Τρεις μαθητές. Μία τελετουργία. Ένας δολοφόνος από το παρελθόν, πεινασμένος για εκδίκηση.
Η επιστροφή στο χωριό δεν θα έπρεπε να μοιάζει με εφιάλτη αλλά για τον νεαρό Λάιο η βαρετή ζωή αλλάζει, όταν βρίσκει εννέα σκυλιά, τελετουργικά αποκεφαλισμένα, στην αυλή του σπιτιού του. Όχι μόνο είναι ο βασικός ύποπτος από τους συγχωριανούς του αλλά ό,τι και αν ήταν αυτό που σκότωσε τα τετράποδα, είναι έξω, ελεύθερο, καραδοκώντας για το επόμενο θύμα του. Στην προσπάθειά του να αποκαλύψει το μυστήριο, ενώνει τις δυνάμεις του με τον Μιχάλη και την Κλειοδώρα, δύο αντισυμβατικά παιδιά που είναι στο στόχαστρο των κατοίκων του Άλυκου.
Οι τρεις τους θα προσπαθήσουν να διαλευκάνουν τους φόνους, δίχως να γνωρίζουν πως μπλέκουν σε κάτι πολύ μεγαλύτερο και πιο απόκοσμο από ό,τι είχαν φανταστεί. Ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ μυστηρίου που θα σας μείνει αξέχαστο!
Και που λες, κάποια στιγμή είχα δει ένα ποστ που ρωτούσε ποιοι θα ήθελαν να διαβάσουν ένα βιβλίο στα σκαριά πριν βγει. Σαν beta readers, ένα πράγμα. Και ποιος θα πει όχι σε δωρεάν βιβλίο? (Εγώ το έχω κάνει πάντως) Όποτε μια ωραία πρωία, έρχεται ένα μέιλ με το λινκ για κατέβασμα και εγένετο το pdf του Αλυκου στο κινητό. Το στέλνω και στο μικρό μπας και του τραβήξει την προσοχή και ξεκολλήσει λίγο το αναγνωστικό του μπλοκάρισμα. Και ξεκινάμε μαζί σχεδόν να το διαβάζουμε. Και το τελειώνουμε απνευστι. Ενθουσιάστηκα! Η πλοκή αναμενόμενη, δεν σου έκανε καμία έκπληξη ή ανατροπή. Το τέρας όμως όχι. Περιμενεις από το εξώφυλλο κανένα βαμπίρ, κανέναν λυκάνθρωπο. Ναι καλά 😅 Φοβερές περιγραφές σε μερικά σημεία, νιώθεις την κολασμενη δυσωδία στα ρουθούνια σου. Χαλαρό ανάγνωσμα για τους φαν του τρόμου, αυτό ακριβώς που λέει στην πρώτη σελίδα : "Ατμοσφαιρικό θρίλερ μυστηρίου". Υπάρχουν άλλα δύο που συνεχίζουν την ιστορία, ο μαντρακουκος και ο παρωριτης ("σποιλερ" εξωφυλλου στο : διαβάστε επίσης.... του εκδοτικού) Αυτό που έχω να πω είναι ότι τα περιμένω εναγωνίως και ότι ο Μαντρακουκος είναι τίμια συνέχεια που σε κάνει να θες να δεις την εξέλιξη της σειράς. Προσυπογράφει και το μικρό σε αυτό. :) Μεγάλο μείον όμως η επιμέλεια. Πολλά εξοφθαλμα λάθη. Συντακτικά, νοηματικά, τυπογραφικά και έκοψαν ολόκληρο τον επίλογο, με αποτέλεσμα να φαίνεται σαν να κόβεται απότομα η ιστορία....
Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με το Light Novel, αλλά και με τους δυο δημιουργούς και ομολογώ πως ήταν μια αρκετά ευχάριστη εμπειρία. Είναι αρκετά διαφορετικό από ό,τι έχω συνηθίσει και επιλέγω να διαβάσω, παρόλα αυτά θα το κρίνω όπως γνωρίζω, αφού στο τέλος της ημέρας μιλάμε για ένα λογοτεχνικό είδος.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Βρισκόμαστε σε ένα χωριό της Πελοποννήσου, στο Άλυκο κι ένα καλοκαιρινό πρωινό ο Λάιος βρίσκει στην αυλή του εννέα αποκεφαλισμένα σκυλιά. Πρόκειται φυσικά για την απόλυτη φρίκη. Ένα τέτοιο γεγονός θα γινόταν πρώτη είδηση σε οποιαδήποτε μεγαλούπολη, πόσο μάλλον σε μια μικρή κοινωνία της ελληνικής υπαίθρου. Ένα ατυχές συμβάν καθιστά το Λάιο βασικό ύποπτο στα μάτια των περισσοτέρων. Αυτοί που δείχνουν να πιστεύουν στην αθωότητα του είναι η θεία του και δυο αναπάντεχοι σύμμαχοι που θα αναζητήσουν τη λύση αυτού του μυστηρίου μαζί του. Μιλάω για την ατρόμητη Κλειωδόρα και το χαρωπό Μιχάλη.
Πρώτα από όλα, βρίσκω αξιοθαύμαστη τη συνεργασία δύο συγγραφέων και κατόπιν τη δημιουργία ενός κειμένου που δε δείχνει σε καμία στιγμή ότι συντάχθηκε από δυο διαφορετικούς δημιουργούς. Υπήρξε ροή από την αρχή ως το τέλος, όμορφη και λυρική γραφή, παρά την ελαφρότητα του έργου (light novel, εντάξει προσποιηθείτε ότι ήταν αστείο) και όσο το δυνατόν αναλυτικές περιγραφές, ειδικά σε στιγμές δράσης. Παρά το μικρό του μέγεθος, δεν αισθάνθηκα στιγμή ότι μου έλειπε κάτι. Ακόμα κι όταν διαβάζω είδη που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να αναλυθούν όπως ένα μυθιστόρημα, πάντα η γκρινιάρα μέσα μου θα ζητήσει κι άλλο. Εδώ όμως δε συνέβη. Προφανώς οι δημιουργοί κατέχουν καλά αυτό το είδος και με μαεστρία ξεδίπλωσαν αυτό το περίπλοκο κι αρκετά γροτέσκο κουβάρι με το γνωστό τρόπο του τόσο όσο .
Η ατμοσφαιρικότητα ήταν ένα ακόμα χαρακτηριστικό του έργου, καθώς και η ανάγκη που γεννά στον αναγνώστη να αποζητήσει απαντήσεις. Ομολογώ ότι επάξια αναγνωρίζεται ως θρίλερ, αφού όντως σου ανεβάζει την αδρεναλίνη. Επιπλέον, αν και ίσως πρόκειται για ψύλλο στα άχυρα, εκτίμησα την ειλικρινή παρουσίαση της ελληνικής επαρχίας, χωρίς διάθεση ωραιοποίησης ή μομφής. Ήταν μια καθαρά ρεαλιστική απεικόνιση.
Σε κάθε περίπτωση οι συγγραφείς δε φαίνεται να γέρνουν σε κάποια πλευρά. Έφτιαξαν κάτι αρκετά ρεαλιστικό. Ακόμα κι οι παραξενιές του Λάιου, που όλα τα αναλύει με βάσει τον κόσμο της ποπ κουλτούρας είχε μια δόση πραγματικότητας. Όταν κάτι μας αρέσει και το ακολουθούμε με ζήλο, καθορίζει τις αντιδράσεις μας. Εξάλλου, υπενθυμίζω ίσως κυρίως σε μένα, ότι το είδος απευθύνεται κατά βάση σε λάτρεις αυτής της ιδέας. Ήταν κι ένας από τους λόγους που τον συμπάθησα, γιατί φαντάζει αρκετά εξωγήινος, αλλά δεν τον νοιάζει. Εξακολουθεί να αγαπά ό,τι τον γεμίζει. Και οι υπόλοιποι δυο χαρακτήρες με κέρδισαν φυσικά και ανυπομονώ να δω τι τους επιφυλάσσει το μέλλον.
Αρχικά να μιλήσω για την εικονογράφηση που πραγματικά είναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ! Οι εικόνες ζωντανές, υπέροχα διαμορφωμένες ώστε να σου δίνουν την πλήρη εικόνα της εκάστοτε σκηνής.
Οι χαρακτήρες ταίριαξαν όμορφα μεταξυ τους χωρίς να σε ξενίζει δεδομένου ότι ήταν ένα βιβλίο 165 σελίδων. Η χημεία τους φάνηκε από την αρχή και κράτησε μέχρι το τέλος.
Η πλοκή ήταν διασκεδαστική αλλά συνάμα τρομακτική, και με έκανε να γυρνάω τις σελίδες ακατάπαυστα. Το διάβασα κυριολεκτικά σε ένα απόγευμα και το απόλαυσα!
Μου φάνηκε λίγο απότομο και βιαστικό το τέλος, ενώ το βιβλίο θα έλεγα πως θα εκπλήξει και θα τραβήξει το ενδιαφέρον σε μικρότερες ηλικιακές κατηγορίες, ωστόσο δεν παύει να είναι ένα ευχάριστο ανάγνωσμα και για εμάς!
Υπέροχη συνολική δουλειά. Είναι ένα τέλειο ανάγνωσμα για το καλοκαίρι κι το φθινόπωρο, όποτε σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!
9/10 Το μισο αστερακι, παει υπερ των συγγραφεων που τολμησαν και εκαναν την προσπαθεια για να μας παρουσιασουν κατι, που δεν ειναι συνηθες στην Ελλαδα. Ανυπομονω για το επομενο
Χαριτωμένο και διασκεδαστικό μυθιστόρημα το οποίο διαβάζεται κάλλιστα σε δυο καλοκαιρινά απογεύματα. Στο χωριό Άλυκο (έχει σημασία το όνομα) τρεις έφηβοι, ο Λάιος, ο Μιχάλης και η Κλειοδώρα συγκλονίζονται από ένα αποτρόπαιο συμβάν που λαμβάνει χώρα στην αυλή ενός σπιτιού και προσπαθούν να ανακαλύψουν ποιος κρύβεται πίσω από αυτό και ποια είναι τα κίνητρά του. Δεν είναι παιδικό μυστήριο, όπως πλείστες σειρές βιβλίων που έχουν εκδοθεί κατά καιρούς και σαφώς δεν είναι ένα βιβλίο τρόμου. Θεωρώ πως απευθύνεται σε κοινό 13-103 ετών. Καλοτάξιδο να είναι και αναμένω το επόμενο!
"Οφείλω να τονίσω ότι πρόκειται για ένα βιβλίο δύο συγγραφέων και δεν φαίνεται πουθενά διαχωρισμός ανάμεσα στους δημιουργούς. Κατάφεραν να λειτουργήσουν σαν μία οντότητα και το κείμενο διατηρεί το ίδιο στυλ, ύφος και τρόπο γραφής σε όλη του την έκταση. Αυτό είναι εξαιρετικά θετικό και με εντυπωσίασε".
Είστε για ένα ταξιδάκι στην ελληνική επαρχία, να έρθετε αντιμέτωποι με τις δυνάμεις του υπερφυσικού και του σκότους και όλα αυτά συνοδευόμενα με υπέροχα αλα manga σκίτσα; Αν η απάντησή σας είναι ναι, το βιβλίο αυτό είναι το βιβλίο που θα σας ικανοποιήσει στον υπερθετικό βαθμό.
Πρώτη επαφή με το περίφημο είδος των light novels και τολμώ να πω πως έμεινα αρκετά ικανοποιημένος. Για όσους δε γνωρίζουν, πρόκειται για μια κατηγορία της λογοτεχνίας που ακολουθεί ένα πιο ανάλαφρο στυλ στο στυλ των ιαπωνικών κόμικς manga. Μιλάμε για μικρά βιβλία τα οποία συνοδεύονται από σκίτσα και έγχρωμες εικόνες ανάμεσα στο κείμενο, διαποτισμένα συνήθως με υπερβολή, βία και ώριμη θεματολογία, παρά το εφηβικό στυλ που παρουσιάζουν και που άνετα θα μπορούσαν ξεγελάσουν ένα�� μη ειδικό πάνω στο είδος.
Δεν το κρύβω, μόλις έπιασα το Άλυκο στα χέρια μου εντυπωσιάστηκα. Πρόκειται για μια όμορφη έκδοση από τις Εκδόσεις Υδροπλάνο, με χαρτί πολυτελείας και κάποιες πραγματικά όμορφες αναπαραστάσεις διαμοιρασμένες ομοιόμορφα στο κείμενο. Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο, και φτάνοντας ως το τέλος όπου ήδη διαφημίζονται τα εξώφυλλα των επόμενων 2 βιβλίων (Άλεξ, αλεπού..!), η πρώτη σκέψη που έκανα ήταν πόσο ελκυστική είναι η σειρά και τι ωραία θα ήταν να έπαιρνα και τα άλλα δυο! Και δεν είχα διαβάσει γραμμή από το βιβλίο! Είναι κάτι φρέσκο λοιπόν, μια ενδιαφέρουσα και χαλαρή πρόταση για όποιον θέλει να διαβάσει κάτι διαφορετικό.
Η ιστορία είναι μια ιστορία μυστηρίου με ψήγματα τρόμου. Μην περιμένετε βαθυστόχαστες καταστάσεις ή περιστατικά που θα σας προβληματίσουν. Το βιβλίο προσιδιάζει στο ύφος των (περισσοτέρων) κόμικς και έχει ως αποκλειστικό στόχο να προσφέρει ψυχαγωγία. Κι αυτό είναι κάτι που κατορθώνει περίφημα.
Στα θετικά του βιβλίου συγκαταλέγω τους ενδιαφέροντες πρωταγωνιστές, την καλλιτεχνική διεύθυνση, την έξυπνη χρήση της λαϊκής μας παράδοσης και την εξαιρετική ατμόσφαιρα (Μιχάλη, θα σε αναγνώριζα από χιλιόμετρα!)
Στα αρνητικά κάποιες βιασύνες (το τέλος ήθελε δουλειά -EDIT: πληροφορήθηκα οτι ο ΔΑΙΜΩΝ του Τυπογραφείου χτύπησε κυρίες και κύριοι, λέτε να ήταν κανένας καλικάντζαρος; :>) και σεναριακές ευκολίες που άνετα θα μπορούσαν να λείπουν ή έστω να παρουσιαστούν ως προοικονομία (και όχι ως από μηχανής θεός).
Edit: νομίζω πως θα ήταν ενδιαφέρουσα ιδέα να βλέπαμε κάτι ανάλογο σε παιδικό-εφηβικό βιβλίο σαν τις σειρές της Enid Blyton, γύρω από το υπερφυσικό όμως. Χμμμ...
Εννέα σκυλιά, τελετουργικά αποκεφαλισμένα, βρίσκονται ένα πρωί στην αυλή του σπιτιού του Λάιου. Το γεγονός ταράζει την μικρή κοινότητα του Άλυκου και ο Λάιος ξεκινά να αναζητά τι συνέβει. Στην προσπάθεια αυτή θα τον βοηθήσουν δυο ακόμη παιδιά: η Κλειοδώρα και ο Μιχάλης, που ο καθένας έχει τα δικά του χαρίσματα, αλλά και κουβαλάει το δικό του παρελθόν. Τι συμβαίνει τελικά; Υπάρχει λογική εξήγηση; Ή η φαντασία μερικών νεαρών παιδιών ειναι ζωηρή; Η κοινή αυτή προσπάθεια, του Αλεξάνδρου και του Μιχάλη, μου άρεσε πολύ. Το κείμενο έχει ομοιογένεια, δεν παρουσιάζει διάφορες καθώς εναλλάσσονται οι συγγραφείς και αυτό είναι μια επιτυχία, όταν διαβάζω συνεργατικά βιβλία. Η ιστορία κυλάει πολύ γρήγορα, έχει αγωνία, σε κρατάει ως το τέλος. Χαρακτηρίζεται από ζωηρή φαντασία, γενναίες δόσεις μυστηρίου και το μέγεθός του είναι τέτοιο, που μπορεί να μπει σε οποιαδήποτε τσάντα και να διαβαστεί παντού. Το τέλος και η εξέλιξη ήταν διαφορετικά από αυτά που περίμενα, αλλά με εξέπληξαν ευχάριστα. Μου άρεσαν πολύ οι χαρακτήρες και ανυπομονώ για τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς! Αν και εσάς σας αρέσουν οι ιστορίες με γρήγορες εξελίξεις, οι περιπέτειες νεαρών παιδιών και σας ιντριγκάρει να πλανάται κάτι σκοτεινό στην ατμόσφαιρα, σας το συστήνω.
Ένα μικρό, συμπαθητικό, τίμιο βιβλίο. Η πλοκή κυλάει γρήγορα, με τα θετικά και τα αρνητικά της. Το σημαντικότερο για μένα ήταν οι καλοστημένοι νεαροί χαρακτήρες, που με κέρδισαν. Ο Λάιος έχει αυτό το νερντουλίστικο στοιχείο που με τράβηξε, η Κλειοδώρα ήταν πραγματικά το στυλ της κοπέλας που θα με τραβούσε σε μια ιστορία (και όχι μόνο!) και ο Μιχάλης η καλή προσθήκη που δεν περίμενα.
Η ατμόσφαιρα και η εξέλιξη της πλοκής όσο έπρεπε και το αποτέλεσμα αρκετά ικανοποιητικό. Άλλα μπόνους: +Με κέρδισε η εικονογράφηση και το εξώφυλλο. +Το βιβλίο έχει κι ένα μικρό δικό μου κομμάτι μέσα. +Είναι συνεργασία δύο συγγραφέων.
Συνολικά αξίζει να διαβαστεί και να αγαπηθεί από τους αναγνώστες.
Ο εφηβικός τρόμος είναι ένα αρκετά ανεξερεύνητο είδος. Είδαμε Riverdale, απογοητευόμαστε οικτρά με κάθε επεισόδιο. Είδαμε Chilling Adventures of Sabrina, εκτιμήσαμε την προσπάθεια, αλλά μετά το τέλος της σειράς, χρειαζόμαστε κάτι να γεμίσει το κενό. Καθώς είναι καλοκαίρι, αποφασίσαμε πως θέλουμε να δοκιμάσουμε το είδος στην λογοτεχνική του μορφή, για εύκολη μεταφορά στην παραλία, στην αιώρα του camping και κάτω από το air-condition. Το εικονογραφημένο μυθιστόρημα των Αλέξανδρου Ίτσιου και Μιχάλη Δαγκλή «Μυστήριο στο Άλυκο Λυκόφως» από τις Εκδόσεις Υδροπλάνο είναι η παραπάνω από ιδανική λύση στα προβλήματά μας.
Ο δεκαεπτάχρονος Λάιος Λύρα, εξόριστος στο πελοποννησιακό χωριό Άλυκο, ζει ανιαρή βουκολική ζωή με τη θεία του, ώσπου μια μέρα, όλα ανατρέπονται όταν βρίσκει στην αυλή του σπιτιού του εννέα τελετουργικά εκτελεσμένα σκυλιά. Οι τοπικές αρχές παραγράφουν το συμβάν ως αμελητέα φάρσα, όμως ο Λάιος διαισθάνεται πως κάτι βαθύτερο κρύβεται πίσω από την αποτρόπαια πράξη, αναλαμβάνει ο ίδιος να διαλευκάνει το μυστήριο, επιστρατεύοντας, άθελά του στην αποστολή δύο συνομήλικούς του κοινωνικούς παρίες, την αντισυμβατική Κλειοδώρα και τον Μιχάλη, ο οποίος διαιωνίζει τη φήμη ότι η αδερφή του απήχθη πριν χρόνια από καλικάντζαρους.
Η αφηγηματική μαεστρία των Αλέξανδρου Ίτσιου και Μιχάλη Δαγκλή έγκειται στην δημιουργία ρεαλιστικών χαρακτήρων με διακριτές προσωπικότητες, κίνητρα και φωνή. Και οι τρεις νέοι δρουν και σκέφτονται σύμφωνα με την ηλικία τους, πράγμα σπάνιο στο χώρο της νεανικής λογοτεχνίας. Ο Λάιος, ένα παιδί με ψυχικά τραύματα από το δυσμενές οικογενειακό του περιβάλλον, αποκτά προβλήματα επικοινωνίας και προσφεύγει στο γνώριμο προκειμένου να αλληλοεπιδράσει με τους γύρω του, δημιουργώντας character sheet για κάθε καινούριο άτομο που γνωρίζει. Στο τέλος της περιπέτειας, αρχίζει να έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και είναι πρόθυμος να ανοιχτεί σε νέο κόσμο, παρά την όποια περιφρόνηση έχει δεχτεί. Η Κλειοδώρα, όντας ετοιμόλογη και δυναμική, δεν συμβαδίζει με τα κοινωνικά πρότυπα που απαιτεί το Άλυκο από αυτήν και κατηγοριοποιείται ως «περίεργη», χωρίς εντούτοις να αμελείται η καλοπροαίρετη φύση της. Τέλος, ο Μιχάλης, εξαναγκασμένος σε μοναχική ζωή, εκστασιάζεται όταν γνωρίζει δύο συνομήλικους του που τον αποδέχονται και είναι έτοιμος να ορμήσει στη δράση. Από την άλλη στο πρόσωπο της θείας Βιολάντας, συναντάμε ένα οικείο αρχέτυπο: παντογνώστρια για τους πάντες και τα πάντα στο χωριό και παρά το γεγονός ότι προσκολλάται σε παραδοσιακές αντιλήψεις, έχει αγνές προθέσεις.
Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να γίνει αναφορά σε δύο δυναμικούς παράγοντες της ιστορίας, που λειτουργούν ως δεύτεροι χαρακτήρες: το γραφικό Άλυκο και η τοποθέτηση της πλοκής στα τέλη της δεκαετίας του 90. Το χωριό, ένα αρχέτυπο της ελληνικής επαρχίας, βγάζει μονίμως την αίσθηση του ζοφερού και του μουχλιασμένου, με περιγραφές που προκαλούν ρίγη. Επιπρόσθετα, οι κάτοικοι του χωριού, αν και σ’ αυτούς γίνεται μόνο μια βραχεία αναφορά, προσθέτουν ρεαλισμό στην ιστορία και μεταφέρουν τον αναγνώστη στην εποχή. Από αναφορές σε pop culture της εποχής (Λάμψη, vintage παιχνιδοκονσόλες), σε οπισθοδρομικές νοοτροπίες που κάνουν την εμφάνισή τους μέχρι και σήμερα (κοινωνικός ρατσισμός ενάντια σε Ρομά και άτομα με ψυχικές ασθένειες), οι δημιουργοί σατιρίζουν και αποδίδουν φόρο τιμής στην δεκαετία που άφησε το σημάδι της στην χώρα με ένα μοναδικό τρόπο και έμμεσα αποδίδουν ειδική μνεία σε κλασσικό εφηβικό τρόμο (The Craft, Ξέρω τι έκανες πέρσι το καλοκαίρι, Scream).
Το «Μυστήριο Στο Άλυκο Λυκόφως» χρησιμοποιεί τα γνωστά μοτίβα. Οι συγγραφείς πατούν σε κάτι γνώριμο με σκοπό να δημιουργήσουν μια πολυεπίπεδη αφήγηση. Ο αναγνώστης περιμένει ένα τρίο αντισυμβατικών παραγκωνισμένων ηρώων, που εν τέλει σώζουν τον κόσμο από μια μυστηριώδη καταστροφή χωρίς να αντιληφθεί κανείς τον άθλο τους. Αντίστοιχα, η σκηνή στην βιβλιοθήκη, όπου οι πρωταγωνιστές μας ξετυλίγουν τον μύθο πίσω από τον άγνωστο έως τότε εχθρό είναι must και οι δημιουργοί εκμεταλλεύονται το περιβάλλον προκειμένου να εξελίξουν οργανικά τη δυναμική αλληλεπίδραση των χαρακτήρων τους και να προσδώσουν μια νότα χιούμορ στην φαινομενική σοβαροφάνεια της ιστορίας.
Αδιαμφησβήτητα, ένα μεγάλο ατού του βιβλίου είναι η εικονογράφηση. Το σκίτσο, δια χειρός Orubito και Nadir Mezghiche, με εμφανείς επιρροές από manga, υποστηρίζει την ιστορία, προσθέτοντας της βάθος. Στις σκηνές suspense, οι δημιουργοί επιλέγουν να αποτυπώσουν τα γεγονότα, σε μίνιμαλ ασπρόμαυρο, θέτοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τις σκιάσεις υπεύθυνες στην αποτύπωση του τρόμου και της αγωνίας. Αντίθετα, σε κομβικά σημεία της πλοκής, όπως η αντιμετώπιση του εχθρού ή η αμήχανη πρώτη συνάντηση του έφηβου πρωταγωνιστή με την Κλειοδώρα, η οποία, δευτερευόντως εκτελεί χρέη love interest, το χρώμα αποκτά κυρίαρχο ρόλο.
Εν κατακλείδι, το «Μυστήριο στο Άλυκο Λυκόφως», αποτελεί μια εξαιρετική προσθήκη στην ελληνική σκηνή horror λογοτεχνίας. Η ιστορία κάνει τον αναγνώστη να ανατριχιάσει, να γελάσει και να στηρίξει τους ήρωες στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τερατόμορφους τρόμους, όπως καλικάντζαρους και την τάση των κλειστών κοινοτήτων να εξοστρακίζουν οποιονδήποτε θεωρούν μη κοινωνικά αποδεκτό. Ας είμαστε ειλικρινείς: σε μια χώρα όπου η παραγωγή της σύγχρονης εφηβικής λογοτεχνίας είναι ελλιπής και το είδος υποτιμάται, το σύντομο μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Ίτσιου και του Μιχάλη Δαγκλή αποτελεί ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση και μας κάνει να περιμένουμε περισσότερα από εκδοτικούς και συγγραφείς. Χωρίς καμία αμφιβολία, είμαστε έτοιμοι για τη συνέχεια της ιστορίας.
Ένα ανάλαφρο μυθιστόρημα, απευθύνεται κυρίως σε νεαρό κοινό αλλά μπορούν να το διαβάσουν άνετα και πιο έμπειροι αναγνώστες, γιατί είναι αρκετά καλογραμμένο. Τα δυνατα του σημεία είναι η εικονογράφηση, το εξώφυλλο, η αισθητική βιντεοπαιχνιδιού, το χιούμορ σε κάποια σημεία και η αυρα δεκαετίας 90 που μου ξύπνησε αναμνήσεις.
Πρώτη μου επαφή με ιστορία μυστηρίου - θρίλερ γύρω από ελληνικά σκηνικά). Αξιόλογη και σύντομη λοιπόν ιστορία, με καλή αφήγηση ειδικά σε σημεία με έντονη δράση, όπου η λεπτομέρεια στη γραφή ήταν πολύ ενδιαφέρουσα! Θεωρώ ότι πετυχαίνει την ατμόσφαιρα που στοχεύει. Επίσης καλογραμμένοι πρωταγωνιστές, ο καθένας με τον δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα και το δέσιμο που έχει "χτιστεί" μεταξύ τους κρατάει καλά μέχρι το τέλος.
Οι fans της συγκεκριμένης κατηγορίας βιβλίων, αξίζει να το διαβάσουν!
Το πάθος για περιπέτεια, ο φόβος για το άγνωστο, εφηβικές φιλίες, η μαγεία της εξερεύνησης είναι στοιχεία που γεμίζουν τις σελίδες αυτού του βιβλίου. Ζήλεψα αυτό που έχουν οι ήρωες του βιβλίου αυτού το οποιο χάνεται με το πέρασμα του χρόνου
Άλλο ένα βιβλίο ήρθε να προστεθεί στην κατηγορία «βιβλιοσφηνάκι» (πόσο περήφανη είμαι για τον όρο!), αυτήν τη φορά εικονογραφημένο κιόλας. Επίσημα, κατατάσσεται στη βιβλιογραφία των Light Novels, και νομίζω ότι μπορώ να πω με σιγουριά ότι είναι πρωτοπόρο στο είδος του για τα ελληνικά δεδομένα.
Η ιστορία ακολουθεί τον Λάιο, έναν έφηβο που έχει κολλήσει στην ελληνική άγονη επαρχία του σήμερα, ο οποίος βρίσκεται ξαφνικά μπροστά σε ένα αποτρόπαιο θέαμα: εννέα σκύλοι βρίσκονται αποκεφαλισμένοι στην αυλή του. Εννοείται πως η μικρή κοινωνία του χωριού του τον θεωρεί τον βασικό ένοχο και οι σχολιασμοί, όπως και τα στραβοκοιτάγματα, δίνουν και παίρνουν ύστερα από αυτό.
Ο Λάιος είναι ένας έφηβος που αγαπάει την ποπ κουλτούρα και μέσα από αυτήν προσπαθεί να διαχειριστεί τη δική του καθημερινότητα. Αυτό το χαρακτηριστικό ήταν κάτι που λάτρεψα μέσα στο βιβλίο (καθότι είμαι γνωστή νέρντουλας και μπορούσα να πιάσω τις αναφορές).
Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το βιβλίο εφηβικό, αλλά οι περιγραφές που αγγίζουν τον τρόμο δε με αφήνουν να το κάνω με ευκολία. Το θεωρώ ένα πολύ ωραίο ανάγνωσμα για ενήλικες και νέους ενήλικες, με ενδιαφέρουσα πλοκή, μυστήριο, μπόλικη δράση, ωραία πρότυπα και ξεχωριστούς χαρακτήρες.
Επίσης, κάτι άλλο που εκτίμησα ήταν η αληθοφάνεια (όση μπορεί να υπάρξει σε ένα βιβλίο φαντασίας). Οι χαρακτήρες δρούσαν φυσιολογικά. Κινδύνεψαν, έκαναν σωστές και λάθος επιλογές, βρέθηκαν μπλεγμένοι σε καταστάσεις που δεν περίμεναν, είχαν μία αναμενόμενη προσέγγιση για την ηλικία που βρίσκονταν.
Το μέγεθός του θα το ορίσω ως ιδανικό – εκτιμάμε πλέον βιβλία που είναι ικανά να σε ταξιδέψουν σε λίγες σελίδες. Τα μεγάλα βιβλία είναι ένα ρίσκο, δυσκολεύεσαι να τα ξεκινήσεις και δεν μπορείς εύκολα να τα κουβαλήσεις σε μέσα μαζικής μεταφοράς!
Το βιβλίο αποτελεί το πρώτο σειράς και περιμένουμε με ενδιαφέρον τα επόμενα.
Το συγκεκριμένο βιβλίο εξιστορούσε μια σύντομη ιστορία μυστηρίου/τρόμου σχετικά με την επίλυση της μυστηριώδους τελετουργικής δολοφονίας 9 σκύλων. Ο Λάιος, η Κλειοδώρα και ο Μιχάλης, τρεις 17χρονοι νέοι θα κληθούν να δουν τι κρύβεται πίσω από αυτή την αποτρόπαιη πράξη. Σίγουρα σαν ιστορία είχε κάποια προοπτική παρά το γεγονός οτι επρόκειτο για σύντομη ιστορία. Σε λιγότερο από 200 σελίδες οι δύο συγγραφείς έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα μικρό σύμπαν στο οποίο τα τέρατα και οι δεισιδαιμονίες είναι πραγματικές. Το είχα ξεκινήσει βράδυ για να το νιώσω καλύτερα και πράγματι τα συναισθήματα του τρόμου είχαν αποτυπωθεί με επιτυχία. Οι εικόνες, καθώς επρόκειτο για ιστορία με συνοδεία λίγων εικόνων, ήταν αξιόλογες. Η γλώσσα του βιβλίου θα έλεγα οτι είναι αρκετά απλή, αν και σε λίγα σημεία υπήρχαν κάποιες πιο ιδιαίτερες λέξεις. Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων ήταν ικανοποιητική σε σχέση με το μέγεθος της ιστορίας, αν και δεν μπορώ να πω ότι δέθηκα με κάποιον χαρακτήρα. Ωστόσο, κάπου εδώ να πω οτι υπήρχαν κάποια πράγματα που δεν μου άρεσαν στην συγκεκριμένη ιστορία εξ ου κι η βαθμολογία μου. Θα τα πω σύντομα: 1) Κάποιες σκηνές που μου φάνηκαν γλοιώδεις κι όχι με την καλή έννοια, 2) Περιττολογία, 3) Φτωχοί διάλογοι.
Το διάβασα σε δύο απογεύματα και πολύ το απόλαυσα. Είναι ένα βιβλίο με έντονα στοιχεία θρίλερ και τρόμου μαζί με λαϊκές δοξασίες και πλάσματα του σκότους που διαβάζεται άνετα και από εφήβους. Σε μερικά σημεία νιώθω πως ήθελα να πηγαίνει λίγο πιο αργά αλλά στην ολότητά του ήταν ένα ευχάριστο ανάγνωσμα. Θα μου άρεσε πολύ και σε μορφή graphic novel.
αν έχετε ζήσει να κάθεστε σε διακοπές στο χωριό το καλοκαίρι σε κλειστό καφενείο αργά το βράδυ και να ανταλλάσετε τρομακτικές ιστορίες και να περιμένετε να ξημερώσει για να γυρίσετε σπίτι αυτό το βιβλιο ειναι για εσάς, μυστήριο τρόμος και ελαφρύ ανάγνωσμα πού καλύτερα να διαβαστεί βράδυ