What do you think?
Rate this book
Η Λέσχη των Χρωμάτων
«Στη Λέσχη κατοικούν συγκεκριμένα άτομα. Ναι, κατοικούν, ας φαίνεται ότι πηγαίνουν, απλώς, για έναν καφέ ή για να περάσουν ορισμένες ώρες μακριά από την καθημερινότητα. Όταν μπαίνεις στο κτήριο της Λέσχης αλλάζεις, γίνεσαι ο εαυτός σου που... Πώς να το θέσω, όχι ο αληθινός, ακούγεται κλισέ, αλλά ο άλλος, εκείνος που κρύβεται μέσα σου».
Ένας μυστηριώδης αφηγητής καυτηριάζει τον χώρο των γραμμάτων, ενώ σιγά σιγά αποκαλύπτει στους αναγνώστες ότι αποτελεί μέλος της Λέσχης. Εκεί, τέσσερις άνθρωποι συναντιούνται και αναζητούν την Ενθύμηση, τη χώρα όπου κρύβονται οι πιο πολύτιμες αναμνήσεις του καθενός. Σύντομα θα έρθουν αντιμέτωποι με αλλόκοτες καταστάσεις, αλλά και με τον ίδιο τους τον εαυτό.
Η Λέσχη, καθώς και τα μέλη της, κυκλοφορούν ελεύθερα στο ιστολόγιο της συγγραφέως.
Ένας μυστηριώδης αφηγητής καυτηριάζει τον χώρο των γραμμάτων, ενώ σιγά σιγά αποκαλύπτει στους αναγνώστες ότι αποτελεί μέλος της Λέσχης. Εκεί, τέσσερις άνθρωποι συναντιούνται και αναζητούν την Ενθύμηση, τη χώρα όπου κρύβονται οι πιο πολύτιμες αναμνήσεις του καθενός. Σύντομα θα έρθουν αντιμέτωποι με αλλόκοτες καταστάσεις, αλλά και με τον ίδιο τους τον εαυτό.
Η Λέσχη, καθώς και τα μέλη της, κυκλοφορούν ελεύθερα στο ιστολόγιο της συγγραφέως.
120 pages, ebook
Published April 1, 2021
1 person want to read
About the author
Konstantina Koraki
2 books82 followersΜυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα, άρθρα στο ιστολόγιο: https://konstantinakoraki.wordpress.com/
Διηγήματα υπάρχουν και στο Fractal.
Shafenia on Amazon (ebook):
In a world inhabited by people and creatures of human form, Shafenia – a Key-maker of inconceivable power – discovers that creatures from a higher level monitor everyone's lives and set traps on them for sport, to cure their own boredom. She soon realises that the world she lives in is bound to shatter into fragments, and various groups of otherworldly creatures are fighting over possession of the most precious fragments of the universe.
Shafenia uses special keys to break the boundaries of space and time and travels into the past, the future and the various parallel versions of worlds. In her effort to slow down the catastrophe, she has to face moral dilemmas and the elements of nature that seek to prevail in the new world.
In parallel, a dark prince of the Ethers, called Enaerius, will play his own mysterious role, having acquired a fragment of a girl's heart – Andaria's – where the code of their world is written. Andaria's heart broke when her beloved Ector hurt her, after they were both caught in a trap set for them by the Scientists. The young couple is broken up; Ector travels in time, while Andaria meets Enaerius and the two of them have an effect on each other.
In the book "Experience of Artwork in Psychology of Art" by Maja S. Vukadinovic (the title was translated from the Serbian by the author herself) there is a chapter on Andariasmeni and its symbolisms.
https://www.goodreads.com/book/show/3...
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 3 of 3 reviews
November 6, 2023
Αυτοαναφορικό, ενίοτε καυστικό, (αυτο)κριτικό και εσωστρεφές. Ένα έργο που πρέπει να διαβαστεί από όλους του χώρου των "συγγραφέων", αν και δεν ξέρω από πόσους θα γίνει κατανοητό, πολύ περισσότερο αποδεκτό. Το μειονέκτημα της Κοράκη είναι ότι δεν απευθύνεται σε αυτό που λέμε "ευρύ κοινό", από την άλλη δεν διστάζει να θέσει προβληματισμούς όπως "ποιος είναι ο μέσος άνθρωπος", "ποιος ο ρόλος του (συγ)γραφέα" και "τι επιδιώκει γράφοντας".
Είναι τελικά, το κυνήγι του χρόνου, του παρελθόντος και τον αναμνήσεων αυτό που διαμορφώνει το αποτέλεσμα;
"Η Λέσχη των Χρωμάτων" μπορεί να εκληφθεί και ως μια αλληγορία, αυτό που την κάνει όμως να ξεχωρίζει είναι η ονειρική, καλειδοσκοπική γραφή, σαν κολάζ, όχι από φωτογραφίες αλλά από ζωγραφικούς πίνακες.
Είναι τελικά, το κυνήγι του χρόνου, του παρελθόντος και τον αναμνήσεων αυτό που διαμορφώνει το αποτέλεσμα;
"Η Λέσχη των Χρωμάτων" μπορεί να εκληφθεί και ως μια αλληγορία, αυτό που την κάνει όμως να ξεχωρίζει είναι η ονειρική, καλειδοσκοπική γραφή, σαν κολάζ, όχι από φωτογραφίες αλλά από ζωγραφικούς πίνακες.
November 7, 2023
Δε φαίνεται από την αρχή, ότι είναι μια ιστορία που ανήκει στο χώρο του φανταστικού. Αν και δεν μου αρέσει η λέξη "ανήκει". Γιατί να φυλακίζεται μια ιστορία με το να ανήκει σε κάποιο χώρο, σε κάποιο είδος? Μου αρέσει όταν ξεφεύγει κανείς από αυτά τα στεγανά και μου αρέσει ο τρόπος που η συγκεκριμένη ιστορία γλιστράει από έναν ατμοσφαιρικά ρεαλιστικό δρόμο που θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε στο κέντρο της Αθήνας ή κάποιας άλλης πόλης, μέσα σ' ένα ονειρικό παράλληλο σύμπαν όπου δίνεται μια διαφορετική ερμηνεία για όσα συμβαίνουν στον κόσμο των δημιουργικών ανθρώπων.
Σε πρώτο επίπεδο, Η Λέσχη των Χρωμάτων είναι ένα όμορφο παραμύθι, μέσα στο οποίο όμως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όλα έχουν την αναφορά τους στον πραγματικό κόσμο, όλα αποτελούν είτε μια αλληγορία, είτε μια ψυχολογική εμβάθυνση, είτε έναν εμπνευσμένο δημιουργικό παραλληλισμό, που μόνο ένα ιδιαίτερο μυαλό θα μπορούσε να συλλάβει, αλλά που έρχεται πολύ όμορφα να κάνει κλικ με πράγματα, με θέματα που μας είναι ήδη οικεία. Η συγγραφέας "παίζει" με τα αρχέτυπα, με τη δημιουργική διαδικασία, με τις εμπειρίες που οδηγούν σ' αυτήν και στην ανάγκη για έκφραση, με τα διαβάσματα που επηρεάζουν τον τρόπο σκέψης τελικά όλων μας. Μέσα στο φανταστικό κόσμο, που δε χάνει ποτέ την ονειρική,σχεδόν κινηματογραφική του ατμόσφαιρα, ξεπηδούν σκηνές από το δικό μας κόσμο, πολύ αληθινές ακόμα κι όταν είναι αλλιώτικα δοσμένες. Πάνω απ' όλα, τα συναισθήματα είναι κάτι παραπάνω από αναγνωρίσιμα. Άλλοτε μ' ευαισθησία κι άλλοτε με μια λεπτή ειρωνεία, οι δυσλειτουργίες των ανθρώπινων σχέσεων, τα κίνητρα κι οι ανταγωνισμοί όχι μόνο τρυπώνουν στο παραμύθι αλλά και αναδεικνύονται μέσα από αυτό. Όπως άλλωστε και οι διέξοδοι, και ο δρόμος προς τη δημιουργική ωρίμανση. Όμως, ακόμα κι αν δεν το εκλάβει ο αναγνώστης ως αλληγορία, το σύμπαν της λέσχης δεν παύει να είναι ένα πανέμορφο, μαγικό καλειδοσκόπιο χρωμάτων, εμπειριών και συναισθημάτων, που έχει τον τρόπο του να αγγίζει το ανθρώπινο μυαλό, την ανθρώπινη ψυχή.
Οι χαρακτήρες είναι γνώριμοι, αν και μυστηριώδεις. Εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους, όπως τα στοιχεία και τα χρώματα που κάποιοι απ' αυτούς αντιπροσωπεύουν, μπορούμε να επιλέξουμε είτε να δούμε σε κάποιον από αυτούς κάτι απ' τον εαυτό μας, είτε κάτι από αυτό που θεωρούμε "άλλο", διαφορετικό από εμάς, είτε πολύ απλά να τους ακολουθήσουμε στην πορεία τους. Ο καθένας τους έχει ένα συναισθηματικό υπόβαθρο, ένα παρελθόν (ερωτικό και μη) που τον καθορίζει, του δίνει κίνητρο ή τον στοιχειώνει, με το οποίο μπορούμε, αν όχι να ταυτιστούμε, τουλάχιστον να τους καταλάβουμε και να το νιώσουμε κι εμείς μαζί τους. Οι σχέσεις τους καθορίζουν το δρόμο τους και τελικά αυτό που είναι.
Ο φανταστικός τους δρόμος σε κάνει να θέλεις να τον ακολουθήσεις. Η λέσχη τους, μαγική, ιδιαίτερη, σημαντική, πολύχρωμη, σε κάνει ν' αναρωτιέσαι αν θα μπορούσες να μπεις, το παιχνίδι τους αν θα μπορούσες να το παίξεις και αν θα κέρδιζες σ' αυτό. Πάντως από τη Λέσχη σίγουρα κάτι κερδίζεις, γιατί κάτι σου μένει τελικά. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, σου μιλάει και σε κάνει να σκεφτείς, ενώ παράλληλα σε διασκεδάζει. Κάποιους από μας, ίσως ακόμα και να τους μυεί. Σίγουρα όμως μας χαρίζει ένα αξέχαστο ταξίδι.
Σε πρώτο επίπεδο, Η Λέσχη των Χρωμάτων είναι ένα όμορφο παραμύθι, μέσα στο οποίο όμως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όλα έχουν την αναφορά τους στον πραγματικό κόσμο, όλα αποτελούν είτε μια αλληγορία, είτε μια ψυχολογική εμβάθυνση, είτε έναν εμπνευσμένο δημιουργικό παραλληλισμό, που μόνο ένα ιδιαίτερο μυαλό θα μπορούσε να συλλάβει, αλλά που έρχεται πολύ όμορφα να κάνει κλικ με πράγματα, με θέματα που μας είναι ήδη οικεία. Η συγγραφέας "παίζει" με τα αρχέτυπα, με τη δημιουργική διαδικασία, με τις εμπειρίες που οδηγούν σ' αυτήν και στην ανάγκη για έκφραση, με τα διαβάσματα που επηρεάζουν τον τρόπο σκέψης τελικά όλων μας. Μέσα στο φανταστικό κόσμο, που δε χάνει ποτέ την ονειρική,σχεδόν κινηματογραφική του ατμόσφαιρα, ξεπηδούν σκηνές από το δικό μας κόσμο, πολύ αληθινές ακόμα κι όταν είναι αλλιώτικα δοσμένες. Πάνω απ' όλα, τα συναισθήματα είναι κάτι παραπάνω από αναγνωρίσιμα. Άλλοτε μ' ευαισθησία κι άλλοτε με μια λεπτή ειρωνεία, οι δυσλειτουργίες των ανθρώπινων σχέσεων, τα κίνητρα κι οι ανταγωνισμοί όχι μόνο τρυπώνουν στο παραμύθι αλλά και αναδεικνύονται μέσα από αυτό. Όπως άλλωστε και οι διέξοδοι, και ο δρόμος προς τη δημιουργική ωρίμανση. Όμως, ακόμα κι αν δεν το εκλάβει ο αναγνώστης ως αλληγορία, το σύμπαν της λέσχης δεν παύει να είναι ένα πανέμορφο, μαγικό καλειδοσκόπιο χρωμάτων, εμπειριών και συναισθημάτων, που έχει τον τρόπο του να αγγίζει το ανθρώπινο μυαλό, την ανθρώπινη ψυχή.
Οι χαρακτήρες είναι γνώριμοι, αν και μυστηριώδεις. Εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους, όπως τα στοιχεία και τα χρώματα που κάποιοι απ' αυτούς αντιπροσωπεύουν, μπορούμε να επιλέξουμε είτε να δούμε σε κάποιον από αυτούς κάτι απ' τον εαυτό μας, είτε κάτι από αυτό που θεωρούμε "άλλο", διαφορετικό από εμάς, είτε πολύ απλά να τους ακολουθήσουμε στην πορεία τους. Ο καθένας τους έχει ένα συναισθηματικό υπόβαθρο, ένα παρελθόν (ερωτικό και μη) που τον καθορίζει, του δίνει κίνητρο ή τον στοιχειώνει, με το οποίο μπορούμε, αν όχι να ταυτιστούμε, τουλάχιστον να τους καταλάβουμε και να το νιώσουμε κι εμείς μαζί τους. Οι σχέσεις τους καθορίζουν το δρόμο τους και τελικά αυτό που είναι.
Ο φανταστικός τους δρόμος σε κάνει να θέλεις να τον ακολουθήσεις. Η λέσχη τους, μαγική, ιδιαίτερη, σημαντική, πολύχρωμη, σε κάνει ν' αναρωτιέσαι αν θα μπορούσες να μπεις, το παιχνίδι τους αν θα μπορούσες να το παίξεις και αν θα κέρδιζες σ' αυτό. Πάντως από τη Λέσχη σίγουρα κάτι κερδίζεις, γιατί κάτι σου μένει τελικά. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, σου μιλάει και σε κάνει να σκεφτείς, ενώ παράλληλα σε διασκεδάζει. Κάποιους από μας, ίσως ακόμα και να τους μυεί. Σίγουρα όμως μας χαρίζει ένα αξέχαστο ταξίδι.
Read
June 27, 2022Τη νουβέλα "Η Λέσχη των Χρωμάτων" μπορείτε να τη διαβάσετε στο ιστολόγιο: https://konstantinakoraki.wordpress.c...
«Η Αιμιλιανή ήταν το τελευταίο μέλος του Κύκλου της» συνέχισε.
«Και;» ρώτησα με έξαψη. «Τι απέγινε; Πέρασε και εκείνη στην Ενθύμηση;»
Με κοίταξε με μάτια γεμάτα σύννεφα, άραγε ήθελε να αποκαλύψει περισσότερα;
«Ίσως όχι, μπορεί να βρίσκεται εδώ κοντά μας, τώρα αυτή τη στιγμή, και να μας παρακολουθεί».
Είχε λαχανιάσει, σαν να προσπαθούσε να συνεχίσει.
«Γιατί όχι όμως;» ρώτησα.
«Μην ξεχνάς ότι όλες οι αναφορές μας για την Ενθύμηση είναι από τα μέλη που έμειναν πίσω. Κανείς δεν ξέρει αν και εκείνοι προχώρησαν στη συνέχεια ή τα παράτησαν. Τίποτα δεν είναι βέβαιο, η Ενθύμηση είναι για λίγους».
«Λες να συμβεί το ίδιο και με εμάς;» ρώτησα ανήσυχος.
Έφυγαν τα σύννεφα, πλέον είχε διαμάντια, λαμπερά, καθάρια, κοφτερά.
«Πολύ πιθανό». Η φωνή της έμοιαζε με ατσάλι. «Όμως, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να γευτούμε τους Κύκλους, να απελευθερωθούμε. Και κάποιος από εμάς να προχωρήσει στον επόμενο στάδιο».
«Η Αιμιλιανή ήταν το τελευταίο μέλος του Κύκλου της» συνέχισε.
«Και;» ρώτησα με έξαψη. «Τι απέγινε; Πέρασε και εκείνη στην Ενθύμηση;»
Με κοίταξε με μάτια γεμάτα σύννεφα, άραγε ήθελε να αποκαλύψει περισσότερα;
«Ίσως όχι, μπορεί να βρίσκεται εδώ κοντά μας, τώρα αυτή τη στιγμή, και να μας παρακολουθεί».
Είχε λαχανιάσει, σαν να προσπαθούσε να συνεχίσει.
«Γιατί όχι όμως;» ρώτησα.
«Μην ξεχνάς ότι όλες οι αναφορές μας για την Ενθύμηση είναι από τα μέλη που έμειναν πίσω. Κανείς δεν ξέρει αν και εκείνοι προχώρησαν στη συνέχεια ή τα παράτησαν. Τίποτα δεν είναι βέβαιο, η Ενθύμηση είναι για λίγους».
«Λες να συμβεί το ίδιο και με εμάς;» ρώτησα ανήσυχος.
Έφυγαν τα σύννεφα, πλέον είχε διαμάντια, λαμπερά, καθάρια, κοφτερά.
«Πολύ πιθανό». Η φωνή της έμοιαζε με ατσάλι. «Όμως, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να γευτούμε τους Κύκλους, να απελευθερωθούμε. Και κάποιος από εμάς να προχωρήσει στον επόμενο στάδιο».
Displaying 1 - 3 of 3 reviews