Opowiadania prawie wszystkie

by Edgar Allan Poe, Sławomir Studniarz (Translator)

Edgar Allan Poe – prekursor horroru i opowiadań detektywistycznych. Żył krótko i burzliwie, zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach, a osiągnięcia twórcze zmieniły historię literatury. Jego utwory cieszą się niesłabnącą popularnością. Sam Poe silnie oddziałuje na współczesną kulturę, o czym świadczą liczne powieści, filmy, seriale i kreskówki. Jego twórczość inspirowała i nadal inspiruje grafików, malarzy i muzyków. H.P. Lovecraft mówił o nim: „Bóg fikcji literackiej”.

Teraz Poe powraca w mistrzowskim przekładzie. Sławomir Studniarz – uhonorowany Nagrodą „Literatury na Świecie” – znakomicie oddaje walory językowe i literackie oryginału.

Gratka dla miłośników grozy, budzący dreszcz powrót do źródeł – trzydzieści dziewięć opowiadań, będących prawdziwą mieszanką wybuchową, która nieustannie zniewala kolejne pokolenia czytelników.

Genres: Horror, Classics, Fiction, Gothic, Stories, Short Stories, Classic Literature

592 pages, Hardcover

First published April 7, 2021

About the author

The name Poe brings to mind images of murderers and madmen, premature burials, and mysterious women who return from the dead. His works have been in print since 1827 and include such literary classics as The Tell-Tale Heart, The Raven, and The Fall of the House of Usher. This versatile writer’s oeuvre includes short stories, poetry, a novel, a textbook, a book of scientific theory, and hundreds of essays and book reviews. He is widely acknowledged as the inventor of the modern detective story and an innovator in the science fiction genre, but he made his living as America’s first great literary critic and theoretician. Poe’s reputation today rests primarily on his tales of terror as well as on his haunting lyric poetry.

Just as the bizarre characters in Poe’s stories have captured the public imagination so too has Poe himself. He is seen as a morbid, mysterious figure lurking in the shadows of moonlit cemeteries or crumbling castles. This is the Poe of legend. But much of what we know about Poe is wrong, the product of a biography written by one of his enemies in an attempt to defame the author’s name.

The real Poe was born to traveling actors in Boston on January 19, 1809. Edgar was the second of three children. His other brother William Henry Leonard Poe would also become a poet before his early death, and Poe’s sister Rosalie Poe would grow up to teach penmanship at a Richmond girls’ school. Within three years of Poe’s birth both of his parents had died, and he was taken in by the wealthy tobacco merchant John Allan and his wife Frances Valentine Allan in Richmond, Virginia while Poe’s siblings went to live with other families. Mr. Allan would rear Poe to be a businessman and a Virginia gentleman, but Poe had dreams of being a writer in emulation of his childhood hero the British poet Lord Byron. Early poetic verses found written in a young Poe’s handwriting on the backs of Allan’s ledger sheets reveal how little interest Poe had in the tobacco business.

For more information, please see http://en.wikipedia.org/wiki/Edgar_al...

Reviews

[yuki. · Rating 5 out of 5]

Oficjalnie mogę napisać, bez zbędnych wstępów, że jest to najlepszy zbiór opowieści Poego, jaki miałam okazje mieć w łapkach. Począwszy od samego wydania, wprost przepięknego, przez zawartość. Zdecydowanie perełka, dla każdego miłośnika literatury, dla tego, kto chce zapoznać się z twórczością autora, a przede wszystkim, dla jego miłośników. Bo któż nie kocha Poego. Jego skrupulatności w pisaniu prozy, jego miłość do pisania, która przebija w historiach. Bez dwóch zdań to pionier psychologicznego horroru i science fiction, twórca powieści kryminalnej, poeta straty i żałoby oraz wnikliwy krytyk literacki. I w jego słowach jest pewna perfekcja, w tym jak eksploruje mroczną głębię złożonych ludzkich zachowań i emocji. Bada, jak i dlaczego ludzie mogą być okrutni, dlaczego pociąga nas zło. I robi to z udręczonej i obłąkanej perspektywy narratora, tak abyśmy my patrzyli z jego perspektywy. Ale w jego słowach majaczy pewnego rodzaju niepewność i pytania, z którymi nas zostawia. Bo czy Ligeja naprawdę wraca do życia, czy też jest to zepsuty uzależnieniem umysł? Jak bardzo należy ufać niewiarygodnie szalonym narratorom z Serce oskarżycielem, czy Czarnego kota? Czy narrator Studni i wahadła naprawdę widział te wszystkie instrumenty udręki, czy jego samotność płatała mu figle?

[ponczeq_book]

Zagłada domu Usherów 4⭐️
Maska szkarłatnej śmierci 4,5⭐️
Czarny kot 3,5⭐️
Studnia i wahadło 3⭐️
Eleonora 2⭐️
Berenice 3,5⭐️
Przedwczesny pogrzeb 2,5⭐️

Potem pewnie to poustawiam od najlepszego do najgorszego 🌝

[Moniek · Rating 5 out of 5]

Umrzeć ze śmiechem na ustach to z pewnością najchwalebniejszy ze wszystkich chwalebnych rodzajów śmierci.

Przeczytajcie opowiadania Edgara Allana Poe, to przekonacie się, że możliwe są groby żywych ludzi.

Gdziekolwiek się obrócę, prześladuje mnie pewne oblicze. W uszach dźwięczeć mi będzie po wsze czasy czyjś histeryczny śmiech.

Jak określić skarbiec twórczości Poe? Znajdziecie tu zarazem dusze zakopane żywcem, upiory wracające zza grobu i drwiące ze śmierci, zmory przechadzające się po starych domach, zabójstwa motywowane potrzebą przekory i zmiany, jak i refleksje filozoficzne, co właściwie dzieje się za zasłoną śmiertelności. Twórca ten bazował przede wszystkim na zbrodniach i wybrykach ludzkiej natury, do jakich jest zdolny doprowadzić sam człowiek. Na wartościach i namiętnościach, którymi się kieruje i do których dąży, tym, jak swoją determinacją wpływa na świat i wtrąca się w plany boskie. Nie sądzę, by opowiadania Poe same w sobie były nas w stanie w tych czasach wprawić w przerażenie. Nie przez ich brak siły, ale przez to, że w horrorach jesteśmy tak przebodźcowani efektami wzrokowymi i dźwiękowymi, jumpscares i gore, zalewani drastycznymi obrazami zniszczenia i śmierci, i coraz trudniej jest nas zszokować (a przynajmniej taką śmiałą tezę tutaj wysuwam). Nie trzęsłam się ze strachu przy opowiadaniach Poe, lecz odczuwałam niepokój i grozę. Grozę budzi to, że prawie wszystkie koszmary opisane tutaj są dziełami człowieka; stają się przez to realistyczne, stają się zagrożeniem. Powodowane też bywają zjawiskami, których my sami od czasów autora nie byliśmy w stanie rozgryźć, pozostały nieznanymi. Z całą moją miłością i szacunkiem wobec horrorów, to dla mnie trochę bardziej znaczące. A poza tym, Poe też potrafi zarzuć drastycznym obrazkiem - Psyche w opałach z pewnością sprawiło, że poczułam się niekomfortowo we własnej skórze.

Poe to dla mnie twórca zagadkowy, skrzący się gdzież tuż za zasięgiem mojej dłoni, poruszający, ale też inspirujący i napędzający ambicję. Jego bogactwo stylistyczne i opowieść brzmiąca niczym list znalezione w butelce czy na strychu wśród zakurzonych powieści, to poziom, o którym będę marzyć. W swoich tekstach wykazuje się bystrością umysłu, ogromem wyobraźni, niesamowitą wiedzą dotyczącą nurtów filozoficznych i nauk historii, a jego rozprawy na temat życia pozagrobowego i istoty Boga, choć brzmią jak totalny fever dream, to... Sprawiają wrażenie, że gdyby istniała jednostka, która miałaby za życia dowiedzieć się tego wszystkiego i dotknąć palca boskiego, tak jak nie jest tego w stanie zrobić Adam na obrazie Michała Anioła, to byłby to właśnie Poe. Jakby to on był temu najbliższy. Jego refleksje są fascynujące. Autor wystawia nas na śmierć, ale również oswaja z naszym własnym zgonem. Już nie wydaje się tak przerażający, tylko pozostaje nieunikniony i niepewny w swych okolicznościach. Wątek przeżywania przez pisarza żałoby po żonie i wszystkie obrazy przedstawiające kontynuację jej historii są pięknym dziedzictwem. Jej postać będzie żyć w nich po wsze czasy.

Twórczość Poe prawie 200 lat po jego śmierci nadal inspiruje kolejnych autorów; nie zdawałam sobie nawet sprawy, ile jego historii kojarzę właśnie ze wszelkiego rodzaju adaptacji i nawiązań w kulturze masowej. A wiedzieliście w ogóle, że, nie umniejszając Doyle'owi, bez Poe i jego szalonego detektywa Dupina, prawdopodobnie nigdy nie otrzymalibyśmy Sherlocka Holmesa i Johna Watsona?

Ja nabieram rozpędu i zmierzam oglądać Zagładę domu Usherów, a was wysyłam do mojego ulubionego serialu internetowego Edgar Allan Poe's Murder Mystery Dinner Party. Świętujmy dziedzictwo dziada.

Na koniec pragnę pogratulować tłumaczowi Sławomirowi Studniarzowi. Przekład świetnie oddaje osobowość Poe, a posłowie jest tak ciekawe i wnikliwe, że aż się sfrustrowałam, że nie mam nic do dodania.

Ja zaś, ukryty pośród lilii, śledziłem poczynania męża. A on zadrżał w samotności; noc przemijała, on zaś siedział na skale.

[CharlieSadNerd · Rating 3 out of 5]

2,5 zaokrąglone w górę dla opowiadań detektywistycznych, bo to chyba wyszło Poe najlepiej
Z kilkoma wyjątkami niezbyt mi podpasowało, Poe zdecydowanie pisał za bardzo przegadane tekty i często albo zakończenie nie dawało mi żadnej satysfakcji, albo sama akcja wypadała słabo po za długim wstępie

[raffallbooks · Rating 4 out of 5]

Ponadczasowy

[Maciek Pająk · Rating 4 out of 5]

moja ocena jest składową dwóch istotnych elementów tej książki:
-sama treść patrząc obiektywnie w większości nie przedstawia nic czego by się nie znało, szczególnie że najlepsze dzieła zostały już przemielone przez kulturę wielokrotnie, mimo tego wiele opowiadań wciąż było dla mnie doświadczeniem świeżym i przyjemnym, typu William Wilson, Serce- oskarżycielem, Wahadło i studnia, trylogia Auguste'a Dupina(pierwz,ego detektywa literatury!) i oczywiście najbardziej wyjątkowy tu utwór Psyche w opałach, mimo tych wzlotów przez to że jest tu aż 39 opowiadań to jest też sporo pomijalnych, dlatego overall za treść mocne 3⭐️
- jednak jest jeszcze inny ważny, w zasadzie ważniejszy aspekt. to, jaką przyjemność dała mi ta książka, klimat opowiadań, misterność przekładu, piękne ilustracje, po prostu miodzio, każdy powinien tego doświadczyć i przenieść się w czasie, zasługuje na 5⭐️
królowa nauk matematyka każe więc dać 4⭐️, więc kim ja jestem żeby się z nią nie zgadzać

P.S. tak wiem, przed maturą mi się w głowie pierdoli żeby takie książki czytać a pojutrze polski ☠️

[gabrys ☆ · Rating 5 out of 5]

4.5☆

[Sareikuz · Rating 3 out of 5]

William Wilson 3/5
Portret owalny 2/5
Prawdziwy opis wypadku z p. Waldemarem 3/5
Metzengerstein 4/5
Złoty żuk 4/5
Rękopis znaleziony w butli 2/5
Serce- oskarżycielem 5/5
Beczka Amontillada 1/5
Czarny kot 5/5
Przedwczesny pogrzeb 2/5
Zabójstwo przy the Morgue 4/5
Tajemnica Marii Roget 3/5
Skradziony list 1/5
Ligeja 2/5
Berenice 4/5
Zagłada domu Usherow 4/5
Maska Smierci Szkarłatnej 1/5
Hop-Frog 3/5
Diabeł na wieży 3/5

[nat · Rating 4 out of 5]

Przeczytanie całości zajęło mi ponad rok, z różnych powodów. Pomimo wydłużonego czytania nie sądzę, że wpłynęło to negatywnie na moje postrzeganie całego zbioru - wręcz przeciwnie, to niezależne opowiadania i nic nie stoi na przeszkodzie, aby czytać je z przerwami.

Wcześniej dane mi było przeczytać kilka największych opowiadań E. A. Poego w oryginale i zrobiły na mnie wrażenie; jak na fankę powieści detektywistycznych oraz horroru (i amerykańskich autorów epoki Poego) byłam mile zaskoczona poziomem jego narracji, pomysłów i ich realizacji. Poe, jak słusznie zauważył S. Studniarz w posłowiu tłumacza, to przede wszystkim poeta, a jego opowiadania, nawet jeśli w tematyce grozy, były niemniej rytmiczne, przez co "można uznać [je] za poematy prozą". Tym większa trudność w przełożeniu tak złożonej twórczości i tym większy mój podziw wobec tego zbioru, który powstał jako poprawka już istniejącego zbioru tłumaczeń opowiadań na j. polski.

Trochę zejdę z tonu i przyznam, że uwielbiam takie ogromne tomiska. Kupno takiej książki byłoby średnim pomysłem, gdyby okazało się, że nie jest warta postawienia na półce, ale JEST warta kupna. Twarda okładka, w jaskrawej czerwieni i zgniłej, wojskowej zieleni, a w środku przyjemna czcionka (nie za duża, nie za mała) i od czasu do czasu oprawa ilustracjami. Czarno-białymi, gotyckimi szkicami i groteskowymi, czasem symbolicznymi przedstawieniami akcji opowiadania. Taka oprawa sprawiła, że można było poczuć się, jak czytając ogromny zbiór opowiadań czy baśni na dobranoc. Co kto lubi ;)

Zanim przejdę do oceny, zaznaczyłam cytaty, które zrobiły na mnie wrażenie.
[Niewielkie spojlery treści w dalszej części]

"Czarny kot"

"Któż z nas nie przyłapał siebie, i to nie jeden raz, na głupim czy niecnym uczynku, którego jedynym uzasadnieniem było to, iż powinniśmy się go w y s t r z e g a ć? Czyż nie tkwi w nas głęboko skłonność do łamania prawa, wbrew rozsądkowi, tylko dlatego, że stanowi dla nas Prawo? Ów duch przekory, powiadam, przyczynił się do mojego ostatecznego upadku. Niewytłumaczalny pociąg duszy do z a d r ę c z a n i a s i ę - do zadawania gwałtu swej własnej naturze - do czynienia zła dla samej idei zła, oto jakie pobudki sprzęgły się we mnie ze sobą i pchnęły do dokończenia krwawego dzieła i dopełnienia zbrodni na niewinnym zwierzęciu. Pewnego ranka, z zimną krwią, założyłem mu stryczek na szyję i powiesiłem na gałęzi drzewa - powiesiłem ze łzami w oczach i sercem targanym najsroższym żalem - powiesiłem, mimo że i p o n i e w a ż wiedziałem, iż kot od lat darzył mnie miłością, i czułem, że w niczym mi nie uchybił - powiesiłem, mimo że i p o n i e w a ż wiedziałem, iż w ten sposób sprzeciwiam się Boskiemu prawu i narażam swą duszę na zatratę tak dalece, że - gdyby rzecz taka w ogóle była możliwa - nie zdoła jej ocalić nawet nieskończone miłosierdzie Najlitościwszego i Najstraszliwszego Boga."

"Żabi skoczek"

"Nie znałem drugiej osoby tak rozsmakowanej w żartach jak król. Żartowanie wydawało się wręcz treścią jego życia. (...) Nie należy się więc dziwić, że każdy z siedmiu królewskich ministrów uchodził za przedniego żartownisia. Wszyscy oni wdali się w króla, rośli, pękaci, otyli i, jak on, biegli w sztuce żartowania. Czy ludzie obrastają w tłuszcz za sprawą żartów, czy też sam tłuszcz zawiera w sobie coś, co wzmaga skłonność do żartów, tej kwestii jak dotąd rozstrzygnąć nie zdołałem; niemniej, rzecz to pewna, iż chudy żartowniś to rara avis in terris" (rzadki okaz).

"Tyś to uczynił"

"Zapewne sami zauważyliście tę skłonność do grania na zwłokę, do odwlekania u osób, na które spadła klęska. Ich władze umysłowe wydają się odrętwiałe. Nic nie budzi w nich takiej odrazy jak działanie i niczego w świecie nie pragną bardziej, niż leżeć w łóżku i 'tulić w sercu żal', jak powiadają leciwe niewiasty - innymi słowy, rozpamiętywać swoje nieszczęście."

"Tajemnica Marie Rogêt"

"Osoby obeznane z okolicami Paryża wiedzą, jak trudno o zaciszne miejsce w sąsiedztwie jego przedmieść. Niepodobna znaleźć w pobliskich lasach ustronny czy rzadko odwiedzany zakątek. Niechaj ten, kto w głębi serca kocha przyrodę, lecz z racji obowiązku skazany jest na upał i kurz tej wielkiej metropolii, niechaj ów miłośnik przyrody spróbuje, nawet w zwykły dzień tygodnia, zaspokoić swe pragnienie samotności pośród piękna, które znajduje na łonie natury. Przekona się, że czas pryska, gdy dociera doń głos jakiegoś łotrzyka czy całej zgrai(...). Będzie szukał zacisza pośród najgęstszych ostępów, nadaremno. W takich ustrojach wprost roi się od tałatajstwa - co rusz wznoszą się tam zbezczeszczone świątynie. Przybity na duchu wędrowiec powróci czym prędzej do skażonego Paryża, tego siedliska zepsucia, lecz mniej obmierzłego, gdyż mniej rażącego w tym otoczeniu."

Poe wyrażający ból zgnilizną wielkich miast i nawet okolicznych lasów, relatable king dla nas, ludzi przedmieść.

"Skradziony list"

"Tym samym nieuchronnie sam przywiedzie się do politycznej zguby. Upadek jego będzie równie gwałtowny jak sromotny. Co prawda mówi się o facilis descensus Averni (łac. zejście do piekieł jest łatwe), lecz we wszelkiego rodzaju wspinaczce, jak powiada Catalani o śpiewie, znacznie łatwiej jest wznieść się na wyżyny, niż zejść w dół. W tym wypadku wcale nie żałuję tego, komu przyjdzie zstąpić. To monstrum horrendum, człowiek genialny, lecz pozbawiony skrupułów. (...)"

"Rozmowa Monosa i Uny"

"Lecz te szlachetne wyjątki pośród powszechnego bezhołowia umacniały jedynie swym przeciwieństwem ogólny stan. Niestety! Nastała najczarniejsza z epok naszych dziejów. (...)
Powabne oblicze Natury oszpeciły ohydne blizny. Tak sobie myślę, droga Uno, że nawet nasze uśpione poczucie umiaru powinno było nas powściągnąć. Ale teraz wydaje się, iż sami ściągnęliśmy na siebie zagładę, na przekór temu, co dyktował nam smak, czy też wskutek nieopatrznego zaniechania pielęgnacji tegoż poczucia w szkołach."

"Pascal, filozof, którego oboje wielbimy, zauważył, jakże prawdziwie! - que tout notre raisonnement se réduit à céder au sentiment (fr. całe nasze rozumowanie sprowadza się do ustępowania czuciu). I niewykluczone, że z czasem sentyment dla rzeczy naturalnych znów wziąłby górę nad oschłym matematycznym rozumiem szkół. Do tego jednak nie doszło. Wskutek nieumiarkowania wiedzy świat przedwcześnie się zestarzał."

"Artysta pejzażu"

"Baczne przyjrzenie się jego życiowej drodze daje mi podstawy sądzić, iż ogólnie rzecz biorąc, nędza ludzkiego rodzaju wynika z pogwałcenia kilku prostych praw człowieczeństwa, a jako gatunek wyposażeni jesteśmy w pierwiastek zadowolenia jak dotąd niewykształcony. Uważam też, że mimo obecnego zamroczenia i rozpasania umysłowego w doniosłej kwestii społecznych warunków bytu nie da się całkowicie wykluczyć, iż jednostka, w pewnych nadzwyczajnych i wysoce sprzyjających okolicznościach, może osiągnąć błogostan."

Ocena niektórych z 39 opowiadań (ze względu na treść):
Schadzka - 5/10
William Wilson - 9/10
Owalny portret - 2/10
Duch Przekory - 8/10
Serce - oskarżycielem - 8/10 (w oryginale o wiele lepsze)
Czarny kot - mocne 9/10
Beczka Amontillada - 7.5/10
Żabi skoczek - 5/10
Maska Czerwonego Moru - 9/10
Król Pomór - 6/10
Podłużna skrzynia - 5/10 (moja notka: Poe mizogin in, ale treść również in; kończy się nieprzewidywanym plot twistem!)
System Dr. Pierza i Prof. Smoły - 9/10 (wyraźnie mnie zaskoczyło)
Przedwczesny pogrzeb - 8/10 (przywołane przypadki przedwcześnie pochowanych osób, po czym główna opowieść. Zawiera też przestrogę o życiu w strachu przed śmiercią).
Prawdziwy opis przypadku p. Valdemara - 8/10 (ugh, ale ciekawe i niepokojące)
Tyś to uczynił - 4/10 (dość długie, stosunkowo przewidywalne, ale robi dobre wrażenie)
Psyche w opałach - 3/10 (again, Poe wciela się w narrację kobiety, która brzmi karykaturalnie; nietypowe zakończenie)
Wyspa wróżki Fay - 9/10 (opisy natury i jej możliwej duszy, yes, please)
W Bezdni Maelströmu - 5/10 (przez studia i zetknięcie z "Moby Dickiem" złapałam uraz do morskich powieści facetów, ale tutaj są też legendy, prawa fizyki i ogółem element zaskoczenia i trzymania czytelnika w niepewności)
Zabójstwa przy Rue Morgue - 9/10 (hi, pierwowzorze Sherlocka! wstęp to wywód pt. szachy wcale nie są dla mądrych, bo ja wolę warcaby [utożsamiam się], a w ogóle to Wista <3 Nie spodziewałam się tegoż złoczyńcy, wheew)
Tajemnica Marie Rogêt - 7,5/10 (prefekt policji *8h zdaje sprawozdanie ze sprawy i swoich przekonań* Dupin: dziwne, przespałem 8h z okularami na nosie, coś mnie ominęło?
opowiadanie, w którym poznajemy Edgara Allana "czasem tyle przypadków dzieje się jeden po drugim, że chce się je uznać za nadprzyrodzone...ale to tylko zaawansowana matematyka" Poe)
Skradziony list - 5/10 (inaczej go zapamiętałam, za to wciąż bawi i zaskakuje zakończeniem!)
Złoty żuk - 7/10 (relatywnie wciągająca opowieść o szukaniu skarbu) (pirackiego)

Bardzo cenię prekursorów gatunku, szczególnie, kiedy ich utwory wciąż dobrze się trzymają, pomimo upływu wielu lat. Poe z pewnością do takich należy, nie to, co chociażby Stoker i jego "Dracula", a raczej medyczny wywód i POV każdego, tylko nie Draculi. :/ Wśród opowiadań często pojawiają się różne gatunki, chociaż to autor głównie znany jako król horroru i mroku. Nie brak humoru, wywodów filozoficznych, egzystencjalnych, krytyki, pięknych opisów czy absurdalnych obrotów spraw. Co może zniechęcić czytelnika? W przypadku opowiadań o "śmierci pięknej niewiasty, co za tragedia" można czasem mlasnąć z poirytowania i znużenia...bo jest ich sporo.
Wisienką na torcie jest zręczne i bogate w zróżnicowane słownictwo tłumaczenie dokonane przez pana Studniarza. Nadaje opowiadaniom, z racji natury pracy tłumacza, swój ton, jednak uważam, że zrobił to z odpowiednią dozą kreatywności i smaku, co nie jest proste. Dawno nie czytałam nic polskiego, więc przypadków, gdy sięgałam po słownik czy upewniałam się, że dobrze rozumiem słowa było zawstydzająco wiele. Uznaję to za sukces tłumacza zbioru, który momentami posłużył się nigdy niesłyszanymi przeze mnie polskimi słowami i nauczył mnie paru nowych zwrotów.

Warto sięgać po klasyki, szczególnie, kiedy to Poe. Oraz po dopieszczone tłumaczenia.
*4.5/5

[Zuzia · Rating 3 out of 5]

3.5

[Jagoda · Rating 2 out of 5]

Nie polubiłam się z autorem. 2 gwiazdki za kilka opowiadań które były ciekawe i za to że pewnie noe jestem wystarczająco inteligentna by je zrozumieć

[werka &#x1f499; · Rating 3 out of 5]

3,25/5⭐️
nie przeczytałam wszystkich opowiadań z tego zbioru, ale na pewno w najbliższym czasie to zrobię.
moja ocena wygląda tak a nie inaczej głównie przez to, że kilka opowiadań naprawdę zrobiło na mnie wrażenie, jednak inne trochę powielały schematy swoich poprzedniczek albo były zupełnie bez polotu. poniżej zostawiam ranking moich ulubionych opowiadań.
doceniam kunszt poe, dziękujemy za bycie prekursorem literatury grozy, horroru i opowiadań detektywistycznych, z pewnością w jego twórczość będę się dalej zagłębiać
1. zagłada domu usherów
2. berenika
3. serce - oskarżycielem
4. czarny kot
5. hop frog
6. metzengerstein
7. beczka amontillada
8. portret owalny
9. rękopis znaleziony w butelce
10. studnia i wahadło
11. maska śmierci szkarłatnej
12. król dzumiec

[Kasia · Rating 3 out of 5]

fajnie było się zapoznać z twórczością edgara, doceniam ją, ale nie zachwyciła mnie
niestety, często zakończenia opowiadań są całkowicie bez wyrazu

moje ulubione:
- studnia i wahadło
- william wilson
- duch przekory
- król pomór
- zabójstwo przy rue morge
- dialog eirosa i charmiony

[Vivien Alunia’s wifeu &#x1f92d;❤️]

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Muszę jednak stwierdzić, że pomimo niezrozumienia przeze mnie większej części opowiadań, niektóre przypadły mi do gustu. Niemniej jednak, jestem trochę rozczarowana bo bo tak wielkim wychwalaniu twórczości tego otóż pana przez grono jego odbiorców liczyłam na bardziej straszliwe i psychologiczne historie

[Antoninka · Rating 5 out of 5]

długa, ciężka, ale warta czasu i uwagi podróż czytelnicza

[Paulina · Rating 4 out of 5]

czytałam to dość długo, bo od czerwca do września, ale nie zawsze miałam ochotę na opowiadania E.A.P.
cudowny klasyk, który polecam każdemu

[Beata Dziubek · Rating 3 out of 5]

Skończona po prawie dwóch latach czytania :D

[Lady Salwinia · Rating 3 out of 5]

2.5

[oliwia · Rating 5 out of 5]

4.5

[Marta · Rating 4 out of 5]

Uważam, że o ile opowiadania są świetne, to są bardzo źle zdegradowane - np pierwsze 5 jest o facecie/chlopaku który zakochuje się w sąsiadce/kuzynce/wychowance ojca, która dzień przed/po ślubie, jako narzeczona, umiera i zmartwychwstaje, znika z grobu, wraca po latach, po otwarciu widać że drapała trumnę. I wszystkie były dobre ale nie jedno po drugim.
Pierwsza połowa to opowiadania grozy, potem trochę prekursorów kryminałów, a na koniec trochę egzystencjalnych.
Ale opowiadania grozy (szczególnie “Zagłada domu Usherow” genialne).
Niestety nieco mi się całość dłużyła

[duśka ♡ · Rating 4 out of 5]

w sumie spoko, troche psychopatyczne i dawalo mi zalamania nerwowe, ale git strasznie . . . jedyne co to niektore opowiadania wg mnie byly nudnawe, ale to moze tylko moj organizm probujacy mnie chronic przed miloscia kuzynostwa i pedofilskich upodoban😋😋

[ania · Rating 3 out of 5]

3.8
.

[Ola Dziurkowska · Rating 2 out of 5]

Pojedyncze opowiadania czyta się dobrze, pokazują inną (od dzisiejszej) perspektywę, wprowadzają w dziwny, tajemniczy i niepokojący świat. Pointy opowiadań są głębokie i maja uniwersalny przekaz.

[Wera · Rating 3 out of 5]

Metzengerstein 3/10
Berenika 9/10
Morella 5/10
Eleonora 6/10
Ligeja 6/10
Zaglada domu usherów 5/10
Studnia i wahadło 10/10
Rękopis znaleziony w butli 6/10
William willson 7/10
Schadzka 5/10
Człowiek tłumu 4/10
Owalny portret 7/10
Duch przekory 7/10
Serce oskarżycielem 8/10
Czarny kot 6/10
Beczka 4/10
Żabi skoczek 6/10
Maska czerwonego moru 4/10
Król pomór 5/10
Podłużna skrzynia 6/10
System doktora pierza i profesora smoły 8/10
Przedwczesny pogrzeb 7/10
Prawdziwy opis przypadku pana Valdemara 6/10
Tyś to uczynił 4/10
Psyche w opałach 9/10
Wyspa wróżki Fay 7/10
Cień- przypowieść 5/10
Opowieść z wyprawy w góry strzępiaste 6/10
W bezdni malstromu 8/10
Zabójstwa przy Rue Morgue 4/10
Tajemnica Marie Roget 6/10
Skradziony list 6/10
Złoty żuk 6/10
Mesmeryczne objawienie 6/10
Rozmowa Monosa i Uny 5/10
Dialog Eirosa i Charmiony 7/10
Potęga słowa 8/10
Artysta Pejzażu 4/10

[AnaHilda · Rating 4 out of 5]

Nie zrozumiałam części opowiadań, przyznaję bez bicia. Może to brak kontekstu, wiedzy, szerszego zrozumienia czy mojego braku doświadczenia z niektórymi typami opowieści. Jednak te, które zrozumiałam, naprawdę przypadły mi do serca, a co do reszty - może kiedyś uda mi się je rozkminić. Tłumaczenie jest świetne, dobrze oddaje klimat.
Moje faworyty z tego zbioru to: Berenika, William Willson, Człowiek tłumu, Serce - oskarżycielem, Czarny Kot, Zabójstwa przy Rue Morgue i Psyche w opałach (chyba dotąd w życiu nie przeczytałam rzeczy, która równocześnie by mnie rozśmieszyła i wprawiła w dyskomfort).

[ola · Rating 4 out of 5]

4.25/5
Niezwykle trudno ocenić mi tak obszerny zbiór opowiadań jako całość, niemniej jednak jestem bardzo oczarowana. Mój zachwyt zdobyły w szczególności:
,,Studnia i wahadło"
,,Duch przekory"
,,Mesmeryczne objawienie"
,,Dialog Eirosa i Charmiony"

[Patrycja · Rating 5 out of 5]

Najpiękniejsze tłumaczenie, z jakim do tej pory się spotkałam (i to nie tylko Poe, biorę pod uwagę wszystkie tłumaczenia), majstersztyk, słowa przetaczają się po języku z taką przyjemnością, że człowiek ma ochotę czytać na głos, mistrz nad mistrzami, polecam gorąco, bo to sama słodycz istnienia

[Paweł jedzący rogalika · Rating 4 out of 5]

Poe to jeden z niewielu pisarzy, którzy są świadomi tego, że najciekawsza tajemnica to ta nie do końca wyjawiona. Dlatego zamiast tłumaczyć paranormalne dziwy „BO TAK WYPADA”, pozwala czytelnikom po prostu cieszyć się ich aurą niesamowitości bez burzenia jej.

[Piotr Rybarz · Rating 4 out of 5]

Dużo świetnych opowiadań i kilka nudnych. Czarne litery na okładce i grzbiecie książki bardzo łatwo się ścierają.

[Katarzyna DG · Rating 3 out of 5]

3.5