De hele wereld is in shock als multitalent Roscoe Mulder onverwachts overlijdt. Tegen wil en dank doorgebroken als superheld in een hitserie, zat Roscoe nog boordevol plannen en ideeën: schrijver wilde hij zijn, en fotograaf, en muzikant. Het verlies is groot, maar bij niemand komt de klap harder aan dan bij de twee belangrijkste mensen in het leven van Roscoe: zijn grote liefde Livia en zijn broer Rafael.
Terwijl er postzakken vol steunbetuigingen worden bezorgd en social media overstroomt met berichten en speculaties van vriend en vijand, proberen Rafael en Livia grip te krijgen op hun verdriet. Door hun herinneringen reconstrueren ze het leven van Roscoe, een hypergevoelige jongen die worstelde met een neiging om alle leed van de wereld op zijn schouders te torsen. Hij stond altijd klaar voor iedereen en gunde iedereen een tweede kans, van hun weggelopen vader tot de zwerver op de hoek van de straat, maar was er wel genoeg oog voor hem?
Céla van Gastel is het pseudoniem van de zussen Chantal en Priscilla van Gastel. Zij debuteerden als schrijversduo met de goed ontvangen psychologische roman Zonder jou. Samen richtten de twee zussen ook IJVR op, een online platform om creatief talent te stimuleren. Daarnaast heeft Chantal solo al acht succesvolle feelgoodromans op haar naam, waaronder Zwaar verliefd!, die is verfilmd en waarvan een tweede verfilming in de maak is.
Geheel onverwachts overleed je, een man met veel talenten. De hele wereld is in shock en flink wat geruchten van vriend en vijand gaan rond op social media. Het verlies is bij iedereen groot, maar niet zo groot als bij je twee belangrijkste nabestaanden: je liefde Livia en je broer Rafael. Door hun herinneringen vertellen ze hun verhaal, van begin tot eind, over het leven van jou. Je worstelde met de neiging om al het leed van de wereld te dragen, je stond voor iedereen klaar en gunde iedereen een tweede kans. Alleen omgedraaid, wie had er oog voor jou?
Al een hele poos keek ik uit naar jouw verhaal. Wie was je, wat dreef je en welk verhaal wilde je ons vertellen? Het bleek een zeer mooi en ook herkenbaar verhaal. Nadat ik het uit had, bekroop mij het gevoel dat ik er meer van had verwacht. Nu ik het even heb laten zinken, weet ik dat mijn verwachtingen hoog waren na een eerder verhaal van deze twee auteurs. Jouw verhaal valt alleen niet te vergelijken met het verhaal van Mick uit Zonder jou. Jouw verhaal is uniek en heel realistisch en een plottwist of iets in die vorm was helemaal niet nodig. De overeenkomst tussen deze twee verhalen is de vlotte schrijfstijl, het tempo waarin ik deze verhalen las en de overtuigingskracht waarmee het geschreven is.
Céla van Gastel verzamelde brieven gericht aan jou en plaatste deze in dit boek. De briefschrijvers vertellen over wat ze zo goed aan je vonden en waarom jij hun voorbeeld was, maar sommige schrijvers vertellen mij over wie jij als mens was. Een mens, net zoals ik dat ben. Een mens met een thuis, met buren, iemand die zorgt, iemand die naar anderen omkijkt.
De dagboekverhalen van je broer Rafael en je liefde Livia vertellen mij nog veel meer over jou als mens. En langzaam bekroop mij het gevoel dat zo weinig mensen maar oog hadden voor wie jij echt was. Je broer ook niet altijd, maar kan hem dat kwalijk genomen worden gezien jullie gedeelde jeugd? Jullie band is voelbaar en vooral ook herkenbaar evenals de liefde en chemie tussen jou en Livia.
Weet je Roscoe, hoewel jouw verhaal nu geschreven en gedeeld is met de wereld, zijn er nog tientallen voorbeelden van (beroemde) mensen die eenzelfde verhaal zullen hebben. Eenzaamheid, omgaan met bekendheid, je eigen identiteit laten zien en maatschappelijke druk zijn thema’s die we vaker zien. Helaas soms pas aan het licht gekomen na een tragische dood van iemand. Ik hoop dat mensen meer over dit onderwerp na gaan denken of zullen bedenken dat ze niet enige zijn. “Je gaf de mensen de Roscoe die ze wilden zien, voor wie ze hadden betaald, op wie ze recht hadden.”
Ik wil je ontzettend bedanken voor het delen van je verhaal. Voor je moed, je liefde, je humor, je naastenliefde en vooral voor het zijn van jezelf. Het was een verhaal over licht en donkerte in het leven, over rouwen en hoe rauw dat is, over perfectionisme en de bijbehorende onzekerheid. Soms zelfs heel herkenbaar. En toch.. ondanks deze thema’s, blijft liefde de boventoon voeren. Zonder liefde zijn we nergens. Fotograaf, schrijver, muzikant, acteur, documentairemaker, je was een veelzijdig mens met een gouden hart. De wereld zal mooier zijn met meer mensen zoals jij in ons midden.
“Mensen juichen voor je, maar ze zien je niet. Niet echt.” Wij zien je nu wel, maar helaas al te laat. Ik zal je verhaal aan iedereen aanraden, zodat iedereen hieruit kan halen dat we veel meer naar elkaar moeten omkijken. Echt omkijken.
Het boek is in 3 delen verdeeld en wordt verteld vanuit Livia en Rafael, aangevuld met social media reacties en brieven.
Aan alle positieve recensies op Bookstagram en websites te zien zullen niet veel mensen mijn mening delen, maar helaas..ik heb dit boek met moeite uitgelezen. Als ik het niet samen met Marijke las was ik waarschijnlijk al na deel 1 in het boek afgehaakt. De schrijfstijl spreekt mij gewoon niet aan, zoals Livia en Rafael schrijven/vertellen aan Roscoe. De plotselinge wisselingen tussen het heden en verleden waren verwarrend. En de vele gedetailleerde beschrijvingen maakten het langdradig. In het begin vond ik de brieven een leuke toevoeging aan het verhaal, later heb ik in deel 3 uit verveling stukjes van brieven overgeslagen.
Wat ik wel mooi vond beschreven was de speciale band tussen de broers en het karakter van Roscoe Mulder zelf. Hij komt over als een talentvolle, gevoelige persoon die niet om roem en geld gaf, maar wel om zijn familie en de medemens, de wereld en zijn dromen.
Dit boek gaat over het leven, verlies, verdriet en rouw(verwerking) en ik hou wel van boeken met “zwaardere” onderwerpen, maar Vaarwel Roscoe heeft mij niet geraakt. Het verhaal is mooi, maar dit boek was niet iets voor mij.
Wanneer superster Roscoe Mulder totaal onverwacht overlijdt, lijkt het alsof de wereld stil komt te staan. Zijn fans zijn in shock, brieven en reacties op social media stromen binnen, geruchten gaan rond, hij wordt herdacht. Hoewel iedereen dit verlies voelt, krijgen de mensen die het dichtst bij hem stonden de grootste klap. Zijn grote liefde Livia en jongere broer Rafael voelen een overweldigend verdriet en terwijl hun rouwproces nog maar net begint, proberen ze Roscoe zo dicht mogelijk bij hen te houden.
Door hun herinneringen vertellen ze zijn levensverhaal, ordenen ze hun gedachten, rouwen ze. Je leert Roscoe dan ook kennen door hun ogen en gedurende het boek krijg je een steeds completer beeld van zijn leven, van de toekomst die nog voor hem lag. Roscoe was ontzettend gevoelig, iemand die al sinds zijn jeugd de wereld beter wilde maken, voor iedereen klaarstond. Maar hij was ook een man die de zwaarte van het leven voelde, een extreem perfectionistische kant had, het zichzelf soms moeilijk maakte. Een beroemdheid tegen wil en dank, iemand die last had van de keerzijde van de roem.
Het vertelperspectief is bijzonder, en hoewel ik daar in het begin heel even aan moest wennen, ook omdat er soms snel geschakeld wordt tussen herinneringen en heden en Livia en Rafael af en toe wel erg gedetailleerd kunnen vertellen over gebeurtenissen waar zij zelf niet bij zijn geweest, maakt dat het boek ook tot wat het is. Een eerbetoon aan Roscoe, een viering van zijn leven. Het boek is prachtig geschreven, je merkt nergens dat er twee auteurs aan het werk zijn geweest, ze zijn versmolten tot één stem.
Dit boek is intens, uniek, puur, meeslepend, ontroerend en realistisch. Het is een boek waarin allerlei emoties langskomen, emoties die je voelt, waar je kippenvel van krijgt. Het is een verhaal over een rauw rouwproces, over vreugde, over licht en donker, over talent, onzekerheid en perfectionisme. Een verhaal over roem en de schaduwkant daarvan. Een verhaal over alle facetten van het leven. Maar bovenal een verhaal over liefde, liefde die blijft voortbestaan. Ben je op zoek naar een boek dat je raakt? Lees dan ‘Vaarwel Roscoe’!
Als er één boek echt al heel lang op mijn TBR stond, was het wel van 'Vaarwel Roscoe' van Céla van Gastel. Ergens was ik namelijk wel al tijden benieuwd naar hoe dit verhaal zou zijn, maar ergens was ik ook een beetje bang voor teleurstelling. Nu ik dit boek heb gelezen, kan ik zeggen dat die angst voor het grootste gedeelte ongegrond was. 'Vaarwel Roscoe' is namelijk zo goed geschreven dat - of je dat nu wil of niet - wordt gegrepen door de schrijfstijl. De bladzijdes vliegen aan je voorbij en zelfs lange hoofdstukken lees je in mum van tijd uit. En dat terwijl het plot anders is dan normaal.
Normaal lees je namelijk boeken met een sterk begin, midden en einde en een punt waarnaar wordt toegewerkt. Dat is in dit boek niet het geval. Je weet immers vanaf pagina één dat de dood van Roscoe niet omkeerbaar is. Dit maakte het voor mij af en toe wat lastig om mijn draai helemaal te vinden en mij echt er in te vinden. Maar 'saai' of 'slecht' zou ik dit boek dan ook weer niet echt noemen. Stukje bij beetje leer je hem namelijk wel wat beter kennen: hoe hij was als persoon, welke talenten hij bezat en vooral hoe Liv (zijn vriendin) en Rafael (zijn broer) moeten dealen met zijn dood. Sommige scènes zijn hierdoor emotioneel, sommige interessant en sommige gewoon bijzonder. Een ander woord is er eigenlijk niet. Uit alles blijkt namelijk hoe bijzonder Roscoe zelf was. Altijd vrijgevig, denkend aan anderen, maar vooral ook een gevoelsmens die zich soms net teveel kon laten meeslepen door de gevoelens, gedachtes en situaties van andere mensen.
Ik vond 'Vaarwel Roscoe' hierdoor uniek, interessant en soms misschien een tikkeltje langdradig, maar wel een boek dat je bijblijft.
Mooi boek! Voor ik het aanraakte en het nog in mijn kast stond, dacht ik eigenlijk dat het een thriller zou zijn. Dat er een filmster te jong was gestorven en dat er meer achter schuil ging dan in de eerste instantie eigenlijk gedacht werd. Dat het spannend zou worden. Integendeel, het was absoluut niet spannend. Het hele boek is een ode aan de ster Roscoe Mulder, ieder hoofdstuk geschreven van ofwel zijn vriendin Liv ofwel zijn broertje Rafael. Ze praten tegen hun overleden geliefde en halen herinneringen aan hem op. Dit alles is erg ontroerend, mooi en liefdevol. Ook laat het je nadenken over wat jij de wereld wil nalaten als je komt te overlijden, en wat de dood met de nabestaanden kan doen. We lezen ook over de familiesituatie van de broers en hoe ze hier mee om zijn gegaan. Dit geeft tevens stof tot nadenken en is een aangrijpende situatie. Ik vond het alleen wel af en toe wat saai en treurig. Een plot was er ook niet echt. Dus geen vijf sterren.
Vaarwel Roscoe moest ik hebben toen het boek uitkwam. Zonder jou van de zussen vond ik geweldig en ik had ook veel goeie recensies over dit boek gelezen. Maar helaas was het niet helemaal mijn ding. Ik vond het een mooi boek en het idee is origineel. Het is in briefvorm geschreven en je leert Roscoe kennen aan de hand van terugblikken en hoe Livia en Rafael hem kende. Maar je weet niet hoe dingen echt voor hem waren, wat zijn gedachten waren. En iedereen was alleen maar positief over hem, waardoor het een beetje voelde alsof ze hij de hemel ingeprezen werd. Maar niemand kan perfect zijn, dus daar stoorde ik me aan.
Ook is Vaarwel Roscoe een slowread, er gebeurt niet veel. Misschien was ik er gewoon niet helemaal voor in de stemming, maar ik heb er een week over gedaan en dat is voor mij lang. Het boek pakte me niet, ik had niet het gevoel dat ik zin had om verder te lezen over zijn leven. Het was makkelijk om het boek weg te leggen. De lange hoofdstukken hielpen ook niet mee, het is geen boek dat vlot leest.
Wel is het goed geschreven, je merkt niet dat er 2 auteurs aan gewerkt hebben. Ik hoop dat ze nog eens een boek samen lezen, eentje die weer zo goed is als Zonder jou.
Een verhaal verteld vanuit 2 personages en vanuit vele brieven, heel erg wennen. Het is geen slecht boek of slecht verhaal maar toch vond ik hem niet fijn om te lezen.
'Misschien is er een stukje van jou dat niemand ooit echt heeft kunnen bereiken.'
'Vaarwel Roscoe' is een waanzinnig mooie roman, een waanzinnig mooie laagjesroman. Mooi vanbuiten, maar nóg mooier vanbinnen. De cover van dit boek is écht prachtig. Zo zorgvuldig ontworpen, met oog voor detail.
Maar ik wil het ook graag hebben over de binnenkant. Over het verhaal van Roscoe. Een verhaal dat mij enorm geraakt heeft. Middels brieven, gericht aan Roscoe, leer je Roscoe beter kennen. Je leert Rafael en Livia kennen. De liefde, van Rafael en Livia, voor Roscoe is in ieder woord, van elke brief, te voelen.
'En ik hoefde je niet te zien om te voelen wat ik voelde als je in mijn buurt was. Ik zou je altijd en overal herkennen, omdat niemand anders me dat gevoel ooit had gegeven.'
De herinneringen las ik vaak met een glimlach op mijn gezicht. Maar soms brak mijn hart. En voelde ik enorm mee. Roscoe was zo'n ontzettende lieverd, maar had ook een enorm perfectionistische kant. En Roscoe werd niet altijd gehoord óf gezien. Het breekt nog steeds mijn hart als ik daaraan denk. Als ik aan Roscoe denk. Hij had zoveel goeds in zich en bracht zoveel positiviteit met zich mee.
Tijdens het lezen kwam ik ook de volgende quote tegen: 'Ik weet niet, ik moet het nog uitzoeken, maar ik wil het hele verhaal vertellen, heden en verleden met elkaar verweven, maar ik wil het hoopvol maken.'
En deze quote sloeg voor mij de spijker op zijn kop. Het schrijversduo heeft dát met dit boek echt bewerkstelligd. Ook heb ik op geen enkel moment doorgehad dat dit boek door twee auteurs geschreven is. De schrijfstijl is heel erg prettig, maar soms had ik wel een beetje moeite met het schakelen tussen heden en verleden. Gedurende het verhaal ging dat steeds beter en wilde ik dit boek niet meer wegleggen.
Ik ben echt heel erg onder de indruk van dit verhaal. Zo realistisch, zo levensecht. Alsof Roscoe echt bestaan heeft. En ik heb hem in mijn hart gesloten. Wat een mooi mens. Niet eerder las ik een boek zoals dit. Het is uniek, net als Roscoe. Dit boek krijgt van mij **** Écht een pareltje.
Ik had in eerste instantie een hoge verwachting van 'Vaarwel Roscoe'. Mede omdat het eerste boek van dit schrijversduo zo ijzersterk verhaal was.
Helaas vond ik dit boek minder goed dan hun eerste boek 'Zonder jou'. Ondanks dat je de personages in het boek heel goed leert kennen. Zowel de levende personages als de gestorven Roscoe. Toch kreeg ik geen klik met de hoofdrolspelers uit dit boek.
Je leest heel veel verdriet, maar ook veel drama. Dat maakte dat dit boek mij niet de boodschap gaf die ik hoopte dat het zou geven namelijk: 'Roscoe is overleden, we voelen heel veel verdriet maar we pakken samen het leven weer op en eren de man die zoveel betekende voor de wereld en zijn fans'. Nee, in plaats daarvan las ik voornamelijk veel verdriet van z'n broer en z'n vriendin. Wat na driekwart van het boek best wel begon te vervelen.
Roscoe is wel een man naar m'n hart. Als ik de verhalen van zijn vriendin en broer mag geloven was hij een lieve man die veel voor anderen over had. Zijn roem en rijkdom waren niet uit te drukken in geld. Nee hij gaf daadwerkelijk om zijn fans en zijn familie. Een man met het hart op de goede plek. Toch vond ik het jammer dat je hem verder niet goed leerde kennen door bijvoorbeeld een terugblik naar een bepaald moment uit zijn 'levende' leven. Alles was namelijk geschreven vanuit de nabestaanden Livia en Rafael.
Ik had constant het gevoel, wanneer leer IK Roscoe nou eigenlijk kennen. En mede doordat dat gevoel mij het hele boek vast hield en niet 'bevredigd' is, vond ik het verhaal tegenvallen. Ik miste iets.
Maar ondanks dat, schrijven de Van Gastel zussen ontzettend fijn en is er op hun schrijfstijl niet aan te merken. De brieven en stukjes van social media waren een leuke toevoeging. Ook was de schrijfstijl voor mij duidelijk en overzichtelijk.
Ik zal ook zeker een derde boek van hun kopen en lezen. Veel mensen vonden dit namelijk wel een goed boek. Je kunt niet altijd iedereen tevreden stellen. Zo werkt het helaas niet met boeken.
Untill we meet again!
Volledige recensie snel online op lovethesmellofbooks.nl
Céla van Gastel is het pseudoniem van de zussen Van Gastel. Van Chantal van Gasten heb ik volgens mij alle boeken gelezen, en daar heb ik altijd van genoten. Hoewel dit boek een heel andere verhaallijn heeft, was ik toch ontzettend nieuwsgierig. Een verhaal over een beroemdheid, dat trekt me altijd wel.
Ik luisterde naar dit boek via Storytel en de voorlezers zijn prettig om naar te luisteren. Het verhaal zit goed in elkaar, met een afwisseling van Rafael, Roscoe's broer, en Livia, Roscoe's vriendin. Hierdoor leer je Roscoe op twee verschillende manieren kennen, terwijl hij het hele boek al dood is en dus niks nieuws "doet". Daarnaast worden er in het boek ook verschillende brieven voorgelezen, waardoor je weer een ander beeld krijgt van Roscoe. Ik vond het wel een verfrissende manier om een personage te leren kennen.
De struggles van Livia en Rafael zijn goed zichtbaar. Wat dat betreft is het een mooi boek over rouwverwerking, los van het hele beroemd zijn aspect. Wel werd het op sommige momenten wat saai. Er gebeurt op zich niks spannends in het boek, het is echt een verhaal dat over de personages gaat. Daar moet je van houden, ik vond het wel mooi.
De opbouw van het boek was traag en tussendoor heb ik supervaak gedacht ik kap ermee. De hoofdstukken zijn net wat te lang om het boek lekker vlot te lezen... Het laatste hoofdstuk was eigenlijk het enige waar ik iets van emotie van kreeg...
Het daverende succes dat de zussen Priscilla en Chantal van Gastel hadden met hun debuut Zonder jou uit 2016, is niet te vergelijken met het nieuwste boek Vaarwel Roscoe. In een woord wauw! Een specifiek genre kent het verhaal eigenlijk niet, maar dat is in dezen ook niet van belang.
Céla van Gastel vertellen in Vaarwel Roscoe het betoverende verhaal en leven van Roscoe Mulder. Een beroemde acteur die onverwachts overlijdt en daarmee de wereld in shock achterlaat. Niet alleen de wereld is in de rouw, maar ook zijn jongere broertje Rafael en lieve vriendin Livia blijven achter met een intens verdriet en groot gemis.
Het boek kent een mooie opbouw, doordat het bestaat uit brieven die Rafael en Livia aan Roscoe schrijven. Middels deze brieven word je als lezer meegenomen in het hectische leven van Roscoe, maar ook word je meegevoerd naar de jeugd van Roscoe en Rafael en de ambities die Roscoe toen al voor ogen had om de wereld te verbeteren. Roscoe had zijn hart op de juiste plek zitten, maar is dat misschien niet ten koste gegaan van zichzelf? Het gaat uiteindelijk om de persoon die je bent onder de laag van roem.
Het verhaal is intens en bijzonder en dat spat van de bladzijden af. Dat is ook hetgeen wat je als lezer langs de mooie verhaallijn naar de epiloog trekt. Veel te snel sla je dan de laatste bladzijde van het leven van Roscoe Mulder om.
‘Mensen zijn van nature bang voor mislukking, dat was ik ook. Maar mislukking is niets anders dan een kans om iets te leren. En daarom is mislukken altijd duizend keer beter dan het niet proberen.’
Als we bovenstaand advies van Roscoe mee zullen nemen, kunnen we de wereld met zijn alleen een beetje mooier laten stralen met de vijf welverdiende sterren.
Eigenlijk 3,5 ster. Erg mooi boek, super goed geschreven. Alleen duurde het me iets te lang en was het niet altijd even duidelijk. Vond het boek soms best zwaar, maar zeker wel een aanrader.
In tegenstelling tot vele anderen krijgt het boek van mij maar 1 ster. Ik vond het verhaal langdradig en de schrijfstijl sprak mij niet aan. Halverwege het boek dichtgeklapt en niet meer uitgelezen, helaas.
Zo begint het boek Vaarwel Roscoe, gevolgd door berichten en brieven rondom het overlijden van Roscoe Mulder. Als een bekend persoon onverwacht overlijdt op jonge leeftijd is dat een schok voor de hele wereld. Het boek maakt ook duidelijk dat de druk waar artiesten onder staan immens groot is en erg moeilijk voor creatieve personen. En dat de reacties die online gezet worden echt hard aankomen bij de nabestaanden. Er wordt ook een rijtje met artiesten die jong overleden zijn genoemd. Dit had hun verhaal kunnen zijn…. In dit verhaal vertellen de zussen Chantal en Priscilla van Gastel het fictieve verhaal van Roscoe. Die eigenlijk ook een hele gewone jongen was en een moeilijke jeugd had. Talentvol was en aandacht had voor de medemens maar zich soms machteloos voelde in deze wereld. Het is een verhaal waarin 2 mensen die een dierbare hebben verloren, in een dialoog met elkaar én met de overledene hun leven samen herbeleven.
Hierbij gebruiken ze mooie zinnen die je als lezer soms echt raken en hun verdriet duidelijk maakt. “De normale wereld bestaat niet meer”
Het boek is in drie delen verdeeld en elk hoofdstuk is duidelijk óf door Livia, óf door Rafaël geschreven en het verhaal wordt afgewisseld met brieven van fans en ook door zijn moeder, Hattie.
De persoon Roscoe wordt wel goed afgebeeld, er zijn weinig slechte dingen over hem te noemen, daar komt de uitdrukking “Over de doden niets dan goeds” wel een beetje naar voren. Wat ik heel mooi vond is het gedeelte over het lezen van boeken, het is een van de mooie voorbeelden om de gevoeligheid en de creativiteit van een persoon te verwoorden.
Deze nuchtere indeling zorgt ervoor dat je tussen de emoties door even met je beide voeten op de grond komt. Ze geven handen en voeten aan de gevoelens door het stellen van veel vragen en nogmaals te kijken naar wat er gebeurd is. Soms voelt het verhaal heel persoonlijk, alsof je inbreekt in hun privé leven, dat maakte soms dat het lastig werd om de emoties van het werkelijke verhaal te onderscheiden, moeilijk om door te lezen.
Dit is een psychologische roman dat woorden geeft aan rouw en verlies, aan gevoelens en ook aan elkaar. Het is een heel bijzonder boek om gelezen te hebben.
I find it a bit difficult to decide where to start this review, as part of me is still confused about this book. I’ll start by admitting that I wasn’t a fan, but there were for sure some positive sides I would like to highlight. Starting with the positive, the characters of this book were really well-done by the authors. What I mean by this is that they were described in a way where you could really connect to them, also at an emotional level. Although I have to admit that I times I lost the thread of who Roscoe was as a person, the way his identity was constructed through the grieving process of the others was beautiful and outstanding. Because of this, I found it a shame that it was hard to understand what the authors wanted to achieve with this story. During the majority of the book, I had the feeling there was no real plot line or aim of the narrative. It was difficult to keep a focus and it gave me constantly the feeling that something was missing. At some point it became a bit more clear that the reconstruction of Roscoe was the spotlight of the narrative, but then all the other tangents and the way it was crafted do it a disservice. It is distracting, it doesn’t allow a full depth of detail and understanding, and it falls a bit short on this delivery. As I said, I am still a bit confused about this book, but after finishing it, I am left more disappointed and underwhelmed that anything else.
Dit weekend las ik ‘Vaarwel Roscoe’ uit. Een boek waar veel (media)aandacht voor is geweest. Ik had het voornemen om dit boek niet bovenop mijn TBR te leggen, maar de prachtig vormgegeven cover kon ik gewoon niet langer weerstaan🤩
Eenmaal begonnen in dit boek wilde ik het ook echt uitlezen. Benieuwd naar wat er nog komen ging. Dat viel enigszins tegen. Ik had op meer diepte in het verhaal gehoopt. Desondanks doet het verhaal van Roscoe wel wat met me. Roscoe, een jonge, succesvolle acteur, overlijdt plotseling en geheel onverwacht. Beurtelings vertellen een verslagen broer (Raf) en een diep bedroefde vriendin (Liv) over hun leven met Roscoe. Daarnaast worden er brieven gepubliceerd van fans, vrienden en bekenden van Roscoe, waardoor de lezer hem leert kennen als een zorgzame man die de wereld wat mooier heeft willen maken. Dat is voor mij dan ook de boodschap van dit boek: een kleine daad van liefde, betrokkenheid of gewoon een aardig gebaar naar iemand die het op dat moment nodig heeft, kan een wereld van verschil maken voor die persoon. Ook doet het verhaal me stilstaan bij het feit dat alles eindig is. Wat we achterlaten voor onze naasten en geliefden zijn herinneringen. Hoe belangrijk is het dan dat dit goede en mooie herinneringen zijn.
“ Aardig zijn… weet je, eigenlijk is het een superkracht. “
Als je ervoor kunt zorgen dat iemands dag een beetje beter wordt, dat diegene zich gezien voelt, niet langer buitengesloten… Als je iemand even kunt laten lachen, of hoop kunt geven dat iets beter wordt, en dat kost je ook nog eens helemaal niets, waarom zou je dat dan niet doen? Ik weet zeker dat een klein gebaar iemands leven kan veranderen. En zelfs als dat niet zo is, dan verandert het jou. Aardig zijn is alles. “
Het is een tijdje geleden dat ik een ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️ beoordeling gaf •Vaarwel Roscoe - Céla van Gastel • krijgt het voor elkaar!
Een prachtige roman waarin herinneringen worden opgehaald aan de overleden Roscoe Mulder. Een multitalent dat nog zoveel plannen en ideeen had maar er door een te vroeg overlijden niet meer aan toe komt.. Je leest het verhaal vanuit Roscoe’s grote liefde Liv en vanuit zijn broer, Rafael. Je leest over het verleden, herinneringen en hoe ze met hun rouw omgaan. Daarnaast krijg je ook brieven van fans en bekenden van Roscoe te lezen waarin staat beschreven wat Roscoe voor hun betekend heeft.
Dit boek kwam hard aan. De intensiteit waarmee dit boek het verdriet en verlies beschreef, was erg vertrouwd voor mij, omdat ik zelf mijn moeder heb verloren. De emoties die de personages ervaarde waren daarom niet nieuw. En toch, doordat ik het door andermans ogen zag, beleefde ik alles op een andere manier, en ben ik nu, terwijl ik het boek toch al een paar uur uit heb, nog steeds van slag. Echter vond ik de manier waarop het boek was geschreven totaal niet fijn, en had hierdoor moeite om er doorheen te komen op bepaalde punten.
Ik heb dit boek geluisterd en dit is wel echt een ander verhaal dan ik eerder van beide of één van de auteurs gewend ben. Maar wel een positieve verassing moet ik zeggen. Een beroemd persoon is plotseling uit het leven gerukt. Iedereen haalt herinneringen op wat hij voor hen betekende. Vanuit de verschillende nabestaanden krijg je het proces van rouw (wat overigens heel rauw en herkenbaar omschreven is) beschreven. Je leert een BN'er leren, die zoveel meer was dan alleen bekend zijn...
4.5 sterren. Een boek over omgaan met rouw. Er zijn twee verhaallijnen... De broer en de vriendin van Roscoe. Twee personen die Roscoe goed hebben gekend en dus ook samen herinneringen kunnen ophalen, verdriet delen en hem "levend houden". Wat brieven die na het overliden van Roscoe werden gestuurd zijn ook opgenomen in het boek. Een brief van zijn moeder en zijn vader o.a. Was een mooie toevoeging om ook hun gedachten te kunnen lezen.
Goed verhaal, schrijf stijl was ook meeslepend. Einde had wat sterker gekund en de briefen vond ik ook minder prettig lezen. Maar dat neemt niet weg van de goede punten van het boek, want het verhaal zoog me echt op!
Céla van Gastel's 'Vaarwel Roscoe’ is zeker één van de meest emotionele boeken die ik ooit gelezen heb. Dit kwam natuurlijk door het onderwerp, maar de schrijfstijl en het perspectief dragen hier zeker aan bij. Je leest het boek namelijk als een soort van brief of dagboekfragment gericht aan Roscoe. Door de jij-vorm wordt je als lezer in principe direct aangesproken, wat ervoor zorgt dat je meer dan ooit bij het verhaal betrokken wordt.
In ‘Vaarwel Roscoe’ wordt gerouwd, teruggekeken op mooie momenten, maar zeker ook op moeilijke momenten. Ik mag van geluk spreken dat ik nog nooit iemand ben kwijtgeraakt die zoveel voor mij betekende als Roscoe voor Rafael en Livia betekende. Door het lezen van ‘Vaarwel Roscoe’ voelde het echter in een keer heel dichtbij.
Vaarwel Roscoe was zo'n boek dat op een gegeven moment door vele mensen werd aangeprezen. Ik ben daar soms een beetje gevoelig voor, dus kreeg ik dit boek afgelopen jaar van mijn vriend cadeau. Al die tijd stond het ongelezen in mijn kast. Tot nu! Ik heb hem eindelijk gelezen. Het verhaal begint sterk met een interessante proloog. Ook de opzet van het verhaal vond ik erg goed gedaan. Als het ware lees je vanuit brieven die Rafael en Lyvia naar Roscoe sturen. Rafael is de broer van Roscoe en Lyvia de vriendin en collega van Roscoe. In de brieven zit eigenlijk de hele rouwverwerking verwerkt en ik vond dit ontzettend goed geschreven! Het verhaal wisselt af tussen brieven van Rafael, Lyvia, maar soms ook van fans of andere mensen uit het leven van Roscoe. Ik vond het fijner om te lezen vanuit Lyvia, omdat ik hier een beter beeld van Roscoe kreeg. Het verhaal is opgedeeld in drie delen. Het eerste deel vond ik interessant om te lezen, het tweede deel een beetje saai wat ervoor zorgde dat ik het boek een lange tijd niet oppakte, en deel drie was een fijne afsluiting. Ik vond deel drie het mooist geschreven. Ik vond het een fijn boek om te lezen!