คุณทนายของผมคือเครื่องปั๊มเงินครับ เล่ม 2

คุณทนายของผมคือเครื่องปั๊มเงินครับ #2

by Shi Jing, 时镜, Cocoacola (Translator)

“เมื่อคืนผมดื่มหนักไปหน่อยผมไม่ได้...ไม่ได้ทำเรื่องอะไรแปลก ๆ ลงไปใช่ไหมครับ?”

“คุณลองเดาดูสิ”

เปียนเสีย หรือ ‘เทพเปียน’ นักเขียนใหญ่ผู้อยู่บนจุดสูงสุดแห่งวงการ ถูกทนายสาว ‘เฉิงไป๋’ พูดแบบนี้ใส่หลังจากผ่านคืนที่เขาเมามายจนภาพตัด
หน็อย ยัยผู้หญิงร้ายกาจ!

ตอนนี้เขากลายมาเป็นผู้ช่วยเฉพาะกิจของเธอเต็มตัวแล้วและพบว่าคดีใหญ่วิ่งเข้ามาหาเธออีกจนได้

‘คดีภาพวาดที่หายไปจากพิพิธภัณฑ์ประเทศอังกฤษ’ ไอ้คนที่มาว่าจ้างเป็นสวะแท้ 100% แถมยังเป็นแฟนคลับเก๊ของเขาอีกทนายเฉิงไม่มีวัน... อะไรนะ...รับทำงั้นเรอะ!?

Genres: China, Novels

416 pages, Paperback

Published March 1, 2021

About the author

Associated Names:
* Shi Jing (English)
* 时镜 (Chinese)
* สือจิ้ง (Thai)

Reviews

[mmm _md · Rating 5 out of 5]

พระเอกกับนางเอกนี่แสบพอกันทั้งคู่เลยนะ
ตอนแรกคิดว่านางเอกมาดนิ่ง ๆ เย็นชา เอาเข้าจริงคือแสบบบบบ
ศีลเสมอกันกับพระเอกอยู่นะว่าไป 55555555555

ชอบนางเอกที่เป็น Working woman เรียกได้ว่า Perfect แทบทุกด้าน แต่ก็ยังมีความน่ารักในแบบผู้หญิงควรจะมี มีความทนงตัว รักศักดิ์ศรี รักความยุติธรรม ดูมีเสน่ห์ลึกลับดีอะ น่าค้นหา เป็นผู้หญิงด้วยกันยังหลง ขอยกขึ้นหิ้งแบบอย่างของหญิงสาวยุคใหม่เลยเอ้าาา เท่เป็นบ้า!

ส่วนพระเอกยังคงความกวนได้เสมอต้นเสมอปลาย มีบุคลลิกแฟนเด็กคลั่งรักอยู่ประมาณนึง นางเอกจับโทรศัพท์แล้วทำไมไม่ตอบเขา เฉิงไป๋เอาเว่ยป๋อที่เขาสมัครให้ไปฟอลใคร 5555555 จับผิดเก่งงงง ไหน้ำส้มแตกแรงมาก ส่วนมากอ่านเจอแต่ผู้ชายเย็นชา แต่ก็ชอบลุคแบบนี้ของพระเอกอยู่ดี เพราะถึงพระเอกจะมาดกวน ๆ ดูไม่พิมพ์นิยม แต่เป็นความกวนแบบเท่ ๆ มุมน่ารักขี้อ้อนก็เยอะ สรุปละชอบค่า 55555

นึกว่าเล่มนี้เปียนเสียจะรุกแรง แต่ก็ไม่ ไอบ้านอยู่ฝั่งตรงข้ามกันก็ยังไม่เฉลย ลุ้นจนไม่รู้จะลุ้นยังไงละเนี่ย ยังมาทิ้งท้ายให้คันยุบยิบหัวใจท้ายเล่มอีกกกกกก คุณเขาจะจีบกันตอนไหนนนนนนไม่ไหวแล้วววว ถึงเล่มนี้จะพอมีกุ้กกิ้กบ้างแต่เบาบาง เพราะนางเอกก็ยังไม่รู้ตัวว่าโดนจีบอยู่หรือเปล่านะ 55555555

อยากชมอีกอย่างคือ แปลดีมาก ทันสมัย ชื่อบทก็ถูกใจมาก เปรี้ยวเบรกแตกงี้ 5555555 ชอบบบบบบบบบบ

[Ning · Rating 4 out of 5]

รีวิวรวม

ก่อนอื่นเลย เกลียดปก.. ดองนานมาก เพราะหยิบขึ้นมาทีไร เห็นปกก็วาง .. สุดท้าย แก้โดยการใส่ปกผ้าซะ ... เฮ้อออ


ตอนแรกที่คิด คือ คิดว่าจะได้อ่านนิยายแนวกฏหมาย ฟาดฟันกันให้เละ
ต่อปากต่อคำ ตื่นเต้นเร้าใจ ... ผิด ผิด ผิด ไม่มีอะไรสักอย่างที่คิดมา ฮาาา .. แถมโดนนางเอกเหน็บมานิด ๆ "ดูละครมากไปสิเราน่ะ" ฮาาา นางเอกว่าไว้ว่า งานทนายจริง ๆ น่าเบื่อจะตาย ซึ่ง จริง! น่าเบื่อจริง ๆ เรียบมาก เนือยมาก แต่!!!!

อ่านเพลินเชียว ... อาจจะด้วยตัวละครที่น่าสนใจ การดำเนินเรื่องชวนติดตาม แม้จะไม่ได้อ่านติดหนึบอะไร เพราะขาดความเร้าใจ แต่ก็น่าตามติดชีวิตพระ-นางดี อยากรู้ว่าสุดท้ายจะไปถึงจุดไหนกัน

เรื่องนี้ชอบที่ตัวละคร และ ทัศนคติการดำเนินเรื่องเป็นส่วนใหญ่ แต่ในส่วนคดีนั้น สำหรับเรามันคือจุดบอด.. เช่นคดีรถเครน .. คิดง่าย ๆ ว่า รถทุกคันจะต้องมีประกัน และ รถเครนทุกคัน จะต้องใช้ประกันตัวนี้ (ก็ถ้ามีตัวอื่นทำไมจะมาทำตัวนี้) .. แล้วจะมาโดนบริษัทประกันเล่นแง่ใส่ด้วยเหตุผลที่ค้านมา!!! หรือแม้แต่ .. ต้้งแต่มีประกันตัวนี้มา รถเครนไม่เคยทำให้ใครบาดเจ็บมาก่อนเลย!!! ก็ต้องคงต้องบอกเลยว่า ก่อสร้างในจีนนี่มันแน่จริง ๆ แน่จริง ๆ แน่จริงๆ

หรือแม้แต่คดีแย่งลูก!! เพื่อ!! จ่ายนางเอกนี่คือ 50 ล้านบาทนะ 50 ล้านบาทนะ 50 ล้านบาทนะ!! โห บ้าบอมาก ถ้าอยากแจกเงิน โอนเงินให้กันไปเฉย ๆ เลยก็ได้มั้ย .. จ่ายภาษีกันยังไงก๊อนนนนน ... แล้ว 50 ล้านนี่เศษ ๆ จ้างนางเอกนะ ไอ้ที่ต้องฟ้องแบ่งครึ่งสินสมรสล่ะ ..

แต่เข้าใจว่า สุดท้าย คนเขียนไม่ได้ต้องการขายในส่วนของคดี แต่ขายในส่วนของทัศนะคติ มุมมองที่มองต่อเรื่องราวนั้น ๆ มากกว่า

และสุดท้าย เมื่อหันไปมองชื่อเรื่องอีกที ทนาย คือ เครื่องปั๊มเงิน ..
อืมม .. เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวเครื่องปั๊มเงินเนอะ ไม่ใช่ทนาย ..
สรุป .. ปั๊มเก่งมาก ... ให้ผ่าน!!

[Rada Chalapipat · Rating 5 out of 5]

เล่มนี้แม้จะมีส่วนของการทำคดีหลักอยู่เพียงแค่การตัดสินใจรับงานและการตรวจสอบพยานของนางเอก แต่พล็อตรองและสิ่งละอันพันละน้อยที่เกิดขึ้นรอบตัวพระนางล้วนน่าสนใจ

#จานเผยเหิง ที่หนึ่งในวงการทนายเรื่องการทวงคืนวัตถุโบราณจีนมาสิบกว่าปี เชี่ยวชาญภาษาและกฎหมายระหว่างประเทศ เป็นเพื่อนของนางเอกและอดีตหุ้นส่วน #ฟางรั่ง น้องชายต่างสายเลือดของ #ฟางปู้รั่ง เมื่อเพื่อนนิสัยดี มีครอบครัวและภาระเรื่องเงินทองจนคิดจะเบนเข็มจากรับใช้ชาติที่เงินน้อยและแสนจะกดดันเพราะผลงานที่ผ่านมามีแต่ความพ่ายแพ้เปลี่ยนสายมาทำงานทนายแบบปั๊มเงินและบังเอิญมีคดีพ่อค้าของเก่าจีนถูกพิพิธภัณฑ์ในอังกฤษฟ้องร้องเนื่องจากรูปปั้นที่เขาประมูลที่อิตาลีมีภาพเขียนที่ถูกขโมยจากอังกฤษซ่อนอยู่ภายใน นักเขียนขยายความพล็อตหลักออกมาเป็นหลายประเด็น

..พ่อค้าของเก่าเป็นนักอ่านแฟนคลับของ #เปียนเสีย ที่เคยเขียนนิยายแนวโจรขุดสุสานเลยได้ยินนักกระแสทนายที่ทำงานให้คนเลวของ #เฉิงไป๋ เค้าเลยพุ่งตรงมาติดต่อให้ช่วยทำคดีที่มีความซับซ้อนเนื่องจากไม่เคยเกิดขึ้นในจีน และจำเลยไม่น่าเชื่อถือ มีประวัติถูกฟ้องเพราะฉ้อโกงเพียบบบ เริ่มต้นเรื่องนางเอกติดต่อทนายจานและร่วมกันประเมินความน่าเชื่อถือของจำเลย เรารู้สึกว่าเป็นการรับงานที่แอบเสียดสีชาติตะวันตกที่จีนเคยพ่ายแพ้คดีทวงคืนสมบัติเพราะจุดอ่อนของตัวกฎหมายหรือสนธิสัญญาระหว่างประเทศ ซึ่งจะเห็นชัดขึ้นตอนที่ทีมนางเอกและทีมอังกฤษเผชิญหน้ากันในการตรวจสอบหลักฐานและเสนอผู้พิพากษาถึงการเลือกใช้กฎหมายว่าควรใช้ของประเทศไหนเพื่อให้ฝ่ายตนได้เปรียบ ช่วงตรวจสอบหลักฐานยังคงโชว์ความสวยประหาร ใช้การยั่วยุด้วยมาดถือดี ไม่แยแสและมีความเฉียบขาดในการตอบโต้ นักเขียนยังคงทำเรื่องยากให้เป็นเรื่องง่ายผ่านการสรุปของนางเอกให้พระเอกเข้าใจ แอบเสียดสีบทโทรทัศน์ในความเกินจริงและประชดวงการนิยายว่าพล็อตขั้นตอนการทำงานที่แสนจะน่าเบื่อของทนายเขียนได้ยาก เล่มนี้ยังทำคดีไปได้ไม่ถึงไหนและเต็มไปด้วยข้อน่าสงสัยของจำเลยที่อยากยอมความไกล่เกลี่ย เราชอบที่เค้าเอ่ยถึงความแตกต่างของการคิดเงินค่าจ้างของทนายแต่ละคนแต่ละระดับที่ทำให้ไม่แปลกใจว่าเป็นอาชีพแถวหน้าที่ดึงดูดคนเก่งทั้งจากในและนอกประเทศ

...เราชอบความรักองค์กรของพระนางที่เป็นระดับหัวหน้าของทั้งคู่ นางเอกเลือกคนเข้าทีมจากทัศนคติมากกว่าความสามารถ แต่สำหรับทนายจานคนดีที่ถูกเชิญชวนจากบริษัทคู่แข่งเบอร์หนึ่งของฟางปู้รั่งแล้วนั้นในฐานะเพื่อนกลับมองว่าความมั่นคงทางการเงินเหมาะสมกับเขามากกว่า ฝ่ายพระเอกที่บทจะดูเป็นรองแต่เค้าแทรกความเป็นผู้นำให้นางเอกเห็นว่าสตูดิโอของศิลปินสายอาชีพอิสระแม้จะมีความเป็นกันเองแต่ยังคงมีการให้เกียรติและถือสาเรื่องการข้ามหน้าข้ามตา ส่วนพระเอกเวลาอยู่ในสถานะผู้ช่วยแทบจะไม่ต่างจากลูกแมวในกำมือ อะไรคือต้องหาวิธีโกงการชั่งน.น.ทุกวันเพื่อไม่ให้ถูกเชิญออก พระเอกน่ารักน่าแกล้งเช่นเดิม ท้ายเรื่องน่าเอ็นดูมากเพราะโดนแกงหนักให้ขึ้นไปร้องเพลงแมวเหมียวแต่พอคิดจะเอาคืนนางเอกก็หงอทันทีที่คุณทนายเลิกคิ้วใส่ อนาคตก���ัวเมียชัดเจน

ตัวละครรองรูมเมทนางเอกคราวนี้เป็นผู้พิพากษาที่เป็นเหตุให้นางเอกโด่งดังชั่วข้ามคืนด้วยการช่วยเพื่อนให้รอดชีวิตแ���ะกระทืบคนร้ายจนบาดเจ็บสาหัส ไม่ใช่แค่ต้องการเพิ่มแฟนคลับให้นางเอกแต่ยังสื่อให้เห็นความอ่อนไหวของคดีหย่าร้าง และความเสี่ยงของอาชีพผู้พิพากษา

ตัวละครรองเพื่อนสนิทควบตำแหน่งผู้จัดการมาเสริมบทให้เห็นว่าพระเอกให้ความสำคัญกับสุขภาพและชีวิตของหุ้นส่วนมากกว่าผลประโยชน์ คนนี้ยังมีบทบาทในการเคลียร์ใจการแอบรัก รักสามเศร้าระหว่างเพื่อนสนิท และปมของพ่อแม่ที่ส่งผลต่อมุมมองความรักที่พระนางและเพื่อนคนนี้เค้าเคลียร์กันแบบผู้ใหญ่ที่มองตากันก็เข้าใจ บทพูดน้อยจนตอนแรกเราก็งงๆ

สำหรับความรักของพระนางที่ต่างก็รู้ใจตัวเองว่าให้อีกคนอยู่ในตำแหน่งคนพิเศษยังคงมีชั้นเชิงแต่ใกล้ชิดกันมากขึ้นเพราะนอกจากทำงานด้วยกัน ต่างก็ยังไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคือเพื่อนบ้านเจ้าปัญหาที่ต้องคอยสลับกันส่งจ.ม.ตักเตือน ทิ้งท้ายเล่มนี้ด้วยงานเลี้ยงสิ้นปีระหว่างสองบริษัทคู่แข่งที่ชวนให้สงสัยว่าฟางปู้รั่งทนายสุดหยิ่งมาดร้ายเพลย์บอยที่ครองสถานะหม้ายแต่ยังไม่หย่าและเปลี่ยนคู่ควงเป็นว่าเล่นมีความหลังอะไรกับนางเอก เค้าเป็นคนที่ว่าความจนบ้านนางเอกล้มละลาย เป็นคนที่เกี่ยวข้องกับหนังสือเก่าของนางเอก เป็นคนที่ออกโรงปกป้องในกลุ่มสังคมทนาย ชวนไปร่วมงาน ยอมอ่อนข้อให้ในวงไพ่ แต่ในสายตานางเอกมักจะเอ่ยถึงคนนี้ในฐานะไม่ใช่เพื่อนและศัตรู

[M · Rating 4 out of 5]

บางช่วงอยากให้สามดาว แต่ท้ายๆ ตีตื้นขึ้นมาสี่ดาว

คือมันมีความเอื่อยเฉื่อยไม่น่าตื่นเต้น แต่บางจังหวะก็วางไม่ลง
เหมือนเค้าเขียนกลางๆ ไปหน่อย อย่างเรื่องคดีก็ยังเป็นในส่วนของการรวบรวมพยานหลักฐาน นำเสนอชั้นศาลเบื้องต้น
แต่ยังไม่ได้ฟาดฟันกันแบบจะๆ มันก็เลยแบบ จะสนุกก็ยังไม่ใช่ ไม่แตะจุดสนุก

ความสัมพันธ์พระเอกนางเอก ก็เหมือนจะเดินต่อไปแบบครึ่งๆ กลางๆ เหมือนต่างฝ่ายต่างดูท่าที พระเอกเหมือนจะรุก แต่ก็รุกแบบไม่สุด นางเอกก็ยังกั๊กๆ จะเอายังไงต่อดี อะไรแบบนี้

ทั้งเรื่องมันเลยมีความครึ่งๆ กลางๆ ขวนให้ถอดใจ แต่อีกอึดใจนึงก็แบบ เออ ยังไปต่อได้ 5555 อ่านไปก็โมโหไป สนุกแบบเต็มคราบซะทีสิเว้ย กั๊กจริ๊งงง

[Kat Sira · Rating 5 out of 5]

สนุกเสมอต้นเสมอปลายค่ะ แปลดี เรื่องดี พระเอกตลก 555

ชอบเรื่องนี้ตรงที่รักก็สนุก การทำงานก็น่าติดตาม ชอบมากๆค่ะ

[addie · Rating 4 out of 5]

(4.5/5) สนุกมาก เล่มนี้คดีหลักที่ดำเนินในเรื่องจะเป็นคดีกรณีที่พ่อค้าของเก่าไปประมูลเอารูปปั้น ‘คนรัก’ มาจากงานประมูลและต่อมาพบว่าในรูปปั้นนั้นมีรูปวาดที่เคยถูกขโมยจากพิพิธภัณฑ์มาร์แชลล์ของประเทศอังกฤษ จึงเกิดเป็นคดีที่อังกฤษต้องการจะฟ้องร้องเอาคืน

ส่วนในด้านความสัมพันธ์คือเฉิงไป๋ได้ย้ายมาเป็นเพื่อนบ้านของเปียนเสียโดยที่ต่างฝ่ายต่างไม่รู้ตัวและเกิดการปะทะฝีไม้ลายมือกันเล็กน้อยจากพฤติกรรมอันน่ารังเกียจ(?)เช่นการคร่ำครวญกลางดึก ของเพื่อนบ้าน(เปียนเสีย)

เรื่องนี้ความสัมพันธ์ของพระนางค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่มาก คือไม่มีการสับสนกับตัวเองว่าฉันชอบเขามั้ยน้า??? อันนี้พระนางรู้ตัวว่ารู้สึกยังไงและยอมรับออกมาตรงๆ ต่างฝ่ายต่างก็มีความคิดความอ่านของตัวเองมี่ชัดเจน นอกจากคาแรคเตอร์ของเปียนเสียที่เป็นตัวละครที่มีไหวพริบมากๆแล้ว เราชอบคาแรคเตอร์ฟางปู้รั่งที่(ดูเหมือนจะ)เป็นตัวร้ายที่โคตรเท่อีกด้วย

นอกจากการดำเนินคดีที่ใส่ข้อมูลและรายเอียดด้านกฎหมายมาอย่างเหมาะสม ไม่รู้สึกว่ามากจนขี้เกียจอ่านหรือน้อยจนดูไม่สมจริงแล้ว รายละเอียดแวดล้อมของตัวละครยังใส่เข้ามาได้น่าสนใจมากๆ น้อยครั้งที่คนเขียนจะทำให้เรารู้สึกว่าตัวละครมีความฉลาดด้านอีคิวได้จริงๆ แต่เรื่องนี้สามารถทำได้เลยรู้สึกว่าชอบมากๆ

ฉากฮาก็ฮาแตก ชอบความเปียนเสียที่หมามากจนขำ คนอะไรยัดทองไว้ในรองเท้าเพื่อเพิ่มน้ำหนักไม่รู้ แต่ฉากเท่ก็โคตรเท่

โดยรวมให้ 4.5 หักนิดนึงเพราะส่วนตัวยังรู้สึกว่าไม่ invested กับตัวละครขนาดนั้น

[Wanyiwa · Rating 5 out of 5]

รีวิวรวม 5 เล่มนะคะ

เฉิงไป๋เป็นทนายความสาวสวยชื่อดังที่ใช้เหตุผลเหนืออารมณ์เสมอ เพราะเหตุการณ์ในอดีตและประสบการณ์ในการทำงานหล่อหลอมให้เธอเป็นแบบนั้น ในขณะที่เปียนเสียเป็นนักเขียนหนุ่มขายดีติดอันดับที่พลัดหลงเข้ามาวุ่นวายในชีวิตเธอ และก่อกวนจนทำให้อารมณ์บางอย่างผุดขึ้นมาเหนือตรรกะเหตุผลต่างๆที่เธอเคยตั้งไว้และดูท่าจะเกินความควบคุมซะด้วย

แม้จะไม่ชอบชื่อเรื่องเท่าไหร่ แต่เราชอบพล็อตเรื่องและการออกแบบตัวละครมากค่ะ นางเอกสวยเก่งและใช้ตรรกะเหนืออารมณ์ในการนำพาชีวิต มีจิตวิทยาสูง ช่างสังเกต และมีความมุ่งมั่น ชอบเป็นฝ่ายรุกในเรื่องความรักแต่ดันกลัวอารมณ์ที่ควบคุมไม่ได้ ส่วนพระเอกก็อ่านอารมณ์คนรอบข้างได้ลึกซึ้ง ความรู้รอบตัวสูง ตัดสินใจได้เฉียบขาด หยิ่งยโสและจองหองแบบหน้ามึนๆที่สร้างอารมณ์ขันได้มากกว่าน่าหมั่นไส้ และในบทบาทของคนรักก็ทำตัวประหนึ่งเป็นฝ่ายหญิง มีออดอ้อนฉอเลาะแต่แค่ใกล้ไปนิดก็หน้าแดงหูแดง ถนอมเนื้อถนอมตัวและไม่เคยเกินเลยกับนางเอกเลย (จึงขอเตือนว่าอย่าได้คาดหวังบทรักโลดโผนใดๆค่ะ) ตัวละครที่แตกต่างกันมากๆสองขั้วมาเจอกันและดึงดูดกันได้แทบจะทันที แต่ความรักกลับพัฒนาไปแบบค่อยเป็นค่อยไป ในช่วงที่ตัวละครเขาเรียนรู้กันและกันนั้น นักเขียนก็พาให้คนอ่านได้เห็นวิธีการทำงาน วิถีชีวิต และแนวความคิดของตัวละครทั้งสองตัวไปด้วย

ซึ่งหน้าที่การงานของคู่พระนางก็มีพล็อตย่อยๆที่น่าสนใจมาก การตัดสินใจเลือกทำคดีของนางเอก วิธีการหาพยานหลักฐานและการสู้คดี การรับมือการสังคมที่ขับเคลื่อนด้วยโลกโซเชี่ยล และแม้นักเขียนจะพูดถึงชีวิตของพระเอกรวมถึงนิยายที่พระเอกเขียนน้อยกว่ามาก แต่ก็ยังดึงดูดความสนใจได้ไม่น้อย ข้อมูลแน่น ทัศนคติที่หยิบยกมาพูดถึงในเนื้อเรื่องก็น่าสนใจ แม้จะมีจุดเล็กจุดน้อยที่อ่านแล้วเรายังมีงงๆอยู่บ้างก็ตาม (เช่นคดีแรกที่นางเอกรับในที่ทำงานใหม่)

ในขณะที่พระเอกก็หน้ามึนจีบนางเอกไปเรื่อยๆ ก็จะมีตัวละครหนุ่มๆเรียงหน้ามาจีบนางเอกบ้างเป็นครั้งคราว แต่ที่เคมีรุนแรงแบบที่เราอดชิปไม่ได้เลยคือทนายคู่แค้นของนางเอกที่เคยทำให้นางเอกแพ้ในคดีแรกของตัวเองนี่แหละ เคมีรุนแรงขนาดที่พระเอกไหน้ำส้มแตกไปหลายรอบกันเลย

ใดๆคือเรื่องนี้อ่านสนุกค่ะ ไม่ดราม่า ไม่มีบทรักเผ็ดร้อน แต่ตัวละครมีบุคลิกและทัศนคติที่น่าสนใจ พล็อตเรื่องดี ข้อมูลแน่น แอบเหน็บสังคมโซเชียลเบาๆ และเล่าเรื่องเครียดๆของสังคมได้แบบเนียนๆและผสมไปกับอารมณ์ขัน

[Cherry Sawanya Munkongsujarit · Rating 5 out of 5]

เล่ม 2 พิมพ์ครั้งที่ 1 : มีนาคม 2564
โปรยปกหลังเล่ม 2 :
"เมื่อคืนผมดื่มหนักไปหน่อย ผมไม่ได้...ไม่ได้ทำเรื่องอะไรแปลกๆ ลงไปใช่ไหมครับ?" "คุณลองเดาดูสิ" เปียนเสีย หรือ "เทพเปียน" นักเขียนใหญ่ผู้อยู่บนจุดสูงสุดแห่งวงการ ถูกทนายสาว "เฉินไป๋" พูดแบบนี้ใส่หลังจากผ่านคืนที่เขาเมามายจนภาพตัด หน็อย ยัยผู้หญิงร้ายกาจ!

ตอนนี้เขากลายมาเป็นผู้ช่วยเฉพาะกิจของเธอเต็มตัวแล้ว และพบว่าคดีใหญ่วิ่งเข้ามาหาเธออีกจนได้ "คดีภาพวาดที่หายไปจากพิพิธภัณฑ์ประเทศอังกฤษ" ไอ้คนที่มาว่าจ้างเป็นสวะแท้ 100% แถมยังเป็นแฟนคลับเก๊ของเขาอีก ทนายเฉิงไม่มีวัน...อะไรนะ...รับทำงั้นเรอะ!?

เล่ม 2 :
เปียนเสียช่วยดื่มเหล้าเป็นเพื่อนจานเผยเหิง จนเมา ตอนแรกดูเหมือนไม่เมา แต่ความจริงคือเมาแล้วจำไม่ได้ ทั้งกัดคอเฉิงไป๋ ทั้งบอกเลขรหัสบัตรเอทีเอ็ม ถามอะไรเป็นบอกหมด แล้ววันรุ่งขึ้นยังมีหน้าไปถามเฉิงไป๋ เฉิงไป๋ก็ไม่ยอมบอกด้วยนะ เพราะจริงๆแล้วเฉิงไป๋ก็รู้สึกว่าเปียนเสียเหมาะกับตัวเอง แต่อยู่คนละสายงานตอนแรกก็ตัดใจไปแล้ว ไม่คิดว่ายังจะได้มาเจอกัน แถมเปียนเสียยังมาเป็นผู้ช่วยอีก เรื่องที่เฉิงไป๋เคร่งครัดคือ เปียนเสียต้องช่างน้ำหนักทุกวันเพราะโจวอี้รุ่นน้องฝากฝังให้ช่วยดูแลการกิน เฉิงไป๋ถือเป็นหน้าที่ต้องคอยดูว่าเปียนเสียจะน้ำหนักลดลงหรือไม่ แล้ววันนี้คือเมาค้าง ยังให้ไปนอนในห้องทำงาน
แล้วก็มีแขกไม่ได้รับเชิญมา เป็นลูกความที่ไม่ได้นัดเอาไว้ เจินฟู่กั๋ว นักค้าของเก่า ที่เป็นเศษสวะของแท้ แถมยังบอกว่าเป็นแฟนคลับหนังสือเปียนเสีย แต่เปียนเสียอยู่ตรงหน้ายังไม่รู้จักอีก
คดีที่จะให้รับคือคดีที่เป็นข่าวดังตอนนี้ พิพิธภัณฑ์อังกฤษทวงคืนภาพเขียนที่ตอนนี้มาอยู่ที่จีน และต้นเรื่องก็มาหาถึงที่ ตอนแรกเฉิงไป๋จะไม่รับ แต่คดีน่าสนใจมาก สุดท้ายเลยรับทำคดีโดยมีจานเผยเหิงร่วมด้วย เจินฟู่กั๋วไม่พูดความจริงทั้งหมด เฉิงไป๋ก็รู้ และให้เซ็นสัญญาตามผลของคดี ระหว่างนั้นเจินฟู๋กั๋วได้เอาหนังสือพร้อมลายเซ็นของเปียนเสียมาให้เปียนเสีย เปียนเสียสงสัยเพราะตัวเองไม่เคยแจกลายเซ็น เลยสั่งให้ตรวจสอบ ทั้งเรื่องคดี และเปียนเสียเฉิงไป๋ก็รู้ เปียนเสียก็จะงอนที่ไม่ยอมตอบแชต สุดท้ายคดีนี้เฉิงไป๋ก็ยังชนะคดีได้ เพราะมีความนิ่งมากกว่าทนายฝ่ายตรงข้าม จบคดี เผยเหิงก็ตัดสินใจกลับไปทำงานเดิม คือทวงคืนสมบัติชาติเหมือนเดิม ระหว่างนั้นเพื่อนของเฉิงไป๋ ซ่างเฟยที่เป็นผู้พิพากษาก็ตัดสินคดีหย่าร้าง มาเจอกับเฉิงไป๋ และโดนสามีที่ถูกฟ้องทำร้าย เป็นเฉิงไป๋ที่ช่วย และยังทำเอาอีกฝ่ายพิการ อาการหนักกว่าซ่างเฟยเพราะรู้กฎหมายว่าทำร้ายได้ถึงขนาดไหน แล้วก็มีกล้องวงจรปิด เรื่องนี้ทำให้เฉิงไป๋โด่งดังอีกครั้ง
เฉิงไป๋กลับมาบ้านเก่าของตัวเอง ก็เจอเพื่อนบ้านเศรษฐี ที่แถวบ้านเก่า ที่ไม่น่าจะมีคนซื้อ เปิดไฟสว่างตลอดเวลา ทำเอานอนไม่หลับ ต้องเขียนจดหมายบอก โดยไม่รู้ซักนิดว่าคือเปียนเสีย แล้วครั้งนี้ก็ได้ยินเสียงเพลงจนนอนไม่หลับอีกครั้ง ต้องเขียนจดหมายบอก
ทั้งสองคนเจอปัญหาเพื่อนบ้านโดยที่ไม่รู้เลยว่าอยู่ใกล้กันขนาดนี้ สวนกันไปมาตลอด
คืนสิ้นปีทางเทียนจื้อกับหมิงเทียนเฉิงจัดงานปีใหม่ เปียนเสียก็ได้ไปด้วย และก็นึกว่าผู้บริหารทำอะไรกัน แต่จริงๆคือปิดห้องเล่นไพ่นกกระจอก พอเฉิงไป๋มา ก็ชนะตลอด จนมีธุระ ให้เปียนเสียเล่นแทน นึกว่าจะชนะบ้าง แต่ยิ่งแพ้หนักกว่าเดิม เลยวางแผนแก้เผ็ดเปียนเสีย
ให้เปียนเสียร้องเพลงเลียนเสียงแมว เปียนเสียไหนเลยจะยอม โทรหาดาราดังที่รู้จัก แต่ก็ยังไม่หลุดพ้น พอร้องแล้วเลยเหมือนรู้สึกว่าเป็นเพลงสารภาพรักเฉยเลย ฮามาก
ตอนเลิกงาน เปียนเสียให้ร่มกับเฉิงไป๋ และยังเกือบได้สารภาพรักแล้ว แต่ยังนะ ส่วนฟางปู้รั่งก็คอยสังเกตอยู่ เปียนเสียเวลาไม่ได้อยู่กับเฉิงไป๋ เหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคน ฉลาดเจ้าเล่ห์ แล้วก็สามารถพูดกับฟางปู้รั่งแบบแทงใจอีกฝ่ายได้แบบเต็มๆ บอกว่าแต่งงานและยังไม่หย่า ยังไงก็ไม่มีสิทธิ์ เหมือนฟางปู้รั่งจะสนใจเฉิงไป๋นะ เปียนเสียดูออก เพราะช่างสังเกต

หลังอ่านเล่ม 2 :
คดีที่ 2 ก็น่าลุ้น และตัวละครก็เปิดเผยเรื่องราวมากขึ้นเรื่อยๆ เฉิงไป๋กับเปียนเสียคือมีเคมีเข้ากันมากๆ ลุ้นทั้งคดี ลุ้นทั้งความรักของทั้งคู่ อีกเรื่องคือเมื่อไหร่จะรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นเพื่อนบ้านเจ้าปัญหาเนี่ย ฮามากๆๆๆ

[Bunnyb · Rating 4 out of 5]

เล่มสองความตื่นตาตื่นใจลดลงมานิดนึง เป็นช่วงของการดำเนินเรื่องต่อ
ที่เหมือนจะยังไม่มีอะไรเป็นบทสรุป

เปียนเสียหาวิธีเข้ามาใกล้ชิดกับเฉิงไป๋ได้ด้วยการขอเข้ามาเป็นผู้ช่วย
(ชัดๆ เลยคือหาวิธีมาจีบ 🤣 เรื่องงานตัวเองแทบจะไม่ได้ทำเลยอ่ะ)
มีคดีใหม่ที่ใหญ่กว่าเล่มแรก คือเป็นทนายจำเลยให้เจินฟู่กั๋ว เจ้าของร้านขาย
วัตถุโบราณ (จริงบ้างปลอมบ้าง) ที่เจ้าตัวบอกว่าไปได้ภาพวาดมูลค่าร้อยกว่าล้าน
มาจากการประมูลที่อิตาลีโดยบังเอิญ

เล่มนี้ได้ความรู้เกี่ยวกับคดี ไม่เคยรู้มาก่อนว่าอยู่ประเทศนึง แต่เลือกใช้กฎหมาย
ของอีกประเทศนึงในการพิจารณาก็ได้ หรือว่ามันเป็นแบบนี้แค่ในนิยายก็ไม่รู้ 😂
เฉิงไป๋รับทำคดีทั้งๆ ที่รู้ว่าเจินฟู่กั๋วเป็นพวกเชื่อถือไม่ได้ คาแร็คเตอร์นึง
ที่เข้ามาเยอะในเล่มนี้คือจานเผยเหิง ทนายผู้มีอุดมการณ์ แต่กระเป๋าแห้ง
และเจอแต่ความผิดหวังเวลาทำงานเพราะงานเค้ามันโหดหิน
จานเผยเหิงมาช่วยเฉิงไป๋ทำคดีข้ามชาติอันนี้ แต่พอเห็นการตัดสินใจสุดท้าย
ของจานเผยเหิงแล้วไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ ถือว่าเค้าได้ลองเข้ามาดูวี่แวว
แล้วว่าทางเลือกอีกทางในชีวิตเหมาะกับเค้ามั้ย สุดท้ายก็ได้รู้คำตอบ
ดูเป็นคนเท่คนนึงเลย

สำหรับพระเอก... เฉิงไป๋ย้ายมาอยู่ใกล้ตัวมากๆ แต่สมกับเป็นนิยาย
คือผ่านไปหลายตอน ทั้งสองคนยังไม่รู้เลยว่าข้างบ้านตัวเองเป็นบ้านของใคร
แต่เล่มนี้ได้เห็นสตูดิโอของเปียนเสียแล้ว พอจะนึกภาพออกแล้วว่าทำไมท่านถึงรวย!
แล้วตอนแรกนึกว่าเขียนนิยาย 7 เล่ม จริงๆ แล้วไม่ใช่ค่า 7 ภาค เกือบ 30 เล่มเข้าไปแล้ว

ท้ายเล่มมีงานเลี้ยงปีใหม่ที่สองบริษัทคู่แข่งจัดร่วมกัน งานนี้ก็ตลกดี
โดยเฉพาะตอนเปียนเสียต้องขึ้นไปร้องเพลงเป็นน้องแมว 😘

ยังเหลืออีกสามเล่ม รอลุ้นคดีกับความรักของพระเอกนางเอกต่อไปค่ะ

[Peri Peri · Rating 5 out of 5]

เล่ม 2

ยังคงเลี้ยงความอยากให้เปิดอ่านเล่มต่อไปได้ดีไม่มีตก พระเอกมีด้านที่ต่างกันแต่เป็นความต่างที่ไม่ขัดกัน ความรู้สึกของทั้งพระเอกนางเอกชัดเจนแล้วทั้งคู่ แค่ยังรอลุ้นว่า...เมื่อไหร่ล่ะ 😆

เล่มนี้มีครบรสทั้งสาระ ความ(เหมือนจะ)หวาน ฮา เชือดเฉือนระหว่างตัวละครต่างๆ ชอบ���ลื่นใต้น้ำของความสัมพันธ์ของหลายๆ คน ในหนังสือไม่ได้อธิบายหรอก แต่อ่านไปๆ จะหยุดคิดที่บางประโยค แล้วจะสัมผัสได้ถึงสิ่งที่ตัวละครต้องการสื่อแต่ไม่ได้พูด

ไปต่อเล่ม 3 กัน~

[Nattapan · Rating 3 out of 5]

3.5​ stars.​


A​ good​ quote​ that​ might​ give​ you​ a​ hint for​ this​ book:

"It​ is​ true​ that​ legality is​ not morality, and​ sticking to​ the​ law is​ necessary​ for​ good​ citizenship, but​ it​ is​ not​ sufficient." (Julian Baggini)​

[Mo Melody · Rating 5 out of 5]

สนุกมากกกกก แปลดีด้วย แถมได้ความรู้เรื่องการว่าความ ทนาย ความรู้เกี่ยวกับกฎหมายระหว่างประเทศ
ที่สำคัญคือ หลงรัก เปียนเสีย พระเอกผู้ยอมกลืนน้ำลายตัวเองหลายครั้ง
ตกหลุมความน่ารักของ เปียนเสีย จริงๆ ให้ตายสิ
เช่น ตอนนี้ เปียนเสียหน้ายิ่ม แต่ในใจร้อง "แม่มึงสิ"
โอ้ยยย 🤣🤣🤣

[Natt · Rating 4 out of 5]

เป็นนิยายที่ทำให้เราได้เรียนรู้เกี่ยวกับกฏหมายไปด้ว ส่วนในมุมรักๆ ก็ค่อยปรากฏชัดขึ้น

[aida · Rating 3 out of 5]

เล่มสองแล้วก็ยังรู้สึกเนือยๆ เอื่อยๆ เรื่อยๆ

[ss · Rating 5 out of 5]

:))