให้เป็นทะเล
หยดน้ำนั้นจะไม่มีวันเหือดแห้ง

หยาบคายกับร่างกายตนเอง

ความกลัวคือถ้ำอันลี้ลับ อยุ่ภายในใจของเราเอง

[Wachirawit Rakchai · Rating 5 out of 5]

This is the greatest book in my 2020 life
This book came out from Aj. Pramuan Pengchan (ประมวล เพ็งจันทร์) journey from his workplace to his home where he grew up.
For a long journey of his walk, I felt like I walk with him. Talk with him and listen to him.
I wrote down emoji smiles for the whole book
I wrote down the life lesson that he said he taught himself. Turns out, it teaches us, the reader too

Even when I had COVID in 2021, not many books that I grabbed with me, but this is one of a few
I felt like, if I'm not gonna make it out alive, I'd rather die while reading this book and smile along the way. Fortunately, I survived and still keep going back to read this book again.

Just by looking at this book, peace went through me and I just smile. Thank you krub Aj. Pramuan Pengchan :)

[Voravit Chao · Rating 5 out of 5]

เป็นหนังสือการเดินทางของคนหนึ่งคนที่ทำให้เราได้เข้าใจ เรียนรู้ จากการเล่าเรื่องที่แฝงด้วยหลักคิดทางพุทธศาสนา ดีมากครับ

[Panus Liamsombut · Rating 3 out of 5]

เหมือนอ่านบันทึกการเดินทางด้วยเท้า (มีขึ้นรถหรือซ้อนมอเตอร์ไซค์บ้าง) จากเชียงใหม่ไปเกาะสมุย บอกเล่าเรื่องราวของผู้คนระหว่างทางที่ให้ความเอื้อเฟื้อต่างๆ นานาต่อผู้เขียน แต่โดยส่วนตัวคิดว่าตัวเนื้อหาของหนังสือเอง ไม่ได้สร้างแรงบันดาลใจหรือความประทับใจให้แก่ผู้อ่านมากมายนัก

[s.w. · Rating 5 out of 5]

อย่างหลงในอำนาจแห่งเงินตรา