Godzina myśli

by Jarosław Mikołajewski

Nowy tom wierszy Jarosława Mikołajewskiego, jednego z najbardziej cenionych polskich poetów współczesnych, to poruszająca poetycka odpowiedź na codzienne, często bolesne wydarzenia pandemicznej rzeczywistości. Poeta filtruje świat przez pryzmat osobistych doświadczeń i pokazuje drobiazgi, tropy, dzięki którym możemy dostrzec więcej, poczuć mocniej, być bliżej tego, co w danym momencie najważniejsze.

Pustka, samotność, odcięcie od dotychczasowej rutyny to teraz nasze wspólne doświadczenie. Rzeczywistość się rozmywa, a uczucia i obrazy zyskują nowe sensy. Czasem ratuje nas podświadomość, która usuwa z pamięci dawne znaczenia, innym razem otulają sny. A może to właśnie w nich warto poszukać siebie na nowo?

Ważny i kojący tom, który przekonuje finezją, uważnością i pokrzepia wspólnotą doświadczenia.

132 pages, Hardcover

First published March 24, 2021

Reviews

[Mewa]

O Jarosławie Mikołajewskim wiem niewiele. Przeczytałam, że urodził się w 1960 roku i że w 2014 roku został odznaczony srebrnym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. To zbyt mało, by wiedzieć, czego mogłam się spodziewać po jego wierszach, ale postanowiłam dać mu szansę. Może to kwestia wydawnictwa, które cieszy się moim szacunkiem? A może pomysł wierszy o życiu w czasie pandemii zainteresował mnie na tyle, że musiałam się dowiedzieć, co szepcze dusza akurat tego człowieka?

„czasami wydaje się nie do zniesienia / ten ja który nie jest już mną / ani nikim"

Jak zawsze — nie zamierzam oceniać utworów Jarosława Mikołajewskiego. Nie czuję się na siłach, by mówić Wam, czy czyjaś poezja jest dobra. Zamiast tego mogę podzielić się jedną myślą — Miałam wrażenie, że Autor traktuje mnie jak przyjaciela, z którym dawno się nie widziałam.

Świetnym pomysłem było, by nad każdym wierszem znajdował się poetycki zarys wydarzeń, które stały się inspiracją dla danego utworu. Sprawia to, że tomik przybiera kształt pamiętnika. Wchodzimy do głowy Poety, poznajemy pobieżnie rok z jego życia i... Podobało mi się to doznanie. Staje się on nam bliski. Znajduje się jakby na wyciągnięcie ręki. Aż człowiek ma ochotę poznać więcej jego wierszy, choć jego styl nie jest czymś, co zwykle cieszy się moją większą sympatią.

Psst, Zaskoczyło mnie jak dużo w tomiku było prywatnych przeżyć, a jak mało samej epidemii, ale z czasem było o niej coraz więcej i... Przytoczę ważne słowa: „tak wiem / w tej chwili umierają ludzie / i dzięki temu mam godzinę myśli". I zostawię Was z nimi.

[itriedtobec00l · Rating 2 out of 5]

sama tematyka wierszy była w porządku, jednak nie podobał mi się styl pisania. jak dla mnie było zbyt chaotyczne i bardzo ciężko się to czytało.