What do you think?
Rate this book
รัตติกาลซ่อนกล #2
รัตติกาลซ่อนกล เล่ม 2
‘ฟู่หลันหยา’ บุตรีราชเลขาธิการผู้เคยยิ่งใหญ่ในราชสำนัก แม้อยู่ไกลถึงอวิ๋นหนานก็ไม่อาจพ้นเคราะห์ที่บิดาถูกใส่ความได้ ต้องกลายเป็น ‘บุตรีขุนนางต้องโทษ’ ออกเดินทางสู่เมืองหลวง หากนางไม่อาจแก้ต่างให้บิดาได้ ก็จะมีกองสังคีตพร้อมสถานะ ‘ทาส’ รออยู่ที่ปลายทาง
‘ผิงอวี้’ ผู้บัญชาการหน่วยองครักษ์เสื้อแพรเป็นผู้คุมตัวนางกลับ เดิมทีฟู่หลันหยาคิดว่าเขาจะเอาเรื่องบาดหมางในอดีตที่บิดานางเคยเล่นงานครอบครัวเขามาลงกับนาง ทว่านอกจากอารมณ์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เห็นนางอยู่ใกล้บุรุษอื่นก็เอาแต่ทำหน้าตาบึ้งตึงเหมือนอยากจะกินหัวใครแล้ว สำหรับเรื่องอื่นๆ เขาล้วนปฏิบัติต่อนางเป็นอย่างดี
ยิ่งระหว่างทางพบเจอสำนักพรรคในยุทธภพลอบโจมตีนางไม่หยุดหย่อน เขายังถึงกับปีนหน้าต่างเข้าห้องนอนมาเฝ้าคุ้มกันนางทุกค่ำคืน คนที่แยก ‘ความรู้สึกส่วนตัว’ กับ ‘หน้าที่’ ได้ดีเพียงนี้ ช่างหาได้ยากนัก!
‘ผิงอวี้’ ผู้บัญชาการหน่วยองครักษ์เสื้อแพรเป็นผู้คุมตัวนางกลับ เดิมทีฟู่หลันหยาคิดว่าเขาจะเอาเรื่องบาดหมางในอดีตที่บิดานางเคยเล่นงานครอบครัวเขามาลงกับนาง ทว่านอกจากอารมณ์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เห็นนางอยู่ใกล้บุรุษอื่นก็เอาแต่ทำหน้าตาบึ้งตึงเหมือนอยากจะกินหัวใครแล้ว สำหรับเรื่องอื่นๆ เขาล้วนปฏิบัติต่อนางเป็นอย่างดี
ยิ่งระหว่างทางพบเจอสำนักพรรคในยุทธภพลอบโจมตีนางไม่หยุดหย่อน เขายังถึงกับปีนหน้าต่างเข้าห้องนอนมาเฝ้าคุ้มกันนางทุกค่ำคืน คนที่แยก ‘ความรู้สึกส่วนตัว’ กับ ‘หน้าที่’ ได้ดีเพียงนี้ ช่างหาได้ยากนัก!
- GenresChina
439 pages, Paperback
Published April 1, 2021
4 people are currently reading
27 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 12 of 12 reviews
July 2, 2021
ใต้เท้าผิงงงงงง คลั่งรักแล้ว1 เนาะ
แต่อิพี่ปากแข็งอะ รักน้องแหละ แต่ก็ยังสับสนตัวเอง
ทำไมข้าต้องใส่ใจนาง ข้าไม่ได้รู้สึกอะไรเสียหน่อย คนอ่านนี่มองบน
เล่มนี้การตามล่ายิ่งดุเดือดมากขึ้น กระชันชิดมากกว่าเล่มแรก ในเล่มแรกจะเล่าถึงนิกายเจิ้นหมัว เก่งเรื่องอาคม เล่มนี้เล่าถึงการตามล่าของสำนักหนานซิง เก่งเรื่องค่ายกล แต่ละสำนักก็ระดมคนพากันมาแย่งตัวนางเอกที่ว่าเป็น "ตัวเร่งยา" ไปใช้กับใข่มุกถ่านเอ๋อร์ในตำนานที่เล่าลือว่าฟื้นคืนชีพคนตายได้ ทางพระเอกก็หาสารพัดวิธีมาปกป้องคุณหนูฟู่ สหายที่มาร่วมเดินทางไปกับนางเอกต้องคอยระแวดระวังอยู่ตลอด สืบสาวราวเรื่องไปจนเกี่ยวกับคนสำคัญในวังที่พระเอกอยากกำจัดพอดี เราว่าผูกปมดีเลย โยงไปโยงมา แต่ไม่ซับซ้อนเข้าใจง่ายตัวละครก็ไม่เยอะ จำได้หมด หลายคนอาจจะเบื่อที่ไม่เดินเรื่องไปไหนสักที แต่เราชอบนะทำให้พระนางมีเวลาอยู่ด้วยกัน และเห็นพัฒนาการในความสัมพันธ์ของทั้งคู่ แบบไม่ปุบปับตัดฉึบ
ยัยน้องฟู่แทบจะไม่ได้เป็นบุตรีขุนนางต้องโทษแล้ว แต่ละคนดูแลน้องดีมากอย่างกับใข่ในหิน ไม่มีใครดูถูกดูแคลนนางเอกเลยมีแต่คนเอ็นดูน้อง น้องเป็นของล้ำค่าในกองทัพย่อม ๆ นี้ไปแล้วด้วยซ้ำ 5555555 เด็ก ๆ ในองครักษ์เสื้อแพรก็รู้งานไปสะหมดใครหมายตาคุณหนูฟู่ เป็นต้องขัดขวางแทนพระเอก ขำ นิยายตลกใช่ไหมเนี่ย ส่วนพระเอกนี่ก็หื่นไม่รู้เวล่ำเวลา หนีตายอยู่แท้ ๆ ยังมีจิตใจมาเลือดกำเดาไหล โอยย ฮาพ่อ ตีกับความรู้สึกตัวเองไม่พอ ต้องคอยตีกับเพื่อนอีกแถมคอยระวังสายตาคนอื่น ๆ ด้วย แล้วก็ไม่รอดพ้นค่ะ คนรอจับผิดเยอะมาก ทำไรผิดสังเกตุหน่อยเดียวโดนละ ใต้เท้าทำไมปากท่านเป็นแผลได้ อุ้บ. . .
พอท้ายเล่มอิพี่รู้ใจตัวเองละ ตัดสินใจว่าต่อไปจะอยู่ข้างนางเอก เรื่องราวบาดหมางของตระกูลค่อยคิดทีหลัง ตอนนี้พี่ขอทำตามหัวใจก่อน แล้วก็มาค่ะประโยคสุดฮิต "ต่อไปไม่ว่าเรื่องใดล้วนมีข้า" กรี้ดดดเป็นเขินแทนนางเอกแล้วววววว
แต่อิพี่ปากแข็งอะ รักน้องแหละ แต่ก็ยังสับสนตัวเอง
ทำไมข้าต้องใส่ใจนาง ข้าไม่ได้รู้สึกอะไรเสียหน่อย คนอ่านนี่มองบน
เล่มนี้การตามล่ายิ่งดุเดือดมากขึ้น กระชันชิดมากกว่าเล่มแรก ในเล่มแรกจะเล่าถึงนิกายเจิ้นหมัว เก่งเรื่องอาคม เล่มนี้เล่าถึงการตามล่าของสำนักหนานซิง เก่งเรื่องค่ายกล แต่ละสำนักก็ระดมคนพากันมาแย่งตัวนางเอกที่ว่าเป็น "ตัวเร่งยา" ไปใช้กับใข่มุกถ่านเอ๋อร์ในตำนานที่เล่าลือว่าฟื้นคืนชีพคนตายได้ ทางพระเอกก็หาสารพัดวิธีมาปกป้องคุณหนูฟู่ สหายที่มาร่วมเดินทางไปกับนางเอกต้องคอยระแวดระวังอยู่ตลอด สืบสาวราวเรื่องไปจนเกี่ยวกับคนสำคัญในวังที่พระเอกอยากกำจัดพอดี เราว่าผูกปมดีเลย โยงไปโยงมา แต่ไม่ซับซ้อนเข้าใจง่ายตัวละครก็ไม่เยอะ จำได้หมด หลายคนอาจจะเบื่อที่ไม่เดินเรื่องไปไหนสักที แต่เราชอบนะทำให้พระนางมีเวลาอยู่ด้วยกัน และเห็นพัฒนาการในความสัมพันธ์ของทั้งคู่ แบบไม่ปุบปับตัดฉึบ
ยัยน้องฟู่แทบจะไม่ได้เป็นบุตรีขุนนางต้องโทษแล้ว แต่ละคนดูแลน้องดีมากอย่างกับใข่ในหิน ไม่มีใครดูถูกดูแคลนนางเอกเลยมีแต่คนเอ็นดูน้อง น้องเป็นของล้ำค่าในกองทัพย่อม ๆ นี้ไปแล้วด้วยซ้ำ 5555555 เด็ก ๆ ในองครักษ์เสื้อแพรก็รู้งานไปสะหมดใครหมายตาคุณหนูฟู่ เป็นต้องขัดขวางแทนพระเอก ขำ นิยายตลกใช่ไหมเนี่ย ส่วนพระเอกนี่ก็หื่นไม่รู้เวล่ำเวลา หนีตายอยู่แท้ ๆ ยังมีจิตใจมาเลือดกำเดาไหล โอยย ฮาพ่อ ตีกับความรู้สึกตัวเองไม่พอ ต้องคอยตีกับเพื่อนอีกแถมคอยระวังสายตาคนอื่น ๆ ด้วย แล้วก็ไม่รอดพ้นค่ะ คนรอจับผิดเยอะมาก ทำไรผิดสังเกตุหน่อยเดียวโดนละ ใต้เท้าทำไมปากท่านเป็นแผลได้ อุ้บ. . .
พอท้ายเล่มอิพี่รู้ใจตัวเองละ ตัดสินใจว่าต่อไปจะอยู่ข้างนางเอก เรื่องราวบาดหมางของตระกูลค่อยคิดทีหลัง ตอนนี้พี่ขอทำตามหัวใจก่อน แล้วก็มาค่ะประโยคสุดฮิต "ต่อไปไม่ว่าเรื่องใดล้วนมีข้า" กรี้ดดดเป็นเขินแทนนางเอกแล้วววววว
July 12, 2021
เล่มนี้ขำความปสดของใต้เท้าผิงมาก เพลงขอโทษหัวใจนี่ดังขึ้นมาในหัวเลย
🎶 🎶 พยายามจะไม่รัก แต่ก็ยังรักเขาจนหมดใจ 🎶 🎶 😂😂
ละคือมันเป็นอะไรเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานกำลังหนีตายพี่แกยังจะมีอารมณ์ เดี๋ยวเหงื่อแตกพลั่ก เดี๋ยวเลือดกำเดาไหล คนอ่านคือลุ้นว่าจะเลือดหมดตัวตายก่อนจะได้สู้กันตายอี๊กก (-_-;)
ยังมีคู่หมั้นเก่านางเอกที่ตามมาด้วยเพราะยังตัดใจไม่ได้ ทำเอาพระเอกนั่งกระดกน้ำส้มจนหมดไห ละไม่มีเก็บทรงอะไรด้วยนะ ออกอาการแรงมากกก มองตาขวางมันทุกครั้งที่เจอหน้า เหมือนกลัวเขาไม่รู้ว่ารักว่าหวง 🤣🤣
ยิ่งตอนท้ายเล่มหลังจากคิดตกยอมรับความรู้สึกตัวเองที่มีต่อนางเอกได้แล้ว พี่แกก็เปลี่ยนท่าทีจากหลังมือเป็นหน้ามือทันที ถึงกับพูดประโยคนี้ออกมา
"ต่อไปไม่ว่าเรื่องใดล้วนมีข้า เจ้าไม่ต้องกังวลไปหรอก"
พูดจบก็เสมองไปนอกหน้าต่างแบบเขินๆ ส่วนคนอ่านนี่ลงไปนอนกรี๊ด ม้วนหน้าม้วนหลังสามรอบ ตีลังกาอีกสองตลบ (≧▽≦)
โอ๊ยยยยย ถึงเขาจะซึนแต่บทจะคลั่งรักคือไม่ไหวแล้ววว ดูแลทะนุถนอมเว่อๆ อารมณ์แบบจะประคองไว้ในมือก็กลัวหล่น จะอมไว้ในปากก็กลัวละลาย อาการหนักขนาดแค่นั่งมองแม่นมป้อนยาน้องฟู่ก็ขัดใจ สักพักก็กลัวจะทำยาลวกปาก สักพักก็กลัวจะมือลื่นทำยาหกเลอะเสื้อผ้า ในใจก็คิดถ้าข้าเป็นคนป้อนย่อมต้องป้อนได้ดีกว่านี้ แต่พอแย่งมาทำเองก็คือไม่ได้ดีไปกว่าเขาเลย เงอะๆงะๆ ป้อนหกไปหนึ่งหยดก็กลัวโรคจะไม่หาย คนอ่านนี่คือแบบ 🙄🙄🙄 55555555
ในส่วนของเนื้อเรื่องหลักก็ยังเข้มข้นไม่แผ่ว บู๊กันมันส์เหมือนเดิม ปริศนาเรื่องนางเอกก็ได้เบาะแสมาเยอะแล้ว ความรักก็เดินหน้า เคมีพระนางดีมากกก เข้าใจกันไม่มีงี่เง่าเลย ตัวละครแวดล้อมก็ฮามาก คอยจับผิดกันเก่งสุดๆ โดยรวมคือสนุกมาก ฟิน~
🎶 🎶 พยายามจะไม่รัก แต่ก็ยังรักเขาจนหมดใจ 🎶 🎶 😂😂
ละคือมันเป็นอะไรเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานกำลังหนีตายพี่แกยังจะมีอารมณ์ เดี๋ยวเหงื่อแตกพลั่ก เดี๋ยวเลือดกำเดาไหล คนอ่านคือลุ้นว่าจะเลือดหมดตัวตายก่อนจะได้สู้กันตายอี๊กก (-_-;)
ยังมีคู่หมั้นเก่านางเอกที่ตามมาด้วยเพราะยังตัดใจไม่ได้ ทำเอาพระเอกนั่งกระดกน้ำส้มจนหมดไห ละไม่มีเก็บทรงอะไรด้วยนะ ออกอาการแรงมากกก มองตาขวางมันทุกครั้งที่เจอหน้า เหมือนกลัวเขาไม่รู้ว่ารักว่าหวง 🤣🤣
ยิ่งตอนท้ายเล่มหลังจากคิดตกยอมรับความรู้สึกตัวเองที่มีต่อนางเอกได้แล้ว พี่แกก็เปลี่ยนท่าทีจากหลังมือเป็นหน้ามือทันที ถึงกับพูดประโยคนี้ออกมา
"ต่อไปไม่ว่าเรื่องใดล้วนมีข้า เจ้าไม่ต้องกังวลไปหรอก"
พูดจบก็เสมองไปนอกหน้าต่างแบบเขินๆ ส่วนคนอ่านนี่ลงไปนอนกรี๊ด ม้วนหน้าม้วนหลังสามรอบ ตีลังกาอีกสองตลบ (≧▽≦)
โอ๊ยยยยย ถึงเขาจะซึนแต่บทจะคลั่งรักคือไม่ไหวแล้ววว ดูแลทะนุถนอมเว่อๆ อารมณ์แบบจะประคองไว้ในมือก็กลัวหล่น จะอมไว้ในปากก็กลัวละลาย อาการหนักขนาดแค่นั่งมองแม่นมป้อนยาน้องฟู่ก็ขัดใจ สักพักก็กลัวจะทำยาลวกปาก สักพักก็กลัวจะมือลื่นทำยาหกเลอะเสื้อผ้า ในใจก็คิดถ้าข้าเป็นคนป้อนย่อมต้องป้อนได้ดีกว่านี้ แต่พอแย่งมาทำเองก็คือไม่ได้ดีไปกว่าเขาเลย เงอะๆงะๆ ป้อนหกไปหนึ่งหยดก็กลัวโรคจะไม่หาย คนอ่านนี่คือแบบ 🙄🙄🙄 55555555
ในส่วนของเนื้อเรื่องหลักก็ยังเข้มข้นไม่แผ่ว บู๊กันมันส์เหมือนเดิม ปริศนาเรื่องนางเอกก็ได้เบาะแสมาเยอะแล้ว ความรักก็เดินหน้า เคมีพระนางดีมากกก เข้าใจกันไม่มีงี่เง่าเลย ตัวละครแวดล้อมก็ฮามาก คอยจับผิดกันเก่งสุดๆ โดยรวมคือสนุกมาก ฟิน~
July 1, 2021
ให้คะแนนความภาษาสวย บรรยายดี ปมซับซ้อนเหมือนเดิม เล่มนี้อ่านได้คล่องขึ้นกว่าเล่มหนึ่ง แต่พระเอกก็ยังไบโพล่าร์เหมือนเดิม ดีที่ท้ายๆ เริ่มอาการดีขึ้น -"-
เหตุระทึกนี่ต้องเกิดขึ้นเฉพาะกลางคืนใช่มั้ย? จะได้เข้ากับชื่อเรื่องรัตติกาลซ่อนกลงี้หรอ อ่านไปแล้วก็แอบเหนื่อยแทนนางเอกเหมือนกันนะ แบบพวกแกเป็นอาร๊ายยยย ต้องการอะไรจากช้านนนน
เหตุระทึกนี่ต้องเกิดขึ้นเฉพาะกลางคืนใช่มั้ย? จะได้เข้ากับชื่อเรื่องรัตติกาลซ่อนกลงี้หรอ อ่านไปแล้วก็แอบเหนื่อยแทนนางเอกเหมือนกันนะ แบบพวกแกเป็นอาร๊ายยยย ต้องการอะไรจากช้านนนน
June 10, 2021
รีวิวรวม 4 เล่มค่ะ
ตอนแรก กะไว้ว่า จะรีวิวตอนจบเล่ม 2 แต่ตอนนั้น รู้สึกได้เลยว่า
ถ้าเขียนอะไรออกไป คงมีแต่คำบ่น และผิดหวัง
พระเอกต้องพานางเอกจากบ้านนอกเมืองเข้าเมืองหลวง เนื้อเรื่องก็เดินเรื่องตามนี้ กว่าจะถึงเมืองหลวงคือ ใกล้จบเล่ม4
แต่ในขณะการเดินทาง ก็จะเจออุปสรรค เจอผู้ร้าย ผู้ร้ายกว่า ผู้ร้ายโค่ด ๆ
เรื่องมันจะเกิดขึ้นซ้ำ ๆ คล้าย ๆ กัน เปลี่ยนเฉพาะผู้ร้ายเท่านั้นเอง
บอกเลยว่าเล่ม1-2 ค่อนข้างน่าเบื่อ ครึ่งเล่มแรกคือสนุก คาดหวัง แต่พอเจออะไรซ้ำ ๆ แถมความซึนพระเอก แทบไม่ขยับ โมเม้นท์พอมี แต่ช่วยอะไรไม่ได้เลย
ตอนจบเล่ม 2 นี่คือเหม่อลอยมาก ควรไปต่อหรือพอแค่นี้?... แต่ซื้อมาแล้วก็ต้องอ่าน ไหน ๆ ก็มาครึ่งนึงแล้ว
แต่พอมา3-4 เนื้อเรื่องเดิน ปริศนาค่อย ๆ คลาย ความสัมพันธ์คืบหน้า อ่านเพลินมาก
ชอบ... ตรงที่ปริศนาอะไรที่สร้างมา คนเขียนตอบหมด ไม่เหลืออะไรให้คาใจ...
ไม่ชอบ... เดินเรื่องช้า ถ้าตัดอะไรสักเหตุการณ์ในเล่ม1-2 รวมกันให้ออกมาได้ 1 เล่ม น่าจะดีกว่านี้
ผิดหวัง .. เราชอบรัตติกาลเล่มก่อนหน้านี้มาก เล่มนี้คือซื้อเลย ไม่ได้อ่านเรื่องย่อ รอรีวิวอะไรทั้งนั้น .. แต่เอาจริง ๆ ถึงอ่านก่อน ก็คงจะซื้อ ถึงมีรีวิวก็คงจะยังซื้อเหมือนกัน .. ฮาาา
ตอนแรก กะไว้ว่า จะรีวิวตอนจบเล่ม 2 แต่ตอนนั้น รู้สึกได้เลยว่า
ถ้าเขียนอะไรออกไป คงมีแต่คำบ่น และผิดหวัง
พระเอกต้องพานางเอกจากบ้านนอกเมืองเข้าเมืองหลวง เนื้อเรื่องก็เดินเรื่องตามนี้ กว่าจะถึงเมืองหลวงคือ ใกล้จบเล่ม4
แต่ในขณะการเดินทาง ก็จะเจออุปสรรค เจอผู้ร้าย ผู้ร้ายกว่า ผู้ร้ายโค่ด ๆ
เรื่องมันจะเกิดขึ้นซ้ำ ๆ คล้าย ๆ กัน เปลี่ยนเฉพาะผู้ร้ายเท่านั้นเอง
บอกเลยว่าเล่ม1-2 ค่อนข้างน่าเบื่อ ครึ่งเล่มแรกคือสนุก คาดหวัง แต่พอเจออะไรซ้ำ ๆ แถมความซึนพระเอก แทบไม่ขยับ โมเม้นท์พอมี แต่ช่วยอะไรไม่ได้เลย
ตอนจบเล่ม 2 นี่คือเหม่อลอยมาก ควรไปต่อหรือพอแค่นี้?... แต่ซื้อมาแล้วก็ต้องอ่าน ไหน ๆ ก็มาครึ่งนึงแล้ว
แต่พอมา3-4 เนื้อเรื่องเดิน ปริศนาค่อย ๆ คลาย ความสัมพันธ์คืบหน้า อ่านเพลินมาก
ชอบ... ตรงที่ปริศนาอะไรที่สร้างมา คนเขียนตอบหมด ไม่เหลืออะไรให้คาใจ...
ไม่ชอบ... เดินเรื่องช้า ถ้าตัดอะไรสักเหตุการณ์ในเล่ม1-2 รวมกันให้ออกมาได้ 1 เล่ม น่าจะดีกว่านี้
ผิดหวัง .. เราชอบรัตติกาลเล่มก่อนหน้านี้มาก เล่มนี้คือซื้อเลย ไม่ได้อ่านเรื่องย่อ รอรีวิวอะไรทั้งนั้น .. แต่เอาจริง ๆ ถึงอ่านก่อน ก็คงจะซื้อ ถึงมีรีวิวก็คงจะยังซื้อเหมือนกัน .. ฮาาา
July 23, 2023
ห้ามตัวเองไม่ให้รักเธอ แต่ทำยังไงใจมันไม่ฟัง
หัวใจฉันยังเกเรทุกครั้ง ดึงดันไปรักเธอ~~~~
พบคนซึน1อัตรา ซึนหลาย
ไม่ชอบๆๆๆๆๆ ผู้หญิงอะไรไม่ชอบๆๆๆๆ
แต่อะไรนะ? เค้าอยากกินหนมเหรอ/วิ่ง
5555555555555
มึง….ถ้าเป็นกุ กุก็กระดากใจหน่อยๆนะโว้ย
แบบบ้านเราไม่ถูกกันอะ ฟล่อแค่ไหนกึก็คงจะข่มใจไว้หน่อย
แต่นี่พี่กุไม่คิดจะห้ามใจตัวเลยหรอ มึงใจเย็นๆเพื่อน555
ส่วนเนื้อเรื่อง กุอยากถามสักคำนะ ตกลงหาไรกันอะ
555555 หลายพรรคเหลือเกิน ถ้ามีพรรคพลังประชารัฐโผล่มา
กุคือไม่แปลกใจแล้วนะ
หัวใจฉันยังเกเรทุกครั้ง ดึงดันไปรักเธอ~~~~
พบคนซึน1อัตรา ซึนหลาย
ไม่ชอบๆๆๆๆๆ ผู้หญิงอะไรไม่ชอบๆๆๆๆ
แต่อะไรนะ? เค้าอยากกินหนมเหรอ/วิ่ง
5555555555555
มึง….ถ้าเป็นกุ กุก็กระดากใจหน่อยๆนะโว้ย
แบบบ้านเราไม่ถูกกันอะ ฟล่อแค่ไหนกึก็คงจะข่มใจไว้หน่อย
แต่นี่พี่กุไม่คิดจะห้ามใจตัวเลยหรอ มึงใจเย็นๆเพื่อน555
ส่วนเนื้อเรื่อง กุอยากถามสักคำนะ ตกลงหาไรกันอะ
555555 หลายพรรคเหลือเกิน ถ้ามีพรรคพลังประชารัฐโผล่มา
กุคือไม่แปลกใจแล้วนะ
July 11, 2021
ภาพปกเค้าสื่อได้ดีค่ะอย่างเล่มแรกเป็นรถม้าหน้าจวนช่วงเริ่มต้นเดินทาง เล่มนี้เป็นรถม้ากลางป่าระหว่างการเดินทางไปเมืองหลวงที่ #ฟู่หลันหยา บุตรีขุนนางต้องโทษตัวนุ่มนิ่มคนสวยคนฉลาดของใต้เท้าผิง #ผิงอวี้ หัวหน้าองครักษ์เสื้อแพรได้ผจญภัยในค่ายกลสไตล์จีนโบราณอีกครั้งเมื่อผู้ปองร้ายในเล่มนี้เป็นสำนักหนานซิงที่ช่ำชองค่ายกลและการใช้ดนตรีทำร้ายกำบังภายใน และเป็นการปรากฏตัวครั้งแรกของเจ้าสำนักที่เคยสร้างชื่อเสียเพราะทำร้ายอดีตประมุขยุทธภพจนพิการซึ่งหายเงียบไปนานยี่สิบปี
เราชอบลำดับการจัดพล็อตและตัวละครแนวนี้ที่แต่ละเล่มมีฉากและตัวละครสำคัญแยกกันชัดเจน โดยแต่ละคนที่เข้ามาเกี่ยวข้องจะมีเรื่องราวที่เป็นกุญแจสำคัญของการสืบหาสาเหตุการปองร้ายนางเอก เล่มนี้พระนางต้องผจญกับค่ายกลหลงทางกลางหมอกในป่า เสียงพิณทำร้ายผู้มีวรยุทธ์ และการถูกพลิกแผนด้วยไส้ศึกมือที่สามที่ทำให้นางเอกเหมือนตกลงไปในเหวประตูกลที่ผืนดินกำลังจะปิดต่อหน้าต่อตาผู้คนแต่ฮีโร่ใต้เท้าผิงก็พุ่งตัวตามลงไปทันที ช่วงค่ายกลก็จะงงในระดับที่รับได้เพราะเราไม่เข้าใจศาสตร์อี้จิงหรือดาราศาสตร์โบราณของจีน ยังคงชอบพระเอกสายซึนคนนี้มากๆ คอยประกบดูแล แอบปีนหน้าต่างมานอนเฝ้าหน้าเตียงและขี้หวงน้องไม่ให้ชายอื่นเข้าใกล้เช่นเดิม แต่เล่มนี้ความใกล้ชิดหลังจากผ่านฉากบู๊แต่ละครั้งมีพัฒนาการมากขึ้น รอบแรกใต้เท้าผิงเลือดกำเดากระฉูดเพราะเผลอมองร่องอกแถมน้องยังพลาดจับดาบน้อยไปเต็มเปา ต่อมาพระเอกบาดเจ็บเพ้อไข้ปล้นจูบนางเอกจนถูกกัดปากเป็นแผลต้องหลบหน้าผู้คนไปหลายวัน ช่วงนี้นางเอกงอนอยู่นาน นักเขียนเค้าสร้างจังหวะให้คู่นี้เข้าใจความรักคลาดเคลื่อนกันบ่อยครั้งว่าอีกฝ่ายรังเกียจตนเพราะรุ่นพ่อเป็นคู่แค้นต่อกัน ซึ่งตรงข้ามกับความคิดอ่านที่แสนจะเท่าทันและใจตรงกันของทั้งคู่ในการสืบหาที่มาที่ไปของ "ตัวเร่งยา" และสิ่งสำคัญห้าอย่างที่ทำให้ทั้งฝ่ายมารนอกด่าน ฝ่ายสำนักบูรพาและอดีตสำนักที่เคยหายไปจากวงการที่พากันตามติดขบวนเดินทางเพื่อลักพาตัวนางเอก
เล่มนี้พอเจ้าสำนักหนานซิงเปิดเผยความลับในอดีตก็ทำให้แต่ละคนอึ้งและหดหู่แตกต่างกันไป เป็นการเฉลยตัวบิ๊กบอสที่ชัดเจนขึ้น ท้ายเล่มพระนางเค้าคืนดีและสวีทกันแล้ว ใต้เท้าผิงที่พูดง้อสาวไม่เป็นและเหมือนกินยาขมที่รู้ใจตัวเองว่ารักลูกสาวของศัตรูสุดจะเอาใจน้องยิ่งกว่าเดิม จากที่เคยแอบไปซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ หาหมอหรือให้หยูกยาผ่านต้นห้องแทนตัวเอง หาหนังสือมาให้อ่านเล่น ก็เพิ่มเติมเป็นซื้อขนมกินเล่นข้างทางหรือจัดหาอาหารขึ้นชื่อประจำท้องถิ่นมาให้ชิม หาเครื่องเขียนมาให้ ทำตีเนียนขออยู่ร่วมโต๊ะบ้าง อาสาป้อนยาบ้าง ถ้าเราเป็นแม่นมที่แอบสังเกตการณ์มาตลอดคงจงต้องแอบเอาใจช่วยคู่นี้เช่นกัน
เราชอบตัวละครรองคู่พี่น้องสำนักฉินมาก น้องชายที่แอบชอบนางเอกดูสิ้นหวังและถูกกีดกันชัดเจน เราชอบคนพี่ที่แต่งกายเป็นชาย เป็นผู้หญิงที่รอบคอบ ใจดี บู๊ได้และช่างสังเกต ตัวเองแอบชอบพระเอกแต่พอรู้ว่าพระนางมีใจให้กันก็ได้แต่หักห้ามใจและช่วยส่งเสริม ผิดกับอดีตคู่หมั้นสายบุ๋นของนางเอกที่ตามตัวประมุขยุทธภพมาช่วยขบวนเดินทาง แต่พอได้รับความห่างเหินจากนางเอกก็เอาแต่เสี้ยมให้คู่รักผิดใจกัน ตัวละครสมทบเรียกเสียงฮาคราวนี้เปลี่ยนเป็นองครักษ์เสื้อแพรมือใหม่ต้นห้องนางเอกอีกคนนึงที่ใสซื่อและออกจะทื่อมะลื่อ ส่วนตัวร้ายที่เปิดเผยแล้วว่าเป็นผู้คุมกฏฝ่ายขวาพรรคมารน่าจะมีบทบาทมากขึ้นในเล่มต่อๆไป โดยรวมแล้วยังชอบเล่มนี้พอๆกับเล่มแรก
เราชอบลำดับการจัดพล็อตและตัวละครแนวนี้ที่แต่ละเล่มมีฉากและตัวละครสำคัญแยกกันชัดเจน โดยแต่ละคนที่เข้ามาเกี่ยวข้องจะมีเรื่องราวที่เป็นกุญแจสำคัญของการสืบหาสาเหตุการปองร้ายนางเอก เล่มนี้พระนางต้องผจญกับค่ายกลหลงทางกลางหมอกในป่า เสียงพิณทำร้ายผู้มีวรยุทธ์ และการถูกพลิกแผนด้วยไส้ศึกมือที่สามที่ทำให้นางเอกเหมือนตกลงไปในเหวประตูกลที่ผืนดินกำลังจะปิดต่อหน้าต่อตาผู้คนแต่ฮีโร่ใต้เท้าผิงก็พุ่งตัวตามลงไปทันที ช่วงค่ายกลก็จะงงในระดับที่รับได้เพราะเราไม่เข้าใจศาสตร์อี้จิงหรือดาราศาสตร์โบราณของจีน ยังคงชอบพระเอกสายซึนคนนี้มากๆ คอยประกบดูแล แอบปีนหน้าต่างมานอนเฝ้าหน้าเตียงและขี้หวงน้องไม่ให้ชายอื่นเข้าใกล้เช่นเดิม แต่เล่มนี้ความใกล้ชิดหลังจากผ่านฉากบู๊แต่ละครั้งมีพัฒนาการมากขึ้น รอบแรกใต้เท้าผิงเลือดกำเดากระฉูดเพราะเผลอมองร่องอกแถมน้องยังพลาดจับดาบน้อยไปเต็มเปา ต่อมาพระเอกบาดเจ็บเพ้อไข้ปล้นจูบนางเอกจนถูกกัดปากเป็นแผลต้องหลบหน้าผู้คนไปหลายวัน ช่วงนี้นางเอกงอนอยู่นาน นักเขียนเค้าสร้างจังหวะให้คู่นี้เข้าใจความรักคลาดเคลื่อนกันบ่อยครั้งว่าอีกฝ่ายรังเกียจตนเพราะรุ่นพ่อเป็นคู่แค้นต่อกัน ซึ่งตรงข้ามกับความคิดอ่านที่แสนจะเท่าทันและใจตรงกันของทั้งคู่ในการสืบหาที่มาที่ไปของ "ตัวเร่งยา" และสิ่งสำคัญห้าอย่างที่ทำให้ทั้งฝ่ายมารนอกด่าน ฝ่ายสำนักบูรพาและอดีตสำนักที่เคยหายไปจากวงการที่พากันตามติดขบวนเดินทางเพื่อลักพาตัวนางเอก
เล่มนี้พอเจ้าสำนักหนานซิงเปิดเผยความลับในอดีตก็ทำให้แต่ละคนอึ้งและหดหู่แตกต่างกันไป เป็นการเฉลยตัวบิ๊กบอสที่ชัดเจนขึ้น ท้ายเล่มพระนางเค้าคืนดีและสวีทกันแล้ว ใต้เท้าผิงที่พูดง้อสาวไม่เป็นและเหมือนกินยาขมที่รู้ใจตัวเองว่ารักลูกสาวของศัตรูสุดจะเอาใจน้องยิ่งกว่าเดิม จากที่เคยแอบไปซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ หาหมอหรือให้หยูกยาผ่านต้นห้องแทนตัวเอง หาหนังสือมาให้อ่านเล่น ก็เพิ่มเติมเป็นซื้อขนมกินเล่นข้างทางหรือจัดหาอาหารขึ้นชื่อประจำท้องถิ่นมาให้ชิม หาเครื่องเขียนมาให้ ทำตีเนียนขออยู่ร่วมโต๊ะบ้าง อาสาป้อนยาบ้าง ถ้าเราเป็นแม่นมที่แอบสังเกตการณ์มาตลอดคงจงต้องแอบเอาใจช่วยคู่นี้เช่นกัน
เราชอบตัวละครรองคู่พี่น้องสำนักฉินมาก น้องชายที่แอบชอบนางเอกดูสิ้นหวังและถูกกีดกันชัดเจน เราชอบคนพี่ที่แต่งกายเป็นชาย เป็นผู้หญิงที่รอบคอบ ใจดี บู๊ได้และช่างสังเกต ตัวเองแอบชอบพระเอกแต่พอรู้ว่าพระนางมีใจให้กันก็ได้แต่หักห้ามใจและช่วยส่งเสริม ผิดกับอดีตคู่หมั้นสายบุ๋นของนางเอกที่ตามตัวประมุขยุทธภพมาช่วยขบวนเดินทาง แต่พอได้รับความห่างเหินจากนางเอกก็เอาแต่เสี้ยมให้คู่รักผิดใจกัน ตัวละครสมทบเรียกเสียงฮาคราวนี้เปลี่ยนเป็นองครักษ์เสื้อแพรมือใหม่ต้นห้องนางเอกอีกคนนึงที่ใสซื่อและออกจะทื่อมะลื่อ ส่วนตัวร้ายที่เปิดเผยแล้วว่าเป็นผู้คุมกฏฝ่ายขวาพรรคมารน่าจะมีบทบาทมากขึ้นในเล่มต่อๆไป โดยรวมแล้วยังชอบเล่มนี้พอๆกับเล่มแรก
This entire review has been hidden because of spoilers.
July 8, 2021
เล่ม 2 พิมพ์ครั้งที่ 1 : เมษายน 2564
โปรยปกหลังเล่ม 2 :
‘ฟู่หลันหยา’ บุตรีราชเลขาธิการผู้เคยยิ่งใหญ่ในราชสำนัก
แม้อยู่ไกลถึงอวิ๋นหนานก็ไม่อาจพ้นเคราะห์ที่บิดาถูกใส่ความได้
ต้องกลายเป็น ‘บุตรีขุนนางต้องโทษ’ ออกเดินทางสู่เมืองหลวง
หากนางไม่อาจแก้ต่างให้บิดาได้ ก็จะมีกองสังคีตพร้อมสถานะ ‘ทาส’ รออยู่ที่ปลายทาง
‘ผิงอวี้’ ผู้บัญชาการหน่วยองครักษ์เสื้อแพรเป็นผู้คุมตัวนางกลับ
เดิมทีฟู่หลันหยาคิดว่าเขาจะเอาเรื่องบาดหมางในอดีตที่บิดานางเคยเล่นงานครอบครัวเขามาลงกับนาง
ทว่านอกจากอารมณ์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เห็นนางอยู่ใกล้บุรุษอื่นก็เอาแต่ทำหน้าตาบึ้งตึงเหมือนอยากจะกินหัวใครแล้ว
สำหรับเรื่องอื่นๆ เขาล้วนปฏิบัติต่อนางเป็นอย่างดี
ยิ่งระหว่างทางพบเจอสำนักพรรคในยุทธภพลอบโจมตีนางไม่หยุดหย่อน
เขายังถึงกับปีนหน้าต่างเข้าห้องนอนมาเฝ้าคุ้มกันนางทุกค่ำคืน
คนที่แยก ‘ความรู้สึกส่วนตัว’ กับ ‘หน้าที่’ ได้ดีเพียงนี้ ช่างหาได้ยากนัก!
เล่ม 2 :
ผิงอวี้ที่ทั้งโกรธ ทั้งหึง ยังไม่เข้าใจอารมณ์ตัวเองกำลังเดือดจัด แต่เพราะฟู่หลันหยาบอกว่าไม่รู้ว่ายาแก้พิษได้จริงหรือไม่ เป็นใครก็ต้องช่วย แล้วจะตายอยู่แล้วยังเอายาแก้ข้อเท้าแพลงมาให้ทำไมไม่ใช่ เพราะไม่ไว้ใจใครทั้งนั้นนอกจากผิงอวี้ เท่านี้อารมณ์โกรธก็กลายเป็นอารมณ์ดี ตัวเองยังไม่รู้อีกนะ ว่าหลงน้องฟู่เข้าให้แล้ว เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้ายสุดๆจริงๆ
กลับมาคุยกับหลี่โยว และคนที่ไปสอบสวนผู้คุมกฎซ้ายได้ความว่าฟู่หลันหยาเป็นตัวเร่งยา ที่สำคัญของของสิ่งนั้นที่แบ่งออกเป็นห้าส่วน หวังหลิงก็มีส่วนหนึ่ง ให้ไปถามเอากับหวังหลิง
พวกฉินหย่งก็จะมาขอบคุณเรื่องยาแก้พิษ ทำให้ผิงอวี้นึกได้ ว่าต้องคุยเรื่องนี้กันอีก หลังจากจัดการเรียบร้อยก็ต้องไปคุยกับฟู่หลันหยา ครั้งนี้ทั้งสองคุยกันด้วยดี ผิงอวี้บอกว่านี่คือภาษาต๋าต๋า เพราะว่าตัวเองเคยเห็นในศาลเจ้าโบราณ และเรื่องหมอผีที่ตัวเองไม่อยากจำแต่ก็ไม่ลืม ฟู่หลันหยาได้รู้เรื่องมากขึ้น กำลังจะบอกเรื่องที่แม่นมเคยเห็นท่านพ่อคุยกับผู้คุมกฎซ้ายและท่านแม่ที่ออกไปหลายครั้งที่เมืองหลวง หลี่หมินก็มาพอดี ทำเอาผิงอวี้ต้องไปซ่อน จากนั้นก็นอนพัก การเดินทางจะเริ่มในอีกสองวันให้รักษาขาให้ดี
ออกเดินทาง เติ้งอันอี๋มาอีกแล้ว และเข้าไปในรถม้าที่มีผู้คุมกฎซ้ายที่สองวันก่อนยังงดงามตอนนี้กลับแก่ชราไปมาก วรยุทธ์ก็ถูกทำลาย เพราะก่อนหน้านี้โดนทำร้ายจากพวกของหวังหลิงสำนักบูรพาที่นางเรียกว่าปู้รื่อกู่เต๋อ ของล้ำค่าสิ่งนั้นที่เจ้านิกายผู้เฒ่าให้ไว้ก่อนตายก็โดนเติ้งอันอี๋ชิงไป ทั้งยังวางแผนจัดการพวกผิงอวี้ที่หูหนาน โดยใช้สำนักหนานซิงที่เก่งเรื่องฉีเหมินตุ้นจย่า
เดินทางถึงหูหนานหลี่โยว ผิงอวี้ก็ได้ข่าวสำนักหนานซิงกันแล้ว และวางแผนรับมือ ในการเดินทาง สำนักหนานซิงวางแผนค่ายกล ฉินหย่งเข้าใจผิด แต่ผิงอวี้เห็นความแตกต่าง และพาฟู่หลันหยาหนีออกมาได้ โดนโยนแม่นมให้เป็นภาระของฉินเยี่ยนซู ในค่ายกลมีทั้งหมอกพิษ และยาสลบ เพื่อจะได้หาตัวฟู่หลันหยาได้ง่าย ฟู่หลันหยาที่หนาวเพราะไม่มีกำลังภายใน กำลังจำสลบ แต่ก่อนหน้านั้นนางก็ได้บอกว่านี่เป็นค่ายกลดารา เหมือนกับที่ผิงอวี้คิด พอสลบก็หนาว ผิงอวี้ห้ามใจตัวเองไม่อยู่ทั้งกอด ทั้งลูบหน้า เกือบจะได้จูบแล้วแต่ฟู่หลันหยาฟื้นซะก่อน
ทั้งสองหาทางออกด้วยกัน ฟู่หลันหยาก็คิดได้ ตอนที่ได้ยินเสียงของเติ้งอันอี๋กับเติ้งเหวินอิ๋ง ที่เหมือนอยู่ใกล้ ทั้งสองตัดสินใจทางเดียวกัน ออกมาจ��กค่ายกล โดยไม่บาดเจ็บ เท่ากับหนีรอดมาได้อย่างปลอดภัย ทั้งยังส่งสัญญาให้คนอื่นรู้อีกด้วย
เข้าที่พักจุดพักม้าแม่นมที่โดนพิษไอเย็น ได้ยาลูกกลอนของฉินหย่ง ทั้งผิงอวี้ยังให้หลี่หมินไปเชิญหมอมารักษา แม่นมถึงได้อาการดีขึ้น เดินทางต่อไปได้
การเดินทางผิงอวี้มาเขียนค่ายกลต่างๆที่เป็นประโยชน์ที่ห้องของฟู่หลันหยา ฟู่หลันหยาจะช่วยก็โดนผิงอวี้ปฏิเสธ ตอนนี้ผิงอวี้ยังตัดสินใจไม่ได้ คิดถึงความลำบากของบิดามารดา แต่ก็ไม่อาจตัดใจได้ ทำให้เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย หลี่หมินที่ไปตามหมอที่เมืองจูเฉิงได้ยินข่าวลือว่าลู่จื่อเชียนตามหาฟู่หลันหยา ยังมีข่าวลือระคายหูมากมายก็รายงานทั้งหมด
เดินทางมาเมืองจูเฉิง ผิงอวี้ที่สังเกตว่าฟู่หลันหยาไม่มีเสื้อผ้ามากนักก็ไปซื้อมาให้โดยอ้างว่าได้มาจากฮูหยินของเจ้าเมือง ที่เป็นคนของหวังหลิง แต่ฟุหลันหยาไม่รู้ ทั้งยังซื้อขนมที่ฟู่หลันหยาอยากกิน แล้วก็อ้างว่ามาจากประมุขฉิน ทั้งที่ตัวเองเป็นคนซื้อมา ทำดีแต่เอาชื่อคนอื่นมาอ้างตลอด แล้วถามว่ารู้จักคนชื่อหลินจือเฉิงหรือไม่ คือเจ้าสำนักหนานซิง บอกว่าเคยเห็นชื่อที่ตำราในห้องพี่ชายเป็นตำราค่ายกล แล้วก็สืบถามความเป็นมาในอดีต แต่ฟู่หลันหยาจะถามข้อมูลกลับนั้นไม่ง่ายเลย
ฉินหย่งจะมาพูดคุยกับผิงอวี้ก็ได้ยินเสียงพิณดังมา เท่ากับว่าหลินจือเฉิงมาหาถึงที่แล้ว เสียงพิณทำให้กำลังภายในได้รับบาดเจ็บ แล้วก็มีเสียงขลุ่ยตี๋มาแก้สถานการณ์จากผู้อาวุโสอวี๋ จนผู้อาวุโสอวี๋สู้ไม่ไหว เป็นผิงอวี้ไปเป่าขลุ่ยแทน แต่ด้วยไม่ชำนาญ เสียงเพลงผิดเพี้ยน ทำให้เสียงพิณก็เริ่มไม่เป็นไปตามแผน แสดงว่าหลินจือเฉิงเป็นพวกชอบความสมบูรณ์แบบ พอเป็นแบบนี้ก็ขัดใจ ผิงอวี้จับทางได้ สุดท้ายส่งต่อให้ฉินเยี่ยนซูเป่าขลุ่ยต่อ ตัวเองไปหาฟู่หลันหยา
เวลานั้นเอง ลู่จื่อเชียนก็ได้พบกับเติ้งอันอี๋ เติ้งเหวินอิ๋งเห็นก็รีบวางแผนทำเป็นบอกว่าฟู่หลันหยาอยู่ที่เมืองจู่เฉิง แถมยังลำบากมาก ลู่จื่อเชียนเลยรีบไปหา พร้อมด้วยประมุขหง เจ้าสำนักปากว้า ที่ลู่จื่อเชียนสามารถเชิญมาช่วยเหลือได้
ผิงอวี้ไปช่วยฟู่หลันหยา เพราะฟู่หลันหยาไม่มีกำลังภายในเลยไม่เป็นไร คิดว่าแค่ปิดหูก็ใช้ได้ ก็เอาชายเสื้อฉีกมาปิดหูให้ผิงอวี้ ส่วนแม่นมโดนโยนให้คนอื่นดูแลอีกแล้ว ตอนนี้คนของสำนักฉินมีไส้ศึก ผิงอวี้กับฟู่หลันหยาแยกตัวไปก่อน หลี่หมินที่ผิงอวี้คอยสั่งสอนก็ไหวพริบดี จัดการได้ดี เลยได้รับคำชมไป ช่วงที่แยกไปกันสองคนผิงอวี้ที่จิตใจโดนรบกวน ก็เกือบต้านทางจิตใจไม่ไหว เกือบจะจูบฟู่หลันหยาอยู่แล้ว แต่เพราะหลี่หมินมาก่อนเลยรู้สึกตัว เกือบล่ะๆ แถมยังเลือดกำเดาไหลอีก โอ้ยใต้เท้าผิงช่างฮาจริงๆ
ทั้งหมดเดินทางไปคฤหาสน์ต่างเมืองของตระกูลฉิน แต่เพราะฟู่หลันหยาไม่รู้เรื่องว่าอุดหูไปก็ไม่มีประโยชน์และเห็นหลี่หมินกับเฉินเอ่อร์เซิงรีบปิดหู เลยรีบบอกให้ผิงอวี้ปิดหูด้วยความเป็นห่วง คนอื่นมองเห็นคือขำแต่ทำเป็นมองไม่เห็น
ฉินหย่งกับผู้อาวุโสไป๋ เห็นการเดินของผิงอวี้ก็รู้ว่าภายในได้รับบาดเจ็บ เลยให้จัดหายาให้ แต่เพราะยานี้กินแล้วต้องจิตใจสงบ ไม่งั้นจะเกิดไข้ขึ้นสูง
ฟู่หลันหยาแอบออกมาจากห้องเพื่อฟังประมุขหงเจิ้นถิงเล่าเรื่องราว จนรู้ว่าตัวเองเป็นตัวเร่งยาของวิชาคืนชีพ กลับไปนอน
ผิงอวี้หาข้ออ้างกินข้าวกับฟู่หลันหยา ก็โดนเฉินเอ่อร์เซิงที่ซื่อจนไม่รู้เรื่องราวมาขัด แล้วผิงอวี้ก็ยังเอาหนังสือที่ตัวเองเอามาจากห้องหนังสือให้นางไว้อ่านเล่นแก้เบื่อ
ทั้งหมดปรึกษากันเรื่องหวังซื่อเจาฝึกวิชามาร และขอให้ประมุขหงสอนวิชาเพื่อต้านเพลงพิณของหลินจือเฉิง
ลู่จื่อเชียนมองออกว่าผิงอวี้มีใจให้ฟู่หลันหยา ตัวเองที่โดนทางบ้านจัดฉาก ก็ยังไม่ยอม พูดเรื่องบุญคุณความแค้นสองตระกูลกับผิงอวี้ ทำเองผิงอวี้คิดมากไข้ขึ้นสูง
ตอนดึกก็รับรู้ว่าผิงอวี้มานอนที่ตั่งแถมไข้ขึ้นสูง จะให้กินน้ำกลับจูบอย่างที่ตั้งใจจนได้ จนโดนฟู่หลันหยากัดนั่นแหละ แล้วหลี่หมินก็มาถามถึงได้สติ
ผิงอวี้แก้ตัวกับทุกคนว่าชนจนปากแตก แต่ฉินหย่งกับหลี่โยวก็ยังรู้อยู่ ฉินหย่งดูเหมือนมีใจให้ผิงอวี้ แต่ก็ตัดใจได้
เฉินเอ่อร์เซิงยังทักเรื่องแผลที่ปากอีก ผิงอวี้นี่อยากจะส่งเจ้าคนซื่อนี่กลับเมืองหลวงซะจริงๆ
ออกจากเมืองจูเฉิงมุ่งหน้าเมืองเยวี่ยโจว ยังเจอเติ้งอันอี๋อีกแล้ว ตามติดจริงๆ กินอาหารประจำถิ่งในรถม้าแล้วหลี่หมินก็บอกว่าให้ไปเดินเล่นในป่าด้านหลัง ความจริงคือจะล่อหลินจื่อเฉิงออกมา แล้วลู่จื่อเชียนก็มองออกว่าค่ายกลที่ล้อมรอบฟู่หลันหยามีปัญหาส่งเสียงเตือนตอนนั้น ฟู่หลันหยาก็เรียกให้ผิงอวี้มาหาพอดี ฟู่หลันหยาตกลงไป ผิงอวี้เห็นองครักษ์ลับที่ทำค่ายกลผิดพลาด ได้แต่ตะโกนบอกและตามฟู่หลันหยาลงไป คนด้านล่างไม่คิดว่าจะมีคนตามลงมา ผิงอวี้สามารถช่วยฟู่หลันหยาได้ และพาไปยังตาค่ายกล ที่นั้นหลินจือเฉิงรออยู่ ฟู่หลันหยาหนีไปได้ ทั้งที่โดนสกัดจุดใบ้ ก็เจอพวกหลี่โยว เลยสามารถพากลับมาที่ผิงอวี้ต่อสู้ได้ทัน
ผิงอวี้บาดเจ็บภายในและอยู่ดูแลฟู่หลันหยา ส่วนหลินจือเฉิงสุดท้ายก็โดนจับ
ผิงอวี้ป้องกันสำนักบูรพามาชิงตัว และในที่สุดก็พูดจนหลินจือเฉิงยอมร่วมมือด้วย สาเหตุเพราะต้องการแก้แค้นหวังหลิน ที่ทำให้บุตรธิดาตายในตอนนั้น และจะได้รับการอภัยจากหลินฮูหยิน ฟู่หลันหยา แอบมาฟังเรื่องราวจาหหลินจือเฉิงในอดีต จนรู้ว่าเป็นเพราะตัวเองทำให้ท่านแม่ถูกหวังหลิงหาพบ ต่อมาท่านแม่ก็ตายโดยยังไม่ได้สั่งเสีย ตอนนี้ท่านพ่อและพี่ชายยังโดนตั้งข้อหา ฟู่หลันหยาเสียใจมาก จากที่เข้มแข็งมาตลอดก็ล้มป่วยลง
ผิงอวี้กลัวว่าฟู่หลันหยาจะตาย หลังจากพามารักษาแต่เป็นเรื่องของจิตใจ ในที่สุดก็พูดจนทำให้ฟู่หลันหยาเข้มแข็งเพื่อสืบเรื่องราวในตอนนั้น และช่วยท่านพ่อและพี่ชาย สุดท้ายผิงอวี้ก็คิดได้ว่าไม่อาจตัดใจจากฟู่หลันหยา อยากให้นางอยู่อย่างเป็นสุข
ตอนนี้ผิงอวี้บอกเรื่องราว ไข่มุกถ่านเอ่อร์ที่แบ่งออกเป็นห้าส่วน ฟู่หลันหยาคิดถึงตำราโบราณ และบอกว่าน่าจะเกี่ยวกับเขาลูกนั้นในภาพ ส่วนที่ห้ายังไม่รู้ว่าจะอยู่ที่ไหน แต่น่าจะอยู่กับพรรคมาร
เดินทางมาถึงจินหลิงทั้งสองก็ปรึกษากันถึงภาพวาด ผิงอวี้บอกว่าภูเขานั้นชื่อทัวทัวมู่เอ่อร์ที่อยู่ใกล้ศาลเจ้าโบราณ แต่ไม่อยากจะไปคิดถึงหมอผีที่จับตัวไปตอนนั้น
แล้วก็มีคนพบศพของคนนิกายเจาเยวี่ย แต่ที่เดากันน่าจะถูกคนอื่นฆ่าปิดปากเพราะรู้ความลับที่ไม่อยากให้รู้ ผิงอวี้ หลี่โยวคิดถึงเติ้งอันอี๋กันทั้งคู่
จวนบัญชาการทัพฝ่ายซ้ายเขตเจียงหนิง ลู่จื่อเชียนที่คิดว่าตัวเองไม่มีโอกาสอีกแล้วกลับมาหา พี่ใหญ่ของผิงอวี้ ผิงเฮ่อ
หลังอ่านเล่ม 2 :
เรื่องราวซับซ้อนตอนนี้คลี่คลายไปได้มากมาย จากการได้เบาะแสต่างๆ จากหลายคน หลายกลุ่ม ในที่สุดก็จะสาวได้ถึงต้อนตอ
ส่วนผิงอวี้ ใต้เท้าผิง หลังจากที่เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย ในที่สุดก็ตัดสินใจได้ จะรุกละนะ พี่จะดูแลเจ้าเอง ในที่สุดจริงๆ ฉากตอนผิงอวี้กับฟู่หลันหยาคือฮา และน่ารักมาก โดยมีแม่นมหลินเป็นคนที่รับรู้อยู่ข้างๆ แบบโดนโยนไปมาตลอด แต่รอดตายมารู้เหตุการณ์ทุกอย่าง มาอ่านต่อเล่ม 3 เลยค่ะ กำลังสนุก เข้มข้นทีเดียวเลย ห้ามพลาดเลยค่ะ
โปรยปกหลังเล่ม 2 :
‘ฟู่หลันหยา’ บุตรีราชเลขาธิการผู้เคยยิ่งใหญ่ในราชสำนัก
แม้อยู่ไกลถึงอวิ๋นหนานก็ไม่อาจพ้นเคราะห์ที่บิดาถูกใส่ความได้
ต้องกลายเป็น ‘บุตรีขุนนางต้องโทษ’ ออกเดินทางสู่เมืองหลวง
หากนางไม่อาจแก้ต่างให้บิดาได้ ก็จะมีกองสังคีตพร้อมสถานะ ‘ทาส’ รออยู่ที่ปลายทาง
‘ผิงอวี้’ ผู้บัญชาการหน่วยองครักษ์เสื้อแพรเป็นผู้คุมตัวนางกลับ
เดิมทีฟู่หลันหยาคิดว่าเขาจะเอาเรื่องบาดหมางในอดีตที่บิดานางเคยเล่นงานครอบครัวเขามาลงกับนาง
ทว่านอกจากอารมณ์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เห็นนางอยู่ใกล้บุรุษอื่นก็เอาแต่ทำหน้าตาบึ้งตึงเหมือนอยากจะกินหัวใครแล้ว
สำหรับเรื่องอื่นๆ เขาล้วนปฏิบัติต่อนางเป็นอย่างดี
ยิ่งระหว่างทางพบเจอสำนักพรรคในยุทธภพลอบโจมตีนางไม่หยุดหย่อน
เขายังถึงกับปีนหน้าต่างเข้าห้องนอนมาเฝ้าคุ้มกันนางทุกค่ำคืน
คนที่แยก ‘ความรู้สึกส่วนตัว’ กับ ‘หน้าที่’ ได้ดีเพียงนี้ ช่างหาได้ยากนัก!
เล่ม 2 :
ผิงอวี้ที่ทั้งโกรธ ทั้งหึง ยังไม่เข้าใจอารมณ์ตัวเองกำลังเดือดจัด แต่เพราะฟู่หลันหยาบอกว่าไม่รู้ว่ายาแก้พิษได้จริงหรือไม่ เป็นใครก็ต้องช่วย แล้วจะตายอยู่แล้วยังเอายาแก้ข้อเท้าแพลงมาให้ทำไมไม่ใช่ เพราะไม่ไว้ใจใครทั้งนั้นนอกจากผิงอวี้ เท่านี้อารมณ์โกรธก็กลายเป็นอารมณ์ดี ตัวเองยังไม่รู้อีกนะ ว่าหลงน้องฟู่เข้าให้แล้ว เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้ายสุดๆจริงๆ
กลับมาคุยกับหลี่โยว และคนที่ไปสอบสวนผู้คุมกฎซ้ายได้ความว่าฟู่หลันหยาเป็นตัวเร่งยา ที่สำคัญของของสิ่งนั้นที่แบ่งออกเป็นห้าส่วน หวังหลิงก็มีส่วนหนึ่ง ให้ไปถามเอากับหวังหลิง
พวกฉินหย่งก็จะมาขอบคุณเรื่องยาแก้พิษ ทำให้ผิงอวี้นึกได้ ว่าต้องคุยเรื่องนี้กันอีก หลังจากจัดการเรียบร้อยก็ต้องไปคุยกับฟู่หลันหยา ครั้งนี้ทั้งสองคุยกันด้วยดี ผิงอวี้บอกว่านี่คือภาษาต๋าต๋า เพราะว่าตัวเองเคยเห็นในศาลเจ้าโบราณ และเรื่องหมอผีที่ตัวเองไม่อยากจำแต่ก็ไม่ลืม ฟู่หลันหยาได้รู้เรื่องมากขึ้น กำลังจะบอกเรื่องที่แม่นมเคยเห็นท่านพ่อคุยกับผู้คุมกฎซ้ายและท่านแม่ที่ออกไปหลายครั้งที่เมืองหลวง หลี่หมินก็มาพอดี ทำเอาผิงอวี้ต้องไปซ่อน จากนั้นก็นอนพัก การเดินทางจะเริ่มในอีกสองวันให้รักษาขาให้ดี
ออกเดินทาง เติ้งอันอี๋มาอีกแล้ว และเข้าไปในรถม้าที่มีผู้คุมกฎซ้ายที่สองวันก่อนยังงดงามตอนนี้กลับแก่ชราไปมาก วรยุทธ์ก็ถูกทำลาย เพราะก่อนหน้านี้โดนทำร้ายจากพวกของหวังหลิงสำนักบูรพาที่นางเรียกว่าปู้รื่อกู่เต๋อ ของล้ำค่าสิ่งนั้นที่เจ้านิกายผู้เฒ่าให้ไว้ก่อนตายก็โดนเติ้งอันอี๋ชิงไป ทั้งยังวางแผนจัดการพวกผิงอวี้ที่หูหนาน โดยใช้สำนักหนานซิงที่เก่งเรื่องฉีเหมินตุ้นจย่า
เดินทางถึงหูหนานหลี่โยว ผิงอวี้ก็ได้ข่าวสำนักหนานซิงกันแล้ว และวางแผนรับมือ ในการเดินทาง สำนักหนานซิงวางแผนค่ายกล ฉินหย่งเข้าใจผิด แต่ผิงอวี้เห็นความแตกต่าง และพาฟู่หลันหยาหนีออกมาได้ โดนโยนแม่นมให้เป็นภาระของฉินเยี่ยนซู ในค่ายกลมีทั้งหมอกพิษ และยาสลบ เพื่อจะได้หาตัวฟู่หลันหยาได้ง่าย ฟู่หลันหยาที่หนาวเพราะไม่มีกำลังภายใน กำลังจำสลบ แต่ก่อนหน้านั้นนางก็ได้บอกว่านี่เป็นค่ายกลดารา เหมือนกับที่ผิงอวี้คิด พอสลบก็หนาว ผิงอวี้ห้ามใจตัวเองไม่อยู่ทั้งกอด ทั้งลูบหน้า เกือบจะได้จูบแล้วแต่ฟู่หลันหยาฟื้นซะก่อน
ทั้งสองหาทางออกด้วยกัน ฟู่หลันหยาก็คิดได้ ตอนที่ได้ยินเสียงของเติ้งอันอี๋กับเติ้งเหวินอิ๋ง ที่เหมือนอยู่ใกล้ ทั้งสองตัดสินใจทางเดียวกัน ออกมาจ��กค่ายกล โดยไม่บาดเจ็บ เท่ากับหนีรอดมาได้อย่างปลอดภัย ทั้งยังส่งสัญญาให้คนอื่นรู้อีกด้วย
เข้าที่พักจุดพักม้าแม่นมที่โดนพิษไอเย็น ได้ยาลูกกลอนของฉินหย่ง ทั้งผิงอวี้ยังให้หลี่หมินไปเชิญหมอมารักษา แม่นมถึงได้อาการดีขึ้น เดินทางต่อไปได้
การเดินทางผิงอวี้มาเขียนค่ายกลต่างๆที่เป็นประโยชน์ที่ห้องของฟู่หลันหยา ฟู่หลันหยาจะช่วยก็โดนผิงอวี้ปฏิเสธ ตอนนี้ผิงอวี้ยังตัดสินใจไม่ได้ คิดถึงความลำบากของบิดามารดา แต่ก็ไม่อาจตัดใจได้ ทำให้เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย หลี่หมินที่ไปตามหมอที่เมืองจูเฉิงได้ยินข่าวลือว่าลู่จื่อเชียนตามหาฟู่หลันหยา ยังมีข่าวลือระคายหูมากมายก็รายงานทั้งหมด
เดินทางมาเมืองจูเฉิง ผิงอวี้ที่สังเกตว่าฟู่หลันหยาไม่มีเสื้อผ้ามากนักก็ไปซื้อมาให้โดยอ้างว่าได้มาจากฮูหยินของเจ้าเมือง ที่เป็นคนของหวังหลิง แต่ฟุหลันหยาไม่รู้ ทั้งยังซื้อขนมที่ฟู่หลันหยาอยากกิน แล้วก็อ้างว่ามาจากประมุขฉิน ทั้งที่ตัวเองเป็นคนซื้อมา ทำดีแต่เอาชื่อคนอื่นมาอ้างตลอด แล้วถามว่ารู้จักคนชื่อหลินจือเฉิงหรือไม่ คือเจ้าสำนักหนานซิง บอกว่าเคยเห็นชื่อที่ตำราในห้องพี่ชายเป็นตำราค่ายกล แล้วก็สืบถามความเป็นมาในอดีต แต่ฟู่หลันหยาจะถามข้อมูลกลับนั้นไม่ง่ายเลย
ฉินหย่งจะมาพูดคุยกับผิงอวี้ก็ได้ยินเสียงพิณดังมา เท่ากับว่าหลินจือเฉิงมาหาถึงที่แล้ว เสียงพิณทำให้กำลังภายในได้รับบาดเจ็บ แล้วก็มีเสียงขลุ่ยตี๋มาแก้สถานการณ์จากผู้อาวุโสอวี๋ จนผู้อาวุโสอวี๋สู้ไม่ไหว เป็นผิงอวี้ไปเป่าขลุ่ยแทน แต่ด้วยไม่ชำนาญ เสียงเพลงผิดเพี้ยน ทำให้เสียงพิณก็เริ่มไม่เป็นไปตามแผน แสดงว่าหลินจือเฉิงเป็นพวกชอบความสมบูรณ์แบบ พอเป็นแบบนี้ก็ขัดใจ ผิงอวี้จับทางได้ สุดท้ายส่งต่อให้ฉินเยี่ยนซูเป่าขลุ่ยต่อ ตัวเองไปหาฟู่หลันหยา
เวลานั้นเอง ลู่จื่อเชียนก็ได้พบกับเติ้งอันอี๋ เติ้งเหวินอิ๋งเห็นก็รีบวางแผนทำเป็นบอกว่าฟู่หลันหยาอยู่ที่เมืองจู่เฉิง แถมยังลำบากมาก ลู่จื่อเชียนเลยรีบไปหา พร้อมด้วยประมุขหง เจ้าสำนักปากว้า ที่ลู่จื่อเชียนสามารถเชิญมาช่วยเหลือได้
ผิงอวี้ไปช่วยฟู่หลันหยา เพราะฟู่หลันหยาไม่มีกำลังภายในเลยไม่เป็นไร คิดว่าแค่ปิดหูก็ใช้ได้ ก็เอาชายเสื้อฉีกมาปิดหูให้ผิงอวี้ ส่วนแม่นมโดนโยนให้คนอื่นดูแลอีกแล้ว ตอนนี้คนของสำนักฉินมีไส้ศึก ผิงอวี้กับฟู่หลันหยาแยกตัวไปก่อน หลี่หมินที่ผิงอวี้คอยสั่งสอนก็ไหวพริบดี จัดการได้ดี เลยได้รับคำชมไป ช่วงที่แยกไปกันสองคนผิงอวี้ที่จิตใจโดนรบกวน ก็เกือบต้านทางจิตใจไม่ไหว เกือบจะจูบฟู่หลันหยาอยู่แล้ว แต่เพราะหลี่หมินมาก่อนเลยรู้สึกตัว เกือบล่ะๆ แถมยังเลือดกำเดาไหลอีก โอ้ยใต้เท้าผิงช่างฮาจริงๆ
ทั้งหมดเดินทางไปคฤหาสน์ต่างเมืองของตระกูลฉิน แต่เพราะฟู่หลันหยาไม่รู้เรื่องว่าอุดหูไปก็ไม่มีประโยชน์และเห็นหลี่หมินกับเฉินเอ่อร์เซิงรีบปิดหู เลยรีบบอกให้ผิงอวี้ปิดหูด้วยความเป็นห่วง คนอื่นมองเห็นคือขำแต่ทำเป็นมองไม่เห็น
ฉินหย่งกับผู้อาวุโสไป๋ เห็นการเดินของผิงอวี้ก็รู้ว่าภายในได้รับบาดเจ็บ เลยให้จัดหายาให้ แต่เพราะยานี้กินแล้วต้องจิตใจสงบ ไม่งั้นจะเกิดไข้ขึ้นสูง
ฟู่หลันหยาแอบออกมาจากห้องเพื่อฟังประมุขหงเจิ้นถิงเล่าเรื่องราว จนรู้ว่าตัวเองเป็นตัวเร่งยาของวิชาคืนชีพ กลับไปนอน
ผิงอวี้หาข้ออ้างกินข้าวกับฟู่หลันหยา ก็โดนเฉินเอ่อร์เซิงที่ซื่อจนไม่รู้เรื่องราวมาขัด แล้วผิงอวี้ก็ยังเอาหนังสือที่ตัวเองเอามาจากห้องหนังสือให้นางไว้อ่านเล่นแก้เบื่อ
ทั้งหมดปรึกษากันเรื่องหวังซื่อเจาฝึกวิชามาร และขอให้ประมุขหงสอนวิชาเพื่อต้านเพลงพิณของหลินจือเฉิง
ลู่จื่อเชียนมองออกว่าผิงอวี้มีใจให้ฟู่หลันหยา ตัวเองที่โดนทางบ้านจัดฉาก ก็ยังไม่ยอม พูดเรื่องบุญคุณความแค้นสองตระกูลกับผิงอวี้ ทำเองผิงอวี้คิดมากไข้ขึ้นสูง
ตอนดึกก็รับรู้ว่าผิงอวี้มานอนที่ตั่งแถมไข้ขึ้นสูง จะให้กินน้ำกลับจูบอย่างที่ตั้งใจจนได้ จนโดนฟู่หลันหยากัดนั่นแหละ แล้วหลี่หมินก็มาถามถึงได้สติ
ผิงอวี้แก้ตัวกับทุกคนว่าชนจนปากแตก แต่ฉินหย่งกับหลี่โยวก็ยังรู้อยู่ ฉินหย่งดูเหมือนมีใจให้ผิงอวี้ แต่ก็ตัดใจได้
เฉินเอ่อร์เซิงยังทักเรื่องแผลที่ปากอีก ผิงอวี้นี่อยากจะส่งเจ้าคนซื่อนี่กลับเมืองหลวงซะจริงๆ
ออกจากเมืองจูเฉิงมุ่งหน้าเมืองเยวี่ยโจว ยังเจอเติ้งอันอี๋อีกแล้ว ตามติดจริงๆ กินอาหารประจำถิ่งในรถม้าแล้วหลี่หมินก็บอกว่าให้ไปเดินเล่นในป่าด้านหลัง ความจริงคือจะล่อหลินจื่อเฉิงออกมา แล้วลู่จื่อเชียนก็มองออกว่าค่ายกลที่ล้อมรอบฟู่หลันหยามีปัญหาส่งเสียงเตือนตอนนั้น ฟู่หลันหยาก็เรียกให้ผิงอวี้มาหาพอดี ฟู่หลันหยาตกลงไป ผิงอวี้เห็นองครักษ์ลับที่ทำค่ายกลผิดพลาด ได้แต่ตะโกนบอกและตามฟู่หลันหยาลงไป คนด้านล่างไม่คิดว่าจะมีคนตามลงมา ผิงอวี้สามารถช่วยฟู่หลันหยาได้ และพาไปยังตาค่ายกล ที่นั้นหลินจือเฉิงรออยู่ ฟู่หลันหยาหนีไปได้ ทั้งที่โดนสกัดจุดใบ้ ก็เจอพวกหลี่โยว เลยสามารถพากลับมาที่ผิงอวี้ต่อสู้ได้ทัน
ผิงอวี้บาดเจ็บภายในและอยู่ดูแลฟู่หลันหยา ส่วนหลินจือเฉิงสุดท้ายก็โดนจับ
ผิงอวี้ป้องกันสำนักบูรพามาชิงตัว และในที่สุดก็พูดจนหลินจือเฉิงยอมร่วมมือด้วย สาเหตุเพราะต้องการแก้แค้นหวังหลิน ที่ทำให้บุตรธิดาตายในตอนนั้น และจะได้รับการอภัยจากหลินฮูหยิน ฟู่หลันหยา แอบมาฟังเรื่องราวจาหหลินจือเฉิงในอดีต จนรู้ว่าเป็นเพราะตัวเองทำให้ท่านแม่ถูกหวังหลิงหาพบ ต่อมาท่านแม่ก็ตายโดยยังไม่ได้สั่งเสีย ตอนนี้ท่านพ่อและพี่ชายยังโดนตั้งข้อหา ฟู่หลันหยาเสียใจมาก จากที่เข้มแข็งมาตลอดก็ล้มป่วยลง
ผิงอวี้กลัวว่าฟู่หลันหยาจะตาย หลังจากพามารักษาแต่เป็นเรื่องของจิตใจ ในที่สุดก็พูดจนทำให้ฟู่หลันหยาเข้มแข็งเพื่อสืบเรื่องราวในตอนนั้น และช่วยท่านพ่อและพี่ชาย สุดท้ายผิงอวี้ก็คิดได้ว่าไม่อาจตัดใจจากฟู่หลันหยา อยากให้นางอยู่อย่างเป็นสุข
ตอนนี้ผิงอวี้บอกเรื่องราว ไข่มุกถ่านเอ่อร์ที่แบ่งออกเป็นห้าส่วน ฟู่หลันหยาคิดถึงตำราโบราณ และบอกว่าน่าจะเกี่ยวกับเขาลูกนั้นในภาพ ส่วนที่ห้ายังไม่รู้ว่าจะอยู่ที่ไหน แต่น่าจะอยู่กับพรรคมาร
เดินทางมาถึงจินหลิงทั้งสองก็ปรึกษากันถึงภาพวาด ผิงอวี้บอกว่าภูเขานั้นชื่อทัวทัวมู่เอ่อร์ที่อยู่ใกล้ศาลเจ้าโบราณ แต่ไม่อยากจะไปคิดถึงหมอผีที่จับตัวไปตอนนั้น
แล้วก็มีคนพบศพของคนนิกายเจาเยวี่ย แต่ที่เดากันน่าจะถูกคนอื่นฆ่าปิดปากเพราะรู้ความลับที่ไม่อยากให้รู้ ผิงอวี้ หลี่โยวคิดถึงเติ้งอันอี๋กันทั้งคู่
จวนบัญชาการทัพฝ่ายซ้ายเขตเจียงหนิง ลู่จื่อเชียนที่คิดว่าตัวเองไม่มีโอกาสอีกแล้วกลับมาหา พี่ใหญ่ของผิงอวี้ ผิงเฮ่อ
หลังอ่านเล่ม 2 :
เรื่องราวซับซ้อนตอนนี้คลี่คลายไปได้มากมาย จากการได้เบาะแสต่างๆ จากหลายคน หลายกลุ่ม ในที่สุดก็จะสาวได้ถึงต้อนตอ
ส่วนผิงอวี้ ใต้เท้าผิง หลังจากที่เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย ในที่สุดก็ตัดสินใจได้ จะรุกละนะ พี่จะดูแลเจ้าเอง ในที่สุดจริงๆ ฉากตอนผิงอวี้กับฟู่หลันหยาคือฮา และน่ารักมาก โดยมีแม่นมหลินเป็นคนที่รับรู้อยู่ข้างๆ แบบโดนโยนไปมาตลอด แต่รอดตายมารู้เหตุการณ์ทุกอย่าง มาอ่านต่อเล่ม 3 เลยค่ะ กำลังสนุก เข้มข้นทีเดียวเลย ห้ามพลาดเลยค่ะ
This entire review has been hidden because of spoilers.
February 23, 2022
ในความเรื่อยๆ เริ่มมีอะไรให้ติดตามมาขึ้น เจอการชิงตัวที่โหดและเจอตัวร้ายเลเวลอัปขึ้นเรื่อยๆ
อยากอ่านปมรักมากกว่าปมหลักของเรื่องอีก เพราะความเรื่อยๆ ที่ชวนเบื่อหลักๆ ก็ปมที่ทำไมทุกคนต้องตามล่านางเอก ซึ่ง… อยากให้รวบรัดกว่านี้จัง ดูขาดๆ เกินๆ ยังไงไม่รู้
แต่ปมรักคือน่าสนใจ ซีนเลิฟของคนซึนก็มีมากขึ้น อยากรู้ว่าคู่นี้จะหาทางลงกันได้ยังไงหลังจากที่รู้ใจตัวเองแล้ว ปมโรมิโอกับจูเลียตในภาคคนซึนกับสาวซื่อ(?)
ตัดจบด้วยคุณคู่หมั้นเก่าที่ไปทิ้งระเบิดไว้ ตัวเองไม่ได้ คนอื่นก็อย่าหวังไรงี้
------------------------------
หลังอ่านเพิ่มเติม → https://wp.me/p6yYEv-Q8
อยากอ่านปมรักมากกว่าปมหลักของเรื่องอีก เพราะความเรื่อยๆ ที่ชวนเบื่อหลักๆ ก็ปมที่ทำไมทุกคนต้องตามล่านางเอก ซึ่ง… อยากให้รวบรัดกว่านี้จัง ดูขาดๆ เกินๆ ยังไงไม่รู้
แต่ปมรักคือน่าสนใจ ซีนเลิฟของคนซึนก็มีมากขึ้น อยากรู้ว่าคู่นี้จะหาทางลงกันได้ยังไงหลังจากที่รู้ใจตัวเองแล้ว ปมโรมิโอกับจูเลียตในภาคคนซึนกับสาวซื่อ(?)
ตัดจบด้วยคุณคู่หมั้นเก่าที่ไปทิ้งระเบิดไว้ ตัวเองไม่ได้ คนอื่นก็อย่าหวังไรงี้
------------------------------
หลังอ่านเพิ่มเติม → https://wp.me/p6yYEv-Q8
August 30, 2024
รีวิวเล่ม 2
ปมเย๊อะเยอะ แลดูน่าจะสนุก น่าจะเร้าใจ น่าติดตาม แต่ๆๆๆเนื้อเรื่องไม่ไปถึงไหนเลยจ้า รายละเอียดยิบย่อยก็เยอะมาก แล้วพล๊อตโดนจู่โจม โดนชิงตัวซ้ำๆแค่เปลี่ยนสถานที่ชิงตัวกัน ตอนแรกๆก็สนุกก็ตื่นเต้นดี หลังๆก็เบื่อ อ่านๆหยุดๆแบบเริ่มๆเบื่อ ทั้งๆที่อยากรู้แต่ก็เบื่อความเยอะแยะความไม่คืบหน้าของเรื่อง 2เล่ม 900 หน้ายังเดินทางไม่ถึงเมืองหลวงเลยจ้า นอ.ไม่ได้เจอพ่อกะพี่ชายสักที อิขันทีหวังหลิงมีบทออกมาแค่ตอนแรกสุด จากนั้นก็แค่กล่าวถึงเฉยๆ โอ้ยยยยย เมื่อไหร่จะเข้าเรื่องเข้าบทแบบถึงพริกถึงขิงสักที
ปมเย๊อะเยอะ แลดูน่าจะสนุก น่าจะเร้าใจ น่าติดตาม แต่ๆๆๆเนื้อเรื่องไม่ไปถึงไหนเลยจ้า รายละเอียดยิบย่อยก็เยอะมาก แล้วพล๊อตโดนจู่โจม โดนชิงตัวซ้ำๆแค่เปลี่ยนสถานที่ชิงตัวกัน ตอนแรกๆก็สนุกก็ตื่นเต้นดี หลังๆก็เบื่อ อ่านๆหยุดๆแบบเริ่มๆเบื่อ ทั้งๆที่อยากรู้แต่ก็เบื่อความเยอะแยะความไม่คืบหน้าของเรื่อง 2เล่ม 900 หน้ายังเดินทางไม่ถึงเมืองหลวงเลยจ้า นอ.ไม่ได้เจอพ่อกะพี่ชายสักที อิขันทีหวังหลิงมีบทออกมาแค่ตอนแรกสุด จากนั้นก็แค่กล่าวถึงเฉยๆ โอ้ยยยยย เมื่อไหร่จะเข้าเรื่องเข้าบทแบบถึงพริกถึงขิงสักที
April 17, 2022
เล่มนี้ กราฟความรักเริ่มพุ่ง
ตัวละครเริ่มเยอะขึ้น เยอะตามประสานิยายจีน
ยังสนุกอยู่ แต่เดินเรื่องแบบคลี่ปมง่ายไปนิดนึง
ตัวละครเริ่มเยอะขึ้น เยอะตามประสานิยายจีน
ยังสนุกอยู่ แต่เดินเรื่องแบบคลี่ปมง่ายไปนิดนึง
August 7, 2022
เล่มนี่เค้าใจตรงกันแล้วค่ะ แต่มีคู่หมั้นเก่าของน้องฟู่เข้ามาเป็นก้าง แกผิดเอง แกจะมาขัดแข้งขัดขา กั๊กคนอื่นม่ายด้ายยยยยย
September 8, 2021
รีวิวเล่มสอง ยังคงโดนไล่ล่าบุกโจมตีอย่างหนักหน่วงต่อไป นางเอกเริ่มชอบพระเอก ส่วนท้ายๆเล่ม พระเอกเริ่มยอมจำนนว่าตัวเองชอบนางเอก ส่วนตัวก็ชอบที่นางฉลาดดี แต่รู้สึกว่าบอบบางไปหน่อย ชอบอีกตัวละครนึงคือฉินหย่ง คือดูเข้มแข็งจิตใจดี โดยรวมก็สนุก น่าติดตาม แต่ยังไม่มีอะไรให้ถึงขนาดประทับใจ
Displaying 1 - 12 of 12 reviews