Yüksek Ökçeler

by Ömer Seyfettin

Çağdaş Türk edebiyatının öncülerinden olan Ömer Seyfettin, yaşıtları gibi çalışmalarını roman üzerinde değil, kendisine daha yakın bulduğu küçük hikaye türü üzerinde yoğunlaştırmış, bir yandan çağdaş Türk hikayeciliğinin ana temellerini atarken, bir yandan da özü ve anlatımıyla son derece kişisel bir hikaye evreni kurmayı başarmıştır.Ömer Seyfettin 'Bütün Eserleri' dizisinin beşinci kitabı 'Yüksek Ökçeler'de, yazarın, çoğu kadın-erkek ilişkileri üzerine yazılmış hikayeleriyle mizah çeşnili hikayeleri bir araya toplanmıştır.

Genres: Classics, Turkish Literature, Fiction, Turkish, Childrens

152 pages, Paperback

Published January 1, 2021

About the author

Ömer Seyfettin was born in 1884 in Gönen. He wrote under various aliases such as Ayas, Camsâp, C. Nazmi, C. Nizami, Ç. Kemal, F. Nezihi, Feridun Perviz, Kâf-ı Farsî, Kaygusuz, M. Enver, M. Enver Perviz, Ömer Perviz, Süheyl Feridun, Tarhan, and Tekin. Just like his father, Ömer Seyfettin was educated at the Kuleli Military Academy, and it was in this school that his love for literature bloomed. Some poems that he wrote during this period appeared in the publications Kadın and Bahçe. Following the declaration of the second constitutional monarchy, he was assigned to Thessalonica, and witnessed the awakening of nationalistic feelings among Balkan tribes.

In 1911 Omer Seyfettin cofounded a literary and cultural magazine entitled Genç Kalemler (Young Pens) with Ziya Gokalp and Ali Canip in Salonica.[4] Seyfettin began the early efforts in using Turkish in his literary output as opposed to Ottoman Turkish, as he outlined to Ali Canip in a letter.[5] He was recalled to the army under mobilization orders at the beginning of the Balkan War and after his units were defeated in Yanina in January 1913, he spent approximately 12 months in Greece as a prisoner of war.[6] After his release from captivity at the end of 1913, he returned to Constantinople, and was nominated the executive editor of the Türk Sözü, a publication which was related to the Committee for Union and Progress.[6] In 1914, after leaving the army for the second time, Omer Seyfettin became a literature teacher in an Istanbul High school. He became, also in 1914, the chief-author (Bashyazar) of the magazine Türk Yurdu. Between the years 1914 and 1917 he mainly wrote turanist poems, which were published in the outlets such as Tanin, Türk Yurdu or Halka Doğru. In 1917 he was to publish most of his literary work, which included a wide array of short stories. From 1919 to 1920 he published articles in Büyük Mecmua which was a supporter of the Turkish independence war. He died of diabetes in 1920, at the age of 36.

Reviews

[Şeyma · Rating 5 out of 5]

"Yüksek Ökçeler" sen ne güzel öyküsün!

Kendimizi güvende hissetmek için bir yalana sarılırız. Ama hiçbir yalan, uzun süreli konfor sağlamaz bize.

[Nur D. · Rating 1 out of 5]

Hikâyelerinin içerikleri sebebiyle bu kitabın "gençler için klasikler" adı altında tavsiye edilmesinin uygun olduğunu düşünmüyorum.

[Pelin Hess · Rating 5 out of 5]

Dili, karakterleri, öyküleriyle zamansız

[Elif Yıldız · Rating 3 out of 5]

Keşke böylesine mühim meseleleri bu kadar basitleştirerek anlatmasa Ömer Seyfettin. Birçok öğretmen Ömer Seyfettin'i çocuklara okutuyor, tartışmaya son derece açık bir tercih. Çünkü ben pek de çocuklara hitap ettiğini düşünemedim.

Dürüst olmak gerekirse çok da bayılarak okumadım kendisini - birkaç öykü dışında.

Yüksek Ökçeler 4/5
Horoz 5/5
Dünyanın Nizamı  3/5
Türkçe Reçete  3/5
Nezle 3/5
Busenin Şekli 1/5
Bir Vasiyetname 1/5
Yemin 2/5
Çirkinliğin Esrarı 2/5
Baharın Tesiri 4/5
Havyar 4/5
Kıskançlık 5/5
Tavuklar  ?
Apandisit 3/5
Muayene 3/5
Tuğra  2/5
Beşeriyet ve Köpek  5/5
Sultanlığın Sonu 1/5
Pireler 5/5
Kumrular 2/5
At 2/5
Mehmanemken 4/5

[Rabia · Rating 3 out of 5]

çok iyi değil, çok kötü de değil tam bilemedim. mesela öyle öyküler vardı ki "vay be" dedim ama öyle de öyküler vardı ki çok basit bir dille, çok kısa ve okurken beni çok rahatsız etti. sevemedim galiba

[melikedeprofundis · Rating 5 out of 5]

Ömer Seyfettin, edebiyatımızda birçok yeniyi denemiş, bu konuda oldukça cesur davranmış, ancak bu deneyişleri tamamen sezilememiş bir yazar. Eserleri sadeleştirildikçe, kısaltıldıkça, “çocuk kitabı” diyerek –ki bu konuda tartışılacak çok şey var- bir kenarda durdukça üzerine yazılabilecek birçok konu eksik bırakılmış bir yazar. Azımsamak yanlış olur, çok şey yazılmış ama yazılacak, beslenilecek de daha bir o kadar şey var.

Burada bu seçme hikayeler içinden en etkilendiğim “Horoz” ve “Dünyanın Nizamı” hikayelerinden bahsedeceğim. Bir genç kızın ağzından, günlüğünden alınmış bu hikayeler genç kız üslubuna çok başarılı aktarılmış ve hikayenin fikri çok zekice kurgulanmış. Evinin bahçesindeki kümesi gözlemleyen, ve zekasının kudretiyle gözlemini horozları erkeklerle, tavukları da kadınlarla özdeşleştirerek gözlemini kendi evinin içine taşıyan genç kız, yaptığı çıkarımlarla evlenmek istemediğine karar verir. Onun için horoz babasına benzer.

“Evet, horoz kümeste, babam evde hüküm sürüyordu. Nitelik, yaradılış, zihniyet, kabalık, nezaketsizlik açısından aralarında zerre kadar fark yoktu. Kümesteki tavuklar gibi evde de babama karşı koyacak yoktu. Sesi, yakınlara düşen bir yıldırım gibi camları zangırdatırdı.”

Horoz ve tavuk arasındaki hiyerarşiyi insan ve hayvan olmanın anlamı bakımından biraz yanlış anlayan genç kız, dünyanın düzeninin böyle olacağını kabul etmek istemez ve horozu öldürür. Ancak devam niteliğinde olan hikayede rüyasına girerek konuşturulan horoz, ona horozun olmadığı bir dünyada tavukların halinden bahseder. Horozun verdiği eziyet tavukları canlı tutarken, o eziyet olmadan “Yorgunluksuz rahat dünyanın en ağır azabıdır” yazara göre. Bu rüyadan çok etkilenen genç kız, dünyanın nizamına ayak uydurmaya karar verir.

Bu özdeşleştirmenin elbette tartışılması ve ortaya konulan düşüncenin de eleştirilmesi gerekir, ancak bu düşüncenin “nasıl” ortaya konulduğu, işte o da Ömer Seyfettin’in müthiş başarısıdır ve beni hayran bırakmıştır. Eserler hakkında düşünürken, neyi öncelediğimize iyi karar vermeliyiz. Yalnızca fikirleriyle var olacak olsalar bir edebi eserin makaleden ne farkı olurdu?

[Deniz · Rating 4 out of 5]

Beklentimin üstünde bir hikaye kitabıydı. İçerisinde 27 farklı hikaye var. Hepsi kısa kısa. Hikayelerin neredeyse hepsini çok sevdim ama en çok Yüksek Ökçeler hoşuma gitti ve beni şaşırttı. Güzel bir deneyim oldu,tavsiye ederim.

[Sevda Sen · Rating 3 out of 5]

Yüksek ökçeler öyküsünü okuyunca çok beğenmiştim, hepsi öyle olur sandım maalesef birkaçı dışında hiç beğenemedim ilk kez okudum ama umarım diğer kitapları böyle değildir üzüldüm çünkü hayal kırıklığı oldu.

[Didem · Rating 4 out of 5]

Yüksek ökçeler hikayesi güzeldi.Ancak diğer hikayeler biraz karışık ve farklıydı.

[Aydın Tezcan · Rating 5 out of 5]

Ömer Seyfettin in kolayca okunan, sade dili ile yazılmış hikâyeleri keyifle okunuyor.

[Muzaffer Avcı · Rating 4 out of 5]

Günümüzde bildiğimiz ama nedenlerini nerden geldiğini bilmediğimiz çümlelerin ve deyimlerin hikayeleri.

[Ali Harun · Rating 5 out of 5]

.

[Dilek · Rating 4 out of 5]

Genç yaşta gelin olan Hatice hanımın yüksek ökçeli ayakkabı merakı hastalığı sebebiyle bitince, çalışanlarının tüm gizledikleri açığa çıkar.

[Aleyna Ogel · Rating 5 out of 5]

Yüksek Ökçeler’le başladım, sonrasında çok keyifli ilerledi… Keşke daha önceden okusaydım Ömer Seyfettin’i :)

[Aysenur · Rating 4 out of 5]

“Yorgunluksuz rahat dünyanın en ağır azabıdır.”

[Kafamdaki Makine · Rating 3 out of 5]

Hikaye oldukça iyi, ihaneti bulmak değil onunla yaşamak daha zordur. Her zaman bir gözümüz kapalı yaşamalıyız. Sürüden olma psikoloji değildir insanlarla geçinme psikolojisidir.

[ışıl]

yorum daha sonra yazılacaktır