Dear Medusa

by Olivia A. Cole

This searing and intimate novel in verse follows a sixteen-year-old girl coping with sexual abuse as she grapples with how to reclaim her story, her anger, and her body in a world that seems determined to punish her for the sin of surviving.

I'm starting to realize
that a woman doesn't get that mad
so mad that her hair turns to snakes
so mad that her rage turns blood to boulder
all on her own.

Sixteen-year-old Alicia Rivers has a reputation that precedes her. But there's more to her story than the whispers that follow her throughout the hallways at school--whispers that splinter into a million different insults that really mean: a girl who has had sex. But what her classmates don't know is that Alicia was sexually abused by a popular teacher, and that trauma has rewritten every cell in her body into someone she doesn't recognize. To the world around her, she's been cast, like the mythical Medusa, as not the victim but the monster of her own story: the slut who asked for it.

Alicia was abandoned by her best friend, quit the track team, and now spends her days in detention feeling isolated and invisible. When mysterious letters left in her locker hint at another victim, Alicia struggles to keep up the walls she's built around her trauma. At the same time, her growing attraction to a new girl in school makes her question what those walls are really keeping out.

[This] fierce and brightly burning feminist roar...paints a devastating and haunting portrait of a vulnerable young woman discovering the power of her voice, her courage, and her rage. --Samira Ahmed, New York Times bestselling author of Internment and Hollow Fires

Genres: Poetry, Young Adult, Contemporary, LGBT, Mental Health, Queer, Fiction

6 pages, Audible Audio

First published March 14, 2023

About the author

Olivia Cole is an author and blogger from Louisville, Kentucky. She spent eight years in Chicago and two in South Florida before finding her way back home. She is the author of PANTHER IN THE HIVE and its sequel, THE ROOSTER’S GARDEN, as well as her latest young adult series, A CONSPIRACY OF STARS and its sequel AN ANATOMY OF BEASTS. She is on the Creative Writing faculty at the Kentucky Governor’s School for the Arts and is the founder of the sci-fi art show for young Kentucky women, KINDRED: MAKING SPACE IN SPACE.

Reviews

[s.penkevich [hiatus-will return-miss you all] · Rating 4 out of 5]

‘This world is full of wolves…’

Long depicted as a fierce monster to be hunted and killed, the mythological figure Medusa has had a much needed revival in the modern era as a symbol of feminist resistance. The story of Medusa still resonates today, particularly in the way the young girl was thought of as a monster in order to ignore the fact that she was the victim of sexual assault and then, later, public opinion. Dear Medusa, a YA novel in verse by Olivia A. Cole, takes this premise into the modern day high school where 16 year old Alice must survive the vicious rumors and social outcasting after she is sexually assaulted by a popular teacher. Like the greek myth, the victim has been turned to a monster, a life sacrificed in order to uphold the toxicity of patriarchal values so ingrained in society that instead of supporting the victim everyone jumps to blame and chastise her instead of the perpetrator. Cole handles this with grace and Dear Medusa is a very empathetic and healing novel as well as offering sharp social criticisms on a wide set of issues from victim shaming, racism, homophobia and the misogynistic policing of women’s bodies. A heavy but heartfelt novel, Dear Medusa uses poetic form to cut right to the heart of these issues to explore the maelstrom of emotions therein while demonstrating the healing power of friendship and illuminating the struggles faced by teenage girls in a patriarchal society that objectifies them.

I’m quite fond of the recent trend of YA novels in verse. As a major fan of poetry, I enjoy seeing the form introduced to teenage readers in a way that is engaging and enticing, making it far more accessible to enjoy than the usual academic introductions. It also demonstrates to readers that writing, like journaling, can be an excellent avenue for self-reflection and emotional processing. But most importantly, I find poetry to have a unique ability to plug in directly to the main vein of emotions and present them in all their abstractness and ambiguity. Cole handles the prose quite effectively and can harness both narrative plot and internal struggles in a rather gorgeous manner.

Which is good because there is a lot to unpack in this novel. The story centers on the aftermath of a sexual assault by a popular teacher and the way Alice, despite being the victim, becomes a symbol of shame in the school. I wrote quite extensively on this in relation to Medusa earlier this year here and I feel Cole does an excellent job of adapting the thematic insights of the Medusa tale to the modern age. Towards the end of the novel, Alice begins to write letters to Medusa (hence the title) and while I enjoyed this I felt it came so late in the novel and wasn’t utilized enough making it feel tacked on in case anyone missed the Medusa theme and would have been more effective had it been used for a greater portion of the novel. That said, Cole uses this book as an excellent way to highlight a lot of themes on the abuse and oppressions faced by teenage girls. We see right away what Kate Manne coins as himpathy in her book Down Girl: The Logic of Misogyny, namely that people will sympathize with a man over a woman even when he has wronged her. The teacher is popular and instead of accepting their idol has been tarnished, the public opinion turns against Alice. We sadly see this far too often, people asking of a victim “well what was she wearing” or that she invited the abuse. Anything to make it her fault and not his, anything to reframe the conversation into a moral indictment of the victim to dispute their victimhood while completely turning a blind eye on the actions of the perpetrator.

A major issue with this is ignoring the massive imbalance in the power dynamics. The idea that a girl has the power because of her body is wildly problematic and merely a misogynist excuse for bad behavior. It even comes in the form of weaponizing sexual positivity, such as older men praising young women or underaged girls for being “so mature” or “confindent” as a manipulation tactic to avert their attention from their lack of power in the dynamic and away from the awareness they are being groomed or assaulted. In an incredible essay on the subject, Tavi Gevinson discusses how much language is couched in ways to manipulate the perspectives on the scales of power in this way:

‘I now view some of my “empowering” experiences as violating, exploitative, and manipulative. I noticed that “gray” and “complicated” were words I used to stop questioning whatever had happened, rather than to understand it. “Formative” revealed itself to mean “traumatic.” “Creep” or “bad guy” or “pervy but not Harvey Weinstein” now strike me as wildly nonspecific euphemisms for a danger that was too uncomfortable to grapple with at the time and that, again, prioritizes men’s identities over their actions. This slow-motion aftershock has been its own traumatic event.’

Similarly, in her book My Body, Emily Ratajkowski writes:

‘In my early twenties, it had never occurred to me that the women who gained their power from beauty were indebted to the men whose desire granted them that power in the first place. Those men were the ones in control, not the women the world fawned over. Facing the reality of the dynamics at play would have meant admitting how limited my power really was—how limited any woman’s power is when she survives and even succeeds in the world as a thing to be looked at.’

These are real struggles teenage girls face, and the most horrific part is that the looks from older men are not just strangers on the street but often men that are in positions of power over them or tasked with their protection. Like Alice’s teacher.

Another issue here is that this is so much a part of society specifically because it upholds patriarchal order. As Simone de Beauvoir discusses in The Second Sex, girls learn at an early age that society is coded in the male gaze. Men are gazing at them, making them objects. This makes a young girl see her own body as valued only by its status as a sexual object, and as they too are objectified by their bodies, it can cause girls to grow up seeing their entire being as an object given value through the male gaze, and girls such as Alice are manipulated into confusing their sexualization with their identity. Furthermore, girls bodies are often policed (ie double standards in dress codes) with girls told to cover up or being victim blamed for "dressing provocatively" which then teaches girls that their bodies are the problem but not the abusers utter inability to control their behaviors. Cole probes all these issues in the novel and it is quite well done.

Though there is much more beyond this issue, and introducing the array of friends in the novel opens up the opportunity for further dissections of society and sexuality. Alice is bisexual and Deja is both asexual and Black, and Dear Medusa does better than most other books I’ve encountered on presenting what asexuality is. The therapy sessions also open up a great discussion on misogynoir (the intersection of misogyny and racism) and other intersections of oppression girls face.

Dear Medusa covers a lot of ground and can be quite heavy, but it is also extremely well done and effective at bringing these issues to light. The poetic style also makes it a quick read that can seamlessly shift between topics and helps present these themes in an accessible way. A really valuable read for anyone, especially as Alice reminds us:
“to have men
in your life
who know
that the battle
we face against
men who are
wolves can only
be won
with the help
of men
who are not.”

Worth the read and worth thinking about and addressing in your own life.

4.5/5

[Alex.andthebooks · Rating 5 out of 5]

Nie mam słów. Niech moje łzy mówią za mnie.

[Nikola · Rating 3 out of 5]

2,75/5

[book.olandia]

"To niesamowite, że chłopcom tak długo pozwala się być chłopcami, podczas gdy z dziewczynek robi się kobiety lata przed tym, nim staniemy się gotowe."

niezwykle trudno jest mi ocenić ten tytuł, bo widzę, jak wiele ma do zaoferowania i na jak wiele istotnych aspektów zwraca uwagę czytelnika. Nie mogę jednak zignorować faktu, że oczekiwałam czegoś "więcej" i wydaje mi się, że wynika to z tego, że czytałam już wiele innych książek w podobnej tematyce, które bardziej mnie poruszyły. Może to kwestia oryginalnej formy, która choć interesująca, nie przekonała mnie do siebie? Nie zrozumcie mnie źle - uważam, że jest to tytuł godny uwagi i polecenia, który porusza MNÓSTWO niesamowicie ważnych kwestii. Oddaje głos skrzywdzonym, ale też w subtelny sposób zwraca uwagę i krytykuje inne dysfunkcje, z którymi mamy do czynienia codziennie związane z systemem, w jakim żyjemy. Nie poruszyła mnie, jednak tak bardzo, jak liczyłam. Choć mam w niej mnóstwo znaczników, bo autorka bardzo trafnie komentuje naszą rzeczywistość, co pokazuje fragment, który przytoczyłam na początku, obawiam się, że nie zostanie na długo w moich myślach. Jeśli się mylę, dam znać. Mimo wszystko jestem wdzięczna, że książki, które w ten sposób uświadamiają nastolatków, ale też dorosłych powstają i pozwalają na uwrażliwienie.

[Sheena · Rating 3 out of 5]

Dear Medusa is a story about 16 year old Alicia dealing with sexual trauma from a popular teacher. As expected, it has completely altered her as a person - making her lose her best friend, drop out of track, and begin to constantly get herself into detention. She drifts from her family as well and struggles with being alone.

Alicia slowly breaks out of her shell when she begins making new relationships at school and finds it within herself to begin healing. She also relates to Medusa, from the greek mythological woman who was an outcast from sexual trauma as well.

The book is told in a free form verse which at some points didn’t really flow for me. It felt a little disjoined which was fine, you can still follow the story. I thought some important topics are hit in here as well and it didn’t feel like the author was doing too much so that felt nice.

Thank you to Netgalley for an advanced copy for this book coming out in March 2023!

[Melissa ♥ Dog/Wolf Lover ♥ Martin]

DNF

Mel 🖤🐶🐺🐾

[Anniek · Rating 3 out of 5]

Books like this are so important, and I really appreciate that this book exists. I did end up with somewhat mixed feelings though, mainly because I just expected a little... more in some ways. Considering the title, I expected the story of Medusa would be a larger part of the story, but it was only mentioned a couple of times.

I usually love the writing in verse novels, and at times I loved it here as well, but there were also parts I found to be less well-written and flat-out cringy. I will say I thought the writing got better from 40% onward.

My main issue though, is that not all of the relationships in the book felt fleshed out enough, and a lot of them didn't get the resolution they deserved. I absolutely loved Alicia's friendship with Deja, which plays a central role in the story. But the other relationships, like those of Alicia with her mother and her brother, really took a backseat to that. I also feel like we didn't get to know the love interest very well.

[julkahap]

wow, nie wiem co powiedzieć, bo mnie dusza boli.

[PErvOL Books]

(Gdybym miał oceniać, to by to było 3902390429032904290349024390249043/5⭐)

"Matka myśli, że przefarbowałam włosy na czerwono dla
atencji…
Jak jej wytłumaczyć, że jednocześnie
myli się
i
ma rację.
Równo z wczorajszym wieczorem
moje włosy przybrały kolor cegły,
na chwilę zanim przebije
witrażowe
okno.
Moje włosy są koloru wozu strażackiego
jadącego przez płonący budynek.
Moje włosy są koloru trującej żaby:
pokolenia śmierci adaptujące się
do tego konkretnego koloru trucizny.
Nazywa się to ubarwieniem ostrzegawczym –
uczyliśmy się o tym na biologii.
To informacja od zwierzęcia
dla drapieżnika, że nie warto
przypuszczać ataku.
Jaskrawoczerwone i pomarańczowe,
barwy bólu,
PRZYPRAWIĘ CIĘ O MDŁOŚCI
ZABIJĘ CIĘ OD ŚRODKA
UWAGA!
MOŻE WYGLĄDAM JAK OFIARA
ALE ZAKOŃCZĘ
TWÓJ
ŻYWOT
Matka mówi, że chcę atencji,
i może ma rację.
Matka mówi, że to tylko komunikat,
i może ma rację.
Ale w mojej głowie to nie jest
„proszę”…
a raczej
„nie”
i dzięki temu właśnie wiem, że mężczyźni
nie są tak naprawdę wilkami,
bo może
wilk
by posłuchał."

Q1: Co sądzicie o książkach pisanych wierszem? Jak to przyswajacie?
Q2: Co wam trudno przychodzi w literaturze, bądź w przetwarzaniu pewnych tworów/nurtów, a jest w jakiś sposób dla was ważne przy okazji rozkładając to na części pierwsze?

!TW!: Gwałt, Grooming, Slut-shaming, Body-shaming, Seksizm, bullying, wykorzystywanie, seksualizacja nieletnich, victim-blaming, queerfobia, zaburzenia lękowe, rasizm, klasizm, uzależnienia, presja społeczna/rówieśnicza, syndrom lolity, choroby psychiczne i zaburzenia osobowości, molestowanie seksualne, pedofilia, fanatyzm religijny

Wydawca @wydawnictwoyoung zaleca tę ksiązkę odbiorcom powyżej 16+

Na wstępie zaznaczam, że nawet recenzji do”Girl in Pieces” , czy „Zakochaliśmy się w nadziei”, czy „Sezonu Luster” nie było mi aż tak trudno napisać, jak recenzji tego tytułu, jakim jest „Dear Medusa” Olivii A. Cole. Ta książka miotała mną tak, że uważam ją za świetny pretekst, żeby ją wykorzystać do utwierdzenia i tąpnięcia raz, a porządnie nie tylko moich doświadczeń, o których niejednokrotnie zdarzało mi się tutaj mówić, ale też manifestowania, pochylania się nad pewnymi aspektami, doświadczeniami, przeżywanie, ale też obieranie tego w słowach. Koniec końców plany się zmieniły i liczę, że ta książka i „Girl in Pieces”, które też zamierzam wstawić w swoim czasie mam nadzieję, że zawrzą i uderzą tam gdzie powinny. Ale przede wszystkim ta książka, bo ona jest kamieniem milowym, jakim nie spodziewałem się, że będzie (mimo, że ja od początku wiedziałem, jakiego rodzaju to będzie lektura, po tym, co wiedziałem od Karoliny @come.book i @wydawnictwoyoung- któremu wielkie brawa się należą ze wydanie tej książki w takiej formie, w takim rodzaju, jeszcze poprzez tłumaczenie Natalii Larpus @naturally.literally, które jest obłędne, zachowując wszystkie możliwe detale tej książki – wiedziałem, że nie będzie łatwo) to do tego stopnia podciągnięte – mimo świadomości, co książki potrafią – i że to będzie tak bardzo ważące w moim guście, okolicznościami i moimi doświadczeniami i korzeniami. Bo myślę, że jasnym i klarownym jest to, że czasem bywa tak z niektórymi tytułami, które sobie dobieramy i treściami, które one nam przedstawiają, że są w pewnym sensie na wielu płaszczyznach dla nas ciężkie do opisania. Zazwyczaj to są takie (takie o czym niejednokrotnie zdarza mi się napomknąć), o których z całą pewnością nie tylko nie można powiedzieć, że są nam obojętne, ale że łatwo nam się je przetwarza i procesuje w doznaniach. Nie tylko biorąc pod uwagę wiele różnych kwestii i składowych, które splatają nam nasze wrażenia, odbiór personalny, czy też osadzania i zestawiania tej książki z nami i tym, co przeżywamy, ale też tym, jak to przedstawiamy i jak dana kompozycja i forma powieści splata to, jak opisujemy i nabrzmiewamy pewnemu naszemu głosowi znaczenia, bądź ładunku.
Niejednokrotnie niektóre książki mają w sobie takie właściwości i do głębi tkliwie przenikają w pewne obszary naszej czeluści, bądź kwestii, które trzymamy w sobie pod nasza czupryną i gdzieś wywierają i wytyczają naszej ścieżce nasz wymiar życiowy i nie tylko. Albo po prostu nawiązują i przykładają wagę i pochylają się nad kwestiami tak, że zaczynamy nie tylko inaczej nazywać pewne rzeczy i nabierać im innego charakteru, czy też okazywania, jawności pewnych rzeczy/naszej rzeczywistości.
W moim przypadku biorąc pod warsztat wszystkie zmienne, na które się składa cała myśl przewodnia tego, co chce przekazać, to wszystko można przypisać książce właśnie „Dear Medusa”, czy też „Droga Meduzo” Olivii A. Cole wydawana nakładem @wydawnictwoyoung w tłumaczeniu Natalii Larpus. To jest książka, której nie tylko będę bronił jak lew, ale przede wszystkim ona zafundowała swoją formą, emocjonalnością i wściekłością takie rejony, które nie zafundowała mi żadna książka. Nie zafundowały mi tego nawet takie pozycje, które są czymś mi już tak bliskim i tak osadzonym w moim życiu (patrz „Girl in Pieces”), że nie sposób jest to w jakikolwiek sposób wyegzekwować i pochylić to. Bo forma tej książki i sposób przechodzenia i nadmieniania wielu wątków w tej książce jest na pewno czymś mało spotykaniem, jeśli nie rzadkim. Jest napisana wierszem wolnym, co po prostu ma tak duży impakt na całość powieści i to, że jest trochę „retelingiem” niejako mitologicznej Meduzy – zrobiło na mnie takie łombo combo, że minął ponad miesiąc, znalazła się u mnie w topce rzutem na taśmę, a ja dalej nie umiem się pozbierać. Bo ukazanie tego w takim a nie innym świetle sprawiło, że totalnie zrewolucjonizowała w bardzo bym powiedział gwałtowny sposób zawrzały moją rzeczywistością, ale w zupełnie inny sposób. Bo niby dalej mogłem się utwierdzić i nakreślić pewne swoje sfery inaczej, ale sam fakt, jakie aspekty to ujawnia i jak nasza jawa nabiera innego kształtu, jak i rozmiaru oraz takiej powiedziałbym symulacji/iluzji oblicza i tego, jak pewne rzeczy zaraz rzutują, jak i nie rzutują z drugiej strony obrazując taki wycinek, który naświetla nam oblicze i ciężar spraw – ja nie umiem dojść do ładu. I żeby wam pokazać niuanse tego, dlaczego tak dużo już na samym starcie powiedziałem i co powoduje takie reakcje i jak pewne rzeczy mogą budować i rzeźbić, jednocześnie destabilizować rzeczywistość – opowiem dalej w dalszej części recenzji i manifestu.

Zaznaczam, że dla mnie bardzo ważne by było, by to, co już tutaj wyegzekwowałem było czymś, co ma dać jakiś obraz mojego upustu i wyczulam na to, że pewne treści tutaj mogą być triggerujące, jak i w mojej recenzji i książce również. Dlatego błagam, zapoznajcie się z TW

OPIS:
Książka „Dear Medusa”, czy też „Droga Meduzo” opowiada dość niepozorną z początku historię Alicii, która generalnie w szkole ma wyrobioną dość dużą reputację, która powiedziałbym jest bardzo „nieoczywista” i nie jest czymś stricte pozytywnym. Mimo, że jest dosyć znana w szkole, komentowana, momentami może i poważana, to dość to wspomniane „poważanie” mają pewien cel, uniżają bohaterce momentami, ale też są bardzo podtekstowe i obleszkowe, biorąc pod uwagę komentarze w fabule na przykład. Jednak Alicii Rivers na samym początku gdzieś jej to wisi i stara się to wypierać, plus ta reputacja jest wyprzedzająca co prawda, to ona stara się gdzieś to jakoś okroić i obciąć, oddzielić od siebie, żeby nie popadać w żadną paranoje. Co jest bardzo ciężkie, biorąc pod uwagę to, jak każda jej komórka ciała zaczyna ją piec i wywierać gniew z każdym kolejnym zdarzeniem, bodźcem, który ją otacza. Wymaga to od niej wiele energii, bo te komentarze, które serwują głównej bohaterce, jeśli chodzi o „uprawianie seksu” i inne komentarze odnoszące się do jej figury, sfer fizycznych/intymnych etc. – rodzi to w niej ogromną wściekłość z uwagi na to, że oni uniżając jej, zaburzają jej obraz i uczucia, które jej towarzyszą. Nie mają pojęcia, że główna bohaterka powieści została zgwałcona przez popularnego nauczyciela i w dalszym ciągu on ją wykorzystuje poprzez wiele zalotów psychopaty, który dosłownie wyżerając i jednocześnie dokładając kolejne głazy i skazy do jej życia, zaburzając kompletnie i jej kompas myśli, jej życie, problemy, ale ich jawność i oblicze. Przekształca, obraca manipulując każdą kartą , zdarzeniem w jej życiu, zjawiskami i ich podporami, wokół których rozgrywa się cała akcja powieści, ale i rzeczywistością, myśleniem i poglądami tytułowej Meduzy podsycając frustrację, zdruzgotanie, wściekłość jak i jakiekolwiek jej powagę i poczucie własnej wartości – zjada i ją jej odbiera, zakrzywiając jej wszystko. Do tego Alicia została porzucona przez najlepszą przyjaciółkę, odeszła z drużyny lekkoatletycznej i teraz spędza dni w areszcie, czując się odizolowana i niewidzialna. Kiedy tajemnicze listy pozostawione w jej szafce wskazują na inną ofiarę, Alicia stara się utrzymać mur, który zbudowała wokół swojej traumy. Jednocześnie jej rosnący pociąg do nowej dziewczyny w szkole sprawia, że zaczyna zastanawiać się, co tak naprawdę chronią te ściany. W pewnym momencie poprzez formę te powieści mamy tutaj bardzo zaportretowane i zobrazowane pewne linie w formie wiersza wolnego zdefiniowania i dania łatki swojej rzeczywistości i temu, czy to jest naprawdę i czy to naprawdę ma szansę zostać odzwierciedlone prawdziwie.

Fabuła tej książki to jest tylko malutkie ziarenko, zalążek ilości sfer i nici, których trzyma się i kształtuje cała konwencja tej książki i osią fabularną, jak i konstrukcyjną tej pozycji. To, na co trzeba zwrócić uwagę w tym tytule, co pompuje i niejako nabiera pewnym sprawom barw, tempa, obrotu i ogólnie lepienia szyku ładunku tego, co tutaj nam się wyjawia z każdą kolejna stroną, jest forma wcześniej wspomnianego wiersza wolnego, która z początku buduje nam pewne pozory tej książki, które są bardzo…tajemnicze? Są bardzo skryte w odmencie jeziora, którego nikt nigdy nie zaznał i nikt do końca nie wie, czy to nie jest legenda, plus czy rzeczy, które staramy się udowodnić i pokazać i które są osią naszej rzeczywistości i naszym zwierciadłem i oborą, którą sobie wyrabiamy w naszym życiu i czy ona nie tylko jest tym, czym w istocie jest i czy wyjawiamy jej prawdziwe oblicze i zbieżność, ale czy to ma związek z rzeczywistością i związek z tym, co rozumiemy poprzez pewne pojęcia, nas samych jak i ujęcia oblicza i jego wymiaru w naszych rejonach życia. Taka jest między innymi ta powieść „Dear Medusa” – przeplata perspektywy, mieląc je i motywując je kolejnymi elementami i odkryciami kamieni milowych, które nas spotykają. Zaakcentowanie portretu bezsilności, która objawia się nawet nie siłą, a powiedziałbym jej „iluzją” jej „pojęciem”, które tak naprawdę jest źródłem i rurą, która sprowadza nas na jeszcze większe dno. Burząc i destabilizując każdą sferę naszych myśli, ale i fundament tego, jak nasze myśli przelewają się na wzrok i nasze kopanie w kopalni naszych doznań, przeżyć i realności świata. I sama forma top bardzo podsyca, bo ona ma bardzo duże konotacje z tym, jak generalnie to potem jest upowszechniane przez bohaterkę, jak i samą autorkę jak i to, jak generalnie potem podstawia sama bohaterka pewne fundamenty tego, jak ona recytuje tu pewne sprawy - TO JEST PO PROSTU PRZERAŻAJĄCE I DRENUJĄCE

To jest jeden z wielu aspektów, który zauważam, bo owszem, mógłbym jeszcze tutaj wspomnieć o wszystkim innym, jak na przykład o stawianiu nawet nie przed faktem dokonanym, a w jakiś granicach doświadczeń, jeśli chodzi o emocje, przeżywanie na swój sposób pewnych spraw itp. Portret fanatyzmu i jego szerokiego uformowania w fabule, mechanizmów tego oraz generalnie dwuznacznego i perwersyjnych zachowań, które niby nie są z tym związane, ale generalnie mają wzbudzić pewne poczucie winy. Cała masa tu jest wątków i chociaż każdy z nich wywarł na mnie takie rewolucje i mrożące krew w żyłach emocje i w ogóle kumulacji budowania i fundowania refleksji nad ranami w taki sposób, że ta książka zafundowała mi kryzys do omówienia z psychiatrą i terapeutą. I słuchajcie, ja generalnie skończyłem o już jakiś czas temu, ale ja kompletnie nie umiem pozbierać myśli po tym, co przeczytałem. Nie skłamię wam, kiedy wam nie tylko napiszę, że to jedna z najbliższych mi historii, jakie przeczytałem w życiu, ALE I FORM i w ogóle podziałów tej formy, oblicza, zacisza naszych historii... Zacisza, które na różnych płaszczyznach zmieniają znaczenie tego, co się dzieje w naszym życiu i naszego myślenia o tym, ale i naszego biegu myślenia o tym, intensywności zjawisk, toku rozumowania, ale i ich namacalności.

To jest tak rwiąca serce historia i tak bardzo dająca nowe odcienie nie tylko mojej historii z moimi doświadczeniami i tego, co z nich wypływa i jak one się rozszedzają i akcentują pewne tory i dają nowe wymiary moich doznań, ale i też w te doznania zostaje zestawiony świat i te szczątki tej historii, które są opisane bym powiedział "listowym wierszem" i manifestem tego, co egzekwują i nawołują w jej głowie myśli i rzeczy, które się dzieją. Co podczas całego procesu myślowego i środowiska, którym się otacza, zostaje na miejscu, a co tym miejscem nie jest. Co tak naprawdę tym miejscem jest i jak to, co się dzieje i co ją spotkało jest konfrontowane i tak naprawdę nakreślane w słowach i nie tylko tego, jak to rzuca pewne karty w jej rzeczywistości, ale także przede wszystkim w przemianach i etapach przeżywania, jego konsekwencji i nie tylko. Niuansów całej rzeczywistości i sposobności przebiegu pewnych zdarzeń, Tak naprawdę nie tylko rzutuje obraz jej traumy w tym wszystkim i znaczenie pewnych bodźców, ale i oblicze i poziom ważności i nakreślanie ładunku, sensu i ogólnego kroju definiowania i realności tego, co się dzieje, co to oznacza i jak ociera się o grunt traumy i zbieżności z naszym myśleniem o tym co się dzieje i związku tego, co robimy z faktycznym egzystowaniem i przemijaniem życia. Przemijaniem rzeczywistości, celowością pewnych rzeczy i powiązań z nami i tym, jak pewne rzeczy wpływają na nas i jak to, co potem wykrzesa się z nas i gdzieś obrazuje pewne względy i wnętrze nas samych, potem daje względy pewnym zjawiskom, prawdzie, priorytetom, ale i ogólnie tego co kreuje naszą otoczkę. Otoczkę i obszary naszych sfer, przy których Meduza czuję powiązanie i to, że ona nie czuje, że ona nadaje temu taki ładunek, który by nawet obrazował pewne ciężary... Konsekwencją czego tak naprawdę to jest piękne wymalowanie faktu tego, jak różnie procesowana i przetwarzana jest nasza samoświadomość, wycięcie, jak i niewsłuchanie się w czyiś głos, jak i to, jak każdy z nas radząc sobie z pewnymi rzeczami nadaje poprzez pole naszych sfer pewnego ładunku, jak i ciągu strumienia naszej melodii doznań.

No kochani… Przokrutnie bolesna książka i jestem w stanie napisać, że załatwiła mi kryzys i punkt zwrotny w moim życiu, jak i nowe zakamarki i to, co siedzi mi w głowie. Nie wiem nawet, czy to nie ksiazka, ktora nie przebiła paru najbardziej osobistych, personalnych i wywierających i dających nowe względy I to, jak naprostowują i wybrzmiewają z mojej głowy pewne rzeczy....Musiało minąć trochę, zanim zebrałem się w sobie i dałem przestrzeń na napisanie tego, co tak naprawdę leży w moim sercu i jakkolwiek rozpisać to, co ta książka ze mną zrobiła, bo ja mogę z pełną odpowiedzialnością powiedzieć, że nie zrobiła takich rzeczy (poza Girl in Pieces wtedy i Sezonem luster, gdzie nawet one aż z taką kumulacją i natężeniem naraz nie zrobiły tyle, co ta książka), co właśnie ta powieść. Przyprawiła mnie o takie rejony, które totalnie wywróciły je, rozwaliły, skleiły na nowo, ale pozostawiły przy tym odmęt, pustkę i nie tylko dała mnie nowe względy i autentyczność, ale i wyjawiła ze mnie pewne rejony, ciężary, które mogą ukazywać i pobrzmiewać w mojej skórze. Pobrzmiewać tak, że rolują moją perspektywą i rzeźbieniem własnej rzeczywistości i tego i związku z naszym polem traum. Zafundowała mi nadzieję na innego rodzaju sprawiedliwość, ale też wspomniany kryzys i to, do czego ta sprawiedliwość się powołuje.

To najprawdopodobniej najdłuższa i najcięższa recenzja, jaką napisałem i manifest, ale chce tu powiedzieć poza tym, że macie prawo do przestrzeni i własnej rzeczywistości, ale też przed przeczytaniem, do którego zarazem będę, ale i nie będę zachęcać nie tylko się nastawić i zapoznać z ostrzeżeniami, etapem emocjonalnym, ostrzeżeniami wiekowymi, momencie, sposobem przetwarzania etc, ale też na to, jak potem to w was się ostaje – przygotujcie się na to i rozpatrzcie to z głową, bo to jest książka, która funduje takiego kopa, że trzeba z dużą świadomością i rozwagą rozpatrzeć każdy aspekt, zanim po nią sięgniecie

Take care moi drodzy

Luty 2024 (1 reread oficjalny): mam wrażenie, że żadne słowa nie oddadzą, nie dodadzą wartości i też nie wyjawią tego, ile rzeczy wypływa ze mnie z tej książki i moich kotłowni myśli i ciężaru, który podczas przejawiania rezonacji i jej obiegu, odczuwam...don't change my mind

[ucieczkawksiazki · Rating 5 out of 5]

Bolesna, obrzydliwa a zarazem piękna

[Tomes And Textiles · Rating 5 out of 5]

Oliva can WRITE. This novel in verse dealing with mental health and depression was so absolutely compelling, beautiful and heartbreaking.

[BookNightOwl · Rating 5 out of 5]

Beautifully written! This novel in verse is everything that you would expect from a book written like this. You can feel the pain the shame the anger and the loneliness of the character. You can feel the hurt and how alone she feels in this cruel world. Loved it!

[Ewa Cat Mędrzecka · Rating 3 out of 5]

Bardzo ważny temat, wiele pięknych zdań, ale dla mnie niestety przerost formy nad treścią 😢

[jagodasbooks · Rating 5 out of 5]

I have no words

[Ania]

i’m to stunned to speak.
to nie książka, która powinna być oceniana w gwiazdkowej skali.
każdy powinien ją przeczytać, bez wyjątku

[kosa · Rating 4 out of 5]

raw, honest, breathtaking

[Star · Rating 4 out of 5]

CW: Slut shaming, rape mentioned, grooming mentioned, racism, d**e used as a slur, lesbophobia, biphobia, sexual assault, religion used as a weapon to alienate, drug references, parental separation.

Rep: Alicia (MC) is bisexual. Deja (SC) is Black and asexual. Geneva (SC) is Pakistani-American and lesbian.

This one was heavy. I knew this going in but gosh did it still hurt. The book is powerful. It hurts. It feels hopeless at times. It was incredibly well written though. I know verse books aren’t everyone’s thing, but this wouldn’t have worked any other way for this book. It packs an emotional punch, that’s for sure.



I talk about books at these places: Instagram / Twitter / TikTok / Blog

[faustyna。 (lekkidramat) · Rating 5 out of 5]

"czasem trudno wyjaśnić

że bycie obiektem pożądania
nie jest tym samym, co bycie chcianą"

[ TW, zgodnie z książką: slut-shaming, grooming, molestowanie, gwałt ]

chciałabym rozmawiać z alicią oraz blake, by odpowiadać im: ja też ja też ja też ja też ja też

[¸•haven*. (hiatus) · Rating 4 out of 5]

the message for this book is very important, and i think it was delivered well. normally i hate novels in verse but this book made it work. the one thing i disliked was, that there were parts in the middle that felt slow.

[Laura · Rating 5 out of 5]

I received an advance copy from the publisher via Netgalley for review purposes; this in no way influences my review.

This book is so important and so good and I am full of feelings and my heart hurts in the best way and I hope so many find their way to this story, especially those who need it.
Full review closer to release.

Full review:

This is the kind of story that burrows into your heart and scrapes you raw in the best way. Alicia’s story is relatable in the worst ways, but I love the community and friendships she’s able to develop and the strength she finds over the course of her journey.

Last year, the school’s beloved science teacher raped Alicia, but she hasn’t been able to tell anyone, especially because he is so beloved by the entirety of the school. But holding her pain and rage and sadness inside makes Alicia act out, lash out, and act in ways that hurt herself - connecting with random men and seeing if they recognize she’s just a sixteen-year-old girl or if they care, or if they see her as a sexual object. But even as she’s a burning fire turning herself to ash, Alicia makes new friends with Deja and Geneva, who help her find herself anew.

This is such a poignant story and I’m so glad it exists, even as it utterly gutted me. So many of Alicia’s experiences are too familiar - grown men looking too long, lingering touches, inappropriate comments - and I hope reading this story can be validating in showing that those experiences aren’t okay and young girls aren’t inviting those kind of interactions. I really, highly recommend picking up this book if it is content you’re able to handle because it’s so wonderfully handled and especially the ending is such a great reclamation of power and self. Also, the weaving in of the myth of Medusa and Alicia’s letters to Medusa were such a fantastic touch that just add depth and nuance to the book.

[vvenika.books · Rating 5 out of 5]

Uderzyła we mnie.

[Kristin Sledge · Rating 5 out of 5]

Alicia is seen in her local town as the school slut, someone you call for a good time and can never call again....or call again and again. However the story of Alicia and how she came to embrace this identity is there for the taking, if anyone cares to dig deep enough. TRIGGER WARNINGS: sexual abuse, rape, and grooming(mostly all off page, but enough to elicit strong emotions).

As a survivor it was easy to see myself reflected in Alicia at her age. It was the only thing I was good for, and without it I would become invisible all together. I needed that pain, even to the point I would seek out individuals I knew would treat me the ways Alicia is treated throughout this novel. As a mother, and avid watcher of Undercover Underage this novel just hits.... different. It's sickening, not only for Alicia, but for younger me. Not only for younger me, but for the current young generation. When so much is out there in the open now days, can we actually protect our children from the monsters? Some of the quotes that really stuck with me were:
"I read that anger can grow of trauma. That it can turn a human into a volcano. I want you to know I’m here. It’s okay to be angry. I can stand your lava."

"I am tired of salting the wound— I am ready to salt the earth."

Five stars and a hope that this can be a beacon of hope for some, even when the cave seems incapable of light. Age appropriate for those 13 & older, and I honestly wish a book like this had been featured in my school when I was that age. I think it would have really been a lifeline, and can still be.


Thank you to the publisher and NetGalley for an eARC in exchange for an honest review.

[prozaczytana · Rating 4 out of 5]

"Muszę was zapytać, dziewczęta:
ile z was idzie
przez ten świat jako kobieta
włożona do ram, które są za ciasne,
i ile z was kiedykolwiek,
choć na moment,
chciało mieć gniazdo
węży na głowie,
by robiło to,
czego wy nie możecie?"

***

Nie miałam żadnych oczekiwań względem tej książki. Dawno żadna młodzieżówka nie wzbudziła we mnie zachwytu, więc nie nastawiałam się na nic wyjątkowego. Pierwsza połowa była w porządku, ale bez rewelacji - tematycznie bardzo ważna, poruszająca masę istotnych wątków, a do tego napisana inaczej niż większość powieści dla młodych, ale było mi bliżej do zdania, iż to lektura typu "istotny temat to za mało". Czegoś mi brakowało... Trochę miałam wrażenie, że to przerost formy nad treścią.

Jednak później coś ruszyło - ta historia zaczęła poruszać moją emocjonalną stronę, a niektóre fragmenty chwytały za serce, sprawiając, że mówiłam: "hej, ja też tak mam, ja też tak czuję!". Już nawet przestały irytować mnie decyzje głównej bohaterki, które najpierw wydawały mi się totalnie nieracjonalne, ale w końcu zaczęłam zadawać sobie pytania - kim jestem, aby ją oceniać? Każdy radzi sobie ze swoimi traumami jak potrafi, prawda?

"Droga Meduzo" nie jest idealna, ma swoje mankamenty, do których można byłoby się przyczepić, ale... tym razem nie chcę tego robić. Poruszyła mnie w taki sposób, że na pewno będę jeszcze o niej myśleć. Warto po nią sięgnąć, bo...

...ta historia mogłaby być historią każdej z nas. Nieważne czy jesteś osobą nastoletnią, czy -naście lat skończyłaś dawno temu. Nieistotne jaki masz kolor skóry, przekonania, pochodzenie czy status materialny. Jestem pewna, że znajdziesz tutaj cząstkę siebie.

[LesbianBarista · Rating 5 out of 5]

Just... just give me a minute.

Wow.

I wish I had this book when I was in highschool. This showed the rage and confusion and pain a young individual feels when an adult, a predator, preys on them, steals their childhood, turns them into an object. It shows the way you can't accept love and you lose trust and your heart aches for something softer but the walls you put up are so hard and so thick that it feels impossible. But it's not. It's almost impossible and it is such an unfair struggle, but it can be done.

I feel so grateful and so lucky that I was give this book to read. It reminded me of when I was a kid, of the things that I lost, and that it's never too late to try and get them back.

TW: dyke used as a slur, sexual assault, racism.

**Thank you to NetGalley & Random House for providing me with an ARC of this book in exchange for a fair and honest review.**

[roksanakapturska · Rating 5 out of 5]

za dobre by mogło być prawdziwe

[Bianka · Rating 5 out of 5]

Nie muszę nic więcej mówić. Ta książka to po prostu ideał

[Marta]

nie wiem.

[Kamila · Rating 3 out of 5]

Szczerze przyznam, że jestem rozczarowana. Liczyłam na to, że książka zmiażdzy mnie emocjonalnie, patrząc na te wszystkie pozytywne opinie i temat, ale niestety nic z tego. Mam wrażenie, że autorka probowała złapać zbyt wiele srok za ogon i poruszyć kilka ciężkich tematów jednocześnie, w rezultacie żadnego z nich nie poruszając wystarczająco dobrze. Forma ciekawa, choć ostatecznie chyba nie jestem fanką. Niestety, wyszło bardzo średnio. Ale okładka przepiękna!

[☆ Iga ☆ · Rating 4 out of 5]

Droga Meduzo, która nigdy nie była potworem. Meduzo, która została wykluczona, odrzucona, opuszczona, znienawidzona i zabita, mimo że była ofiarą. Nie byłaś winna. Nie byłaś potworem. Byłaś głodna zemsty. Płonęłaś zemstą. Ogień cię trawił.
I trawi też Alicię. Czerwone włosy. Zła reputacja. Wyzwiska. Brak kontroli. Wilki. Gniew. Ciało. Mur.
Odrzuciła ją przyjaciółka, Alicia odeszła z drużyny biegaczy, jest odizolowana, niewidzialna, traci części siebie, oddaje innym ciało, by mieć kontrolę. Lista ostrzeżeń o treści jest wyszczególniona na początku książki, więc zapoznajcie się z nią przed przeczytaniem, bo mimo że nie porusza tych tematów w taki obrazowy sposób jak np. „Sezon luster”, to kręci się wokół nich w dość jednoznaczny sposób. Na pewno odbieram tę książkę inaczej niż osoby, które w jakimś stopniu mogą się utożsamić z główną bohaterką, ale mimo tego dystansu i różnicy doświadczeń czułxm wyraźnie emocje, które przez jej myśli przekazała autorka. Jak możecie wiedzieć, uwielbiam, wręcz kocham, prostotę. I ta forma, wiersza wolnego, choć może się wydawać oszczędna w formie, na pewno oszczędna w formie. Trafne obrazy i porównania, piękne zdania, często dobitne stwierdzenia, ale też mądre i głębokie przemyślenia. Ta forma nie pasuje do każdej historii, ale tutaj moim zdaniem się broni. Wykorzystanie Meduzy do pokazania historii Alicii strasznie mnie przyciągnęło do tej książki, ale szkoda, że było tych nawiązań tak mało. Subtelnie zaznaczony element miłosny (bo na pewno nie wątek), cielesność, seksualność, trauma – to też zajmuje autorkę. Wszystko splata się gładko i łączy w narrację dziewczyny, która kiedyś latała. I może kiedyś poleci znowu… Najmocniejszym punktem tej książki jest zakończenie, które odkąd ją skończyłxm, przeczytałxm ponownie co najmniej 5 razy. Nie wiem, co w nim jest takiego, ale uderza mnie bardziej niż inne wcześniejsze słowa. Wow. Nie jest to z pewnością powieść mojego życia (nie mogłaby być), ale za to właśnie doceniam literaturę – bo można usłyszeć głos kogoś, komu się go uprzednio zabrało.

[wir..ksiazek · Rating 4 out of 5]

4.5
wow. wow
narazie muszę wszystko uporządkować, ale wow.