Μόνο που σκέφτομαι πως θα μπορούσα - αν είχαν έρθει έτσι οι συγκυρίες - να μην είχα διαβάσει τις σημειώσεις για τη μουσική του κόσμου, νιώθω ότι αυτό που στον αυχένα μου έχει κάτσει είναι ο απόηχος από ένα μακρινό - μα κι όμως αδιάψευστο - θρόισμα της τύχης.
Καιρό είχε να με συνεπάρει συλλογή και να με συγκινήσει. Συνέβη όχι μόνο επειδή επαναφέρει τη μνήμη του θανάτου στα ποίηματα, γεγονός από μόνο του δυνατό και δύσκολο και διαχρονικό, ούτε μόνο λόγω της εσωτερικότητας και μαζι ευθύτητας του λόγου του ποιητή, ο οποίος ξέρει καλά τι θέλει να πει και το λέει χωρίς να κοπιάζει ούτε να κομπάζει ποιητικά -κακό που το'χουνε πολλοί από τους νεότερους ποιητές. Με συνεπήρε και με συγκίνησε γιατί είναι οι εικόνες που πραγματώνει με τον λόγο του τόσο ζωντανές που σε τραβάνε μέσα τους και σου λένε: θυμήσου, το έχεις νιώσει κι εσύ αυτό, έτσι δεν είναι; Έτσι είναι...