Ποιο είναι το χειρότερο παιχνίδι που μπορεί να παίξει το μυαλό σου;
Το μόνο που θυμάμαι είναι θολές εικόνες, ανθρώπους σαν σκιές να περιφέρονται βιαστικά γύρω μου ψάχνοντας τη θέση τους στο χωροχρόνο, και ήχους να μπερδεύονται ανάμεσά μας, να μας τυλίγουν, μέχρις ότου ένα πελώριο κόκκινο, σαν κύμα που γιγαντώνεται, ορμάει επάνω μας και μας σκεπάζει. Σιγή για λίγο, κι έπειτα ο ήχος έρχεται υπόκωφος.
1-8-7, επαναλαμβάνω, 1-8-7, καλώ ενισχύσεις. Νεκρό παιδί στο Καθολικό Δημοτικό Σχολείο Η Ιωάννα της Λωρραίνης. Στο σημείο η ύποπτη. Η διευθύντρια Άγκα Ρέμικ.
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΓΚΑ ΡΕΜΙΚ. Το παιδί της τραγωδίας του Σαν Αντόνιο του Τέξας τα Χριστούγεννα του 1989. Ο πατριός μου πυροβόλησε τη μητέρα μου κι έπειτα έδωσε τέλος στη ζωή του. Η μικρή μας Μάργκο από την τρομάρα της το έσκασε και δεν είναι πλέον παρά ένας φάκελος που έκλεισε, ενός παιδιού που δε βρέθηκε ποτέ.
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΓΚΑ ΡΕΜΙΚ. Η κατάρα πίσω από κάθε τραγωδία. Η γυναίκα που απελπισμένα προσπαθεί να σας μοιάσει. Έχω μια όμορφη γάτα, τη Ζόι, και μια έξυπνη κούκλα, τη Ζακλίν. Έχω μια γειτόνισσα που πουλάει τη ζωή μου στον Τύπο. Έχω ένα βασανιστικό ερώτημα που με στοιχειώνει.
Ποια είμαι; Τι είμαι; Απεγνωσμένα, πλέον, σας ζητάω να με βοηθήσετε να το ανακαλύψω.
📖 " Είμαστε οι παλιές συνήθειες, είμαστε οι ιστορίες μας. Είμαστε αυτό που φθονούμε, αυτό που λατρεύουμε, οι συγνώμες και τα σ' αγαπώ που χρωστάμε. Είμαστε ο σκοπός μας, τα όνειρά μας, το κάρμα μας και οι στιγμές μας."
Κλείνοντας το καινούριο μυθιστόρημα της Σόνιας Σαουλίδου με τίτλο " ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΡΕΜΙΚ " το παραπάνω απόσπασμα σφυροκοπούσε ανελέητα το μυαλό μου...
Ξέρουμε άραγε όλοι μας ποιοι είμαστε;
Ξέρουμε άραγε όλοι μας τι είμαστε;
Ένα τραγικό παρελθόν πόσο μπορεί να καθορίσει την μετέπειτα πορεία της ζωής μας;
Μπορούμε να ξεπεράσουμε τα πάντα ή κάποιες καταστάσεις θα μας στοιχειώνουν για πάντα;
Ξεπερνιούνται ποτέ τα αμαρτήματα του παρελθόντος;
Η συγγραφέας μας φέρνει αντιμέτωπους με όλα αυτά τα ερωτήματα, παρασύροντάς μας σε μια βαθιά αναζήτηση, σ' ένα ταξίδι στα μύχια της ψυχής μας...
Η Αγκα Ρέμικ βίωσε σαν παιδί μια αδιανόητη τραγωδία. Ο πατριός της πυροβόλησε την μητέρα της κι έπειτα έβαλε τέλος στη ζωή του. Η μικρότερη αδερφή της, η Μάργκο, το έσκασε από το φόβο της εκείνο το βράδυ των Χριστουγέννων του 1989 και δεν βρέθηκε ποτέ...
Πώς επιβιώνει κάποιος ύστερα από μια τέτοια τραγωδία;
Μπορούμε να τιμωρήσουμε τα λάθη που κάναμε στο παρελθόν;
📖 " Εκείνη όμως έζησε. Είχε πιστέψει πως με την άθλια ζωή της, με την ατέρμονη μοναξιά της, τις βασανιστικές αυπνες νύχτες, την αποχή της από τον έρωτα και τη φιλία είχε αποδώσει δικαιοσύνη. Την τιμωρία όμως την ορίζει το δικαστήριο της ζωής και όχι εμείς οι ίδιοι. "
Η Αγκα Ρέμικ νόμιζε ό,τι είχε καταφέρει με τον δικό της τρόπο να αφήσει το παρελθόν πίσω της...
Μήπως όμως η ζωή έχει την τάση να καταστρέφει ολοκληρωτικά αυτούς που αυτοτιμωρούνται για να τους δώσει εκείνο που αποζητούν;
Την πρώτη ημέρα που θα αναλαμβανε τα καινούργια καθήκοντα της ως διευθύντρια του Καθολικού Σχολείου Η Ιωάννα της Λωρραίνης θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια νέα τραγωδία.
Μια μαθήτρια δολοφονείται και η ίδια είναι η μόνη ύποπτη...
Η Αγκα Ρέμικ κατηγορείται για τον φόνο της Μία και δεν θυμάται τίποτα για να υποστηρίξει τον εαυτό της ...
📖 " Βρέθηκε στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή ή όντως το έκανε; "
Ένα γαϊτανάκι απρόσμενων εξελίξεων έχει στηθεί έτοιμο να παρασύρει τα πάντα στο πέρασμα του και οι ήρωες της ιστορίας χορεύουν στο ρυθμό του.
Ποια είναι η κρυμμένη αλήθεια που θα έρθει στο φως;
Πότε πεθαίνουν οι σιωπές;
Πώς αντιμετωπίζει μια μικρή κοινωνία την τραγωδία που συντελείται στους κόλπους της;
Πόσο αδηφάγο τέρας μπορεί να αποδειχθεί ο άνθρωπος;
Η συγγραφέας μετά το εξαιρετικό " ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΤΩΝ ΚΟΡΑΛΛΙΏΝ " επιστρέφει στα λογοτεχνικά δρώμενα μ' ένα συγκλονιστικό ψυχολογικό θρίλερ στο οποίο είναι ευδιάκριτες ποικίλες κοινωνικές προεκτάσεις.
Οι ανθρώπινες σχέσεις -ολων των επιπέδων- μπαίνουν στο μικροσκόπιο και τα ευρήματα πραγματικά θα σας σοκάρουν!
Δεν θα αναφέρω τίποτα περισσότερο. Θα σας καλέσω όμως να αναρωτηθείτε το εξής : πιστεύετε ότι υπάρχει εξιλέωση για τα αμαρτήματα του παρελθόντος;
" ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΡΕΜΙΚ " είναι ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα γεμάτο ανατροπές που θα σας παρασύρει στη δίνη του από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα και θα σας οδηγήσει σε μια καταβύθιση στα έγκατα της ψυχής σας!
Θα ήθελα τέλος να παραθέσω κάποια αποσπάσματα τα οποία ασπάζομαι απόλυτα :
📖 " Καλύτερα να αντιμετωπίσεις τους δαίμονές σου και να απελευθερωθείς μια για πάντα, παρά να ζήσεις όλη σου τη ζωή στο σκοτάδι της σκιάς τους. "
📖 " Δεν φταίει ποτέ κανείς για το πώς νιώθει, για τις ανάγκες του. Φταίει όμως για τις αποφάσεις που παίρνει. "
📖 " Πόσα χρόνια αντέχει η ψυχή του ανθρώπου τα βάρη από τα εγκλήματά του; Είναι αγκάθια οι ενοχές, τα κόβεις για να γλιτώσεις και ξεφυτρώνουν καινούρια. Δε θα νικήσεις. Θα σε νικήσουν. "
Η κυρία Ρέμικ τόλμησε να ξεγυμνώσει την ψυχή της και να αγγίξει την ψυχή μου και την ευχαριστώ πολύ για τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς που πυροδότησε!
.."Τελικά, όλοι μας έχουμε κάποιο μυστικό. Κάτι σαν αγκάθι. Μόνο που άλλοι το έχουν στην καρδιά και ψυχορραγούν και άλλοι στη φτέρνα και απλώς δυσκολεύονται να περπατήσουν. Μερικές φορές σκέφτομαι κάποια πράγματα που θα τα χαρακτήριζε κανείς ασήμαντα, αλλά δεν έχεις ιδέα πόσο πολύ μπορεί να πονάνε"...
Πρόκειται για ένα αξιόλογο βιβλίο το οποίο δίνει στον αναγνώστη όλα όσα υπόσχεται. Η συνεσταλμένη και μοναχική διευθύντρια ενός σχολείου βρίσκεται στο επίκεντρο των εξελίξεων όταν εντοπίζεται δίπλα σε ένα άτυχο, άγρια δολοφονημένο κορίτσι το οποίο τύγχανε να είναι μία από τις πιο αγαπημένες μαθήτριές της. Τα Μέσα Ενημέρωσης, με ανθρωποφαγική διάθεση παρασύρουν την κοινή γνώμη σε έναν φαύλο κύκλο μίσους και οργής. Η αστυνομία πείθεται για την αθωότητά της μέχρι που τα πράγματα γίνονται με τον καιρό πιο δυσδιάκριτα. Η Άγκα Ρέμικ είναι ο θύτης ή το θύμα μιας φρικτής σκευωρίας; Η μία συμφορά διαδέχεται την άλλη και ο αναγνώστης βρίσκεται να αναρωτιέται πότε θα κλείσει ο κύκλος του αίματος. Για ένα πράγμα μπορεί να είναι σίγουρος : Τα παλιά, θανάσιμα μυστικά της κυρίας Ρέμικ δεν έπαψαν ποτέ να τη στοιχειώνουν.
..."Έτσι είναι οι αλήθειες που κρύβεις για χρόνια; Έρχονται σαν ξαφνικός θάνατος, ή, μάλλον, σαν πρόωρη γέννα; Πεθαίνουν κάποτε οι σιωπές;"
Την υπόθεσή της χειρίζεται ένας αστυνόμος με εξίσου σκληρό παρελθόν. Μαζί θα πορευτούν στο σκοτάδι επιζητώντας ο καθένας τη δική του λύτρωση. Μου άρεσε πολύ το βιβλίο τόσο ως προς τη θεματολογία όσο και προς το ύφος γραφής. Είναι γραμμένο από μια πένα ήδη έμπειρη που είμαι σίγουρη ότι ακολουθώ σε κάθε της νέα προσπάθεια. Εννοείται πως θα αναζητήσω άμεσα και το πρώτο της βιβλίο της Σόνιας Σαουλίδου! Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!
Στο πρώτο της συγγραφικό βήμα με το «το ακρωτήρι των κοραλλιών» η Σόνια Σαουλίδου μου είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις για την συγκροτημένη και στρωμένη συγγραφικά πένα της, την ποιότητα του χαρακτήρα της όσο και για τη ζέση της για αυτήν τη νέα γνωριμία της με τον χώρο των εκδόσεων. Πίνοντας καφέ ένα πρωινό Σαββάτου στο κέντρο της πόλης μας μου εξομολογήθηκε λίγα πράγματα για την πλοκή στο δεύτερο της μυθιστόρημα . Τα δέχτηκα με ενθουσιασμό καθώς πρόφερε τη λατρεμένη μου Μέριλιν Μονρόε και όσα ακόμα ανέφερε ήταν αρκετά για να το περιμένω ανυπόμονα. Καθώς γεννιόταν το βιβλίο βήμα βήμα ήμουν σίγουρη πως θα αγαπηθεί πολύ και θα σας εξηγήσω τους λόγους.
Ένα κορίτσι επέζησε από μια μεγάλη οικογενειακή τραγωδία . Άραγε, τα τραύματα της ψυχής της επουλώθηκαν ; Ενήλικη πια η Άγκα Ρέμικ μπλέκεται πάλι στη δολοφονία μιας μαθήτριας της. Βρίσκεται μέσα στα αίματα πάνω από το πτώμα της . Αθώα ,ένοχη ή ψυχοπαθής;
Όπως αντιλαμβάνεστε από τα ελάχιστα που σας είπα για την πλοκή θα διαβάσετε ένα συναρπαστικό ψυχολογικό θρίλερ αγωνίας . Αυτή θα σας συντροφεύσει από την αρχή μέχρι το τέλος του. Κόβει την ανάσα καθώς οι ανατροπές του είναι ασταμάτητες και σε προετοιμάζουν για εξελίξεις που σε πιάνουν απροετοίμαστο.
Η συγγραφέας ξεδιπλώνει βαθμιαία και κινηματογραφικά την πλοκή , η οποία κινείται με επιτυχία σε δύο χρόνους . Στο παρόν και στο παρελθόν . Ένιωθα πως διάβαζα ένα μυθιστόρημα δυναμίτη ξένου συγγραφέα. Δεν είναι μόνο οι τοποθεσίες και τα ονόματα που με ώθησαν σε αυτήν τη σκέψη αλλά πάνω από όλα είναι η πένα καθώς και ο τρόπος εξιστόρησης των γεγονότων. Άμεσα και παραστατικά, χωρίς ανούσιες περιγραφές η Σαουλίδου σε μεταφέρει και στους δυο χρόνους δράσης της ιστορίας , τοποθετώντας σαν παρατηρητή τον αναγνώστη ανάμεσα στους ήρωες του. Έτσι, κατανοεί τις πράξεις και τα κίνητρά τους μα πάνω από όλα διεισδύει στην ψυχή τους . Η ίδια αμέτοχη , γιατί είναι η σκηνοθέτης άλλοτε αιχμηρή, άλλοτε σαρκαστική και κάποιες στιγμές παρηγορητής τους στήνει το σκηνικό και σε προετοιμάζει για ένα άκρως λυτρωτικό φινάλε για όλους. Για ήρωες και αναγνώστη.
Σκιαγραφεί σε βάθος όλα τα πρόσωπα αναδεικνύοντας τα μύχια της ψυχής τους ,σαν τα ίδια να σου εξομολογούνται τα κρίματα τους . Πρόσωπα που μιλάνε στην καρδιά σου, γιατί σηκώνουν το σταυρό τους . Η αλήθεια είναι πως χωρίς να υπάρχει ίχνος διάθεση μελό στο βιβλίο συγκινήθηκα βαθιά με δυο ιστορίες κεντρικών προσώπων της υπόθεσης . Τους ένιωσα και τους κατανόησα . Με ρεαλιστική προσέγγιση η Σόνια Σαουλίδου υπογραμμίζει τα προβλήματα των ανθρώπινων σχέσεων σε πολλά επίπεδα, ερωτικό ,σχέσεις γονέων με τα παιδιά τους , φιλικό αλλά καταπιάνεται με κάτι πολύ ιδιαίτερο . Μπορεί ένας ά��θρωπος που πέρασε κάτι πολύ επώδυνο σε προσωπικό επίπεδο να πατήσει ξανά στα πόδια του; Οι απαντήσεις μέσα στο αμάρτημα της κυρίας Ρέμικ. Φυσικά ,αντιληφθήκατε περίτρανα πως το βιβλίο δεν είναι μόνο ένα εξαιρετικό αστυνομικό ψυχολογικό θρίλερ. Είναι κάτι πολύ βαθύτερο . Είναι βαθιά κοινωνικό, βαθιά ανθρώπινο . Αυτό το υπογραμμίζει η εικαστική προσέγγιση του εξωφύλλου που μαρτυρά πως τα αμαρτήματα ζητάνε επιτακτικά εξιλέωση . Όπως και η Άγκα. Σόνια μου, σ’ ευχαριστώ ..ξέρεις εσύ .
«Έτσι είναι οι αλήθειες που κρύβεις για χρόνια; Έρχονται σαν ξαφνικός θάνατος ή μάλλον, σαν πρόωρη γέννα; Πεθαίνουν κάποτε οι σιωπές;»
Ένα κοριτσάκι επέζησε από μια οικογενειακή τραγωδία. Mεγάλωσε, ανεξαρτητοποιήθηκε, δημιούργησε τη δική του ζωή αλλά τα τραύματα στην ψυχή της δεν λένε να κλείσουν. Έχει αμαρτήσει με ένα αμάρτημα ειδεχθές. Μισεί τον εαυτό της γι’ αυτό και το σέρνει πίσω της σε όλη της την ζωή. Μέχρι που έρχεται η στιγμή που βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο της προσοχή, όταν μια μαθήτριά της δολοφονείται κι οι υποψίες πέφτουν πάνω της. Υπάρχουν ενδείξεις μα καμιά απόδειξη. Είναι ένοχη η κυρία Ρέμικ; Είναι αδικημένη ή μήπως είναι απλά ψυχασθενής;
Αυτή είναι εν ολίγοις η υπόθεση του νέου βιβλίου της Σόνιας Σαουλίδου και του πρώτου που διαβάζω εγώ. «Το αμάρτημα της κυρία Ρέμικ» είναι ένα πολύ καλό αστυνομικό/ψυχολογικό θρίλερ αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Έχει βαθιές κοινωνικές προεκτάσεις. Μιλάει για πρόσωπα τα οποία τα έχει στιγματίσει η παιδική τους ηλικία και που στην ενήλικη ζωή τους πέφτουν θύματα προκαταλήψεων, ρατσισμού και μπούλινγκ. Χρησιμοποιώντας λεπτοδουλεμένες τεχνικές, η Σόνια Σαουλίδου προσεγγίζει με σεβασμό τα θέματα αυτά και στηρίζει πάνω τους μια στρωτή και στιβαρή αστυνομική ιστορία.
«Είμαστε οι παλιές συνήθειες, είμαστε οι ιστορίες μας. Είμαστε αυτό που φθονούμε, αυτό που λατρεύουμε, οι συγνώμες και τα σ' αγαπώ που χρωστάμε. Είμαστε ο σκοπός μας, τα όνειρά μας, το κάρμα μας και οι στιγμές μας.»
Το βιβλίο είχε πολύ πρωτότυπο θέμα και μεστή αστυνομική πλοκή, με μερικές πολύ έξυπνες ανατροπές. Μου άρεσε πολύ η γραφή της Σόνιας και το πώς διαχειρίστηκε τους χαρακτήρες της. Εκτίμησα δεόντως το πώς συνέδεσε δυο ιστορίες, χωρίς να αφήσει πράγματα να αιωρούνται και χωρίς να «βγάλει λαγούς από το καπέλο της». Έξτρα πόντους και για την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα στα κεφάλαια όπου «μιλούσε» η κυρία Ρέμικ! Το τέλος θα το ήθελα πιο δραματικό, μιας και όλη η ιστορία είναι κατά βάσει ένα δράμα αλλά ακόμη κι έτσι δε με απογοήτευσε.
«Το αμάρτημα της κυρίας Ρέμικ» είναι ένα δυνατό και πρωτότυπο θρίλερ, που διαβάζεται μονορούφι και δεν κουράζει καθόλου. Εννοείται ότι προτείνεται!
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αίσθηση που μου προκάλεσαν τα συναισθήματα των ηρώων. Ανάμεικτα συναισθήματα προκαλούνται για την κεντρική ηρωίδα και πώς είναι δυνατόν αυτό το εύθραυστο πλάσμα να οδηγηθεί στο φόνο; Δυνατό ψυχογράφημα χαρακτήρων χωρίς να χρησιμοποιηθεί ούτε μια βρισιά! Νοστάλγικό Χόλυγουντ και απαστράπτουσα Μέριλυν. Το διαβασα λίγους μηνες πριν σε μια περίοδο που δεν μπορούσα να ολοκληρώσω βιβλίο. Αυτό λέει πολλά.
5 αστέρια για την πρωτοτυπη αστυνομική πλοκή του βιβλίου. 5 αστέρια για την υπέροχη γραφή. 5 αστέρια για την εξαιρετική ατμόσφαιρα. 5 αστέρια για τις εκπληκτικές και έξυπνες ανατροπές. 5 αστέρια για ένα βιβλίο που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από ένα αστυνομικο ξένης λογοτεχνίας. Το Αμάρτημα της Κυρίας Ρέμικ είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον αλλά και πολύ έξυπνο αστυνομικό μυθιστόρημα χωρίς περιττές περιγραφές και ξεκινώντας από το πρώτο κεφάλαιο, εξάπτει την περιέργεια του αναγνώστη κάνοντας τον να φτάσει μέχρι το τέλος χωρίς να πάρει ανάσα. Οι σκηνές του τόσο αληθινές αλλά και οι ανατροπές του τόσο έξυπνα δοσμένες που σε σοκαρουν. Ένα βιβλίο που σε αγγίζει καθώς το κυρίως θέμα που διαπραγματεύεται αφορά την παιδική ψυχή, την μοναξιά, αλλά και την αληθινή αγάπη. Τα συναισθήματα που σου αφήνει ανάμεικτα αλλά και δυνατά.
"Είμαστε οι παλιές συνήθειες, ειμαστε οι ιστορίες μας. Είμαστε αυτό που φθονούμε, αυτό που λατρεύουμε, οι συγγνώμεςκαι τα σ' αγαπώ που χρωστάμε. Είμαστε ο σκοπός μας, τα όνειρα μας, το κάρμα μας και οι στιγμές μας."
"Ζούμε το ρόλο που ήρθαμε για να παίξουμε μάλλον, απλώς αναρωτιέμαι γιατί για ορισμένους επιλέγονται τόσο δύσκολα έργα...."
Καθαρό ατόφιο 5αρι!!! Κάθε σελίδα αυτού το βιβλίου, ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο κομμάτι που "μπαίνει" στη σωστή θέση για να ολοκληρωθεί ένα άρτιο "λογοτεχικό" παζλ...
“Το αμάρτημα της κυρίας Ρέμικ” είναι το νέο βιβλίο της Σόνιας Σαουλίδου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell. Ένα δυνατό αστυνομικό, ψυχολογικό θρίλερ, που κερδίζει τις εντυπώσεις από την πρώτη στιγμή, χάρη στο εξαιρετικό εξώφυλλο του. Μια παιδική κούκλα σε χέρια αιματοβαμμένα, σε κάνει να κρατάς την ανάσα σου και να απορείς, ποιο είναι το αμάρτημα που βαραίνει την κα. Ρέμικ; Και όταν γυρνάς και διαβάζεις ανυπόμονα το οπισθόφυλλο, ξέρεις πως το θες σίγουρα!! Μια οικογενειακή τραγωδία με ολέθριες συνέπειες για τα μέλη της, συγκλονίζει την κοινωνία του Σαν Αντόνιο του Τέξας το 1989. Στο σήμερα, στην Φλόριντα, την μέρα των εγκαινίων ενός τοπικού σχολείου, ένα οκτάχρονο κοριτσάκι, βρίσκεται άγρια δολοφονημένο. Ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε αυτές τις δυο υποθέσεις, είναι η κα. Ρέμικ, η διευθύντρια του σχολείου. Η κα. Ρέμικ είναι και η κύρια ύποπτη της δολοφονίας της μικρής, μιας και βρέθηκε μέσα στα αίματα, πάνω από το σωματάκι του παιδιού. Μια ξέπνοη περιπέτεια με καταιγιστική δράση και ανατροπές αρχίζει. Ο φόνος φέρνει κι άλλο θάνατο και ο δολοφόνος συνεχίζει το έργο του, μέχρι να φτάσει στον απώτερο σκοπό του και να ολοκληρώσει το σχέδιο που έχει συλλάβει το νοσηρό μυαλό του. Από δω, αρχίζει η Σόνια Σαουλίδου, να ξεμπλέκει με καθηλωτικό τρόπο το κουβάρι αυτής της υπόθεσης, κρατώντας μας δέσμιους σε κάθε της λέξη, σε κάθε σελίδα, μέχρι το συναρπαστικά απρόσμενο τέλος. “Το αμάρτημα της κυρίας Ρέμικ”, είναι ένα πολυεπίπεδο αστυνομικό μυθιστόρημα, γραμμένο σε δυο χρονικούς άξονες. Ταξιδεύουμε στο παρελθόν της κα. Ρέμικ και ταυτόχρονα παρακολουθούμε την εξέλιξη της ιστορίας στο παρόν. Παρόν και μέλλον εναλλάσσονται αρμονικά και χωρίς να μπερδεύουν ή να κουράζουν. Η κάθε χρονική αναδρομή εμπεριέχει τα δικά της μυστικά και δημιουργεί προβληματισμούς. Το ξετύλιγμα της πλοκής εγείρει στο μυαλό μας συνεχώς νέα ερωτήματα, που προκαλούν ένταση και κερδίζουν το αμείωτο ενδιαφέρον μας. Ταυτόχρονα με την κεντρική πρωτότυπη ιδέα, οι δευτερεύουσες ιστορίες, που ξεδιπλώνονται, σχηματίζουν και φανερώνουν το υπόβαθρο των χαρακτήρων του, με αποτέλεσμα η τελική ολοκληρωμένη εικόνα να αφήνει πλήρως καλυμμένο τον αναγνώστη και η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που εντέχνως δημιουργεί η συγγραφέας, τον απορροφά αβίαστα. Οι ζωντανές περιγραφές της Σόνιας Σαουλίδου, άλλοτε με μια λεπτή ειρωνεία ή με διακριτικό, έξυπνο χιούμορ και άλλοτε με την βαρύτητα που αρμόζει στην στιγμή, αναδύουν κοινωνικά θέματα καθώς η ιστορία προχωρά και εμείς μαζί με τους ήρωες του βιβλίου, αναζητούμε τον δολοφόνο και το κίνητρο. Έτσι ο χαρακτήρας του εκτός από το απόλυτο ψυχολογικό, αστυνομικό θρίλερ, απόκτα και κοινωνικές αποχρώσεις. Το μυθιστόρημα αποτελεί μια προβολή ζητημάτων που πολλές φορές αντιμετωπίζουμε, όπως αυτό του κοινωνικού στιγματισμού. Η σύγχρονη κοινωνία είναι με τέτοιο τρόπο δομημένη όπου δύσκολα αποσπάται ή αλλάζει, οποιαδήποτε απαρχαιωμένη αντίληψη και νοοτροπία. Η περιθωριοποίηση είναι αποτέλεσμα κοινωνικού στιγματισμού, μια μορφή ρατσισμού που πλήττει άτομα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Η κριτική δραστηριότητα γύρω από τα άτομα αυτά τοποθετεί “ταμπελίτσες” με νέες ταυτότητες βάση των χαρακτηριστικών τους ή των πεπραγμένων τους. Αυτές οι ταμπελίτσες τους ορίζουν και τους στοχοποιούν στην κοινωνία και αυτό έχει ως αποτέλεσμα, την αλλαγή συμπεριφοράς του ατόμου που δέχεται τον στιγματισμό, τις περισσότερες φορές με πολύ δυσάρεστες συνέπειες τόσο για το ίδιο, όσο και για το ευρύτερο κοινωνικό του περιβάλλον. Οι ευκαιρίες για κοινωνικοποίηση και εργασία είναι μειωμένες. Πολλές φορές δημιουργείται παραπληροφόρηση γύρω από το όνομα αυτών των ατόμων. Φυσικό και επόμενο είναι η κοινωνική απομόνωση η οποία προκαλείται, τόσο από το περιβάλλον όσο και από το ίδιο το άτομο. Αυτή με την σειρά της δημιουργεί μια σειρά άλλων θεμάτων, όπως η μοναχικότητα που επηρεάζει την ψυχική υγεία του ανθρώπου και προκαλεί την εμφάνιση διαταραχών όπως το άγχος, η κοινωνική φοβία, η μελαγχολία και η κατάθλιψη. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις ευνοείται η ανάπτυξη αντικοινωνικών συμπεριφορών και παραβατικής δραστηριότητας. Όλα τα παραπάνω με εύπεπτο τρόπο και με εξαιρετική συγγραφική μαεστρία, παρουσιαζονται από την Σόνια Σαουλίδου, στις σελίδες του βιβλίου της και μας προβληματίζουν, καθώς μας βάζουν σε νέα μονοπάτια σκέψης. Η Σόνια Σαουλίδου, φανερά επηρεασμένη από την δημοσιογραφική της ιδιότητα, παρουσιάζει μια “οπτικοακουστική” ιστορία, στην οποία παντρεύει αριστουργηματικά, την κινηματογραφική αποτύπωση, με την φαντασία του αναγνώστη μέσα από τους διαλόγους, τις εναλλαγές προσώπων, τις συνεχείς ανατροπές, την αναπάντεχη πλοκή και τις λεπτομερείς περιγραφές του χώρου και των προσώπων. Έτσι ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας όλη η δράση που κυριολεκτικά μας τραβά στην δίνη της, χωρίς ποτέ να σταματά να μας συναρπάζει. Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης μπορεί να αντιληφθεί κανείς την ύπαρξη και τον ξεκάθαρο διαχωρισμό καλού και κακού σε όλη την έκταση της υπόθεσης, τόσο μέσω των χαρακτήρων που διαχωρίζονται με αυτόν τον τρόπο, όσο και με τη διαμάχη καλών και κακών στο παρόν, στο παρελθόν, αλλά και στην αποτροπή καταστάσεων στο μέλλον. Παράλληλα οι χαρακτήρες είναι πολύ καλά δομημένοι ως προς τον χωροχρόνο που τοποθετούνται και την σκιαγράφηση των ψυχολογικών προφίλ τους. Έτσι όπως παρουσιάζονται από την συγγραφέα, προσδίδουν βάθος στον λόγο και στις πράξεις τους και εμείς μπορούμε να τους καταλάβουμε περισσότερο. Κάποιους τους νιώθουμε πιο οικείους, άλλους πιο απόμακρους, άλλους τους συμπονούμε, θυμώνουμε μαζί τους, συμπάσχουμε και κάποιους δεν τους συγχωρούμε ποτέ. “Το αμάρτημα της κυρίας Ρέμικ” είναι ένα αστυνομικό θρίλερ γεμάτο μυστήριο και αγωνία για τη λύση των εγκλημάτων, που αποτυπώνει τη μάχη μεταξύ του καλού και του κακού, και ταυτόχρονα ένα ηθικό δίλημμα μεταξύ δίκαιου και άδικου, όπως και τη λαχτάρα για την απονομή δικαιοσύνης, για όλα αυτά που διαδραματίζονται. Πάνω απ’ όλα όμως, είναι ένα βιβλίο που απορροφά τον αναγνώστη και τον βάζει στη θέση των ηρώων του, παρουσιάζοντας όλες τις πλευρές τους, κάνοντάς τον να ταυτιστεί όχι μόνο με τα θύματα, αλλά και με τους θύτες, στην προσπάθειά του να τους καταλάβει, βιώνοντας ολοκληρωτικά την αναγνωστική εμπειρία από την αρχή μέχρι το τέλος. Η συγγραφέας με την διεισδυτική ματιά της, δείχνει τα στενά όρια μεταξύ καλού και κακού, σωστού και λάθους, ηθικού και ανήθικου και αφήνει προβληματισμένο τον αναγνώστη κατά πόσο αυτά θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρα και αμφιταλαντευόμενο, ως κατά το πόσο οι ενέργειες κάποιων ηρώων ήταν σωστές ή όχι. Όλα για κάποιον λόγο γίνονται και όλα είναι συνέπειες κάποιων άλλων.. Η Σόνια Σαουλίδου καταφέρνει να δέσει αρμονικά όλα τα στοιχεία που προανέφερα, με στοιχεία της υπόθεσης που φαινομενικά δείχνουν άσχετα και μεταξύ τους και με την ιστορία και έτσι φτάνει σε ένα συναρπαστικό, αναπάντεχο και ανατρεπτικό τέλος που χαρίζει απλόχερα αναγνωστική τέρψη στον αναγνώστη, που το αποχαιρετά χαμογελώντας απόλυτα ικανοποιημένος.
Η κυρία Ρέμικ! Μας συστήνεται πολύ δυναμικά μιας και από τις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου μπαίνουμε μέσα στην ιστορία με φόρα και αρχίζουν να έρχονται τα γεγονότα το ένα πίσω από το άλλο. Το βιβλίο ξεκινάει με ένα σοκαριστικό συμβάν ανήμερα των Χριστουγέννων του 1989. Γεγονότα που πιστεύεις πως ανήκουν στο παρελθόν μα δυστυχώς παραμένουν ακόμη επίκαιρα. Μια οικογένεια μένει να ζει το δικό της δράμα, κι ο καθένας να ζει με τις δικές του τύψεις. Λίγα χρόνια αργότερα ένας φόνος με θύμα ένα μικρό παιδί είναι το δεύτερο γεγονός που έρχεται να ταράξει τον αναγνώστη. Η κυρία Ρέμικ βρίσκεται τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος… Ή μήπως όχι; Τι παιχνίδια παίζει η μοίρα; Ποιες αόρατες κλωστές δένουν τις ζωές των ανθρώπων σε ένα τεράστιο κουβάρι; Ποιος αποφασίζει πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να το ξεδιπλώσει; Υπάρχει δικαίωση; Αν ναι, θα έρθει και πότε; Όλα αυτά, μα και πολλά ακόμη ερωτήματα καλείται να απαντήσει η συγγραφέας μέσα από αυτό το βιβλίο. Μια ιστορία συναρπαστική, καλογραμμένη και με ανατροπές που κόβουν την ανάσα.
"Είμαστε οι παλιές συνηθειες, είμαστε οι ιστορίες μας. Είμαστε αυτό που φθονούμε, αυτό που λατρεύουμε, οι συγγνώμες και τα σ' αγαπώ που χρωστάμε. Είμαστε ο σκοπός μας, τα όνειρά μας, το κάρμα μας και οι στιγμές μας "
Ένα κοριτσάκι επιβιώνει από μια οικογενειακή τραγωδία. Παλιά, στο Τέξας. Μεγαλώνοντας η κυρία Ρέμικ, βρίσκεται μέσα σε έναν κυκεώνα γεγονότων, τυχαία πάντα, στους τόπους των δολοφονιών που ξεσπούν σε μια ήσυχη - κατά τα άλλα περιοχή - αλλά τόσο όσο να μην κατηγορηθεί και να μπαι μέσα. Ποιος το κάνει και γιατί? Και εν τέλει ποιο είναι το αμάρτημά της αυτό? Ερωτήσεις που θα απαντηθούν στο τέλος, όπου και θα ενωθούν τα κομμάτια του παζλ. Όλοι οι χαρακτήρες του βιβλίου είναι τραγικές φιγούρες. Όλοι έχουν μια ιστορία που πονάει σαν αγκάθι μέσα τους. Ωστόσο, αυτό που μου άρεσε, είναι ότι σε παρέσυρε η ιστορία στην ροή της, χωρίς να σε κάνει να θεωρήσεις υπερβολικά όλα αυτά τα απανωτά χτυπήματα της μοίρας του. Ούτε να σε "μπουκώνει" με το σύνολό τους. Η ιστορία φεύγει εύκολα και γρήγορα.
Πρόκειται για ένα ατμοσφαιρικό αστυνομικό θρίλερ με δυο βασικές ιστορίες που εκτυλίσσονται σε διαφορετικούς χρόνους, αλλά συνδέονται με έναν ιδιαίτερο τρόπο.
Η αγαπημένη μου Sonia Saoulidou μου έκανε τεράστια τιμή και μου εμπιστεύτηκε το νέο της βιβλίο πριν αυτό κυκλοφορισει. Μετά το Ακρωτήρι των κοραλλιών η Σόνια μας παρουσιάζει άλλο ένα άρτιο αστυνομικό μυθιστόρημα με πολλές κοινωνικές προεκτάσεις.
Σας παρουσιάζω λοιπόν την Κυρία Ρέμικ και το αμάρτημα της.
"Το αμάρτημα της κυρίας Ρέμικ" Ένα παιδί δολοφονείται στην έναρξη της σχολικής χρονιάς. Η διευθύντρια Ρέμικ βρίσκεται από πανω του καλυμμένη με το αίμα του. Είναι η μοναδική ύποπτος και δεν θυμάται κάτι για να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Είναι η δολοφόνος; Ποιος κρύβεται πίσω από όλο αυτό το μυστήριο; Τι σχέση έχει το παρελθόν με το παρόν; Με μια διήγηση που κινείται ανάμεσα σε δύο χρόνους η Σόνια Σαουλιδου πλεκει μια ανατριχιαστική ιστορία. Όμορφη, στρωτή γραφή, κινηματογραφική διήγηση, με ολοκληρωμένους χαρακτήρες, και ανατριχιαστικές περιγραφές συνθέτουν ένα μυθιστόρημα που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Η Σόνια Σαουλίδου μας στέλνει αυτό το Καλοκαίρι ένα πολύ ιδιαίτερο αστυνομικό- ψυχολογικό θρίλερ που συνδυάζει το δράμα με το σαρκαστικό χιούμορ σε μια πλοκή που θα σας συνεπάρει. Πολλά συγχαρητήρια!!!
Ποιο είναι «Το αμάρτημα της κυρίας Ρέμικ» και προπάντων ποια είναι η κυρία Ρέμικ; Παίζοντας έξυπνα με τον τίτλο, η συγγραφέας δεν μας αποκαλύπτει παρά μονάχα προς το τέλος για ποια από τις δύο Ρέμικ μιλά, για τη μάνα ή για την κόρη. Μέσα από την τραγική ιστορία της οικογένειας Ρέμικ που σπάει σε δύο ιστορίες στο βιβλίο, στο χθες και στο σήμερα, η ζωή της κυρίας Άγκα Ρέμικ, διευθύντριας πλέον στο Καθολικό Δ��μοτικό Σχολείο Η Ιωάννα της Λωραίνης, κατακερματίζεται για μια ακόμα φορά. Καθώς την συλλαμβάνουν ως ύποπτη για τον φόνο μιας μικρής μαθήτριάς της, οι συντοπίτες της την αντιμετωπίζουν εχθρικά και την εξοβελίζουν από την κοινωνία τους.
"Οι άνθρωποι είναι σκληροί και ανόητοι συνάμα. Η ευαισθησία τους ξεκινάει από την τιμωρία και τελειώνει στην τιμωρία. Θέλουν δικαιοσύνη και τελικά δημιουργούν περισσότερη αδικία και θύματα". (σελ. 161)
Ακόμα χειρότερη γίνεται η κατάσταση όταν αποκαλύπτονται λεπτομέρειες από την προηγούμενη ζωή της Άγκα, την οποία κρύβει με κάθε θυσία. Όταν οι τοπικές εφημερίδες μαθαίνουν για το παρελθόν της, ο τόπος βοά: Η Άγκα είναι το άτυχο παιδί μιας κατεστραμμένης οικογένειας. Πριν από τριάντα χρόνια, ο πατριός της πυροβόλησε τη μητέρα της και αυτοπυροβολήθηκε, ενώ η μικρή της αδερφή εξαφανίστηκε μυστηριωδώς την ίδια μέρα. Η Άγκα Ρέμικ απολύεται από το σχολείο και βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι της, και εκεί διαπιστώνει ο αναγνώστης πόσο ταιριαστό είναι το όνομα του σχολείου, αφού οι φωνές όπως ακριβώς εκείνες της Ιωάννας την ακολουθούν. Είναι τρελή ή δολοφόνος; Είναι αθώα ή μήπως πληρώνει κάποιο λάθος δικό της ή των άλλων; Είμαστε τα λάθη μας και τα λάθη των άλλων και η Άγκα Ρέμικ δεν θα ξεφύγει από τον κανόνα. Στην ουσία είναι μια ιστορία που διχοτομείται, ακριβώς όπως και ο ίδιος ο χαρακτήρας της Άγκα, που ζει μόνη της με φανταστικούς φίλους. "Όλα ήταν εναρμονισμένα με τη ζωή. Από την ασήμαντη καρύδα μέχρι τον ανέμελο σκίουρο. Όλα είχαν το μερίδιό τους σε μια ευτυχία που είχε αποβάλει την Άγκα. Την είχε πετάξει έξω από το πάρτι, γιατί ήταν επιβλαβής ύπαρξη. Μα και τα επιβλαβή δεν αποτελούν μέρος της αρμονίας της φύσης; Γιατί εκείνη δεν είχε θέση ούτε καν εκεί;" (σελ. 158)
Εξαιρετικά τα περισσότερα κεφάλαια, διαβάζονται χωρίς ανάσα, προσπαθώντας να ανακαλύψεις τι κρύβεται πίσω από τους περίεργους φόνους του τότε και του τώρα. Ακολουθείς τον Τόμας, τον αστυνομικό με το μυστηριώδες επίσης παρελθόν –μια και έχασε κι εκείνος τη μικρή του κόρη, όπως εξαφανίστηκε και η Μάργκο, αδερφή της Άγκα, και ψάχνεις σε ομιχλώδες τοπίο να ανακαλύψεις ποια είναι η σχέση μεταξύ τους. Πολύ καλά δεμένη η πλοκή και ωραία γλώσσα, χυμώδης και σταράτη, σαν πολλές μικρές θύελλες που παρακινούν τον αναγνώστη να συνεχίσει ως το τέλος.
"Βήματα ακούστηκαν να σπάνε τα ξερά κλαδιά που μέρες τώρα σκέπαζαν το χώμα. (…) Ο Τόμας έγερνε το κεφάλι του μια προς τ’ αριστερά και μια προς τα δεξιά, μπας κι έβλεπε καλύτερα μες στο σκοτάδι, αλλά μάταια. Δυστυχώς δεν μπορούσε να διακρίνει τίποτα. Ένα γαργαλητό, σαν ποδαράκια σαρανταποδαρούσας, άρχισε να σκαρφαλώνει από το κάτω μέρος της ραχοκοκαλιάς του μέχρι επάνω στη λακκούβα του αυχένα. Αν ήταν αυτό το κτήνος, το κτήνος του Κέιπ Κόραλ, η ζωή του κινδύνευε έτσι επιπόλαια που είχε βγει να ψάχνει, χωρίς όπλο πάνω του". (σελ. 254)
Και βέβαια, θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω το πρόσωπο που ξεσηκώνει τις πιο πολλές θύελλες. Πρόκειται για τη μητέρα της Άγκα, την Μπέτι Μπι, με εμφάνιση και χαρακτήρα αλά Μονρό, παιδί στους τρόπους και στη σκέψη, και ταυτόχρονα εκρηκτική γυναίκα. Η Μπέτι Μπι δεν διστάζει να βρει δικαιολογίες για κάθε τι που μοιάζει απαγορευμένο, σε αντίθεση με τον άντρα της και πατέρα της Άγκα.
"Είναι ποτέ δυνατό να έχεις το καλύτερο και να το θέλεις μόνον εσύ;" (σελ. 122)
Η Μπέτι Μπι είναι τελικά μια κωμικοτραγική φιγούρα, από τους πιο συμπαθείς χαρακτήρες του βιβλίου και ο άνθρωπος κλειδί στην υπόθεση. Δεν μαθαίνουμε περισσότερα από όσα θέλει να μας αφήσει στη διαδρομή του βιβλίου η συγγραφέας, ούτε καν ολοκληρωμένη τη σκηνή του φόνου, η οποία περιγράφεται προς το τέλος του βιβλίου, σε ένα πραγματικά συγκλονιστικό κεφάλαιο.
"Ήταν από τα θηλυκά που αρνείσαι να πιστέψεις ότι θα δώσουν όρκους αιώνιας πίστης, που –προς Θεού!– δεν πρέπει να δίνουν όρκους αιώνιας πίστης. Κι όμως τους έδωσε".(σελ. 163)
Το έτερον ήμισυ της Μπέτι Μπι είναι ένας εξωστρεφής χαρακτήρας, ο Ρίτσαρντ, πετυχημένος δικηγόρος. Μέχρι πόσο μπορεί να αντέξει τον ιδιόμορφο χαρακτήρα της και της εκρήξεις της μικρής προγονής του Άγκαθα; Eδώ, η συγγραφέας δημιουργεί μια προσωπικότητα αληθινή, θαρρείς πως ζωντανεύει μέσα από τις σελίδες, ακόμα και μέσα από το ψέμα του. Στα ύψη και στο έρεβος, καθώς βουτά ο κάθε χαρακτήρας, ξέρουμε πολύ καλά πού θα καταλήξει αυτή η σχέση. Και εδώ κρύβεται η γοητεία αυτού του είδους της αστυνομικής λογοτεχνίας: Γίνεται βαθειά τομή, ως τα βάθη της ανθρώπινης ύπαρξης, για να μάθουμε όχι από περιέργεια όπως συμβαίνει σε έναν αληθινό φόνο. Στο βιβλίο εστιάζουμε κοντά, και αυτό το ζουμ θα μας δώσει τη λύτρωση, γιατί ένας άνθρωπος σκοτώνει και μάλιστα σε μια σχέση δυνατή, που θα νόμιζες ότι δεν θα τελειώσει ποτέ.
"Αποκλείεται να ήξερε. Ήταν τόσο απίθανο να το γνωρίζει η Μπέτι Μπι, που κι ο ίδιος σθεναρά θα υπερασπιζόταν την ψευδή αθωότητά του· γιατί, όταν το ψέμα είναι ισχυρό, έχει ίσο δικαίωμα στις δάφνες με την αγνή σαν νεραϊδοκόρη αλήθεια. Όταν το ψέμα είναι ισχυρό, οι ίδιοι οι ψεύτες το θεωρούν αλήθεια και είναι ικανοί να σου πάρουν το κεφάλι κατά την υπεράσπισή τους". (σελ. 237)
Ξεκινώντας λοιπόν από τα λάθη του παρελθόντος, η σημερινή κυρία Ρέμικ έχει πλαστεί σύμφωνα με αυτά, γεμάτη ενοχές και μάλιστα έχοντας επιλεκτική μνήμη σε γεγονότα που την συνταράζουν, όπως ο φόνος της μικρής μαθήτριάς της και άλλων που διαπράττονται στην πορεία. Είναι η δικαιοσύνη των ανθρώπων ή η αυτοτιμωρία που οδηγεί την Ρέμικ να πιστεύει ότι έχει αμαρτήσει; Αυτό θα το μάθουμε έπειτα από συνεχείς ανατροπές καθώς το βιβλίο οδεύει στο τέλος, με γεγονότα που δεν θα περίμενε ο αναγνώστης.
"Έτσι είναι οι αλήθειες που κρύβεις για χρόνια; Έρχονται σαν ξαφνικός θάνατος ή, μάλλον, σαν πρόωρη γέννα; Πεθαίνουν κάποτε οι σιωπές; Ένα ρεύμα διαπέρασε το σώμα της. Από τις πατούσες τρυπούσε κι ανέβαινε γλείφοντας τα κόκαλα, απλωνόταν κάτω απ’ το στέρνο και μετά πάλι μαζευόταν να περάσει από το λάρυγγα, εκεί όπου κάθονται οι αλήθειες σαν κόμποι". (σελ. 248)
Η αλήθεια λοιπόν της κυρίας Ρέμικ μάς οδηγεί σε σκέψεις στο τέλος του βιβλίου, και αφού η πλοκή φουντώνει με δράση από το εξαιρετικό δίδυμο των αστυνομικών, τον Τόμας και τη Σάντρα. Έτσι κι αλλιώς όλοι έχουν μια ιδιαιτερότητα. Είναι μπλεγμένοι ως το κόκαλο σε τούτη την ιστορία και δεν έχουν παρά να δώσουν τη λύση. Το καλό σε ένα βιβλίο είναι να καταφέρνει ο συγγραφέας να σε παίρνει μαζί του και να σε πηγαίνει σε άλλες εποχές, σε άλλους τόπους. Στην περίπτωση της Σόνιας Σαουλίδου, η γραφή θυμίζει εκείνη μιας ώριμης αμερικανίδας συγγραφέα, και αυτό είναι πολύ μεγάλο προσόν. Να μου το θυμηθείτε ότι θα έχουμε να δούμε και άλλη σπουδαία δουλειά της με αληθοφανή μυθοπλασία και εξαίσιους χαρακτήρες, χιούμορ, σαρκασμό και έξυπνο λόγο, μεγάλο ατού για την crime λογοτεχνία. (αναδημοσίευση της κριτικής μου από το λογοτεχνικό περιοδικό Θεματοφύλακες λόγω Τεχνών-Κωνσταντίνα Μόσχου)
Όταν έλαβα στα χέρια μου την ... κυρία Ρέμικ, ένιωσα αυτό το συναίσθημα της τιμής που σου κάνει κάποιος όταν σε επιλέγει να διαβάσεις το χειρόγραφο του. Καθώς ξεκίνησα να το διαβάζω, ένιωσα συγκινημένη από όλες τις ιδιαίτερες ευαισθησίες που κρύβονται στις σελίδες του. Γιατί δεν πρόκειται απλά μόνο για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Πρόκειται για μία πρωτότυπη αστυνομική ιστορία με κοινωνικές προεκτάσεις, όπου ο φόνος είναι την ίδια στιγμή το κυρίως θέμα και η λεπτομέρεια του βιβλίου. Η Σόνια Σαουλίδου δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τους σύγχρονους λογοτέχνες στο αστυνομικό μυθιστόρημα. Ξεχωρίζει γιατί μαζί με την ένταση της δράσης, προσφέρει και τη συγκίνηση για εκείνα τα άτομα που είναι χαρισματικά, επειδή δεν προσπάθησαν να μιμηθούν τους άλλους, αλλά παρέμειναν ανεξίτηλα αυθεντικά.
Όταν διάβασα για πρώτη φορά τη Σόνια Σαουλίδου και το «Ακρωτήρι των Κοραλλιών», δεν δίστασα ούτε στιγμή να προχωρήσω στην δημόσια διατύπωση της πρόβλεψης ότι αυτή η πανέξυπνη Θεσσαλονικά ήρθε για να μείνει. Ήταν θυμάμαι μήνας Ιούλιος όταν πήρα στα χέρια μου το βιβλίο της και χρειάστηκαν μόνο λίγες ώρες για να το τελειώσω. Και αυτό όχι, δεν μου συμβαίνει συχνά. Η γραφή της Σόνιας έχει κάτι από την καταιγίδα. Έρχεται απότομα και παρασύρει τα πάντα. Είναι αντανάκλαση της προσωπικότητάς της, όπως είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω στην πορεία, όταν γνώρισα την ίδια τη Σόνια μέσα από τον απρόσωπο αν και άκρως διαφωτιστικό για όποιον παρατηρεί προσεκτικά, χώρο των social media και τις μεταξύ μας συνομιλίες. Κάπως έτσι είχα τη χαρά, την πολύ μεγάλη χαρά, να είμαι από τους πρώτους που διάβασαν «Το αμάρτημα της κυρίας Ρέμικ», κάποιους μήνες πριν, και ενώ βρισκόταν στη διαδικασία της έκδοσης. Σε ένα βράδυ και αυτό, αν σας λέει κάτι. Τα βιβλία που σε απορροφούν, που δεν μπορείς να τα αφήσεις από τα χέρια σου, ακουμπάνε ένα κομμάτι του εαυτού σου. Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι μόνο για αυτό αξίζει να γράφει κανείς. Για να συνομιλεί με τον άλλον, να μιλάει μέσα του. Αν στο πρώτο εγχείρημα της Σόνιας, έμεινα ενθουσιασμένη, στο δεύτερο έμεινα και έκπληκτη από την εξελικτική πορεία της πένας της αλλά και από την φαντασία της η οποία επιχείρησε και πέτυχε ένα πολύ υψηλό άλμα κατοχυρώνοντάς την κατά τη γνώμη μου στο χώρο του αστυνομικού και ψυχολογικού θρίλερ στη χώρα και όχι μόνο, μιας και η Σόνια επιχείρησε και πέτυχε από το πρώτο της βήμα τη «εξαγωγή» της δουλειάς της στην Αμερική, την κοινωνία της οποίας ακτινογραφεί με χειρουργική ακρίβεια. «Το αμάρτημα της κυρίας Ρέμικ» είναι το βιβλίο που αναμένεται να απογειώσει την Σαουλίδου. Ταχύ, σκοτεινό, μυστηριώδες, έξυπνο και ταυτόχρονα λυτρωτικό και σε κάποια σημεία του εφαπτόμενο με ένα σαρκαστικό χιούμορ, χωρίς ευκολίες και εύπεπτες «συνταγές», με ένα δικό του ευδιάκριτο ύφος και προσωπικό αποτύπωμα που σε κάνει από τις πρώτες γραμμές να αναγνωρίζεις τη συγγραφέα. Κυρίως όμως με έναν χαρακτήρα, αυτόν της Άγκα Ρέμικ που δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχάσετε. Ένα πλάσμα φερμένο από έναν άλλο κόσμο, στον οποίο ο αναγνώστης διεισδύσει με προσοχή, με περιέργεια και με λίγο φόβο, μιας και ανθρώπινος ψυχισμός, αυτή η μικρή άβυσσος, μπορεί να κρύβει την κόλαση, τον παράδεισο ή και τα δυο μαζί, την ίδια ώρα. Γιατί το μυαλό παίζει τα χειρότερα παιχνίδια και η ψυχή είναι ο δαιδαλώδης υποδοχέας του. Την ιστορία δεν θα σας την προδώσω. Θα σας πω μόνο ότι θα πείτε πολλές φορές «μάλλον αυτός είναι ο δολοφόνος», αλλά θα καταλήξετε σε ένα «δεν είναι δυνατόν να ήταν αυτός». Και θα γνωρίσετε μέσα από τη Σόνια, μιαν άλλη Αμερική. Μια κοινωνία σε κρίση, που αδυνατεί να διαχειριστεί τα πάθη και τους φόβους της και αναζητά τον ήλιο κάτω από τις νεφώσεις της ψυχής της. «Το αμάρτημα της Ρέμικ» θα «καλπάσει» στο αναγνωστικό κοινό. Και ναι, αυτή είναι η νέα μου πρόβλεψη για τη Σόνια. Kαλή επιτυχία αγαπημένη Sonia Saoulidou
Χριστούγεννα 1989, Σαν Αντόνιο – Τέξας Ο δεύτερος σύζυγος της Μπέτι Μπι, ο δικηγόρος Ρίτσαρντ Μπράουν, πυροβολεί την γυναίκα του και έπειτα αυτοκτονεί. Όμως στο σπίτι υπάρχουν και δυο κοριτσάκια. Η Άγκα και η Μάργκο. Όταν καταφθάνει η αστυνομία, η μεγάλη κόρη εντοπίζεται σε κατάσταση σοκ, ενώ η μικρότερη ήταν εξαφανισμένη.
30 χρόνια αργότερα, Αύγουστος 2019 Στο καθολικό δημοτικό σχολείο «Η Ιωάννα της Λωρραίνης», η Άγκα Ρέμικ γίνεται η νέα διευθύντρια. Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, όλα ανατρέπονται όταν στην αποθήκη του σχολείου εντοπίζεται μια 9χρονη μαθήτρια νεκρή και ακριβώς από πάνω της η διευθύντρια Ρέμικ βουτηγμένη στο αίμα. Κατηγορείται για τον φόνο, εκείνη όμως δεν θυμάται απολύτως τίποτα.
❓Πότε, πώς και γιατί βρέθηκε δίπλα στην 9χρονη νεκρή μαθήτρια; ❓Αυτή σκότωσε το παιδί; ❗️Στα ερωτήματα αυτά δεν έχει απαντήσεις. Δεν θυμάται απολύτως τίποτα. Κενό. Σκοτάδι. Δεν γνωρίζει τι έγινε. ❓Είναι αθώα ή ένοχη; ❓Ψυχοπαθής, τρελή ή απλά θύματα πλεκτάνης και των περιστάσεων;
Καθώς η αστυνομία και οι δημοσιογράφοι ερευνούν και «σκαλίζουν» το παρελθόν της, προκύπτουν νέα στοιχεία που συνηγορούν στην ενοχή της.
❓Ποιο φριχτό αμάρτημα είχε διαπράξει η Άγκα στο παρελθόν; ❓Γιατί οι τύψεις την βασανίζουν μέχρι και σήμερα; ❓Τι θα είχε γίνει αν είχε κρατήσει το στόμα της κλειστό στο παρελθόν; ❓Μήπως ο πατριός της, ο Ρίτσαρντ, δεν θα πυροβολούσε την μητέρα της, ύστερα από την φασαρία που προηγήθηκε; ❓Ή μήπως η Μάργκο δεν θα είχε τρομάξει τόσο πολύ που να το σκάσει από το σπίτι και να εξαφανιστεί για πάντα;
Την κ. Σαουλίδου την «γνώρισα» μέσα από τα δυο της βιβλία: «Το ακρωτήρι των Κοραλλιών» και «Ο φάρος του Κένεμπεκ» και λάτρεψα την γραφή της. Το ίδιο συνέβη και με αυτό της το βιβλίο, δεύτερο στη σειρά. Πρόκειται για ένα πρωτότυπο αστυνομικό – ψυχολογικό θρίλερ που θα σας καθηλώσει. Η πλοκή είναι κινηματογραφική και εναλλάσσεται από το παρελθόν στο παρόν χωρίς να μπερδεύει ή να κουράζει τον αναγνώστη. Αντιθέτως, συμβάλλει στο να ενταθεί η αγωνία και το σασπένς, καθώς σταδιακά ο αναγνώστης συλλέγει κομματάκια του πάζλ από τα γεγονότα και την ζωή της κ. Ρέμικ.
Δεν κάνει πουθενά «κοιλιά», καθώς κινείται σε δυο χρόνους. Οι ιστορίες του τότε και του τώρα συνδέονται άρρηκτα, χωρίς η συγγραφέας να αφήσει κενά ή χωρίς να επιστρατεύσει από μηχανής θεούς για να δικαιολογήσει και να εξηγήσει καταστάσεις και γεγονότα της υπόθεσης.
Η ατμόσφαιρα είναι σκοτεινή, κλειστοφοβική και σου προκαλεί ένταση, φόβο και ανατριχίλα. Εκπλήξεις, αποκαλύψεις και πανέξυπνες ανατροπές θα οδηγήσουν στην αλήθεια που οι ήρωες αναζητούν. Πόσο πόνο και πόσες τύψεις αντέχει να διαχειριστεί μια ανθρώπινη ψυχή; Τι επιπτώσεις έχουν στην μετέπειτα ζωή του ανθρώπου; Μπορεί το παρελθόν να καταστρέψει το μέλλον ενός παιδιού;
Θερμά συγχαρητήρια αγαπημένη μου Σόνια!!! 👏👏👏Ανυπομονώ να διαβάσω και το καινούργιο σου βιβλίο «Μη με ξεχάσεις.» Καλοτάξιδο να είναι και να αγαπηθεί πολύ, όπως και τα προηγούμενα τρία βιβλία.
❓Τελικά, ποια είναι η Άγκα Ρέμικ; Και τι είναι; Αθώα ή ένοχη; Διαβάστε το για να το ανακαλύψετε.
Σ' όλα τα μυθιστορήματα της Σόνιας Σαουλίδου απολαμβάνω την εμπνευσμένη υπόθεση και πλοκή, την πολύ καλή γλώσσα, την ψυχογραφική ικανότητα, το αφηγηματικό της ύφος και τους πάντα ενδιαφέροντες χαρακτήρες.
Στο "Αμάρτημα της κυρίας Ρέμικ" συνάντησα μία απ' τις πιο μοναχικές γυναίκες των δικών μου αναγνωσμάτων. Μια σπαραχτική και συνάμα τρυφερή μοναξιά, είναι αυτή που διαχέεται σε όλη την εξιστόρηση. Ένα πολύ δυνατό μυθιστόρημα που θέτει προβληματισμούς για τον γονεϊκό ρόλο και την ευθύνη. Ένα απ' τα θέματα που θίγει ειναι ότι αν το οποιοδήποτε τραύμα στην παιδική ηλικία δε φροντιστεί και δεν επουλωθεί έγκαιρα, επηρεάζει πάντα και μ' έναν τρόπο συχνά καθοριστικό, όλη την πορεία του ανθρώπου.
Αν και υπάρχουν στην αφήγηση ερευνητές και διώκτες του εγκλήματος, θύματα, ύποπτοι και δολοφόνοι, δε θα χαρακτήριζα καθαρά αστυνομικό το συγκεκριμένο είδος. Θα αρέσει εξίσου και σε όσους αγαπούν τα κοινωνικά και ψυχολογικά θέματα.
«Το αμάρτημα της κυρίας Ρέμικ» (Εκδόσεις BELL) είναι το δεύτερο βιβλίο της Sonia Saoulidou και η δική μου πρώτη επαφή με τη γραφή της. Ενδιαφέρουσα, ατμοσφαιρική, δίνει την αστυνομική πλοκή χωρίς να παραλείπει να εμβαθύνει στις ψυχολογικές προεκτάσεις, στις επιλογές και τα τραύματα του παρελθόντος που επηρεάζουν τη συμπεριφορά των ηρώων στο παρόν. Κύκλοι που αιμορραγούν ανοιχτοί, κύκλοι που ζητούν επιτακτικά να κλείσουν και ένα γαϊτανάκι φαινομενικά ασύνδετων ρόλων καθορίζουν την εξέλιξη του μύθου που τόσο ρεαλιστικά αποτυπώνει η Σόνια. Είχε καιρό να απολαύσω βιβλίο μυστηρίου. Με αποζημίωσε. 👏
Από το πρώτο σου έργο φάνηκε το ξεχωριστό ταλέντο σου. Κι αν τότε ήμουν σίγουρη για σένα, τώρα βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Έχεις μεγάλο χάρισμα, κορίτσι μου. Το καινούργιο σου μυθιστόρημα με καθήλωσε. Έξυπνη πλοκή, ρεαλιστική γραφή, απρόσμενες ανατροπές, υποβόσκουσα ειρωνεία... όλα φιλτραρισμένα μέσα από την ευαισθησία που σε διακρίνει και τη βαθιά μελέτη της ανθρώπινης ψυχής. Δεν έχεις να ζηλέψεις τίποτα από τους ξένους ομότεχνούς σου. Σου αξίζει μια σημαντική θέση ανάμεσα στους καταξιωμένους συγγραφείς αστυνομικών-ψυχολογικών θρίλερ! Σ' ευχαριστώ για το απολαυστικό ταξίδι που μου χάρισες.
Το καινούριο βιβλίο της Σόνιας Σαουλίδου είναι ένα εξαιρετικό αστυνομικό μυθιστόρημα που δεν σε αφήνει να το αφήσεις και σίγουρα δεν θα σε απογοητεύσει. Η πλοκή, οι χαρακτήρες, οι αναφορές στο παρελθόν, οι ανατροπές είναι άριστα δομημένες. Νιώθεις πραγματικά την κυρία Ρέμικ να γίνεται φίλη σου και συμπάσχεις μαζί της σε όλες τις ψυχολογικές μεταπτώσεις της και τις περιπέτειές της. Για όσους λοιπόν αγαπούν το αστυνομικό μυθιστόρημα είναι must read!
Ένα αστυνομικό και ψυχολογικό θρίλερ, που κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την αρχή μέχρι το τέλος. Μία αφήγηση με δύο αλληλένδετες ιστορίες, που απαρτίζουν μία και και διαδραματίζεται σε διαφορετικούς χώρους και χρόνους. Διαβάστε περισσότερα εδώ : https://bit.ly/3sWwjCZ