ทางยมทูต

by ชลนิล

‘เธอ’ สูญเสียการมองเห็นจากอุบัติเหตุที่ไม่ได้ก่อ

‘เขา’ รู้สึกผิดต่อเหตุการณ์นั้น พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยเหลือ

วันหนึ่งเขาได้รับเงื่อนไขสุดประหลาด ทำหน้าที่ ‘ผู้ช่วยยมทูต’ แลกกับ ‘กระจกตา’ เพื่อเธอมองเห็นอีกครา

งานนี้ช่วยให้เขาได้เข้าไปอยู่ ‘ในฝัน’ ของเธอ ทั้งสองร่วมมือสะสาง ‘ภารกิจ’ ที่เรียงรายเข้ามา

‘เธอ’ มองเห็นโลกในฝัน จนทราบความจริงเบื้องหลังอุบัติเหตุ

‘เขา’ เพิ่งรู้ ‘ภารกิจยมทูต’ ซ่อนเจตนาหลายสิ่งเกินคาดคิด

‘ทางยมทูต’ เชื่อมฝันของเธอเข้ากับความจริงของเขา ความรักผูกพันที่ก่อเกิด สามารถสะสาง ‘บาป’ ความรู้สึกผิดได้หรือไม่

552 pages, Paperback

First published April 1, 2021

About the author

Associated Names:
* ชลนิล
* ฉิกกง

ที่มา....ของนามปากกา "ชลนิล"

ที่มาของชื่อ "ชลนิล" จริง ๆฟังแล้วดูปัญญาอ่อนมากนะ ตอนม.2 ผมเขียนนิยายเรื่องแรกชื่อ "ใต้เงามันดาเร"
(เห็นมั้ย ชอบเขียนแนวลึกลับตั้งแต่เด็ก) เรื่องนั้นพระเอกชื่อ ภุชงค์ นางเอกชื่อ อินทนิล (ดอกตะแบก - อินทนิล สีม่วง เป็นดอกไม้ที่ผมชอบมากตอนเด็ก)

พอเขียนจบก็นึกเล่น ๆ ว่าถ้าเขียนภาคสอง ลูกของ ภุชงค์ กับ อินทนิล จะมีชื่อว่าอะไร
ตอนนั้นก็คิดชื่อ ชลนิล - อินทชล ออกมาได้ (เปลี่ยนคำว่าชงค์ เป็น ชล)
พอคิดสองชื่อนี้ได้ก็เกิดอาการชอบมาก อย่าใช้เป็นชื่อตัวละครเลย
เอามาเป็นนามปากกาของเราดีกว่า ! (ตอนเขียน ใต้เงามันดาเร ใช้นามปากกา ตรี อินทนิล)

นามปากกาหลังจากนั้นจึงเป็น "ชลนิล อินทชล" (ลิเกมั้ย)
ใช้เขียนเรื่องสั้นส่งตามนิตยสารต่าง ๆ ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม
โชคดีอย่างยิ่ง ที่ไม่มีนิตยสารเล่มไหนรับเรื่องสั้นผมไปพิมพ์
(เด็กอายุ 14-15 เขียนเรื่องสั้นแบบไหน ใครๆก็น่าเดาออกว่า มันคงไม่ได้เรื่อง)

ตอนม.ปลาย ผมบ้าการ์ตูนญี่ปุ่น ช่วงปิดเทอมเคยไปช่วยทำงานที่สำนักพิมพ์การ์ตูนแห่งหนึ่ง รู้จักพวกบรรณาธิการ ทีมงานการ์ตูนหลายคน เขาถามผมว่าชื่อ "ชลนิล" แปลว่าอะไร? ตอนนั้นผมก็พยายามเล่าที่มา ที่ไป พร้อมคิดคำแปลอย่างสวยงาม
(ตามประสาเด็กนั่นแหละ)

เขาฟังแล้วบอกคำเดียวเลยว่า... "ชลนิล" = "น้ำเน่า" ชล=น้ำ / นิล = สีดำ
น้ำสีดำ มันก็คือน้ำเน่านั่นแหละ ผมได้ยินอย่างนั้นแล้วชอบทันที...เออ...แปลว่า น้ำเน่าก็เข้าท่าดี ไหน ๆ เราก็ชอบเขียนนิยายอยู่แล้ว สมัยนั้น พอเพื่อน ๆ รู้ว่าเราเขียนนิยาย ก็ชอบถามเหมือนกัน "เขียนนิยายน้ำเน่าเหรอ?" เราตั้งนามปากกาแปลว่า น้ำเน่า ไปเลยดีกว่า แทนคำตอบพวกมันไปเลย แถมยังเท่ดี ไม่เหมือนใครด้วย

ทั้งหมดนี้เป็นความคิดสมัยผมเรียนอยู่มัธยม อายุแค่ 15-16 เองมั้ง

พอเรียนจบ มาทำงานอยู่ที่อุดรฯ
มีอยู่วันหนึ่ง เข้าเวร นึกครึ้มอกครึ้มใจ อยากเขียนเรื่องสั้นเล่น ๆ
อาศัยความรู้ที่ได้อ่านจากหนังสือเกี่ยวกับการเขียนเรื่องสั้น
ในห้องสมุดของวิทยาลัยครูอุดร มาเป็นแนวทาง
ลองเขียนตามที่หนังสือเขาสอน-แนะนำ

ผลก็คือ...ได้เรื่องสั้นมาเรื่องหนึ่ง เรื่องสั้นเรื่องนั้นชื่อ "เด็กชาย กองทราย และชิงช้า"
เขียนจบ ผมฝากเพื่อนให้เอาเรื่องสั้นนี้ไปให้อาจารย์ภาษาไทย(ในวิทยาลัยครู)
ช่วยวิจารณ์ - แนะนำ พออาจารย์ท่านนั้นอ่านจบ ก็ฝากเพื่อนผมมาบอกว่า...
"ให้เขาส่งเรื่องนี้ไปที่ นิตยสาร สตรีสาร"

นิตยสาร "สตรีสาร" สมัยนั้น ถือเป็นสนามนักเขียนที่มีมาตรฐานสูง
จนผมไม่เคยกล้าส่งงานตัวเองไปให้เขาพิจารณาเลย
พออาจารย์ภาษาไทยท่านนั้นแนะนำอย่างนี้
ผมเลยทำใจกล้า ส่งเรื่องสั้นไปที่ สตรีสาร โดยใช้นามปากกาว่า "ชลนิล" เฉย ๆ
ตัดคำว่า "อินทชล" ออก เพราะรู้สึกว่ามันเยิ่นเย้อ ลิเกพิกล
(ตอนนั้นโตพอจะรู้แล้วว่า ความคิดสมัยเด็กของตัวเองมันเพี้ยนๆ)

ผลคือได้ลงในนิตยสารสตรีสาร ภายในเวลาเดือนสองเดือน
ความดีใจครั้งนั้น ยิ่งกว่าคนเอ็นทร้านซ์ติดเสียอีก
เพราะนี่เป็นนิตยสารมาตรฐานฉบับแรก ที่ผมได้ลงเรื่องสั้น
แถมเป็นนิตยสารมีชื่อ ที่นักเขียนดัง ๆ หลายคนแจ้งเกิดที่นี่
ไม่ว่าจะเป็น "โบตั๋น" "ประภัสสร เสวิกุล" ฯลฯ

หลังจากนั้นผมก็มีไฟ เขียนเรื่องสั้นส่งสตรีสารอีกหลายเรื่อง
โดยใช้นามปากกาว่า "ชลนิล" มาตลอด
แต่ก็ไม่มีเรื่องสั้นได้ลงอีกนาน จนผมนำเรื่องสั้นที่เขียนส่ง "สตรีสาร" (แล้วไม่ได้ลง)
มารวมทั้งเรื่องสั้น "เด็กชาย กองทราย และชิงช้า"
แล้วส่งไปให้สำนักพิมพ์สนุกอ่านพิจารณา
...โดยไม่คิดว่า...
นี่จะเป็นจุดเริ่มต้นของรวมเรื่องสั้นเล่มแรกในชีวิต "ละครภูต"
และเป็นการใช้นามปากกา "ชลนิล" บนแผงหนังสือครั้งแรกเช่นกัน

ชลนิล
20 ธ.ค. 56


ผลงาน

1. ต่างเวลา (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
2. ม่านมนตรา (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
3. พรุ่งนี้ดาวยังพราวแสง (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
4. รอยสาป (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
5. กรงอำพราง (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
6. เพลิงนาคา (พิมพ์ครั้งที่ 4 สำนักพิมพ์วันดี)
7. เรือนเวลา (สำนักพิมพ์นวนิยายบางกอก)
8. กรงไฟ (สำนักพิมพ์นวนิยายบางกอก)
9. เถ้าน้ำค้าง (สำนักพิมพ์วันดี)
10. อาคม (สำนักพิมพ์คำต่อคำ)

รวมเรื่องสั้น
1. ละครภูต (สำนักพิมพ์สนุกอ่่าน)
2. ผู้ถูกล่า (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน) (พิมพ์ครั้งที่1 ใช้ชื่อว่า "ในเงาสนธยา")
3. ลางมายา (สำนักพิมพ์นวนิยายบางกอก) (รวมจากสองเล่มเล็ก"ลางสังหารกับสีสันสยอง")

ผลงานเขียนอื่นๆ
1. ลมหายใจของสายลม (สนพ.สนานคิด) ประเภทบทกวี
2. ที่สุดปลายกระบี่ (สนพ.สนานคิด) รวบรวมถ้อยคำปรัชญาอันแหลมคมจากนวนิยายหลายเล่มของโก้วเล้ง
3. นิทานโทสะ (สนพ.วันดี) รวมบทความที่เขี

Reviews

[Lily 百合花 · Rating 5 out of 5]

ชื่อเรื่อง – ทางยมทูต
ผู้แต่ง – ชลนิล


ตัวละคร
บัวบุษรา (บัว)
ขุนคีรี (ขุน)


รีวิวหลังอ่าน

อ่านจบแล้วกับผลงานล่าสุดของคุณชลนิล ซึ่งบอกเลยว่าสนุกมากๆๆๆ มากแบบที่ว่าแรกๆ สามารถอ่านได้วันละ 1-2 บท เพราะเหมือนจะจบในตอนแหละ แบบเป็นเหมือนเรื่องสั้นๆ ให้อ่านจบเป็นเรื่องๆ ไป โดยเมนหลักของเรื่องก็คงเป็นที่เรื่องของขุนคีรีกับบัวบุษรา ที่เกี่ยวพันโยงใยกัน

แต่แล้วเราก็คิดผิด 555+ แล้วตอนกลางเรื่องเป็นต้นไปคือหยุดอ่านไม่ได้เลย สนุกมากๆ แบบที่ว่าต้องอ่านต่อไปเรื่อยๆ รู้ตัวอีกทีก็ตีสองตีสามแล้วติดกันสองคืนเลย ฮ่าๆ

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เหมือนนำเรื่องสั้นมาเรียงร้อยเชื่อมโยงกัน แล้วก็มีเอ่ยถึงตัวละครจากเรื่องเก่าๆ หลายเรื่องเลย ทั้งนักล่าในสายลมจาก “สื่อสังหรณ์”, รอม วงยามาร์ จากเรื่อง “ต่างเวลา”, ลุย จากเรื่อง “อมฤต”, เกลียวคลื่น จากเรื่อง “ลายครุฑ” จริงๆ มีอีกแหละ เหมือนมีตูมินด้วยในนรก แล้วก็ใครอีกก็จำไม่ได้แล้ว จริงๆ ตอนอ่านก็จะรู้สึกคุ้นๆ จนต้องกลับไปขุดเรื่องเก่าๆ มาส่องๆ ดูว่าใครกันนะ เพราะเราก็ลืมๆ ไปบ้างแล้วอะ อ่านมาเยอะจนจำสลับกันหมดเลย

จุดที่ชอบมากๆ ก็คือพอช่วงเฉลยเรื่องราวทั้งหมด ถึงขั้นอยากจะกรีดร้องออกมาเลยว่าโอ้แม่เจ้า เพราะสิ่งที่คิดว่าเป็นเคสสั้นๆ ในช่วงต้นของเรื่อง กลับถูกจับโยงเข้ากันหมดเลย ทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นคือผูกกันเป็นบ่วงจนแบบว่าสุดยอดไปเลย เราอ่านแล้วร้องว้าวหนักมาก คือประทับใจมากจริงๆ

แต่การที่มีตัวละครเยอะนั่นแหละ ทำให้บางทีอ่านไปแล้วคนอ่านอย่างเรานี่แหละเบลอๆ เอง นี่สุดท้ายก็งงๆ ว่าใครสั่งให้ใครทำอะไร ใครวางแผนทำอันนี้หว่า แล้วก็จะสงสัยหน่อยๆ ว่าหลักฐานอะไรกันแน่ ต้นเรื่องมาจากอะไร ซึ่งจริงๆ ก็เข้าใจแล้ว แต่เพราะเรางงเอง ก็จะเหมือนเข้าใจไม่หมดแหละ

จุดที่งงๆ อีกนิดคือตอนที่เอ่ยถึงเมย์ แล้วแต่ละคนในวงยามาร์แสดงท่าทีแปลกๆ อันนี้ไม่รู้ว่าเราอ่านตกจุดไหนไป ที่ทำให้ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องแสดงท่าทีชะงักแบบนี้ ก็ได้แต่สงสัยต่อไป 555+

ความน่ารักของตัวละครนั้นชอบมากๆๆๆๆ ชอบเคมีของขุนคีรีกับบัวบุษราสุดๆ คือเป็นสองหนุ่มสาวที่เหมือนจะคนละขั้ว แต่ทุกครั้งที่ได้เจอกันในความฝันคือน่ารักมาก อ่านไปอมยิ้มไป ชอบความเต๊าะและจีบของบัวบุษรามากๆ คือแบบเพราะคิดว่าขุนคีรีเป็นแค่ผู้ช่วยยมทูต ที่ไม่ใช่คนจริงๆ ก็เลยแบบจีบเต็มที่เลย อ่านไปก็หัวเราะไป เป็นนางเอกที่มีสีสันและน่ารักมากจริงๆ ประทับใจมาก

ส่วนขุนคีรีก็เป็นคนธรรมดาทั่วไปที่รู้จักละอายต่อบาป มีช่วงที่แค้นและอยากจะแก้แค้นให้จบสิ้นกันไปเลย แต่สุดท้ายก็ทำให้คิดได้ ซึ่งเป็นตัวละครที่มีมิติมาก แล้วเราก็ลุ้นไปกับขุนคีรีว่าอย่าทำเลยนะ อย่าเลยนะ เดี๋ยวน้องบัวเสียใจ อยากให้ลงเอยกันมากๆ ไรงี้

เรื่องนี้คือสนุกจริงๆ ใครยังไม่ได้อ่านแนะนำให้อ่านจริงๆ ค่ะ ^_^ คือสนุกจนอยากจะอ่านวนอีกรอบเพื่อเก็บรายละเอียดเลยแหละค่ะ และอยากย้อนกลับไปอ่านเรื่องอื่นๆ ที่มีตัวละครที่ถูกเอ่ยถึงอีกครั้งเลยค่ะ เพราะจำไม่ค่อยได้ล่ะว่าเป็นยังไงบ้าง

[สปอยล์]

ขุนคีรีกับบัวบุษรารับหน้าที่เป็นผู้ช่วยยมทูตหินผา โดยที่บัวบุษราซึ่งตาบอดนั้นเข้าใจว่าขุนคีรีคือผู้ช่วยยมทูตจริงๆ ที่ไม่ใช่คน และมักจะได้เจอกันในความฝันเพื่อทำภารกิจให้สำเร็จ แต่ขุนคีรีจริงๆ เป็นคนเช่นเดียวกัน แล้วก็ได้รับดวงตายมทูต สามารถทำให้คนทั่วไปมองไม่เห็นตอนทำภารกิจ และตอนที่ต้องการจะทำภารกิจให้สำเร็จก็สามารถเบิกดวงตายมทูตได้

บัวบุษราตาบอดเพราะเมื่อสองปีก่อนฉลองเรียนจบที่ร้านอาหาร ทีนี้เกิดเหตุระเบิดขึ้นซึ่งทำให้ดวงตามองไม่เห็น พ่อซึ่งก็คือดาบพนา ยอมสละงานจากสืบสวนมาทำงานนั่งโต๊ะ แล้วก็หาเวลาแอบสืบเรื่องนี้ที่เกิดขึ้น พี่สาวคือพรไพลินได้ชวนไปทำงานดีเจ ทำให้ตอนแรกบัวบุษรารับไม่ค่อยได้ ก็เริ่มมีความสุขและใช้ชีวิตได้เหมือนคนปกติทั่วไป โดยที่เรื่องทำงานเป็นผู้ช่วยยมทูตนั้นไม่มีใครรู้

ขุนคีรีเช่าห้องพักร้านข้าวแกงตาแคล้วกับยายปัน โดยรับหน้าที่เป็นนักชกมวยใต้ดินให้กับตาแคล้วที่เป็นครูสอนมวยด้วย ทุกวันเขาจะเห็นคนผูกคอตายในห้องวนไป ซึ่งเป็นวิบากกรรมของคนนั้นที่ไม่สามารถหลุดพ้นได้ ขุนคีรีก็ทำเป็นมองไม่เห็นไป ทุกเช้าก็วิ่งผ่านหน้าบ้านบัวบุษราเพื่อสืบเสาะว่าสบายดีไหม เขารู้สึกผิดเพราะเมื่อสองปีก่อนเขามีส่วนที่ทำให้เกิดเหตุระเบิดขึ้น เพราะเขาเป็นหนึ่งในแกงค์ซิ่งมอเตอร์ไซด์

ขุนคีรีคือลูกชายของพ่อเลี้ยงบุญชัยกับแม่เลี้ยงแสงจันทร์ เมื่อตอนที่ขุนคีรีเรียนมหาลัยนั้น แม่โดนยิงตาย ในงานวันเกิดแม่เองแหละ ซึ่งจริงๆ คนร้ายตั้งใจจะยิงขุนคีรี แต่แสงจันทร์เอาตัวเข้าบัง แล้วก็บอกว่าจะไม่ไปหาหมอ ถ้าหากปีเตอร์ไม่ยุติปัญหา คือปีเตอร์คิดว่าบุญชัยเป็นคนฆ่าลูกชายปีเตอร์ ซึ่งจริงๆ ไม่ใช่เลย ปีเตอร์เปิดบ่อนอยู่ที่ประเทศเพื่อนบ้าน ส่วนบุญชัยเปิดบ่อนอีกที่มั้ง เดิมทีคือคู่แข่งกัน แต่พอแสงจันทร์ให้ยุติปัญหาก็เลยร่วมมือกันหามือที่สาม และกลายเป็นว่าไม่ยุ่งแล้วต่อกันไรงี้

ขุนคีรีพอรู้ว่าตัวเองมีส่วนทำให้บัวบุษราตาบอดเลยรู้สึกผิด ไม่ยอมกลับบ้านรับกิจการของพ่อเลี้ยงต่อ ซึ่งเป็นธุรกิจสีเทาทั้งนั้นเลย แล้วก็ใช้ลุคผมยาวไม่ค่อยคุยกับใครทำให้ยายปันเองก็ไม่รู้ว่าขุนคีรีคือใครด้วยซ้ำ ตอนที่ขึ้นชกแล้วมีปัญหากับบิ๊กเพลิง สุดท้ายขุนคีรีได้พี่เข้ม (คนสนิทของพ่อที่เขานับถือเหมือนพี่ชาย) มาช่วยคุยให้ เรื่องก็เลยจบ

จริงๆ เรื่องมันเริ่มจากมีเคสย่อยๆ ให้ขุนคีรีและบัวบุษรารับมือและทำงานผู้ช่วยยมทูต ของขุนคีรีคือเคสน้องมิวที่ตกชิงช้าตาย เพราะพ่อแม่ติดงานเลยฝากเพื่อนบ้านดู น้องมิวไม่ได้ไปไหน และรอพ่อแม่มาเล่นด้วย ส่วนพ่อแม่ทำใจไม่ได้เลยย้ายไปที่อื่น และสุดท้ายก็มีลูกอีกสองคน ซึ่งขุนคีรีก็ทำภารกิจสำเร็จให้น้องมิวเข้าฝันพ่อแม่ แล้วสุดท้ายก็ได้ไปสู่ภพใหม่สักที

บัวบุษราต้องรับมือคุยกับวิญญาณที่ทำแท้งลูกที่บ้านทำแท้งเถื่อน ซึ่งศพโดนฝังไว้ จริงๆ หญิงสาวที่ทำแท้งไม่ได้จะทำแท้ง แต่เพราะแฟนบังคับให้ทำ แล้วพอเปลี่ยนใจจะไม่ทำ ก็โดนแฟนวางยาสลบ สุดท้ายทำแท้งแล้วเสียชีวิต เลยทำให้วนเวียนเห็นเหตุการณ์ตอนโดนเอาศพไปฝังวนไปมาไม่สิ้นสุด ส่วนหทัยเจ้าของบ้าน ต่อให้ถูกจับก็ทำหน้าเฉยชาเหมือนไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

มีเคสคนชื่อเต้แข่งมอเตอร์ไซด์แล้วทำฟาง แฟนสาวตัวเองอัดต้นไม้ตาย ฟางไม่ได้ไปไหน วนเวียนอยู่ตรงนั้น ภารกิจนี้คือบัวบุษรากับขุนคีรีทำร่วมกัน โดยขุนคีรีคุยกับเต้ แต่ก็ห้ามไม่ได้ เต้ก็ยังแข่งอยู่ดี แม้จะรู้ว่าอาจจะต้องตาย เพราะฟา���ต้องการให้ไปอยู่ด้วย ส่วนบัวบุษราก็หาทางโน้มน้าวให้ฟางคิดให้ได้ว่าอย่าทำร้ายเต้อีกคนเลยถ้ารักเต้จริงๆ สุดท้ายคือเต้เห็นฟาง แล้วก็เกิดอุบัติเหตุจุดเดิม แต่แค่บาดเจ็บ ส่วนคนอื่นๆ ที่แข่งด้วยนั้นตายกันเกือบหมดเพราะเจอรถบรรทุกสอยเอา ซึ่งฟางเอาตัวเองบังให้เต้ และบอกรักเต้ เต้เองก็บอกรักฟางก่อนจะหมดสติ

บัวบุษราได้สัมภาษณ์วงยามาร์ออกสื่อ วงยามาร์มี MV เพลงใหม่คือเกี่ยวกับเงา ซึ่งรอมเป็นคนแต่งเพลงนี้ แล้วเพื่อนๆ ในวงก็พูดอย่างมีเลศนัยว่ารอมแต่งให้แฟนตัวเอง (เราก็ลืมไปแล้วว่าอะไรยังไง เลยต้องย้อนกลับไปอ่าน “ต่างเวลา” ในช่วงท้ายแวบๆ) โดยได้เมย์ เมยาวีเป็นนางเอก MV ซึ่งระหว่างสัมภาษณ์วงนี้ก็พูดถึงเมย์แบบแปลกๆ (เราก็งงว่าเพราะอะไรอะ อันนี้สงกะสัยจริงๆ)

แต่พอจบการสัมภาษณ์ก็มีข่าวว่าเมย์ฆ่าตัวตายในอ่างอาบน้ำ เสพยาวีเกินขนาด ซึ่งคนทำคดีนี้คือไทธัต คนที่บัวบุษรารู้จัก แล้วไทธัตเป็นแฟนเหมยลี่ พรไพลินกำลังคุยงานกับเหมยลี่ที่โรงแรมเกิดเหตุ บัวบุษราเลยได้เดินโผล่ไปที่เกิดเหตุ เพราะวิญญาณเมย์พาไปถึงห้องเลย แล้วบอกว่ามีหลักฐานอยู่ จอห์นคนรักไม่ได้เป็นฆ่า แต่ถูกใส่ร้าย จอห์นได้แต่หนีๆ แต่ก็หนีไม่พ้นแกงค์สักแกงค์พาตัวไป ซึ่งจอห์นได้เจอกับวิญญาณเมย์ บอกรักเมย์แล้วก็ขอโทษ แต่หลังจากนั้นจอห์นได้เจอกับเจตน์ แล้วก็ไปเป็นพยานให้กับตำรวจ เลยได้กันตัวไว้ในเซฟเฮ้าส์

ยมทูตได้พาขุนคีรีไปท่องนรกพร้อมๆ กับบัวบุษรา ทำให้ได้รู้ได้เห็นและได้พูดคุยกับท่านพญามัจจุราช ซึ่งไม่ได้น่ากลัวอย่างภาพที่คิดไว้ แต่ก็ทำให้คิดได้ว่าควรทำแต่ความดี ละเว้นความชั่วจริงๆ

ดาบพนาตามสืบเรื่องของเมื่อสองปีก่อนจนเข้าใกล้ความจริง โดยได้รัชตะ อดีตตำรวจที่กลายเป็นนักโทษและออกมาเปิดร้านก๋วยเตี๋ยว (เพราะแฟนถูกข่มขืนและฆ่าตัวตาย เลยกำจัดคนร้ายทุกคน ตัดอนาคตตัวเองไป) รัชตะเป็นคนที่เก่งมาก ก็ให้ข้อมูลต่างๆ กับดาบพนา โดยไทธัตก็รับรู้แล้วก็คอยเฝ้าระวังดาบให้ด้วย มีคนบุกมาบ้านตอนบัวบุษราอยู่คนเดียว ดีว่าขุนคีรีตามไปช่วยไว้ทัน เพราะได้ปู่ทองก้อน (เจ้าของที่ดินแถวนี้ ต่อมาเป็นเปรต) ซึ่งจากสัมผัสบัวบุษราก็รู้แหละว่าขุนคีรีคือคนจริงๆ ก่อนหน้านี้บัวบุษรามักจะชอบจีบขุนคีรีบ่อยๆ แหละ เพราะคิดว่าเป็นแค่ผู้ช่วยยมทูต

งานผู้ช่วยยมทูตทำให้ขุนคีรีได้รู้จักกับสุรชัย มักจะขับแท็กซี่ตลอด แต่จริงๆ คือเป็นนิติกรระดับสูงในบริษัทใหญ่ ซึ่งสุรชัยก็ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยยมทูต หลายๆ ครั้งก็ให้ความช่วยเหลือขุนคีรีได้ทันเวลา

มีอีกเคส ลืมเล่าเลย เคสนี้คือหอพักไฟไหม้ ผีคือน่ากลัวมากไรงี้ ไม่มีใครกล้าเข้าไปอยู่และท้าทาย แต่พอบัวบุษรากับขุนคีรีไปจริงๆ กลับพบว่าวิญญาณนักศึกษาหนุ่มทั้งสามคือฮามากๆ และไม่มีอะไรน่ากลัวเลย จริงๆ ที่ติดอยู่อาจจะเพราะรอคำขอโทษจากนล ที่ทำระเบิดไว้ ทำให้ไฟไหม้กันยกหอ นลที่ว่าก็คือธนนท์ เจ้าของสถานบันเทิงที่ได้รับคำสั่งจากพ่อเลี้ยงอีกทีให้วางเพลิงทำลายหลักฐาน ต่อมาพลเทพก็จ้างคนให้ฆ่าธนนท์ในห้องขัง (ธนนท์โดนจับแหละนะ) โดยก่อนจะตายก็ได้ฝัน แล้วก็พูดจาคุยเล่นกับเพื่อนๆ ทั้งสาม สุดท้ายเพื่อนๆ ก็ได้ไปยังภพภูมิใหม่สักที

มาเล่ากันถึงฝั่งพ่อเลี้ยงบ้าง พ่อเลี้ยงเป็นมิตรที่ดีมากๆ กับพลเทพ ซึ่งขุนคีรีก็นับถือมากๆ เรียกเป็นลุงเลย พลเทพนั้นเป็นพ่อค้ายาเสพติดวี ส่วนพ่อเลี้ยงก็จะทำอย่างอื่นที่จะไม่ทับเส้นกัน ให้ความช่วยเหลือกันมาตลอด ต่อมาแพรตะวัน ลูกสาวพลเทพตายในห้อง ไม่ได้ฆ่าตัวตาย แต่เพราะเศร้าเสียใจที่พ่อสั่งฆ่าสัตยา คนรักของเธอ เลยขังตัวเองจนหัวใจวายตาย แต่จริงๆ แล้วความจริงก็มาเปิดเผยว่าสัตยาคือตำรวจสายลับ ซึ่งโดนจับได้และถูกฆ่าตาย โดยพลเทพมาช่วยไว้ไม่ทัน ขุนคีรีสนิทกับแพรตะวัน ก็เลยหาทางให้ได้เจอกันและพูดคุยเข้าใจกัน สัตยานั้นเดิมทีแค่ทำตามหน้าที่ แต่ต่อมาก็คือรักแพรตะวันเข้าจริงๆ

มีประธานบริษัทเกรทนภากรุ๊ปชื่อบัณฑิต โดยมีเลขาชื่อเจตน์ ซึ่งดูท่าทีลับลมคมในไว้ใจไม่ได้เลย เจตน์จริงๆ เป็นอดีตเลขาของภากร คู่แข่งของบัณฑิต ที่แย่งชิงตำแหน่งประธานบริษัทกันอยู่ พ่อเลี้ยงต้องการให้บ่อนถูกกฎหมายในประเทศ เลยคุยกับบัณฑิตให้ติดต่อรัฐมนตรีเพื่อพูดคุยกัน ซึ่งก็นัดวันกัน ดันเป็นวันเดียวกับที่พลเทพมีการส่งยาล็อตใหญ่ ซึ่งดาบพนาก็ได้ข้อมูลมา (มีคนส่งข้อมูลให้ ตอนหลังเฉลยว่าคือเจตน์) และวันนั้นตรงกับวันที่ขุนคีรีต้องขึ้นชก เพราะคนของบิ๊กเพลิงส่งมาพนันเต็มที่เลย แก้แค้นที่เคยต้องถอยทัพตอนนั้นด้วย

สรุปว่าขุนคีรีชกแพ้ นักมวยคนนั้นถึกมาก ซึ่งต่อมาก็ได้รู้ว่าเป็นคนขององค์กรนักล่าในสายลม แล้วพอแพ้ฟื้นมาเจอแค่พี่เข้ม ที่จริงๆ กังวลใจห่วงพ่อเลี้ยง แต่ติดงานอื่นเลยติดตามด้วยไม่ได้ ก็มาบอกข่าวว่าพ่อเลี้ยงถูกยิงตายแล้ว โดยทุกคนตายหมด ขุนคีรีโกรธมาก เศร้าใจมาก และจะล้างแค้น แรกทีเดียวข้อมูลเหมือนจะทำให้เชื่อว่าปีเตอร์เป็นคนทำ แล้วก็วันนั้นที่เกิดเหตุระเบิดคือภากรจะคุยเรื่องงานอะไรสักอย่างแหละ (อ่านๆ ไป เราจะมึนมาก ว่าใครสั่งอะไรตรงไหน และปกปิดเรื่องอะไรกันแน่ 555+) แต่ได้วิญญาณของคนสนิทที่ถ่ายคลิปไว้บอกขุนคีรี ทำให้ขุนคีรีได้คลิปตอนเกิดเหตุยิง แล้วก็ตอนที่พ่อตัวเองบอกว่าไม่ไว้ใจคนชื่อเจตน์กับบัณฑิต เพราะตอนเจอกันในร้านอาหาร สายตาคือไม่น่าเชื่อถือ แถมรัฐมนตรีก็ไม่ได้มา โดนหลอกให้ไปอะนะ

สุดท้ายพ่อเลี้ยงบริจาคลูกตาให้กับบัวบุษรา ทำให้ได้ผ่าตัดเปลี่ยนลูกตา โดยเป็นความตั้งใจตั้งแต่เมื่อสองปีก่อน ซึ่งพอดาบพนารู้ก็โกรธและชกหน้าขุนคีรี ขุนคีรีเป็นคนบอกหมอดนัยเองว่าให้บอกไปเถอะถ้าดาบอยากรู้ แล้วก็ขอไปคุยกับบัวบุษรา โดยไม่กล้าคุยตอนเธอฟื้น เลยพูดตอนที่เธอไม่ได้สติ (แต่จริงๆ ได้ยินหมดเลย) แล้วตอนหลังเธอก็รีบโผล่ไปอโหสิและขอบคุณพ่อเลี้ยง ก่อนที่ขุนคีรีจะเอาศพไปทำพิธีที่ภาคเหนือ

เมื่อสืบๆ ไปก็ทำให้ขุนคีรีรู้ว่าเจตน์คือคนอยู่เบื้องหลัง โดยเป็นคนที่แฝงตัวไปในงานวันเกิดแม่เลี้ยง แล้วก็ยิงแม่เลี้ยงตายนั่นแหละ แล้วก็วางแผนเข้ามาอยู่ข้างๆ บัณฑิต จ้างนักล่าในสายลมเป็นคนฆ่าพ่อเลี้ยง เริ่มเชื่อมโยงจนคิดว่าควรหันไปคุยกับภากร เพราะศัตรูของศัตรูก็คือมิตร ก็เลยได้คุยและได้รู้ว่าภากรคือพ่อน้องมิว (ต่อมาน้องมิวได้เกิดใหม่กับญาติของภรรยา เพราะภากรเล่าว่าฝันว่าน้องมิวจะไปเกิดใหม่ แล้วญาติภรรยาก็ตั้งท้องพอดี) แล้วก็ได้รู้ว่าภากรจ้างก้าวหาหลักฐาน คนชื่อก้าวก็คือคนที่ผูกคอตายในห้องพักร้านข้าวแกงนั่นเอง

หลักฐานที่ว่าคือหลักฐานความผิดทั้งหมดของเจตน์กับบัณฑิต แต่เพราะรู้ก็เลยโดนข่มขู่ว่าถ้าหากไม่เอาออกมาให้หมด ก็จะแฉเรื่องแม่ของก้าว ซึ่งไม่ใช่แม่แท้ๆ นะ คือหทัย เจ้าของบ้านที่ทำแท้งเถื่อนนั่นเอง ก้าวเคยเอาหลักฐานมาให้หทัยซ่อน หทัยก็ซ่อนจนไม่มีใครหาเจอจริงๆ ขุนคีรีก็มองจากที่เห็นแล้วก็ขุดจนได้หลักฐานทั้งหม��มา เดิมหทัยจะฆ่าตัวตาย แต่ขุนคีรีโผล่มาก่อน แล้วก็เล่าเรื่องก้าวให้ฟัง ส่วนก้าวฆ่าตัวตายเพราะกดดันแหละ แบบโดนบีบ ชีวิตก็ต้องมาทำงานที่ผิดๆ โดยฝันไปว่าทำงานในบริษัทใหญ่แล้วจะดี ก็คือดันโดนเจตน์ใช้ให้ทำงานที่เลวร้ายไง

ขุนคีรีตอนแรกแค้นมากจะบุกไประเบิดใส่เจตน์และบัณฑิต แต่แล้วยมทูตก็โผล่มาแล้วทำให้เห็นว่าถ้าทำแบบนั้น พี่เข้มก็จะตาย จนเหลือแค่ขุนคีรีคนเดียว ขุนคีรีเลยเปลี่ยนใจ แล้วก็ทำให้อีกฝ่ายสงสัยแหละ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ และไม่รู้ว่าเป็นฝ่ายไหนโผล่มา ซึ่งขุนคีรีได้ส่งพี่เข้��ช่วยต่อสู้กับคนที่ขุนคีรีชกมวยแพ้ ซึ่งก็คือคนของนักล่าในสายลมไง พี่เข้มบาดเจ็บ แต่ก็ทำให้ขุนคีรีรู้สึกโล่งใจว่าไม่ตาย

รัชตะได้หลักฐานหลายๆ อย่างจากการแฮ็ก ซึ่งมีชื่อกลุ่มอยู่ เราก็คุ้นๆ ใช่ไหม เลยไปแอบกลับไปอ่าน “ลายครุฑ” แวบๆ ก็คือนางเอกเรื่องนั้นแหละ ฮ่าๆๆ เกลียวคลื่น ที่พอเดาได้เพราะขุนคีรีเห็นภาพแวบๆ ว่าเบื้องหลังคือหญิงสาวคนเดียวเท่านั้น

พลเทพโดนยิงตกน้ำในวันที่นัดส่งยาล็อตใหญ่กัน ได้แพรตะวันกับสัตยาช่วยไว้ หลังจากพ่อทำการรดน้ำอวยพรให้ลูก ทำให้คนชื่อช่วงที่เป็นใบ้ที่พลเทพเคยช่วยเหลือได้ช่วยเอาไว้ แล้วก็ให้หลบซ่อนจนตำรวจตามตัวไม่เจอ แต่สุดท้ายขุนคีรีก็ตามไปเจอ แล้วบอกว่ามอบตัวเถอะ พลเทพคิดได้แล้วก็เลยยอมมอบตัว ซึ่งสุดท้ายก็โดนตัดสินประหาร แต่พลเทพก็มีความสุขดีกับชีวิตที่ได้เอากองทุนลับไปช่วยเหลือสังคม

วันเปิดโปงคือวันที่มีการให้ผู้ถือหุ้นเข้าไปประชุมกัน โดยขุนคีรีได้ไปด้วย เพราะพ่อเลี้ยงเคยซื้อหุ้นไว้เกือบครึ่ง รวมถึงสุรชัยก็ได้เข้าไปเป็นตัวแทนของภรรยาตัวเอง แล้วสุดท้ายขุนคีรีก็ได้แฉออกอากาศ มีทั้งออกทางเน็ตไลฟ์สด แบบหลักฐานมัดแน่นเลย เจตน์กับบัณฑิตแยกกันหนี โดยบัณฑิตหนีไม่รอดโดนจับ ส่วนเจตน์เจอกับขุนคีรี และขุนคีรีจะฆ่าเจตน์ แต่สุดท้ายก็ไม่ฆ่า ซึ่งเจตน์ก็โดนยิงตาย เพราะบัณฑิตสั่งฆ่าผ่านนักล่าในสายลมนั่นเอง

เจตน์ทำมาทั้งหมดเพราะแค้นใจ สมัยเป็นเด็กเรียน มีพี่ชายและพี่สะใภ้ แต่เพราะพี่ชายติดการพนัน ทำให้ไม่มีเงินใช้หนี้ แล้วก็ถูกฆ่าตาย ภรรยาก็ฆ่าตัวตาย เขาก็ต้องทำงานหาเงินเรียนไป สุดท้ายก็เลยแฝงตัวในบ่อน แค้นใจพ่อเลี้ยงเพราะบ่อนพ่อเลี้ยงทำให้เกิดเหตุแบบนี้ เลยวางแผนยาวต่อเนื่องกันมาเลย

จบเรื่องราวยมทูตได้เลือกหนทางขึ้นสวรรค์ ไม่รับหน้าที่พญามัจจุราชต่อจากคนปัจจุบัน ทำให้ได้เจอกับผู้ที่อยู่ก่อน ซึ่งบรรทัดสุดท้ายก็เฉลยว่าคือแม่ของขุนคีรีนั่นเอง ผู้อยู่ก่อนได้ทำให้ยมทูตได้เห็นว่าเหตุการณ์ถัดจากจบเรื่องราวปีกว่าๆ เกิดอะไรขึ้นบ้าง บัวบุษรากลับมามองเห็น แล้วก็จัดรายการได้สัมภาษณ์ลุย แล้วก็ชวนลุยไปกิจการสอนชกมวย ที่มีสปา แล้วก็มีร้านกาแฟโดยผู้พิการ ซึ่งทั้งหมดคือกิจการที่ขุนคีรีตั้งขึ้นมา

สองหนุ่มสาวสนิทสนมกันมากขึ้นโดยเรียกว่าพี่กับบัว แล้วก็จีบกันจริงจังแหละ ดาบพนาก็คงจะไม่ห้ามอะไรแล้วแหละมั้ง เพราะสองหนุ่มสาวก็ไปในทิศทางที่ดี พากันทำแต่สิ่งดีๆ ลืมเล่าว่าช่วงที่ขุนคีรีกลับบ้านหลังงานศพพ่อเลี้ยง (ตอนกลางเรื่อง) บัวบุษราได้ฝันถึง แล้วก็อยากรู้ไปหมด ขุนคีรีก็หาทางไล่โดยทำเป็นไม่เห็น เป็นตอนที่น่ารักดี แม้เรื่องจะเครียด อ่านไปก็อมยิ้มตาม ฮ่าๆๆ

Start 10.44 น. Sat 10 Apr 2021
End 1.44 น. Mon 26 Apr 2021
Review Date 23.26 น. Tue 27 Apr 2021

[L-wind · Rating 4 out of 5]

เรื่องนี้บุฟเฟต์มาก จะโรแมนติก ผีวิญญาณ ยมทูต ธรรมะ เจ้าพ่อ บู๊ล้างผลาญ ยำรวมกันหมดเลยจ้า

พล้อตเล่นใหญ่อะไรเบอร์นี้ เอาเรื่องราววิญญาณต่างๆ มามัดรวมกับการสืบปมเปิดโปงมาเฟีย แต่ใส่โรแมนติกได้ด้วย!

ขุนคีรีพระเอกเป็นลูกเจ้าพ่อที่หันหลังให้พ่อตัวเองเพราะไม่ชอบธุรกิจสีเทา มาเป็นนักมวยอยู่หอพักซอมซ่อ นางเอกบัวบุษราเป็นลูกนายดาบตำรวจที่สูญเสียการมองเห็น (เพราะอุบัติเหตุที่พระเอกมีส่วนเกี่ยวข้อง) ดังนั้นขุนคีรีจะรู้สึกผิดอยู่ลึกๆ และคอยตามดูแลนางเอก แบบอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ แต่ก็ใช้เส้นสายทางพ่อช่วยเปย์ให้นางเอกมีอาชีพด้วย เข้าข่ายหลัวสายเปย์อยู่

จุดเชื่อมระหว่างพระ-นาง คือต่างฝ่ายต่างรับหน้าที่ผู้ช่วยยมทูต คอยนำทางดวงวิญญาณด้วย ดังนั้นจะมีทำเควสท์ เก็บวิญญาณเป็นระยะ และผู้เขียนก็ยัง GAT-PAT เชื่อมโยงเรื่องราว(หรือคดี) เหล่านั้นให้อยู่ในโครงเดียวกันด้วย ซึ่งขณะที่คลี่คลายวิญญาณกันไปก็เล่นปมเจ้าพ่อเมืองเหนือต่อ เฉือนกันไปมา จนสุดท้ายฝ่ายร้ายก็จบเห่

เรื่องนี้พระเอก-นางเอก เต๊าะกันน่ารักน่าหยิก พระเอกมีปมในใจเยอะก็จะนิ่งๆ หน่อยๆ นางเอกถึงจะสูญเสียการมองเห็นแต่ก็น่ารักสดใส แถมเป็นฝ่ายเต๊าะพระเอกด้วยนะเออ (จนแอบอยากกระซิบ เต๊าะเบาๆ ก็ได้ค่ะลูก ผู้จะช้ำหมด)

ดังที่บอกว่า พล้อตซับซ้อน องค์ประกอบเยอะ แถมมีตัวละครเก่าๆ ของนามปากกานี้โผล่มาร้อยเรียงเรื่องราวต่างๆ แบบไม่ให้พักหายใจเลย ถ้าเป็นคนที่ไม่เคยอ่านงานเก่าๆ ของชลนิล อาจจะมีงงว่า ตัวละครนี้เป็นใครพื้นเพยังไง โผล่มาทำไม แต่ถ้าเคยอ่านมาก่อน ก็จะคุ้นทาง อ่านเพลินไปอีกแบบ

[Dew · Rating 4 out of 5]

เวลาที่รู้ว่าชลนิลมีผลงานเรื่องใหม่ออกมาฉันมักจะซื้อมาเก็บไว้ก่อนเสมอ เพราะจากที่ได้อ่านมาหลายเรื่องหลายเล่ม ทำให้รู้ว่าแม้ว่าก่อนอ่านแต่ละเรื่องจะไม่ได้เกิดความรู้สึกอยากลัดคิวเล่มอื่นๆ ในกองดองมาอ่านเล่มนี้ก่อน แต่เมื่อถึงคิวหยิบมาอ่านจะไม่เคยมีคำว่าผิดหวัง

ในเรื่องทางยมทูตนี้ ชลนิลยังคงสอดแทรกธรรมะในเนื้อเรื่องได้อย่างเนียนๆ ไม่รู้สึกว่ากำลังถูกเทศนาสั่งสอนอยู่ ในความลุ้นว่าปมต่างๆ จะคลี่คลายอย่างไรก็มีความผูกพันระหว่างขุนคีรีกับบัวบุษราที่ค่อยๆ ก่อตัวให้คนอ่านได้รู้สึกหวานละมุนชุ่มฉ่ำใจ และในความน่ากลัว (เพราะดันอ่านตอนกลางคืน) ก็มีความขำฮาปนอยู่ด้วยอย่างปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้ช่วยยมทูตหนุ่มผมยาวกับสามผีหนุ่ม(และสาว?)ชาวหอนั่นไง เปิดตัวหอผีสิงมานี่เล่นเอาฉันเอ็ดตัวเองในใจว่าทำไมไม่จำ อ่านเรื่องผีก่อนนอนทำไม แต่พออ่านๆ ไปเก็บเสียงก๊ากแทบไม่ทัน

อีกสองตัวละครที่ชอบมากคือสุรชัย-คุณลุงขับแท็กซี่ผู้มีเบื้องหลังชวนตาโตที่มาช่วยขุนคีรีอย่างได้จังหวะหลายครั้ง กับพี่เข้ม-พี่ชายนอกไส้ของขุนคีรีควบตำแหน่งมือขวาของพ่อพระเอกด้วย ซึ่งพอได้อ่านที่นักเขียนโพสต์ไว้ในเพจว่าในเรื่องนี้มีตัวละครที่หยิบจากเรื่องไหนมาบ้าง ถึงได้รู้ว่าลุงแท็กซี่ไม่ใช่ตัวละครใหม่ เสียดายที่หา "ละครภูต" ซึ่งเป็นรวมเล่มเรื่องสั้นของชลนิลและมีเรื่องของลุงแท็กซี่กับตัวละครอื่นๆ จากเรื่องสั้นในเล่มนั้นที่มาโผล่ในทางยมทูตไม่ได้แล้ว

[Paradisemedicine Trivisavavet · Rating 4 out of 5]

ควรค่ากับการอ่านซ้ำอีกรอบ