Ilustrowany samouczek antymyśliwski

by Zenon Kruczyński, Olga Tokarczuk (Foreword)

Epoka łowiecko-zbieracka rozpłynęła się w zamierzchłych dziejach homo sapiens. Istnieje jednak grupa ludzi, mieniąca się na podobieństwo prehistorycznych przodków „myśliwymi”, która zastygła w okopach archaicznych argumentów. Czy współcześnie da się jeszcze obronić zabijanie dla rozrywki i wyniszczanie dla przyjemności? Myśliwi mówią, że strzelając do zwierząt, regulują ich populacje i chronią społeczeństwo przed spadkiem plonów. Tak nie jest. Książka ta krok po kroku udowadnia nieprawdziwość tych tez, odsłaniając schematy ludzkiej i przyrodniczej tragedii, jaką jest hobbystyczne zabijanie zwierząt.

„Ilustrowany samouczek antymyśliwski” z pasją i wnikliwie obnaża mity współczesnego łowiectwa. A przy okazji z czułością opisuje magiczny urok dziko żyjących zwierząt – wszak to z myślą o nich powstał.

Genres: Nonfiction

256 pages, Paperback

First published March 18, 2021

Reviews

[tita. · Rating 5 out of 5]

książka otwiera oczy na wiele spraw.

[Uno · Rating 3 out of 5]

6.5/10 Książka ta jest czymś pomiędzy literaturą popularno-naukową, która koncentruje się na faktach, a osobistym esejem, skupionym wokół emocji jakie wzbudza temat w autorze.
Samo wydanie jest bardzo przyjemne dla oka, podobnie jak język, którym operuje Kruczyński - książkę czyta się szybko i przyjemnie mimo przykrego tematu, który porusza.
Już na pierwszy rzut oka widoczne jest, że nie brakuje tu dogłębnego researchu popartego danymi statystycznymi, a sam autor (były myśliwy) również zna się na rzeczy, i przekazuje liczne, wartościowe informacje nie będące w obiegu powszechnej wiedzy.
W moim odczuciu lektura mogłaby jednak zyskać, gdyby zrezygnować z emocjonalnego podejścia i skupić się na samych faktach - być może w ten sposób budziłaby mniejszy opór u ludzi, którzy w myślistwie w zasadzie nie widzą niczego złego lub nie mają w tym temacie wyrobionego zdania.
Autor skupia się wyłącznie na temacie myślistwa, pomijając całkowicie problemy hodowli masowej. Zawężenie tematu do tego, w którym pisarz się specjalizuje jest naturalne i zrozumiałe, nie spodobało mi się jednak kilka wstawek, w którym hodowla mięsa przedstawiana jest jako opozycja dla myślistwa, jako „zabijanie z konieczności, dla dobra”, co nie jest prawdą i obnaża ignorancję autora w temacie, który już lepiej było po prostu zostawić w spokoju.
Nie kupiło mnie także porównanie myślistwa do nałogu - chociaż rozumiem tę analogię, uważam że mamy tu do czynienia z niebezpiecznym zjawiskiem demoralizacji. Traktując jako nałóg coś, co wymaga długiego przygotowania i świadomego wejścia w myśliwski półświatek, w rzeczywistości dajemy myśliwym kolejne narzędzie do własnej obrony, wcale nie różne od tak krytykowanego wcześniej atawizmu. ,,To nie moja wina, to choroba, uzależnienie” mógłby ktoś powiedzieć, tym samym zmywając ze swoich rąk świadomie przelewaną krew.
Rozdział ,,co to są OHZ-ety czyli lepsi i gorsi myśliwi” dopiero gdzieś w połowie i niezbyt klarownie wyjaśnia, czym właściwie owe OHZ-ety są. Zamiast zacząć od podstaw, od razu wdaje się w zawiłości historyczne i polityczne, co utrudniało zrozumienie tego fragmentu tekstu. Musiałam sama googlować o czym właściwie czytam i że chodzi o Ośrodki Hodowli Zwierzyny.
Pierwsza połowa książki zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie - dużo faktów, researchu, skupienie na istotnych wątkach. Niestety jak to często w takiej literaturze bywa, z czasem zaczęto wkraczać w mniej istotne dla sprawy niuanse, i skupiać się bardziej na emocjach i osobistych przeżyciach autora.
Ogólnie rzecz biorąc temat jest bardzo ważny, i książka podaje sporo wartościowych informacji na rzecz dyskusji odnośnie delegalizacji myślistwa, patrząc jednak krytycznym okiem, uważam że mogła lepiej wykonać swoje zadanie.