What do you think?
Rate this book
Η Εποχή των Θρύλων #2
Η Εποχή των Θρύλων: Ο δρόμος της εξορίας
Tο κυνήγι στον ρημαγμένο κόσμο ξεκινά ξανά. Έναν κόσμο στον οποίο κάθε γνώση για το παρελθόν έχει χαθεί· έναν κόσμο δίχως αρχαία Ιστορία.
Το Τάγμα ανανεώνει την καταδίωξη, όπως και η Σέκτα με τους θανάσιμους δολοφόνους της. Ο Λίαμ και ο Χόουπ αναγκάζονται, μαζί με τους συντρόφους τους, να αναζητήσουν την υπόγεια φυλακή που θα τους οδηγήσει μέσα από τα έγκατα της γης στην ασφάλεια του γειτονικού βασιλείου. Εκεί, ο μικρός Χόουπ θα μυηθεί για πρώτη φορά στα μυστικά της Αρχαίας Δυναστείας· θα γίνει αυτόπτης μάρτυρας θαυμαστών επιτευγμάτων της διανόησης του υψίστου παρελθόντος, κάνοντας το πρώτο βήμα προς έναν συναρπαστικό κόσμο που μόλις τώρα έχει αρχίσει να γνωρίζει. Ένα βήμα δύσκολο, σε μια μοιραία διαδρομή που θα έχει αντίκτυπο σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Στην αντικρινή πλευρά του ωκεανού, ο Βέιλαν ξεκινάει τη δική του αναζήτηση, όσο ακόμη η πολιορκία στην Ιμάρ συνεχίζεται. Ο Δρόμος θα τον οδηγήσει ως τις πύλες της Κιβωτού του Χρόνου, στο πανάρχαιο άσυλο όπου κατοικεί η Ιέρεια. Θαμμένα μυστικά θα βγουν στο φως, το σκοτεινό παρελθόν θα συγκρουστεί με το παρόν, η αποσιώπηση θα αναμετρηθεί με την αλήθεια, πριν ο μύθος εγερθεί μέσα από τις στάχτες μιας εποχής χαμένης για να στοιχειώσει το μέλλον ενός πολιτισμού που έμαθε να ζει στη σκιά της άγνοιας.
Το Τάγμα ανανεώνει την καταδίωξη, όπως και η Σέκτα με τους θανάσιμους δολοφόνους της. Ο Λίαμ και ο Χόουπ αναγκάζονται, μαζί με τους συντρόφους τους, να αναζητήσουν την υπόγεια φυλακή που θα τους οδηγήσει μέσα από τα έγκατα της γης στην ασφάλεια του γειτονικού βασιλείου. Εκεί, ο μικρός Χόουπ θα μυηθεί για πρώτη φορά στα μυστικά της Αρχαίας Δυναστείας· θα γίνει αυτόπτης μάρτυρας θαυμαστών επιτευγμάτων της διανόησης του υψίστου παρελθόντος, κάνοντας το πρώτο βήμα προς έναν συναρπαστικό κόσμο που μόλις τώρα έχει αρχίσει να γνωρίζει. Ένα βήμα δύσκολο, σε μια μοιραία διαδρομή που θα έχει αντίκτυπο σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Στην αντικρινή πλευρά του ωκεανού, ο Βέιλαν ξεκινάει τη δική του αναζήτηση, όσο ακόμη η πολιορκία στην Ιμάρ συνεχίζεται. Ο Δρόμος θα τον οδηγήσει ως τις πύλες της Κιβωτού του Χρόνου, στο πανάρχαιο άσυλο όπου κατοικεί η Ιέρεια. Θαμμένα μυστικά θα βγουν στο φως, το σκοτεινό παρελθόν θα συγκρουστεί με το παρόν, η αποσιώπηση θα αναμετρηθεί με την αλήθεια, πριν ο μύθος εγερθεί μέσα από τις στάχτες μιας εποχής χαμένης για να στοιχειώσει το μέλλον ενός πολιτισμού που έμαθε να ζει στη σκιά της άγνοιας.
- GenresFantasy
636 pages, Paperback
First published April 1, 2021
4 people are currently reading
87 people want to read
About the author
Γρηγόρης Δημακόπουλος
8 books111 followersΟ Γρηγόρης Δημακόπουλος είναι πολιτικός μηχανικός που ζει κι εργάζεται στην Καρδίτσα. Από μικρή ηλικία καλλιεργήθηκε μέσα του το ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία, κυρίως μετά την επαφή του με την Ιστορία Χωρίς Τέλος του Μίχαελ Έντε και τα έργα του Ιούλιου Βερν.
Στη Θεσσαλονίκη αναπτύχθηκε η αγάπη του για την κλασική λογοτεχνία και τη λογοτεχνία του φανταστικού. Αγαπημένα του βιβλία είναι το Σιλμαρίλλιον του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν, το Dune του Φρανκ Χέρμπερτ και οι Άθλιοι του Βίκτωρος Ουγκώ.
Τα δυο πρώτα μέρη της τριλογίας φαντασίας που έχει γράψει, Η Εποχή των Θρύλων: Κόκκινη Αυγή και Η Εποχή των Θρύλων: ο Δρόμος της Εξορίας, εκδόθηκαν από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή τον Μάιο του 2019 και τον Μάιο του 2021 αντίστοιχα. Τo βραβευμένο διήγημα Το εκκρεμές ήταν το πρώτο έργο του που εκδόθηκε, λαμβάνοντας την τρίτη θέση στον πανελλήνιο διαγωνισμό Φαντασία 2018, στο πλαίσιο του φεστιβάλ Fantasmagoria (Έπος της Φαντασίας ΙΙ, εκδόσεις iWrite, 2018). Το διήγημα Ερήμωση έχει συμπεριληφθεί στην ανθολογία Στα Όνειρα της Φαντασίας: Πολεμικές Ιαχές (Εκδόσεις Allbooks, 2020). Το 2022 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Βάρδος η νουβέλα τρόμου Όγιο Νέγκρο.
Στον ελεύθερο χρόνο του γράφει κριτικές και διηγήματα για τη Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας Καρδίτσας.
Στη Θεσσαλονίκη αναπτύχθηκε η αγάπη του για την κλασική λογοτεχνία και τη λογοτεχνία του φανταστικού. Αγαπημένα του βιβλία είναι το Σιλμαρίλλιον του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν, το Dune του Φρανκ Χέρμπερτ και οι Άθλιοι του Βίκτωρος Ουγκώ.
Τα δυο πρώτα μέρη της τριλογίας φαντασίας που έχει γράψει, Η Εποχή των Θρύλων: Κόκκινη Αυγή και Η Εποχή των Θρύλων: ο Δρόμος της Εξορίας, εκδόθηκαν από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή τον Μάιο του 2019 και τον Μάιο του 2021 αντίστοιχα. Τo βραβευμένο διήγημα Το εκκρεμές ήταν το πρώτο έργο του που εκδόθηκε, λαμβάνοντας την τρίτη θέση στον πανελλήνιο διαγωνισμό Φαντασία 2018, στο πλαίσιο του φεστιβάλ Fantasmagoria (Έπος της Φαντασίας ΙΙ, εκδόσεις iWrite, 2018). Το διήγημα Ερήμωση έχει συμπεριληφθεί στην ανθολογία Στα Όνειρα της Φαντασίας: Πολεμικές Ιαχές (Εκδόσεις Allbooks, 2020). Το 2022 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Βάρδος η νουβέλα τρόμου Όγιο Νέγκρο.
Στον ελεύθερο χρόνο του γράφει κριτικές και διηγήματα για τη Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας Καρδίτσας.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 35 reviews
Read
September 3, 2024Edit: (03/09/2024) Ο Δρόμος της Εξορίας συνεχίζει το ταξίδι του στη Β' έκδοση. Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!
Σε αυτό το post θα βρείτε συγκεντρωτικά κριτικές για το βιβλίο αλλά και σχόλια από ανθρώπους που δε δραστηριοποιούνται στο Goodreads.
Κριτική στο blog Love Book Diary, από την Παρασκευή Παρισση:
https://lovebook-diary.blogspot.com/2...
Κριτική στο Nyctophilia.gr :
https://www.nyctophilia.gr/%ce%ba%cf%...
Κριτική στον Ελεύθερο Τύπο, στο φύλλο του Σαββάτου 10/07/2021: https://www.pigi.gr/epoxi_twn_thrilwn/
Review στους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών: https://www.thematofylakes.gr/o-dromo...
Σχετικό thread στο φόρουμ του Sff.gr : https://community.sff.gr/topic/18530-...
Σε αυτό το post θα βρείτε συγκεντρωτικά κριτικές για το βιβλίο αλλά και σχόλια από ανθρώπους που δε δραστηριοποιούνται στο Goodreads.
Κριτική στο blog Love Book Diary, από την Παρασκευή Παρισση:
https://lovebook-diary.blogspot.com/2...
Κριτική στο Nyctophilia.gr :
https://www.nyctophilia.gr/%ce%ba%cf%...
Κριτική στον Ελεύθερο Τύπο, στο φύλλο του Σαββάτου 10/07/2021: https://www.pigi.gr/epoxi_twn_thrilwn/
Review στους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών: https://www.thematofylakes.gr/o-dromo...
Σχετικό thread στο φόρουμ του Sff.gr : https://community.sff.gr/topic/18530-...
September 18, 2021
Δείτε επίσης και στο Chill and read
Ολοκληρώνοντας την «Κόκκινη Αυγή» ζήτησα από το συγγραφέα ένα χάρτη για αυτόν τον τόσο υπέροχο, τόσο μεγάλο και τόσο τρομακτικό κόσμο που είχε δημιουργήσει. Δεν ήμουν η πρώτη που το ζητούσε αυτό, ήμουν όμως τυχερή γιατί στο δεύτερο βιβλίο υπάρχει χάρτης και μάλιστα αρκετά λεπτομερής και σε πολλές εκδοχές! Στη μια του αποτύπωση βλέπουμε ολόκληρο των κόσμο, η έστω τον γνωστό κόσμο. Στις άλλες δύο, έχουμε μια πιο λεπτομερή αποτύπωση των βασικών ηπείρων και των περιοχών που μας ενδιαφέρουν. Βλέπουμε δηλαδή όλα αυτά τα σημεία από τα οποία περνούν οι ήρωες του βιβλίου και έτσι μπορούμε να αντιληφθούμε αρκετά καλύτερα τόσο τη μορφολογία του εδάφους, όσο και τις αποστάσεις που αυτοί καλύπτουν. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο συγγραφέας έχει συντάξει και ένα ευρετήριο ονομάτων για να διευκολύνει όσους αναγνώστες δυσκολεύονται με τα πολλά ονόματα ή μπορεί να μη θυμούνται κάποια ονόματα που συναντήσαμε στο πρώτο βιβλίο.
Ξεκινώντας το δεύτερο βιβλίο μέρες μόλις από όταν τελείωσα το πρώτο, είναι σαν να μην έχω φύγει ποτέ από τη Γη της Εξορίας. Η καταδίωξη συνεχίζεται καθώς, μετά από όσα έχουν συμβεί στο πρώτο βιβλίο, για τον Λίαμ και τον Χόουπ δεν έχουν και αλλάξει πολλά, παρά μόνο ότι πλέον δεν είναι μόνοι τους. Στο ταξίδι τους στην αφιλόξενη γη, έχουν πλέον συντρόφους που θα τους φανούν πολύτιμοι. Με το Εβένινο Τάγμα στο κατόπι τους, οι ήρωές μας θα προσπαθήσουν να διαφύγουν στην Έον, όμως για να το κάνουν θα πρέπει να αλλάξουν τα αρχικά τους σχέδια και αντί για το πέρασμα των Φυλάκων, θα αναγκαστούν να διασχίσουν τα έγκατα της Γης και τη Μαύρη Φλέβα, την υπόγεια φυλακή των Αρχαίων. Το ταξίδι τους δε θα γίνει πιο εύκολο. Το αντίθετο μάλιστα, θα βρεθούν μπροστά σε πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες από ότι είχαν ποτέ φανταστεί.
Από την άλλη, ο διώκτης τους, ο Βέιλαν θα αναπροσαρμόσει τις προτεραιότητές του και θα εγκαταλείψει την Ιμάρ για να προβεί στη δική του αναζήτηση. Αυτή τη φορά θα αναζητήσει την αλήθεια και τον τρόπο που θα τον βοηθήσει να αναζητήσει το αγαπημένο πρόσωπο που έχει απαχθεί. Βαθιά κρυμμένα μυστικά θα αποκαλυφθούν στο τέλος της αποστολής και ο Βασιλιάς της Ιμάρ θα κληθεί να πάρει αποφάσεις για το μέλλον ολόκληρου του κόσμου.
Όπως λοιπόν είναι φανερό, στο δεύτερο αυτό μέρος της τριλογίας υπάρχει σημαντικά περισσότερη δράση από το πρώτο βιβλίο. Η καταδίωξη δυνητικά οδηγεί και σε περισσότερα εμπόδια, όπως και το γεγονός πως δεν είναι πλέον μόνο οι δυο τους, πατέρας και γιος, αλλά έχουν και συντρόφους, είναι σαν να οδηγεί σε ακόμα περισσότερες επιλογές και σε ακόμα περισσότερες δυσκολίες. Χάρη στους συντρόφους τους όμως, έχουν την ευκαιρία να αντιμετωπίσουν τις όποιες δυσκολίες, αλλά και να μάθουν καινούρια πράγματα. Και φυσικά, μαζί με αυτούς κι εμείς. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να διαβάσει κανείς τα αποσπάσματα που ο Χόουπ διδάσκεται από τον μέντορά του. Είναι αυτά ακριβώς τα σημεία που υπάρχει μεγαλύτερη ανάπτυξη της κοσμοπλασίας με αναφορές στο παρελθόν, την ιστορία και τα επιτεύγματα του τόπου. Σε αυτά ακριβώς τα σημεία είναι φανερή η έρευνα που έχει κάνει ο συγγραφέας ώστε να μπορέσει να αποδώσει με αληθοφάνεια όλα αυτά τα στοιχεία και τα φαινόμενα που απαρτίζουν τον κόσμο που έχτισε.
Δεν μπορώ να ξέρω πόσοι αναγνώστες θα εκτιμήσουν τα σημεία που ο συγγραφέας παρασύρεται στην περιγραφή του κόσμου και της ιστορίας του, όμως δεν μπορεί να μην εκτιμήσουν τη γραφή του η οποία παραμένει χαρακτηριστικά μοναδική και με τον προσωπικό χαρακτήρα του Γρηγόρη Δημακόπουλου. Μπορεί και ο ίδιος, όπως και ο αγαπημένος του Τόλκιν, να στέλνει τους ήρωές του κάτω από το βουνό, στα έγκατα της γης, οι παγίδες όπως που αυτοί αντιμετωπίζουν είναι πολύ διαφορετικές και πρωτότυπες και ο τρόπος που ξεπερνούν κάθε εμπόδιο, αντικατοπτρίζει τον κόσμο τους, τους ίδιους τους ήρωες και τις ικανότητές τους.
Διαβάζοντας το «Δρόμο της Εξορίας» συνδέθηκα ακόμα περισσότερο με κάποιους χαρακτήρες, κατανόησα καλύτερα κάποιους άλλους και λάτρεψα μερικά από τα πλάσματα του βιβλίου. Αυτό που εκτίμησα δεόντως είναι η φαντασία του συγγραφέα και η εξαιρετική δουλειά που έχει κάνει! Και τώρα τι άλλο να ζητήσω παρά μόνο το τρίτο βιβλίο! Είναι μακριά η ημερομηνία έκδοσής του άραγε;
Ολοκληρώνοντας την «Κόκκινη Αυγή» ζήτησα από το συγγραφέα ένα χάρτη για αυτόν τον τόσο υπέροχο, τόσο μεγάλο και τόσο τρομακτικό κόσμο που είχε δημιουργήσει. Δεν ήμουν η πρώτη που το ζητούσε αυτό, ήμουν όμως τυχερή γιατί στο δεύτερο βιβλίο υπάρχει χάρτης και μάλιστα αρκετά λεπτομερής και σε πολλές εκδοχές! Στη μια του αποτύπωση βλέπουμε ολόκληρο των κόσμο, η έστω τον γνωστό κόσμο. Στις άλλες δύο, έχουμε μια πιο λεπτομερή αποτύπωση των βασικών ηπείρων και των περιοχών που μας ενδιαφέρουν. Βλέπουμε δηλαδή όλα αυτά τα σημεία από τα οποία περνούν οι ήρωες του βιβλίου και έτσι μπορούμε να αντιληφθούμε αρκετά καλύτερα τόσο τη μορφολογία του εδάφους, όσο και τις αποστάσεις που αυτοί καλύπτουν. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο συγγραφέας έχει συντάξει και ένα ευρετήριο ονομάτων για να διευκολύνει όσους αναγνώστες δυσκολεύονται με τα πολλά ονόματα ή μπορεί να μη θυμούνται κάποια ονόματα που συναντήσαμε στο πρώτο βιβλίο.
Ξεκινώντας το δεύτερο βιβλίο μέρες μόλις από όταν τελείωσα το πρώτο, είναι σαν να μην έχω φύγει ποτέ από τη Γη της Εξορίας. Η καταδίωξη συνεχίζεται καθώς, μετά από όσα έχουν συμβεί στο πρώτο βιβλίο, για τον Λίαμ και τον Χόουπ δεν έχουν και αλλάξει πολλά, παρά μόνο ότι πλέον δεν είναι μόνοι τους. Στο ταξίδι τους στην αφιλόξενη γη, έχουν πλέον συντρόφους που θα τους φανούν πολύτιμοι. Με το Εβένινο Τάγμα στο κατόπι τους, οι ήρωές μας θα προσπαθήσουν να διαφύγουν στην Έον, όμως για να το κάνουν θα πρέπει να αλλάξουν τα αρχικά τους σχέδια και αντί για το πέρασμα των Φυλάκων, θα αναγκαστούν να διασχίσουν τα έγκατα της Γης και τη Μαύρη Φλέβα, την υπόγεια φυλακή των Αρχαίων. Το ταξίδι τους δε θα γίνει πιο εύκολο. Το αντίθετο μάλιστα, θα βρεθούν μπροστά σε πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες από ότι είχαν ποτέ φανταστεί.
Από την άλλη, ο διώκτης τους, ο Βέιλαν θα αναπροσαρμόσει τις προτεραιότητές του και θα εγκαταλείψει την Ιμάρ για να προβεί στη δική του αναζήτηση. Αυτή τη φορά θα αναζητήσει την αλήθεια και τον τρόπο που θα τον βοηθήσει να αναζητήσει το αγαπημένο πρόσωπο που έχει απαχθεί. Βαθιά κρυμμένα μυστικά θα αποκαλυφθούν στο τέλος της αποστολής και ο Βασιλιάς της Ιμάρ θα κληθεί να πάρει αποφάσεις για το μέλλον ολόκληρου του κόσμου.
Όπως λοιπόν είναι φανερό, στο δεύτερο αυτό μέρος της τριλογίας υπάρχει σημαντικά περισσότερη δράση από το πρώτο βιβλίο. Η καταδίωξη δυνητικά οδηγεί και σε περισσότερα εμπόδια, όπως και το γεγονός πως δεν είναι πλέον μόνο οι δυο τους, πατέρας και γιος, αλλά έχουν και συντρόφους, είναι σαν να οδηγεί σε ακόμα περισσότερες επιλογές και σε ακόμα περισσότερες δυσκολίες. Χάρη στους συντρόφους τους όμως, έχουν την ευκαιρία να αντιμετωπίσουν τις όποιες δυσκολίες, αλλά και να μάθουν καινούρια πράγματα. Και φυσικά, μαζί με αυτούς κι εμείς. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να διαβάσει κανείς τα αποσπάσματα που ο Χόουπ διδάσκεται από τον μέντορά του. Είναι αυτά ακριβώς τα σημεία που υπάρχει μεγαλύτερη ανάπτυξη της κοσμοπλασίας με αναφορές στο παρελθόν, την ιστορία και τα επιτεύγματα του τόπου. Σε αυτά ακριβώς τα σημεία είναι φανερή η έρευνα που έχει κάνει ο συγγραφέας ώστε να μπορέσει να αποδώσει με αληθοφάνεια όλα αυτά τα στοιχεία και τα φαινόμενα που απαρτίζουν τον κόσμο που έχτισε.
Δεν μπορώ να ξέρω πόσοι αναγνώστες θα εκτιμήσουν τα σημεία που ο συγγραφέας παρασύρεται στην περιγραφή του κόσμου και της ιστορίας του, όμως δεν μπορεί να μην εκτιμήσουν τη γραφή του η οποία παραμένει χαρακτηριστικά μοναδική και με τον προσωπικό χαρακτήρα του Γρηγόρη Δημακόπουλου. Μπορεί και ο ίδιος, όπως και ο αγαπημένος του Τόλκιν, να στέλνει τους ήρωές του κάτω από το βουνό, στα έγκατα της γης, οι παγίδες όπως που αυτοί αντιμετωπίζουν είναι πολύ διαφορετικές και πρωτότυπες και ο τρόπος που ξεπερνούν κάθε εμπόδιο, αντικατοπτρίζει τον κόσμο τους, τους ίδιους τους ήρωες και τις ικανότητές τους.
Διαβάζοντας το «Δρόμο της Εξορίας» συνδέθηκα ακόμα περισσότερο με κάποιους χαρακτήρες, κατανόησα καλύτερα κάποιους άλλους και λάτρεψα μερικά από τα πλάσματα του βιβλίου. Αυτό που εκτίμησα δεόντως είναι η φαντασία του συγγραφέα και η εξαιρετική δουλειά που έχει κάνει! Και τώρα τι άλλο να ζητήσω παρά μόνο το τρίτο βιβλίο! Είναι μακριά η ημερομηνία έκδοσής του άραγε;
August 2, 2021
Έχεις νιώσει ποτέ πραγματικά καταπιεσμένος; Έχεις νιώσει ποτέ πως πρέπει πάση θυσία να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις των άλλων, γιατί τα πάντα εξαρτώνται από σένα; Πως πρέπει να κάνεις πράγματα που δεν θες να κάνεις, και πως εσύ, και μόνο εσύ, δεν έχεις δικαίωμα επιλογής πάνω στη ζωή σου; .
Η φαντασία είναι το είδος που αγαπώ και εύκολα θα παρασυρθώ σε ένα βιβλίο της. Παρόλα αυτά υπάρχουν ελάχιστες υποκατηγορίες που πολύ απλά δεν είναι για μένα. Το epic fantasy είναι το πρώτο. Από την άλλη, εκτιμώ μια καλή πρόκληση και το ότι μια ιστορία μπορεί να είναι έξω από το comfort zone μου και στο τέλος να την απολαύσω. Αυτό μου έχει συμβεί με τη σειρά Η εποχή των θρύλων .
Η πρώτη μου επαφή με τη γραφή και τον κόσμο του Γρηγόρη Δημακόπουλου ήταν μέσω του πρώτου μέρους, Η εποχή των θρύλων: Κόκκινη αυγή το οποίο μου είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις. Ο συγγραφέας μας ταξιδεύει σε έναν κόσμο χωρίς ιστορία, γεμάτο αβεβαιότητα και κίνδυνο, καθώς η ανώτερη γνώση χάθηκε μέσα στο χρόνο. Ο βασικός πρωταγωνιστής, ο Λίαμ, είναι ένας απλός άντρας που δε νοιάζεται τόσο για κάτι μεγάλο και ευγενές, όσο να προστατέψει το γιο του και τον εαυτό του από την οργή του άλλοτε συντρόφου του Βέιλαν. Έχουμε να κάνουμε δηλαδή με άτομα που πασχίζουν να επιβιώσουν και όχι με ένδοξους ήρωες. Το τονίζω, καθώς ο βασικός λόγος που δεν με σαγηνεύει αυτό το είδος είναι γιατί βαριέμαι το δίπολο καλό - κακό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι χαρακτήρες αγγίζουν την γκρίζα ζώνη.
Όσον αφορά το κομμάτι της κοσμοπλασίας, δεν έχω να πω παρά μόνο μπράβο για την προσοχή και τη λεπτομέρεια του συγγραφέα. Ήδη από το πρώτο βιβλίο λαμβάνουμε τις απαραίτητες πληροφορίες γι' αυτό το τόσο μακρινό σύμπαν, που όμως τείνει να μοιάσει στο δικό μας. Στο δεύτερο μέρος, έρχονται νέες λεπτομέρειες για να συμπληρώσουν το νοητό σημειωματάριο μου.
Η γραφή από την άλλη είναι άψογη. Ένα γλυκό και τρυφερό ύφος, ένα κείμενο γεμάτο λυρισμό και συναίσθημα ακόμα και στις πιο απλές περιγραφές δεν μπορεί παρά να με συγκινήσει. Όλοι ξέρετε το κόλλημα μου με τη γραφή και εδώ είμαστε σε εξαιρετικό επίπεδο. Σε συνδυασμό με την τόλμη του Γρηγόρη να εξετάσει κάθε συναίσθημα που θα μπορούσε να κατακλύσει την ανθρώπινη ψυχή, ο αναγνώστης μπορεί να ταυτιστεί όλο και περισσότερο με τους χαρακτήρες ενός τελείως φανταστικού κόσμου.
Η διαφορά που παρατηρείται στο δεύτερο μέρος σε σχέση με το πρώτο είναι - για μένα τουλάχιστον - η αναμενόμενη. Οι χαρακτήρες έχουν συστηθεί, ο αναγνώστης έχει μια ξεκάθαρη εικόνα για εκείνους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούν να αλλάξουν γνώμη. Ωστόσο, έχοντας δεθεί πια μαζί τους, ως αναγνώστρια ευχαριστήθηκα περισσότερο την εμπειρία τους, καθώς μου είναι πια οικείοι και ως ένα βαθμό αρκετά συμπαθείς. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να υπογραμμίσω τα εξαιρετικά ψυχογραφήματα των χαρακτήρων και το πώς όλοι διαφέρουν μεταξύ τους, ανεξαρτήτως παρατάξης. Επιπλέον, υπήρχαν περισσότερες σκηνές δράσης, ευχάριστα διαλείμματα μεταξύ των διδακτικών ωρών που με κρατούσαν σε εγρήγορση και καθάριζαν το μυαλό μου, μετά από τόση διδαχή περί Πεμπτουσιών και χάους.
Κατά γενική ομολογία και αυτό το βιβλίο του Γρηγόρη Δημακόπουλου με μάγεψε, με συγκίνησε, μου προκάλεσε ένα σμήνος συναισθημάτων. Θαύμασα την επιμονή του στη λεπτομέρεια και στο πόσο ακριβής είναι ο κόσμος που έχει πλάσει, ο οποίος κατά πώς φαίνεται έχει ακόμα πολλά μυστήρια που πρέπει να διαλευκανθούν. Το μόνο που μου έλειψε είναι το γυναικείο στοιχείο που το περίμενα πολύ περισσότερο και φυσικά ο Βέιλαν που λατρεύω και ποθώ. Θα αναμένω με μεγάλη χαρά τη συνέχεια αυτού του επικού έργου, το οποίο δείχνει ότι δε θα δώσει τόσο εύκολα happy ending.
Η φαντασία είναι το είδος που αγαπώ και εύκολα θα παρασυρθώ σε ένα βιβλίο της. Παρόλα αυτά υπάρχουν ελάχιστες υποκατηγορίες που πολύ απλά δεν είναι για μένα. Το epic fantasy είναι το πρώτο. Από την άλλη, εκτιμώ μια καλή πρόκληση και το ότι μια ιστορία μπορεί να είναι έξω από το comfort zone μου και στο τέλος να την απολαύσω. Αυτό μου έχει συμβεί με τη σειρά Η εποχή των θρύλων .
Η πρώτη μου επαφή με τη γραφή και τον κόσμο του Γρηγόρη Δημακόπουλου ήταν μέσω του πρώτου μέρους, Η εποχή των θρύλων: Κόκκινη αυγή το οποίο μου είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις. Ο συγγραφέας μας ταξιδεύει σε έναν κόσμο χωρίς ιστορία, γεμάτο αβεβαιότητα και κίνδυνο, καθώς η ανώτερη γνώση χάθηκε μέσα στο χρόνο. Ο βασικός πρωταγωνιστής, ο Λίαμ, είναι ένας απλός άντρας που δε νοιάζεται τόσο για κάτι μεγάλο και ευγενές, όσο να προστατέψει το γιο του και τον εαυτό του από την οργή του άλλοτε συντρόφου του Βέιλαν. Έχουμε να κάνουμε δηλαδή με άτομα που πασχίζουν να επιβιώσουν και όχι με ένδοξους ήρωες. Το τονίζω, καθώς ο βασικός λόγος που δεν με σαγηνεύει αυτό το είδος είναι γιατί βαριέμαι το δίπολο καλό - κακό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι χαρακτήρες αγγίζουν την γκρίζα ζώνη.
Όσον αφορά το κομμάτι της κοσμοπλασίας, δεν έχω να πω παρά μόνο μπράβο για την προσοχή και τη λεπτομέρεια του συγγραφέα. Ήδη από το πρώτο βιβλίο λαμβάνουμε τις απαραίτητες πληροφορίες γι' αυτό το τόσο μακρινό σύμπαν, που όμως τείνει να μοιάσει στο δικό μας. Στο δεύτερο μέρος, έρχονται νέες λεπτομέρειες για να συμπληρώσουν το νοητό σημειωματάριο μου.
Η γραφή από την άλλη είναι άψογη. Ένα γλυκό και τρυφερό ύφος, ένα κείμενο γεμάτο λυρισμό και συναίσθημα ακόμα και στις πιο απλές περιγραφές δεν μπορεί παρά να με συγκινήσει. Όλοι ξέρετε το κόλλημα μου με τη γραφή και εδώ είμαστε σε εξαιρετικό επίπεδο. Σε συνδυασμό με την τόλμη του Γρηγόρη να εξετάσει κάθε συναίσθημα που θα μπορούσε να κατακλύσει την ανθρώπινη ψυχή, ο αναγνώστης μπορεί να ταυτιστεί όλο και περισσότερο με τους χαρακτήρες ενός τελείως φανταστικού κόσμου.
Η διαφορά που παρατηρείται στο δεύτερο μέρος σε σχέση με το πρώτο είναι - για μένα τουλάχιστον - η αναμενόμενη. Οι χαρακτήρες έχουν συστηθεί, ο αναγνώστης έχει μια ξεκάθαρη εικόνα για εκείνους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούν να αλλάξουν γνώμη. Ωστόσο, έχοντας δεθεί πια μαζί τους, ως αναγνώστρια ευχαριστήθηκα περισσότερο την εμπειρία τους, καθώς μου είναι πια οικείοι και ως ένα βαθμό αρκετά συμπαθείς. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να υπογραμμίσω τα εξαιρετικά ψυχογραφήματα των χαρακτήρων και το πώς όλοι διαφέρουν μεταξύ τους, ανεξαρτήτως παρατάξης. Επιπλέον, υπήρχαν περισσότερες σκηνές δράσης, ευχάριστα διαλείμματα μεταξύ των διδακτικών ωρών που με κρατούσαν σε εγρήγορση και καθάριζαν το μυαλό μου, μετά από τόση διδαχή περί Πεμπτουσιών και χάους.
Κατά γενική ομολογία και αυτό το βιβλίο του Γρηγόρη Δημακόπουλου με μάγεψε, με συγκίνησε, μου προκάλεσε ένα σμήνος συναισθημάτων. Θαύμασα την επιμονή του στη λεπτομέρεια και στο πόσο ακριβής είναι ο κόσμος που έχει πλάσει, ο οποίος κατά πώς φαίνεται έχει ακόμα πολλά μυστήρια που πρέπει να διαλευκανθούν. Το μόνο που μου έλειψε είναι το γυναικείο στοιχείο που το περίμενα πολύ περισσότερο και φυσικά ο Βέιλαν που λατρεύω και ποθώ. Θα αναμένω με μεγάλη χαρά τη συνέχεια αυτού του επικού έργου, το οποίο δείχνει ότι δε θα δώσει τόσο εύκολα happy ending.
May 25, 2021
Ο «δρόμος της εξορίας» είναι το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας του Γρηγόρη Δημακόπουλου, η οποία φέρει τον γενικότερο τίτλο «Η εποχή των θρύλων».
Για το πρώτο βιβλίο είχα γράψει αναλυτικά την άποψή μου για λογαριασμό του nyctophilia.gr. Την παραθέτω αυτούσια κι εδώ, διότι σχεδόν όλα που έγραψα τότε ισχύουν ξανά. Από το να γράψω κάτι καινούργιο που να μοιάζει σημαντικά, το κρίνω προτιμότερο!
(Στο τέλος, ακολουθούν τα λιγοστά επιπρόσθετα).
*******************************************************
Η κριτική για την Κόκκινη Αυγή:
Η «Κόκκινη Αυγή» είναι το ντεμπούτο βιβλίο του συγγραφέα Γρηγόρη Δημακόπουλου και το πρώτο μέρος της τριλογίας «Η εποχή των θρύλων». Και αν έπρεπε να βάλω έναν τίτλο σε αυτό το κείμενο που ετοιμάζομαι να γράψω, αυτός θα ήταν «οι φίλοι της λογοτεχνίας του φανταστικού μπορούν να τρίψουν τα χέρια τους από ικανοποίηση».
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Ήδη από το οπισθόφυλλο, ο αναγνώστης μπαίνει εύκολα στο νόημα του τι θα ακολουθήσει. Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα –δεν ξέρω αν υπάρχει καν ο όρος– «μετακαταστροφικό» περιβάλλον. Η συνεχής εξέλιξη του ανθρώπινου είδους για κάποιον λόγο τερματίστηκε απότομα, η γνώση χάθηκε, και υπήρξε επιστροφή σε ένα μεσαιωνικό περιβάλλον στο οποίο κυριαρχεί και πάλι το ατσάλι και γενικώς τα όπλα αυτού του είδους. Οι πληροφορίες αυτές νομίζω ότι είναι αρκετές για τους φαν του είδους έτσι ώστε να μπουν απευθείας στο νόημα.
Μιας και αναφέραμε την κοσμοπλασία, να πω σε αυτό το σημείο ότι το όλο στήσιμο είναι άκρως εντυπωσιακό. Ο κόσμος όπου ζουν οι ήρωες του βιβλίου είναι τεράστιος και πληρέστατος. Ο συγγραφέας μοιάζει να δούλεψε πάρα πολύ σ’ αυτόν και δεν ένιωσα να υφίσταται στιγμή το «Illusion trick». (Το κόλπο κατά το οποίο οι συγγραφείς αναφέρουν δεκάδες περιοχές για τις οποίες δεν έχουν καν οι ίδιοι ιδέα πώς είναι, πέρα από ένα πολύ γενικό περίγραμμά τους). Όχι, αντιθέτως, ο συγγραφέας μοιάζει να γνωρίζει πού βρίσκεται ακόμα και το παραμικρό πετραδάκι του κόσμου του. Όσο για τις ονομασίες που επέλεξε, ήταν πολύ όμορφες, όπως αντίστοιχα όμορφες ήταν και οι περιγραφές των τοποθεσιών. Θα έλεγα ότι φέρνουν περισσότερο σε heroic high fantasy παρά σε post-apocalyptic, αλλά η επιλογή του συγγραφέα είναι άκρως σεβαστή (και μου αρέσει πολύ).
Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι πάρα πολύ καλή και εντελώς αρμοστή στις απαιτήσεις του βιβλίου. Ο πλούτος του λεξιλογίου του ομολογώ ότι με εντυπωσίασε, ενώ σε κανένα σημείο δεν υπάρχει επιτηδευμένη χρήση. Οι πολλές (αναγκαίες) περιγραφές ωστόσο, με αρκετές από αυτές μάλιστα να είναι για παλαιότερα γεγονότα/τόπους/καταστάσεις, είναι ένα στοιχείο που ενδεχομένως να ξενίσει τους πιο casual επισκέπτες στα βιβλία φαντασίας. Αντιθέτως, τους πιο μυημένους θα τους αρέσουν πάρα πολύ και θα τις μνημονεύουν καιρό. Θα έλεγα πάντως ότι με λίγη παραπάνω προσοχή το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί απ’ όλους, φτάνει, το υπογραμμίζω αυτό, να ξέρουν τι είδους βιβλίου αγόρασαν.
Περνώντας στους χαρακτήρες τώρα, να αναφέρω ότι μου άρεσαν όλοι. Ήταν ξεκάθαροι, όπως ξεκάθαρα ήταν και τα κίνητρα του καθενός τους. Κανένας τους δεν ήταν παθητικός και κανένας δεν βρισκόταν εκεί χωρίς λόγο. Επίσης, η παρουσία τους κατά μια έννοια παίζει άμεσο ρόλο και στην πλοκή του βιβλίου καθώς είναι τα κίνητρά τους αυτά που την ωθούν και την καθορίζουν. Να σημειώσω εδώ επίσης ότι, αν και στο οπισθόφυλλο μού δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι θα παρακολουθήσω αποκλειστικά και μόνο το ταξίδι ενός ήρωα, του μικρού Χόουπ, στα ενδότερα του βιβλίου ανακάλυψα ότι δεν ήταν έτσι ακριβώς. Υπάρχουν ολόκληρα κεφάλαια που απουσιάζει και τη σκυτάλη παίρνουν κι άλλοι χαρακτήρες, το ίδιο σημαντικοί μ’ αυτόν. Αυτό φυσικά είναι σημαντικό πλεονέκτημα και για τη ροή της ιστορίας, καθώς εγώ προσωπικά περίμενα να εμφανιστούν ξανά κάποιοι χαρακτήρες που ένα κεφάλαιο πριν είχαν μείνει… στα δύσκολα!
Στα θετικά του βιβλίου μπορώ να προσθέσω και το ότι δεν εντόπισα… κανένα ουσιαστικό αρνητικό.
Μιλώντας υποκειμενικά πάντα, θα μπορούσα να πω ότι ενδεχομένως να ήταν πιο ευκίνητο το βιβλίο αν είχε μικρότερα κεφάλαια ή έστω περισσότερα σημεία για να πάρεις μια ανάσα. (Edit: Στον ''δρόμο της εξορίας'' δεν το ένιωσα καθόλου αυτό!)
Σε γενικές γραμμές λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με ένα εξαιρετικό ντεμπούτο που προσωπικά αναμένω να αγαπηθεί από τους Έλληνες φίλους του είδους.
******************************************************
Περνάω στον «Δρόμο της εξορίας».
Νιώθω ήδη πολύ καλυμμένος με τα προλεγόμενα, όμως θα πρέπει να προσθέσω ότι τώρα που αρχίζουν και δίνονται οι απαντήσεις σε πολλά από τα «μυστικά» της τριλογίας, φαίνεται ακόμα καλύτερα πόσο μεγαλεπήβολο είναι αυτό που έχει στήσει ο συγγραφέας. Είναι πραγματικά θαυμαστό το πόσα πολλά και διαφορετικά πράγματα δένουν μεταξύ τους στην ίδια ιστορία. Κι αν κάτι αδικεί το όλο εγχείρημα, είναι η γλώσσα στην οποία γράφτηκε. Θεωρώ δεδομένο ότι το περίμενε ένα πολύ μεγάλο ταξίδι στο αναγνωστικό κοινό αν ήταν στα αγγλικά.
Σε γενικές γραμμές, θεωρώ ότι πρόκειται για μία από τις ωραίες fantasy ιστορίες που έχω διαβάσει. Οπότε πλέον μένει το βασικότερο. Να πάρουμε σύντομα στα χέρια μας και το τρίτο βιβλίο της τριλογίας. Μιας τριλογίας που θα μνημονεύεται μελλοντικά ως μια από τις κορυφαίες της χώρας μας στο είδος της.
Για το πρώτο βιβλίο είχα γράψει αναλυτικά την άποψή μου για λογαριασμό του nyctophilia.gr. Την παραθέτω αυτούσια κι εδώ, διότι σχεδόν όλα που έγραψα τότε ισχύουν ξανά. Από το να γράψω κάτι καινούργιο που να μοιάζει σημαντικά, το κρίνω προτιμότερο!
(Στο τέλος, ακολουθούν τα λιγοστά επιπρόσθετα).
*******************************************************
Η κριτική για την Κόκκινη Αυγή:
Η «Κόκκινη Αυγή» είναι το ντεμπούτο βιβλίο του συγγραφέα Γρηγόρη Δημακόπουλου και το πρώτο μέρος της τριλογίας «Η εποχή των θρύλων». Και αν έπρεπε να βάλω έναν τίτλο σε αυτό το κείμενο που ετοιμάζομαι να γράψω, αυτός θα ήταν «οι φίλοι της λογοτεχνίας του φανταστικού μπορούν να τρίψουν τα χέρια τους από ικανοποίηση».
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Ήδη από το οπισθόφυλλο, ο αναγνώστης μπαίνει εύκολα στο νόημα του τι θα ακολουθήσει. Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα –δεν ξέρω αν υπάρχει καν ο όρος– «μετακαταστροφικό» περιβάλλον. Η συνεχής εξέλιξη του ανθρώπινου είδους για κάποιον λόγο τερματίστηκε απότομα, η γνώση χάθηκε, και υπήρξε επιστροφή σε ένα μεσαιωνικό περιβάλλον στο οποίο κυριαρχεί και πάλι το ατσάλι και γενικώς τα όπλα αυτού του είδους. Οι πληροφορίες αυτές νομίζω ότι είναι αρκετές για τους φαν του είδους έτσι ώστε να μπουν απευθείας στο νόημα.
Μιας και αναφέραμε την κοσμοπλασία, να πω σε αυτό το σημείο ότι το όλο στήσιμο είναι άκρως εντυπωσιακό. Ο κόσμος όπου ζουν οι ήρωες του βιβλίου είναι τεράστιος και πληρέστατος. Ο συγγραφέας μοιάζει να δούλεψε πάρα πολύ σ’ αυτόν και δεν ένιωσα να υφίσταται στιγμή το «Illusion trick». (Το κόλπο κατά το οποίο οι συγγραφείς αναφέρουν δεκάδες περιοχές για τις οποίες δεν έχουν καν οι ίδιοι ιδέα πώς είναι, πέρα από ένα πολύ γενικό περίγραμμά τους). Όχι, αντιθέτως, ο συγγραφέας μοιάζει να γνωρίζει πού βρίσκεται ακόμα και το παραμικρό πετραδάκι του κόσμου του. Όσο για τις ονομασίες που επέλεξε, ήταν πολύ όμορφες, όπως αντίστοιχα όμορφες ήταν και οι περιγραφές των τοποθεσιών. Θα έλεγα ότι φέρνουν περισσότερο σε heroic high fantasy παρά σε post-apocalyptic, αλλά η επιλογή του συγγραφέα είναι άκρως σεβαστή (και μου αρέσει πολύ).
Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι πάρα πολύ καλή και εντελώς αρμοστή στις απαιτήσεις του βιβλίου. Ο πλούτος του λεξιλογίου του ομολογώ ότι με εντυπωσίασε, ενώ σε κανένα σημείο δεν υπάρχει επιτηδευμένη χρήση. Οι πολλές (αναγκαίες) περιγραφές ωστόσο, με αρκετές από αυτές μάλιστα να είναι για παλαιότερα γεγονότα/τόπους/καταστάσεις, είναι ένα στοιχείο που ενδεχομένως να ξενίσει τους πιο casual επισκέπτες στα βιβλία φαντασίας. Αντιθέτως, τους πιο μυημένους θα τους αρέσουν πάρα πολύ και θα τις μνημονεύουν καιρό. Θα έλεγα πάντως ότι με λίγη παραπάνω προσοχή το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί απ’ όλους, φτάνει, το υπογραμμίζω αυτό, να ξέρουν τι είδους βιβλίου αγόρασαν.
Περνώντας στους χαρακτήρες τώρα, να αναφέρω ότι μου άρεσαν όλοι. Ήταν ξεκάθαροι, όπως ξεκάθαρα ήταν και τα κίνητρα του καθενός τους. Κανένας τους δεν ήταν παθητικός και κανένας δεν βρισκόταν εκεί χωρίς λόγο. Επίσης, η παρουσία τους κατά μια έννοια παίζει άμεσο ρόλο και στην πλοκή του βιβλίου καθώς είναι τα κίνητρά τους αυτά που την ωθούν και την καθορίζουν. Να σημειώσω εδώ επίσης ότι, αν και στο οπισθόφυλλο μού δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι θα παρακολουθήσω αποκλειστικά και μόνο το ταξίδι ενός ήρωα, του μικρού Χόουπ, στα ενδότερα του βιβλίου ανακάλυψα ότι δεν ήταν έτσι ακριβώς. Υπάρχουν ολόκληρα κεφάλαια που απουσιάζει και τη σκυτάλη παίρνουν κι άλλοι χαρακτήρες, το ίδιο σημαντικοί μ’ αυτόν. Αυτό φυσικά είναι σημαντικό πλεονέκτημα και για τη ροή της ιστορίας, καθώς εγώ προσωπικά περίμενα να εμφανιστούν ξανά κάποιοι χαρακτήρες που ένα κεφάλαιο πριν είχαν μείνει… στα δύσκολα!
Στα θετικά του βιβλίου μπορώ να προσθέσω και το ότι δεν εντόπισα… κανένα ουσιαστικό αρνητικό.
Μιλώντας υποκειμενικά πάντα, θα μπορούσα να πω ότι ενδεχομένως να ήταν πιο ευκίνητο το βιβλίο αν είχε μικρότερα κεφάλαια ή έστω περισσότερα σημεία για να πάρεις μια ανάσα. (Edit: Στον ''δρόμο της εξορίας'' δεν το ένιωσα καθόλου αυτό!)
Σε γενικές γραμμές λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με ένα εξαιρετικό ντεμπούτο που προσωπικά αναμένω να αγαπηθεί από τους Έλληνες φίλους του είδους.
******************************************************
Περνάω στον «Δρόμο της εξορίας».
Νιώθω ήδη πολύ καλυμμένος με τα προλεγόμενα, όμως θα πρέπει να προσθέσω ότι τώρα που αρχίζουν και δίνονται οι απαντήσεις σε πολλά από τα «μυστικά» της τριλογίας, φαίνεται ακόμα καλύτερα πόσο μεγαλεπήβολο είναι αυτό που έχει στήσει ο συγγραφέας. Είναι πραγματικά θαυμαστό το πόσα πολλά και διαφορετικά πράγματα δένουν μεταξύ τους στην ίδια ιστορία. Κι αν κάτι αδικεί το όλο εγχείρημα, είναι η γλώσσα στην οποία γράφτηκε. Θεωρώ δεδομένο ότι το περίμενε ένα πολύ μεγάλο ταξίδι στο αναγνωστικό κοινό αν ήταν στα αγγλικά.
Σε γενικές γραμμές, θεωρώ ότι πρόκειται για μία από τις ωραίες fantasy ιστορίες που έχω διαβάσει. Οπότε πλέον μένει το βασικότερο. Να πάρουμε σύντομα στα χέρια μας και το τρίτο βιβλίο της τριλογίας. Μιας τριλογίας που θα μνημονεύεται μελλοντικά ως μια από τις κορυφαίες της χώρας μας στο είδος της.
August 19, 2021
Ο Δρόμος της Εξορίας είναι ένα από τα βιβλία που περίμενα πώς και πώς από το 2019 όταν έφτασα στην τελευταία σελίδα του πρώτου βιβλίου της σειράς (Η Κόκκινη Αυγή). Ήμουν hyped ως το μεδούλι και παρόλο που δεν μπορούσα να το διαβάσω με τον ρυθμό που ήθελα, δεν έπαψα να το σκέφτομαι κάθε μέρα και να ανυπομονώ να φτάσει η στιγμή που θα χαθώ στις σελίδες του. 10/10 θα περίμενα ξανά 2 χρόνια για να διαβάσω τη συνέχεια!
Βρίσκουμε τους χαρακτήρες μας στο σημείο που τους αφήσαμε στο τέλος του πρώτου βιβλίου. Φανταζόμαστε ότι θα πάρουν μια ανάσα και θα ηρεμήσουν, μα ο απίστευτος υφαντής της φαντασίας και χειριστής της λογοτεχνικής γλώσσας Γρηγόρης Δημακόπουλος, τους περνάει από την κόλαση την ίδια και δεν τους αφήνει (κι εμάς μαζί) να ξαποστάσουν παρά μόνο για μερικές στιγμές πριν τους ρίξει ξανά σε δυσκολότερες και ζοφερότερες περιπέτειες.
Το καστ των χαρακτήρων μας είναι μεγάλο, αλλά προλαβαίνουμε να περάσουμε αρκετό χρόνο με όλους οπότε μην ανησυχείτε, θα δείτε όλους τους αγαπημένους σας χαρακτήρες να κάνουν τις κινήσεις τους, να αλλάζουν, να μαθαίνουν, να παλεύουν, να πληγώνονται σωματικά και ψυχικά. Στο δεύτερο βιβλίο μπαίνουμε ακόμη βαθύτερα στον κόσμο που έχει πλάσει ο συγγραφέας και μαζί με τους χαρακτήρες τον μαθαίνουμε και παλεύουμε να επιζήσουμε.
Θέλω να σταθώ στην δουλειά και στην έρευνα που σίγουρα έχει κάνει ο Γρηγόρης Δημακόπουλος ώστε να μας δοθεί με σωστές λεπτομέρειες η κοσμοπλασία που δεν είναι διόλου εύκολη στην κατανόηση αν δεν είσαι πραγματικά εκεί και παρακολουθείς τα λόγια και τις πράξεις των χαρακτήρων. Τίποτα δεν γίνεται απλώς για να γίνει, τίποτα δεν λέγεται απλώς για να υπάρχει διάλογος. Όλα όσα θα συναντήσετε μέσα στις σελίδες υπάρχουν εκεί για κάποιον λόγο. Αν είστε συνηθισμένοι σε βιβλία όπου 1+1=2 τότε το βιβλίο θα σας δυσκολέψει. Λίγες φορές έχω νιώσει έτσι σε βιβλίο και αυτό το συναίσθημα είναι ανεκτίμητο για μένα. Η ιστορία είναι εκεί, γραμμένη μπροστά μου, και το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να βάλω το μυαλό μου να δουλέψει ώστε να βγάλω συμπεράσματα για τον κόσμο, για τη μαγεία, για την προϊστορία, για την τεχνολογία, για τα πάντα. Διαβάζοντάς το πρέπει να είστε εκεί 100% ειδάλλως, κατά τη γνώμη μου, θα χάσετε σημαντικά κομμάτια του βιβλίου.
Όλες μου οι κριτικές είναι spoiler free και δεν θα κάνω εδώ την εξαίρεση. Δεν μπορώ να μπω σε λεπτομέρειες (δεύτερο βιβλίο σειράς γαρ) αλλά όλα όσα διάβασα με έκαναν να μην θέλω να τελειώσει (και δεν είναι καν μικρό βιβλίο). Αγάπησα κάποιους χαρακτήρες περισσότερο, μίσησα ή κατάλαβα άλλους. Ο κόσμος μεγαλώνει όπως και η κατανόησή μας για αυτόν. Τα πιόνια της σκακιέρας κινούνται και η κατάληξη του παιχνιδιού είναι ακόμη άγνωστη, αλλά συνεχίζει να μας κρατάει σε αγωνία καθώς καταλαβαίνουμε πως το ταμπλό είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο νομίζαμε.
Ο Γρηγόρης Δημακόπουλος μας αποδεικνύει για μια ακόμη φορά πως είναι εξαιρετικός συγγραφέας και πως αγαπάει αυτό που κάνει. Γράφει με προσοχή αλλά χωρίς να χάνει το πάθος του. Στις σελίδες του συναντάμε ήρωες αληθινούς που παρόλο που έχουν ιδιότητες ξένες προς εμάς -μαγικές, για παράδειγμα-, δεν χάνουν το κομμάτι που τους κάνει ανθρώπινους. Ο τρόπος που θα φερθεί ένας καλός πατέρας στο παιδί του, η στεναχώρια και ο σπαραγμός κάποιου που χάνει ένα σημαντικό για εκείνον πρόσωπο, οι σκέψεις και η ενοχή κάποιου που συνειδητοποιεί τα λάθη του παρελθόντος. Ο κόσμος μπορεί να είναι πλαστός, αλλά οι χαρακτήρες και οι πράξεις του μόνο αληθιν��ς μοιάζουν.
Cheers στο δεύτερο βιβλίο, μιας από τις αγαπημένες μου σειρές φαντασίας, συγχαρητήρια στον Γρηγόρη Δημακόπουλο και ένα μεγάλο ευχαριστώ. Αυτά τα βιβλία σημαίνουν πολλά για μένα και νιώθω ευτυχής που υπάρχουν. Πάμε για το επόμενο!
Βρίσκουμε τους χαρακτήρες μας στο σημείο που τους αφήσαμε στο τέλος του πρώτου βιβλίου. Φανταζόμαστε ότι θα πάρουν μια ανάσα και θα ηρεμήσουν, μα ο απίστευτος υφαντής της φαντασίας και χειριστής της λογοτεχνικής γλώσσας Γρηγόρης Δημακόπουλος, τους περνάει από την κόλαση την ίδια και δεν τους αφήνει (κι εμάς μαζί) να ξαποστάσουν παρά μόνο για μερικές στιγμές πριν τους ρίξει ξανά σε δυσκολότερες και ζοφερότερες περιπέτειες.
Το καστ των χαρακτήρων μας είναι μεγάλο, αλλά προλαβαίνουμε να περάσουμε αρκετό χρόνο με όλους οπότε μην ανησυχείτε, θα δείτε όλους τους αγαπημένους σας χαρακτήρες να κάνουν τις κινήσεις τους, να αλλάζουν, να μαθαίνουν, να παλεύουν, να πληγώνονται σωματικά και ψυχικά. Στο δεύτερο βιβλίο μπαίνουμε ακόμη βαθύτερα στον κόσμο που έχει πλάσει ο συγγραφέας και μαζί με τους χαρακτήρες τον μαθαίνουμε και παλεύουμε να επιζήσουμε.
Θέλω να σταθώ στην δουλειά και στην έρευνα που σίγουρα έχει κάνει ο Γρηγόρης Δημακόπουλος ώστε να μας δοθεί με σωστές λεπτομέρειες η κοσμοπλασία που δεν είναι διόλου εύκολη στην κατανόηση αν δεν είσαι πραγματικά εκεί και παρακολουθείς τα λόγια και τις πράξεις των χαρακτήρων. Τίποτα δεν γίνεται απλώς για να γίνει, τίποτα δεν λέγεται απλώς για να υπάρχει διάλογος. Όλα όσα θα συναντήσετε μέσα στις σελίδες υπάρχουν εκεί για κάποιον λόγο. Αν είστε συνηθισμένοι σε βιβλία όπου 1+1=2 τότε το βιβλίο θα σας δυσκολέψει. Λίγες φορές έχω νιώσει έτσι σε βιβλίο και αυτό το συναίσθημα είναι ανεκτίμητο για μένα. Η ιστορία είναι εκεί, γραμμένη μπροστά μου, και το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να βάλω το μυαλό μου να δουλέψει ώστε να βγάλω συμπεράσματα για τον κόσμο, για τη μαγεία, για την προϊστορία, για την τεχνολογία, για τα πάντα. Διαβάζοντάς το πρέπει να είστε εκεί 100% ειδάλλως, κατά τη γνώμη μου, θα χάσετε σημαντικά κομμάτια του βιβλίου.
Όλες μου οι κριτικές είναι spoiler free και δεν θα κάνω εδώ την εξαίρεση. Δεν μπορώ να μπω σε λεπτομέρειες (δεύτερο βιβλίο σειράς γαρ) αλλά όλα όσα διάβασα με έκαναν να μην θέλω να τελειώσει (και δεν είναι καν μικρό βιβλίο). Αγάπησα κάποιους χαρακτήρες περισσότερο, μίσησα ή κατάλαβα άλλους. Ο κόσμος μεγαλώνει όπως και η κατανόησή μας για αυτόν. Τα πιόνια της σκακιέρας κινούνται και η κατάληξη του παιχνιδιού είναι ακόμη άγνωστη, αλλά συνεχίζει να μας κρατάει σε αγωνία καθώς καταλαβαίνουμε πως το ταμπλό είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο νομίζαμε.
Ο Γρηγόρης Δημακόπουλος μας αποδεικνύει για μια ακόμη φορά πως είναι εξαιρετικός συγγραφέας και πως αγαπάει αυτό που κάνει. Γράφει με προσοχή αλλά χωρίς να χάνει το πάθος του. Στις σελίδες του συναντάμε ήρωες αληθινούς που παρόλο που έχουν ιδιότητες ξένες προς εμάς -μαγικές, για παράδειγμα-, δεν χάνουν το κομμάτι που τους κάνει ανθρώπινους. Ο τρόπος που θα φερθεί ένας καλός πατέρας στο παιδί του, η στεναχώρια και ο σπαραγμός κάποιου που χάνει ένα σημαντικό για εκείνον πρόσωπο, οι σκέψεις και η ενοχή κάποιου που συνειδητοποιεί τα λάθη του παρελθόντος. Ο κόσμος μπορεί να είναι πλαστός, αλλά οι χαρακτήρες και οι πράξεις του μόνο αληθιν��ς μοιάζουν.
Cheers στο δεύτερο βιβλίο, μιας από τις αγαπημένες μου σειρές φαντασίας, συγχαρητήρια στον Γρηγόρη Δημακόπουλο και ένα μεγάλο ευχαριστώ. Αυτά τα βιβλία σημαίνουν πολλά για μένα και νιώθω ευτυχής που υπάρχουν. Πάμε για το επόμενο!
November 13, 2025
Στα μεγάλα σαλόνια του εξωτερικού επικαλούνται ονόματα όπως Τόλκιν, Αμπερκρόμπι και Σάντερσον. Μάγοι της πένας που όρισαν και ορίζουν ολόκληρες εποχές φαντασίας. Μα εδώ, στα δικά μας χώματα, υπάρχει ένας δημιουργός που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αυτούς τους θρύλους της λογοτεχνίας.
Αψεγάδιαστος στη γραφή, άψογες επιμέλειες, με εξώφυλλα που αναπνέουν την ίδια τη ψυχή του κόσμου που χτίζει.
Αν έξω μιλούν για τους δικούς τους θρύλους, εμείς μπορούμε να μιλούμε για τον δικό μας.
Και το όνομα αυτού, Δημακόπουλος.
Το δεύτερο βιβλίο της σειράς ανεβάζει τον πήχη σε όλα τα επίπεδα και αποδεικνύει ότι η Εποχή των Θρύλων δεν είναι μια απλή φανταστική περιπέτεια αλλά ένα έργο με εύρος, βάθος και πραγματικό συγγραφικό όραμα. Ό,τι ξεκίνησε στον πρώτο τόμο εδώ παίρνει σάρκα και οστά μέσα από μια αφήγηση που δεν επιδιώκει μόνο να εξελίξει την δράση αλλά να επεκτείνει και την ίδια τη φιλοσοφία του κόσμου της.
Ο Γρηγόρης Δημακόπουλος προχωρά σε μια εντυπωσιακή ανάπτυξη του κόσμου του. Η εξορία του Λίαμ, του Χόουπ και των συντρόφων τους δεν είναι μια κλασική ιστορία καταδίωξης αλλά μια πορεία μέσα σε στρώματα γνώσης που έχουν θαφτεί τόσο βαθιά ώστε μοιάζουν σχεδόν υπερφυσικά. Ο μικρός Χόουπ έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με τα μυστικά της Αρχαίας Δυναστείας και ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται πόσο επιμελώς έχει στηθεί αυτό το οικοδόμημα ιδεών. Ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας μεταφράζει επιστημονικές θεωρίες σε αφήγηση είναι εξαιρετικός. Δεν κουράζει, δεν γίνεται βαρύς, αλλά δημιουργεί την αίσθηση ότι πίσω από κάθε τεχνούργημα και κάθε φαινόμενο υπάρχει ένα στιβαρό υπόβαθρο αληθοφάνειας.
Παράλληλα, η δεύτερη πλοκή με τον Βέιλαν ανοίγει το σύμπαν ακόμη περισσότερο. Η Κιβωτός του Χρόνου και η Ιέρεια δεν λειτουργούν ως εντυπωσιακά σκηνικά αλλά ως κομβικά στοιχεία της συνολικής μυθολογίας. Οι αποκαλύψεις για το παρελθόν, την απόκρυψη της γνώσης και τις συνέπειες που αυτή είχε για έναν πολιτισμό που φοβήθηκε την αλήθεια, αγγίζουν θέματα που ξεφεύγουν από το παραδοσιακό fantasy. Ο Δημακόπουλος σχολιάζει την εξουσία, την προπαγάνδα, την ιδεολογική χειραγώγηση και το βάρος της αλήθειας σε μια κοινωνία που έχει μάθει να ζει μέσα στην κατασκευασμένη άγνοια.
Οι χαρακτήρες παραμένουν το δυνατό στοιχείο της σειράς. Πολυεπίπεδοι, αντιφατικοί, συχνά τραγικοί. Η αμφιβολία και οι ηθικές γκρίζες ζώνες ενισχύονται, ενώ οι συμμαχίες και οι συγκρούσεις αποκτούν νέο βάθος. Η δράση δεν λείπει, αλλά δεν γίνεται ποτέ αυτοσκοπός. Κάθε μάχη και κάθε σκηνή έντασης λειτουργεί ως κομμάτι ενός μεγαλύτερου παζλ που χτίζει υπομονετικά ο συγγραφέας.
Το σημαντικότερο όμως είναι η αίσθηση ότι εδώ διαβάζεις ένα έργο που έχει σχεδιαστεί με τεράστια προσήλωση. Η λεπτομέρεια, η συνοχή, οι ιδέες και ο τρόπος με τον οποίο μπλέκονται μεταξύ τους δείχνουν ένα όραμα που ξεπερνά κατά πολύ τις συνηθισμένες προσεγγίσεις του ελληνικού φανταστικού. Το ταξίδι των ηρώων ανοίγει δρόμους για έναν κόσμο που μόλις τώρα αποκαλύπτει το πραγματικό του εύρος.
Το Ο Δρόμος της Εξορίας δεν αποτελεί απλώς μια επιτυχημένη γέφυρα προς το φινάλε της τριλογίας. Είναι ένα δυνατό, ολοκληρωμένο και βαθιά εμπνευσμένο κομμάτι ενός έργου που φαίνεται ότι γράφτηκε με αφοσίωση και πίστη. Αν ο πρώτος τόμος μας έβαλε στον κόσμο των Θρύλων, ο δεύτερος μας βάζει στο μυαλό και στην καρδιά του.
Πάμε πλέον χωρίς φόβο και χωρίς αμφιβολία προς τον τρίτο τόμο. Το κλείσιμο που έρχεται μοιάζει έτοιμο να διεκδικήσει θέση ανάμεσα στις πιο σημαντικές ελληνικές ιστορίες του είδους.
Για την πλήρη κριτική εδώ: https://greekfantasyatlas.gr/book_rev...
Αψεγάδιαστος στη γραφή, άψογες επιμέλειες, με εξώφυλλα που αναπνέουν την ίδια τη ψυχή του κόσμου που χτίζει.
Αν έξω μιλούν για τους δικούς τους θρύλους, εμείς μπορούμε να μιλούμε για τον δικό μας.
Και το όνομα αυτού, Δημακόπουλος.
Το δεύτερο βιβλίο της σειράς ανεβάζει τον πήχη σε όλα τα επίπεδα και αποδεικνύει ότι η Εποχή των Θρύλων δεν είναι μια απλή φανταστική περιπέτεια αλλά ένα έργο με εύρος, βάθος και πραγματικό συγγραφικό όραμα. Ό,τι ξεκίνησε στον πρώτο τόμο εδώ παίρνει σάρκα και οστά μέσα από μια αφήγηση που δεν επιδιώκει μόνο να εξελίξει την δράση αλλά να επεκτείνει και την ίδια τη φιλοσοφία του κόσμου της.
Ο Γρηγόρης Δημακόπουλος προχωρά σε μια εντυπωσιακή ανάπτυξη του κόσμου του. Η εξορία του Λίαμ, του Χόουπ και των συντρόφων τους δεν είναι μια κλασική ιστορία καταδίωξης αλλά μια πορεία μέσα σε στρώματα γνώσης που έχουν θαφτεί τόσο βαθιά ώστε μοιάζουν σχεδόν υπερφυσικά. Ο μικρός Χόουπ έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με τα μυστικά της Αρχαίας Δυναστείας και ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται πόσο επιμελώς έχει στηθεί αυτό το οικοδόμημα ιδεών. Ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας μεταφράζει επιστημονικές θεωρίες σε αφήγηση είναι εξαιρετικός. Δεν κουράζει, δεν γίνεται βαρύς, αλλά δημιουργεί την αίσθηση ότι πίσω από κάθε τεχνούργημα και κάθε φαινόμενο υπάρχει ένα στιβαρό υπόβαθρο αληθοφάνειας.
Παράλληλα, η δεύτερη πλοκή με τον Βέιλαν ανοίγει το σύμπαν ακόμη περισσότερο. Η Κιβωτός του Χρόνου και η Ιέρεια δεν λειτουργούν ως εντυπωσιακά σκηνικά αλλά ως κομβικά στοιχεία της συνολικής μυθολογίας. Οι αποκαλύψεις για το παρελθόν, την απόκρυψη της γνώσης και τις συνέπειες που αυτή είχε για έναν πολιτισμό που φοβήθηκε την αλήθεια, αγγίζουν θέματα που ξεφεύγουν από το παραδοσιακό fantasy. Ο Δημακόπουλος σχολιάζει την εξουσία, την προπαγάνδα, την ιδεολογική χειραγώγηση και το βάρος της αλήθειας σε μια κοινωνία που έχει μάθει να ζει μέσα στην κατασκευασμένη άγνοια.
Οι χαρακτήρες παραμένουν το δυνατό στοιχείο της σειράς. Πολυεπίπεδοι, αντιφατικοί, συχνά τραγικοί. Η αμφιβολία και οι ηθικές γκρίζες ζώνες ενισχύονται, ενώ οι συμμαχίες και οι συγκρούσεις αποκτούν νέο βάθος. Η δράση δεν λείπει, αλλά δεν γίνεται ποτέ αυτοσκοπός. Κάθε μάχη και κάθε σκηνή έντασης λειτουργεί ως κομμάτι ενός μεγαλύτερου παζλ που χτίζει υπομονετικά ο συγγραφέας.
Το σημαντικότερο όμως είναι η αίσθηση ότι εδώ διαβάζεις ένα έργο που έχει σχεδιαστεί με τεράστια προσήλωση. Η λεπτομέρεια, η συνοχή, οι ιδέες και ο τρόπος με τον οποίο μπλέκονται μεταξύ τους δείχνουν ένα όραμα που ξεπερνά κατά πολύ τις συνηθισμένες προσεγγίσεις του ελληνικού φανταστικού. Το ταξίδι των ηρώων ανοίγει δρόμους για έναν κόσμο που μόλις τώρα αποκαλύπτει το πραγματικό του εύρος.
Το Ο Δρόμος της Εξορίας δεν αποτελεί απλώς μια επιτυχημένη γέφυρα προς το φινάλε της τριλογίας. Είναι ένα δυνατό, ολοκληρωμένο και βαθιά εμπνευσμένο κομμάτι ενός έργου που φαίνεται ότι γράφτηκε με αφοσίωση και πίστη. Αν ο πρώτος τόμος μας έβαλε στον κόσμο των Θρύλων, ο δεύτερος μας βάζει στο μυαλό και στην καρδιά του.
Πάμε πλέον χωρίς φόβο και χωρίς αμφιβολία προς τον τρίτο τόμο. Το κλείσιμο που έρχεται μοιάζει έτοιμο να διεκδικήσει θέση ανάμεσα στις πιο σημαντικές ελληνικές ιστορίες του είδους.
Για την πλήρη κριτική εδώ: https://greekfantasyatlas.gr/book_rev...
July 10, 2021
Έχω πολλές σκέψεις στο μυαλό τώρα που τέλειωσα το βιβλίο, αλλά θα προσπαθήσω να είμαι περιεκτικός και "to the point" για όσους επιθυμούν να διαβάσουν την άποψη μου.
Κατ' αρχάς o Γρηγόρης, είναι ένας διαδικτυακός φίλος και έχω παρακολουθήσει από "κοντά" τη προσπάθεια της συγγραφής και έκδοσης των πονημάτων του και χαιρόμουν ιδιαιτέρως με τη κυκλοφορία τους, σαν να είναι δικός μου άνθρωπος. Η επιτυχία για μένα είναι δεδομένη, καθώς η ποιότητα είναι υψηλότατη, αλλά έχει να ξεπεράσει έναν σκόπελο, την ελληνική αγορά φαντασίας η οποία φαντάζομαι είναι αρκετά περιορισμένη.
Ας ξεκινήσουμε αυτό το κείμενο με το ότι ο συγγραφέας εισάκουσε το κοινό του και σπαταλώντας πολύ χρόνο, διόρθωσε το μεγαλύτερο μειονέκτημα του πρώτου βιβλίου κατά την άποψή μου, την απουσία ενός χάρτη. Ο κόσμος που φαντάστηκε ο Γρηγόρης είναι πραγματικά τεράστιος, λεπτομερέστατος και προκαλεί "πονοκεφάλους" ακόμα και τώρα που τον έχουμε αποτυπωμένο σε χαρτί!
Επιπλέον, η γραφή, το λεξιλόγιο και γενικότερα, ο τρόπος που χειρίζεται ο συγγραφέας την ελληνική γλώσσα, είναι αξιοθαύμαστος! Ειλικρινά, με το χέρι στη καρδιά, με έφερε πολλές φορές στα όρια μου και κάποιες προτάσεις χρειάστηκε να τις "ξανα περάσω" για να τις κατανοήσω πλήρως. Αυτό σε συνδυασμό με τον αλληγορικό τρόπο γραφής, που από ότι έχω υποψιαστεί, λατρεύει ο συγγραφέας, δημιουργεί έναν "εκρηκτικό" συνδυασμό που ταξιδεύει το μυαλό! Εγώ το έχω πει και προσωπικά στο Γρηγόρη, με κουράζει γενικότερα αυτό το στυλ γραφής γιατί δε θέλω πολλά "ζουμιά", αλλά πώς να περιορίσεις τέτοια πένα; Δρόμο της Εξορίας υπήρξαν σημεία που κουράστηκα, αλλά ειλικρινά θαύμασα τη ποιότητα γραφής ακόμα και σε αυτές τις στιγμές!
Δε θα ήθελα να σχολιάσω καθόλου τη πλοκή, αλλά θέλω να σταθώ σε ένα σημείο που δε θα ξεχάσω. Το πέρασμα από την "Μαύρη Φλέβα", το διάβαζα με ένα... μειδίαμα καθώς ξεκίνησε με ομοιότητες ενός αντίστοιχου ταξιδιού της Συντροφιάς του Δαχτυλιδιού στον Άρχοντα. Σκεφτόμουν "μμμ πολλές ομοιότητες εδώ. Πώς θα ξεφύγεις φίλε μου;". Όταν τέλειωσε το ταξίδι, ήθελα να πάρω στείλω μήνυμα του Γρηγόρη και να του δώσω συγχαρητήρια. Γιατί με εξαιρετικό τρόπο "ξέφυγε" από τα τετριμμένα μονοπάτια που θα μπορούσε να ακολουθήσει και το έκανε δικό του! Ο κόσμος που δημιούργησε είναι πραγματικά μοναδικός και δε με άφησε να σκεφτώ ξανά πως υπάρχουν ομοιότητες με αντίστοιχα έργα!
Κάπου εδώ, θα αναφερθώ στο μοναδικό αρνητικό στοιχείο. Κάπου μετά το ταξίδι των ηρώων στη Μαύρη Φλέβα, ο συγγραφέας μέσω προσωπικών εξιστορήσεων των χαρακτήρων, μας παρουσίασε ένα μεγάλο τμήμα της ιστορίας του κόσμου που προϋπήρχε της εποχής που διαδραματίζονται τα τωρινά γεγονότα. Σε εκείνο το σημείο υπήρξε ένας "βομβαρδισμός" από πληροφορίες, ονομασίες και πρόσωπα, μέχρι που πραγματικά παρέδωσα πνεύμα και είπα "δεν αντέχω άλλο, παραδίνομαι, δε μπορώ να θυμάμαι τόσα ονόματα"! Και ο αθεόφοβος έχει τέτοια φαντασία που ονομάτιζε τα πάντα. Όταν λέω τα πάντα, τα πάντα! Αίθουσες, περάσματα, μέχρι και τα βέλη είχαν όνομα! Τα βέλη! Εδώ με το ζόρι θυμάμαι πως λένε τους δέκα χαρακτήρες και ο τρελός βάφτιζε τα μαχαίρια! :D
Ξεπερνώντας αυτό το σημείο όπου υπήρξε η "κοιλιά" λόγω κόπωσης, τα γεγονότα άρχισαν, πάλι, να εξελίσσονται γοργά ακολουθώντας μία κορύφωση μέχρι το τελικό "cliffhanger" το οποίο θα με βασανίζει για μέρες, σίγουρα! Σκεφτείτε να ήσασταν στις ακτές της Νορμανδίας, να βλέπετε τις αρμάδες των Συμμαχικών πλοίων να καταφθάνουν, τη περίφημη D-Day, και η ιστορία να κόβεται λίγο πριν τη μεγάλη απόβαση! Υπάρχουν στη κόλαση ειδικά καζάνια για όλους τους συγγραφείς που βασανίζετε έτσι τους αναγνώστες σας!
Θα το επαναλάβω ξανά και ας γίνομαι κουραστικός. (Και) Αυτό το βιβλίο είναι μία απόδειξη πως οι Έλληνες συγγραφείς, έχουν φαντασία, έχουν ωραίο λόγο, έχουν πολλές δυνατότητες και θα πρέπει να τους δοθεί η ευκαιρία να το αποδείξουν. Πόσο μάλιστα, στη κατηγορία του φανταστικού όπου οι αναγνώστες σίγουρα είναι πολύ πιο επιφυλακτικοί. Σας μιλάει ένα άτομο που πριν από πέντε χρόνια έβλεπε ελληνικό όνομα στο εξώφυλλο και άλλαζε πεζοδρόμιο. Ακόμα και καταξιωμένους συγγραφείς. Τώρα, μπείτε στο προφίλ μου και δείτε βιβλία που έχω στα αγαπημένα μου, όχι απλώς βαθμολογημένα με 5 αστέρια, δίπλα στα μεγαθήρια όπως τον Άρχοντα, τους Άθλιους και το 1984. Διδώ Σωτηρίου, Καζαντζάκης, Καλπούζος, Σαμαράκης!
Τα πέντε αστέρια τα βάζω από καρδιάς, και κρίνοντας πάντα αντικειμενικά. Όχι για την προσπάθεια και τον κόπο του, όχι γιατί γνωριζόμαστε, αλλά γιατί αγαπητέ Γρηγόρη διάβαζα τις τελευταίες γραμμές με τις τρίχες όρθιες και σε παράταξη! ΜΠΡΑΒΟ! Ελπίζω τα 5 αστέρια να μη σε επαναπαύσουν, αλλά αντιθέτως να σου δώσουν ώθηση ώστε το τρίτο βιβλίο που θα μας προσφέρεις να είναι η καλύτερη προσπάθειά σου!
Συγχαρητήρια φίλε μου!
Κατ' αρχάς o Γρηγόρης, είναι ένας διαδικτυακός φίλος και έχω παρακολουθήσει από "κοντά" τη προσπάθεια της συγγραφής και έκδοσης των πονημάτων του και χαιρόμουν ιδιαιτέρως με τη κυκλοφορία τους, σαν να είναι δικός μου άνθρωπος. Η επιτυχία για μένα είναι δεδομένη, καθώς η ποιότητα είναι υψηλότατη, αλλά έχει να ξεπεράσει έναν σκόπελο, την ελληνική αγορά φαντασίας η οποία φαντάζομαι είναι αρκετά περιορισμένη.
Ας ξεκινήσουμε αυτό το κείμενο με το ότι ο συγγραφέας εισάκουσε το κοινό του και σπαταλώντας πολύ χρόνο, διόρθωσε το μεγαλύτερο μειονέκτημα του πρώτου βιβλίου κατά την άποψή μου, την απουσία ενός χάρτη. Ο κόσμος που φαντάστηκε ο Γρηγόρης είναι πραγματικά τεράστιος, λεπτομερέστατος και προκαλεί "πονοκεφάλους" ακόμα και τώρα που τον έχουμε αποτυπωμένο σε χαρτί!
Επιπλέον, η γραφή, το λεξιλόγιο και γενικότερα, ο τρόπος που χειρίζεται ο συγγραφέας την ελληνική γλώσσα, είναι αξιοθαύμαστος! Ειλικρινά, με το χέρι στη καρδιά, με έφερε πολλές φορές στα όρια μου και κάποιες προτάσεις χρειάστηκε να τις "ξανα περάσω" για να τις κατανοήσω πλήρως. Αυτό σε συνδυασμό με τον αλληγορικό τρόπο γραφής, που από ότι έχω υποψιαστεί, λατρεύει ο συγγραφέας, δημιουργεί έναν "εκρηκτικό" συνδυασμό που ταξιδεύει το μυαλό! Εγώ το έχω πει και προσωπικά στο Γρηγόρη, με κουράζει γενικότερα αυτό το στυλ γραφής γιατί δε θέλω πολλά "ζουμιά", αλλά πώς να περιορίσεις τέτοια πένα; Δρόμο της Εξορίας υπήρξαν σημεία που κουράστηκα, αλλά ειλικρινά θαύμασα τη ποιότητα γραφής ακόμα και σε αυτές τις στιγμές!
Δε θα ήθελα να σχολιάσω καθόλου τη πλοκή, αλλά θέλω να σταθώ σε ένα σημείο που δε θα ξεχάσω. Το πέρασμα από την "Μαύρη Φλέβα", το διάβαζα με ένα... μειδίαμα καθώς ξεκίνησε με ομοιότητες ενός αντίστοιχου ταξιδιού της Συντροφιάς του Δαχτυλιδιού στον Άρχοντα. Σκεφτόμουν "μμμ πολλές ομοιότητες εδώ. Πώς θα ξεφύγεις φίλε μου;". Όταν τέλειωσε το ταξίδι, ήθελα να πάρω στείλω μήνυμα του Γρηγόρη και να του δώσω συγχαρητήρια. Γιατί με εξαιρετικό τρόπο "ξέφυγε" από τα τετριμμένα μονοπάτια που θα μπορούσε να ακολουθήσει και το έκανε δικό του! Ο κόσμος που δημιούργησε είναι πραγματικά μοναδικός και δε με άφησε να σκεφτώ ξανά πως υπάρχουν ομοιότητες με αντίστοιχα έργα!
Κάπου εδώ, θα αναφερθώ στο μοναδικό αρνητικό στοιχείο. Κάπου μετά το ταξίδι των ηρώων στη Μαύρη Φλέβα, ο συγγραφέας μέσω προσωπικών εξιστορήσεων των χαρακτήρων, μας παρουσίασε ένα μεγάλο τμήμα της ιστορίας του κόσμου που προϋπήρχε της εποχής που διαδραματίζονται τα τωρινά γεγονότα. Σε εκείνο το σημείο υπήρξε ένας "βομβαρδισμός" από πληροφορίες, ονομασίες και πρόσωπα, μέχρι που πραγματικά παρέδωσα πνεύμα και είπα "δεν αντέχω άλλο, παραδίνομαι, δε μπορώ να θυμάμαι τόσα ονόματα"! Και ο αθεόφοβος έχει τέτοια φαντασία που ονομάτιζε τα πάντα. Όταν λέω τα πάντα, τα πάντα! Αίθουσες, περάσματα, μέχρι και τα βέλη είχαν όνομα! Τα βέλη! Εδώ με το ζόρι θυμάμαι πως λένε τους δέκα χαρακτήρες και ο τρελός βάφτιζε τα μαχαίρια! :D
Ξεπερνώντας αυτό το σημείο όπου υπήρξε η "κοιλιά" λόγω κόπωσης, τα γεγονότα άρχισαν, πάλι, να εξελίσσονται γοργά ακολουθώντας μία κορύφωση μέχρι το τελικό "cliffhanger" το οποίο θα με βασανίζει για μέρες, σίγουρα! Σκεφτείτε να ήσασταν στις ακτές της Νορμανδίας, να βλέπετε τις αρμάδες των Συμμαχικών πλοίων να καταφθάνουν, τη περίφημη D-Day, και η ιστορία να κόβεται λίγο πριν τη μεγάλη απόβαση! Υπάρχουν στη κόλαση ειδικά καζάνια για όλους τους συγγραφείς που βασανίζετε έτσι τους αναγνώστες σας!
Θα το επαναλάβω ξανά και ας γίνομαι κουραστικός. (Και) Αυτό το βιβλίο είναι μία απόδειξη πως οι Έλληνες συγγραφείς, έχουν φαντασία, έχουν ωραίο λόγο, έχουν πολλές δυνατότητες και θα πρέπει να τους δοθεί η ευκαιρία να το αποδείξουν. Πόσο μάλιστα, στη κατηγορία του φανταστικού όπου οι αναγνώστες σίγουρα είναι πολύ πιο επιφυλακτικοί. Σας μιλάει ένα άτομο που πριν από πέντε χρόνια έβλεπε ελληνικό όνομα στο εξώφυλλο και άλλαζε πεζοδρόμιο. Ακόμα και καταξιωμένους συγγραφείς. Τώρα, μπείτε στο προφίλ μου και δείτε βιβλία που έχω στα αγαπημένα μου, όχι απλώς βαθμολογημένα με 5 αστέρια, δίπλα στα μεγαθήρια όπως τον Άρχοντα, τους Άθλιους και το 1984. Διδώ Σωτηρίου, Καζαντζάκης, Καλπούζος, Σαμαράκης!
Τα πέντε αστέρια τα βάζω από καρδιάς, και κρίνοντας πάντα αντικειμενικά. Όχι για την προσπάθεια και τον κόπο του, όχι γιατί γνωριζόμαστε, αλλά γιατί αγαπητέ Γρηγόρη διάβαζα τις τελευταίες γραμμές με τις τρίχες όρθιες και σε παράταξη! ΜΠΡΑΒΟ! Ελπίζω τα 5 αστέρια να μη σε επαναπαύσουν, αλλά αντιθέτως να σου δώσουν ώθηση ώστε το τρίτο βιβλίο που θα μας προσφέρεις να είναι η καλύτερη προσπάθειά σου!
Συγχαρητήρια φίλε μου!
August 19, 2024
Δεύτερο μέρος της τριλογίας "Η Εποχή των Θρύλων" και ζούμε τον θρύλο. Πληθώρα πληροφοριών για τον "χαμένο" πολιτισμό, για τα επιτεύγματα της Δυναστείας. Αυτό το ταξίδι που ξεκίνησε σαν μια καταδίωξη εκδίκησης τελικά έ��ει απρόβλεπτη εξέλιξη. Κυνηγοί και κυνηγημένοι βρίσκονται σε άγνωστα μονοπάτια, ανακαλύπτουν μυστικά, μυούνται σε γνώσεις ασύλληπτες. Το χαμένο παρελθόν γεννάει θαυμασμό αλλά και αποτροπιασμό σε κάποιες περιπτώσεις. Η ιστορία ξεδιπλώνεται και οι χαρακτήρες γίνονται ακόμα πιο οικείοι.
Μέσα από πολύ όμορφες και λεπτομερείς περιγραφές, μέσα από σκηνές δράσης που έρχονται να σε "τραβήξουν" λίγο από το ταξίδι στους θρύλους. Τη μία στιγμή ο αναγνώστης ταυτίζεται με τον μικρούλη Χόουπ και προσπαθεί να συλλάβει την ανωτερότητα των Αρχαίων και την άλλη στιγμή "τρέχει" να γλυτώσει από κάποιον θανάσιμο κίνδυνο.
Ο συγγραφέας και σε αυτό το βιβλίο έχει κάνει εξαιρετική δουλειά.
Πάρα πολύ καλή γραφή, πλούσιο λεξιλόγιο... και δε μπορώ να φανταστώ τις ώρες μελέτης που έχει αφιερώσει για να έχουμε στα χέρια μας αυτό το αποτέλεσμα. Προσωπική μου άποψη... από το πρώτο βιβλίο στο δεύτερο διακρίνω μια θαυμαστή εξέλιξη. Ανυπομονώ για το τέλος της τριλογίας. Και θα σημειώσω ξανά ότι χαίρομαι που δε θα περιμένω γι αυτό 😁
5/5🌟🌟🌟🌟🌟 και συνεχίζουμε ❤️
Συγχαρητήρια Γρήγορη.
Μέσα από πολύ όμορφες και λεπτομερείς περιγραφές, μέσα από σκηνές δράσης που έρχονται να σε "τραβήξουν" λίγο από το ταξίδι στους θρύλους. Τη μία στιγμή ο αναγνώστης ταυτίζεται με τον μικρούλη Χόουπ και προσπαθεί να συλλάβει την ανωτερότητα των Αρχαίων και την άλλη στιγμή "τρέχει" να γλυτώσει από κάποιον θανάσιμο κίνδυνο.
Ο συγγραφέας και σε αυτό το βιβλίο έχει κάνει εξαιρετική δουλειά.
Πάρα πολύ καλή γραφή, πλούσιο λεξιλόγιο... και δε μπορώ να φανταστώ τις ώρες μελέτης που έχει αφιερώσει για να έχουμε στα χέρια μας αυτό το αποτέλεσμα. Προσωπική μου άποψη... από το πρώτο βιβλίο στο δεύτερο διακρίνω μια θαυμαστή εξέλιξη. Ανυπομονώ για το τέλος της τριλογίας. Και θα σημειώσω ξανά ότι χαίρομαι που δε θα περιμένω γι αυτό 😁
5/5🌟🌟🌟🌟🌟 και συνεχίζουμε ❤️
Συγχαρητήρια Γρήγορη.
January 29, 2022
Θα πω απλά ότι μου άρεσε πολύ το βιβλίο αν και δεν ειμαι θιασώτης του φανταστικού.
August 16, 2021
«Ο Δρόμος της Εξορίας» είναι το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας «Η Εποχή των Θρύλων». Νομίζω πως όλ@ γνωρίσουμε την αγάπη που έχω για το πρώτο βιβλίο καθώς και για την γραφή του Γ. Δημακόπουλου.
Η ιστορία συνεχίζεται με τον Χόουπ, τον Λίαμ, τον Βάραχαϊμ, τον Έιντεν και τον Σάιλοξ που έχουν ξεφύγει από το Οχυρό της Αράχνης. Πορεύονται γρήγορα μέσα από την Γη της Εξορίας με σκοπό να φτάσουν στο Ακρωτήρι του Παραδείσου. Πρέπει να φύγουν πριν τους φτάσει το Εβένινο Τάγμα που έχει εξαπολύσει ο Βέιλαν εναντίον τους (κυρίως του Λίαμ). Για να μην τους αντιληφθούν οι νομάδες των περιοχών, κάνουν το αδιανόητο. Αποφασίζουν να περάσουν τα σύνορα για το Βασίλειο της Έον μέσα από τα έγκατα των βουνών, μέσα από έναν λαβύρινθο ενός επικίνδυνου δικτύου σπηλιών που οι Αρχαίοι είχαν κτίσει σαν ένα είδος φυλακής με ονομασία Μαύρη Φλέβα. Ο Χόουπ μέσα από αυτό το δύσκολο ταξίδι, θα αρχίσει να μπαίνει στον κόσμο των Στοχαστών καθώς έχει πλάι του τον Έιντεν, ένα πρώην μέλος της Σέκτας με γνώσεις που ξεπερνούν το σύνηθες. Ο Χόουπ διψά για γνώση κι ο Έιντεν θέλει να την μεταδόσει. Θα μάθει συνθέτες έννοιες, αλήθειες για το σύμπαν και νοήματα πίσω από θρύλους που είχε για αλήθειες από την αρχή της ζωής του.
Παράλληλα, ο Βέιλαν στο Βασίλειο της Ιμάρ, στην άλλη πλευρά του κόσμου προσπαθεί να βρει τον γιο του και καταλήγει να βρίσκεται στο Οχυρό της Πορφύρης Βασίλισσας όπου θα φέρει στην επιφάνεια αρκετά μυστικά που είχαν θαφτεί στο πέρασμα του χρόνου.
Έχοντας τελειώσει το βιβλίο έχω να πω οτι χάρηκα πολύ που για μια ακόμα φορά χάθηκα στον κόσμο της συγκεκριμένης τριλογίας. Είναι ένας από τους αγαπημένους μου κυρίως χάρη στα μαγευτικά του μέρη που μοιάζουν τόσο απίστευτα κι εξωπραγματικά. Θα ήθελα πολύ να ζήσω στην Έον, αυτή την όμορφη πόλη χτισμένη μέσα στους δένδρινους γίγαντες του δάσους Ακ Βινάς. Αυτό όμως που σίγουρα δεν θα ήθελα να ζήσω είναι έστω ένα λεπτό στην Μαύρη Φλέβα. Πολύ τρομακτικό μέρος που δεν προτείνω να επισκεφτεί κανείς. Ένας από τους χειρότερους φόβους μου είναι οι σπηλιές και διαβάζοντας την πορεία των συντρόφων που ταξίδευαν μέσα στα έγκατα των βουνών, ανατρίχιαζα και ανυπομονούσα να ξεφύγουν από εκεί.
Η γλώσσα του συγγραφέα εξακολουθεί να είναι μια από τις αγαπημένες μου καθώς λάτρεψα τον λυρισμό. Ωστόσο, έχω να πω ότι στο δεύτερο βιβλίο με κούρασε σε ορισμένα σημεία με αποτέλεσμα να προσπεράσω σελίδες.
Η πλοκή της ιστορίας με εξίταρε αρκετά και είδα κάποια plot twists τα οποία δεν περίμενα. Υπήρχε δράση μα όχι τόση όση περίμενα. Στις περισσότερες σελίδες υπήρχαν στοιχεία φιλοσοφίας που τα περισσότερα μου άρεσαν αλλά υπήρχαν κάποια που θεωρώ οτι δεν ήταν τόσο απαραίτητα για την εξέλιξη της ιστορίας.
Οι ήρωες από την άλλη πλευρά είχαν την καλύτερη δυνατή εξέλιξη σαν χαρακτήρες. Βέβαια, μου έλειψε να βλέπω τα πράγματα από την οπτική του Λίαμ και ήθελα έστω ένα ακόμα κεφάλαιο από την μεριά του Βέιλαν.
Αυτό τώρα που με ενόχλησε ήταν ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάστηκαν οι γυναίκες στην ιστορία, με εξαίρεση μία. Εύχομαι στο επόμενο βιβλίο να δω γυναικείους χαρακτήρες που να έχουν δική τους δυναμική.
Γενικά, μου άρεσε πολύ. Αν έχετε διαβάσει το πρώτο βιβλίο και σας άρεσε, να διαβάσετε κι αυτό.
Η ιστορία συνεχίζεται με τον Χόουπ, τον Λίαμ, τον Βάραχαϊμ, τον Έιντεν και τον Σάιλοξ που έχουν ξεφύγει από το Οχυρό της Αράχνης. Πορεύονται γρήγορα μέσα από την Γη της Εξορίας με σκοπό να φτάσουν στο Ακρωτήρι του Παραδείσου. Πρέπει να φύγουν πριν τους φτάσει το Εβένινο Τάγμα που έχει εξαπολύσει ο Βέιλαν εναντίον τους (κυρίως του Λίαμ). Για να μην τους αντιληφθούν οι νομάδες των περιοχών, κάνουν το αδιανόητο. Αποφασίζουν να περάσουν τα σύνορα για το Βασίλειο της Έον μέσα από τα έγκατα των βουνών, μέσα από έναν λαβύρινθο ενός επικίνδυνου δικτύου σπηλιών που οι Αρχαίοι είχαν κτίσει σαν ένα είδος φυλακής με ονομασία Μαύρη Φλέβα. Ο Χόουπ μέσα από αυτό το δύσκολο ταξίδι, θα αρχίσει να μπαίνει στον κόσμο των Στοχαστών καθώς έχει πλάι του τον Έιντεν, ένα πρώην μέλος της Σέκτας με γνώσεις που ξεπερνούν το σύνηθες. Ο Χόουπ διψά για γνώση κι ο Έιντεν θέλει να την μεταδόσει. Θα μάθει συνθέτες έννοιες, αλήθειες για το σύμπαν και νοήματα πίσω από θρύλους που είχε για αλήθειες από την αρχή της ζωής του.
Παράλληλα, ο Βέιλαν στο Βασίλειο της Ιμάρ, στην άλλη πλευρά του κόσμου προσπαθεί να βρει τον γιο του και καταλήγει να βρίσκεται στο Οχυρό της Πορφύρης Βασίλισσας όπου θα φέρει στην επιφάνεια αρκετά μυστικά που είχαν θαφτεί στο πέρασμα του χρόνου.
Έχοντας τελειώσει το βιβλίο έχω να πω οτι χάρηκα πολύ που για μια ακόμα φορά χάθηκα στον κόσμο της συγκεκριμένης τριλογίας. Είναι ένας από τους αγαπημένους μου κυρίως χάρη στα μαγευτικά του μέρη που μοιάζουν τόσο απίστευτα κι εξωπραγματικά. Θα ήθελα πολύ να ζήσω στην Έον, αυτή την όμορφη πόλη χτισμένη μέσα στους δένδρινους γίγαντες του δάσους Ακ Βινάς. Αυτό όμως που σίγουρα δεν θα ήθελα να ζήσω είναι έστω ένα λεπτό στην Μαύρη Φλέβα. Πολύ τρομακτικό μέρος που δεν προτείνω να επισκεφτεί κανείς. Ένας από τους χειρότερους φόβους μου είναι οι σπηλιές και διαβάζοντας την πορεία των συντρόφων που ταξίδευαν μέσα στα έγκατα των βουνών, ανατρίχιαζα και ανυπομονούσα να ξεφύγουν από εκεί.
Η γλώσσα του συγγραφέα εξακολουθεί να είναι μια από τις αγαπημένες μου καθώς λάτρεψα τον λυρισμό. Ωστόσο, έχω να πω ότι στο δεύτερο βιβλίο με κούρασε σε ορισμένα σημεία με αποτέλεσμα να προσπεράσω σελίδες.
Η πλοκή της ιστορίας με εξίταρε αρκετά και είδα κάποια plot twists τα οποία δεν περίμενα. Υπήρχε δράση μα όχι τόση όση περίμενα. Στις περισσότερες σελίδες υπήρχαν στοιχεία φιλοσοφίας που τα περισσότερα μου άρεσαν αλλά υπήρχαν κάποια που θεωρώ οτι δεν ήταν τόσο απαραίτητα για την εξέλιξη της ιστορίας.
Οι ήρωες από την άλλη πλευρά είχαν την καλύτερη δυνατή εξέλιξη σαν χαρακτήρες. Βέβαια, μου έλειψε να βλέπω τα πράγματα από την οπτική του Λίαμ και ήθελα έστω ένα ακόμα κεφάλαιο από την μεριά του Βέιλαν.
Αυτό τώρα που με ενόχλησε ήταν ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάστηκαν οι γυναίκες στην ιστορία, με εξαίρεση μία. Εύχομαι στο επόμενο βιβλίο να δω γυναικείους χαρακτήρες που να έχουν δική τους δυναμική.
Γενικά, μου άρεσε πολύ. Αν έχετε διαβάσει το πρώτο βιβλίο και σας άρεσε, να διαβάσετε κι αυτό.
September 12, 2023
3.8/5
Το βιβλίο ξεκινάει με την αταίριαστη παρέα να σχηματίζει συμμαχία και να οδεύουν μαζί στο δρομο της εξορίας κυνηγημένοι από τους Εβενινους ιππότες αλλά και τη Σέκτα.
Μιλάμε για ένα απίστευτα καλοδουλεμένο και καλογραμμένο βιβλίο. Καθώς από το πρώτο βιβλίο έχουμε μια ιδέα για τον κόσμο εδώ ο συγγραφέας το επεκτείνει ακόμα περισσότερο μαθαίνουμε νέα πράγματα ,βλέπουμε νέους τόπους και γνωρίζουμε νέους ήρωες. Αγαπημένοι μου παραμένουν ο Γκερτρουν και η Ωρορα αλλά ο Σαιλοξ κέρδισε και αυτός μια θέση στη καρδούλα μου.
Μιλάμε για ένα βιβλίο επικής φαντασίας και προφανώς αφού έχουμε διαβάσει το πρώτο βιβλίο ξέρουμε ότι θα δούμε πολλές περιγραφές, ιδιαίτερη γραφή, έμφαση στους χαρακτήρες και στην εσωτερική τους ωρίμανση.
Αυτό που με ενόχλησε σε αυτό το βιβλίο είναι ότι η κοσμοπλασια "έπνιξε" την πλοκή. Τι εννοώ?! Είχαμε τόσες πολλές νέες πληροφορίες (υπερβολικά πολλές) που εγώ προσωπικά συγκράτησα το 1/3 από αυτές αλλά εκτός από αυτό οι τόσες πολλές πληροφορίες λειτούργησαν αρνητικά και μειώθηκε η αγωνία που θα έπρεπε να υπάρχει σε όλο το βιβλίο. Οι ήρωες μας αγωνίζονται για τις επιβίωση τους και προσπαθούν να προλάβουν τους εχθρούς τους και αυτό δεν το βίωσα αντίθετα ένιωσα λες και πήγαιναν ένα ταξιδακι και ταυτόχρονα ανακάλυπταν τον κόσμο.
Αναμένω με αγωνία το τρίτο βιβλίο καθώς νιώθω ότι εκεί θα τα δούμε όλα. Επίσης όσοι ψάχνατε τον χάρτη σαν εμένα να ξέρετε είναι στο τέλος !
Το βιβλίο ξεκινάει με την αταίριαστη παρέα να σχηματίζει συμμαχία και να οδεύουν μαζί στο δρομο της εξορίας κυνηγημένοι από τους Εβενινους ιππότες αλλά και τη Σέκτα.
Μιλάμε για ένα απίστευτα καλοδουλεμένο και καλογραμμένο βιβλίο. Καθώς από το πρώτο βιβλίο έχουμε μια ιδέα για τον κόσμο εδώ ο συγγραφέας το επεκτείνει ακόμα περισσότερο μαθαίνουμε νέα πράγματα ,βλέπουμε νέους τόπους και γνωρίζουμε νέους ήρωες. Αγαπημένοι μου παραμένουν ο Γκερτρουν και η Ωρορα αλλά ο Σαιλοξ κέρδισε και αυτός μια θέση στη καρδούλα μου.
Μιλάμε για ένα βιβλίο επικής φαντασίας και προφανώς αφού έχουμε διαβάσει το πρώτο βιβλίο ξέρουμε ότι θα δούμε πολλές περιγραφές, ιδιαίτερη γραφή, έμφαση στους χαρακτήρες και στην εσωτερική τους ωρίμανση.
Αυτό που με ενόχλησε σε αυτό το βιβλίο είναι ότι η κοσμοπλασια "έπνιξε" την πλοκή. Τι εννοώ?! Είχαμε τόσες πολλές νέες πληροφορίες (υπερβολικά πολλές) που εγώ προσωπικά συγκράτησα το 1/3 από αυτές αλλά εκτός από αυτό οι τόσες πολλές πληροφορίες λειτούργησαν αρνητικά και μειώθηκε η αγωνία που θα έπρεπε να υπάρχει σε όλο το βιβλίο. Οι ήρωες μας αγωνίζονται για τις επιβίωση τους και προσπαθούν να προλάβουν τους εχθρούς τους και αυτό δεν το βίωσα αντίθετα ένιωσα λες και πήγαιναν ένα ταξιδακι και ταυτόχρονα ανακάλυπταν τον κόσμο.
Αναμένω με αγωνία το τρίτο βιβλίο καθώς νιώθω ότι εκεί θα τα δούμε όλα. Επίσης όσοι ψάχνατε τον χάρτη σαν εμένα να ξέρετε είναι στο τέλος !
April 12, 2022
If mr Dimakopoulos did an amazing job with the first book, he has outdone himself with this one.
I will try to make it sound less like a fangirling post and more like a review, let's hope I'll make it . It's super difficult when you've come to love the author so much and he's your autobuy author! 😋
First of all, I really can't stop talking about those epic descriptions and worldbuilding. The descriptions are executed so well that although the vocabulary is heavy (and extremely rich), they never tire the reader. I'm telling you, it's Silmarillion all over again.
Non-stop action. The travel of our heroes underground, through Black Vein (Mavri Fleva) and their short stay at the city of Human Hunters has HAUNTED my dreams. I couldn't wait for them to get put of there, I felt like I was there with them, experiencing this nightmare!
A lyric and charming writing that captures you inside this book, living in it. An unparallel and rich vocabulary. This book might be a masterpiece, but it's not for everyone!
Rapid development of the plot as well as the characters!The heroes we met in the first book mature, while at the same time we meet new, very interesting ones! New elements show up and enrich the plot in an amazing way.
Era of Legends 2 is one of the very few books that manage to have an indescribable worldbuilding, many and realistic characters (we actually watch them grow through all the hardships-and they are MANY!-) , unbelievable action, surprises, and plot twists you will never see coming.
I loved the fact that all of our heroes have weaknesses and moments when their human and faulty nature rewards or punishes them.
I was devastated by the ending of a certain hero as well as by another death that nearly killed me 😭. I'll NEVER forgive you @greg_dimakopoulos for this! 😭
This is a book you must read. It will make you think what a huge blessing knowledge is,and at the same time what a curse it is to take things as a given.
I will try to make it sound less like a fangirling post and more like a review, let's hope I'll make it . It's super difficult when you've come to love the author so much and he's your autobuy author! 😋
First of all, I really can't stop talking about those epic descriptions and worldbuilding. The descriptions are executed so well that although the vocabulary is heavy (and extremely rich), they never tire the reader. I'm telling you, it's Silmarillion all over again.
Non-stop action. The travel of our heroes underground, through Black Vein (Mavri Fleva) and their short stay at the city of Human Hunters has HAUNTED my dreams. I couldn't wait for them to get put of there, I felt like I was there with them, experiencing this nightmare!
A lyric and charming writing that captures you inside this book, living in it. An unparallel and rich vocabulary. This book might be a masterpiece, but it's not for everyone!
Rapid development of the plot as well as the characters!The heroes we met in the first book mature, while at the same time we meet new, very interesting ones! New elements show up and enrich the plot in an amazing way.
Era of Legends 2 is one of the very few books that manage to have an indescribable worldbuilding, many and realistic characters (we actually watch them grow through all the hardships-and they are MANY!-) , unbelievable action, surprises, and plot twists you will never see coming.
I loved the fact that all of our heroes have weaknesses and moments when their human and faulty nature rewards or punishes them.
I was devastated by the ending of a certain hero as well as by another death that nearly killed me 😭. I'll NEVER forgive you @greg_dimakopoulos for this! 😭
This is a book you must read. It will make you think what a huge blessing knowledge is,and at the same time what a curse it is to take things as a given.
May 22, 2025
Το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας συνεχίζει ακόμα πιο δυναμικά! Η δράση και η αγωνία κορυφώνονται ! Βλέπεις τους ήρωες να γίνονται αναγκαστικά σύμμαχοι και εντέλει να δένονται ακόμα περισσότερο μεταξύ τους στην προσπάθεια τους να επιβιώσουν σε αυτό το ατελείωτο ταξίδι !! Σε αυτό το βιβλίο έχει πολύ ενδιαφέρον η ανάλυση της μαγείας που έχει να κάνει με τους κανόνες της φυσικής ,αστροφυσικής και του σύμπαντος γενικότερα ,μέσα όμως από την απλή ματιά ενός 10χρονου παιδιού !! Κάτι που βοηθάει και εμάς τους αναγνώστες να κατανοήσουμε την τάξη των πραγμάτων! Μου κάνει τρομερή εντύπωση η συνέπεια του συγγραφέα καθώς συνεχίζει να κάνει αναδρομές στο παρελθόν τόσο στοχευμένες όμως που σου λύνουν κάθε προηγούμενη απορία για το έχει συμβεί! Σιγά σιγά μπαίνει το κάθε κομμάτι παζλ στην θέση του και αποκαλύπτεται όλο το μυστήριο για το τι έγινε στο παρελθόν και όλα τα γεγονότα συνδέονται πραγματικά τόσο αριστοτεχνικά μεταξύ τους που σε αφήνουν άναυδο!! Κινηματογραφικές περιγραφές τολμώ να πω του κόσμου !Επίσης πλέον κατανοούμε καλύτερα ολους τους χαραχτήρες του βιβλίου , και για τον καθένα τους υπάρχει μια εξήγηση που δικαιολογεί τα κίνητρα τους και τις πράξεις τους , κάνοντας τους οριακά όλους αγαπητούς !! Εννοείται υπάρχουν πολύ έντονες στιγμές ,σε κάποια φάση έβαλα και τα κλάμματα όσοι ξέρουν ξέρουν !! Και το βιβλίο πάλι τελειώνει σε ένα κομβικό επίσης πολύ δυνατό σημείο που σε κάνει να ανυπομονείς για το επόμενο !!
November 11, 2025
Η ιστορία του Χόουπ συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και εξαιρετικό ρυθμό! Ο κόσμος που έχει δημιουργήσει ο συγγραφέας είναι υπέροχος, καλοδουλεμένος και με βάθος όχι μόνο σε φυσικό κάλλος και βιοποικιλότητα αλλά και σε κοινωνικό υπόβαθρο. Οι ανατροπή στο τέλος μου άρεσε απίστευτα! Σύντομα θα διαβάσω και το τρίτο μέρος!
July 9, 2023
Ο δρόμος της εξορίας, το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας της σειράς Η Εποχή των Θρύλων του Γρηγόρη Δημακόπουλο είναι πλέον στη λίστα των διαβασμένων. Πρέπει να ομολογήσω πως μου πήρε καιρό να το ολοκληρώσω, κοντά δύο μήνες, αλλά δεν έπαψε να είναι ένα μοναδικό ταξίδι, ικανό να δικαιώσει όλη τη διαδρομή που διένυσα.
Όπως και στο πρώτο βιβλίο, ο συγγραφέας ακολουθεί παρόμοια συγγραφική συνταγή. Εν ολίγοις, είναι ένα μεγάλο βιβλίο με λίγα κεφάλαια, που βασίζεται πολύ στην ατμόσφαιρα κάθε σκηνής που λαμβάνει χώρα. Η γλαφυρότητα του λόγου και οι περιγραφές, όπως και στο πρώτο βιβλίο, είναι σεμιναριακού επιπέδου για κάποιον που του αρέσει να βλέπει μπροστά του με λεπτομέρεια ό,τι κοιτάνε/νιώθουν και οι ήρωες. Η γλώσσα αποκτά νέα μορφή και υπόσταση στην πένα του Γρηγόρη Δημακόπουλου και προσωπικά τη θεωρώ ίσως και την πλουσιότερη που έχω συναντήσει ως σήμερα.
Διαβάζοντας το δεύτερο βιβλίο, ενώ δεν διέκρινα σημαντικές διαφορές ως προς την σύλληψη σε σχέση με το πρώτο, βρήκα τον εαυτό μου πιο αφομοιωμένο στον κόσμο του. Ένιωσα πως υπήρχε μία ξεκάθαρη πορεία και ροή που την βρήκα οικεία και ευχάριστη. Ίσως ήταν το γεγονός πως μετά από ένα μεγάλο πρώτο μέρος, είχε ήδη συνηθίσει την γραφή του συγγραφέα και ήξερα τι να περιμένω. Ειδικά η διαδρομή στη Μαύρη Φλέβα, η άφιξη στην Εόν και η σκηνή στην Κιβωτό που ο Βέλιαν ανακαλύπτει πολλά, ήταν από τα σημεία που κυριολεκτικά ήμουν ολοκληρωτικά μέρος της ιστορίας. Αυτό αποτελεί και από μόνο του επιτυχία, καθώς δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου.
Χαρακτήρες με υπόσταση, ένας κόσμος μοναδικός, μία πλοκή που έχει πολλά να δώσει με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο και μία γεμάτη εμπόδια περιπέτεια διάφορων χαρακτήρων που αλλάζουν και μαθαίνουν μαζί με τον αναγνώστη.
Εδώ να σημειώσω πως βρήκα εκπληκτική και πρωτότυπη την απόδοση των φυσικών φαινομένων. Όντας λάτρης της επιστήμης και ο ίδιος, βρήκα πανέμορφη τη μεταφορά πολλών εννοιών με τον ιδιαίτερο τρόπο που έχει σκαρφιστεί ο συγγραφέας. Κάθε φορά που ο μάγος εξηγούσε πράγματα στον Χόουπ, συσχέτιζα στο μυαλό μου τις έννοιες με τις δικές μας επιστημονικές ορολογίες και χαμογελούσα με το πόσο περίτεχνα έχουν παντρευτεί μέσα στο βιβλίο.
Σε τελική ανάλυση, οι εντυπώσεις ήταν άριστες για άλλη μία φορά.
Περιμένω με ανυπομονησία το τρίτο και τελευταίο βιβλίο.
Όπως και στο πρώτο βιβλίο, ο συγγραφέας ακολουθεί παρόμοια συγγραφική συνταγή. Εν ολίγοις, είναι ένα μεγάλο βιβλίο με λίγα κεφάλαια, που βασίζεται πολύ στην ατμόσφαιρα κάθε σκηνής που λαμβάνει χώρα. Η γλαφυρότητα του λόγου και οι περιγραφές, όπως και στο πρώτο βιβλίο, είναι σεμιναριακού επιπέδου για κάποιον που του αρέσει να βλέπει μπροστά του με λεπτομέρεια ό,τι κοιτάνε/νιώθουν και οι ήρωες. Η γλώσσα αποκτά νέα μορφή και υπόσταση στην πένα του Γρηγόρη Δημακόπουλου και προσωπικά τη θεωρώ ίσως και την πλουσιότερη που έχω συναντήσει ως σήμερα.
Διαβάζοντας το δεύτερο βιβλίο, ενώ δεν διέκρινα σημαντικές διαφορές ως προς την σύλληψη σε σχέση με το πρώτο, βρήκα τον εαυτό μου πιο αφομοιωμένο στον κόσμο του. Ένιωσα πως υπήρχε μία ξεκάθαρη πορεία και ροή που την βρήκα οικεία και ευχάριστη. Ίσως ήταν το γεγονός πως μετά από ένα μεγάλο πρώτο μέρος, είχε ήδη συνηθίσει την γραφή του συγγραφέα και ήξερα τι να περιμένω. Ειδικά η διαδρομή στη Μαύρη Φλέβα, η άφιξη στην Εόν και η σκηνή στην Κιβωτό που ο Βέλιαν ανακαλύπτει πολλά, ήταν από τα σημεία που κυριολεκτικά ήμουν ολοκληρωτικά μέρος της ιστορίας. Αυτό αποτελεί και από μόνο του επιτυχία, καθώς δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου.
Χαρακτήρες με υπόσταση, ένας κόσμος μοναδικός, μία πλοκή που έχει πολλά να δώσει με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο και μία γεμάτη εμπόδια περιπέτεια διάφορων χαρακτήρων που αλλάζουν και μαθαίνουν μαζί με τον αναγνώστη.
Εδώ να σημειώσω πως βρήκα εκπληκτική και πρωτότυπη την απόδοση των φυσικών φαινομένων. Όντας λάτρης της επιστήμης και ο ίδιος, βρήκα πανέμορφη τη μεταφορά πολλών εννοιών με τον ιδιαίτερο τρόπο που έχει σκαρφιστεί ο συγγραφέας. Κάθε φορά που ο μάγος εξηγούσε πράγματα στον Χόουπ, συσχέτιζα στο μυαλό μου τις έννοιες με τις δικές μας επιστημονικές ορολογίες και χαμογελούσα με το πόσο περίτεχνα έχουν παντρευτεί μέσα στο βιβλίο.
Σε τελική ανάλυση, οι εντυπώσεις ήταν άριστες για άλλη μία φορά.
Περιμένω με ανυπομονησία το τρίτο και τελευταίο βιβλίο.
March 24, 2022
Εκπληκτικό και το δεύτερο μέρος (όχι ότι περίμενα κάτι λιγότερο).Η άρτια γραφή και οι δυνατές στιγμές συγκίνησης είναι εκεί, όπως και οι μάχες, αλλά και η περίτεχνη κοσμοπλασία (Η Μαύρη φλέβα είναι το κάτι άλλο). Ο συγγραφέας επέλεξε σε αυτό το μέρος να χτίσει παραπάνω ένα σύστημα λογικής που στους ανθρώπους ενός ισοπεδωμένου κόσμου θα έμοιαζε με μαγεία. Αλλά πίσω του κρύβονται διάφορες θεωρίες φυσικής, αστρονομίας κτλ. κατάλληλα καμουφλαρισμένες ούτως ώστε να είναι εύκολες στην κατανόηση, αλλά και να μην σε κάνουν να νομίζεις ότι διαβάζεις τίποτα νέα της NASA. Όσο προχωρούσα τόσο η απορία μου για το πόση προσήλωση χρειαζόταν η Εποχή των Θρύλων μεγάλωνε. Και ήρθε στο τέλος ένα πολύ ωραίο σημείωμα του συγγραφέα και μου έλησε αρκετά ερωτήματα. Νομίζω ότι πρόκειται για ένα έργο ζωής. Εύχομαι ο Γρηγόρης να μεγαλώσει και να μας χαρίσει πολλά όμορφα βιβλία, αλλά η Εποχή των Θρύλων θα είναι πάντα το σημείο αναφοράς. Και αυτό είναι πολύ καλό καθώς μιλάμε για μια σειρά που τείνει να αναδειχθεί στις καλύτερες του ελληνικού φανταστικού και όχι μόνο.
Έξτρα συγχαρητήρια για το υπόμνημα και τους αναλυτικούς χάρτες.
Έξτρα συγχαρητήρια για το υπόμνημα και τους αναλυτικούς χάρτες.
June 22, 2021
Αφού το goodreads επέλεξε να διαγράψει την κριτική μου θα την ξαναποστάρω!
Άρχικά θέλω να ξεκινήσω αυτήν την κριτική λέγοντας ότι θα είμαι αμερόληπτη. Άσχετα με την προσωπική μου εμμονή με την γραφή του συγγραφέα θα αναλύσω όλα τα χαρακτηριστικά, πάντα με βάση την δική μου άποψη.
Στο πρώτο είχα παραπονεθεί για χάρτη. Ζήτα και θα σου δοθεί λένε. Μου δόθηκε. Και ο χάρτης είναι υπέροχος. Είναι καλοφτιαγμένος, με καθαρές γραμμές και ακόμα και εγώ που έχω γεννηθεί με ανάποδη πυξίδα στο κεφάλι, μπορώ να κατανοήσω τις αποστάσεις και τα μέρη που συναντήσαμε κατά την διάρκεια της ανάγνωσης.
Οι χαρακτήρες μεγαλώνουν, ωριμάζουν, μοχθούν και καταπονούνται ακόμα πιο σκληρά. Εξελίσσονται αργά, σωστά και ο αναγνώστης δεν μπορεί παρά να δεθεί με το άτυχο αγόρι με την αστείρευτη δίψα για μάθηση. Ή με τον πονεμένο Ιππότη που η Ιμάρ του έχει πάρει τα πάντα. Ή με τον έρωτα και τοξότη της καρδιάς μου.
Το κείμενο ΒΡΙΘΕΙ προοικονομιών. Είναι στην κυριολεξία γεμάτο αλλά αντί να με ενοχλεί που ξέρω π.χ τι θα γίνει σε πολλά πολλά χρόνια με τον Χόουπ, μου προσφέρει αυτήν την αγαλλίαση που χρειάζομαι μετά από τόσο ανθρωποκυνηγητό ώστε να γαληνέψει η ψυχή μου.
Το κείμενο είναι βαθιά συναισθηματικό και επεξηγηματικό. Μαθαίνουμε μυστικά, ιστορίες αλλά ταυτόχρονα και η πλοκή κυλάει. Έστω και αργά για τις δικές μου προτιμήσεις. Οι χαρακτήρες που γνωρίσαμε στο πρώτο σαν δευτερεύοντες, παίρνουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Θρηνούμε, αγαπάμε, πονάμε με τους χαρακτήρες. Και αυτό είναι το υπέρτατο δώρο ενός συγγραφέα στον αναγνώστη. Χαρακτήρες που ματώνεις μαζί τους, ερωτεύεσαι μαζί τους και πεθαίνεις μαζί τους.
Η εναλλαγή των γεγονότων σου κόβει την ανάσα. Ναι, πηγαίνει από νηνεμία σε καταιγίδα και το αντίθετο αλλά το κάνει με τέτοια μαεστρία που σε κρατάει σε εγρήγορση.
Η γραφή του Δημακόπουλου νομίζω πλέον είναι τόσο χαρακτηριστική που θα μπορούσα να αναγνωρίσω κείμενο του ανάμεσα σε δεκάδες χιλιάδες άλλα. Και αυτό είναι άθλος να το πετύχεις.
Μου άφησε ερωτήματα που δεν πρόκειται κανείς να μου λύσει γιατί τεχνικά δεν έχουν κάτι να προσφέρουν αλλά εγώ τα έχω.
Δηλώνω ερωτευμένη και όσο βαρύγδουπο και εάν ακουστεί αφού το δεύτερο μόλις βγήκε, δεν βλέπει την ώρα για το επόμενο.
Άρχικά θέλω να ξεκινήσω αυτήν την κριτική λέγοντας ότι θα είμαι αμερόληπτη. Άσχετα με την προσωπική μου εμμονή με την γραφή του συγγραφέα θα αναλύσω όλα τα χαρακτηριστικά, πάντα με βάση την δική μου άποψη.
Στο πρώτο είχα παραπονεθεί για χάρτη. Ζήτα και θα σου δοθεί λένε. Μου δόθηκε. Και ο χάρτης είναι υπέροχος. Είναι καλοφτιαγμένος, με καθαρές γραμμές και ακόμα και εγώ που έχω γεννηθεί με ανάποδη πυξίδα στο κεφάλι, μπορώ να κατανοήσω τις αποστάσεις και τα μέρη που συναντήσαμε κατά την διάρκεια της ανάγνωσης.
Οι χαρακτήρες μεγαλώνουν, ωριμάζουν, μοχθούν και καταπονούνται ακόμα πιο σκληρά. Εξελίσσονται αργά, σωστά και ο αναγνώστης δεν μπορεί παρά να δεθεί με το άτυχο αγόρι με την αστείρευτη δίψα για μάθηση. Ή με τον πονεμένο Ιππότη που η Ιμάρ του έχει πάρει τα πάντα. Ή με τον έρωτα και τοξότη της καρδιάς μου.
Το κείμενο ΒΡΙΘΕΙ προοικονομιών. Είναι στην κυριολεξία γεμάτο αλλά αντί να με ενοχλεί που ξέρω π.χ τι θα γίνει σε πολλά πολλά χρόνια με τον Χόουπ, μου προσφέρει αυτήν την αγαλλίαση που χρειάζομαι μετά από τόσο ανθρωποκυνηγητό ώστε να γαληνέψει η ψυχή μου.
Το κείμενο είναι βαθιά συναισθηματικό και επεξηγηματικό. Μαθαίνουμε μυστικά, ιστορίες αλλά ταυτόχρονα και η πλοκή κυλάει. Έστω και αργά για τις δικές μου προτιμήσεις. Οι χαρακτήρες που γνωρίσαμε στο πρώτο σαν δευτερεύοντες, παίρνουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Θρηνούμε, αγαπάμε, πονάμε με τους χαρακτήρες. Και αυτό είναι το υπέρτατο δώρο ενός συγγραφέα στον αναγνώστη. Χαρακτήρες που ματώνεις μαζί τους, ερωτεύεσαι μαζί τους και πεθαίνεις μαζί τους.
Η εναλλαγή των γεγονότων σου κόβει την ανάσα. Ναι, πηγαίνει από νηνεμία σε καταιγίδα και το αντίθετο αλλά το κάνει με τέτοια μαεστρία που σε κρατάει σε εγρήγορση.
Η γραφή του Δημακόπουλου νομίζω πλέον είναι τόσο χαρακτηριστική που θα μπορούσα να αναγνωρίσω κείμενο του ανάμεσα σε δεκάδες χιλιάδες άλλα. Και αυτό είναι άθλος να το πετύχεις.
Μου άφησε ερωτήματα που δεν πρόκειται κανείς να μου λύσει γιατί τεχνικά δεν έχουν κάτι να προσφέρουν αλλά εγώ τα έχω.
Δηλώνω ερωτευμένη και όσο βαρύγδουπο και εάν ακουστεί αφού το δεύτερο μόλις βγήκε, δεν βλέπει την ώρα για το επόμενο.
July 22, 2021
Συναρπαστική πλοκή ✅
Άρτια δομημένο σύμπαν ✅
Φαντασία ✅
Γραφή υψηλού επιπέδου ✅
Τρίτο βιβλίο διαθέσιμο στην αγορά 😢😢
Άρτια δομημένο σύμπαν ✅
Φαντασία ✅
Γραφή υψηλού επιπέδου ✅
Τρίτο βιβλίο διαθέσιμο στην αγορά 😢😢
July 26, 2021
Ένα έργο τέχνης που περιμένει απλά να ανοίξει τα φτερά του και να μεγαλουργήσει. Συγκλονιστική ανάγνωση.
July 19, 2023
Αυτό το βιβλίο μου πηρε περισσότερο καιρό από ό,τι συνήθως για να το διαβάσω. Και αυτό ξεκάθαρα λόγω μεγέθους (600 σελίδες μεγάλη διάσταση χαρτιού - 10 κεφάλαια). Ό,τι είπα για το πρώτο βιβλίο (πολλή περιγραφή, 90σελιδα κεφάλαια, βαρύς λόγος, πυκνό κείμενο) ισχύουν και για το δεύτερο, στο οποίο προστίθενται και κάποι�� πιο φιλοσοφικά/επιστημονικά κομμάτια όπου φυσικοί νόμοι του κόσμου εξηγούνται. Πολλοί αναγνώστες αγαπούν το συγκεκριμένο είδος γραφής που αρκετά συχνά βλέπουμε σε high fantasy βιβλία. Απλώς δεν είναι για μένα.
Ωστόσο οι χαρακτήρες ξεχώριζαν περισσότερο μεταξύ τους και ήταν πιο εύκολο να ακολουθήσω το βιβλίο. Είχε και πάλι ταξίδι και περπάτημα, διάφορες οπτικές και πολλές αποκαλύψεις που με έκαναν να καταλάβω ακριβώς πώς ξεκίνησαν όλα και πού οδεύουν, που θεωρώ δεν υπήρχε στο πρώτο.
Εξακολουθώ να το θεωρώ ένα αρκετά αξιόλογο εγχώριο δείγμα υψηλής φαντασίας με πολλές προοπτικές και αναμένω το τελευταίο βιβλίο της τριλογίας.
Ωστόσο οι χαρακτήρες ξεχώριζαν περισσότερο μεταξύ τους και ήταν πιο εύκολο να ακολουθήσω το βιβλίο. Είχε και πάλι ταξίδι και περπάτημα, διάφορες οπτικές και πολλές αποκαλύψεις που με έκαναν να καταλάβω ακριβώς πώς ξεκίνησαν όλα και πού οδεύουν, που θεωρώ δεν υπήρχε στο πρώτο.
Εξακολουθώ να το θεωρώ ένα αρκετά αξιόλογο εγχώριο δείγμα υψηλής φαντασίας με πολλές προοπτικές και αναμένω το τελευταίο βιβλίο της τριλογίας.
January 30, 2025
Εάν το πρώτο βιβλίο ήταν είναι συγκλονιστικό, τότε αυτό είναι τρεις φορές πιο συναρπαστικό και ανυπομονώ να δω πως θα το υπερβεί το επόμενο.
Από την πρώτη σελίδα με την δραπέτευση των συντώφων από το Οχυρό είχα καταενθουσι��στεί. Φυσικά, έχω να πω, παρότι όλο είναι πολύ καλά γραμμένο, το αγαπημένο μου μισό ήταν το δεύτερο. Μπορεί να γραίει ότι η πλοκή ήταν πιο περιπετειώδης, μπορεί να φταίειε ότι κουραστικά να διαβάζω για τα σκωτεινά σοκάκια της Μαύρης Φλέβας ενόσο ήμουν στην παραλία με τον καλό Ελληνικό ήλιο.
Μέσα στην Φλέβα όμως είναι που ο συγγραφέας παρουσιάζει την φυσική αυτού του κόσμου και, ως φοιτητής φυσικής, το ευχαριστήθηκα πολύ.
Το δεύτερο μισό ήταν φανταστικό. Η πλοκή του Βέιλαν άρχισε πολύ καλά και είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον από αυτή του πρώτου βιβλίου. Το κεφάλαιο του Νέιθαν το λάτρεψα, ειδικά στην αναμέτρηση που περιγράφεται ήμουν συνέχεια σε αγωνία. Και από την βασική πλοκή, η αφήγηση στην Έον ήταν απίστευτη αν και αισθάνομαι ότι ο συγγραφέας ήθελε να κάτσουμε και άλλο εκεί αλλά δεν είχε τον χρόνο. Τουλάχιστον εγώ θα ήθελα παραπάνω από αυτή την πόλη.
Λίγα λόγια και για το σημείωμα του συγγραφέα:
είναι ένα απίστευτα συγκινητικό κείμενο για το πως η τριλογία κατέληξε στα ράφια των βιβλιοπωλείων, καταλαβαίνει κανείς πόση δουλειά, πόσα χρόνια και πόση αγάπη έχει διαθέσει ο Γρηγόρης στην συγγραφή των βιβλίων και ελπίζω τώρα που τελείωσε με την Εποχή, να ετοιμάζει κάτι άλλο επειδή η συγγραφή του την λατρεύω.
Από την πρώτη σελίδα με την δραπέτευση των συντώφων από το Οχυρό είχα καταενθουσι��στεί. Φυσικά, έχω να πω, παρότι όλο είναι πολύ καλά γραμμένο, το αγαπημένο μου μισό ήταν το δεύτερο. Μπορεί να γραίει ότι η πλοκή ήταν πιο περιπετειώδης, μπορεί να φταίειε ότι κουραστικά να διαβάζω για τα σκωτεινά σοκάκια της Μαύρης Φλέβας ενόσο ήμουν στην παραλία με τον καλό Ελληνικό ήλιο.
Μέσα στην Φλέβα όμως είναι που ο συγγραφέας παρουσιάζει την φυσική αυτού του κόσμου και, ως φοιτητής φυσικής, το ευχαριστήθηκα πολύ.
Το δεύτερο μισό ήταν φανταστικό. Η πλοκή του Βέιλαν άρχισε πολύ καλά και είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον από αυτή του πρώτου βιβλίου. Το κεφάλαιο του Νέιθαν το λάτρεψα, ειδικά στην αναμέτρηση που περιγράφεται ήμουν συνέχεια σε αγωνία. Και από την βασική πλοκή, η αφήγηση στην Έον ήταν απίστευτη αν και αισθάνομαι ότι ο συγγραφέας ήθελε να κάτσουμε και άλλο εκεί αλλά δεν είχε τον χρόνο. Τουλάχιστον εγώ θα ήθελα παραπάνω από αυτή την πόλη.
Λίγα λόγια και για το σημείωμα του συγγραφέα:
είναι ένα απίστευτα συγκινητικό κείμενο για το πως η τριλογία κατέληξε στα ράφια των βιβλιοπωλείων, καταλαβαίνει κανείς πόση δουλειά, πόσα χρόνια και πόση αγάπη έχει διαθέσει ο Γρηγόρης στην συγγραφή των βιβλίων και ελπίζω τώρα που τελείωσε με την Εποχή, να ετοιμάζει κάτι άλλο επειδή η συγγραφή του την λατρεύω.
June 25, 2021
Το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας κατά την ανάγνωσή του δεν μπορούσα να μη το συγκρίνω με το πρώτο. Κι εδώ διαπίστωσα ότι η κλιμάκωση που επιθυμούσα με το που το ξεκίνησα να το διαβάζω υπήρχε, έτσι που πραγματικά δικαιώθηκαν οι αρχικές προσδοκίες μου. Στο δεύτερο μέρος βρήκα περισσότερη δράση (ο συγγραφέας έχει πραγματικά ταλέντο στο να αποδίδει σκηνές δράσης με τρόπο που αγωνιάς και δύσκολα τις αφήνεις στη μέση) καθώς και έχει δοθεί μεγαλύτερο βάρος στο σκηνικό. Κάθε μέρος που επισκέπτονται έχει τη δική του ιστορία, πίσω από κάθε τόπο υπάρχει ένας διαφορετικός θρύλος. Μου άρεσε η οπτική που ακολουθεί ο συγγραφέας, τον τρόπο που βλέπουν οι ήρωες το παρελθόν, το γεγονός ότι αυτά που στις μέρες μας αποτελούν επιτεύγματα της επιστήμης στο δικό του κόσμο αποκτούν ένα χαρακτήρα περισσότερο μυστηριακό. Το μόνο που μπορώ να πω ότι δε μου άρεσε είναι κάποιες επαναλήψεις στις παραγράφους, που όμως μπροστά στο όλο σύνολο δεν τους δίνει κανείς ιδιαίτερη σημασία, καθώς η γλώσσα του συγγραφέα είναι ιδιαίτερη, με πολλούς χρωματισμούς, απόλυτα ταιριαστή σε ένα έργο φαντασίας.
Εύχομαι το τέλος της τριλογίας να έρθει σύντομα στα χέρια μας και να είναι αντάξιο των δύο πρώτων μερών.
Εύχομαι το τέλος της τριλογίας να έρθει σύντομα στα χέρια μας και να είναι αντάξιο των δύο πρώτων μερών.
October 2, 2021
Η Εποχή των Θρύλων , βιβλίο 2. Ο Δρόμος της Εξορίας.
Το κυνήγι στον ρημαγμένο κόσμο ξεκινά ξανά. Έναν κόσμο στον οποίο κάθε γνώση για το παρελθόν έχει χαθεί· έναν κόσμο δίχως αρχαία Ιστορία.
Το Τάγμα ανανεώνει την καταδίωξη, όπως και η Σέκτα με τους θανάσιμους δολοφόνους της. Ο Λίαμ και ο Χόουπ αναγκάζονται, μαζί με τους συντρόφους τους, να αναζητήσουν την υπόγεια φυλακή που θα τους οδηγήσει μέσα από τα έγκατα της γης στην ασφάλεια του γειτονικού βασιλείου. Εκεί, ο μικρός Χόουπ θα μυηθεί για πρώτη φορά στα μυστικά της Αρχαίας Δυναστείας· θα γίνει αυτόπτης μάρτυρας θαυμαστών επιτευγμάτων της διανόησης του υψίστου παρελθόντος, κάνοντας το πρώτο βήμα προς έναν συναρπαστικό κόσμο που μόλις τώρα έχει αρχίσει να γνωρίζει. Ένα βήμα δύσκολο, σε μια μοιραία διαδρομή που θα έχει αντίκτυπο σ' ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Στην αντικρινή πλευρά του ωκεανού, ο Βέιλαν ξεκινάει τη δική του αναζήτηση, όσο ακόμη η πολιορκία στην Ιμάρ συνεχίζεται. Ο Δρόμος θα τον οδηγήσει ως τις πύλες της Κιβωτού του Χρόνου, στο πανάρχαιο άσυλο όπου κατοικεί η Ιέρεια. Θαμμένα μυστικά θα βγουν στο φως, το σκοτεινό παρελθόν θα συγκρουστεί με το παρόν, η αποσιώπηση θα αναμετρηθεί με την αλήθεια, πριν ο μύθος εγερθεί μέσα από τις στάχτες μιας εποχής χαμένης για να στοιχειώσει το μέλλον ενός πολιτισμού που έμαθε να ζει στη σκιά της άγνοιας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Στο δεύτερο βιβλίο το ταξίδι συνεχίζεται. Η παρέα έχει ενισχυθεί με νέα μέλη. Το δεύτερο αυτό βιβλίο έχει μια καταιγιστική ροή ,τόσο σε δράση ,όσο και σε αναφορές στους θρύλους. Όσον αφορά την πλοκή του βιβλίου θυμίζει MMO παιχνίδι. Νοιώθεις ότι παίζεις σε ένα άρτιο παιχνίδι, το οποίο σε οδηγεί από quest σε quest. Νοιώθεις ότι αντιμετωπίζεις τους αρχηγούς κάθε επιπέδου για να περάσεις στο επόμενο! Έχεις την ευχέρεια να χρησιμοποιείς διαφορετικό χαρακτήρα για να ξεπεράσεις τα εμπόδια. Είναι ένα διαδραστικό παιχνίδι που δεν έχει τελειωμό! Το κάθε επίπεδο είναι πιο επικίνδυνο ,πιο θανατηφόρο από το προηγούμενο. Και είναι το ένα μετά το αλλο! Το φοβερό είναι ότι δεν κουράζεσαι ποτέ, δε βαριέσαι ποτέ να αντιμετωπίζεις αυτά που βρίσκει μπροστά της η παρέα των ηρώων! Νοιώθεις ότι είναι τόσο αρμονικά γραμμένοι όλοι οι χαρακτήρες, ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν τα πάντα και βιάζεσαι να δεις τι άλλο θα έρθει προς το μέρος τους! Is that all you've got!!!! Το σπουδαίο σε όλο αυτό το εγχείρημα είναι ότι όλα αυτά τα quest (αποστολές) ,raids(επιδρομές) και τα bosses (τελικοί αρχικοί) τα αναλαμβάνουν ολόκληρες ομάδες και επιτελεία στις τεράστιες εταιρείες video games ενώ εδώ όλη τη δουλειά την έκανε ένας συγγραφέας. OMG δηλαδή για να μιλάμε και τη γλώσσα των gamers!!
Το δεύτερο εκπληκτικό συστατικό του δυναμικού μείγματος σε αυτό το δεύτερο βιβλίο είναι αυτό που λέει ο τίτλος. Η εποχή των θρύλων. Το επίπεδο των γνώσεων του αρχαίου πολιτισμού που έχει χαθεί εδώ και χιλιάδες χρόνια είναι τόσο υψηλό που σου κόβει την ανάσα! Οι γνώσεις που είναι σκορπισμένες παντού στον κόσμο είναι συναρπαστικές και εδώ φαίνεται η τρομερή δουλειά και μελέτη που έχει κάνει ο συγγραφέας. Όλα τα επιτεύγματα του παρελθόντος φαντάζουν τόσο μπροστά ακόμα και από τη δική μας εποχή. Καθώς ο Χόουπ διδάσκεται από τον μέντορά του , έχεις την αίσθηση οτι είσαι κι εσύ εκεί δίπλα και εκπαιδευεσαι ταυτόχρονα. Στην κυριολεξία ρουφάς τις σελίδες που μιλάνε για τα τεχνικά αλλά και τα φιλοσοφικά ζητήματα της χαμένης γνώσης και τα διαβάζεις πιο ευχάριστα απ'ότι τις σελίδες με δράση και κυνηγητό!!
Το μόνο αρνητικό είναι ότι το τέλος του βιβλίου είναι τόσο συγκλονιστικό και αγωνιώδες που σε πιάνει ένας πανικός καθώς επανέρχεσαι στον δικό μας κόσμο και αντιλαμβάνεσαι ότι δεν υπάρχει τρίτο βιβλίο!! Πρέπει να πιέσουμε όλοι μαζί τον Γρηγόρη Δημακόπουλο ,τον συγγραφέα του βιβλίου να ολοκληρώσει την τριλογία το συντομότερο δυνατόν!!
Πέρα από την πλάκα ,το δεύτερο βιβλίο είναι ακόμα αρτιότερο και πιο ολοκληρωμένο από το πρώτο και πραγματικά σε κάνει να περιμένεις με ενθουσιασμό το τελευταίο κομμάτι του παζλ. Εξαιρετικό δείγμα γραφής που δεν έχει απολύτως τίποτα να ζηλέψει από αντίστοιχα του εξωτερικού.
https://www.facebook.com/144455803251...
Το κυνήγι στον ρημαγμένο κόσμο ξεκινά ξανά. Έναν κόσμο στον οποίο κάθε γνώση για το παρελθόν έχει χαθεί· έναν κόσμο δίχως αρχαία Ιστορία.
Το Τάγμα ανανεώνει την καταδίωξη, όπως και η Σέκτα με τους θανάσιμους δολοφόνους της. Ο Λίαμ και ο Χόουπ αναγκάζονται, μαζί με τους συντρόφους τους, να αναζητήσουν την υπόγεια φυλακή που θα τους οδηγήσει μέσα από τα έγκατα της γης στην ασφάλεια του γειτονικού βασιλείου. Εκεί, ο μικρός Χόουπ θα μυηθεί για πρώτη φορά στα μυστικά της Αρχαίας Δυναστείας· θα γίνει αυτόπτης μάρτυρας θαυμαστών επιτευγμάτων της διανόησης του υψίστου παρελθόντος, κάνοντας το πρώτο βήμα προς έναν συναρπαστικό κόσμο που μόλις τώρα έχει αρχίσει να γνωρίζει. Ένα βήμα δύσκολο, σε μια μοιραία διαδρομή που θα έχει αντίκτυπο σ' ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Στην αντικρινή πλευρά του ωκεανού, ο Βέιλαν ξεκινάει τη δική του αναζήτηση, όσο ακόμη η πολιορκία στην Ιμάρ συνεχίζεται. Ο Δρόμος θα τον οδηγήσει ως τις πύλες της Κιβωτού του Χρόνου, στο πανάρχαιο άσυλο όπου κατοικεί η Ιέρεια. Θαμμένα μυστικά θα βγουν στο φως, το σκοτεινό παρελθόν θα συγκρουστεί με το παρόν, η αποσιώπηση θα αναμετρηθεί με την αλήθεια, πριν ο μύθος εγερθεί μέσα από τις στάχτες μιας εποχής χαμένης για να στοιχειώσει το μέλλον ενός πολιτισμού που έμαθε να ζει στη σκιά της άγνοιας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Στο δεύτερο βιβλίο το ταξίδι συνεχίζεται. Η παρέα έχει ενισχυθεί με νέα μέλη. Το δεύτερο αυτό βιβλίο έχει μια καταιγιστική ροή ,τόσο σε δράση ,όσο και σε αναφορές στους θρύλους. Όσον αφορά την πλοκή του βιβλίου θυμίζει MMO παιχνίδι. Νοιώθεις ότι παίζεις σε ένα άρτιο παιχνίδι, το οποίο σε οδηγεί από quest σε quest. Νοιώθεις ότι αντιμετωπίζεις τους αρχηγούς κάθε επιπέδου για να περάσεις στο επόμενο! Έχεις την ευχέρεια να χρησιμοποιείς διαφορετικό χαρακτήρα για να ξεπεράσεις τα εμπόδια. Είναι ένα διαδραστικό παιχνίδι που δεν έχει τελειωμό! Το κάθε επίπεδο είναι πιο επικίνδυνο ,πιο θανατηφόρο από το προηγούμενο. Και είναι το ένα μετά το αλλο! Το φοβερό είναι ότι δεν κουράζεσαι ποτέ, δε βαριέσαι ποτέ να αντιμετωπίζεις αυτά που βρίσκει μπροστά της η παρέα των ηρώων! Νοιώθεις ότι είναι τόσο αρμονικά γραμμένοι όλοι οι χαρακτήρες, ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν τα πάντα και βιάζεσαι να δεις τι άλλο θα έρθει προς το μέρος τους! Is that all you've got!!!! Το σπουδαίο σε όλο αυτό το εγχείρημα είναι ότι όλα αυτά τα quest (αποστολές) ,raids(επιδρομές) και τα bosses (τελικοί αρχικοί) τα αναλαμβάνουν ολόκληρες ομάδες και επιτελεία στις τεράστιες εταιρείες video games ενώ εδώ όλη τη δουλειά την έκανε ένας συγγραφέας. OMG δηλαδή για να μιλάμε και τη γλώσσα των gamers!!
Το δεύτερο εκπληκτικό συστατικό του δυναμικού μείγματος σε αυτό το δεύτερο βιβλίο είναι αυτό που λέει ο τίτλος. Η εποχή των θρύλων. Το επίπεδο των γνώσεων του αρχαίου πολιτισμού που έχει χαθεί εδώ και χιλιάδες χρόνια είναι τόσο υψηλό που σου κόβει την ανάσα! Οι γνώσεις που είναι σκορπισμένες παντού στον κόσμο είναι συναρπαστικές και εδώ φαίνεται η τρομερή δουλειά και μελέτη που έχει κάνει ο συγγραφέας. Όλα τα επιτεύγματα του παρελθόντος φαντάζουν τόσο μπροστά ακόμα και από τη δική μας εποχή. Καθώς ο Χόουπ διδάσκεται από τον μέντορά του , έχεις την αίσθηση οτι είσαι κι εσύ εκεί δίπλα και εκπαιδευεσαι ταυτόχρονα. Στην κυριολεξία ρουφάς τις σελίδες που μιλάνε για τα τεχνικά αλλά και τα φιλοσοφικά ζητήματα της χαμένης γνώσης και τα διαβάζεις πιο ευχάριστα απ'ότι τις σελίδες με δράση και κυνηγητό!!
Το μόνο αρνητικό είναι ότι το τέλος του βιβλίου είναι τόσο συγκλονιστικό και αγωνιώδες που σε πιάνει ένας πανικός καθώς επανέρχεσαι στον δικό μας κόσμο και αντιλαμβάνεσαι ότι δεν υπάρχει τρίτο βιβλίο!! Πρέπει να πιέσουμε όλοι μαζί τον Γρηγόρη Δημακόπουλο ,τον συγγραφέα του βιβλίου να ολοκληρώσει την τριλογία το συντομότερο δυνατόν!!
Πέρα από την πλάκα ,το δεύτερο βιβλίο είναι ακόμα αρτιότερο και πιο ολοκληρωμένο από το πρώτο και πραγματικά σε κάνει να περιμένεις με ενθουσιασμό το τελευταίο κομμάτι του παζλ. Εξαιρετικό δείγμα γραφής που δεν έχει απολύτως τίποτα να ζηλέψει από αντίστοιχα του εξωτερικού.
https://www.facebook.com/144455803251...
November 8, 2023
Στο δεύτερο βιβλίο παρακολουθούμε την πορεία του Λίαμ , του Χόουπ και της συντροφιάς του , μετά τα τα όσα διαδραματίστηκαν στο πρώτο βιβλίο μετά την αποχώρηση από το Οχυρό της Αράχνης .
Να σημειώσω εδώ πως στο βιβλίο αυτό υπάρχει και περίληψη του πρώτου αλλά καλό είναι ο αναγνώστης να διαβάσει και το πρώτο βιβλίο για να ταυτιστεί με τους χαρακτήρες γιατί στο πρώτο βιβλίο γίνεται η γνωριμία και είναι αρκετά σημαντικό αυτό . Μέσα από την γνωριμία με τους χαρακτήρες και το δέος το οποίο νιώθεις για αυτούς τους σέβεσαι περισσότερο .
Ο κάθε χαρακτήρας είναι αρκετά καλογραμμένος με δικιά του προσωπικότητα , παρελθόν τους νιώθεις σαν αληθινά υπαρκτά πρόσωπα και προκαλούν συμπάθεια ή αντιπάθεια ωστόσο δύσκολο να αντιπαθήσεις κάποιον . Προσωπικά ο Ινιρ είναι πιο αντιπαθητικός αλλά και πάλι οι απόψεις διφορούμενες
Στο βιβλίο αυτό επισκεφτήκαμε αρκετές περιοχές του χάρτη . Δεν επισκεφτήκαμε τις ίδιες που είχαμε επισκεφτεί στο πρώτο βιβλίο αλλά και αυτές ανατολικά του οχυρού της αράχνης , τις οποίες ευελπιστώ να τις δούμε στο τρίτο βιβλίο .
Ωστόσο ο Βεϊλαν και ο Γκερτρούν ειδικά ο Γκερτρούν ο οποίος στην ουσία κυνηγά τον Λίαμ και την παρέα του φάνηκαν πολύ λίγο και η πορεία τους αναφέρθηκε συνοπτικά .
Ουσιαστικά στο βιβλίο αυτό δεν υπήρχε κυνηγητό αλλά η απειλή καραδοκούσε παντού και είχε να κάνει περισσότερο με τα εμπόδια τεχνητά ή φυσικά που συνάντησαν στην πορεία τους . Ο Λίαμ , ο Χόουπ και οι σύντροφοι τους .
Δεν προσφέρεται όμως το βιβλίο για παραλία ούτε είναι χαλαρό ανάγνωσμα .
Σε σχέση με το πρώτο , υπάρχουν περισσότεροι διάλογοι γιατί η συντροφιά μεγαλώνει , υπάρχει δράση όμως είναι και ολόκληρα κεφάλαια τα οποία αναλώνονται σε μεγάλο βαθμό στις περιγραφές του περιβάλλοντος , των αρωμάτων και των καιρικών συνθηκών με έναν ιδιαίτερο τρόπο γραφής ή σε περιγραφές κτιρίων χρησιμοποιώντας μια ορολογία που μπορεί να κουράσει κάποιους . Ενδεικτικό είναι το κεφάλαιο 7 αλλά και το 8 σε περιγραφές σπιτιών στην Έον .
Επίσης κάποιες φορές προκαλεί ψυχολογικό τρόμο αλλά κυρίως στην πορεία κάτω από το βουνό μέσα στο σπήλαιο η οποία καταλαμβάνει αρκετές σελίδες περιέχει αρκετές περιγραφές φρίκης αγγίζοντας τα όρια του τρόμου .
Κάποιοι μπορεί να ενοχληθούν και άλλοι να το λατρέψουν .
Φυσικά σαν σύνολο περιέχει δράση και έχει αρκετές αποκαλύψεις και εξελίξεις που ίσως αφήσουν ορισμένους με το στόμα ανοιχτό , ειδικά προς στο τέλος.
Ο συγγραφέας περνάει τα δικά του μυνήματα μέσα από την αρχαία γνώση .
Μου άρεσαν αρκετά οι αναφορές γύρω από την ύπαρξη , την ύλη την φθορά τα παράλληλα σύμπαντα τα άστρα αναφορές εκλαϊκευμένης επιστήμης θα έλεγα παρά φαντασίας πέρα από κάποιους όρους .
Αναφορές όμως όπως στην προσπάθεια η γνώση να προστατευτεί μέσα από τους φύλακες της γνώσης , στην ζημιά που μπορεί να προκαλέσει η υπερβολική γνώση στα λάθος χέρια , στο κυνήγι της αθανασίας και στα διάφορα πειράματα για μια νέα μορφή ζωής ενώ είναι ενδιαφέρουσες δεν αποτελούν κάτι το πρωτότυπο καθώς τις έχουμε δει τόσο σε κλασικά βιβλία όπως Φρανκενστάιν όσο και σε άλλα λογοτεχνικά βιβλία .
Φυσικά δεν είναι κακό αυτό απαραίτητα , δύσκολα να βρεις κάτι εντελώς πρωτότυπο στις μέρες μας .
Ωστόσο ο συγγραφέας έχει δημιουργήσει έναν δικό του κόσμο με δικιά του γλώσσα εμπνευσμένη ίσως από Τόλκιν, αυτό φαίνεται τόσο από τα ονόματα χαρακτήρων , όσο και τοποθεσιών , ζωντανό , αληθοφανές , περνάει μυνήματα καθήκοντος , συντροφικότητας , πατρικής αγάπης , αγάπης για τα ζώα , αγγίζει τα όρια του ρομαντισμού αλλά δεν τον θεωρώ αρκετά καινοτόμο , παρόλο που έχω την περιέργεια για την συνέχεια των γεγονότων , οι πολλαπλές περιγραφές από αρώματα μέχρι καιρικές συνθήκες κούρασαν και το συνιστώ μόνο σε περίπτωση που κάποιος έχει την όρεξη να αφιερώσει αρκετές ώρες και καθαρό μυαλό . Δεν είναι χαλαρωτικό ανάγνωσμα . Προσωπική άποψη βέβαια .
Επιπλέον δεν θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ακριβώς επική φαντασία , έχει στοιχεία αλλά κάπως πιο γήινο , προσγειωμένο , ακόμα και τα πειράματα θύμισαν Άουσβιτς . Δεν είναι βέβαια πως εκλείπει η μαγεία αλλά δεν έχει μέχρις στιγμής αυτές τις τεράστιες μάχες με μεγάλους στρατούς κλπ Ουσιαστικά είναι chill dark fantasy, post apocalyptic, science fiction .
Πάντως ενώ δεν είναι εντελώς καινοτόμο όσον αφορά τα μυνήματα που περνάει έχει κάτι το ιδιαίτερο καθώς συνδυάζει φαντασία με αστρονομία .
Αυτά από μένα.
Να σημειώσω εδώ πως στο βιβλίο αυτό υπάρχει και περίληψη του πρώτου αλλά καλό είναι ο αναγνώστης να διαβάσει και το πρώτο βιβλίο για να ταυτιστεί με τους χαρακτήρες γιατί στο πρώτο βιβλίο γίνεται η γνωριμία και είναι αρκετά σημαντικό αυτό . Μέσα από την γνωριμία με τους χαρακτήρες και το δέος το οποίο νιώθεις για αυτούς τους σέβεσαι περισσότερο .
Ο κάθε χαρακτήρας είναι αρκετά καλογραμμένος με δικιά του προσωπικότητα , παρελθόν τους νιώθεις σαν αληθινά υπαρκτά πρόσωπα και προκαλούν συμπάθεια ή αντιπάθεια ωστόσο δύσκολο να αντιπαθήσεις κάποιον . Προσωπικά ο Ινιρ είναι πιο αντιπαθητικός αλλά και πάλι οι απόψεις διφορούμενες
Στο βιβλίο αυτό επισκεφτήκαμε αρκετές περιοχές του χάρτη . Δεν επισκεφτήκαμε τις ίδιες που είχαμε επισκεφτεί στο πρώτο βιβλίο αλλά και αυτές ανατολικά του οχυρού της αράχνης , τις οποίες ευελπιστώ να τις δούμε στο τρίτο βιβλίο .
Ωστόσο ο Βεϊλαν και ο Γκερτρούν ειδικά ο Γκερτρούν ο οποίος στην ουσία κυνηγά τον Λίαμ και την παρέα του φάνηκαν πολύ λίγο και η πορεία τους αναφέρθηκε συνοπτικά .
Ουσιαστικά στο βιβλίο αυτό δεν υπήρχε κυνηγητό αλλά η απειλή καραδοκούσε παντού και είχε να κάνει περισσότερο με τα εμπόδια τεχνητά ή φυσικά που συνάντησαν στην πορεία τους . Ο Λίαμ , ο Χόουπ και οι σύντροφοι τους .
Δεν προσφέρεται όμως το βιβλίο για παραλία ούτε είναι χαλαρό ανάγνωσμα .
Σε σχέση με το πρώτο , υπάρχουν περισσότεροι διάλογοι γιατί η συντροφιά μεγαλώνει , υπάρχει δράση όμως είναι και ολόκληρα κεφάλαια τα οποία αναλώνονται σε μεγάλο βαθμό στις περιγραφές του περιβάλλοντος , των αρωμάτων και των καιρικών συνθηκών με έναν ιδιαίτερο τρόπο γραφής ή σε περιγραφές κτιρίων χρησιμοποιώντας μια ορολογία που μπορεί να κουράσει κάποιους . Ενδεικτικό είναι το κεφάλαιο 7 αλλά και το 8 σε περιγραφές σπιτιών στην Έον .
Επίσης κάποιες φορές προκαλεί ψυχολογικό τρόμο αλλά κυρίως στην πορεία κάτω από το βουνό μέσα στο σπήλαιο η οποία καταλαμβάνει αρκετές σελίδες περιέχει αρκετές περιγραφές φρίκης αγγίζοντας τα όρια του τρόμου .
Κάποιοι μπορεί να ενοχληθούν και άλλοι να το λατρέψουν .
Φυσικά σαν σύνολο περιέχει δράση και έχει αρκετές αποκαλύψεις και εξελίξεις που ίσως αφήσουν ορισμένους με το στόμα ανοιχτό , ειδικά προς στο τέλος.
Ο συγγραφέας περνάει τα δικά του μυνήματα μέσα από την αρχαία γνώση .
Μου άρεσαν αρκετά οι αναφορές γύρω από την ύπαρξη , την ύλη την φθορά τα παράλληλα σύμπαντα τα άστρα αναφορές εκλαϊκευμένης επιστήμης θα έλεγα παρά φαντασίας πέρα από κάποιους όρους .
Αναφορές όμως όπως στην προσπάθεια η γνώση να προστατευτεί μέσα από τους φύλακες της γνώσης , στην ζημιά που μπορεί να προκαλέσει η υπερβολική γνώση στα λάθος χέρια , στο κυνήγι της αθανασίας και στα διάφορα πειράματα για μια νέα μορφή ζωής ενώ είναι ενδιαφέρουσες δεν αποτελούν κάτι το πρωτότυπο καθώς τις έχουμε δει τόσο σε κλασικά βιβλία όπως Φρανκενστάιν όσο και σε άλλα λογοτεχνικά βιβλία .
Φυσικά δεν είναι κακό αυτό απαραίτητα , δύσκολα να βρεις κάτι εντελώς πρωτότυπο στις μέρες μας .
Ωστόσο ο συγγραφέας έχει δημιουργήσει έναν δικό του κόσμο με δικιά του γλώσσα εμπνευσμένη ίσως από Τόλκιν, αυτό φαίνεται τόσο από τα ονόματα χαρακτήρων , όσο και τοποθεσιών , ζωντανό , αληθοφανές , περνάει μυνήματα καθήκοντος , συντροφικότητας , πατρικής αγάπης , αγάπης για τα ζώα , αγγίζει τα όρια του ρομαντισμού αλλά δεν τον θεωρώ αρκετά καινοτόμο , παρόλο που έχω την περιέργεια για την συνέχεια των γεγονότων , οι πολλαπλές περιγραφές από αρώματα μέχρι καιρικές συνθήκες κούρασαν και το συνιστώ μόνο σε περίπτωση που κάποιος έχει την όρεξη να αφιερώσει αρκετές ώρες και καθαρό μυαλό . Δεν είναι χαλαρωτικό ανάγνωσμα . Προσωπική άποψη βέβαια .
Επιπλέον δεν θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ακριβώς επική φαντασία , έχει στοιχεία αλλά κάπως πιο γήινο , προσγειωμένο , ακόμα και τα πειράματα θύμισαν Άουσβιτς . Δεν είναι βέβαια πως εκλείπει η μαγεία αλλά δεν έχει μέχρις στιγμής αυτές τις τεράστιες μάχες με μεγάλους στρατούς κλπ Ουσιαστικά είναι chill dark fantasy, post apocalyptic, science fiction .
Πάντως ενώ δεν είναι εντελώς καινοτόμο όσον αφορά τα μυνήματα που περνάει έχει κάτι το ιδιαίτερο καθώς συνδυάζει φαντασία με αστρονομία .
Αυτά από μένα.
February 19, 2024
Υπέροχο το δεύτερο μέρος της τριλογίας. Η πλοκή συνεχίζει πολύ δυναμικά, οι χαρακτήρες ξεδιπλώνονται και η ιστορία συνεχίζεται με αμείωτο ενδιαφέρον.
Σε αυτό το βιβλίο μπορεί κάποιος εύκολα να εκτιμήσει και να θυμηθεί τον πλούτο της γλώσσας μας, μιας και το λεξιλόγιο είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετικό. Ένα στοιχείο που λείπει από τα μεταφρασμένα βιβλία όλων των ειδών, όχι μόνο των fantasy.
Πολλά μπράβο στον συγγραφέα!
Σε αυτό το βιβλίο μπορεί κάποιος εύκολα να εκτιμήσει και να θυμηθεί τον πλούτο της γλώσσας μας, μιας και το λεξιλόγιο είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετικό. Ένα στοιχείο που λείπει από τα μεταφρασμένα βιβλία όλων των ειδών, όχι μόνο των fantasy.
Πολλά μπράβο στον συγγραφέα!
November 3, 2021
[Υπάρχουν νέοι χαρακτήρες, νέες πόλεις, περισσότερες “γκρίζες” περιοχές ανάμεσα στο Kαλό και το Kακό, ραγδαίες εξελίξεις και ένα φινάλε που μας προετοιμάζει για μεγάλη κλιμάκωση...]
Για περισσότερα ακολουθήστε τον σύνδεσμο: https://www.lefalok.gr/diavasame-03-1...
Για περισσότερα ακολουθήστε τον σύνδεσμο: https://www.lefalok.gr/diavasame-03-1...
December 18, 2022
Συνεχίζουμε με το γνώριμο συγγραφικό ύφος που κυλάει αβίαστα και έχουμε κάποιες αρκετά ενδιαφερουσες "δοσεις" επιστημονικών,προηγμένων δεδομένων σε fantasy μυθιστόρημα!!Ναι ναι κι όμως!Περίμενα περισσότερη ανάπτυξη κάποιων χαρακτήρων αλλά είμαι σίγουρος ότι κρατιούνται για το 3ο μερος.
Υ.Γ.: Βάραχαϊμ παιχταραααααα!!!😁😁😁
Υ.Γ.: Βάραχαϊμ παιχταραααααα!!!😁😁😁
Read
June 17, 2022Τελείωσε και το μόνο που θα πω τώρα είναι ουαου
March 1, 2024
«Η Εποχή των Θρύλων» δείχνει να είναι ένα πάρα πολύ καλά δουλεμένο έργο. Και λέω δείχνει γιατί ακόμη δεν έχει εκδοθεί το τελευταίο βιβλίο. Είναι από εκείνα τα έργα που διαβάζοντάς τα καταλαβαίνεις ότι ο συγγραφέας δεν εξέδωσε το βιβλίο του βιαστικά μόλις του παρουσιάστηκε η πρώτη ευκαιρία, μα το διόρθωνε και το ξαναέγραφε για χρόνια. Και όταν το βιβλίο είδε το φως της δημοσιότητας, ήταν έτοιμο να κατακτήσει τις καρδιές όσων αρέσκονται σε ιστορίες με ήρωες από μια άλλη εποχή, από κόσμους που μοιάζουν με τον δικό μας μεσαίωνα, μα έχουν τους δικούς τους μύθους και θρύλους.
Και είναι ακριβώς αυτοί οι μύθοι και οι θρύλοι που για μένα κάνουν αυτά τα βιβλία μοναδικά. Κάθε μέρος, κάθε χαρακτήρας, κάθε όπλο σχεδόν, έχουν την δικιά τους ιστορία να πουν. Και ο Δημακόπουλος δε διστάζει να την πει. Αυτό σίγουρα μπορεί να κουράσει κάποιους. Άλλωστε οι 608 και 636 σελίδες των βιβλίων δεν είναι για όλους. Αλλά το δηλώνω ξεκάθαρα: όποιος βαρεθεί ή πιστεύει πως δεν έχουν να δώσουν κάτι, ΔΕΝ ΤΟΝ ΘΕΛΩ ΓΙΑ ΦΙΛΟ ΜΟΥ! Απόλαυσα τόσο πολύ κάθε λέξη των βιβλίων, που τα τοποθέτησα δίπλα σε συγγραφικά τέρατα στην λίστα με τα αγαπημένα μου. J.R.R. Tolkien, Michael Moorcock, Raymond Feist και Jack Vance μοιάζουν να ανακατεύονται σε μια μαγική ιστορία, σε ένα έπος από αυτά που γράφονται μία φορά κάθε 15-20 χρόνια. Τολμώ να πω ότι δύσκολα θα ξεπεραστεί αυτή η τριλογία από κάποιο άλλο βιβλίο στην ερώτηση «τι καλό μου προτείνεις να διαβάσω;» Και δε μιλάω μόνο για Έλληνες συγγραφείς. Γενικά το λέω. Ίσως ενθουσιάζομαι εύκολα, μα ένα χρόνο μετά το διάβασμα του πρώτου βιβλίου, ακόμη το είχα στο μυαλό μου, όταν έπιασα να διαβάσω τη συνέχεια και ας έχουν μεσολαβήσει κάπου στα 100 βιβλία. Δε χρειάστηκε καν να διαβάσω την περίληψη για να μου έρθουν εικόνες ολοζώντανες από το πρώτο μέρος. Όσοι έχουν μεγαλώσει με τους παραπάνω συγγραφείς, τον Κόναν του Robert Howard (που θα ήταν κρίμα να έλειπε από αυτή τη συνάντηση) και φυσικά την ξεχωριστή γραφή του Lord Dunsany, εδώ θα βρουν έναν άξιο συνεχιστή τους, που όμως δεν πατάει πάνω στα κείμενά τους για να γράψει. Αλλά δημιουργεί τον δικό του κόσμο, με την δική του γραφή. Και αυτό είναι κάτι που σπάνια συναντάμε στις μέρες μας.
Ο συγγραφέας παίζει με την ιδέα μιας εποχής όπου η προηγμένη γνώση έχει εξαφανιστεί. Μιας «Ατλαντίδος» που έφτασε στο απόγειο της πριν βυθιστεί στην παρακμή. Μιας εποχής όπου η γνώση είναι δύναμη, μα και καταστροφή, ανάλογα με την χρήση της. Όλα μοιάζουν να κρέμονται από μία κλωστή και ο οριστικός όλεθρος απέχει ελάχιστα από την επιτυχία. Βλέπουμε την απεγνωσμένη πορεία ενός πατέρα και του γιού του προς την ελευθερία από το παρελθόν του πρώτου. Ενός παρελθόντος που ποθεί διακαώς τον θάνατό τους. Μέσα από αυτό το κυνηγητό, και στα μικρά, έξυπνα τοποθετημένα διαλλείματα, βλέπουμε όλη την κοσμοπλασία που ο συγγραφέας έχει στο μυαλό του, χωρίς όμως να φαίνεται σαν παράθεση άσχετων και αδιάφορων λεπτομερειών. Η νοσταλγία είναι διάχυτη στις σελίδες τ��ν βιβλίων και η μελαγχολία για έναν κόσμο που χάνεται, όσο διαφορετικός και αν φαντάζει στην αρχή, μας θυμίζει τον δικό μας χαμένο χρόνο. Η διάθεση του συγγραφέα για φιλοσοφία ίσως ξενίσει κάποιους, αλλά προσωπικά με ώθησε να σκεφτώ πράγματα που έως σήμερα προσπερνούσα.
Μετράω μέρες μέχρι να βγει το τρίτο βιβλίο της σειράς, αν και απέχει ακόμη. Αν και το τελευταίο μέρος ανταπεξέλθει στις προσδοκίες μας, τότε θα μιλάμε για Έπος από τα λίγα. Είμαι τόσο ενθουσιασμένος που έψαχνα “Easter eggs” μέχρι τις τελευταίες σελίδες του βιβλίου.
ΥΓ1: Η επιμέλεια των βιβλίων είναι άψογη και γι’ αυτό αξίζουν συγχαρητήρια τόσο στον συγγραφέα, όσο και στον εκδοτικό. Το ίδιο ισχύει και για τα εκπληκτικά εξώφυλλα.
ΥΓ2: Ίσως το μοναδικό αρνητικό να είναι τα τεράστια κεφάλαια που για εμένα ήταν πολλές φορές αιτία για να αναβάλλω το διάβασμα, μια και ο χρόνος μου ήταν ελάχιστος. Μα έτσι και αλλιώς θα τα διαβάσετε με μια ανάσα, οπότε…
Και είναι ακριβώς αυτοί οι μύθοι και οι θρύλοι που για μένα κάνουν αυτά τα βιβλία μοναδικά. Κάθε μέρος, κάθε χαρακτήρας, κάθε όπλο σχεδόν, έχουν την δικιά τους ιστορία να πουν. Και ο Δημακόπουλος δε διστάζει να την πει. Αυτό σίγουρα μπορεί να κουράσει κάποιους. Άλλωστε οι 608 και 636 σελίδες των βιβλίων δεν είναι για όλους. Αλλά το δηλώνω ξεκάθαρα: όποιος βαρεθεί ή πιστεύει πως δεν έχουν να δώσουν κάτι, ΔΕΝ ΤΟΝ ΘΕΛΩ ΓΙΑ ΦΙΛΟ ΜΟΥ! Απόλαυσα τόσο πολύ κάθε λέξη των βιβλίων, που τα τοποθέτησα δίπλα σε συγγραφικά τέρατα στην λίστα με τα αγαπημένα μου. J.R.R. Tolkien, Michael Moorcock, Raymond Feist και Jack Vance μοιάζουν να ανακατεύονται σε μια μαγική ιστορία, σε ένα έπος από αυτά που γράφονται μία φορά κάθε 15-20 χρόνια. Τολμώ να πω ότι δύσκολα θα ξεπεραστεί αυτή η τριλογία από κάποιο άλλο βιβλίο στην ερώτηση «τι καλό μου προτείνεις να διαβάσω;» Και δε μιλάω μόνο για Έλληνες συγγραφείς. Γενικά το λέω. Ίσως ενθουσιάζομαι εύκολα, μα ένα χρόνο μετά το διάβασμα του πρώτου βιβλίου, ακόμη το είχα στο μυαλό μου, όταν έπιασα να διαβάσω τη συνέχεια και ας έχουν μεσολαβήσει κάπου στα 100 βιβλία. Δε χρειάστηκε καν να διαβάσω την περίληψη για να μου έρθουν εικόνες ολοζώντανες από το πρώτο μέρος. Όσοι έχουν μεγαλώσει με τους παραπάνω συγγραφείς, τον Κόναν του Robert Howard (που θα ήταν κρίμα να έλειπε από αυτή τη συνάντηση) και φυσικά την ξεχωριστή γραφή του Lord Dunsany, εδώ θα βρουν έναν άξιο συνεχιστή τους, που όμως δεν πατάει πάνω στα κείμενά τους για να γράψει. Αλλά δημιουργεί τον δικό του κόσμο, με την δική του γραφή. Και αυτό είναι κάτι που σπάνια συναντάμε στις μέρες μας.
Ο συγγραφέας παίζει με την ιδέα μιας εποχής όπου η προηγμένη γνώση έχει εξαφανιστεί. Μιας «Ατλαντίδος» που έφτασε στο απόγειο της πριν βυθιστεί στην παρακμή. Μιας εποχής όπου η γνώση είναι δύναμη, μα και καταστροφή, ανάλογα με την χρήση της. Όλα μοιάζουν να κρέμονται από μία κλωστή και ο οριστικός όλεθρος απέχει ελάχιστα από την επιτυχία. Βλέπουμε την απεγνωσμένη πορεία ενός πατέρα και του γιού του προς την ελευθερία από το παρελθόν του πρώτου. Ενός παρελθόντος που ποθεί διακαώς τον θάνατό τους. Μέσα από αυτό το κυνηγητό, και στα μικρά, έξυπνα τοποθετημένα διαλλείματα, βλέπουμε όλη την κοσμοπλασία που ο συγγραφέας έχει στο μυαλό του, χωρίς όμως να φαίνεται σαν παράθεση άσχετων και αδιάφορων λεπτομερειών. Η νοσταλγία είναι διάχυτη στις σελίδες τ��ν βιβλίων και η μελαγχολία για έναν κόσμο που χάνεται, όσο διαφορετικός και αν φαντάζει στην αρχή, μας θυμίζει τον δικό μας χαμένο χρόνο. Η διάθεση του συγγραφέα για φιλοσοφία ίσως ξενίσει κάποιους, αλλά προσωπικά με ώθησε να σκεφτώ πράγματα που έως σήμερα προσπερνούσα.
Μετράω μέρες μέχρι να βγει το τρίτο βιβλίο της σειράς, αν και απέχει ακόμη. Αν και το τελευταίο μέρος ανταπεξέλθει στις προσδοκίες μας, τότε θα μιλάμε για Έπος από τα λίγα. Είμαι τόσο ενθουσιασμένος που έψαχνα “Easter eggs” μέχρι τις τελευταίες σελίδες του βιβλίου.
ΥΓ1: Η επιμέλεια των βιβλίων είναι άψογη και γι’ αυτό αξίζουν συγχαρητήρια τόσο στον συγγραφέα, όσο και στον εκδοτικό. Το ίδιο ισχύει και για τα εκπληκτικά εξώφυλλα.
ΥΓ2: Ίσως το μοναδικό αρνητικό να είναι τα τεράστια κεφάλαια που για εμένα ήταν πολλές φορές αιτία για να αναβάλλω το διάβασμα, μια και ο χρόνος μου ήταν ελάχιστος. Μα έτσι και αλλιώς θα τα διαβάσετε με μια ανάσα, οπότε…
January 7, 2022
"Τότε ήταν που ο Ορεν Ράμενς Στόρμγουορθ, ενώ ήταν παιδί ακόμη, αγάπησε παράφορα τα μυστικά του ουρανού, κάνοντας τη μοίρα να χαμογελάσει σαν άρχισε επιτέλους να διακρίνει σχήμα στο υφαντό της".
Στο δεύτερο βιβλίο ακολουθούμε τον Λίαμ και τον μικρό γιο του σε μία πορεία γεμάτη νέους κινδύνους. Ένα μεγάλο μέρος της δράσης εκτυλίσσεται υπόγεια, στην τρομερή Μαύρη Φλεβα και δεν προτείνεται για κλειστοφοβικους αναγνώστες. Αλλά και όταν ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια, οι δυσάρεστες εκπλήξεις δεν έχουν τελειωμό. Το δεύτερο βιβλίο είναι αισθητά καλύτερο από το πρώτο, με καταιγιστική δράση και ατελείωτη αγωνία. Οι ήρωες είναι καλοδουλεμένοι, η πλοκή το ίδιο. Και μας λύνονται επιτέλους και κάποιες απορίες για την Αρχαία Δυναστεία. Ωστόσο ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία είναι πως όλες αυτές οι περιπέτειες τελικά διαμορφώνουν το χαρακτήρα του μικρού παιδιού που θα γίνει στο μέλλον ο Κόκκινος Φοίνικας.
Στο δεύτερο βιβλίο ακολουθούμε τον Λίαμ και τον μικρό γιο του σε μία πορεία γεμάτη νέους κινδύνους. Ένα μεγάλο μέρος της δράσης εκτυλίσσεται υπόγεια, στην τρομερή Μαύρη Φλεβα και δεν προτείνεται για κλειστοφοβικους αναγνώστες. Αλλά και όταν ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια, οι δυσάρεστες εκπλήξεις δεν έχουν τελειωμό. Το δεύτερο βιβλίο είναι αισθητά καλύτερο από το πρώτο, με καταιγιστική δράση και ατελείωτη αγωνία. Οι ήρωες είναι καλοδουλεμένοι, η πλοκή το ίδιο. Και μας λύνονται επιτέλους και κάποιες απορίες για την Αρχαία Δυναστεία. Ωστόσο ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία είναι πως όλες αυτές οι περιπέτειες τελικά διαμορφώνουν το χαρακτήρα του μικρού παιδιού που θα γίνει στο μέλλον ο Κόκκινος Φοίνικας.
Displaying 1 - 30 of 35 reviews