What do you think?
Rate this book
Η παρηγοριά των στρογγυλών πραγμάτων
Ένας νεαρός ερωτεύεται μια τυφλή γυναίκα που οι τοίχοι του σπιτιού της είναι καλυμμένοι με βωμολοχίες, κάτι που η ίδια αγνοεί. Μια οικογένεια δέχεται την επίσκεψη ενός οπλισμένου άνδρα που ισχυρίζεται ότι είχε μεγαλώσει στο σπίτι της. Ένας στρατιώτης ανακαλύπτει έναν φριχτό αστερισμό. Δέντρα κινούνται «σαν καμηλοπαρδάλεις που ονειρεύονται».
Στιγμιότυπα ενός κόσμου που παραπαίει, είκοσι ιστορίες «γεμάτες ζωντάνια, πνευματώδεις, τραγικές και παρηγορητικές» («Die Zeit»), που ανατρέπουν τις καθημερινές συμβάσεις.
«Ο ιδιοφυής Clemens Setz» (Frankfurter Allgemeine) γεννήθηκε στην Αυστρία το 1982 και είναι από τους πιο δυναμικούς και πολυβραβευμένους γερμανόφωνους συγγραφείς. Η επιτροπή που του απένειμε το βραβείο Kleist το 2020 τον χαρακτήρισε εξτρεμιστή της λογοτεχνίας με αναρχική φαντασία.
Στιγμιότυπα ενός κόσμου που παραπαίει, είκοσι ιστορίες «γεμάτες ζωντάνια, πνευματώδεις, τραγικές και παρηγορητικές» («Die Zeit»), που ανατρέπουν τις καθημερινές συμβάσεις.
«Ο ιδιοφυής Clemens Setz» (Frankfurter Allgemeine) γεννήθηκε στην Αυστρία το 1982 και είναι από τους πιο δυναμικούς και πολυβραβευμένους γερμανόφωνους συγγραφείς. Η επιτροπή που του απένειμε το βραβείο Kleist το 2020 τον χαρακτήρισε εξτρεμιστή της λογοτεχνίας με αναρχική φαντασία.
416 pages, Paperback
First published February 11, 2019
50 people are currently reading
837 people want to read
About the author
Clemens J. Setz
45 books165 followersClemens J. Setz wurde 1982 in Graz geboren, wo er Mathematik sowie Germanistik studierte und heute als Übersetzer und freier Schriftsteller lebt. 2011 wurde er für seinen Erzählband Die Liebe zur Zeit des Mahlstädter Kindes mit dem Preis der Leipziger Buchmesse ausgezeichnet. Sein Roman Indigo stand auf der Shortlist des Deutschen Buchpreises 2012 und wurde mit dem Literaturpreis des Kulturkreises der deutschen Wirtschaft 2013 ausgezeichnet. 2014 erschien sein erster Gedichtband Die Vogelstraußtrompete.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 59 reviews
October 14, 2019
Now Shortlisted for the Austrian Book Prize 2019
Austria's finest contemporary writer, Clemens J. Setz, does it again: In "The Comfort of Round Things", he employs his trademark lucid, synaesthestic style to investigate the complex, contradictory workings of the human soul, to ask questions about belonging, desire and connection. The book offers 20 short stories full of unusual, captivating imagery, surprising twists and dark turns - this clearly isn't light reading, because there is so much to discover. This pale dude from Graz is the Austrian Jesse Ball.
A man trapped in his criminal past, parents struggling with the inclusion of a strangely disabled child, scary constellations, a poet losing his cool at an airport, a woman playing mind games with callboys - many of the scenes depicted might seem grotesque at first, but they always have a mundane core that is hard to acknowledge, and to discuss this dynamic is the specialty of Setz' art. More than anything, his writing is unsettling and strangely moving. And while I didn't love every single story, as a whole, this is a strong collection.
Oh, felix austria: Short story collections are not eligible for the German Book Prize (which recognizes literature written in German, so Setz, an Austrian, has been nominated in the past), but the Austrian Book Prize is open for this literary form - and Setz' chances seem to be pretty good.
Austria's finest contemporary writer, Clemens J. Setz, does it again: In "The Comfort of Round Things", he employs his trademark lucid, synaesthestic style to investigate the complex, contradictory workings of the human soul, to ask questions about belonging, desire and connection. The book offers 20 short stories full of unusual, captivating imagery, surprising twists and dark turns - this clearly isn't light reading, because there is so much to discover. This pale dude from Graz is the Austrian Jesse Ball.
A man trapped in his criminal past, parents struggling with the inclusion of a strangely disabled child, scary constellations, a poet losing his cool at an airport, a woman playing mind games with callboys - many of the scenes depicted might seem grotesque at first, but they always have a mundane core that is hard to acknowledge, and to discuss this dynamic is the specialty of Setz' art. More than anything, his writing is unsettling and strangely moving. And while I didn't love every single story, as a whole, this is a strong collection.
Oh, felix austria: Short story collections are not eligible for the German Book Prize (which recognizes literature written in German, so Setz, an Austrian, has been nominated in the past), but the Austrian Book Prize is open for this literary form - and Setz' chances seem to be pretty good.
July 21, 2021
Δε ξερω τι εχω παθει με τα διηγηματα αυτον τον καιρο, αλλα να αλλο ενα βιβλιο διηγηματων που διαβασα. Η σειρα aldina των εκδοσεων gutenberg ειναι πολυ αγαπημενη μου κ γενικα δε με εχει απογοητευσει σε καμια αγορα μου, κι ευτυχως το ιδιο συνεβη και εδω. Τα 20 διηγηματα του βιβλιου ειναι πιθανοτατα ο, τι πιο weird και σουρεαλ εχω διαβασει, καθως ξεκινουν με απλους καθημερινους χαρακτηρες ομως συντομα η ιστορια παιρνει μια απιστευτη τροπη. Για παραδειγμα ενας ανδρας που γυρνα απο το αεροδρομιο και βρισκει το σπιτι του γεματο αγνωστους, να χρησιμοποιουν τα πραγματα του. Μια μητερα που παιρνει τηλεφωνα σε callboys και ζητα να κανουν σεξ στο δωματιο του γιου της που βρισκεται σε κομα(ναι,αυτο ηταν σιγουρα το πιο weird ολων). Μια δασκαλα που απολυεται απο τη δουλεια της και κρατα για καποιες ωρες αιχμαλωτο εναν μαθητη της, ενας πατερας 2 ανηλικων αγοριων που πασχει απο αγχωτικες διαταραχες, ενας αντρας που ερωτευεται μια τυφλη γυναικα και πηγαινοντας σπιτι της ανακαλυπτει οτι ολο το σπιτι ειναι καλυμενο με γραμμενες βρισιες προς το προσωπο της και ψαχνει την καταλληλη στιγμη και τον τροπο να της το πει.. Ολες ειναι ιστοριες που ξεκινωντας θα μπορουσαν να θεωρηθουν ακρως συνηθισμενες, αλλα διαβαζοντας μια δυο, μπαινεις στο νοημα και το στυλ του συγγραφεα και ετσι ξερεις οτι στην "γωνια" καθεμιας ιστοριας, σε περιμενει η ανατροπη του σουρεαλ στοιχειου. Ενα πραγματικα ιδιαιτερο βιβλιο που κανεις εκτιμα και για τη γλωσσα του συγγραφεα καθως και την περιγραφικοτητα του. Οσες ιστοριες μου αρεσαν, μου αρεσαν παρα πολυ, αλλα δινω το 3.5 γιατι θα ηθελα να ειναι περισσοτερες οι ιστοριες που μου κεντρισαν το ενδιαφερον. Ωστοσο, προτεινεται ως κατι πολυ πολυ ξεχωριστο.
"ενταξει τοτε, θα σου εκμυστηρευτω κατι. Με παρακολουθεις? Αν συνεχισεις ετσι, θα.. Θα καταφερεις τα παντα στη ζωη σου, ο, τι θελησεις. Ισως και περισσοτερα απ'ο, τι θα βρεις σε αυτον τον κωλοπλανητη. Κατσε και θα δεις. Τωρα εισαι ενταξει. Εγω ομως δεν γλυτωνω ποτε. Φαντασου να πατας στην κορυφη του εβερεστ και να ερχεται καποιος να σου λεει :μα δεν ειναι το εβερεστ αυτο, ειναι μονο η κορυφη της σκαλας, σε δυο κλαδια σκαρφαλωσες. Κι υστερα να σου δινει μια τσιχλα. Καπως ετσι ειναι. "
Κι εδω εχουμε μια απο τις - κατα τη γνωμη μου-πιο επιτυχημενες περιγραφες του να ζει κανεις με διαταραχες και να ξεπερνα καθε φορα μια κριση.
🌟🌟🌟🌠/5
"ενταξει τοτε, θα σου εκμυστηρευτω κατι. Με παρακολουθεις? Αν συνεχισεις ετσι, θα.. Θα καταφερεις τα παντα στη ζωη σου, ο, τι θελησεις. Ισως και περισσοτερα απ'ο, τι θα βρεις σε αυτον τον κωλοπλανητη. Κατσε και θα δεις. Τωρα εισαι ενταξει. Εγω ομως δεν γλυτωνω ποτε. Φαντασου να πατας στην κορυφη του εβερεστ και να ερχεται καποιος να σου λεει :μα δεν ειναι το εβερεστ αυτο, ειναι μονο η κορυφη της σκαλας, σε δυο κλαδια σκαρφαλωσες. Κι υστερα να σου δινει μια τσιχλα. Καπως ετσι ειναι. "
Κι εδω εχουμε μια απο τις - κατα τη γνωμη μου-πιο επιτυχημενες περιγραφες του να ζει κανεις με διαταραχες και να ξεπερνα καθε φορα μια κριση.
🌟🌟🌟🌠/5
Currently reading
December 23, 2025This collection of short stories takes a special place in world literature, somewhere between the fantastic and the absurd, in the zone of casual strangeness. For example, in one of the stories, the narrator travels from Austria to the north-west of Norway to see the Northern Lights, accompanied by her Or. We are never told what an Or is, but we certainly haven’t seen one before, neither outside nor inside literature — even if we have read Kafka.
The Or is a small, sentient, even intelligent and sensitive being — that’s all I’m sure of. Nobody on the plane to Norway, nor in the hotel, nor on the streets of the northern town is very surprised by the appearance of the Or, as if it were just a child or a slightly weird pet accompanying its mother or master on the journey. Everything about the storyline is, apparently, plain (and quite pointless) tourism: the narrator and her Or casually wander together on Kvaløya, and nothing extraordinary happens on this provincial island of the Polar Circle.
Like almost everybody on Earth, the locals mind their own business in the polar night, living, working, performing normal activities, even exercising their bodies in a gym:
Naturally, since nothing special takes place, the reader too wanders — about what the Or is, after all. Reading on, we keep side-glancing at it, trying to distinguish its form and purpose, which is not easy, since the Or is entirely made of letters and exists somewhere between the lines we are reading.
The other side of what I call “casual strangeness” lies in the writing itself — it turns what, in the eyes of the everyman, would be ordinary into something not simply uncanny — or unheimlich, unhomely — but something seen for the very first time, as if, for example, a neighbourhood in the foreign town had not existed before the unexpected way in which it appears in these words:
Langsam, aufgehalten von vielen Nebensächlichkeiten, gelangten wir in ein merkwürdiges Viertel, das zu keiner echten Gassenbildung fähig war. Die Häuser hier standen da, als hätten sie noch zu beraten, wie sie dereinst verbunden zu werden wünschten. Einige hatten es auch aufgegeben und sich von den anderen abgewandt, sie blickten aufs Wasser.
And that is, among other things, what great literature — regardless of how we classify it — does. It (casually) creates the world anew, allowing us to see it differently, although it is essentially the same.
Great literature is to the best-sold, most accessible and widely enjoyed pedestrian kind what an endless voyage of wandering is to pointless tourism.
Happy winter holidays, wherever you are!
The Or is a small, sentient, even intelligent and sensitive being — that’s all I’m sure of. Nobody on the plane to Norway, nor in the hotel, nor on the streets of the northern town is very surprised by the appearance of the Or, as if it were just a child or a slightly weird pet accompanying its mother or master on the journey. Everything about the storyline is, apparently, plain (and quite pointless) tourism: the narrator and her Or casually wander together on Kvaløya, and nothing extraordinary happens on this provincial island of the Polar Circle.
Like almost everybody on Earth, the locals mind their own business in the polar night, living, working, performing normal activities, even exercising their bodies in a gym:
Gegenüber unserem Hotel befand sich ein erleuchtetes Fitnessstudio. Ein undeutliches Glücksgefühl stellte sich ein, als ich die auf dem Stand laufenden Menschen betrachtete, entrückt und eingekastelt in ihren hellen Schaufenstern, umgeben von Polarnacht. Wie Hamster in einer Raumkapsel. Im ersten Stock wurde trening med sol angeboten, Training unter einer großen uv-Lampe, die für die Sonne stand.
Naturally, since nothing special takes place, the reader too wanders — about what the Or is, after all. Reading on, we keep side-glancing at it, trying to distinguish its form and purpose, which is not easy, since the Or is entirely made of letters and exists somewhere between the lines we are reading.
The other side of what I call “casual strangeness” lies in the writing itself — it turns what, in the eyes of the everyman, would be ordinary into something not simply uncanny — or unheimlich, unhomely — but something seen for the very first time, as if, for example, a neighbourhood in the foreign town had not existed before the unexpected way in which it appears in these words:
Langsam, aufgehalten von vielen Nebensächlichkeiten, gelangten wir in ein merkwürdiges Viertel, das zu keiner echten Gassenbildung fähig war. Die Häuser hier standen da, als hätten sie noch zu beraten, wie sie dereinst verbunden zu werden wünschten. Einige hatten es auch aufgegeben und sich von den anderen abgewandt, sie blickten aufs Wasser.
And that is, among other things, what great literature — regardless of how we classify it — does. It (casually) creates the world anew, allowing us to see it differently, although it is essentially the same.
Great literature is to the best-sold, most accessible and widely enjoyed pedestrian kind what an endless voyage of wandering is to pointless tourism.
Happy winter holidays, wherever you are!
July 19, 2023
Θέλω να πω δυο πραγματα γι αυτο το βιβλιο, γιατί του αξίζει:
Εναντια σε καθε προγνωστικό, αρνητική κριτική που ακουσα και που διαβασα, και ισως και ακριβως γι αυτο, το βιβλιο αυτο με συνταραξε.
Ειναι ενα κραμα σουρεαλισμού, ντανταισμού και nonesence ονειροφαντασιας.
Eιναι Νταλί σε κειμενο, ειναι Καφκα on acid ειναι Λυντς με αγχωδη διαταραχούλα.
-Δυο λογια για τον τιτλο που ειχε ζωγραφισει ενα ερωτηματικο μεσα στο κεφαλι μου οταν τον διαβασα, αλλά ευτυχως τον εξηγει σε καποια σημεια. Ενα πατερας που παθαινει απανωτες κρισεις πανικού οι οποιες τον εξαντλούν, για να ηρεμησει σκεφτεται στρογγυλα πραγματα: μια ντοματα ή μια μελιτζανα, ενα φουσκωτό μπαλονι, ενα στηθος, αυτά του φερνουν γαλήνη-
Ολα τα διηγήματά του ειναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους - εκτεινονται απο την εποχη του Ομηρου εως το μελλον ανα τους αιωνες.
(Μια παραλογή που κανει με εναν συντροφο του Οδυσσέα, μου θυμισε εντονα το -λιγοτερο γνωστο - εργο του Καφκα για τις μυθολογικές Σειρηνες)
Υπαρχουν στα κειμενα του εμμονικά επαναλαμβανομενα μοτιβα που μου τραβηξαν την προσοχη, οπως ο μονογονεικος πατερας που λυγιζει υπο το βαρος της ευθυνης, η απουσια μητερας ή συνετων γυναικων που να ειναι λιγο στα συγκαλά τους γενικοτερα, εδω ομως η φαση ειναι αλλοκοτες ιστοριες χωρις (απαραιτητα) νοημα ή, αν κατσεις και τις αναλυσεις, μπορει να σε οδηγησει σε διαφορες εξηγησεις ή και σε αδιεξοδο τοιχο, με τις ιδιες ακριβως πιθανοτητες.
Αλλά δεν πειραζει.
Οι ιστοριες του μού θυμισαν ονειρα, στα οποια ξαφνικά βρισκεσαι μ ε σ α , δεν εχουν δηλαδη αρχη, ουτε και τελος, ξυπνας οταν γινεται υπερβολικά αλλοκοτη η κατασταση. οποτε και τελειωνει.
Αυτην ακριβως τη φιλοσοφια ενιωσα να ακολουθει ο Κλεμενς Ζετς, τον οποιο φανταζομαι ως εναν αρκουντως ιδιορρυθμο αλλα και ευφυη ανθρωπο. Ηδη τον θαυμαζω.
Αυτη η εμμονη στην λεπτομερεια, οι ζωντανες περιγραφες φαινομενικά ασημαντων πραγματων, ειναι ουσιαστικά η ολη σημαντικότητα αυτου του εργου.
Οι μεταφορες του
Οι ιδεες του
Τα σεναρια που κανει. Ειναι απο αλλο πλανητη, πραγματικά.
Μου θυμισε οταν εβλεπα το Mullholand drive, με ειχε εντελως συνεπαρει. οταν τελειωσε καταλαβα οτι δεν εχω καταλαβει τιποτα μα τιποτα απολυτως, αλλά δεν με πειραζε, γιατι το σημαντικό ηταν το ταξιδι.
Ετσι ακριβως ηθελα να περιγραψω τα dada διηγηματα αυτου του τρελλοαυστριακου.
Αν σας εκνευριζουν τα μη ρεαλιστικά δρωμενα και οι ιστοριες που τελειωνουν χωρις συγκεκριμενο διδαγμα ή νοημα, ή που εχετε την αισθηση οτι δε θα επρεπε να τελειωνουν εδω, και περιμενετε να γυριστεί και το 2, για να βγαλετε νοημα οπως σε καποιες σειρες ή ταινιες, τοτε ο Κλεμενς Ζετς δεν ειναι για σας.
Για τους πιο inception τυπους, που τους αρεσουν τα ονειρα, τα τριπακια της φαντασιας, και γι αυτο που μπορει και σου βαζει στο μυαλο ο καλλιτεχνης (ειτε ειναι ταινια ειτε πινακας ειτε βιβλιο, λιγη σημασια εχει η μορφη της Τεχνης τελικά), τοτε εδω εισαστε.
Γιατι αυτο ειναι Τεχνη.
Αυτο ειναι η Τεχνη.
Στην πιο προβοκατιβ μορφη της, θα τολμησω να προσθέσω. Ναι, αυτο το βιβλιο δεν ειναι για ολους.
Αλλά εγω περασα υπεροχα.
_______________________________
"Κάθε πρωί στα πεζοδρόμια έβλεπες φρέσκο, απάτητο χιονι. Τον τελευταίο καιρό φαινόταν πως φύτρωνε, αντί να πέφτει, στη διαρκε��α της νύχτας. Τα περισσότερα πράγματα στην πόλη έμοιαζαν πολύ μαλακότερα και στρογγυλότερα τον χειμώνα. Γενικότερα μιλώντας, η παρηγοριά των στρογγυλών πραγμάτων ειναι κατι απεναντι στο οποιο ουτε μια ολοκληρη ζωή δεν ειναι αρκετή για να αναπτύξεις ανοσία. Ευτυχώς."
Εναντια σε καθε προγνωστικό, αρνητική κριτική που ακουσα και που διαβασα, και ισως και ακριβως γι αυτο, το βιβλιο αυτο με συνταραξε.
Ειναι ενα κραμα σουρεαλισμού, ντανταισμού και nonesence ονειροφαντασιας.
Eιναι Νταλί σε κειμενο, ειναι Καφκα on acid ειναι Λυντς με αγχωδη διαταραχούλα.
-Δυο λογια για τον τιτλο που ειχε ζωγραφισει ενα ερωτηματικο μεσα στο κεφαλι μου οταν τον διαβασα, αλλά ευτυχως τον εξηγει σε καποια σημεια. Ενα πατερας που παθαινει απανωτες κρισεις πανικού οι οποιες τον εξαντλούν, για να ηρεμησει σκεφτεται στρογγυλα πραγματα: μια ντοματα ή μια μελιτζανα, ενα φουσκωτό μπαλονι, ενα στηθος, αυτά του φερνουν γαλήνη-
Ολα τα διηγήματά του ειναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους - εκτεινονται απο την εποχη του Ομηρου εως το μελλον ανα τους αιωνες.
(Μια παραλογή που κανει με εναν συντροφο του Οδυσσέα, μου θυμισε εντονα το -λιγοτερο γνωστο - εργο του Καφκα για τις μυθολογικές Σειρηνες)
Υπαρχουν στα κειμενα του εμμονικά επαναλαμβανομενα μοτιβα που μου τραβηξαν την προσοχη, οπως ο μονογονεικος πατερας που λυγιζει υπο το βαρος της ευθυνης, η απουσια μητερας ή συνετων γυναικων που να ειναι λιγο στα συγκαλά τους γενικοτερα, εδω ομως η φαση ειναι αλλοκοτες ιστοριες χωρις (απαραιτητα) νοημα ή, αν κατσεις και τις αναλυσεις, μπορει να σε οδηγησει σε διαφορες εξηγησεις ή και σε αδιεξοδο τοιχο, με τις ιδιες ακριβως πιθανοτητες.
Αλλά δεν πειραζει.
Οι ιστοριες του μού θυμισαν ονειρα, στα οποια ξαφνικά βρισκεσαι μ ε σ α , δεν εχουν δηλαδη αρχη, ουτε και τελος, ξυπνας οταν γινεται υπερβολικά αλλοκοτη η κατασταση. οποτε και τελειωνει.
Αυτην ακριβως τη φιλοσοφια ενιωσα να ακολουθει ο Κλεμενς Ζετς, τον οποιο φανταζομαι ως εναν αρκουντως ιδιορρυθμο αλλα και ευφυη ανθρωπο. Ηδη τον θαυμαζω.
Αυτη η εμμονη στην λεπτομερεια, οι ζωντανες περιγραφες φαινομενικά ασημαντων πραγματων, ειναι ουσιαστικά η ολη σημαντικότητα αυτου του εργου.
Οι μεταφορες του
Οι ιδεες του
Τα σεναρια που κανει. Ειναι απο αλλο πλανητη, πραγματικά.
Μου θυμισε οταν εβλεπα το Mullholand drive, με ειχε εντελως συνεπαρει. οταν τελειωσε καταλαβα οτι δεν εχω καταλαβει τιποτα μα τιποτα απολυτως, αλλά δεν με πειραζε, γιατι το σημαντικό ηταν το ταξιδι.
Ετσι ακριβως ηθελα να περιγραψω τα dada διηγηματα αυτου του τρελλοαυστριακου.
Αν σας εκνευριζουν τα μη ρεαλιστικά δρωμενα και οι ιστοριες που τελειωνουν χωρις συγκεκριμενο διδαγμα ή νοημα, ή που εχετε την αισθηση οτι δε θα επρεπε να τελειωνουν εδω, και περιμενετε να γυριστεί και το 2, για να βγαλετε νοημα οπως σε καποιες σειρες ή ταινιες, τοτε ο Κλεμενς Ζετς δεν ειναι για σας.
Για τους πιο inception τυπους, που τους αρεσουν τα ονειρα, τα τριπακια της φαντασιας, και γι αυτο που μπορει και σου βαζει στο μυαλο ο καλλιτεχνης (ειτε ειναι ταινια ειτε πινακας ειτε βιβλιο, λιγη σημασια εχει η μορφη της Τεχνης τελικά), τοτε εδω εισαστε.
Γιατι αυτο ειναι Τεχνη.
Αυτο ειναι η Τεχνη.
Στην πιο προβοκατιβ μορφη της, θα τολμησω να προσθέσω. Ναι, αυτο το βιβλιο δεν ειναι για ολους.
Αλλά εγω περασα υπεροχα.
_______________________________
"Κάθε πρωί στα πεζοδρόμια έβλεπες φρέσκο, απάτητο χιονι. Τον τελευταίο καιρό φαινόταν πως φύτρωνε, αντί να πέφτει, στη διαρκε��α της νύχτας. Τα περισσότερα πράγματα στην πόλη έμοιαζαν πολύ μαλακότερα και στρογγυλότερα τον χειμώνα. Γενικότερα μιλώντας, η παρηγοριά των στρογγυλών πραγμάτων ειναι κατι απεναντι στο οποιο ουτε μια ολοκληρη ζωή δεν ειναι αρκετή για να αναπτύξεις ανοσία. Ευτυχώς."
September 1, 2021
«Ο καθένας μεταφέρει προσωπικές εικόνες στο μέλλον. Εκεί συμβαίνουν ένα σωρό φρικτά πράγματα: ένα ατύχημα, μια καισαρική τομή, μια ατέλειωτη, μονότονη χρονιά στο Πεκίνο, κάποιοι εξαπατούν, κάποιοι χρωστούν, άλλοι αποτυγχάνουν εξαιτίας της σχέσης τους με την ίδια τους την κόρη, κάποιοι χάνουν τη δουλειά τους από έναν δεκαεννιάχρονο, τους καλούν στη διεύθυνση και τους ταπεινώνουν. Παρ’ όλ’ αυτά όμως συνεχίζουν να περπατούν στην πόλη με μια σακούλα πορτοκάλια, κατευθύνονται προς τα κει όπου μένει ακόμα η μητέρα τους, σ’ ένα τεράστιο, φρικτό, μισοάδειο συγκρότημα κατοικιών.»
Η προσπάθεια να αντλήσει κανείς λογοτεχνικά θέματα από τη συγχρονία μπορεί να φαίνεται προφανής και εύκολη, στην πράξη ωστόσο αποδεικνύεται συνήθως μάλλον επικίνδυνη: η κοινοτοπία επιβάλλεται γρήγορα στη γλώσσα, η ευχάριστη αρχικά οικειότητα των χώρων και των θεμάτων αποδεικνύεται ασφυκτική και τα «προβλήματα της εποχής» ελάχιστο χώρο δίνουν στον αναστοχασμό και τη συνθετική δύναμη που χαρακτηρίζουν τη λογοτεχνία. Ο Κλέμενς Ζετς, στην «Παρηγοριά των στρογγυλών πραγμάτων» καταφέρνει να αποφύγει τους παραπάνω σκοπέλους με οδηγό το χιούμορ, τη γλωσσική επινοητικότητα, τη μορφική πολλαπλότητα και τη φαντασία, χωρίς να καταφεύγει πουθενά στον εύκολο πεζογραφικό λυρισμό. Τα διηγήματα της συλλογής, χάρη στις εσωτερικές τους διαφοροποιήσεις, μας προσφέρουν μια λογοτεχνία της καθημερινότητας, η οποία είναι γεμάτη απρόσμενες ιδέες, προτάσεις και εικόνες.
Η προσπάθεια να αντλήσει κανείς λογοτεχνικά θέματα από τη συγχρονία μπορεί να φαίνεται προφανής και εύκολη, στην πράξη ωστόσο αποδεικνύεται συνήθως μάλλον επικίνδυνη: η κοινοτοπία επιβάλλεται γρήγορα στη γλώσσα, η ευχάριστη αρχικά οικειότητα των χώρων και των θεμάτων αποδεικνύεται ασφυκτική και τα «προβλήματα της εποχής» ελάχιστο χώρο δίνουν στον αναστοχασμό και τη συνθετική δύναμη που χαρακτηρίζουν τη λογοτεχνία. Ο Κλέμενς Ζετς, στην «Παρηγοριά των στρογγυλών πραγμάτων» καταφέρνει να αποφύγει τους παραπάνω σκοπέλους με οδηγό το χιούμορ, τη γλωσσική επινοητικότητα, τη μορφική πολλαπλότητα και τη φαντασία, χωρίς να καταφεύγει πουθενά στον εύκολο πεζογραφικό λυρισμό. Τα διηγήματα της συλλογής, χάρη στις εσωτερικές τους διαφοροποιήσεις, μας προσφέρουν μια λογοτεχνία της καθημερινότητας, η οποία είναι γεμάτη απρόσμενες ιδέες, προτάσεις και εικόνες.
September 4, 2021
Mein erster Setz und garantiert nicht mein Letzter.
Das ist nicht immer ganz einfach zu lesen, und wahrscheinlich habe ich auch viele der vorhandenen Metaebenen nicht verstanden, bzw. erkannt, sprachlich gefällt mir es ausgesprochen gut.
Schon die erste Geschichte "Südliches Lazarettfeld" ist große Klasse. Eine fehlgeschlagene Reise nach Kanada führt dazu, dass ein gelangweilter Autor bei der Rückkehr von der nicht angetretenen Reise feststellen muss: die Welt, auch im Kleinen und Privaten, kann auch ganz anders sein als in selbst gemachten Vorstellungen oder Erfahrungen. Sozusagen eine zweite Ebene, die ihm bis zu dem Zeitpunkt vorenthalten war. Ähnlich interessant & spannend geht es weiter.
Setz findet oft auch Metaphern und Beschreibungen, die ich so noch nie gelesen habe:
Ich werde mich zunächst wohl seinen weiteren kürzeren Werken widmen ... Für die dicken Schwarten fühle ich mich noch nicht bereit 😉
Das ist nicht immer ganz einfach zu lesen, und wahrscheinlich habe ich auch viele der vorhandenen Metaebenen nicht verstanden, bzw. erkannt, sprachlich gefällt mir es ausgesprochen gut.
Schon die erste Geschichte "Südliches Lazarettfeld" ist große Klasse. Eine fehlgeschlagene Reise nach Kanada führt dazu, dass ein gelangweilter Autor bei der Rückkehr von der nicht angetretenen Reise feststellen muss: die Welt, auch im Kleinen und Privaten, kann auch ganz anders sein als in selbst gemachten Vorstellungen oder Erfahrungen. Sozusagen eine zweite Ebene, die ihm bis zu dem Zeitpunkt vorenthalten war. Ähnlich interessant & spannend geht es weiter.
Setz findet oft auch Metaphern und Beschreibungen, die ich so noch nie gelesen habe:
Eine Straßenlaterne stand verzaubert da, umnebelt von tanzenden Punkten, eine Mischung aus Leuchtqualle und Testbild.
Ich werde mich zunächst wohl seinen weiteren kürzeren Werken widmen ... Für die dicken Schwarten fühle ich mich noch nicht bereit 😉
March 20, 2019
Mit großem Vergnügen habe ich dieses Buch gelesen. Jede einzelne dieser phantastischen, berührenden mit großer Sensibilität und Sprachkraft erzählten Geschichten lässt viel Raum für eigene Gedankenspiele. Alle diese Geschichten sind ein wenig traurig, tragisch und trotzdem irgendwie humorvoll und gar nicht böse. Mir persönlich sind seine synästhetische Wahrnehmungsweise, Realitätsverschiebungen und seine bildhaften Vergleiche ein Quell der Freude und des Lesevergnügens. Darum werde ich dieses Buch bestimmt wieder zur Hand nehmen.
September 9, 2021
Τα διηγήματα της συγκεκριμένης συλλογής είναι τόσο ιδιαίτερα και περίεργα που θα τα ζήλευε ακόμη κι ο Λάνθιμος. Ποιος ξέρει; Ίσως να σκηνοθετήσει κάποια από αυτά στο μέλλον.
Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Στα δύο πρώτα εκνευρίστηκα, στη πορεία βρήκα κάποια που μου κράτησαν το ενδιαφέρον, τα τελευταία τρία ή τέσσερα τα διάβασα με το ζόρι. Γενική εικόνα απογοητευτική, δεν βρήκα κάποια ουσία σε αυτά ή εμένα δεν μου ταίριαξε τόση παραδοξότητα. Βάζω τρία παρόλα αυτά για εκείνα τα διηγήματα που με βοήθησαν να μην παρατήσω το βιβλίο.
Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Στα δύο πρώτα εκνευρίστηκα, στη πορεία βρήκα κάποια που μου κράτησαν το ενδιαφέρον, τα τελευταία τρία ή τέσσερα τα διάβασα με το ζόρι. Γενική εικόνα απογοητευτική, δεν βρήκα κάποια ουσία σε αυτά ή εμένα δεν μου ταίριαξε τόση παραδοξότητα. Βάζω τρία παρόλα αυτά για εκείνα τα διηγήματα που με βοήθησαν να μην παρατήσω το βιβλίο.
August 11, 2025
Cymes. Niektórych opowiadań już nie pamiętam, ale większość to jest poziom olbrzyma. Wątki dziwaczne i osobliwe przechodzą w groteskowy dokument z poplątanej duszy. Autor ma rękę do metafor, a też pije z największych źródeł: Borges, Sebald, miejscowo Lovecraft. Wspaniała książka.
October 26, 2021
Χμ, όχι, δεν μπορώ να πω ότι ικανοποιήθηκα από τούτη τη συλλογή διηγημάτων, τα οποία διηγήματα ομολογουμένως είναι στην πλειοψηφία τους παράδοξα, ολίγον τι ιδιόρρυθμα και ιδιαίτερα. Προφανώς δεν ταίριαξαν τα χνώτα μας, δεν βρέθηκαν κοινά σημεία για να απολαύσω τις ιστορίες ή τη γραφή του Ζετς. Εντάξει, κάποια διηγήματα μου άρεσαν αρκετά (π.χ. το "Τα πρόσωπα στους καθρέφτες των ασανσέρ" και το "Οχιά οχιά οχιά"), μερικά με κράτησαν λόγω της ατμόσφαιρας ή της κουλαμάρας τους (βλέπε π.χ. "Νότιο Λαζαρέτο"), αλλά τα περισσότερα ή με κούρασαν ή με άφησαν τελείως αδιάφορο. Γενικά δεν το φχαριστήθηκα το βιβλίο, γιατί δεν το βρήκα του γούστου μου. Δεν θα υποστηρίξω ότι η συλλογή αυτή δεν έχει λογοτεχνική ποιότητα ή ένα κάποιο στιλ (έχει και από τα δυο, φυσικά!), απλά δεν είναι για όλους, και σίγουρα δεν ήταν για μένα. Πάντως τσιμπάει τα τρία αστεράκια, λόγω της όλης προσπάθειας του συγγραφέα, κάποιων λίγων καλών διηγημάτων, αλλά και λόγω της πολύ ωραίας και προσεγμένης ελληνικής έκδοσης.
February 2, 2025
cztery gwiazdki tylko za to, że opowiadania - jak zwykle ta forma pozostawiła po sobie niedosyt pomimo nitek powiązań, które, poukrywane gdzieś między paragrafami, łączyły ze sobą niektóre rozdziały, zapobiegając w ten sposób poczuciu całkowitego braku spójności. bardzo przyjemny język, urzekło mnie już przy śniadaniu słuchaliśmy analogowego radia, jak w średniowieczu w pierwszym opowiadaniu i potem było równie czarująco.
ps posłowie lipszyca sprawiło, że zatęskniłam za lekcjami polskiego, bo mam wrażenie, że wtedy jakoś Mądrzej obcowałam z literaturą.
ps posłowie lipszyca sprawiło, że zatęskniłam za lekcjami polskiego, bo mam wrażenie, że wtedy jakoś Mądrzej obcowałam z literaturą.
September 10, 2021
Η πιο έντονη αίσθηση που μου άφησε αυτή η συλλογή διηγημάτων είναι απορία γιατί ο συγγραφέας μπήκε στον κόπο να τα γράψει. Τα περισσότερα έχουν ενδιαφέρουσα βασική ιδέα, αλλά η αποτύπωσή τους μοιάζει παντελώς άσκοπη, αφού δεν καταλήγει πουθενά και μένει σε απλή περιγραφή ασήμαντων ή ακατανόητων περιστατικών και αισθημάτων.
April 5, 2019
Die Geschichten sind im Vergleich zu Indigo oder der (langen) Stunde zwischen Frau und Gitarre leichtere Kost. Allen ans Herz gelegt, die Wolfgang Hildesheimer oder Julio Cortázar schätzen.
January 5, 2025
Από ότι φαίνεται ο Ζέτς είναι ένας δημιουργός που του αρέσει να παίζει μαζί σου, να σε προκαλεί.
Γνωρίζει πολύ καλά την ανθρώπινη ψυχολογία κι όσο σου διηγείται «αρρωστημένες» καταστάσεις, σε κοιτάζει με την άκρη του ματιού του -πονηρά- να δει πως αντιδράς.
Κι αν κάνεις το λάθος να του δείξεις πως σοκάρεσαι, σε περιμένει σε λίγες σελίδες μετά, με το επόμενο διήγημα του.
Σίγουρα από τα καλύτερα μεταφρασμένα διηγήματα που έχω διαβάσει.
Θυμίζει Κάρβερ, αλλά τον ξεπερνάει στο βάθος και παίζοντας με τις σκιές των ανθρώπων που ηθογραφεί, δίνει έμφαση στην παθολογία, την εμμονή κι όλα τα σκοτεινά δωμάτια που ενώ ξέρουμε ότι υπάρχουν, δεν έχουμε το θάρρος να ανοίξουμε την πόρτα.
Υ.Γ όσο το διάβαζα φαντασιωνόμουν να έχω στα χέρια μου μυθιστόρημα του.
Γνωρίζει πολύ καλά την ανθρώπινη ψυχολογία κι όσο σου διηγείται «αρρωστημένες» καταστάσεις, σε κοιτάζει με την άκρη του ματιού του -πονηρά- να δει πως αντιδράς.
Κι αν κάνεις το λάθος να του δείξεις πως σοκάρεσαι, σε περιμένει σε λίγες σελίδες μετά, με το επόμενο διήγημα του.
Σίγουρα από τα καλύτερα μεταφρασμένα διηγήματα που έχω διαβάσει.
Θυμίζει Κάρβερ, αλλά τον ξεπερνάει στο βάθος και παίζοντας με τις σκιές των ανθρώπων που ηθογραφεί, δίνει έμφαση στην παθολογία, την εμμονή κι όλα τα σκοτεινά δωμάτια που ενώ ξέρουμε ότι υπάρχουν, δεν έχουμε το θάρρος να ανοίξουμε την πόρτα.
Υ.Γ όσο το διάβαζα φαντασιωνόμουν να έχω στα χέρια μου μυθιστόρημα του.
June 22, 2025
4,5 Wreszcie opowiadania, które nie zostawiały mnie z rozczarowaniem. Owszem, kończyły się niedosłownie czy tajemniczo, ale nie zmuszały, żeby dopowiadać sobie zakończenie tylko raczej skłaniały do interpretacji motywów wewnątrz. Jest to też bardzo współczesny zbiór, o problemach i lękach dominujących w ostatnich latach. Dobrze było przeczytać coś tak świeżego.
April 15, 2023
Κάτι προσπάθησε να πει, αλλά το έμπλεξε παραπάνω απ' όσο ίσως θα έπρεπε ή θα μπορούσα να καταλάβω.
June 8, 2024
Lubię osobliwe i surrealistyczne opowiadania i takie, które wzbudzają niepokój, ale też te okraszone czarnym humorem czy groteską. I wydaje mi się, że Clemens Setz w swoim zbiorze opowiadaniań zawarł wszystkie z tych elementów.
Historią, którą zapamiętam na długo była ta opowiadająca o mężczyźnie cierpiącym od lat na częste napady lęku. Marzy on o tym, by jego synowie odziedziczyli po nim zaburzenie, przez które będzie mógł ich przeprowadzić - przecież zna się na tym jak nikt! Albo opowiadanie na pół strony o spotkaniu człowieka z salamandrą - kr��tkie a świetne. I jeszcze to o dziecku-robocie (?), którego uczniowie i ich rodzice nie chcą na szkolnym zdjęciu. I bardzo mocne o niewidomej kobiecie, w której mieszkaniu ściany pokryte są obelgami na jej temat, a ona najprawdopodobniej nic o nich nie wie.
Większość z opowiadań Setz’a niby nawiązuje do codzienności, ale z tej bazy wybija się mocno wspomnienia już wcześniej osobliwość. Autor zadziwia swoją (chorą! w dobrym tego słowa znaczeniu) wyobraźnią i tym jak potrafi na kilku/kilkunastu stronach wykreować mocne charakterystyczne postaci. Dodatkowo językowo jest interesujaco, choć nie czyta się tego lekko i płynnie, ale to absolutnie nie jest wada. Sporo tu literackich eksperymentów i masa nieoczywistych metafor. Jedynym zarzutem ode mnie jest to, że historie z pierwszej połowy książki podobały mi się bardziej, w drugiej mój entuzjam delikatnie spadl. Ale tak czy siak czekam na tłumaczenia kolejnych książek autora.
•
Egzemplarz dostałam w prezencie od wydawnictwa
Historią, którą zapamiętam na długo była ta opowiadająca o mężczyźnie cierpiącym od lat na częste napady lęku. Marzy on o tym, by jego synowie odziedziczyli po nim zaburzenie, przez które będzie mógł ich przeprowadzić - przecież zna się na tym jak nikt! Albo opowiadanie na pół strony o spotkaniu człowieka z salamandrą - kr��tkie a świetne. I jeszcze to o dziecku-robocie (?), którego uczniowie i ich rodzice nie chcą na szkolnym zdjęciu. I bardzo mocne o niewidomej kobiecie, w której mieszkaniu ściany pokryte są obelgami na jej temat, a ona najprawdopodobniej nic o nich nie wie.
Większość z opowiadań Setz’a niby nawiązuje do codzienności, ale z tej bazy wybija się mocno wspomnienia już wcześniej osobliwość. Autor zadziwia swoją (chorą! w dobrym tego słowa znaczeniu) wyobraźnią i tym jak potrafi na kilku/kilkunastu stronach wykreować mocne charakterystyczne postaci. Dodatkowo językowo jest interesujaco, choć nie czyta się tego lekko i płynnie, ale to absolutnie nie jest wada. Sporo tu literackich eksperymentów i masa nieoczywistych metafor. Jedynym zarzutem ode mnie jest to, że historie z pierwszej połowy książki podobały mi się bardziej, w drugiej mój entuzjam delikatnie spadl. Ale tak czy siak czekam na tłumaczenia kolejnych książek autora.
•
Egzemplarz dostałam w prezencie od wydawnictwa
June 4, 2021
Tego autora miałam na oku od momentu nominacji do Deutscher Buchpreis. Tamtej książki w końcu nigdy nie przeczytałam, za to trafił mi się powyższy audiobook. Zupełnie nie wiedziałam, czego się spodziewać, co więcej nie doczytałam nawet, że to zbiór opowiadań. Tymczasem to genialnie absurdalne, sarkastyczne, ale i czułe i emocjonalne teksty.
Setz porusza w każdym opowiadaniu zupełnie odmienne tematy i umieszcza je w całkowicie różnych kontekstach. Nie ma tu linii przewodniej ani żadnych podobieństw stylistycznych czy narracyjnych. Każdy tekst to zupełnie inna historia. Choć jest jednak pewna wspólnota w tych tekstach - wszystkie są zaskakujące, zmuszają do przemyśleń. Nie wszystkie w ten sam sposób utkwiły mi w pamięci, ale są wśród nich takie, których nigdy nie zapomnę. Chciałabym mieć tę książkę w wersji papierowej, by móc to tych tekstów wracać, bo jestem głęboko przekonana, że każda kolejna lektura pozwoli odkryć je na nowo.
Ciąg dalszy: http://przeczytalamksiazke.blogspot.c...
Setz porusza w każdym opowiadaniu zupełnie odmienne tematy i umieszcza je w całkowicie różnych kontekstach. Nie ma tu linii przewodniej ani żadnych podobieństw stylistycznych czy narracyjnych. Każdy tekst to zupełnie inna historia. Choć jest jednak pewna wspólnota w tych tekstach - wszystkie są zaskakujące, zmuszają do przemyśleń. Nie wszystkie w ten sam sposób utkwiły mi w pamięci, ale są wśród nich takie, których nigdy nie zapomnę. Chciałabym mieć tę książkę w wersji papierowej, by móc to tych tekstów wracać, bo jestem głęboko przekonana, że każda kolejna lektura pozwoli odkryć je na nowo.
Ciąg dalszy: http://przeczytalamksiazke.blogspot.c...
November 22, 2021
waren einige Geschichten dabei die mir als zusammengedachte Soziale Phänomene einfach sehr gut gefallen haben
andere Geschichten hab ich nicht verstanden
würde die Sammlung wegen den guten (von mir verstandenen) Geschichten allein schon weiterempfehlen, wer will beiße sich die Zähne am Rest aus
andere Geschichten hab ich nicht verstanden
würde die Sammlung wegen den guten (von mir verstandenen) Geschichten allein schon weiterempfehlen, wer will beiße sich die Zähne am Rest aus
December 18, 2019
Skanadalös gute Schieflagen.
// Must-read für alle.
// Must-read für alle.
March 30, 2025
Wybitne opowiadania, a pisze to osoba, która co do zasady za opowiadaniami nie przepada.
Read
February 22, 2025Przedziwna, ale gość wie o co chodzi
September 14, 2019
Der Trost runder Dinge, was für ein genialer Titel, was für ein grandioses Cover.
Doch bei den Geschichten kann man sich auch schwertun, nicht immer bin ich richtig reingekommen, einiges ging an mir vorbei und hat mich kalt gelassen.
Aber es gibt auch Ausnahmen, die Story Otter,Otter, Otter um einem Mann und seiner blinden Freundin sowie die Geschichte Das Klassenfoto. Die beiden vermochten mich zu berühren. Dann gab es auch noch sehr kurze Stories, die originell waren, aber auch wie kleine Fingerübungen wirken.
Es gibt ein paar sehr gute Beobachtungen von Clemens J.Seitz, aber dann wirken die Geschichten fast wie Essays.
Stories, die verstören
Doch bei den Geschichten kann man sich auch schwertun, nicht immer bin ich richtig reingekommen, einiges ging an mir vorbei und hat mich kalt gelassen.
Aber es gibt auch Ausnahmen, die Story Otter,Otter, Otter um einem Mann und seiner blinden Freundin sowie die Geschichte Das Klassenfoto. Die beiden vermochten mich zu berühren. Dann gab es auch noch sehr kurze Stories, die originell waren, aber auch wie kleine Fingerübungen wirken.
Es gibt ein paar sehr gute Beobachtungen von Clemens J.Seitz, aber dann wirken die Geschichten fast wie Essays.
Stories, die verstören
December 8, 2021
Συλλογή διηγημάτων. Ορισμένα δεν ήθελα να τελειώσουν. Άλλα μια που τα διάβασα μια που τα ξέχασα. Πολύ περίεργο βιβλίο, εξπρεσιονιστικό, σουρεαλιστικό. Οι ήρωες είναι καθημερινοί άνθρωποι, δεν υπάρχει κάποιος εξαιρετικός, με την έννοια του ξεχωριστού -είτε προς το καλό είτε προς το κακό- χαρακτήρας. Οι αντιδράσεις τους, οι καταστάσεις στις οποίες εμπλέκονται βαραίνουν όσο προχωρά η πλοκή, αυτό που ένιωσα ήταν σαν να έμεναν στην κλιμάκωση και να μην υπάρχει λύση. Στα περισσότερα το τέλος είναι τόσο ανοιχτό, που σε κάνει να σκέφτεσαι τώρα τι; Σα να με άφησε στη μέση, δε μου έδωσε μια κατεύθυνση κι ας το συνεχίσω μόνος μου στο κεφάλι μου. Αυτό όμως θα μπορούσε να συνεχιστεί ως πείραμα δημιουργικής γραφής ακόμα και στα παιδιά του σχολείου, εδικά στο Λύκειο και κάνει την προσέγγιση πολύ ενδιαφέρουσα. Μου άρεσε πολύ όμως η χρήση του λεξιλογίου, ήδη ο τίτλος είναι ιντριγκαδόρικος. Είναι και η μετάφραση εξαιρετική, ένιωσα ότι δεν έχασα λέξη από το γερμανικό πρωτότυπο.
September 1, 2024
I like the surrealism in Setz' short stories. Although I just found them weird at first, the more I read the more their hidden humanity was revealed to me. These absurd situations extract a much more intense and distilled human reaction out of the characters. So while I did not understand every story or every metaphor, the emotions felt real and familiar.
Setz' writing style is intimate and compassionate. His words would always represent a situation, a scene, a dialog as perfectly accurate, as if they were true exactly as described.
It took a little while for me to read the whole book because every story took so much time to digest, which I really like about short stories.
Setz' writing style is intimate and compassionate. His words would always represent a situation, a scene, a dialog as perfectly accurate, as if they were true exactly as described.
It took a little while for me to read the whole book because every story took so much time to digest, which I really like about short stories.
September 14, 2021
Weird, grotesque, disturbing. Feel I would have enjoyed it more if I read it in the winter as most of the stories are set in the cold vacuum where comprehensibility between people collides with its limits. Every story is, to a greater or lesser extent, a description of a little madness sat within us which occasionally sprouts forth and coils its tendrils around our actions and perceptions. An eerie text, maybe a bit too impersonal for my taste - a bit too focused on human isolation and emotional impenetrability, which is quite pessimistic a world, if ingeniously described. As I say, probably more of a winter book.
December 26, 2021
Ιδιοφυής...Ετσι μας περιγράφει το οπισθόφυλλο τον συγγραφέα. Είναι λέει εξτρεμιστης της λογοτεχνίας με αναρχική φαντασία. Πήρε και βραβείο ο Clemens....
"Μιλούσε με γεμάτο στόμα καθώς έτρωγε ένα βιολογικό μήλο με γεύση κατάστημα ποδηλάτων"... Αλήθεια τώρα;
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα πομπωδη που τόσο φοβάμαι, δικαιώνουν το φόβο μου. Όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι. Επειδή όμως έφυγε εύκολα, δεν κούρασε πολύ, θα πάρει κ το δεύτερο αστεράκι
"Μιλούσε με γεμάτο στόμα καθώς έτρωγε ένα βιολογικό μήλο με γεύση κατάστημα ποδηλάτων"... Αλήθεια τώρα;
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα πομπωδη που τόσο φοβάμαι, δικαιώνουν το φόβο μου. Όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι. Επειδή όμως έφυγε εύκολα, δεν κούρασε πολύ, θα πάρει κ το δεύτερο αστεράκι
February 26, 2021
Sehr sehr gut geschriebene komplett absurde stories die ich nicht ohne Unbehagen und gleichzeitig große Freude über die Formulierungen lesen kann, ein beeindruckender Mix. Ein Stern Abzug weil ich eine Geschichte wirklich nicht zu Ende lesen konnte aber ich sag nicht welche.
October 27, 2024
Żart "są we mnie dwa wilki" już nigdy nie będzie taki sam po tej lekturze.
Displaying 1 - 30 of 59 reviews