குமரித்துறைவி

by Jeyamohan

1311ல் டெல்லி சுல்தான் அலாவுதீன் கில்ஜியின் தளபதி மாலிக் காபூரின் படையெடுப்பின்போது மதுரையில் இருந்து மீனாட்சியம்மனையும் சுந்தரேசரையும் அன்றைய வேணாட்டுக்கு கொண்டுவந்து ஆரல்வாய்மொழி அருகே உள்ள பரகோடி கண்டன் சாஸ்தா ஆலயத்தில் மறைத்து வைத்தனர் என்பது வரலாறு. 1368 வரை மீனாட்சியம்மன் ஆரல்வாய்மொழியில் இருந்தாள். அங்கிருந்து மீண்டும் மதுரைக்குக் கொண்டு செல்லப்பட்டாள். அந்த வரலாற்றுப் பின்னணியில் எழுதப்பட்டது இந்நாவல். “இது ஒரு மங்கலப்படைப்பு. முற்றிலும் மங்கலம் மட்டுமே கொண்ட ஒன்று” என்று ஆசிரியர் குறிப்பிடுகிறார்.

Genres: Novels

224 pages, Kindle Edition

First published January 1, 2021

About the author

B. Jeyamohan (also credited as Jayamohan) is one of the most influential contemporary, Tamil and Malayalam writer and literary critic from Nagercoil in Kanyakumari District in the south Indian state of Tamil Nadu.

He entered the world of Tamil literature in the 1990s, Jeyamohan has had impacted the Tamil literary landscape as it emerged from the post-modern phase. His best-known and critically acclaimed work is Vishnupuram, a deeply layered fantasy set as a quest through various schools of Indian philosophy and mythology. His other well-known novels include Rubber, Pin Thodarum Nizhalin Kural, Kanyakumari, Kaadu, Pani Manithan, Eazhaam Ulagam, and Kotravai. His writing is heavily influenced by the works of humanitarian thinkers Leo Tolstoy and Mohandas Karamchand Gandhi. Drawing on the strength of his life experiences and extensive travel around India, Jeyamohan is able to re-examine and interpret the essence of India's rich literary and classical traditions.
---
தந்தை பெயர் எஸ்.பாகுலேயன் பிள்ளை. தாத்தா பெயர் வயக்கவீட்டு சங்கரப்பிள்ளை. பூர்வீக ஊர் குமரிமாவட்டம் விளவங்கோடு வட்டம், திருவரம்பு. தாத்தா அடிமுறை ஆசான். ஆகவே சங்கு ஆசான் என அழைக்கப்பட்டிருக்கிறார். அப்பாவின் அம்மா பெயர் லட்சுமிக்குட்டி அம்மா. அவரது சொந்த ஊர் குமரிமாவட்டம் விளவங்கோடு வட்டம், திருவட்டாறு. அப்பாவுடன் பிறந்தவர்கள் இருவர். தம்பி எஸ்.சுதர்சனன் நாயர் தமிழக அரசுத்துறையில் வட்டார வளர்ச்சி அலுவலராக இருந்து ஓய்வுபெற்று இப்போது பத்மநாபபுரத்தில் வசிக்கிறார். அப்பாவின் தங்கை சரோஜினி அம்மா திருவட்டாறில் ஆதிகேசவ பெருமாள் ஆலய முகப்பில் உள்ள பாட்டியின் பூர்வீகவீட்டிலேயே வாழ்கிறார்.

அப்பா முதலில் வழங்கல் துறையில் வேலைபார்த்தார். பின் பத்திரப்பதிவுத்துறையில் எழுத்தராக வேலைபார்த்து ஓய்வு பெற்றார். அவரது பணிக்காலத்தில் பெரும்பகுதி அருமனை பத்திரப்பதிவு அலுவலகத்தில் கழிந்தது. 1984ல் தன் அறுபத்தி ஒன்றாம் வயதில் தற்கொலை செய்துகொண்டார்.

அம்மா பி. விசாலாட்சி அம்மா. அவரது அப்பாவின் சொந்த ஊர் நட்டாலம். அவர் பெயர் பரமேஸ்வரன் பிள்ளை. அம்மாவின் அம்மா பெயர் பத்மாவதி அம்மா. அவரது சொந்த ஊர் திருவிதாங்கோடு. நட்டாலம் கோயில் அருகே உள்ள காளி வளாகம் அம்மாவின் குடும்ப வீடு. அம்மாவுக்கு சகோதரர்கள் நால்வர். மூத்த அண்ணா வேலப்பன் நாயர், இரண்டாமவர் கேசவபிள்ளை. மூன்றாம் அண்ணா மாதவன் பிள்ளை. அடுத்து பிரபாகரன் நாயர். கடைசி தம்பி காளிப்பிள்ளை. அம்மாவுக்கு இரு சகோதரிகள். அக்கா தாட்சாயணி அம்மா இப்போது நட்டாலம் குடும்ப வீட்டில் வசிக்கிறார். இன்னொரு அக்கா மீனாட்சியம்மா கேரள மாநிலம் ஆரியநாட்டில் மணமாகிச்சென்று அங்கெ வாழ்ந்து இறந்தார். அம்மா 1984ல் தன் ஐம்பத்து நாலாம் வயதில் தற்கொலைசெ

Reviews

[Dhanaraj Rajan · Rating 4 out of 5]

An interesting novel based on 'a real event' - The Famous Chiththirai Thiruvizha of Madurai.

When the army of Delhi Sultans (Muslims) invaded the southern parts of India, and as they arrived close to Madurai, some devotees (Sivachaariyars) of Goddess Meenakshi transported the sacred image of the Deity to a safe place.

Jeyamohan says that the safe place where Goddess Meenakshi was taken is Aralvaai Mozhi in then Venaadu (Kanyakumari District).

Later (after around 60 years) when the Delhi sultans lost power over Madurai, when they were defeated by the Nayakkaas, the Goddess Meenakshi was brought back to Madurai.

This event is fictionalized by Jeyamohan. The Venaadu being just a vassal of Nayakkas could not say no to the demand of Madurai Government (to being back Meenakshi). At the same time the king of Venaadu did not want to be the one who sent away the Goddess.

The famous Namboothri of Venaadu gives a solution. He tells that it is better when she is sent after her wedding to Lord Sundereshwarar (of Madurai). Thus, a day of marriage is fixed and a wedding takes place and she is sent off. Meanwhile, Lord Aathikeshava of Thiruvattar comes and joins the festival as the brother of Meenakshi.

It is this festival which is celebrated every year in Madurai today as Chiththirai Festival.

Some Remarks:
1. The writing of Jeyamohan is captivating. He takes the reader to that period of time.
2. For the Chiththirai Festival, Jeyamohan sees to it that it was started in Naanjil Nadu (Kanyakumari - the region of Jeyamohan) and Pandya Nadu (Madurai) only copied it.
3. Meenakshi is shown as the 'daughter of three seas' (Mukkadal - Kanyakumari). But the right reason for her wedding to Madurai Sundareshwarar is not shown.
4. Jeyamohan somehow involves all dominant castes of today in the novel - Namboothri, Brahmins, Nayars, Ettu Veetu Pillaimaar, Nadar, Aasari, Yathavas. But hardly there is any mention of the less dominant castes and the untouchables. Certainly untouchability was in practice. He carefully avoided mentioning them to present the novel as a 'Mangala Novel.' Either Jeyamohan avoided mentioning them in such grand festival or he just did not want to bring a dark spot to such a Hindu festivity by introducing the evils of caste system. He even mentions Nadars as Nadars in this historical novel. He does not mention the as Shanars. Obviously Jeyamohan could not avoid mentioning Nadars as they are well off presently in Kanyakumari. But he had to be careful in choosing the appellation.

[Praveen (பிரவீண்) KR · Rating 4 out of 5]

Check out the review and more such in my blog - https://kalaikoodam.blogspot.com/2024...

முகலாய படைகள் மதுரை மீது போர் தொடுத்தபோது மீனாட்சி மற்றும் சொக்கநாதர் சிலைகளை கோவிலில் இருந்து அப்புறப்படுத்துகிறார்கள். மீனாட்சி அம்மையை கொண்டு வந்தது ஆரல்வாய்மொழி பரகோடி சாஸ்தா ஆலயத்தில் தான். இதை அறிந்தவர்கள் ஒரு சிலர் மட்டுமே. பின்பு முகலாயர்களை வீழ்த்தி விஜயநகர பேரரசு ஆட்சியை பிடிக்கிறது. விஜயநகர ராணியின் கனவில் மீனாட்சி அம்மை தோன்றி தன்னை மறுபடியும் அழைத்து செல்வதற்கு சொல்ல, வேணாடு அரசு அவர்களை மனமில்லாமல் வழியனுப்புகிறார்கள். நாஞ்சில் நாட்டில் இருக்கும் மீனாட்சியை சொக்கநாதருக்கு கல்யாணம் பண்ணி அனுப்புவதாக முடிவாகுது. மீனாட்சி சொக்கநாதர் கல்யாண வைபவத்தை கருவாக கொண்டதே இந்த குமரித்துரைவி.

ஜெயமோகன் அவர்கள் இதை ஒரு மங்கள படைப்பாக குறிப்பிட்டிருக்கிறார். அது உண்மையான வார்த்தை. இதை வாசிக்கையில் ஒரு மகா திருமண வைபவத்தை கண்ட அனுபவம். எப்போதும் தமிழ் மொழியை ஜெயமோகன் அவர்கள் கையாளும் விதம் என்னை வியப்படைய செய்யும். இந்த புத்தகத்தில் கூட அப்படியே. மொழியின் ஆளுமை என்னை வியப்பூட்டியது. ஒரு சிறு கதையாக முடிக்க முடிந்த ஒன்று தான் இந்த கதைக்களம் . ஆனால் தனது கற்பனை குதிரைகள் பூட்டிய ரத்தத்தில் ஏற்றி நம்மை ஒரு பயணமாக கொண்டு செல்கிறார். என்றாலும் சிலருக்கு கொஞ்சம் சலிப்பு தட்ட வாய்ப்பு உள்ளது. அவர் அவர் ரசனையை பொறுத்து. நாஞ்சில் நாட்டை சேர்ந்த எனக்கு அதன் இலக்கணம், நம்பிக்கை, வழக்கு இதெல்லாம் பழக்கம் உள்ளதினால் இந்த புதினத்தினுள் வெகுவாக ஊடுருவ முடிந்தது. ஒவொரு கதாபாத்திரத்தின் உணர்ச்சிகளும் அருமையாக காகிதத்தில் வரையப்பட்டுள்ளது. ஒரு போரை தடுப்பது மட்டுமல்ல இந்த ஒரு நிகழ்வை ரெண்டு நாட்டிற்கும் இடையே சந்தோஷத்தை அளிக்கும் தருணமாக மாற்றி அமைத்த ஏராளமான கதாபாத்திரங்கள். அரசர்கள் ஆண்ட காலத்தில் கல்யாணம் என்ற ஒரு நிகழ்வை இதற்க்கு பயன்படுத்த பட்டத்தை நாம் நிறையவே வாசித்திருக்கிறோம். ஒரு சில பாத்திரங்கள் மட்டுமே சற்று எதிர்மாறாக செயல் பட்டது. ஒரு பெண்ணை தாரை வார்த்து குடுக்கும் அப்பா, சகோதரன், அனைத்து சொந்தபந்தங்கள் இவர்களில் ஒன்றாக நாமும் மாறிவிடுகிறோம். வாசித்து முடிக்கும் பொழுது எனக்குள் ஒரு சிறு புன்னகை மலர்ந்தது. ஜெயமோகன் படைப்புகளை வாசித்தவர்களுக்கு தெரிந்திருக்கும் அவரோட கதை, இடம், சூழல் விரிவாக்கம் பற்றி. கல்யாண வைபவம், அதற்க்கு முன் நடக்கும் நிகழ்ச்சிகள், பந்தி, சொந்தபந்தங்கள், ஊரார்கள், அந்த ஊர் அமைப்பு என தத்ரூபமாக வர்ணித்துள்ளார் அவர்.

இந்த கதை அரசல்புரசலாக ஊரில் கேள்விப்பட்டதுண்டு என்றாலும் பரசேரி சாஸ்தா கோவில் சென்றதில்லை இது வரை. கண்டிப்பாக ஒரு நாள் அங்கு சென்று பார்க்க வேண்டும். இந்த கதை உண்மையில் நிகழ்ந்ததா என்று தெரியவில்லை என்றாலும் அங்கு சென்று இந்த கதை மற்றும் வர்ணனையை சற்று நேரம் கண்மூடி இருந்து நினைத்து பார்க்க வேண்டும். எல்லாமே மங்களமாக அமையும் இந்த புதினம் ஒரு சிறந்த பீல்-குட் வாசிப்பு. ஏற்கனவே சொன்னது போல் சிலருக்கு இது சற்று இழுவையாக தோன்றலாம்.

[Subasreenee Muthupandi · Rating 5 out of 5]

புத்தகம்: குமரித்துறைவி
எழுத்தாளர்: ஜெயமோகன்
பதிப்பகம்: விஷ்ணுபுரம் பதிப்பகம்
பக்கங்கள்: 175
நூலங்காடி: Flipkart
விலை: 264

💫 ஜெயமோகன் அவர்களின் படைப்புகளிலே ஆகச் சிறந்த படைப்பு என்றால் அது "அறம்" புத்தகம் தான் என நினைத்திருந்தேன். இந்தப் புத்தகத்தை படித்த பின்பு அந்த இடத்திற்கு போட்டி வந்துவிடும் போல் இருக்கிறது.

💫 புத்தகத்தின் தொடக்கத்திலேயே செண்பகராமன் என்னும் கட்டளைக்காரன் வேணாட்டு மகாராஜாவுக்கு ஒரு ஓலை எடுத்துக் கொண்டு குதிரையில் சென்றுக் கொண்டிருக்கிறான். அது ஒரு கசப்பான செய்தி.

💫 மாலிக் கபூர் தென்னாட்டை நோக்கி படை எடுத்தப் போது, கண்ணில் படும் அனைத்தையும் அழித்தான். அவனிடம் இருந்து மீனாட்சி அம்மனைக் காப்பாற்ற வேண்டி சிவாச்சாரியார்கள், அம்மனை தூக்கி கொண்டு, தடைகளை எல்லாம் தாண்டி வேணாட்டில் கொண்டு வந்த வைத்து, பராமரித்து வந்தனர்.

💫 நாயக்கர் வம்சத்து கங்கம்மா தேவியின் கனவில் மீனாட்சி (சின்ன பெண் வடிவில்) தோன்றி, "நான் என் வீட்டுக்கு போவது எப்போ?" என்று கேட்டதன் விளைவு. அம்மன் சிலையைக் கேட்டு நாயக்கர்கள் ஓலை அனுப்பி உள்ளனர். மகாராஜாவுக்கு தன் நாட்டுக்கு வந்த தெய்வத்தைக் கொடுக்க மனமில்லை என்றாலும் மறுத்து பேசக்கூடிய நிலையிலும் அவர் இல்லை.

💫 59 வருடம் மீனாட்சி இருந்த இடம், அவளைத் திருப்பி மதுரைக்கு அனுப்பும் போது மங்கல கோலத்தில் தான் அனுப்ப வேண்டும். மகாராஜா அவளைத் தனது வலது தொடையில் உட்கார வைத்து சுந்தரேசுவரருக்கு மனம் முடிக்க முடிவு செய்யப் பட்டது.

💫 திருமணத்தையே நேரில் பார்த்த உணர்வு ஏற்பட்டது. மிகவும் தெளிவாக, ஒவ்வொரு நிகழ்வையும் விளக்கியுள்ளார். பெரும் நிகழ்வாக அம்மனின் திருமணம் நடந்தது. அவள் மதுரையை நோக்கி சென்றாள்.

"ஆலவாயழகர் உளம்கவர் கன்னி
அங்கயற்கண் அழகியே வாழ்க"

💫 ஒரு எழுத்தாளர் 12 மாதங்கள் 12 புத்தகங்கள் - மூன்றாவது புத்தகம் இது.

புத்தகங்களை படிப்போம் , பயன் பெறுவோம்,
புத்தகங்களால் இணைவோம் ,
பல வேடிக்கை மனிதரைப் போலே ,
நான் வீழ்வேனென்று நினைத்தாயோ – மகாகவி .


சுபஸ்ரீனீ முத்துப்பாண்டி
வாசிப்பை நேசிப்போம்

[Sriram · Rating 3 out of 5]

குமரித்துறைவி
நல்ல குறுநாவல், வாசகனாக கதையின் களத்திற்குள் என்னை இழுத்துச் சென்றது இக்கதை. தென���குளம் கட்டளைக்காரன் வீரமார்த்தாண்டன் உதயன் செண்பகராமன் வழி கதை சொல்லப்படும் போது நானும் பல தருணங்களில் செண்பகராமனாக உணரச் செய்தது. ஆனால் மீனாட்சி திருமணம் நடக்கும் பொழுதும் அது சார்ந்த நிகழ்வுகளும் எனக்கு அந்த அளவு தாக்கத்தை ஏற்படுத்தவில்லை. அரசர்கள் மதங்களின் மூலமும் சடங்குகளின் மூலமும் தங்களை புனிதப்படுத்தி இறைவனின் வழிவந்தவர்களாக ஆக்கிக் கொண்டார்கள். அதனால் அரசரின் மனத்துயரங்களை படிக்கும் பொழுது என்னால் உணர முடியவில்லை. ஆனால் வரலாறாகவும் இலக்கியமாகவும் படிப்பதற்கு நன்றாக இருந்தது.


பிடித்த மேற்கோள்கள்:
1. நாழி நாழிக்குள் நுழைவதில்லை என்பது அரசநீதி.
2. ‘திருடன் மூத்தால் திருவுடை அரசன்’
3. மகன் மூத்து தந்தை, தந்தை மூத்து மகன். நாம கூன் போடுறப்ப நிமுந்து நிக்கிற மகன் நமக்கு அப்பன்.
4. சிறிய மனிதர்களுக்கு இக்கட்டுகளில் அதிலிருந்து எப்படியாவது தப்பிவிடவேண்டும் என்று மட்டுமே தோன்றும். அதற்கு அவர்களுக்குத் தேவை பழிசுமத்த ஒருவர்.

[கடவுள்களின் அன்புக்குரியவரான முதலாம் மணிமாறர் · Rating 3 out of 5]

கதையின் தொடக்கமும் முடிவும் எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. அழகான ஒரு சிறுகதையாக வந்திருக்க வேண்டிய படைப்பை நாவலாக நீட்டித்ததால் சற்று நீர்த்துப் போய்விட்டதோ என்று தோன்றுகிறது. விழா ஏற்பாடுகளை பற்றிய அவ்வளவு பெரிய விவரணைகள் சோர்வை அளித்தன. ஆனால் கதையின் கருவும், அதன் தொடக்கமும் முடிவும் அவ்வளவு அழகு.

[Niranjan Bharathwaj · Rating 5 out of 5]

Most of us wouldn't have known that Devi Meenakshi was housed in Venad for 58 years, till the Vijayanagara Empire defeated the Madurai Sultans.Jeyamohan uses this historical theme and weaves out an auspicious story.

The plot though being historical, he touches on various aspects of the then society, its hierarchy, culture, customs, food and rituals. Venad Kings then were powerless, largely controlled by the Eight Nair Nobles - the Ettuveettil Pillamaars. Jemo satarically remarks " Even Venad doesn't know that Venad existed! The youngsters would have known through their elders, that "the hunched back man with a sword,leading the procession of Aarattu festival of Thiruvattaru- " is the King"! ( But time had a surprise, though after 4 centuries the "Maker of Modern Travancore" Anizham Thirunaal Marthanda Varma was born in the same Venad Family (not part of this story)).

JeMo has captured not only the social distinctions using the caste surnames but also described their attires and How one got an upward lift in the social hierarchy. His description of people attending the Divine Wedding is so intricate. Subtle differences between the Namboothiri, the Niyogis and other vedic brahminss.The rituals performed there, distinguishing the Saiva Aagama of the Sivacharyas, from the Tantric ones of the Namboothiris. Besides, the Maravas who guarded the Devi to Venad do their own rituals. When people who came with the Devi are ready to leave. Some decide to stay back- shows the affinity people develop to the placethey are brought up an the attachment some have to their ancestral roots. And in that context their peculiar marital custom.

Jemo emotionally captures the feelings of a father getting his daughter married away, as the king gets Sri Meenakshi married to Sri Sundareshwarar, before she leaves venad. But the surpise is the Devi's response to her father "Maharaja Aditya Varaguna Sarvanganatha Perumal" which the narrator connects finally! Nothing but auspiciousness!

The story has been written in the first-person point of view - the narrator being - the King's sarvadhikari " Veeramarthandan Udayan Senbakaraman"

[Saravanakumar S K · Rating 3 out of 5]

Except for that information about Meenakshi Idol was hidden in Aaralvaimozhi for 59 years during Malik Kafur invasion in Madurai nothing else is interesting. JeMo himself said that he started as a short story and ended this as a Novel. You might have seen many Bollywood movies based on Weddings like Hum Aapke hain kaun. Looks like JeMo tried a similar script; sometimes you really wonder to find the groom and bride just to realize the idols are the couple here.

[Janardhanan Elango · Rating 5 out of 5]

வரலாற்று ஆழமும், கூரிய இயக்க ஒழுங்கும் பிணைந்து நம்மை ஒரு மகத்தான உச்ச தரிசனம் நோக்கி செலுத்தி மீளும் நாவல்.தூக்கம் கலைந்த ஒரு அதிகாலயில் முழுவீச்சில் மொத்த நாவலையும் பரவசத்தோடு படித்து முடித்து, நிறைவென்று அமர்ந்த அந்த தருணத்தை இப்போது நினைவுக்கூர்கிறேன். திருமணம் என்னும் ஒரு மங்கல நிகழ்வை நாயக்கர் கால வரலாற்றில் ஒரு புனைவுத் தருணத்தில் நிகழ்த்தி அதன் தொன்மயின் ஆழத்தை நம்மில் உணரச் செய்கிறது. படித்து முடித்தவுடன் ஒரு மங்கல நிகழ்வை நாம் ஆடிக்களித்த இனிய சோர்வு நம்முள் நிரந்தரமாக வந்து படிந்து கொள்கிறது. அதன்பின் 'திருமணம்' என்னும் நிகழ்வு நம்முள் முற்றிலும் வேறொன்றாகிறது.

[SM · Rating 4 out of 5]

VS Naipaul's India: A Wounded Civilization begins with a story about a thousand-year-old Hindu temple in southern India. Apparently some British soldiers, who were stationed near the temple during the second World War, entered the temple complex and, upon seeing a pet crocodile in the temple pond, shot it. The temple suffered a desecration. About fifty years later, long after the British were gone from India, the temple was renovated again. The deities were reinstalled and given power by chanting the ancient mantras again. The temple began to live once more as if nothing had happened. "Life goes on," Naipaul writes about the old and eternal India, "After conquest and destruction, the past simply reasserts itself."

Jeyamohan's Kumarithuraivi narrates (in quite a detail) a moment of one such reassertion.

When Malik Kafur's forces attacked Madurai, they reduced the grand old temple dedicated to Goddess Meenakshi to a pile of granite rubble. The priests managed to take the Goddess to the kingdom of Venad down south. She took abode in a small Sastha temple inside a thick forest. She remained there for 59 years. When Vijayanagara Empire finally removed the Muslim rule in Madurai, it was time for the Goddess to return. Jeyamohan takes this moment from history and writes a story around the final day of the Goddess's stay in Venad. There is a Thirukkalyanam, a holy union of Goddess Meenakshi and Lord Sundareswarar, a precursor to the famous Chithirai Festival we all know today, formally ending the exile with a public celebration.

Anyone familiar with Jeyamohan's works will know that this is his home ground. The author says this short book contains nothing but auspiciousness in it. He is not wrong. It is very unusual for modern Tamil literature. I have read nothing like it. However, the theme is a fundamental one: The nature of relationship between human beings and their Gods. For the people of Venad, from the king himself to the commonest of people, the Goddess is at once the divine mother (infinite beyond all human comprehension) and an adored daughter (who is happy with our humble ministrations and makes fun of our protective attitude).

[Periasamy · Rating 5 out of 5]

ஜெமோவின் கல்பனையாக்கும்

மெய்நிகழ்வுச் செய்தியோட கல்பனையும் கலக்கி ஒருங்கிய மலையாண்மைத் தமிழ்க்கதை. வைகை வெள்ளம்போல் குமுறிக் குமிழியிட்டு சுழியிட்டு தெளிவடையும் நீர் போல ஆனது குமரிக்கதை. முடிவில் வருஞ்சுழிதான் உச்சம்!

[Shurrendhar Gr · Rating 5 out of 5]

Wonderful. Full of goosebumps for me. Literally felt every moment in this book. Full of positivity and goo feelings.

[Gayathri · Rating 5 out of 5]

Interesting and devote novel.which made me cry while reading. Given such a dharassh of goddess menakshi

[Shuba · Rating 5 out of 5]

What a beautiful story. A small footnote in history made into an immersive experience..

[Sugan · Rating 2 out of 5]

Some places mentioned in the book.

1. Sastha temple
2. Shri Ujjaini Mahakali Amman Temple
3. Eraniel
4. Thiruvithankodu
5. Suchindram Shree Thanumalayan Swamy Temple

[Parthasarathy Rengaraj · Rating 5 out of 5]

One of the best ever I ever read, couldn’t control tears throughout the reading. Meenakoshini will become your cute little daughter at the end.