What do you think?
Rate this book
Årstidskvartetten #2
Η φύλακας του ήλιου
Το κουαρτέτο των εποχών, με πρώτο «Το Πνεύμα του Χιονιού», φτάνει στην άνοιξη. Η Φύλακας του Ήλιου είναι μια υπέροχη ιστορία για μικρούς και μεγάλους, ένα βιβλίο που θα συγκεντρώσει όλη την οικογένεια γύρω του
H Λίλη έχει μόνο μια αμυδρή ανάμνηση από τον ήλιο –ο κόσμος της είναι μουντός και βαρύς από τα σύννεφα και τη βροχή. Τίποτα δεν φυτρώνει στη λάσπη, κανένα φυτό δεν ευδοκιμεί στο μισόφωτο.
Ζει με τον παππού της, που προμηθεύει με λαχανικά την πόλη. Μια μέρα που εκείνος ξεχνάει το κολατσιό του, η Λίλη τού το πηγαίνει στο θερμοκήπιο και ανακαλύπτει κάτι που θα αλλάξει τα πάντα: ένα μυστικό μονοπάτι στο δάσος όπου κανένα παιδί δεν τολμάει να πάει. Όμως η περίεργη Λίλη δεν είναι σαν τα άλλα παιδιά. Διώχνει τον φόβο, ακολουθεί το μονοπάτι και, μέσα στο δάσος, ανάμεσα στους μαύρους κορμούς των δέντρων, ανακαλύπτει έναν κόσμο ολάνθιστο.
Μια μεγάλη περιπέτεια ξεκινάει. Η Λίλη θα αντιμετωπίσει τους μεγαλύτερους φόβους της, αλλά συγχρόνως θα βρει την αγάπη και την ευτυχία, καθώς και την ελπίδα ότι θα έρθει επιτέλους η άνοιξη.
H Λίλη έχει μόνο μια αμυδρή ανάμνηση από τον ήλιο –ο κόσμος της είναι μουντός και βαρύς από τα σύννεφα και τη βροχή. Τίποτα δεν φυτρώνει στη λάσπη, κανένα φυτό δεν ευδοκιμεί στο μισόφωτο.
Ζει με τον παππού της, που προμηθεύει με λαχανικά την πόλη. Μια μέρα που εκείνος ξεχνάει το κολατσιό του, η Λίλη τού το πηγαίνει στο θερμοκήπιο και ανακαλύπτει κάτι που θα αλλάξει τα πάντα: ένα μυστικό μονοπάτι στο δάσος όπου κανένα παιδί δεν τολμάει να πάει. Όμως η περίεργη Λίλη δεν είναι σαν τα άλλα παιδιά. Διώχνει τον φόβο, ακολουθεί το μονοπάτι και, μέσα στο δάσος, ανάμεσα στους μαύρους κορμούς των δέντρων, ανακαλύπτει έναν κόσμο ολάνθιστο.
Μια μεγάλη περιπέτεια ξεκινάει. Η Λίλη θα αντιμετωπίσει τους μεγαλύτερους φόβους της, αλλά συγχρόνως θα βρει την αγάπη και την ευτυχία, καθώς και την ελπίδα ότι θα έρθει επιτέλους η άνοιξη.
200 pages, Hardcover
First published October 9, 2020
42 people are currently reading
1310 people want to read
About the author
Maja Lunde
30 books1,208 followersMaja Lunde is a Norwegian author and screenwriter. Lunde has written ten books for children and young adults. She has also written scripts for Norwegian television, including for the children’s series Barnas supershow (“The Children’s Super Show”), the drama series Hjem (“Home”) and the comedy series Side om Side (“Side by Side”). The History of Bees is her first novel for adults. She lives with her husband and three children in Oslo.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 245 reviews
April 23, 2021
Mądra, wartościowa a w dodatku przepięknie wydana! Czego chcieć więcej od książki? Maja Lunde po raz kolejny porusza trudne tematy. Pisze o sile miłości oraz przyjaźni. Zwraca uwagę na to, jak bardzo jesteśmy zależni od otaczającej nas przyrody. „Strażniczka Słońca” to piękna, wzruszająca i pełna metafor opowieść nie tylko dla dzieci. Polecam bardzo gorąco i z niecierpliwością czekam na kolejną odsłonę tego sezonowego kwartetu
December 12, 2021
Zauberhaft, magisch, mit wichtigen Inhalten und wundervollen Illustrationen. Ich hoffe die Beiden arbeiten auch weiterhin zusammen.
December 8, 2025
3.5⭐️
"Strażniczka Słońca" również była bardzo piękną historią, jednak nie poruszyła mnie już tak bardzo jak "Śnieżna siostra"
"Strażniczka Słońca" również była bardzo piękną historią, jednak nie poruszyła mnie już tak bardzo jak "Śnieżna siostra"
August 14, 2022
Ten tytuł wypada dużo słabiej na tle fenomenalnej "Śnieżnej siostry".
Niestety w tym przypadku pięknej warstwie wizualnej nie towarzyszy równie dobra historia. Jest ona bardzo prosta, oczywista i przewidywalna. W wielu momentach przegadana - jak nie opisami to za pośrednictwem mało interesujących dialogów. Książka nie zdołała mnie też wzruszyć tak jak "Śnieżna siostra", która bezapelacyjnie ma to "coś". Tym razem, szczególnie w drugiej części historii miałam wrażenie sztucznego wydłużania opowieści by zamknąć ją bardzo sztampowym finałem. Nie do końca też składała mi się do kupy motywacja jednego z bohaterów. Myślałam, że zostanie to lepiej wyjaśnione w finale. Negatywną wisienką na torcie był brak informacji co się stało z innym z bohaterów historii. Choć mimo wszystko czytało się szybko i przyjemnie to to nie to samo doświadczenie co przy poprzedniej książce.
Składając to wszystko do kupy mam wrażenie, że autorka sama nie była przekonana do tej historii i starała się na siłę powtórzyć sukces "Śnieżnej siostry". Dało się to odczuć przez sztuczne i niezgrabne wplatanie do fabuły ckliwych momentów. Gdyby nie ilustracje Aisato, których tutaj było jakby mniej(?) i to przepiękne wydanie, ta historia przeszłaby kompletnie bez echa.
To dla mnie spore rozczarowanie. Dodatkową gwiazdkę dodaje tylko ze względu na piękną oprawę graficzną.
Niestety w tym przypadku pięknej warstwie wizualnej nie towarzyszy równie dobra historia. Jest ona bardzo prosta, oczywista i przewidywalna. W wielu momentach przegadana - jak nie opisami to za pośrednictwem mało interesujących dialogów. Książka nie zdołała mnie też wzruszyć tak jak "Śnieżna siostra", która bezapelacyjnie ma to "coś". Tym razem, szczególnie w drugiej części historii miałam wrażenie sztucznego wydłużania opowieści by zamknąć ją bardzo sztampowym finałem. Nie do końca też składała mi się do kupy motywacja jednego z bohaterów. Myślałam, że zostanie to lepiej wyjaśnione w finale. Negatywną wisienką na torcie był brak informacji co się stało z innym z bohaterów historii. Choć mimo wszystko czytało się szybko i przyjemnie to to nie to samo doświadczenie co przy poprzedniej książce.
Składając to wszystko do kupy mam wrażenie, że autorka sama nie była przekonana do tej historii i starała się na siłę powtórzyć sukces "Śnieżnej siostry". Dało się to odczuć przez sztuczne i niezgrabne wplatanie do fabuły ckliwych momentów. Gdyby nie ilustracje Aisato, których tutaj było jakby mniej(?) i to przepiękne wydanie, ta historia przeszłaby kompletnie bez echa.
To dla mnie spore rozczarowanie. Dodatkową gwiazdkę dodaje tylko ze względu na piękną oprawę graficzną.
March 17, 2021
[Anmeldereksemplar fra forlaget]
Ej, men altså den her bog var da hver en centimeter lige så smuk og rørende som Snesøsteren!
Jeg må bare sige at illustrationerne nok er min yndlings tegnestil jeg nogensinde har set. Jeg elsker udtrykkene, farverne, følelserne og stemningen de giver bogen. Illustrationerne tryllebinder dig so læser og trækker dig super hurtigt ind i Liljas mørke, regnfulde og grå verden. Flere gange imens jeg læste, kunne jeg ikke lade være med at udstøde små suk af beundring, som man vendte hver en side og der åbenbarede sig mere af den smukke handling og billeder.
Det er en bog, jeg synes man virkelig skal give sig tid til at nyde, dvæle ved detaljerne i tegningerne og bare lade sig opsluge af fortællingen.
Ret uventet udviklede den her bog sig også lidt til at være en cli-fi (climate fiction), og det havde jeg virkelig ikke set komme, men jeg elskede det, og det blev vist så fint i den verden, historien tager sted i.
Jeg elskede bare alt ved den her bog, please lad det ikke være det sidste samarbejde mellem disse to mennesker, fordi de skaber magi sammen!
Ej, men altså den her bog var da hver en centimeter lige så smuk og rørende som Snesøsteren!
Jeg må bare sige at illustrationerne nok er min yndlings tegnestil jeg nogensinde har set. Jeg elsker udtrykkene, farverne, følelserne og stemningen de giver bogen. Illustrationerne tryllebinder dig so læser og trækker dig super hurtigt ind i Liljas mørke, regnfulde og grå verden. Flere gange imens jeg læste, kunne jeg ikke lade være med at udstøde små suk af beundring, som man vendte hver en side og der åbenbarede sig mere af den smukke handling og billeder.
Det er en bog, jeg synes man virkelig skal give sig tid til at nyde, dvæle ved detaljerne i tegningerne og bare lade sig opsluge af fortællingen.
Ret uventet udviklede den her bog sig også lidt til at være en cli-fi (climate fiction), og det havde jeg virkelig ikke set komme, men jeg elskede det, og det blev vist så fint i den verden, historien tager sted i.
Jeg elskede bare alt ved den her bog, please lad det ikke være det sidste samarbejde mellem disse to mennesker, fordi de skaber magi sammen!
June 24, 2023
Pateikt, ka man patika šī grāmata, ir nepateikt neko. Man likās, ka ilustrācijas ir tikai tās, kas vienkārši noliek uz pauzes-tik ārpasaulīgas, bet man tik ļoti patika daudzšķautnainais stāsts, es vēljoprojām domāju par Saules sargatāju, es tajā redzēju atkarības vai mentalās saslimšanas varu, no kuras pat piedošana nespēj atrast ceļu līdz sadziedēšanai.
Mēs varam būt laimīgi, ka mēs esam piesātināti ar dziļdomīgiem un emocionāli spilgtiem stāstiem, gluži kā mielojoties pie svētku galda, kas lūzt no pārticības. Un reizē cauri šim pārsātinājumam tik grūti atrast unikālo garšu, kas spētu likt baudīt kā vēl nekad. Majas Lundes bagātīgais stāsts simbiozē ar Lisas Aisato pārpasaulīgās ilustrācijas izrauj no piesātinājuma miega un satricina savā kosmiskajā skaistumā. Caur apokolitiski dramatisko un tumšo stāstu spēt radīt ko tik aizkustinoši skaistu un kontrastējoši kolorītu. Es burtiski ieniru un pazudu šajā vasaras stāstā, ļaujoties neskaitāmām emocijām, reizē traģiski skaudrām un tajā pašā laikā maiguma un cerību pilna.
Negodīgi būtu ielikt šo grāmatu bērnu plauktā, jo tā savaldzinās ikvienu pieaugošo. Vasaras grāmata, kas ir otrā daļa četru sezonu ciklā (latviski iznākusi arī ziemas grāmata "Sniega māsa"), stāsta par tumšo, mitro un skumjo pasauli, kurā gadiem pazudusi saule, bet kādā slepenā ielejā, kur uz dažiem mirkļiem iespīd saules stari, zied un plaukst visa dzīvā radība. Šis ir ne tikai stāsts par cikliskumu, balansa nozīmi un siltumu, ko izstaro saule, bet arī cilvēciskais tuvums un apskāviens. Šis ir arī stāsts par zaudējumiem, atriebību, bezpalīdzību un reizē drosmi. Es saskatīju arī paralēlo stāstu, kurā dzīvo cilvēku atkarības, kas pārņem personu gluži kā melna tumsa, neredzot neko vairāk par ļaunumu, tumsu, pazaudējot tuvākos un ceļu atpakaļ uz piedošanu. Skumjas, kas salauž visu dzīvo un maigo, centrējoties uz to, ko nav iespējams vairs salabot.
Ļoti, ļoti skaists vēstījums, kurā pat caur dramatiski drūmajām lapām laužas cauri krāsu eksplozija. Bauda acīm un sajūtām- elpu aizraujoši. Un reizē skumju pilni- ar tādām skumjām, no kurām nav iespējams atgriezties par par spīti piedošanai.
4.5+ zvaigznes
Mēs varam būt laimīgi, ka mēs esam piesātināti ar dziļdomīgiem un emocionāli spilgtiem stāstiem, gluži kā mielojoties pie svētku galda, kas lūzt no pārticības. Un reizē cauri šim pārsātinājumam tik grūti atrast unikālo garšu, kas spētu likt baudīt kā vēl nekad. Majas Lundes bagātīgais stāsts simbiozē ar Lisas Aisato pārpasaulīgās ilustrācijas izrauj no piesātinājuma miega un satricina savā kosmiskajā skaistumā. Caur apokolitiski dramatisko un tumšo stāstu spēt radīt ko tik aizkustinoši skaistu un kontrastējoši kolorītu. Es burtiski ieniru un pazudu šajā vasaras stāstā, ļaujoties neskaitāmām emocijām, reizē traģiski skaudrām un tajā pašā laikā maiguma un cerību pilna.
Negodīgi būtu ielikt šo grāmatu bērnu plauktā, jo tā savaldzinās ikvienu pieaugošo. Vasaras grāmata, kas ir otrā daļa četru sezonu ciklā (latviski iznākusi arī ziemas grāmata "Sniega māsa"), stāsta par tumšo, mitro un skumjo pasauli, kurā gadiem pazudusi saule, bet kādā slepenā ielejā, kur uz dažiem mirkļiem iespīd saules stari, zied un plaukst visa dzīvā radība. Šis ir ne tikai stāsts par cikliskumu, balansa nozīmi un siltumu, ko izstaro saule, bet arī cilvēciskais tuvums un apskāviens. Šis ir arī stāsts par zaudējumiem, atriebību, bezpalīdzību un reizē drosmi. Es saskatīju arī paralēlo stāstu, kurā dzīvo cilvēku atkarības, kas pārņem personu gluži kā melna tumsa, neredzot neko vairāk par ļaunumu, tumsu, pazaudējot tuvākos un ceļu atpakaļ uz piedošanu. Skumjas, kas salauž visu dzīvo un maigo, centrējoties uz to, ko nav iespējams vairs salabot.
Ļoti, ļoti skaists vēstījums, kurā pat caur dramatiski drūmajām lapām laužas cauri krāsu eksplozija. Bauda acīm un sajūtām- elpu aizraujoši. Un reizē skumju pilni- ar tādām skumjām, no kurām nav iespējams atgriezties par par spīti piedošanai.
4.5+ zvaigznes
April 26, 2021
Ilus ja liigutav lugu!
Selles raamatus on selgelt nägha kui hea on koostöö kirjaniku ja kunstniku vahel, kes on loonud imelise ja värviküllase teose.
Tekst on väga ilusasti kirjutatud ja pildid annavad selle kirkamalt ja selgemalt edasi.
Selle raamatu lugemiseks tuleb kindlasti aega võtta ja peale igat lehekülge ka pilte lähemalt vaadata ja avastada iga pisikenegi detail.
Nüüd on suur tahtmine ka "Lumeõde" endale muretseda.
Selles raamatus on selgelt nägha kui hea on koostöö kirjaniku ja kunstniku vahel, kes on loonud imelise ja värviküllase teose.
Tekst on väga ilusasti kirjutatud ja pildid annavad selle kirkamalt ja selgemalt edasi.
Selle raamatu lugemiseks tuleb kindlasti aega võtta ja peale igat lehekülge ka pilte lähemalt vaadata ja avastada iga pisikenegi detail.
Nüüd on suur tahtmine ka "Lumeõde" endale muretseda.
April 12, 2023
będę wracać co roku 🤍
December 16, 2021
Lilja lebt in einer Welt ohne Sonne, in der es durchgehend düster, nass und kalt ist. Die Menschen sind unglücklich, hungrig und dem Tode nahe. Ihr Großvater versorgt das Dorf zwar mit Obst und Gemüse, doch trotzdem reicht es nicht, um alle satt zu machen. Eines Tages entdeckt das Mädchen einen Pfad, der in den Wald führt, den zu betreten den Kindern streng verboten ist. Dennoch wagt Lilja sich in die Dunkelheit und entdeckt dort etwas, das Hoffnung auf einen neuen Frühling und ein besseres Leben entfacht.
Für mich ist es nach „Die Schneeschwester“ schon das zweite Werk von Maja Lunde und Lisa Aisato und wieder bin ich absolut begeistert. Es ist ein wahnsinnig tolles, zauberhaft illustriertes Buch für jung und alt! Die Zeichnungen sind unglaublich detailverliebt - mal grau und trist, mal farbenfroh und sprühend vor Leben. Vor allem die Gesichter zeigen so viele Emotionen - einfach nur gelungen!
„Die Sonnenwächterin“ ist märchenhaft, phantasievoll und voller wichtiger Botschaften, der Schreibstil poetisch, metaphorisch und sehr berührend. Es ist eine emotionale und tiefgründige Geschichte über Verzweiflung, Ängste, Verlust, aber auch über Freundschaft, Familie, Sehnsucht, Mut und darüber, das Richtige zu tun. Es ist bedrückend und hoffnungsvoll zugleich, tragisch und dennoch schön. Für mich definitiv eine Leseempfehlung!
Für mich ist es nach „Die Schneeschwester“ schon das zweite Werk von Maja Lunde und Lisa Aisato und wieder bin ich absolut begeistert. Es ist ein wahnsinnig tolles, zauberhaft illustriertes Buch für jung und alt! Die Zeichnungen sind unglaublich detailverliebt - mal grau und trist, mal farbenfroh und sprühend vor Leben. Vor allem die Gesichter zeigen so viele Emotionen - einfach nur gelungen!
„Die Sonnenwächterin“ ist märchenhaft, phantasievoll und voller wichtiger Botschaften, der Schreibstil poetisch, metaphorisch und sehr berührend. Es ist eine emotionale und tiefgründige Geschichte über Verzweiflung, Ängste, Verlust, aber auch über Freundschaft, Familie, Sehnsucht, Mut und darüber, das Richtige zu tun. Es ist bedrückend und hoffnungsvoll zugleich, tragisch und dennoch schön. Für mich definitiv eine Leseempfehlung!
January 2, 2022
*4,5 ⭐️ Auch der zweite Teil der Schneeschwester konnte mich komplett begeistern. Die Stimmung dieser Geschichte ist sehr viel düsterer, was vor allem an der harten Welt, aber auch an den vielen hungernden Kindern liegt. Aber generell lässt die Geschichte viel Raum für Interpretationen und es sind noch einige weitere ernste Themen versteckt, wodurch die Geschichte sicherlich bei den Lesenden jeweils andere Botschaften vermittelt. Wie auch schon beim Vorgänger habe ich beim Lesen von „Die Sonnenwächterin“ sehr viele unterschiedliche Emotionen verspürt, welche durch die fantastischen Illustrationen noch einmal verdeutlicht wurden. Die Geschichte war eine Achterbahnfahrt der Gefühle, sodass sie mich am Ende ziemlich umhauen konnte. Kleinen Abzug gibts für den Schreibstil bzw. die Übersetzung. Bei der Schneeschwester ist mir davon nichts aufgefallen, aber hier wirkten ein paar der Sätze etwas holprig.
April 18, 2021
Maju Lunde pre dospelých mám už doma a páči sa mi, ako píše. Snehovú sestru som ešte nečítala, nuž som nemala s čím porovnávať. Toto bola moja prvá Lunde s posolstvom pre deti.
Strážkyňa slnka ponúka príbeh, v ktorom možno niekedy logika trošku zakopne, ale vôbec to nevadí, aj vďaka prekrásnym ilustráciám to radi prehliadnete. Lisa Aisato odviedla fantastickú prácu, na jej vyobrazeniach temnej krajiny bez slnka je to skutočne mierne depresívne, len čo však vykukne slnko, vybuchujú na vás zo stránok záplavy farieb a šťastie z postáv len tak srší. Spojiť sa s touto umelkyňou bol nepochybne výborný krok a myslím si, že práve ona zabezpečila knihe spravodlivú polovicu úspechu.
Lily žije odmalička v pochmúrnom svete. Deti v ňom prestávajú rásť, jedla je málo, dôvodov na radosť tiež neveľa. Za priam postapokalyptickú atmosféru môže chýbajúce slnko. Zmizlo. Nie je jasné kam, isté je len to, že nikdy ráno nevyjde a večer nezapadne. V dedine sa nikomu nič nedarí pestovať, okrem starého otca, ktorý zásobuje všetkých aspoň nutnoým množstvom zeleniny a ovocia. Nikto nepozná jeho tajomstvo, stará otec sa aj pred Lily skrýva vo veľkom zabezpečenom skleníku, a tak si dlho myslí, že všetka mágia sa deje tam. Až raz zájde tam, kam nemala a zistí, odkiaľ sa sladké plody berú. A to je len na začiatku rozpletania klbka záhad a prekvapení.
Maja Lunde sa vo svojich príbehoch viazaných na ročné obdobie zamerala na priblíženie emócií deťom. Strážkyňa slnka je venovaná pomste, ktorá nie je správnym riešením, ani keď je postavená na veľkej bolesti. A hoci by ste možno niekedy čakali od postáv trochu väčšiu citovú zaangažovanosť vzhľadom na udalosti, čo sa okolo nich dejú, príbeh vo vás zmizne rýchlo ako miska sladkých jahôd zo slnečného údolia.
Strážkyňa slnka ponúka príbeh, v ktorom možno niekedy logika trošku zakopne, ale vôbec to nevadí, aj vďaka prekrásnym ilustráciám to radi prehliadnete. Lisa Aisato odviedla fantastickú prácu, na jej vyobrazeniach temnej krajiny bez slnka je to skutočne mierne depresívne, len čo však vykukne slnko, vybuchujú na vás zo stránok záplavy farieb a šťastie z postáv len tak srší. Spojiť sa s touto umelkyňou bol nepochybne výborný krok a myslím si, že práve ona zabezpečila knihe spravodlivú polovicu úspechu.
Lily žije odmalička v pochmúrnom svete. Deti v ňom prestávajú rásť, jedla je málo, dôvodov na radosť tiež neveľa. Za priam postapokalyptickú atmosféru môže chýbajúce slnko. Zmizlo. Nie je jasné kam, isté je len to, že nikdy ráno nevyjde a večer nezapadne. V dedine sa nikomu nič nedarí pestovať, okrem starého otca, ktorý zásobuje všetkých aspoň nutnoým množstvom zeleniny a ovocia. Nikto nepozná jeho tajomstvo, stará otec sa aj pred Lily skrýva vo veľkom zabezpečenom skleníku, a tak si dlho myslí, že všetka mágia sa deje tam. Až raz zájde tam, kam nemala a zistí, odkiaľ sa sladké plody berú. A to je len na začiatku rozpletania klbka záhad a prekvapení.
Maja Lunde sa vo svojich príbehoch viazaných na ročné obdobie zamerala na priblíženie emócií deťom. Strážkyňa slnka je venovaná pomste, ktorá nie je správnym riešením, ani keď je postavená na veľkej bolesti. A hoci by ste možno niekedy čakali od postáv trochu väčšiu citovú zaangažovanosť vzhľadom na udalosti, čo sa okolo nich dejú, príbeh vo vás zmizne rýchlo ako miska sladkých jahôd zo slnečného údolia.
May 2, 2022
Leider hat mir die Sonnenwächterin nicht annähernd so gut gefallen (habe ich in meiner Deklaration unten es gejinxed??) wie die das winterliche Pendant. Bin wirklich gerade sehr enttäuscht. Fand die Geschichte irgendwie mehr komisch wie schön und auch sehr unlogisch zum Teil. Auch die Illustrationen fand ich teilweise nicht so gelungen. Natürlich werde ich auch die weiteren Teile lesen, aber hoffe fest, dass diese wieder mit einer dichteren Geschichte aufwarten.
----
July 13, 2020 – Shelved as: to-read
Ich verstehe kein Wort der Beschreibung; aber wenn die Geschichte nur halb so schön ist wie Die Schneeschwester werde ich begeistert sein (wenn die deutsche Übersetzung draussen ist).
----
July 13, 2020 – Shelved as: to-read
Ich verstehe kein Wort der Beschreibung; aber wenn die Geschichte nur halb so schön ist wie Die Schneeschwester werde ich begeistert sein (wenn die deutsche Übersetzung draussen ist).
October 5, 2024
Pierwszy tom tak bardzo mi się podobał, że zajęło mi ponad dwa lata, żeby sięgnąć po drugi, a i tak bałam się, że nie dorówna magii poprzedniego. I faktycznie, pierwszy trafił do mnie bardziej, ale też był zupełnie inny. Tutaj na początku trochę nie mogłam się wgryźć, ale im dalej szło, tym było lepiej i ostatecznie okazała się być mądrą i pouczającą opowieścią nie tylko dla młodszych, bo i ci starsi mogą z niej dużo wyciągnąć. I do tego jest pięknie napisana!
April 8, 2025
2,5/5
chociaż za same ilustracje dałabym 5/5. Sama historia nie wciągnęła mnie i nie wzruszyła.
chociaż za same ilustracje dałabym 5/5. Sama historia nie wciągnęła mnie i nie wzruszyła.
April 4, 2022
4,5/5
An Die Schneeschwester kommt es meiner Ansicht nach nicht heran - dafür hat mich die Handlung dann doch nicht vollumfänglich abholen können. Dennoch: eine wunderschöne Geschichte über Freundschaft, Leid, Hoffnung und Neuanfang. Allein der mal wieder umwerfenden Illustrationen Lisa Asiatos wegen ein absoluter Genuss.
An Die Schneeschwester kommt es meiner Ansicht nach nicht heran - dafür hat mich die Handlung dann doch nicht vollumfänglich abholen können. Dennoch: eine wunderschöne Geschichte über Freundschaft, Leid, Hoffnung und Neuanfang. Allein der mal wieder umwerfenden Illustrationen Lisa Asiatos wegen ein absoluter Genuss.
May 6, 2022
Knyga tiek mažiems, tiek dideliems. Istorija įkvepianti, nemažai tamsumos, bet teikianti daug vilties. O iliustracijos prikausto akis ir pagyvina, bei praturtina patį pasakojimą.
"Svajoju apie vasaros kvapus gėlių pievoje, apie medžius, rudeniop apsipylusius raudonais lapais, apie sniego paklotes ant miestelio žiemą. O labiausiai už viską svajoju apie pavasarį."
"Svajoju apie vasaros kvapus gėlių pievoje, apie medžius, rudeniop apsipylusius raudonais lapais, apie sniego paklotes ant miestelio žiemą. O labiausiai už viską svajoju apie pavasarį."
May 15, 2022
Nachdem mir die Weihnachtsgeschichte schon so gut gefallen hatte, war ich jetzt natürlich sehr gespannt auf das Frühlingsabenteuer. Das Cover ist in dem gleichen Stil wieder wunderschön gestaltet - übrigens auch unter dem Schutzumschlag und stimmt perfekt auf die Geschichte ein.
Allerdings beginnt es sehr trist und düster, denn in der Welt von Lilja ist die Sonne verschwunden, schon seit vielen Jahren. Nur eine schwache Erinnerung ist noch da, an das Gefühl von Wärme auf der Haut, dass das Mädchen schon so lange vermisst. Aber auch die Wärme ihrer Familie, denn geblieben ist ihr nur der Großvater, der sie zwar umsorgt, so gut es geht, aber keine Nähe zulassen kann. So lebt Lilja zwar weiter in einer trüben, verregneten Welt in ihrem kleinen Dorf, scheint aber nicht wirklich zu "wachsen". Das wird nur zweimal kurz erwähnt, aber ich fand diesen Zusammenhang so schön, dass Pflanzen ohne die Wärme des Sonnenlichts verdorren - und eben auch die Menschen sich ohne wärmende Zuneigung nicht entfalten können.
Doch der Mensch ist ein Gewohnheitstier, umso berührender und herzergreifend sind Liljas Gedanken:
Ich war zwar nach der hochwachsenden, sonnenhungrigen Lilie benannt, aber ein anderer Name hätte besser gepasst, der einer kleinen bescheidenen Schattenpflanze. Manche Pflanzen kommen nämlich mit sehr wenig Licht und Pflege aus, und zu diesen gehörte ich.
Zitat Seite 17
Das ändert sich jedoch, als sie das Geheimnis ihres Großvaters entdeckt. Ein Hoffnungsschimmer lässt sie eine mutige Entscheidung treffen, von der sie sich die Rückkehr des Frühlings erhofft. Der Wärme, der Farben, dem Entkommen aus der Spirale aus Hunger und Hoffnungslosikeit.
Ich weiß nicht so recht, ab welchem Alter man dieses Buch empfehlen soll. Wie schon in "Die Schneeschwester" spricht die Autorin viele traurige Aspekte an, die man als Eltern berücksichtigen sollte.
Die Bilder von Lisa Aisato unterstreichen das ganze wieder in einer wunderbaren Weise. Ich finde die Illustrationen wieder absolut genial, weil sie die Augenblicke so gekonnt einfängt, die Stimmungen, die Menschen perfekt einfängt mit den Gesichtsausdrücken, das ist schon was ganz besonders!
Aber eben teilweise auch sehr bedrückend und vielleicht auch beängstigend - was umso mehr den Mut zeigt, mit dem Lilja sich dem entgegenstellt.
Verlust und Trauer ebenso wie Freundschaft und Hoffnung sind sehr stark vertreten. Aber auch das Teilen, das Miteinander, die Schönheit der Natur, die für alle da sein muss. Vor allem auch das Eingreifen in die Natur fließt symbolisch ein und dass dadurch alles außer Kontrolle gerät. Wobei "Kontrolle" hier natürlich nur sinnbildlich steht, denn das ist eine Illusion, der wir ja immer wieder erliegen.
Dazu kommt noch ein wichtiger Aspekt, nämlich dass Hass und eine daraus resultierende Rache keine Besserung bringt. Wenn man davon überrollt wird, werden das Herz und die Gefühle zermürbt und es bleibt nichts mehr übrig, mit dem man noch etwas gutes spüren kann.
Ich bin ja dafür, dass alle Gefühle ihre Berechtigung haben und sie zulassen sollte - nur eben nicht auf eine Weise, die einen innerlich auffrisst und über alles bestimmen. Man muss lernen, "loszulassen", um selbst frei zu werden: für neues, schönes und glückliche Momente.
Weltenwanderer
Allerdings beginnt es sehr trist und düster, denn in der Welt von Lilja ist die Sonne verschwunden, schon seit vielen Jahren. Nur eine schwache Erinnerung ist noch da, an das Gefühl von Wärme auf der Haut, dass das Mädchen schon so lange vermisst. Aber auch die Wärme ihrer Familie, denn geblieben ist ihr nur der Großvater, der sie zwar umsorgt, so gut es geht, aber keine Nähe zulassen kann. So lebt Lilja zwar weiter in einer trüben, verregneten Welt in ihrem kleinen Dorf, scheint aber nicht wirklich zu "wachsen". Das wird nur zweimal kurz erwähnt, aber ich fand diesen Zusammenhang so schön, dass Pflanzen ohne die Wärme des Sonnenlichts verdorren - und eben auch die Menschen sich ohne wärmende Zuneigung nicht entfalten können.
Doch der Mensch ist ein Gewohnheitstier, umso berührender und herzergreifend sind Liljas Gedanken:
Ich war zwar nach der hochwachsenden, sonnenhungrigen Lilie benannt, aber ein anderer Name hätte besser gepasst, der einer kleinen bescheidenen Schattenpflanze. Manche Pflanzen kommen nämlich mit sehr wenig Licht und Pflege aus, und zu diesen gehörte ich.
Zitat Seite 17
Das ändert sich jedoch, als sie das Geheimnis ihres Großvaters entdeckt. Ein Hoffnungsschimmer lässt sie eine mutige Entscheidung treffen, von der sie sich die Rückkehr des Frühlings erhofft. Der Wärme, der Farben, dem Entkommen aus der Spirale aus Hunger und Hoffnungslosikeit.
Ich weiß nicht so recht, ab welchem Alter man dieses Buch empfehlen soll. Wie schon in "Die Schneeschwester" spricht die Autorin viele traurige Aspekte an, die man als Eltern berücksichtigen sollte.
Die Bilder von Lisa Aisato unterstreichen das ganze wieder in einer wunderbaren Weise. Ich finde die Illustrationen wieder absolut genial, weil sie die Augenblicke so gekonnt einfängt, die Stimmungen, die Menschen perfekt einfängt mit den Gesichtsausdrücken, das ist schon was ganz besonders!
Aber eben teilweise auch sehr bedrückend und vielleicht auch beängstigend - was umso mehr den Mut zeigt, mit dem Lilja sich dem entgegenstellt.
Verlust und Trauer ebenso wie Freundschaft und Hoffnung sind sehr stark vertreten. Aber auch das Teilen, das Miteinander, die Schönheit der Natur, die für alle da sein muss. Vor allem auch das Eingreifen in die Natur fließt symbolisch ein und dass dadurch alles außer Kontrolle gerät. Wobei "Kontrolle" hier natürlich nur sinnbildlich steht, denn das ist eine Illusion, der wir ja immer wieder erliegen.
Dazu kommt noch ein wichtiger Aspekt, nämlich dass Hass und eine daraus resultierende Rache keine Besserung bringt. Wenn man davon überrollt wird, werden das Herz und die Gefühle zermürbt und es bleibt nichts mehr übrig, mit dem man noch etwas gutes spüren kann.
Ich bin ja dafür, dass alle Gefühle ihre Berechtigung haben und sie zulassen sollte - nur eben nicht auf eine Weise, die einen innerlich auffrisst und über alles bestimmen. Man muss lernen, "loszulassen", um selbst frei zu werden: für neues, schönes und glückliche Momente.
Weltenwanderer
February 23, 2022
Kuidas oleks elu, kui päikest üldse ei ole ja vihma sajaks pidevalt? Arvata võib, et üsna troostitu. Aga ka liigne päike ei ole hea. Ühes sajuses külas elabki Lilli. Ühel päeval unustab Lilli vanaisa oma lõunasöögi koju ja Lilli läheb seda talle ära viima ning avastab midagi, mida keegi külas ei teadnud - ta leiab päikese. Lilli ei taha leppida külma vihmaga oma külas ja otsustab päikese tagasi tuua.
Liigutav ja südamlik raamat, mille lisandväärtus on kindlasti imekaunid illustratsioonid. Lisa Aisato ei ole kindlasti Eesti lugejatele võõras ja ma usun, et tema illustreeritud raamatuid ostetakse ka ilma sisusse süüvimata, kuigi "Päikesevalvaja" puhul pildid ja lugu täiendavad üksteist.
Lugu sobib rohkem II kooliastme õpilastele.
Liigutav ja südamlik raamat, mille lisandväärtus on kindlasti imekaunid illustratsioonid. Lisa Aisato ei ole kindlasti Eesti lugejatele võõras ja ma usun, et tema illustreeritud raamatuid ostetakse ka ilma sisusse süüvimata, kuigi "Päikesevalvaja" puhul pildid ja lugu täiendavad üksteist.
Lugu sobib rohkem II kooliastme õpilastele.
April 26, 2024
Leider eine sehr trübsinnige Erzählung. Und dabei beginnt es sehr interessant und ich war neugierig, was es mit der Welt auf sich hat, in der nur noch Regen existiert und keine Sonne mehr scheint. Aber circa ab der Hälfte des Buches triftet es immer mehr ab in nur noch dunkle Gedanken und Gejammer der Protagonisten. Auch die eingebaute Magie konnte nicht überzeugen. Einzig allein die Sprecherin des Hörbuchs, Juliane Köhler, hielt mich in der Geschichte und lies mich neben der Hoffnung auf ein gutes Ende bis zu diesem durchhalten. Ein wenig versöhnt war ich dann auch, aber der Weg dahin war wirklich zäh.
August 23, 2021
Maja Lunde ja Lisa Aisato loovad koos elamuse, mis haarab täielikult endasse. Järjekordne Lunde lugu, mis feelingult oleks nagu iga teine muinasjutt, aga sisult midagi hoopis teistsugust. Üdini siiras, läbinisti põnev ja meeletult ilus lugu, kus tahaks kaasa elada korraga absoluutselt kõikidele tegelaskujudele. Lisa Aisato pildid on väärt sama suurt kiidulaulu, sest nendesse võib ära uppuda, aga samas ei suru nad end peale. Lugu ja pildid on üksteisele ideaalseks täiustuseks, nagu parimad sõbrad, kes üksteist korda mööda kõrgemale ja kõrgemale ronima upitavad.
April 26, 2021
Bardzo przyjemnie spędziłam czas, historia krótka i konkretna. Jest z morałem. Posiada piękne ilustracje, dobrze się czyta. Ciepła, ale z nutką powagi. Autorka ciekawie wplotła ważny temat harmonii. Ale nie zrobiła na mnie tak dużego wrażenia jak Śnieżna siostra z serii.
June 29, 2022
Jeju kocham całym sercem. Ta książka dotknęła najwrażliwszej części mojej duszy i dawno się czymś nie wzruszyłam w tak wyjątkowy sposób. Do tego jeszcze ilustracje Lisy Aisato - dosłownie nie mam słów, żeby oddać moją miłość i zachwyt ♡
March 7, 2021
Piękna, jak każda książka Lunde.
February 4, 2023
Переклад, оформлення і тема - супер! Але, трохи є «але». До «Снігової сестрички» ця історія трішки не дотягує. Я б не порівнювала взагалі ці дві книги, але автори і видавництва говорять про серію.
«Снігова сестричка», як на мене, це магічний реалізм, а «Стражниця сонця» - казка. Тому очікування були трохи інші, хоч ця казка мені впринципі сподобалась. Залишилось лише трохи запитань про мотивацію героїв, про їхні історії, про гнів, який просто кудись подівся… і ще мені здалось, ніби деякі моменти трохи притягнуті за вуха:)
Загалом видання гарне, подарункове. Але з обох книг, я б рекомендувала таки Сестричку.
«Снігова сестричка», як на мене, це магічний реалізм, а «Стражниця сонця» - казка. Тому очікування були трохи інші, хоч ця казка мені впринципі сподобалась. Залишилось лише трохи запитань про мотивацію героїв, про їхні історії, про гнів, який просто кудись подівся… і ще мені здалось, ніби деякі моменти трохи притягнуті за вуха:)
Загалом видання гарне, подарункове. Але з обох книг, я б рекомендувала таки Сестричку.
October 11, 2024
Napínavý príbeh zvedavého dievčaťa Lili, ktoré žije so svojim dedkom v upršanom svete bez farby a tepla. Nestriedajú sa ročné obdobia, nič nerastie, ľudia sú bez života.
Odkiaľ dedko nosí každý tretí deň kôš plný ovoocia a zeleniny, keď všade je len dážď a temnota? Nájde Lili objatie, ktoré nikdy nemala, alebo si naň nespomína?
Emócie umocňujú hlavne nádherné ilustrácie Lisy Aisato, ktorá vystihla atmosféru temna aj svetla.
Prekrásne poukázanie na silu hnevu, pomsty, strachu a následnému pochopeniu a tolerancie.
Odkiaľ dedko nosí každý tretí deň kôš plný ovoocia a zeleniny, keď všade je len dážď a temnota? Nájde Lili objatie, ktoré nikdy nemala, alebo si naň nespomína?
Emócie umocňujú hlavne nádherné ilustrácie Lisy Aisato, ktorá vystihla atmosféru temna aj svetla.
Prekrásne poukázanie na silu hnevu, pomsty, strachu a následnému pochopeniu a tolerancie.
January 7, 2024
Здивована, що в моїй бульбашці, майже не говорять про книжки Майі Люнде (авторка тексту) та Лізи Айсато (ілюстраторка), які виходять у ВСЛ і, здається, другого тиражу не буде.
А прикро.
Це потужні вислови про горе і горювання.
Стражниця Сонця починається з дуже утопічної картини світу, в якому дівчинці-сироті майже невідомі промені і тепло Сонця. І, якби похмуро це не звучало, розповідь та історія скоріше пригодницькі і захоплюючі, аніж повчальні чи філософські.
Тим часом в них чітко прописані саме людські звичаї губитися у своїх почуттях, а також наші здібності ховатися від горя там, де нам треба його прийняти, або шукати вихід у ситуаціях, де виходу не передбачено.
Зараз мені просто подобається, але я впевнена, що у мої 8-15 років ці книжки були б разом із книжками Астрід Ліндгрен серед тих, які б формували мене, як особистість.
А прикро.
Це потужні вислови про горе і горювання.
Стражниця Сонця починається з дуже утопічної картини світу, в якому дівчинці-сироті майже невідомі промені і тепло Сонця. І, якби похмуро це не звучало, розповідь та історія скоріше пригодницькі і захоплюючі, аніж повчальні чи філософські.
Тим часом в них чітко прописані саме людські звичаї губитися у своїх почуттях, а також наші здібності ховатися від горя там, де нам треба його прийняти, або шукати вихід у ситуаціях, де виходу не передбачено.
Зараз мені просто подобається, але я впевнена, що у мої 8-15 років ці книжки були б разом із книжками Астрід Ліндгрен серед тих, які б формували мене, як особистість.
September 24, 2023
I byn där Lilja bor med sin morfar är det ständigt regntunga skyar och mörkt sedan solen försvann. Ingenting växer och människorna är nära svältgränsen. Liljas morfar har ett växthus inne i skogen där han odlar grönsaker åt byborna, men det räcker inte långt. Ingen annan får gå till växthuset, men en dag glömmer han sitt matpaket och Lilja springer efter honom. Vad hon upptäcker förändrar hennes liv.
Det här är andra boken i författarnas årstidsserie (Snösystern var den första), men helt fristående. Maja Lunde blandar fantasi och verklighet när hon visar oss hur livet skulle se ut utan solen, och om hennes ord inte skulle räcka till så finns Lisa Aisatos magiska illustrationer. Senare får vi även uppleva motsatsen: hur världen och vi mår när solen är för stark. Det här får mig naturligtvis att tänka på Lundes klimatdystopiska bokserie, även om den är för vuxna och den här för barn. Både Lundes ord och Aisatos bilder får mig verkligen att först känna mig kall och blöt och sedan varm och törstig, vilket kanske inte låter så trevligt, men visar på bådas skicklighet.
Som titeln antyder så är det någon som "vaktar" solen, men jag vill inte avslöja något mer om handlingen. Jag älskar Lisa Aisatos illustrationer och köpte boken utan att egentligen veta något om själva historien. Därför bjöds jag på en hel del överraskningar och njutbara stunder, för även om det är en barnbok så finns det definitivt ingen övre åldersgräns för Solvaktaren!
Det här är andra boken i författarnas årstidsserie (Snösystern var den första), men helt fristående. Maja Lunde blandar fantasi och verklighet när hon visar oss hur livet skulle se ut utan solen, och om hennes ord inte skulle räcka till så finns Lisa Aisatos magiska illustrationer. Senare får vi även uppleva motsatsen: hur världen och vi mår när solen är för stark. Det här får mig naturligtvis att tänka på Lundes klimatdystopiska bokserie, även om den är för vuxna och den här för barn. Både Lundes ord och Aisatos bilder får mig verkligen att först känna mig kall och blöt och sedan varm och törstig, vilket kanske inte låter så trevligt, men visar på bådas skicklighet.
Som titeln antyder så är det någon som "vaktar" solen, men jag vill inte avslöja något mer om handlingen. Jag älskar Lisa Aisatos illustrationer och köpte boken utan att egentligen veta något om själva historien. Därför bjöds jag på en hel del överraskningar och njutbara stunder, för även om det är en barnbok så finns det definitivt ingen övre åldersgräns för Solvaktaren!
December 20, 2021
Είναι μια ανοιξιάτικη ιστορία που όμως ξεκινά με πολλά σύννεφα, υγρασία, λάσπη και σκοτεινιά. Η Λίλη έχει μόνο μια αμυδρή ανάμνηση από το καλοκαίρι, από τον ήλιο. Ο κόσμος στον οποίο ζει είναι μια συνεχόμενη νύχτα, ένας συνεχόμενος χειμώνας. Όλοι τουρτουρίζουν, βρέχονται και πεινάνε. Τι να φυτρώσει σε ένα τόσο λασπωμένο χώμα… Τι να ανθίσει; Τι να μεγαλώσει; Ευτυχώς που ο παππούς της φροντίζει όλη την κοινότητα. Έχει ένα θερμοκήπιο και καλλιεργεί λαχανικά.
Μια μέρα όμως που ο παππούς ξεχνά το κολατσιό του, η Λίλη πηγαίνει στο θερμοκήπιο να του το δώσει. Δεν τη σταματά η επιγραφή που απαγορεύει την είσοδο. Έκπληκτη καταλαβαίνει πως κάτι παράξενο συμβαίνει εκεί. Κάτι που η Λίλη δεν μπορεί να εξηγήσει. Με την καρδιά να χτυπά δυνατά, ακολουθεί ένα μυστικό μονοπάτι και ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά της ένας κόσμος αλλιώτικος! Είναι ένας κόσμος χρωματιστός, πολύχρωμος, πανέμορφος. Ένας κόσμος ολάνθιστος και μοσχομυριστός. Η Λίλη προσπαθεί να καταλάβει τι σημαίνει αυτό. Ποιο είναι το αγόρι που συναντά; Όσο για τον ήλιο, ποιος τον κρύβει και γιατί;
Μετά το μαγικό και τόσο συγκινητικό «Πνεύμα του Χιονιού», η συγγραφέας μας ταξιδεύει σε έναν άλλο κόσμο. Διαφορετικό. Όμως είναι ένας κόσμος εξίσου μαγικός. Υπάρχει ένας παππούς δοτικός. Κι ας διστάζει να το δείξει. Κι ας πονά μέσα του. Η αλήθεια είναι πως οι πράξεις του ξεχειλίζουν αγάπη. Πρέπει να φροντίσει την εγγονή του, χωρίς ακόμη να έχει συμφιλιωθεί με την απώλεια της οικογένειάς του. Παλεύει με τα όπλα που έχει για να την προστατεύσει. Κι όταν εκείνη, η Λίλη, αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, δεν την εμποδίζει. Όσο κι αν φοβάται για εκείνη. Έτσι κάνουν όσοι αγαπούν.
Τα πρόσωπα στις εικόνες της Lisa Aisato είναι τόσο εκφραστικά που νομίζεις πως θα βγουν από τις σελίδες και θα σε αγγίξουν. Σαν να νιώθεις τις ανάσες τους, την αγωνία αλλά και το γέλιο τους. Θλίψη και σκοτεινιά στην αρχή, χαρά και φως στη συνέχεια. Είναι κάποιες εικόνες που μοιάζουν να καίνε κι άλλες που μοιάζουν υγρές. Πραγματικά είναι εξαιρετική η δουλειά της!
Ένα βιβλίο κόσμημα για μικρούς και μεγάλους. Ένα βιβλίο που μιλά για τη φύση. Πως πρέπει να τη σεβόμαστε για να μας σεβαστεί. Ακριβώς όπως πρέπει να κάνουμε και με τους ανθρώπους. Μια ιστορία για την πίστη, για τη συγχώρεση και το μοίρασμα.
Είναι μια καλή ευκαιρία να το διαβάσετε παρέα με τα παιδιά σας. Σιγά – σιγά. Λίγο κάθε βράδυ. Ιδανικό για ηλικίες από 8 και πάνω. Κι όταν φτάσετε στο τέλος θα μυρίσει ο κόσμος όλος άνοιξη!
Μια μέρα όμως που ο παππούς ξεχνά το κολατσιό του, η Λίλη πηγαίνει στο θερμοκήπιο να του το δώσει. Δεν τη σταματά η επιγραφή που απαγορεύει την είσοδο. Έκπληκτη καταλαβαίνει πως κάτι παράξενο συμβαίνει εκεί. Κάτι που η Λίλη δεν μπορεί να εξηγήσει. Με την καρδιά να χτυπά δυνατά, ακολουθεί ένα μυστικό μονοπάτι και ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά της ένας κόσμος αλλιώτικος! Είναι ένας κόσμος χρωματιστός, πολύχρωμος, πανέμορφος. Ένας κόσμος ολάνθιστος και μοσχομυριστός. Η Λίλη προσπαθεί να καταλάβει τι σημαίνει αυτό. Ποιο είναι το αγόρι που συναντά; Όσο για τον ήλιο, ποιος τον κρύβει και γιατί;
Μετά το μαγικό και τόσο συγκινητικό «Πνεύμα του Χιονιού», η συγγραφέας μας ταξιδεύει σε έναν άλλο κόσμο. Διαφορετικό. Όμως είναι ένας κόσμος εξίσου μαγικός. Υπάρχει ένας παππούς δοτικός. Κι ας διστάζει να το δείξει. Κι ας πονά μέσα του. Η αλήθεια είναι πως οι πράξεις του ξεχειλίζουν αγάπη. Πρέπει να φροντίσει την εγγονή του, χωρίς ακόμη να έχει συμφιλιωθεί με την απώλεια της οικογένειάς του. Παλεύει με τα όπλα που έχει για να την προστατεύσει. Κι όταν εκείνη, η Λίλη, αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, δεν την εμποδίζει. Όσο κι αν φοβάται για εκείνη. Έτσι κάνουν όσοι αγαπούν.
Τα πρόσωπα στις εικόνες της Lisa Aisato είναι τόσο εκφραστικά που νομίζεις πως θα βγουν από τις σελίδες και θα σε αγγίξουν. Σαν να νιώθεις τις ανάσες τους, την αγωνία αλλά και το γέλιο τους. Θλίψη και σκοτεινιά στην αρχή, χαρά και φως στη συνέχεια. Είναι κάποιες εικόνες που μοιάζουν να καίνε κι άλλες που μοιάζουν υγρές. Πραγματικά είναι εξαιρετική η δουλειά της!
Ένα βιβλίο κόσμημα για μικρούς και μεγάλους. Ένα βιβλίο που μιλά για τη φύση. Πως πρέπει να τη σεβόμαστε για να μας σεβαστεί. Ακριβώς όπως πρέπει να κάνουμε και με τους ανθρώπους. Μια ιστορία για την πίστη, για τη συγχώρεση και το μοίρασμα.
Είναι μια καλή ευκαιρία να το διαβάσετε παρέα με τα παιδιά σας. Σιγά – σιγά. Λίγο κάθε βράδυ. Ιδανικό για ηλικίες από 8 και πάνω. Κι όταν φτάσετε στο τέλος θα μυρίσει ο κόσμος όλος άνοιξη!
January 22, 2021
Another beautiful book by these two talented women. Maja Lunde writes such a lovely tale about the loss of the seasons because the sun has disappeared for years. Lisa Aisato paints the pictures that sets the mood. Read this for my daughter and she loved it as much as me.
Displaying 1 - 30 of 245 reviews