Da et menneskeskelet med et grævlingekranie dukker op, er politiet overbeviste om, at det er en practical joke, men det er politiassistent Christian Porsing ikke. Uden assistance fra sine kollegaer må han tage sagen i egen hånd og ty til tysk politis tidligere star-profiler, Sigga Freitag, for at få hjælp. I kraft af sin opvækst nær en tidligere koncentrationslejr er Sigga en plaget sjæl med en ‘næse’ for det, hun kalder mentale spor efter menneskelig lidelse. Efter en særlig voldsom sag, har hun forladt tysk politi, og rejser nu rundt til universiteter og politiafdelinger for at holde foredrag om sin specielle metode.
Christian overværer hendes foredrag på Københavns Universitet. Han er skeptisk og opfatter hendes evne som en ny form for clairvoyance, men må langsomt indse, at Siggas metode vækker genklang i ham selv. Og da endnu et skelet med monteret grævlingekranie dukker op, begynder en efterforskning, der vil ryste Christian i hans grundvold og forandre både ham og Sigga for altid. Jeg er Sarons rose er første bind i Jakob Melanders nye trilogi om det umage par.
Þetta er fyrsta bókin í nýjum þríleik (eða kannski verða fleiri bækur) um þau Siggu Freitag og Christian Porsing. Þau eru að mínu mati svolítið öðruvísi persónur en margar aðrar sem við höfum kynnst í skandinavískum krimmum og það verður áhugavert að sjá hvert þau stefna. Sagan hélt mér alveg og ég sá plottið ekki fyrir — áttaði mig reyndar á morðingjanum áður en í ljós kom hver hann var en ótrúlega stuttu áður svo það skemmdi ekkert fyrir mér. Ég mun pottþétt lesa næstu bók um þau skötuhjú.
4 - Þetta er mjög löng bók og mjög skrítin til að byrja með, ég var alltaf að fara að hætta að lesa en alltaf hélt ég þó áfram. Mér fannst Christian svo furðulegur, alltaf heimtandi svör og aðstoð frá konu sem hann þekkir ekki neitt og hann lætur við hana eins og þau hafi þekkst í mörg ár. Það pirraði mig þessi lestur á símtölunum þeirra á milli, fannst það hallærislegt, verið að gefa eitthað í skyn. Siggu nafnið stuðaði mig líka. Held að það sé vegna þess að það er gælunafn hjá okkur og á meðan hann er Christian þeirra á milli þá er hún Sigga, eins og þau þekkist rosa vel (en hún heitir það svo hvað annað ætti hann að kalla hana). Þetta allt var samt ekki nóg til að ég hætti, það var einhver spenna í loftinu og þegar mig fór að gruna þá varð ég að halda áfram. Þannig að þegar upp er staðið er þetta ágæt bók þó hún sé alltof löng.
Jeg ville rigtig gerne kunne lide den her bog, fordi jeg havde hørt meget godt om den på forhånd. Desværre fangede den mig aldrig sådan rigtigt. Det blev noget langtrukkent, der var lange passager uden egentlig fremdrift, og jeg var virkelig længe om at komme igennem den.