Μια μαχόμενη δημοσιογράφος εντοπίζεται νεκρή στην πισίνα ενός ρετιρέ στο Κολωνάκι, στο διαμέρισμα του πρώην συζύγου της, διακεκριμένου ζωγράφου, που παραμένει εξαφανισμένος. Στο στήθος της έχει ένα τατουάζ με έναν τεράστιο ιππόκαμπο. Τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και η κοινή γνώμη αναστατώνονται, με τα πιθανά σενάρια της δολοφονίας να μένουν ανοιχτά μέχρι το τέλος.
Το κουβάρι αυτής της υπόθεσης, που ξεδιπλώνεται μεταξύ Ύδρας και Αθήνας, εμπλέκει τον αστυνόμο Χάρη Κόκκινο και την ομάδα του σε μια υπόθεση που τους φέρνει αντιμέτωπους με φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας, κυκλώματα τέχνης, τα όρια της δημιουργίας και τα κλειστά στόματα της μικρής κοινωνίας που μπορεί να βρίσκεται σε ένα νησί ή στην καρδιά μιας μεγαλούπολης.
Αυτό το βιβλίο αποτελεί το δεύτερο μέρος της «Τριλογίας του βυθού», ενός εύπλαστου σύμπαντος, ενός βυθού που καταπίνει τα πάντα εκτός από τις ιστορίες μας, αληθινές μέσα στο ψέμα τους και ψεύτικες μέσα στην αλήθεια τους, νομίζοντας ότι έχουμε αντιληφθεί πώς παίζεται το παιχνίδι και διαπιστώνοντας κάθε φορά ότι δεν ήταν μόνο αυτό, ότι στη φωλιά του ιππόκαμπου κανείς μας δεν είναι αθώος.
Αυτή θα ήταν μια καλή υπόθεση για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, αν δεν είχα λάβει ένα μέιλ από το θύμα την παραμονή της δολοφονίας του και αν δεν γνώριζα ότι οι ιππόκαμποι κολυμπούν κόντρα στο ρεύμα μέχρι να σπάσει η καρδιά τους. Ε.Γ.
Η Ευτυχία Γιαννάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε πληροφορική, μουσική τεχνολογία, επικοινωνία και εργάστηκε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τα τελευταία χρόνια διδάσκει σε εργαστήρια δημιουργικής γραφής.
Από τις εκδόσεις Ίκαρος κυκλοφορεί η σειρά αστυνομικών μυθιστορημάτων με πρωταγωνιστή τον Αστυνόμο Χάρη Κόκκινο.
Η τριλογία της Αθήνας: #1 Στο πίσω κάθισμα (2016) #2 Αλκυονίδες μέρες (2017) #3 Πόλη στο φως (2018)
Η τριλογία του βυθού: #4 Η νόσος του μικρού θεού (2020) #5 Στη φωλιά του ιππόκαμπου (2021) #6 Οι ναυαγοί του Αυγούστου (2022)
Από τις εκδόσεις Ίκαρος κυκλοφορεί και η σειρά μυστηρίου για παιδιά "Πιτσιμπουίνοι: Τα πρώτα μου μυστήρια":
- Μυστήριο στη Λίμνη Λαμπίκο - Εξαφάνιση στο Πίτσι Πίτσου - Το μεγάλο Πιτς Πάρτι - Έκρηξη στο Πιτσιτούμπο - Κάτι βρομάει στου Πίτσου - Το Πειρατικό Πιτς Radio
Στο παρελθόν κυκλοφόρησε με ψευδώνυμο το μυθιστόρημα "Χάρντκορ" (εκδόσεις Ωκεανίδα) που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, ενώ υπέγραψε και το σενάριο της αστυνομικής τηλεοπτικής σειράς "Ο Σκαραβαίος" (Alpha TV).
Η πρώτη επαφή με τον κύριο Κόκκινο, έγινε αρκετά χρόνια πριν, όταν διάβασα το πρώτο βιβλίο της Ε. Γιαννάκη, “Στο πίσω κάθισμα”. Τότε τον βρήκα κάπως ιδιότροπο και περίεργο, μια προσωπικότητα γεμάτη μυστικά που σε προκαλεί να την εξερευνήσεις. Στα επόμενα του ταξίδια, υποθέσεις που ανέλαβε δεν τον ακολούθησα, όχι γιατί δεν ήθελα, αλλά γιατί κάτι έγινε και χαθήκαμε. Έφτασε όμως η ώρα να συναντηθούμε πάλι και ένιωσα τον ίδιο ενθουσιασμό που νιώθει κάποιος που συναντά ένα παλιό του γνώριμο μετά από πολύ καιρό.
Με τον Χάρη Κόκκινο λοιπόν βρεθήκαμε στην τελευταία του υπόθεση. Μια υπόθεση που εκτυλίσσεται ανάμεσα σε Αθήνα και ‘Υδρα. Μια δημοσιογράφος εντοπίζεται νεκρή στην πισίνα ενός ρετιρέ στο Κολωνάκι, στο σπίτι του πρώην συζύγου της, διακεκριμένου ζωγράφου. Ο ζωγράφος, ο οποίος θεωρείται και ο βασικός ύποπτος της δολοφονίας της δημοσιογράφου, είναι εξαφανισμένος. Την υπόθεση αναλαμβάνει να εξιχνιάσει ο Χάρης Κόκκινος, μαζί με την ομάδα του. Μέσα από τις αποκαλύψεις του αστυνομικού ερχόμαστε αντιμέτωποι με κυκλώματα διακίνησης έργων τέχνης, με ενδοοικογενειακή βία, με γυναικοκτονίες.
Η Ε. Γιαννάκη στο τελευταίο της μυθιστόρημα, φωτίζει τις σκοτεινές στιγμές του 2020 αλλά και του 2021. Κορονοϊός, εγκλεισμός, φόβος, μοναξιά, τεταμένες σχέσεις, κλειστά στόματα δίνονται με εξαιρετικό τρόπο από την πένα της κυρίας Γιαννάκη, βάζοντας τον αναγνώστη να ξανά ζήσει αλλά και να προβληματιστεί για τις δύσκολες στιγμές που πέρασαν μέσα σ’ αυτές τις δύο χρονιές.
Οι φανατικοί αναγνώστες της Ευτυχίας Γιαννάκη γνωρίζουν καλά πως σε κάθε νέο της αστυνομικό μυθιστόρημα η συγγραφέας ξεπερνάει τον εαυτό της. Στο νέο της βιβλίο μάς χαρίζει μια νέα ιστορία με κύρια συστατικά της -εκτός από την αστυνομική δράση- την οξύτατη κοινωνική ματιά και τον υπαινικτικό σαρκασμό. Να το διαβάσετε κάτω από τον δυνατό ήλιο του καλοκαιριού.
Η Ευτυχία Γιαννάκη τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει φανατικό κοινό το οποίο την ακολουθεί σε κάθε νέο βιβλίο της. Το δεύτερο μέρος της τριλογίας του βυθού, «Στη φωλιά του Ιππόκαμπου» κυκλοφόρησε το καλοκαίρι κι έχει συνεπάρει φίλους της αστυνομικής λογοτεχνίας, αναφέροντας το ως το καλύτερο εντός ή εκτός εισαγωγικών μυθιστόρημα που παρέδωσε.
Διαβάστε τη συνέντευξη που μου παραχώρησε με αφορμή το βιβλίο στο tetragwno.gr
Έχω γίνει εδώ και καιρό φαν της συγγραφέως και το κάθε καινόυριο βιβλίο της καταφέρνει να με εντυπωσιάσει αφ'ενός μεν με την ποιότητα της γραφής της αφ'ετέρου δε με την ευρηματικότητά της. Καταπιάνεται με ένα από τα πιο δύσκολα κοινωνικά προβλήματα, που σε διάφορες μορφές μας απασχολεί έντονα αυτή την περίοδο και καταφέρνει να αναδείξει διάφορες πτυχές του, παραδίνοντας ταυτόχρονα στο αναγνωστικό κοινό ένα ενδιαφέρον και θα τολμήσω να πω διασκεδαστικό βιβλίο. Το "κερασάκι στην τούρτα" είναι η εμπλοκή της ίδιας της συγγραφέως που θολώνει έτσι τα όρια μυθοπλασίας και πραγματικότητας.
5⭐ είναι πολύ λίγα για να περιγράψουν τα συναισθήματα μου, κάθε φορά που ολοκληρώνω την ανάγνωση ενός βιβλίου της Ευτυχίας Γιαννάκη. Το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας του βυθού ήταν αντάξιο των προσδοκιών μου.Το μόνο πρόβλημα; Ανυπομονώ ήδη για το επόμενο🙄🦉📚❤️
Μετά από τρία χρόνια εκτός υπηρεσίας, ο Αστυνόμος Χάρης Κόκκινος επιστρέφει και αναλαμβάνει εκ νέου τη διεύθυνση του Τμήματος Εγκλημάτων κατά της Ζωής. Στην πισίνα του πολυτελούς διαμερίσματος του γνωστού ζωγράφου Γιώργου Δελλή, βρίσκεται νεκρή η πρώην σύζυγος του, Ζωή Μαυρίδη, μαχόμενη δημοσιογράφος. Ο Δελλής είναι εξαφανισμένος. Οι ύποπτοι για τον φόνο πολλοί, μιας και η Μαυρίδη δεν δίσταζε να ξεσκεπάζει απάτες και σκάνδαλα όπου εμπλέκονταν άνθρωποι ισχυροί. Ένα μήνυμα στο κινητό της συγγραφέως από την Ζωή Μαυρίδη έρχεται λίγο πριν αυτή βρεθεί δολοφονημένη. Η δημοσιογράφος αναφέρει στη συγγραφέα μια υπόθεση που είχε διαδραματιστεί στην Ύδρα πολλά χρόνια πίσω ως ενδιαφέρον υλικό για ένα νέο μυθιστόρημα. Δύο παράλληλες έρευνες ξεκινούν. Η αστυνομία αναζητά τον πιθανό δολοφόνο της Μαυρίδη, η συγγραφέας στοιχεία για την παλιά υπόθεση. Από τα βάθη του χρόνου αναδύονται ζωές και μνήμες απωθημένες, σημάδια που παρέμειναν ανεξίτηλα, πρόσκαιρα καλυμμένα με νέες διαδρομές. Κάθε προσπάθεια αποφυγής και απόκρυψης του παρελθόντος παρασύρεται από την απόδοση δικαιοσύνης, μια ύστατη θεία δίκη. Αυτή τη φορά από το βυθό η συγγραφέας ανασύρει θέματα όπως η απώλεια μνήμης, η κακοποίηση, η ενδοοικογενειακή βία, η συγκάλυψη εγκληματικών πράξεων, όσα προτιμούν οι άνθρωποι να παραβλέπουν κλεισμένοι και προστατευμένοι στην ιδιωτικότητά τους, όσα μάταια θεωρούν ότι δεν θα τους αγγίξουν.
"Το ξέρεις ότι οι ιππόκαμποι κολυμπούν κόντρα στο ρεύμα μέχρι να σπάσει η καρδιά τους;"
Ένας ιππόκαμπος ήταν το τατουάζ στο στήθος της Ζωής Μαυρίδη.
"Όπως έλεγε και ο Άρθουρ Κλαρκ, πόσο άστοχο είναι να αποκαλούμε αυτό τον πλανήτη Γη, ενώ είναι εντελώς ξεκάθαρο πως είναι ωκεανός. Κι εμείς ιππόκαμποι, παγιδευμένοι σ' αυτή την υδάτινη σφαίρα. Την επικίνδυνη φωλιά μας."
Εσύ αντέχεις να βγεις από τη φωλιά και να κολυμπήσεις ενάντια ρεύμα;
Η Ευτυχία Γιαννάκη είναι η κορυφαία Ελληνίδα συγγραφέας νουάρ μυθιστορημάτων, με εξαιρετική πλοκή, ολοκληρωμένους, σκοτεινούς και πολύπλευρους χαρακτήρες, λογοτεχνικότητα, χιούμορ, ρεαλισμό. Το καινούργιο της βιβλίο, «Στη φωλιά του Ιππόκαμπου», το δεύτερο μέρος της «Τριλογίας του βυθού», είναι ίσως το καλύτερο από τα πέντε με πρωταγωνιστή τον Χάρη Κόκκινο που έχει γράψει. Η τρομακτική επικαιρότητά του (αν και προφανώς η συγγραφή του έχει ολοκληρωθεί τουλάχιστον εδώ και δυο μήνες) δείχνει την τρομακτική κοινωνική οξυδέρκεια της δημιουργού, η οποία επιστρέφει τον αντιήρωά της από την Πάρο στη λαβωμένη από το πρώτο κύμα του κορονοϊού Αθήνα. Για άλλη μια φορά, η πόλη αποτυπώνεται ακριβώς όπως πραγματικά είναι ή τουλάχιστον όπως την αισθάνομαι εγώ, με τη δημιουργό να κερδίζει το στοίχημα της αποτύπωσης της νέας ρευστής καθημερινότητας, αποτόκου της πανδημίας. Μέρος της δράσης λαμβάνει χώρα στην Ύδρα, ένα νησί με διπλό πρόσωπο, που απομυθοποιείται, ενώ ταυτόχρονα γοητεύει. Η δολοφονία μιας δημοσιογράφου στο σπίτι του πρώην άντρα της φέρνει το Χάρη και τη συνεργάτιδά του Λίνα Λιάρου (αναβαθμισμένη ευχάριστα) μπροστά σε μια δαιδαλώδη υπόθεση που εμπεριέχει εμπορία έργων τέχνης και ενδοοικογενειακή βία και συνδέεται με μια ξεχασμένη γυναικοκτονία, σχεδόν σαράντα χρόνια πριν. Το βιβλίο παίρνει το όνομά του από το τατουάζ του θύματος, που λάτρευε τους ιππόκαμπους, πλάσματα που συμπύκνωναν τη φιλοσοφία της. Η Γιαννάκη χρησιμοποιεί το αφηγηματικό τέχνασμα με το οποίο έκλεισε τη «Νόσο του Μικρού Θεού» ως μέρος της δομής του κειμένου της, κάνοντας τον αναγνώστη να αμφισβητεί τα όρια μυθοπλασίας και πραγματικότητας. Αξίζει να σημειωθεί ότι και αυτό το βιβλίο ξεπερνά κατά πολύ τις συμβάσεις της αστυνομικής λογοτεχνίας -τις οποίες η συγγραφέας παίζει στα δάχτυλα- και μπορεί να διαβαστεί ακόμα και από «εχθρούς» της ως υπαρξιακό ψυχογράφημα της παράξενης εποχής μας. Ίσως σύντομα η πρώτη φράση μου θα στέκει και χωρίς τη γενική της ιδιότητας...
Μετά από μια συγκλονιστικη πρώτη τριλογία, το πρώτο βιβλίο της δεύτερης τριλογίας (4ο στη σειρά του Χάρη Κόκκινου) ήταν απογοητευτικό και όταν ανακοινώθηκε η έκδοση του δεύτερου τόμου της 2ης τριλογίας (5ο στη σειρά) το αγόρασα μεν αλλά άρχισα να το διαβάζω με επιφυλάξεις μήπως και ήταν μέτριο όπως το πρώτο και η πένα της κας Γιαννάκη είχε εξαντληθεί με την πρώτη τριλογία. Με μεγάλη χαρά ανακάλυψα ότι είχε έμπνευση. Το βιβλιο αναλύει την άρρωστη προσωπικότητα του δράστη, κάθε δράστη, μιλάει για τις κλειστές κοινωνίες, την παθολογία τους, για κακοποιητικές σχέσεις, για την έκπτωση των διανοητικών διεργασιών και τον τρόμο του ατόμου που το υφίσταται και το διαπιστώνει, υμνεί την Ύδρα βάζοντας την πότε φως πότε στο σκοτάδι με απλές, αδρες αλλά και λιτές γραμμές και το κυριότερο : βάζει τον εαυτό της, την Ευτυχία Γιαννάκη, στο κάδρο ως παράλληλη πρωταγωνιστρια που αναμιγνύεται σε μέρος της αστυνομικής έρευνας και είναι μερος της λύσης του μυστηρίου. Μου άρεσε πολύ αυτός ο νεωτερισμός, ένα αναπάντεχο Easter egg που δεν χάλασε καθόλου την πλοκή και προσεδωσε ένα στοιχείο διαφορετικού στο βιβλίο. Λόγω των παραπάνω ο Κόκκινος, η ζωή και τα προβλήματα του, η σχέση του με τη Λίνα αναπτύχθηκαν πολύ λιγότερο απ'οτι θα περίμενε κανείς αλλά έχω μια υποψία ότι το τρίτο μέρος της τριλογίας θα έχει να κάνει πολύ με το δίδυμο Λίνας Κόκκινου, ίσως εστιασμένο στη Λίνα. Επίσης, το ίδιο το έγκλημα μαζί με τα προηγούμενα του δεν αναπτύχθηκαν όσο θα μπορούσαν και θα ήταν πιο ικανοποιητικό να μας τα δείξει μέσα από τα μάτια του δράστη (κάτι που έγινε μόνο ακροθιγως) και να αναλύσει τις συνθήκες τέλεσης καθενός. Όμως, τα υπόλοιπα θετικά του βιβλίου το κάνουν ξεχωριστό και διατηρώ πάντα την ελπίδα ότι το επόμενο βιβλίο της κας Γιαννάκη θα με κάνει να βυθιστω ακόμα περισσότερο στο σύμπαν της.
1. Το κάθε βιβλίο καλύτερο απο τα προηγούμενα - σε επιπέδο πλοκής και γλώσσας . Κυρίως όμως «βουτά» όλο και βαθύτερα στους χαρακτήρες και στις υπαρξιακές τους ανησυχίες . 2. Διαβολική η σύμπτωση (ή όχι;) με την επικαιρότητα, αν σκεφτούμε ότι το βιβλίο εχει γραφτεί σίγουρα λίγο νωρίτερα. Νεκρός δημοσιογράφος - γυναικοκτονία , γκαλερί και έργα τέχνης ! Πιάνει τον έντονο σφυγμό της κοινωνίας πριν γίνει η έκρηξη. Εξάλλου αυτό δεν κάνει η τέχνη ; Ή τουλάχιστον «οφείλει» να είναι;
Δεν είναι λοιπόν μόνο ένα «σφιχτό» αστυνομικό μυθιστόρημα . Είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσει κάποιος ακόμη και αν δεν τον ενδιαφέρει η πλοκή ενός αστυνομικού αφηγήματος .
Νομιζω θα γινω φανατικη αναγνωστρια, αστυνομικο με κοινωνικες προεκτασεις. Σε μεταφερει στην καλοκαιρινη ατμοσφαιρα της Αθηνας αλλα και της Υδρας για ενα μυστηριο που δενει σιγα σιγα απο πολλες πλευρες και στο τελος κορυφωνεται. Το ενα αστερακι το εχασε γιατι μαλλον πρεπει η 'τριλογια του βυθου' να διαβαζεται μονο καλοκαιρι με τη συνοδεια της χορωδίας των τζιτζικιων....
Η επιστροφή του Χάρη Κόκκινου στην Αθήνα σηματοδοτείται από δύο γεγονότα. Το πρώτο είναι η νέα τάξη πραγμάτων που έχει δημιουργηθεί από τον εγκλεισμό των κατοίκων στα σπίτια τους με την έλευση του ιού. Το δεύτερο είναι η αποτρόπαια δολοφονία μίας δημοσιογράφου στο ρετιρέ της στο Κολωνάκι.
Η Ευτυχία έχοντας ως βάση την καραντίνα που βιώσαμε όλοι μας αρχίζει να αναλύει διεξοδικά όλα τα κατάλοιπα που άφησε στον ψυχισμό μας η απότομη αλλαγή της καθημερινότητάς μας. Η ενδοοικογενειακή βία χτύπησε κόκκινο όπως και τα περιστατικά έμφυλης βίας μας έχουν αφήσει άναυδους με την συνεχή αύξηση που παρουσιάζουν μέχρι και σήμερα,
Η ιστορία της δημοσιογράφου μας αφορά καθώς είναι μία γυναίκα της διπλανής πόρτας που αν και γνωρίζουμε τι περνάει εμείς αποφασίζουμε να σιωπήσουμε γιατί δεν μπορούμε ή καλύτερα δεν θέλουμε να εμπλακούμε.
Τα κίνητρα που οδήγησαν στην αναίσχυντη πράξη είναι πολλά και ένα ταξίδι στην Ύδρα θα μας οδηγήσει στο να βγουν από την επιφάνεια της θάλασσας και άλλες ιστορίες με κοινή θεματική.
Μου άρεσε πολύ η παρουσία της ίδιας της συγγραφέως στην πλοκή. Στα θετικά θα προσθέσω τους καλοδολουμένους διαλόγους που έδωσαν ζωντάνια και αμεσότητα στο κείμενο. Τον υπέροχο Χάρη Κόκκινο που τον αγάπησα από το πρώτο ανάγνωσμα για την αυθεντικότητά του και τον τρόπο που καταφέρνει να μπαίνει βαθιά στα κίνητρα του κάθε εγκληματία.
Αγαπώ την γραφή της Ευτυχίας που με ευαισθησία καταφέρνει να αγγίξει δύσκολα κοινωνικά θέματα που μας απασχολούν.
Κάθε βιβλίο της είναι και ένα ταξίδι στους σκοτεινούς λαβύρινθους που κρύβει η ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.
Η εμπλοκή της δημιουργού στη μυθοπλασία προκαλεί εκείνη την έκπληξη του παρόντος, παίρνοντας τον αναγνώστη από το χέρι και κάνοντάς τον συμμέτοχο στις αγωνίες και στις αναζητήσεις της. Σαν να παρακολουθούμε μαζί την εξέλιξη της έμπνευσής της. Μία επίκαιρη ιστορία που χτυπά σαν δυνατό ράπισμα στο πρόσωπο αυτή την περίοδο, που οι γυναικοκτονίες είναι μία από τις κύριες τραγικές ειδήσεις.
Κάθε φορά που διαβάζω ένα μυθιστόρημα της Ευτυχία Γιαννάκη πλέον σκέφτομαι , “Είναι το καλύτερό της, μέχρι να βγει το επόμενο!”. Και έχω δίκιο! ❤
Έχει συναρπαστικό τρόπο γραφής και ποιότητα που σε κερδίζει από τις πρώτες σελίδες. Αυτό που αναρωτιέμαι είναι μήπως έχει επιλέξει λάθος είδος και θεματολογία, και δεν το λέω γιατί δεν ήταν συναρπαστική η υπόθεση που περιέγραφε, αλλά γιατί σε αρκετά σημεία μου έδινε την εντύπωση πως κάπου την κουραζε η προσπάθεια να κρατήσει τη συνοχή και το ενδιαφέρον, σε κάτι που, ολοφάνερα, ήταν κατώτερο των δυνατοτήτων της. Πραγματικα θα ήθελα να τη δω να δοκιμάζεται σε κάτι διαφορετικό, πέρα από το σύμπαν που έχει κατασκευάσει, σε κάτι περισσότερο απαιτητικό.
Αυτό ήταν το 4ο βιβλίο με τον Χάρη Κόκκινο που διάβασα. Όχι απλά δεν μου άρεσε αλλά νευρίαζα κιόλας συνεχώς με τις επιφανειακές αναλύσεις, τις κοινοτοπίες, τα ξεπετάγματα, τις κάθε είδους φιλοσοφίες που γέμιζαν τις σελίδες. Ανυπομονούσα και απογοητεύτηκα. Όπως και νάχει θα διαβάσω και τα δύο υπόλοιπα βιβλία της σειράς.
Επίκαιρο και καλογραμμένο μυθιστόρημα που αφήνει την αίσθηση ότι μένουν θέματα στη μέση. Επιπλέον, καταπιάνεται περισσότερο με την ψυχολογία και τη ζωή των ερευνητών και λιγότερο με το έγκλημα που πραγματευεται.
Δεν το βρήκα καθόλου ενδιαφέρον αυτό το βιβλίο. Από μια νεκρή σε μια πισίνα που μας έλεγε τις σκέψεις της πριν πεθάνει μέχρι το θέμα της κακοποίησης που το ξεπεταει με υπονοούμενα δεν κατάλαβα τίποτα. Ποιο το νόημα των λυρικων περιγράφων βίαιων γεγονότων και ανθρώπων που είναι τόσο τραυματισμενοι ψυχικά και σωματικά δεν κατάλαβα.Ενα πράγμα χωρίς νόημα ήταν όλο το βιβλίο.
Καλογραμμένο και συναρπαστικό! Είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάζω της κα. Γιαννάκη χωρίς να ξέρω ότι αποτελούσε μέρος τριλογίας. Τα γεγονότα τρέχουν γρήγορα και η πλοκή σε καθηλώνει.