What do you think?
Rate this book
Christophoros Markou
Μυθιστόρημα με κλειδί
Η Νήσος, ένα ειδυλλιακό ψαρονήσι, έχει γίνει καλοκαιρινός προορισμός του διεθνούς τζετ σετ. Ο αστυνόμος του Τμήματος Ανθρωποκτονιών Αττικής Χριστόφορος Μάρκου περνάει εκεί την άδειά του, όταν κατά τη διάρκεια ενός πάρτι η Λούσι Ντέιβις, μια νεαρή Αγγλίδα δημοσιογράφος, βρίσκεται δολοφονημένη στην αποθήκη της οικοδέσποινας.
Με το νησί αποκλεισμένο από τον άνεμο, ο Μάρκου ψάχνει το κίνητρο και τον δράστη στα μυστικά, τα ψέματα και τα κουτσομπολιά του «κλειστού κύκλου της Νήσου» και σε ένα μυθιστόρημα με κλειδί που έγραφε το θύμα.
Η επιφανειακή ηρεμία του νησιού διαταράσσεται ενώ ένα ακόμη ανεξιχνίαστο έγκλημα από το παρελθόν θα περιπλέξει την υπόθεση.
Καθώς η λίστα των νεκρών μεγαλώνει, θα κατορθώσει ο Μάρκου να βρει τον δολοφόνο προτού αυτός καταφέρει να ξεφύγει με το επόμενο πλοίο της γραμμής;
Βραβειο Μεσογειακού ασυνομικού μυθιστρήματος 2023 (Prix Méditerranée du polar, 2023)
Με το νησί αποκλεισμένο από τον άνεμο, ο Μάρκου ψάχνει το κίνητρο και τον δράστη στα μυστικά, τα ψέματα και τα κουτσομπολιά του «κλειστού κύκλου της Νήσου» και σε ένα μυθιστόρημα με κλειδί που έγραφε το θύμα.
Η επιφανειακή ηρεμία του νησιού διαταράσσεται ενώ ένα ακόμη ανεξιχνίαστο έγκλημα από το παρελθόν θα περιπλέξει την υπόθεση.
Καθώς η λίστα των νεκρών μεγαλώνει, θα κατορθώσει ο Μάρκου να βρει τον δολοφόνο προτού αυτός καταφέρει να ξεφύγει με το επόμενο πλοίο της γραμμής;
Βραβειο Μεσογειακού ασυνομικού μυθιστρήματος 2023 (Prix Méditerranée du polar, 2023)
369 pages, Paperback
First published May 17, 2021
5 people are currently reading
141 people want to read
About the author
Christos Markogiannakis
8 books24 followersEnglish language profile for Χρήστος Μαρκογιαννάκης.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 58 reviews
August 5, 2021
Έχοντας διαβάσει τα δύο προηγούμενα τα οποία ικανοποίησαν σχεδόν όλα τα κριτίρια που έχω ως αναγνώστρια, χάρηκα όταν έμαθα πως κυκλοφορεί νέο βιβλίο.
Το πήρα στα χέρια μου και ξεκίνησα να διαβάζω.
Είμαστε σε ένα νησί κάπου στα Δωδεκάνησα εικάζω από τα συμφραζόμενα, το οποίο λέγεται Νήσος.
Ο Χριστόφορος Μάρκου βρίσκεται εκεί και νομίζει ότι θα κάνει διακοπές. Η μοίρα, η τύχη και η ζωή του έχουν μια έκπληξη καθόλου ευχάριστη. Άρα διακοπές γιοκ. Το πτώμα της Λούσι Ντέιβις στην αποθήκη του σπιτιού στο οποίο γίνεται ταυτόχρονα ένα πάρτι. Καλεσμένοι έιναι κάποια άτομα της υψηλής κοινωνίας, εκλεκτοί φίλοι της οικοδέσποινας που σχεδόν στο μισό βιβλίο δε χάνει ευκαιρία να ενημερώνει τον αναγνώστη, τον αστυνόμο Μάρκου και όποιον βρεθεί στο διάβα της ότι στον κύκλο της, στο σπίτι της, στα λημέρια της, στη Νήσο ολάκερη δεν χωράνε παρακατιανοί, άνθρωποι διαφορετικής νοοτροπίας, ή άλλοι που το Ε1 και το Ε9 τους είναι ταπεινό και σχεδόν ανύπαρκτο.
Πέρα από το προφανές ότι υπάρχει μια νεκρή στο υπόγειο και όλοι οι διαλεγμένοι προσεκτικά έναν προς έναν, καλεσμένοι είναι ύποπτοι, η ατμόσφαιρα που επικρατεί σχεδόν μέχρι τη μέση του βιβλίου με έκανε να μη θέλω να παω παρακάτω.
Ενώ ο συγγραφέας έχει τόσο πλούσιο λεξιλόγιο ( πράγμα που έχω αναφέρει και στα προηγούμενα βιβλία), ενώ χρησιμοποιεί την γλώσσα σωστά, άργησα πολύ να το φτάσω στο τέλος. Διάβαζα για τα καπρίτσια και τις ιδιαίτερότητες των ηρώων και όλο αυτό με απομάκρυνε από το να θέλω να μάθω ποιος από αυτούς τη σκοτωσε και γιατι. Δεν κατάφερα να ταυτιστώ με κανέναν από τους ήρωες. Ένιωθα σαν είχαν ένα περιτύλιγμα που κάνεις άλλος δεν θα μπορούσε να ακουμπήσει, εκτός αν ήταν ομοιος τους.Ήταν σαν να τους έβλεπα μέσα σε μια γυάλινη βιτρίνα. Εκεί στη Νήσο που τους έβαλε ο συγγραφέας για να τους προστατέψει. Να τους κρατήσει μακριά από κοινούς θνητούς. Ο μόνος που είναι πραγματικά ανθρώπινος με αδυναμίες και στιγμες που θα μπορούσε να ταυτιστεί και να συμπονέσει ο αναγνώστης είναι ο αστυνόμος Μάρκου. Ίσως είναι και η νέκρη συγγραφέας αλλά αυτήν δυστυχώς την 'γνωρίσαμε' μόνο μετά θάνατο.
Μετά τη μεση ευτυχώς κόπηκαν οι αναφορές στα ντινέ τα πριβε σουαρέ και στις μαζώξεις των εκλεκτών.
Οι σελίδες κύλησαν πιο εύκολα, ιστορίες και μυστικά του παρελθόντος βγήκαν στη φόρα και σιγά σιγά ξετυλίχτηκε το κουβάρι που οδήγησε στο φόνο της Λούσι.
Εκεί κέρδισε κάπως το χαμενο έδαφος και το ενδιαφέρον μου.
2 αστεράκια χάθηκαν στο βωμό των σουαρέ.
Μη μου δίνετε και πολύ σημασία όμως. Μετά από τόσα βιβλία έχω γίνει μυστήρια και διυλίζω τον κώνωπα.
Το πήρα στα χέρια μου και ξεκίνησα να διαβάζω.
Είμαστε σε ένα νησί κάπου στα Δωδεκάνησα εικάζω από τα συμφραζόμενα, το οποίο λέγεται Νήσος.
Ο Χριστόφορος Μάρκου βρίσκεται εκεί και νομίζει ότι θα κάνει διακοπές. Η μοίρα, η τύχη και η ζωή του έχουν μια έκπληξη καθόλου ευχάριστη. Άρα διακοπές γιοκ. Το πτώμα της Λούσι Ντέιβις στην αποθήκη του σπιτιού στο οποίο γίνεται ταυτόχρονα ένα πάρτι. Καλεσμένοι έιναι κάποια άτομα της υψηλής κοινωνίας, εκλεκτοί φίλοι της οικοδέσποινας που σχεδόν στο μισό βιβλίο δε χάνει ευκαιρία να ενημερώνει τον αναγνώστη, τον αστυνόμο Μάρκου και όποιον βρεθεί στο διάβα της ότι στον κύκλο της, στο σπίτι της, στα λημέρια της, στη Νήσο ολάκερη δεν χωράνε παρακατιανοί, άνθρωποι διαφορετικής νοοτροπίας, ή άλλοι που το Ε1 και το Ε9 τους είναι ταπεινό και σχεδόν ανύπαρκτο.
Πέρα από το προφανές ότι υπάρχει μια νεκρή στο υπόγειο και όλοι οι διαλεγμένοι προσεκτικά έναν προς έναν, καλεσμένοι είναι ύποπτοι, η ατμόσφαιρα που επικρατεί σχεδόν μέχρι τη μέση του βιβλίου με έκανε να μη θέλω να παω παρακάτω.
Ενώ ο συγγραφέας έχει τόσο πλούσιο λεξιλόγιο ( πράγμα που έχω αναφέρει και στα προηγούμενα βιβλία), ενώ χρησιμοποιεί την γλώσσα σωστά, άργησα πολύ να το φτάσω στο τέλος. Διάβαζα για τα καπρίτσια και τις ιδιαίτερότητες των ηρώων και όλο αυτό με απομάκρυνε από το να θέλω να μάθω ποιος από αυτούς τη σκοτωσε και γιατι. Δεν κατάφερα να ταυτιστώ με κανέναν από τους ήρωες. Ένιωθα σαν είχαν ένα περιτύλιγμα που κάνεις άλλος δεν θα μπορούσε να ακουμπήσει, εκτός αν ήταν ομοιος τους.Ήταν σαν να τους έβλεπα μέσα σε μια γυάλινη βιτρίνα. Εκεί στη Νήσο που τους έβαλε ο συγγραφέας για να τους προστατέψει. Να τους κρατήσει μακριά από κοινούς θνητούς. Ο μόνος που είναι πραγματικά ανθρώπινος με αδυναμίες και στιγμες που θα μπορούσε να ταυτιστεί και να συμπονέσει ο αναγνώστης είναι ο αστυνόμος Μάρκου. Ίσως είναι και η νέκρη συγγραφέας αλλά αυτήν δυστυχώς την 'γνωρίσαμε' μόνο μετά θάνατο.
Μετά τη μεση ευτυχώς κόπηκαν οι αναφορές στα ντινέ τα πριβε σουαρέ και στις μαζώξεις των εκλεκτών.
Οι σελίδες κύλησαν πιο εύκολα, ιστορίες και μυστικά του παρελθόντος βγήκαν στη φόρα και σιγά σιγά ξετυλίχτηκε το κουβάρι που οδήγησε στο φόνο της Λούσι.
Εκεί κέρδισε κάπως το χαμενο έδαφος και το ενδιαφέρον μου.
2 αστεράκια χάθηκαν στο βωμό των σουαρέ.
Μη μου δίνετε και πολύ σημασία όμως. Μετά από τόσα βιβλία έχω γίνει μυστήρια και διυλίζω τον κώνωπα.
April 28, 2022
Το Μυθιστόρημα με κλειδί είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάζω από τον συγγραφέα και μπορώ να πω πως με εξέπληξε ευχάριστα.
Είναι ένα πολύ καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα και πραγματικά δεν μπορούσα να μαντέψω ποιος ήταν ο δολοφόνος, κάτι που, φυσικά, θέλω από κάθε βιβλίο του είδους αυτού.
Αυτό που με εξέπληξε ήταν το γεγονός πως είναι ένα πολύ ελαφρύ ανάγνωσμα, κάτι που, προσωπικά, δεν έχω συναντήσει σε άλλα αστυνομικά βιβλία. Επίσης, αν και οι χαρακτήρες ήταν πολλοί, δε δυσκολεύτηκα να τους θυμάμαι, κάτι που γίνεται ίσως για πρώτη φορά. 😅
Σίγουρα θα αναζητήσω και άλλα βιβλία του συγγραφέα καθώς αυτό μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. 4 ⭐
Read
June 23, 2021«Πριν αφεθεί να παρασυρθεί από το ρεύμα της νέας ιδέας, ξεκίνησε το δεύτερο κεφάλαιο. Κάτι του έλεγε πως όσο διάβαζε, όσο βουτούσε στα άδυτα αυτού του roman a clef, τόσο τα ρεύματα θα πολλαπλασιάζονταν και θα μετατρέπονταν σε ποτάμια, καταλήγοντας στην ίδια θάλασσα. Τη θάλασσα που, φουσκωμένη και θολή, περικύκλωνε τη Νήσο…»
Το «Roman a clef», δηλαδή το «Μυθιστόρημα με κλειδί», είναι το μυθιστόρημα που περιγράφει πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις με επικάλυψη μυθοπλασίας όπως μας πληροφορεί ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης στην αρχή του νέου του βιβλίου που φέρει τον ίδιο τίτλο. Ανοίγοντας την πρώτη σελίδα ο αναγνώστης έχει μέσα στα βάθη του μυαλού του ότι στην ουσία θα διαβάσει αυτό ακριβώς. Μια ιστορία που κυριολεκτικά περιγράφει πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις αλλά τελικά ο συγγραφέας στήνει μια πανέξυπνη σύλληψη ενός whodunit μυθιστορήματος με πλοκή που θυμίζει Αγκάθα Κρίστι. Άλλωστε δεν λείπουν και οι αναφορές στο έργο της βασίλισσας του αστυνομικού μυθιστορήματος καθ’ όλη τη διάρκεια της αφήγησης του Χρήστου Μαρκογιαννάκη.
Ο αστυνόμος του τμήματος Ανθρωποκτονιών Χριστόφορος Μάρκου, που όλοι έχουμε γνωρίσει από τα προηγούμενα βιβλία του Μαρκογιαννάκη, πρωταγωνιστεί και σε αυτό το βιβλίο όπου καλείται να λύσει τη μυστηριώδη δολοφονία μιας δημοσιογράφου στο ειδυλλιακό ψαρονήσι που παραθερίζει. Οι καλοκαιρινές και επιβαλλόμενες από τον διοικητή του διακοπές του αστυνόμου Μάρκου θα μετατραπούν σε ένα τεράστιο παζλ ερωτήσεων μετά την ανακάλυψη του πτώματος της Λούσι Ντέιβις στην αποθήκη του σπιτιού της Μαριαμά Μιλάντι την ώρα που η οικοδέσποινα παραθέτει ένα ντινέ πάρτι σε εκλεκτούς φίλους της. Η Νήσος τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί σε καλοκαιρινό προορισμό του διεθνούς τζετ σετ και ανάμεσα στους υπόπτους βρίσκονται «γνωστά» ονόματα της επιχειρηματικής, συγγραφικής και καλλιτεχνικής ελίτ.
Ο Μάρκου θα βρεθεί αποκλεισμένος καθώς στο νησί φυσούν εξαιρετικά δυνατοί άνεμου και θα είναι ο μοναδικός που θα πρέπει να ψάξει το κίνητρο και τον δράστη της δολοφονίας της Ντέιβις. Τι κρύβεται πίσω από τα μυστικά, τα ψέματα και τα κουτσομπολιά που ανθίζουν στον «κλειστό κύκλο» της Νήσου; Η Λούσι αποδεικνύεται ότι έγραφε ένα μυθιστόρημα με κλειδί που ίσως μέσα στις σελίδες του να κρύβονται όλες οι απαντήσεις που ψάχνει ο αστυνόμος. H ήρεμη και ειδυλλιακή καθημερινότητα των κατοίκων της Νήσου θα διαταραχθεί τόσο από τη δολοφονία της δημοσιογράφου όσο και από το παρελθόν που κρύβει ένα ανεξιχνίαστο έγκλημα που θα περιπλέξει και άλλο την υπόθεση.
Το «Μυθιστόρημα με κλειδί» του Χρήστου Μαρκογιαννάκη είναι η ήρεμη δύναμη της αστυνομικής λογοτεχνίας. Μην περιμένετε να συναντήσετε έντονη δράση ή αλλεπάλληλες ανατροπές που θα ανεβάσουν τα επίπεδα της αδρεναλίνης σας στα ύψη. Παρόλο που στη Νήσο ο αέρας φυσάει διαολεμένα η έρευνα της εξιχνίασης της δολοφονίας προχωράει με αργούς ρυθμούς όπως ακριβώς συμβαίνει στις κλασικές ιστορίες της Αγκάθα Κρίστι. Φανταστείτε να γυρνάτε πίσω στον χρόνο χωρίς τα μέσα που προσφέρει η τεχνολογία σήμερα και να παλεύετε να λύσετε το μυστήριο ενός εγκλήματος μόνο με τα στοιχεία που σας παρέχουν ο χώρος, ο χρόνος, οι άνθρωποι και η εμπειρία σας. Η ιστορία όμως του συγγραφέα τοποθετείται στην εποχή μας έχοντας τον αέρα μιας άλλης εποχής.
Η «Νήσος», κατά τη φαντασία του Χρήστου Μαρκογιαννάκη, βρίσκεται κάπου στο Αιγαίο πέλαγος κοντά στα παράλια της Τουρκίας και καθώς διαβάζουμε το «Μυθιστόρημα με κλειδί» παλεύουμε να ανακαλύψουμε σε ποιο νησί αναφέρεται αφού αφήνει να πλανάται αυτή η αίσθηση σε όλη τη διάρκεια της αφήγησης του. Με γραφή απλή αλλά ιδιαίτερα λυρική εκεί που χρειάζεται ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης στήνει μια εξαιρετική πλοκή ενός αστυνομικού μυθιστορήματος που καλεί τους αναγνώστες να ανακαλύψουν ποιος κρύβεται πίσω τη δολοφονία της Λούσι Ντέιβις. Το γιατί και το ποιος είναι οι δύο έννοιες που θα βάλουν σε εγρήγορση το αστυνομικό δαιμόνιο των αναγνωστών αλλά μέχρι την τελευταία σελίδα μάλλον θα είναι δύσκολο να ανακαλύψουν το οτιδήποτε. Ο συγγραφέας κρατάει επτασφράγιστα τα μυστικά του δίνοντας μας μόνο ψήγματα σε κάθε κεφάλαιο που περνάει.
Με μικρά και περιεκτικά κεφάλαια το «Μυθιστόρημα με κλειδί» είναι ένα από εκείνα τα βιβλία που μας καθηλώνει στην πολυθρόνα του σαλονιού μας ξάγρυπνους λέγοντας στον εαυτό μας τη γνωστή φράση όλων των βιβλιόφιλων «Ένα κεφάλαιο ακόμα»… Και πραγματικά αυτό το «Ένα κεφάλαιο ακόμα» που αναφωνούμε αποδεικνύει ότι η συνταγή που «μαγείρεψε» ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης τελικά έχει επιτυχία. Διαβάζοντας το βιογραφικό του συγγραφέα θα ανακαλύψουμε ότι γνωρίζει πολύ καλά το αντικείμενο με το οποίο καταπιάνεται στα βιβλία του καθώς έχει σπουδάσει Νομική και Εγκληματολογία αλλά έχει εργασθεί και σαν δικηγόρος. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που έχει επιλέξει να ασχοληθεί με την κατηγορία των αστυνομικών μυθιστορημάτων και όχι με κάποιο άλλο είδος. Είμαι σίγουρη ότι όλο αυτό το μυστήριο που χαρακτηρίζει τις αστυνομικές ιστορίες είναι κάτι που τον ιντριγκάρει όχι μόνο ως συγγραφέα αλλά και ως άνθρωπο.
Σύγχρονο αλλά με την αύρα του κλασικού το «Μυθιστόρημα με κλειδί» τ��υ Χρήστου Μαρκογιαννάκη υπόσχεται να σας ταξιδέψει στην ατμόσφαιρα της «Νήσου» και στο αστείρευτο με έμπνευση μυαλό του αστυνόμου Μάρκου που τα γρανάζια του δουλεύουν ακούραστα μέχρι να βρουν τη λύ��η του μυστηρίου. Θύματα και θύτες μπλέκονται σε ένα ατελείωτο κουβάρι σκοτεινών μυστικών του παρελθόντος σε ένα πολυπρόσωπη και αινιγματική ιστορία όπου όλοι φαντάζουν ύποπτοι. «Έγκλημα στο Νείλο», «Έγκλημα στο Όριαν Εξπρές», «Η δολοφονία του Ρότζερ Ακρόϊντ» είναι κάποιοι από τους τίτλους βιβλίων της Αγκάθα Κρίστι που θα σας έρθουν στο μυαλό όσο διαβάζετε το «Μυθιστόρημα με κλειδί». Με την αισθητική των εγκλημάτων της βασίλισσας της αστυνομικής λογοτεχνίας το βιβλίο του Χρήστου Μαρκογιαννάκη θα σας κρατήσει πολύ ωραία συντροφιά στις καλοκαιρινές σας αποδράσεις. Μην το προσπεράσετε!
Το «Roman a clef», δηλαδή το «Μυθιστόρημα με κλειδί», είναι το μυθιστόρημα που περιγράφει πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις με επικάλυψη μυθοπλασίας όπως μας πληροφορεί ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης στην αρχή του νέου του βιβλίου που φέρει τον ίδιο τίτλο. Ανοίγοντας την πρώτη σελίδα ο αναγνώστης έχει μέσα στα βάθη του μυαλού του ότι στην ουσία θα διαβάσει αυτό ακριβώς. Μια ιστορία που κυριολεκτικά περιγράφει πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις αλλά τελικά ο συγγραφέας στήνει μια πανέξυπνη σύλληψη ενός whodunit μυθιστορήματος με πλοκή που θυμίζει Αγκάθα Κρίστι. Άλλωστε δεν λείπουν και οι αναφορές στο έργο της βασίλισσας του αστυνομικού μυθιστορήματος καθ’ όλη τη διάρκεια της αφήγησης του Χρήστου Μαρκογιαννάκη.
Ο αστυνόμος του τμήματος Ανθρωποκτονιών Χριστόφορος Μάρκου, που όλοι έχουμε γνωρίσει από τα προηγούμενα βιβλία του Μαρκογιαννάκη, πρωταγωνιστεί και σε αυτό το βιβλίο όπου καλείται να λύσει τη μυστηριώδη δολοφονία μιας δημοσιογράφου στο ειδυλλιακό ψαρονήσι που παραθερίζει. Οι καλοκαιρινές και επιβαλλόμενες από τον διοικητή του διακοπές του αστυνόμου Μάρκου θα μετατραπούν σε ένα τεράστιο παζλ ερωτήσεων μετά την ανακάλυψη του πτώματος της Λούσι Ντέιβις στην αποθήκη του σπιτιού της Μαριαμά Μιλάντι την ώρα που η οικοδέσποινα παραθέτει ένα ντινέ πάρτι σε εκλεκτούς φίλους της. Η Νήσος τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί σε καλοκαιρινό προορισμό του διεθνούς τζετ σετ και ανάμεσα στους υπόπτους βρίσκονται «γνωστά» ονόματα της επιχειρηματικής, συγγραφικής και καλλιτεχνικής ελίτ.
Ο Μάρκου θα βρεθεί αποκλεισμένος καθώς στο νησί φυσούν εξαιρετικά δυνατοί άνεμου και θα είναι ο μοναδικός που θα πρέπει να ψάξει το κίνητρο και τον δράστη της δολοφονίας της Ντέιβις. Τι κρύβεται πίσω από τα μυστικά, τα ψέματα και τα κουτσομπολιά που ανθίζουν στον «κλειστό κύκλο» της Νήσου; Η Λούσι αποδεικνύεται ότι έγραφε ένα μυθιστόρημα με κλειδί που ίσως μέσα στις σελίδες του να κρύβονται όλες οι απαντήσεις που ψάχνει ο αστυνόμος. H ήρεμη και ειδυλλιακή καθημερινότητα των κατοίκων της Νήσου θα διαταραχθεί τόσο από τη δολοφονία της δημοσιογράφου όσο και από το παρελθόν που κρύβει ένα ανεξιχνίαστο έγκλημα που θα περιπλέξει και άλλο την υπόθεση.
Το «Μυθιστόρημα με κλειδί» του Χρήστου Μαρκογιαννάκη είναι η ήρεμη δύναμη της αστυνομικής λογοτεχνίας. Μην περιμένετε να συναντήσετε έντονη δράση ή αλλεπάλληλες ανατροπές που θα ανεβάσουν τα επίπεδα της αδρεναλίνης σας στα ύψη. Παρόλο που στη Νήσο ο αέρας φυσάει διαολεμένα η έρευνα της εξιχνίασης της δολοφονίας προχωράει με αργούς ρυθμούς όπως ακριβώς συμβαίνει στις κλασικές ιστορίες της Αγκάθα Κρίστι. Φανταστείτε να γυρνάτε πίσω στον χρόνο χωρίς τα μέσα που προσφέρει η τεχνολογία σήμερα και να παλεύετε να λύσετε το μυστήριο ενός εγκλήματος μόνο με τα στοιχεία που σας παρέχουν ο χώρος, ο χρόνος, οι άνθρωποι και η εμπειρία σας. Η ιστορία όμως του συγγραφέα τοποθετείται στην εποχή μας έχοντας τον αέρα μιας άλλης εποχής.
Η «Νήσος», κατά τη φαντασία του Χρήστου Μαρκογιαννάκη, βρίσκεται κάπου στο Αιγαίο πέλαγος κοντά στα παράλια της Τουρκίας και καθώς διαβάζουμε το «Μυθιστόρημα με κλειδί» παλεύουμε να ανακαλύψουμε σε ποιο νησί αναφέρεται αφού αφήνει να πλανάται αυτή η αίσθηση σε όλη τη διάρκεια της αφήγησης του. Με γραφή απλή αλλά ιδιαίτερα λυρική εκεί που χρειάζεται ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης στήνει μια εξαιρετική πλοκή ενός αστυνομικού μυθιστορήματος που καλεί τους αναγνώστες να ανακαλύψουν ποιος κρύβεται πίσω τη δολοφονία της Λούσι Ντέιβις. Το γιατί και το ποιος είναι οι δύο έννοιες που θα βάλουν σε εγρήγορση το αστυνομικό δαιμόνιο των αναγνωστών αλλά μέχρι την τελευταία σελίδα μάλλον θα είναι δύσκολο να ανακαλύψουν το οτιδήποτε. Ο συγγραφέας κρατάει επτασφράγιστα τα μυστικά του δίνοντας μας μόνο ψήγματα σε κάθε κεφάλαιο που περνάει.
Με μικρά και περιεκτικά κεφάλαια το «Μυθιστόρημα με κλειδί» είναι ένα από εκείνα τα βιβλία που μας καθηλώνει στην πολυθρόνα του σαλονιού μας ξάγρυπνους λέγοντας στον εαυτό μας τη γνωστή φράση όλων των βιβλιόφιλων «Ένα κεφάλαιο ακόμα»… Και πραγματικά αυτό το «Ένα κεφάλαιο ακόμα» που αναφωνούμε αποδεικνύει ότι η συνταγή που «μαγείρεψε» ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης τελικά έχει επιτυχία. Διαβάζοντας το βιογραφικό του συγγραφέα θα ανακαλύψουμε ότι γνωρίζει πολύ καλά το αντικείμενο με το οποίο καταπιάνεται στα βιβλία του καθώς έχει σπουδάσει Νομική και Εγκληματολογία αλλά έχει εργασθεί και σαν δικηγόρος. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που έχει επιλέξει να ασχοληθεί με την κατηγορία των αστυνομικών μυθιστορημάτων και όχι με κάποιο άλλο είδος. Είμαι σίγουρη ότι όλο αυτό το μυστήριο που χαρακτηρίζει τις αστυνομικές ιστορίες είναι κάτι που τον ιντριγκάρει όχι μόνο ως συγγραφέα αλλά και ως άνθρωπο.
Σύγχρονο αλλά με την αύρα του κλασικού το «Μυθιστόρημα με κλειδί» τ��υ Χρήστου Μαρκογιαννάκη υπόσχεται να σας ταξιδέψει στην ατμόσφαιρα της «Νήσου» και στο αστείρευτο με έμπνευση μυαλό του αστυνόμου Μάρκου που τα γρανάζια του δουλεύουν ακούραστα μέχρι να βρουν τη λύ��η του μυστηρίου. Θύματα και θύτες μπλέκονται σε ένα ατελείωτο κουβάρι σκοτεινών μυστικών του παρελθόντος σε ένα πολυπρόσωπη και αινιγματική ιστορία όπου όλοι φαντάζουν ύποπτοι. «Έγκλημα στο Νείλο», «Έγκλημα στο Όριαν Εξπρές», «Η δολοφονία του Ρότζερ Ακρόϊντ» είναι κάποιοι από τους τίτλους βιβλίων της Αγκάθα Κρίστι που θα σας έρθουν στο μυαλό όσο διαβάζετε το «Μυθιστόρημα με κλειδί». Με την αισθητική των εγκλημάτων της βασίλισσας της αστυνομικής λογοτεχνίας το βιβλίο του Χρήστου Μαρκογιαννάκη θα σας κρατήσει πολύ ωραία συντροφιά στις καλοκαιρινές σας αποδράσεις. Μην το προσπεράσετε!
June 17, 2021
https://dominicamat.blogspot.com/2021...
Ο συγγραφέας Χρήστος Μαρκογιαννάκης ''επαναπατρίζεται'' με το νέο του αστυνομικό μυθιστόρημα -το τρίτο κατά σειρά που εκδίδεται στα ελληνικά- με τίτλο ''Μυθιστόρημα με κλειδί'' που κυκλοφόρησε πρόσφατα στη χώρα μας από τις εκδόσεις Μίνωας καί πρόκειται να μεταφραστεί καί στα γαλλικά. Εγώ για να είμαι ειλικρινής δεν γνωρίζω το προγενέστερο έργο του συγγραφέα,αλλά είδα με πόσο ενθουσιασμό αντιμετώπισαν τα νέα της έκδοσης του παρόντος βιβλίου οι λοιποί βιβλιόφιλοι. Ναι,μου έκανε εντύπωση καί μου κίνησε το ενδιαφέρον. Στο πακέτο που έλαβα από τις εκδόσεις Μίνωας,περιείχε καί αυτό το βιβλίο καί σήμερα ήρθε η κατάλληλη στιγμή να το διαβάσω καί να σας μιλήσω γι'αυτό.
''Μυθιστόρημα με κλειδί'' ο τίτλος του βιβλίου κι αμέσως σκέφτηκα τον τρόπο που μπορεί να συνδέεται αυτό το κλειδί με την υπόθεσή του. Μήπως θα βοηθήσει να διαλευκανθεί το μυστήριο; Μήπως ανοίγει την κλειδαριά που φανερώνει ένοχα,κρυμμένα μυστικά; Μήπως είναι ένα σημαντικό στοιχείο,αλλά λόγω της απλότητας της φύσης του να μην του δίνουμε την πρέπουσα σημασία,ή,καί το αντίθετο; Δηλαδή να μην σχετίζεται καθόλου με την υπόθεση καί απλά να μας παραπλανά; Πολλά ερωτηματικά μπορούν να γεννηθούν στο μυαλό μου,αλλά η τελική απάντηση θα δοθεί μόλις έχω ολοκληρώσει την ανάγνωση του βιβλίου.
Αρχίζοντας,λοιπόν,να ξεφυλλίζω το βιβλίο κι αφού διάβασα το βιογραφικό του συγγραφέα,έφτασα στο σημείωμα του ιδίου όπου μου δόθηκαν επιπλέον χρήσιμες πληροφορίες καί λύθηκε καί μία εκ των αποριών μου. Το μυθιστόρημα με κλειδί -αν κατάλαβα σωστά- είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για μυθιστορήματα των οποίων η πλοκή βασίζεται στην περιγραφή πραγματικών προσώπων καί καταστάσεων με την πρέπουσα επικάλυψη μυθοπλασίας. Κι έρχομαι να σας ρωτήσω. Πώς θα αισθανόσασταν αν εσείς οι ίδιοι/ες καί η ζωή σας γινόταν κομμάτι ενός μυθιστορήματος; Για κάποιους/ες ίσως να φαντάζει ουτοπικό καί για κάποιους/ες τρομακτικό. Για άλλους/ες,πάλι,το να γίνουν ήρωες/ηρωϊδες ενός βιβλίου είναι ισοδύναμο με την αθανασία. Υπάρχουν,άραγε,όρια στην μυθοπλασία; Πότε ένας δημιουργός έχει το ελεύθερο να γράψει κάτι καί πότε όχι; Για μένα,από την στιγμή που υπάρχει η συγκατάθεση των προσώπων,ναι μπορεί να γράψει κάτι καί να το προσαρμόσει αναλόγως χωρίς να θίγει κάποιον/α.
''Η Νήσος, ένα ειδυλλιακό ψαρονήσι, έχει γίνει καλοκαιρινός προορισμός του διεθνούς τζετ σετ. Ο αστυνόμος του Τμήματος Ανθρωποκτονιών Αττικής Χριστόφορος Μάρκου περνάει εκεί την άδειά του, όταν κατά τη διάρκεια ενός πάρτι η Λούσι Ντέιβις, μια νεαρή Αγγλίδα δημοσιογράφος, βρίσκεται δολοφονημένη στην αποθήκη της οικοδέσποινας. Με το νησί αποκλεισμένο από τον άνεμο, ο Μάρκου ψάχνει το κίνητρο και τον δράστη στα μυστικά, τα ψέματα και τα κουτσομπολιά του «κλειστού κύκλου της Νήσου» και σε ένα μυθιστόρημα με κλειδί που έγραφε το θύμα. Η επιφανειακή ηρεμία του νησιού διαταράσσεται ενώ ένα ακόμη ανεξιχνίαστο έγκλημα από το παρελθόν θα περιπλέξει την υπόθεση. Καθώς η λίστα των νεκρών μεγαλώνει, θα κατορθώσει ο Μάρκου να βρει τον δολοφόνο προτού αυτός καταφέρει να ξεφύγει με το επόμενο πλοίο της γραμμής;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)
Άν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το βιβλίο με τρείς λέξεις θα ήταν: γρήγορο,ενδιαφέρον καί ανατρεπτικό. Μου θύμισε τα κλασικά,παλιά αστυνομικά μυθιστορήματα,μόνο που εδώ είναι πασπαλεισμένο με την απαραίτητη δόση φρεσκάδας που θα έπρεπε να φέρει ένα ανάλογο βιβλίο για να σταθεί επάξια στο σήμερα. Καί το παρόν βιβλίο το καταφέρνει. Σφιχτοδεμένη πλοκή,άμεση εναλλαγή σκηνών,ρεαλιστικοί,ταχύτατοι διάλογοι καί μικρά,περιεκτικά κεφάλαια που τα διακρίνει μία κινηματογραφική αίσθηση,καθώς καί περιγραφικές σκηνές που μας καθιστούν μέρος της ιστορίας βοηθούν να μιλάμε για ένα αξιόλογο έργο. Ο λόγος του συγγραφέα είναι συγκροτημένος καί στρωτός. Επηρεασμένος τόσο από το είδος των σπουδών του,όσο καί από την διαμονή του στη Γαλλία,μεταφέρει κάποια από αυτά τα στοιχεία στο βιβλίο του. Ναι,θεωρώ πως τον έχουν βοηθήσει ώστε να έχει ένα άρτιο αποτέλεσμα,κρατώντας αμείωτο το σασπένς καί την προσοχή του αναγνωστικού κοινού.
Υπάρχει,άραγε,το τέλειο έγκλημα,ή όχι; Η τεχνολογία έχει κάνει άλματα εξέλιξης καί η επιστήμη της εγκληματολογίας έχει βοηθήσει κατά πολύ να εξιχνιαστούν εγκλήματα καί να αποδοθεί η δικαιοσύνη ακόμη κι αρκετά χρόνια μετά την τέλεση αυτών των ειδεχθών πράξεων. Το ερώτημα,όμως,που τίθεται είναι το αν θα μπορούσαν να μην έχουν συμβεί όλα αυτά. Τί εννοώ με αυτό; Το πως η αστυνομία θα είχε φτάσει εγκαίρως στη σύλληψη του εκάστοτε δράστη καί δεν θα έπρεπε να περάσει τόσος πολύς καιρός καί πιθανώς να υπήρχε,παράλληλα,καί τέλεση νέων εγκλημάτων με σκοπό την κάλυψη του ενόχου. Κακά τα ψέματα,το κίνητρο δεν είναι πάντα άγνωστο. Εμένα με απασχολεί η σκέψη πως μπορεί ένας άνθρωπος να χάσει τον έλεγχο καί να περάσει το υπόλοιπο του βίου του χωρίς να αισθάνεται την παραμικρή ενοχή. Είναι μία ένδειξη πως μπορεί να έχει ''χάσει'' την ψυχή του/της;
Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου,μπορώ να πω πως μου άρεσε αρκετά αυτό το παιχνίδι σαν το ποντίκι με την γάτα. Με κρατούσε σε εγρήγορση καί δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα κι έφτασα στο τέλος. Το μόνο που δεν μπορώ να σας πω,είναι το αν η περιέργεια σκότωσε,εντέλει,τη γάτα,ή όχι. Αυτό θα πρέπει να το ανακαλύψετε μόνοι/ες σας διαβάζοντας το βιβλίο. Αναζητήστε το!
Καλές σας αναγνώσεις!
Ο συγγραφέας Χρήστος Μαρκογιαννάκης ''επαναπατρίζεται'' με το νέο του αστυνομικό μυθιστόρημα -το τρίτο κατά σειρά που εκδίδεται στα ελληνικά- με τίτλο ''Μυθιστόρημα με κλειδί'' που κυκλοφόρησε πρόσφατα στη χώρα μας από τις εκδόσεις Μίνωας καί πρόκειται να μεταφραστεί καί στα γαλλικά. Εγώ για να είμαι ειλικρινής δεν γνωρίζω το προγενέστερο έργο του συγγραφέα,αλλά είδα με πόσο ενθουσιασμό αντιμετώπισαν τα νέα της έκδοσης του παρόντος βιβλίου οι λοιποί βιβλιόφιλοι. Ναι,μου έκανε εντύπωση καί μου κίνησε το ενδιαφέρον. Στο πακέτο που έλαβα από τις εκδόσεις Μίνωας,περιείχε καί αυτό το βιβλίο καί σήμερα ήρθε η κατάλληλη στιγμή να το διαβάσω καί να σας μιλήσω γι'αυτό.
''Μυθιστόρημα με κλειδί'' ο τίτλος του βιβλίου κι αμέσως σκέφτηκα τον τρόπο που μπορεί να συνδέεται αυτό το κλειδί με την υπόθεσή του. Μήπως θα βοηθήσει να διαλευκανθεί το μυστήριο; Μήπως ανοίγει την κλειδαριά που φανερώνει ένοχα,κρυμμένα μυστικά; Μήπως είναι ένα σημαντικό στοιχείο,αλλά λόγω της απλότητας της φύσης του να μην του δίνουμε την πρέπουσα σημασία,ή,καί το αντίθετο; Δηλαδή να μην σχετίζεται καθόλου με την υπόθεση καί απλά να μας παραπλανά; Πολλά ερωτηματικά μπορούν να γεννηθούν στο μυαλό μου,αλλά η τελική απάντηση θα δοθεί μόλις έχω ολοκληρώσει την ανάγνωση του βιβλίου.
Αρχίζοντας,λοιπόν,να ξεφυλλίζω το βιβλίο κι αφού διάβασα το βιογραφικό του συγγραφέα,έφτασα στο σημείωμα του ιδίου όπου μου δόθηκαν επιπλέον χρήσιμες πληροφορίες καί λύθηκε καί μία εκ των αποριών μου. Το μυθιστόρημα με κλειδί -αν κατάλαβα σωστά- είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για μυθιστορήματα των οποίων η πλοκή βασίζεται στην περιγραφή πραγματικών προσώπων καί καταστάσεων με την πρέπουσα επικάλυψη μυθοπλασίας. Κι έρχομαι να σας ρωτήσω. Πώς θα αισθανόσασταν αν εσείς οι ίδιοι/ες καί η ζωή σας γινόταν κομμάτι ενός μυθιστορήματος; Για κάποιους/ες ίσως να φαντάζει ουτοπικό καί για κάποιους/ες τρομακτικό. Για άλλους/ες,πάλι,το να γίνουν ήρωες/ηρωϊδες ενός βιβλίου είναι ισοδύναμο με την αθανασία. Υπάρχουν,άραγε,όρια στην μυθοπλασία; Πότε ένας δημιουργός έχει το ελεύθερο να γράψει κάτι καί πότε όχι; Για μένα,από την στιγμή που υπάρχει η συγκατάθεση των προσώπων,ναι μπορεί να γράψει κάτι καί να το προσαρμόσει αναλόγως χωρίς να θίγει κάποιον/α.
''Η Νήσος, ένα ειδυλλιακό ψαρονήσι, έχει γίνει καλοκαιρινός προορισμός του διεθνούς τζετ σετ. Ο αστυνόμος του Τμήματος Ανθρωποκτονιών Αττικής Χριστόφορος Μάρκου περνάει εκεί την άδειά του, όταν κατά τη διάρκεια ενός πάρτι η Λούσι Ντέιβις, μια νεαρή Αγγλίδα δημοσιογράφος, βρίσκεται δολοφονημένη στην αποθήκη της οικοδέσποινας. Με το νησί αποκλεισμένο από τον άνεμο, ο Μάρκου ψάχνει το κίνητρο και τον δράστη στα μυστικά, τα ψέματα και τα κουτσομπολιά του «κλειστού κύκλου της Νήσου» και σε ένα μυθιστόρημα με κλειδί που έγραφε το θύμα. Η επιφανειακή ηρεμία του νησιού διαταράσσεται ενώ ένα ακόμη ανεξιχνίαστο έγκλημα από το παρελθόν θα περιπλέξει την υπόθεση. Καθώς η λίστα των νεκρών μεγαλώνει, θα κατορθώσει ο Μάρκου να βρει τον δολοφόνο προτού αυτός καταφέρει να ξεφύγει με το επόμενο πλοίο της γραμμής;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)
Άν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το βιβλίο με τρείς λέξεις θα ήταν: γρήγορο,ενδιαφέρον καί ανατρεπτικό. Μου θύμισε τα κλασικά,παλιά αστυνομικά μυθιστορήματα,μόνο που εδώ είναι πασπαλεισμένο με την απαραίτητη δόση φρεσκάδας που θα έπρεπε να φέρει ένα ανάλογο βιβλίο για να σταθεί επάξια στο σήμερα. Καί το παρόν βιβλίο το καταφέρνει. Σφιχτοδεμένη πλοκή,άμεση εναλλαγή σκηνών,ρεαλιστικοί,ταχύτατοι διάλογοι καί μικρά,περιεκτικά κεφάλαια που τα διακρίνει μία κινηματογραφική αίσθηση,καθώς καί περιγραφικές σκηνές που μας καθιστούν μέρος της ιστορίας βοηθούν να μιλάμε για ένα αξιόλογο έργο. Ο λόγος του συγγραφέα είναι συγκροτημένος καί στρωτός. Επηρεασμένος τόσο από το είδος των σπουδών του,όσο καί από την διαμονή του στη Γαλλία,μεταφέρει κάποια από αυτά τα στοιχεία στο βιβλίο του. Ναι,θεωρώ πως τον έχουν βοηθήσει ώστε να έχει ένα άρτιο αποτέλεσμα,κρατώντας αμείωτο το σασπένς καί την προσοχή του αναγνωστικού κοινού.
Υπάρχει,άραγε,το τέλειο έγκλημα,ή όχι; Η τεχνολογία έχει κάνει άλματα εξέλιξης καί η επιστήμη της εγκληματολογίας έχει βοηθήσει κατά πολύ να εξιχνιαστούν εγκλήματα καί να αποδοθεί η δικαιοσύνη ακόμη κι αρκετά χρόνια μετά την τέλεση αυτών των ειδεχθών πράξεων. Το ερώτημα,όμως,που τίθεται είναι το αν θα μπορούσαν να μην έχουν συμβεί όλα αυτά. Τί εννοώ με αυτό; Το πως η αστυνομία θα είχε φτάσει εγκαίρως στη σύλληψη του εκάστοτε δράστη καί δεν θα έπρεπε να περάσει τόσος πολύς καιρός καί πιθανώς να υπήρχε,παράλληλα,καί τέλεση νέων εγκλημάτων με σκοπό την κάλυψη του ενόχου. Κακά τα ψέματα,το κίνητρο δεν είναι πάντα άγνωστο. Εμένα με απασχολεί η σκέψη πως μπορεί ένας άνθρωπος να χάσει τον έλεγχο καί να περάσει το υπόλοιπο του βίου του χωρίς να αισθάνεται την παραμικρή ενοχή. Είναι μία ένδειξη πως μπορεί να έχει ''χάσει'' την ψυχή του/της;
Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου,μπορώ να πω πως μου άρεσε αρκετά αυτό το παιχνίδι σαν το ποντίκι με την γάτα. Με κρατούσε σε εγρήγορση καί δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα κι έφτασα στο τέλος. Το μόνο που δεν μπορώ να σας πω,είναι το αν η περιέργεια σκότωσε,εντέλει,τη γάτα,ή όχι. Αυτό θα πρέπει να το ανακαλύψετε μόνοι/ες σας διαβάζοντας το βιβλίο. Αναζητήστε το!
Καλές σας αναγνώσεις!
August 26, 2022
Ένα πολύ ξεκούραστο ανάγνωσμα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι χάθηκε η ποιότητα του μυστηρίου. Θα προτιμήσω ξανά τον συγγραφέα!
November 5, 2024
Ενδιαφέρον ανάγνωσμα, ωραία η γλώσσα και οι περιγραφές παραστατικές.. το μυστήριο άτομο "κλειδί", είχε περάσει από το μυαλό μου κάποια στιγμή και φυσικά χάρηκα που επιβεβαιώθηκα.
Η υπόθεση σε κρατάει και ο Μάρκου φαίνεται ένας χαρακτήρας που μπορεί να δώσει λύσεις και σε άλλες υποθέσεις. Μπορεί φυσικά να το έχει ήδη κάνει, αλλά το παρόν έργο είναι το πρώτο του συγγραφέα που διάβασα.
Μου άρεσε πολύ!
Η υπόθεση σε κρατάει και ο Μάρκου φαίνεται ένας χαρακτήρας που μπορεί να δώσει λύσεις και σε άλλες υποθέσεις. Μπορεί φυσικά να το έχει ήδη κάνει, αλλά το παρόν έργο είναι το πρώτο του συγγραφέα που διάβασα.
Μου άρεσε πολύ!
July 3, 2021
Ήδη από τις πρώτες σελίδες του, το Μυθιστόρημα με κλειδί σε μεταφέρει στη χρυσή εποχή της αστυνομικής λογοτεχνίας, όπου πρωταγωνιστεί η ψυχολογία των ηρώων και όχι το αίμα ή η ωμή βία. Ο συγγραφέας άλλωστε δεν κρύβει τις επιρροές του από την Άγκαθα Κρίστυ και τον Ζωρζ Σιμενόν μεταξύ άλλων, δημιουργώντας έναν ξεχωριστό ήρωα, τον αστυνόμο Μάρκου, που απέχει από τους σκληροτράχηλους ντετέκτιβ του αστυνομικού νουάρ. Ο ΧΜ πλέκει αριστοτεχνικά τους ήρωες του, οι οποίοι είναι εντελώς άγνωστοι και ταυτόχρονα οικείοι. Οι συνηθισμένοι και μη ανθρωπότυποι της φαντασίας του ΧΜ έχουν βάθος και αυτονομία, και άγονται και φέρονται με βάση τα πάθη, τα ένστικτα αλλά και τη λογική τους στη Νήσο, ένα αρχέτυπο του ελληνικού νησιού που περικλείει την ομορφιά και την αγριότητα του ελληνικού καλοκαιριού. Τέλος, πρόκειται για ένα έξυπνο whodunnit με γοητευτική γραφή η οποία διανθίζεται από τις σταθερές επιρροές του συγγραφέα που εκδηλώνονται μέσω του ήρωά του. Οι πινελιές αυτές (ξεχώρισα τις αναφορές στην όπερα και τη Μαρία Κάλλας) δίνουν μια μοναδική διάσταση και ένα επιπλέον βάθος στο Μυθιστόρημα με κλειδί και το ξεχωρίζουν από την αντίστοιχη εγχώρια (και μη) λογοτεχνική παραγωγή στο κοινωνικό αστυνοµικό µυθιστόρηµα. Διαβάζεται απνευστί.
August 5, 2021
Το «Μυθιστόρημα με κλειδί» είναι η πρώτη μου επαφή με τη δουλειά του Χρήστου Μαρκογιαννάκη. Πρόκειται για ένα ευχάριστο και καλογραμμένο μυθιστόρημα «κλειδωμένου δωματίου» (όπου το δωμάτιο είναι ένα μικρό ψαρονήσι), το οποίο διαβάζεται άνετα και ξεκούραστα. Με εμφανείς τις επιρροές από το έργο της Άγκαθα Κρίστι, ο Μαρκογιαννάκης μας προσφέρει μια δροσερή whodunit ιστορία, που τα έχει όλα. Ένα ειδυλλιακό νησάκι του Αιγαίου, μια ντουζίνα ανθρώπους εντελώς ασύμβατους μεταξύ τους, πτώματα που αραδιάζονται το ένα μετά το άλλο και φυσικά έναν αστυνομικό που θα ζήλευε ακόμα κι η «Βασίλισσα του Εγκλήματος».
«Δεν υπάρχουν μυστικά στο νησί. Μόνο ωρολογιακές βόμβες έτοιμες να σκάσουν.»
Μέσα από τις σελίδες του μυθιστορήματός του ο συγγραφέας καταφέρνει να φέρει σε αντιπαράθεση τη ραστώνη του καλοκαιριού, με την ένταση και τη δράση που προκαλεί ένα έγκλημα σε μια μικρή νησιωτική κοινωνία. Όπως αναφέρει κι ο ίδιος «Η ιδέα μου ήλθε διαβάζοντας τις καλοκαιρινές περιπέτειες διάσημων λογοτεχνικών ντετέκτιβ, απ’ τον Poirot, στον Χαρίτο και τον Maigret, των οποίων οι διακοπές λαμβάνουν κατά καιρούς άδοξο τέλος εξαιτίας κάποιας δολοφονίας».
Τόσο οι σπουδές του στη νομική επιστήμη και την εγκληματολογία, όσο και η πολυετής ενασχόλησή του ως δικηγόρος, έχουν βάλει το λιθαράκι τους στη γραφή του Μαρκογιαννάκη. Την επιρροή αυτή την παρατηρούμε όχι μόνο στη δομή της ιστορίας αλλά και στο «χτίσιμο» της πλοκής καθώς και στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων. Παρ’ όλ’ αυτά, θα χαρακτήριζα λιτή τη γραφή του, σχεδόν εφηβική, χωρίς να θεωρώ ότι αυτό είναι κάτι κακό. Αντίθετα, δίνει μια πολύ δροσερή και αθώα θα το πω, αύρα στην ιστορία του. Θα έλεγα όμως ότι, η χρήση των νησιωτικών ιδιωμάτων και η μεταφορά της ντοπιολαλιάς δεν προσδίδει κάτι παραπάνω στο βιβλίο, πέραν ίσως αυτής της «αθωότητας», της «φρεσκάδας» και της «δροσιάς» που προανέφερα. Τα μικρά κεφάλαια δε, βοηθούν να κυλάει ευχάριστα η ανάγνωση και κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο.
«Όλα τα μυστικά έρχονται στο φως, ακόμα και μετά από πολλά χρόνια. Και κανείς δε μπορεί να τα διαγράψει.»
Οι χαρακτήρες του Μαρκογιαννάκη έχουν πολύ τον… αέρα της «χρυσής εποχής» της αστυνομικής λογοτεχνίας. Ωστόσο, είναι ρεαλιστικοί και καλοσχεδιασμένοι. Κάποιοι συγκεκριμένοι έχουν και χαρακτηριστικά καρικατούρας. Χαρακτηριστικά που κάνουν τον αναγνώστη να χαμογελάσει. Στο σύνολό τους πάντως, οι ήρωες είναι αληθοφανείς και πολύ οικείοι. Σίγουρα μπορεί κανείς να εντοπίσει χαρακτηριστικά φίλων και γνωστών σε αυτούς.
Στα υπέρ του βιβλίου θα βάλω και το ότι έχει «ένα βιβλίο μέσα στο βιβλίο» ή μερικά κεφάλαια αυτού τέλος πάντων. Μια πρακτική που την είδα για πρώτη φορά στο «Οι φόνοι της κίσσας» του Anthony Horowitz. Μια πρακτική που κατέληξα να αγαπάω και να χαίρομαι όταν τη συναντώ.
Εν ολίγοις, με άρωμα Ελλάδας, γρήγορο, ενδιαφέρον κι ανατρεπτικό, το «Μυθιστόρημα με κλειδί» είναι η πιο δροσερή παρέα για τις καυτές μέρες του καλοκαιριού. Σας το προτείνω με την καρδιά μου!
Καλές αναγνώσεις!
Διαβάστε περισσότερες βιβλιοαπόψεις στα ΒΙΒΛΙΟγραφικά: https://vivliografika.blogspot.com/
«Δεν υπάρχουν μυστικά στο νησί. Μόνο ωρολογιακές βόμβες έτοιμες να σκάσουν.»
Μέσα από τις σελίδες του μυθιστορήματός του ο συγγραφέας καταφέρνει να φέρει σε αντιπαράθεση τη ραστώνη του καλοκαιριού, με την ένταση και τη δράση που προκαλεί ένα έγκλημα σε μια μικρή νησιωτική κοινωνία. Όπως αναφέρει κι ο ίδιος «Η ιδέα μου ήλθε διαβάζοντας τις καλοκαιρινές περιπέτειες διάσημων λογοτεχνικών ντετέκτιβ, απ’ τον Poirot, στον Χαρίτο και τον Maigret, των οποίων οι διακοπές λαμβάνουν κατά καιρούς άδοξο τέλος εξαιτίας κάποιας δολοφονίας».
Τόσο οι σπουδές του στη νομική επιστήμη και την εγκληματολογία, όσο και η πολυετής ενασχόλησή του ως δικηγόρος, έχουν βάλει το λιθαράκι τους στη γραφή του Μαρκογιαννάκη. Την επιρροή αυτή την παρατηρούμε όχι μόνο στη δομή της ιστορίας αλλά και στο «χτίσιμο» της πλοκής καθώς και στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων. Παρ’ όλ’ αυτά, θα χαρακτήριζα λιτή τη γραφή του, σχεδόν εφηβική, χωρίς να θεωρώ ότι αυτό είναι κάτι κακό. Αντίθετα, δίνει μια πολύ δροσερή και αθώα θα το πω, αύρα στην ιστορία του. Θα έλεγα όμως ότι, η χρήση των νησιωτικών ιδιωμάτων και η μεταφορά της ντοπιολαλιάς δεν προσδίδει κάτι παραπάνω στο βιβλίο, πέραν ίσως αυτής της «αθωότητας», της «φρεσκάδας» και της «δροσιάς» που προανέφερα. Τα μικρά κεφάλαια δε, βοηθούν να κυλάει ευχάριστα η ανάγνωση και κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο.
«Όλα τα μυστικά έρχονται στο φως, ακόμα και μετά από πολλά χρόνια. Και κανείς δε μπορεί να τα διαγράψει.»
Οι χαρακτήρες του Μαρκογιαννάκη έχουν πολύ τον… αέρα της «χρυσής εποχής» της αστυνομικής λογοτεχνίας. Ωστόσο, είναι ρεαλιστικοί και καλοσχεδιασμένοι. Κάποιοι συγκεκριμένοι έχουν και χαρακτηριστικά καρικατούρας. Χαρακτηριστικά που κάνουν τον αναγνώστη να χαμογελάσει. Στο σύνολό τους πάντως, οι ήρωες είναι αληθοφανείς και πολύ οικείοι. Σίγουρα μπορεί κανείς να εντοπίσει χαρακτηριστικά φίλων και γνωστών σε αυτούς.
Στα υπέρ του βιβλίου θα βάλω και το ότι έχει «ένα βιβλίο μέσα στο βιβλίο» ή μερικά κεφάλαια αυτού τέλος πάντων. Μια πρακτική που την είδα για πρώτη φορά στο «Οι φόνοι της κίσσας» του Anthony Horowitz. Μια πρακτική που κατέληξα να αγαπάω και να χαίρομαι όταν τη συναντώ.
Εν ολίγοις, με άρωμα Ελλάδας, γρήγορο, ενδιαφέρον κι ανατρεπτικό, το «Μυθιστόρημα με κλειδί» είναι η πιο δροσερή παρέα για τις καυτές μέρες του καλοκαιριού. Σας το προτείνω με την καρδιά μου!
Καλές αναγνώσεις!
Διαβάστε περισσότερες βιβλιοαπόψεις στα ΒΙΒΛΙΟγραφικά: https://vivliografika.blogspot.com/
July 4, 2021
Εξαιρετική γραφή, διεισδυτική ματιά στην ανάπτυξη του ψυχολογικού προφίλ των ηρώων (μια από τις λίγες φορές που αν και διάβασα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα δεν μπερδεύτηκα με τα ονόματα), ένας χαρισματικός αστυνόμος. Ένα απολαυστικό μυθιστόρημα, που συστήνω ανεπιφύλακτα.
July 27, 2021
Καλογραμμένο και ευκολοδιαβαστο βιβλίο. Δύο αστεράκια μείον γιατί δεν ένιωσα την αγωνία που περίμενα διαβάζοντας το και για το τέλος που δεν έπεσα και απο τα σύννεφα (ενώ ήθελα να πέσω 😛). Ωστόσο αναμένω και άλλα από τον συγγραφέα γιατί σίγουρα έχει μέλλον στο χώρο!
December 14, 2023
Πολύ ωραία πλοκή σε ελληνικό νησί με μυστήριο και τρεις φόνους που θυμίζει πολύ Agatha Christie με τον διαβόητο Πουαρό. Από τα μισά και μετά η υπόθεση εξελίσσεται σε πιο γρήγορους ρυθμούς και στην λύση του μυστηρίου της Λούσι. Εξαιρετικό καλοκαιρινό ανάγνωσμα και σίγουρα θα ψάξω και για αλλά βιβλία του συγγραφέα.
Read
April 11, 2025Κλασσικό αστυνομικό μυθιστόρημα τύπου whodunit με αρκετά γνώριμα στοιχεία τους είδους αλλά τοποθετημένο με μαεστρία στο ελληνικό νησιωτικό καλοκαίρι.
September 21, 2021
Το «Μυθιστόρημα με κλειδί» ήταν το πιο καλοκαιρινό βιβλίο που διάβασα φέτος. Ο συγγραφέας με έναν τρόπο ιδιαίτερο χτίζει μια ιστορία καλογραμμένη και ευχάριστη. Το βιβλίο διαφέρει σημαντικά από τα υπόλοιπα αστυνομικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει, καθώς πρωταγωνιστεί η ψυχολογία των ηρώων και όχι η αιματηρή βία. Αν και οι ήρωες είναι άγνωστοι προς τον αναγνώστη, ο Μαρκογιαννάκης καταφέρνει να τους κάνει τόσο οικείους που σίγουρα ο καθένας μας θα έβρισκε πολλά σημεία ταύτισης. Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση είναι ότι όλοι άγονταν και φέρονταν με βάση τα πάθη τους. Ο συγγραφέας κατάφερε να τοποθετήσει πολλά κοινωνικά φαινόμενα και παθογένειες με τρόπο αριστοτεχνικό αλλά όχι επιφανειακό. Θα χαρακτήριζα τη γραφή του Μαρκογιαννάκη τουλάχιστον ελκυστική, αφού κατάφερε να με μεταφέρει σε ένα νησί χωρίς καν να αναφέρει το όνομά του.
May 29, 2021
Ένα από τα λίγα αστυνομικά που έχουν τόσους πολλούς υπόπτους. Σαν αστυνομικό θα ήθελα λίγη περισσότερη δράση. Όμως έκλεισε όμορφα με την αποκάλυψη του δολοφόνου.
July 29, 2025
❗️“Roman à clef”, μυθιστόρημα με κλειδί, είναι ένα μυθιστόρημα που παραπέμπει ευθέως σε πραγματικά γεγονότα και πρόσωπα, καλυμμένα από ένα λεπτό πέπλο μυθοπλασίας.» (σελίδα 122)
Η Νήσος είναι ένα ειδυλλιακό ψαρονήσι του Αιγαίου, που έχει γίνει must καλοκαιρινός προορισμός τόσο για τους Έλληνες όσο και για τους ξένους πλούσιους τουρίστες. Εκεί επιλέγει να περάσει και τις μέρες της άδειάς του ο Χριστόφορος Μάρκου, ο καταξιωμένος αστυνόμος του Τμήματος Ανθρωποκτονιών Αττικής, ο «κύριος 100%» όπως τον αποκαλούσαν, αφού είχε διαλευκάνει όλες τις υποθέσεις που είχε αναλάβει.
Κατά τη διάρκεια του πάρτι που είχε διοργανώσει η Μαριαμά Μιλάντι και ο Μάρκου να βρίσκεται ανάμεσα στους προσκεκλημένους, η δημοσιογράφος και συγγραφέας, Λούσι Ντέιβις, εντοπίζεται δολοφονημένη μέσα στην αποθήκη του σπιτιού.
Οι διακοπές του Μάρκου τελειώνουν άδοξα και αναλαμβάνει δράση, αν και οι συνθήκες, όχι μόνο δεν ευνοούσαν την κατάσταση, αλλά ήταν αντίξοες και την δυσχέραιναν. Ο Μάρκου ψάχνει τον δολοφόνο αλλά και το κίνητρό του ανάμεσα στα κουτσομπολιά, τα μυστικά και τα ψέματα της κλειστής κοινωνίας της Νήσου, αλλά και σε ένα μυθιστόρημα με κλειδί που έγραφε η Λούσι. Καθώς η έρευνα προχωράει, τα νέα στοιχεία που προκύπτουν έρχονται να περιπλέξουν τα πράγματα ακόμη περισσότερο, όταν ένα ανεξιχνίαστο έγκλημα από το παρελθόν βγαίνει στην επιφάνεια.
Όλοι είναι ύποπτοι. Όλοι έχουν κάνει κάτι, τώρα ή στο παρελθόν, το οποίο δεν θέλουν να φανερωθεί. Όλοι έχουν ένοχα μυστικά και κρύβουν κάτι.
❓Ποιος όμως είχε σοβαρό κίνητρο, την ευκαιρία και τον τρόπο για να δολοφονήσει την Λούσι;
❓Ποιο θανάσιμο μυστικό δεν έπρεπε να βγει στην επιφάνεια και κόστισε τη ζωή της;
❓Γιατί ο δολοφόνος ένιωσε να απειλείται από το μυθιστόρημα με κλειδί που έγραφε η Λούσι;
«Μυθιστόρημα με κλειδί» είναι ένα καταπληκτικό, καλογραμμένο και πανέξυπνο αστυνομικό μυθιστόρημα που θυμίζει, ως προς το στήσιμο του σκηνικού και τον τρόπο γραφής, την αγαπημένη μου Άγκαθα Κρίστι.
Το βιβλίο έχει μικρά κεφάλαια που διαβάζονται γρήγορα, κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, εντείνοντας την αγωνία και την περιέργειά του, πλούσια, σφιχτοδεμένη και κινηματογραφική πλοκή, γρήγορη εναλλαγή των σκηνών, άρτια δομημένους χαρακτήρες, αληθοφανείς και παραστατικές περιγραφές, ρεαλιστικούς διαλόγους, εκπλήξεις και ανατροπές, που δεν θα σας επιτρέψουν να αφήσετε το βιβλίο λεπτό από τα χέρια σας.
Πρώτη μου γνωριμία με την γραφή του συγγραφέα και δηλώνω καταγοητευμένη!! Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.
10 / 10 !!!
✒️«Άνθρωπος χωρίς μυστικά, άνθρωπος που δεν έχει ζήσει.» (σελίδα 126)
✒️«Τα μυστικά, όσο καλά θαμμένα κι αν είναι, όσο κι αν προσπαθήσει κ��ποιος να τα διαγράψει, κάποια στιγμή έρχονται στο φως!» (σελίδα 323)
Η Νήσος είναι ένα ειδυλλιακό ψαρονήσι του Αιγαίου, που έχει γίνει must καλοκαιρινός προορισμός τόσο για τους Έλληνες όσο και για τους ξένους πλούσιους τουρίστες. Εκεί επιλέγει να περάσει και τις μέρες της άδειάς του ο Χριστόφορος Μάρκου, ο καταξιωμένος αστυνόμος του Τμήματος Ανθρωποκτονιών Αττικής, ο «κύριος 100%» όπως τον αποκαλούσαν, αφού είχε διαλευκάνει όλες τις υποθέσεις που είχε αναλάβει.
Κατά τη διάρκεια του πάρτι που είχε διοργανώσει η Μαριαμά Μιλάντι και ο Μάρκου να βρίσκεται ανάμεσα στους προσκεκλημένους, η δημοσιογράφος και συγγραφέας, Λούσι Ντέιβις, εντοπίζεται δολοφονημένη μέσα στην αποθήκη του σπιτιού.
Οι διακοπές του Μάρκου τελειώνουν άδοξα και αναλαμβάνει δράση, αν και οι συνθήκες, όχι μόνο δεν ευνοούσαν την κατάσταση, αλλά ήταν αντίξοες και την δυσχέραιναν. Ο Μάρκου ψάχνει τον δολοφόνο αλλά και το κίνητρό του ανάμεσα στα κουτσομπολιά, τα μυστικά και τα ψέματα της κλειστής κοινωνίας της Νήσου, αλλά και σε ένα μυθιστόρημα με κλειδί που έγραφε η Λούσι. Καθώς η έρευνα προχωράει, τα νέα στοιχεία που προκύπτουν έρχονται να περιπλέξουν τα πράγματα ακόμη περισσότερο, όταν ένα ανεξιχνίαστο έγκλημα από το παρελθόν βγαίνει στην επιφάνεια.
Όλοι είναι ύποπτοι. Όλοι έχουν κάνει κάτι, τώρα ή στο παρελθόν, το οποίο δεν θέλουν να φανερωθεί. Όλοι έχουν ένοχα μυστικά και κρύβουν κάτι.
❓Ποιος όμως είχε σοβαρό κίνητρο, την ευκαιρία και τον τρόπο για να δολοφονήσει την Λούσι;
❓Ποιο θανάσιμο μυστικό δεν έπρεπε να βγει στην επιφάνεια και κόστισε τη ζωή της;
❓Γιατί ο δολοφόνος ένιωσε να απειλείται από το μυθιστόρημα με κλειδί που έγραφε η Λούσι;
«Μυθιστόρημα με κλειδί» είναι ένα καταπληκτικό, καλογραμμένο και πανέξυπνο αστυνομικό μυθιστόρημα που θυμίζει, ως προς το στήσιμο του σκηνικού και τον τρόπο γραφής, την αγαπημένη μου Άγκαθα Κρίστι.
Το βιβλίο έχει μικρά κεφάλαια που διαβάζονται γρήγορα, κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, εντείνοντας την αγωνία και την περιέργειά του, πλούσια, σφιχτοδεμένη και κινηματογραφική πλοκή, γρήγορη εναλλαγή των σκηνών, άρτια δομημένους χαρακτήρες, αληθοφανείς και παραστατικές περιγραφές, ρεαλιστικούς διαλόγους, εκπλήξεις και ανατροπές, που δεν θα σας επιτρέψουν να αφήσετε το βιβλίο λεπτό από τα χέρια σας.
Πρώτη μου γνωριμία με την γραφή του συγγραφέα και δηλώνω καταγοητευμένη!! Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.
10 / 10 !!!
✒️«Άνθρωπος χωρίς μυστικά, άνθρωπος που δεν έχει ζήσει.» (σελίδα 126)
✒️«Τα μυστικά, όσο καλά θαμμένα κι αν είναι, όσο κι αν προσπαθήσει κ��ποιος να τα διαγράψει, κάποια στιγμή έρχονται στο φως!» (σελίδα 323)
September 5, 2024
Πρώτη επαφή με τον συγγραφέα και με κέρδισε πολύ η γραφή του. Δεν είναι από τα βιβλία, τα οποία με έκαναν να θέλω "να φάω τα νύχια μου" από την αγωνία, αλλά ο τρόπος αφήγησης είναι τέτοιος που δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου. Πολύ χαίρομαι που έχω κι άλλα βιβλία του στη βιβλιοθήκη μου
August 26, 2023
Πρωτη επαφη με το συγγραφεα αποτυχαια αγορα απο γνωστο παιχνιδοκαταστημα. Μου αρεσε παρα πολυ.!!! Πολυ ωραια υποθεση με πλοκη μικρα κεφαλαια που δεν κουραζουν και με εξελιξεις στις οποιες δεν παει το μυαλο σου. Το μονο που θα ηθελα ειναι να ειχε λιγο πιο ομαλη μεταβαση για το φιναλε. Να μας προιδεαζε λιγο. Στις τελευταιες 30 σελιδες αποκαλυψης θεωρω οτι το ξεπεταξε λιγο.
Ελπιζω και τα επομενα να ειναι εξισου ωραια.
Ελπιζω και τα επομενα να ειναι εξισου ωραια.
August 2, 2022
η κριτική μου στο https://www.instagram.com/p/CfCwk5VoP...
September 27, 2021
2,5-3
Μου άρεσε και δεν μου άρεσε. Το πρώτο μισό είναι για 2 και το δεύτερο μισό 3.
Το πρώτο μισό πάει λίγο αργά, πολλές λεπτομέρειες που όμως δεν σε βοηθούν στο να καταλάβεις ή και να ταυτιστείς με τους ήρωες, ούτε καν να τους υποψιαστείς ως οι πιθανοί δολοφόνοι. Επειδή λείπει το σασπένς το να τους θεωρείς όλους ύποπτους το κάνει λίγο αδιάφορο.
Το δεύτερο μισό όμως είναι πιο δυνατό και σου κρατάει το ενδιάφέρον. Εκεί υπάρχουν περισσότεροι ύποπτοι αλλά και άλλοθι για τον καθένα.
Μου άρεσε και δεν μου άρεσε. Το πρώτο μισό είναι για 2 και το δεύτερο μισό 3.
Το πρώτο μισό πάει λίγο αργά, πολλές λεπτομέρειες που όμως δεν σε βοηθούν στο να καταλάβεις ή και να ταυτιστείς με τους ήρωες, ούτε καν να τους υποψιαστείς ως οι πιθανοί δολοφόνοι. Επειδή λείπει το σασπένς το να τους θεωρείς όλους ύποπτους το κάνει λίγο αδιάφορο.
Το δεύτερο μισό όμως είναι πιο δυνατό και σου κρατάει το ενδιάφέρον. Εκεί υπάρχουν περισσότεροι ύποπτοι αλλά και άλλοθι για τον καθένα.
September 23, 2022
Το καλοκαίρι είναι συνυφασμένο με το ταξίδι στα ελληνικά νησιά μας που είναι γεμάτα χρώματα, θάλασσα και ξεκούραση. Εκεί μας οδηγεί ο συγγραφέας στη Νήσο σε ένα κοσμοπολιτικό προορισμό που τον επιλέγουν τα υψηλά κλιμάκια της κοινωνίας.
Ένα πάρτι καταλήγει σε τραγωδία καθώς στην αποθήκη της οικοδέσποινας βρίσκουν το πτώμα της Αγγλίδας δημοσιογράφου Λούσι Ντέιβις. Αν και σε πρώτη φάση δεν υπάρχει κανένα κίνητρο για την δολοφονία ο έμπειρος αστυνομικός Χριστόφορος Μάρκου ψάχνει τις λεπτομέρειες που κρύβονται πίσω από τα ευγενή αισθήματα των κατοίκων.
Είναι το δεύτερο βιβλίο του Μαρκογιαννάκη που διαβάζω και με έκανε να το αγαπήσω και αυτό. Ο συγγραφέας πατάει πάνω στα χνάρια της μίας και μοναδικής Άγκαθα Κρίστι και δημιουργεί μυθιστορήματα με αέρα μίας άλλης εποχής.
Στα θετικά θα βάλω την ανάλυση των χαρακτήρων και πόσο εύστοχα πετυχαίνει να εμβαθύνει στα σκοτεινά τους κίνητρα, Είναι μοναδικές οι περιγραφές του νησιού νιώθεις την αλμύρα και την γεύση του καλοκαιριού να πλημμυρίζει κάθε πρόταση. Ευρηματικός ο τρόπος που δόμησε το ανάγνωσμα και το φινάλε σου αφήνει την αίσθηση της ματαιότητας της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ο Χρήστος είναι εξαιρετικός συγγραφέας και αναμένω με χαρά τα επόμενα βιβλία του.
Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.
Ένα πάρτι καταλήγει σε τραγωδία καθώς στην αποθήκη της οικοδέσποινας βρίσκουν το πτώμα της Αγγλίδας δημοσιογράφου Λούσι Ντέιβις. Αν και σε πρώτη φάση δεν υπάρχει κανένα κίνητρο για την δολοφονία ο έμπειρος αστυνομικός Χριστόφορος Μάρκου ψάχνει τις λεπτομέρειες που κρύβονται πίσω από τα ευγενή αισθήματα των κατοίκων.
Είναι το δεύτερο βιβλίο του Μαρκογιαννάκη που διαβάζω και με έκανε να το αγαπήσω και αυτό. Ο συγγραφέας πατάει πάνω στα χνάρια της μίας και μοναδικής Άγκαθα Κρίστι και δημιουργεί μυθιστορήματα με αέρα μίας άλλης εποχής.
Στα θετικά θα βάλω την ανάλυση των χαρακτήρων και πόσο εύστοχα πετυχαίνει να εμβαθύνει στα σκοτεινά τους κίνητρα, Είναι μοναδικές οι περιγραφές του νησιού νιώθεις την αλμύρα και την γεύση του καλοκαιριού να πλημμυρίζει κάθε πρόταση. Ευρηματικός ο τρόπος που δόμησε το ανάγνωσμα και το φινάλε σου αφήνει την αίσθηση της ματαιότητας της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ο Χρήστος είναι εξαιρετικός συγγραφέας και αναμένω με χαρά τα επόμενα βιβλία του.
Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.
August 1, 2024
Τρίτο σε σειρά βιβλίο του Μαρκογιαννακη που διαβάζω. Για μένα αποτελεί εγγύηση πως θα διαβάσω ένα βιβλίο που έχει σασπένς, ο λόγος του είναι κατανοητος κ τα κεφάλαια μικρά και δεν κουράζουν. Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους αρέσουν αστυνομικά μυθιστορήματα. 4,5 αστεράκια!
August 14, 2021
Στη διαρκεια ενος παρτυ στη Νησο γινεται μια δολοφονια μιας νεαρης δημοσιογραφου .Ποιος το εκανε και γιατι ? Πολλοί οι υποψηφιοι μιας και η συγκεκριμένη εγραφε ενα βιβλιο για τη ζωη ατη Νησο που αποκάλυπτε αγνωστες πτυχες φιλων και γνωστων .Τελικά οταν ολοι εχουν κινητρο να τη βγαλουν απο τη μεση θα καταφερει ο Αστυνομος Μαρκου να βρει τον πραγματικο ενοχο ?
July 31, 2023
3+. Χωρίς να είναι κάτι το τρομερα εντυπωσιακό διαβάζεται ευχάριστα και με ενδιαφέρον ως το τέλος. Έχω πάρει ήδη και τα άλλα δύο αστυνομικά μυθιστορηματα του συγγραφέα.
July 31, 2021
Αν αγαπάτε τα καλά αστυνομικά #whodunit, αν γαλουχηθήκατε με Άγκαθα Κρίστι, αν θέλετε να ταξιδέψετε σε ένα νησί των Δωδεκανήσων και να πάρετε λίγη καλοκαιρινή αύρα (αναμεμειγμένη προφανώς με φόνους, μυστικά και ψέματα), τότε διαβάστε το!
January 29, 2024
5 αστέρια και λίγα είναι! Μπράβο στο συγγραφέα, έχει βρει τρόπο να σε κρατάει καθηλωμένο. Δεν κουράζει καθόλου, δεν πλατιάζει το κείμενο. Μεγάλο πλεονέκτημα για μένα τα πολύ μικρά κεφάλαια. Τόσο που μόλις τελειώνεις ένα, λες άντε ένα ακόμα, με παίρνει.... και σιγά σιγά χωρίς να το καταλάβεις, έχεις φτάσει στο τέλος. Ανυπομονώ για επόμενα βιβλία της σειράς.
July 8, 2021
Καλογραμμένο, σε ύφος Άγκαθα Κρίστι, με άρωμα ελληνικού καλοκαιριού...
March 30, 2023
Ο αστυνόμος Χριστόφορος Μάρκου βρίσκεται για διακοπές στη Νήσο, μόνο που ένα πτώμα θα του αλλάξει τα σχέδια. Μια κοπέλα βρίσκεται δολοφονημένη στο σπίτι της Μαριαμά Μιλάντι, μιας διαζευγμένης Ελβετίδας που διοργανώνει μια ωραία δεξίωση εκείνη τη βραδιά. Πολλοί είναι οι ύποπτοι και άλλες τόσες οι ευκαιρίες. Ποιος σκότωσε τη δημοσιογράφο και γιατί; Άνηκε στον κλειστό κύκλο της Μαριαμά ή ήταν κάποιος ακάλεστος επισκέπτης; Ποιοι είχαν άλλοθι, ποιοι έφυγαν νωρίτερα και γιατί, ποιος κρύβει μυστικά, ποιος είναι αυτόπτης μάρτυρας σε κάτι που δεν έπρεπε να δει; Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα απαντώνται σταδιακά σ’ ένα κείμενο γεμάτο εκπλήξεις και ανατροπές.
Το «μυθιστόρημα με κλειδί» είναι ένα είδος μυθιστορήματος που περιγράφει πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις αλλά με επικάλυψη μυθοπλασίας. Η Λούσι Ντέιβις, προστατευόμενη του Αρνό Καντενά, παραθέριζε τα τελευταία χρόνια στη Νήσο κι άρχισε να συναναστρέφεται τον κλειστό κύκλο των ξένων επισκεπτών του τόπου, οι οποίοι συμπεριφέρονται λες και είναι αυτοί οι κάτοικοι του νησιού κι ας έρχονται μόνο τα καλοκαίρια. Στο μυαλό της λοιπόν η Λούσι έχει να γράψει ένα τέτοιο μυθιστόρημα, μόνο που τα πραγματικά γεγονότα που καταγράφει αφήνουν πολλά υπονοούμενα και επιβεβαιώνουν κάποιες υποψίες, επομένως κάποιος θέλει να της κλείσει το στόμα. Πώς κατάφερνε να πείθει τους άλλους να της εξομολογούνται τα εσώψυχά τους και πόσο θανατηφόρο αποδείχτηκε αυτό; Γιατί διάλεξε τη Νήσο; Πώς γίνεται κάποιος που είναι συμπαθής σε όλους να καταλήξει δολοφονημένος; Μυστικά και κουτσομπολιά, αποκαλύψεις και κρυμμένες αλήθειες, ménage à trois, πατρότητες, λαθρεμπόριο, ναρκωτικά, απ’ όλα έχει ο μπαξές ή μάλλον το νησί, το θέμα είναι όμως τι απ’ όλα αυτά όπλισε το χέρι του δολοφόνου. Τι συμβαίνει όταν σε ένα ισόπλευρο τρίγωνο αλλάζουν οι ισορροπίες;
Η ιστορία διαδραματίζεται στη Νήσο, σ’ ένα φανταστικό νησί των Δωδεκανήσων λίγα μίλια από την Τουρκία, που έχει βέβαια όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που συναντάμε σε τέτοια μέρη: μια Μονή, τη Χώρα, ένα λιμάνι, ένα κέντρο υγείας, έναν αστυνομικό σταθμό κ. ά. και ο απότομος καιρός που αγριεύει οδηγεί σε απαγορευτικό απόπλου και κατάπλου, οπότε το νησί, μαζί κι ο δολοφόνος, απομονώνονται. Λόγω της κακοκαιρίας το Εγκληματολογικό από την Αθήνα και η Ιατροδικαστική Υπηρεσία της Ρόδου δεν μπορούν να προσεγγίσουν, οπότε στην αρχή εκτυλίσσονται τραγικωμικές ευφάνταστες σκηνές που μεν γελάς αλλά στενοχωριέσαι με τις ελλείψεις στα νησιά μας. Ο αστυνόμος Χριστόφορος Μάρκου βρίσκεται σε διακοπές αφού ο διευθυντής του Τμήματος Εγκλημάτων Κατά Ζωής Αττικής, αστυνόμος Μιχάλης Ρώβης, του έδωσε αναγκαστική άδεια από τη ΓΑΔΑ για να ξεκουραστεί μετά τις τελευταίες του υποθέσεις. Η ιστορία επικεντρώνεται στα ενδιαφέροντα ψυχογραφήματα των υπόπτων και ξεδιπλώνεται μέσω ανακρίσεων αλλά και αναπάντεχων γεγονότων, οπότε μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει άνετα την ιστορία, αφού δεν υπάρχουν στενοί δεσμοί με τα προηγούμενα βιβλία της σειράς. Ο αστυνόμος Μάρκου βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση, αφού δεν έχει προσωπικούς δεσμούς με κανέναν από τη Νήσο κι αυτό δεν του γεννάει προκαταλήψεις και συμπάθειες ή αντιπάθειες, επομένως με καθαρό μυαλό προχωράει βήμα προς βήμα τις έρευνες. Όλη αυτή η εμπειρία είναι μια καλοδεχούμενη αλλαγή συγκριτικά με τις προηγούμενες ανθρωποκτονίες που είχε χειριστεί κι αφοσιώνεται στους υπόπτους, έχοντας στο πλάι του τον δόκιμο αστυνόμο Αντώνη Κατζίκη, αφού ο διοικητής του είχε μεταβεί στην Κω κι αποκλείστηκε εκεί.
Το «Μυθιστόρημα με κλειδί» αποπνέει μια εσάνς παλιών αστυνομικών μυθιστορημάτων, αποφεύγει τις φριχτές λεπτομέρειες, δίνει σωστά ψυχογραφήματα, περιέχει κλιμακούμενη αγωνία και απανωτές, ανατροπές ενώ στήνει ένα παιχνίδι γάτας-ποντικιού με τον αναγνώστη, ακριβώς όπως έκανε η Agatha Christie στα έργα της (δεν είναι τυχαία η αναφορά στο όνομά της και στα βιβλία της τουλάχιστον τέσσερις φορές σε όλο το κείμενο). Το βιβλίο είναι «πεπαλαιωμένο» (ακολουθεί δηλαδή τις δομές των κλασικών αστυνομικών μυθιστορημάτων) και ταυτόχρονα ολόφρεσκο, έξυπνο, με σασπένς κι ομολογώ ότι όσο πλησίαζα στο τέλος τόσο πιο γρήγορα διάβαζα για να βρω τον δολοφόνο και για να δω αν τα «ψίχουλα» που μου άφηνε ο συγγραφέας κάπου κάπου με οδηγούσαν στον ένοχο. Επίσης μου άρεσε πολύ που παρατίθενται και τα πρώτα κεφάλαια του μυθιστορήματος που έγραφε η νεκρή, κάτι σαν παιχνίδι «βρες-ποιος-είναι-ποιος», με τη «βεντάλια των κουτσομπολιών» να ανοίγει όλο και περισσότερο και να εμφανίζονται όλο και περισσότερα κίνητρα! Υποψίες, φήμες, κουτσομπολιά κι ένας κλειστός κύκλος υπόπτων που αρνείται να δείξει τα μυστικά του δυσκολεύουν την υπόθεση κι όλα αυτά με κράτησαν αιχμάλωτο ως την τελευταία σελίδα!
Πρώτη δημοσίευση στο site μου: www.vivliokritikes.com/%ce%bc%cf%85%c...
Το «μυθιστόρημα με κλειδί» είναι ένα είδος μυθιστορήματος που περιγράφει πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις αλλά με επικάλυψη μυθοπλασίας. Η Λούσι Ντέιβις, προστατευόμενη του Αρνό Καντενά, παραθέριζε τα τελευταία χρόνια στη Νήσο κι άρχισε να συναναστρέφεται τον κλειστό κύκλο των ξένων επισκεπτών του τόπου, οι οποίοι συμπεριφέρονται λες και είναι αυτοί οι κάτοικοι του νησιού κι ας έρχονται μόνο τα καλοκαίρια. Στο μυαλό της λοιπόν η Λούσι έχει να γράψει ένα τέτοιο μυθιστόρημα, μόνο που τα πραγματικά γεγονότα που καταγράφει αφήνουν πολλά υπονοούμενα και επιβεβαιώνουν κάποιες υποψίες, επομένως κάποιος θέλει να της κλείσει το στόμα. Πώς κατάφερνε να πείθει τους άλλους να της εξομολογούνται τα εσώψυχά τους και πόσο θανατηφόρο αποδείχτηκε αυτό; Γιατί διάλεξε τη Νήσο; Πώς γίνεται κάποιος που είναι συμπαθής σε όλους να καταλήξει δολοφονημένος; Μυστικά και κουτσομπολιά, αποκαλύψεις και κρυμμένες αλήθειες, ménage à trois, πατρότητες, λαθρεμπόριο, ναρκωτικά, απ’ όλα έχει ο μπαξές ή μάλλον το νησί, το θέμα είναι όμως τι απ’ όλα αυτά όπλισε το χέρι του δολοφόνου. Τι συμβαίνει όταν σε ένα ισόπλευρο τρίγωνο αλλάζουν οι ισορροπίες;
Η ιστορία διαδραματίζεται στη Νήσο, σ’ ένα φανταστικό νησί των Δωδεκανήσων λίγα μίλια από την Τουρκία, που έχει βέβαια όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που συναντάμε σε τέτοια μέρη: μια Μονή, τη Χώρα, ένα λιμάνι, ένα κέντρο υγείας, έναν αστυνομικό σταθμό κ. ά. και ο απότομος καιρός που αγριεύει οδηγεί σε απαγορευτικό απόπλου και κατάπλου, οπότε το νησί, μαζί κι ο δολοφόνος, απομονώνονται. Λόγω της κακοκαιρίας το Εγκληματολογικό από την Αθήνα και η Ιατροδικαστική Υπηρεσία της Ρόδου δεν μπορούν να προσεγγίσουν, οπότε στην αρχή εκτυλίσσονται τραγικωμικές ευφάνταστες σκηνές που μεν γελάς αλλά στενοχωριέσαι με τις ελλείψεις στα νησιά μας. Ο αστυνόμος Χριστόφορος Μάρκου βρίσκεται σε διακοπές αφού ο διευθυντής του Τμήματος Εγκλημάτων Κατά Ζωής Αττικής, αστυνόμος Μιχάλης Ρώβης, του έδωσε αναγκαστική άδεια από τη ΓΑΔΑ για να ξεκουραστεί μετά τις τελευταίες του υποθέσεις. Η ιστορία επικεντρώνεται στα ενδιαφέροντα ψυχογραφήματα των υπόπτων και ξεδιπλώνεται μέσω ανακρίσεων αλλά και αναπάντεχων γεγονότων, οπότε μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει άνετα την ιστορία, αφού δεν υπάρχουν στενοί δεσμοί με τα προηγούμενα βιβλία της σειράς. Ο αστυνόμος Μάρκου βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση, αφού δεν έχει προσωπικούς δεσμούς με κανέναν από τη Νήσο κι αυτό δεν του γεννάει προκαταλήψεις και συμπάθειες ή αντιπάθειες, επομένως με καθαρό μυαλό προχωράει βήμα προς βήμα τις έρευνες. Όλη αυτή η εμπειρία είναι μια καλοδεχούμενη αλλαγή συγκριτικά με τις προηγούμενες ανθρωποκτονίες που είχε χειριστεί κι αφοσιώνεται στους υπόπτους, έχοντας στο πλάι του τον δόκιμο αστυνόμο Αντώνη Κατζίκη, αφού ο διοικητής του είχε μεταβεί στην Κω κι αποκλείστηκε εκεί.
Το «Μυθιστόρημα με κλειδί» αποπνέει μια εσάνς παλιών αστυνομικών μυθιστορημάτων, αποφεύγει τις φριχτές λεπτομέρειες, δίνει σωστά ψυχογραφήματα, περιέχει κλιμακούμενη αγωνία και απανωτές, ανατροπές ενώ στήνει ένα παιχνίδι γάτας-ποντικιού με τον αναγνώστη, ακριβώς όπως έκανε η Agatha Christie στα έργα της (δεν είναι τυχαία η αναφορά στο όνομά της και στα βιβλία της τουλάχιστον τέσσερις φορές σε όλο το κείμενο). Το βιβλίο είναι «πεπαλαιωμένο» (ακολουθεί δηλαδή τις δομές των κλασικών αστυνομικών μυθιστορημάτων) και ταυτόχρονα ολόφρεσκο, έξυπνο, με σασπένς κι ομολογώ ότι όσο πλησίαζα στο τέλος τόσο πιο γρήγορα διάβαζα για να βρω τον δολοφόνο και για να δω αν τα «ψίχουλα» που μου άφηνε ο συγγραφέας κάπου κάπου με οδηγούσαν στον ένοχο. Επίσης μου άρεσε πολύ που παρατίθενται και τα πρώτα κεφάλαια του μυθιστορήματος που έγραφε η νεκρή, κάτι σαν παιχνίδι «βρες-ποιος-είναι-ποιος», με τη «βεντάλια των κουτσομπολιών» να ανοίγει όλο και περισσότερο και να εμφανίζονται όλο και περισσότερα κίνητρα! Υποψίες, φήμες, κουτσομπολιά κι ένας κλειστός κύκλος υπόπτων που αρνείται να δείξει τα μυστικά του δυσκολεύουν την υπόθεση κι όλα αυτά με κράτησαν αιχμάλωτο ως την τελευταία σελίδα!
Πρώτη δημοσίευση στο site μου: www.vivliokritikes.com/%ce%bc%cf%85%c...
April 22, 2023
Ich habe „Mord unter griechischer Sonne“ zu Weihnachten geschenkt bekommen, und obwohl ich keine große Krimi-Leserin bin, habe ich beschlossen, ihm eine Chance zu geben. Leider wurde ich nicht zu 100% überzeugt.
Aber beginnen wir erst einmal mit etwas Gutem: „Mord unter griechischer Sonne“ ist eine ziemliche Rarität, denn der Krimi kommt ohne Liebesgeschichte seiner Hauptfigur aus. Das fand ich ziemlich erfrischend und war für mich der größte Pluspunkt des Romans. Kriminalkommissar Christopheros Markou kommt auf der fiktiven griechischen Insel Nissos an, dann geschieht ein Mord und Markou klärt in auf. Das ist der ganze Plot, der ohne unnötige Nebenhandlungen auskommt.
Auch weil „Mord unter griechischer Sonne“ während eines fetten Sturms spielt, der die kleine Insel Nissos vom Rest der Welt abschneidet. Leider wird uns der Sturm mehr erzählt als gezeigt. Eine große Portion Show don’t Tell hätten dem Buch sehr gut getan. Doch dieser erzählerische Kniff führt dazu, dass Markou ganz ohne Autopsie und Forensik auskommen muss. Er muss den Fall ganz klassisch lösen, indem er alle Verdächtigen immer wieder befragt.
Das erinnert irgendwie an Agatha Christie und ist vom Autor auch so gewollt. Er macht immer wieder Anleihen an Christies Werk oder verweist direkt darauf. Leider kommt Christos Markogiannakis aber nicht an die Genialität von Agatha Christie heran. Im Gegenteil, ich hatte beim Lesen oft das Gefühl, eine altbackene Imitation von Christie in der Hand zu haben.
Das lag vor allem an den Figuren, die alle eher grob gezeichnet sind. Kommissar Markou ist der perfekte Ermittler. In Athen, wo er arbeitet, wird er „Mister Einhundert Prozent“ genannt, weil er so gut ist. Im gelingt scheinbar alles und er scheint auch keinen Schlaf zu brauchen. Dadurch hat er aber auch Null Persönlichkeit. Die Hauptverdächtigen sind gehobene Jetset Menschen und leider allesamt etwas klischeebehaftet. Da wäre zum einen der schwule Franko-Grieche, der über alles und jeden herzieht. Der türkische Modedesigner, der nebenbei Drogen verkauft. Oder die brasilianische Schönheit, die aussieht wie ein Pferd und über die deshalb spekuliert wird, ob sie nicht heimlich trans ist. Wirklich sympathisch und interessant fand ich nur Eventmanagerin Marima und ihre Tochter Sophie, die aber leider nur sehr kurz im Buch vorkommen. Auch das Opfer war wenig interessant und hatte Null Persönlichkeit. Lucy Davis lebte eigentlich in London, war Journalistin und schrieb einen Schlüsselroman über ihre Bekannten auf der Insel. Das war dann auch der Grund, wieso sie sterben musste. Und ja, auch die Person, die sie getötet hat, ist weder sympathisch noch interessant. Im Gegenteil: Das Mordmotiv ist schlicht und ergreifend krankhafte Eifersucht und das Vertuschen eines Geheimnisses.
Insgesamt fand ich „Mord unter griechischer Sonne“ sehr schwerfällig. Trotzdem hat es mich auch in seinen Bann gezogen. Das mag vielleicht an den kurzen Kapiteln von 2-3 Seiten liegen, die man sehr gut und sehr schnell weglesen kann. Ich weiß auch, dass Christos Markogiannakis noch weitere Bücher geschrieben hat. Ich habe mich aber noch nicht entschieden, ob ich diesem Autor noch eine Chance gebe.
„Mord unter griechischer Sonne“ bekommt von mir 2,5 Sterne, aufgerundet also 3. Es ist ein flottes Sommerbuch, das man gut am Strand lesen kann, wurde meinen Erwartungen aber nicht gerecht.
Aber beginnen wir erst einmal mit etwas Gutem: „Mord unter griechischer Sonne“ ist eine ziemliche Rarität, denn der Krimi kommt ohne Liebesgeschichte seiner Hauptfigur aus. Das fand ich ziemlich erfrischend und war für mich der größte Pluspunkt des Romans. Kriminalkommissar Christopheros Markou kommt auf der fiktiven griechischen Insel Nissos an, dann geschieht ein Mord und Markou klärt in auf. Das ist der ganze Plot, der ohne unnötige Nebenhandlungen auskommt.
Auch weil „Mord unter griechischer Sonne“ während eines fetten Sturms spielt, der die kleine Insel Nissos vom Rest der Welt abschneidet. Leider wird uns der Sturm mehr erzählt als gezeigt. Eine große Portion Show don’t Tell hätten dem Buch sehr gut getan. Doch dieser erzählerische Kniff führt dazu, dass Markou ganz ohne Autopsie und Forensik auskommen muss. Er muss den Fall ganz klassisch lösen, indem er alle Verdächtigen immer wieder befragt.
Das erinnert irgendwie an Agatha Christie und ist vom Autor auch so gewollt. Er macht immer wieder Anleihen an Christies Werk oder verweist direkt darauf. Leider kommt Christos Markogiannakis aber nicht an die Genialität von Agatha Christie heran. Im Gegenteil, ich hatte beim Lesen oft das Gefühl, eine altbackene Imitation von Christie in der Hand zu haben.
Das lag vor allem an den Figuren, die alle eher grob gezeichnet sind. Kommissar Markou ist der perfekte Ermittler. In Athen, wo er arbeitet, wird er „Mister Einhundert Prozent“ genannt, weil er so gut ist. Im gelingt scheinbar alles und er scheint auch keinen Schlaf zu brauchen. Dadurch hat er aber auch Null Persönlichkeit. Die Hauptverdächtigen sind gehobene Jetset Menschen und leider allesamt etwas klischeebehaftet. Da wäre zum einen der schwule Franko-Grieche, der über alles und jeden herzieht. Der türkische Modedesigner, der nebenbei Drogen verkauft. Oder die brasilianische Schönheit, die aussieht wie ein Pferd und über die deshalb spekuliert wird, ob sie nicht heimlich trans ist. Wirklich sympathisch und interessant fand ich nur Eventmanagerin Marima und ihre Tochter Sophie, die aber leider nur sehr kurz im Buch vorkommen. Auch das Opfer war wenig interessant und hatte Null Persönlichkeit. Lucy Davis lebte eigentlich in London, war Journalistin und schrieb einen Schlüsselroman über ihre Bekannten auf der Insel. Das war dann auch der Grund, wieso sie sterben musste. Und ja, auch die Person, die sie getötet hat, ist weder sympathisch noch interessant. Im Gegenteil: Das Mordmotiv ist schlicht und ergreifend krankhafte Eifersucht und das Vertuschen eines Geheimnisses.
Insgesamt fand ich „Mord unter griechischer Sonne“ sehr schwerfällig. Trotzdem hat es mich auch in seinen Bann gezogen. Das mag vielleicht an den kurzen Kapiteln von 2-3 Seiten liegen, die man sehr gut und sehr schnell weglesen kann. Ich weiß auch, dass Christos Markogiannakis noch weitere Bücher geschrieben hat. Ich habe mich aber noch nicht entschieden, ob ich diesem Autor noch eine Chance gebe.
„Mord unter griechischer Sonne“ bekommt von mir 2,5 Sterne, aufgerundet also 3. Es ist ein flottes Sommerbuch, das man gut am Strand lesen kann, wurde meinen Erwartungen aber nicht gerecht.
October 14, 2022
«Qui a tué Lucy Davis ?» est le dernier roman de Christos Markogiannakis publié en 2022. C’est une histoire qui se déroule en Grèce, pays d’où est originaire l’auteur. L'œuvre a été bien reçue par le public, dont le public grec, qui malgré leur réticence sur les romans policiers, ont apprécié cette histoire. Pourtant, Markogiannakis ne mâche pas ses mots et n’hésite pas à montrer les côtés cachés du peuple grec.
Sur l’île de Nissos, une jeune journaliste anglaise est retrouvée morte dans un débarras alors qu’une fête se déroule. L’île qui semblait paradisiaque est frappée par un crime et des révélations que la jeune Lucy délivre dans le roman qu’elle écrivait. Le Capitaine Markou identifie dix suspects, tous ayant un motif pour avoir tué cette jeune femme, qui bien qu’aimer de tous, aurait pu découvrir les secrets de chacun.
L’histoire est intéressante et nous fait voyager bien que ce ne soit pas de tout repos. Nous en apprenons plus sur le milieu social de la Grèce et surtout sur les tensions qui peuvent régner sur une petite île. Il y a énormément de personnages qui défilent très rapidement entre les lignes, j’ai ainsi eu du mal à avoir une attache émotionnelle pour eux, ce qui a rendu ma lecture compliquée. En tant que lecteur, nous aimons nous identifier à un personnage ou en aimer un, hors ici ça n’est pas arrivé pour moi. De plus, les chapitres sont assez courts, les événements s'enchaînent trop vite et je n’ai pas eu le temps de rentrer dans l’histoire. En revanche, j’ai trouvé les derniers chapitres bien plus envoûtants que le reste du livre, le rythme instauré accélère, ce qui permet de tenir le lecteur en suspens et le retournement de situation est surprenant. J’ai bien aimé le fait que l’on découvre un deuxième meurtre puis un troisième, car l’on ne s’y attend pas du tout et cela redonne du rythme au roman.
Malgré tout, le style d’écriture est facile d’accès, ce qui permet une lecture rapide. J’ai beaucoup aimé la formulation des phrases, celle-ci : «A l’âge où la réalité et l’imaginaire se mélangent, la mort n’était peut-être qu’une expérience de plus» a suscité une réflexion personnelle, la tournure de la phrase est poétique et violente à la fois. Une autre phrase qui m’a semblé vraiment importante est : «On avait beau enfouir les secrets, tenter de les faire disparaître, il venait toujours un moment où ils remontaient à la surface». Je trouve que certaines phrases sont captivantes et émouvantes, forçant le lecteur à réfléchir à sa propre vie.
Pour finir, le roman policier est un genre complexe et «Qui a tué Lucy Davis ?» respecte les règles telles que le suspens, la révélation finale qui surprend les lecteurs, l’enquête et une intrigue bien ficelée.
Sur l’île de Nissos, une jeune journaliste anglaise est retrouvée morte dans un débarras alors qu’une fête se déroule. L’île qui semblait paradisiaque est frappée par un crime et des révélations que la jeune Lucy délivre dans le roman qu’elle écrivait. Le Capitaine Markou identifie dix suspects, tous ayant un motif pour avoir tué cette jeune femme, qui bien qu’aimer de tous, aurait pu découvrir les secrets de chacun.
L’histoire est intéressante et nous fait voyager bien que ce ne soit pas de tout repos. Nous en apprenons plus sur le milieu social de la Grèce et surtout sur les tensions qui peuvent régner sur une petite île. Il y a énormément de personnages qui défilent très rapidement entre les lignes, j’ai ainsi eu du mal à avoir une attache émotionnelle pour eux, ce qui a rendu ma lecture compliquée. En tant que lecteur, nous aimons nous identifier à un personnage ou en aimer un, hors ici ça n’est pas arrivé pour moi. De plus, les chapitres sont assez courts, les événements s'enchaînent trop vite et je n’ai pas eu le temps de rentrer dans l’histoire. En revanche, j’ai trouvé les derniers chapitres bien plus envoûtants que le reste du livre, le rythme instauré accélère, ce qui permet de tenir le lecteur en suspens et le retournement de situation est surprenant. J’ai bien aimé le fait que l’on découvre un deuxième meurtre puis un troisième, car l’on ne s’y attend pas du tout et cela redonne du rythme au roman.
Malgré tout, le style d’écriture est facile d’accès, ce qui permet une lecture rapide. J’ai beaucoup aimé la formulation des phrases, celle-ci : «A l’âge où la réalité et l’imaginaire se mélangent, la mort n’était peut-être qu’une expérience de plus» a suscité une réflexion personnelle, la tournure de la phrase est poétique et violente à la fois. Une autre phrase qui m’a semblé vraiment importante est : «On avait beau enfouir les secrets, tenter de les faire disparaître, il venait toujours un moment où ils remontaient à la surface». Je trouve que certaines phrases sont captivantes et émouvantes, forçant le lecteur à réfléchir à sa propre vie.
Pour finir, le roman policier est un genre complexe et «Qui a tué Lucy Davis ?» respecte les règles telles que le suspens, la révélation finale qui surprend les lecteurs, l’enquête et une intrigue bien ficelée.
August 21, 2022
Sur l'île de Nissos, la fête bat son plein jusqu'à ce que le corps de Lucy, jeune journaliste anglaise, soit retrouvé dans le débarras de la magnifique maison.
C'est la panique sur l'île paradisiaque car le crime a frappé. Le Capitaine Markou voit voler en éclats ses douces vacances et il n'est pas au bout de ses surprises.
Dix suspects sont identifiés. Dix personnalités inattendues. Tous ont une bonne raison d'avoir voulu tuer cette jeune femme. Mais aucun n'a le même mobile.
L'affaire s'annonce particulièrement tordue.
L'enquête se complique quand l'un des suspects est retrouvé à son tour mort et qu'un dossier criminel non résolu renaît.
Une course contre la montre s'engage pour dénouer ce crime presque parfait avant que l'île ne soit libérée de la tempête qui l'a coupée du reste du monde.
Ceci est ma dernière lecture Qui a tué Lucy Davis de Christos Markogiannakis. Un roman policier à la Agatha Christie à la sauce grecque et qui sent bon les vacances. Dans une atmosphère climatique inquiétante, l'auteur nous transporte au cœur d'une intrigue délicieuse.
Un groupe de vieux amis et quelques connaissances se retrouvent chaque année sur l'île grecque de Nissos. Une réception est donnée chez Mariama Miladi et le célèbre Capitaine de police Markou y assiste, son ennui et ses vacances vont être de courte durée. Au cours de la soirée, Sophie la fille de Mariama découvre sans vie le corps de Lucy Davis. Journaliste, il semblerait qu'elle n'était pas si appréciée que cela mais de là à la tuer il y un gouffre.
Le mauvais temps est de la partie et coupe la petite île du continent. Markou se retrouve seul avec les moyens du bord pour résoudre l'enquête. Dix suspects dix bonnes raisons de tuer mais un seul coupable.
Lucy en bonne journaliste avait un dossier sur chacun des habitants ponctuels ou pas de cette île et elle comptait bien révéler tous ces secrets dans son livre. Le meurtre d'une jeune femme dans les années 60 serait-il le point de départ de tout cela ? Markou œuvre sans police Ce qui n'était pas prévu c'est qu'une autre personne soit retrouvée morte. Les suspects deviennent également des victimes potentielles. Markou va devoir agir vite et bien avant que la situation dérape davantage.
C'est la panique sur l'île paradisiaque car le crime a frappé. Le Capitaine Markou voit voler en éclats ses douces vacances et il n'est pas au bout de ses surprises.
Dix suspects sont identifiés. Dix personnalités inattendues. Tous ont une bonne raison d'avoir voulu tuer cette jeune femme. Mais aucun n'a le même mobile.
L'affaire s'annonce particulièrement tordue.
L'enquête se complique quand l'un des suspects est retrouvé à son tour mort et qu'un dossier criminel non résolu renaît.
Une course contre la montre s'engage pour dénouer ce crime presque parfait avant que l'île ne soit libérée de la tempête qui l'a coupée du reste du monde.
Ceci est ma dernière lecture Qui a tué Lucy Davis de Christos Markogiannakis. Un roman policier à la Agatha Christie à la sauce grecque et qui sent bon les vacances. Dans une atmosphère climatique inquiétante, l'auteur nous transporte au cœur d'une intrigue délicieuse.
Un groupe de vieux amis et quelques connaissances se retrouvent chaque année sur l'île grecque de Nissos. Une réception est donnée chez Mariama Miladi et le célèbre Capitaine de police Markou y assiste, son ennui et ses vacances vont être de courte durée. Au cours de la soirée, Sophie la fille de Mariama découvre sans vie le corps de Lucy Davis. Journaliste, il semblerait qu'elle n'était pas si appréciée que cela mais de là à la tuer il y un gouffre.
Le mauvais temps est de la partie et coupe la petite île du continent. Markou se retrouve seul avec les moyens du bord pour résoudre l'enquête. Dix suspects dix bonnes raisons de tuer mais un seul coupable.
Lucy en bonne journaliste avait un dossier sur chacun des habitants ponctuels ou pas de cette île et elle comptait bien révéler tous ces secrets dans son livre. Le meurtre d'une jeune femme dans les années 60 serait-il le point de départ de tout cela ? Markou œuvre sans police Ce qui n'était pas prévu c'est qu'une autre personne soit retrouvée morte. Les suspects deviennent également des victimes potentielles. Markou va devoir agir vite et bien avant que la situation dérape davantage.
Displaying 1 - 30 of 58 reviews