Lixeiro

by Ismael Ramos

«Lixeiro», o terceiro libro de Ismael Ramos, é unha reflexión sobre os desencantos do presente e a procura dunha transcendencia que non chega. A precariedade, a amizade no transo á idade adulta, unha parella que se desintegra, unha irmá que medra, lebres que cruzan a estrada sen mirar, traballadores en barco, tren, autobús... Todos eles atravesan este poemario, que foxe coma un animal miúdo sen saber moi ben onde vai, gozando de cada respiración na carreira. Velaquí o latexo dun corazón novo.

Genres: Poetry

60 pages, Paperback

First published May 1, 2021

About the author

É autor do libro de contos A parte fácil (Xerais, 2023) e dos poemarios Lixeiro (Premio Nacional de Poesía Joven “Miguel Hernández”; Xerais, 2021), Lumes (Premio “Javier Morote” de Las Librerías Recomiendan; Apiario, 2017) e Os fillos da fame (Premio Johán Carballeira de Poesía; Xerais, 2016). Algúns dos seus libros foron traducidos para o catalán, castelán e portugués, e poemas seus viron a luz en revistas e antoloxías en linguas como o finés, o francés, o húngaro, o inglés ou o italiano. Como articulista recibiu o Premio de Xornalismo Manuel Lueiro Rey (2022) e colabora habitualmente en elDiario.es.

Reviews

[Sara J. · Rating 5 out of 5]

«Porque nada sabemos salvo la fragilidad»

[PatriShaw · Rating 3 out of 5]

Xallas e océano. Monte Louro no fondo. O baile das abellas no azul que escapa e tingue todo de fraxilidade. E así, dise todo sabendo que non nos pertence nada, usando poemas como trazas de nostalxia do futuro que pasa.
Fondo e lixeiro, unha combinación que sempre presta.

[Pedro · Rating 4 out of 5]

é moi curto pero estiven uns cantos días para lelo e disfrutei moito esa lectura pausada!!! regaleillo á miña irmá en nadal e foi o típico regalo que en realidade é para min 🤣🤣 e a verdade I regret nothing!!! pasei un moi bo rato lendo, fíxole pensar e en varias ocasións dixen: bua é que son eu literal… hai poemas moi chulos aínda que eu non estou nada afeito a ler poesía. estiven a lelo cando estaba na casa, acabeino a noite antes de coller o avión para vir, e agora volvín a barcelona e non o teño, pero teño moitas ganas de revisar (especialmente) algunhas cousas que marquei!! penso moito nese último poema:
o caso é que nunca poderedes dicir se falo de deus ou do rapaz que agarda sentado a que alguén o bique…….
en fin, gustoume moito!! ❤️‍🩹❤️‍🩹

[Marbenele · Rating 5 out of 5]

Qué belleza de poemario. Estos versos se abren con delicadeza, florecen y después echan a volar.

"Cerca de aquí, un hombre adulto llora en la du- /cha durante dos, tres minutos. / Después lee algo que lo reconforta."

[Adrián · Rating 4 out of 5]

O novo libro de Ismael Ramos comparte liña e tono cos seus pasados Lumes. Ten, penso, un fraseo con graza, unha naturalidade no desenvolver do verso coma ningún poeta que coñeza. En Lixeiro permanece a inquedanza pola familia e os amigos, a incertidume do tránsito, a precariedade orgánica e política do que nos rodea. O libre é, ante todo, a fotografía dunha viaxe persoal, esluída e paciente. Grazas a Ismael pola tenrura: "o caso é que nunca poderedes dicir se falo de Deus ou do rapaz que agarda sentado a que alguén o bique./ Faise noite e o verán esmorece na pel suave das súas pálpebras. Escurece lenta a herba, a cortiza das árbores./ Medimos o tempo pola sombra das cousas"

[Malena · Rating 5 out of 5]

Me pareció muy bueno, interesante y con una voz muy fluida.

[Gabri Fuentes · Rating 4 out of 5]

Como con "A parte fácil", os límites entre narración e poesía aparecen diluídos de xeito grácil. Ramos preséntanos unha obra delicada, sobre a vida mesma. Inquedanzas, o futuro que non é nin será. O traballo e o día cotián, que permanecen agochados case sempre, brillan de xeito elegante. Moi recomendable.

Con todo, custoume percibir todas as imaxes e aristas dos poemas. Supoño que será cousa da miña falta de pouso na poesía.

[Vera Santomé · Rating 5 out of 5]

Este é un poemario ao que quero volver con calma, aínda que agora estea nun tren. Dáme a sensación de ser coma unha casa con humidades e ventás amarelas; e de aprender a amar entre as luces e a auga. Fascinoume como unha persoa de 23 anos pode lelo e pensar "son eu literal". Cando volva lelo, agardo contarvos algo máis coherente!

[Pedro F · Rating 5 out of 5]

Ya con Fuegos me conquistó, y con Lixeiro se confirma como uno de los mejores poetas jóvenes del estado. “Poderiamos chamarlle futuro á diferenza entre o que intentamos ser e o que somos, entre o que cremos ser e o que verdadeiramente somos. Unha fórmula próxima á da decepción.”

[Hasler Iglesias · Rating 5 out of 5]

É incrible a maneira que ten de levar a un á contorna na que escribiu cada poema. Sendo situacións cotiás, lles da un enfoque de fondura que nunca tiña visto.

Recoméndoo amplamente.

[Artur · Rating 5 out of 5]

quedanme muitas relecturas, pero remateino. gustoume muitísimo

[Xiana Otero · Rating 4 out of 5]

Un poemario no que o pouso crítico está atravesado pola tenrura. Vamos, unha chulada.

"Imaxino que me saúda o rapaz triste que sobe ao autobús
todas as mañás.
Que me di o seu nome -seguramente bíblico, despois abreviado - e quedamos para tomar café.
Imaxino que o noso primeiro bico ten lugar contra o vento.
Nunha rúa grande. O azul esvaído do cuarto onde nos deitamos xuntos.
Despois, quedan algunhas fotos. Un número de teléfono nunca memorizado. Os títulos dos libros que lin durante aqueles días. Unha canción que insiste.
Ás veces, cando nos vemos pola rúa, saudámonos. Outras, xa non.
Por iso, penso, está triste o rapaz do autobús. Porque que estea feito de herba e de aire non quere dicir que todo isto non lle doia."

[Carlos Catena Cózar · Rating 4 out of 5]

Es muy tierno, tranquilo, pausado. Hay una rabia y una tensión que subyacen a los paisajes en los que no pasa nada. Está muy chuli, lo he disfrutado y subrayado mucho, se me han ocurrido muchas cosas mientras lo leía.

[Sergio · Rating 5 out of 5]

Este libro es mi mundo ❤️‍🩹

[Augusto Pellegrinetti]

NA

[Belén · Rating 2 out of 5]

Me gustó algun poema sobre el paso del tiempo, la incertidumbre del futuro y el simple hecho de crecer. No soy muy fan de la poesía y la verdad es que muchos poemas no los entendí o disfruté

[popsin · Rating 4 out of 5]

este é o poemario que escribía Frances en "Conversas entre amigos"
ten imaxes moi boas e o mellor que pode ter un poemario: coherencia. moooi chulo.

[Rebeca Queca · Rating 1 out of 5]

É un libro ben lindo

[Álvaro · Rating 4 out of 5]

"xa che expliquei que non estou perdido, que agardo"

[Sara · Rating 4 out of 5]

Ben merecido ser Premio Nacional.