In De hotelgids laat Louisa een leven met verschillende minnaars en een carrière als klassiek zangeres achter zich om aan een hotelgids te werken, een idee dat ze jat van een van haar scharrels. Ze ziet het als de perfecte mogelijkheid om op zoek te gaan naar betekenisvolle nachten.
Met slechts een koffer, een notitieboekje en een beperkt budget reist ze van een kasteel in Parijs naar een familiehotel op de Wadden en alles daartussen, op zoek naar avontuur en vrijheid. Geluk, haar verschijning, nieuwsgierigheid en moed brengen haar ver, maar ze is er tegelijkertijd compleet van afhankelijk. Hoe vrij ben je dan eigenlijk?
Een heerlijk boek, over een vrouw die het heft in eigen handen neemt. Ik krijg zo’n zin om op reis te gaan! Vlot en grappig. Enig kritiekpuntje is dat het soms een klein beetje cliché werd, maar dat maakte het ook een boek om even helemaal in te verdwijnen.
Ben ik met 30 te oud voor dit boek? Het hoofdpersonage is zo verschrikkelijk oppervlakkig en kinderachtig dat ik het boek door de kamer wilde keilen. Een obsessie met mooi zijn en avontuur willen wordt hier verward met het hebben van een karakter waardoor het me als lezer geen drol kan interesseren want er met dit personage gebeurt. Daarnaast weten we inmiddels wel dat je een rode jas en laklaarzen draagt, dat hoeft niet elke pagina herhaald te worden. Ik ken Das Mag als een kritische uitgeverij die alleen boeken uitgeeft die ze een bijdrage aan het literaire landschap in Nederland ach dus wat hier in godsnaam is gebeurd is mij een raadsel.
Leuke combinatie van wilde verhalen en diepgaande gedachtes over de zoektocht naar vrijheid. Prachtig geschreven, net zoals in haar muziek speelt Loes met taal op een unieke manier.
Dit was een goed geschreven roman, maar ik kon er toch niet vol van genieten. De hoofdpersoon is op zoek naar zichzelf zonder dit te willen erkennen. Ze is bovendien wel ontzettend op zoek naar zichzelf, terwijl ze in haar eentje op reis gaat om een hotelgids samen te stellen, en lijkt af te stevenen op een diepe instorting. Ze verliest onderweg alles wat ze bezit- maar vindt er ook niet veel voor terug. Zeker niet zichzelf? Dit boek liet me met een leeg gevoel achter. Misschien was dat precies de bedoeling van Loes Wijnhoven. Ik genoot overigens van de deels Nijmeegse setting 😀 en zeker ook van de tragikomische schrijfstijl van Loes Wijnhoven.
Een hoofdpersoon die schommelt tussen overmoed en faalangst. Enerzijds lijkt ze zelfverzekerd en onafhankelijk, of hoopt ze zo te lijken. Anderzijds is ze druk bezig met het observeren en gebruik maken van anderen, maar vooral ook met hoe anderen haar zien. Wie is ze zonder haar uiterlijke schoonheid? Kan ze wel echt alleen zijn? En moet ze dat ook willen?
Een schrijfstijl vol droge humor, waarvan een Harry Potter fantasie tijdens een seksscène een iconisch moment is. Het plot had echter soms een behoorlijk Ghost of Christmas Past gehalte, waardoor de ontmoetingen met nieuwe personages, en de levenslessen die de hoofdpersoon daaruit opdoet, net wat geforceerd overkomen.
This entire review has been hidden because of spoilers.
"Een meisje op de vlucht, dat hadden wij allang gezien," zei de oude man. "Je bent op het juiste adres gearriveerd." "Ik ben geen meisje op de vlucht." Ik herpakte mezelf en besloot rustig door te eten. "Ik ben een meisje met een missie." "Meisjes met missies zijn meisjes op de vlucht," mompelde Emma. - p. 142
‘Ik nam de trein van Nijmegen naar Amsterdam, zoals altijd wanneer ik een afspraak had met een Amsterdammer. Ik heb nog nooit een Amsterdammer horen zeggen ‘ik kom wel naar jou toe’.’
“De hotelgids” is een vermakelijke roman met een snel tempo. De schrijfstijl is helder en leest makkelijk weg. Voor de rest vond ik het verhaal niet heel bijzonder, maar wel een fijn boek om even snel op te pakken. 3 sterren!
Ik geef uit principe nooit sterren aan boeken waarvan het verhaal sterk verweven is met de persoonlijkheid van de schrijver. Ik vind dat het noch aan mij noch aan GoodReads is om iemand te fileren op basis van iets waar iemand hart en ziel heeft ingestoken. Het zal jou en je boek maar overkomen. Ik denk dat ik per direct mijn internetabonnement opzeg en als heremiet ga leven. De wereld is al ongezellig genoeg.
Daarom heb ik eerst echt wel wat gegoogeld wie Loes Wijnhoven is. (Sorry, ik kende haar niet). Toen ik zag dat haar leven grote gelijkenissen vertoont met het hoofdpersonage, dacht ik al 'Oei, dat voertuig zetten we in achteruit.' Wat ik hieronder schrijf is dus louter wat ik van het hoofdpersonage vind. Hoogstwaarschijnlijk is de schrijfster gewoon een alleraardigste vrouw.
Boem paukenslag: dat kan ik niet zeggen van het personage. Ik heb luidop een aantal keer gefoeterd, 'pff' geproest, een ontelbaar keren met de ogen gedraaid... Wat een egoïstische, hoogdravende, uit de hoogte doende, geprivilegieerde verschijning. Alle conversaties, alle sekspartijen, alles alles alles is gebaseerd op wat Louisa er uit krijgt. Er is zo goed als geen diepgang. (Behalve díé, ja.) Waarom is je oude vriendin zo overstuur geraakt? Wat maakt dat ze na al die jaren nog zó reageert? Waren er andere gevoelens? Heb je dan geen enkele schaamte? Klakkeloos mannen laten zitten met je hele hebben en houden op een trein en daar geen enkele scrupule over hebben?
Een egocentrisch personage opvoeren: tuurlijk, love it, maar dan moet er wel eens in de psyche gewroet worden of moet er wel een reden, een motief, een ALLES MAAR TOCH NIET DIT voor gegeven worden. Hoezo vind je het trouwens artistiek ok dat je gewoon zomaar ideeën van oude vlammen zit te jatten? Hoezo heb je seks met IEDEREEN die je tegenkomt? Ofwel heb ik dan statistisch gezien heel weinig chance gehad in mijn leven ofwel en hear me out... gaan we als mensen niet zo met elkaar om???? Waarom kan er niet gewoon eens een band met een man zijn in dit boek waar seks niet het eindpunt is? Waarom heb je er geen enkele moeite mee om je familie doodongerust thuis te laten zitten zonder dat ze het internationaal opsporingsteam hebben moeten waarschuwen omdat je 'vindt dat je moet vrij zijn'? Ammehoela. Schrijven over seks is de max, lezen over seks is de max, maar ik heb nu eerder een nachtbeugel nodig tegen het tandenknarsen dan cigarettes after sex.
De Hotelgids leest ontzettend fijn. Het is grappig, mooi, herkenbaar en heeft me laten nadenken. Wat heb je écht nodig in het leven? Wat is er nog als álles wegvalt? Aanrader voor... voor wie niet, zou ik eigenlijk willen zeggen!
Gisteren las ik, gezeten in een hotelkamer, het boek van Loes Wijnhoven: De Hotelgids. Ik schafte het in eerste instantie aan om de zangeres van Clean Pete 'door de crisis te helpen', maar dat moet ik rechtzetten. Ik ben zo enthousiast, dat ik het aanraad aan iedereen met een kloppend hart.
In de eerste scène van het verhaal ziet hoofdpersoon Louisa zichzelf naakt op bed liggen met haar (ex) vriendje, met wie ze een Hotelgids zal gaan schrijven. Na wat (grappig en herkenbaar) gedoe, besluit ze er alleen op uit te gaan om die queeste te voltooien. Zoals in elke 'tocht van de held' wordt er nog een feest aangericht voor de held vertrekt op het avontuur. De tocht voert vervolgens langs hotels en (levens-)kunstenaars in Parijs, Berlijn, Amsterdam, de Ardennen en Terschelling, waar wat draken gedood worden als zelfstandig, mooi en perfect en geslaagd moeten zijn.
Langzaamaan ontdoet Louisa zich van haar spullen en haar buitenkant, tot ze zichzelf terugvindt op een koude vloer in een tuinhuisje. Klaar om weer naar huis te gaan. 'Want thuiskomen is je niet hoeven afvragen waar je vandaan komt of waar je naartoe gaat.'
Loes Wijnhoven schrijft bijzonder geestig en wat mij betreft gelaagder dan Helen Fielding (Bridget Jones) met wie ze op de achterflap vergeleken wordt. Louisa is Alice in Wonderland, maar dan rock and roll. Het verhaal deed me hardop lachen, maar ook meeleven met de jonge vrouw die op zoek is naar zichzelf.
'Ik wil een kunstenaar die iets van mij kan maken,' zingt Clean Pete in een van hun liedjes. Het is de soundtrack bij dit boek!
This entire review has been hidden because of spoilers.
"In De hotelgids laat Louisa een leven met verschillende minnaars en een carrière als klassiek zangeres achter zich om aan een hotelgids te werken, een idee dat ze jat van een van haar scharrels. Ze ziet het als de perfecte mogelijkheid om op zoek te gaan naar betekenisvolle nachten. Met slechts een koffer, een notitieboekje en een beperkt budget reist ze van een kasteel in Parijs naar een familiehotel op de Wadden en alles daartussen, op zoek naar avontuur en vrijheid. Geluk, haar verschijning, nieuwsgierigheid en moed brengen haar ver, maar ze is er tegelijkertijd compleet van afhankelijk. Hoe vrij ben je dan eigenlijk? De hotelgids is Sex and the City en Sartre ineen. Uiterst komisch en voorzien van alle antwoorden op grote, diepfilosofische levensvragen bovendien."
Vermakelijke roman over een vrouw die eigenlijk op zoek is naar zichzelf, maar daar eerst nog even voor wegloopt. Herkenbaar, willen we niet allemaal wel eens het leven ontvluchten? Maar weglopen van jezelf dat gaat helaas niet. Louisa (wel wat autobiografisch van Loes...) gaat een hotelgids schrijven. Tien randomlocaties in Europa en wat blijkt: uiteindelijk draait het natuurlijk niet alleen om de locatie, het bed of het bad. De locaties blijken niet geheel random en toch samen te komen op het eind. Boek leest lekker weg, goed vakantieboek. Wel een scène (in het museum) die regelrecht uit de serie Gossip Girl lijkt te komen.
De Hotelgids leest (in principe) makkelijk weg en het leent zich wat mij betreft heel goed om 'even tussendoor' te lezen. Je hebt er in ieder geval niet veel concentratie voor nodig.
Ik vond alleen het hoofdpersonage (Louisa) vanaf het einde van het hoofdstuk "Ardennen" niet echt meer sympathiek.
Ik hoopte dat ik later in het boek nog wat sympathie voor haar terug zou krijgen, maar ik begon haar eigenlijk steeds vervelender te vinden.
Vooral vanwege de manier waarop ze misbruik maakt van mensen die goed en aardig voor haar zijn. Ik kon me daar soms echt aan ergeren en dit haalde me dan ook af en toe uit het verhaal. Vandaar de 'in principe' in het begin van mijn review.
Daarom twijfelde ik dus ook over hoeveel sterren ik dit boek zou geven... Maar door de vlotte schrijfstijl en de humor denk ik toch nog tussen 3.5 en 3.75.
Afgerond 4 sterren dus.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Boek over operazangeres Louisa die boek schrijft met 10 recensies van hotelovernachtingen (Amsterdam, Terschelling, Parijs, Berlijn).
Onafhankelijk en klaplopend, ontmoet ze allerlei oude en nieuwe vrienden. Soms denkt ze weemoedig terug aan haar antikraak-woongroep in Nijmegen.
Paar kenmerkende alinea's:
'Oh nee, hoor, daar zit ik helemaal niet mee.' Dat was geen leugen, Ivo was alweer heel wat episodes geleden, mijn huisgenoten hadden gloednieuwe mannen door de gangen zien lopen en Ivo's nieuwe vriendin had me al lang en breed geblokkeerd op alle socialmediakanalen.
Ik nam de trein van Nijmegen naar Amsterdam, zoals altijd wanneer ik een afspraak had met een Amsterdammer. Ik heb nog nooit een Amsterdammer horen zeggen 'ik kom wel naar jou toe'.
De hotelgids heeft een leuke en interessante uitvalshoek. Een vrouw die gewoon even weg wil uit haar leven en alle bijkomende verwachtingen die andere van haar hebben en die zijzelf heeft. Herkenbaar gevoel om alles even te laten voor wat het is. Het boek gaat wel de diepte in door verschillende onderwerpen aan te snijden en uiteindelijk stil te staan bij de vraag wanneer je nou echt vrij bent. Voor mij blijft het echter wat te vluchtig, had iets dieper en uitgebreider gemogen. Maar een leuk boek om te lezen met veel gebeurtenissen.
Wat begint als een soms bijna boeketreeks-achtig verhaal over dure hotels en knappe mannen veranderd al snel in een boek over de betekenis van vrijheid. Vlot en vooral grappig geschreven, ik las het razendsnel en met veel plezier uit. Aanrader voor singels (en niet-singles) op zoek naar hun plekje in de wereld.
Saskia noort noemt dit boek genadeloos grappig. Ik vond het totaal niet grappig maar kreeg er echt een unheimisch gevoel van. Was dit een vrouw op zoek naar vrijheid of het begin van een psychose? Had echt het gevoel dat het snel bergafwaarts zou gaan. Wel vermakelijk maar laat je niet misleiden door de achterflap :)
Ik vond het leuk. Het is een beetje lachen om millenials met onwaarschijnlijk toevallige ontmoetingen. Niet heel realistisch allemaal maar realistische boeken zijn ook saai. Dit is grappig en de filosofische overpeinzingen van Louisa geven je ook nog wat stof tot nadenken.
Ik moest wennen aan de schrijfstijl, maar eenmaal Louise goed en wel op haar reis vertrokken was, bleef het me boeien. Het concept van een hotelgids die er totaal geen is en toch ergens weer wel, verbaasde me, maar in goeie zin.
Voor sommigen waarschijnlijk het ideale vakantie boek om heerlijk bij te ontspannen, naar mijn smaak echter te oppervlakkig en te lichtvoetig. Ik voelde ook geen greintje sympathie met het hoofdpersonage, dus dat maakt het moeilijk om je volledig over te geven aan een boek.
De eerste paar hoofdstukken twijfelde ik ernstig als ik wel de doelgroep voor dit boek ben. Parijs, glitterjurkes en hotels zijn doorgaans niet aan mij besteed. Rond pagina 100 was ik echter hooked. Buiten je comfort groei je het snelst. 4 sterren.