V naší době, kdy se vše točí kolem hledání štěstí a kdy dokonalost a autonomie jako by byly normou, je mnoho lidí zároveň osamělých. Autor, známý belgický psychiatr, věří, že snaha o štěstí jako cíl života je chybná.
Poukazuje na to, že smutek a problémy nejsou v moderní společnosti považovány za normální jevy. Vyzývá lidi, aby se navzájem častěji podporovali a nehledali hned odbornou pomoc. De Wachter pevně věří, že smutek není psychiatrická porucha, ale součást života. Proti hledání štěstí klade usilování o smysl a význam, což jsou podle něj mnohem cennější vodítka na cestě životem. Umění být nešťastný je srozumitelná, čtivá a láskyplná kniha o jednom aspektu života, jemuž se obvykle nedostává dostatečné pozornosti. Prof. Dr. Dirk de Wachter je belgický psychiatr a psychoterapeut v Univerzitním psychiatrickém centru na Katolické univerzitě (KU) v Lovani. Je odborníkem na systemickou a rodinnou terapii, v tomto oboru působí jako školitel a supervizor.
Ik las weinig of niets nieuws in dit boek van Dirk De Wachter. Zijn Borderline times : het einde van de normaliteit vond ik diepgravender; zijn Vertroostingen pakkender, wegens persoonlijker. Verder kwam ik veel van wat hij op radio en tv vertelde opnieuw tegen: dezelfde stokpaardjes (tevredenheid, verbondenheid, zingeving en engagement), dezelfde geciteerde auteurs (Levinas, Cohen, Houellebecq, Montaigne). Kortom: allemaal terechte, boeiende, noodzakelijke kanttekeningen bij ons bestaan en bij de vraag hoe te leven en daarmee om te gaan in neoliberale tijden, maar ik miste punch deze keer. Het bleef me allemaal net iets te oppervlakkig. Ongelukkig werd ik er gelukkig niet van. En als opfrissing vervulde het zo alsnog zijn rol. Maar meer niet.
Vier sterren voor de boodschap. Dirk De Wachter is een wijs man. Hij heeft volkomen gelijk, zoals zo vaak. Zijn boodschap is niet nieuw, maar dat beseft hij zelf ook heel goed: "Ik verkondig vaker evidenties, en toch lijkt het nodig om ze uit te spreken." Ik ben blij dat hij ze blijft uitspreken, want het is inderdaad nodig. Twee sterren voor de vorm. Dirk De Wachter is niet echt een essayist. Hij is meer een verteller dan een schrijver. Ik vond het nogal een rommelig boekje, dat van hier naar daar sprong. (En vijf sterren voor de vormgeving van het binnenwerk, Sarah ;))
“Helaas, de deur van het geluk gaat niet naar binnen open, zodat men er op los kan stormen en hem openbeuken; hij gaat naar buiten open en dus is er niets wat je eraan kan doen” een citaat van Kierkegaard. ik zou volgens mij uren met Dirk De Wachter kunnen praten, of zelfs enkel naar hem luisteren. ik voelde me enorm gehoord door dit boek. een aanrader voor iedereen die eigenlijk toch misschien nog te kortzichtig kijkt naar mentale gezondheid en geluk. en voor iedereen die er net dat tikkeltje te veel mee worstelt. (zeker ook niet-lezers!)
De Wachter is een warm, zachtmoedig denker. Er is zelden een moeten of niet mogen in dit essay, hij pleit louter voor het omarmen van het ongeluk en de kwetsbaarheid - bij jezelf en bij de Ander. Zoals hij zelf al zegt: "Het thema van dit boekje is zo oud als de menselijke beschaving." en verderop: "Ik verkondig vaker evidenties, en toch lijkt het nodig om ze uit te spreken." Het kan troostend zijn om 'evidenties' te lezen, zeker wanneer ze ondanks hun evidentie tot denken zetten, en al helemaal wanneer ze warmhartig zijn opgeschreven.
“Men zegt soms dat je moet leven tot op de bodem. Van mij mag het. Maar let op. Want soms is de pudding aangebrand daar op de bodem. Als je veel gaat schrapen is het niet zo lekker meer. Ik denk daarom dat pudding eten zonder te schrapen even goed is.”
…
“Voor mij zijn kunst en cultuur geen kers op de taart, zij zijn de bodem, de basis, de worteling waarop de maatschappij haar samenhang, haar identiteit en haar welzijn fundeert.”
…
And so on.
Een prachtig boekje om het nieuwe jaar mee in te luiden. Hij schrijft makkelijk, maar toch is het diep. Ook citeert hij andere psychologen en filosofen. Heel mooi!
Ja, er vallen kritische bedenkingen te maken bij dit boek. De paperback is te duur voor de beknopte inhoud. De achterkant bevestigt iets te gretig De Wachters al dan niet zelfgekozen/opdrongen imago van Vlaamse guru/dorpspastoor anno 2019. Wie op zoek is naar concrete antwoorden, blijft wat verweesd achter, want de auteur blijft vaak (bewust?) vaag in het geven van alternatieven bij hoe het Niet hoort volgens hem. Dat mag u even goed als een sterkte zien, want wie is hij om zeer selectief bijvoorbeeld te zeggen welk gezinsmodel dan wel werkt.
Desalniettemin vind ik dit boek absoluut uw tijd waard. De Wachter zegt veel zaken die een gemiddeld welmenend persoon zou moeten weten (bijvoorbeeld het belang van fysiek contact om een band te versterken), maar blijkbaar moeten ze toch expliciet herhaald worden. Dat geeft De Wachter ook zelf aan.
Op zijn mooist is dit boek als een goede vriend die u met zachte en soms tegelijk ferme hand bijstaat. Dat mag af en toe wat mij betreft. Als een warme tas koffie. Een herfstwandeling. Dit uitgebreide essay gaat u niet veel antwoorden of een Aha-Erlebnis aanreiken, maar op zijn minst een kader scheppen waarin die kunnen komen.
Voor mij nu al het boek van het jaar: heel inspirerend maar ook geruststellend, heel wat food for thought over de zin van het leven in duidelijke maar ook mooie taal. “Men zegt soms dat je moet leven tot op de bodem. Van mij mag het. Maar let op. Want soms is de pudding aangebrand daar op de bodem. Als je veel gaat schrapen is het niet zo lekker meer. Ik denk daarom dat pudding eten zonder te schrapen even goed is.”
1 ster omdat we het inmiddels wel weten. Omdat enkele citaten van Heidegger, Schopenhauer, Levinas en Aristoteles niet volstaan om van een filosofisch essay te gewagen. Omdat dit opstel een hoog Libelle-gehalte heeft en nul komma nul toevoegt aan de Maand van de Filosofie. 2 sterren omdat de kern van de boodschap overeind blijft... al meer dan 2000 jaar. Maar daar heeft de auteur weinig verdienste aan. Hoeveel beter zou het zijn om Aristoteles’ ‘Ethica Nichomachea’ te (her)lezen!
Ja lap, dan schrijft hij "een dunneke" dat ik op een paar slapeloze uurtjes 's nachts in 1 ruk uitlees, en dan staat het bol van de referenties naar méér, erin slagend me zin te doen krijgen naar dat méér. On y va :)
“Het is de ethische plicht van de gelukkige mens, die uit een warm nest komt en graag wordt gezien en het goed heeft, om de lastigheid van de wereld te zien en er iets mee te doen.”
Soms schrijft een schrijver dingen die expliciteren wat ik impliciet al zo voelde. Dan resoneert het zo met wie ik ben en voel, dat ik ervan lijk te groeien als persoon. Dit boek is er zo een!
Iedereen zou dit boek moeten lezen. Het bevat vele wijsheden en nuances waarmee we onze ervaringen in het leven zouden verrijken. Dirk de Wachter slaat de spijker op zijn kop met zijn visie en nodigt de lezer uit eens goed na te denken over wat we eigenlijk nastreven in ons leven. Het geeft antwoorden op de vraag: hoe kom ik van mijn nare emoties af? Ook gaat het in op de medicalisering van doodnormale dingen zoals verlies en pijn en hoe dit ervoor zorgt dat we de ggz zijn gaan zien als een fabriek die ons zsm van ons leed moeten verlossen. En wel graag binnen [x aantal] sessies want anders wordt het niet meer vergoed door de zorgverzekeraars. Voor mensen die zich graag beklagen over de wachttijden voor de ggz, lees dit boek! Ook mensen die het al eens zijn met de boodschap die dit boek brengt, lees het! Want het geeft je de juiste woorden en tools om dit te communiceren en verbinding te zoeken.
Hier volgen een aantal treffende quotes uit het boek, die ik de moeite waard vond op te schrijven:
“Het idee dat het leven vooral leuk moet zijn, is […] dé ziekte van deze tijd. […] Beter zouden we leren af en toe ook een beetje ongelukkig te zijn. Want het klopt niet dat je het geluk helemaal in de hand hebt.”
"Alleen met een diagnose [...] kun je therapeutische hulp krijgen. Zo worden gewone problemen zoals klein verdriet en normale pijn de medische wereld ingeduwd en met medicatie aangepakt. [...] Dat is problematisch, want een beetje ongelukkig zijn hoort zoals gezegd gewoon bij het leven."
"De ongeduldige westerse mens wil bruikbare antwoorden op de moeilijkste en meest mysterieuze vragen."
"We weten niet goed meer hoe we met het verdriet om verlies om moeten gaan. Dood wordt gemedicaliseerd. Dood hoort niet bij een (succesvol) leven van een dynamische mens."
"Het verlangen naar een kleinere gemeenschap met één sociale identiteit is een verlangen zich op te sluiten in zichzelf."
Ik hoorde Dirk De Wachter al spreken over de kunst van het ongelukkig zijn, nu las ik hem. Mooi, troostend en toch wat enkele inzichten brengend. Zoals wat groot achteraan het boek staat… zou het dat zijn wat mij drijft?
Over wat ik al wel wist maar zoveel beter wordt geformuleerd door Dirk De Wachter. Er is geluk door omstandigheden en toeval, en dit hebben we zelf niet in de hand. En er is geluk als gemoedstoestand en daar kunnen we wel wat aan sleutelen; aan het werk gaan met een juiste Mindset. Laat bovendien gelukkig zijn ook geen verplichting zijn. Momenten van ongelukkig zijn zullen er altijd zijn en daar is niets mis mee. Levinas,Spinoza, Montaigne en ook Borges worden geciteerd, wat het nog interessanter maakt. Over de kleine goedheid tussen twee mensen en engagement, verheffing van de ziel door kunst, over zin en betekenis. Samengevat; 'streven naar geluk als levensdoel is een vergissing. Streven naar zin en betekenis, daarentegen, is waar het leven om draait. Proberen te zorgen voor anderen in de ruime zin van het woord, geeft een voldaan, ja, zelfs een gelukkig gevoel.'
Uit nieuwsgierigheid toch al eens begonnen aan het voorwoord. Vervolgens de rest in één ruk uitgelezen. Geen baanbrekende ideeën of oplossingen, maar wel een reeks kleine waarheden die op het gepaste moment kwamen en je toch weer aan het denken zetten. Soms is het goed om ze nog eens te herhalen.
“Evidenties blijken gewoon waar te zijn. Mijn excuses. Maar soms lijken ze door de dwang van de consumptiecultuur samen met het gezonde verstand verloren te gaan”
This book was a disappointment for me. I had hoped this book to also bring some solutions or ideas, but it didn't. A lot of talk about ratings and quotes from others. Boring.
Wou al lang eens iets lezen van Dirk De Wachter. Deze hadden ze in de bibliotheek dus eens meegenomen. Leest vlot en er staan mooie passages en anekdotes in van andere schrijvers en denkers. Om nu te zeggen dat ik grote en andere inzichten heb gekregen dat niet. Maar wel veel gelezen waar je wel ergens weet dat het belangrijk is maar misschien niet genoeg bewust van bent. Belang van verbondenheid. Afspreken met vrienden en je kinderen veel knuffelen. Met een 5 jarige en een 15 jarige in huis ken ik het verschil maar ik knuffel ze alletwee even graag.. de jongste heeft het wat liever dan de oudste maar het doet ze beiden deugd en mij ook natuurlijk.
Inspirerend, oprecht en engagerend. Hoewel De Wachter wel nog dieper kon ingaan op de verschillende thema's, weet hij eenvoudig diepe inzichten door te geven. Leen ik met plezier uit aan wie zich ook wil laten inspireren tot een leven met meer dankbaarheid en behulpzaamheid!
Hoe graag ik Dirk De Wachter ook hoor spreken, de 20 EUR die ik betaald heb voor 90 pagina's aan witruimte laten een overheersend wrange smaak na. We moeten meer leren leven met de ongemakken van het leven. We moeten minder ingaan op de jachtigheid die commercialisatie en consumentisme dicteert. De Wachter schrijft niets nieuws - en dat erkent hij zelf - maar het onderwerp is nog steeds erg actueel. Alleen erg jammer dat het lijkt alsof ik een extended transcript van een van zijn lezingen lees in plaats van een fatsoenlijk doordachte verhandeling met wat meer body.
‘De essentie van geluk zit in de zorg van de medemens, in het geluk nastreven van de ander, in verbinding.’ is een zinnetje dat mij is bijgebleven. Overall een oké boek, niet echt mijn ding. Heel veel blablabla. Ik denk dat ik gewoon andere verwachtingen had bij dit boek en mij dit boek anders had voorgesteld.
Alles wat De Wachter zegt, is niet per se nieuw, maar wel goed om nog eens expliciet te horen.
Het is wel echt rommelig geschreven; alinea's die elkaar opvolgen, maar over totaal andere dingen gaan. Als gevolg kan ik niet echt overzichtelijk terugblikken op wat ik gelezen heb.
“Het is de ethische plicht van de gelukkige mens, die uit een warm nest komt en graag wordt gezien en het goed heeft, om de lastigheid van de wereld te zien en er iets mee te doen”
Hoewel niet erg vernieuwend, toch een aanrader. De simpele waarheden van het leven en De Wachters invulling van zin als het inzetten van jezelf voor anderen kunnen nooit voldoende verteld worden.
Mijn eerste Dirk De Wachter. Simpeler en inzichtelijker dan ik had vermoed.
“Het is de ethische plicht van de gelukkige mens, die uit een warm nest komt en graag wordt gezien en het goed heeft, zoals ik, om de lastigheid van de wereld te zien en er iets mee te doen.”
Mooie, korte, filosofische stukjes over geluk en ongeluk door de bekende psychiater Dirk De Wachter. Kleine waarheden die we eigenlijk wel weten, maar het is goed dat ze nog eens uitgesproken worden. Het moet een boeiend man zijn om eens mee van gedachten te wisselen....