What do you think?
Rate this book
The Peasants (Chłopi) #3-4
Chłopi tom II
"Kaimiečiai" - didinga mozūrų kaimo epopėja, sukurta 1901-1908 m. Autorius myli savo kaimiečius, jų gailisi, bet neidealizuoja. Tas pats kaimas gali būti baisus, kai sukrunta juodosios jo galios, - tada žmogų prislegia tamsi jo rūstybės jėga, čaižo pikti žodžiai, o ypač už meilę, už skaudžią ir nuodėmingą švelniasielės kaimo gražuolės Jagusės, ištekėjusios už seno našlio Borynos, meilę posūniui Antanui. Tada ir įvyksta tragedija, nes kaimas paleistuvę smerkia ir baudžia baisingai, tiesiog kaip viduramžiais... Už šį didį meno kūrinį rašytojui 1924 metais buvo paskirta Nobelio litertūros premija.
674 pages, Hardcover
First published January 1, 1975
8 people are currently reading
75 people want to read
About the author
Władysław Stanisław Reymont
91 books87 followersPolski pisarz, prozaik i nowelista, jeden z głównych przedstawicieli realizmu z elementami naturalizmu w prozie Młodej Polski. Niewielką część jego spuścizny stanowią wiersze. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za czterotomową „epopeję chłopską” Chłopi. Jeden z najwybitniejszych i najważniejszych pisarzy w dziejach literatury polskiej.
Władysław Stanisław Reymont (7 May 1867 – 5 December 1925) was a Polish novelist and the laureate of the 1924 Nobel Prize in Literature. His best-known work is the award-winning four-volume novel Chłopi (The Peasants).
Born into an impoverished noble family, Reymont was educated to become a master tailor, but instead worked as a gateman at a railway station and then as an actor in a troupe. His intensive travels and voyages encouraged him to publish short stories, with notions of literary realism. Reymont's first successful and widely praised novel was The Promised Land from 1899, which brought attention to the bewildering social inequalities, poverty, conflictive multiculturalism and labour exploitation in the industrial city of Łódź (Lodz). The aim of the novel was to extensively emphasize the consequences of extreme industrialization and how it affects society as a whole. In 1900, Reymont was severely injured in a railway accident, which halted his writing career until 1904 when he published the first part of Chłopi.
Władysław Reymont was popular in communist Poland due to his style of writing and the symbolism he used, including socialist concepts, romantic portrayal of the agrarian countryside and toned criticism of capitalism, all present in literary realism. His work is widely attributed to the Young Poland movement, which featured decadence and literary impressionism.
Władysław Stanisław Reymont (7 May 1867 – 5 December 1925) was a Polish novelist and the laureate of the 1924 Nobel Prize in Literature. His best-known work is the award-winning four-volume novel Chłopi (The Peasants).
Born into an impoverished noble family, Reymont was educated to become a master tailor, but instead worked as a gateman at a railway station and then as an actor in a troupe. His intensive travels and voyages encouraged him to publish short stories, with notions of literary realism. Reymont's first successful and widely praised novel was The Promised Land from 1899, which brought attention to the bewildering social inequalities, poverty, conflictive multiculturalism and labour exploitation in the industrial city of Łódź (Lodz). The aim of the novel was to extensively emphasize the consequences of extreme industrialization and how it affects society as a whole. In 1900, Reymont was severely injured in a railway accident, which halted his writing career until 1904 when he published the first part of Chłopi.
Władysław Reymont was popular in communist Poland due to his style of writing and the symbolism he used, including socialist concepts, romantic portrayal of the agrarian countryside and toned criticism of capitalism, all present in literary realism. His work is widely attributed to the Young Poland movement, which featured decadence and literary impressionism.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 14 of 14 reviews
November 4, 2021
Nie będzie chyba nadużyciem, stwierdzenie, że ze wszystkich lektur szkolnych to akurat "Chłopi" cieszą się najmniejszym poważaniem(Niżej jest już chyba tylko "Nad Niemnem"). I, prawdę mówiąc się temu nie dziwię. O ile sama fabuła mogłaby się okazać dla szerszego grona frapująca, tak przebrnięcie przez naprawdę piękne i niewyobrażalnie plastyczne, ale i też i długie opisy wiejskiej przyrody, zmieniających się pór roku, pomieszane ze znakomitymi i wartkimi dialogami, jednakże napisanymi z silną chęcią maksymalnego upodobania się do chłopskiej gwary, nawet dla dorosłego, a nie wprawionego czytelnika może stanowić problem, a co dopiero dla 18 latków.
Porzucając jednak te czcze dywagacje, zadajmy sobie pytanie, czy pomijając już te szkolne trudy "Chłopi" rzeczywiście są takim wielowarstwowym koszmarem, zupełnie nieciekawym pod względem literackim? Moja odpowiedź na to jest jedna i to zasadnicza, nie.
"Chłopi" to nie tylko jedno z najważniejszych dzieł polskiej literaturze(Osobiście wzbudzili we mnie więcej emocji niż "Lalka", oczywiście nie urągając w niczym Prusowi), ale też dzieło unikatowe i dojmujące na skalę światową(Nobel naprawdę nie był przyznany bez powodu).
Reymontowi udało się stworzyć coś, na pierwszy rzut oka niewykonalnego. Połączył konwencję antycznego dramatu z fatum wiszącego nad bohatera wraz z tak swojskim dla nas codziennym życiem prostych chłopów. W żaden sposób nieurągający realiom epoki i tejże warstwy społecznej ani wymogom, jakie stawia przed sobą dramat.
I jakiż to jest dramat. Niewątpliwe uczniowie stwierdzą, że to brazylijska telenowela, milsi osobnicy wskażą za to, Sofoklesa i "Króla Edypa". Jednak nie jest to ważne "Chłopi" po prostu są sobą, są unikalni na każdej płaszczyźnie. Zarówno w szczerości w wykreowanych postaci, codziennego znoju, jak i świątecznych radości, czy w ukazaniu za pomocą natury upływającego czasu.
Tym, co mnie jednak w tej lekturze uwiodło najbardziej, jest ten istny kocioł pomieszanych, skrajnych emocji(Kocioł bałkański się do tego nie umywa). Miłość od nienawiści, zarówno między kobietą, jak i mężczyzną, czy też dzieckiem, a rodzicem dzieli zaledwie mały krok. A przy tym mamy cały wachlarz innych uczuć od macierzyńskiej miłości, pierwszych młodzieńczych zauroczeń po smak zdrady, zazdrości, poczucia krzywdy, wyobcowania czy samotności. I to wszystko kotłuje się w zaledwie jednej wsi. Nie dziwi więc i samo zakończenie.
Wydaje mi się, że warto jeszcze dodać, że "Chłopi" mogliby posłużyć za bingo pod tytułem "XIX wieczna polska powieść" i zanim się kto przyczepi, tak wiem, że "Chłopi" zostali napisani już w XX wieku, ale chodzi mi o ducha epoki, a nie o dokładne daty. Wracając do binga, w "Chłopach" wedle mojego skromnego zdania jest skondensowanie wszystkich wątków i myśli, jakie obowiązkowo przewijały się przez cały okres zaborów w naszej literaturze. Poczynając od wątków romantycznych, bohaterów beznadziejnych, silnego społecznego dydaktyzmu, troskę o wspólne dobro, wątków powstańczych i patriotycznych, po utyskiwanie na narodowe wady, jak chociażby swarliwość. Z tego też względu wydaje mi się to lektura tym ciekawsza.
Poza tym, jako osoba ze wsi naprawdę doceniam fakt, że Reymont ukazał polską wieś w pełnej jej krasie, bez Kochanowskiego idealizowania, czy też nazbyt dzisiaj widocznego sprowadza wsi do patologicznego ciemnogrodu.
Podsumowując, jestem w tej powieści bezgranicznie zakochana i na pewno będę do niej jeszcze wielokrotnie wracać i naprawdę wszystkich to czytających przekonać, żeby dali "Chłopom" szansę i nie zrażali się tym, że język bywa trudny.
10/10
Porzucając jednak te czcze dywagacje, zadajmy sobie pytanie, czy pomijając już te szkolne trudy "Chłopi" rzeczywiście są takim wielowarstwowym koszmarem, zupełnie nieciekawym pod względem literackim? Moja odpowiedź na to jest jedna i to zasadnicza, nie.
"Chłopi" to nie tylko jedno z najważniejszych dzieł polskiej literaturze(Osobiście wzbudzili we mnie więcej emocji niż "Lalka", oczywiście nie urągając w niczym Prusowi), ale też dzieło unikatowe i dojmujące na skalę światową(Nobel naprawdę nie był przyznany bez powodu).
Reymontowi udało się stworzyć coś, na pierwszy rzut oka niewykonalnego. Połączył konwencję antycznego dramatu z fatum wiszącego nad bohatera wraz z tak swojskim dla nas codziennym życiem prostych chłopów. W żaden sposób nieurągający realiom epoki i tejże warstwy społecznej ani wymogom, jakie stawia przed sobą dramat.
I jakiż to jest dramat. Niewątpliwe uczniowie stwierdzą, że to brazylijska telenowela, milsi osobnicy wskażą za to, Sofoklesa i "Króla Edypa". Jednak nie jest to ważne "Chłopi" po prostu są sobą, są unikalni na każdej płaszczyźnie. Zarówno w szczerości w wykreowanych postaci, codziennego znoju, jak i świątecznych radości, czy w ukazaniu za pomocą natury upływającego czasu.
Tym, co mnie jednak w tej lekturze uwiodło najbardziej, jest ten istny kocioł pomieszanych, skrajnych emocji(Kocioł bałkański się do tego nie umywa). Miłość od nienawiści, zarówno między kobietą, jak i mężczyzną, czy też dzieckiem, a rodzicem dzieli zaledwie mały krok. A przy tym mamy cały wachlarz innych uczuć od macierzyńskiej miłości, pierwszych młodzieńczych zauroczeń po smak zdrady, zazdrości, poczucia krzywdy, wyobcowania czy samotności. I to wszystko kotłuje się w zaledwie jednej wsi. Nie dziwi więc i samo zakończenie.
Wydaje mi się, że warto jeszcze dodać, że "Chłopi" mogliby posłużyć za bingo pod tytułem "XIX wieczna polska powieść" i zanim się kto przyczepi, tak wiem, że "Chłopi" zostali napisani już w XX wieku, ale chodzi mi o ducha epoki, a nie o dokładne daty. Wracając do binga, w "Chłopach" wedle mojego skromnego zdania jest skondensowanie wszystkich wątków i myśli, jakie obowiązkowo przewijały się przez cały okres zaborów w naszej literaturze. Poczynając od wątków romantycznych, bohaterów beznadziejnych, silnego społecznego dydaktyzmu, troskę o wspólne dobro, wątków powstańczych i patriotycznych, po utyskiwanie na narodowe wady, jak chociażby swarliwość. Z tego też względu wydaje mi się to lektura tym ciekawsza.
Poza tym, jako osoba ze wsi naprawdę doceniam fakt, że Reymont ukazał polską wieś w pełnej jej krasie, bez Kochanowskiego idealizowania, czy też nazbyt dzisiaj widocznego sprowadza wsi do patologicznego ciemnogrodu.
Podsumowując, jestem w tej powieści bezgranicznie zakochana i na pewno będę do niej jeszcze wielokrotnie wracać i naprawdę wszystkich to czytających przekonać, żeby dali "Chłopom" szansę i nie zrażali się tym, że język bywa trudny.
10/10
April 22, 2020
Słusznie mówią o „Chłopach”, że to „wielkie malowidło epickie”. To cudowna opowieść o losach ludzi ściśle związanych z ziemią, ich matką-karmicielką, podlegających porządkowi pór roku i poddających się Boskiej Opatrzności. Opisy przyrody są jak namalowane obrazy. Zasłużył sobie Reymont na Nobla, zasłużył. Wspaniale opisał różne ludzkie osobowości, ludzkie przywary i ludowe mądrości. Wykreował postaci tak realistyczne, że człowiek ma wrażenie, że zna je osobiście. Za pierwszym razem, czytając „Chłopów” jako lekturę szkolną, nie doceniłam bogactwa tej opowieści. Cieszę się, że do niej wróciłam i porozkoszowałam się staropolską gwarą i obyczajami. Utkwi mi w głowie niezwykły dramatyzm postaci Jagusi.
October 1, 2024
3.5⭐️|
„Ta pusta stajnia, kiej pusty grób, budziła pamięć straty nieodżałowanej i krzywdy.”
„To nagłe ocknienie w pamięci krzywd jarze i w końcu rozniesło je daleko i zawziętość znowu w sercach zawrzała. W złość się sprężyły dusze i oczy poczęły się żgać błyskawicami nienawiści.”
„Ta pusta stajnia, kiej pusty grób, budziła pamięć straty nieodżałowanej i krzywdy.”
„To nagłe ocknienie w pamięci krzywd jarze i w końcu rozniesło je daleko i zawziętość znowu w sercach zawrzała. W złość się sprężyły dusze i oczy poczęły się żgać błyskawicami nienawiści.”
September 25, 2018
„Niebo posiniało kiej wątroba”. La fin. 1 lektura na 100 lat niepodległości odhaczona.
October 17, 2023
jest mi autentycznie przykro
May 26, 2023
4.5
Im więcej czytam, tym dobitniej uświadamiam sobie jak bliski jest mi motyw ludowości. Zachwycona "Jesienią", czym prędzej sięgnęłam po "Zimę". Choć tom pierwszy wywołał we mnie większe emocje, a nawet doprowadził mnie do płaczu, ten nie był tak poruszający. Skupiamy się w nim na życiu Jagny, Antka i towarzyszącej im Hanki. Wnikamy do głów prostego ludu, poznajemy ich zapatrywania na toczące się obok intrygi. Niezmiennie książka wybrzmiewa tym jak człowiek człowiekowi wilkiem, z jaką łatwością przychodzi czynienie zła, ignoracja, obojętność.
Reymont swoim językiem malował pejzaże. Mimo tego, że utwór napisany jest gwarą, opisy polskiej wsi targanej mrozem i wichrami trafią do wielu czytelników. Wczytując się w treść, poczujemy pod stopami skrzypiący śnieg, zamarzniętą ziemię, a na policzkach lodowaty wiatr.
Na szczególną uwagę zasługuje zakończenie... jak to u Reymonta bywa, pozostawiające napięcie, wywracające zbudowany przez niego świat do góry nogami. Sprawiające, że nie możesz zostawić serii i nie zobaczyć jak dalej potoczy się historia.
Książka pozostawia po sobie miejsce na refleksje nad znaczeniem rodziny, miłości i istoty dobrego pożycia społecznego. Pozycja warta poświęcenia czasu, szczególnie dla Polaków.
Im więcej czytam, tym dobitniej uświadamiam sobie jak bliski jest mi motyw ludowości. Zachwycona "Jesienią", czym prędzej sięgnęłam po "Zimę". Choć tom pierwszy wywołał we mnie większe emocje, a nawet doprowadził mnie do płaczu, ten nie był tak poruszający. Skupiamy się w nim na życiu Jagny, Antka i towarzyszącej im Hanki. Wnikamy do głów prostego ludu, poznajemy ich zapatrywania na toczące się obok intrygi. Niezmiennie książka wybrzmiewa tym jak człowiek człowiekowi wilkiem, z jaką łatwością przychodzi czynienie zła, ignoracja, obojętność.
Reymont swoim językiem malował pejzaże. Mimo tego, że utwór napisany jest gwarą, opisy polskiej wsi targanej mrozem i wichrami trafią do wielu czytelników. Wczytując się w treść, poczujemy pod stopami skrzypiący śnieg, zamarzniętą ziemię, a na policzkach lodowaty wiatr.
Na szczególną uwagę zasługuje zakończenie... jak to u Reymonta bywa, pozostawiające napięcie, wywracające zbudowany przez niego świat do góry nogami. Sprawiające, że nie możesz zostawić serii i nie zobaczyć jak dalej potoczy się historia.
Książka pozostawia po sobie miejsce na refleksje nad znaczeniem rodziny, miłości i istoty dobrego pożycia społecznego. Pozycja warta poświęcenia czasu, szczególnie dla Polaków.
April 27, 2025
Najlepsza polska książka!!! Tej opinii niestety nie podzielała moja nastoletnia wersja.
Wdzięczna jestem za film, bo choć go nie widziałam, przypomniał mi o zaległości z przeszłości. Chciałam zobaczyć, ale teraz już się boję, że mi książkę zepsuje.
Wcześniej się już rozpisywałam o malarskości i liryczności powieści. I o bardzo nowatorskich techinkach narracyjnych - to, że prawie cała napisana jest gwarą ludową to moim zdaniem bardzo nowatorskie, a opisy przyrody przechodzące gładko do scen z ludźmi, to jakby najazdy kamery, coś co Reymont wymyślił na długo przed takim rozwojem kinematografii.
No i jeszcze fakt, że bohaterowie są nie tylko nie wyidealizowani, ale zupełnie przeciwnie: bez moralnego kręgosłupa, a do tego snoby (po przeca gospodarz lepszy od komornika), anysemici i ksenofobi. Nawet ksiądz nie lepszy. A jednak człowiekowi ich żal, cieszy się ich sukcesami i płacze nad porażkami. Zdecydowanie, Reymont nie jest wystarczająco doceniany.
Wdzięczna jestem za film, bo choć go nie widziałam, przypomniał mi o zaległości z przeszłości. Chciałam zobaczyć, ale teraz już się boję, że mi książkę zepsuje.
Wcześniej się już rozpisywałam o malarskości i liryczności powieści. I o bardzo nowatorskich techinkach narracyjnych - to, że prawie cała napisana jest gwarą ludową to moim zdaniem bardzo nowatorskie, a opisy przyrody przechodzące gładko do scen z ludźmi, to jakby najazdy kamery, coś co Reymont wymyślił na długo przed takim rozwojem kinematografii.
No i jeszcze fakt, że bohaterowie są nie tylko nie wyidealizowani, ale zupełnie przeciwnie: bez moralnego kręgosłupa, a do tego snoby (po przeca gospodarz lepszy od komornika), anysemici i ksenofobi. Nawet ksiądz nie lepszy. A jednak człowiekowi ich żal, cieszy się ich sukcesami i płacze nad porażkami. Zdecydowanie, Reymont nie jest wystarczająco doceniany.
June 24, 2024
Truputį bijojausi imtis antros dalies, nes pirmoji ir vargino, ir patiko tuo pačiu metu, o šioji dar ir storesnė.
Ir taip, skaitydama toliau, nuobodžiavau su visokiais gamtos, orų, aplinkos aprašymais aprašymėliais, bet iš kitos pusės ši dalis visiškai nunešė stogą, išsprogdino smegenis, apžavėjo ir nepaleido iki paskutinių puslapių. Uch, kartu su lipciečiais džiaugiausi, liūdėjau, buvo ko paburnoti, laukiau, kaip išsispręs likimai, kada taškai ant visų i susidės. O, užvertusi paskutinį lapą, likau visiškai patenkinta, kaip susiklostė įvykiai, tad wow, Reymonto sukurta kaimo epopėja tiesiog įspūdinga, nenuostabu, kad už šį kūrinį autorius gavo Nobelio literatūros premiją. Visiškai verta laiko, nes skaitai ir mėgaujiesi, o filmą gal irgi kada prie progos pažiūrėsiu.
Ir taip, skaitydama toliau, nuobodžiavau su visokiais gamtos, orų, aplinkos aprašymais aprašymėliais, bet iš kitos pusės ši dalis visiškai nunešė stogą, išsprogdino smegenis, apžavėjo ir nepaleido iki paskutinių puslapių. Uch, kartu su lipciečiais džiaugiausi, liūdėjau, buvo ko paburnoti, laukiau, kaip išsispręs likimai, kada taškai ant visų i susidės. O, užvertusi paskutinį lapą, likau visiškai patenkinta, kaip susiklostė įvykiai, tad wow, Reymonto sukurta kaimo epopėja tiesiog įspūdinga, nenuostabu, kad už šį kūrinį autorius gavo Nobelio literatūros premiją. Visiškai verta laiko, nes skaitai ir mėgaujiesi, o filmą gal irgi kada prie progos pažiūrėsiu.
June 20, 2024
Masterpiece. Arcydzieło.
October 30, 2023
Ciężko się czytało. Ciężej niż 1 tom. Przeczytałam po łebkach, dużo omijając.
Opisy przyrody bardzo długie, może i piękne ale mnie bardzo nudziły.
Bohaterowie super, z krwi kości, bez koloryzowania i dobrzy i źli.
Fabuła obejmuje praktycznie całą wieś i to dla mnie jest za dużo. Wolałbym, żeby autor skupił się tylko na losach Boryny i Jagny.
Wiem dlaczego niektórzy się zachwycają i mają rację to jest dzieło narodowe. Nie piszę tego z przekąsem.
Mnie tak zmęczyła i długość i rozwlekłość fabularna że muszę dać 2.
Opisy przyrody bardzo długie, może i piękne ale mnie bardzo nudziły.
Bohaterowie super, z krwi kości, bez koloryzowania i dobrzy i źli.
Fabuła obejmuje praktycznie całą wieś i to dla mnie jest za dużo. Wolałbym, żeby autor skupił się tylko na losach Boryny i Jagny.
Wiem dlaczego niektórzy się zachwycają i mają rację to jest dzieło narodowe. Nie piszę tego z przekąsem.
Mnie tak zmęczyła i długość i rozwlekłość fabularna że muszę dać 2.
January 13, 2022
W przeciwieństwie do pierwszego tomu, który był dla mnie zwyczajnie nijaki, ten wywołał we mnie jakieś emocje. Szkoda tylko, że negatywne. Z wszystkich bohaterów lubię tylko Hankę, a zachowanie Antka w stosunku do Jagny pod koniec jest obrzydliwe. Chociaż jego zachowanie przez cały czas było beznadziejne.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Displaying 1 - 14 of 14 reviews