Το ναυάγιο

by Σπύρος Πετρουλάκης

Τις σπουδαιότερες διαδρομές τις έχεις ήδη κάνει ψάχνοντας να βρεις τον χάρτη σου.

8/12/1966, Φαλκονέρα, ώρα 02:06.
SOS από Ηράκλειον.
Στίγμα μας: 36° 52´ B., 24° 08´ A. Βυθιζόμαστε!

Ο ασύρματος του πλοίου σιγεί, όπως και οι φωνές των επιβατών. Η Ειρήνη με τον Απόστολο, που ξεκίνησαν για το ταξίδι της ζωής τους, τώρα παλεύουν να τη σώσουν. Η μάχη με τον ασύμμετρο εχθρό είναι μεγάλη και άνιση. Ποιος θα σωθεί; Ποιος θα χαθεί;

Σύγχρονη εποχή.
Η Άρτεμις, τρεις μέρες μετά τον θάνατο της γιαγιάς της, ανακαλύπτει μερικές ξεθωριασμένες εφημερίδες μιας άλλης εποχής. Σε πρώτο πλάνο βρίσκεται το ναυάγιο του «Ηράκλειον». Η γυναίκα που αντικρίζει στην κυκλωμένη φωτογραφία τής θυμίζει τη γιαγιά της. Ίδιο όνομα, ίδιο πρόσωπο, μα διαφορετικό επώνυμο. Δίχως να το γνωρίζει, κρατά ένα κουβάρι με αγκαθωτά νήματα, που, καθώς ξετυλίγεται, τα αγκάθια του χώνονται βαθιά στην καρδιά της.

Κύθηρα, Αθήνα, Παρίσι. Ένα μυστηριώδες τρίγωνο, ένα ταξίδι που δεν τέλειωσε ποτέ.

Genres: Fiction, Romance, Audiobook

500 pages, Paperback

First published December 1, 2021

About the author

Ο Σπύρος Πετρουλάκης γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα, έχοντας ζήσει επίσης στο Ρέθυμνο και στα Χανιά από όπου και κατάγεται. Έχει δύο παιδιά, την Ειρήνη και τον Κωνσταντίνο. Είναι συνθέτης και στιχουργός. Τραγούδια του περιλαμβάνονται σε CD πολλών γνωστών καλλιτεχνών, ενώ έχει γράψει μουσική και τραγούδια για ντοκιμαντέρ και θεα­τρικές παραστάσεις. Παράλληλα, είναι ραδιο­φωνικός παραγωγός στο Δίκτυο FM.
Ασχολείται με τη φωτογραφία (φωτογραφίες του έχουν βραβευτεί και δημοσιευτεί σε ευρωπαϊκά περιοδικά), είναι αφηγητής παραμυθιών, προπονητής και Πανελληνιονίκης στο άθλημα του Taekwondo και έχει ως χόμπι την αναρρίχηση και τις καταδύσεις.
Από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του Το παράθυρο της Νεφέλης (2014), Η εξομολόγηση (2015), H Παναγιά της φωτιάς (2016), Το τελευταίο δαχτυλίδι (2017), Αμαλία (2018), Σασμός (2019), Η νύχτα της αλήθειας (2020), καθώς και τα βιβλία του για παιδιά Στα χνάρια του κουρσάρου Μπαρμπαρόσα (2014), Ο θησαυρός του Κυβερνήτη (2015), Ο δράκος Μπουρμπουλήθρας (2016), Η συνταγή της ευτυχίας (2016), Το αθάνατο νερό (2019) και Ο δράκος Μπουρμπουλήθρας σώζει την Πρωτοχρονιά (2020).

(Πηγή: "Εκδόσεις Μίνωας", 2022)

Reviews

[Μιχάλης Δαγκλής · Rating 2 out of 5]

Παίρνεις μια αληθινή τραγωδία, την μπολιάζεις σε μελόδραμα και εχεις έτοιμη την συνταγή. Το ναυαγιο του "Ηρακλειον" ήταν από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες της Ελλάδας και όταν έμαθα πως καποιος το μετέτρεψε σε μυθιστόρημα χάρηκα ιδιαίτερα.
Το βιβλίο είναι το τυπικό δραματικό μυθιστόρημα με έρωτες και ρομαντισμό και συγκίνηση. Κινείται σε δύο χρόνους, παρόν και παρελθόν. Δυστυχώς, παρότι η γραφή τρέχει σαν νερό, το ίδιο το ναυάγιο ξεπετιεται σχετικά γρηγορα, με το σασπένς να διακόπτεται απο εναλλαγές με το παρόν. Τεράστιες χαμένες ευκαιρίες στο να αναφερθούν οι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες του ναυαγίου, όπως το ότι το ψυγείο που έσπασε την μπουκαπορτα (και βύθισε το πλοιο) έπεσε στη θάλασσα μαζί με το φορτηγό στο οποίο ήταν και ο οδηγός μέσα (ουσιαστικά ο 1ος νεκρος). Καμία αναφορά στην 21χρονη ηρωίδα που θυσιάστηκε για να σώσει συνανθρώπους της. Μια τέτοια καταστροφή βρίθει από μικρές ιστορίες και λεπτομέρειες που θα έπρεπε,για μένα, να γίνει λόγος (το διαδίκτυο είναι γεμάτο από μαρτυρίες και έρευνες σχετικά με το δυστυχημα). Αντί αυτού ο συγγραφέας προτίμησε να επικεντρωθεί στις ζωές των ηρώων του και στο μελόδραμα για άλλες 240 σελίδες κάτι που για μένα εξάτμισε το ενδιαφέρον.

[♥️Annete♥️loves❤️books♥️ · Rating 2 out of 5]

Με μια λέξη, απογοήτευση! Δεν μπορώ να πιστέψω πως ο ίδιος συγγραφέας έγραψε τον "Σασμό", τον οποίο λάτρεψα, στην κυριολεξία.
Το βιβλίο, λέγεται "το Ναυάγιο" και μόνο το ναυάγιο του Ηράκλειον, στο οποίο αναφέρεται, δεν περιγράφεται σχεδόν καθόλου. Μυθοπλασία της κακιάς ώρας. Παίρνουμε ένα πραγματικό γεγονός, βάζουμε μερικούς φανταστικούς ήρωες, πέντε-έξι μελουρες και έτοιμο το βιβλίο.
Όσο σκέφτομαι πως ο συγγραφέας είχε την ευκαιρία να αναφερθεί εκτενώς σε μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες που σημάδεψαν αυτή τη χώρα και δεν το έκανε, απογοητευομαι εντελώς. Αντ'αυτου, ασχολείται εκτενώς με μια άβουλη πρωταγωνιστρια που σε κάθε βήμα της έκανε μόνο λάθη, παρά την υποτιθέμενη καλοσύνη και γενναιότητα της. Η εγγονή της την προσφωνει γιαγιά γλυκούλα και μόνο αυτό δεν είναι.


Ακολουθούν spoilers



Είναι δυνατόν να γνωρίζει πως ο σύζυγος της είναι τόσο επικίνδυνος, να έχει υποψίες πως δολοφόνησε την πρώτη του γυναίκα , να τα συζητάει όλα, σε στυλ κουτσομπολιό, με την Αγάπη, το κορίτσι που σώθηκε μαζί της στο Ναυάγιο και να μην προστατεύει την κόρη της από έναν τέτοιο τέρας ; Αυτή είναι η πρώτη που φταίει για όλα όσα διαδραματιζονται στο βιβλίο.
Τραβάτε με κι ας κλαίω η ηρωίδα μας, λοιπόν . Παντρεύεται τον αυταρχικό, δεύτερο σύζυγο της, ενώ έχει χάσει στο ναυαγιο τον πρώτο της άντρα και έρωτα της ζωής της,χωρίς να το πολυσκεφτει γιατί φοβόταν, λέει, να ταξιδέψει με καράβι στο νησί της, τα Κύθηρα, έχοντας πάθει σοκ μετά την τραυματική της εμπειρία στο Ηράκλειον. Ο πιο ηλιθιος λόγος για να παντρευτεί ένας άνθρωπος.


Το βιβλίο, δεν μου άρεσε καθόλου και του δίνω 2 μικρά, τοσοδουλικα αστεράκια!

[Πάνος Τουρλής · Rating 4 out of 5]

Στις 8 Δεκεμβρίου 1966 στη θαλάσσια περιοχή της Φαλκονέρας στην Κρήτη βυθίστηκε εν μέσω σφοδρής θαλασσοταραχής το πλοίο «Ηράκλειον» που μόλις είχε ξεκινήσει το ταξίδι του για τον Πειραιά. Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες με πάνω από 250 νεκρούς, μιας και ακόμη μέχρι σήμερα μόνο οι διασωθέντες (47) και οι σοροί (25) που ανευρέθηκαν έχουν καταμετρηθεί. Ο Σπύρος Πετρουλάκης, στο νέο του μυθιστόρημα, ασχολείται με αυτήν την τραγική ιστορία.

Το 2012 η Άρτεμις Πανοπούλου εγκατέλειψε την Αγγλία κι εγκαταστάθηκε στη γενέτειρά της, την Αθήνα. Είναι πολύ δεμένη με τη γιαγιά της, τη «γιαγιά γλυκούλα» όπως τη λέει, μια γυναίκα εσωστρεφή, εγκλωβισμένη στον κόσμο της, και η σχέση τους δίνεται με τρυφερότητα και χιούμορ. Η Άρτεμις αγωνίζεται να ξεκλειδώσει την πόρτα του παρελθόντος της ηλικιωμένης γυναίκας κι όταν τα καταφέρνει διαπιστώνει πως υπάρχει μια αλήθεια που καλό θα ήταν να παραμείνει κρυμμένη. Πίσω στα Κύθηρα του 1966, η Ειρήνη και ο Πέτρος Κασιμάτης ζουν τον απόλυτο έρωτα: «-Αν μπορούσα, θα έκανα άρωμα τη μυρωδιά σου. Θα την έκλεινα σε ένα μπουκαλάκι για να την κουβαλάω πάντα μαζί μου» (σελ. 35), λέει χαρακτηριστικά η Ειρήνη. Ασχολούνται με την οινοποιία με μεγάλη επιτυχία και για χόμπι έχουν τη δημιουργία αρωμάτων. Οι συναρπαστικές λεπτομέρειες της δημιουργίας κρασιού και αρωματικών εσάνς δίνονται με προσοχή και τεκμηριωμένα. Αιθέρια έλαια, απόσταξη, ευωδιές, παραφίνη δημιουργούν ένα μεθυστικό σύμπαν, ώσπου μια επαγγελματική πρόταση θα αναγκάσει το ζευγάρι να ταξιδέψει ως την Κρήτη.

Ο Σπύρος Πετρουλάκης, που είχε βιώσει σε μικρή ηλικία τον απόηχο του τραγικού ναυαγίου στην καθημερινότητα των Χανίων, έψαξε και μελέτησε εξονυχιστικά μαρτυρίες, πηγές και εφημερίδες και κατάφερε να αναπαραστήσει με ζωντάνια και αντικειμενικότητα τις τελευταίες στιγμές του «Ηράκλειον». Το αμπάρι με το επικίνδυνα παρκαρισμένο φορτηγό, οι ακαταχώρητοι επιβάτες, η ολιγωρία και αδιαφορία του καπετάνιου, η βιασύνη να φύγει το καράβι στην ώρα του για να μην γκρινιάζουν στον Πειραιά και πολλά άλλα συμμετέχουν σε ένα ταξίδι που θα σημαδέψει για πάντα τη ζωή των ηρώων του βιβλίου. Οι αιτιάσεις εμφανίζονται από την αρχή σχεδόν: «Αυτό το καράβι ταξιδεύει με όλους τους καιρούς, έλεγαν οι πάντες, γιατί έτσι ήταν. Ωστόσο, αυτό δεν συνέβαινε επειδή το καράβι ήταν αξιοόπλοο αλλά διότι ο ανταγωνισμός των εταιρειών δεν άφηνε περιθώρια για διαφορετικές τακτικές» (σελ. 85). Χάρη στον τρόπο γραφής μπήκα στα βρώμικα αμπάρια, εστίασα στα τεχνικά προβλήματα και στα πασαλείμματα που αποκαλούσαν επισκευές και διορθώσεις, γνώρισα τους επιβάτες που θα έφευγαν για το ανεπίστρεπτο ταξίδι, με μια ανατριχίλα να με συνοδεύει σε κάθε σελίδα. Βιασύνες, πλαστογραφημένα πιστοποιητικά αξιοπλοΐας, απαρτίζουν ένα προδικασμένο αποτέλεσμα που στοίχισε πολλές ανθρώπινες ψυχές. Φυσικά και ξεδιπλώνονται προσωπικές ιστορίες αυτοθυσίας και αγάπης την ώρα του ναυαγίου, φυσικά υπάρχουν ωμές περιγραφές θανάτων και τραυματισμών, όμως σύντομα διαπιστώνουμε πως η τραγωδία δεν έλαβε χώρα μόνο εκείνο το βράδυ αλλά και αργότερα, στις ζωές των επιζώντων.

Με αφορμή αυτήν τη σκέψη, η ιστορία της Ειρήνης πλέκεται αξιοθαύμαστα με τη δικτατορία του 1967 και κλιμακώνεται με απρόσμενο τρόπο και αναπάντεχες περιπλοκές. Η Άρτεμις του σήμερα και η Ειρήνη του τότε θα μπλέξουν τις ιστορίες τους και θα δημιουργήσουν μια δυνατή ιστορία γεμάτη μυστικά, λάθη και ενοχές. Έβλεπα την αγωνία της Άρτεμης να φτάσει στην αλήθεια που αφορά την καταγωγή της γιαγιάς της και ταξίδευα πότε στο τότε και πότε στο τώρα, γεμάτος αγωνία για το πώς θα ολοκληρωθεί μια ιστορία εμποτισμένη με βιασμό και φόνο, πώς και αν θα δεθεί αυτή με την Άρτεμη ή την Ειρήνη και πώς θα δοθεί ένα τέλος λυτρωτικό για ενόχους και αθώους. Για τον λόγο αυτόν δε γράφω πολλά για τους χαρακτήρες που κινούνται γύρω από τις δύο αυτές γυναίκες (ανάμεσά τους ένας αξιωματικός του ναυτικού που δίνεται αρχικά με γκρίζες γραμμές κι όσο προχωράμε στο κείμενο τόσο σκουραίνει το φως γύρω του), χαρακτήρες που παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους ή κρύβουν πολύτιμες αποδείξεις ή εμποδίζουν την αλήθεια να έρθει στο φως ή αφαιρούν ανθρώπινες ζωές ή παρατάσσονται με το καθεστώς της Δικτατορίας του 1967, όλοι τους συμμέτοχοι σε ένα γαϊτανάκι αποκαλύψεων και ανατροπών. Ίσως η ιστορία από κάποιο σημείο και μετά να φαίνεται υπερβολική, ίσως κάποιες πράξεις να μη φαίνονται δικαιολογημένες αν τις δει κανείς ρεαλιστικά, πάντως συνολικά το κείμενο ούτε με ξένισε ούτε με απώθησε.

Η γραφή και το στυλ είναι το οικείο, αγαπημένο ύφος που συναντώ κάθε φορά και πιο βελτιωμένο στα μυθιστορήματα του συγγραφέα. Οι περιγραφές της θάλασσας είναι ολοζώντανες και με συναρπαστικές λεπτομέρειες ενώ η μελετημένη ορολογία δίνει ρεαλισμό στα γεγονότα. Γυναίκα είναι η θάλασσα και οι περιγραφές την αναπαριστούν ακριβοδίκαια, θέλει ξεκάθαρα σεβασμό και φροντίδα, όχι γητειές ούτε ψεύτικες προκλήσεις. Από κει και πέρα, κομψές παρομοιώσεις και άλλα καλολολογικά στοιχεία ομορφαίνουν το κείμενο: «Μια λεπτή κλωστή που κρατούσε την καρδιά της στη θέση της αιωρούνταν ανάμεσα στις λεπίδες ενός αόρατου και καλοακονισμένου ψαλιδιού» (σελ. 60). Και: «Οι ώρες, βουτηγμένες στο γλεντοκόπι, γλιστρούσαν γοργά στου χρόνου το λαήνι» (σελ. 88). Σε κάποια σημεία, παρατηρήσεις όπως ότι «δεν ξαναϊδωθήκαν έκτοτε» ή «οδηγήθηκαν στον θάνατο» επιβαρύνουν το συναισθηματικό φορτίο του κειμένου, ειδικά τη μοιραία νύχτα του ναυαγίου, ο σεβασμός όμως απέναντι στους νεκρούς της τραγωδίας είναι διάχυτος, μιας και το κείμενο δεν εμπλουτίστηκε με υπερβολικές περιγραφές ούτε εκβίασε το δάκρυ από τις τύχες των θυμάτων, αντίθετα, βασίστηκε στη νύχτα του Δεκεμβρίου του 1966 για να στήσει μια αξιοπρόσεκτη ιστορία γεμάτη αληθινούς χαρακτήρες, αποφάσεις και πρωτοβουλίες που επιφέρουν λάθη και κοστίζουν και για να τονίσει τη δύναμη της αγάπης, την ανάγκη της συγχώρεσης και την αυτοθυσία των ανθρώπων μπροστά στο άδικο και στο κακό.

«Το ναυάγιο» είναι μια σκληρή μα και τρυφερή ιστορία, με μια πλοκή που κλιμακώνεται από κεφάλαιο σε κεφάλαιο ενώ με τη χρήση του πρωθύστερου εμπλουτίζεται με ιστορίες και πορείες ζωής που θα αναμετρηθούν ��ε το σήμερα. Αγάπη και πόνος, χαρά και προσμονή, ελπίδες και όνειρα πλαισιώνουν ένα μυθιστόρημα που στηρίζεται σε μια ναυτική τραγωδία για να ξετυλίξει μια ιστορία επικίνδυνων αναμετρήσεων και για να αναζητήσει μέσα από ρεαλιστικές εξελίξεις την αλήθεια και τη δικαίωση.

Πρώτη δημοσίευση στο site μου www.vivliokritikes.com/%cf%84%ce%bf-%...

[Eva Maraki · Rating 5 out of 5]

«ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ »


Ενα δραματικό αληθινό γεγονός αποτέλεσε την εμπνευση του Σπ. Πετρουλάκη στο νέο του μυθιστόρημα . Όπως αποκαλύπτει και ο τιτλος του βιβλίου κεντρικό στοιχείο πλοκής είναι το πονεμένο για την ελληνική ναυτιλία ναυάγιο του «Ηράκλειον » , στα ανοικτά της Φαλκονερας , στο οποίο χάθηκαν παρά πολλές ψυχές μέσα σε δεκαπέντε λεπτά από τη βύθιση του .
Η Άρτεμις , τρεις μέρες μετά το θάνατο της αγαπημενης της γιαγιά της ανακαλύπτει ντοκουμέντα που την κάνουν να πιστεύει πως η Ειρήνη η γιαγιά της ήταν παρούσα στο ναυάγιο . Ξεκινά μια αγωνιώδη αναζήτησή στο παρελθόν , η οποία θα φέρει ωστόσο πολλά μυστικά στο φως και για το παρόν .
Ο συγγραφέας έχοντας ως εφαλτήριο τη δραματική διάσταση ενός τραγικού γεγονότος χτίζει την πλοκή παρουσιάζοντας τα αιτία του ναυαγίου , χωρίς να μείνει μόνο σ αυτό . Με ένταση και δυναμική ζωντανεύει τις τραγικές αυτές μνήμες μέσα από ενδελεχή έρευνα που έκανε και πάει την υπόθεση βήματα πολλά πιο πέρα . Παρουσιάζει την ιστορία της Ειρήνης και της εγγονής , σε δυο χρόνους . Κινείται ανάμεσα στο παρόν και στο παρελθόν . Μου έκανε θετική εντύπωση το γεγονός πως το ναυάγιο περιγράφηκε σχετικά στην αρχή του βιβλίου και μετά ξεδίπλωσε μαεστρικά την μυθοπλασία . Την φανταστική ιστορία μιας γυναίκας που επέζησε από αυτό έχοντας όμως λαβωμένα τα φτερά της . Με ματωμένη ψυχή προσπαθεί να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις της και η ζωή της επιφύλασσει πολλές εκπλήξεις . Μου άρεσε η πρωτοτυπία του Πετρουλάκη να μιλήσει για μια γυναίκα που επέζησε ενώ στην πραγματικότητα καμία δεν σωθηκε από το τραγικό ναυάγιο . Έδωσε μια νότα δύναμης σε κάτι τόσο άσχημο . Ανέδειξε παράλληλα τις τραγικές και εγκληματικες ευθύνες όσων άφησαν αυτό το πλοίο με βαρύ φορτιο και με τρομερές παραλείψεις να ταξιδέψει και να χαθούν παρά πολλές αθώες ψυχές .
Με γραφή ακρως παραστατική ο Πετρουλάκης παρουσιάζει όσα συνέβησαν και πλάθει μια ιστορία με πρωταγωνιστες πρόσωπα τραγικά ,ο καθένας για τους δικούς του λόγους . Κινούμαστε ανάμεσα στην Πεντέλη , στα Κυθηρα και στο Παρίσι με συνοδοιπόρους τους ήρωες τους , για τους οποίους έχω να καταθέσω ένα πραγμα . Κάποιους τους λατρεύεις , γιατί είναι αληθινοί και συνάμα τόσο τραγικοί . Άλλοι σε εκνευρίζουν και ένας σου προξενεί πολύ άσχημα αισθήματα για όλα τα ειδεχθη που πράττει στις σελίδες του βιβλίου . Κοινωνικά θέματα παρουσιάζονται στο μυθιστόρημα χωρίς εξαρσεις μελό . Ο συγγραφέας τα αναπαριστά με μαεστρία , οι ήρωες δεινοπαθούν και ο αναγνωστης βγάζει τα δικά του συμπεράσματα .
Το μυθιστόρημα διαβάζεται απνευστι . Δε γίνεται να μην σας αναφέρω το ιδιαίτερα καλαίσθητο εξώφυλλο , το οποίο όταν το αντίκρισα μου άρεσε αλλά δεν μπορούσα να εξηγήσω πως συνδέεται με την πλοκή . Καθως διαβάζα το βιβλίο αποσαφηνίστηκε πλήρως το πώς και το γιατί . Κλείνοντας , έχω να σας εξομολογηθω πως για μένα που έχω διαβάσει σχεδόν όλα τα βιβλία του συγγραφέα και έχοντας ξεχωρίσει το «Σασμος» αυτό εδώ ξεπέρασε εκείνο . Πήγε ένα σταθερο βήμα παρακάτω . Χαίρομαι όταν συγγραφείς εξελίσσονται στο πέρασμα των χρόνων προς το καλύτερο .

[Penny · Rating 4 out of 5]

Ο κύριος Πετρουλάκης έχει εξελιχθεί σε έναν από τους πλέον αγαπημένους μου συγγραφείς. Το Ναυάγιο είναι το τελευταίο του μυθιστόρημα το οποίο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που αφορούν στο ναυάγιο στη Φαλκονέρα το Δεκέμβριο του 1966.

Αγαπώ τη γραφή του συγγραφέα, ο λόγος του έχει εξαιρετική ροή το οποίο κάνει την ιστορία ευκολοδιάβαστη χωρίς, ωστόσο, να απουσιάζουν και τα έντονα συναισθήματα. Οι χαρακτήρες του είναι άκρως ρεαλιστικοί και οι ιστορίες τους δε θα μπορούσαν να αφήσουν κάποιο ασυγκίνητο. Ένα βιβλίο με συνεχείς εναλλαγές στην εποχή που διαδραματίζονται τα γεγονότα αλλά και ανατροπές, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι εντελώς απροσδόκητες, κατά την προσωπική μου άποψη, φυσικά.

Απόλαυσα ιδιαίτερα αυτό το εξαιρετικά γραμμένο βιβλίο, όπως και όλα τα υπόλοιπα του κυρίου Πετρουλάκη, και ειδικά στο τέλος δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Ανυπομονώ για το επόμενο βιβλίο του!

[Φιλιω Ταλατανιδου · Rating 5 out of 5]

" ΤΟ ΝΑΥΆΓΙΟ"
Συγγραφέας: Σπύρος Πετρουλάκης

Οι περιγραφές και ο τρόπος γραφής του συγγραφέα μου άρεσαν πολύ και με έκαναν να νιώσω πολύ έντονα συναισθήματα .
Μπράβο στον κύριο Σπύρος Πετρουλάκης .
Μου άρεσε πολύ και σας το προτείνω ⤵️

📖 Από το οπισθόφυλλο:

8/12/1966, ΦΑΛΚΟΝΈΡΑ, ΏΡΑ 02:06
SOS από Ηράκλειον.
Στίγμα μας: 36° 52' Β., 24° 08' Α. Βυθιζόμαστε!

Ο ασύρματος του πλοίου σιγεί, όπως και οι φωνές των επιβατών.Η Ειρήνη με τον Απόστολο, που ξεκίνησαν για το ταξίδι της ζωής τους, τώρα παλεύουν να τη σώσουν. Η μάχη με τον ασύμμετρο εχθρό είναι μεγάλη και άνιση. Ποιος θα σωθεί? Ποιος θα χαθεί?

ΣΎΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΉ.
Η Άρτεμις, τρεις μέρες μετά τον θάνατο της γιαγιάς της, ανακαλύπτει μερικές ξεθωριασμένες εφημερίδες μιας άλλης εποχής. Σε πρώτο πλάνο βρίσκεται το ναυάγιο του "Ηράκλειον".Η γυναίκα που αντικρίζει στην κυκλωμένη φωτογραφία της θυμίζει τη γιαγιά της. Ίδιο όνομα, ίδιο πρόσωπο, μα διαφορετικό επώνυμο. Δίχως να το γνωρίζει, κρατά ένα κουβάρι με αγκαθωτά νήματα,που, καθώς ξετυλίγεται, τα αγκάθια του χώνονται βαθιά στην καρδιά της.

Κύθηρα, Αθήνα, Παρίσι.
Ένα μυστηριώδες τρίγωνο, ένα ταξίδι που δεν τελείωσε ποτέ....

[Lefteris Knt · Rating 3 out of 5]

Ωραία γραφή. Οι σελίδες φεύγουν πολυ γρήγορα αλλά πολύ δράμα. Το ναυάγιο περιορίζεται σε λίγες σελίδες και όλο το υπόλοιπο βιβλίο είναι εμποτισμένο μέσα στο μελόδραμα και το πως εξελίχθηκαν οι ζωές των πρωταγωνιστών…

[Βασω Π. · Rating 5 out of 5]

Καταπληκτικό! Καθηλωτικό από την αρχή ως το τέλος!!! Άκρως συγκινητικό και λυτρωτικό...αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον συγγραφέα! 💯👏👏

[Maria Tsimpogianni · Rating 1 out of 5]

Όταν ο τίτλος του βιβλίου είναι το ναυάγιο, ειδικότερα δε αφορά το ναυάγιο του Ηράκλειον καλό είναι να αποδίδεται η αλήθεια και όχι να παραποιείται. Δέχομαι την άποψη του συγγραφέα ότι αποφασίζει από το ναυάγιο να επιζήσουν δύο γυναίκες αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και το σωστό. Όταν υπάρχουν τέτοια γεγονότα καλό είναι να μαθαίνει ο αναγνώστης την αλήθεια. Κατά την προσωπική μου άποψη αυτό το βιβλίο δεν αφορά τόσο το Ηράκλειον αλλά παρεμβάλλεται ως εγκυβωτισμένη αφήγηση με σύντομη διάρκεια χωρίς να αναφέρονται και οι αλήθειες. Το φορτηγό που κουβαλούσε τα πορτοκάλια δεν ήταν η αιτία του ναυαγίου όπως υπονομεύει ο συγγραφέας, αλλά ο τρόπος που το τοποθέτησαν μέσα στο πλοίο οι υπεύθυνοι, ίσα ίσα που ο άνθρωπος δεινοπάθησε μετά για να επιβιώσει και για να βγάλει έξω το φορτηγό ψυγείο - η μαρτυρία του υπάρχει και στην εκπομπή "η μηχανή του χρόνου". Οι αναδρομικές αφηγήσεις ήταν τόσο σύντομες και η μία διαδέχονταν την άλλη με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ροή αλλά και να δημιουργεί μια σύγχυση στην ανάγνωση του σε σημείο επιληψίας. Από τις πρώτες σελίδες φαινόταν υπερβολικό καθώς οι υπερφίαλοι επιθετικοί προσδιορισμοί, οι εκτενείς μεταφορές και παρομοιώσεις αλλοίωναν την πραγματική εικόνα των γεγονότων και δεν απέδιδαν την πραγματική εικόνα. Ως προς το περιεχόμενο του το βίβλιο νομίζω ότι ανταγωνίζεται τον κύριο Φώσκολο καθώς είναι αδύνατον μια γυναίκα να παρομοιάζεται ως έρμαιο και μετά από τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να μην θρηνεί αλλά να παντρεύεται. Οι άνθρωποι τότε μετά το ναυάγιο προσπαθούσαν να μαζέψουν τα κομμάτια τους, θεωρώ εντελώς λάθος την τοποθέτηση. Ως τίτλος του βιβλίου καλύτερο θεωρώ θα ήταν το "aerian" παρά το ναυάγιο. Φάνηκε πως ο συγγραφέας προσπάθησε όλα να τα βάλει σε ένα τσουβάλι. Επίσης εφόσον έχει πραγματοποιήσει έρευνα καλό θα ήταν να παρατεθούν οι πηγές στο τέλος του βιβλίου για να γνωρίζει και ο αναγνώστης. Όσο αγάπησα το Σασμό τόσο απογοητεύτηκα σε αυτή τη γραφή.

[KIRIAKI(Dominica Amat) · Rating 4 out of 5]

https://dominicamat.blogspot.com/2021...

Γίνεται ένας συγγραφέας,που έχει το δικό του μοτίβο γραφής,να καταφέρνει κάθε φορά να μας προσφέρει το κάτι διαφορετικό στα έργα του,εκπλήσοντας μας ευχάριστα; Κι όμως γίνεται. Ο συγγραφέας Σπύρος Πετρουλάκης είναι η τρανή απόδειξη πως κάτι ανάλογο είναι εφικτό. Άν καί τον διακρίνει ένα προσωπικό ύφος σε όλα του τα βιβλία που απευθύνονται σε ενηλίκους (έχω διαβάσει σχεδόν όλα εκτός από δύο που βρίσκονται στη λίστα προς αγορά),το καθένα από αυτά είναι ξεχωριστό. Βασισμένες οι ιστορίες τους σε κοινωνικά ζητήματα που απασχολουν καθημερινά όλους κι όλες μας,έρχονται για να μας προβληματίσουν,να μας δώσουν συμβουλές καί εντέλει να παραμείνουν ζωντανά στη μνήμη μας για αρκετό διάστημα. Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του προηγούμενου βιβλίου του,ο συγγραφέας επανέρχεται δυναμικά με ένα νέο μυθιστόρημα που βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Ο λόγος για το βιβλίο με τίτλο ''Το ναυάγιο'' που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μίνωας.

''Το ναυάγιο'' ο τίτλος του βιβλίου κι αυτόματα σκέφτηκα πόσα ναυάγια έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια στη χώρα μας καί πόσα θύματα έχουμε θρηνήσει. Ένα από τα πιο γνωστά ναυάγια που μέχρι καί σήμερα το συζητάνε,είναι εκείνο που είχε συμβεί στα νερά της Φαλκονέρας έξω απ΄την Κρήτη το 1966. Εγώ καί η μητέρα μου το θυμόμαστε από τις διηγήσεις του πατέρα της που μας εξιστορούσε εκείνη την τραγωδία που έμελλε να αμαυρώσει την ιστορία του τόπου μας καί μέχρι καί σήμερα να ''στοιχειώνει'' εκείνο το μέρος. Βλέπετε,εμείς οι άνθρωποι έχουμε την τάση να ταυτίζουμε τα όποια άσχημα,ή,καλά συμβάντα με τον χώρο τελεσής τους. Σωστό,ή,λάθος έτσι γίνεται. Για μένα,όμως,η ευθύνη τέτοιων περιστατικών βαραίνει τις πλάτες των ανθρώπων που ήταν υπεύθυνοι κι όχι τα καιρικά φαινόμενα,ή,την θάλασσα... Ας πάψουμε να είμαστε ευθυνόφοβοι καί να ενδιαφερόμαστε μόνο για το προσωπικό μας συμφέρον. Η ανθρώπινη ζωή έχει αξία ανυπολόγιστη...

Κι αφού ''κάλυψα'' τον εαυτό μου σχετικά με τα όσα μου γέννησε ο τίτλος του βιβλίου,έπειτα έστρεψα το βλέμμα μου στην εικόνα που το κοσμεί. Άν καί δεν πρέπει να κρίνουμε ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του,εγώ θεωρώ πως ό,τι απεικονίζεται πάνω σε αυτό,δύναται να μας προϊδεάσει είτε θετικά,είτε αρνητικά. Πώς μπορεί να σχετίζεται ένα μπουκαλάκι που περιέχει άρωμα με την βύθιση ενός πλοίου; Τί μπορεί να ενώνει αυτά τα δύο εκ διαμέτρου αντίθετα στοιχεία; Με ποιόν τρόπο οι ζωές των ηρώων καί των ηρωϊδων του βιβλίου θα συνδεθούν με αυτά τα δύο καί πώς θα επηρεάσουν,ή όχι,το μέλλον τους;

''8/12/1966, Φαλκονέρα, ώρα 02:06.

SOS από Ηράκλειον.

Στίγμα μας: 36° 52´ B., 24° 08´ A. Βυθιζόμαστε!"

Ο ασύρματος του πλοίου σιγεί, όπως και οι φωνές των επιβατών. Η Ειρήνη με τον Απόστολο, που ξεκίνησαν για το ταξίδι της ζωής τους, τώρα παλεύουν να τη σώσουν. Η μάχη με τον ασύμμετρο εχθρό είναι μεγάλη και άνιση. Ποιος θα σωθεί; Ποιος θα χαθεί;" διαβάζουμε στο απόσπασμα που κοσμεί το οπισθόφυλλο κι αμέσως το μυαλό μας κατακλύζεται από αγωνία,φόβο καί περιγραφικές εικόνες που ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας. Γινόμαστε κι εμείς με τη σειρά μας επιβάτες του πλοίου που ψάχνουν απεγνωσμένα να βρούν τρόπους για να σωθούν... Παλεύουμε με τα κύματα καί το κρύο... Κοιτάμε ολόγυρά μας για να εντοπίσουμε κάποιον άνθρωπο που έχει επιζήσει. Φωνάζουμε δυνατά με όση φωνή μας έχει απομείνει μπας καί μας ακούσει κάποιος κι έρθει να μας σώσει... Οι δικοί μας άνθρωποι τί έχουν γίνει; Πώς θα ζήσουν από εδώ καί πέρα όσοι/ες απομείνουν πίσω; Ποιες αποφάσεις θα πρέπει να παρθούν καί πώς αυτές θα καθορίσουν την μετέπειτα πορεία μας;

Η δράση του βιβλίου τοποθετείται σε δύο χρόνους καί έχει ένα κυκλικό σχήμα. Από το παρελθόν,θα περάσουμε στο παρόν των πρωταγωνιστών/στριων. Εκεί θα συναντήσουμε παλιούς καί νέους γνώριμους. ''Η Άρτεμις, τρεις μέρες μετά τον θάνατο της γιαγιάς της, ανακαλύπτει μερικές ξεθωριασμένες εφημερίδες μιας άλλης εποχής. Σε πρώτο πλάνο βρίσκεται το ναυάγιο του «Ηράκλειον». Η γυναίκα που αντικρίζει στην κυκλωμένη φωτογραφία τής θυμίζει τη γιαγιά της. Ίδιο όνομα, ίδιο πρόσωπο, μα διαφορετικό επώνυμο. Δίχως να το γνωρίζει, κρατά ένα κουβάρι με αγκαθωτά νήματα, που, καθώς ξετυλίγεται, τα αγκάθια του χώνονται βαθιά στην καρδιά της." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Ο συγγραφέας για ακόμη μία φορά κάνει μία βαθειά σκιαγράφηση των χαρακτήρων των ηρώων καί των ηρωϊδων του. Είναι άνθρωποι με ρεαλιστικά χαρακτηριστικά,πάθη,λάθη,εμπειρίες ζωής,επιθυμίες κι ένοχα μυστικά. Μέσα από εκείνους/ες θα αναδειχθούν πολλά. Από τον έρωτα,την μητρική αγάπη,την αυτοθυσία,την απόγνωση,την κακία έως καί την προσφορά στο συνάνθρωπο είτε με ιδιοτέλεια,είτε χωρίς κάποιο κρυμμένο όφελος από πίσω. Όπως καί στα προηγούμενα έργα του συγγραφέα,έτσι κι εδώ,τους/τις διακρίνει μία τραγικότητα. Μόνο που τώρα δεν είναι σε τέτοιο υπερβολικό βαθμό. Το κουβάρι,που περικλείει την οικογενειακή τους ζωή καί τα όποια συμβάντα καθόρισαν όλους κι όλες,θα ξετυλιχθεί κατά τη διάρκεια της εξιστόρησης καί θα έρθει να κλείσει οριστικά αυτός ο κύκλος. Μαζί,λοιπόν,με τους ήρωες καί τις ηρωϊδες του βιβλίου θα κάνουμε ένα μεγάλο ταξίδι που θα έχει ως προορισμούς τα Κύθηρα,την Αθήνα καί το Παρίσι. Αυτό το ταξίδι θα μας βοηθήσει να βρούμε ό,τι αναζητάμε. Θα γίνει ένα σωστό μάθημα για το υπόλοιπο του βίου μας. Θα αντιληφθούμε πως μέσα από αυτές τις διαδρομές που θα διανύσουμε,θα έχουμε κάνει το σπουδαιότερο δώρο στον εαυτό καί στην ψυχή μας.

Ο χρόνος δε δύναται πολλές φορές να επουλώσει τον πόνο της απώλειας καί τις πληγές όλων των τραγικών εμπειριών. Ίσως χρειάζεται να έρθουν όλοι κι όλες αντιμέτωποι/ες με όσα κρύβουν επιμελώς καί αρνούνται να τα αντικρίσουν κατάματα. Έχουν,όμως,ποτέ σκεφτεί πως με αυτόν τον τρόπο ίσως να μπορέσουν να μετριάσουν τα όποια αρνητικά συναισθήματα; Να έρθει έστω καί καθυστερημένα η πολυπόθητη λύτρωση καί να ξαναγεννηθεί η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον; Εάν είστε φανατικοί/ες ακόλουθοι/ες της γραφής του συγγραφέα,δε νομίζω πως χρειάζεται να σας πω κάτι για να διαβάσετε το βιβλίο. Εάν,πάλι,δεν έχετε ''γνωρίσει'' ποτέ έως τώρα τον συγγραφέα,είναι μία πολύ καλή πρόταση.

Καλές σας αναγνώσεις!

[Elisa S · Rating 3 out of 5]

3,5 βασισμένο στο ναυάγιο του πλοίου Ηράκλειον ο συγγραφέας στήνει μια μυθοπλαστική ιστορία. Ενδιαφέρουσα σε αρκετά σημεία αλλά και αρκετά προβλέψιμη. Διαβάζεται εύκολα.

[Margaret · Rating 4 out of 5]

Το πρόβλημα είναι ότι όλα είναι «πολύ». Πολύ μελόδραμα, πολυ συμφορά (δεν μιλώ για αυτήν του ναυαγίου αυτή ειναι δεδομένη) πολύ κακος «κακος» πολύ άτυχοι «άτυχοι» πολύ μυστήριο, πολλή αγάπη, πολύ μίσος , πολλοί φόνοι , πολλοί άσχετοι στην πορεία. Γιατί τέσσερα αστεράκια; Γιατί διαβάζεται απνευστι και έχει καλό τέλος !

[Anastasia Kay · Rating 5 out of 5]

Βασισμένο το βιβλίο σε ένα πραγματικό ναυάγιο, το οποίο ο συγγραφέας περιγράφει δημιουργώντας εικόνες που σου σφίγγουν την καρδιά. Γενικά όλο το βιβλίο είναι γεμάτο τέτοιες εικόνες, όπως κ έντονα συναισθήματα τα οποία καταφέρνουν και φτάνουν στον αναγνώστη, ενώ οι ήρωες του βιβλίου απόλυτα ανθρώπινοι και τρωτοί σε τραβούν πανεύκολα στον κόσμο και τα πάθη τους.
Η ιστορία ζωντανεύει ανάγλυφα τα αγαπημένα Κυθηρα μέσα στον χρόνο,διαχεοντας το άρωμα τριανταφυλλων, του μοναδικού Εριάν, του Αποστόλη και της Ειρήνης, σε κάθε twist της ιστορίας - και είναι πολλά.
Ενα βιβλίο με χτυποκαρδια και αγωνία, για να συγκινηθείς και να ταξιδέψεις...
Η αφήγηση στο jukebooks εξαιρετική, όπως πάντα.

[Romina · Rating 2 out of 5]

Απίστευτο πώς χάθηκε μια μοναδική ευκαιρία να γραφτεί ένα καταπληκτικό βιβλίο βασισμένο σε μια τραγικη αληθινη ιστορία….
Ενώ μέχρι τη μέση περίπου έδειχε να πρόκειται για μια πολυ ενδιαφερουσα ιστορια (αν κ ο τροπος γραφης ηταν πραγματικα πολυ κακος γεματος ανουσιες γλυκερες λεπτομερειες που σου ανεβαζαν το τελευταιο γευμα στον οισοφαγο..).. Απο τη μέση κ μετα… το τραβηξε απο τα φρυδια το ερμο το βιβλιο… Οι βιασμοι πηγαν συννεφο…νοθα παιδια… δολοφονιες … υιοθεσιες.. αυτοκτονιες..τους πηρε ολους και τους σηκωσε.
Καμια εμβαθυνση στους χαρακτηρες τιποτα..
Τι να πω… ελπιζω οσοι παρακολουθουν ελληνικη τηλεοραση να περασουν καλα εστω με τη σειρα.

[Αναστασια · Rating 5 out of 5]

Με συγκλονισε πολυ το Ναυαγιο...Απο τα καλυτερα βιβλια που διαβασα φετος!!Το ρουφηξα στην κυριολεξια...Το παντρεμα μυθοπλασιας με πραγματικα γεγονοτα ηταν οτι πιο συγκηνιτικο μπορουσε να γινει !!Απειρα συναισθηματα οπως οργη,λυπη,συγκινηση και λυτρωση κατεκλυσαν την ψυχη μου...

[hli.the.casual.reader · Rating 3 out of 5]

Ευκολοδιάβαστο, ενδιαφέρον και ανατρεπτικό.
Οι εναλλαγές μεταξύ παρελθόντος παρόντος κρατούν ζωντανή την αφήγηση και προσωπικά μου κρατούσαν ιδιαίτερα το ενδιαφέρον.
Δεν υπάρχει κάποια φοβερή πρωτοτυπία στην ιστορία και την τύχη των ηρώων, όμως ο τρόπος γραφής του με έκανε να το διαβάσω σε δύο μέρες.

Αυτό που θα πρέπει να γνωρίζει κάποιος πριν το πιάσει στα χέρια του, είναι ότι πρόκειται να διαβάσει ένα μυθιστόρημα που μόνο εμπνευσμένο είναι από το συμβάν, με αφιέρωση στο ναυάγιο μερικών σελίδων, που ουσιαστικά αφηγείται την τροπή της ζωής της βασικής ηρωίδας. Επομένως και στο εξώφυλλο θεωρώ πως θα πρέπει να διορθωθεί αντίστοιχα και η φράση "βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα".

[Vaios · Rating 3 out of 5]

Καλό, αλλά πολύ μελό

[Χρυσούλα Μακρυβασίλη · Rating 5 out of 5]

Αυτό το βιβλίο έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Δυστυχώς, η ιστορία επαναλαμβάνεται και θα συνεχίσει γιατί σαν λαός ξεχνάμε πολύ εύκολα και τα γεγονότα και τον πόνο που προκάλεσαν. Συγχαρητήρια στον συγγραφέα. Είναι από τις λίγες φορές που δεν μπορούσα να αφήσω το βιβλίο από τα χέρια μου. Ζωντάνεψες στιγμές άγνωστες και τις έφερες στο φως μετά από τόσα χρόνια, ώστε να μάθουμε όλοι τι σημαίνει αυτό το ναυάγιο στις ζωές κάποιων ανθρώπων..και όλα αυτά πάλι για τα λεφτά.

[Pep.Kosteyetos · Rating 2 out of 5]

Μέχρι την μέση περίπου το βιβλίο παρέμενε συμπαθητικό. Από εκεί και έπειτα, η κατάσταση έγινε ισάξια με κακή καθημερινή σειρά σε κανάλι κάποιου εφοπλιστή. Ένας μελοδραματισμός και μια υπερβολή. Ένας εκβιασμός συναισθημάτων και μια ατελείωτη φλυαρία. Κατέληξα να λυπάμαι το χαρτί που ξοδεύτηκε άσκοπα. Η οικονομία λόγου δεν ήταν καλεσμένη. Το ίδιο και η λογοτεχνικότητα κειμένου. Μιλάμε για εκατοντάδες σελίδων και χιλιάδες λέξεων για να μας πει το προφανές, ποιος είναι ποιος και ποια μάνα είναι ποιου και ποιος σκότωσε ποιον. Οικογενειακά μυστικά που στις πενήντα το πολύ σελίδες είναι ανεκτά μετά κόπου.

[Valentini Georgopoulou · Rating 5 out of 5]

8 Δεκεμβρίου 1966. Τίποτα δεν προμήνυε το κακό που θα ακολουθούσε. Μια μέρα που δεν θα ξεχαστεί ποτέ! Μια μαύρη μέρα που βύθισε ολόκληρη την Ελλάδα στο πένθος. Το πλοίο «Ηράκλειον» αποπλέει από τα Χανιά με προορισμό τον Πειραιά. Δεν θα φτάσει ποτέ. Κοντά στη νήσο Φαλκονέρα το πλοίο βυθίζεται παρασέρνοντας στον υγρό αυτό τάφο 200 ανθρώπινες ψυχές. Άνθρωποι έντρομοι κοιτάζουν τον Χάρο κατάματα. Παλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις να κρατηθούν στη ζωή. Τα κύματα πελώρια, η μάχη άνιση. Ήχοι ανατριχιαστικοί, κλάματα, οδυρμοί, φωνές απόγνωσης, σκηνές αλλοφροσύνης. Η ελπίδα χάνεται στα μανιασμένα κύματα, το σκοτάδι και ο θάνατος περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες.


Ανάμεσα στους επιβάτες βρίσκεται και ένα ζευγάρι από τα Κύθηρα, ο Απόστολος και η Ειρήνη. Όταν μπήκαν σε εκείνο το πλοίο, οι αποσκευές τους ήταν γεμάτες όνειρα, ελπίδες, προσδοκίες. Τώρα μόνο τους μέλημα είναι να σώσουν την ζωή τους. Άραγε θα τα καταφέρουν;


Σύγχρονη εποχή. Η Άρτεμις, μόλις τρεις μέρες μετά τον θάνατο της αγαπημένης της γιαγιάς, της γιαγιάς «γλυκούλας» όπως την αποκαλούσε, ανακαλύπτει τυχαία κάποιες παλιές και ξεθωριασμένες εφημερίδες. Πηχυαίοι τίτλοι και σε πρώτο πλάνο βρίσκεται το ναυάγιο του «Ηράκλειον». Η κυκλωμένη φωτογραφία μιας γυναίκας, θυμίζει στην Άρτεμις την γιαγιά της. Πρόσωπο σχεδόν ίδιο με εκείνης, ίδιο όνομα, αλλά διαφορετικό επώνυμο.


❓Ποια είναι τελικά η γυναίκα της φωτογραφίας;

❓Τι έγινε τη ζοφερή εκείνη νύχτα;

❓Ποιο καλά κρυμμένο μυστικό καλείται να ανακαλύψει η Άρτεμις;

Ένα ναυάγιο. Ένα σπίτι με θανάσιμα μυστικά. Ένα άρωμα.
Κοινό στοιχείο αυτών των φαινομενικά ασύνδετων γεγονότων και πραγμάτων, μια γυναίκα.

Όταν αρχίσει το κουβάρι να ξετυλίγεται, οι αποκαλύψεις, τα γεγονότα, οι πράξεις και οι αλήθειες, σαν καλοακονισμένες λεπίδες θα κατακρεουργήσουν καρδιές και συναισθήματα.

Κύθηρα, Αθήνα, Παρίσι. Ένα μυστηριώδες τρίγωνο, ένα ταξίδι που δεν τελείωσε ποτέ…


«Το Ναυάγιο» είναι ένα συγκλονιστικό κοινωνικό μυθιστόρημα, καλογραμμένο, με αληθοφανείς διαλόγους, παραστατικές περιγραφές και κινηματογραφική πλοκή που σου κόβει την ανάσα. Ο λόγος ρέει αβίαστα, οι λέξεις ζωντανεύουν και γίνονται εικόνες. Καλά κρυμμένα μυστικά, εκπλήξεις και ανέλπιστες ανατροπές αφήνουν τον αναγνώστη με το στόμα ανοιχτό . Ένα βιβλίο που μιλάει για την αληθινή αγάπη, τον απόλυτο έρωτα, την δύναμη για επιβίωση, την απώλεια, την ελπίδα, τα όνειρα, την κακοποίηση του σώματος και της ψυχής.


Ο κ. Πετρουλάκης σε κάθε νέο του βιβλίο είναι ολοένα και καλύτερος, ανεβάζοντας τον πήχη πολύ ψηλά. Με έντεχνο τρόπο εναλλάσσει την αφήγηση, που είναι τριτοπρόσωπη, από το παρόν στο παρελθόν, χωρίς να μπερδεύει τον αναγνώστη, αλλά παρατείνοντας την αγωνία του. Εξαιρετικά δύσκολος τρόπος αφήγησης, τον οποίο λίγοι καταφέρνουν επιτυχημένα να φέρουν εις πέρας, αποδεικνύοντας έτσι την συγγραφική του δεινότητα. Τα θερμά μου συγχαρητήρια!! Εξαιρετικός για ακόμη μια φορά!! 10 / 10


✒️«Έτσι είναι ο κύκλος της ανθρώπινης ζωής. Χρειάζονται και οι πίκρες, χρειάζονται και τα δυνατά χτυπήματα. Αυτά που μας γονατίζουν, αυτά που μας κάνουν να λυγίσουμε. Αλλιώς δεν θα απολαμβάναμε κατόπιν με την καρδιά μας τις χαρές και τις όμορφες στιγμές. Δεν θα υπήρχε μέτρο για να συγκρίνουμε.» (σελίδα 30)


✒️«Μερικές φορές αρκεί μια ελάχιστη κίνηση για να χαλάσεις κάτι που ίσως χτίζεις καιρό, με μεγάλη προσοχή και προσπάθεια. Αρκεί μια απαλή ανάσα του ανέμου για να σκορπίσουν τα πάντα σαν πύργος από τραπουλόχαρτα, κι εσύ, ενώ στην πραγματικότητα είσαι αμέτοχος, θα πρέπει να επωμιστείς την ευθύνη για ένα λάθος που δεν είναι δικό σου.» (σελίδα 121)


✒️«Το παρελθόν που θάβεις βαθιά στα έγκατα, τις περισσότερες φορές, έχει τον τρόπο να ξεφυτρώνει στην επιφάνεια ως ένα αγκαθωτό βλαστάρι, που κατόπιν οφείλεις να το ξεριζώσεις με γυμνές παλάμες. Και πρέπει να το κάνεις, κι ας ματώσεις.» (σελίδα 245)


✒️«Είναι κάποιες στιγμές που οι άνθρωποι χρειάζονται μια στάλα μοναξιάς για να ελευθερώσουν τους λυγμούς τους, να βγάλουν από μέσα τους τον πόνο της ψυχής τους δίχως να τον φανερώσουν σε άλλους.» (σελίδα 380)

[X.Kouroupaki · Rating 5 out of 5]

Ένα δυνατό μυθιστόρημα που καθηλώνει, είναι το βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη με τίτλο «Το ναυάγιο».
Η ιστορία ξετυλίγεται μέσα στο 1966, σε μια μαύρη για την ιστορία της Ελλάδας ημέρα. Στις 8 Δεκέμβρη το πλοίο «Ηράκλειον», εκτελώντας το δρομολόγιο Χανιά – Πειραιάς, βυθίζεται. Ένα ταξίδι δύσκολο με πολύ ισχυρούς ανέμους, ρίχνει το πλοίο στα ανοιχτά της βραχονησίδας Φαλκονέρα. Το «Ηράκλειον» βυθίζεται παρασύροντας στον βυθό της θάλασσας εκατοντάδες ψυχές.
Στο μοιραίο ταξίδι ανάμεσα στους επιβάτες βρίσκονται η Ειρήνη και ο Απόστολος ένα ερωτευμένο ζευγάρι, η Φωτεινή και η Αγάπη.
Ο συγγραφέας καταφέρνει να μας κάνει συνταξιδιώτες των ανθρώπων αυτών, την μοιραία εκείνη νύχτα, ζώντας μαζί τους την αγριότητα της θάλασσας, τον αγώνα για την επιβίωση, την ελπίδα για την σωτηρία. Εικόνες ανθρώπων σε απόγνωση που πολεμούν για να σωθούν από την αγριεμένη θάλασσα, γεμάτοι αγωνία και τρόμο. Δίνουν αγώνα μην χάσει ο ένας τον άλλο εκείνη την τραγική νύχτα.
Μέσα στους λιγοστούς επιζώντες , η Ειρήνη και η Αγάπη. Ότι πολυτιμότερο είχαν το έχασαν εκείνο το βράδυ. Προσπαθούν να επουλώσουν τις πληγές τους και να ζήσουν με τις πιο όμορφες αναμνήσεις των αγαπημένων τους.
Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με σκηνές που εναλλάσσονται ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν.
Στην σημερινή εποχή η Άρτεμις, μια νεαρή κοπέλα θρηνεί το θάνατο της αγαπημένης της γιαγιάς, Ειρήνης. Τρεις μέρες αργότερα ανακαλύπτει παλιές εφημερίδες που αναφέρουν το ναυάγιο του πλοίου «Ηράκλειον».
Μια φωτογραφία θα την κάνει να υποψιαστεί ότι η γιαγιά της ήταν μια από τους επιβάτες του μοιραίου πλοίου. Αυτή η σκέψη θα κεντρίσει το ενδιαφέρον της και θα την ωθήσει στο να ξεδιαλύνει το μυστήριο, χωρίς όμως να γνωρίζει ότι θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου.
Μυστικά από το παρελθόν θα εμφανιστούν αναπάντεχα και θα ταράξουν την ζωή της Άρτεμις και της οικογένειας της.
Με παραστατική γραφή ο συγγραφέας, ξεδιπλώνει με μαεστρία την ιστορία του που είναι ένα μίγμα μυθοπλασίας και πραγματικών γεγονότων. Το παρελθόν ξετυλίγεται και δίνει τις απαντήσεις του στο σήμερα.
Η παντοτινή αγάπη, η προδοσία, η βία, η εκμετάλλευση, ο πόνος , το δάκρυ, τα όνειρα, η ελπίδα, αποκαλύπτονται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου.
Η ατμόσφαιρα του μυθιστορήματος είναι έντονη, γεμάτη αγωνία και συναισθηματική ένταση.
Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με περιγραφές δυνατές και πλοκή που κόβει την ανάσα. Με έρευνα εμπεριστατωμένη ο συγγραφέας μελετά και μεταφέρει στις σελίδες του βιβλίου τα πραγματικά αίτια του ναυαγίου και αυτούς που ευθύνονται για την νύχτα που κόστισε άδικα τις ζωές τόσων ανθρώπων, μπλέκοντας περίτεχνα την πραγματικότητα με την μυθοπλασία.
Με την πένα του ο Σπύρος Πετρουλάκης, σκιαγραφεί τους χαρακτήρες του βιβλίου, διεισδύει στο βάθος της ψυχής τους, στα όνειρα τους, τους φόβους, τις επιθυμίες τους. Μας οδηγεί βήμα - βήμα στο μονοπάτι της σκέψης των ηρώων, ώστε να διακρίνουμε τους λόγους που τους οδήγησαν στις πράξεις τους.
Ένα βιβλίο δυνατό, που σε παρασύρει , ακολουθώντας το νήμα που θα σε οδηγήσει στην αποκάλυψη όλων των μυστικών, στην συγχώρεση και την κάθαρση των ηρώων.

[Lefki Sarantinou · Rating 4 out of 5]

O Σπύρος Πετρουλάκης, ένας πολυδιαβασμένος συγγραφέας που φλερτάρει στα βιβλία του εξίσου με την εξιχνίαση του μπερδεμένου κουβαριού του ψυχισμού των ανθρώπων, της Ιστορίας του 20ου αιώνα και ανθρώπινων μυστηρίων και εγκλημάτων, επιστρέφει και πάλι με Το Ναυάγιο. Πρόκειται για ένα βιβλίο που αφηγείται μία μπερδεμένη σαν τον μίτο της Αριάδνης περίπλοκη οικογενειακή ιστορία, έχοντας ως σημείο αναφοράς μία τραγική στιγμή της ελληνικής ιστορίας: τον αποκαλούμενο και “Τιτανικό της Ελλάδας”, το πολύνεκρο ναυάγιο του πλοίου Ηράκλειον στη βραχονησίδα Φαλκονέρα στις 8 Δεκεμβρίου του 1966.

Αυτό είναι αναμφισβήτητα μία πρωτότυπη αφετηρία έμπνευσης ενός γεγονότος το οποίο οι περισσότεροι από τους μεγαλύτερους αναγνώστες θα έχουν λησμονήσει και οι νεότεροι δεν θα έχουν ακούσει ίσως καν. Αναντίρρητα, λίγοι μόνο συγγραφείς θα μπορούσαν να κατασκευάσουν μία τόσο αινιγματική και μπερδεμένη οικογενειακή ιστορία και να την ξεδιπλώνουν τόσο σταδιακά και αριστοτεχνικά, βάζοντας όλα τα κομμάτια τελικά στη θέση τους, χωρίς να λείπει ούτε ένα από το παζλ και χωρίς να μένει στον αναγνώστη κανένα αναπάντητο ερώτημα. Ο Σ.Π. όμως έχει αποδείξει πολλαπλώς το ταλέντο του στην κατασκευή τέτοιων οικογενειακών τραγωδιών, συναρπαστικών και συνάμα βγαλμένων μέσα από την ίδια τη ζωή.
Ο Σπύρος Πετρουλάκης μπορεί επίσης να χαρακτηριστεί και ως ο “συγγραφέας των ανατροπών”, αφού αρέσκεται να εκπλήσσει διαρκώς τον αναγνώστη με τις πολλές κρυμμένες πτυχές που αποδίδει στους χαρακτήρες του, πτυχές οι οποίες δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά, και με τις πολλαπλές ανατροπές που κρύβει συχνά η εξέλιξη της υπόθεσης στα βιβλία του.
Το Ναυάγιο, επομένως, δεν ξεφεύγει από αυτούς τους κανόνες. Ο Απόστολος και η Ειρήνη από τα Κύθηρα, επιβάτες του τραγικού πλοίου Ηράκλειον, αγωνίζονται να ξεφύγουν από την τραγική μοίρα που τους επιφυλάσσει η αλαζονεία των ανθρώπων. Η ιστορία τους κρύβει ένα μεγάλο μυστικό, το οποίο καλείται να ανακαλύψει η Άρτεμις πενήντα χρόνια μετά από τη φοβερή εκείνη νύχτα της 8ης του Δεκέμβρη του 1966.

Πρόκειται για ένα βιβλίο στο οποίο τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, ένα βιβλίο το οποίο διαβάζεται μονορούφι- όπως και όλα άλλωστε τα βιβλία του συγκεκριμένου συγγραφέα- και που προσπαθεί εναγωνίως να περάσει το μήνυμα να αντιδράμε και να μην δεχόμαστε στωικά και παθητικά όλα όσα μας επιφυλάσσει η Μοίρα. Εν ολίγοις, μια δυνατή αναγνωστική πρόταση για μία τραγική και, εν πολλοίς, λησμονημένη στιγμή της νεοελληνικής ιστορίας.

[Roxani Spanou]

Ο Σπύρος Πετρουλάκης δεν χρειάζεται συστάσεις.Οταν ξεκινάς να διαβάσεις ένα βιβλίο του, είναι αυτό που λέμε εγγύηση. Εγώ τον γνώρισα από το Σασμό , έκτοτε διάβασα κι άλλα έργα του αλλά ο Σασμός παραμένει τοπ στις επιλογές μου.

Εδώ καταπιάνεται με ένα συγκλονιστικό θέμα, την ναυτική τραγωδία στη Φαλκονέρα με τη βύθιση του πλοίου "Ηράκλειον" τον Δεκέμβρη του 1966. Καμία γυναίκα και κανένα παιδί δεν σώθηκαν από εκείνο το ναυάγιο στην πραγματικότητα γι' αυτό και ο συγγραφέας επιλέγει , σαν φόρος τιμής σε όλους αυτούς που χάθηκαν , μια γυναίκα κι ένα παιδί να μας διηγηθούν την ιστορία τους σε αυτή την μυθοπλασία.

Τα συναισθήματα πολλά, θλίψη, στεναχώρια, λύπη από τη μια αλλά και οργή , αγανάκτηση, θυμός από την άλλη.Καθ'όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης είχα ένα σφίξιμο στην καρδιά. Ένιωσα την αγωνία των ηρώων , τον φόβο τους ,την απελπισία τους.

Ο συγγραφέας δίνει έμφαση και στα αίτια της τραγωδίας αυτης.Λάθος χειρισμοί, οικονομικά συμφέροντα και παραλείψεις που προκάλεσαν αυτό το δυστύχημα με αποτέλεσμα να χαθούν τόσες αθώες ζωές.Στον αντίποδα , η αγάπη και η συγχώρεση που νικάνε σε όλες τις μάχες και φέρνουν τελικά τη λύτρωση.

Με το βιβλίο αυτό πραγματικά ταξίδεψα , σε φουρτουνιασμένες θάλασσες, σε μεγάλους έρωτες και άλλες εποχές και το ταξίδι ήταν απολαυστικό και πλούσιο από εικόνες και συγκινήσεις.

Ένας εξαιρετικός Σπύρος Πετρουλάκης, σε ένα καταπληκτικό μυθιστόρημα που συστήνω να διαβάσετε όσοι δεν το έχετε κάνει μέχρι τωρα. Καθηλωτικό ,συγκινητικό και ανθρώπινο που διαβάζεται πραγματικά με κομμένη την ανάσα.

[Ισμήνη Σταυρίτη · Rating 2 out of 5]

Λοιπόν..... Δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Και τελικά δεν ξέρω αν μου άρεσε ...Μάλλον όχι.Προβλέψιμο μελόδραμα. Όπως και στην "Κληρονομιά" δεν φαίνεται πουθενά κάποια ιδιαίτερη έρευνα αφού τα στοιχεία που παραθέτει ο συγγραφέας είναι ακριβώς τα ίδια που σε πέντε λεπτά μπορείς να ανακτήσεις στο διαδίκτυο. Η καθεαυτή περιγραφή του ναυαγίου ήταν σαν να βλέπω τον Τιτανικό με μικρές παραλλαγές και όχι κάτι αυθεντικό ή αποτέλεσμα εξιστόρησης.Επίσης το σημείωμα του, στο τέλος του βιβλίου είναι σχεδόν αυτούσιο με άρθρο εφημερίδας. Το Ναυάγιο είναι απλά η αφετηρία μιας αρρωστημένης ιστορίας που σου δημιουργεί τελικά μια πολλή αρνητική αίσθηση για τις δύο ηρωίδες που αρχικά θα σκεφτόμουν ότι άλλη κατεύθυνση θα τους έδινε μια τέτοια τραυματική εμπειρία. Δεν μου έδωσε τίποτα ιστορικά και σίγουρα δεν μου άφησε καμία θετική αίσθηση στο τέλος. Απογοητεύτηκα, και δεν θα υπάρξει τρίτο βιβλίο του ιδίου στα ράφια μου.

[Dimitra · Rating 3 out of 5]

Το βιβλιο αυτό πιστεύω ότι είναι λίγο overrated αγαπώ τον Πετρουλακη αλλά θεωρώ ότι αυτό το βιβλίο δεν είναι από τα καλύτερα του
Το βιβλίο ξεκινάει με το ναυάγιο δεν θα το αρνηθώ έκλαψα αρκετά και έφτασα σε σημειο να αναλογιζομαι αν μπορώ να συνεχισω αυτό βιβλίο ψυχολογικά. Η ιστορία εξελισετε με την Ειρήνη να επιβιώνει χάνοντας όμως τον έρωτας της Αποστολο και μαζί με αυτόν ναυαγούν και τα όνειρα της. 1ον)δεν είχε κάποιο πλοτ τουιστ ή κάποια ανατροπή ήταν απλά μια ιστορία δραματική μεν αλλά μια ιστορία2ον) θεωρώ ότι ξέφυγε λίγο από το ναυάγιο. Ναι όλα αυτά ξεκίνησαν λόγω του ναυαγίου αλλά το βιβλίο δνε επικεντρώνεται σε αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να γίνουν περισσότερα όσο αναφορά την σύνδεση του ναυαγίου και την ιστορία
Πολύ βαρύ βιβλίο με μπόλικο κλάμα για γερά νεύρα αλλά ο Πετρουλακης έχει γράψει πολύ καλύτερα 💙

[Eva Rokana · Rating 5 out of 5]

Υπέροχο βιβλίο ! Αν και σε κάποιες φάσεις της ιστορίας αυτά που συμβαίνουν μοιάζουν "τραβηγμένα απ τα μαλλιά" -όμως ξέρω, η ζωή ξεπερνάει και την πιο τρελή φαντασία-, και μόνο η περιγραφή των συναισθημάτων , των σκέψεων,των ονείρων, των σχεδίων και των καταστάσεων ,το κάνει αυτό που γράφω στη αρχή. Και κάπως έτσι ο κ. Πετρουλάκης παραμένει στο ράφι με τους πολύ αγαπημένους μαέστρους της ελληνικής λογοτεχνίας.

[Helena · Rating 1 out of 5]

Ευτυχώς που δεν έγινε σειρά αυτή η απαίσια και άρρωστη πλοκή που διάβασα εδώ... Και απολαύσαμε μια πραγματικά υπέροχη σειρά! Πρώτη φορά το βιβλίο είναι χειρότερο από τη σειρά και δοξάζω τον Θεό γι' αυτό!!!!!!

[Katerina Mastrogianni · Rating 5 out of 5]

Εξαιρετικό όπως ολα του κυρίου Πετρουλάκη, βιώνεις τον πόνο, την αγωνία, τη λαχτάρα για ζωή των πρωταγωνιστων

[Fani · Rating 2 out of 5]

Διαβαζεται πολυ ευκολα και κραταει τον αναγνωστη μεχρι τελους. Με δυσκολεψε ομως το "δευτερο" μερος, δηλ η ιστορια εκτος ναυαγιου, που μου θυμιζε που και που δραματικη τηλεοπτικη σειρα.

[Evi Routoula · Rating 4 out of 5]

Με αφορμή την ναυτική τραγωδία της Φαλκονέρας, ο συγγραφέας υφαίνει μια ωραία ιστορία με ένα διαρκές φλας μπακ, που μας αποκαλύπτει σιγά σιγά τα γεγονότα.
Ιστορικά γεγονότα: στις 7 Δεκεμβρίου 1966 το πλοίο Ηράκλειον ξεκινά από τα Χανιά με προορισμό τον Πειραιά. Το πλοίο ανήκε στον εφοπλιστή Τυπάλδο και το είχε αγοράσει μεταχειρισμένο πριν δύο χρόνια από μια αγγλική εταιρεία. Αρχικά το καράβι ήταν εμπορικό και προκειμένου να μετατραπεί σε οχηματαγωγό έγιναν διάφορες αλλαγές που επηρέασαν την στατικότητά του. Εκτός αυτού υπήρχαν αρκετά μηχανικά προβλήματα που δεν είχαν επισκευαστεί. Τρίτον: τελευταία στιγμή φορτώθηκε στο γκαράζ του πλοίου μια υπέρβαρη νταλίκα που δεν δέθηκε σωστά. Τέταρτον: εκείνο το βράδυ επικρατούσε κακοκαιρία. Όλα αυτά προϋποθέτουν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος δράματος. Το πλοίο καθώς βρισκόταν κοντά στην βραχονησίδα Φαλκονέρα στο Μυρτώο πέλαγος, βυθίστηκε, αφού η προαναφερόμενη νταλίκα έφυγε από την θέση της και προσέκρουσε στην μπουκαπόρτα. Η τελευταία έσπασε και το καράβι γέμισε νερά. Αποτέλεσμα: άγνωστος αριθμός νεκρών ( υπολογίζεται ότι πρέπει να πνίγηκαν πάνω από 277 άτομα). Διασώθηκαν μόνο 47 άνθρωποι ( όλοι άντρες). Καμία γυναίκα και κανένα παιδί δεν κατάφεραν να επιζήσουν. Επίσης βρέθηκαν και ελάχιστα πτώματα. Το φρικτό αυτό ναυάγιο ανάγκασε την ελληνική κυβέρνηση να πάρει έκτοτε κάποια μέτρα: α) να υπάρχει πάντα ένα πλοίο του πολεμικού ναυτικού έτοιμο για ενδεχόμενη διάσωση, β) να απαγορεύεται ο απόπλους πλοίων μετά την υπέρβαση κάποιων μποφόρ. ( έως τότε έπαιρνε την ευθύνη του απόπλου ο εκάστοτε καπετάνιος, που πιεζόταν να ταξιδέψει ακόμα και με 9 μποφόρ για να μην χαθούν τα έσοδα από τις εφοπλιστικές εταιρείες).
Μυθοπλασία του Σπύρου Πετρουλάκη: η Ειρήνη και ο Απόστολος, ένα αγαπημένο ζευγάρι που ζει στα Κύθηρα ασχολούνται με το οινοποιείο τους καθώς και με παρασκευή αρωμάτων. Μια γαλλική εταιρεία καλλυντικών ενδιαφέρεται για πιθανή συνεργασία μαζί τους για κάποιο συγκεκριμένο άρωμα που έχουν φτιάξει. Προκειμένου να μεταβούν στο Παρίσι, πηγαίνουν αρχικά από τα Κύθηρα στην Κρήτη ( αφού εκείνη την εποχή δεν υπήρχε αεροδρόμιο στα Κύθηρα και λόγω θαλασσοταραχής δεν λειτουργούσε το πλοίο της γραμμής) για να ταξιδέψουν με το Ηράκλειον έως τον Πειραιά και από εκεί να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Δυστυχώς δεν θα φτάσουν ποτέ στον προορισμό τους. Στην σημερινή εποχή μια νέα γυναίκα ψάχνει με νοσταλγία τα πράγματα της αγαπημένης της γιαγιάς που έφυγε από τη ζωή και εκεί ανακαλύπτει παλιές εφημερίδες που γράφουν για την ναυτική τραγωδία του πλοίου Ηράκλειον. Η νέα γυναίκα περίεργη ξετυλίγει σιγά σιγά το κουβάρι της ζωής της γιαγιάς της αλλά και των άλλων μελών της οικογένειάς της.
Η γραφή του Πετρουλάκη είναι λυρική και καταφέρνει να συγκινήσει τον αναγνώστη, οι περιγραφές του ναυαγίου είναι απόλυτα κινηματογραφικές. Γενικά το βιβλίο σε συνεπαίρνει και διαβάζεται απνευστί.