Journalist Lex Boon heeft een neus voor mooie en boeiende verhalen. In al die verhalen, die vaak beginnen met een eenvoudige vraag, stuit hij op verrassende wetenswaardigheden, laat hij boeiende mensen aan het woord en ontsluiert hij iets van de tijd waarin we leven. Waar komt het water in de Amstel in Amsterdam eigenlijk vandaan? Het lijkt een simpele vraag die je kunt beantwoorden door op de kaart te kijken. Maar zo eenvoudig is het niet. Boon eindigt zijn fantastische zoektocht op een bergtop in Zwitserland. Een andere reportage speelt zich af in 236 stegen van Amsterdam, waar dingen gebeuren die het daglicht niet kunnen verdragen. En is de geur van de hoofdstad eigenlijk in een parfum te vangen?
Hilarisch is het verhaal over een man en zijn been. Het been moet worden geamputeerd en de man wil het houden om er een lamp van te maken. Boon volgt het proces van been tot lamp. En hoe weet een groep jonge Roemeense criminelen zeven waardevolle schilderijen uit de Rotterdamse Kunsthal te stelen? Wat dacht de man op Faeröer, toen hij per ongeluk een potvis liet ontploffen? Wat doet die Indiase monnik eigenlijk midden in een Amstelveense woonwijk? En waarom krijgt Boon brieven van de koningin?
Met een frisse, onbevooroordeelde en vrolijke blik kijkt Boon de wereld in. Hij gaat altijd net een stapje verder en dat levert de prachtigste verhalen op, die de afgelopen jaren onder andere in NRC, Het Parool en Vrij Nederland verschenen.
3.0⭐️ interessant concept, best goeie schrijfstijl, maar niet helemaal mijn ding vanwege tijdssprongen in de verhaaltjes waardoor het voor mij iets minder vloeiend (en boeiend) lezen was.
Lex Boon, een auteur met een schrijfstijl die heel uniek aanvoelt. Da manier waarop hij over - soms de meest banale - onderwerpen kan schrijven en je helemaal overtuigd krijgt, verdiend een applaus. Wat een unieke inkijk en kijk heeft deze auteur ook in en op het leven.
In dit boek kan je verschillende reportages van Lex Boon terugvinden. De ene zal je al meer aanspreken als de andere maar een dingetje hebben ze wel allemaal gemeen. De heerlijke manier waarop het neergeschreven is door de auteur.
Een verhaal voor het slapengaan, een verhaal op de trein, een verhaal tussendoor, dit is een boek dat overal met je mee kan. Dat maakt het best bijzonder. Het is gewoon erg leuk om te lezen. Trouwens, als je het boek Ananas van deze auteur nog niet las dan moet je dat nu gaan doen.
Toen ik de bundel van Lex Boon toegestuurd kreeg om te recenseren voor Het Korte Verhaal vermoedde ik lichtvoetige verhalen te lezen. Dat suggereerde de titel tenminste. Meteen bij het eerste verhaal bleek dat het om non-fictie ging, literair en journalistiek. Dat was even omschakelen, maar geen straf, de verhalen zijn nog steeds lichtvoetig en de journalist heeft een toegankelijke schrijfstijl, met soms een ironische ondertoon.