What do you think?
Rate this book
Αναλφάβητος
O Μίλαν Μπεργκ περιμένει υπομονετικά στο φανάρι. Ένα αυτοκίνητο σταματάει δίπλα του.
Στο πίσω κάθισμα ένα τρομοκρατημένο κορίτσι κρατάει κολλημένο στο τζάμι ένα σημείωμα.
ΒΟΗΘΕΙΑ
ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ
Μια κραυγή για βοήθεια;
Ο Μίλαν δεν έχει ιδέα. Είναι αναλφάβητος. Όμως, το ένστικτό του φωνάζει ότι το κορίτσι βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο.
Στα μάτια της είναι ζωγραφισμένος ο φόβος κι αυτό είναι ένα μήνυμα που μπορεί να «διαβάσει».
Αποφασίζει να ακολουθήσει το αυτοκίνητο, κι έτσι ξεκινά μια εφιαλτική περιπλάνηση που θα τον οδηγήσει σε μια σκληρή συνειδητοποίηση:
Κάποιες φορές η αλήθεια είναι υπερβολικά φριχτή για να την αντέξεις…
Κάποιες φορές η άγνοια είναι το μεγαλύτερο δώρο του κόσμου…
Στο πίσω κάθισμα ένα τρομοκρατημένο κορίτσι κρατάει κολλημένο στο τζάμι ένα σημείωμα.
ΒΟΗΘΕΙΑ
ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ
Μια κραυγή για βοήθεια;
Ο Μίλαν δεν έχει ιδέα. Είναι αναλφάβητος. Όμως, το ένστικτό του φωνάζει ότι το κορίτσι βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο.
Στα μάτια της είναι ζωγραφισμένος ο φόβος κι αυτό είναι ένα μήνυμα που μπορεί να «διαβάσει».
Αποφασίζει να ακολουθήσει το αυτοκίνητο, κι έτσι ξεκινά μια εφιαλτική περιπλάνηση που θα τον οδηγήσει σε μια σκληρή συνειδητοποίηση:
Κάποιες φορές η αλήθεια είναι υπερβολικά φριχτή για να την αντέξεις…
Κάποιες φορές η άγνοια είναι το μεγαλύτερο δώρο του κόσμου…
408 pages, Paperback
First published October 23, 2019
459 people are currently reading
6902 people want to read
About the author
Sebastian Fitzek
87 books8,723 followersSebastian Fitzek was born in Berlin in 1971. After going to law school and being promoted to LL.D., he decided against a juridical profession for a creative occupation in the media. After the traineeship at a private radio station he switched to the competition as head of entertainment and became chief editor later on, thereafter becoming an independent executive consultant and format developer for numerous media companies in Europe. He lives in Berlin and is currently working in the programme management of a major capital radio station.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 1,107 reviews
November 2, 2019
"Das Geschenk" startete stark, mit einigen derben Momenten, starken Ausgangssituationen und einem spannenden Mysterium. Und natürlich haben wir hier den typischen Pageturner-Fitzek, von der ersten bis zur letzten Seite. Dabei muss man aber die Logik einfach komplett vergessen. Leider entwickelt das Buch sich in eine gänzlich falsche Richtung. Stereotype Charaktere, Wendungen über Wendungen und eine Auflösung, die an den Haaren nicht mehr herbeigezogen sein könnte. Und was zur Hölle ist hier eigentlich mit seinem Schreibstil passiert? Cringe Faktor 1000. Schade.
October 28, 2019
Unglaublich aber wahr. Mein erstes Buch von Fitzek (nach 16 gelesenen!) was ich nach 200 Seiten abbrechen musste. Das Thema Analphabetismus fand ich interessant, die Umsetzung der Geschichte jedoch von Anfang an nicht gut. Es war unglaubwürdig, verwirrend & absolut vorhersehbar. Statt Spannung kamen für mich leider nur Langeweile & Enttäuschung auf. Schade!
August 23, 2025
Pabuvau tikroje beprotybėje... Neteko dar skaityti knygos kuomet kyla nervinis vidinis nerimas. Net sakyčiau nepatirta fizinė būsena, kurią norisi atsikratyti, pabėgti nuo jos, o kartu ir likti iki galo..Brrrr..Bet turiu sutikti -paveiku! Ne dėl pačios istorijos, ar detektyvinės linijos, bet sukuriamos atmosferos ir būsenos, į kurią mane panardino, norisi šaukti "užkniso..duok aiškumą... sulipdyk į visumą..", bet neeee, kankina tarsi atidarydamas tavo kiekvieną nervų ląstelę.. Po trečios Fitzek knygos tikiuosi nereikės padraugauti su gydytojais🫣
**********************************************
I had a chance to be in a real madness... I haven't read a book yet when nervous inner anxiety arises. I would even say an unprecedented physical state that you want to get rid of, escape from, and at the same time stay to the end...But I have to agree it is effective! Not because of the story itself, or the detective line, but because of the created atmosphere and the state in which I was immersed, I want to shout "f..off..give me clarity... align all together ..", but no, the author plays as if opening your every nerve cell.. After Fitzek's third book, I hope I don't have to visit doctors :)
**********************************************
I had a chance to be in a real madness... I haven't read a book yet when nervous inner anxiety arises. I would even say an unprecedented physical state that you want to get rid of, escape from, and at the same time stay to the end...But I have to agree it is effective! Not because of the story itself, or the detective line, but because of the created atmosphere and the state in which I was immersed, I want to shout "f..off..give me clarity... align all together ..", but no, the author plays as if opening your every nerve cell.. After Fitzek's third book, I hope I don't have to visit doctors :)
February 24, 2021
Otro de estos libros de Sebastián Fitzek donde crea un clima un tanto incómodo, desconcertante durante su lectura. Sabes que hay piezas que te chirrían y no te terminan de encajar, que no todo es tal como lo estás viendo en ese momento y que tendrás que esperar al final para descubrir que as tenía oculto en la manga el autor.
Hay algo que desde el principio no me cuadraba y le iba dando vueltas en mi cabeza hasta bien avanzada la lectura: el gran número de personas que actualmente en Alemania no saben o no pueden leer. Si lo dice el autor, lo habrá investigado y el dato será cierto, pero no deja de ser sorprendente.
Una trama que se articula en base a un protagonista que tiene este problema -tranquilos, no desvelo mucho, aparece en las primeras paginas-. Algo que le ha marcado toda su vida, impidiéndole desarrollarse y avergonzándose de ello. Una incapacidad sobrevenida a cierta edad, que aparentemente no concuerda con lo que uno espera de un sistema educativo de un país como Alemania. Peeeero .... si quieres saber más, tendrás que sumergirte en sus páginas y dar todas las vueltas que hemos dado l@s que hemos leído el libro jajajajaja
Hay alguna cosa poco creíble, alguna un poco retorcida, pero en el fondo es uno de esos libros entretenidos, de lectura rápida que al cabo de un tiempo solo recuerdas muy por encima.
Valoración: 6,5/10
Lectura: Febrero 2021
Hay algo que desde el principio no me cuadraba y le iba dando vueltas en mi cabeza hasta bien avanzada la lectura: el gran número de personas que actualmente en Alemania no saben o no pueden leer. Si lo dice el autor, lo habrá investigado y el dato será cierto, pero no deja de ser sorprendente.
Una trama que se articula en base a un protagonista que tiene este problema -tranquilos, no desvelo mucho, aparece en las primeras paginas-. Algo que le ha marcado toda su vida, impidiéndole desarrollarse y avergonzándose de ello. Una incapacidad sobrevenida a cierta edad, que aparentemente no concuerda con lo que uno espera de un sistema educativo de un país como Alemania. Peeeero .... si quieres saber más, tendrás que sumergirte en sus páginas y dar todas las vueltas que hemos dado l@s que hemos leído el libro jajajajaja
Hay alguna cosa poco creíble, alguna un poco retorcida, pero en el fondo es uno de esos libros entretenidos, de lectura rápida que al cabo de un tiempo solo recuerdas muy por encima.
Valoración: 6,5/10
Lectura: Febrero 2021
March 25, 2021
Κλασικός Fitzek όπου χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα... Ενώ ξεκίνησε πολύ δυνατά, στη πορεία με όλο αυτό το μπέρδεμα με έχασε και με αποσυντόνισε! Από τα πιο αδύναμα του μέχρι τώρα αλλά συνεχίζω να τον αγαπώ και περιμένω τα καλύτερα.
November 3, 2019
Ich bin von Herzen Fitzek-Fan, aber dieses Buch hat mich von Anfang an einfach nur genervt, weil es völlig „drüber“ und vorhersehbar war....
July 9, 2021
Αναλφάβητος - Sebastian Fitzek
Εκδόσεις Διόπτρα - Dioptra Publications
[ Άγνοια των γραμμάτων, αδυναμία ανάγνωσης και γραφής. Αυτή είναι η κλασική έννοια του όρου αναλφαβητισμός ενώ ο όρος του αναλφάβητου, εξηγείται από την UNESCO με την παρακάτω διατύπωση: "όποιος δεν έχει αποκτήσει τις αναγκαίες γνώσεις και ικανότητες για την άσκηση όλων των δραστηριοτήτων για τις οποίες η γραφή, η ανάγνωση και η αρίθμηση είναι απαραίτητες".
Ο αναλφαβητισμός στον κόσμο μεταξύ του 1970 και του 2015 .
Οι αναλφάβητοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, στους οργανικά και λειτουργικά αναλφάβητους. Οι πρώτοι δεν διδάχθηκαν ποτέ γραφή και ανάγνωση, άρα δεν φοίτησαν ποτέ στο σχολείο, ενώ οι δεύτεροι δεν είχαν τη δυνατότητα να καλλιεργήσουν τις όποιες γνώσεις πήραν στη διάρκεια της ζωής τους, με αποτέλεσμα αυτές να ξεχαστούν.
Όταν αυτές οι ικανότητες είναι επίκτητες, ο αναγνώστης μπορεί να επιτύχει την πλήρη γλωσσική παιδεία, να γράφει με ακρίβεια και συνοχή και να χρησιμοποιεί τις πληροφορίες και τις ιδέες από το κείμενο ως βάση για τη λήψη αποφάσεων και τη δημιουργική σκέψη. Η αδυναμία των προαναφερθέντων ονομάζεται αναλφαβητισμός.]
*Λήμμα από Wikipedia.
(>>Μια αναζήτηση για το σύνδρομο Σαβάντ,θα ήταν χρήσιμη επίσης 😉)
Δεν σας κρύβω ότι,παρόλο που έχω διαβάσει άπειρο Fitzek για να ξέρω τι με περιμένει στο τέλος,αυτό μου φάνηκε μέχρι και την τελευταία παράγραφο πως είναι το πιο ήπιο/ουδέτερο από όλα τα προηγούμενά του.Και ενώ πάντα είμαι προετοιμασμένη για την ανώμαλη προσγείωση του τέλους,τούτη τη φορά ήρθε τόσο γλυκά,που έχω διαβάσει τα περισσότερα κεφάλαια δύο ακόμα φορές,για να αντιληφθώ το μέγεθος της απάτης-που δεν ήταν απάτη βέβαια,ήταν απλά,για μια ακόμη φορά, ο έξυπνος χειρισμός των λέξεων που τόσο πολύ αγαπάμε στον συγγραφέα. Η παρουσίαση του πολύ ευαίσθητου προβλήματος του αναλφαβητισμού έδεσε πολύ αρμονικά με την υπόθεση,δίνοντας έτσι ένα πολύ έξυπνο και ιδιαίτερο βιβλίο.
◇◇Για τα πρόσωπα δεν δίνω λεπτομέρειες και στοιχεία,για να μην προϊδεάσω τους επόμενους αναγνώστες. 5⭐
Εκδόσεις Διόπτρα - Dioptra Publications
[ Άγνοια των γραμμάτων, αδυναμία ανάγνωσης και γραφής. Αυτή είναι η κλασική έννοια του όρου αναλφαβητισμός ενώ ο όρος του αναλφάβητου, εξηγείται από την UNESCO με την παρακάτω διατύπωση: "όποιος δεν έχει αποκτήσει τις αναγκαίες γνώσεις και ικανότητες για την άσκηση όλων των δραστηριοτήτων για τις οποίες η γραφή, η ανάγνωση και η αρίθμηση είναι απαραίτητες".
Ο αναλφαβητισμός στον κόσμο μεταξύ του 1970 και του 2015 .
Οι αναλφάβητοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, στους οργανικά και λειτουργικά αναλφάβητους. Οι πρώτοι δεν διδάχθηκαν ποτέ γραφή και ανάγνωση, άρα δεν φοίτησαν ποτέ στο σχολείο, ενώ οι δεύτεροι δεν είχαν τη δυνατότητα να καλλιεργήσουν τις όποιες γνώσεις πήραν στη διάρκεια της ζωής τους, με αποτέλεσμα αυτές να ξεχαστούν.
Όταν αυτές οι ικανότητες είναι επίκτητες, ο αναγνώστης μπορεί να επιτύχει την πλήρη γλωσσική παιδεία, να γράφει με ακρίβεια και συνοχή και να χρησιμοποιεί τις πληροφορίες και τις ιδέες από το κείμενο ως βάση για τη λήψη αποφάσεων και τη δημιουργική σκέψη. Η αδυναμία των προαναφερθέντων ονομάζεται αναλφαβητισμός.]
*Λήμμα από Wikipedia.
(>>Μια αναζήτηση για το σύνδρομο Σαβάντ,θα ήταν χρήσιμη επίσης 😉)
Δεν σας κρύβω ότι,παρόλο που έχω διαβάσει άπειρο Fitzek για να ξέρω τι με περιμένει στο τέλος,αυτό μου φάνηκε μέχρι και την τελευταία παράγραφο πως είναι το πιο ήπιο/ουδέτερο από όλα τα προηγούμενά του.Και ενώ πάντα είμαι προετοιμασμένη για την ανώμαλη προσγείωση του τέλους,τούτη τη φορά ήρθε τόσο γλυκά,που έχω διαβάσει τα περισσότερα κεφάλαια δύο ακόμα φορές,για να αντιληφθώ το μέγεθος της απάτης-που δεν ήταν απάτη βέβαια,ήταν απλά,για μια ακόμη φορά, ο έξυπνος χειρισμός των λέξεων που τόσο πολύ αγαπάμε στον συγγραφέα. Η παρουσίαση του πολύ ευαίσθητου προβλήματος του αναλφαβητισμού έδεσε πολύ αρμονικά με την υπόθεση,δίνοντας έτσι ένα πολύ έξυπνο και ιδιαίτερο βιβλίο.
◇◇Για τα πρόσωπα δεν δίνω λεπτομέρειες και στοιχεία,για να μην προϊδεάσω τους επόμενους αναγνώστες. 5⭐
February 23, 2021
Ya podía haber perdido yo también la capacidad de leer como el protagonista de esta novela y así no me hubiera metido entre pecho y espalda semejante bodrio. Mala a rabiar.
February 13, 2021
Lo que me gusta de Fitzek es que nunca sabes si estás leyendo realidad, paranoia de los protagonistas o una mezcla de ambas...
Y cuando una novela da tal giro que tengo que volver atrás para releer partes y pienso "qué cabr*n, me la ha metido doblado" pues me gusta y mucho
Como cualquier título del autor os la recomiendo
Y cuando una novela da tal giro que tengo que volver atrás para releer partes y pienso "qué cabr*n, me la ha metido doblado" pues me gusta y mucho
Como cualquier título del autor os la recomiendo
November 1, 2019
Fitzek. Früher ein Garant für ein gutes Buch, heute eher eine Lotterie bezüglich Top oder Flop.
Die letzten Bücher von ihm fand ich alle höchstens mittelmäßig. Dann kam „Der Insasse“ und die Hoffnung, dass Fitzek doch noch gute Bücher schreiben kann, war wieder da.
Deswegen musste ich auch unbedingt „Das Geschenk“ lesen.
Ich gebe zu, ich hatte schon höhere Erwartungen als beim letzten Buch (da hatte ich gar keine mehr).
Die ersten 100 Seiten waren eine Qual. Der Schreibstil war mir zu einfältig, die Story zu abgedroschen, schematisch und einfach purer Unsinn. Ich war kurz vor Aufgabe, aber dann habe ich mich besonnen und sämtliche Erwartungen an ein gutes Buch (für mich Tempo, Sprachstil, Protagonisten, Idee) über Bord geworfen und mich stumpf berieseln lassen. Ab dann wurde es besser. Gut kann ich nicht sagen, dafür ist Fitzeks Schema zu festgefahren. Man lockt damit keinen mehr hinter dem Ofen hervor.
Großes Problem bei Fitzek: in den ersten Büchern mochte ich seine Figuren, ich habe mitgefiebert. Nun sind sie mir absolut egal. Ich verspüre keinerlei Empathie. Ihr Schicksal tangiert mich nicht.
Zudem fand ich „Das Geschenk“ so unendlich zäh, langweilig und sehr vorhersehbar. Keinerlei Überraschungen. Vielleicht weil es einfach immer der gleiche Ablauf ist. Dieses Erzeugen künstlicher Spannung à la „und er konnte nicht fassen, was jetzt passierte“ erinnert schon sehr an Bento oder Clickbaiting. Ist bei Thrillern mittlerweile wohl Standard, aber hier erwarte ich schon etwas mehr Niveau. Ködern kann man mich damit nicht, es erzeugt allerhöchstens ein Augenrollen oder Schulterzucken.
Gab es auch positives? Das Buch ist unterhaltsam. Ich mochte am liebsten die Beschreibung des Wetters. Ein schönes Herbstbuch.
Die letzten Bücher von ihm fand ich alle höchstens mittelmäßig. Dann kam „Der Insasse“ und die Hoffnung, dass Fitzek doch noch gute Bücher schreiben kann, war wieder da.
Deswegen musste ich auch unbedingt „Das Geschenk“ lesen.
Ich gebe zu, ich hatte schon höhere Erwartungen als beim letzten Buch (da hatte ich gar keine mehr).
Die ersten 100 Seiten waren eine Qual. Der Schreibstil war mir zu einfältig, die Story zu abgedroschen, schematisch und einfach purer Unsinn. Ich war kurz vor Aufgabe, aber dann habe ich mich besonnen und sämtliche Erwartungen an ein gutes Buch (für mich Tempo, Sprachstil, Protagonisten, Idee) über Bord geworfen und mich stumpf berieseln lassen. Ab dann wurde es besser. Gut kann ich nicht sagen, dafür ist Fitzeks Schema zu festgefahren. Man lockt damit keinen mehr hinter dem Ofen hervor.
Großes Problem bei Fitzek: in den ersten Büchern mochte ich seine Figuren, ich habe mitgefiebert. Nun sind sie mir absolut egal. Ich verspüre keinerlei Empathie. Ihr Schicksal tangiert mich nicht.
Zudem fand ich „Das Geschenk“ so unendlich zäh, langweilig und sehr vorhersehbar. Keinerlei Überraschungen. Vielleicht weil es einfach immer der gleiche Ablauf ist. Dieses Erzeugen künstlicher Spannung à la „und er konnte nicht fassen, was jetzt passierte“ erinnert schon sehr an Bento oder Clickbaiting. Ist bei Thrillern mittlerweile wohl Standard, aber hier erwarte ich schon etwas mehr Niveau. Ködern kann man mich damit nicht, es erzeugt allerhöchstens ein Augenrollen oder Schulterzucken.
Gab es auch positives? Das Buch ist unterhaltsam. Ich mochte am liebsten die Beschreibung des Wetters. Ein schönes Herbstbuch.
November 11, 2019
Ein solider Thriller ganz im Stil des Autors - warum dann keine 5 Sterne?
Wie schon in den letzten Jahren waren mir die Neuerscheinungen von Fitzek zum Ende hin zu wirr.
Die Geschichte ist spannend, der Einstieg erfolgt schnell und gnadenlos.
Auch auf dem Weg zur Auflösung hin passiert viel, es wird nicht langweilig.
Die Charaktere sind ausgefeilt wie man es von Fitzek gewohnt ist, dennoch fehlt mir besonders bei Milan und Andra etwas mehr Persönlichkeit.
Die Wendungen - man kennt es nicht anders von ihm - sind immer wieder spektakulär.
Aber das Ende... das Ende wirkt in meinen Augen wieder etwas sehr wirr und an den Haaren herbei gezogen - ich musste das für mich selbst erst mal ein wenig sortieren, bevor ich mich zu einer Bewertung des Buches durchringen konnte.
Hier würde ich mir aber definitiv mal ein "10 Jahre später"-Special wünschen - mich würde wirklich sehr interessieren, was aus Milan und "seiner kleinen Familie" geworden ist.
Wie schon in den letzten Jahren waren mir die Neuerscheinungen von Fitzek zum Ende hin zu wirr.
Die Geschichte ist spannend, der Einstieg erfolgt schnell und gnadenlos.
Auch auf dem Weg zur Auflösung hin passiert viel, es wird nicht langweilig.
Die Charaktere sind ausgefeilt wie man es von Fitzek gewohnt ist, dennoch fehlt mir besonders bei Milan und Andra etwas mehr Persönlichkeit.
Die Wendungen - man kennt es nicht anders von ihm - sind immer wieder spektakulär.
Aber das Ende... das Ende wirkt in meinen Augen wieder etwas sehr wirr und an den Haaren herbei gezogen - ich musste das für mich selbst erst mal ein wenig sortieren, bevor ich mich zu einer Bewertung des Buches durchringen konnte.
Hier würde ich mir aber definitiv mal ein "10 Jahre später"-Special wünschen - mich würde wirklich sehr interessieren, was aus Milan und "seiner kleinen Familie" geworden ist.
October 25, 2021
Έχει κόλλημα να ασχολείται με τις ψυχικές ασθένειες ο Fitzek. Δεν είναι κακό, αλλά βρε παιδί μου....πολλή υπερβολή.... Για να περάσει η ώρα χαζά είναι μια χαρά!
August 20, 2021
3,5/5 αστεράκια.
Τον Αναλφάβητο τον διάβασα αρκετούς μήνες πριν, αλλά όταν τελείωσα το βιβλίο ένιωθα πως δεν μπορούσα και δεν ήθελα να γράψω κάτι γι’ αυτό – κυρίως για προσωπικούς λόγους, μιας και τότε περνούσα ένα... reviewer's block, αλλά και γιατί πιθανότατα δεν θα είχα να γράψω κάτι καλό. Τότε, τουλάχιστον. Κι έτσι, ο καιρός περνούσε και έπρεπε να περάσουν σχεδόν πέντε μήνες, μέχρι που βαρέθηκα να το βλέπω στη αρχική μου σελίδα στο Goodreads και αποφάσισα τελικά να βάλω τα έρμα τα αστεράκια και να γράψω και δυο λόγια.
Για να μην παρεξηγηθώ, ας ξεκινήσω λέγοντας ότι σε γενικές γραμμές μού αρέσει ο Φίτζεκ. Τον γνώρισα όταν οι εκδόσεις Διόπτρα αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν τα βιβλία του (αν και κάποια από αυτά κυκλοφορούσαν και παλιότερα στα ελληνικά, νομίζω η πλειοψηφία των αναγνωστών τον έμαθε μαζί με μένα). Έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του που έχουν βγει μέχρι στιγμής από τον συγκεκριμένο εκδοτικό και γενικά έχω γράψει θετικά σχόλια γι’ αυτά. Από την άλλη, νομίζω πως είναι από τους λίγους συγγραφείς που έχουν βγει απανωτά τόσα βιβλία του σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και ίσως κάπου "μπάφιασα" μαζί του. Θα μου πεις, "είσαι υποχρεωμένη να τον διαβάζεις, τότε;". "Όχι", θα σου απαντήσω, "αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα..." Και θα προσθέσω πως και η Coca Cola ξέρω πως δεν μου κάνει καλό, όμως δηλώνω εθισμένη σε εκείνη. Μπορεί να είναι κάτι παρόμοιο και η σχέση μου με τον Fitzek!
Ώρες-ώρες, όμως, οφείλω να πω πως αναρωτιέμαι πόσο ακόμα μπορώ να διαβάζω -εγώ προσωπικά, δεν θα μιλήσω γενικά για τους αναγνώστες- το ίδιο μοτίβο σε κάθε βιβλίο χωρίς να βαριέμαι ή να συγχύζομαι. Αυτό το μείγμα παράνοιας, φαντασίας και πραγματικότητας, όπου τίποτα και κανείς δεν είναι όπως φαίνεται και πίσω από κάθε πράξη κρύβεται κάτι άλλο. Και ναι, θα μπορούσε να πει κανείς πως αυτό απαιτείται από ένα ψυχολογικό θρίλερ και επιπλέον ο Φίτζεκ είναι εντελώς ξεκάθαρος προς τους αναγνώστες: αυτό γνωρίζει καλά, αυτό γράφει, αυτό προσφέρει στο κοινό του. Take it or leave it… Όμως, όμως… Πολλές φορές φτάνει σε ένα σημείο υπερβολής και από εκεί και πέρα το πράγμα καταλήγει τόσο υπερβολικό, που τελικά φαντάζει ψεύτικο.
Σε αυτό το βιβλίο, συγκεκριμένα, ο Fitzek έχει πλάσει έναν ήρωα που είναι αναλφάβητος και αυτό το γεγονός του προκαλεί πολλά προβλήματα στην καθημερινότητά του, αφού δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε διάφορες καταστάσεις που απαιτούν γνώση και χρήση του γραπτού λόγου. Όταν λοιπόν αντικρίζει ένα μικρό κορίτσι που έχει κολλήσει ένα σημείωμα στο τζάμι του αυτοκινήτου, με το οποίο φαίνεται ζητάει βοήθεια, συνειδητοποιεί ότι θα χρειαστεί κι εκείνος με τη σειρά του βοήθεια από κάποιον τρίτο, ώστε να ανακαλύψει τι συμβαίνει πραγματικά και να βοηθήσει και το κορίτσι. Από εκεί και πέρα, τόσο ο ήρωας όσο και ο αναγνώστης μπαίνουν σε έναν λαβύρινθο παράνοιας.
Σε δεύτερο επίπεδο, ο συγγραφέας θέτει ερωτήματα που έχουν να κάνουν με τον ανθρώπινο νου, τον ψυχισμό, την κληρονομικότητα, αλλά και το δικαίωμα επέμβασης στις ζωές των άλλων και τα όρια που υπάρχουν -ή πρέπει να υπάρχουν- σε αυτό, ακόμα και αν υποτίθεται πως γίνεται με γνώμονα το καλό του. Και όσο φτάνει στα τρίσβαθα της ανθρώπινης ύπαρξης και ψυχής, τόσο αποκαλύπτεται ένα σκοτάδι και μια διαστροφή που συναντάται στην πλειοψηφία των χαρακτήρων του συγγραφέα - επομένως είναι οικεία και στον φανατικό του αναγνώστη, αφού την έχει ξανασυναντήσει αμέτρητες φορές. Ο οποίος είναι αυτός που θα κρίνει, ξανά, την τελική έκβαση που έχει επιλέξει να δώσει ο συγγραφέας στην ιστορία του και να αποφασίσει αν είναι επαρκής ή όχι, αν τον εξέπληξε, τον ικανοποίησε, τον ξένισε ή τον γέμισε δυσπιστία ή/και εκνευρισμό.
Προσωπικά, δεν μπορώ να αρνηθώ ότι ευχαριστήθηκα την ανάγνωση του βιβλίου. Αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ πως ναι, κάπου με κούρασε αυτή η επανάληψη. Ορίστε, το είπα! Βέβαια, όταν βγει το επόμενο βιβλίο του συγγραφέα, πιθανότατα θα το διαβάσω κι αυτό. Είπαμε, είναι εθιστικός ο άτιμος. Αλλά, από την άλλη, νομίζω πως αυτή τη φορά δεν θα το κάνω αμέσως. Προς το παρόν, νιώθω πως είμαι πλήρης από Fitzekικά δράματα και θα προτιμήσω να κρατήσω αποστάσεις για λίγο καιρό.
Τον Αναλφάβητο τον διάβασα αρκετούς μήνες πριν, αλλά όταν τελείωσα το βιβλίο ένιωθα πως δεν μπορούσα και δεν ήθελα να γράψω κάτι γι’ αυτό – κυρίως για προσωπικούς λόγους, μιας και τότε περνούσα ένα... reviewer's block, αλλά και γιατί πιθανότατα δεν θα είχα να γράψω κάτι καλό. Τότε, τουλάχιστον. Κι έτσι, ο καιρός περνούσε και έπρεπε να περάσουν σχεδόν πέντε μήνες, μέχρι που βαρέθηκα να το βλέπω στη αρχική μου σελίδα στο Goodreads και αποφάσισα τελικά να βάλω τα έρμα τα αστεράκια και να γράψω και δυο λόγια.
Για να μην παρεξηγηθώ, ας ξεκινήσω λέγοντας ότι σε γενικές γραμμές μού αρέσει ο Φίτζεκ. Τον γνώρισα όταν οι εκδόσεις Διόπτρα αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν τα βιβλία του (αν και κάποια από αυτά κυκλοφορούσαν και παλιότερα στα ελληνικά, νομίζω η πλειοψηφία των αναγνωστών τον έμαθε μαζί με μένα). Έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του που έχουν βγει μέχρι στιγμής από τον συγκεκριμένο εκδοτικό και γενικά έχω γράψει θετικά σχόλια γι’ αυτά. Από την άλλη, νομίζω πως είναι από τους λίγους συγγραφείς που έχουν βγει απανωτά τόσα βιβλία του σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και ίσως κάπου "μπάφιασα" μαζί του. Θα μου πεις, "είσαι υποχρεωμένη να τον διαβάζεις, τότε;". "Όχι", θα σου απαντήσω, "αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα..." Και θα προσθέσω πως και η Coca Cola ξέρω πως δεν μου κάνει καλό, όμως δηλώνω εθισμένη σε εκείνη. Μπορεί να είναι κάτι παρόμοιο και η σχέση μου με τον Fitzek!
Ώρες-ώρες, όμως, οφείλω να πω πως αναρωτιέμαι πόσο ακόμα μπορώ να διαβάζω -εγώ προσωπικά, δεν θα μιλήσω γενικά για τους αναγνώστες- το ίδιο μοτίβο σε κάθε βιβλίο χωρίς να βαριέμαι ή να συγχύζομαι. Αυτό το μείγμα παράνοιας, φαντασίας και πραγματικότητας, όπου τίποτα και κανείς δεν είναι όπως φαίνεται και πίσω από κάθε πράξη κρύβεται κάτι άλλο. Και ναι, θα μπορούσε να πει κανείς πως αυτό απαιτείται από ένα ψυχολογικό θρίλερ και επιπλέον ο Φίτζεκ είναι εντελώς ξεκάθαρος προς τους αναγνώστες: αυτό γνωρίζει καλά, αυτό γράφει, αυτό προσφέρει στο κοινό του. Take it or leave it… Όμως, όμως… Πολλές φορές φτάνει σε ένα σημείο υπερβολής και από εκεί και πέρα το πράγμα καταλήγει τόσο υπερβολικό, που τελικά φαντάζει ψεύτικο.
Σε αυτό το βιβλίο, συγκεκριμένα, ο Fitzek έχει πλάσει έναν ήρωα που είναι αναλφάβητος και αυτό το γεγονός του προκαλεί πολλά προβλήματα στην καθημερινότητά του, αφού δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε διάφορες καταστάσεις που απαιτούν γνώση και χρήση του γραπτού λόγου. Όταν λοιπόν αντικρίζει ένα μικρό κορίτσι που έχει κολλήσει ένα σημείωμα στο τζάμι του αυτοκινήτου, με το οποίο φαίνεται ζητάει βοήθεια, συνειδητοποιεί ότι θα χρειαστεί κι εκείνος με τη σειρά του βοήθεια από κάποιον τρίτο, ώστε να ανακαλύψει τι συμβαίνει πραγματικά και να βοηθήσει και το κορίτσι. Από εκεί και πέρα, τόσο ο ήρωας όσο και ο αναγνώστης μπαίνουν σε έναν λαβύρινθο παράνοιας.
Σε δεύτερο επίπεδο, ο συγγραφέας θέτει ερωτήματα που έχουν να κάνουν με τον ανθρώπινο νου, τον ψυχισμό, την κληρονομικότητα, αλλά και το δικαίωμα επέμβασης στις ζωές των άλλων και τα όρια που υπάρχουν -ή πρέπει να υπάρχουν- σε αυτό, ακόμα και αν υποτίθεται πως γίνεται με γνώμονα το καλό του. Και όσο φτάνει στα τρίσβαθα της ανθρώπινης ύπαρξης και ψυχής, τόσο αποκαλύπτεται ένα σκοτάδι και μια διαστροφή που συναντάται στην πλειοψηφία των χαρακτήρων του συγγραφέα - επομένως είναι οικεία και στον φανατικό του αναγνώστη, αφού την έχει ξανασυναντήσει αμέτρητες φορές. Ο οποίος είναι αυτός που θα κρίνει, ξανά, την τελική έκβαση που έχει επιλέξει να δώσει ο συγγραφέας στην ιστορία του και να αποφασίσει αν είναι επαρκής ή όχι, αν τον εξέπληξε, τον ικανοποίησε, τον ξένισε ή τον γέμισε δυσπιστία ή/και εκνευρισμό.
Προσωπικά, δεν μπορώ να αρνηθώ ότι ευχαριστήθηκα την ανάγνωση του βιβλίου. Αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ πως ναι, κάπου με κούρασε αυτή η επανάληψη. Ορίστε, το είπα! Βέβαια, όταν βγει το επόμενο βιβλίο του συγγραφέα, πιθανότατα θα το διαβάσω κι αυτό. Είπαμε, είναι εθιστικός ο άτιμος. Αλλά, από την άλλη, νομίζω πως αυτή τη φορά δεν θα το κάνω αμέσως. Προς το παρόν, νιώθω πως είμαι πλήρης από Fitzekικά δράματα και θα προτιμήσω να κρατήσω αποστάσεις για λίγο καιρό.
November 5, 2021
«Αναλφάβητος»
Το έχω πει πως τον λατρεύω…πως έχω φάει κόλλημα με τον Φίτσεκ…πως η παράνοιά του φτάνει σε άλλο επίπεδο…
Μπορεί να φαίνονται σε κάποιους απλές οι ιστορίες του, αλλά το γεγονός πως το βιβλίο σε καθηλώνει κ δεν μπορείς να σταματήσεις την ανάγνωσή του λέει πολλά…
Κάθε φορά που διαβάζω βιβλίο του προσπαθώ να ταξιδέψω κ να βρεθώ σε ένα τουλάχιστον κύτταρο συγγραφικής του ψυχοπάθειας.
Το έχω πει πως τον λατρεύω…πως έχω φάει κόλλημα με τον Φίτσεκ…πως η παράνοιά του φτάνει σε άλλο επίπεδο…
Μπορεί να φαίνονται σε κάποιους απλές οι ιστορίες του, αλλά το γεγονός πως το βιβλίο σε καθηλώνει κ δεν μπορείς να σταματήσεις την ανάγνωσή του λέει πολλά…
Κάθε φορά που διαβάζω βιβλίο του προσπαθώ να ταξιδέψω κ να βρεθώ σε ένα τουλάχιστον κύτταρο συγγραφικής του ψυχοπάθειας.
December 23, 2020
Ohhhh, es ist wirklich immer dasselbe mit Sebastian Fitzek's Geschichten. Es fängt gleich mit der Spannung an schon beim Cover, dann wird der "Plot Twist" ei gesetzt wenn man glaubt dem Buch diesmal zuvorgekommen zu sein - nur um dann NOCH einen Plot Twist zu bekommen, und noch einen, und noch einen...
Eigentlich liebe ich ALLES an seinen Büchern. Die erste, limitierte Sonderedition ist immer so kreativ und auch mit "das Geschenk" hat er wieder einmal gute Arbeit geleistet. Dann die Plot Twists an sich sind auch super. Immer wenn du glaubst, er kann dich nicht mehr austricksen, macht er es doch wieder. Und seine Danksagungen übertreffen dann nochmal alles.
Am liebsten hätte ich dem Buch 5 Sterne gegeben, nur ich glaube man wird halt immer wählerischer und die Erwartungen werden höher je mehr Bücher dieser Art man liest. Hätte ich dieses Buch vor Zehn Jahren gelesen, es hätte mich UMGEHAUEN. Die Spannung war auf jeden Fall zu spüren und ich habe das Buch auch in einem Tag durchgelesen weil ich gar nicht anders konnte - wie immer bei einem von Sebastian Fitzek's Werken.
Das Buch hat mich nicht so umgehauen wie "der Insasse", aber auf jeden Fall kann ich das Buch NUR weiterempfehlen!
Er ist und bleibt einer der besten Schrifsteller des Psychothrillers.
Eigentlich liebe ich ALLES an seinen Büchern. Die erste, limitierte Sonderedition ist immer so kreativ und auch mit "das Geschenk" hat er wieder einmal gute Arbeit geleistet. Dann die Plot Twists an sich sind auch super. Immer wenn du glaubst, er kann dich nicht mehr austricksen, macht er es doch wieder. Und seine Danksagungen übertreffen dann nochmal alles.
Am liebsten hätte ich dem Buch 5 Sterne gegeben, nur ich glaube man wird halt immer wählerischer und die Erwartungen werden höher je mehr Bücher dieser Art man liest. Hätte ich dieses Buch vor Zehn Jahren gelesen, es hätte mich UMGEHAUEN. Die Spannung war auf jeden Fall zu spüren und ich habe das Buch auch in einem Tag durchgelesen weil ich gar nicht anders konnte - wie immer bei einem von Sebastian Fitzek's Werken.
Das Buch hat mich nicht so umgehauen wie "der Insasse", aber auf jeden Fall kann ich das Buch NUR weiterempfehlen!
Er ist und bleibt einer der besten Schrifsteller des Psychothrillers.
June 4, 2021
Ich fand die Idee von Fitzek super sich dem Thema Analphabetismus anzunehmen. Auch die Darstellung mit griechischen Buchstaben hat für mich fantastisch funktioniert, weil ich die nicht lesen kann und mir so vermittelt wurde, wie sich das anfühlt und wie aufgeschmissen Milan ohne die Fähigkeit zu lesen ist.
Vermutlich hätte mir ein echter Plot Twist für so ein kurzes Buch gereicht. Ab der Mitte ist die Geschichte für mich gefühlt alle 10 Seiten in eine andere Richtung galoppiert, sodass ich enttäuscht war und sich alles noch unlogischer angefühlt hat. Worauf soll man sich verlassen, wenn wirklich jede Prämisse der Geschichte für die Katz ist?
Mit den Personen bin ich dann auch nicht warm geworden. Im ersten Drittel habe ich noch gedacht, dass Zoes Geschichte super interessant sein kann und auch Milan habe ich noch Zweifel zugestanden. Leider hat sich alles super schnell in Luft aufgelöst.
Das Ende hat mich dann endgültig abgehängt und mich mit mehr Fragezeichen zurückgelassen als mir lieb ist.
Bei all den Baustellen muss ich der Geschichte zu Gute halten, dass ich sie beendet habe und das auch in recht kurzer Zeit. Mir reicht das aber nicht für ein gutes Buch und ich denke, dass es mittlerweile auf dem Markt andere Pageturner gibt, die mich mehr begeistern werden.
Vermutlich hätte mir ein echter Plot Twist für so ein kurzes Buch gereicht. Ab der Mitte ist die Geschichte für mich gefühlt alle 10 Seiten in eine andere Richtung galoppiert, sodass ich enttäuscht war und sich alles noch unlogischer angefühlt hat. Worauf soll man sich verlassen, wenn wirklich jede Prämisse der Geschichte für die Katz ist?
Mit den Personen bin ich dann auch nicht warm geworden. Im ersten Drittel habe ich noch gedacht, dass Zoes Geschichte super interessant sein kann und auch Milan habe ich noch Zweifel zugestanden. Leider hat sich alles super schnell in Luft aufgelöst.
Das Ende hat mich dann endgültig abgehängt und mich mit mehr Fragezeichen zurückgelassen als mir lieb ist.
Bei all den Baustellen muss ich der Geschichte zu Gute halten, dass ich sie beendet habe und das auch in recht kurzer Zeit. Mir reicht das aber nicht für ein gutes Buch und ich denke, dass es mittlerweile auf dem Markt andere Pageturner gibt, die mich mehr begeistern werden.
November 30, 2022
(4.5) este libro es una LOCURA, no se de que otra manera describirlo
August 19, 2023
Labai mėgstu gerus psichologinius detektyvus/trilerius, kai lyg ir suvoki, kad viskas ką skaitai tėra fikcija, bandai spėlioti kaip viskas yra iš tikrųjų ir perskaičius knygą lieki priblokštas autoriaus išmonės.
"Dovana" atitiko visus reikalavimus, keliamus geriems psichologiniams trileriams. Be visų tų psichologinių viražų, jis dar buvo slogus, vietomis žiaurokas, kartais atrodė net balansuojantis ant beprotybės ribos. Bet labiausiai man patiko pabaiga - kai lyg ir viskas aišku, bet kartu ir paliekama užuomina, kad blogis gali sugrįžti.
"Dovana" atitiko visus reikalavimus, keliamus geriems psichologiniams trileriams. Be visų tų psichologinių viražų, jis dar buvo slogus, vietomis žiaurokas, kartais atrodė net balansuojantis ant beprotybės ribos. Bet labiausiai man patiko pabaiga - kai lyg ir viskas aišku, bet kartu ir paliekama užuomina, kad blogis gali sugrįžti.
August 12, 2024
Rating: ★★★★ ½
A thank you to the author and NetGalley for providing me a copy of the book in exchange for an unbiased and honest review.
”Sometimes ignorance is the greatest gift of them all.”
The Gift follows the story of Milan, an ex-conman with a photographic memory that hides a secret: he’s illiterate. Trying to navigate a world that doesn’t accommodate his condition he manages to hide it from almost everyone around him - that is until, stuck in traffic, he comes across a girl holding a note he can’t read sporting an expression of pure fear.
Do you remember the never-ending magic trick? The one where a magician takes an endless amount of scarfs from a hat or a box? Reading this book felt exactly like that. Every page turned gave birth to a new plot-twist until it culminated into a breathtaking crescendo that left me both amazed and exhausted.
I do have to say that there were times when all of the plot twists felt a bit too much. Some of them made me feel lost during certain parts of the book. That is not to say that they weren’t absolutely necessary for the plot - they 100% were. The story was crafted extremely well and every surprise had its reasoning for existing.
I can underhanded these characters were not written to make you like them but i couldn’t help taking a liking towards Milan. He felt like a real breathing person.
I dare say this was probably one of my favorite mystery-thriller books i’ve ever had the pleasure to read. Nowadays i rarely expect much from this genre due to how underwhelming most of my picks have been but i was very pleasantly surprised. I could not put this book down!
A thank you to the author and NetGalley for providing me a copy of the book in exchange for an unbiased and honest review.
”Sometimes ignorance is the greatest gift of them all.”
The Gift follows the story of Milan, an ex-conman with a photographic memory that hides a secret: he’s illiterate. Trying to navigate a world that doesn’t accommodate his condition he manages to hide it from almost everyone around him - that is until, stuck in traffic, he comes across a girl holding a note he can’t read sporting an expression of pure fear.
Do you remember the never-ending magic trick? The one where a magician takes an endless amount of scarfs from a hat or a box? Reading this book felt exactly like that. Every page turned gave birth to a new plot-twist until it culminated into a breathtaking crescendo that left me both amazed and exhausted.
I do have to say that there were times when all of the plot twists felt a bit too much. Some of them made me feel lost during certain parts of the book. That is not to say that they weren’t absolutely necessary for the plot - they 100% were. The story was crafted extremely well and every surprise had its reasoning for existing.
I can underhanded these characters were not written to make you like them but i couldn’t help taking a liking towards Milan. He felt like a real breathing person.
I dare say this was probably one of my favorite mystery-thriller books i’ve ever had the pleasure to read. Nowadays i rarely expect much from this genre due to how underwhelming most of my picks have been but i was very pleasantly surprised. I could not put this book down!
March 7, 2021
De los libros que he leído de Fitzek es el que menos me ha gustado, demasiado angustioso, impactante, ya desde el comienzo sabes que no te va a gustar, aún así está en su linea. Un final que no te esperas! Me hizo investigar sobre el analfabetismo y me asombró ver cuanto analfabeta disfuncional tenemos en los países "desarrollados".
February 27, 2025
It’s a long, long time ago since I read my first book by Sebastian Fitzek. It was not for review purposes so I cannot include it in my collection on GR. I do remember that I was very pleasantly surprised because in general, I find German crime authors have just not what it takes for me to really like their books.
So, when The Gift became available for review (in an edition by Head of Zeus, with publication date 4 March 2025) I was happy to pick it up. Unfortunately it was already published in December 2024 (don’t ask me why) but ‘better late than never’ I would like to share my thoughts about this story with you.
There is a lot going on in this book although it’s mainly about just a handful of characters, of which Miland Berg is the most important one. Poor Milan? Well, he’s not absolutely innocent and not even all that likable but what happens to him in the first chapter is rather gruesome. While the story unfolds, and we follow Milan and his girlfriend Andra on their quest to ‘save a little girl’ we read a lot about Milan’s background and how he coped with his alexia (being unable to recognize letters, let alone words).
This is a very high-paced story with surprise after surprise and no, I didn’t see the biggest surprise coming – what made reading all the more enjoyable. Not just a thriller where we start with A and read on to Z, so to say.
Thanks to Head of Zeus and Netgalley for this review copy.
So, when The Gift became available for review (in an edition by Head of Zeus, with publication date 4 March 2025) I was happy to pick it up. Unfortunately it was already published in December 2024 (don’t ask me why) but ‘better late than never’ I would like to share my thoughts about this story with you.
There is a lot going on in this book although it’s mainly about just a handful of characters, of which Miland Berg is the most important one. Poor Milan? Well, he’s not absolutely innocent and not even all that likable but what happens to him in the first chapter is rather gruesome. While the story unfolds, and we follow Milan and his girlfriend Andra on their quest to ‘save a little girl’ we read a lot about Milan’s background and how he coped with his alexia (being unable to recognize letters, let alone words).
This is a very high-paced story with surprise after surprise and no, I didn’t see the biggest surprise coming – what made reading all the more enjoyable. Not just a thriller where we start with A and read on to Z, so to say.
Thanks to Head of Zeus and Netgalley for this review copy.
November 25, 2024
Kann man mal machen 🤓
Auch wenn ich die Idee mega cool finde, dass der Protagonist selbst Analphabet ist, das perfekt ins Buch eingearbeitet wurde und man als Leser wirklich durchgehend mitgerätselt hat und mir im Kopf ein Film abgelaufen ist - ich war so maximal verwirrt… leider hatte ich ein durchgehendes „Hä?“ im Kopf und das war so unsatisfying🫠
Auch wenn ich die Idee mega cool finde, dass der Protagonist selbst Analphabet ist, das perfekt ins Buch eingearbeitet wurde und man als Leser wirklich durchgehend mitgerätselt hat und mir im Kopf ein Film abgelaufen ist - ich war so maximal verwirrt… leider hatte ich ein durchgehendes „Hä?“ im Kopf und das war so unsatisfying🫠
February 20, 2021
Un libro muy bien escrito pero que no me ha gustado nada. No me he enganchado con la historia, ni con ningún personaje, ni nada. Lo que si me ha gustado mucho fue la parte de investigación, que nos hace conscientes de ese gran impedimento que muchas personas tienen y que no nos detenemos a pensar.
October 4, 2020
Ein guter Fitzek, aber das Ende kam mir irgendwie bekannt vor von ihm und ich persönlich habe damit gerechnet. Deshalb von mir 3 Sterne. 😉
July 3, 2023
Με τον Φιτσεκ ξεκινήσαμε πολύ ομαλά, μάλιστα είχα πραγματικά εντυπωσιαστει με τη "Θεραπεία", αλλά νομίζω πως, αυτό ήταν. Η "Θεραπεία" παραμένει για εμένα, το καλύτερο του βιβλίο, από όσα δικά του έχω διαβάσει. "Ο αναλφαβητος" ήταν από τα πιο μπερδεμένα του βιβλία, τόσο που ώρες ώρες δεν ήξερα τι διαβάζω και από κάποια στιγμή κι έπειτα, δεν με ένοιαζε πλέον. Ανολοκλήρωτοι, αντιπαθητικοι χαρακτήρες και μια πλοκή σχεδόν ονειρική. Ώρες ώρες είχα την εντύπωση πως τώρα θα μας αποκαλύψει πως όλες αυτές οι παλαβωμαρες που διαβάζω ήταν τελικά ένα όνειρο του πρωταγωνιστή, Μίλαν Μπέργκ.
Το μυθιστόρημα αυτό θα το χαρακτήριζα ως έναν ακατάσχετο αχταρμά χωρίς τέλος.
Μόλις το τελείωσα και ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς διάβασα.
Ο Φιτσεκ είναι, αναμφίβολα, ταλαντούχος. Η γραφή του έχει προσωπικότητα, στυλ και χιούμορ, εκεί που μου τα χαλάει είναι ότι στα βιβλία του γίνεται η ανατροπή, της ανατροπής, ω ανατροπή και χάνεται όλη η ουσία της υπόθεσης του έργου του.
Κε Φιτσεκ, ίσως επανέρθω. Προς το παρόν 1 αστεράκι από εμένα για τον αναλφαβητο.
Το μυθιστόρημα αυτό θα το χαρακτήριζα ως έναν ακατάσχετο αχταρμά χωρίς τέλος.
Μόλις το τελείωσα και ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς διάβασα.
Ο Φιτσεκ είναι, αναμφίβολα, ταλαντούχος. Η γραφή του έχει προσωπικότητα, στυλ και χιούμορ, εκεί που μου τα χαλάει είναι ότι στα βιβλία του γίνεται η ανατροπή, της ανατροπής, ω ανατροπή και χάνεται όλη η ουσία της υπόθεσης του έργου του.
Κε Φιτσεκ, ίσως επανέρθω. Προς το παρόν 1 αστεράκι από εμένα για τον αναλφαβητο.
October 30, 2019
» 3.5 von 5 Sternen «
Jedes Jahr zur selben Zeit rastet die Bücherwelt komplett aus - warum? Na weil jedes Jahr im Oktober ein neues Werk von Fitzek erscheint. Kein Wunder, dass es auch mir schon Tage vor dem ET in den Fingern gekribbelt hat. Nun habe ich das Buch inzwischen gelesen und kann berichten: meine hohen Erwartungen konnten nicht erfüllt werden. Zwar glänzt der Autor wieder mit seiner ausgefeilten Charaktergestaltung und dem sehr angenehmen, bildhaften Schreibstil - nicht aber mit der Umsetzung. Zu viel Verwirrung, zu wenig Spannung und ein Ende, das zu abwegig erschien. Was mir ansonsten noch eher negativ auffiel und was mich wiederum milde stimmte, hab ich » hier « für euch zusammengefasst. Schaut also gerne mal vorbei. Viel Spaß ♥
Jedes Jahr zur selben Zeit rastet die Bücherwelt komplett aus - warum? Na weil jedes Jahr im Oktober ein neues Werk von Fitzek erscheint. Kein Wunder, dass es auch mir schon Tage vor dem ET in den Fingern gekribbelt hat. Nun habe ich das Buch inzwischen gelesen und kann berichten: meine hohen Erwartungen konnten nicht erfüllt werden. Zwar glänzt der Autor wieder mit seiner ausgefeilten Charaktergestaltung und dem sehr angenehmen, bildhaften Schreibstil - nicht aber mit der Umsetzung. Zu viel Verwirrung, zu wenig Spannung und ein Ende, das zu abwegig erschien. Was mir ansonsten noch eher negativ auffiel und was mich wiederum milde stimmte, hab ich » hier « für euch zusammengefasst. Schaut also gerne mal vorbei. Viel Spaß ♥
March 8, 2021
Entretenido. Lo leí hace varias semanas y poco me acuerdo. Cosas traídas por los pelos, pero que con tal de saber cómo se resolvía el entuerto termina uno llegando a la última página sin que causara gran impacto.
November 25, 2022
Το βιβλίο ξεκινάει με το βίαιο σοδομισμό ενός (αθώου όπως φαίνεται) κρατούμενου και συνεχίζει με τον εξίσου βίαιο σοδομισμό της ηθελημένης άρσης δυσπιστίας του αναγνώστη. Νενε, με το καλημέρα σκίζουν τον κώλο ενός φτωχοδιάβολου στη φυλακή (σε περίπτωση που ο όρος «σοδομισμός» σας δυσκολεύει στην κατανόηση -κάτι που, ναι, μπορώ να δεχτώ για φανατικούς αναγνώστες του Φίτζεκ)
Η ιστορία είναι γενικά τραγική απ’ όπου και να την πιάσεις, πρόχειρη, ευτελής και με μια γελοία αίσθηση του μακάβριου. Οι ανατροπές είναι συνεχείς, γελοίες και παιδαριώδεις, ενώ σε κάθε σχεδόν σελίδα ο αναγνώστης αισθάνεται να υποτιμούν τη νοημοσύνη του.
Δείχνει να έχει γραφτεί μόνο και μόνο για να προσφέρει διαδοχικές ανατροπές, αλλά αυτό που πετυχαίνει είναι διαδοχικά ραπίσματα στην ευφυΐα και τον αυτοσεβασμό του αναγνώστη καθώς το wow factor κάθε ανατροπής είναι αντιστρόφως ανάλογο ως προς το πλήθος… μείον κάτι ακόμα. Θα προσπαθήσω να μην ξαναχρησιμοποιήσω τη λέξη "ανατροπή" ή παράγωγά της μέχρι το τέλος της κριτικής, υπόσχομαι.
Η καθεαυτή ιστορία ξεκινάει με έναν αναλφάβητο που βλέπει μέσα από το τζάμι ενός αυτοκινήτου ένα κορίτσι να του δείχνει ένα σημείωμα (όπως τη διηγείται μέσα στη φυλακή, στον υπεύθυνο του κατά παραγγελία σοδομισμού του, καθώς τα λένε σαν παλιοί καλοί φίλοι λίγα λεπτά μετά το άγριο ξέσκισμα του αφεδρώνος του ενός κατόπιν αιτήσεως του άλλου) και την προσπάθειά του να ακολουθήσει το αυτοκίνητο για να μάθει τι συμβαίνει, ενώ μοιραία έτσι εμπλέκεται σε μια συνομωσία που ούτε φανταζόταν (όπως και ο δύσμοιρος που διαβάζει αυτές τις γελοιότητες). Στη συνέχεια… αλλάζει οπτικές γωνίες προκειμένου να μπερδέψει τον αναγνώστη με ποταπά τερτίπια γραφής και… αλλάγές ονομάτων ώστε να πετύχει τις θλιβερές και ανήκουστες ανατροπές (δεν τα κατάφερα, συγγνώμη, μηνύστε με) πριν το φινάλε.
Φτηνό θρίλερ, γλιτώνει τον απόλυτο πάτο του ενός αστεριού χάρη σε κάποιες χλιαρές αναλαμπές, αλλά γενικώς δεν σώζεται με τίποτα. Αν το έχετε αγοράσει, προσπαθήστε να πάρετε τα λεφτά σας πίσω, ή αλλιώς σπρώξτε το σε κάποιον ανίδεο ως μεταχειρισμένο, ή χαρίστε το στον λιγότερο έξυπνο φίλο σας, αυτόν που για να μετρήσει πάνω από το 10 βγάζει τα παπούτσια.
Η ιστορία είναι γενικά τραγική απ’ όπου και να την πιάσεις, πρόχειρη, ευτελής και με μια γελοία αίσθηση του μακάβριου. Οι ανατροπές είναι συνεχείς, γελοίες και παιδαριώδεις, ενώ σε κάθε σχεδόν σελίδα ο αναγνώστης αισθάνεται να υποτιμούν τη νοημοσύνη του.
Δείχνει να έχει γραφτεί μόνο και μόνο για να προσφέρει διαδοχικές ανατροπές, αλλά αυτό που πετυχαίνει είναι διαδοχικά ραπίσματα στην ευφυΐα και τον αυτοσεβασμό του αναγνώστη καθώς το wow factor κάθε ανατροπής είναι αντιστρόφως ανάλογο ως προς το πλήθος… μείον κάτι ακόμα. Θα προσπαθήσω να μην ξαναχρησιμοποιήσω τη λέξη "ανατροπή" ή παράγωγά της μέχρι το τέλος της κριτικής, υπόσχομαι.
Η καθεαυτή ιστορία ξεκινάει με έναν αναλφάβητο που βλέπει μέσα από το τζάμι ενός αυτοκινήτου ένα κορίτσι να του δείχνει ένα σημείωμα (όπως τη διηγείται μέσα στη φυλακή, στον υπεύθυνο του κατά παραγγελία σοδομισμού του, καθώς τα λένε σαν παλιοί καλοί φίλοι λίγα λεπτά μετά το άγριο ξέσκισμα του αφεδρώνος του ενός κατόπιν αιτήσεως του άλλου) και την προσπάθειά του να ακολουθήσει το αυτοκίνητο για να μάθει τι συμβαίνει, ενώ μοιραία έτσι εμπλέκεται σε μια συνομωσία που ούτε φανταζόταν (όπως και ο δύσμοιρος που διαβάζει αυτές τις γελοιότητες). Στη συνέχεια… αλλάζει οπτικές γωνίες προκειμένου να μπερδέψει τον αναγνώστη με ποταπά τερτίπια γραφής και… αλλάγές ονομάτων ώστε να πετύχει τις θλιβερές και ανήκουστες ανατροπές (δεν τα κατάφερα, συγγνώμη, μηνύστε με) πριν το φινάλε.
Φτηνό θρίλερ, γλιτώνει τον απόλυτο πάτο του ενός αστεριού χάρη σε κάποιες χλιαρές αναλαμπές, αλλά γενικώς δεν σώζεται με τίποτα. Αν το έχετε αγοράσει, προσπαθήστε να πάρετε τα λεφτά σας πίσω, ή αλλιώς σπρώξτε το σε κάποιον ανίδεο ως μεταχειρισμένο, ή χαρίστε το στον λιγότερο έξυπνο φίλο σας, αυτόν που για να μετρήσει πάνω από το 10 βγάζει τα παπούτσια.
April 14, 2021
Das Buch lässt mich etwas unbefriedigt zurück, vielleicht weil mir das Ende nicht gefällt? Ich habe deshalb länger überlegt, wie ich es bewerten soll.
In den letzten Kapiteln war es mir etwas viel hin und her. Ich mag unerwartete Plot-Twists, aber das war fast zuviel des Guten. Die Figuren sind gut gezeichnet, und man merkt, das Sebastian Fitzek sich mit dem Problem des Analphabetismus intensiv beschäftigt hat. Das so in einen wirklich fesselnden Thriller einzubauen ist schon klasse!
Am Ende habe ich mich doch für 4 Sterne entschieden, weil es insgesamt viel Spaß gemacht hat.
In den letzten Kapiteln war es mir etwas viel hin und her. Ich mag unerwartete Plot-Twists, aber das war fast zuviel des Guten. Die Figuren sind gut gezeichnet, und man merkt, das Sebastian Fitzek sich mit dem Problem des Analphabetismus intensiv beschäftigt hat. Das so in einen wirklich fesselnden Thriller einzubauen ist schon klasse!
Am Ende habe ich mich doch für 4 Sterne entschieden, weil es insgesamt viel Spaß gemacht hat.
Displaying 1 - 30 of 1,107 reviews