傷痕のメッセージ (角川書店単行本)

by Mikito Chinen

「死んだらすぐに遺体を解剖して欲しい――」医師の千早が父の遺言に従い遺体を解剖すると胃の内壁に暗号が見つかった。28年前、連続殺人事件の犯人を追うため父が警察をやめたことを知った千早は、病理医の友人・紫織と協力して、胃に刻まれた暗号を読み解こうとする。時を同じくして28年前の事件と酷似した殺人事件が発生。現在と過去で絡み合う謎を、千早と紫織の医師コンビが解き明かす！

Genres: Mystery, Suspense, Crime, Fiction

413 pages, Kindle Edition

Published March 12, 2021

Reviews

[lostlessboy* · Rating 4 out of 5]

สนุกดี ตรึงเราไว้ได้แบบยิงยาว ได้มาตอนบ่ายสองอ่านจบตะกี้เลย (ยาว 400 หน้า) ส่วนตัวชอบเล่มนี้มากกว่า คดีฆาตกรรมในหอคอยกระจกนะ รู้สึกเล่มนั้นเหมือนงานทรีบิวต์ให้กับนักเขียนญี่ปุ่นที่เขียนงานแบบในบ้านปิดตาย โดยเฉพาะอายาสึจิ ยูกิโตะ ผู้เขียนคดีฆาตกรรมในบ้านสิบเหลี่ยม มันเลยมีความเนิร์ด ความเกินๆ ความไม่เข้ารูปเข้ารอย และความเล่นใหญ่ที่พออ่านแล้วมันอิหยังวะ

แต่กับคดีฆาตกรรมนกกระเรียนพันตัวนี้ดีเลย อย่างแรกคืออ่านสนุกแน่นอน แล้วก็ผูกเรื่องดีมากโดยเฉพาะลูกเล่นในเชิงการแพทย์อย่างการใส่ข้อความที่เป็น hint หลักของเรื่องไว้ที่กระเพาะอาหาร ที่สำคัญคือมันบียอร์นไปต่อจากนั้น ไม่ได้จบแค่เจอข้อความ นักเขียนยังใส่ลูกเล่นทางการแพทย์มาเรื่อยๆ จนถึงฉากไคลแมกซ์เลย คิดว่าเล่มนี้ทำประเด็นความหมายของครอบครัวผ่านในรูปแบบนิยายฆาตกรรมได้ถึงดีและน่าสนใจ เชื่อว่านักอ่านบางคนถ้าได้อ่านถึงพาร์ทใกล้จบคงมีได้เสียน้ำตาแน่ๆ (แต่นี่ไม่เสียเพราะตายด้านและต่อมอิโมชั่นนอลพัง)

จะมีความไม่ชอบวิธีการเล่าของนักเขียนท่านนี้อยู่จากการอ่านงานเค้าสามเล่มพบว่าเขาชอบเล่าเรื่องสำคัญที่จะเกิดการเปลี่ยนแปลงหรือหักเหเรื่องผ่านบทสนทนาในทำนองที่คุยๆ ถามโต้งๆ แล้วก็ปิ๊งไอเดีย แบบว้าย ขอบคุณที่ได้คุยกับเธอ ขอบคุณที่ได้คุยกัน รู้แล้วว่าหลักฐานอยู่ตรงนั้นเอง!! ตรงนี้เราว่ามันเล่นง่ายกันไปหน่อย ถ้ามีแค่จุดสองจุดก็ว่าไปอย่าง แต่จากที่อ่านมาสามเล่มก็ใช้วิธีนี้แทบทั้งเล่ม แต่คิดอีกแง่ไม่รู้ว่าเค้าตั้งใจให้เป็นสไตล์หรือเปล่า

สรุปว่าเล่มนี้อ่านเลยสนุก แล้วก็ยังยืนยันคำเดิมว่าในตอนที่ซึมเศร้า จิตตก การได้อ่านหนังสือสืบสวนสอบสวนที่พาเราเข้าไปในโลกของเค้า สงสัยว่าใครคือฆาตกร อยากรู้บทสรุปของเล่ม พาเราหลุดจากความคิดขมุกขมัวของตัวเราเองคือการเยียวยาที่ดีมากๆ สำหรับเรา

[Makmild · Rating 3 out of 5]

Plot : 100% แปลกใหม่ไม่ซ้ำใคร สืบคดีจากข้อความที่คนตายสักเอาไว้ในกระเพาะอาหารเพื่อหาตัวคนร้ายที่ก่อคดีฆาตกรรมเด็กเมื่อ 28 ปีก่อน

วิธีการเล่า/สืบคดี : Nah, I don't like it. เช่นแบบ ตอนจะคลี่คลายคดี มีคนสืบคดีแล้วรู้ข้อเท็จจริงแล้วเล่าไม่ได้เพราะยังไม่ถึงจังหวะไคล์แม็ก หรือที่ตัวเอกต้องรู้ ก็เล่าแบบตัดสลับฉากไปเลย หรือการบอก “คนๆ นั้นโทรมา” ไม่สิ ทำไมไม่บอกชื่อละ 5555555 กว่าจะบอกชื่อก็ตอนไคล์แม็กทีเดียว พี่จะเล่าแบบนี้ไปทำไม อยากขยี้ปมอะไรขนาดนั้นตอนจบ

เบื้องหลัง/แรงจูงใจการก่อคดี : ไม่ เราไม่พูดกันในเล่มนี้ จางมาก

ความสัมพันธ์ตัวละคร : สาวกยูริถูกใจสิ่งนี้ ✅ ใครไม่จิ้นนางเอก (จิฮายะ) กับ ชิโอริ (สายซับ) ให้มันรู้ไป น่ารักค่ดๆ
เราว่าโดยรวมแล้ว จุดเด่นของเล่มอยู่ที่พล็อตพยายามแปลก ซึ่งก็บอกตรงๆว่าทำถึง คือเล่าแบบเนิร์ดๆ หมอพยาธิสืบจากศพและคนนอกพยายามทำความเข้าใจวงการตำรวจ แต่เพราะพยายามแปลกนี่แหละ มันเลยมีจุดงงๆ ว่า จำเป็นต้องสักลงบนกระเพาะอาหารด้วยหรอ? ในเล่มเองก็พยายามอธิบายจุดนี้ว่าจำเป็นนะ ส่วนเรามองว่าจำเป็นเพราะมันผูกเรื่องแบบนี้ แต่ไม่ได้รู้สึกสมเหตุสมผลอะไร มันเลยทำให้อ่านสนุกๆ แบบเรื่อยๆ ได้ ตัวละครนำผู้หญิงสองคนก็น่ารักดี ถึงพอจะจเดาพล็อตได้ แต่ก็ไม่รู้ตัวคนร้ายอยู่ดี (เพราะด้วยวิธีการเขียนที่ขี้โกงแบบไม่ให้เรารู้ในข้างต้น)

สรุป หนาแบบไม่จำเป็น คสพยูริน่ารัก (เราจิ้นไปเอง) มีแอบซึ้งตอนท้าย จบ

[Siwabhorn Anothaisintawee · Rating 5 out of 5]

ทันทีที่มิสุกิเสียชีวิตเนื่องจากโรคมะเร็ง ฆาตกรนกกระเรียนพันตัวก็ออกอาละวาดสังหารเหยื่อสองรายหลังจากหายไปเกือบสามสิบปี

จิฮายะ ลูกสาวของเขาผู้เป็นศัลยแพทย์จึงร่วมมือกับชิโอริ พยาธิแพทย์ชันสูตรร่างตามคำสั่งเสียของพ่อ เธอได้รับรู้ความลับหลายอย่างที่เขาปิดบังไว้ ทั้งเรื่องที่เป็นอดีตตำรวจสืบสวนมือฉมัง และรหัสปริศนาที่เขาสลักไว้ในกระเพาะอาหาร

ในขณะที่ซากุระอิ ตำรวจผู้รับผิดชอบคดีกำลังออกสืบหาตัวผู้ร้ายจากรหัสในกระเพาะ เขายังคาใจกับคดีฆาตกรรมห้าศพในอดีตของนกกระเรียนพันตัว จึงเริ่มสืบจากเหยื่อรายสุดท้ายที่เป็นเหตุให้ฆาตกรหยุดลงมือ

ชิโอริ แพทย์ผู้ชันสูตรก็กำลังฟังเสียงที่มิสุกิต้องการบอก ผ่านชิ้นส่วนอวัยวะ และเนื้อเยื่อต่างๆ ภายในร่างกาย จนพบความจริงที่อาจจะมีผลถึงการพังทลายของอัตลักษณ์ของใครบางคน

ทั้งสามต้องเร่งมือหาฆาตกรตัวจริงก่อนที่จะมีเหยื่อรายถัดไป

ช่วงแรกๆ จะเน้นเรื่องการชันสูตรร่างของมิสุกิตัวต้นเรื่อง คนเขียนเป็นหมอเลยไม่ทำให้เรื่องที่เล่าดูปลอม มีศัพท์ทางการแพทย์นิดหน่อย แต่ไม่ได้ยากจนทำให้สามัญชนแบบเราหมดสนุก อันไหนที่เป็นศัพท์เฉพาะทางมากก็มีคำแปลให้ในเชิงอรรถ

คิดว่าตอนถอดรหัสในช่วงแรกง่ายไปหน่อย เดาครั้งแรกก็ถูกเลย แต่ก็เข้าใจว่าถ้าให้ตัวละครลองผิดลองถูกมากเกินไปก็เปลืองเนื้อที่กระดาษโดยใช่เหตุ เพราะประเด็นและความสนุกของเรื่องมันไม่ได้อยู่ที่การไขปริศนาในกระเพาะผู้ตาย แต่อยู่ที่การสืบสวนของตัวเอกทั้งสามคนมากกว่า

ผู้เขียนใช้ความได้เปรียบของตัวอักษรหลอกคนอ่านได้อยู่หมัด เล่นเอาเรางงจนต้องตั้งสติเรียบเรียงใหม่เมื่อถึงตอนเฉลย

Goodreads ให้ 4 เราให้ 4.7

[Mook Woramon · Rating 4 out of 5]

สืบจากศพของแทร่

พล็อตคดีแปลกใหม่ดีนะ สืบคดีฆาตกรรมต่อเนื่องจากข้อความในกระเพาะอาหาร คนปกติใครเค้าจะทำแบบน้านนน โถถังกะละมังไห

อ่านไป แอบรำคาญนางเอกไป สติแตกทั้งเรื่อง อะแต่นางก็เสียพ่ออะนะ ต้องเห็นใจ ๆ

แล้วพ่อก็นะ แหมมมมมม ทิ้งปริศนาธรรมไว้ก่อนตายอีก บอกง่าย ๆ ก็ไม่ได้ ทำให้ต้องมาสืบกันผ่านหนังสือสี่ร้อยหน้าเนี่ย

บ่นแบบนี้แต่สนุกนะ 😂😂 อ่านรวดเดียวจบ ด้วยความพล็อตแปลก ผู้เขียนก็ขยันทิ้งปริศนาไว้เป็นระยะไม่ยอมเฉลย ไอ้เราก็อยากรู้ซะด้วย วางไม่ลงเลย

[a Cat a Box · Rating 5 out of 5]

สนุกมากนะ อ่านเพลินแบบคล่อง ๆ เลย ไม่เยิ่นเย้อแบบนักเขียนญี่ปุ่นทั่วไป

ประทับใจมากนะที่การชันสูตรร่างกายคน บอกอะไรได้มากมายขนาดนั้น เคยใช้ชีวิตอย่างไรมา เคยหยุดทำอะไร นิสัยเป็นอย่างไร มันบอกได้จริง ๆ นำไปสู่การคลี่คลายปริศนาได้

จริง ๆ ติดอยู่นิดเดียวตรงแรงจูงใจของการฆาตกรรม ผมว่าอ่อนไปนิด

[Dd · Rating 3 out of 5]

3.5/5

[A Kuamanee · Rating 2 out of 5]

อ่านได้เรื่อย ๆ ไม่ถึงกับสนุกมากแต่ก็ไม่น่าเบื่อ เนื้อเรื่องไม่ได้พุ่งเป้าไปที่การสืบสวนสอบสวนคดีอย่างเดียว แต่พาไปค้นหาตัวตนของมิโนรุพร้อมๆกับจิฮายะที่เป็นลูกสาวด้วย ซึ่งตรงนี้ทำให้รู้สึกว่าน่าเบื่อมาก เพราะเวลาอ่านนิยายสืบสวนสอบสวนก็คาดหวังการสืบคดีมากกว่าอ่านดราม่าครอบครัว

พอเวิ่นเว้อซะเยอะ ใกล้จบเลยรีบไปหมดทุกอย่าง บทจะเจอคนร้ายก็เจอเลย เหตุผลในหลายๆประเด็นอ่านแล้วก็ไม่เคลียร์ โดยเฉพาะเรื่องสลักตัวหนังสือไว้บนผนังกระเพาะอาหาร คืออ่านแล้วก็ห้ะ จะเอางี้จริงดิ

อีกอย่างคือชิโอริเป็นตัวละครที่น่ารำคาญมากๆๆๆๆ คสพชิโอริกับจิฮายะก็ขาดๆเกินๆ ปูมาว่าโฮมสคูลตั้งแต่เด็กๆ โตมาก็ไม่คบใคร แล้วทำไมจู่ๆทำตัวไม่มีมารยาทตามสอดเรื่องชาวบ้านขนาดนั้น คือจะบอกว่าทำเต็มที่ในฐานะแพทย์ ก็เอาเถอะ ถ้าใส่เหตุผลมาว่าจิฮายะเคยช่วยเหลือตอนเรียนทำนองนี้ ยังจะเข้าใจได้มากกว่า

[MT · Rating 4 out of 5]

- ชอบที่นิยายมันดูใ่สใจเรื่องราวของตลคพอๆกับความเป็นwhodunitของมัน โดยเฉพาะความสัมพันธ์พ่อลูก เราอินมากเลย แถมตลคนางเอกก็ดูเป็นคนที่จับต้องได้ดี เพราะเธออยู่ในสภาวะที่มีอะไรค้างคาอยู่ในใจตลอดเวลา ชอบในส่วนนี้มาก พอเริ่มแก่ เราว่าเราไม่ได้แคร์ความwhodunitของนิยายmurder mysteryเท่ากับเรื่องราวของตลคนะ เราจึงอินงานเขียนของคะนะเอะและฟูมินาริมากๆเพราะมันดูสนใจ(และทำลายล้าง)ตัวละครของตัวเองมากกว่าเรื่องการไขคดี ซึ่งเรื่องนี้มันก็ตอบโจทย์เราตรงนี้ได้ดีประมาณนึงเลย แถมนักเขียนดูบาลานซ์ความwhodunitและแบ็คกราวตัวละครได้กำลังดี แต่ถ้าใครสายอ่านงานสืบสวนเพียวๆเลยอาจจะไม่ชอบหรือไม่โอเค เพราะทวิสต์ท้ายเรื่องมันก็วกวนที่ตัวนางเอกเนี้ยแหละ
- ชอบการใช้povในเรื่องนี้มาก ปกติงานประเภทนี้ถ้าไม่เล่าผ่านมุมมองพระเจ้า มันก็เป็นการเล่าผ่านตัวนักสืบแทนไปเลย แต่เรื่องนี้มันเล่าผ่านผู้เชี่ยวชาญ(พยาธิแพทย์)กับกรมตำรวจ(ประมาณCSI) ซึ่งทั้งสองก็สืบสวนคดีเดียวกันแต่คนละแบบ รวมไปถึงจุดมุ่งหมายที่จะไขคดีก็ต่างกันด้วย ไวยากรณ์ของเรื่องมันเลยให้อารมณ์เหมือนดูซีรี่ย์หรือหนังมากกว่าอ่าน เสริมกับมีเรื่องดราม่าครอบครัวและปมในใจของนางเอกด้วย ก็แปลกใหม่ หรือไม่มันก็อาจจะมีมั้ง แต่อาจอ่านไม่มากพอ
- จริงๆเป็นหนังสือที่พร้อมให้ห้าดาว แต่ไม่รู้ทำไมถึงไม่อยาก อาจเป็นเพราะครึ่งหลังที่มันlandingแบบยังไงๆ บวกกับมีความsoapyบางอย่าง เดียวขอไปอ่านงานเล่มอื่นๆของนักเขียนท่านนี้ก่อน อาจจะมาพิจารณาคะแนนใหม่ แต่นิยายก็อ่านเพลินๆดีนะ สนุกตามมาตรฐานงานจากประเทศเกาะ

[osa · Rating 3 out of 5]

[3.5] ให้คะแนน plot และการผูกเรื่องราว แต่แรงจูงใจอ่อนเกินไป

เรื่องย่อ: เมื่อจิฮายะและชิโอริ สองแพทย์สาวร่วมกันชันสูตรศพของ มิโนรุ อดีตสายสืบของกองสืบสวนที่เสียชีวิตด้วยโรคประจำตัวแล้วกลับพบข้อความประหลาดๆ อยู่บนผนังกระเพาะอาหาร พร้อมกับคำลงท้ายว่า "อย่าบอกลูกสาว" แต่จะทำอย่างไร เมื่อหนึ่งในแพทย์ที่ชันสูตรคือลูกสาวของผู้ตาย จิฮายะและชิโอริ จึงต้องร่วมมือสืบจากแผลเป็นบนกระเพาะอาหาร จนไปพบกับเรื่องราวที่เกี่ยวกับกับเมื่อ 28 ปีก่อน

ร่างของผู้ตายสามารถสื่อสารกับคนเป็นได้ในครั้งสุดท้ายด้วยการชันสูตรศพ เพราะเราจะได้เห็นร่องรอยที่ชีวิตฝากไว้จากอวัยวะภายในที่ไม่สามารถเห็นได้ด้วยตาเปล่า แต่ในกรณีนี้กลับแตกต่างออกไป เพราะเจ้าของร่างตั้งใจทิ้งข้อความที่เป็นชุดเบาะแสของคดีฆาตกรรมไว้บนผนังกระเพาะอาหาร

เทคะแนนให้กับ plot เพราะยังไม่เคยเจอเคสไหนบ้าบิ่นมากพอที่สลักรอยแผลไว้ในกระเพาะอาหาร ทั้งหมดนี้ทำเพื่อให้คนสานต่อเจตนารมณ์ของตัวเองในการจับคนร้าย ส่วนการดำเนินเรื่องทำได้ดี เพราะสามารถอ่านรวดเดียวจบ ช่วงระหว่างทางมี hint บ้างประปรายจนได้รู้คำตอบ แต่ไม่ได้เฉลยทั้งหมดจนทำให้รู้สึกเบื่อ

มาในส่วนของแรงจูงใจ เรารู้สึกว่าเบาไปหน่อย บางจังหวะเหมือนรวบรัดไปนิด แต่ไม่ได้ทำให้ขัดใจเท่า character development อย่าง จิฮายะ ลูกสาวของผู้ตายนี่มีลักษณะนิสัยที่ทำให้รู้สึกขัดใจเล็กๆ ถึงอย่างนั้น character แบบนี้แหละ ที่เป็นแกนหลักในการดำเนินเรื่อง ส่วน ชิโอริ ที่เป็นเพื่อนในการร่วมสืบหาข้อเท็จจริง ก็มีความหนักแน่นในบางเรื่องอย่างประหลาด ดูไม่ค่อยสมเหตุสมผลเท่าไหร่ แต่เป็นมันสมองให้กับ จิฮายะ ได้ดี

พอรู้ว่า ชิเน็น มิกิโตะ เป็นหมอ ทำให้คิดว่าคงเป็น Medical Thriller ที่เต็มไปด้วยศัพท์แสงจนต้องใช้เวลาทำความเข้าใจ พอได้อ่านจริงก็มีบ้างประปราย แต่ไม่ได้ลงลึกมาก อ่านง่าย ไหลลื่นดี

ผลงานต่อไปที่เล็งไว้ คือ คดีฆาตกรรมในหอคอกระจก แต่มีความชั่งใจหน่อยๆ เพราะมี love-hate relationship กับคดีในสถานที่ปิดตาย จะบอกว่าชอบก็ไม่เต็มปาก หรือจะบอกว่าไม่ชอบก็ไม่เชิง ค่อยหาจังหวะมาเพิ่มในกองดองต่อไป

[Koroz · Rating 5 out of 5]

ตอนช่วงแรกอาจจะแอบน่าเบื่อ แต่พอผ่านช่วงแรกไปเครื่องติดยาวเลย สนุกมากน่าติดตามสุด ๆ
ศัพท์เทคนิคทางการแพทย์อาจจะเยอะแต่ไม่ได้เข้าใจยากโดยรวมคือลงตัวครับ

[Gchananya · Rating 4 out of 5]

เรื่องราวของสองสาวพยาธิแพทย์ที่ได้ร่วมกันชันสูตรศพของอดีตตำรวจสายสืบ จนพบข้อความแปลกๆที่ถูกสลักไว้ที่ผนังกระเพาะอาหาร เลยนำไปสู่การสืบหาความจริงว่าศพต้องการสื่อถึงใครและข้อความนั้นมีความหมายว่าอะไร
ดำเนินเรื่องผ่านสองสาวกับอีกหนึ่งนายตำรวจที่ได้ร่วมกันสืบหาความจริง เนื้อหาน่าสนใจตั้งแต่เปิดเรื่องมาเป็นการสืบสวนที่ผสมผสานเนื้อหาทางการแพทย์(มีอธิบายกำกับศัพท์แพทย์ในวรรค) มีเหตุมีผลไม่เกินจริงเลยทำให้เห็นมุมมองที่ต้องการสื่อออกมาได้ชัดเจน สนุกอ่านง่ายติดมือไม่ยืดเยื้อค่อยๆดำเนินเรื่องแบบเบาจนไปถึงจุดพีคของเรื่อง เฉลยทุกปมไม่ค้างคา ตัวละครไม่ซับซ้อนซ่อนเงื่อนในความสัมพันธ์ ใครหาอ่านแบบสนุกเพลินๆ แนะนำเรื่องนี้ค่ะ

[Luk-Wa · Rating 3 out of 5]

เป็นนิยายแปลญี่ปุ่น ที่ดำเนินเรื่องไม่เยิ่นเย้อดี นานๆทีจะมีตัวเอกเป็นผู้หญิง2คนที่เป็นหมอศัลย์และหมอชันสูตร เราอ่านไปลุ้นไปว่าจะแนวยูริไหมนะ พล็อตเรื่องแปลกใหม่ดีว่าทำไมพ่อต้องทำเรื่องยุ่งยากถึงกับทำข้อความในกระเพาะอาหารตัวเอง

การสืบสวนดูไม่ค่อยน่าตื่นเต้นเท่าไหร่ ไม่เหมือนตอนต้นเรื่อง เราเดาได้ตั้งแต่แรกๆเลย มีแค่ตัวฆาตกรนี่แหละ เหตุผลอิหยังหว่ะแปลกๆไม่เมคเซนต์เลย แล้วตอนกว่าจะ��ฉลยชื่อ ไม่บอกซักที

[xinyi xiao · Rating 4 out of 5]

ตอนอ่านสนุกมากกกก ยอมอดนอนถึงตี1ตี2 ดำเนินเรื่องน่าติดตามมากๆว่าบทสรุปมันคืออะไร เพราะเล่นเขียนพล้อตแบบที่ว่าคนเขียนจับต้นชนปลายไม่ถูก และพล้อตมันทำให้เราระแวงไปหมดว่าใครกัน คือนกกระเรียนพันตัว ทำไมมิสุกิต้องยอมปกปิดรหัสลับ ขนาดนั้น หรือว่านกกระเรียนจะเป็นคนใกล้ตัว!?

แต่ๆๆๆ

กราฟมันเริ่มดิ่งตนท้ายๆน่ะสิ5555555 ไม่ เข้าใจเลยจริงๆว่า ทำไมคดีฆาตกรรมญี่ปุ่น ถึงมีกราฟแบบShort Call Optionอะ
|
|———
| \
| \
|

กราฟครส.ของทั้งเรื่องมันสนุกแบบวางไม่ลงเลยนะ แต่ว่าก็ไม่มีจุดที่รู้สึกว่า 'เห้ย!” เลย แถมเดาถูกตั้งแต่แรกแล้วด้วยว่าจิฮายะคือจินไน แล้วกราฟยังมาดิ่งตอน20หน้าสุดท้ายอีก คือ ?? เป็นครส.ที่รส.ว่าผู้เขียนพยายามใช้องค์ความรู้ด้านแพทย์เพื่อให้มันดูมีอะไร และ 'พยายาม' เป็น คนcreative ในการสร้างพล้อตแปลกใหม่ และ 'พยายาม' ลากให้ทุกอย่างมาจบในแบบที่ผู้เขียน ต้องการ หลายเรื่องแล้ว ที่มันดูมีอะไรมากกกแต่ผู้เขียน เหมือนจะไม่รู้จริงๆว่าควรปิดจบยังไงให้ว้าวได้มากกว่านี้

ใดๆ ชื่นชมผู้แปลมาก แปลเก่งมากศัพท์แพทย์เยอะมาก และแปลไม่งงเลย แถมผู้เขียนเป็นแพทย์อีก

**สปอย**

ใครอ่านจบแล้วมาบ่นกันหน่อย

ส่วนตัวมองว่าเรื่องนี้โทยะคือตัวละครที่ใส่ความคิดของ ผู้เขียนมากเกินไป โทยะคือคนที่เฉลยปมทุกอย่าง ผู้เขียนพยายามลาก
ให้เรื่องมันจบไปตามที่ผู้เขียนอยากให้เป็น ความสมเหตุสมผล มันพอมีอยู่ แต่ความสมจริงที่แค่ชันสูตรแล้วเดาเรื่องราวสันนิษฐานได้ จนลงล้อคมันเป็นไปได้ยากมาก นอกจากจะอยู่ในเหตุการณ์นั้นจริงๆ เช่น

โทยะถึงขั้นโทรหาซากุราอิว่าตอนวันเกิดเหตุ มิสุกิได้โทรศัพท์มั้ย ถึงขั้นรู้อะว่ามิสุกิได้รับเพจเจอร์แล้วมีสีหน้าแปลกไป wtf!?

เรื่องผ่านมา28ปี ถามจริง โทยะเก่งเกินไปมั้ย แล้วเรื่อง ที่พ่อนางเอกสลักอักษรไว้ในกระเพาะตัวเอง เป็นอะไรที่ไม่มีความจำเป็นเลย อันนี้เหมือนเอามาเป็นกิมมิกเพื่อ

“ให้คนอ่านรู้สึกอยากติดตามและดูมีอะไร? - ?”

ตอนอ่านอุตส่าห์คาดหวังเหตุผลที่ดีกว่านี้แล้วแท้ๆ อีกอย่างพ่อนางเอกไขปริศนาได้ทั้งหมดแล้ว แต่ทำไม่ทิ้งเบาะแสอะไรไว้ เลยนอกจากข้อความบอกต่อ ว่ากระดูกลูกสาวตัวเองอยู่ที่ไหน แค่นั้น

คืองงนะ เจตนารมณ์พ่อนางเอกเนี่ยคืออะไรกันแน่!?
จะให้ตามหาคนร้าย หรือจะแค่บอกที่อยู่ศพลูกสาวตัวเอง
ที่โทยะบอกว่ามิสุกิทิ้งเบาะแสไว้ให้ คือทิ้งไว้ให้กี่โมงเอ่ย???
ทำอย่างกับเจอศพที่5แล้วจะพิสูจน์ได้ว่านี่ไม่ใช่จินไน ที่ทุกอย่างคลีคลายคือมากจากปัญญาของ จิฮายะ โทยะและซากุรามิล้วนๆ

ตลกอะ ตลกจริงๆ ถ้าเหตุมันแค่เพื่อรักษาน้ำใจนางเอกอะ มันน่าใช่ป่ะ5555 จะช้าเร็ว นางเอกก็ต้องรู้อยู่ดีว่าตัวเองไม่ใช่ลูกแท้ๆ แล้วถ้าจะมาบอกว่าไม่อยากให้รู้ตอนตัวเองยังมีชีวิตอยู่ กลัวจะตัดขาด

ความเป็นพ่อ-ลูก แล้วคำพูดสุดท้ายไปบอกจิฮายะทำไมวะ ว่าเราไม่ใช่ พ่อลูกกัน wtffff ฟังไม่ขึ้น

แล้วจิฮายะเวลาอยู่คนเดียวคือฉลาดดี แต่พออยู่กับโทยะคือชอบทำอะไรอิหยังวะๆทุกที แอบหงุดหงิด

เอาจริงๆเรื่องทั้งหมดนี้ มันง่ายนิดเดียว คือถ้าพ่อนางเอกรู้ตัวว่าตัวเอง จะไม่ไหวแล้ว ควรรีบพิมเมลไปบอกซากุราอิมั้ย? เล่าเรื่องทุกอย่าง จบ

[Masaka PST · Rating 3 out of 5]

เดาเรื่องได้ตั่งกะแรก และคนร้าย....
ใช้ศัพท์เฉพาะทางฟุ่มเฟือยไปจนรู้สึกเหมือนอยากให้รู้ว่าคนเขียนเป็นหมอ แต่ก็นะ...

[summr · Rating 4 out of 5]

เป็นเล่มที่ถ้าคนชอบอ่านนิยายสืบสวนแบบเข้มข้นได้อ่านอาจจะรู้สึกว่าไม่จุใจเท่าที่ควร แม้จะโดดเด่นที่ความแปลกใหม่จากการสลักข้อความไว้บนผนังกระเพาะอาหารซึ่งเชื่อมโยงไปถึงคดีฆาตกรรมเมื่อยี่สิบแปดปีก่อน แต่เอาเข้าจริงในพาร์ตสืบสวนกลับไม่ได้มีอะไรสลับซับซ้อน เน้นแกะรอยตามเบาะแสไปเรื่อย ๆ ตัวละครไม่มีโอกาสได้ลองผิดลองถูก - ส่วนตัวเราคิดว่าสิ่งที่ครอบพล็อตอยู่จนทำให้พาร์ตสืบสวนไปไม่สุด คือความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับนางเอก

ซึ่ง - เราชอบนะ มันเป็นสิ่งที่เข้ามาทดแทนความเข้มข้นได้อย่างกลมกล่อม ปมที่เกิดความกระอักกระอ่วนระหว่างพ่อกับลูกหลังแม่ตาย ลูกคิดว่าพ่อไม่รัก คิดว่าพ่อไม่นับเธอเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวจนห่างเหินกันในที่สุด เราว่าจิฮายะเหมือนเด็กหลงทาง ยิ่งสืบยิ่งพบว่าตัวเองรู้จักพ่อน้อยมากจนเรียกได้ว่าแทบไม่รู้จักเลย ซึ่งมันส่งผลกับการสืบสวนของจิฮายะมากเลยแหละ เราจึงเข้าใจได้ถ้ามันทำให้เกิดพฤติกรรมบางอย่างที่อาจจะขัดใจคนอ่านไปสักหน่อย

โดยรวมเป็นอีกหนึ่งเล่มที่ดีนะ ทั้งพล็อตแปลกใหม่ ทั้งความสัมพันธ์พ่อลูก ประกอบกับวิธีการดำเนินเรื่องที่ตัดสลับระหว่างสองแพทย์สาวกับตำรวจที่ให้ความรู้สึกเหมือนดูซีรีส์เลยทำให้ระหว่างทางมันสนุกมาก ๆ

แต่จุดที่น่าเสียดายของเล่มนี้คือมัน ‘แผ่วปลาย’ น่ะ แถมเป็นความแผ่วปลายที่เกิดจากความยืดเยื้อของเนื้อเรื่อง ส่วนตัวเรารู้สึกว่าในช่วงกลางค่อนไปท้ายเรื่องข้อมูลทั้งหมดมันลีดไปที่คนคนหนึ่งอย่างชัดเจนอยู่แล้ว แต่องก์สุดท้ายกลับเลือกใช้วิธีการบรรยายว่า ‘คนคนนั้น’ และไม่ยอมเฉลยจนกระทั่งถึงจุดหนึ่ง ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลไม่ได้ช่วยให้เนื้อเรื่องอิมแพกต์มากขึ้นแต่อย่างใด อีกทั้งแรงจูงใจของฆาตกรยังอ่อนมากด้วยเลยทำให้หักคะแนนลงไปหนึ่งดาวค่ะ

แถม—เล่มนี้เกย์แบบโจ่งแจ้งมาก ไม่หลบ ๆ ซ่อน ๆ เลย อ่านไปก็เอ๊ะไป แอบเขิน (ไม่แอบ)

[Punnchyyy · Rating 4 out of 5]

“ดราม่าสืบสวนเจ้มจ้นที่ติดมือหนึบ”

เรื่องย่อ: คดีฆาตกรรมต่อเนื่องคดีหนึ่งที่คนร้ายใช้ชื่อว่า “กระเรียนพันตัว” ลงมือสังหารเด็กอย่างต่อเนื่องแต่จู่ๆ ก็หยุดไปกะทันหัน ทว่าเมื่อตำรวจอาวุโสนายหนึ่งที่อดีตเคยไล่ตามกระเรียนพันตัวไปจนเกือบเข้าใกล้ความจริงเสียชีวิต คดีฆาตกรรมสะเทือนขวัญจึงเปิดฉากขึ้นอีกครั้ง ชิโอริ พยาธิแพทย์ได้ทำการชันสูตรศพของนายตำรวจดังกล่าวและได้พบข้อความว่า “อย่าบอกลูกสาว” พร้อมรหัสลับที่ถูกสลักไว้บนกระเพาะอาหาร ชิโอริ และจิฮายะ ลูกสาว จึงร่วมมือกันถอดรหัสลับไปพร้อมๆ กับการสืบคดีของนายตำรวจนอกคอกที่เป็นลูกศิษย์เพียงคนเดียวเพื่อตามหาความจริงว่าพ่อต้องการบอกอะไรกันแน่ และจะหยุดนกกระเรียนพันตัวได้อย่างไร

สรุป: สิ่งที่ดูจะชอบจริงๆ สำหรับหนังสือเล่มนี้คือเคมีของตัวละครเอ�� 2 ตัวที่มิตรภาพค่อยๆ ก่อตัวจากคนไม่ชอบขี้หน้ากัน และพาร์ทความขัดแย้งแต่ก็ยังร่วมมือกันของทีมสืบเป็น dynamic ที่ทำให้อ่านแล้วไม่เบื่อ ส่วนพาร์ทสืบสวนกับทวิสต์ตอนท้ายสารภาพตามตรงว่ายังเฉยๆ แนะนำสำหรับคอสืบสวนที่ชอบแนวๆ การแพทย์กับทีมสืบ

[yingtheyippy · Rating 4 out of 5]

จิฮายะตรรกะแปลกมาก แว้บนึงกลัวตายเพราะกำลังโดนเอาชีวิตหมายหัว อีกแว้บนึงทำอะไรเอาแต่ใจตัวเองบุ่มบ่าม นิสัยแบบตัวน่ารำคาญมุกเก่าๆ ในนิยายเว่อ ทำทำไม

ตอนเปิดเรื่องมาน่าสนใจมาก มีการทำสัญลักษณ์ไว้ที่กระเพาะอาหารใดๆ แต่พอไขปริศนาได้ พอเริ่มคลายปม ก็สงสัยว่าสรุปทำไมต้องสักไว้ที่กระเพาะนะ55555 แต่สิ่งที่รู้สึกว่าหนังสือทำดีคือ แทบบบไม่ค่อยมีช่องโหว่ เขียนออกมาแล้วเมคเซ้น แทบไม่มี plot hole เลย จริงๆ เขียนไม่ได้มีความว้าว หรือ plot twist อะไรขนาดนั้นนะ มันเดาออกได้ตั้งแต่ไม่กี่บทแรกแล้วด้วยซ้ำ แต่เออเค้าวางแผนมาดี ไม่มานั่งสงสัยว่าทำไมถึงจับคนร้ายไม่ได้ ซึ่งก็ดีเพราะหนังสือที่อ่านช่วงนี้พล็อตโฮลเยอะมากจนหงุดหงิด มาเจอเล่มนี้ที่เมคเซ้นละแฮปปี้

(แอบฟินชิโอริจิฮายะมาก นี่รู้สึกว่านักเขียนแอบใส่ hint GL ไว้ด้วยตอนจิฮายะหลุดพูดว่าไม่ใช่แนวนั้น กับตอนจบที่มันดูจะ… สาววายฟริน)

[tuesilest · Rating 4 out of 5]

ศัพท์ทางการแพทย์เต็มพิกัด มีให้เห็นตั้งแต่ต้นจนไปถึงตอนไขคดี

พอถึงช่วงจิฮายะโดนนกกระเรียนพันตัวจับตัวไป ต่อให้มาแค่ไดอาล้อค มันก็พอเดาได้ละว่าใคร กว่าจะพูดชื่อออกมา คนอ่านแทบสิ้น

ปกติไม่ค่อยอ่านหนังสือ ได้ลองอ่านเรื่องนี้ถือว่าพอใจ แต่ถ้าได้ลองอ่านเรื่องอื่น อาจจะมาลดดาวก็ได้ 555555555555😔😔

[Nt9 · Rating 4 out of 5]

สนุกมากกกกกกกก พลิกล็อคสุดๆ แล้วก็มันมากๆด้วย เป็นแบบสืบสวนสอบสวนตรงๆเลย เหมือนอยู่ในสถานการณ์นั้นจริงๆเลย เนื้อเรื่องก็คือหักมุมสุด แต่ต้นเรื่องอาจจะเบื่อๆหน่อยเพราะเป็นการปูเรื่อง แต่หลังจากกลางๆเรื่องไปคือมันมาก

[BowEiyaEita · Rating 5 out of 5]

อ่านตอนเริ่มๆง่วงนิดหน่อยแต่พอเรื่องเกริ่นนำเสร็จอ่านแบบไม่อยากวางเลย ถ้ามีเวลาคงรวดเดียวจบ นักเขียนทำให้ชวนติดตาม แม้เรื่องจะเกี่ยวกับฆาตกรรมแต่ไม่ค่อยมีการบรรยายแบบรุนแรง เน้นการสืบหาความจริงมากกว่า มีเดาถูกอยู่บ้าง แต่นักเขียนก็ทำให้ โอ้โห แบบพลิกได้ไง สนุกดีค่ะ ควรค่าแก่การลัดคิวในกองดอง

[nana · Rating 3 out of 5]

เราชอบตรงที่มันน่าตื่นเต้นและแปลกใหม่ดี ชอบตัวละครของซากุราอิมาก ๆ มันทำให้นึกถึงคุณลุงหน้าโหดแต่ก็ใจดี มีความขี้เล่น คาแรกเตอร์ทุกคนโดดเด่นแล้วน่าสนใจ และการปูเรื่องของนักเขียนทำออกมาได้ดีเลย คิดว่าคงต้องไปหาเรื่องของคนนี้มาอ่าน้พิ่มแล้ว

[Fon Lertviriyavanich · Rating 4 out of 5]

My first ever crime novel and it was a rather easy read with not too many characters. The plot is not complicated but the story was well woven. The fact that the author is a doctor makes the story line even more compelling. Highly recommended!

[Ultraman · Rating 5 out of 5]

ชอบบบบบ สนุกดี ชอบการเล่าเรื่องแบบนี้มากๆ เล่าไปเรื่อยๆ แต่ไม่เบื่อ แต่บางจุดอาจจะแบบ พูดสักทีค่า 55555ชั้นอยากทราบและ บางตัวละครก็หายไปเลย นึกว่าจะเจ๋งจริง ประกาศจะทุบๆ 🫩 รวมๆสนุกคับ แต่การสืบกับแรงจูงใจไม่จึ้งนะ 💖💅

[Mollie Pan · Rating 4 out of 5]

สนุกมาก วางไม่ลง
ค่อนข้างครบทุกรส สำนวนการเขียนชวนติดตาม ลุ้นระทึก เศร้าใจ ความสัมพันธ์พ่อลูกก็ซึ้ง
คอนิยายฆาตกรรมห้ามพลาดค่ะ

[Txga · Rating 5 out of 5]

สนุกมาก!!! เราอ่านวันเดียวจบเลย เนื้อเรื่องดำเนินดี ไม่รู้สึกออกทะเลใดๆ จะมีศัพท์แพทย์มาบ้างแต่ไม่งง plot twist ดี เราชอบตัวละคร ชิโอริมาก อ่านเถอะ บอกเลยวางไม่ลงจริง

[May Sa · Rating 4 out of 5]

ดีๆๆๆ

[Phathara · Rating 5 out of 5]

ตื่นเต้นตั้งแต่หน้าแรกจนหน้าสุดท้าย

[Aon · Rating 4 out of 5]

(4.25 stars)

[JujU · Rating 5 out of 5]

อ่านสนุกมากค่ะ (อาจจะมีศัพท์แพทย์เข้าใจยากบ้าง แต่อ่านข้ามๆได้ไม่ต้องซีเรียสถ้าไม่เข้าใจ)
แนะนำเลยค่ะ

[Narisa BO · Rating 5 out of 5]

บทสรุปประทับใจหนังสือ เกี่ยวกับหมอ ศัพท์แพทย์เยอะ ได้ความรู้ แต่นางเอกเม็ดเยอะ