Het leven van Torre staat volledig op zijn kop als hij na de komst van zijn babybroertje naar een oom wordt gestuurd die hij nauwelijks kent. Gelukkig blijkt oom Fons lekker gek en woont hij hoog in de bergen in een wonderlijke berghut. Torre went al snel, helemaal als hij het eigenwijze geitje Natneus onder zijn hoede krijgt. Dan slaat het noodlot toe: Torre en Natneus worden meegesleurd door een woeste bergbeek en Torre verdwaalt met zijn bewusteloze geitje in een onbekend stuk bos. Ze worden gered door een vriendelijke aardman. Die wil hen best meenemen naar een betermaker en hen de weg terug wijzen, maar niet voordat Torre heeft beloofd om het aardvolk te verlossen van een verschrikkelijke berglor.
Dat is het begin van een wervelend avontuur door geheimzinnige bossen en onderaardse gangen waarbij Torre hulp krijgt van een bonte stoet aan onvergetelijke figuren - van bijdehante bevleugelden tot een bijzonder wijze mol. Er zijn heel wat momenten dat Torre wenst dat hij nooit had ingestemd om hun 'lorrelokker' te worden. Ondanks momenten van twijfel tijdens dit grote avontuur, groeit Torre steeds meer in moed. Zal hij in staat zijn om Walgor te overwinnen en terug te keren naar huis?
Lekker avontuur! het begin staat er voor mij iets te los van en een aantal dingen is gewoon niet helemaal mijn smaak, maar de aanwezigheid van een babygeitje maakt veel goed.
Wat een lekker leesboek. Over Torre die in de zomervakantie bij zijn excentrieke oom Fons moet gaan logeren in een verlaten hutje hoog in de bergen en daar letterlijk in een avontuur binnenvalt. Over op avontuur gaan en bijdehante aardmannetjes tegenkomen, een verschrikkelijke berglor moeten verslaan en je beste vriend in een geitje vinden - maar ook over een ander avontuur waarin je jezelf een beetje beter leert kennen. Een verhaal geschreven met een knipoog, erg charmant.
Magisch-realistisch, spannend, avontuur, sprookjes/volksverhalen, grappig, levendige personages en ook diepere thema's (postnatale depressie, het 'voortrekken' van broertjes en zusjes, trots zijn op wie je bent, dapper zijn en de angst reactie 'freeze' komt uitgebreid aan bod). Erg leuk boek en ontzettend geniaal voorgelezen door Erik van Muiswinkel (zou deze zeker aanraden om te 'lezen' als luisterboek). Nieuwe favoriet.
De aardmannetjes deden met trouwens ergens in de verte denken aan De Gorgels, geen idee waarom precies :) misschien door de manier waarop ze praten.
Nieuw op de Grote Vriendelijke 100 Lijst van 2024.
Dit boek vond ik echt fantastisch om te lezen. Het gaat over een jongen (Torre) die bij zijn oom moet logeren omdat zijn ouders thuis te druk zijn met een nieuw geboren kind. Daar heeft hij natuurlijk helemaal geen zin in want zijn oom is een beetje koekoek. Eenmaal daar merkt Torre dat de plek waar hij nu logeert fantastisch is en beleeft hij de meest bijzondere avonturen in een bos met magische dieren. Het boek leest als een trein en verveelt geen moment. Echt een aanrader!!
Volgen jullie de blogtour van Gottmer voor het boek van “De toch niet zo eenzame tocht van Torre? Gisteren kwam mustread aan de beurt en vandaag ben ik , maar is ook Stella aan de beurt. Want samen met Stella hebben we toch wel een verleden met Torre. Toen ik enkele jaren geleden een hoofdstuk voorlas, gaf Stella (toen zeven jaar) meteen aan dat ze dit boek zelf ook wou lezen. Als ik nu terugkijk en lees over die periode, staan ze nog heel erg op mijn netvlies gebrand. Diezelfde pretoogjes zag ik ook terug op de ondertussen tiener Stella, toen ik haar vroeg of ze het zag zitten om het boek opnieuw te lezen. Zij heeft de vernieuwde heruitgave dan ook als eerste gelezen. Ze herkende veel terug, maar was ook heel gecharmeerd door de vernieuwde elementen die in het verhaal te vinden zijn. Zij vond het heel spannend en las hem dan ook no time uit! Je moet gewoon doorlezen. Ik kon echt niet stoppen juf! Ook ik had die ervaring. Je krijgt gewoon niet de kans om dit boek opzij te leggen. Mooie boodschappen zoals: “Als je in jezelf gelooft, ben je niet bang, dan komt alles goed. “Passeren de revue. Ze doen je nadenken en stilstaan bij eigen ervaringen of gebeurtenissen in de klas. Grappige woordspelingen zoals die voor een kind, doen je luidop lachen: Jij bent half af… jij moet er nog eentje worden (mens). Zalig om te lezen toch? Het boek staat vol met klasse triggers om kinderen ook dikkere boeken te doen lezen. Ik hou van de schrijfstijl van Annekarijn. De zinnen en woordkeuze doen je onmiddellijk naast Torre in het verhaal meespelen. Je bent als het ware dat kleine vliegje dat een eigen plaatsje in het verhaal. Je krijgt de kans om mee te vliegen naast Torre en zo het avontuur van heel dichtbij te gaan beleven. Zo intens kunnen meebeleven gebeurt niet in elk boek. Je voelt bij iedere zin dat je leest, dat die met evenveel liefde op papier werd neergepend. De prachtige illustraties die je op verschillende bladzijden kan vinden, zijn getekend door Sophie Pluim. Een artiest die geen leek is om te tekenen voor kinderboeken. Ze geven de kinderen de open kans, om een beeld te krijgen van wat geschreven is, maar geven ook de kans om verder bij het boek te gaan fantaseren.
Vol ongeloof en onbegrip moet Torre van de ene op de ander dag zijn vakantie doorbrengen met zijn oom in de bergen. Open vragen over het waarom en het tijdstip maken het voor Torre nog moeilijker. Zeker nu hij ook nog eens ruzie heeft met zijn beste vriend Moos. Gelukkig gaat de eerste kennismaking met de plaats waar zijn oom woont, ook gepaard met de geboorte van Natneus, een geitje. Door een samenloop van donder, bliksem, waterversnellingen, aardmannetjes , .. belandt Torre in een adembenemend avontuur. Waar zelfkennis heel hoog staat, maar waar de ervaring en het geloof in jezelf zoveel mogelijkheden biedt om te groeien. Uitgedaagd worden om het zelf te lezen, maar ook heel inzetbaar als voorleesboek. Annekarijn schreef me dat er bij het verhaal ook een lesbrief zal te verkrijgen zijn bij Gottmer, waarbij mooie opdrachten en kringgespreksuggesties zullen te vinden zijn. Stella en ik kijken alvast heel hard uit naar een vervolg van dit verhaal. Morgen is juf rigoberta aan de beurt. De andere bloggers kan je best terugvinden bij de laatste foto.
Kinderen aanzetten tot lezen blijkt al jaren niet meer zo makkelijk maar met dit boek moet dat zonder problemen lukken. Alleen al de cover zuigt je mee op de toch niet zo eenzame tocht van Torre. Prachtige illustratie, een beetje blink en binnenin nog meer van die prachtige illustraties door Sophie Pluim die het avontuur nog meer kracht bijzetten.
De schrijfstijl is heel vlot. Zowel voor het voorlezen als voor zelf te lezen. (Hier las mijn dochter van bijna 8 jaar het.) Dankzij de pen van de auteur lijkt het alsof je mee, middenin, het avontuur zit samen met Torre. Fantasie, avontuur, moed, geloven in jezelf,… de auteur stak het allemaal in Torres’ verhaal.
Hey allermooiste aan dit verhaal? Ondanks twijfels, minder durf, is die innerlijke kracht bij Torre die hem toch net dat duwtje geeft en zoveel moed geeft zo ongelooflijk schoon. Ik merk dat bij mijn jongste ook, dat kleine bange hartje voor elke uitdaging, maar die innerlijke kracht om het dan toch echt te doen. Prachtig. En dankzij dit boek weet iedereen ook, je bent niet alleen, het is oké.
Nog een waardige vermelding voor het personages, oom Fons. Want iemand bij je die lekker gek kan doen en gekke dingen doet, doet al zoveel en het zorgde voor een extra leuke noot in het boek.
Mij rest niets anders meer dan te zeggen dat dit boek meer dan de moeite waard is om zelf te lezen, voor te lezen en te laten lezen. Geniet en merk dat ook jij niet eenzaam bent op je eigen avonturen.
Erg leuk boek. Niet alleen voor de jeugd. Torre moet bij zijn oom Fons in de bergen wonen tijdelijk. Omdat hij 'teveel' is thuis nu er een kleine bij is. Eenmaal in de berghut van zijn oom, krijgt hij de zorg over een jong geitje Natneus. Dan komt alles letterlijk in een stroomversnelling. Torre en het geitje vallen in een rivier en belanden diep in het woud. Daar maken ze kennis met allerlei vreemde wezens waarover zijn oom al vertelde. Maar zijn ze echt? Of fantasie? Voor Torre en Natneus maakt het niet uit want ze beleven een spannend avontuur. Het boek is fantasierijk en prachtig geïllustreerd. Het concept van in een andere wereld komen is in de verte vergelijkbaar met Oz qua opstart en eind, maar voor de rest een lekker weglees verhaal voor jong en oud! Tip!
Vol ongeloof en onbegrip moet Torre van de ene op de andere dag enkele weken bij zijn oom in de bergen gaan wonen. Hij vindt dit helemaal geen goed idee. Na de geboorte en de zorg van het geitje Natneus gaat hij zich langzaam aanpassen aan die nieuwe situatie. Tot op een dag hij door een storm in de problemen komt. Dan pas begint het echte avontuur. Samen met Natneus wordt het een spannende tocht doorheen bossen, onderaardse gangen, in een wereld vol wilde dieren, gastvrije aardmannen en een levensgevaarlijke berglor. Ieder boek die in mijn klasbibliotheek komt wil ik zelf gelezen hebben. Ik wil kunnen meepraten met de kinderen als ze vragen hebben over iets wat ze gelezen hebben. Ik wil kinderen die maar doen alsof ze lezen, leren dat lezen echt wel belangrijk is. Elk morgen krijg ik dan ook de kans om boeken te promoten door stukjes uit voor te lezen. Ik probeer altijd fragmentjes te zoeken waarvan ik weet waar ik de meeste kinderen kan mee over de streep trekken om het boek ook te gaan lezen. Bij de niet zo eenzame tocht van Torre is het niet moeilijk om triggers te gaan vinden. Het begint al met de kaft. De volledige cover geeft het geheimzinnige mee waarmee Torre zijn tocht zal beginnen. De kleuren die gekozen zijn en de schaduwen maken die kaft zo levensecht. Je ziet een vermenging van foto’s en illustraties door elkaar. Zelfs de boekomranding kreeg dezelfde kleur als Torre zijn naam in de titel. Sommige kinderen in de klas zijn zelfs gaan proberen ( gelukkig bij hun eigen boeken) die omranding in te kleuren. Binnenin het boek staan zoveel originele aparte tekeningen met oog voor detail. Waar je kan blijven naar kijken en op zoek gaan naar meer. En dan het verhaal zelf. Dit is op zo’n mooie manier neergepend. Met heel veel liefde op papier geplaatst. Dat voel je tijdens het lezen, maar ook tijdens het voorlezen. De zinnen zijn te niet lang maar ook niet te kort. Zo beschreven dat je meteen mee in het verhaal duikt. Met nog plaats voor eigen fantasie en met heel wat grapjes en verschillende emoties om mee leren om te gaan. De bedoeling was dat ik deze thuis ging uitlezen, maar Stella besliste er anders over. Van zodra ik een stukje voorlas en tijdens het stillezen zelf ging verder lezen, kwam ze op kousenvoeten vragen hoever ik zat en hoelang het ging duren voor hij uit was. En of zij hem dan na mij mocht lezen. Stella kwam me na iedere leesbeurt vertellen wat ze gelezen had en waar ze nu zat. Die oogjes waren een plezier om te zien. Heerlijk om te zien hoe zij er ook van genoot. Hoe zij de aardmannetjes ook direct in haar hartje sloot. Jammer dat ik die spontane reacties niet kon filmen voor de schrijfster van dit mooie boek. Want dit is echt een pareltje van een kinderboek. Ik hoop dat het niet bij dit ene kinderboek blijft.
Kinderen aanzetten tot lezen blijkt al jaren niet meer zo makkelijk maar met dit boek moet dat zonder problemen lukken. Alleen al de cover zuigt je mee op de toch niet zo eenzame tocht van Torre. Prachtige illustratie, een beetje blink en binnenin nog meer van die prachtige illustraties door Sophie Pluim die het avontuur nog meer kracht bijzetten.
De schrijfstijl is heel vlot. Zowel voor het voorlezen als voor zelf te lezen. (Hier las mijn dochter van bijna 8 jaar het.) Dankzij de pen van de auteur lijkt het alsof je mee, middenin, het avontuur zit samen met Torre. Fantasie, avontuur, moed, geloven in jezelf,… de auteur stak het allemaal in Torres’ verhaal.
Hey allermooiste aan dit verhaal? Ondanks twijfels, minder durf, is die innerlijke kracht bij Torre die hem toch net dat duwtje geeft en zoveel moed geeft zo ongelooflijk schoon. Ik merk dat bij mijn jongste ook, dat kleine bange hartje voor elke uitdaging, maar die innerlijke kracht om het dan toch echt te doen. Prachtig. En dankzij dit boek weet iedereen ook, je bent niet alleen, het is oké.
Nog een waardige vermelding voor het personages, oom Fons. Want iemand bij je die lekker gek kan doen en gekke dingen doet, doet al zoveel en het zorgde voor een extra leuke noot in het boek.
Mij rest niets anders meer dan te zeggen dat dit boek meer dan de moeite waard is om zelf te lezen, voor te lezen en te laten lezen. Geniet en merk dat ook jij niet eenzaam bent op je eigen avonturen.
Wat een ongelooflijk leuk en avontuurlijk verhaal heeft Annekarijn Overduin geschreven! Ze heeft een opvallende eigen stijl en dat is natuurlijk altijd tof om te ontdekken. Het verhaal is spannend en hilarisch, de tekeningen van Sophie Pluim zijn fantastisch en passen volledig bij dit verhaal. Ik zou zelfs willen zeggen dat ze heel wat toevoegen. Ik heb hard gelachen om het aardvolk, heb meegeleefd met Torre en ik vond het prachtig dat er niet meteen een oplossing was voor zijn probleem thuis, maar dat dingen nou eenmaal moeilijk kunnen zijn en een tijdje zo moeilijk blijven. Ik vermoed dat er best wat kinderen zijn die zich hier in herkennen, en dan is het mooi dat ze zien dat een kind uit een boek ook een tijdje gevoelsmatig op de tweede plek staat voor zijn ouders. Mijn enige minpunt is dat de toon van het verhaal voor wat jongere kinderen is dan het verhaal zelf.
Met plezier gelezen! Het heeft iets ouderwets/klassieks en wellicht ook iets tuttigs door de aardmannetjes genaamd Knarf en Norf en hun gekke taaltje, waar je van moet houden. Maar ik vond het leuk! Met sfeervolle illustraties van Sophie Pluim!
Er is zoveel enthousiasme over dit boek, maar denk gewoon niet helemaal mijn ding ofzo. De boodschap is mooi, het is zeker avontuurlijk en er zitten wijze lessen in, maar het pakte me niet..
Het duurde even voordat ik in het verhaal kwam (het begin is wat langdradig), maar zodra Torre met oom Fons op avontuur ging, kon ik het boek niet meer wegleggen. Het boek behandelt mooie thema’s als onzekerheid, vriendschap en familie op een toegankelijke manier. Vooral de humor en de sfeervolle illustraties maken het verhaal extra bijzonder. Uiteindelijk heb ik het boek in één ruk uitgelezen.
Zo leuk! Lekker avontuurlijk, maak kennis met de leukste en bijzonderste bosbewoners en leer dat je eigenlijk altijd meer durft dan je denkt. Aanrader voor de kinderboekenweek! Past perfect bij het thema 'vol avontuur'.
Geluisterd samen met zoonlief van 9. Fijne stem van Erik van Muiswinkel en door de leuke stemmetjes die hij doet is het én extra vermakelijk én beter te volgen doordat ik de personages kon herkennen aan 'hun stemmetjes'. Een boek wat ons zeker bij zal blijven!
Ik heb dit boek als luisterboek geluisterd en wat is het ontzettend goed voorgelezen door Erik van Muiswinkel. Alleen al daarom een absolute aanrader. Daarnaast is het ook gewoon echt een leuk kinderboek vol avonturen, fantasie en een verwilderde oom. Zeker een aanrader!
Helaas, niet echt mijn boek. Ik vond Natneus erg leuk en Fons ook. Verder voelde het een beetje te veel alsof er zoveel mogelijk van het ene naar het andere avontuur met bijzondere personages geschreven werd. Ook het stuk met dapper zijn lag er behoorlijk dik bovenop. Ik denk wel dat het voor kinderen een geweldig spannend boek is en dat is tenslotte waar het voor geschreven is!
"Gelukkig hoef je je fantasie nooit te ontgroeien. Blijf je verwonderen over alles wat op je pad komt"
Wat heb ik genoten van De toch niet zo eenzame tocht van Torre! Het is echt zo'n verhaal waarvan ik als kind altijd stiekem hoopte dat ik het zelf zou meemaken. Hoe tof om in de bossen ineens allerlei magische wezens tegen te komen 😅 Als je mocht kiezen, wat voor soort wezens zou jij dan willen tegenkomen?
In het gezin van Torre gaat de meeste tijd naar het nieuwe babybroertje. Moeder vindt het pittig dus besluit vader om Torre in de zomervakantie naar oom Fons te sturen. Die woont namelijk in een bijzonder hut in de bergen. Torre staat niet te springen maar het is niet anders. Eenmaal daar leert hij dat het leven in de natuur best aangenaam kan zijn of misschien zelfs magisch. Torre ontdekt namelijk met zijn nieuwe geitjevriendje Natneus per toeval een wereld vol wonderlijke bosbewoners. Zoals het hoort bij een avonturenboek krijgt Torre de speciale opdracht om een verschrikkelijke berglor te verslaan, maar of dat gaat lukken....
Ik vloog echt door het boek. De schrijfstijl is prettig en het tempo wordt goed opgevoerd. Dat kan soms als een sneltrein voelen maar zorgt er ook voor dat je meteen in het verhaal zit en eigenlijk niet meer wil stoppen. Het boek bevat voor mij alle ingrediënten waar een goed avonturenboek aan moet voldoen: spanning, bijzondere personages, humor en een hoofdpersoon dat uiteindelijk leert dat je meer kan dan je zelf denkt. De magische en bosrijke sfeer wordt prachtig 'vertaald' in de illustraties van @sophiepluim_illustration. Wat een pareltjes zijn het! Wist je trouwens dat je op de website van @gottmerkinderboeken een gratis lesbrief kan vinden met allerlei lesideeën? Het boek leent zich ook goed om voor te lezen en gesprekken erover te voeren. Denk maar aan thema's als familie, omgaan met de natuur, wat is echt of juist fantasie.
Een prachtig (voor)leesboek voor in de boekenkast, een aanrader dus!
Ik kan me wel voorstellen als je een bepaalde dwergen-Biegel-Tolkien-vibe houdt, dit helemaal je (voorlees)boek is. De schrijfstijl is op het dialect van de aardmannen na prima fris en godzijdank niet ook weer zo hyper-korte-zinnen-mode die nu zo heerst. Waar 'Umbrador' dan meer een zelfleesboek is, kan ik me voorstellen dat je dit met 7+ prima voorleest na Biegels en 'Tashi'.
Meeslepend zou ik het zeker niet noemen, en het bevat naar mijn smaak teveel dooddoeners in de vorm van een na de geboorte van het broertje overspannen moeder, steeds semi-opgewekte vader en malle oom, maar ik kan het nu zeker beter adviseren aan de doelgroep.
--- Tijdens het lezen (kan ongezouten spoilers bevatten!)
22/328 Gets, weer van die stomme ouders die niet op hun kind zitten te wachten en met verfrommelde zakdoekjes aan de keukentafel dan wel na lange werkdagen geen aandacht hebben. En dat terwijl Torre (ik kan het niet op die naam) al een vechtpartijtje achter de rug heeft.
44/328 Ah, goeie wending naar Zwitserse berghut-vibes van oom Fons. Dit voelt als boek voor de liefhebbers van 'Mot'.
97/328 Oh, een aardman. Ik bedacht net dat het ook een prima boek zou zijn voor liefhebbers van 'De flat aan het einde van de wereld', maar toen verscheen deze twist. Op zich dol op oom Fons en het geitje is cute, maar Torre kan me tot dusver niet boeien. Maar hey, kom vooral door met de aardmannen.
305/328 Ik ben gewoon niet van de Norfs en Knarks met namen als Knarf en Walgor lol. Het zelfverzonnen taaltje vind ik ook heel irritant lezen.
Bijzonder boek over Torre, een jongen met een paar problemen. Zo heeft hij een babybroertje die veel aandacht van zijn ouders vraagt en hij verstijft bij spannende gebeurtenissen, waardoor hij zijn vriend niet kon helpen. Hij gaat logeren bij oom Fons en daar wacht het avontuur op hem.
Ik vond het een leuk boek om te lezen. Het heeft een sterke start. Ik merk dat ik de paar gelijkenissen met "Heintje en de Minpins" van Roald Dahl mij stoorde in het leesplezier. In het midden vond ik het wat langdradig en verbaasde ik me dat ik nog maar op de helft zat. Het laatste deel zat redelijk goed in elkaar, al vond ik het einde niet helemaal afgerond en een paar problemen onopgelost.
Leuk voor lezers die van avontuur houden, zich herkennen in het bevriezen als ze actie moeten ondernemen of die van fantasie in het bos houden.
Ik had even tijd nodig om dit verhaal te laten bezinken. Enerzijds vond ik het een oké fantasie verhaal en anderzijds had ik na het lezen vooral een verdrietig gevoel.
Torre voelt zich niet gezien en gehoord door zijn ouders. Aan het einde van het verhaal is daar niet veel in veranderd. Hij heeft een band opgebouwd met zijn oom, maar dat wordt ons verteld en niet getoond. De focus ligt bijna volledig bij het magische avontuur. Het verhaal was voor mij gevoelsmatig beter afgerond geweest wanneer wij als lezer meer van de relatie tussen Torre en zijn oom hadden gezien. Juist omdat de ouders van Torre het emotioneel laten afweten. Aan het einde van het verhaal had ik nog steeds te doen met Torre. Hij heeft behoorlijke emotionele groei en dit wordt door zijn omgeving niet erkend. Jammer.
Heerlijk boek voor kinderen om bij weg te dromen en prachtig om voor te lezen. Torre moet voor een poosje naar zijn oom Fons omdat zijn moeder na de bevalling van zijn zusje niet lekker in haar vel zit. Oom Fons woont in een prachtig huisje in het bos, eentje waar alle kinderen wel zouden willen wonen. Na de eerste weerzin heeft Torre het daar toch wel erg naar zijn zin. Hij krijgt er ook een geitje, Natneus. Door een storm komt Torre samen met zijn geitje in de problemen. Dan komt hij in de avontuurlijke wereld terecht van aardmannetjes, gevleugelden en een gevaarlijke berglor. Een fantasierijk boek met originele illustraties.
De toch niet zo eenzame tocht van Torre – Annakarijn Overduin
Het leven van Torre staat volledig op zijn kop als hij na de komst van zijn babybroertje naar een oom wordt gestuurd die hij nauwelijks kent. Gelukkig blijkt oom Fons lekker gek en woont hij hoog in de bergen in een wonderlijke berghut. Torre went al snel, helemaal als hij het eigenwijze geitje Natneus onder zijn hoede krijgt. Dan slaat het noodlot toe: Torre en Natneus worden meegesleurd door een woeste bergbeek en Torre verdwaalt met zijn bewusteloze geitje in een onbekend stuk bos. Ze worden gered door een vriendelijke aardman. Die wil hen best meenemen naar een betermaker en hen de weg terug wijzen, maar niet voordat Torre heeft beloofd om het aardvolk te verlossen van een verschrikkelijke berglor.
Dat is het begin van een wervelend avontuur door geheimzinnige bossen en onderaardse gangen waarbij Torre hulp krijgt van een bonte stoet aan onvergetelijke figuren - van bijdehante bevleugelden tot een bijzonder wijze mol. Er zijn heel wat momenten dat Torre wenst dat hij nooit had ingestemd om hun 'lorrelokker' te worden. Ondanks momenten van twijfel tijdens dit grote avontuur, groeit Torre steeds meer in moed. Zal hij in staat zijn om Walgor te overwinnen en terug te keren naar huis?
De mooie cover met Torre en Natneus omringd door vuurvliegjes en oplichtende oogjes in een verder donker bos, maakt al direct nieuwsgierig naar dit verhaal. Het ziet er sprookjesachtig uit en daar wil je natuurlijk meer van weten.
Eerst maak je kennis met Torre. Hij heeft net een broertje gekregen en na een ruzie met zijn beste vriend zit hij danig met zichzelf en allerlei verwarde gevoelens in de knoop. En dan moet hij tot overmaat van ramp ook nog eens bij een oom gaan logeren die hij helemaal niet kent. Gelukkig is oom Fons een leuk, lieve en vooral ook erg grappige oom. Je gunt direct elk kind zo’n oom Fons!
De verlegen en onzeker Torre rolt daar van het ene avontuur in het ander en hij maakt kennis met een paar wel heel vreemde figuren. De meeste zijn hem gelukkig gunstig gezind en met hun hulp groeit Torres zelfvertrouwen tijdens de reis en durft hij steeds meer.
De prachtige paginagrote illustraties in kleur zijn van Sophie Pluim en sluiten zo mooi aan bij het verhaal.
De schrijfstijl is vlot en beeldend en dat maakt dat je meteen helemaal in het verhaal zit en alles als het ware met Torre mee beleeft. En wat een mooi avontuur is dat! Er zijn wijze lessen en leuke woordgrapjes en dat maakt dit ook tot een super leuk boek om voor te lezen.
De toch niet zo eenzame tocht van Torre is een prachtig verhaal over mooie vriendschappen en samenwerking, over angsten overwinnen en nooit opgeven. Een aanrader voor kinderen vanaf ongeveer 10 jaar die van magie en avontuur houden!
4,5 ★
Bedankt Gottmerkinderboeken voor dit recensieboek!