ขุนนางพาร์ตไทม์สุดแกร่งแห่งต้าซ่ง เล่ม 1

ขุนนางพาร์ตไทม์สุดแกร่งแห่งต้าซ่ง #1

by La Mian Hua Tang De Tu Zi, 拉棉花糖的兔子, ลาเหมียนฮวาถังเตอทู่จื่อ

ใครจะไปคิดว่าการออกตามหาแบตเตอรี่สำรองกล้องก้อนหนึ่ง จะทำให้นักข่าวสถานีโทรทัศน์อย่าง "อวิ๋นเยี่ยนหุย" ย้อนเวลากลับไปอยู่ในร่างเด็กรัชสมัยซ่ง และเพื่อที่จะได้กินดีอยู่ดี เขาจึงตั้งปณิธานว่าต้องรีบเติบโตอย่างอย่างมีคุณภาพ แต่วินาทีต่อมากลับได้ข่าวว่าโรงรับเลี้ยงเด็กที่แม่ของตนทำงานอยู่กำลังจะปิดตัวลง! "เจิ้งผิง" แม่ของเขาตัดสินใจรับเลี้ยง "ซวงอี๋" และ "เสี่ยวเปา" เด็กกำพร้าที่เหลืออยู่อีกสองคน ต่อมาไม่นานนางกลับได้รับข่าวร้ายว่าสามีที่ไปทำงานแดนไกลเสียชีวิตแล้ว แม้เศร้าโศกเสียใจ ทว่าจำต้องหาทางเลี้ยงครอบครัวสี่ชีวิตนี้ไปให้ได้!

ในช่วงวิกฤติ "ไต้ซือเหลี่ยวหราน" ที่ต้องตาอวิ๋นเยี่ยนหุยพลันยื่นมือเข้าช่วยเหลือ พวกเขาได้ "วัดต้าเซี่ยงกั๋ว" อันเป็นวัดแห่งราชวงศ์เป็นที่พึ่งพิง และอวิ๋นเยี่ยนหุยก็ได้ใช้ทักษะความรู้ในยุคปัจจุบัน มาพัฒนาชีวิตความเป็นอยู่ในต้าซ่งของเขาให้อยู่อย่างสุขสบาย แม้อายุยังน้อย แต่กลับคลุกคลีใช้ชีวิตจนเข้ากับเมืองไคเฟิงได้สำเร็จ เขากลายเป็นผู้มีความสามารถตัวน้อยที่สร้างความมั่งคั่งและสร้างชื่อเสียงให้กับวัด

ในทุก ๆ วันไม่เพียงได้ทานอาหารประณีตเลิศรส แต่ยังศึกษาค้นคว้าผลิตภัณฑ์ครีมพอกหน้าขาวออกสู่ตลาดได้ด้วยความบังเอิญ มันไม่เพียงเป็นที่ชื่นชอบแย่งชิงของเหล่าแม่นางน้อยใหญ่ ขนาดชายหนุ่มผู้ที่ผิวถูกแดดเผามายังต้องการ...เดี๋ยวนะ! ผิวดำเช่นนี้ตั้งแต่เกิด? ทั้งยังแซ่เปา? และเพราะ "คดีอ่างผีสิง" จึงทำให้เขาถูกปลดจากตำแหน่งราชการ? หรือว่าชายหน้าดำคนนี้จะเป็นใต้เท้าผู้ยิ่งใหญ่คนนั้น คนที่เขาต้องผูกสัมพันธ์อันดีเผื่อไว้ในอนาคต?! ท่านเปาบุ้นจิ้น?

493 pages, Paperback

Published January 1, 2021

About the author

Associated Names:
* 拉棉花糖的兔子 (Chinese)
* La Mian Hua Tang De Tu Zi (English)
* ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ (Thai)

Reviews

[Rada Chalapipat · Rating 4 out of 5]

ยอมรับว่าปกหมีแพนด้ามีส่วนในการตัดสินใจลองอ่านผลงานของนักเขียนที่มีฉบับแปลไทยเป็นเรื่องแรก ขึ้นต้นของเล่มนี้เป็นพล็อต #อวิ๋นเยี่ยนหุย นักข่าวภาคสนามเกิดอุบัติเหตุแล้วทะลุมิติมาอยู่ในร่างเด็กน้อยวัย 3 ขวบด้วยชื่อเดิมในสมัยราชวงศ์ซ่งเหนือ เรื่องราวส่วนใหญ่ของเล่มแรกจะยังเป็นวัยเด็กน้อยอายุไม่ถึง 10 ขวบ จนกระทั่งท้ายเล่มในวัย 15 ปีเมื่อเยี่ยนเกอเอ๋อร์ของน้องๆได้เจอ "เปาเจิ่ง" หรือ ว่าที่เปาปุนจิ้นแห่งเมืองไคเฟิงและได้ช่วยเหลือบัณฑิตตกยาก "กงซุนเช่อ" ถึงได้แน่ใจว่าตนเองทะลุมิติเข้ามาในนิยายยุคท่านเปาและองครักษ์จั่นเจา ซึ่งน่าจะปรากฎตัวในเล่มต่อไป

ต้นเรื่องเหมือนจะปูทางให้สงสัยถึงต้นตระกูลของพ่อแม่ของอวิ๋นเยี่ยนหุยที่น่าจะหนีตามกันมา ฝ่ายชายหายตัวไป ฝ่ายหญิงไปทำงานที่โรงรับเลี้ยงเด็กกำพร้า สุดท้ายโรงเลี้ยงเด็กถูกปิดตัว แม่ของน้องเยี่ยนพาลูกชาย เด็กหญิงที่อายุมากกว่า 1 ปีและทารกชายกลับมาเลี้ยงดูเสมือนเป็นพี่น้องร่วมสายเลือดโดยให้ทั้งคู่ใช้แซ่ "เจิ้ง" ตามสกุลของตัวเอง เรื่องนี้จะแนวสโลว์ไลฟ์เล่าถึงบรรยากาศความหรูหราฟุ่มเฟือยของคนสมัยซ่งเหนือ ที่ชื่นชมศิลปะความสวยงาม การปักผ้า อาหารเลิศรส วรรณกรรมชั้นเยี่ยม แม่ของน้องเยี่ยนมีฝีมือปักผ้าไหมชั้นสูงแต่ถูกตัดทางทำมาหากินเพราะสกุลเจิ้งที่อยากเรียกตัวนางกลับแต่ไม่ยอมรับเด็กชายสกุลอวิ๋น กลายเป็นจุดเริ่มต้นให้คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวตัดสินใจไปทำงานในโรงเลี้ยงเด็กของวัดใหญ่ประจำราชวงศ์ซึ่งหลวงตาอาวุโสดูโหงวเฮ้งแล้วถูกชะตาน้องเยี่ยนอยากชวนให้บวชตั้งแต่แรกเห็น

ร้อยละ 90 เป็นเรื่องราวของน้องเยี่ยนในวัดแห่งนี้ที่พลิกมุมมองพระสงฆ์แบบที่เราคุ้นเคย เป็นวัดที่มีรายได้สะพัด การออกบวชต้องมีค่าใช้จ่ายเพื่อสอบและทำหนังสือรับรอง พระฉันเนื้อสัตว์ได้ แอบดื่มสุราฉลองเป็นครั้งคราว วัดเป็นศูนย์กลางการตลาดและการจัดงานเทศกาลต่างๆ น้องเยี่ยนเริ่มต้นจากเลิกเรียนหนังสือเพราะมีความรู้เดิมติดตัวมาและตั้งใจหาเงินเลี้ยงดูครอบครัวหลังจากทราบว่ามารดายังป่วนเพรมะตรอมใจจากข่าวสามีเสียชีวิต น้องเยี่ยนเป็นผู้เขียนบทและก่อตั้งคณะเทศน์กึ่งตลกกึ่งปริศนาธรรมในโรงมหรสพจนวัดมีรายได้และชื่อเสียงต่อเนื่อง แล้วค่อยๆขยับตัวเสนอสารพัดการขายสินค้าทั้งแบบระยะสั้นและระยะยาว เช่น สินค้าที่ระลึกเฉพาะเทศกาล การทำกระดาษสวยงาม การเลี้ยงปลาไนดอกข้าว การจัดตั้งสำนักงานบริหารและดูแลความเรียบร้อยในวัด การริเริ่มและวางแผนโปรโมทเทศกาลอาหารนานาชาติ เรียกได้ว่าเป็นเด็กน้อยแมรี่ซูที่คนทั้งเมืองต่างรู้จัก ช่วงเวลานี้น้องเยี่ยนได้เจอคุณชายน้อยสกุลเจิ้งที่หน้าตาเหมือนตัวเองโดยบังเอิญจนไปๆมาๆก็ลำดับญาติกันได้ แล้วข้ามไปจบที่คุณแม่พบรักกับแฟนใหม่ซะดื้อๆ ส่วนสกุลเจิ้งที่แบบเสียดายเด็กเก่งก็ได้กลับมาช่วยน้องเยี่ยนในตอนโตช่วงท้ายเล่ม ตัวละครจะโยงกันไปหมด คู่อริวัยเด็กกลับมาก่อเรื่องกันอีกตอนโต ส่วนน้องคุณชายเชื้อพระวงศ์ตัวใหญ่ใจเด็กน้อยอย่าง #จ้าวอวิ๋นชู น่าจะเป็นพระเอกแบบเมะลูกหมา เพราะเล่มนี้ก็เห็นแล้วว่าใสซื่อและติดหนึบคนพี่ที่ร่างเล็กกว่ามากๆ ส่วนน้องต่างสายเลือดและพระอาจารย์ก็มีบทบาทแทรกอยู่เป็นระยะๆ น้องสาวเก่งทางบู๊ น้องชายเก่งทางการแพทย์ ส่วนเจ้าหมีแพนด้าเป็นสัตว์เลี้ยงประจำครอบครัว ยังนึกไม่ออกว่าเค้าจะมีเรื่องราวอะไรมากมายถึง 6 เล่ม แต่ที่แน่ๆคือรายการอาหารเพียบ การแปลบางส่วนจะงงหน่อยว่าทำไมต้องแปลไทยเป็นไทยใส่วงเล็บอีกชั้น

[Kamon SecondAccount · Rating 4 out of 5]

(รีวิวคร่าวๆ ทั้งชุด)

แนวตัวเอกซู พระเอกเป็นวิญญาณข้ามมิติที่นำเอาความรู้มาใช้ในชีวิตใหม่ (ที่เนื้อเรื่องผ่านไปหนึ่งเล่มถึงเฉลยว่าเป็นโลกในนิยาย) ถึงจะรู้แบบงูๆ ปลาๆ ก็ทำให้เขากลายเป็นคนมีความสามารถในสายตาคนอื่นได้ แถมพระเอกยังฉลาดตรงที่ไม่ขวนขวายลาภยศ ยึดบทขุนนางพาร์ตไทม์ใช้ชีวิตชิลๆ ตั้งแต่ต้นจนจบ

เรื่องนี้เป็นแนววายที่อ่านแล้วไม่ค่อยชอบพล็อตรักเท่าไหร่ รู้สึกว่าใส่มาโดยไม่จำเป็น รักกันเร็วไปด้วย คล้ายกับพยายามเพิ่มกลุ่มนักอ่านเป้าหมายให้อินเทรนด์?

ความจริง เรื่องนี้อ่านแล้วเหมือนการแนะนำเกร็ดชีวิตและวัฒนธรรมช่วงราชวงศ์ซ่งผ่านตัวละครเสียมากกว่า คล้ายกับเวลาอ่านเรื่อง "ฟ้าส่งข้ามาเป็นอาจารย์" ที่เหมือนแนะนำชีวิตคนสอบจอหงวนสมัยนั้น อ่านเอาความสโลว์ไลฟ์ไปเรื่อยๆ แล้วก็จบ ไม่มีตัวร้ายหรือดราม่าใหญ่โตให้เปลืองสมอง อ่านเอาเพลินอย่างเดียวแหละ

[Nattapan · Rating 3 out of 5]

Good​ enough, especially, if​ you​ are​ inter​ested​ in​ some ancient Chinese​ culture​ and​ traditions.

The​ 1st​ book​ is​ mainly talking​ about​ the​ everyday​ life​ and​ the​ cultural achievement​s​ during the​ Song dynasty​ era.​ Guess​ the​ relationship​ between​ the​ main​ couple​ will​ be​ shown​ in​ the​ 2nd​ book.​

[Namtan K. · Rating 4 out of 5]

รู้สึกว่าแปลไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ภาษาแข็งมาก บางช่วงอ่านแล้วต้องอ่านซ้ำว่าสรุปหมายถึงอะไรกันแน่ เลยไม่รู้ว่ามันไม่สนุกเท่าที่คิดเพราะเนื้อเรื่องหรือเพราะการแปล

[Bunnyb · Rating 3 out of 5]

ช่วงนี้อ่านแต่นิยายของลาเหมียนฮวาถังเตอทู่จือ
เล่มนี้ตัวเอกชื่อ "อวิ๋นเยี่ยนหุย" เป็นคนในโลกปัจจุบัน
ที่หลุดเข้าไปอยู่ในสมัยซ่งเหนือ (เจ้าตัวนึกว่าย้อนอดึต
แต่จริงๆ ไม่ใช่ มาเฉลยท้ายเล่มหนึ่งว่าหลุดเข้าไปในนิยายต่างหาก
ทำเอาเจ้าตัวอึ้งไปเลย 😂)

เดิมอวิ๋นเยี่ยนหุยเป็นคนทำข่าว ทำสารคดี เขียนคอลัมน์ประมาณนี้
เค้าเลยมีความรู้รอบตัวค่อนข้างเยอะ ตอนหลุดเข้ามาสมัยซ่งใหม่ๆ
เพิ่งอายุ 2 ขวบ แต่เล่มแรกจะเล่าไปถึงตอนเค้าอายุประมาณ 15-16

ครอบครัวของเค้าในสมัยซ่งฐานะไม่ดี มีแม่หาเงินคนเดียว
พ่อหายตัวไป ตอนแรกอวิ๋นเยี่ยนหุยยังเด็กมากก็ช่วยอะไรไม่ได้
โชคดีที่มีใต้ซือเหลี่ยวหรานวัดต้าเซี่ยงกั๋วคอยช่วยเหลือ
เลยทำให้ใช้ชีวิตต่อมาได้ไม่ลำบากมาก (ในครอบครัวยังมีเด็กผู้ชาย
กับเด็กผู้หญิงอีกอย่างละคนที่แม่ของอวิ๋นเยี่ยนหุยรับเลี้ยง)

คาแร็คเตอร์อวิ๋นเยี่ยนหุยจะเป็นคนมองโลกในแง่ดี มีความคิดสร้างสรรค์
ขยัน คิดหาเงินมาช่วยเป็นค่าใช้จ่ายในบ้านตลอด แต่เล่มนี้การทำงานหาเงินของเค้า
ยังไม่ใช่การทำกิจการของตัวเอง ส่วนใหญ่คือช่วยกิจการของวัด ถือว่ายังเด็กมาก
แต่ช��วยวัดแก้ปัญหาได้หลายอย่าง หลวงพ่อและใต้ซือเหลี่ยวหรานรักมาก
พยายามจีบให้บวชอยู่หลายรอบ แต่มันไม่ใช่ทางของเค้า (เรียนหนังสือ
อวิ๋นเยี่ยนหุยยังไม่เรียนเลย เพราะส่วนใหญ่เรียนแนวปรัชญา และเค้า
ไม่คิดอยากสอบขุนนาง)

ส่วนพระเอกของเรื่องออกมาแล้ว แต่เหมือนตัวประกอบสุดๆ 🤣🤣
พระเอกชื่อ "จ้าวอวิ่นชู" เป็นลูกคนเล็กของชินอ๋อง อายุน้อยกว่าอวิ๋นเยี่ยนหุย
แต่ตัวใหญ่กว่า แรงเยอะมาก ขี้อ้อน ชอบศึกษาธรรมะ และชอบอวิ๋นเยี่ยนหุยมาก
ถ้าเจอเมื่อไหร่จะตามติด แต่อวิ๋นเยี่ยนหุยไม่ค่อยสนใจ (สนแต่เรื่องทำมาหากิน)
ตอนแรกๆ อดน้อยใจแทนจ้าวอวิ่นชูไม่ได้ พยายามเอาใจอวิ๋นเยี่ยนหุยมาก
แต่อวิ๋นเยี่ยนหุยจะเฉยๆ ตอนแรกคิดว่า อ่ะ..นั่นก็ไม่เป็นไรเพราะยังเด็กอยู่
แต่ต่อมาอีกนิดมี "เจิ้งหลิง" โผล่มาอีกคน เจิ้งหลิงนี่ก็ติดหนึบกับอวิ๋นเยี่ยนหุยเหมือนกัน
แต่อวิ๋นเยี่ยนหุยกลับยอมให้อีกฝ่ายตามมากกว่า แถมอีกฝ่ายยังกอดยังนัวเนียหลายครั้งด้วย
(ไม่ได้คิดอะไรเชิงเพศหรอก แต่มันก็ค่อนข้างแปลกๆ เวลาอ่าน)
ยังดีหน่อยที่ท้ายๆ เล่ม อวิ๋นเยี่ยนหุยดูจะใจดีกับจ้าวอวิ่นชูมากขึ้นหน่อย

ปลายเล่มหนึ่งมีบุคคลสำคัญจากเรื่องเปาบุ้นจิ้นโผล่มาสองคน
และนี่แหละทำให้อวิ๋นเยี่ยนหุยเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองอยู่ในนิยาย
ไม่ได้ย้อนอดีตกลับไปสมัยซ่งจริงๆ ¯\_(ツ)_/¯

สรุป เล่มแรกอ่านไปเรื่อยๆ ได้บรรยากาศสมัยซ่งเยอะอยู่
แต่ไม่ได้ติดใจอะไร รอพัฒนาการเล่มต่อๆ ไปค่ะ

ป.ล. เรื่องการแปล นักแปลใส่คำศัพท์ภาษาจีนเข้ามาเยอะ บางจุดก็ดีอยู่
แต่บางจุดรู้สึกว่าแปลเป็นไทยไปเลยก็ได้ แล้วก็จะมีการใส่วงเล็บท้ายคำอยู่บ่อยๆ
เหมือนเป็นการอธิบายความหมายเพิ่ม แต่อ่านแล้วทำให้สะดุด รู้สึกแปลกๆ

ป.ล. 2 แพนด้าบนหน้าปกคือแพนด้าที่อวิ๋นเยี่ยนซูซื้อมาเลี้ยง แต่ในเล่ม
ยังไม่ได้พูดถึงมากเท่าไหร่

[readwithsuea sueaworld · Rating 3 out of 5]

เรื่อยๆมาเรียงๆ สโลว์ไลฟ์จัดๆ แต่หนามากๆมีตั้ง6เล่ม เน้นอ่านเรื่อยๆเพลินๆมากกว่า

นายเอกเป็นนักข่าวตกเขาตื่นมาอยู่ในร่างเด็กน้อยสมัยราชวงศ์ซ่ง ไปต้องตาพระเข้า สักพักย้ายบ้านไปอยู่ใกล้วัด มีเปาบุ้นจิ้นวัยหนุ่มด้วยนะ

[Ning · Rating 4 out of 5]

เป็นเรื่องที่ใช้เวลาประมาณนึงเลย
แนวอ่านไปเรื่อย ๆ ไม่มีอะไรพีค
แต่ก็ติดพอประมาณค่ะ