Το «Πάµε σχολείο;» είναι το τέταρτο βιβλίο της σειράς «Σχολή Ανήσυχων Γονέων», µετά τους «Παιδικούς έρωτες», τους «Παιδικούς φόβους» και το «Χτίζοντας ταυτότητα».
Όπως δηλώνει και ο τίτλος του, οι γονείς καλούνται να σκεφτούν τι σηµαίνει για το παιδί τους και για τους ίδιους η είσοδος και η πορεία στο δηµοτικό σχολείο. Τι αγωνίες και τι µαταιώσεις ενεργοποιεί στο παιδί και στους γονείς η επίσηµη επαφή µε την ανάγνωση, τη γραφή και τα µαθηµατικά; Ποιες απωθηµένες προσδοκίες γονέων και εκπαιδευτικών φορτώνονται στους ώµους των µικρών µαθητών, στερώντας τους τη χαρά να συνευρεθούν και να συνεργαστούν µεταξύ τους; Πώς γίνεται η µετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δηµοτικό; Ποιες είναι οι απαραίτητες ψυχικές, νοητικές και συναισθηµατικές συνιστώσες για την επιτυχή ένταξη του παιδιού στο δηµοτικό; Τι είναι απόδοση και τι επίδοση; Και τι είναι, τελικά, το σχολείο; Ένας χώρος αναπαραγωγής και εκµάθησης εννοιών µέσα σε ένα παιδαγωγικό πλαίσιο, ή ένας δυναµικός κοινωνικός χώρος ατοµικών και συλλογικών σχέσεων, όπου δηµιουργικά παράγεται γνώση;
Τα θέµατα του «Πάµε σχολείο;» αναπτύσσονται πάνω σε τρεις βασικούς άξονες: α) Η ανάπτυξη της σκέψης είναι αναγκαία για την επιβίωση. β) Το να σκέφτεσαι και να µαθαίνεις είναι απόλαυση. γ) Η συλλογική σκέψη είναι παραγωγικότερη της ατοµικής.
Καθότι αυτοί οι άξονες ισχύουν για ολόκληρη τη διάρκεια της ζωής µας και σε όλους τους τοµείς της δραστηριότητάς µας, µια που η ζωή είναι σχολείο –µε πρόγραµµα αλλά και µε διαλείµµατα–, το βιβλίο αυτό προτείνεται όχι µόνο για τους άµεσα ενδιαφερόµενους, γονείς, εκπαιδευτικούς και ειδικούς της ψυχικής ανάπτυξης και υγείας του παιδιού, αλλά και για όποιον σωκρατικά ανήσυχο επιθυµεί συνεχώς να µαθαίνει απολαµβάνοντας ή να απολαµβάνει µαθαίνοντας.
Αθανάσιος Αλεξανδρίδης (English: Athanasios Alexandridis) είναι ψυχίατρος και παιδοψυχίατρος, διδάσκων ψυχαναλυτής της APF, της ΕΨΕ και της IPA, με διδακτορικές σπουδές στην Ιατρική και στη Φιλοσοφική. Έχει δημοσιεύσει σημαντικό έργο γύρω από την ψυχανάλυση, τις ψυχώσεις και τα συλλογικά τραύματα, ενώ από το 1992 παρουσιάζει και το ποιητικό του έργο.
Στο τέταρτο βιβλίο με τίτλο “Πάμε σχολείο;”, με τη χρήση του πληθυντικού ο Αλεξανδρίδης εστιάζει από το εξώφυλλο ήδη στο γεγονός ότι όταν ένα παιδί ξεκινάει τη φοίτησή του στο Δημοτικό, αυτομάτως καλείται κι ο γονιός – τις περισσότερες φορές – να “ξαναπάει” στο σχολείο. Αρα εδώ ο πληθυνιτκός είναι μια πραγματικότητα κι όχι μια “χαριτωμενιά” που πολλές φορές χρησιμοποιούν, ίσως κι άθελά τους, οι γονείς για να περιγράψουν την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα παιδιά τους (φάγαμε, ήπιαμε, περπατήσαμε, πάμε στην Α’ δημοτικού κλπ). Το ερωτηματικό ίσως να υποδηλώνει τις εκατοντάδες ερωτήσεις που ειπώθηκαν κατά τη διάρκεια των συγκεκριμένων συναντήσεων. Ισως αποτελεί προτροπή να πάμε όλοι μαζί στο σχολείο και να δούμε από πρώτο χέρι πώς αισθάνεται ένα παιδί μέσα στο σχολικό περιβάλλον, έξω από και εντός του οικογενειακού του πλαισιού. Μέσα στις σελίδες του βιβλίου, ο Αθανάσιος Αλεξανδρίδης αναφέρεται στην προσαρμογή στον παιδικό σταθμό, την προσαρμογή στην οικογένεια, τη συνάντηση των παιδιών με τα πρώτα τους μαθήματα, τη χρήση ή κατάχρηση της τηλεόρασης και της τεχνολογίας, τις εξωσχολικές δραστηριότητες, τα θέλω των γονέων και τις δυνατότητες των παιδιών, τα όρια, τις μαθησιακές δυσκολίες, το σχολείο ως θεσμό διαμόρφωσης πολιτών, τον σχολικό εκφοβισμό και τέλος την επίδοση και την απόδοση, την επιτυχία και την ευτυχία.