What do you think?
Rate this book
Τα όμορφα τοπία της Κόλασης
Ακόμα και στα βάθη της κόλασης υπάρχουν πάντα όμορφα τοπία, που μπορείς, αν θέλεις, να τα ανακαλύψεις και ν’ αφήσεις την ψυχή σου ελεύθερη να ξαποστάσει.
Ακόμα και στην άκρη του γκρεμού όταν βρεθείς, μπορείς να πιαστείς από ένα κυκλάμινο και να σωθείς. Φτάνει να στρέψεις το βλέμμα σου και να το δεις.
Ακόμα κι όταν σε χτυπούν τα άγρια κύματα και γύρω σου είναι τα σκυλόψαρα, έτοιμα να σε καταπιούν, πάντα υπάρχει δίπλα σου ένα κοχύλι που μέσα του κρύβεται ο Θεός. Σφίξε το στη χούφτα σου και θα σε οδηγήσει στην ακτή που ονειρεύεσαι.
Ακόμα κι όταν το δέντρο της ζωής σου το ’χει ρημάξει ο βοριάς, κοίτα γύρω σου τα πουλιά που τραγουδούν στα ξεγυμνωμένα δέντρα.
Είναι η ζωή που προσπαθεί να σε μαγέψει με το τραγούδι της.
Άκουσέ το.
Πολυγραφότατη, ευρηματική, ταλαντούχα, με μια πορεία σεμνή και αθόρυβη, δεν έπαψε ποτέ να μοιράζεται με τον αναγνώστη το πηγαία λυρικό και αντισυμβατικό ύφος της. Διαβάζοντάς την, αισθάνεσαι την ψυχή που κρύβει η πένα της, χαρακτηριστικό που κάνει τους αναγνώστες της να παραμένουν πεισματικά πιστοί στα μυθιστορήματά της.
Γράφει για ό,τι αγγίζει την ψυχή της και με τη δύναμη της πένας της αγγίζει τη δική μας…
Ακόμα και στην άκρη του γκρεμού όταν βρεθείς, μπορείς να πιαστείς από ένα κυκλάμινο και να σωθείς. Φτάνει να στρέψεις το βλέμμα σου και να το δεις.
Ακόμα κι όταν σε χτυπούν τα άγρια κύματα και γύρω σου είναι τα σκυλόψαρα, έτοιμα να σε καταπιούν, πάντα υπάρχει δίπλα σου ένα κοχύλι που μέσα του κρύβεται ο Θεός. Σφίξε το στη χούφτα σου και θα σε οδηγήσει στην ακτή που ονειρεύεσαι.
Ακόμα κι όταν το δέντρο της ζωής σου το ’χει ρημάξει ο βοριάς, κοίτα γύρω σου τα πουλιά που τραγουδούν στα ξεγυμνωμένα δέντρα.
Είναι η ζωή που προσπαθεί να σε μαγέψει με το τραγούδι της.
Άκουσέ το.
Πολυγραφότατη, ευρηματική, ταλαντούχα, με μια πορεία σεμνή και αθόρυβη, δεν έπαψε ποτέ να μοιράζεται με τον αναγνώστη το πηγαία λυρικό και αντισυμβατικό ύφος της. Διαβάζοντάς την, αισθάνεσαι την ψυχή που κρύβει η πένα της, χαρακτηριστικό που κάνει τους αναγνώστες της να παραμένουν πεισματικά πιστοί στα μυθιστορήματά της.
Γράφει για ό,τι αγγίζει την ψυχή της και με τη δύναμη της πένας της αγγίζει τη δική μας…
240 pages, ebook
First published June 9, 2021
5 people are currently reading
62 people want to read
About the author
Αλκυόνη Παπαδάκη
25 books296 followersΒιογραφικό γραμμένο απο την ίδια.
Γεννήθηκα στο Νιο Χωριό, πολύ κοντά στα Χανιά. Ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος. Η μάνα μου, ονειροπόλα... Όσο ήμουνα παιδί, η οικογένειά μου περνούσε δύσκολες έως τραγικές καταστάσεις. Έτσι, αναγκάστηκα να ψάχνω από τότε τα μονοπάτια της φυγής. Εκείνη την εποχή μιλούσα με τα δέντρα, τις κάργιες που φώλιαζαν στα κυπαρίσσια του κήπου μας, τους θάμνους και τις πέτρες. Μου άρεσε, ακόμη, να φέρνω στο μυαλό μου διάφορες λέξεις και ν` ανακαλύπτω το χρώμα και τη μυρουδιά τους.
Τελείωσα τη Γαλλική Σχολή κι ύστερα ήρθα στην Αθήνα με τ` όνειρο ν` αλλάξω τον κόσμο. Άρχισα τις επαναστάσεις και τις ανατροπές και το μόνο που κατάφερα ήταν να σπάω συνεχώς τα μούτρα μου. Ευτυχώς που όλα έγιναν έτσι ακριβώς όπως έγιναν. Χαλάλι. Είδα, έμαθα κι ένιωσα τόσα πολλά!
Όταν κατάλαβα πως δεν μπορούσα ν` αλλάξω τον κόσμο, είπα: εντάξει, θ` αλλάξω τον εαυτό μου. Πολύ το διασκέδασα που την πάτησα κι εκεί. Τελικά σκέφτομαι, προς το παρόν δηλαδή γιατί πάντα το ψάχνω, πως επανάσταση είναι να `χεις τα μάτια της ψυχής σου ανοιχτά· να επιμένεις, ν` αγαπάς τη ζωή και να φροντίζεις να μην τη μολύνεις με το πέρασμά σου.
Όσο για το γράψιμο, έγραφα από παιδί. Το πρώτο μου γραφτό ήταν ένα ραβασάκι στο Θεό. Η αλήθεια είναι πως, όταν μεγάλωσα αρκετά, έκανα φιλότιμες προσπάθειες να μην μπλεχτώ στα γρανάζια της λογοτεχνίας. Φοβόμουνα μήπως κάποια μέρα αυτή η ιστορία με καπελώσει. Μάταιος κόπος! Φαίνεται πως μερικοί γεννιούνται με τούτη την περίεργη διαστροφή στο κεφαλάκι τους. Τουλάχιστον με παρηγορεί το γεγονός, πως το καπέλο μου δε μου `κρυψε ποτέ τα μάτια και τ` αφτιά μου.
Γεννήθηκα στο Νιο Χωριό, πολύ κοντά στα Χανιά. Ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος. Η μάνα μου, ονειροπόλα... Όσο ήμουνα παιδί, η οικογένειά μου περνούσε δύσκολες έως τραγικές καταστάσεις. Έτσι, αναγκάστηκα να ψάχνω από τότε τα μονοπάτια της φυγής. Εκείνη την εποχή μιλούσα με τα δέντρα, τις κάργιες που φώλιαζαν στα κυπαρίσσια του κήπου μας, τους θάμνους και τις πέτρες. Μου άρεσε, ακόμη, να φέρνω στο μυαλό μου διάφορες λέξεις και ν` ανακαλύπτω το χρώμα και τη μυρουδιά τους.
Τελείωσα τη Γαλλική Σχολή κι ύστερα ήρθα στην Αθήνα με τ` όνειρο ν` αλλάξω τον κόσμο. Άρχισα τις επαναστάσεις και τις ανατροπές και το μόνο που κατάφερα ήταν να σπάω συνεχώς τα μούτρα μου. Ευτυχώς που όλα έγιναν έτσι ακριβώς όπως έγιναν. Χαλάλι. Είδα, έμαθα κι ένιωσα τόσα πολλά!
Όταν κατάλαβα πως δεν μπορούσα ν` αλλάξω τον κόσμο, είπα: εντάξει, θ` αλλάξω τον εαυτό μου. Πολύ το διασκέδασα που την πάτησα κι εκεί. Τελικά σκέφτομαι, προς το παρόν δηλαδή γιατί πάντα το ψάχνω, πως επανάσταση είναι να `χεις τα μάτια της ψυχής σου ανοιχτά· να επιμένεις, ν` αγαπάς τη ζωή και να φροντίζεις να μην τη μολύνεις με το πέρασμά σου.
Όσο για το γράψιμο, έγραφα από παιδί. Το πρώτο μου γραφτό ήταν ένα ραβασάκι στο Θεό. Η αλήθεια είναι πως, όταν μεγάλωσα αρκετά, έκανα φιλότιμες προσπάθειες να μην μπλεχτώ στα γρανάζια της λογοτεχνίας. Φοβόμουνα μήπως κάποια μέρα αυτή η ιστορία με καπελώσει. Μάταιος κόπος! Φαίνεται πως μερικοί γεννιούνται με τούτη την περίεργη διαστροφή στο κεφαλάκι τους. Τουλάχιστον με παρηγορεί το γεγονός, πως το καπέλο μου δε μου `κρυψε ποτέ τα μάτια και τ` αφτιά μου.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 17 of 17 reviews
June 24, 2021
Αντίδοτο αισιοδοξίας και πάθος για ζωή στους ζοφερούς καιρούς μας… Όμορφα τοπία καταμεσής στην κόλαση βρίσκονται παντού γύρω μας. Απλά εμείς δεν έχουμε πάντα ανοιχτά τα μάτια μας για να τα δούμε…
Αυτό είναι, με δυο λόγια, το απόσταγμα και το ηθικό δίδαγμα από το νέο βιβλίο της Μεγάλης Κυρίας της Λογοτεχνίας, η οποία είναι συγχρόνως και διδασκάλισσα της ζωής με τα πολλά αποφθέγματα των έργων της, της Αλκυόνης Παπαδάκη.
Ο άνθρωπος έχει την τάση να βλέπει μόνο το κακό, να μεμψιμοιρεί και να γκρινιάζει. Κι όμως υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι οι οποίοι δεν λύγισαν με τις πρώτες δυσκολίες που η ζωή έφερε στον δρόμο τους. Αντίθετα συνέχισαν να είναι αισιόδοξοι, να μοιράζουν γύρω τους ανοιχτόκαρδα την αγάπη, να δείχνουν καλοσύνη, να αγωνίζονται, να αντιμετωπίζουν στωικά τον θάνατο και να μην χάνουν την πίστη τους στον Θεό και στα καλά που αυτός θα φέρει στον δρόμο μας. Τέτοιοι άνθρωποι, σαν μαγιάτικα λουλούδια με το χαμόγελο μονίμως χαραγμένο στα χείλη τους, πρωταγωνιστούν στο βιβλίο της Παπαδάκη Τα όμορφα τοπία της κόλασης.
Το βιβλίο αποτελεί ένα απάνθισμα πολλών και διαφορετικών μεταξύ τους ιστοριών βγαλμένων μέσα από την ίδια τη ζωή. Πρόκειται για απλές καθημερινές συναντήσεις με την ατυχία που συμβαίνουν είτε εξαιτίας των λανθασμένων επιλογών των πρωταγωνιστών, είτε εξαιτίας της Μοίρας, η οποία αποδεικνύεται άδικη για ορισμένους συνανθρώπους μας. Η ηλικιωμένη Μερόπη, το πρώην πλουσιοκόριτσο Αριάδνη, η όμορφη Μυρτώ, η Δώρα και ο Αντρέας στην Άρτα, η αγωνίστρια γιαγιά Ανδρομάχη στην Κρήτη, η αδικημένη από τη φύση Βίκυ, ο νεαρός επαναστάτης και πρώην ναρκομανής Σίμος και οι τυφλοί Στέφη και Νάσος, όλοι αυτοί είναι άνθρωποι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, έχουν όμως κάτι κοινό: τα μεγάλα αποθέματα αγάπης που διαθέτουν, τη θετική αντιμετώπιση της ζωής και τη διάθεσή τους να αγωνιστούν όταν οι περιστάσεις το απαιτήσουν, πάντα με το χαμόγελο στα χείλη. Διότι “πάντα κάτι καλό θα γίνεται όταν ξέρεις να το περιμένεις”, “Και στη χειρότερη κόλαση υπάρχει πάντα μια γωνίτσα, ένα κρυφό τοπαλάκι, όπου σε περιμένει ο φύλακας αγγελός σου…” και “Όπου κι αν βρεθεί ο άνθρωπος μπορεί να φτιάξει μια ομορφιά!“. Πάντα υπάρχει κάπου κάποιος που περνάει τα ίδια ή ακόμη χειρότερα από εσένα. Όλα τα παραπάνω είναι τα “μότο”των ηρώων της Παπαδάκη και με αυτά πορεύονται στη ζωή τους.
Αποτέλεσμα όλου αυτού του αποστάγματος από την παραπάνω φιλοσοφία ζωής είναι ένα βιβλίο πολυποίκιλο, πολύχρωμο, ένα βιβλίο το οποίο περικλείει όλα τα πάθη, αλλά και τις χαρές των ανθρώπων, που δεν είναι άλλες, πολλές φορές, από τα μικρά και απλά καθημερινά πράγματα.
Η υπόλοιπη κριτική στο Literature. gr
Αυτό είναι, με δυο λόγια, το απόσταγμα και το ηθικό δίδαγμα από το νέο βιβλίο της Μεγάλης Κυρίας της Λογοτεχνίας, η οποία είναι συγχρόνως και διδασκάλισσα της ζωής με τα πολλά αποφθέγματα των έργων της, της Αλκυόνης Παπαδάκη.
Ο άνθρωπος έχει την τάση να βλέπει μόνο το κακό, να μεμψιμοιρεί και να γκρινιάζει. Κι όμως υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι οι οποίοι δεν λύγισαν με τις πρώτες δυσκολίες που η ζωή έφερε στον δρόμο τους. Αντίθετα συνέχισαν να είναι αισιόδοξοι, να μοιράζουν γύρω τους ανοιχτόκαρδα την αγάπη, να δείχνουν καλοσύνη, να αγωνίζονται, να αντιμετωπίζουν στωικά τον θάνατο και να μην χάνουν την πίστη τους στον Θεό και στα καλά που αυτός θα φέρει στον δρόμο μας. Τέτοιοι άνθρωποι, σαν μαγιάτικα λουλούδια με το χαμόγελο μονίμως χαραγμένο στα χείλη τους, πρωταγωνιστούν στο βιβλίο της Παπαδάκη Τα όμορφα τοπία της κόλασης.
Το βιβλίο αποτελεί ένα απάνθισμα πολλών και διαφορετικών μεταξύ τους ιστοριών βγαλμένων μέσα από την ίδια τη ζωή. Πρόκειται για απλές καθημερινές συναντήσεις με την ατυχία που συμβαίνουν είτε εξαιτίας των λανθασμένων επιλογών των πρωταγωνιστών, είτε εξαιτίας της Μοίρας, η οποία αποδεικνύεται άδικη για ορισμένους συνανθρώπους μας. Η ηλικιωμένη Μερόπη, το πρώην πλουσιοκόριτσο Αριάδνη, η όμορφη Μυρτώ, η Δώρα και ο Αντρέας στην Άρτα, η αγωνίστρια γιαγιά Ανδρομάχη στην Κρήτη, η αδικημένη από τη φύση Βίκυ, ο νεαρός επαναστάτης και πρώην ναρκομανής Σίμος και οι τυφλοί Στέφη και Νάσος, όλοι αυτοί είναι άνθρωποι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, έχουν όμως κάτι κοινό: τα μεγάλα αποθέματα αγάπης που διαθέτουν, τη θετική αντιμετώπιση της ζωής και τη διάθεσή τους να αγωνιστούν όταν οι περιστάσεις το απαιτήσουν, πάντα με το χαμόγελο στα χείλη. Διότι “πάντα κάτι καλό θα γίνεται όταν ξέρεις να το περιμένεις”, “Και στη χειρότερη κόλαση υπάρχει πάντα μια γωνίτσα, ένα κρυφό τοπαλάκι, όπου σε περιμένει ο φύλακας αγγελός σου…” και “Όπου κι αν βρεθεί ο άνθρωπος μπορεί να φτιάξει μια ομορφιά!“. Πάντα υπάρχει κάπου κάποιος που περνάει τα ίδια ή ακόμη χειρότερα από εσένα. Όλα τα παραπάνω είναι τα “μότο”των ηρώων της Παπαδάκη και με αυτά πορεύονται στη ζωή τους.
Αποτέλεσμα όλου αυτού του αποστάγματος από την παραπάνω φιλοσοφία ζωής είναι ένα βιβλίο πολυποίκιλο, πολύχρωμο, ένα βιβλίο το οποίο περικλείει όλα τα πάθη, αλλά και τις χαρές των ανθρώπων, που δεν είναι άλλες, πολλές φορές, από τα μικρά και απλά καθημερινά πράγματα.
Η υπόλοιπη κριτική στο Literature. gr
December 12, 2021
Την αγαπάω πολύ την Αλκυόνη και είναι ένας λόγος παραπάνω ώστε να είμαι αντικειμενική. Θυμήθηκα διαβάζοντας το ένα στίχο από ένα τραγούδι που λέει πέρασε κάποια και φορούσε το άρωμα σου, αυτό μου θύμησε το βιβλίο. Είχε μυρωδιά από Αλκυόνη και τίποτα παραπάνω . Ήταν άψυχες σελίδες δεν υπήρχε καν λόγος έκδοσης του βιβλίου αυτού
This entire review has been hidden because of spoilers.
August 29, 2021
Μερόπη, Αριάδνη, Μυρτώ, Δώρα, Ανδρομάχη, Βίκυ, Σίμος, Νάσος κ Στέφη . Τις ιστορίες τους -άλλες συνοπτικές κ μια μακροσκελή - μας εξιστορεί η πολυγραφοτατη κ πάντα λυρική Αλκυόνη Παπαδάκη. Περιγράφει τον ανθρώπινο πόνο κ τα βάσανα της ψυχής, όπως μόνο αυτή ξέρει κ τα μετουσιώνει σε πανανθρώπινα διδάγματα κ αισιόδοξα μηνύματα. Χρησιμοποιεί τα λογοτεχνικά σχήματα με άνεση, όμως προσωπικά ξεχώρισα τον παραλληλισμό ανάμεσα στους κόμπους της κλωστης κ τους κόμπους της ζωής.
Ο καθένας κρατάει φράσεις από το βιβλίο. Έτσι κ γω έμεινα σε δυο :
"Την αγάπη δεν την διαλαλουμε πάνω απο το κεφάλι εκείνου που αγαπάμε. Την χαρίζουμε, όπως τα λουλούδια μας χαρίζουν την ευωδιά τους"
"Δεν ωφελεί να στενοχωριέσαι προκαταβολικά για κάτι που φοβάσαι πως θα συμβεί. Ο πόνος δεν σου γυρίζει ποτέ πίσω την προκαταβολή "
Η ιστορία της γιαγιάς Ανδρομαχης είναι για όλους παράδειγμα, καθώς η ψυχική ανθεκτικότητα ξεπέρασε τη σωματική. Στα δύσκολα θα σκέφτομαι τη φράση της:"πάρε τη φλόγα της ψυχής σου κ τράβα στον αγώνα της ζωής σου"
Ο καθένας κρατάει φράσεις από το βιβλίο. Έτσι κ γω έμεινα σε δυο :
"Την αγάπη δεν την διαλαλουμε πάνω απο το κεφάλι εκείνου που αγαπάμε. Την χαρίζουμε, όπως τα λουλούδια μας χαρίζουν την ευωδιά τους"
"Δεν ωφελεί να στενοχωριέσαι προκαταβολικά για κάτι που φοβάσαι πως θα συμβεί. Ο πόνος δεν σου γυρίζει ποτέ πίσω την προκαταβολή "
Η ιστορία της γιαγιάς Ανδρομαχης είναι για όλους παράδειγμα, καθώς η ψυχική ανθεκτικότητα ξεπέρασε τη σωματική. Στα δύσκολα θα σκέφτομαι τη φράση της:"πάρε τη φλόγα της ψυχής σου κ τράβα στον αγώνα της ζωής σου"
August 3, 2021
"Τραγουδάμε για τα όμορφα τοπία που κρύβονται μέσα στο άγριο βλέμμα του Θεού..."
Η Αλκυόνη Παπαδάκη , η Αλκυόνη μας , μέσα από σύντομες ιστορίες ανθρώπων επιχειρεί να αποδείξει πως πίσω από κάθε λογής πρόβλημα υπάρχει μια ακτίνα φωτός , η ελπίδα και η αισιοδοξία για την ύπαρξη κάτι καλύτερου εκτός της συγκυρίας. Ένα βιβλίο εμποτισμένο από θετικά μηνύματα , που θα επηρεάσουν ακόμη και τον πιο απαισιόδοξο αναγνώστη . Μικρές ιστορίες , σύντομες , άκρως περιγραφικές , καθημερινών ανθρώπων , που ανοίγουν την καρδιά τους , το σπίτι τους και τη ζωή τους στην άλλοτε τριτοπρόσωπη και άλλοτε πρωτοπρόσωπη αφηγήτρια. Άνθρωποι που η μοίρα τους έπαιξε άσχημο παιχνίδι , αλλά βρήκαν τη δύναμη να "σηκωθούν" και να συνεχίσουν το ταξίδι τους στη ζωή.
Απλή γλώσσα, γλαφυρό ύφος, εξαιρετικές περιγραφές , ζωντανός λόγος που πείθει και παρασύρει . Ένας "ύμνος" στην ανθρώπινη δύναμη , μια "ωδή" στην ελπίδα που κυοφορούμε!
Η Αλκυόνη Παπαδάκη , η Αλκυόνη μας , μέσα από σύντομες ιστορίες ανθρώπων επιχειρεί να αποδείξει πως πίσω από κάθε λογής πρόβλημα υπάρχει μια ακτίνα φωτός , η ελπίδα και η αισιοδοξία για την ύπαρξη κάτι καλύτερου εκτός της συγκυρίας. Ένα βιβλίο εμποτισμένο από θετικά μηνύματα , που θα επηρεάσουν ακόμη και τον πιο απαισιόδοξο αναγνώστη . Μικρές ιστορίες , σύντομες , άκρως περιγραφικές , καθημερινών ανθρώπων , που ανοίγουν την καρδιά τους , το σπίτι τους και τη ζωή τους στην άλλοτε τριτοπρόσωπη και άλλοτε πρωτοπρόσωπη αφηγήτρια. Άνθρωποι που η μοίρα τους έπαιξε άσχημο παιχνίδι , αλλά βρήκαν τη δύναμη να "σηκωθούν" και να συνεχίσουν το ταξίδι τους στη ζωή.
Απλή γλώσσα, γλαφυρό ύφος, εξαιρετικές περιγραφές , ζωντανός λόγος που πείθει και παρασύρει . Ένας "ύμνος" στην ανθρώπινη δύναμη , μια "ωδή" στην ελπίδα που κυοφορούμε!
October 1, 2023
Η κ. Αλκυόνη Παπαδάκη δεν χρειάζεται συστάσεις. Κάθε έργο της είναι μοναδικό, γραμμένο όχι με το μαρκαδοράκι της, αλλά με το μελάνι της ψυχής της. Βιβλίο που δεν το διαβάζεις απλά, κοντοστέκεσαι, μελετάς ξανά και ξανά την κάθε λέξη και σκέψη της. Μέσα από την λυρική γραφή της, κατακλύζεσαι από χιλιάδες συναισθήματα που στοχεύουν απευθείας στην καρδιά και την ψυχή σου.
Σε αυτό το βιβλίο θα γνωρίσουμε την Μερόπη, την Αριάδνη, την Μυρτώ, την Δώρα, την Ανδρομάχη και την Βίκυ. Γυναίκες εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους, που όμως έχουν ένα κοινό στοιχείο. Όλες τους έχουν βιώσει πολύ δύσκολες καταστάσεις και βάσανα, όμως δεν το έβαλαν κάτω, δεν λύγισαν, δεν λιγοψύχησαν, δεν κατηγόρησαν τον Θεό για τον ασήκωτο σταυρό που τους έδωσε να κουβαλάνε.
«Κάποιους ανθρώπους τους ξεγελάει ο Σατανάς τάζοντάς τους ψεύτικα παλάτια. Η ευτυχία όμως του ανθρώπου είναι στο περιβόλι του Θεού. Εκεί πρέπει ο καθένας να κάνει τον περίπατό του, να κόβει τ’άνθη και να στολίζει την ψυχούλα του.» (σελίδα 83)
Δεν κατηγόρησαν την μοίρα, που είναι μεγάλος απατεώνας και παίζει με σημαδεμένη τράπουλα. Δεν έχασαν το θάρρος και την πίστη τους ακόμη κι όταν ο θάνατος τους στέρησε αγαπημένα τους πρόσωπα.
«Πρέπει να βρίσκουμε τρόπους να δημιουργούμε μια ομορφιά. Ακόμα και στη σκιά του θανάτου.» (σελίδα 202)
Ακόμη και μέσα από την μαυρίλα της ζωής τους, εκείνες έβλεπαν την φωτεινή πλευρά, την όμορφη, την αισιόδοξη, εκείνη που ήταν πλημμυρισμένη από αγάπη και ολοζώντανα χρώματα. Απλά κοίταξαν γύρω τους και ανακάλυψαν την ομορφιά της ζωής στα πιο απλά πράγματα, σ’αυτά που θεωρούσαν δεδομένα ή σε αυτά που δεν είχαν δώσει ποτέ σημασία. Η ομορφιά και η ευτυχία μπορεί να βρίσκεται σε μια φτωχική αυλίτσα γεμάτη γλάστρες και πολύχρωμα, ευωδιαστά λουλούδια, στο απαλό φύσημα του ανέμου, στην ακτίνα του ήλιου που θα καταφέρει να ξετρυπώσει μέσα από τα σύννεφα και να ζεστάνει το πρόσωπό σου, στο γλυκό τραγούδι ενός πουλιού πάνω σ’ένα γυμνό δέντρο. Η ομορφιά υπάρχει παντού, αρκεί να θέλεις να την δεις και να έχεις ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου.
«Ακόμα και στα βάθη της Κόλασης υπάρχουν πάντα όμορφα τοπία, που μπορείς, αν θέλεις, να τα ανακαλύψεις και ν’αφήσεις την ψυχή σου ελεύθερη να ξαποστάσει.» (σελίδα 9)
Ένα βιβλίο γεμάτο φως, αισιοδοξία και αγάπη από την μαστόρισσα της ελληνικής λογοτεχνίας! Απλά διαβάστε το! 10 /10
✒️«Κάθε λέξη αγάπης είναι ένα ουράνιο τόξο που σκεπάζει το σύμπαν και το βάφει με τα δικά του μυστικά χρώματα.» (σελίδα 234)
✒️«Και στη χειρότερη κόλαση υπάρχει πάντα μια γωνίτσα όπου σε περιμένει ο άγγελός σου.» (σελίδα 33)
Σε αυτό το βιβλίο θα γνωρίσουμε την Μερόπη, την Αριάδνη, την Μυρτώ, την Δώρα, την Ανδρομάχη και την Βίκυ. Γυναίκες εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους, που όμως έχουν ένα κοινό στοιχείο. Όλες τους έχουν βιώσει πολύ δύσκολες καταστάσεις και βάσανα, όμως δεν το έβαλαν κάτω, δεν λύγισαν, δεν λιγοψύχησαν, δεν κατηγόρησαν τον Θεό για τον ασήκωτο σταυρό που τους έδωσε να κουβαλάνε.
«Κάποιους ανθρώπους τους ξεγελάει ο Σατανάς τάζοντάς τους ψεύτικα παλάτια. Η ευτυχία όμως του ανθρώπου είναι στο περιβόλι του Θεού. Εκεί πρέπει ο καθένας να κάνει τον περίπατό του, να κόβει τ’άνθη και να στολίζει την ψυχούλα του.» (σελίδα 83)
Δεν κατηγόρησαν την μοίρα, που είναι μεγάλος απατεώνας και παίζει με σημαδεμένη τράπουλα. Δεν έχασαν το θάρρος και την πίστη τους ακόμη κι όταν ο θάνατος τους στέρησε αγαπημένα τους πρόσωπα.
«Πρέπει να βρίσκουμε τρόπους να δημιουργούμε μια ομορφιά. Ακόμα και στη σκιά του θανάτου.» (σελίδα 202)
Ακόμη και μέσα από την μαυρίλα της ζωής τους, εκείνες έβλεπαν την φωτεινή πλευρά, την όμορφη, την αισιόδοξη, εκείνη που ήταν πλημμυρισμένη από αγάπη και ολοζώντανα χρώματα. Απλά κοίταξαν γύρω τους και ανακάλυψαν την ομορφιά της ζωής στα πιο απλά πράγματα, σ’αυτά που θεωρούσαν δεδομένα ή σε αυτά που δεν είχαν δώσει ποτέ σημασία. Η ομορφιά και η ευτυχία μπορεί να βρίσκεται σε μια φτωχική αυλίτσα γεμάτη γλάστρες και πολύχρωμα, ευωδιαστά λουλούδια, στο απαλό φύσημα του ανέμου, στην ακτίνα του ήλιου που θα καταφέρει να ξετρυπώσει μέσα από τα σύννεφα και να ζεστάνει το πρόσωπό σου, στο γλυκό τραγούδι ενός πουλιού πάνω σ’ένα γυμνό δέντρο. Η ομορφιά υπάρχει παντού, αρκεί να θέλεις να την δεις και να έχεις ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου.
«Ακόμα και στα βάθη της Κόλασης υπάρχουν πάντα όμορφα τοπία, που μπορείς, αν θέλεις, να τα ανακαλύψεις και ν’αφήσεις την ψυχή σου ελεύθερη να ξαποστάσει.» (σελίδα 9)
Ένα βιβλίο γεμάτο φως, αισιοδοξία και αγάπη από την μαστόρισσα της ελληνικής λογοτεχνίας! Απλά διαβάστε το! 10 /10
✒️«Κάθε λέξη αγάπης είναι ένα ουράνιο τόξο που σκεπάζει το σύμπαν και το βάφει με τα δικά του μυστικά χρώματα.» (σελίδα 234)
✒️«Και στη χειρότερη κόλαση υπάρχει πάντα μια γωνίτσα όπου σε περιμένει ο άγγελός σου.» (σελίδα 33)
July 31, 2021
"Όπου κι αν βρεθεί ο άνθρωπος μπορεί να φτιάξει μια ομορφιά!“
Το χαλαρό ανάγνωσμα του Σαββάτου με βρήκε με το νέο βιβλίο της ��λκυόνης Παπαδάκη που λάτρεψα στα τέλη των 80ς - αρχές 90ς.
"Πολλές φορές δεν αγόραζα αναγκαία πράγματα για να μπορέσω να της εξασφαλίσω τα λουκούμια της. Κι έμαθα πολύ καλά από τότε πόσο μελώνει την ψυχούλα ένα τίποτα... Ένα κατιτί, περιττό! Και πόσο το 'χει ανάγκη αυτό ο άνθρωπος"
Το θέμα της όπως γίνεται ξεκάθαρο από τον τίτλο είναι όσο και αν περπατάς στα μονοπάτια της κόλασης πάντα υπάρχουν ξέφωτα που ανθίζουν όμορφα τοπία. Μια αισιόδοξη στάση που λειτουργεί ως αντίβαρο στις μάλλον γκρίζες μέρες μου ζούμε.
“Και στη χειρότερη κόλαση υπάρχει πάντα μια γωνίτσα, ένα κρυφό τοπαλάκι, όπου σε περιμένει ο φύλακας αγγελός σου”
Στο κείμενο βλέπουμε μοτίβα που δεν είναι νέα στο έργο της Παπαδάκη, χαρακτήρες που περνάνε χοντρά ζόρια, μέσα σε τοξικά πλαίσια και σχέσεις αλλά παρά την πίκρα και τη μελαγχολία έχουν την ψυχική δύναμη να συνεχίσουν με μια σχεδόν στωϊκη στάση ζωής ενώ η μοίρα ή η ιστορία δίνει χαστούκια χωρίς σταματημό.
"Κοίτα εκείνη την πεταλούδα πάνω στον κάκτο μας. Δεν τη φοβίζει τίποτα. Ρουφά το μέλι ανάμεσα από τ' αγκάθια του. Έτσι πρέπει να κάνει και ο άνθρωπος. Ανάμεσα από τ' αγκάθια της ζωής να κυνηγά το μέλι του"
Η συγγραφέας έχει το γνωστό λυρικό ύφος γραφής που αγαπήσαμε χρόνια πριν που ναι, για κάποιους είναι μελό αλλά το πρόβλημα σε τούτο το βιβλίο βρίσκεται αλλού. Είναι χωρισμένο σε 8 διηγήματα (από 2 μέχρι 25 σελίδες τα περισσότερα) όπου σε κάθε ένα από αυτά το αφηγηματικό πρόσωπο (συνήθως μια γυναίκα) εκμυστηρεύεται την προσωπική της ιστορία (γεμάτη πίκρες και προδοσίες) σε κάποιες τυχαίες καθημερινές συναντήσεις (με κάποιον γείτονα, έναν περαστικό κτλ). Δυστυχώς όλες σχεδόν οι ιστορίες αφήνουν μια αίσθηση ανολοκλήρωτου αφού δεν αναπτύσονται επαρκώς οι χαρακτήρες ενώ και οι ίδιες οι ιστορίες δεν καταφέρνουν να εντυπωσιάσουν. Δεν είναι τυχαίο που η μόνη ιστορία που φτάνει τις 80 σελίδες κρατά το ενδιαφέρον περισσότερο από τις υπόλοιπες.
"Ακόμα κι όταν το δέντρο της ζωής σου το έχει ρημάξει ο βοριάς, κοίτα γύρω σου τα πουλιά που τραγουδούν πάνω στα ξεγυμνωμένα δέντρα. Είναι η ζωή που προσπαθεί να σε μαγέψει"
Αναμενόμενα ευκολοδιάβαστο πάντως (η γνωστή λιτή γραφή της), θα μπει στο ράφι με τα υπόλοιπα βιβλία της αν και μάλλον δύσκολα θα ξανακατέβει.
Το χαλαρό ανάγνωσμα του Σαββάτου με βρήκε με το νέο βιβλίο της ��λκυόνης Παπαδάκη που λάτρεψα στα τέλη των 80ς - αρχές 90ς.
"Πολλές φορές δεν αγόραζα αναγκαία πράγματα για να μπορέσω να της εξασφαλίσω τα λουκούμια της. Κι έμαθα πολύ καλά από τότε πόσο μελώνει την ψυχούλα ένα τίποτα... Ένα κατιτί, περιττό! Και πόσο το 'χει ανάγκη αυτό ο άνθρωπος"
Το θέμα της όπως γίνεται ξεκάθαρο από τον τίτλο είναι όσο και αν περπατάς στα μονοπάτια της κόλασης πάντα υπάρχουν ξέφωτα που ανθίζουν όμορφα τοπία. Μια αισιόδοξη στάση που λειτουργεί ως αντίβαρο στις μάλλον γκρίζες μέρες μου ζούμε.
“Και στη χειρότερη κόλαση υπάρχει πάντα μια γωνίτσα, ένα κρυφό τοπαλάκι, όπου σε περιμένει ο φύλακας αγγελός σου”
Στο κείμενο βλέπουμε μοτίβα που δεν είναι νέα στο έργο της Παπαδάκη, χαρακτήρες που περνάνε χοντρά ζόρια, μέσα σε τοξικά πλαίσια και σχέσεις αλλά παρά την πίκρα και τη μελαγχολία έχουν την ψυχική δύναμη να συνεχίσουν με μια σχεδόν στωϊκη στάση ζωής ενώ η μοίρα ή η ιστορία δίνει χαστούκια χωρίς σταματημό.
"Κοίτα εκείνη την πεταλούδα πάνω στον κάκτο μας. Δεν τη φοβίζει τίποτα. Ρουφά το μέλι ανάμεσα από τ' αγκάθια του. Έτσι πρέπει να κάνει και ο άνθρωπος. Ανάμεσα από τ' αγκάθια της ζωής να κυνηγά το μέλι του"
Η συγγραφέας έχει το γνωστό λυρικό ύφος γραφής που αγαπήσαμε χρόνια πριν που ναι, για κάποιους είναι μελό αλλά το πρόβλημα σε τούτο το βιβλίο βρίσκεται αλλού. Είναι χωρισμένο σε 8 διηγήματα (από 2 μέχρι 25 σελίδες τα περισσότερα) όπου σε κάθε ένα από αυτά το αφηγηματικό πρόσωπο (συνήθως μια γυναίκα) εκμυστηρεύεται την προσωπική της ιστορία (γεμάτη πίκρες και προδοσίες) σε κάποιες τυχαίες καθημερινές συναντήσεις (με κάποιον γείτονα, έναν περαστικό κτλ). Δυστυχώς όλες σχεδόν οι ιστορίες αφήνουν μια αίσθηση ανολοκλήρωτου αφού δεν αναπτύσονται επαρκώς οι χαρακτήρες ενώ και οι ίδιες οι ιστορίες δεν καταφέρνουν να εντυπωσιάσουν. Δεν είναι τυχαίο που η μόνη ιστορία που φτάνει τις 80 σελίδες κρατά το ενδιαφέρον περισσότερο από τις υπόλοιπες.
"Ακόμα κι όταν το δέντρο της ζωής σου το έχει ρημάξει ο βοριάς, κοίτα γύρω σου τα πουλιά που τραγουδούν πάνω στα ξεγυμνωμένα δέντρα. Είναι η ζωή που προσπαθεί να σε μαγέψει"
Αναμενόμενα ευκολοδιάβαστο πάντως (η γνωστή λιτή γραφή της), θα μπει στο ράφι με τα υπόλοιπα βιβλία της αν και μάλλον δύσκολα θα ξανακατέβει.
October 21, 2021
Μέσα από σύντομες ιστορίες ανθρώπων «στα όμορφα τοπία της κόλασης» εκδόσεις Διόπτρα η πολυγραφότατη και λυρική αγαπημένη μας Αλκυόνη Παπαδάκη επιχειρεί να αποδείξει πως πίσω από κάθε λογής πρόβλημα υπάρχει μια ακτίνα φωτός , η ελπίδα και η αισιοδοξία για την ύπαρξη κάτι καλύτερου εκτός της συγκυρίας. Ένα βιβλίο εμποτισμένο από θετικά μηνύματα , που θα επηρεάσουν ακόμη και τον πιο απαισιόδοξο αναγνώστη .
Μερόπη, Αριάδνη, Μυρτώ, Δώρα, Ανδρομάχη, Βίκυ, Σίμος, Νάσος κ Στέφη . Τις ιστορίες τους -άλλες συνοπτικές κ μια μακροσκελή - μας εξιστορεί μας περιγράφει τον ανθρώπινο πόνο κ τα βάσανα της ψυχής, όπως μόνο αυτή ξέρει κ τα μετουσιώνει σε πανανθρώπινα διδάγματα κ αισιόδοξα μηνύματα. Χρησιμοποιεί τα λογοτεχνικά σχήματα με άνεση, όμως προσωπικά ξεχώρισα τον παραλληλισμό ανάμεσα στους κόμπους της κλωστής κ τους κόμπους της ζωής..
Γράφει “πάντα κάτι καλό θα γίνεται όταν ξέρεις να το περιμένεις”, “Και στη χειρότερη κόλαση υπάρχει πάντα μια γωνίτσα, όπου σε περιμένει ο φύλακας άγγελος σου…” και “Όπου κι αν βρεθεί ο άνθρωπος μπορεί να φτιάξει μια ομορφιά!“. Πάντα υπάρχει κάπου κάποιος που περνάει τα ίδια ή ακόμη χειρότερα από εσένα. Όλα τα παραπάνω είναι τα “μότο” των ηρώων της Παπαδάκη και με αυτά πορεύονται στη ζωή τους όπως και κείνη στη δική της ζωή..
Μόνη της έφτασε εδώ που έφτασε. Και δεν ζήτησε τα ρέστα από κανέναν. Μπορεί να μάτωσε, να αιχμαλωτίστηκε, μπορεί να προδόθηκε, αλλά ποτέ δεν έχασε το νήμα τις ζωής. Ποτέ δεν μουτζούρωσε τα όμορφα τοπία της ψυχής της γι αυτό την θαυμάζω απεριόριστα παίρνω δύναμη απ αυτή τη γενναία γυναίκα.. σ αυτό το βιβλίο υπάρχουν πάρα πολλά κομμάτια από τη ζωή της.
Μερόπη, Αριάδνη, Μυρτώ, Δώρα, Ανδρομάχη, Βίκυ, Σίμος, Νάσος κ Στέφη . Τις ιστορίες τους -άλλες συνοπτικές κ μια μακροσκελή - μας εξιστορεί μας περιγράφει τον ανθρώπινο πόνο κ τα βάσανα της ψυχής, όπως μόνο αυτή ξέρει κ τα μετουσιώνει σε πανανθρώπινα διδάγματα κ αισιόδοξα μηνύματα. Χρησιμοποιεί τα λογοτεχνικά σχήματα με άνεση, όμως προσωπικά ξεχώρισα τον παραλληλισμό ανάμεσα στους κόμπους της κλωστής κ τους κόμπους της ζωής..
Γράφει “πάντα κάτι καλό θα γίνεται όταν ξέρεις να το περιμένεις”, “Και στη χειρότερη κόλαση υπάρχει πάντα μια γωνίτσα, όπου σε περιμένει ο φύλακας άγγελος σου…” και “Όπου κι αν βρεθεί ο άνθρωπος μπορεί να φτιάξει μια ομορφιά!“. Πάντα υπάρχει κάπου κάποιος που περνάει τα ίδια ή ακόμη χειρότερα από εσένα. Όλα τα παραπάνω είναι τα “μότο” των ηρώων της Παπαδάκη και με αυτά πορεύονται στη ζωή τους όπως και κείνη στη δική της ζωή..
Μόνη της έφτασε εδώ που έφτασε. Και δεν ζήτησε τα ρέστα από κανέναν. Μπορεί να μάτωσε, να αιχμαλωτίστηκε, μπορεί να προδόθηκε, αλλά ποτέ δεν έχασε το νήμα τις ζωής. Ποτέ δεν μουτζούρωσε τα όμορφα τοπία της ψυχής της γι αυτό την θαυμάζω απεριόριστα παίρνω δύναμη απ αυτή τη γενναία γυναίκα.. σ αυτό το βιβλίο υπάρχουν πάρα πολλά κομμάτια από τη ζωή της.
April 30, 2022
Ένα ακόμα βιβλίο της Αλκυόνη Παπαδάκη που ξεχειλίζει από συναισθήματα που σου γεμίζουν την ψυχή. Η γραφή της μιλάει απευθείας στην καρδιά, είναι σαν το κύμα που έρχεται και και σε χτυπά και εκεί που νομίζεις πως είσαι χωρίς ανάσα, το νερό φεύγει και σε γαληνεύει. Πέρα από κάθε δυσκολία υπάρχει και αυτό το φάρμακο που η Αλκυόνη ξέρει να το μοιράζει με σοφές δόσης που σου γαληνεύει την ψυχή. Μικρές ιστορίες ανθρώπων που οι ψυχές τους έζησαν τον πόνο και την απώλεια, αλλά βρήκαν το κουράγιο να συνεχίσουν να παλεύουν και να ζουν. Το διάβασα αμέσως και το προτείνω ανεπιφύλακτα! Περιμένω το επόμενο της.
January 29, 2023
Για ακόμη μια φορά η Αλκυόνη Παπαδάκη καταφέρνει να μας συγκλονίσει με τις ιστορίες της αλλά και την γραφή της...Ένα βιβλίο με διαφορετικές ιστορίες μεταξύ τους αλλά με ένα κοινό στοιχείο οι ήρωες των βιβλίων καταφέρνουν μέσα από τα εμπόδια της ζωής να βλέπουν μόνο το καλό και όχι το κακό που βλέπουμε συνήθως.. Κρατάνε στη ζωή τους τα καλα-θετικα..Ένα βιβλίο που σε γεμίζει αισιοδοξία και θετική σκέψη..Ακόμα ένα βιβλίο της αγαπημένης μου συγγραφέα που με συγκίνησε και με έκανε να χαμογελάσω...
Ακόμα και στα βάθη της κόλασης υπάρχουν και όμορφα τοπία,αρκεί να χουμε την ικανότητα να μπορέσουμε να τα δούμε...
Ακόμα και στα βάθη της κόλασης υπάρχουν και όμορφα τοπία,αρκεί να χουμε την ικανότητα να μπορέσουμε να τα δούμε...
August 22, 2023
[...]»Ξέρεις, είναι πολλοί άνθρωποι που έκοψαν τον καρπό από το δέντρο της ζωής κι έγλειψαν μόνο τη φλούδα του. Δεν ρούφηξαν τον χυμό του. Δεν κράτησαν τον σπόρο για να τον ρίξουν στο χώμα της ψυχής τους. Δεν είναι πάντα μόνο γραφικοί. Καμιά φορά γίνονται κι επικίνδυνοι. Κάτισαν τη Ζωζώ, ας πούμε...
»Όταν συναντάς έναν τέτοιο άνθρωπο, μη νιώθεις οικτο. Ούτε περιφρόνηση. Στο ίδιο τρένο ταξιδεύουμε όλοι. Συνταξιδιώτης είναι κι αυτός. “Καλό ταξίδι" να του ευχηθείς. Κέρασέ τον και κανένα μπισκοτάκι, από κείνα που μασουλάς. Αλλά μην του παραχωρήσεις τη θέση με παράθυρο που έχεις κλείσει εσύ για το ταξίδι σου.[... ]
»Όταν συναντάς έναν τέτοιο άνθρωπο, μη νιώθεις οικτο. Ούτε περιφρόνηση. Στο ίδιο τρένο ταξιδεύουμε όλοι. Συνταξιδιώτης είναι κι αυτός. “Καλό ταξίδι" να του ευχηθείς. Κέρασέ τον και κανένα μπισκοτάκι, από κείνα που μασουλάς. Αλλά μην του παραχωρήσεις τη θέση με παράθυρο που έχεις κλείσει εσύ για το ταξίδι σου.[... ]
September 20, 2022
☀️ Find the light everywhere! ☀️
🌤️ A few words for the plot:
Different stories that have only one thing in common, THE LIGHT INTO THE DARKNESS.
📝 A few words for the writing:
This book does not follow the common core of a novel. It is divided into chapters and each of them tell a different story, but always focusing on the bright side! 🌟
🧡 A phrase that I loved:
<< ...πόσο φως μπορεί να κρύβεται ακόμα και στο πιο βαθύ σκοτάδι...
(...even in the most dark places, a light is presented...)>>
~ Αλκυόνη Παπαδάκη (Alkioni Papadakis) ~
🌤️ A few words for the plot:
Different stories that have only one thing in common, THE LIGHT INTO THE DARKNESS.
📝 A few words for the writing:
This book does not follow the common core of a novel. It is divided into chapters and each of them tell a different story, but always focusing on the bright side! 🌟
🧡 A phrase that I loved:
<< ...πόσο φως μπορεί να κρύβεται ακόμα και στο πιο βαθύ σκοτάδι...
(...even in the most dark places, a light is presented...)>>
~ Αλκυόνη Παπαδάκη (Alkioni Papadakis) ~
August 22, 2021
Σύντομες ιστορίες ανθρώπων που βίωσαν δραματικά γεγονότα. Η ανθρώπινη ψυχή όμως έχει την δυνατότητα να δημιουργήσει το πιο όμορφο τοπίο ακόμα και μέσα στην κόλαση. Ένα ακόμη βιβλίο που αφήνει πολλά διδάγματα.
August 30, 2021
Θαυμάσιο! Θα ήθελα ίσως μόνο οι ιστορίες να ήταν περισσότερες. Αν και μου έβγαλε μια επιτηδευμένη βιασύνη να φανεί χαριτωμένο σε πολλά σημεία, η γραφή της Αλκυόνης Παπαδάκη είναι τόσο όμορφο και κλασική όσο η αναζωογονητική μυρωδιά του καφέ μαζί με την ξεχωριστή μυρωδιά ενός παλιού βιβλίου.
August 10, 2022
Λίγο διαφορετικό από τα προηγούμενα της, δεν πρόκειται για μια αυτοτελή ιστορία αλλά για περισσότερες αυτή τη φορά, λίγο απλές κάποιες από αυτές με την έννοια ότι δεν αναπτύχθηκαν όπως θα μπορούσαν, αλλά σίγουρα ήταν τρυφερές και γεμάτες όμορφα αποφθέγματα.
December 25, 2021
Η γνωστή Αλκυόνη που γνωρίζουμε. Μοναδική!
December 31, 2021
Μέσα από καθημερινές αφηγήσεις δίνει μικρά νοήματα
July 5, 2022
Το τελείωσα μόνο κ μόνο για να είμαι αντικειμενική στην κρίση μου .
Μου θύμισε σύντομες ιστορίες που διαβάζουμε στο fb και παίρνουν πολλά likes.
Μου θύμισε σύντομες ιστορίες που διαβάζουμε στο fb και παίρνουν πολλά likes.
Displaying 1 - 17 of 17 reviews