What do you think?
Rate this book
Gunn, Niklas, Jens og Edor #2
Bliżej już się nie da
Bliżej już się nie da (Monika Steinholm, tłumaczenie Joanna Barbara Bernat) to powieść, której akcja dzieje się w Finnsnes - małym nadmorskim miasteczku na północy Norwegii. Głównymi bohaterami są wycofany, nieśmiały młody gej Jens i przebojowy, hardy, niegrzeczny Edor, który myśli, że nic go już nie zaskoczy. Ich spotkanie staje się jednym z tych momentów, które decydują o całym życiu. To wzruszająca historia o trudnych, ale pięknych emocjach. O tym, co się w nas dzieje, kiedy przestajemy spełniać wymagania wszystkich dookoła. O miłości, która nie pozwala zasnąć.
267 pages, Paperback
First published January 1, 2016
13 people are currently reading
284 people want to read
About the author
Monika Steinholm
22 books77 followersFuck verden
Nærmere kommer vi ikke
Under snøen
Mumien våkner
Livsfarlig vinter
Kattekongens jakt
Tåkebyen
Fanget i fortiden
Ikke akkurat Lykke
Lykke og kampen mot kjærligheten
Ikke la de døde komme hit
Nærmere kommer vi ikke
Under snøen
Mumien våkner
Livsfarlig vinter
Kattekongens jakt
Tåkebyen
Fanget i fortiden
Ikke akkurat Lykke
Lykke og kampen mot kjærligheten
Ikke la de døde komme hit
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 137 reviews
September 21, 2021
Spodziewałam się czegoś dużo lepszego. Dostałam napisaną po łebkach historię dwóch chłopaków, którzy zakochują się w sobie. Brakowało mi więcej uczuć, więcej realizmu, lepszego przedstawienia bohaterów, rozwinięcia... wszystkiego. Nie potrafiłam zżyć się z bohaterami ani nawet odrobinę ich polubić. Wszystko było takie suche, bez emocji. W swojej kreacji byli po prostu odpychający. Relacja między chłopakami tak rozwinęła się tak szybko, że w ogóle w nią nie wierzę. Ani przez moment im nie kibicowałam. Autorka miała świetny pomysł na historię, ale poświęciła jej zdecydowanie za mało miejsca. Boli też mnie to, jak kobiety były traktowane w tej książce, zwłaszcza Beate.
Bardzo się zawiodłam, mam nadzieję, że pozostałe książki z tęczowej serii będą lepsze
Bardzo się zawiodłam, mam nadzieję, że pozostałe książki z tęczowej serii będą lepsze
May 1, 2022
Prosta, wakacyjna historia młodzieńczej miłości (zakochania?).
Niby nic specjalnego - raczej kliszowe postaci, prosta, nieskomplikowana akcja, przewidywalne zakończenie - ale nie można odmówić książce jednego, tego kalejdoskopu uczuć, emocji, które targają chyba każdym nastolatkiem.
Niby nic specjalnego - raczej kliszowe postaci, prosta, nieskomplikowana akcja, przewidywalne zakończenie - ale nie można odmówić książce jednego, tego kalejdoskopu uczuć, emocji, które targają chyba każdym nastolatkiem.
August 20, 2017
I found this book in a zipper bag placed under a boat, hidden there by the author herself for the finder to keep. And the finder was me. Little did I know that I would LOVE this book so much. I am a bit unsure as I just finished reading it, but it might be my favourite book of 2016 (so far).
I am leaving this gif to summarise how I feel right now.
I am leaving this gif to summarise how I feel right now.
June 22, 2024
Denne var så fin❤️
En spennende og nær bok om Nord-Norge og forelskelse, og om å være redd... og uredd!
Jeg begynte på boka kl 19 fredag kveld. Hadde lest den ferdig kl 09:15 lørdag morgen (jeg sov innimellom her også altså, men kanskje ikke så mye som jeg burde. Det var nok mitt underbevisste ønske om å lese videre i boka som vekket meg så tidlig lørdag morgen).
Hva skal jeg liksom ta meg til nå?
En spennende og nær bok om Nord-Norge og forelskelse, og om å være redd... og uredd!
Jeg begynte på boka kl 19 fredag kveld. Hadde lest den ferdig kl 09:15 lørdag morgen (jeg sov innimellom her også altså, men kanskje ikke så mye som jeg burde. Det var nok mitt underbevisste ønske om å lese videre i boka som vekket meg så tidlig lørdag morgen).
Hva skal jeg liksom ta meg til nå?
August 14, 2017
For å være norsk, leseglad ungdom er jeg pinlig, grusomt dårlig på å lese norske bøker. Jeg prøver å bli bedre. Please, bear with me. (Engelsken har fått et salgs snålt overtak på ordforrådet mitt.)
Uansett, her om dagen plukket jeg opp 'Nærmere kommer vi ikke.' Historien følger Jens og Edor, to eldre ungdommer som møtes og utvikler et forhold over sommeren, med ting som identitet, mot, å oppdage seg selv (pluss masse kjærlighet) i tankene. Det er en sånn roman som får sidene til å fly forbi, for det ligger alltid små forventningsfulle øyeblikk bak hver krok, og både Jens og Edor har sin egen, unike stemme.
Jeg er stor fan av språket. Jeg tok ikke notater mens jeg leste (fordi jeg er fantastisk), så jeg kan ikke direkte sitere, men flere ganger ble jeg imponert av enkelte skildringer. Ellers føler jeg at vakre skildringer i førsteperson lett kan føles litt unaturlig og klisjé, men virkelig ikke her.
Jeg må også sende masse, masse (masse!) applaus og kjærlighet og fyrverkeri til ungdomsspråket som ikke virker det minste overdrevet eller teit eller noe som helst annet enn rent, ekte og realistisk. (High five, Monika Steinholm!)
Anbefaler 'Nærmere kommer ikke' for de som ser etter en akkurat passe lang bok å kjenne seg igjen i, fnisse litt av (*host, host,* Onkel Torstein), og som skildrer to realistiske ungdommer på en fengende måte.
Uansett, her om dagen plukket jeg opp 'Nærmere kommer vi ikke.' Historien følger Jens og Edor, to eldre ungdommer som møtes og utvikler et forhold over sommeren, med ting som identitet, mot, å oppdage seg selv (pluss masse kjærlighet) i tankene. Det er en sånn roman som får sidene til å fly forbi, for det ligger alltid små forventningsfulle øyeblikk bak hver krok, og både Jens og Edor har sin egen, unike stemme.
Jeg er stor fan av språket. Jeg tok ikke notater mens jeg leste (fordi jeg er fantastisk), så jeg kan ikke direkte sitere, men flere ganger ble jeg imponert av enkelte skildringer. Ellers føler jeg at vakre skildringer i førsteperson lett kan føles litt unaturlig og klisjé, men virkelig ikke her.
Jeg må også sende masse, masse (masse!) applaus og kjærlighet og fyrverkeri til ungdomsspråket som ikke virker det minste overdrevet eller teit eller noe som helst annet enn rent, ekte og realistisk. (High five, Monika Steinholm!)
Anbefaler 'Nærmere kommer ikke' for de som ser etter en akkurat passe lang bok å kjenne seg igjen i, fnisse litt av (*host, host,* Onkel Torstein), og som skildrer to realistiske ungdommer på en fengende måte.
July 9, 2021
To nie jest książka bez wad, ale doceniam w niej wiele rzeczy: nieidealnych, wiarygodnych bohaterów, świetną końcówkę, powiew świeżości. Może dawno nie czytałam młodzieżówek, a może to po prostu dobry kawał literatury dla 15-16-latków, who knows. Czekam na kolejne części po polsku.
June 23, 2025
To jest jedna z tych książek YA, na które ja już jestem za stara, bo te emocje związane z młodością, pierwszą miłością i szalejącymi hormonami już dawno za mną, więc burza w życiu bohaterów nie zrobiła na mnie takiego wrażenia, jakie mogłaby zrobić na młodych osobach czytających tę książkę i identyfikujących się z przeżyciami postaci.
Dla mnie to była dobra powieść, ale niczego mi nie zrobiła. Nic bym nie straciła, gdybym jej nie przeczytała, ale jednocześnie nie mogę też powiedzieć, żeby lektura była stratą czasu.
Dla mnie to była dobra powieść, ale niczego mi nie zrobiła. Nic bym nie straciła, gdybym jej nie przeczytała, ale jednocześnie nie mogę też powiedzieć, żeby lektura była stratą czasu.
June 29, 2023
Dwie gwiazdki tylko dzięki od czasu do czasu fajnie ukazanym problememom osób queerowych — obwinianie się, lęk przed uczuciami, unikanie spojrzeń innych, strach przed coming outem... Wszystko to znalazło dla siebie miejsce w powieści, ale to wciąż słaba książka.
April 3, 2023
nothing special, ale geje na wakacjach i otwarte zakończenie dało mi trochę comfortu
April 5, 2025
O kant dupy potłuc
November 22, 2021
Trochę pomyślałam i zmieniam opinie na 3/5 ale takie 3 z dwoma siadaj.
Książka jest lekka, akcja dzieje się zbyt szybko, uczucia zmieniają się szybko, bo w okresie około 2 tygodni. Typowa wakacyjna miłość myślę. Z biegiem czasu uświadomiłam sobie jak słabo traktowane są kobiety tutaj (chociażby Beate która jest najbardziej pokrzywdzona z bohaterek). Zdecydowanie najgorsza z serii tęczowej. No i irytuje mnie fakt że to drugi tom jakiejś serii jest, dlaczego nie tłumaczycie od początku!
Książka jest lekka, akcja dzieje się zbyt szybko, uczucia zmieniają się szybko, bo w okresie około 2 tygodni. Typowa wakacyjna miłość myślę. Z biegiem czasu uświadomiłam sobie jak słabo traktowane są kobiety tutaj (chociażby Beate która jest najbardziej pokrzywdzona z bohaterek). Zdecydowanie najgorsza z serii tęczowej. No i irytuje mnie fakt że to drugi tom jakiejś serii jest, dlaczego nie tłumaczycie od początku!
September 1, 2022
4,5 ⭐️
December 11, 2021
4,2/5
CZEMU TO BYŁO TAKIE CUDOWNE.
I TAKIE SMUTNE.
POTRZEBUJE WIĘCEJ.
🥺🥺🥺🥺🥺
"Uśmiecham się tak, że nawet mama mi wierzy, a gdy wchodzę do swojego pokoju, zaczynam płakać. Płaczę, aż poduszka jest mokra. Wypłakuję wszystkie łzy, które zostały mi jeszcze sprzed wyjazdu. Płaczem utulam się do snu."
CZEMU TO BYŁO TAKIE CUDOWNE.
I TAKIE SMUTNE.
POTRZEBUJE WIĘCEJ.
🥺🥺🥺🥺🥺
"Uśmiecham się tak, że nawet mama mi wierzy, a gdy wchodzę do swojego pokoju, zaczynam płakać. Płaczę, aż poduszka jest mokra. Wypłakuję wszystkie łzy, które zostały mi jeszcze sprzed wyjazdu. Płaczem utulam się do snu."
February 6, 2017
Denne vil jeg helst gi fire og en halv stjerne til! Jeg digger onkel Torstein! Kuleste onkelen noen sinne!
Jeg gir den ikke fem stjerner, men det er kun fordi jeg føler at det er noe som mangler, uten at jeg helt klarer å sette fingeren på det
❤️
Jeg gir den ikke fem stjerner, men det er kun fordi jeg føler at det er noe som mangler, uten at jeg helt klarer å sette fingeren på det
❤️
September 4, 2016
Loved it!
September 14, 2016
Denne var fantastisk, fin og trist! Skulle bare ønske jeg fikk vite mer!
Godt at noen forfattere skriver om denne kjærligheten også <3
Godt at noen forfattere skriver om denne kjærligheten også <3
June 6, 2022
4.5 🌟 I like the main characters a lot, I think that's the reason why i enjoyed reading this book so much. I like author's sense of humor and Edor's intrusive thoughts were honestly hilarious. The story is rather simple but it has everything it should have.
P.S. Pokłony dla Pani Joanny za tak dobre i płynne tłumaczenie!
P.S. Pokłony dla Pani Joanny za tak dobre i płynne tłumaczenie!
July 6, 2025
(audiobook) Spodziewałam się czegoś lepszego😭😭
July 9, 2021
Dwóch chłopców - Jens i Edor przeżywa trudne chwile. Jens odkrywa, że darzy uczuciem swojego najbliższego kumpla Niklasa. Chłopcy przyjaźnią się praktycznie od urodzenia, więc to odkrycie jest dla Jensa druzgoczące. Po rozmowie z rodzicami, którzy coming out chłopca przyjeli nad zwyczaj dobrze, wyjeżdża do wujka, który mieszka w domu po babci z partnerem. Ten wyjazd ma być poniekąd terapeutyczny, ale na miejscu okazuje się, że nic nie jest takie, jak miało być. Wujek jest bardzo ekscentryczny, głośny, nieskrępowany, co żenuje Jensa. Ponadto chłopak po raz pierwszy przebywa w domu dziadków po ich śmierci i boryka się z mnóstwem sentymentalnych wspomnień.
Wujkowie zaangażowali się w organizację pierwszej parady równości w okolicy i próbują wciągnąć do przygotowań Jensa. Dla chłopaka jego homoseksualizm jest dość świeży i takie oczywiste akcje jeszcze zbyt wczesne. Jens postanawia sam zając sobie swój czas, znajdując pracę w wesołym miasteczku. Podczas jazdy motocyklem, na jednym z przystanków poznaje Edora, który zafascynowany jest maszyną.
Ciąg dalszy: https://przeczytalamksiazke.blogspot....
Wujkowie zaangażowali się w organizację pierwszej parady równości w okolicy i próbują wciągnąć do przygotowań Jensa. Dla chłopaka jego homoseksualizm jest dość świeży i takie oczywiste akcje jeszcze zbyt wczesne. Jens postanawia sam zając sobie swój czas, znajdując pracę w wesołym miasteczku. Podczas jazdy motocyklem, na jednym z przystanków poznaje Edora, który zafascynowany jest maszyną.
Ciąg dalszy: https://przeczytalamksiazke.blogspot....
April 3, 2020
English review, followed by Norwegian review.
// English //
I dunno, maybe you just have to be more of a romantic person to like stuff like this.
Oooor maybe people need to start writing romance with a touch more realism.
Yes, number two. Let's go for number two.
Because, let's face it, no one meets a random person and then instantly connects on an emotional level. Without having to work for that connection. At all.
I mean, I believe in people connecting quickly - at least on a superficial level - but emotional trust, that takes time.
But ok, I'm getting ahead of myself.
Sorry, Nic.
This book follows two very different boys in two very different situations. Jens is afraid of blood, can't swim, and in love with his best friend, who, as I understand it, has recently started a relationship with someone else (a girl). Jens is depressed, and decides to go stay with his uncle for a bit.
Edor is a daredevil, hardly afraid of anything, and in a relationship with Beate while he simultaneously makes out with other girls. We learn very quickly that he's pining for his mother, who died five years before our story starts.
The two boys meet and, voilà. Romance.
I have several problems with this book.
The first, I've already mentioned. The romantic storyline is written in such a way that the boys' emotional connection is never properly explained. It's just suddenly there, as if they're both hit by emotional connection lightning. Both boys have some serious hang-ups: As mentioned, Jens is scared of a lot of things, and Edor pushes people away, particularly emotionally. Both boys have to get over aspects of their own personalities in order to connect with each other, and the book never actually delves into this. The reader is just supposed to believe that these two boys, with all their walls up, magically decide to trust each other. Out of the blue. The book would have been 900% better if it had spent some time actually developing this connection instead of trusting that the reader will believe it has just magically appeared out of nowhere.
My second problem is how young women are treated in this book. Now, this is a story about two boys, and it is natural that girls aren't in focus. Still, Edor treats girls pretty badly, and he is never really called out on his behaviour, either by other characters or by way of the narrative. Additionally, most of the girls in this story behave in such a way that they seem both callous and desperate. This is more than a little disappointing, given that this is written by a woman.
My third issue is that a lot of the characters' problems aren't properly dealt with. Jens, who is initially very uncomfortable with his sexuality, primarily because he doesn't like to be the focus of anyone's attention, ends up walking in a gay pride parade without really having dealt with his issues, at least not in a way that the reader is privy to. As I've already mentioned, certain of Edor's attitudes (particularly pertaining to women) are never dealt with. We see some development with regard to his intimacy issues, but again, we don't really get to be a part of this development. It seems to happen more behind the scenes than anything else. The problem with this is that it gives the impression that the narrative is quite simply skipping a lot of steps.
The ending is very open, something that might have worked well if there hadn't been so many loose threads that haven't been tied off.
In conclusion, this reads almost like an unfinished work. Like Steinholm had an idea that she didn't really bother to flesh out properly before publishing. Occasional beautiful imagery and moments of real connection don't make up for the seeming lack of direction and motivation.
// Norwegian //
Jeg vet ikke, jeg, kanskje man bare må være mer romantisk for å kunne like sånt som dette her.
Eeeeller så kan det hende at folk rett og slett må begynne å skrive romantikk med et snev av realisme.
Ja. Nummer to. Vi går for nummer to.
For, la oss være ærlige, ingen knytter seg emosjonelt til et menneske ved første møte. Uten å måtte jobbe for den tilknytningen. I det hele tatt.
Misforstå meg rett, jeg tror på at man kan oppleve en ganske umiddelbar affinitet - i det minste på et overfladisk nivå - men emosjonell tillit, det tar tid å skape.
Men, ok, nå går jeg litt for fort frem.
Unnskyld, Nic.
I denne boken følger vi to veldig forskjellige gutter i to veldig forskjellige situasjoner. Jens er redd for blod, kan ikke svømme og er forelsket i sin bestevenn som, så vidt jeg har forstått, akkurat har inngått et forhold med en annen (en jente). Jens er deprimert og bestemmer seg for å dra og besøke onkelen sin.
Edor er en våghals, nesten ikke redd for noe, og i et forhold med Beate - selv om han også regelmessig kliner med andre jenter. Vi får veldig raskt vite at han sørger over sin mor, som døde fem år før denne beretningen starter.
De to guttene møtes, og vipps! Romantikk.
Jeg har flere problemer med denne boken.
For det første, som jeg allerede har nevnt, er det romantiske plottet skrevet på en sånn måte at guttenes emosjonelle bånd ikke egentlig blir forklart. Det bare plutselig oppstår, som om de begge blir truffet av et lynnedslag fullt av emosjonell tilknytning. Begge gutter har noen ganske alvorlige hang-ups: Som nevnt, er Jens redd for mye, og Edor skyver folk vekk, spesielt emosjonelt. Begge gutter må overkomme en del av disse personlighetsaspektene for å knytte seg til hverandre, og boken gjør ingen god jobb i å faktisk skildre dette. Leseren skal liksom bare tro på at disse to guttene, med alle barrièrene oppe, nærmest som ved en magisk trylleformel skal begynne å stole på hverandre. Helt ut av det blå. Og boken hadde vært 900% bedre om den hadde brukt litt tid på å utvikle forholdet deres i stedet for å regne med at leseren godkjenner at det plutselig dukker opp nesten ut av intet.
Det andre problemet jeg har er hvordan unge kvinner blir behandlet i denne boken. Jeg skjønner at dette er en fortelling som handler om to gutter, og det er naturlig at de, og ikke jentene rundt dem, skal ha fokus. Likevel - Edor behandler jenter på en ganske kjip måte, og handlingene hans blir egentlig aldri problematisert, hverken av andre karakterer eller gjennom narrativet. I tillegg handler flesteparten av jentene vi møter på en måte som gjør dem veldig usympatiske: de virker ofte både kalde og desperate. Dette er mer enn bare litt skuffende, gitt at denne boken er skrevet av en kvinne.
Mitt tredje problem med denne boken er at karakterenes problemer ikke blir håndtert skikkelig. Jens, som i starten er veldig ukomfortabel med seksualiteten sin, først og fremst fordi han ikke liker å være gjenstand for oppmerksomhet, ender opp med å gå i prideparaden uten egentlig å ha bearbeidet sine følelser, i hvert fall ikke slik at leseren får være med på reisen. Som allerede nevnt, blir heller ikke Edors holdninger håndtert ordentlig. Vi får se noe utvikling i hans problemer med nærhet, men nok en gang, får vi ikke egentlig være med på denne utviklingen. Den later til å foregå bak scenen mer enn noe annet. Problemet med dette er at det gir leseren inntrykk av at narrativet simpelthen hopper over en del trinn.
Slutten er veldig åpen, og dette kunne ha fungert fint hadde det ikke vært for at det er så innmari mange løse tråder som ikke nøstes opp.
For å konkludere: Denne boken virker nesten uferdig. Det er som om Steinholm hadde en idé som hun ikke gjorde seg bryet med å utvikle ordentlig før boken ble gitt ut. Og selv om boken inneholder vakre språklige bilder og øyeblikk med varme og nærhet, kan ikke disse bøte for at boken tilsynelatende mangler både retning og motivasjon.
// English //
I dunno, maybe you just have to be more of a romantic person to like stuff like this.
Oooor maybe people need to start writing romance with a touch more realism.
Yes, number two. Let's go for number two.
Because, let's face it, no one meets a random person and then instantly connects on an emotional level. Without having to work for that connection. At all.
I mean, I believe in people connecting quickly - at least on a superficial level - but emotional trust, that takes time.
But ok, I'm getting ahead of myself.
Sorry, Nic.
This book follows two very different boys in two very different situations. Jens is afraid of blood, can't swim, and in love with his best friend, who, as I understand it, has recently started a relationship with someone else (a girl). Jens is depressed, and decides to go stay with his uncle for a bit.
Edor is a daredevil, hardly afraid of anything, and in a relationship with Beate while he simultaneously makes out with other girls. We learn very quickly that he's pining for his mother, who died five years before our story starts.
The two boys meet and, voilà. Romance.
I have several problems with this book.
The first, I've already mentioned. The romantic storyline is written in such a way that the boys' emotional connection is never properly explained. It's just suddenly there, as if they're both hit by emotional connection lightning. Both boys have some serious hang-ups: As mentioned, Jens is scared of a lot of things, and Edor pushes people away, particularly emotionally. Both boys have to get over aspects of their own personalities in order to connect with each other, and the book never actually delves into this. The reader is just supposed to believe that these two boys, with all their walls up, magically decide to trust each other. Out of the blue. The book would have been 900% better if it had spent some time actually developing this connection instead of trusting that the reader will believe it has just magically appeared out of nowhere.
My second problem is how young women are treated in this book. Now, this is a story about two boys, and it is natural that girls aren't in focus. Still, Edor treats girls pretty badly, and he is never really called out on his behaviour, either by other characters or by way of the narrative. Additionally, most of the girls in this story behave in such a way that they seem both callous and desperate. This is more than a little disappointing, given that this is written by a woman.
My third issue is that a lot of the characters' problems aren't properly dealt with. Jens, who is initially very uncomfortable with his sexuality, primarily because he doesn't like to be the focus of anyone's attention, ends up walking in a gay pride parade without really having dealt with his issues, at least not in a way that the reader is privy to. As I've already mentioned, certain of Edor's attitudes (particularly pertaining to women) are never dealt with. We see some development with regard to his intimacy issues, but again, we don't really get to be a part of this development. It seems to happen more behind the scenes than anything else. The problem with this is that it gives the impression that the narrative is quite simply skipping a lot of steps.
The ending is very open, something that might have worked well if there hadn't been so many loose threads that haven't been tied off.
In conclusion, this reads almost like an unfinished work. Like Steinholm had an idea that she didn't really bother to flesh out properly before publishing. Occasional beautiful imagery and moments of real connection don't make up for the seeming lack of direction and motivation.
// Norwegian //
Jeg vet ikke, jeg, kanskje man bare må være mer romantisk for å kunne like sånt som dette her.
Eeeeller så kan det hende at folk rett og slett må begynne å skrive romantikk med et snev av realisme.
Ja. Nummer to. Vi går for nummer to.
For, la oss være ærlige, ingen knytter seg emosjonelt til et menneske ved første møte. Uten å måtte jobbe for den tilknytningen. I det hele tatt.
Misforstå meg rett, jeg tror på at man kan oppleve en ganske umiddelbar affinitet - i det minste på et overfladisk nivå - men emosjonell tillit, det tar tid å skape.
Men, ok, nå går jeg litt for fort frem.
Unnskyld, Nic.
I denne boken følger vi to veldig forskjellige gutter i to veldig forskjellige situasjoner. Jens er redd for blod, kan ikke svømme og er forelsket i sin bestevenn som, så vidt jeg har forstått, akkurat har inngått et forhold med en annen (en jente). Jens er deprimert og bestemmer seg for å dra og besøke onkelen sin.
Edor er en våghals, nesten ikke redd for noe, og i et forhold med Beate - selv om han også regelmessig kliner med andre jenter. Vi får veldig raskt vite at han sørger over sin mor, som døde fem år før denne beretningen starter.
De to guttene møtes, og vipps! Romantikk.
Jeg har flere problemer med denne boken.
For det første, som jeg allerede har nevnt, er det romantiske plottet skrevet på en sånn måte at guttenes emosjonelle bånd ikke egentlig blir forklart. Det bare plutselig oppstår, som om de begge blir truffet av et lynnedslag fullt av emosjonell tilknytning. Begge gutter har noen ganske alvorlige hang-ups: Som nevnt, er Jens redd for mye, og Edor skyver folk vekk, spesielt emosjonelt. Begge gutter må overkomme en del av disse personlighetsaspektene for å knytte seg til hverandre, og boken gjør ingen god jobb i å faktisk skildre dette. Leseren skal liksom bare tro på at disse to guttene, med alle barrièrene oppe, nærmest som ved en magisk trylleformel skal begynne å stole på hverandre. Helt ut av det blå. Og boken hadde vært 900% bedre om den hadde brukt litt tid på å utvikle forholdet deres i stedet for å regne med at leseren godkjenner at det plutselig dukker opp nesten ut av intet.
Det andre problemet jeg har er hvordan unge kvinner blir behandlet i denne boken. Jeg skjønner at dette er en fortelling som handler om to gutter, og det er naturlig at de, og ikke jentene rundt dem, skal ha fokus. Likevel - Edor behandler jenter på en ganske kjip måte, og handlingene hans blir egentlig aldri problematisert, hverken av andre karakterer eller gjennom narrativet. I tillegg handler flesteparten av jentene vi møter på en måte som gjør dem veldig usympatiske: de virker ofte både kalde og desperate. Dette er mer enn bare litt skuffende, gitt at denne boken er skrevet av en kvinne.
Mitt tredje problem med denne boken er at karakterenes problemer ikke blir håndtert skikkelig. Jens, som i starten er veldig ukomfortabel med seksualiteten sin, først og fremst fordi han ikke liker å være gjenstand for oppmerksomhet, ender opp med å gå i prideparaden uten egentlig å ha bearbeidet sine følelser, i hvert fall ikke slik at leseren får være med på reisen. Som allerede nevnt, blir heller ikke Edors holdninger håndtert ordentlig. Vi får se noe utvikling i hans problemer med nærhet, men nok en gang, får vi ikke egentlig være med på denne utviklingen. Den later til å foregå bak scenen mer enn noe annet. Problemet med dette er at det gir leseren inntrykk av at narrativet simpelthen hopper over en del trinn.
Slutten er veldig åpen, og dette kunne ha fungert fint hadde det ikke vært for at det er så innmari mange løse tråder som ikke nøstes opp.
For å konkludere: Denne boken virker nesten uferdig. Det er som om Steinholm hadde en idé som hun ikke gjorde seg bryet med å utvikle ordentlig før boken ble gitt ut. Og selv om boken inneholder vakre språklige bilder og øyeblikk med varme og nærhet, kan ikke disse bøte for at boken tilsynelatende mangler både retning og motivasjon.
August 25, 2021
Od lat nie czytam zbyt wiele literatury obyczajowej, a już zwłaszcza tej o i dla młodzieży. Ale w związku z posuchą na queerową tematykę na polskim rynku wydawniczym - choć oczywiście w ciągu ostatnich paru lat zaczęło się się to powolutku zmieniać - po prostu musiałam po tę powieść sięgnąć. I spotkało mnie miłe zaskoczenie: nastolatkowie współcześni, pełni życia, potwornie irytujący, niepewni siebie, zmieniający zdanie, źle interpretujący zachowanie innych, bo przez krzywe zwierciadło własnego narcystycznego ja - dobrze napisani , naprawdę realistyczni (ach, jak dobrze, że ten wiek już tak dawno za mną). Choć sympatię lub porozumienie dusz można - z mojego dorosłego punktu widzenia - odczuwać raczej wobec ich rodziców i wujków, miło było poprzyglądać się trochę tym poszukującym się młodym ludziom (obca cywilizacja? troszkę tak, choć nie do końca). Ujęło mnie bardzo, że problemy związane z orientacją nie są przez autorkę potraktowane jako główny wyróżnik postaci - to po prostu jeden z aspektów życia tych nastolatków, powiązany ściśle z poszukiwaniem siebie i potrzebą miłości, ciepła, akceptacji.
Część pobocznych postaci wywiera dość papierowe wrażenie, ale to dość uzasadnione - w końcu patrzymy na ten świat oczami dwóch głównych bohaterów - skoncentrowanych na sobie, nieco narcystycznych, co można im wybaczyć, bo to dość typowe dla większości nastolatków - i spoglądamy na ludzi ich otaczających poprzez przybrudzoną szybkę ich percepcji.
Gratulacje dla tłumaczki za przekład i gratulacje dla wydawnictwa za stworzenie tego cyklu książek - bardzo są u nas potrzebne.
Część pobocznych postaci wywiera dość papierowe wrażenie, ale to dość uzasadnione - w końcu patrzymy na ten świat oczami dwóch głównych bohaterów - skoncentrowanych na sobie, nieco narcystycznych, co można im wybaczyć, bo to dość typowe dla większości nastolatków - i spoglądamy na ludzi ich otaczających poprzez przybrudzoną szybkę ich percepcji.
Gratulacje dla tłumaczki za przekład i gratulacje dla wydawnictwa za stworzenie tego cyklu książek - bardzo są u nas potrzebne.
August 19, 2021
5 it hurts so much stars!
I really hate to love it, but I do. I've come across quite a few negative reviews of this book saying that both the MCs, Jens and Edor (but especially Edor) aren't likeable and that readers can't connect with them...
Well, with me it luckily it wasn't that case.
First of all, this is book 2 of a series (a trilogy, I believe) and as long as it can easily be read as a stand-alone, I think maybe we must read all of the books to truly understand those two boys.
In Poland only this second volume of the series is available and I very much hope that books 1 and 3 will also be translated... please! (And if not into Polish, maybe someday they all will be translated into English?)
But, getting back on track... Of course Edor is unapproachable, of course he is so difficult. This boy carries so much anger and despair and grief inside. He's so unsure of himself, so afraid of what he's thinking and feeling. And Jens? Jens is a ray of sunshine sent to him on a pretty classic motorbike.
And although Edor freaked out on Jens so many times - giving him mixed signals, then not showing up, then almost seducing Jens, then not showing up again - I truly, wholeheartedly believed in him.
He was just this 17-year-old boy who's lost so much in his life and who couldn't come to terms with what had happened because he...
I hated to love him but I did feel for this angry, lost soul.
Jens is a more self-conscious boy, he's a bit too large, a bit too shy and he's just come out to his parents. And yet, he strives to explore his emotional and sexual self. He comes to this little village where his two uncles live together in an established gay relationship and tries so hard to forget his straight best friend, Niklas (whom Jens fell for), and to make the best of the hottest Norwegian summer ever.
I must tell you I loved both of those boys and their budding push-and-pull emotional relationship. I loved Jens with a warm, happy-go-lucky feeling in my gut and I loved Edor with an intense, I-so-wish-you-let-Jens-help-you love that pierced me deep in my heart.
A highly recommended LGBT+ read (if you ever get it in your language) with an OPEN ENDING (cause it's book 2 out of 3) and a huge emotional punch to your gut!
Loved it!
I really hate to love it, but I do. I've come across quite a few negative reviews of this book saying that both the MCs, Jens and Edor (but especially Edor) aren't likeable and that readers can't connect with them...
Well, with me it luckily it wasn't that case.
First of all, this is book 2 of a series (a trilogy, I believe) and as long as it can easily be read as a stand-alone, I think maybe we must read all of the books to truly understand those two boys.
In Poland only this second volume of the series is available and I very much hope that books 1 and 3 will also be translated... please! (And if not into Polish, maybe someday they all will be translated into English?)
But, getting back on track... Of course Edor is unapproachable, of course he is so difficult. This boy carries so much anger and despair and grief inside. He's so unsure of himself, so afraid of what he's thinking and feeling. And Jens? Jens is a ray of sunshine sent to him on a pretty classic motorbike.
And although Edor freaked out on Jens so many times - giving him mixed signals, then not showing up, then almost seducing Jens, then not showing up again - I truly, wholeheartedly believed in him.
He was just this 17-year-old boy who's lost so much in his life and who couldn't come to terms with what had happened because he...
I hated to love him but I did feel for this angry, lost soul.
Jens is a more self-conscious boy, he's a bit too large, a bit too shy and he's just come out to his parents. And yet, he strives to explore his emotional and sexual self. He comes to this little village where his two uncles live together in an established gay relationship and tries so hard to forget his straight best friend, Niklas (whom Jens fell for), and to make the best of the hottest Norwegian summer ever.
I must tell you I loved both of those boys and their budding push-and-pull emotional relationship. I loved Jens with a warm, happy-go-lucky feeling in my gut and I loved Edor with an intense, I-so-wish-you-let-Jens-help-you love that pierced me deep in my heart.
A highly recommended LGBT+ read (if you ever get it in your language) with an OPEN ENDING (cause it's book 2 out of 3) and a huge emotional punch to your gut!
Loved it!
September 17, 2021
Spodziewałam się czegoś lepszego, ale nie mogę powiedzieć, że ta książka jest zła. W wielu momentach mnie urzekła, z kolei chwilami wydawała się pusta. Bohaterowie, pomimo że prawdziwi, byli zbyt chaotyczni, chwilami zastanawiałam się jak bardzo są chaotyczni. Jednak nie będę wspominać tej książki źle, choć na pewno z odrobiną goryczy
September 24, 2019
Jeg er så glad for å ha lest denne boken.
July 8, 2021
The emotional states accompanying that first rush of infatuation were well described, but the book leaves many loose ends and attempts to be realistic and idyllic at the same time.
February 16, 2024
znowu mam 15 lat i pakuje torbe w podróż na cmentarz miłostowo
przepadłam w opisie uczuć, ale jest do czego się przyczepić
przepadłam w opisie uczuć, ale jest do czego się przyczepić
July 16, 2022
Wyśmienicie, zabawnie, smutno, prawdziwie. Kocham. Chcę więcej.
July 13, 2023
wattpad guilty pleasure i tyle
November 2, 2021
Trochę brakowało mi książek, które rzeczywiście pochłonę w jeden lub dwa wieczory. I tak jak mi tego brakowało - teraz mnie to trochę drażni, bo książka, w moim mniemaniu, jest po prostu za krótka!
Zacznijmy od tego, że urzekło mnie miejsce akcji. Odchodzimy od standardowej Ameryki, Anglii czy Polski, przenosimy się do Finneas - małego miasteczka na północy Norwegii. Czuję ten cudowny klimat całą sobą i jestem zachwycona opisami miejsc, których niestety było dość mało.
To nie jest bardzo oryginalna historia, jeśli mogę być szczera. To typowy scenariusz dwóch, zagubionych nastolatków, którzy docierają się i odnajdują to, co rzeczywiście jest dla nich ważne. Odszukują prawdę, ukazując przy tym rozterki, żal i skrywany głęboko smutek. Przez książkę się płynie; zarówno główni bohaterowie jak i postacie drugoplanowe są przyjemnie wykreowane, nie męczą, a zamiast tego przyjemnie dopełniają stworzoną historię.
To bardzo prawdziwa książka. Nie przesłodzona, a całość wydarzeń obserwujemy oczami trochę narcystycznych, lekko buntowniczych nastolatków, którzy potrzebują odrobiny akceptacji i bliskości. Mamy więc dylematy, kłótnie, masę skrywanego żalu i strachu, który potrafi wypływać nagle i bez zapowiedzi.
Podobało mi się zakończenie, nie tak oczywiste i odrobinę gorzkie. Muszę też zwrócić uwagę na wydanie - okładka jest piękna i estetyczna, miła w dotyku, a format książki idealnie osiada w dłoni, jakby powieść była stworzona do czytania i kochania.
„Bliżej już się nie da” można lubić albo nie. Dla mnie jest urzekającym, pełnym emocji tworem, po który na pewni sięgnę jeszcze nie raz.
Zacznijmy od tego, że urzekło mnie miejsce akcji. Odchodzimy od standardowej Ameryki, Anglii czy Polski, przenosimy się do Finneas - małego miasteczka na północy Norwegii. Czuję ten cudowny klimat całą sobą i jestem zachwycona opisami miejsc, których niestety było dość mało.
To nie jest bardzo oryginalna historia, jeśli mogę być szczera. To typowy scenariusz dwóch, zagubionych nastolatków, którzy docierają się i odnajdują to, co rzeczywiście jest dla nich ważne. Odszukują prawdę, ukazując przy tym rozterki, żal i skrywany głęboko smutek. Przez książkę się płynie; zarówno główni bohaterowie jak i postacie drugoplanowe są przyjemnie wykreowane, nie męczą, a zamiast tego przyjemnie dopełniają stworzoną historię.
To bardzo prawdziwa książka. Nie przesłodzona, a całość wydarzeń obserwujemy oczami trochę narcystycznych, lekko buntowniczych nastolatków, którzy potrzebują odrobiny akceptacji i bliskości. Mamy więc dylematy, kłótnie, masę skrywanego żalu i strachu, który potrafi wypływać nagle i bez zapowiedzi.
Podobało mi się zakończenie, nie tak oczywiste i odrobinę gorzkie. Muszę też zwrócić uwagę na wydanie - okładka jest piękna i estetyczna, miła w dotyku, a format książki idealnie osiada w dłoni, jakby powieść była stworzona do czytania i kochania.
„Bliżej już się nie da” można lubić albo nie. Dla mnie jest urzekającym, pełnym emocji tworem, po który na pewni sięgnę jeszcze nie raz.
October 4, 2021
Głupiutkie, nastolatkowe, ładnie oddaje bucowatość dzieciaków.
Słuchałam audiobooka i tak jak na początku nie byłam w stanie znieść głosu jednego z lektorów, tak po czasie złapałam ten ton idealnie oddający tego chłopka roztropka Edora.
Ale kurde, najchętniej przeczytałabym perspektywę Beate, która bolała mnie tutaj okropnie.
Słuchałam audiobooka i tak jak na początku nie byłam w stanie znieść głosu jednego z lektorów, tak po czasie złapałam ten ton idealnie oddający tego chłopka roztropka Edora.
Ale kurde, najchętniej przeczytałabym perspektywę Beate, która bolała mnie tutaj okropnie.
Displaying 1 - 30 of 137 reviews