What do you think?
Rate this book
Le indagini di Mara Rais ed Eva Croce #1
L'isola delle anime
Li chiamano cold case. Sono le inchieste senza soluzione, il veleno che corrompe il cuore e offusca la mente dei migliori detective. Quando vengono confinate alla sezione Delitti insoluti della questura di Cagliari, le ispettrici Mara Rais ed Eva Croce ancora non lo sanno quanto può essere crudele un'ossessione. In compenso hanno imparato quant'è dura la vita. Mara non dimentica l'ingiustizia subita, che le è costata il trasferimento punitivo. Eva, invece, vuole solo dimenticare la tragedia che l'ha spinta a lasciare Milano e a imbarcarsi per la Sardegna con un biglietto di sola andata. Separate dal muro della reciproca diffidenza, le sbirre formano una miscela esplosiva, in cui l'irruenza e il ruvido istinto di Rais cozzano con l'acume e il dolente riserbo di Croce. Relegate in archivio, le due finiscono in bilico sul filo del tempo, sospese tra un presente claustrofobico e i crimini di un passato lontano. Così iniziano a indagare sui misteriosi omicidi di giovani donne, commessi parecchi anni prima in alcuni antichi siti nuragici dell'isola. Ma la pista fredda diventa all'improvviso rovente. Il killer è tornato a colpire. Eva e Mara dovranno misurarsi con i rituali di una remota, selvaggia religione e ingaggiare un duello mortale con i propri demoni.
445 pages, Paperback
First published June 11, 2019
119 people are currently reading
1527 people want to read
About the author
Piergiorgio Pulixi
51 books269 followersPiergiorgio Pulixi, scrittore e sceneggiatore, è uno dei più apprezzati autori noir italiani, fa parte del collettivo di scrittura Sabot creato da Massimo Carlotto di cui è allievo. Insieme allo stesso Carlotto e ai Sabot ha pubblicato Perdas de Fogu, (edizioni E/O 2008). È autore della saga poliziesca di Biagio Mazzeo iniziata col noir Una brutta storia (Edizioni E/O 2012), finalista al Premio Camaiore 2013 e chiusa col romanzo finale della quadrilogia, Prima di dirti addio (Edizioni E/O 2016). Nel 2014 per Rizzoli ha pubblicato il romanzo Padre Nostro. Ha vinto numerosi premi letterari e nel 2015 è stato premiato ai Corpi Freddi Awards come miglior autore italiano dell’anno. I suoi romanzi sono in corso di pubblicazione negli Stati Uniti, Canada, e Regno Unito.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 266 reviews
July 10, 2024
Piergiorgio Pulixi maakt met Het eiland van de zielen zijn debuut in België en Nederland. Hij is geboren in Sardinië en veel van zijn verhalen spelen zich daar ook af. Pulixi won al talrijke prijzen met zijn boeken die heel vaak handelen over Sardijne folklore en rituelen.
Het eiland van de zielen speelt zich af op Sardinië en start met de oprichting van een nieuwe eenheid Onopgeloste Zaken. Dit team bestaat uit twee vrouwen die beiden niet op hun mondje gevallen zijn. Mara Rais en Eva Croce worden al meteen in contact gebracht met de terminaal zieke inspecteur Moreno Barrali. Hij is geobsedeerd door twee onopgeloste moordzaken die plaatsvonden op de Dag van de Zielen. Doordat de vermoorde vrouwen nooit geïdentificeerd werden en er dus ook geen dader gevonden werd, blijven deze zaken hem achtervolgen. Mara en Eva bijten zich vast in de zaak en als een jonge vrouw spoorloos verdwijnt, begint de tijd te dringen. De Dag van de Zielen nadert.
Het verhaal vindt plaats in Sardinië en dat zal de lezer geweten hebben. Het boek bevat heel veel Sardijnse benamingen waardoor de vaart telkens uit het verhaal gezogen wordt. Achteraan het boek is een verklarende woordenlijst, maar voor lezers die het e-book lezen, is dit dus niet praktisch. Het verhaal zelf bevat daarbovenop veel historische en culturele achtergrond dat vaak zwaar aanvoelt en waardoor de focus in de eerste helft van het boek meer daarop ligt dan op de onopgeloste moordzaken zelf. Het duurt een hele tijd voor de lezer alle folklore mee heeft en het verhaal echt om de moordzaken begint te draaien.
Het verhaal wordt verteld vanuit meerdere perspectieven. Twee daarvan zijn die van Mara en Eva wat de lezer de mogelijkheid geeft de dames beter te leren kennen. Over de reden waarom Eva naar Sardinië komt, wordt lange tijd mysterieus gedaan, maar eenmaal die duidelijk is, voelt de lezer zeker met haar mee. Daarnaast is er het standpunt van de Laddu clan. Aanvankelijk is de link tussen de Laddu leden en de rest van het verhaal onduidelijk en ook in deze stukken zit een hele portie rituelen en achtergrond verwerkt. Op een gegeven moment wordt het verband wel duidelijk en kijkt de lezer met andere ogen naar het verhaal. Het boek is dus wel spannend, maar die spanning wordt zeer traag opgebouwd. Iets over de helft van het boek wordt de focus wat verlegd naar de moordzaken en gaat de spanningsboog omhoog. De plot zelf is verrassend, maar kan voor sommige lezers misschien ongeloofwaardig of vergezocht overkomen. Dankzij puzzelwerk uit eerdere hoofdstukken kan de lezer het verhaal zelf invullen, maar voor de onderzoekers blijven er wel open vragen achter.
Het eiland van de zielen bevat dus een hoge dosis aan culturele achtergrond en Sardijnse benamingen. Sommige lezers zullen hiervan smullen, voor anderen kan het boek een worsteling zijn. Liefhebbers van De stilte van de witte stad zullen dit boek zeker waarderen. 3.5⭐️
Deze recensie verscheen eerder op Vtouwenthrillers.nl. Ook mijn hartelijke dank aan de uitgeverij voor het recensie exemplaar.
Het eiland van de zielen speelt zich af op Sardinië en start met de oprichting van een nieuwe eenheid Onopgeloste Zaken. Dit team bestaat uit twee vrouwen die beiden niet op hun mondje gevallen zijn. Mara Rais en Eva Croce worden al meteen in contact gebracht met de terminaal zieke inspecteur Moreno Barrali. Hij is geobsedeerd door twee onopgeloste moordzaken die plaatsvonden op de Dag van de Zielen. Doordat de vermoorde vrouwen nooit geïdentificeerd werden en er dus ook geen dader gevonden werd, blijven deze zaken hem achtervolgen. Mara en Eva bijten zich vast in de zaak en als een jonge vrouw spoorloos verdwijnt, begint de tijd te dringen. De Dag van de Zielen nadert.
Het verhaal vindt plaats in Sardinië en dat zal de lezer geweten hebben. Het boek bevat heel veel Sardijnse benamingen waardoor de vaart telkens uit het verhaal gezogen wordt. Achteraan het boek is een verklarende woordenlijst, maar voor lezers die het e-book lezen, is dit dus niet praktisch. Het verhaal zelf bevat daarbovenop veel historische en culturele achtergrond dat vaak zwaar aanvoelt en waardoor de focus in de eerste helft van het boek meer daarop ligt dan op de onopgeloste moordzaken zelf. Het duurt een hele tijd voor de lezer alle folklore mee heeft en het verhaal echt om de moordzaken begint te draaien.
Het verhaal wordt verteld vanuit meerdere perspectieven. Twee daarvan zijn die van Mara en Eva wat de lezer de mogelijkheid geeft de dames beter te leren kennen. Over de reden waarom Eva naar Sardinië komt, wordt lange tijd mysterieus gedaan, maar eenmaal die duidelijk is, voelt de lezer zeker met haar mee. Daarnaast is er het standpunt van de Laddu clan. Aanvankelijk is de link tussen de Laddu leden en de rest van het verhaal onduidelijk en ook in deze stukken zit een hele portie rituelen en achtergrond verwerkt. Op een gegeven moment wordt het verband wel duidelijk en kijkt de lezer met andere ogen naar het verhaal. Het boek is dus wel spannend, maar die spanning wordt zeer traag opgebouwd. Iets over de helft van het boek wordt de focus wat verlegd naar de moordzaken en gaat de spanningsboog omhoog. De plot zelf is verrassend, maar kan voor sommige lezers misschien ongeloofwaardig of vergezocht overkomen. Dankzij puzzelwerk uit eerdere hoofdstukken kan de lezer het verhaal zelf invullen, maar voor de onderzoekers blijven er wel open vragen achter.
Het eiland van de zielen bevat dus een hoge dosis aan culturele achtergrond en Sardijnse benamingen. Sommige lezers zullen hiervan smullen, voor anderen kan het boek een worsteling zijn. Liefhebbers van De stilte van de witte stad zullen dit boek zeker waarderen. 3.5⭐️
Deze recensie verscheen eerder op Vtouwenthrillers.nl. Ook mijn hartelijke dank aan de uitgeverij voor het recensie exemplaar.
August 25, 2023
Un mauvais policier selon moi.
Aucun suspense, l’histoire est quand même censée tourner autour des meurtres mais on entre dans l’investigation qu’à partir de la 150e page (ce qui est très long). Ensuite l’investigation est noyée sous les descriptions des rituels/croyances sardes, qui sont certes intéressants mais j’aurais aimé qu’on se concentre plus sur l’enquête-même.
Les 2 personnages principales très mal écrites, hyper caricaturales, histoires cliché, avec en + le scénario type des partenaires “on se tape dessus mais au fond on s’aime bien”. À la moitié du livre j’en avais déjà marre de les voir se faire des doigts d’honneur à chaque interaction.
Je comprends également l’intérêt d’avoir voulu garder les mots en sarde/italien, mais ils sont trop nombreux, ça alourdit le texte (pour quelqu’un qui lit la traduction française donc), la moitié ne sont pas traduits donc on ne comprend même pas.
Pdv omniscient qui alterne (grosso modo) entre les Ladu et les policiers, ce qui enlève une grosse partie du suspense (honnêtement je n’ai pas été tenue en haleine du tout) puisqu’on sait déjà presque tout.
À part la révélation de la fin, TRÈS courte et pas du tout explicitée, une mauvaise fin à mon goût, du genre à te dire “j’ai lu 550 pages pour ça?”
L’histoire censée être l’enquête sur 2 meurtres de 1975 et 1986? Bah ils ne trouvent pas le meurtrier. Tu lis 500 pages d’enquête sur ça et à la fin on te dit “en fait on saura jamais :)”
Grosse déception.
Aucun suspense, l’histoire est quand même censée tourner autour des meurtres mais on entre dans l’investigation qu’à partir de la 150e page (ce qui est très long). Ensuite l’investigation est noyée sous les descriptions des rituels/croyances sardes, qui sont certes intéressants mais j’aurais aimé qu’on se concentre plus sur l’enquête-même.
Les 2 personnages principales très mal écrites, hyper caricaturales, histoires cliché, avec en + le scénario type des partenaires “on se tape dessus mais au fond on s’aime bien”. À la moitié du livre j’en avais déjà marre de les voir se faire des doigts d’honneur à chaque interaction.
Je comprends également l’intérêt d’avoir voulu garder les mots en sarde/italien, mais ils sont trop nombreux, ça alourdit le texte (pour quelqu’un qui lit la traduction française donc), la moitié ne sont pas traduits donc on ne comprend même pas.
Pdv omniscient qui alterne (grosso modo) entre les Ladu et les policiers, ce qui enlève une grosse partie du suspense (honnêtement je n’ai pas été tenue en haleine du tout) puisqu’on sait déjà presque tout.
À part la révélation de la fin, TRÈS courte et pas du tout explicitée, une mauvaise fin à mon goût, du genre à te dire “j’ai lu 550 pages pour ça?”
L’histoire censée être l’enquête sur 2 meurtres de 1975 et 1986? Bah ils ne trouvent pas le meurtrier. Tu lis 500 pages d’enquête sur ça et à la fin on te dit “en fait on saura jamais :)”
Grosse déception.
This entire review has been hidden because of spoilers.
May 7, 2024
Primo incontro per me con la scrittura di Piergiorgio Pulixi ed è sicuramente un grande sì.
Il genere poliziesco è tra i miei preferiti per svagarmi e perdermi fra le pagine e qui ho trovato personaggi credibili e ben caratterizzati, una trama cold case interessante e intrigante e un'ambientazione, la Sardegna, molto vivida e sentita.
Mi ha portato nella Sardegna di Grazia Deledda e di De Andrè e ne ho assaporato gusti e immagini mentre leggevo con interesse il dipanarsi della storia.
Lo stile è fluido ma pieno, sicuramente leggerò ancora di questo autore. Piacevole scoperta.
Il genere poliziesco è tra i miei preferiti per svagarmi e perdermi fra le pagine e qui ho trovato personaggi credibili e ben caratterizzati, una trama cold case interessante e intrigante e un'ambientazione, la Sardegna, molto vivida e sentita.
Mi ha portato nella Sardegna di Grazia Deledda e di De Andrè e ne ho assaporato gusti e immagini mentre leggevo con interesse il dipanarsi della storia.
Lo stile è fluido ma pieno, sicuramente leggerò ancora di questo autore. Piacevole scoperta.
May 15, 2024
Rechercheurs Mara Rais en Eva Croce zijn niet blij als ze worden overgeplaatst naar de nieuw opgerichte eenheid voor onopgeloste misdaden in Cagliari, Sardinië.
De een is geboren en getogen Sardijns, niet op haar mondje gevallen en hiermee al regelmatig in de problemen gekomen. De ander, een Milanese specialist in rituele moorden, staat privé voor een aantal uitdagingen en werd in Milaan geschorst.
Het kantoor: een stoffige kelder vol oude dossiers. Aan de zijde van de twee rechercheurs: de terminaal zieke inspecteur Moreno Barrali. Zijn laatste wens is om een oude zaak op te lossen.
Jaren geleden, op de Dag van de Doden, werden twee vrouwen op brute wijze vermoord in de buurt van de fonteintempels. Rituele moorden, denkt Moreno Barrali. Maar zijn superieuren geloven niet in zijn theorie.
Het team is een oude sekte op het spoor als plotseling de cold case roodgloeiend wordt: een jonge vrouw is sinds een paar dagen spoorloos verdwenen...
'Het eiland van de zielen' is het eerste deel van een nieuwe serie en begint met een behoorlijk gruwelijke proloog. Vervolgens maak je al snel kennis met Mara en Eva, maar ook lees je vanuit een aantal andere personages, waaronder de terminaal zieke Moreno.
In het begin wordt er veel gebruik gemaakt van Sardijnse woorden en dat vond ik soms een beetje storend. Gelukkig neemt dit later wel wat af (en er staat achterin het boek overigens ook een woordenlijst).
In dit verhaal draait het voor een groot deel om de vermissing van een jonge vrouw en ze vermoeden dat het te maken heeft met de voorgaande moorden die hebben plaatsgevonden. Het thema draait voornamelijk om rituelen en een sekte, dus hier moet wel je interesse liggen.
De opbouw van het verhaal is goed en er komen zeker een aantal gruwelijke stukken voorbij. Personage Eva vond ik erg interessant, want je leest ook meer over haar verleden.
Al met al dus een boeiend boek. Het leest ook heel vlot vanwege de korte hoofdstukken. Of het voor iedereen is weggelegd weet ik niet, maar ik heb er van genoten en ik kijk uit naar een volgend deel!
Ik wik @awbrunathrillers heel erg bedanken voor het recensie-exemplaar!
Beoordeling: 4,0 ⭐️
De een is geboren en getogen Sardijns, niet op haar mondje gevallen en hiermee al regelmatig in de problemen gekomen. De ander, een Milanese specialist in rituele moorden, staat privé voor een aantal uitdagingen en werd in Milaan geschorst.
Het kantoor: een stoffige kelder vol oude dossiers. Aan de zijde van de twee rechercheurs: de terminaal zieke inspecteur Moreno Barrali. Zijn laatste wens is om een oude zaak op te lossen.
Jaren geleden, op de Dag van de Doden, werden twee vrouwen op brute wijze vermoord in de buurt van de fonteintempels. Rituele moorden, denkt Moreno Barrali. Maar zijn superieuren geloven niet in zijn theorie.
Het team is een oude sekte op het spoor als plotseling de cold case roodgloeiend wordt: een jonge vrouw is sinds een paar dagen spoorloos verdwenen...
'Het eiland van de zielen' is het eerste deel van een nieuwe serie en begint met een behoorlijk gruwelijke proloog. Vervolgens maak je al snel kennis met Mara en Eva, maar ook lees je vanuit een aantal andere personages, waaronder de terminaal zieke Moreno.
In het begin wordt er veel gebruik gemaakt van Sardijnse woorden en dat vond ik soms een beetje storend. Gelukkig neemt dit later wel wat af (en er staat achterin het boek overigens ook een woordenlijst).
In dit verhaal draait het voor een groot deel om de vermissing van een jonge vrouw en ze vermoeden dat het te maken heeft met de voorgaande moorden die hebben plaatsgevonden. Het thema draait voornamelijk om rituelen en een sekte, dus hier moet wel je interesse liggen.
De opbouw van het verhaal is goed en er komen zeker een aantal gruwelijke stukken voorbij. Personage Eva vond ik erg interessant, want je leest ook meer over haar verleden.
Al met al dus een boeiend boek. Het leest ook heel vlot vanwege de korte hoofdstukken. Of het voor iedereen is weggelegd weet ik niet, maar ik heb er van genoten en ik kijk uit naar een volgend deel!
Ik wik @awbrunathrillers heel erg bedanken voor het recensie-exemplaar!
Beoordeling: 4,0 ⭐️
March 20, 2024
A tener en cuenta que no es un thriller, el autor se explaya sobre Cerdeña, su cultura, sus paisajes y sus tradiciones.
El final, aunque no podemos decir que sea completamente abierto, es de los que no gustará a todo el mundo.
Dicho esto, a mí me ha gustado mucho y continuaré con esta serie policíaca si la siguen publicando en castellano ya que hay, de momento, 3 más publicados.
El final, aunque no podemos decir que sea completamente abierto, es de los que no gustará a todo el mundo.
Dicho esto, a mí me ha gustado mucho y continuaré con esta serie policíaca si la siguen publicando en castellano ya que hay, de momento, 3 más publicados.
August 17, 2020
Giallo ben costruito, scrittura curatissima, ritmo sostenuto. Mi è piaciuto molto.
Mi ha fatto sentire i profumi della macchia mediterranea e del mare.
Mi ha fatto sentire i profumi della macchia mediterranea e del mare.
August 16, 2022
Depuis plusieurs décennies, les somptueux décors de la Sardaigne, au coeur des montagnes de la Barbagia, sont le théâtre de meurtres rituels ancestraux dont les corps, enveloppés de silence, n’ont jamais été réclamés. Ces "cold cases" vont alors être déterrés des archives de la police de Cagliari après la mutation des deux inspectrices Mara Rais et Eva Croce au département des crimes non élucidés de l’île, bien malgré elles.
Grâce à l’enquête de ce duo féminin formé par leurs supérieurs, quelque peu caricatural dans le comportement mais pas déplaisant pour autant, j’ai découvert tout un univers qui m’était inconnu : celui de la civilisation nuragique, un peuple de paysans qui a vécu pendant plus de huit siècles en Sardaigne et qui a laissé comme héritage d’impressionnantes constructions mégalithiques et de nombreux lieux de culte, isolés dans les terres.
C’est un bon livre policier pour l’été, efficace de par ses chapitres courts et rythmés, qui tient en haleine de la première à la dernière page. Il y a tout de même du dialecte sarde qu’il est difficile de comprendre à quelques occasions. Ça fait même parfois peur, tant les crimes sont sauvages, à tel point que je ne suis plus trop sûr d'avoir envie de découvrir la Sardaigne lors de futures vacances.
Néanmoins, ce qui est sûr, c’est que j’ai hâte de retrouver Mara et Eva dans une nouvelle enquête, signée cet auteur italien qui n’en est visiblement pas à son premier coup d’essai.
Grâce à l’enquête de ce duo féminin formé par leurs supérieurs, quelque peu caricatural dans le comportement mais pas déplaisant pour autant, j’ai découvert tout un univers qui m’était inconnu : celui de la civilisation nuragique, un peuple de paysans qui a vécu pendant plus de huit siècles en Sardaigne et qui a laissé comme héritage d’impressionnantes constructions mégalithiques et de nombreux lieux de culte, isolés dans les terres.
C’est un bon livre policier pour l’été, efficace de par ses chapitres courts et rythmés, qui tient en haleine de la première à la dernière page. Il y a tout de même du dialecte sarde qu’il est difficile de comprendre à quelques occasions. Ça fait même parfois peur, tant les crimes sont sauvages, à tel point que je ne suis plus trop sûr d'avoir envie de découvrir la Sardaigne lors de futures vacances.
Néanmoins, ce qui est sûr, c’est que j’ai hâte de retrouver Mara et Eva dans une nouvelle enquête, signée cet auteur italien qui n’en est visiblement pas à son premier coup d’essai.
September 11, 2025
Omicidi rituali. Mi riportano alla mente la saga di Ilaria Tuti con la straordinaria Teresa Battaglia. La Madre Terra, la Dea Madre, chiamatela come volete, ma sempre lei, il cui culto viene perpetrato fino a nostri giorni. Lì, in Friuli, patria della Tuti, qui, in Sardegna, patria di Pulixi (non è un caso questo collegamento, ci tornerò più tardi).
La prima cosa che mi ha colpito di questo libro sono le descrizioni dei luoghi. Da sarda posso dire di aver respirato la mia terra, di aver ammirato la mia terra, nelle pagine di questo libro. Pulixi in questo è stato straordinario, mi ha fatto immergere ancora di più in luoghi, odori, profumi, viste senza muovermi dalla mia camera. Davvero complimenti, perché non è facile, ma significa che lui ama e conosce profondamente la nostra terra, al punto da farla ritrovare nelle pagine dei suoi libri.
Ho amato poi l'alternarsi dei vari luoghi e punti di vista, un modo di gestire il racconto che mi ha messo molta curiosità e mi ha portato a leggere rapidamente il libro, complice anche la brevità dei capitoli.
Ho amato anche il modo in cui Pulixi mischia le carte, mostrandoci il vero orrore, ma confondendoci, non permettendoci di comprendere subito chi sia/siano davvero il/i colpevole/i. Mostra coloro che portano avanti per davvero il culto della Dea (con veri omicidi rituali, ma di cui non si scopriranno mai i colpevoli), e coloro che portano avanti finti culti esoterici per nascondere droga e orgie (il cui finale mi ha lasciato l'amaro in bocca, perché non mi aspettavo il coinvolgimento di Barrali, seppure in una maniera particolare e che nulla ha a che vedere con le orgie e la droga). Orrore, in varie forme e modi, quindi, che possono far crollare anche le persone più giuste (la morte di Nieddu è quella che mi ha fatto più male), o quelle che credono di fare la cosa giusta (Bastianu che uccide il figlio per aquietare la Dea Madre, senza alcun rimpianto, ma con le lacrime agli occhi).
E allora vi chiederete come mai quattro stelle e non cinque.
Le due protagoniste, Mara Rais e Eva Croce.
Ho fatto passare diverso tempo tra i primi due libri di questa saga e questo terzo perché sapevo che qui sarebbero apparse due nuove protagoniste. Nei primi due libri ho amato Vito Strega (che apparirà di nuovo nel prossimo volume della saga), ma non volevo che il suo personaggio potesse in qualche modo offuscare il mio giudizio su Croce e Rais.
In realtà potevo anche evitarmi questa premura, perché a prescindere loro due non mi sono piaciute per niente. Le loro interazioni mi sono sembrate troppo forzate, e i loro passati troppo esagerati, quasi a voler spingere il lettore a empatizzare con loro a tutti i costi.
Sapete che non amo particolarmente i personaggi femminili, non riesco a empatizzare con loro, è un mio problema, ma a volte mi riesce, e Teresa Battaglia ne è una prova (ecco il motivo del riferimento iniziale, oltre che per gli omicidi rituali), e pure lei quanto a storia personale non ha nulla da invidiare a Eva e Mara (ma sembrava decisamente più vera di loro). Spero vivamente che nei prossimi volumi della saga Croce e Rais migliorino (e spero che Vito Strega possa aiutare in questo), ma per il momento questo libro si prende "solo" quattro stelle proprio "a causa loro".
Menzione di merito per Moreno Barrali, forse il personaggio che ho amato di più di questo libro, insieme a Nieddu, altra anima tormentata. Non avrei mai immaginato che il bambino che vediamo all'inizio fosse proprio Moreno, ma possiamo immaginare come la vista di quell'omicidio rituale in tenera età possa averlo toccato nel profondo (insieme a quelli che poi si ritroverà sotto gli occhi da adulto).
La prima cosa che mi ha colpito di questo libro sono le descrizioni dei luoghi. Da sarda posso dire di aver respirato la mia terra, di aver ammirato la mia terra, nelle pagine di questo libro. Pulixi in questo è stato straordinario, mi ha fatto immergere ancora di più in luoghi, odori, profumi, viste senza muovermi dalla mia camera. Davvero complimenti, perché non è facile, ma significa che lui ama e conosce profondamente la nostra terra, al punto da farla ritrovare nelle pagine dei suoi libri.
Ho amato poi l'alternarsi dei vari luoghi e punti di vista, un modo di gestire il racconto che mi ha messo molta curiosità e mi ha portato a leggere rapidamente il libro, complice anche la brevità dei capitoli.
Ho amato anche il modo in cui Pulixi mischia le carte, mostrandoci il vero orrore, ma confondendoci, non permettendoci di comprendere subito chi sia/siano davvero il/i colpevole/i. Mostra coloro che portano avanti per davvero il culto della Dea (con veri omicidi rituali, ma di cui non si scopriranno mai i colpevoli), e coloro che portano avanti finti culti esoterici per nascondere droga e orgie (il cui finale mi ha lasciato l'amaro in bocca, perché non mi aspettavo il coinvolgimento di Barrali, seppure in una maniera particolare e che nulla ha a che vedere con le orgie e la droga). Orrore, in varie forme e modi, quindi, che possono far crollare anche le persone più giuste (la morte di Nieddu è quella che mi ha fatto più male), o quelle che credono di fare la cosa giusta (Bastianu che uccide il figlio per aquietare la Dea Madre, senza alcun rimpianto, ma con le lacrime agli occhi).
E allora vi chiederete come mai quattro stelle e non cinque.
Le due protagoniste, Mara Rais e Eva Croce.
Ho fatto passare diverso tempo tra i primi due libri di questa saga e questo terzo perché sapevo che qui sarebbero apparse due nuove protagoniste. Nei primi due libri ho amato Vito Strega (che apparirà di nuovo nel prossimo volume della saga), ma non volevo che il suo personaggio potesse in qualche modo offuscare il mio giudizio su Croce e Rais.
In realtà potevo anche evitarmi questa premura, perché a prescindere loro due non mi sono piaciute per niente. Le loro interazioni mi sono sembrate troppo forzate, e i loro passati troppo esagerati, quasi a voler spingere il lettore a empatizzare con loro a tutti i costi.
Sapete che non amo particolarmente i personaggi femminili, non riesco a empatizzare con loro, è un mio problema, ma a volte mi riesce, e Teresa Battaglia ne è una prova (ecco il motivo del riferimento iniziale, oltre che per gli omicidi rituali), e pure lei quanto a storia personale non ha nulla da invidiare a Eva e Mara (ma sembrava decisamente più vera di loro). Spero vivamente che nei prossimi volumi della saga Croce e Rais migliorino (e spero che Vito Strega possa aiutare in questo), ma per il momento questo libro si prende "solo" quattro stelle proprio "a causa loro".
Menzione di merito per Moreno Barrali, forse il personaggio che ho amato di più di questo libro, insieme a Nieddu, altra anima tormentata. Non avrei mai immaginato che il bambino che vediamo all'inizio fosse proprio Moreno, ma possiamo immaginare come la vista di quell'omicidio rituale in tenera età possa averlo toccato nel profondo (insieme a quelli che poi si ritroverà sotto gli occhi da adulto).
This entire review has been hidden because of spoilers.
May 26, 2024
Rechercheurs Mara Rais en Eva Croce zijn niet blij als ze worden overgeplaatst naar de nieuw opgerichte eenheid voor onopgeloste misdaden in Cagliari, Sardinië.
De een is geboren en getogen Sardijns, niet op haar mondje gevallen en hiermee al regelmatig in de problemen gekomen. De ander, een Milanese specialist in rituele moorden, staat privé voor een aantal uitdagingen en werd in Milaan geschorst.
Het kantoor: een stoffige kelder vol oude dossiers. Aan de zijde van de twee rechercheurs: de terminaal zieke inspecteur Moreno Barrali. Zijn laatste wens is om een oude zaak op te lossen.
Jaren geleden, op de Dag van de Doden, werden twee vrouwen op brute wijze vermoord in de buurt van de fonteintempels. Rituele moorden, denkt Moreno Barrali. Maar zijn superieuren geloven niet in zijn theorie.
Het team is een oude sekte op het spoor als plotseling de cold case roodgloeiend wordt: een jonge vrouw is sinds een paar dagen spoorloos verdwenen...
'Het eiland van de zielen' is het eerste deel van een nieuwe serie en begint met een behoorlijk gruwelijke proloog. Vervolgens maak je al snel kennis met Mara en Eva, maar ook lees je vanuit een aantal andere personages, waaronder de terminaal zieke Moreno.
In het begin wordt er veel gebruik gemaakt van Sardijnse woorden en dat vond ik soms een beetje storend. Gelukkig neemt dit later wel wat af (en er staat achterin het boek overigens ook een woordenlijst).
In dit verhaal draait het voor een groot deel om de vermissing van een jonge vrouw en ze vermoeden dat het te maken heeft met de voorgaande moorden die hebben plaatsgevonden. Het thema draait voornamelijk om rituelen en een sekte, dus hier moet wel je interesse liggen.
De opbouw van het verhaal is goed en er komen zeker een aantal gruwelijke stukken voorbij. Personage Eva vond ik erg interessant, want je leest ook meer over haar verleden.
Al met al dus een boeiend boek. Het leest ook heel vlot vanwege de korte hoofdstukken. Of het voor iedereen is weggelegd weet ik niet, maar ik heb er van genoten en ik kijk uit naar een volgend deel!
Ik wik @awbrunathrillers heel erg bedanken voor het recensie-exemplaar!
Beoordeling: 4,0 ⭐️
De een is geboren en getogen Sardijns, niet op haar mondje gevallen en hiermee al regelmatig in de problemen gekomen. De ander, een Milanese specialist in rituele moorden, staat privé voor een aantal uitdagingen en werd in Milaan geschorst.
Het kantoor: een stoffige kelder vol oude dossiers. Aan de zijde van de twee rechercheurs: de terminaal zieke inspecteur Moreno Barrali. Zijn laatste wens is om een oude zaak op te lossen.
Jaren geleden, op de Dag van de Doden, werden twee vrouwen op brute wijze vermoord in de buurt van de fonteintempels. Rituele moorden, denkt Moreno Barrali. Maar zijn superieuren geloven niet in zijn theorie.
Het team is een oude sekte op het spoor als plotseling de cold case roodgloeiend wordt: een jonge vrouw is sinds een paar dagen spoorloos verdwenen...
'Het eiland van de zielen' is het eerste deel van een nieuwe serie en begint met een behoorlijk gruwelijke proloog. Vervolgens maak je al snel kennis met Mara en Eva, maar ook lees je vanuit een aantal andere personages, waaronder de terminaal zieke Moreno.
In het begin wordt er veel gebruik gemaakt van Sardijnse woorden en dat vond ik soms een beetje storend. Gelukkig neemt dit later wel wat af (en er staat achterin het boek overigens ook een woordenlijst).
In dit verhaal draait het voor een groot deel om de vermissing van een jonge vrouw en ze vermoeden dat het te maken heeft met de voorgaande moorden die hebben plaatsgevonden. Het thema draait voornamelijk om rituelen en een sekte, dus hier moet wel je interesse liggen.
De opbouw van het verhaal is goed en er komen zeker een aantal gruwelijke stukken voorbij. Personage Eva vond ik erg interessant, want je leest ook meer over haar verleden.
Al met al dus een boeiend boek. Het leest ook heel vlot vanwege de korte hoofdstukken. Of het voor iedereen is weggelegd weet ik niet, maar ik heb er van genoten en ik kijk uit naar een volgend deel!
Ik wik @awbrunathrillers heel erg bedanken voor het recensie-exemplaar!
Beoordeling: 4,0 ⭐️
June 23, 2019
...la verità non è mai qualcosa di complesso. La verità è sempre estremamente banale, semplice.
Un libro splendido. Intenso, intriso di amore per la propria terra, che ne sa raccontare anche gli aspetti più misteriosi e cruenti affascinando il lettore e coinvolgendolo profondamente nella storia.
Due protagoniste nuove nel panorama di personaggi creato da Pulixi negli anni, ma che entrano subito nell'immaginario e nel cuore con i loro dolori e il loro vissuto.
E un assaggio, perché inevitabilmente è solo un assaggio, di quella lingua complessa e affascinante che dev'essere il sardo.
Da quando ho conosciuto Pulixi vari anni fa, alla presentazione del suo primo libro, ho sempre pensato che era una delle migliori promesse del settore e che il ragazzo ne avrebbe fatta di strada. Ora credo fermamente che tu stia mantenendo ampiamente quelle promesse e che la tua strada sarà ancora lunga e ricca di frutti anche per noi, tuoi avidi lettori. Grazie.
Un libro splendido. Intenso, intriso di amore per la propria terra, che ne sa raccontare anche gli aspetti più misteriosi e cruenti affascinando il lettore e coinvolgendolo profondamente nella storia.
Due protagoniste nuove nel panorama di personaggi creato da Pulixi negli anni, ma che entrano subito nell'immaginario e nel cuore con i loro dolori e il loro vissuto.
E un assaggio, perché inevitabilmente è solo un assaggio, di quella lingua complessa e affascinante che dev'essere il sardo.
Da quando ho conosciuto Pulixi vari anni fa, alla presentazione del suo primo libro, ho sempre pensato che era una delle migliori promesse del settore e che il ragazzo ne avrebbe fatta di strada. Ora credo fermamente che tu stia mantenendo ampiamente quelle promesse e che la tua strada sarà ancora lunga e ricca di frutti anche per noi, tuoi avidi lettori. Grazie.
June 7, 2024
Wanneer Mara Rais en Eva Croce gedwongen worden overgeplaatst naar de nieuwe eenheid voor onopgeloste zaken op Sardinië, staan ze voor een grote uitdaging. Inspecteur Moreno Barrali is terminaal ziek en het is zijn laatste wens om de zaken waarin hij zich jarenlang heeft vastgebeten eindelijk op te lossen: nabij heiligdommen werden in 1975 en 1986 in de nacht van Allerzielen onbekende jonge vrouwen op gruwelijke wijze om het leven gebracht. Zij zijn door niemand geïdentificeerd, er is geen spoor van een dader en volgens Barrali was er een rituele grondslag, maar zijn theorie is nooit gesteund. Nu is er weer een meisje verdwenen en wordt het volgens hem een race tegen de klok om een volgende moord te voorkomen...
In een rijke, levendige en meeslepende stijl neemt de auteur je mee naar Sardinië, brengt hij ruige plaatsen met sfeervolle en uitvoerige omschrijvingen tot leven, laat hij je kennismaken met een volk dat eigen rituelen, regels en hiërarchie naleeft en neemt hij de tijd om zijn personages en de achtergrond van de zaak te schetsen. Hierdoor duurt het even voordat je alle informatie en verhaallijnen op een rijtje hebt, maar daarna voert hij het tempo op, sprokkel je aanwijzingen bij elkaar, komt naast hun harde mentaliteit ook de kwetsbare kant van de karakters naar voren en wordt de druk telkens vergroot terwijl wendingen elkaar opvolgen richting de verrassende finale.
Mara en Eva zijn interessante, goed uitgewerkte personages met ieder een eigen stem, een verleden dat hun daden en werkwijze beïnvloedt en totaal verschillende persoonlijkheden, wat leidt tot een knallende, bijzondere en soms grappige samenwerking. Ze botsen nogal eens, moeten elkaar leren vertrouwen en terwijl het werk een zware tol eist en het team tegenslagen moet verwerken en verliezen lijdt, word je deelgenoot gemaakt van hun herinneringen, gevoelens, overdenkingen en fouten, waardoor ze menselijk en krachtig worden neergezet en je met deze vrouwen gaat meeleven.
Dit is een mysterieus verhaal over rituelen, offers en sekten, een verhaal over obsessie, een vloek en hoe sommige zaken je blijven achtervolgen, geen rechttoe rechtaan thriller maar één met diverse zijwegen en aandacht voor cultuur en mythen, een verhaal waarin de duistere sfeer overheerst en waarin korte hoofdstukken vanuit wisselende oogpunten in een sterke opbouw aaneen worden geregen, al worden niet álle vragen uiteindelijk beantwoord. Deze originele thriller smaakt naar meer en ik hoop dat de volgende delen met dit dynamische duo in de hoofdrol snel worden vertaald!
In een rijke, levendige en meeslepende stijl neemt de auteur je mee naar Sardinië, brengt hij ruige plaatsen met sfeervolle en uitvoerige omschrijvingen tot leven, laat hij je kennismaken met een volk dat eigen rituelen, regels en hiërarchie naleeft en neemt hij de tijd om zijn personages en de achtergrond van de zaak te schetsen. Hierdoor duurt het even voordat je alle informatie en verhaallijnen op een rijtje hebt, maar daarna voert hij het tempo op, sprokkel je aanwijzingen bij elkaar, komt naast hun harde mentaliteit ook de kwetsbare kant van de karakters naar voren en wordt de druk telkens vergroot terwijl wendingen elkaar opvolgen richting de verrassende finale.
Mara en Eva zijn interessante, goed uitgewerkte personages met ieder een eigen stem, een verleden dat hun daden en werkwijze beïnvloedt en totaal verschillende persoonlijkheden, wat leidt tot een knallende, bijzondere en soms grappige samenwerking. Ze botsen nogal eens, moeten elkaar leren vertrouwen en terwijl het werk een zware tol eist en het team tegenslagen moet verwerken en verliezen lijdt, word je deelgenoot gemaakt van hun herinneringen, gevoelens, overdenkingen en fouten, waardoor ze menselijk en krachtig worden neergezet en je met deze vrouwen gaat meeleven.
Dit is een mysterieus verhaal over rituelen, offers en sekten, een verhaal over obsessie, een vloek en hoe sommige zaken je blijven achtervolgen, geen rechttoe rechtaan thriller maar één met diverse zijwegen en aandacht voor cultuur en mythen, een verhaal waarin de duistere sfeer overheerst en waarin korte hoofdstukken vanuit wisselende oogpunten in een sterke opbouw aaneen worden geregen, al worden niet álle vragen uiteindelijk beantwoord. Deze originele thriller smaakt naar meer en ik hoop dat de volgende delen met dit dynamische duo in de hoofdrol snel worden vertaald!
December 23, 2025
J’ai eu un coup de coeur ♥️ pour ce livre et pour l’auteur que je viens de découvrir!! Des chapitres courts et une histoire qui m’a tenue en haleine jusqu’à la fin. C’est sûr qu’en 2026, je vais relire du PierGiorgio Pulixi!!❤️❤️❤️
April 9, 2024
La historia es de las que va de menos a más, hay muchos personajes, una gran cantidad, sobre todo, de policías y unos cuantos civiles. En esta novela hay, sobretodo, asesinatos rituales.
Al principio empieza con una narrativa demasiado descriptiva y pon pocos hechos, pero a lo largo de la historia la acción aumenta y hay más movimientos. Si es serie continuaré con el siguiente.
Al principio empieza con una narrativa demasiado descriptiva y pon pocos hechos, pero a lo largo de la historia la acción aumenta y hay más movimientos. Si es serie continuaré con el siguiente.
January 31, 2023
Grande giallo, ambientato nei miei luoghi del cuore. Ormai sta diventando consuetudine il rompere le "regole non scritte del genere poliziesco" che forse tali non sono più. Però regge proprio bene, fino in fondo
"Riconobbe la voce della collega che l’aveva chiamata un’ora prima, dandole appuntamento al mare, alla sesta fermata. Per capire cosa intendesse per “sesta fermata”, Eva era dovuta ricorrere a Google" - Eee, io in adolescenza squottavo alla quarta - ma adesso in effetti la sesta è più facile da raggiungere!!!
Mara Rais si guardò intorno. «Sei l’unica macca a piedi a mollo con questo cazzo di freddo» disse riportando gli occhi sulla collega.
«Freddo? Ci saranno diciotto gradi.»
«Appunto! Esci, dài, che mi stai facendo venire la pelle d’oca.»
«Questa è stata decisamente un’ottima idea da parte loro» la sfotté Eva.
« Scimpra» ribatté Rais.
"Riconobbe la voce della collega che l’aveva chiamata un’ora prima, dandole appuntamento al mare, alla sesta fermata. Per capire cosa intendesse per “sesta fermata”, Eva era dovuta ricorrere a Google" - Eee, io in adolescenza squottavo alla quarta - ma adesso in effetti la sesta è più facile da raggiungere!!!
Mara Rais si guardò intorno. «Sei l’unica macca a piedi a mollo con questo cazzo di freddo» disse riportando gli occhi sulla collega.
«Freddo? Ci saranno diciotto gradi.»
«Appunto! Esci, dài, che mi stai facendo venire la pelle d’oca.»
«Questa è stata decisamente un’ottima idea da parte loro» la sfotté Eva.
« Scimpra» ribatté Rais.
June 2, 2024
Ik las sekte en rituele moorden op de achterflap en dacht gelijk die wil ik lezen! Dus ik was erg blij dat ik deze als recensie exemplaar mocht ontvangen.
Het verhaal begint gelijk goed met twee rechercheurs die allebei door omstandigheden niet heel erg populair zijn binnen hun team. Ze worden beide overgeplaatst naar het team onopgeloste moorden op Sardinië. Daar ontmoeten ze de terminaal zieke inspecteur Moreno Barrali. Hij zit nog met één onopgeloste zaak in zijn maag en werkt met Eva en Mara samen om deze coldcase op te lossen. Barrali was er van overtuigd dat het om een rituele moord ging maar daar was zijn leidinggevende het toentertijd niet mee eens. In de jaren 80 werd er tijdens Allerzielen een vermoorde vrouw gevonden. Elf jaar later werd nog een vrouw vermoord terug gevonden op exact dezelfde manier en nu elf jaar later is er weer een vrouw verdwenen. Het team verdenkt de leider van een sekte woonachtig op het eiland.
Ik vond de chemie tussen de rechercheurs erg leuk. Mara is niet op haar mondje gevallen en dat zorgt voor grappig dialogen. Toch hebben beide vrouwen een verleden wat het ze bemoeilijkt bij het opbouwen van een vriendschap. Ze worden natuurlijk bij hun onderzoek ook nog eens behoorlijk tegengewerkt maar dat maakt de hoogtepunten zoveel beter. De sfeer wisselt moeiteloos tussen het duistere wereldje van rituelen en moorden naar de prachtige omgeving en tradities van Sardinië. Wat dat betreft heeft het wel wat van Suzanne Vermeer maar met meer spanning en diepgang. Het was alleen jammer dat er veel Sardijnse woorden in de tekst staan en de vertaling helemaal achterin staat op alfabetische volgorde. Op een gegeven moment ben ik gestopt met het zoeken naar de vertaling achterin want dat haalde me telkens uit het verhaal. Persoonlijk had ik liever de vertaling op de pagina zelf gehad met een voetnoot. Ik ben benieuwd of ze nog meer boeken van Pulixi gaan vertalen.
Het verhaal begint gelijk goed met twee rechercheurs die allebei door omstandigheden niet heel erg populair zijn binnen hun team. Ze worden beide overgeplaatst naar het team onopgeloste moorden op Sardinië. Daar ontmoeten ze de terminaal zieke inspecteur Moreno Barrali. Hij zit nog met één onopgeloste zaak in zijn maag en werkt met Eva en Mara samen om deze coldcase op te lossen. Barrali was er van overtuigd dat het om een rituele moord ging maar daar was zijn leidinggevende het toentertijd niet mee eens. In de jaren 80 werd er tijdens Allerzielen een vermoorde vrouw gevonden. Elf jaar later werd nog een vrouw vermoord terug gevonden op exact dezelfde manier en nu elf jaar later is er weer een vrouw verdwenen. Het team verdenkt de leider van een sekte woonachtig op het eiland.
Ik vond de chemie tussen de rechercheurs erg leuk. Mara is niet op haar mondje gevallen en dat zorgt voor grappig dialogen. Toch hebben beide vrouwen een verleden wat het ze bemoeilijkt bij het opbouwen van een vriendschap. Ze worden natuurlijk bij hun onderzoek ook nog eens behoorlijk tegengewerkt maar dat maakt de hoogtepunten zoveel beter. De sfeer wisselt moeiteloos tussen het duistere wereldje van rituelen en moorden naar de prachtige omgeving en tradities van Sardinië. Wat dat betreft heeft het wel wat van Suzanne Vermeer maar met meer spanning en diepgang. Het was alleen jammer dat er veel Sardijnse woorden in de tekst staan en de vertaling helemaal achterin staat op alfabetische volgorde. Op een gegeven moment ben ik gestopt met het zoeken naar de vertaling achterin want dat haalde me telkens uit het verhaal. Persoonlijk had ik liever de vertaling op de pagina zelf gehad met een voetnoot. Ik ben benieuwd of ze nog meer boeken van Pulixi gaan vertalen.
June 2, 2024
*Vrees niet de doden, maar de levenden.*
Ik mocht van uitgeverij AW Bruna het boek 'Het Eiland van de Zielen' ontvangen in ruil voor mijn recensie.
In dit boek maken we kennis met Mara Rais en Eva Croce, beide dames zijn rechercheurs in Italië. Mara Rais komt van oorsprong uit Sardinië en Eva Croce is Milanese.
Beide dames worden in Cagliari, Sardinië in de nieuw opgerichte eenheid voor onopgeloste zaken geplaatst, niet ter promotie, maar vanwege wangedrag en schorsing.
Ze worden gekoppeld aan de terminaal zieke inspecteur Moreno Barrali, en hij heeft nog 1 laatste wens. Om een oude moordzaak op te lossen.
De dames gaan, al mopperend op elkaar, aan de gang. Sinds een paar dagen is een jonge vrouw vermist, waardoor de oude moordzaak ineens geen cold case meer is, maar alle sporen richting deze moord wijzen.
---------------------
Dit is niet het eerste boek van deze auteur (wel het eerste boek dat ik van hem las), maar dit boek is wel het begin van een nieuwe serie.
Eva en Mara zijn 2 hele verschillende vrouwen, bijna elkaars uitersten. Maar toch hebben ze ook bepaalde dingen met elkaar gemeen, en al lezende kom je erachter wat dat is. Ze zijn allebei interessant om te leren kennen. Mara is het type ruwe bolster en Eva is getekend door iets heel zwaars dat ze heeft meegemaakt.
Af en toe worden er Sardijnse woorden gebruikt, maar die kun je makkelijk opzoeken achterin het boek, in de woordenlijst.
De schrijver heeft korte hoofdstukken geschreven, en het wordt verteld vanuit de verteller-kant. Mede door de korte hoofdstukken leest het lekker vlot door en doordat er genoeg spanning in het verhaal is verwerkt, leg je het ook niet zo makkelijk weg.
Een mooi begin van een nieuwe serie met een nieuw rechercheurs duo.
Ik mocht van uitgeverij AW Bruna het boek 'Het Eiland van de Zielen' ontvangen in ruil voor mijn recensie.
In dit boek maken we kennis met Mara Rais en Eva Croce, beide dames zijn rechercheurs in Italië. Mara Rais komt van oorsprong uit Sardinië en Eva Croce is Milanese.
Beide dames worden in Cagliari, Sardinië in de nieuw opgerichte eenheid voor onopgeloste zaken geplaatst, niet ter promotie, maar vanwege wangedrag en schorsing.
Ze worden gekoppeld aan de terminaal zieke inspecteur Moreno Barrali, en hij heeft nog 1 laatste wens. Om een oude moordzaak op te lossen.
De dames gaan, al mopperend op elkaar, aan de gang. Sinds een paar dagen is een jonge vrouw vermist, waardoor de oude moordzaak ineens geen cold case meer is, maar alle sporen richting deze moord wijzen.
---------------------
Dit is niet het eerste boek van deze auteur (wel het eerste boek dat ik van hem las), maar dit boek is wel het begin van een nieuwe serie.
Eva en Mara zijn 2 hele verschillende vrouwen, bijna elkaars uitersten. Maar toch hebben ze ook bepaalde dingen met elkaar gemeen, en al lezende kom je erachter wat dat is. Ze zijn allebei interessant om te leren kennen. Mara is het type ruwe bolster en Eva is getekend door iets heel zwaars dat ze heeft meegemaakt.
Af en toe worden er Sardijnse woorden gebruikt, maar die kun je makkelijk opzoeken achterin het boek, in de woordenlijst.
De schrijver heeft korte hoofdstukken geschreven, en het wordt verteld vanuit de verteller-kant. Mede door de korte hoofdstukken leest het lekker vlot door en doordat er genoeg spanning in het verhaal is verwerkt, leg je het ook niet zo makkelijk weg.
Een mooi begin van een nieuwe serie met een nieuw rechercheurs duo.
June 24, 2025
J’ai trouvé le roman assez agréable à lire. On sent bien la Sardaigne, la mythologie, les crimes rituels sont intéressants, mais les livres de Piergiogio ont vraiment de nombreux défauts (macho, enquête policière peu utile, questions sans réponses…). En fait je ne comprends vraiment pas pourquoi on dit de lui que c’est le maître du suspens italien… mais bizarrement à la lecture, ce n’est pas désagréable malgré tout.
⭐️⭐️⭐️ : Correct
⭐️⭐️⭐️ : Correct
January 8, 2025
Het begin vond ik te traag en ik weet nog steeds niet helemaal wat ik van de rechercheurs vind, maar het was uiteindelijk helemaal de moeite waard. Verrassende en gelaagde thriller met veel oog voor historie en cultuur.
August 10, 2024
Ma che noia abominevole
November 18, 2021
Libro scritto complessivamente bene con molti personaggi (diversamente da quello che fanno oggigiorno molti giallisti italiani, che sembrano avere l'occhio già rivolto alla riduzione televisiva), anche se non tutti ugualmente approfonditi e/o convincenti. La relazione tra le due protagoniste appare talvolta un po' forzata e i loro dialoghi non suonano sempre naturali, ma nell'insieme si fa apprezzare come una rivisitazione al femminile della classica coppia di investigatori dalla personalità complementare che spesso compare nei polizieschi. I personaggi più rurali e arcaici in particolare mi hanno lasciato perplessa, non so se veramente esistono ancora in Italia comunità così lontane dalla modernità, dalla televisione, da Internet e da tutto quello che ne segue (compresa l'anagrafe) al punto che i personaggi della Deledda in confronto sembrano nati e cresciuti nella Silicon Valley. Anche questa volta Puglisi è riuscito a sorprendermi col finale e questo lo apprezzo. Se il romanzo ha dei difetti, scompaiono di fronte alla cura del testo, così ben costruito con tutta la pazienza e la precisione che ci vogliono, senza niente di frettoloso e di approssimativo, in modo che il lettore rimanga con una piacevole impressione di fluidità e di completezza.
November 28, 2021
Pulixi mi ha piacevolmente sorpresa; questo è il suo primo libro che leggo e, a quanto ho potuto constatare, ha tutte le carte in regola per risultare un ottimo romanzo.
Oltre a ciò, un’altra cosa è sicura: l’autore ama in maniera viscerale la sua terra e ce la fa vivere - nel bene e nel male - a 360°: storia, credenze popolari, archeologia, ambiente e personaggi... è tutto incluso nel pacchetto!
Promosso a pieni voti.
🇮🇹 LdM: Sardegna
🌏 LdM - Mini sfida Oceania: task 19
Oltre a ciò, un’altra cosa è sicura: l’autore ama in maniera viscerale la sua terra e ce la fa vivere - nel bene e nel male - a 360°: storia, credenze popolari, archeologia, ambiente e personaggi... è tutto incluso nel pacchetto!
Promosso a pieni voti.
🇮🇹 LdM: Sardegna
🌏 LdM - Mini sfida Oceania: task 19
April 27, 2021
Un roman policier qui vous invite au voyage. La Sardaigne, entité vivante nourrie de légendes et de rites, y est dévoilée avec une poésie sauvage brutale. Des personnages attachants. Une intrigue intéressante. Un bon policier.
April 24, 2025
Un cold case che non verrà risolto, e un omicidio attuale che invece troverà soluzione. Cosa deve fare un giallo? Intrattenere e tenere incollati alle pagine :)
May 31, 2024
Rechercheurs Mara Rais en Eva Croce worden beide overgeplaatst naar een nieuwe eenheid. De eenheid voor onopgeloste zaken in Cagliari, Sardinië. Beide vrouwen staan allesbehalve te popelen om bij deze eenheid aan de slag te gaan. De ene is een geboren en getogen Sardijnse en alles behalve op haar mondje gevallen en is hierdoor al vaak in de problemen beland. De ander is Milanese en gespecialiseerd in rituele moorden en worstelt met privéproblemen en werd geschorst in Milaan. Ze krijgen als kantoor een stoffige kelder vol oude dossiers. De twee rechercheurs worden bijgestaan door de terminaal zieke inspecteur Morreno Barrali. Zijn wens is een oude zaak oplossen die hem nog altijd achtervolgt. Jaren geleden werden op de Dag van de Doden twee vrouwen op brute wijze vermoord in de buurt van de heilige bronnen. Barrali vermoed dat zet te maken hadden met rituele moorden. het team ontdekt al snel een oude sekte, maar dan lijkt het noodlot opnieuw toe te laan, een jonge vrouw is sinds een paar dagen spoorloos verdwenen.
Wat een bijzonder, boeiend en intrigerend verhaal. Het verhaal wist me echt te pakken, meermaals te verrassen en zit erg goed in elkaar.
Piergiorgio Pulixi schrijft vanuit een alwetend vertelperspectief waardoor we het verhaal vanuit verschillende standpunten en hoeken ervaren. Dit zorgt ervoor dat je een overall en compleet beeld krijgt van alle gebeurtenissen die spelen rondom de twee rechercheurs en de rituelen moorden. Piergiorgio Pulixi heeft een gedetailleerde en beeldende schrijfstijl waarin hij toch een vlot tempo weet te leggen. Daarbij weet hij bijzonder goed een sfeer en mysterieus gevoel bij je op te roepen gedurende het verhaal. Het verhaal bevat heel veel korte hoofdstukken, wat bij mij de moeite om te stoppen met lezen vergroot.
De personages zijn erg goed uitgewerkt. Wat ik erg goed vind, is dat het realistische, unieke en verschillende personages zijn die allemaal wel iets op hun kerfstok hebben. Met name het personage Eva vond ik geweldig uitgewerkt.Naarmate het verhaal vorderde en Eva verder wordt uitgediept, weet deze krachtige vrouw iets bij me los te maken.
Het verhaal heeft een goede opbouw en zit verrassend goed in elkaar. Het is een mooie mix geworden van sterke personages, boeiende moordzaken, kennis over en rondom rituelen moorden en het dynamische team, maar ook een perfecte omschrijving van het tijdsbeeld, de omgeving en situaties. Het verhaal weet je op verschillende manieren te boeien, te verrassen en te fascineren. De tempo in de verhaallijn loopt gedurende het verhaal steeds sneller op en daarbij weet Piergiorgio Pulixi de sfeer, het mysterieuze en onheilspellende gevoel te laten toenemen en met een denderend en razend goed plot te laten eindigen.
Het eiland van de zielen is een razend goede, originele en indrukwekkende thriller. Piergiorgio Pulixi heeft een gedetailleerde, vlotte en beschrijvende schrijfstijl. Hij weet erg goed een sfeer en setting rondom het verhaal te beschrijven en in beeld te brengen. Het verhaal bevat unieke en goed uitgewerkte personages en de verhaallijn zit erg goed in elkaar. Het verhaal blijft tot het einde sterk en verrassend. Echt een aanrader!
Wat een bijzonder, boeiend en intrigerend verhaal. Het verhaal wist me echt te pakken, meermaals te verrassen en zit erg goed in elkaar.
Piergiorgio Pulixi schrijft vanuit een alwetend vertelperspectief waardoor we het verhaal vanuit verschillende standpunten en hoeken ervaren. Dit zorgt ervoor dat je een overall en compleet beeld krijgt van alle gebeurtenissen die spelen rondom de twee rechercheurs en de rituelen moorden. Piergiorgio Pulixi heeft een gedetailleerde en beeldende schrijfstijl waarin hij toch een vlot tempo weet te leggen. Daarbij weet hij bijzonder goed een sfeer en mysterieus gevoel bij je op te roepen gedurende het verhaal. Het verhaal bevat heel veel korte hoofdstukken, wat bij mij de moeite om te stoppen met lezen vergroot.
De personages zijn erg goed uitgewerkt. Wat ik erg goed vind, is dat het realistische, unieke en verschillende personages zijn die allemaal wel iets op hun kerfstok hebben. Met name het personage Eva vond ik geweldig uitgewerkt.Naarmate het verhaal vorderde en Eva verder wordt uitgediept, weet deze krachtige vrouw iets bij me los te maken.
Het verhaal heeft een goede opbouw en zit verrassend goed in elkaar. Het is een mooie mix geworden van sterke personages, boeiende moordzaken, kennis over en rondom rituelen moorden en het dynamische team, maar ook een perfecte omschrijving van het tijdsbeeld, de omgeving en situaties. Het verhaal weet je op verschillende manieren te boeien, te verrassen en te fascineren. De tempo in de verhaallijn loopt gedurende het verhaal steeds sneller op en daarbij weet Piergiorgio Pulixi de sfeer, het mysterieuze en onheilspellende gevoel te laten toenemen en met een denderend en razend goed plot te laten eindigen.
Het eiland van de zielen is een razend goede, originele en indrukwekkende thriller. Piergiorgio Pulixi heeft een gedetailleerde, vlotte en beschrijvende schrijfstijl. Hij weet erg goed een sfeer en setting rondom het verhaal te beschrijven en in beeld te brengen. Het verhaal bevat unieke en goed uitgewerkte personages en de verhaallijn zit erg goed in elkaar. Het verhaal blijft tot het einde sterk en verrassend. Echt een aanrader!
August 8, 2024
Di Pulixi avevo letto solo La libreria dei gatti neri e l'antologia di racconti L'ira di Venere, grazie alla quale mi sono resa conto che lui è un uomo sensibile, che sa capire le donne. Quindi non potevo non sentirmi fin da subito nella mia comfort zone trovandomi a stretto contatto con Eva Croce e Mara Rais, due persone complicate, due poliziotte che si trovano a essere un po' penalizzate per il loro comportamento, e che vengono "punite" venendo assegnate alla nuovissima sezione Delitti insoluti nella questura di Cagliari, un dipartimento nuovissimo in Sardegna, che si deve occupare di cold cases di un po' tutta la regione, venendo relegate in uno scantinato... praticamente la sezione Q sarda...
Le due ispettrici vengono in contatto con Moreno Barrali, un ex ispettore capo della polizia, ormai distrutto dalla malattia, che ha dedicato la vita agli omicidi rituali che secondo lui si sono svolti in Sardegna a distanza di anni, senza darsi mai per vinto, neanche quando tutti gli altri lo consideravano un folle. E, in effetti, il lettore è messo da Pulixi in condizione di credergli, perché, contemporaneamente alle indagini, vediamo quello che accade nella comunità agropastorale barbaricina.
Il romanzo si conclude come se fosse uno stand-alone, ma in effetti, anche se la sezione Delitti insoluti alla fine viene sciolta, è evidente che ci sono ancora tante cose in sospeso, e che Eva Croce e Mara Rais abbiano ancora tanto da dire e da dirsi.
Le due ispettrici vengono in contatto con Moreno Barrali, un ex ispettore capo della polizia, ormai distrutto dalla malattia, che ha dedicato la vita agli omicidi rituali che secondo lui si sono svolti in Sardegna a distanza di anni, senza darsi mai per vinto, neanche quando tutti gli altri lo consideravano un folle. E, in effetti, il lettore è messo da Pulixi in condizione di credergli, perché, contemporaneamente alle indagini, vediamo quello che accade nella comunità agropastorale barbaricina.
Il romanzo si conclude come se fosse uno stand-alone, ma in effetti, anche se la sezione Delitti insoluti alla fine viene sciolta, è evidente che ci sono ancora tante cose in sospeso, e che Eva Croce e Mara Rais abbiano ancora tanto da dire e da dirsi.
September 14, 2024
Het eiland van de zielen is een nogal rauwe detective die zich afspeelt op het eiland Sardinië. Het verhaal is geworteld in paganistische religie, waarbij mensenoffers een terugkerend patroon zijn. En tegelijkertijd is er een sectarische beweging rond een charismatische, maar gevaarlijke spirituele leider die zich op de zelfde paganistische gebruiken richt. Gecombineerd met drugs, orgies en wat gevaarlijke spirituele leiders zoal meer pogen te doen.
Het boek schetst een nogal gesloten eiland, waarbij je als buitenstaander niet of nauwelijks kunt doordringen in de samenleving en in de geschiedenis. Het verhaal heeft twee vrouwelijke hoofdpersonen; beide rechercheurs en beide nogal gebutst door de geschiedenis. Beide rechercheurs gaan zowat ten onder aan de interne politiepolitiek en het machtsmisbruik binnen het politie-apparaat, maar lossen desondanks de afgrijselijke moord op een meisje op.
Voor wie van rauwe detectives houdt is het boek wel een aanrader. Al vond ik alle interne politiepolitiek nogal overdadig en raakte ik de weg kwijt tussen alle personages met Italiaanse namen, die soms met alleen de voornaam en soms alleen met de achternaam worden genoemd. Daardoor ontstaat er een wolk van personages, waarbij het een kunst is om het spoor niet bijster te raken. Mij is dat in ieder geval niet helemaal gelukt. Met als gevolg dat het lastig was om je te hechten aan personen of zelfs écht inzicht te krijgen in de karakters uit het verhaal. Dit heeft voor mij wel afbreuk gedaan aan het plezier van lezen, maar wellicht dat dat voor een andere lezer helemaal niet opgaat.
Het boek schetst een nogal gesloten eiland, waarbij je als buitenstaander niet of nauwelijks kunt doordringen in de samenleving en in de geschiedenis. Het verhaal heeft twee vrouwelijke hoofdpersonen; beide rechercheurs en beide nogal gebutst door de geschiedenis. Beide rechercheurs gaan zowat ten onder aan de interne politiepolitiek en het machtsmisbruik binnen het politie-apparaat, maar lossen desondanks de afgrijselijke moord op een meisje op.
Voor wie van rauwe detectives houdt is het boek wel een aanrader. Al vond ik alle interne politiepolitiek nogal overdadig en raakte ik de weg kwijt tussen alle personages met Italiaanse namen, die soms met alleen de voornaam en soms alleen met de achternaam worden genoemd. Daardoor ontstaat er een wolk van personages, waarbij het een kunst is om het spoor niet bijster te raken. Mij is dat in ieder geval niet helemaal gelukt. Met als gevolg dat het lastig was om je te hechten aan personen of zelfs écht inzicht te krijgen in de karakters uit het verhaal. Dit heeft voor mij wel afbreuk gedaan aan het plezier van lezen, maar wellicht dat dat voor een andere lezer helemaal niet opgaat.
June 5, 2024
Ik moest eerst even in dit verhaal komen. Het flinke aantal Sardijnse woorden die te pas en te onpas worden gebruikt, vond ik een beetje too much. Er zat wel een woordenlijst in het boek, maar ik wil niet steeds hoeven te bladeren om het verhaal te blijven begrijpen.
Toen ik er eenmaal in zat kon ik hem niet meer wegleggen. Het is een detectivethriller zoals zo velen, maar dat bedoel ik goed. Dit boek deed me enorm denken aan de Helen Grace serie van M.J. Arlidge door de vele POVs en verschillende verhaallijnen. Toch vind ik het bij dit boek extra leuk dat de hoofdpersonen twee vrouwen zijn. Twee uitersten qua persoonlijkheid, maar daarom passen ze zo goed bij elkaar en zorgde het voor een interessante dynamiek in het verhaal.
Eerlijk, ondanks dat het plot misschien een beetje voorspelbaar was, verraste dit boek me alsnog met verschillende verhalen. Ik dacht oprecht dat het een standalone was, maar uit het einde van het boek blijkt wel dat we nog lang niet uitgelezen zijn.
Ik ben benieuwd!
Toen ik er eenmaal in zat kon ik hem niet meer wegleggen. Het is een detectivethriller zoals zo velen, maar dat bedoel ik goed. Dit boek deed me enorm denken aan de Helen Grace serie van M.J. Arlidge door de vele POVs en verschillende verhaallijnen. Toch vind ik het bij dit boek extra leuk dat de hoofdpersonen twee vrouwen zijn. Twee uitersten qua persoonlijkheid, maar daarom passen ze zo goed bij elkaar en zorgde het voor een interessante dynamiek in het verhaal.
Eerlijk, ondanks dat het plot misschien een beetje voorspelbaar was, verraste dit boek me alsnog met verschillende verhalen. Ik dacht oprecht dat het een standalone was, maar uit het einde van het boek blijkt wel dat we nog lang niet uitgelezen zijn.
Ik ben benieuwd!
February 26, 2021
Mara Rais ed Eva Croce. Due donne che si trovano catapultate alla sezione dei delitti insoluti. Siamo in Sardegna e le due detective si troveranno a dover affrontare un caso irrisolto di molti anni prima che viene riportato a galla non solo dal detective ormai in pensione che se ne occupo allora, ma anche da un omicidio appena avvenuto, che rispecchia quasi perfettamente quello dell’epoca. Ma possibile che sia stato lo stesso serial killer di allora?
Pulixi ci racconta magistralmente di una terra dai riti arcaici, così ben radicati da sembrare all’ordine del giorno. Ci accompagna per mano nell’entroterra di questa magica isola, facendoci scoprire i suoi luoghi nascosti ed i suoi abitanti. Lo fa attraverso due donne, così diverse eppure così vicine. Mara, battuta avvelenata sempre pronta, rabbia repressa (non così tanto poi), una brutta avventura alle spalle impossibile da dimenticare.
Eva, più accomodante della collega, più riflessiva e pacata ma non per questo meno combattiva e decisa. Ha scelto Cagliari come luogo di rinascita dopo che la sua vita si è letteralmente fermata a causa di una tragedia che l’ha colpita. Si trovano e nonostante le apparenze secondo me si piacciono, pur non rinunciando a non farlo vedere... adoro entrambe, sono così ben delineate che sembra quasi di conoscerle davvero e non vedo l’ora di continuare a scoprirle. Questo libro porta con se tante morti... ed un concetto fondamentale: se il male non viene fermato, continuerà a generare altro male.
Lo stile di Pulixi è la ciliegina sulla torta a questa storia davvero ben costruita e in cui non mancano i colpi di scena.
Pulixi ci racconta magistralmente di una terra dai riti arcaici, così ben radicati da sembrare all’ordine del giorno. Ci accompagna per mano nell’entroterra di questa magica isola, facendoci scoprire i suoi luoghi nascosti ed i suoi abitanti. Lo fa attraverso due donne, così diverse eppure così vicine. Mara, battuta avvelenata sempre pronta, rabbia repressa (non così tanto poi), una brutta avventura alle spalle impossibile da dimenticare.
Eva, più accomodante della collega, più riflessiva e pacata ma non per questo meno combattiva e decisa. Ha scelto Cagliari come luogo di rinascita dopo che la sua vita si è letteralmente fermata a causa di una tragedia che l’ha colpita. Si trovano e nonostante le apparenze secondo me si piacciono, pur non rinunciando a non farlo vedere... adoro entrambe, sono così ben delineate che sembra quasi di conoscerle davvero e non vedo l’ora di continuare a scoprirle. Questo libro porta con se tante morti... ed un concetto fondamentale: se il male non viene fermato, continuerà a generare altro male.
Lo stile di Pulixi è la ciliegina sulla torta a questa storia davvero ben costruita e in cui non mancano i colpi di scena.
February 25, 2025
Gruppo di lettura.
In realtà sarebbero 3 stelle e mezzo perché comunque è un libro che mi ha fatto piacere leggere. Seppur non l'abbia trovato troppo strutturato come giallo e le scelte narrative mi siano sembrate lievemente scontate, mi è parso un testo capace, abbastanza ben scritto e interessante a livello di contenuti. Il mondo sardo, con le sue regole e le sue tradizioni è ben delineato e permette di entrare in un ambiente su cui, almeno io, avevo pochissime notizie. Ha quindi avuto il pregio di riuscire a incuriosirmi e a spingermi a saperne di più. Le componenti culturali e antropologiche degli antichi abitanti dell'isola mi sembrano descritte in modo appropriato, pur non avendo grandi conoscenze in materia. La scrittura è incalzante e spinge ad arrivare fino alla fine, anche se da metà in poi non si è più troppo interessati a scoprire il colpevole ma a capire che cosa può accadere ai personaggi, vista la situazione.
Nel complesso lo ritengo quindi un libro interessante, consigliato per gli amanti del genere.
In realtà sarebbero 3 stelle e mezzo perché comunque è un libro che mi ha fatto piacere leggere. Seppur non l'abbia trovato troppo strutturato come giallo e le scelte narrative mi siano sembrate lievemente scontate, mi è parso un testo capace, abbastanza ben scritto e interessante a livello di contenuti. Il mondo sardo, con le sue regole e le sue tradizioni è ben delineato e permette di entrare in un ambiente su cui, almeno io, avevo pochissime notizie. Ha quindi avuto il pregio di riuscire a incuriosirmi e a spingermi a saperne di più. Le componenti culturali e antropologiche degli antichi abitanti dell'isola mi sembrano descritte in modo appropriato, pur non avendo grandi conoscenze in materia. La scrittura è incalzante e spinge ad arrivare fino alla fine, anche se da metà in poi non si è più troppo interessati a scoprire il colpevole ma a capire che cosa può accadere ai personaggi, vista la situazione.
Nel complesso lo ritengo quindi un libro interessante, consigliato per gli amanti del genere.
Displaying 1 - 30 of 266 reviews