What do you think?
Rate this book
Wodka & Ranja #1
Wodka & Ranja
Moeder Ria, 1970
‘Mijn kinderen zijn mijn alles, ik doe mijn best om alles draaiende te houden, ook als ik koppijn heb en misselijk ben. Tussen de bedrijven door moet ik mijn kleine jongen bezoeken in het ziekenhuis. Ik hoop dat hij mee naar huis mag, hoewel de zorg voor me meissies al zwaar genoeg is. Als het me te veel wordt, ben ik blij dat Jacob er is.
Me meissies, de liefde en de drank. Ik houd van hen alle drie … als er maar genoeg wodka en bier in huis is.
Jasmijn (6), 1972
‘Mama heeft vaak hoofdpijn en soms moet ze spugen, dan help ik haar. Ik pas ook op mijn zusje. Dat kan ik best, als oom Jacob ons maar met rust laat. Mama drinkt biertjes met hem en dat andere, dat op water lijkt. Er komt weleens een mevrouw met ons praten. Mama zegt dat we haar moeten vertellen dat alles goed gaat. Mijn mama is de aller, allerliefste mama. Ik hoop dat ze een brood koopt, alles is op. Er is alleen nog ranja. Waar mijn papa is weet ik niet.’
‘Mijn kinderen zijn mijn alles, ik doe mijn best om alles draaiende te houden, ook als ik koppijn heb en misselijk ben. Tussen de bedrijven door moet ik mijn kleine jongen bezoeken in het ziekenhuis. Ik hoop dat hij mee naar huis mag, hoewel de zorg voor me meissies al zwaar genoeg is. Als het me te veel wordt, ben ik blij dat Jacob er is.
Me meissies, de liefde en de drank. Ik houd van hen alle drie … als er maar genoeg wodka en bier in huis is.
Jasmijn (6), 1972
‘Mama heeft vaak hoofdpijn en soms moet ze spugen, dan help ik haar. Ik pas ook op mijn zusje. Dat kan ik best, als oom Jacob ons maar met rust laat. Mama drinkt biertjes met hem en dat andere, dat op water lijkt. Er komt weleens een mevrouw met ons praten. Mama zegt dat we haar moeten vertellen dat alles goed gaat. Mijn mama is de aller, allerliefste mama. Ik hoop dat ze een brood koopt, alles is op. Er is alleen nog ranja. Waar mijn papa is weet ik niet.’
208 pages, Paperback
Published December 15, 2020
1 person is currently reading
35 people want to read
About the author
Yvonne Sonke
2 books3 followersYvonne Sonke is my author pseudonym, my daily name is
Yvonne Schoolderman-van Betlehem. NB Sonke is my birth surname…
After working as a nurse for almost 25 years, which I had to stop due to a serious chronic illness, I found a new passion in writing blogs and stories.
On Yvonneblogtmetzorg you will find more than 200 blog posts, most of them healthcare-related.
They are largely based on my knowledge and experience as a nurse and patient in healthcare.
Gradually I also started writing (short) stories. Some of the stories I wrote were published in various short story collections over the years
(see Publications).
Eventually I dared to start writing a book. My debut WODKA & RANJA was released dec 2020, the sequel may 2023: GROENE RANJA and the third part GELOOF, HOOP & RANJA in nov 2025.
The first two books are set in Amsterdam, where I was born.
Social Media is my line with the outside world.
This has only been reinforced by the many (beautiful) reactions to WODKA & RANJA and GROENE RANJA.
Yvonne Schoolderman-van Betlehem. NB Sonke is my birth surname…
After working as a nurse for almost 25 years, which I had to stop due to a serious chronic illness, I found a new passion in writing blogs and stories.
On Yvonneblogtmetzorg you will find more than 200 blog posts, most of them healthcare-related.
They are largely based on my knowledge and experience as a nurse and patient in healthcare.
Gradually I also started writing (short) stories. Some of the stories I wrote were published in various short story collections over the years
(see Publications).
Eventually I dared to start writing a book. My debut WODKA & RANJA was released dec 2020, the sequel may 2023: GROENE RANJA and the third part GELOOF, HOOP & RANJA in nov 2025.
The first two books are set in Amsterdam, where I was born.
Social Media is my line with the outside world.
This has only been reinforced by the many (beautiful) reactions to WODKA & RANJA and GROENE RANJA.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 9 of 9 reviews
January 1, 2024
Wat een ontzettend verdrietig verhaal, je wordt er helemaal in meegezogen en je wilt zo graag iets doen. Het is diep triest dat mensen zo gegrepen kunnen worden door een verslaving, dat het de grootste offers brengt. Ik ben heel benieuwd naar deel 2.
January 25, 2025
Ik werd volledig meegesleept door dit verhaal, dat zowel triest als aangrijpend is, vooral vanuit het perspectief van Jasmijn, een van de kinderen. Tegelijk voelde ik ook mee met de moeder, die ondanks haar zware alcoholverslaving op haar eigen manier probeert voor haar kinderen te zorgen. Mijn emoties waren vaak verscheurd. De manier waarop de verslaving is belicht, voelde eerlijk en realistisch aan.
Het boek leest heel vlot dankzij de dagboekachtige schrijfstijl. Ondanks de hartverscheurende gebeurtenissen waren er ook enkele mooie en hoopvolle momenten. Dit verhaal heeft me diep geraakt, zal me nog lang bijblijven, en ik kijk ontzettend uit naar het tweede boek.
Het boek leest heel vlot dankzij de dagboekachtige schrijfstijl. Ondanks de hartverscheurende gebeurtenissen waren er ook enkele mooie en hoopvolle momenten. Dit verhaal heeft me diep geraakt, zal me nog lang bijblijven, en ik kijk ontzettend uit naar het tweede boek.
May 18, 2025
Heel indrukwekkend en aangrijpend. Met veel “plezier” gelezen. Waarbij plezier uiteraard tussen aanhalingstekens staat.
January 29, 2024
'Wodka & Ranja' is het eerste, deels waargebeurde roman, geschreven door Yvonne Sonke. Haar boek is gebaseerd op herinneringen uit haar vroege jeugd, aangevuld met fictie.
In het eerste deel is moeder Ria aan het woord. Ze is zwanger van haar derde kind maar alles loopt niet van een leien dakje. Ria is zwaar verslaafd aan alcohol, dit brengt gevolgen mee voor de zwangerschap. Haar zoontje Menno wordt geboren met een afwijking en moet nog in het ziekenhuis blijven. Haar man verdwijnt met de noorderzon en ze staat voor alles alleen. Ze kan het allemaal niet meer aan en grijpt meer en meer naar de alcohol. Daardoor vergeet ze voor haar 2 andere kleine meisjes, Imke en Jasmijn, te zorgen. Doordat het meeste geld aan alcohol wordt uitgegeven is er niet genoeg meer over om kledij en zelfs eten voor de meisjes te kopen. Gelukkig is buurvrouw Corrie er nog die af en toe zich over de kinderen ontfermt. Ze probeert Ria te overhalen om te stoppen met drinken voordat na Menno ook haar meissies worden afgenomen. Ria wil wel van de alcohol af maar haar verslaving is veel te sterk. Dagen ligt ze op de bank met hoofdpijn die ze dan ook weer stilt met het witte water wodka.
In het tweede deel is het oudste dochtertje Jasmijn aan het woord. Ze is zes jaar en heel pienter voor deze leeftijd. Ze weet perfect wanneer ze mama met rust moet laten als ze nog eens hoofdpijn heeft. Ze zorgt voor haar kleine zus Imke, ze beschermt haar. Ze brengt haar naar school en haalt haar af. Ze geeft haar eten en drinken wanneer mama laveloos in de zetel ligt. Ze draait de vele wasjes van Imke die nog steeds in haar bed plast. Ze doet alles wat een mama hoort te doen. Imke is geen kind meer maar als het ware een kleine mama die voor haar zusje en haar moeder zorgt.
Op de cover zie je 2 zusjes, hand in hand. Lege flessen wodka en een gevallen glas met drank liggen op de grond. Het is alsof het oudste meisje haar zusje wilt beschermen, ze draagt zorg voor haar. De cover lijkt wel kinderlijk maar eigenlijk dekt het wel het volledig verhaal. Na het lezen kwam deze cover wel harder binnen.
Wodka & Ranja heb ik na het lezen toch eventjes moeten laten bezinken. Het verhaal is heftig en wanneer je zelf in een liefdevol gezin bent opgegroeid, sta je er niet bij stil dat anderen het niet altijd zo goed hebben. Het boek is de harde realiteit. Er bestaan wel degelijk zo gezinnen waar kinderen verwaarloosd worden. Af en toe had ik het wel eventjes moeilijk. Mijn moederhart brak bij bepaalde scènes. Ondanks dat Ria haar kinderen zo verwaarloosde, lieten haar kinderen haar niet in de steek. Ze zorgen voor haar, ze zien haar graag en willen bij haar zijn. Ze geven de hoop niet op, mama zal ooit wel genezen en kan ze weer voor hen zorgen. Spijtig genoeg is de drank sterker. In het boek krijg je medelijden met de kinderen maar ook met Ria die echt een vogel voor de kat is. De drank heeft haar volledig in zijn greep.
'Wodka & Ranja' is een verhaal dat je volledig in bezit neemt, het laat je niet los. Jasmijn en Imke veroveren het hart van de lezer en stiekem hoop je dat alles goed komt.
Yvonne Sonke is erin geslaagd om ons het verdriet en de pijn te laten voelen. Het is een prachtig verhaal maar met een rauw randje, een boek dat ik niet vlug zal vergeten.
In het eerste deel is moeder Ria aan het woord. Ze is zwanger van haar derde kind maar alles loopt niet van een leien dakje. Ria is zwaar verslaafd aan alcohol, dit brengt gevolgen mee voor de zwangerschap. Haar zoontje Menno wordt geboren met een afwijking en moet nog in het ziekenhuis blijven. Haar man verdwijnt met de noorderzon en ze staat voor alles alleen. Ze kan het allemaal niet meer aan en grijpt meer en meer naar de alcohol. Daardoor vergeet ze voor haar 2 andere kleine meisjes, Imke en Jasmijn, te zorgen. Doordat het meeste geld aan alcohol wordt uitgegeven is er niet genoeg meer over om kledij en zelfs eten voor de meisjes te kopen. Gelukkig is buurvrouw Corrie er nog die af en toe zich over de kinderen ontfermt. Ze probeert Ria te overhalen om te stoppen met drinken voordat na Menno ook haar meissies worden afgenomen. Ria wil wel van de alcohol af maar haar verslaving is veel te sterk. Dagen ligt ze op de bank met hoofdpijn die ze dan ook weer stilt met het witte water wodka.
In het tweede deel is het oudste dochtertje Jasmijn aan het woord. Ze is zes jaar en heel pienter voor deze leeftijd. Ze weet perfect wanneer ze mama met rust moet laten als ze nog eens hoofdpijn heeft. Ze zorgt voor haar kleine zus Imke, ze beschermt haar. Ze brengt haar naar school en haalt haar af. Ze geeft haar eten en drinken wanneer mama laveloos in de zetel ligt. Ze draait de vele wasjes van Imke die nog steeds in haar bed plast. Ze doet alles wat een mama hoort te doen. Imke is geen kind meer maar als het ware een kleine mama die voor haar zusje en haar moeder zorgt.
Op de cover zie je 2 zusjes, hand in hand. Lege flessen wodka en een gevallen glas met drank liggen op de grond. Het is alsof het oudste meisje haar zusje wilt beschermen, ze draagt zorg voor haar. De cover lijkt wel kinderlijk maar eigenlijk dekt het wel het volledig verhaal. Na het lezen kwam deze cover wel harder binnen.
Wodka & Ranja heb ik na het lezen toch eventjes moeten laten bezinken. Het verhaal is heftig en wanneer je zelf in een liefdevol gezin bent opgegroeid, sta je er niet bij stil dat anderen het niet altijd zo goed hebben. Het boek is de harde realiteit. Er bestaan wel degelijk zo gezinnen waar kinderen verwaarloosd worden. Af en toe had ik het wel eventjes moeilijk. Mijn moederhart brak bij bepaalde scènes. Ondanks dat Ria haar kinderen zo verwaarloosde, lieten haar kinderen haar niet in de steek. Ze zorgen voor haar, ze zien haar graag en willen bij haar zijn. Ze geven de hoop niet op, mama zal ooit wel genezen en kan ze weer voor hen zorgen. Spijtig genoeg is de drank sterker. In het boek krijg je medelijden met de kinderen maar ook met Ria die echt een vogel voor de kat is. De drank heeft haar volledig in zijn greep.
'Wodka & Ranja' is een verhaal dat je volledig in bezit neemt, het laat je niet los. Jasmijn en Imke veroveren het hart van de lezer en stiekem hoop je dat alles goed komt.
Yvonne Sonke is erin geslaagd om ons het verdriet en de pijn te laten voelen. Het is een prachtig verhaal maar met een rauw randje, een boek dat ik niet vlug zal vergeten.
December 19, 2021
Yvonne vroeg of ik haar boek wilde lezen, in ruil voor mijn eerlijke mening. Ik ontving van haar het e-book, waarvoor dank.
Wodka & Ranja is gebaseerd op de vroege jeugdherinneringen van de auteur, aangevuld met fictie. Alleen al dat maakt het boek heel erg aangrijpend, dat je weet dat dit echt gebeurd is. Maar ook dat er vandaag nog steeds veel te veel kinderen opgroeien in ongezonde thuissituaties. Je vraagt je af: waarom doet niemand wat? Telkens als er zoiets naar buiten komt en blijkt dat de verwaarlozing/ mishandeling al lange tijd bezig was, is iedereen verontwaardigd over hoe het kon dat niemand eerder ingreep.
Moeder Ria, alleenstaand en aan alcohol verslaafd, doet haar best om voor haar jonge kinderen te zorgen. Ze houdt ontzettend veel van hen, maar nog iets meer van de drank. Dat is er altijd genoeg in huis, maar het gebeurd geregeld dat er geen eten in huis is. Dat de kinderen alleen een droge boterham krijgen, die ze soms ook nog moeten delen.
De vierjarige Jasmijn probeert haar moeder zo goed mogelijk te helpen en tegelijkertijd voor haar zusje Imke te zorgen. Aan veel dingen merk je dat Imke haar zus als de moederfiguur ziet.
Op bijna iedere bladzijde denk je: dit kan echt niet! Zo zijn de kinderen geregeld alleen thuis, terwijl hun moeder ladderzat in de kroeg zit. Je wilt in het boek kruipen om die kinderen daar weg te halen. Maar ik vroeg me ook af: wat gebeurt er met Ria als haar kinderen weg zijn? Haar drankprobleem is daarmee zeker niet opgelost.
Gelukkig hebben de kinderen buurvrouw Corrie. Een lieve vrouw bij wie ze terechtkunnen. Zij probeert Ria ook te helpen. Tegelijkertijd wil ze ook geen ruzie met Ria. Ria trekt veel op met Jacob, de kinderen moeten hem oom noemen. Ria en Jacob drinken samen bier en vrijen met elkaar. Vaak maken ze knallende ruzie, ook waar de kinderen bij zijn. Ik dacht vaak: gooi die Jacob de deur uit!
Het boek bestaat uit drie delen. Eerst Ria, dan een tijdsprong en volgen we Imke, en tenslotte nog een klein stukje Ria.
Geregeld moest ik even slikken. Eén keer voelde ik echt mijn tranen branden en had ik het heel moeilijk. Ongelooflijk waar die kinderen, maar ook moeder Ria doorheen gaan. Ik gunde de kinderen heel erg een happy end en na ieder incident hoopte ik dat er definitief werd ingegrepen en dat het gezin hulp zou krijgen. Maar ook vroeg ik me af wat beter was. Tenslotte hielden de Jasmijn en Imke wel ontzettend veel van hun moeder.
De titel zegt eigenlijk alles over de inhoud. Wodka en Ranja gaan niet samen. Een kind kan niet veilig opgroeien in een situatie waar er drankmisbruik is.
Ook de getekende cover is alleszeggend. Twee jonge kinderen tussen een omgevallen glas ranja en lege drankflessen. De jongste, die alleen een luier draagt, houdt haar knuffel en haar grote zus stevig vast. De oudste draagt een kapotte, gerafelde jurk.
Het eenvoudige taalgebruik zorgt ervoor dat je zo door het boek vliegt. Maar pas op: door het heftige onderwerp is het beter om het boek af en toe aan de kant te leggen.
De helft van alle royalty’s gaat naar stichting Het Vergeten Kind, zij zetten zich in voor een veilig en liefdevol thuis voor ieder kind.
Wodka & Ranja is gebaseerd op de vroege jeugdherinneringen van de auteur, aangevuld met fictie. Alleen al dat maakt het boek heel erg aangrijpend, dat je weet dat dit echt gebeurd is. Maar ook dat er vandaag nog steeds veel te veel kinderen opgroeien in ongezonde thuissituaties. Je vraagt je af: waarom doet niemand wat? Telkens als er zoiets naar buiten komt en blijkt dat de verwaarlozing/ mishandeling al lange tijd bezig was, is iedereen verontwaardigd over hoe het kon dat niemand eerder ingreep.
Moeder Ria, alleenstaand en aan alcohol verslaafd, doet haar best om voor haar jonge kinderen te zorgen. Ze houdt ontzettend veel van hen, maar nog iets meer van de drank. Dat is er altijd genoeg in huis, maar het gebeurd geregeld dat er geen eten in huis is. Dat de kinderen alleen een droge boterham krijgen, die ze soms ook nog moeten delen.
De vierjarige Jasmijn probeert haar moeder zo goed mogelijk te helpen en tegelijkertijd voor haar zusje Imke te zorgen. Aan veel dingen merk je dat Imke haar zus als de moederfiguur ziet.
Op bijna iedere bladzijde denk je: dit kan echt niet! Zo zijn de kinderen geregeld alleen thuis, terwijl hun moeder ladderzat in de kroeg zit. Je wilt in het boek kruipen om die kinderen daar weg te halen. Maar ik vroeg me ook af: wat gebeurt er met Ria als haar kinderen weg zijn? Haar drankprobleem is daarmee zeker niet opgelost.
Gelukkig hebben de kinderen buurvrouw Corrie. Een lieve vrouw bij wie ze terechtkunnen. Zij probeert Ria ook te helpen. Tegelijkertijd wil ze ook geen ruzie met Ria. Ria trekt veel op met Jacob, de kinderen moeten hem oom noemen. Ria en Jacob drinken samen bier en vrijen met elkaar. Vaak maken ze knallende ruzie, ook waar de kinderen bij zijn. Ik dacht vaak: gooi die Jacob de deur uit!
Het boek bestaat uit drie delen. Eerst Ria, dan een tijdsprong en volgen we Imke, en tenslotte nog een klein stukje Ria.
Geregeld moest ik even slikken. Eén keer voelde ik echt mijn tranen branden en had ik het heel moeilijk. Ongelooflijk waar die kinderen, maar ook moeder Ria doorheen gaan. Ik gunde de kinderen heel erg een happy end en na ieder incident hoopte ik dat er definitief werd ingegrepen en dat het gezin hulp zou krijgen. Maar ook vroeg ik me af wat beter was. Tenslotte hielden de Jasmijn en Imke wel ontzettend veel van hun moeder.
De titel zegt eigenlijk alles over de inhoud. Wodka en Ranja gaan niet samen. Een kind kan niet veilig opgroeien in een situatie waar er drankmisbruik is.
Ook de getekende cover is alleszeggend. Twee jonge kinderen tussen een omgevallen glas ranja en lege drankflessen. De jongste, die alleen een luier draagt, houdt haar knuffel en haar grote zus stevig vast. De oudste draagt een kapotte, gerafelde jurk.
Het eenvoudige taalgebruik zorgt ervoor dat je zo door het boek vliegt. Maar pas op: door het heftige onderwerp is het beter om het boek af en toe aan de kant te leggen.
De helft van alle royalty’s gaat naar stichting Het Vergeten Kind, zij zetten zich in voor een veilig en liefdevol thuis voor ieder kind.
April 2, 2024
Jasmijn en Imke hebben een nieuw broertje erbij! Menno heet hij. Jasmijn en Imke willen hem graag zien, want wat is hij lief. Maar Menno mag nog niet mee naar huis. Moeder Ria was al vaak ziek, maar nu Menno in het ziekenhuis moet blijven is ze nog vaker ziek. Jasmijn is 6 jaar oud en probeert elke dag voor haar moeder en haar zusje Imke te zorgen. Tenminste als oom Jakob er niet is, want dat is een nare man.
En dit beeld is precies wat de cover uitstraalt, een wat kinderlijke tekening met twee kinderen. Een meisje in een jurk en kleiner kindje met een teddybeer. Het zijn Jasmijn en Imke omringt door wodka & ranja. Yvonne heeft het boek gebaseerd op herinneringen uit haar eigen jeugd, wat het boek naar mijn mening nog meer waarde geeft. Dit omdat kinderen vandaag de dag nog steeds zo moeten leven, maar ook omdat het een probleem is dat niet vergeten mag worden.
Deze schrijnende situaties komen dan ook veelvuldig aanbod, ze zijn in en intriest, wanhopig en uitzichtloos. Maar desondanks is er ook de liefde die voelbaar is, en dat is extra schrijnend.
In het boek komen moeder Ria en dochter Jasmijn aan het woord. Moeder Ria houdt heel veel van haar kinderen maar helaas nog meer van de drank. En die strijd beschrijft Yvonne dan ook, dit tezamen met de hoop van Jasmijn en Imke dat hun moeder weer beter wordt. Als lezer zou je willen dat je ze een brood kon geven zodat ze wat te eten hadden, of dat je moeder Ria even door elkaar kon schudden om haar duidelijk te maken wat ze aan het doen is.
Daarnaast heb je te doen met Jasmijn als ze beschrijft hoe haar wereld eruit ziet, geen schone kleren of geen eten. Dat ze probeert te zorgen dat hun moeder geen last heeft van ze. Je leeft dan ook zo mee met de kinderen. Ook de beelden van Ria laten je niet onberoerd, maar haar gedrag en gedachten laten je af en toe in verbijstering achter.
Laten we hopen dat er op een dag geen kinderen meer zijn die moeten meemaken wat Jasmijn en Imke hebben meegemaakt. Want dat heeft Yvonne wel laten zien met dit boek, kinderverwaarlozing gaat niet altijd zonder liefde.
En dit beeld is precies wat de cover uitstraalt, een wat kinderlijke tekening met twee kinderen. Een meisje in een jurk en kleiner kindje met een teddybeer. Het zijn Jasmijn en Imke omringt door wodka & ranja. Yvonne heeft het boek gebaseerd op herinneringen uit haar eigen jeugd, wat het boek naar mijn mening nog meer waarde geeft. Dit omdat kinderen vandaag de dag nog steeds zo moeten leven, maar ook omdat het een probleem is dat niet vergeten mag worden.
Deze schrijnende situaties komen dan ook veelvuldig aanbod, ze zijn in en intriest, wanhopig en uitzichtloos. Maar desondanks is er ook de liefde die voelbaar is, en dat is extra schrijnend.
In het boek komen moeder Ria en dochter Jasmijn aan het woord. Moeder Ria houdt heel veel van haar kinderen maar helaas nog meer van de drank. En die strijd beschrijft Yvonne dan ook, dit tezamen met de hoop van Jasmijn en Imke dat hun moeder weer beter wordt. Als lezer zou je willen dat je ze een brood kon geven zodat ze wat te eten hadden, of dat je moeder Ria even door elkaar kon schudden om haar duidelijk te maken wat ze aan het doen is.
Daarnaast heb je te doen met Jasmijn als ze beschrijft hoe haar wereld eruit ziet, geen schone kleren of geen eten. Dat ze probeert te zorgen dat hun moeder geen last heeft van ze. Je leeft dan ook zo mee met de kinderen. Ook de beelden van Ria laten je niet onberoerd, maar haar gedrag en gedachten laten je af en toe in verbijstering achter.
Laten we hopen dat er op een dag geen kinderen meer zijn die moeten meemaken wat Jasmijn en Imke hebben meegemaakt. Want dat heeft Yvonne wel laten zien met dit boek, kinderverwaarlozing gaat niet altijd zonder liefde.
May 6, 2023
Ik las Wodka en ranja van Yvonne Sonke - auteur. Het eerste deel wordt verteld vanuit het perspectief van moeder Ria. Ze heeft twee dochtertjes, Jasmijn van vier en Imke van twee jaar. Ria is zwaar verslaafd aan alcohol en daardoor niet goed in staat voor haar kinderen te zorgen. Het is vooral Jasmijn die de zorg voor haar kleine zusje op zich neemt. Het tweede deel wordt verteld vanuit het perspectief van Jasmijn, die dan inmiddels zes jaar is. Dit kleine meisje, die al zoveel grote mensen zorgen heeft. Moeder Ria die door haar verslaving haar kinderen verwaarloost, beseft dat ze verkeerd bezig is, maar niet in staat is haar leven te veranderen. Het maakt dat ik een dubbel gevoel heb ten opzichte van haar. Zo schrijnend wat ze haar kinderen aan doet en tegelijkertijd merk je hoeveel ze van haar meisjes houdt. En och, die meisjes...Imke die op haar grote zus leunt, Jasmijn die alles doet voor haar kleine zusje, geen kwaad woord over haar moeder spreekt. Ik vond het alles bij elkaar erg aangrijpend...
Binnenkort mag ik lezen hoe het verhaal verder gaat, want het tweede deel, Groene Ranja is inmiddels verschenen.
4 sterren
Binnenkort mag ik lezen hoe het verhaal verder gaat, want het tweede deel, Groene Ranja is inmiddels verschenen.
4 sterren
February 16, 2022
Amsterdam, 1970. In Wodka & Ranja van Yvonne Sonke is de zesentwintigjarige Ria zojuist bevallen van zoon Menno. Het jongetje is een zorgenkindje en wordt naar de couveuse afdeling van het ziekenhuis gebracht. Voor alcoholiste Ria komt dit niet als een verrassing. Het is haar tijdens haar zwangerschap namelijk niet gelukt om geen alcohol te drinken. Hierdoor heeft Menno een lage hartslag, ademhalingsproblemen en vermoeden de artsen dat hij doof en slechtziend is. Terwijl Menno in het ziekenhuis ligt, draagt Ria thuis zorg voor haar dochters Jasmijn en Imke. Ook deze verantwoordelijkheid valt haar zwaar. Ria’s ex-man is, voordat ze beviel, vertrokken vanwege haar drankprobleem. De woning is één grote chaos, en Ria’s nieuwe vriend Jacob zorgt er alleen maar voor dat de jonge moeder nog meer drinkt dan voorheen.
Wil je mijn volledige recensie lezen? Ga dan naar elineschrijfthier.nl. ↖️🙋🏻♀️
Wil je mijn volledige recensie lezen? Ga dan naar elineschrijfthier.nl. ↖️🙋🏻♀️
August 29, 2021
Schrijnend…
Displaying 1 - 9 of 9 reviews